I
Wilhelm Fürtwangler.
De aardbeien in den zomer.
Het koopen van kousen.
FILMNIEUWS.
Versche vruchten vragen room,
Het twaalfuurtje voor over
blijvende kinderen.
RECEPTEN.
Bij zijn kom.it tiaar Nederland.
De loopbaan van een specifiek Duitsch kunstenaarstype.
Een dier musici, die den microfoon schuwen!
Dr. Wilhelm Furtwangler zal in het
aanstaand seizoen een groote concert
reis door Europa aanvangen, met z'n
Berliner Philharmonisch Orkest. Op
deze kunsttournee zal de dirigent ook
concerten geven in Nederland, waar
schijnlijk te Amsterdam en te 's-Gra-
venhage.
Wilhelm Furtwangler staat niet al
leen in Duitschland, maar ook in het
buitenland, men kan wel zeggen in
geheel Europa, bekend als een man,
die zijn kunst liefheeft en zich met
hart en ziel aan zijn kunst wijdt. Als
zoon van een beroemd archeoloog
bleek hij toch al spoedig niets te voe
len voor de onderzoekingen, welke z'n
vader op zijn gebied verrichtte. Hij
zag het levenslicht te Berlijn, maar
toen Wilhelm nog klein was, verhuis
de de familie Furtwangler naar Miin-
chen. De muziek boezemde hém altijd
meer belangstelling in dan de school.
Zijn ouders, zelf muzikaal, lieten den
jongen piano- en vioollessen volgen.
Ofschoon de jonge Wilhelm nog lang
niet aan een dirigentenloopbaan dacht
wist hij toch al op 12-jarigeiïhl»£tijd,
dat hij musicus wilde worden.
Het Gymnasium liep hij slechts
half af, omdat het conservatorium
hem meer interesseerde. De toenma
lige directeur van het Münchener
Conservatorium, Josef Rheinberger,
die als componist toentertijd bekend
was, gaf hem muziekonderwijs; deze
man stelde uiterst hooge eiéchen aan
zijn leerlingen, doch deze laatsten
leerden veel b|j hem.
Later kreeg Furtwangler les van
Max von Schillings, die hem zeer be
ïnvloed heeft. Zijn richting van
„Wagneriaan" en zijn toentertijd zeer
moderne opvattingen en liefde voor
moderne muziek vormden als het
ware een tegenwicht tegenover het
streng klassiek georienteerd onder
wijs van Rheinberger. Furtwangler
was 17 jaar oud, toen hij te Berlijn
nog een jaar piano studeerde onder
Coenraad Ansorge en daarna kreeg
hij zijn eerste aanstelling aan 'het
Stadstheater te Breslau.
Als zoodanig werkte Furtwangler
ook aan verscheiden schouwburgen in
de provincie, b.v. in het stedelijk thea
ter te Lubeck en in dat te Mannheim.
In 1920 werd hij dirigent van de
symphonieconcerten van het orkest
van de Berlijnsche Staats-Opera en
genoot toen reeds een groote bekend
heid, hoofdzakelijk onder zijn landge-
nooten. Twee jaar later kwam de
groote kunstenaar Arthur Nikisch te
overlijden. Zijn onverwachte dood
liet niet na een diepen indruk te ma
ken op de Duitsche muziekliefheb
bers, die in hem een kunstenaar ver
loren hadden.
Het scheen alsof de plaats, welke
Nikisch had ingenomen, niet meer te
vervangen was. En het was de toen
eerst 36-jarige Furtwangler, óp wien
men zijn eenige hoop had gesteld. Ni
kisch' plaats werd door Furtwangler
ingenomen en het is een bewijs van
diens artistiek overwicht, dat Furt
wangler aan de verwachtingen der
Duitsche kunstliefhebbers ten volle
heeft beantwoord.
Furtwangler is een specifiek
Duitsch kunstenaarstype; dit bewijst
wel het groot verantwoordelijkheids
gevoel tegenover de Duitsche muziek
en ook zijn groote gaven om de wer
ken van groote meesters zoo intens te
bunnen beleven.
De Berliner Philharmonie is onder
leiding van haar eminenten leider tot
een grooten bloei gekomen. Dat de
belangen van dit orkest Furtwangler
zeer ter harte gaan, bleek wel uit het
feit, dat de dirigent zijn functie van
leider aan de Weensche Staats-Opera
neerlegde om zich geheel aan hetsBer-
lijnsch orkest te kunnen wijden.
