I Wilhelm Fürtwangler. De aardbeien in den zomer. Het koopen van kousen. FILMNIEUWS. Versche vruchten vragen room, Het twaalfuurtje voor over blijvende kinderen. RECEPTEN. Bij zijn kom.it tiaar Nederland. De loopbaan van een specifiek Duitsch kunstenaarstype. Een dier musici, die den microfoon schuwen! Dr. Wilhelm Furtwangler zal in het aanstaand seizoen een groote concert reis door Europa aanvangen, met z'n Berliner Philharmonisch Orkest. Op deze kunsttournee zal de dirigent ook concerten geven in Nederland, waar schijnlijk te Amsterdam en te 's-Gra- venhage. Wilhelm Furtwangler staat niet al leen in Duitschland, maar ook in het buitenland, men kan wel zeggen in geheel Europa, bekend als een man, die zijn kunst liefheeft en zich met hart en ziel aan zijn kunst wijdt. Als zoon van een beroemd archeoloog bleek hij toch al spoedig niets te voe len voor de onderzoekingen, welke z'n vader op zijn gebied verrichtte. Hij zag het levenslicht te Berlijn, maar toen Wilhelm nog klein was, verhuis de de familie Furtwangler naar Miin- chen. De muziek boezemde hém altijd meer belangstelling in dan de school. Zijn ouders, zelf muzikaal, lieten den jongen piano- en vioollessen volgen. Ofschoon de jonge Wilhelm nog lang niet aan een dirigentenloopbaan dacht wist hij toch al op 12-jarigeiïhl»£tijd, dat hij musicus wilde worden. Het Gymnasium liep hij slechts half af, omdat het conservatorium hem meer interesseerde. De toenma lige directeur van het Münchener Conservatorium, Josef Rheinberger, die als componist toentertijd bekend was, gaf hem muziekonderwijs; deze man stelde uiterst hooge eiéchen aan zijn leerlingen, doch deze laatsten leerden veel b|j hem. Later kreeg Furtwangler les van Max von Schillings, die hem zeer be ïnvloed heeft. Zijn richting van „Wagneriaan" en zijn toentertijd zeer moderne opvattingen en liefde voor moderne muziek vormden als het ware een tegenwicht tegenover het streng klassiek georienteerd onder wijs van Rheinberger. Furtwangler was 17 jaar oud, toen hij te Berlijn nog een jaar piano studeerde onder Coenraad Ansorge en daarna kreeg hij zijn eerste aanstelling aan 'het Stadstheater te Breslau. Als zoodanig werkte Furtwangler ook aan verscheiden schouwburgen in de provincie, b.v. in het stedelijk thea ter te Lubeck en in dat te Mannheim. In 1920 werd hij dirigent van de symphonieconcerten van het orkest van de Berlijnsche Staats-Opera en genoot toen reeds een groote bekend heid, hoofdzakelijk onder zijn landge- nooten. Twee jaar later kwam de groote kunstenaar Arthur Nikisch te overlijden. Zijn onverwachte dood liet niet na een diepen indruk te ma ken op de Duitsche muziekliefheb bers, die in hem een kunstenaar ver loren hadden. Het scheen alsof de plaats, welke Nikisch had ingenomen, niet meer te vervangen was. En het was de toen eerst 36-jarige Furtwangler, óp wien men zijn eenige hoop had gesteld. Ni kisch' plaats werd door Furtwangler ingenomen en het is een bewijs van diens artistiek overwicht, dat Furt wangler aan de verwachtingen der Duitsche kunstliefhebbers ten volle heeft beantwoord. Furtwangler is een specifiek Duitsch kunstenaarstype; dit bewijst wel het groot verantwoordelijkheids gevoel tegenover de Duitsche muziek en ook zijn groote gaven om de wer ken van groote meesters zoo intens te bunnen beleven. De Berliner Philharmonie is onder leiding van haar eminenten leider tot een grooten bloei gekomen. Dat de belangen van dit orkest Furtwangler zeer ter harte gaan, bleek wel uit het feit, dat de dirigent zijn functie van leider aan de Weensche Staats-Opera neerlegde om zich geheel aan hetsBer- lijnsch orkest te kunnen wijden. Na den oorlog maakte Furtwang ler met zijn orkest vele buitenland- sche reizen. Men trad op in de groote steden van Europa. Parijs en Londen zagen de komst van het orkest altijd met spanning tegemoet en meermalen gebeurde het, dat de plaatsen der con certzalen reeds twee weken tevoren waren uitverkocht. Ook in ons land trad Furtwangler op. Door het Scheveningsche concert leven, dat in de zomermaanden zoo vele vreemdelingen naar de „Parel der Noordzee" trekt, telt het orkest al van ouds her