c 7 s S' l! r- Deze Courant komt in vele duizenden gezinnen Gegarandeerde oplage 8000 ex. \i NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN gouderak, haastrecht, moordrecht, MOERCAPELLÉ, k No 19488 l3 IW»ort 1987 75e Jaargang. BERGAMBACHT, BERKENWOUDK» BODEGRAVEN, BOSKOOP, TT egenmantels -tv en Capes 4* EERSTE BLAD. fci. ri Biï/i/mann Vlammende Schoonheid. De prijsstijging in Frankrijk. Brieven uit de Hofstad. NIEUWERKERK, OUDERKERK, OUDEWATBR, RERUWTIK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, era. N--- Dit blad verschijnt dagelijks, behalve Zon- en Feestdagen Het Nederlandsch Bedrijfsleven. ■”1 i Dit nummer bentaat mt twae Haden. Enorme keuze La'g[e pr|ij|zlen A. ich in Havanna L s GOUDA □SENO”. rdamsche Lloyd, e slagschip „Ma- 'eyenoord” opge- voorzien. FEUILLETON. Naar het Engelsch van TEMPLE BAILY. léentebegrooting 1937 rooting die met ver- igen van Ged. staten 1 werd nader vastge- In de ruim 8 maanden ty’ds, dat thans in Frankrijk de regeering van Léon Blum aan het bewind is, is een groot aantal sociale wetten tot stand gekomen én hebben de loonen belangrijke verhoogingen ondergaan. Het is nu natuurlijk van groot belang eens te zien, welke gevolgen deze ingrijpende veranderingen hebben gehad. Zou men mo gen constateeren, dat dc welvaart er alge meen mede gediend is geweest, dat de werk loosheid door tot een minimum werd te ruggebracht, en dat het bedrijfsleven een nieuwe periode van bloei zou zijn ingegaan, zeker zou dan van zegenrijke regeerings- periode mogen worden gesproken. Zooals men weet, betroffen de voornaamste sociale wetten de instelling van de 40-urige werk week, welke wet geleidelijk wordt inge voerd, de toekenning van een betaalde va- cantie gedurende 14 dagen per jaar, de be vordering van het afsluiten van collectieve arbeidsovereenkomsten en een regeling op de verplichte arbitrage bij arbeidsconflicten. Ook werd begin Juni 1936 door toedoen van den minister-president een accoord tusschen de centrale werkgevers- en arbeidersorgani saties aangegaan, waarbij de loonen ver--' hoogd werden met '715 Ondanks deze overeenkomst is nog het heele verder jaar 1936 een ware stakingsgolf door geheel Frankrijk gegaan, die veelal tot verdere loonsverhoogingen aanleiding heeft gege ven. Al aanstonds was van de zijde der onder nemers gewaarschuwd, dat men met «ie nieuwe maatregelen veel te ver ging en dat werkgevers en arbeiders beide ervan den terugslag zouden moeten ondervinden. Ware volkswelvaart laat zich nu eenmaal diet door radicale wetten en afgedwongen loonsver hoogingen in het leven roepen. Reeds in Juni 1936 becijferde men, dat de loonsver- beteren en de protectie afzweren, als do anderen bereid zijn, ons voorbeeld te volgen. Zoo is het wachten dus op de groote rei- nigingskuur, op een. knieval van de wereld (een overigens vaag begrip) voor het al taar van den vrijhandel, waaraan men nu weliswaar met veel eerbetoon, maar zonder werkelijken eerbied voorbijgaat. Wat bedoelde onze Minister met „het dienstbaar maken van de koopkracht van het Nederlandsche volk aan het behoud en de uitbreiding van export naar die landen, die niet voldoende eerbied hebben voor de invoermogeltfkheid van Nederland”? Moe ten wij daarin de stem van de wraak be luisteren, dan staat het inderdaad te vree- zen, dat wij met de herziening van de cri- sisinvoerwet nog verder van huis raken. Voor het overige zou men echter zoo zeg gen, dat het met de depreciatie van den gul den, wat toch eigenlijk ook niets anders was dan het dienstbaar maken van de koop kracht van het Nederlandsche volk aan de belangen van den export, thans welletjes is geweest en dat het nu eindelijk eens tjjd wordt, om ons economisch leven voor ver dere experimenten te behoeden. In een dezer dagen in Den Haag gehouden bijeenkomst van handelaren en industrieelen waar op indrukwekkende wijze gedemon streerd werd tegen de knellende crisiswet geving, werd terecht naar voren gebracht, dat men by het nemen van maatregelen veelal slechts oog heeft voor een bepaalde groep, welker belangen men