r>l:
F
Deze Courant komt in vele duizenden gezinnen Gegarandeerde oplage 8ÜÜU ex
Brandstof
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN
Zaterdaq 30 Januari 1937
Ho 19432
75e Jaargang.
-
JONGENEEL, Doelestr. 18
Si dil
1 -
Vlammende Schoonheid.
»HAJERA” Polshorloge
GEROOKTE PALING
P. G. SCHARLEMAN Jr.,
LANGE TIENUEWEG 75 - Tel. 3202
LEVENSMOED.
Brieven uit de Hofstad.
BERGAMBACHT, BERKENWOUDK, BODEGRAVEN, BOSKOOP, GOÜDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE,
ispEUWERKERK, OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWUK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADD1NXVEEN, ZEVENHUIZEN, en*
Dit blad verschijnt dagelijks, behalve Zon- en Feestdagen
■a'
lij
J
TELEF. 2969.
I
moet niet zoo veel geld
11
Wordt verrol td).
in
I
lg vnn sti.pel het
aat de helling.
Avicultura te Den
:e. In een zijzaal van
tentoonstelling een
Persiaansche katten
IFWACHT.
josevelt een
^oor zijn per
ken de detec-
ergvzelt.
Dit nummer bestaat alt twee Maden.
EERSTE BLAD.
Til. ,3336
FEUILLETON.
Naar het Engelsch van
TEMPLE DAILY.
loop, hier en daar zijn de wegen verbreed,
maar de grootste moeilijkheden zijn feite
lijk niet opgelost, hetgeen in de jongste we-
wen wel is gebleken, toen het verkeer ab
normaal druk was. Het laat zich aanzien,
dat bij de gestadige uitbreiding van de stad
en van het aantal auto’s dat verkeer steeds
zal toenemen en er dus op een groote uit
breiding moet worden gerekend. Dat doet
men nog steeds niet en daarom loopt het
telkens mis.
Handeisbetrekkingen Nederland-
Zuid-biavië.
Naar wij vernemen, Is de Nederland-
sche gezant te Boekarest dr. Hubrecht,
cüe tevens bij het Zuid-Slavische hoi
geaccrediteerd is, dezer dagen in Bel
grado aankomen om met de Zuld-Sla-
vlsche regeering besprekingen te voeren
over de handeisbeirekkingen tusschen
ons land en Zuid-Slavië.
Bij de uitvoering van het bestaande
handelsverdrag zijn eenige kwesties ge
rezen, in hoofdzaak van technischen
aard, in verband waarmee een der amb
tenaren van het departement van Han
del, Nijverheid en Bcheepvaart uit Den
Haag naar Belgrado is vertrokken om
onzen gezant van voorlichting te dienen
bij de besprekingen.
Voor Prima
j king op
stonds ii
stad nog allerminst is opgelost. Vooral i
hzt er een, l
A. VINGERLING
f«. S. O. Boon 4 Co
EN U BENT TEVHEDBN.
Hier.
Rlcky, je
bil je dragen!
Als we thuis zijn, moet je t maar
dadelijk op een veilige plaats opbergen.
Ik ben geen klein kind, Jinny.
Hun stemmen klonken zwakker en
zwakker. Het schemerde reeds, en een
enkele ster blonk aan den nog lichten
hemel.
Plotseling, hoorde Michael naast zich
een geluid, dat niet veroorzaakt werd
door den wind ol door een laten vogel.
Hij zag een man opstaan uit een platte
schuit, die tusschen het riet verscholen
lag. Dé donkere gestalte stapte op den
oever en volgde het pad dat Virginia
en haar broer hadden genomen, ’t Kwam
Michael voor dat hij hen achtervolgde...
had hij ook gehoord, dat Richard al dat
geld bij zich droeg?
Michael sprong op. Toen hij eveneens
het pad koos, zag hij de gouden schijf
van de maan boven den horizon stijgen.
Het boschje was al donker, maar toen
hij het verliet zag hij de twee Farquhars
langzaam over het veld verder loopen.
Terwijl hij keek, gingen ze juist een
tweede boschje in en meteen zag hij den
man achter hen te voorschijn komen.
Michael schreeuwde een waarschuwing.
Op dien kreet draaide Rlcky zich om en
greep den aanvaller beet. Zij worstelden
en Michael kwam Juist op tijd om Rlcky
te hooren zeggen: 't Is Lute Carney
maar.