haar vrienden onder de Hollandsche kunstliefhebbers. Het was in 1931 en 1932, dat Furtwang ler concerten gaf in onze groote ste den. Toenmaals dirigeerde hij ook voor de geluidsfilm, ofschoon hij hier tegen is. Evenals zoovele groote kun stenaars schuwde Furtwangler lan gen tijd den microfoon, doch de aar zeling der kunstenaars schijnt niet ongegrond te zijn, als men bedenkt, dat het eerste radio-optreden van de groote meesters bijna nooit een succes bleek te zijn, en zeker niet dat van ging. Vandaag was het laat gewor den. Ze was het meer een eind opge roeid, had ver buiten, in de grootste eenzaamheid, naar de ondergaande zon zitten kijken en bijna had ze niet durven ademhalen van verrukking, toen het meer rondom haar in rood en goud scheen op te gloeien. Droo- merig en gelukkig had zij daarna haar boot naar den oever gestuurd, waar nu de duizenden lampen lichtten. Mary vermoedde niet, dat er al uren. in dit café op haar gewacht werd, dat verschillende van de aan wezige gasten dagelijks een pelgrims tocht oiaar haar pension maakten om op de banken in het dichtbij zijnde plantsoentje te wachten, tot zij met haar spel begon. De jonge, talentvolle Mary Gorden speelde dan echter niet haar eigen composities, haar „Schla gers", die de wereld overstroomden, die haar geld en roem brachten, maar die ze alleen maakte, zooals ze zelf zeide ,als „broodwinning". Dan zette de hospita van Mary de ramen wijd.open, dat allen toch maar zouden hooren hoe „haar juffrouw" op de piano kon lachen en weenen, maar ook klagen en bidden Hoe vind jij die Mary Gorden, ik bedoel om zoo te zien? vroeg Ar nold glimlachend aan zijn vriend, toen zij dicht bij hen in de buurt was ko men zitten. Een zeer sympathieke verschij ning, antwoordde de ander koeltjes. Ik ken haar al sedert weken, ik ben laatst eens aan haar voorgesteld. Ik zal eens vragen of ze wat voor ons wil spelen. Arnold stond op, ging naai' Mary toe en deed haar met zijn vriendelijk- sten glimlach z'n verzoek. Toen keer de hjj naar het tafeltje van zijn vriend terug met een ware overwinnaarsuit- drükking op zijn gezicht. Even later sprak Mary even met het orkest. Ze ging aan den Vleugel zitten en onder een onmiddellijk intredende doodsche stilte begon de jonge pianiste met haar spel. En wat klonk daar op, onder die smalle handen, die de techniek zoo volmaakt beheerschten? Stormelide, voortjagende syncopen waren-het, die jubelden en weenden als de violen van de zigeuners in de vrijheid van de wijde poesta's. Dan treurige vermoeide klanken, zachte verlangens ontwaakten en weenden om verloren jeugd, om geluk en in hun melodieuze droomerigheid van de edelste klankenvolheid legde zij den rjjkdom aan liefde van heel haar reine ziel... Wil je me laten kennis maken met deze pianiste, Arnold? Heel graag. Ze is een groote kunstenares, vindt je niet? Maar wat heeft je zoo aangedaan? De muziek of is het wat anders? Het is, zei de oudere m'an met een diepen glans van geluk in zijn oogen, het is, geloof ik, de melodie der liefde. FurtwangleFs orkest, waarvan men zooveel had verwacht. Furtwangler heeft ook concerten gedirigeerd op de Festspiele te Bay- reuth, doch een verschil van meening met Mevrouw Winifred Wagner was oorzaak, dat de dirigent in Juni 1932 ontslag als artistiek leider nam. Het was in December 1933, dat de Minister-President van Pruisen, Her mann Goring, op voorstel van den in tendant-generaal der Pruisische thea ters, den eersten staatskapelmeester Furtwangler benoemde tot „Opera- direktor". Men zal zich nog wel herinneren de z.g. „Affaire-Hindemith", waarin de jonge Duitsche kunstenaar was ge wikkeld, en welke voortkwam uit een eigenaardige soort van behandeling, welke men in Duitschland tegen den persoon Hindemith toekende, zulks op grond van het feit, dat de dirigent werken opvoerde van Joodsche mees ters. Furtwangler verklaarde zich vóór. Hindemith en richtte tot Dr. Göbbels het verzoek hem te ontheffen als leider van al zijn functies, welke hij tot dan toe in Duitschland be kleedde. Dit was voor het kunstzinnig Duitschland een grooten slag. Niet alleen, dat Furtwangler zijn leider schap van het