HET VORSTELIJK HUWELIJK IN DE RESIDENTIE'
GOUDSCHE COURANT VRIJDAG 8 JANUARI 1987 - TWEEDE BLAD
Markante mumenten
uit den schitterenden
Bruidsstoet, die een
sprookje geleek.
Jean Mermoz de Fransche vliegenier.
Het meisje op den landweg1.
IEDER SLAAGT
Kw a r t j e s-R u b r i e k
LET WEL
IN ELK HUIS
H. M. de Koningin st\jgt in
het burgerlijk hawliik Pr"lS Ben,J,ar<i TCrlate» bet stadhuis nadat
escDortef6eer1ÖiÏetrofcb,ik' W<ilke 0raV,!nstraat bood' Ouden koets
Het sprookje van 7 Januari. Uitbundig toegejuicht" door de
duizenden toeschouwers reed de sprookjeskoets door de Bruids-
stad naar de Groote Kerk.
„Het Zuiderkruis" keert niet weer... Voor de dertiende maal verdwenen!
No. 13 bracht ongeluk!
„Jean Mermoz, de Fransche vliege
nier is met zijn „Zuiderkruis", waar
mee hij den Zuid-Atlantischen Oceaan
overvloog verdwenen.' Toen de Fran
sche bladen met groote letters dit be-
richt verkondigden, hadden allen nog
hoop, dat' de aviateur terug zou kie
ren want het was niet de eerste maal,
dat Mermoz verdwenen was. Reeds
twaalf niaal voordien verdween de
vlieger en altijd weer werd hy gered,
doch ditmaal schijnt hij het te hebben
verloren in den wedloop met den
dood.
Vergeefs hebben vliegtuigen en
schepen naar hem gezocht. Vergeefs
ronken er thans nog vliegtuigen bo-
ven den onmetelijken Oceaan waar
over Mermoz 24 maal met .succes
he'envloog. De golven namen een
mensch, wiens leven zoo onwaar
schijnlijk^ avontuurlijk was, dat geen
romancier het zou willen wagen zijn
held alle daden toe te schrijven, die
Jean Mermoz werkelijk meemaakte.
In de „Vliegschool des Doods".
Op 18-jarigen leeftijd in het jaar
1921 meldde Mermoz zich vrywil-
wig aan bij het luchtwapen voor
vier jgal'. Te Istres leerde hij vliegen,
doch dat was toentertijd niet zoo ge-
makkèlijk en ongevaarlijk als nu. De
leerlingen vlogen met oorlogsmachi
nes, die pas waren opgeknapt van de
beschadigingen, welke de toestellen in
den oorlog hadden opgeloopen. In drie
maanden tijds verloor Mermoz 17 zij
ner kameraden, die het leven lieten
bij verschillende vliegongevallen,
dochdat deed geen afbreuk aan zijn
enthousiasme voor de vliegsport.
Doch ook Mermoz zou geen tegenslag
worden gespaard. Hij kreeg een on
geval by een landing. Onder de splin
ters van een gehavende machine
kroop hy uit; bloedend, met gebroken
been en gekneusde kaak!
Noodlanding in de woestijn.'
Nauwelyks van de bekomen ver
wondingen genezen ,l.iet Mermoz zich
overplaatsen naar de vliegafdeeling
vap de Franschen, die het opstandig
Syrië moesten bedwingen. Op een dag
vloog het vliegtuig, waarmee hij vloog
in brand. Mermoz was gedwongen in
vijandelijk land te landen. Zonder
voedsel en water sleepten Mermoz en
zijn mecanicien zich door den- steen-
woestyn. Vier dagen lang dwaalden
zij" rond .tenslotte kon zijn kameraad,
die een enkel had verstuikt, niet ver
der. Mermoz kroop toen op handen
en voeten enkele honderden meters
voort. Dan stortte hij neer, uitgeput
door de doorgestane pijnen, den hon
ger en de kwellende dorst. Zoo von
den de Meharisten hem en zijn vriend
slechts enkele meters van den ver
keersweg Deir-er-Zeer-Palmyra ver
wijderd...