wenscht te be schermen. Worden toevallig door die maat regelen andere deelen van de bevolking be nadeeld, dan vindt men dat jammer, maar daaraan is nu éénmaal volgens de vobrstan ders van protectie niets te dóén. Wy vra gen ons echter af, waar het heen moet, als in dit stadium van de opleving en interna tionale toenadering, waarover thans zooveel ’gesproken wordt, men opnieuw overweegt, de koopkracht van ’t geheele Nederlandsche volk te gebruiken, om ons van geen ander woord te bedienen, voor het bevorderen van de belangen van bepaalde groepen. Daarop immers komt het geheele stelsel van het manoeuvreeren met z.g. onderhandelings- objecten neer. Wenscht een bepaald land ons geen con cessies te verleenen by den invoer van Ne derlandsche producten, welnu, dan heeft dc betrokken minister de bevoegdheid om dat land tot rede te brengen door zoo mogelyk een verbod van invoer in te stellen. Het ge heele Nederlandsche volk zal van een der- gelyke politiek evenwel de dupe kunnen worden, want het spreekt vanzelf, dat met dergelyke middelen onze invoer wel duur der, maar niet goedkooper kan worden. MOCLXVI. Het monopolistisch karakter der overheidsbedry ven. We spraken onlangs eens over de nadee- len van het monopolistisch karakter der overheidsbedrijven, over de methode om die bedryven als een soort belastingobject te gebruiken en over de moeilijkheid om na te gaan hoeveel minder kosten er aan de pro ducten dier bedryven verbonden zouden zyn als er concurrentie bestond. Een typisch voorbeeld moge dit alles nog eens duidelyk maken. Een paar maanden geleden werd zonder eenige reden een ver- hooging aangenomen van de hondenbelas ting. Die werd van negen op twaalf gulden gebracht, een verhooging dus met een derde. Het heette toen, dat deze verhooging feite lijk niet veel te beduiden had. Wie er negen gulden voor een hond over heeft, och, die kan er wel twaalf ook geven. Die drie gul den werden als onbeduidend aangemerkt. Om er nog een schijn van nuttigheid aan te geven werd er op gewezen, dat wellicht het aantal honden wel zou afnemen en dus de opbrengst der belasting niet veel zou stijgen. Gelyk bekend, heeft de telefoondienst in dertijd een radio-distributiebedryf inge voerd. Men is er wat te laat mee geweest en heeft de kans van monopoliseering voor bij laten gaan. Er bestaan allerlei particu liere distributies en dus moet de telefoon daartegen concurreeren. Gelukkig, want anders zou het tarief wel aanzienlijk hoo- ger zyn geworden. Er zyn een vijfduizend abonné’s gekomen op de. dertig duizend te lefoonaansluitingen, een percentage dat niet bijster hoog is. Het aantal loopt echter eer achter- dan vooruit en nu kregen de aange slotenen dezer dagen bericht, dat zoo’n radio-aansluiting van achttien op vijftien gulden was teruggebracht. Een zesde deel dus. Niu heette het dat dit een „belangrijke” prijsverlaging is. Nu hoort men niet, als by de hondenbelasting, dat zy die al de „weelde” van een telefoon-aansluiting heb ben die drie gulden best kunnen blijven be talen. Neen, nu is dat een „belangrijke” ver laging. Van negen op twaalf was een onbe duidende verhooging; van achttien op vijf tien een belangrijke vermindering. Zie daar een typisch gevolg van de con currentie, die wel een merkwaardig effect heeft. Dezer dagen vonden wij in één der plaat- selyke bladen een ingezonden stuk van iemand, die twintig jaar in Londen had ge woond en nu in Den Haag terug gekomen is. Met verbazing had hy kennis gemaakt met onze tram en hy staat er paf van, dat het Haagsche publiek niet meer opponeert tegen den erbarmelijken dienst daarvan. De autobussen noemt hy maar liefst beesten wagens! Alsof wij dat ook niet wisten. Wy weten er nog veel meer van, maar wy we een ook, dat alles hier aan doovemansoor ge- toega^n en haar vragen hem te ver geven. Laat mij je toonen wat ik je te geven heb, zou hij haar zeggen. En hij zou haar op de boerderij van tante Molly brengen en zij zou begrij pen, wat hij bedoelde. Dat hij haar geen wereldsche goederen aanbood, maar een schat voor de ziel en het hart. Derekdale