Philharmonisch Orkest neerlegde, maar ook zijn functie van directeur-generaal der Berlijnsche .Staatsopera legde hij neer. Furtwang ler ,die bekend staat om zijn steun tegenover kunstbroeders, had vele aanhangers, en vandaar wellicht dat het geschil in den loop van 1936 werd bijgelegd. Hoe eerder wij ons van eind Juni af met de jonge aardbeiplanten bezig houden, des te meer plezier zullen wij er het volgend jaar van beleven. In alle geval is het verkeerd, zooals meestal gedaan wordt, met den aan leg van de nieuwe bedden pas in Sep tember te beginngn en de jonge plan ten eerst dan van de moederplanten af te halen. De gevolgen van deze ver keerde werkwijze blijven niet uit: in de bedden, die pas in September zijn aangelegd, treft men aan het einde van den winter vele leege plekken en zwakke planten aan. Gewoonlijk zijn •deze zoo zwak, dat ze den achterstand niet meer kunnen inhalen en een ge ringen oogst leveren. Nu kan men wel in het voorjaar de zwakke en mis lukte exemplaren door andere ver vangen, zooals dan ook veelal gebeurt, ,maar het blijft dan toch lapwerk en de opbrengst wordt onregelmatig. Om reeds in het eerste jaar een goeden, rijken oogst te krijgen, moet men als volgt te werk gaan: zoodra de planten, die zich .aan de eerst ont- spruiende ranken van de moeder- Voor de reis brengen wij hier in beeld drie smaakvoile complets. No. 1 is van licht grys flamel met stiksels, no. 2 een gracieus geheel werd gemaakt van geruite wollen stof en no. 3 laat zien een eenvoudige mantel van Engelsche stof. plant vormen en het dichtst bij de moederplant staan, zich krachtig ont- wikkeld hebben, worden ze afgesne- den en in het koude, gebruikte mest- j bed gezet of in den halfschaduw in j werkelijk goede aarde in den vollen grond geplant. Daar worden ze steeds j gelijkmatig vochtig gehouden. In de bakken wordt in den eersten tijd scha- duw aangebracht en de ramen geslo ten gehouden. Na een dag of vijf, zes worden ze dan weer aan lucht en licht gewend. Waar men op moet letten en hoe ze te behandelen. Vele vrouwen klagen erover dat haar kousen zoo spoedig onbruikbaar zijn. Meermalen komt het voor, dat een kous, die slechts enkele raaien ge dragen is „laddert". Is zulks nu toe te schrijven aan minder soliditeit of aan de draagster? Heeft deze werke lijk alles in het werk gesteld om de levensduur te verhoogen? Van belhng is, in de eerste plaats, dat men goede kousen koopt, niet die z.g. weeffouten hebben en daarom tegen een klein prijsje verkocht worden. Verder moet men de goede maat koopen, want vele dames dragen te kleine kousen. Weet men niet of men 8V2 dan wel 91/2 of 10 noodig heeft, dan zal de aangewezen weg zijn, het nummer Drie aardige middagtoiletjes van effen en bedrukte zijde der schoenen aan de verkoopstei op te geven. Naarmate de Weefsels fijner zijn,-moet de kous minder spannen en mag het been niet te zeer omsloten zijn, zonder dat echter sprake be hoeft te zijn van te ruime kousen. Een andere belangrijke factor is de lengte, want deze is bij vrouwen zeer verschillend. Men kan lang zijn en maat 39 schoenen noodig hebben, welke echter eveneens door kiemere vrouwen gedragen worden. Verder is lang niet iedereen normaal gepropor- tionneerd, zoodat iemand met een kleine voet, die kousen 8V2 vragen, wel zeer lange beenen kan hebben, waarvoor de einden "der kousen on toereikend van lengte zijn. In Ame rika worden kousen verkocht met drie verschillende lengten van beenen, een" maatregel, die ongetwijfeld navolging verdient. Men moet bij het koopen van kou sen dus inderdaad wel degelijk reke ning houden met twee factoren, n.l. lengte voet en lengte beenen. Een kous, die lang genoeg is moet halver wege de dij reiken en mag dan, wan neer hjj door de jarretelles, is opge houden niet te strak zitten. Het is dan immers niet te verwonderen, dat de teere weefseldraden springen en zich ladders vormen? Goede kousen moeten een elastisch weefsel hebben, d.w.z. wanneer men ze met de hand uitrekt, moeten ze zichtbaar langer worden. Het is wel licht overbodig, te zeggen, dat dit met voorzichtigheid moet gedaan worden, zonder ze b.v. een flink eind uit te