leiweg
iida 23
i
AKKERTJÈS
meeat v^aer
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN
Zaterdag 3 April 1937
No. 19484
76e Jaargang
'c/tuiïl
lartenssingel
Brieven uit de Holatad.
Open brief
van Sijbrand Bottelaar.
Zoo rillerig?
Tusschen Paschen
en Pinksteren.
Vlammende Schoonheid.
BERGAMBACHT, BE&KENWOUD8» BODKGRAVffii, BOSKOOP, GOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLÉ,
NIEUWERKERK, OUDQUKERK, OUDKWATER, REEDWUK. SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADMNXVEEN, ZEVENHUIZEN, en*
Dit blad verschijnt dagelijks, behalve Zon- en Feestdagen
O
•tt
LLE's
zóó
geen.
FEUILLETON.
LLE’»
.SUBRAND BOTTELAAR.
AKKER-CACHETS
LLE's
ioeg!
Virginia en haar broer bewoonden^
weer de kamers, waarin zij hun heele
jeugd hadden doorgebracht en Mary
Lee was bij hen. Michael logeerde in het
hotel. Ei’ woei een frissche bries van de
zee en de golven schitterden in het len-
tezonnelicht. Het was overal licht en
vroolijk onbegrijpelijk vroolijk, vond
Virginia. Nergens meer verdriet. Vader
beter. Rickey, die als een razende werkte
met Mary Lee; haar eigen huwelijk met
Michael over een week.
Zij was in den tuin aan het rozen
snijden. Nergens meer verdriet l i
En juist op dat oogenblik kwam Tony
door het tuinhek. Sinds haar komst in
Annapolis had Virginia hem nog niet I
gezien.
O. riep ze verheugd uit, het is lief
van je om te komen, Tonyl
Hij nam haar hand en keek op haar
neer.
Dacht je. dat ik weg kon blijven?
Zij zaten samen op de steenen bank
tusschen de laurieren en zij vertelde
Tony op de rivier met Michael. Dat
was goed en groot van je.
Wat was er voor groots in het op-
geven van iets, dat ik nooit bezeten had?
Haar oogen stonden plotseling vol tra
nen.
Wij zullen vrienden zijn voor altijd
maar, nd
aom, die
aen uuwi
awingepd
vóór de plaatsing
zjjn.
IEME van 40
ulisten.
'ube SCHEKATOL
ting van den Heiligen Geest maakte het ge-
Iwf van den Paaschmorgen eerst tot een
Tony jij en ik en Michael.
Hij schudde het hoofd.
Alleen maar op een grooten afstand
Virginia.
Maar later, Tony, later toch wel van
dichterbij?
Misschien.
Toen hij afscheid nam, bracht hij haar
hand aan zijn lippen en druïde er een
kus op.
Ik zal je nooit vergeten, zei hij.
En hij ging weg, en nam met zich mee
de herinnering aan haar, zooals zij daar
stond tusschen de bloeiende rozenstrui
ken, een beeld van jeugd en schoonheid
en geluk, maar toch met tranen in haar
oogen om tijn verdriet.
EINDE.
ons leven en in de
wereld. Na ons Paschen moet ook een Pink-
steren volgen. Want onze nieuwe verwach-
ons nieuw geloof, dat we uit den
MCCLXIX.
Buitenlandsche sterren.
Op gezette tijden dalen allerlei buiten-
lanascne sterren in de residentie neer, van
wie men alleen wel eens vage verhalen neett
genoord, maar die met veruer dan by name
oekend zyn. in den regel worden zy hier
met veel ophef en fanfares ingehaaid en
ontvangen, riet is nu eenmaal zoo gesteld,
dat er in onze stad allerlei vereemgmgen
bestaan, die zich speciaal bezig houden me:
het kweeken en koesteren van de verbin
ding met één bepaald land. Elk land in
Europa heeft hier een vereeniging, die den
naam van Nederland met een streepje ver
bindt aan dien van dat land. Telkens hou
den die vereenigingen .bijeenkomsten waai
den een of andere geleerde of kunstenaai
uit dat vreemde land optreedt en altjjd weer
zyn de kranten bereid daarvan 'fraaie ver
slagen te geven. Er is altydeen keurige
voorzitter, die de taal van dien gast goed
machtig is, een fraaie begroetingsrede houdt
en het len gast zoo aangenaam mogelyk
maakt. Vrienden en kennissen worden uit-
genoodigd de voordracht bij te wonen en
de gast spreekt voor een goed bezette zaal.