Na den oorlog maakte Furtwang
ler met zijn orkest vele buitenland-
sche reizen. Men trad op in de groote
steden van Europa. Parijs en Londen
zagen de komst van het orkest altijd
met spanning tegemoet en meermalen
gebeurde het, dat de plaatsen der con
certzalen reeds twee weken tevoren
waren uitverkocht.
Ook in ons land trad Furtwangler
op. Door het Scheveningsche concert
leven, dat in de zomermaanden zoo
vele vreemdelingen naar de „Parel
der Noordzee" trekt, telt het orkest
al van ouds her haar vrienden onder
de Hollandsche kunstliefhebbers. Het
was in 1931 en 1932, dat Furtwang
ler concerten gaf in onze groote ste
den. Toenmaals dirigeerde hij ook
voor de geluidsfilm, ofschoon hij hier
tegen is. Evenals zoovele groote kun
stenaars schuwde Furtwangler lan
gen tijd den microfoon, doch de aar
zeling der kunstenaars schijnt niet
ongegrond te zijn, als men bedenkt,
dat het eerste radio-optreden van de
groote meesters bijna nooit een succes
bleek te zijn, en zeker niet dat van
ging. Vandaag was het laat gewor
den. Ze was het meer een eind opge
roeid, had ver buiten, in de grootste
eenzaamheid, naar de ondergaande
zon zitten kijken en bijna had ze niet
durven ademhalen van verrukking,
toen het meer rondom haar in rood
en goud scheen op te gloeien. Droo-
merig en gelukkig had zij daarna haar
boot naar den oever gestuurd, waar
nu de duizenden lampen lichtten.
Mary vermoedde niet, dat er al
uren. in dit café op haar gewacht
werd, dat verschillende van de aan
wezige gasten dagelijks een pelgrims
tocht oiaar haar pension maakten om
op de banken in het dichtbij zijnde
plantsoentje te wachten, tot zij met
haar spel begon. De jonge, talentvolle
Mary Gorden speelde dan echter niet
haar eigen composities, haar „Schla
gers", die de wereld overstroomden,
die haar geld en roem brachten, maar
die ze alleen maakte, zooals ze zelf
zeide ,als „broodwinning".
Dan zette de hospita van Mary de
ramen wijd.open, dat allen toch maar
zouden hooren hoe „haar juffrouw"
op de piano kon lachen en weenen,
maar ook klagen en bidden
Hoe vind jij die Mary Gorden,
ik bedoel om zoo te zien? vroeg Ar
nold glimlachend aan zijn vriend, toen
zij dicht bij hen in de buurt was ko
men zitten.
Een zeer sympathieke verschij
ning, antwoordde de ander koeltjes.
Ik ken haar al sedert weken, ik
ben laatst eens aan haar voorgesteld.
Ik zal eens vragen of ze wat voor ons
wil spelen.
Arnold stond op, ging naai' Mary
toe en deed haar met zijn vriendelijk-
sten glimlach z'n verzoek. Toen keer
de hjj naar het tafeltje van zijn vriend
terug met een ware overwinnaarsuit-
drükking op zijn gezicht. Even later
sprak Mary even met het orkest. Ze
ging aan den Vleugel zitten en onder
een onmiddellijk intredende doodsche
stilte begon de jonge pianiste met
haar spel.
En wat klonk daar op, onder die
smalle handen, die de techniek zoo
volmaakt beheerschten?
Stormelide, voortjagende syncopen
waren-het, die jubelden en weenden
als de violen van de zigeuners in de
vrijheid van de wijde poesta's. Dan
treurige vermoeide klanken, zachte
verlangens ontwaakten en weenden
om verloren jeugd, om geluk en in
hun melodieuze droomerigheid van
de edelste klankenvolheid legde zij den
rjjkdom aan liefde van heel haar
reine ziel...
Wil je me laten kennis maken
met deze pianiste, Arnold?
Heel graag. Ze is een groote
kunstenares, vindt je niet? Maar wat
heeft je zoo aangedaan? De muziek
of is het wat anders?
Het is, zei de oudere m'an met
een diepen glans van geluk in zijn
oogen, het is, geloof ik, de melodie der
liefde.
FurtwangleFs orkest, waarvan men
zooveel had verwacht.