rekken. Het beste is, dat men de ver koopster deze proef laat nemen, die hieraan ongetwijfeld gevolg zal ge- Ven,indien de kwaliteit goed is. Nieuwe kousen moet men vóór het dragen eerst eenige uren in lauw wa ter laten liggen, daarna in koud wa fer naspoelen en buiten de zon laten drogen (ook niet te dicht bjj de ka chel). De levensduur van kousen wordt hierdoor aanmerkelijk ver lengd, zoodat deze kleine moeite het weinige werk zeer zeker wel loont. Verder wordt de levensduur aan merkelijk verlengd door voorzichtig aantrekken van kousenniet de voet erin steken en de kousen met een ruk omhoog trekken, doch beter is een rolletje van het been maken en dit, nadat de voet aansluit, af te rollen! Heeft men het ongeluk, dat men met de nagel van een der teenen een steek je losmaakt, dan is in een oogwenk een ladder gevormd. Het zijn inderdaad slechts kleinig heden waarop gelet moet worden, doch die de moeite waard zijn om in acht genomen te worden. De Jungle-Prinses. Thalia-TI De inwoners van een klein Maleisch dorp worden, met uitzondering van een ouden man en een klein meisje, weggevaagd door een dolzinnige, op hol. geslagen olifanten- kudde. De beide overlevenden, vergezeld door een tijgerwelp, verschuilen zich. in een grot onder een klip. De woedende tyger- moeder, die haar welp zoekt, komt de grot binnen en valt 'het meisje aan, dat evenwel door den ouden man gered wordt In dit ge vecht met het verscheurende dier wordt de man ernstig gewond en hjj sterft. Zoo blij ven het meis'je, Ulah, en de tygerwelp alleen over. Het verhaal wordt dan veertien jaar la ter hervat en Ulah, een bekoorlyk, onge temd wezentje, is nog steeds vergezeld door de nu volwassen tyger Limau en een aap, iBogo. Ulah is in de jungle opgevoed en zij weet niets van beschaving en menschelijke I Dan dringt een wetenéchappelyke expe ditie, bestaand» uit Kolonel Neville Lane, Chris Powell, zyn meisje Ava, Karen Nag, een zekeren Frank en een aantal inlanders in de jugle door om voor verschillende die rentuinen wilde dieren te vangen. Bijgeloo- vige inlanders waarschuwen de expeditie leden voor het tygermeisje, Ulah, dat zoo nu en dan gezien wordt in het oerwoud. De inlanders gelooven, dat zy bovennatuurlijks macht bezit, zich van een vrouw in een tij ger en omgekeerd, te veranderen. De expeditie doet haar werk en maakt aanstalten naar dfe kust terug te keeren voordat het regenseizoen begint. Powell be sluit te blyven om een boek, waaraan hy werkt, af te maken en op de dieren te pas sen, die reeds alle in kooien zijn opgeslo ten. Tegen de wil van zyn verloofde zet hij ijjn plan door. De anderen vertrekken. Op een dag trekt Powell door de jungle, slechts vergezeld door een inlander. Plot seling worden zij door een enormen tyger aangevallen. De „tijgervrouw" verschijnt en roept het dier terug. Powell houdt van het gevecht een gewonde voet over en Ulah brengt hem naar haar grot, waar zy hem verpleegt. Zy worden- vrienden en Powell leert het meisje met onuitputtelijk geduld Engelsch spreken. Eenigen tyd later keert de expeditie te rug en de leden komen door de verhalen der inlanders tot de veronderstelling dat Powell dood is. Ze vinden zijn geroest ge weer en zijn verscheurde kleeren. De inlan der, die hem tot gids diende, doet hen lugu bere mededeelingen. Ondertusschen is Powell's voet geheel ge nezen en hy wil vertrekken óm naar zijn eigen kamp terug te gaan. Manr het meisje houdt hem terug. D? man is getroffen door haar genegenheid en hij wordt verliefd op de schoone wildernisbewoonster en trekt met haar de jungle in. In deze spannende en romantische film wordt de vrouwelijke hoofdrol gespeeld door Dorothy Lamour, een nieuwe Paramount- ster, eCrr by zonde t Vrtoot fneisjè.'die In haar eerste film deze vrouwelijke Tarzan speelt. „De Kreutzersonate". Schouwburg Bioscoop. In zijn novelle „De Kreutzersonate", die dopr de verfilming der Ufa opnieuw naar voren wordt gebracht, schildert Tolstoi, de Russischs schrijver en filosoof, den invloed van een Sterk gemeenschappelijk gevoel voor muziek op het zieleleven van twee Het is de tragedie der jalouzie, waardoor de jonge grootgrondbezitter