Het kan niet anders of de „geachte spre
ker van hedenavond" o-aat. najjr ziin haard-
Clairveaux (Champagne),
2 April 1987.
Zeer geachte redactie,
v er m net buiaen, myne lJaasch-
vacantie doorbrengende op den kosie-
lyicen wijngaard van mynen ouden
vriend uaston rochard, van de /irma
rocttara cc bioeron, leveranciei s van
myne voorcreffetyKe wynen, is liet
my eeneureupae op aen aag van mor
gen, arfnans m geaacnte, ven uwenl
te moten vertoeven, caarne ware ik
persovhmK ter receptie versenenen,
•los, de jicnt en de ouaer-
naar zonniger oora de
ken, vormen daartoe een
beletsel.
lend in den tredmolen van den dagelyk-
schen arbeid, en grof genietend nog van
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring):
15 regels ƒ1.30, elke regel meer ƒ0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkring:
15 regels 1.55, elke regel meer 0.30. Advertentiën in het Zaterdagnummer 20
by'slag op den prijs. Liefdadigheids-advertentiën de helft van den prijs.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: 1-4 regels ƒ2.25, elke regel meer ƒ0.50. Op
de voorpagina 50 hooger
Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingen by contract tot zeer gereduceerde!!
prijs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van soliede Boek
handelaren, Advertentiebureaux en onze agenten en moeten daags
aan het Bureau zyn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te
maar ook minder hoog grijpen, minder hoog
gespannen zyn. We leven in een gedepri- I
v lucH ouoe vriend van uw dagblad
mag noentans met acncerotyven oij
eene geiegenneia getyn deze, in vroe
ger aagen, gy weet net, zou deze oc
casie my gevoerd neooen tot speel-
sene flonkeringen van den geest,
maai, my bevindende in de jaren,
waann de grauwe nersensioj in eenen
anaeren aggregaue-toesiand oegint
over te gaan, tcost my zuiks te veel
inspanning.
unwuieneung evenwel gaan myne
gedachten terug naar de aagen van
weteer, toen myne vnenaen en ik,
eaete geesten als urs. caret van Man-
aere, nucas Lwngavita, barend Bal-
lenoaKKer en jocoous Koperwiek,
iveueiyns door de kolommen van uw
oiaa dwaalden, ik denk aan de onver-
geteiyke oogenbliKKen, dat iK, ge
dragen door de eeroieaige sympatnie
van alle weldenkende Coudscne bur
gers, vooraan ging in den stryd tegen
aien poutieuen gelukzoeker, aie cou-
da financieel aan den rand van den
ajgrond oraent. 1K denk aan den fei
ten Kamp gevoerd tussenen twee emi
nente Kampioenen als het Kamerlid
Jan ter uaan en den onvolprezen
strijder voor waarheid en reent Van
iviandere. 1K denk ook aan de met
zooveel gloed ge voerden stryd tegen
de droogmaking va/n onze onverge-
tijkeiyk senoone plassen.
Niet alleen beelden uit het ver
leden doemen op voor jnynen geest. Ik*
denk ook aan net heden, ik bladerde
vanmorgen door uw hennnenngs-
nummer en begroette met vreugde al
die Knappe koppen, die door het af
staan van hun portret en hunne bij
dragen my menig aangenaam en leer
zaam oogenblik puiten bezorgen. Up
den dag van morgen zal myne be
scheiden bloemenhulde u stenig be
reiken; gaarne had ik hier nog eeni-
ge fbesschen bruisende champagne
aan toegevoegd ik ben in dit voor
nemen evenwel door de conimgentee-
ringsmaatregelen verhinderd.