Furtwangler heeft ook concerten
gedirigeerd op de Festspiele te Bay-
reuth, doch een verschil van meening
met Mevrouw Winifred Wagner was
oorzaak, dat de dirigent in Juni 1932
ontslag als artistiek leider nam.
Het was in December 1933, dat de
Minister-President van Pruisen, Her
mann Goring, op voorstel van den in
tendant-generaal der Pruisische thea
ters, den eersten staatskapelmeester
Furtwangler benoemde tot „Opera-
direktor".
Men zal zich nog wel herinneren de
z.g. „Affaire-Hindemith", waarin de
jonge Duitsche kunstenaar was ge
wikkeld, en welke voortkwam uit een
eigenaardige soort van behandeling,
welke men in Duitschland tegen den
persoon Hindemith toekende, zulks op
grond van het feit, dat de dirigent
werken opvoerde van Joodsche mees
ters. Furtwangler verklaarde zich
vóór. Hindemith en richtte tot Dr.
Göbbels het verzoek hem te ontheffen
als leider van al zijn functies, welke
hij tot dan toe in Duitschland be
kleedde. Dit was voor het kunstzinnig
Duitschland een grooten slag. Niet
alleen, dat Furtwangler zijn leider
schap van het Philharmonisch Orkest
neerlegde, maar ook zijn functie van
directeur-generaal der Berlijnsche
.Staatsopera legde hij neer. Furtwang
ler ,die bekend staat om zijn steun
tegenover kunstbroeders, had vele
aanhangers, en vandaar wellicht dat
het geschil in den loop van 1936 werd
bijgelegd.
Hoe eerder wij ons van eind Juni
af met de jonge aardbeiplanten bezig
houden, des te meer plezier zullen wij
er het volgend jaar van beleven. In
alle geval is het verkeerd, zooals
meestal gedaan wordt, met den aan
leg van de nieuwe bedden pas in Sep
tember te beginngn en de jonge plan
ten eerst dan van de moederplanten
af te halen. De gevolgen van deze ver
keerde werkwijze blijven niet uit: in
de bedden, die pas in September zijn
aangelegd, treft men aan het einde
van den winter vele leege plekken en
zwakke planten aan. Gewoonlijk zijn
•deze zoo zwak, dat ze den achterstand
niet meer kunnen inhalen en een ge
ringen oogst leveren. Nu kan men
wel in het voorjaar de zwakke en mis
lukte exemplaren door andere ver
vangen, zooals dan ook veelal gebeurt,
,maar het blijft dan toch lapwerk en
de opbrengst wordt onregelmatig.
Om reeds in het eerste jaar een
goeden, rijken oogst te krijgen, moet
men als volgt te werk gaan: zoodra
de planten, die zich .aan de eerst ont-
spruiende ranken van de moeder-
Voor de reis brengen wij hier in beeld drie smaakvoile complets. No. 1 is van licht
grys flamel met stiksels, no. 2 een gracieus geheel werd gemaakt van geruite wollen
stof en no. 3 laat zien een eenvoudige mantel van Engelsche stof.
plant vormen en het dichtst bij de
moederplant staan, zich krachtig ont-
wikkeld hebben, worden ze afgesne-
den en in het koude, gebruikte mest- j
bed gezet of in den halfschaduw in j
werkelijk goede aarde in den vollen
grond geplant. Daar worden ze steeds j
gelijkmatig vochtig gehouden. In de
bakken wordt in den eersten tijd scha-
duw aangebracht en de ramen geslo
ten gehouden. Na een dag of vijf, zes
worden ze dan weer aan lucht en licht
gewend.
Waar men op moet letten en hoe ze
te behandelen.
Vele vrouwen klagen erover dat
haar kousen zoo spoedig onbruikbaar
zijn. Meermalen komt het voor, dat
een kous, die slechts enkele raaien ge
dragen is „laddert". Is zulks nu toe
te schrijven aan minder soliditeit of
aan de draagster? Heeft deze werke
lijk alles in het werk gesteld om de
levensduur te verhoogen? Van belhng
is, in de eerste plaats, dat men goede
kousen koopt, niet die z.g. weeffouten
hebben en daarom tegen een klein
prijsje verkocht worden. Verder moet
men de goede maat koopen, want vele
dames dragen te kleine kousen.