Posnydschew zich laat overmeesteren, en die daarmede eindigt, dat hy zijn vrouw om het leven brengt, hoewel zy tot op het laatste oogen- blik haar onschuld bezweert. De muziek van Beethovèn speelt hierbij een groote rol. De violist Tutatsdhewski, een jeugdvriend van Posnydschew, is een geniaal vertolker van deze muziek. Tijdens een intiem feestje spelen Tutatschewski en de vrouw van den grootgrondbezitter sa men de ltreutzersnoate, die voor piano en viool geschreven is. Posnydschew ziet in de muziek slechts de openbaring van twee zie len, die tot elkaar komen, zooals de klan ken van piano en viool elkaar zoeken-en in elkaar vloeien. Deze voorstelling van zaken, die Tolstoi zyn helden in den mond legt, is typeerend voor zyn meening over muziek in het al gemeen. Hy verheelt niet, dat Beethoven's „wetenschappelijke" muziek hem onaange naam aandoet. De bekende pianovirtuoos Gabrilowitsch heeft er voor ingestaan, dat deze meening authentiek is, waar hij ver klaart, dat Tolstoi hem persoonlijk deze eigenaardige muzikale „geloofsbelijdenis" heeft gedaan. Gabrilowitsch was niet wei nig verbaasd, toen Tolstoi ook de werken van Johann Sebastian Bach droogweg „zwendel" noemde, alleen omdat hij ze niet begreep. Hetzelfde lot onderging de toen nog veel bestreden Richard Wagner, wiens" Réunie-Bioscoop. Dick Powell en Ruby Keeler de geliefde Warner Bross sterren, bekend uit vele verbluffende shows irt „Leve de Vloot", een amusante film die vanaf heden tot en met Maandagavond in de Réunie- Bioscoop wordt vertoond. Het tweetal oogstte reeds Vele successen in tal van grootsche revuefilms, waarin men Dick Po well als „crooner" heeft gehoord en de be koorlijke Ruby Keeler, de vrouw van den even bekenden Al Jolson als danseres heeft kunnen bewonderen. geweldige scheppingen Tolstoi zelfs een ge weldige afkeer inboezemden. Een biograaf vertelt, dat Tolstoi, toen hy in Moskou een opvoering van „Siegfried" van Wagner had bijgewoond, vertwyfeld ge- Dorothy Lamour en Akim Tamirofï in dc „Jungle Prinses", iy door MARTINE WITTOP KONING. „Aardbeien met slagroom" is een bovendien uiterst gemakkelijk te be- algemeen bekende combinatie, maar... reiden en het vormt na de vooraf ge- ze doet ons eérder denken a^n een bij zondere feest-tractatie dan aan een mogelijkheid van „alle dag". Wat intusschen niet wegneemt, dat we waar de gelegenheid voor een tractatie zich voordoet natuurlijk lil dezen tijd in de eerste plaats zul len denken aan die sierlijke rood-en- witte versnapering! immers, welk nagerecht ia (als er h^v. gasten ko men) zóó gemakkelijk en vlug te be reiden, terwijl het er zóó aanlokkelijk uitziet? bruikte spijzen een aanvulling, die juist den maaltijd op peil brengt, zon der veel te eischen van de spijsverte ringsorganen. Een klein fleschje kof fieroom» is voldoende voor 2 a 3 per sonen en brengt dus zeker niet de duurte in deji maaltijd aan. Ik durf wel voorspellen, dat wie er nu in den aardbeientijd al mee begint, de proef ook zeker zal voort zetten in de weken dat de aardbeien vervangen worden door bessen, fram bozen, boschbessen en bramen; ster ker nog: dat de combinatie van „bes- Ik zou-in dit opzicht zelfs verder ..v6, uai «c v«« ,;wo- willen gaan en U voor de weken, die vruchten met room' 'op den duur zal op den aardbeientijd volgen, sterk een proef willen aan raden met op dezelf de wijze voorgediende frambozen, roode bessen, boschbessen en nog later bramenal dié" bessensoor- leu komen door de samenvoeging met room veel beter tot hun recht dan wanneer we ze enkel met suiker be strooien. Slagroom is voor dit doel echter niet de eenige mogelijkheid; de goed- koopere „koffieroom" of „kookroom" kunnen ook goede diensten bewijzen, zelfs is een goede soort volle melk niet te versmaden. De methode, aan Deensche gewoon ten ontleend, bestaat dan eenvoudig u't het overgieten van de bessen welke soorten het ook zijn met een Geutje room, al of niet aangevuld met een suikerbestrooiingkje: ver schillende echte vruchtenliefhebbers Prefereeren den room alléén, omdat die het zure van de vruchten tempert dender den geur te overheerschen. Een op deze wijze voorgediend na gerecht komt eigenlijk niet duurder Ult dan het anders gebruikelijke scho kje, vlaatje of puddinkje; het is gaan behooren tot de geijkte samen voegingen. In groote steden zoowel als op het platteland gebeurt het meermalen, dat de afstand naar school te groot is, om het twaalfuurtje thuis te-ge bruiken. Zorgzame moeders beden ken alles wat zij maar kunnen o.»