V ol vuur hef ik echter myn glas en
drink, met mynen ouden vriend Gas
ton ,op het welzijn van u en de uwen
en op den verderen bloei van mijn
lijfblad, de Goudsche Courant!
Geloof mij, steeds gaarne verblijve
ik uw oprechte vriend,
Eerst leer en wij de woorden der waar
heid; doch daarna moeten wij de waar
heid der woorden leeren.
Gij hebt kou geval en voelt de koorts
opkomen. Ga naar bed en neem
''AKKERTJES’*, die als kabouiers«in
den nacht Uw opkomende verkoud
heid, Uw Griep zullen verdrijven.
te probeeren en wie weet welk resultaat het
opleverde. Menigeen weet zelfs op zyn eigen
gebied niet wat er verschenen is en kennis
making zou allicht leiden tot aankoop.
Ook in de gewone boekwinkels kon meer
gelegenheid zijn voor kennismaking met de
nieuwelingen, die van de pers gekomen zyn.
Het is niet genoeg ze voor het winkelraam
te deponeeren, want daar gaan zy in den
regel in de massa verloren. Wel staat te
genwoordig op de ramen van de boekhan
delaren de uitnoodiging aangeplakt om bin
nen te komen en alles te bezichtigen zonder
eentge verplichting, maar het valt te be
twijfelen of daaraan wel veel gevolg wordt
gegeven. In de groote warenhuizen heeft
men al veel meer aandacht gewyd aan het
contact tusschen den kyker naar de boeken
en de etalage. Daar is veel meer stelselma
tigheid in etaleeren nagestreefd en mei ziet
daar ook geregeld velen, die aandachtig de
hooge stapels in oogenschouw nemen, met
lydt geen twijfel of in die huizen wordt nog
aardig wat verkocht als gevolg van de ge
legenheid eens op zyn gemak rond te neu
zen.
Het is zoo zonderling, dat de winkeliers
in het algemeen wel veel afgeven op de
warenhuizen, maar zoo weinig aandacht ge
ven aan de oorzaken van het succes dat
deze inrichtingen toch buiten kyf hebben.
Er worden daar maar al te dikwijls metho
des toegepast, die blyk geven het verlan
gen van het publiek beter te doorgronden
dan tot nu toe in den kleinhandel het geval
placht te zyn. Waarom wli men dat niet er
kennen en... navolgen?
Voor den boekhandel valt er zeker wel
iets te leeren van moderne methodes en
stelsels. Die kennis zou den handelaar en
het jnibliek beide ten goede komen.
HAGENAAR.
Morgen staat Ge op zonder koorts en
voelt Ge U weer prettig en gezond.
'CKmA* Ongeëvenaard bij aevaüe kou
Griep, rheumaiweho
ta -
In een blad stond onlangs te lezen, dat
de menschen van dezen tijd geen verwach
tingen, geen droomen meer hebben, maar
werktuigelyk voortleefden, bang zich reken
schap te geven van den toestand en van
Griep, rhaumatiiche pijnen,
ZMMwp#»en. HooMpqn, en*.
NrHnMaL ZeMoceje lO.ca.
hem van haar plannen.
Rickey en Mary Lee zullen voorloo-
pig hier bij vader en moeder blijven
wonen, terwijl Michael en ik in Italië
zijn...
In Italië?
Ja. Wij gaan naar een huis, dat
Michael daar heeft. Hij kocht het egn
heelen tijd geleden... Ik geloftf dat het
er heerlijk zal zijn, Tony.