50.000 Francs losgeld.
Dit avontuur in den woestijn zou
evenwel niet het eenige blijven. In
1924 bevloog hy in dienst van de
Maatschappij Latecoère de Casablan-
ca-Dakar. Een panne dwong nem,
eenige dagreizen van Caap Juby ver
wijderd, midden in de door roovers-
benden bewoonde streek te landen.
Mermoz' eenige begeleider was een
Moorsche tolk, die den piloot voor
zichtigheidshalve werd mee gegeven,
om in geval van gevangenneming te
kunnen onderhandelen over losgeld.
Twaalf uur lang liepen beide, dan leg
den zij zich te slapen en toen Mermoz
ontwaakte, was hij alleen. De inboor
ling had hem verlaten om de roovers
te vertellen waar een goede buit te
van het stadhuis.
de Glazen Koet» na het verlaten
DE BEMANNING VAN DE EMDEN" TE BANGKOK.
Gedurende het bezoek van d? Duitsche kruiser „Emden" aan Bangkok, viel de be
manning van dit schip .een hartelijke ontvangst ten deel. Toen de commandant een
krans legde by het gedenkteeken voor de oorlogsslachtoffers, was een eere-compagnie
voormalige Siarneesche strijders in parade-opstelling opgesteld.
door MARJOLEIN STIENS.
Op de oude buitenplaats iieerschte
een koortsachtige bedrijvigheid. Er
werd gebakken en gebraden. Overal
roQk het naar peperkoeken en honing-
klonten. De oude Anton moest weer
de groote tafel in de feestzaal dekken
en was sinds dagen bezig deze wat te
versterken, want de ouderdom van
de tafel was niet meer na te gaan.
Maar zonder deze lange tafel, die op
houten schragen rustte en waaraan
ieder, van de eigenaresse tot het jong
ste dienstmeisje een plaats vond,
was het feest ondenkbaar. Johannes,
de koetsier was onderweg om ver
schillende families uit te noodigen de
verjaardag van zyn meesteresse bij
te komen wonen. Dat was het eenige
feest dat er op de buitenplaats werd
gevierd, doch dat werd dan ook goed
gedaan.
Dezen keer kwam Johannes echter
niet alleen terug. Op den bok naast
hem, halfbevroren, zat de jonge neef
halen was
Zoo werd Mermoz gevangen geno
men. Zy bonden den weerlooze op een
kameel, trokken hem alle kleeren uit
en, martelden hem met gloeiende stuk
jes hout. Na een gevangenschap van
negen dagen verscheen de vlieger j
voor een in blauwen boernoes gehul-
den sjeik, die den aviateur een los-
geldbrief dicteerde. Voor 50.000 frs.
werd Mermoz tenslotte uitgeleverd.
Nachtvlucht over het oerwoud.
Ook een tweede maal zou Mermoz
in handen vallen van een Noord-Afri-
kaansche rooversbende en ondanks
dat gaf hy het niet op de gevaarlijke
route te bevliegen. In 1928 zond men
hem voor *>en nieuwe pionierstocht
uit. Mermoz vloog over de oerwouden
van Zuid-Amerika. Hy schiep de lucht
lijnen Bueyos-AiresSantiago, Bue-
t nos AiresMontevideo en Buenos
AiresLa Paz. De eerste regelma
tige nachtvlucht over het Zuid-Ame-
rikaansche continent werd door de
Franschen ondernomen. De eerste
non-stop-vlucht over, Brazilië even
eens een daad van Mermoz!
Op een vlucht naar Paraguay was
Mermoz eens gedwongen, in den Gran
Chaco neer te stryken. Men hield
hem gevangen. Spionnage luidde de
beschuldiging tegen hem. Twee leden
van de luchtcommissie togen als on
derhandelaars naar Montevideo. Mer
moz bleef als gijzelaar achter; Toen
de vrienden van den vlieger met een
hulpvliegtuig terugkwamen, had Mer
moz weer eens zijn vaardigheid als
leider bewezen. Zyn gevangenbewaar
der had hem niet alleen vrijgelaten,
doch onder Mermoz' commando zelfs
het gehavende vliegtuig van den vlie
genier in orde laten maken!
Noodlanding in een Lepralijders-
kolonie.