had zijn schuren en zijn akkers en rijn veestapel, maar hier op tante Molly’s boerderij was een gemeenzaamheid met de natuur, die ginds ontbrak. Op Derek dale verzorgden gehuurde» knechts het geheele landgoed, maar hier drong je zelf door tot het hart der dingen, hier kende leder dier zijn meesteres en had haar Hef. Jij en ik, zou hij tegen Virginia zeg gen, wij zullen het leven beleven, zooals tante Molly het heeft beleefd. Zooal niet hier op de boerderij, dan in een ander plekje op deze aarde, waar wij zullen leven en het leven liefhebben en een geluk zaaien, dat tot aan het einde on zer dagen bloem en vrucht zal dragen. Een week later ging 'hij naar het oude huls in Washington Square. Hij trad de hal binnen en zag den bronzen ridder met zijn toorts. Zijn hart bonsde heftig toen hij aan de deur van Virgini's ka mer klopte. Een vreemde dame deed hem open. Miss Farquhar heeft mij verzocht haar adres niet bekend te maken, ant woordde zij op zijn vraag Waarom was Virginia zoo verdwenen? En waarheen? 3. en W. in stemming 60 te verkoopen, werd >r en 5 tegen aange. iden de hoeren Van >on, Vis, Groenendijk Zij komt niet. Waarom niet? Hij vertelde haar van den Kerstavond op Derekdale; van haar briefje en haar plotselinge verdwijning en van wat Ri ckey hem had gezegd over haar huwelijk met Tony Bleecker. Tante Molly zat heel stil, haar kalme oogen staarden naar de voorbij vlietende wolken. En heb je haar zoo laten gaan? Ja. Waarom? Omdat ik begreep, dat zij net was als alle anderen, zeide hij. Waarom zou ik nog geloof hebben in een vrouw? Wees niet zoo kortzichtig, Michael. Haar toon lokte zijn verzet uit. - Ik ben niet kortzichtig. Dat ben je wel! verzekerde zij met een 'heftigheid, die hij niet van haar kende. Om een vrouw als Virginia te be- oordeelen naar den maatstaf, waarmee je Helen oordeelde. Hij staarde haar aan, maar zag haar niet. Wat hij zag was zijn vrouw, Helen en haar koude schoonheid en daarnaast Virginia’s lieflijkheid, haai’ warmen, hel deren, kinderlijken blik. En plotseling bekende hij: Ik ben een dwaas geweest, tante* Molly. Een lieve dwaas, zei ze en reikte hem glimlachend haar hand, maar toch een dwaas. Toen hij zijn tante verlaten had wan delde Michael met een licht hart onder de blauwe lucht. Hij zou naar Virginia xiuwgrond naasthjt de Raadhuisweg te >iedt SO per strek- tad bepaalde destijds de strekkende meter, deed thans een. be un voor 60 te ver- el door B. en W werd GIIUMHE (JOUUM. praat is omdat de gemeente dit bedrijf in stand houdt als werkverschaffing voor het personeel, dat anders werkloos zou worden. Men sjokt by dit bedryf maar steeds op den ouden voet voort en het eenige wat men probeert is de concurrenten het leven zuur te maken. Dat kan op den duur toch niet zoo blyven, maar voorshands durft men niet een krachtige beslissing te nemen. Trouwens dat is het zonderlinge in zoo vele zaken, dat men het oude, verouderde niet kan loslaten en liever doorgaat al is het nieuwe ontegenzeggelyk beter. Hier is al weer een nadeel van het monopolistisch be dryf» dat het een goede evolutie maar al te vaak in den weg staat. Als wy bijvoorbeeld lezen welk een toepassing de elektriciteit in andere landen al in het gewone dAgelijksche leven heeft gevonden en wij verglQijken dat met het gebruik ervan in onze stad, dal» zijn J wij een ontzettend eind ten achter. Veel meer instrumenten dan een stofzuiger en een strijkijzer zyn de electrische instrumen ten niet, die hier gebezigd worden. En dat is uitsluitend het gevolg van de veel te hoöge kosten van de electrische stroom, die als belastingobject wordt geëxploiteerd en dus op zyn zuinigst door de gebruikers be nut wordt. Zelfs in andere steden van ons land is men al veel verder dan in onze stad. Het grappige van het geval is dat hier ter stede het gemeentelijk gasbedrijf zo° sti®~ kumweg concurreert met het electricit.’its- bedryf, maar aangezien ze allebei te hooge tarieven hebben, brengen zij het geen van beide erg vèr. De tarieven zijn bovendien van dat typische buraucratische prutssy- steem, waar