Hij wist hoe heerlijk het zou zijn. Hoe
had hij zelf niet verlangd, om haar de
schoonheid van andere landen te mogen
toonen haar mee te nemen, de heele
wereld over. Hij had haar de zee willen
laten zien bij zonsopgang, de woestijn-
sterren bij middernacht, en naast haar
willen zijn, als haar hart beefde van ge
luk om al die schoonheid.
Maar het was niet voor hem.
Ik ben ontzettend jaloersch, zei hij
en hij trachtte het schertsend te zeggen.
Ik ben blij dat je niet weet, hoe ik Mi-
I chael benijd.
Maar ik zal je mijn leven lang dank
I baar zijn voor wat je toen gedaan hebt,
ker van hedenavond” gaat naar zijn haard- 1
eenmaal, wat haai* leven van haar ge-
maakt had en zij kon niet meer veran
deren.
Ik heb vanmorgen Virginia Farqu
har gesproken, zei ze tegen Jane. Ik heb
naar Rickey gevraagd.
Marty, dat heb je niet gedaan:
Ja, hij is erg ziek geweest.
Marj,y huilde! Jane had een gevoel,
alsof de kdmer met haar ronddraalde.
Marty, de koele, onverstoorbare Marty
in tranen!
Toe, Marty, je bent altijd zoo ver
standig geweest, zei ze met een aarze
lende stem.
O, verstandig, zei Marty, droogde
haar oogen en begon over andere dingen
te praten. En zij vertelde Jane niet, wat
ze nog méér van Virginia had gehoord
Dat Rickey de volgende week, in ane
stilte, zou gaan trouwen, met Mary
Lee Logan!
Dat was het, wat Marty te verbijten
had, terwijl zij daar met Jane zat. Zij
had Rickey verloren, zij had Tony ver
loren, en dat allee sinds dien merkwaar-
digen dag in den ouden tuin!
In den ouden tuin bloeiden nu de
rozen, dat het een lust was voor de oogen
Dagen lang waren er mannen in de weer
geweest om den tuin en het oude huis
in orde te brengen. Veel van de oude
meubels waren teruggekocht en de rest
I Ügen Geest konden de discipelen hun geloof
--uitdragen over de wereld, hun geloof en
wat het oogenblik soms te genieten gaf. Ik verwachting tot een levende 'kracht maken
geloof het niet. Geen mensch kan lev^n en
werken zonder verwachting, omdat die ver- f
wachting als het ware de motorische kracht een kracht worden in
Jane zocht haar toevlucht in tranen.
Tony, je bent wreed!
Hij legde zijn hand op haar schouder.
Ik wil dezen, zomer op mijn eigen
manier doorbrengen. Ik ben niet van
Dlan mijn plannen overboord te gooien
voor die van, jou, Jane, en daarmee uit.
Toen Tony weg was, zocht zij haar
toevlucht bij Marty.
Lieve, mag ik dezen zomer met jou
meegaan?
Natuurlijk.
Tony wil mij niet hebben!
Zij had medelijden met zichzelf, maar
Marty met in ’t minst.
Wij krijgen wat ons toekomt wij
allebei. We zijn een paar ondraaglijke
egoïsten, Jane.
Maar Jane was niet zoo eerlijk met
zichzelf als Marty. Ergens diep onder in
Marty’g koffer lag de schets, die Rickey
**aa gemaakt van de zilveren toover-
hu uler llart was uitgebrand. Wat had
mi haar doorgrond! Maar zij was nu
i Jieu uunb. uit 'net grai van onze
hoop moest het nieuwe leven nieuwe ver-
wachtingen opbloeien. Het werd ons
schen.
I Maar op Paschen volgt Pinksteren. En
dit Pinksteren was de voltooiing van het
Paschen, een noodzakelyke voltooiing voor
de discipelen van Jezus. Want de uitstor-
ting Vïlll flpH .Hpillo-n», r*KUinV4*A I.A* «x.
loof vwv
hun eigen toestand, stomzinnig voortzeu- j werkzame kracht. Nu bezield door den Hei-
GOING COlHAM
i stede terug in de diepe overtuiging dat heel
«c» - Nederland dweept met zijn land en deszelfs
Pa- j cultuur, dat heel Nederland groote kennis
heeft van zyn land en dat er uitsluitend
charmante lieden in Nederland wonen.