>* de mede te nemen boterhammen zoo smakelijk mogelijk te maken, doch komen telkens weer tot de ervaring, dat een deel van liet met worst beleg de brood niét opgegeten is. Zij begrij pen de reden hiervan niet, want zij weten, dat hun kinderen, die niet snoepen, geen gebrek aan eetlust heb ben. Wat kan de oorzaak dan wèl zijn? Niet anders dan gejjrek aan af wisseling en vooral in voorjaars- en zomermaanden is deze zoo gewenscht. Wit- en bruinbrood, ook rogge ma ken het hoofdbestanddeel uit en als belegging worden dan plakjes gesne den' appel, banaan, komkommer en tomaten gegeven, dat alles zooveel frisscher smaakt. Tomaten kan men in plakjes gesne den meegeven in een aluminium kam- peerdoosje, dan wordt het brood niet te week, terwijl zij evenals komkom mer met een tikje zout heerlijk op bruinbrood smaken. Radijsjes zijn eveneens veel smakelijker dan jam. Afwisseling in de voeding is van groot belang en de meeste kinderen houden van met vruchten belegde bo terhammen, die trouwens veel meer vitaminen geven dan worst. Als af wisseling inag^ kaas niet vergeten worden, vooral op roggebrood zullen zij deze apprecieeren, indien mpn al thans de jonge soorten kiest. Alles wat wij hier genoemd hebben voor het twaalfuurtje zal ongetwij feld in den smaak vallen. Zalmschotel met sla en komkommer 100 gram blikzalm, 2 eetlepels bloem, 1 fijngehakt uitje, 1 eetlepel gehakte peter selie, 2 eetlepels boter, een schrale d.L. melk, 1 ei, 1 eetlepel citroensap, peper en zout. De zalm wordt uit het blik gehaald en alle vtellen en'graatjes verwijderd, daarna zéér fyn gehakt. De boter wordt gesmolten en vermengd met de bloem en de melk, pan van het vuur nemen en eierdooier, uitje, peper en zout toevoegen en alles roerende tot het kookpunt brengen en daarna citroen sap, zalmpurée en eiwit erdoor mengen en de massa in een met koud water omgespoel- den kom óf puddingvorm overbrengen en volkomen koud laten worden om vervol gens te storten op een schotel, die gegar neerd is met een rand van slablaadjes, even tueel ook plakjes tomaat. Opdienen met kropsla en kokommer en gebakken aardappelen. Hamschoteltje. Fruit een uitje in 2 eetlepels boter, voeg er L. melk of bouillon by, wat peper en zout en 2 eetlepels aangemengde maizena. Roer hierdoor 2 ons fijngehakte gekookte gerookte ham, laat allés samen even goed doorkoken op een zacht vuurtje en roer er even voor het opdoen (goed heet) nog een weest moet zijn en dat hy den eersten tyd den indruk niet kwijt kon raken, dien hy van deze hem volkomen onbekende wereld had opgedaan. Toch heeft Tolstoi zelf veel en goed piano gespeeld, en ook in Jasnaja Poljana heeft hy zich menigmaal voor den vleugel g^zet, om zyn dochters of een mu- zikaten gast bij hun zang te begeleiden. Haydn en Schubert waren de lievelings-com- ponisten van den genialen schrijver. Dit kan misschien verklaard worden door de tegen stelling, die deze componisten van de idyll» en het vroolyke lied vormen tot de van pes simisme vervulde scheppingen der Russen. De muzikale illustratie van de nieuwe Ufa- film „De Kreutzersnoate" heeft den compo nist Leo Leux voor een uiterst moeilijke op gave gesteld. Het gaat ér om, zoowel Beet- h0veri's kunstwerk recht te doen weder varen, alsook rekening te houden met de eischen van de tijdelijke begrenzing eh mu zikale herschepping, die de geluidsfilm met zich mee brengt. In deze super-film der Ufa worden de hoofdrollen vervuld door Lil Dagover, Peter Petersen en Albrecht Schoenhals. Ze werd geregisseerd door Veit Harlan. Na „Slotacooord", die over het geheele land een buitengewoon succes behaald heeft komt de Ufa thans met deze film, waarvan de muzikale illustratie uit klassieke muziek bestaat. Was het in „Slotaccoord" o.a. de Negende Symphonie van Beethoven, dit- malal