je niet uit wys wordt. Allerlei bedragen voor leidinghuur, voor meterhuur enz.; oppervlakte-tarief, vastrecht-tarief, altegader gepruts. Men kan toch geen gas of electriciteit hebben zonder aanvoer en zonder meter, wat is het dan een dwaasheid het gebruik te verdeelen in stukken en brokken. Hoe gemakkelijker al dergelyke tarieven in elkaar zitten, hoe meer gebruik ervan gemaakt wordt. Eén grond tax en een dalend tarief bij grooter gebruik. Maar door dit alles speelt hoogere poli tiek ook nog een rol, want behalve belas tingobject is zoo’n bedrijf ook nog een soort filantropisch instituut. De kleinere gebrui kers, dus als regel de finpncieel-zwakkeren, moeten geholpen worden en daarvoor moe ten dan de sterkeren weer te veel betalen. Fiscaal en sociaal, maar in de laatste plaats commercieel, worden deze bedryven gevoerd. Naast het goede, dat zy hebben, zyn zy daarom minder aanbevelenswaardig, omdat zjj geen zuiver beeld geven van de werke lijke kosten, die ze zouden uitwijzen wan neer door eenige concurrentie alles op de spits werd gedreven en men zou trachten de exploitatie zoo economisch mogelyk te ma ken. Want het valt te betwijfelen of een monopolitisch bedryf met groot batig saldo nu wel altijd op alle kleintjes past. HAGENAAR. ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring): 15 regels ƒ1.30, elke regel meer ƒ0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkring: 15 regels 1.55, elke regel meer 0.30. Advertentiën in het Zaterdagnummer 20 byslag op den prys. Liefdadigheids-advertentiën de helft van den prijs. INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: 14 regels ƒ2.25, elke regel meer ƒ0.50. Op de voorpagina 50 hooger Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingen by contract tot zeer gereduceerden prijs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte. Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van soliede Boek handelaren, Advertentiebureaux en onze agenten en moetèn daags vóór de plaatsing aan het Bureau zijn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zijn. ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, overal waar de bezorging per looper geschiedt. Franco per post per kwartaal ƒ3.15. Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA, bij onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren. Onze bureaux zyn dagelijks geopend van 96 uur. Administratie en Redactie Telef. Interne. 2745. Postrekening 48400. XX. De Pantomine. Er kwamen een paar van die koude vochtige dagen zooals men die zelfs in Florida kent, en die het verblijf op het water verre van aangenaam maken. Het humeur van het gezelschap op het Van Duyne-jacht leed er sterk onder. De regen viel kil en miezerig en onop houdelijk, zoodat er geen mogelijkheid was om zich op het dek te amuseeren; en den ganschen dag kaarten in de ka juit was ook niet alles. Marty was tot na de lunch blijven lig gen, en toen zij, in haar bontjas gehuld het dek opging, trof zij daar Jane even- Aan het eind van de week ging hij naar Annapolis. Het huis van de Farqu hars was gesloten en droeg het bordje: Te koop. j De Maartwlnd deed de droge bladeren j in den ouden tuin ritselen. Hij vroeg 1 aan de vrouw, die er naast woonde, oi er iemand van de familie Farquhar in de stad was. Zij zeide hem. van niet, en toen hij vroeg of hij het huls mocht zien gaf zij hem den sleutel. Zijn voetstappen echoden dreunend door het leege, don kere huls. Hij stiet in de woonkamer de blinden open en het daglicht stroomde naar binnen en verlichtte de kamer en de hal die eraan grensde. Michael stond doodstil. Hij zag Virginia weer, zooals hij haar hier voor het eerst had gezien, in het sjofele grqjjne jumpertje en met de beide zilveren, kandelaars beschermend in haar armen, geklemd. 