Nou, hoe denk Je erover? vroeg de
nen en de wanhoop ons aangryn.st, <1
ontvalt ons de steun dezer eigenschappen
en kunnen we alleen nog staande blijven
door de onverzettelijkheid va» ónzen wil,
de zekerheid vatt ons geloof, de vasthe
van ons vertrouwen, door onzen levensmoed.
Maar dat staande blijven is niet genotg.
Welk leed, welke smart ons ook treft, wil
len we ons zelf en onze levenskracht hand-
naven, aan moeien we ons altijd weer om
hoog worstelen uit de duisternis van ,ne
lijden naar hei licht van een nieuwe hoop.
Och, het staande blijven zou wellicht nog
wel gaan. Men zou ook zonder den krach
tige», vollen levensmoed wellicht alle sla
gen van het lijden op zich laten neerrege-
nen en onverschrokken rechtop blijven on
der het verwoestend geweld dier slagen.
Maar na dien strijd waarin men zich staan
de wist te houden, zich weer aangorden
tot nieuwen arbeid, met nieuwen lust en de
nieuwe kracht die die lust geeft, het werk
of een aixier, een nieuw en ons vreemd
werk, weer op te vatten, dat eischt een vas-
tKé wil en een sterker onverschrokkenheid.
En die wil en die onverschrokkenheid zyn
het, die den levensmoed vormen, welken we
zoozeer behoeven. Het leven kan soms zoo
g makkelijk, zooals van zelf voortglijden
Maar voor de meeaten van ons verloopt het
anders. En op dat andere moeten we reke
nen. Daarvoor, voor dien strijd van het
leven, hebben wij den moed noodig, die
met versaagt. Na iedere teleurstelling
lederen tegenslag, iedere zorg na iedere
nieuwe worsteling moeten we opnieuw kun
nen beginnen.
Maai- den wil daartoe en de kracht kun
nen w® alleen putten uit het vaste vertrou
wen, dat we van het werk, dat we aan
vatten, dat we van ons leven wat maken
zullen. Dat vertrouwen is het diepere we
zen van den moed, die ons het leven mo-
gelijk maakt. En dat vertrouwen kan
slechts geboren worden uit het geloof in
ons zelven en het geloof in het leven. We
zullen ons werk alleen dan goed kunnen
doen, wanneer we vertrouwen hebben in zijn
welslagen. En het is alleen het geloof in
ons zelven, dat ons dat vertrouwen schen
ken kan. Maar daarnaast moeten we geloof
hebben in het leven, gelooven, weten, dat
dat leven, ondanks zijn onbegrijpelijkheid,
een voortdurende worsteling is naar schoo
ner volkomenheid en dat die volkomenheid
niet altijd bereikt zal worden langs den
weg dien wij ons hebben afgebakend.
Dit is de levensmoed, dien we behoeven,
om het leven aan te durven, omdat we we-
VET EN OVERHEERLIJK
VAN SMAAK.
Dunne soort 20 cent per ons
Middel 25
Dikke 30
Machinaal dun gesneden, zonder vel
of graat 50 cent per ons.
Alles uit eigen rookertf.
Wat eenmaal hard te dragen viel is
dikwijls zoet bij het herdenken.
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.26, per week 17 cent, overal waar de
bezorging per looper geschiedt. Franco per post per kwartaal ƒ3.16.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA.
b6 ome agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.
Onae bureaux zijn dagelijks geopend van 9—6 uur. Administratie en Redactie Telef.
latere. 2745. PoetretoMdng 43400.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda «n omstreken (beboerende tot den bezorgkring):
1—6 regels 1.30, elke regel meer 0.25. Ven buiten Gouda en den bezorgkring
16 regels 1.55, elke regel meer 0J0. Advertentiën in het Zaterdagnmmer 20
beslag op den prijs. Uefdadigheida-advertentiën do helft van den prija.
INGEZONDEN MEDED RELINGEN i 1—4 regels ƒ2.25, elke regel moer ƒ0.50. Op
de voorpagina 50 booger.
Gewon* advertentiën en ingezonden mededeelingen by contract tot zeer gereduceerde^
prijs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tuaschenkomst van soliede Boek
handelaren, Advertentiebureaux en onze agenten en moeten daags vóór de plaatsing
an het Bureau zijn tegekomen, teneinde van opname verzekerd te zijn.
maar Michael kon haar heldere stem
duidelijk verstaan:
O, Rlcky, als Je dit allemaal eens
in Je boek kon beschrijven!