Weet men niet of men 8V2 dan wel
91/2 of 10 noodig heeft, dan zal de
aangewezen weg zijn, het nummer
Drie aardige middagtoiletjes van effen en bedrukte zijde
der schoenen aan de verkoopstei op
te geven. Naarmate de Weefsels fijner
zijn,-moet de kous minder spannen en
mag het been niet te zeer omsloten
zijn, zonder dat echter sprake be
hoeft te zijn van te ruime kousen.
Een andere belangrijke factor is de
lengte, want deze is bij vrouwen zeer
verschillend. Men kan lang zijn en
maat 39 schoenen noodig hebben,
welke echter eveneens door kiemere
vrouwen gedragen worden. Verder is
lang niet iedereen normaal gepropor-
tionneerd, zoodat iemand met een
kleine voet, die kousen 8V2 vragen,
wel zeer lange beenen kan hebben,
waarvoor de einden "der kousen on
toereikend van lengte zijn. In Ame
rika worden kousen verkocht met drie
verschillende lengten van beenen, een"
maatregel, die ongetwijfeld navolging
verdient.
Men moet bij het koopen van kou
sen dus inderdaad wel degelijk reke
ning houden met twee factoren, n.l.
lengte voet en lengte beenen. Een
kous, die lang genoeg is moet halver
wege de dij reiken en mag dan, wan
neer hjj door de jarretelles, is opge
houden niet te strak zitten. Het is
dan immers niet te verwonderen, dat
de teere weefseldraden springen en
zich ladders vormen?
Goede kousen moeten een elastisch
weefsel hebben, d.w.z. wanneer men
ze met de hand uitrekt, moeten ze
zichtbaar langer worden. Het is wel
licht overbodig, te zeggen, dat dit met
voorzichtigheid moet gedaan worden,
zonder ze b.v. een flink eind uit te
rekken. Het beste is, dat men de ver
koopster deze proef laat nemen, die
hieraan ongetwijfeld gevolg zal ge-
Ven,indien de kwaliteit goed is.
Nieuwe kousen moet men vóór het
dragen eerst eenige uren in lauw wa
ter laten liggen, daarna in koud wa
fer naspoelen en buiten de zon laten
drogen (ook niet te dicht bjj de ka
chel). De levensduur van kousen
wordt hierdoor aanmerkelijk ver
lengd, zoodat deze kleine moeite het
weinige werk zeer zeker wel loont.
Verder wordt de levensduur aan
merkelijk verlengd door voorzichtig
aantrekken van kousenniet de voet
erin steken en de kousen met een ruk
omhoog trekken, doch beter is een
rolletje van het been maken en dit,
nadat de voet aansluit, af te rollen!
Heeft men het ongeluk, dat men met
de nagel van een der teenen een steek
je losmaakt, dan is in een oogwenk
een ladder gevormd.
Het zijn inderdaad slechts kleinig
heden waarop gelet moet worden,
doch die de moeite waard zijn om in
acht genomen te worden.
De Jungle-Prinses.
Thalia-TI
De inwoners van een klein Maleisch dorp
worden, met uitzondering van een ouden
man en een klein meisje, weggevaagd door
een dolzinnige, op hol. geslagen olifanten-
kudde. De beide overlevenden, vergezeld
door een tijgerwelp, verschuilen zich. in een
grot onder een klip. De woedende tyger-
moeder, die haar welp zoekt, komt de grot
binnen en valt 'het meisje aan, dat evenwel
door den ouden man gered wordt In dit ge
vecht met het verscheurende dier wordt de
man ernstig gewond en hjj sterft. Zoo blij
ven het meis'je, Ulah, en de tygerwelp alleen
over.
Het verhaal wordt dan veertien jaar la
ter hervat en Ulah, een bekoorlyk, onge
temd wezentje, is nog steeds vergezeld door
de nu volwassen tyger Limau en een aap,
iBogo. Ulah is in de jungle opgevoed en zij
weet niets van beschaving en menschelijke
I
Dan dringt een wetenéchappelyke expe
ditie, bestaand» uit Kolonel Neville Lane,
Chris Powell, zyn meisje Ava, Karen Nag,
een zekeren Frank en een aantal inlanders
in de jugle door om voor verschillende die
rentuinen wilde dieren te vangen. Bijgeloo-
vige inlanders waarschuwen de expeditie
leden voor het tygermeisje, Ulah, dat zoo
nu en dan gezien wordt in het oerwoud. De
inlanders gelooven, dat zy bovennatuurlijks
macht bezit, zich van een vrouw in een tij
ger en omgekeerd, te veranderen.