47 Michael begreep in die dagen dat dit de sleutel was tot het ware geluk: jezelf niet afsluiten van de wereld, maar er deel van worden en de wederwaardig heden des leveins deelen met rijk en arm> als gezamenlijke reizigers op weg naar een gemeenschappelijk doel. Er volgde een tijd van voorjaarsweer en Michael voelde ook In zichzelf den ihvloed van het komende jaargetijde, nu nij zoo dikwijls buiten was. Overal zag je het: de beekjes kabbelen, in beschutte noekjes sproot al wat teer groen uit de donkere aarde, er vlogen vogels uit het Zuiden aan, er waren al kalveren en lammetjes, biggetjes en jonge eendjes, die hun eerste onderzoekingstochten waagden in de onbekende, heerlijke we- Wat zou Virginia van dat alles ge noten hebben! Toen tante Molly opzat, begon zij op een dag weer over Virginia. Wanneer komt zij nu eens? Michael staarde uit het raam en ant woordde met een heesche stem: eens in bontjas en zich doodelijk ver velend. Ik word nog gek, ais dat weer zoo blijft, zei Jane nerveus. Ik heb geen ge luk bij het spel, en de mannen zijn in een vreeselijk humeur. Zelfs Tony snauwt me af. Marty kende geen zenuwen en zei dat ook Als het hun verveelt laat ze dan aan land gaan. En ons hier achterlaten? Dank Je! Wij zouden met hen kunnen mee gaan. Waarheen? Het regent overal. Er zijn toch wel tea-dances in de hotels. Dat zou beter zijn dan niets. Maar wil moeten toch terugkomen, en dan is de storm misschien veel erger er steekt wind op. L’aten wij dan hier aan boord iets organiseeren en menschen invlteeren. Dan zullen zij het zijn, die de elementen te trotseeren hebben. Jane keek haar bewonderend aan. Je bent onbetaalbaar, Marty. Je weet altijd hoe je de onaangename din gen op anderen kunt schuiven. Waarom niet? zei Marty lui. Ik houd er van de melk v^or mijzelf af te roomen. Marty droeg geen hoed, maar een roodzijden zakdoek om het haar, hetgeen in tegenstelling met haar gewone zilver grijze tolletjes een brutaal effect aan haar schoonheid gaf. (Wordt r»rvoltd). De wereld en de vrye handel zijn slechts de '.wee helften van één groot geheel, onaf scheidelijk met elkaar verbonden en daarom hadden ze elkaar niet moeten verlaten. Nu lat wel gebeurd is, is het heel moeilijk, ze veer te vereenigen. Wel tracht mep elkaar thans met woorden te overtuigen, maar daden blijven uit, helaas ook in Nederland. Er zal nu binnenkort een wetsontwerp tot wijziging van de crisisinvoerwet het depar tement van Minister Gelissen verlaten, zoo werd ons dezer dagen aangekondigd. Of onze verwachtingen dienaangaande hoog gespannen mogen zyn, betwijfelen wij ech ter in hoöge mate. „Het zal ook in de naaste toekomst”, al dus de minister in zyn Memorie van Ant woord aan de Eerste Kamer, ,»noodzakelyk blijven, de koopkracht van de Nederland- sebe volkshuishouding, welke nu een ver- grooting ondergaat, als onderhandellngsob- ject dienstbaar te maken aan het behoud en de uitbreiding van exportmogelijkheden naar die landen, welke zonder meer de te gemoetkomende houding der Nederlandsche regeering op het stuk van verruimde invoer- mogelykheid onvoldoende bl'yken te waar- deerén." Ja, ja Wien de juiste beteekenis van dezen lang- ademigen ministerieelen volzin niet aan stonds duidelyk voor den geest staat, dien zal men stellig nog geen domheid kunnen verwijten. Minister Gelissen heeft dan ook niet na gelaten, er nog eens op te wyzen, dat „een verder en duurzaam herstel van het Neder landsche bedrijfsleven in zijn geheel, gezien zyn internationale oriëntatie, slechts denk baar is by een vrijer ruilverkeer met het buitenland. Dit is steeds de overtuiging der regeering geweest en zy heeft niet ge schroomd, op dit gebied het initiatief te ne men bedoeld wordt de Osloconferentie dat (naar men hoopt) een bydrage zal kunnen vormen tot spoedige vermindering der handelsbelemmeringen „op basis van internationale overeenstemming”. Men ziet, dat het aan den goeden wil niet ontbreekt; de wereld in haar geheel is ech ter nog niet ryp voor de verwerkelijking van deze schoone denkbeelden, Zy verkeert nog in het stadium, waarin de pot de ketel verwijt, dat ze zwart ziet. Wy zullen, zoo redeneert mep thahs in elk land, ons leven Twee batten en één muls. Twee vrouwen in één huls. Twee honden en één been, Komen zelden overeen!

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1937 | | pagina 1