Wat allemaal?
Al deze schoonheid, deze vlammen
de schoonheid! Gebruik je pen als een
penseel, zoodat de bladzijden worden als
een prachtig oud schilderij
Haar stem klonk nog dringender, als
In extase:
Ons leven is zoo kleurloos en 'grijs
geweest. Maar Je zou kunnen schrijven
over alles, wat we gedroomd hebben, al
les wat we gemist hebben...
Hij scheen haar te begrijpen.
Zooals de oude Florentljnen? Een
modern schilderij, en toch rijk als oud
brocaat ot ot beschilderd Spaansch
leder.
Virginia s oogen glansden.
Zonden. zouden wij het „Vlam
mende Schoonheid" kunnen noemen,
Rlcky?
Michael had moeite om een uitroep te
onderdrukken. Hij wist wat een goede
titel was!
Richard ging op een omgevallen boom
stam zitten.
Het zou misschien wel voldoen.
Maar Je begrijpt toch wel. dat het mijn
boek is en niet het jouwe. Jinny.
Hij zei dat zóö pedant, dat Michael
hem wel een klap om zijn ooren nad
willen geven. De vlegel! Alsof zijn zusje
niet tien keer meer waard was dan hXJ!
Maar Virginia scheen het niet eens te
0 5,
I ten, dat het ons in lederen vorm he.
schoone en goede openbaren kan, en, orn-
dat we uit vertrouwen in eigen kracht deu
vasten wil putten dat goede en schoone t
bereiken.
Weinig schitterend zijn de cijfers die ge
publiceerd zyn van het verloop der bevol-
'■’“3 de middelbare scholen. Reeds aan
stonds is het bedroevend te moeten consta-
teeren, dat slechte 2? van de leerlingen
de school doorloopt in het voor de school
'vastgestelde aantal jaren. Op de vier leer
lingen haalt er maar één op tijd het eind;
er valt er onderweg minstens één af en de
overige doen er één tot drie jaar langer
over. Een becijfering leert al spoedig, dat
de scholen anderhalf maal zoo groot zijn
dan volgens het aantal leerlingen en school
jaren noodig zou zijn.
Het is zoo jammer, dat nu nooit eens als
gevolg van dergelijke gegevens, iets wordt
gedaan om er verbetering in te brengen. De
statistiek is er, men trekt bedenkelijke ge
zichten, maar gaat dan verder kalm door.
Er moet toch iets niet in orde zijn, wat dan
ook. Het is een feit, dat de prikkel om het
te onderzoeken ontbreekt. Die zou moeten
liggen in de kosten, maar aangezien alles
uit de algemeene overheidskas gaat en nie
mand precies weet hoeveel het wel kost, is
dit punt totaal uitgeschakèld. Dit is- de
groote fout in het financieel stelsel van ons
gansche onderwijs, dat men nooit bereke
ningen kan maken van de werkelijke uit
gaven.
Intusschen is het verschijnsel zeer ern
stig, dat nog geen vierde in staat is het
onderwijs normaal te volgen. Ligt het aan
de leerlingen, hun vóór-opleiding, aan het
middelbaar onderwijs, aan hun ijver'! Waar
schijnlijk zal aan alles wel iets ontbreken.
Moeilijk is het dan ook veranderingen aan
te brengen; moeilijk :s het omdat zonder
middelbaar onderwijs eigenlnjt niets meer te
bereiken is voor jongelui, niet omdat dit
onderwijs op zichzelf zóó veel oeteeüent,
maar wel omdat ten slotte het aantal bezit
ters van zoon diploma zoon gunst is in
u»w dieroaur vudinand, dat een jou,mensen
zvnuer dat nergens een kans kryb».
Dezer dagen stond er in één der Haag
sche kranten een advertentie van een inge
nieur, die zich aanbood voor het aanleggen
van radio, electrische schellen, het leggen
van vloerzeilen en kleeden, het ophangen
van gordijnen en het verrichten van kleine
karweitjes in het huishouden. Zóó ver is
het dus reeds met onze afgestudeerden ge
komen, dat zy zich met dit prutswerk moe
ten bezighouden om geld te verdienen en
zich in het leven te houden.
Inderdaad, er is iets in ons onderwys, dat
niet deugt en het wordt meer dan tijd, dat
men zich er eens terdege mee bezig houdt,
want het is het belang van de toekomst van
ons land, dat de opleiding op goede baai* is
gesteld en voor de goede krachten een be
hoorlijk bestaan mogelyk is.