De expeditie doet haar werk en maakt
aanstalten naar dfe kust terug te keeren
voordat het regenseizoen begint. Powell be
sluit te blyven om een boek, waaraan hy
werkt, af te maken en op de dieren te pas
sen, die reeds alle in kooien zijn opgeslo
ten. Tegen de wil van zyn verloofde zet hij
ijjn plan door. De anderen vertrekken.
Op een dag trekt Powell door de jungle,
slechts vergezeld door een inlander. Plot
seling worden zij door een enormen tyger
aangevallen. De „tijgervrouw" verschijnt en
roept het dier terug. Powell houdt van het
gevecht een gewonde voet over en Ulah
brengt hem naar haar grot, waar zy hem
verpleegt. Zy worden- vrienden en Powell
leert het meisje met onuitputtelijk geduld
Engelsch spreken.
Eenigen tyd later keert de expeditie te
rug en de leden komen door de verhalen
der inlanders tot de veronderstelling dat
Powell dood is. Ze vinden zijn geroest ge
weer en zijn verscheurde kleeren. De inlan
der, die hem tot gids diende, doet hen lugu
bere mededeelingen.
Ondertusschen is Powell's voet geheel ge
nezen en hy wil vertrekken óm naar zijn
eigen kamp terug te gaan. Manr het meisje
houdt hem terug. D? man is getroffen door
haar genegenheid en hij wordt verliefd op
de schoone wildernisbewoonster en trekt met
haar de jungle in.
In deze spannende en romantische film
wordt de vrouwelijke hoofdrol gespeeld door
Dorothy Lamour, een nieuwe Paramount-
ster, eCrr by zonde t Vrtoot fneisjè.'die In haar
eerste film deze vrouwelijke Tarzan speelt.
„De Kreutzersonate".
Schouwburg Bioscoop.
In zijn novelle „De Kreutzersonate", die
dopr de verfilming der Ufa opnieuw naar
voren wordt gebracht, schildert Tolstoi, de
Russischs schrijver en filosoof, den invloed
van een Sterk gemeenschappelijk gevoel
voor muziek op het zieleleven van twee
Het is de tragedie der jalouzie, waardoor
de jonge grootgrondbezitter Posnydschew
zich laat overmeesteren, en die daarmede
eindigt, dat hy zijn vrouw om het leven
brengt, hoewel zy tot op het laatste oogen-
blik haar onschuld bezweert.
De muziek van Beethovèn speelt hierbij
een groote rol. De violist Tutatsdhewski,
een jeugdvriend van Posnydschew, is een
geniaal vertolker van deze muziek. Tijdens
een intiem feestje spelen Tutatschewski en
de vrouw van den grootgrondbezitter sa
men de ltreutzersnoate, die voor piano en
viool geschreven is. Posnydschew ziet in de
muziek slechts de openbaring van twee zie
len, die tot elkaar komen, zooals de klan
ken van piano en viool elkaar zoeken-en in
elkaar vloeien.
Deze voorstelling van zaken, die Tolstoi
zyn helden in den mond legt, is typeerend
voor zyn meening over muziek in het al
gemeen. Hy verheelt niet, dat Beethoven's
„wetenschappelijke" muziek hem onaange
naam aandoet. De bekende pianovirtuoos
Gabrilowitsch heeft er voor ingestaan, dat
deze meening authentiek is, waar hij ver
klaart, dat Tolstoi hem persoonlijk deze
eigenaardige muzikale „geloofsbelijdenis"
heeft gedaan. Gabrilowitsch was niet wei
nig verbaasd, toen Tolstoi ook de werken
van Johann Sebastian Bach droogweg
„zwendel" noemde, alleen omdat hij ze niet
begreep. Hetzelfde lot onderging de toen
nog veel bestreden Richard Wagner, wiens"
Réunie-Bioscoop.
Dick Powell en Ruby Keeler
de geliefde Warner Bross sterren, bekend
uit vele verbluffende shows irt „Leve de
Vloot", een amusante film die vanaf heden
tot en met Maandagavond in de Réunie-
Bioscoop wordt vertoond. Het tweetal
oogstte reeds Vele successen in tal van
grootsche revuefilms, waarin men Dick Po
well als „crooner" heeft gehoord en de be
koorlijke Ruby Keeler, de vrouw van den
even bekenden Al Jolson als danseres heeft
kunnen bewonderen.
geweldige scheppingen Tolstoi zelfs een ge
weldige afkeer inboezemden.