By zyn vlucht over de Cordilleras
landde Mermoz tweemaal in het ge
bergte temidden van ravijnen en ga
pende afgronden. 4200 Meter hoog,
'160 K.M. van iedere nederzetting ver
wijderd, by een temperatuur van 20
graden onder nul, werd het luchttoe-
stel gerepareerd. Nadat het werk vol
tooid was diende men op te stijgen op
een rotstachtgen grond. Honderd te
gen één stonden de kansen voor een
voorspoedgen start, doëh Mermoz
bracht zijn machine hoog in de lucht
en vloog naar de vlieghaven terug.
Het vreeselykste aVontuur dat de
vlieger Mermoz is overkomen, is wel
geweest zyn noodlanding in een kolo
nie voor leprazieken, die nieuwsgierig
kwamen toeloopen. En eerst toen
Mermoz een revolver trok, vlogen de
zieken uiteen en kropen achter elkaar
weg.
Reeds langs was Mermoz van plan
een regelmatig luchtverkeer boven
den Zuid-Atlantischen Oceaan tot
j stand te brengen. In 1930 waagde hy
I een eerste vlucht. Op 12 Mei gelukte
een voorspoedige overkruising van de
3200 K.M. lange route, doch op den
terugweg moest Mermoz (12 Juli)
landen wegens een defect aan de olie
leiding. Toen de .kapitein van de
„Phocée" het dry vend watervliegtuig
zag, vond hij den vlieger, op een der
vleugels staande, met een mes in de
vuist. Zoo had Mermoz zich moeten
beschermen tegen de haaien, die op
aas loerden. Nauwelyks gered, onder
nam Mermoz te Parys een aanval op
het duurrecord, dat hij met 57 vlieg
uren op zyn naam bracht. Dan begon
nen zijn voorbereidingen tot een
Oceaanvlucht New-YorkParys.
Maar hij had weer pech. Zyn proef
vlucht ging niet voorspoedig. De ma
chine brak in de lucht in tweeën.
Mermoz redde zich door middel van
een valscherm, welke zich te laat
opende. Met zware verwondingen
werd hy in een ziekenhuis opgeno
men. Op 21 Februari 1932 volgde nog
een noodlanding. Mermoz streed 16
uren lang op de golven van^de IVJLid-
dellandsche Zee, alvorens hy werd
gered.
,jZoo moet een vlieger sterven."'
In 1933 vjng Mermoz aan met zijn
regelmatigen vliegdienst op de route
over den Zuid-Atlantischen Cceaan.
„Zuiderkruis" heette de machine,
waarin hy zyn 24 vluchten van Dakar
in West-Afrika tot Natal in Brazilië
aflegde. Aan boord van het „Zuider
kruis" heeft Mermoz den dood gevon
den.
Als technisch directeur van de
Zuid-Amerika-linie heeft hij steeds
een minder gevaarlijk baantje kun
nen kiezen. Hjj had achter zyn bureau
kunnen blijven zitten, doch het avon
tuur van het vliegersleven trok hem
meer aan. De roekeloosheid, waar
mede deze 33-jarige jongeman met
leven en dood omsprong, is fantas
tisch geweest, maar het heeft hem in
binnen- en buitenland een zekeren
roem gebracht. In Frankrijk noem
de men hem den „Lindbergh van
Parijs". Hij was o.a. vice-president
van de „Croix de Feu". Thans echter,
nu hy verdwenen is, buigt de* geheele
Fransche bevolking zich over het on
bekende graf van haar grootsten vlie
ger, die eens h^ft gezegd„Voor ons,
vliegers, is de dood in bed iets af
schuwelijks. Ik hoop aan boord van
mijn „Zuiderkruis" te mogen ster
ven!" De wensch van den vlieger is in
vervulling gegaan.
Politie en Justitie in actie
voor streek van jongens.
Een knal, die aan een ontploffing
deed denken, maar slechts wat on
tijdig vuurwerk was.
„Leiden in last".
Woensdagavond is de omgeving van de
Haarlemmer Trekvaart te Leiden opge
schrikt door een hevigen knal, welke onmid
dellijk deed denken aan een explosie in de
vuurwerkfabriek der firma Kat, welke haar
werkplaatsen in den polder aldaar heeft.