is het diens Kreutzersonate en varia- tiep daarop, hetgeen op werkelyk geniale wyze ten gehoore wordt gebracht. De spe lers passen zich uitermate goed by deze bijzondere sfeer aan. Lil Dagover is in deze film nog beter dan in „Slotaccoord". Zy heeft het zielsconflict van Jelaine innerlijk eryaren en groeft de trekken van deze tra gische persoonlijkheid scherp en onuitwisch- baar in ons bewustzijn. Peter Petersen, dien wy reeds kennen door zyn geniale creatie in „Maskerade", verleent de figuur van An- drej heel de raadselachtige ondoorgronde lijkheid vah de Russische ziel. Zyn spel is van een zeldzame intensiteit. M Ruby Keeler, eey van de beste danseressen van de film studio's-van Hollywood, die bijna altyd als partnerin van Dick Powell optreedt in „Levé <fe Vloot" in de Réunie-Bioscoop. UIT DEN OMTREK. WADDINXVEEN. Gemeenteraad. Het raadslid A. P. Bakker herdacht. Woensdagmiddag heeft de gemeente raad van Waddinxveen vergaderd onder voorzitterschap van burgemeester P. A. Troost. Na het uitspreken van het ambtsgebed sprak de Voorzitter eenige gevoelvolle woorden naar aanleiding van het over lijden van den heer A. P. Bakker, r.k. lid van den gemeenteraad, die na een ernstige ongesteldheid, dezer dagen ls overleden. De heer Troost gewaagde van de war me vriendschap die de overledene gedu rende zijn zesjarig lidmaatschap van den Raad, heeft ten toon. gespreid en noemde de heer Bakker een man uit één stuk die steeds eerlijk voor zijn meening uit kwam, doch dit deed op een wijze waar aan niemand aanstoot nam en zonder anderen te kwetsen. Er viel met hem te praten. Persoonlijk heeft de burgemeester me nigmaal zijn vriendschap mogen onder vinden en meer dan eens heeft deze hem in moeilijke omstandigheden, woorden van warm medeleven en bemoediging toegesproken. Ik zal dat nooit vergeten, zoo zeide de heer Troost. Hij ruste in vrede. De Raad hoorde deze woorden staande aan en besloot een brief van rouwbeklag aan de weduwe en kinderen te zenden. De Voorzitter sprak vervolgens de hoop uit, dat de heer Zoethoutmaar, die mo- ipenteel in het r.k ziekenhuis te Gouda verpleegd wordt, spoedig zal herstellen en aan de werkzaamheden van den Raad zal kunnen deelnemen. De Voorzitter deelde mede, dat Ged. Staten de gewijzigde begrooting van het waterleiding-, gas- en electriciteitsbe- drijf, als door den Raad op 22 April j.l. vastgesteld, niet hebben goedgekeurd. Wel heeft dit college zijn goedkeuring gehecht aan de door den Raad vastge stelde bijdrage in de kosten voor het buitengewoon lager onderwijs. Naar de Wjorzitter mededeelde, is in de eerste 24 weken van dit jaar aan werk lozensteun uitgekeerd: 27,886 tegenover 29.433 in 1936, aJzoo rond 1.547 minder dan verleden jaar. B. en W. achten deze cijfers niet gunstig. Weliswaar behoefde er dit Jaar dus 1500 gulden minder te worden uitgekeerd op zich zelf een gunstig feit doch men had gehoopt dat dit bedrag nog grooter zou zijn Als oorzaak daarvan moet worden aange merkt, dat ln de eerste maand van dit Jaar belangrijk hoogere bedragen, moes ten. worden uitgekeerd dan in Jan. 1936. Zondagsluiting voor café's? Op 12 November 1936 nam de Raad het besluit, om niet over te gaan tot een al- 1 geheel verbod voor café's en herbergen om op Zondag open te zijn. De raadsleden Van der Hee en Uit- beyerse kunnen zich daarmede niet ver eenigen en hebben zich nu met een schrijven tot den Raad gericht, waarin zij voorstellen, de politieverordening in dien zin te wijzigen, dat alle herbergen en verlofzaken op Zondag gesloten moe ten zijn. De burgemeester heeft hen hierop reeds persoonlijk geantwoord, dat een dergelijk voorstel vah een concept-ver ordening vergezeld dient te gaan, doch hierop werd van de zijde der voorstel lers geen antwoord ontvangen Na eenige discussie besloot de Raad op voorstel van den Voorzitter, niet in te gaan op de brief der voorstellers, doch deze kwestie eerst te bespreken bij de behandeling der nieuwe politieverorde ning, die op zich laat wachten omdat het nieuwe Motor- en Rijwielreglement noodzakelijke wijzigingen in de verorde- ping met zich zal brengen. 