Een biograaf vertelt, dat Tolstoi, toen hy
in Moskou een opvoering van „Siegfried"
van Wagner had bijgewoond, vertwyfeld ge-
Dorothy Lamour en Akim
Tamirofï in dc „Jungle
Prinses", iy
door MARTINE WITTOP KONING.
„Aardbeien met slagroom" is een bovendien uiterst gemakkelijk te be-
algemeen bekende combinatie, maar... reiden en het vormt na de vooraf ge-
ze doet ons eérder denken a^n een bij
zondere feest-tractatie dan aan een
mogelijkheid van „alle dag".
Wat intusschen niet wegneemt, dat
we waar de gelegenheid voor een
tractatie zich voordoet natuurlijk
lil dezen tijd in de eerste plaats zul
len denken aan die sierlijke rood-en-
witte versnapering! immers, welk
nagerecht ia (als er h^v. gasten ko
men) zóó gemakkelijk en vlug te be
reiden, terwijl het er zóó aanlokkelijk
uitziet?
bruikte spijzen een aanvulling, die
juist den maaltijd op peil brengt, zon
der veel te eischen van de spijsverte
ringsorganen. Een klein fleschje kof
fieroom» is voldoende voor 2 a 3 per
sonen en brengt dus zeker niet de
duurte in deji maaltijd aan.
Ik durf wel voorspellen, dat wie er
nu in den aardbeientijd al mee
begint, de proef ook zeker zal voort
zetten in de weken dat de aardbeien
vervangen worden door bessen, fram
bozen, boschbessen en bramen; ster
ker nog: dat de combinatie van „bes-
Ik zou-in dit opzicht zelfs verder ..v6, uai «c v«« ,;wo-
willen gaan en U voor de weken, die vruchten met room' 'op den duur zal
op den aardbeientijd volgen, sterk een
proef willen aan raden met op dezelf
de wijze voorgediende frambozen,
roode bessen, boschbessen en nog
later bramenal dié" bessensoor-
leu komen door de samenvoeging met
room veel beter tot hun recht dan
wanneer we ze enkel met suiker be
strooien.
Slagroom is voor dit doel echter
niet de eenige mogelijkheid; de goed-
koopere „koffieroom" of „kookroom"
kunnen ook goede diensten bewijzen,
zelfs is een goede soort volle melk
niet te versmaden.
De methode, aan Deensche gewoon
ten ontleend, bestaat dan eenvoudig
u't het overgieten van de bessen
welke soorten het ook zijn met een
Geutje room, al of niet aangevuld
met een suikerbestrooiingkje: ver
schillende echte vruchtenliefhebbers
Prefereeren den room alléén, omdat
die het zure van de vruchten tempert
dender den geur te overheerschen.
Een op deze wijze voorgediend na
gerecht komt eigenlijk niet duurder
Ult dan het anders gebruikelijke scho
kje, vlaatje of puddinkje; het is
gaan behooren tot de geijkte samen
voegingen.
In groote steden zoowel als op het
platteland gebeurt het meermalen,
dat de afstand naar school te groot
is, om het twaalfuurtje thuis te-ge
bruiken. Zorgzame moeders beden
ken alles wat zij maar kunnen o.»>* de
mede te nemen boterhammen zoo
smakelijk mogelijk te maken, doch
komen telkens weer tot de ervaring,
dat een deel van liet met worst beleg
de brood niét opgegeten is. Zij begrij
pen de reden hiervan niet, want zij
weten, dat hun kinderen, die niet
snoepen, geen gebrek aan eetlust heb
ben. Wat kan de oorzaak dan wèl
zijn? Niet anders dan gejjrek aan af
wisseling en vooral in voorjaars- en
zomermaanden is deze zoo gewenscht.
Wit- en bruinbrood, ook rogge ma
ken het hoofdbestanddeel uit en als
belegging worden dan plakjes gesne
den' appel, banaan, komkommer en
tomaten gegeven, dat alles zooveel
frisscher smaakt.
Tomaten kan men in plakjes gesne
den meegeven in een aluminium kam-
peerdoosje, dan wordt het brood niet
te week, terwijl zij evenals komkom
mer met een tikje zout heerlijk op
bruinbrood smaken. Radijsjes zijn
eveneens veel smakelijker dan jam.