Af en toe lezen zy dan in de officieele
berichten van de Staatscourant dat aan me
neer zus of zoo vergunning is verleend tot
het aannemen van de ridderorde, hem ge
schonken door de Regeering van eenig land.
Natuurlyk bestaat er tusschen dit heuglijke
nieuws en de hartelijke ontvangst van dien
vreemden gast geen verband. Toch is het
aardig, niet waar?
Het is niet onze bedoeling denigreerend
óver het werk dier vereenigingen te spre
ken, maar het moest ons van het hart dat
figuren van minstens even veel beteekenis
in eigen land vaak allerminst dezelfde be
langstelling krijgen, die aan de buitenlan
ders zoo grif wordt gegeven. Wat dat toch
voor een eigenschap van vele menschep is
om alles wat maar van over de grenzen
komt, onmiddellijk t^ adoreeren, is onbe
grijpelijk. Dezer dag^n is weer eens gesold
met een jonge dame die één boek heeft ge
schreven, dat opgang heeft gemaakt en die
nu maar dadelijk de wereld af reist om over
al vertoond te worden. Er komen interviews
en portretten in de krant, er wordt een eere-
avond georganiseerd en tal van personen
sloven zich, voor haar uit. Over een paar
jaar is natuurlijk iedereen die dame totaal
vergeten.
Waarlijk, het is vreemd.
Er wordt hier ter stede meer in vreemde-
talen gelezen dan in het Nederlandsch. Alle
boekhandelaren weten het*u te vertellen en
zy zeggen het met een zucht, want de Ne-
derlandsche boekhandel heeft het heel
zwaar. Er komt nü Weer een boeken-week
en men tracht eens even iets meer aan
dacht te trekken. Of het veel baat geeft
valt te betwijfelen.
In den laatsten tyd is nog weer eens
steen en been geklaagd over den geringen
afzet van het Nederlandsche boek en over
den grooten stroom van nieuwe cultuur die
geregeld van de pers komt. Zou die al te
sterke stroom niet tot gevolg hebben dat
men hoe langer hoe minder koopt? Zy, die
inderdaad veel lezen, zijn de klanten van
de bibliotheken en zij zyn het. die in den
regel niets koopen, doch alleen maar huren.
Wat in den boekhandel ontbreekt, is een
goed contact met het lezend publiek. Wel
doen de kranten hun best hun lezers op de
hoogte te houden, maar het is voor deze
ook door den geweldigen stroom onmogelyk
om veel meer dan een korte aankondiging
te geven. Het beste wordt alleen iets meer
naar voren gebracht, al dreigt daarbij het
gevaar van eenzijdigheid by de keuze zeer
ernstig. Bovendien kunnen alleen de groo-
tere dagbladen zich de weelde veroorloven
er speciale „schifters” op na te houden, zoo
dat toch nog maar een klein deel van het
publiek wordt bereikt.
Als men eens één of tweemaal per jaar
een „boeken-show” hield zooals men dat op
het gebied van de mode pleegt te doen, om
de nieuwste nieuwigheden te demonstree-
ren Wie weet *óf dit föet een attractie zou
zyn voor velen. Wanneer daar alles werd
geëxposeerd wat sedert de vorige show is
verschenen, zou misschien de aandacht op
veel vallen, dat nu achteraf blyft. Het ware
met nieuw aangevuld. Als Virginias
ouders aankwamen, moest alles op zijn
mooist zijn, maar ook nu reeds, met de
bloemen en de wapperende gordijnen
voor de ramen, leek het oude huls weer
te leven, na er dien heelen winter als
een dood huis te hebben uitgezien.
gespannen zyn. We leven in een gedepri- I
meerden tyd, die lusteloosheid kweekt. En I
deze lusteloosheid, dit tekort aan verwacn- I
tingen is het groote gevaar, dat ons leven
bedreigt.