1 De Raad bleek eensgezind het stand punt van B. en W. te deelen en alleen de heeren v. d. Hee en. Ultbeyerse steun den hun eigen voorstel. Voorstel tot conversie van ee« J tweetal geldleeningen. Ten behoeve van de volkshuisvesting is door de gemeente in 1926 bij de N V. De Algemeene Levensverzekeringsbank te Rotterdam een annuïteitsleening aange gaan, groot 45.000, tegen een rente van 4» pet. Deze leening is in 1934 geconver- teerd in een 44 pet leening. I Per l Januari 1937 was het saldo dier leening nog 30.786.94. Voor hetzelfde doel is in 1930 geleend bij de N.V. Levensverzekering Maat- C schappij „Arnhem" te Arnhem 35.000 I tegen 5 pet. 's jaars, welke leening in J 1931 ls omgezet in een 41 pet. leening. Deze bedroeg per l Januari 1937 nog 33.546.20. Samen alzoo 64.333.14. Op 30 dezer is voor deze laatste weer een halve annuïteit verschuldigd, zoodat het totaal bedrag hierdoor nog eenlger- mate daalt. B. en W. hebben pogingen aangewend om deze belde leuningen tegen een lager rentetype geplaatst te krijgen en zijn daarin geslaagd bij de Coöperatieve Boe renleenbank alhier, die aanbieden 64.000 op een eenvoudige schuldbekentenis, tegen een rentevoet van drie en een hait procent 's jaars. Het geld wordt door onze bank ver strekt tegen de koers van honderd pro cent, op 1 September van dit jaar. Rente en ailossing worden voldaan door middel van een jaarlijfcsche annu ïteit, welke verschuldigd ls gedurende 20 jaren, telkens op 1 December, voor het eerst op 7 December 1938, Over het tijdvak van l September (het tijdstip van de opneming van het be drag) tot 7 December 1937 zal een rente worden, vergoed over het verstrekte ka pitaal van 34 pet. 's jaars. De annuïteit bedraagt 4603.10per jaar. B. en W adviseeren den Raad, behou dens goedkeuring van Ged. Staten, op l September a s. de restanten der opge- melde leeningen extra af te lossen, en tot dekking daarvan bij de Coöperatieve Boerenleenbank een geldleening aan te gaan ten bedrage van 64.000 tegen een rente van 3J pet. 's jaars in voege als aangegeven in de aanbieding der bank. De Raad stemde met dit voorstel in en vereenigde zich er mede. Vervolgens ging de Raad accoord met een voorstel tot wijziging van de rene- ning-courant-overeenkomst met de Coö peratieve Boerenleenbank en een voor stel tot het verhuren van de naast de gasfabriek te bouwen woningen tegen den huurprijs van 5.50 per week exclu sief de waterleidingskosten. Het voorstel van B. ep W. tot het ver- leenen van een subsidie van 12.50 aan de afdeeling Waddinxveen van de Ned. Centrale Reddingsbruigade, werd na am pele bespreking eveneens aangenomen. Onder den hamer door gingen hierna de voorstellen tot wijziging der voor waarden waarop de gemeentelijke bad en zweminrichting aan de zwemclub wordt afgestaan, de nadere regeling van de beloon ing voor den badmeester en den badknecht der gemeentelijke bad en zweminrichting en het verzoek om verhooging van het weekloon van den leerling-gemeentewerkman J. J van Gils, waarop afwijzend werd beschikt. Aanslagen in het vergunningsrecht. Na in geheime vergadering te hebben besproken, wees de Raad overeenkom stig het advies van B. en W., de bezwa ren van de heeren G. Wesseling en W. Vergouw tegen de aanslagen in het ver gunningsrecht, af. De sluis in den Voorofschen polder. Ten slotte heeft de Raad na geheime zitting, een belangrijke beslissing geno men inzake de sluis in den Voorofschen polder, welke aanvankelijk zou worden droog gemaakt, doch waartegen een aan tal industrieelen heeft geageerd omdat hun belangen daardoor zouden worden geschaad. De Raad besloot niet droog te maken doch de sluis te herstellen, waarvoor de kosten 1700 zullen bedragen of 800 meer dan die welke geraamd waren voor demping. Bovendien besïoot de Raad, het nacht- stroomtarlef voor polderbemalingen, te verlagen van 8 tot 5 cent per K.W.U., terwijl elk geval door B. en W. zal wor den beoordeeld met de mogelijkheid tot beroep op den Raad. De vergadering werd hierna gesloten. Ho« klalnar u dan ho«k noar link» ■Makt, ho« grootar h«t ongaluk. dat «ria pact.('t I» v**l wind— r+t*m M

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1937 | | pagina 4