Het bleef echter tot één knal beperkt en
pen onderzoek wees uit, dat de oorzaak van
dezen knal niet gezocht behoefde te worden
bij de firma Kat. Dte seinhuiswachter van
den overweg aan de Haarlemmertrekvaart,
die zijn post waarneemt tusschen den over
weg en de spoorbrug aan de Haarlemmer
trekvaart, hoorde n.l. de ontploffing even
eens en komende uit de richting van de
spoorbrug. Hy snelde zyn wachthuis uit en
zag een roeiboot'in de richting Oegstgeest
wegvaren. Hy meende twee personen de
weilanden te zien invluchten.
Met een spoorwegwachter, die in de nabij
heid woont en die ook na het hooren vun de
ontploffing was komen toeloopen, besloot
hy, voor alle. zekerheid den trein uit Am
sterdam te doen ophouden, voor het geval
iets met de spoorbrug zou zijn gebeurd.
Daarna stelde hy de stationschef van het
geval op de hoogte, waarna ook de politie
werd gewaarschuwd. Spoedig waren av sta
tionschef van Leiden en de politie-autori-
teiten ter plaatse. Daar- bij hét eerste on
derzoek niets viel te bespeuren noch aan
de brug noch aan den spoorweg, liet men
'den trein uit Amsterdam langzaam de brug
passeeren, daarna ook de volgende treinen
uit de richting station beiden en uit Am
sterdam. Er gebeurde gelukkig niets. Men
stond voor een raadsel en de autoriteiten
vroegen zich af: I»,het een kwajongens
streek, een grap om onrust te verwekken,
in verband met het drukke treinverkeer, of
is het een geval van ernstiger aard, n.l. een
aanslag op den spoorweg om het overladen
spoorwegverkeer op den dag van het vorste
lijk huwelijk in de war te sturen?
Hoewel er geen aanleiding was voor de
laatste veronderstelling, meende de Com
missaris van Politie te Leiden, de heer
Meyer, dat het beste was dit laatste geval
voor mogelyk te houden en dus stelde hy
den Procureur-Generaal te 's-Gravenhage,
fungeerend directeur van poljtie, van het
raadselachtige geval in kennis. Deze gaf
daarop, de mogelijkheid aannemende, dat
een heethoofd rare dingen kan doen, bevel
de geheele spoorlijn onder bewaking te stel
len. Zulks geschiedde.
Van Leiden uit werd de politie te Am
sterdam, Haarlem, Den Haag, Delft, Schie
dam en Rotterdam, en die in de tusschen-
gelegen plaatsen verzocht een bewakings
dienst in te stellen. Tevens werd den spoor
wegautoriteiten verzocht om, waar die be
waking niet bestond, zelf er voor zorg te
dragen. Zoo ging men dea nacht door en de
ochtend brak aan zonder dat er iets bij
zonders gebeurde.
Donderdagmorgen is opnieuw een uitge
breid onderzoek ter plaatse ingesteld. De
spoorbrug werd door de politie en spoor
wegdeskundigen opnieuw aan een nauwkeu
rig onderzoek onderworpen, doch er was
niets te bespeuren, zoodat het raadsel voor-
loopig onopgelost blijft. Het^ meest voor de
hand liggende wordt in dit geval geacht een
l kwajongensstreek, dat n.l. eenige 'jongens
I een niet ontbrand stuk vuurwerk van de
laatste feestviering hebben gevonden en dit
op een stille plek zooals deze omgeving is,
tot ontbranding hebben gebracht, met alle
ernstige gevolgen van dien.
Te Leiden ging Woensdagavond al spoe
dig het gerucht over een aanslag, zoodat de
commissaris van politie om onder de hon
derdduizenden feestgangers onrust te voor
komen, aan de bladen verzocht over het
gebeurde niets te publiceeren.
Met deze uiteenzetting hoopt de commis
saris van politie het geheele geval tot zyn
ware proporties te hebben teruggebracht.
die gebruik maakt van de
25 ets. voor 13 regels
elke regel mger 10 cent
DEZE RUBRIEK WORDT
DOOR EEN IEDER GELEZEN.
Inzending aan het
BUREAU: MARKT 31
uiterlijk Vrijdagmorgen 12 uur.
van de eigenaresse.
Uw tante zal wel groote oogen
opzetten, grijnsde Johannes en stoot
ten den jongen man behoedzaam met
den steel van zyn pijp tégen de knie.