HAGENAAR.
man op beleedigenden toon.
Rlcky lachte gedwongen.
'k Zal Je maar weer laten gaan.
Dat In gqen geöval, kwam Michael
tusschenbelde.
HU is dronken, zei Rlcky. HU zou
ons niets gedaan hebben.
HU wist, dat u geld had.
Ik zeg u, dat nu dronken is. Lute is
geen strulkroover
Laat hem niet gaan, laat hem niet
gaan, zei Virginia heel zacht tegen Mi
chael.
Jinny, dit zUn mijn zaken, verklaar
de haar broer scherp. Ik kan wel voor
mezelf zorgen.
Ol Virginia draalde zich mismoedig
om en Hep met Michael door.
Wat bedoelt uw broer daarmee?
vroeg hij.
Vraag het me niet...
Als Ik u kan helpen...
Dat kunt u niet.
Michael stond stil en keek naar de
belde mannen.
Is het wel veilig om ze alleen te
laten?
Rlcky wil niet, dat wij ons erin
mengen.
Ik geloof, dat hij een groote dom
heid begaat
Zou er wel iets zijn, dat we meer, dat
we blijvender noodig hebben? We maken
ons van moed over 't algemeen zoo gemak-
keiyk oen geheel verkeerde voorstelling.
Want het is wat anders toch dan brutaliteit
of branie-achtigheid, wat anders ook dan
durf. Die branieachtige durf, die brutaliteit,
die zoo veel op moed kan gelijken, zyn ge-
woonlyk het gevolg van het niet zien van
gevaren, van een zekere onverschilligheid
ook* el voor gevolgen van onze daden voor
ejBben anderer leven, van ongevoeligheid
vuaWvoor de uitwerking van gebeurtenis
sen. Dat is moed, die met levensmoed wei
nig van doen heeft. Zeker hij kan ons het
leven vergemakkelijken, waar hy bezwaren
licht doet tellen. Maar hy hangt ook nauw
samen met het gebrek aan dien diepere»
*mst, die het leven doorvorscht en te be
grepen tracht en van dat leven voor
zioh zelf en voor anderen het beste maken
wil, met die oppervlakkigheid ook, die ons
allen steun doet missen, zoodra het leven
werkelijk als door de schaduwen des doods
gaat. Want er ontbreken het ernstig besef
•n de krachtige onverzettelijke wil, die
dexên uiterlyken moed tot het peil van ze-
deljjke heldhaftigheid ophefffen.
Moed is ongetwijfeld het garven. Maar
het is een durven, dat alle gevaren, alle
bedreigingen kent en overweegt, maar het
levan moedig durft te aanvaarden, vol en
volkomen kan aanvaarden, omdat het ook
de smarten en het leed en den ondergang,
waarmede die gevaren dreigen, rustig on
der de oogen zien en rustig dragen kan
vertrouwt, dat het ook uit dat leed een
maal den weg zal weten te vinden naar
een nieuwe hoop en een nieuw licht. Het
is dit durven, deze moed, die we noodig
hebben. Het is de moed, die geboren wordt
uit vertrouwen en wilskracht en diepen
ernst.
Zeker er zijn allerlei eigenschappen, al
lerlei talenten, die ons leven meer verge
makkelijken kunnen. Intellect en vlugheid
ran bevatting en handigheid en praktischen
zullen ons wellicht doen slagen en van
een gunstige positie in.de maatschappij ver-
wkeren. Maar dat alles helpt alleen, wan
neer alles, althans in b< trekkel(jken zin van
een leien dakje gaat.
Zoodra het leven ons zijn donkerste zyde
l»at zien, zoodra we het lt»d leerejj ken-
MCGOLX.
Het verkeersvraagstuk en de belem.
mering van het autoverkeer.
Het is in de drukke weken, die achter ons
liggen wel duidelijk gelbeken, dat het ver-
keersvraagstuk in het oude centrum van
enze s' j
de kwestie van het parkeeren is er een,
die hoe langer hoe nijpender wordt. Het is
nu eenmaal zóó, dat op bepaalde dagen en
uren zeer velen uit de buitenwijken naar
het middelpunt der Residentie trekken, waar
alle theaters en alle groote zalen, alle café's
en ontspanningsgelegenheden dicht by el
kaar liggen. De enorme uitgebreidheid van
onze stad als gevolg van den niets ontzien-
den ruimen bouw van straten en wegen
heeft de afstanden zeer vergroot en de on
voldoende dienst van het massa-vervoermid-
del, de tram, bracht velen er toe, als het
maar even mogelijk is een auto aan te schaf
fen. Indien niet door dictatorale maatrege
len de auto overal in zyn ontwikkeling op
zettelijk was helemmffd, zou het aantal on
getwijfeld reeds verdubbeld zyn.