Of kunnen we zeggen: „bedreigd heeft”?
Er is ongetwijfeld een zekere opleving
merkbaar in het oeconomisch leven, maai
ook in de stemming der menschen. Het is
of we door het donkerste der depressie heen
zijn en de menschheid gaat begrijpen dat er
nog licht schijnt en dat het noodig is aan
dat licht te gelooven. Het is of we ons ge
reed maken op te staan voor een nieuw
leven, of „het Paschen ook voor de mensch
heid gekomen is, nadat ze het donkere dal
van de schaduwen des doods is doorgegaan.
Paschen is de wederopstanding, de weder
opstanding uit den dood. Dat is het groote
wonder, dat uit den dood het leven verrijst.
Maar is het niet het wonder, dat zich voort
durend voltrekt? Zien we niet nu in de
lente zoo duidelijk hoe uit het schijnbaar
doode nieuw leven opbloeit, hoe dit de kring
loop van het leven is, bloeien, versterven
en «opnieuw bloeien, hoe men door den dood
altyd weer tot het leven komt? En geldt
dezp wet niet overal ook in de geestelijke
wereldDoor den dood tot het leven. Door
de diepste diepten der hopeloosheid naar
de toppen van het licht.
Het scheen den discipelen van Jezus wel
het einde toen het lichaam van den Mees
ter, afgenomen van het kruis, werd neerge
legd in het graf in den hof van Jozef van
Arimathea. Maar uit dit graf rees de Zege
praal van de opstanding. De dood was over
wonnen en een nieuw leven was uit den
dood verrezen. Het schijnt ook ons soms
het einde, wanneer we neerzitten in de don
kerste diepte van wanhoop en kommer.
Maar juist in deze donkerste wanhoop ont
wikkelt het léverf, ontwikkelt de mensch
zijn uiterste krachten. En uit de duisternis
stijgt het bloeiende leven eener nieuwe ver
wachting. Het is de levensdrang zelf, die
dezen nieuwen bloei uitdryft. Want er was
maar één keuze: ondergang of nieuwe sty-
uitdragen over de wereld, hun geloof en
.vmovuuujj ëêii levende Kracht maken
in de wereld. Wy hebben ook dien heiligen
I geest van ons geloof noodig, wil dat geloof
is van dat leven en werken. Maar wel is I
het waar ,dat de blyde verwachting, die een I
zekerheid is, veelal ontbreekt, en ook dat ting,
de verwachtingen niet alleen zwakker zyn, 1 stryd in de diepste duisternis hebben ge-
j i wonneni moej toj een bezielde, een levende
kracht worden. We moeten onze nieuwe
verwachting tot de motorische kracht van
ons leven maken.
Wil de menschheid uitkomen, boven de
depressie, die haar verwachtingloos maak
te, dan moet zy niet alleen opstaan tot een
nieuw leven van nieuwe verwachtingen,
maar dan moet zy ook deze nieuwe ver
wachting tot een levende, drijvende kracht
maken, dan moet zy in de kracht van dit
nieuwe geloof in de toekomst met een
nieuwe en sterker kracht, met de bezieling
van den heiligen geest dit geloof werkzaam
maken. Wanneer we gelooven, dat de diep
ste depressie voorbij is en de menschheid is
opgestaan tot een nie.uwe verwachting, dan
moeten we ook eischen, dat deze verwach
ting tot een werkzame kracht wordt. Op
het Paschén moet een Pinksteren volgen.
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, overal waar de
bezorging per loopergeschiedt. Franco per post per kwartaal 3.15.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA,
bij onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.
Onze bureaux zyn dagelijks geopend van 9—6 uur. Administratie en Redactie Ttelef.
Interne. 2745. Postrekening 48400.