Ja, die goede tante Dora, lachte
de ander. Zij heeft er geen >idee van
dat ik kom. Hoe staat het met naar
humeur, den laatsten tijd?
De koetsier krabde zich eens ach
ter het oor en zweeg. De jonge man
knikte veelbeteekenend.
Daar staat zij, meldde Johannes
en wees met zijn zweep naar de stal
len. De wagen reed krakend en steu
nend het erf op en terwijl Johannes
met veel drukte van den bok klauter
de, kwam tante Dora op het leven af-
loopen. Zij keek haar neef een oogen-
blik strak in de oogen en zei dan:
Wel?
Walter sprong van den bok en om
helsde zijn tante. Deze maakte zich
los en zei
Had je niet van te voren even
kunnen schrijven, dat je kwam?
Het was een verrassing voor Uw
verjaardag, lachte hij.
Zoo? zei tante ongeloovig, voor
mijn verjaardag? Of heb je wat op je
kerfstok
Neen tante, heelemaal niets,
lachte hij hardop.
Dan heb je zeker geld noodig?
vroeg zij nog steeds wantrouwig.
Zelfs dat niet, kijkt u maar, en
tegelijk haalde hjj enkele guldens uit
zyn zak, die hy haar voor hield.
Daarna pakte zy hem bij een arm
en zei: Vooruit, gauw mee naar
binnen, ik zal je eerst wat warms ge
ven. Wat een raar idee om met den
brik mee te komen.
Ja, ik wilde het eind eerst loo-
pen, maar ik kwam Johannes onder
weg tegen en toen ben ik natuurlijk
naast hem op den bok geklommen.
Naderhand bleek, dat tante Dora
toch wel blij was met het onverwach
te bezoek van haar neef Walter.
Dat je me hier in de eenzaam
heid komt 'bezoeken, vind ik bepaald
aardig van je, zei ze. Zy had veel te
vertellen, maar onderwijl trachtte zij
ook haar neef uit te hooren.
Je bent toch zeker nog niet ver
liefd? vroeg zy op een gegeven oogen-
blik. Wees niet zoo dom en laat het
maar aan my over om de ware vrouw
voor je te zoeken. Bovendien heb ik
het je ouders beloofd.
Ik zal nooit zonder Uw toestem
ming trouwen, verzekerde Walter
haar.
Nu, als je zoo verstandig maar
bent, antwoordde zy en schonk hem
een warme kop koffie in.
Den volgenden dag was de ver
jaardag van tante Dora. By het ont
bijt zei Walter: Zeg tante, ik zou
zoo graag eens naar den molen gaan,
het is zoo'n mooie weg, gaat u mee?
Weineen, jongen, ik heb het veel
te druk, zei ze, maar toen. haar neef
aanhield, liet zy zich overreden en
dadelijk na het ontbijt gingen zij sa
men op stap. Gearmd liepen zij naar
den molen toe, doch op korten af
stand er van stond een auto op den
weg, terwijl een jonge dairte hulpzoe
kend om zich heen keek.
Daar is er een die n iet verder
kan, lachte tante Dora. Miaar dit is
niet erg, tegenwoordig vliegen die
wagens maar pver onze mooie wegen.
Walter gaf zyn tante groote gelijk.
Ja, zei hij, laat ze daar maar
staan tot zij bevroren is.
Tante gaf haar neef een duw.
Zoo zijn nu de jongelui van te
genwoordig. Je oom zou het vroeger
niet gewaagd hebben zoo over een
jong meisje te spreken. Kijk, zij
wenkt. Ga eens kijken, wat er aan de
hand is.
t Dat kost mij een paar vuile han
den, bromde Walter.
Nu, dan ga ik, zei tante Dora en
liep naar het meisje toe.
Walter liep langzaam achter haar
aan, had de handen diep in de zakken
gestoken, doch plotseling klonk de be
velende stem van zijn tante:
Kom hier!
Hy keerde zich om en zag dat tante
Dora de hand van het jonge meisje
schudde. Hij zette groote oogen op en
geloofde dat hy niet goed zag, daarna
floot hy even vergenoegd tusschen de
tanden. Langzaam, alsof hij het met
tegenzin deed, liep hij naar de beide
vrouwen.