Het laat zich aan zien, dat te eeniger tyd
aan dien dwang tot beperking een einde
moet komen en ais dan d« belommerende be-
j palingen zyn opgeheven, zal de evolutie van
het verkeer plotseling zeer snel gaan.
Voorhands is het nog niet zóó ver; inte-
gendeel over een paar weken doet de dicta
tuur weer èen greep naar het autoverkeer
om dit het leven zwaarder en neteliger te
maken. Dat loopt natuurlijk spaak, want de
geschiedenis leert duidelijk hoe dergelyke
dwinglandij door de overheid het moet af
leggen. Voor het oogenblik echter groeit het
aantal auto's nog met den dag en het vraag
stuk van het parkeeren wordt steeds be
nauwder. De gemeente doet braaf mee aan
het remmen der ontwikkeling; zy heeft nu
weer een aanslag op de 'beurzen gedaan door
een in geen enkel opzicht gerechtvaardigde
parkeerbelasting in te voeren.
Ondanks dat alles neemt het aantal toe
en zoodra het getal autorijders van dusda
nige beteekenis is dat het numeriek zich kan
doen gelden, zal de dictatuur wel de kop
worden ingedrukt.
Maar des te meer reden is er om het
vraagstuk van het parkeeren onder het ook
te zien. Tot nu toe is op het gebied van ver
keeraregeling in het algemeen in onze stad
weinig bereikt. Want agenten en autoriteiten
regelen de kruispunten, een onbegrypelyK
war-net van borden verstoort een goed ver
merken.
Natuurlijk is het Jouw boek, gaf zij
toe, en Kwam naast hem zitten. Toen
keken ze zwUgend naar de wegstervende
zonnepracht.
Virginia nield ontzettend veel val
haar jongeren broer, niettegenstaande
zUn egoïsme. ZU begreep hem misschien
beter dan wie ook. Haar liefde voor hem
was als die van een moeder, zU vergaf
hem alles, en vroeg niets. Even later be
gon zU over zUn toekomst te spreken.
Vader heeft altUd teveel in het ver
leden geleefd. Maar wU zUn van dezen
tijd en wU hebben nog een heel leven
voor ons. Ik heb een gevoel alsof wij ons
op een schip bevinden, dat ons naar
een onbekend land brengt. O, ik hoop,
dat het nieuwe leven een succes wordt!
De stem van den jongen klonk wreve
lig-
Ik weet zeker, dat ik succes zal heb
ben, als ik maar eenmaal... vrij ben.
De zon was onder den horizon gezakt
De lucht was van die broze glashelder
heid, die herfstavonden hebben tusschen
zonsondergang en schemering.
Virginia stond op
Het is al laat. Rickey. We moeten
gaan.
Toen ze langs Michael’s schuilplaats
kwamen hoorde hij haar zeggen:
Hoeveel geld heeft Grogan Je ge
geven?
Duizend dollar in contanten
O. waar la het?
Rlcky klopte op zijn Jasj*
60UDW ÜII1UM.
De meeuwen maakten een krtjschend
8®luld. als zij snel en feilloos op hun
prooi in het heldere water neerdoken.
Ver weg klonk het gezoem van een ma-
rine-vliegtuig, op weg naar Chesepeake.
Plotseling hoorde hij stemmen. Toen
Michael door het hem beschermende
&roen keek zag hU Virginia Farquhar
en haar broer, die over het veld kwamen
aangewandeld.
zon was aan het ondergaan *n
zette de wereld in gloed. De boomstam-
®en en üe heggen waren versierd met
net vurig rood van den wilden wingerd,
ne grond was bezaaid met afgewaaïde
waderen. geel en amber en gloeiend
^öbruln De naalden van de dennen
glinsterden, alsof er een laagje ijs om
®at. de rivier en de hemel glansden In
een eigenaardig licht. Maar Michael was
AhiH alsoï al d,t llchti al deze schoon-
uitging van. haar oorsprong vond
i Virginia's gestalte.
ZU stond stil en hief haar hoofd naar
e zon op. zij sprak t*g*n haar broer,