Afwisseling in de voeding is van
groot belang en de meeste kinderen
houden van met vruchten belegde bo
terhammen, die trouwens veel meer
vitaminen geven dan worst. Als af
wisseling inag^ kaas niet vergeten
worden, vooral op roggebrood zullen
zij deze apprecieeren, indien mpn al
thans de jonge soorten kiest.
Alles wat wij hier genoemd hebben
voor het twaalfuurtje zal ongetwij
feld in den smaak vallen.
Zalmschotel met sla en komkommer
100 gram blikzalm, 2 eetlepels bloem, 1
fijngehakt uitje, 1 eetlepel gehakte peter
selie, 2 eetlepels boter, een schrale d.L.
melk, 1 ei, 1 eetlepel citroensap, peper en
zout.
De zalm wordt uit het blik gehaald en
alle vtellen en'graatjes verwijderd, daarna
zéér fyn gehakt. De boter wordt gesmolten
en vermengd met de bloem en de melk, pan
van het vuur nemen en eierdooier, uitje,
peper en zout toevoegen en alles roerende
tot het kookpunt brengen en daarna citroen
sap, zalmpurée en eiwit erdoor mengen en
de massa in een met koud water omgespoel-
den kom óf puddingvorm overbrengen en
volkomen koud laten worden om vervol
gens te storten op een schotel, die gegar
neerd is met een rand van slablaadjes, even
tueel ook plakjes tomaat.
Opdienen met kropsla en kokommer en
gebakken aardappelen.
Hamschoteltje.
Fruit een uitje in 2 eetlepels boter, voeg
er L. melk of bouillon by, wat peper en
zout en 2 eetlepels aangemengde maizena.
Roer hierdoor 2 ons fijngehakte gekookte
gerookte ham, laat allés samen even goed
doorkoken op een zacht vuurtje en roer er
even voor het opdoen (goed heet) nog een
weest moet zijn en dat hy den eersten tyd
den indruk niet kwijt kon raken, dien hy
van deze hem volkomen onbekende wereld
had opgedaan. Toch heeft Tolstoi zelf veel
en goed piano gespeeld, en ook in Jasnaja
Poljana heeft hy zich menigmaal voor den
vleugel g^zet, om zyn dochters of een mu-
zikaten gast bij hun zang te begeleiden.
Haydn en Schubert waren de lievelings-com-
ponisten van den genialen schrijver. Dit kan
misschien verklaard worden door de tegen
stelling, die deze componisten van de idyll»
en het vroolyke lied vormen tot de van pes
simisme vervulde scheppingen der Russen.
De muzikale illustratie van de nieuwe Ufa-
film „De Kreutzersnoate" heeft den compo
nist Leo Leux voor een uiterst moeilijke op
gave gesteld. Het gaat ér om, zoowel Beet-
h0veri's kunstwerk recht te doen weder
varen, alsook rekening te houden met de
eischen van de tijdelijke begrenzing eh mu
zikale herschepping, die de geluidsfilm met
zich mee brengt.
In deze super-film der Ufa worden de
hoofdrollen vervuld door Lil Dagover, Peter
Petersen en Albrecht Schoenhals. Ze werd
geregisseerd door Veit Harlan.
Na „Slotacooord", die over het geheele
land een buitengewoon succes behaald heeft
komt de Ufa thans met deze film, waarvan
de muzikale illustratie uit klassieke muziek
bestaat. Was het in „Slotaccoord" o.a. de
Negende Symphonie van Beethoven, dit-
malal is het diens Kreutzersonate en varia-
tiep daarop, hetgeen op werkelyk geniale
wyze ten gehoore wordt gebracht. De spe
lers passen zich uitermate goed by deze
bijzondere sfeer aan. Lil Dagover is in deze
film nog beter dan in „Slotaccoord". Zy
heeft het zielsconflict van Jelaine innerlijk
eryaren en groeft de trekken van deze tra
gische persoonlijkheid scherp en onuitwisch-
baar in ons bewustzijn. Peter Petersen, dien
wy reeds kennen door zyn geniale creatie
in „Maskerade", verleent de figuur van An-
drej heel de raadselachtige ondoorgronde
lijkheid vah de Russische ziel. Zyn spel is
van een zeldzame intensiteit.
M
Ruby Keeler,
eey van de beste danseressen van de film
studio's-van Hollywood, die bijna altyd als
partnerin van Dick Powell optreedt in
„Levé <fe Vloot" in de Réunie-Bioscoop.
UIT DEN OMTREK.
WADDINXVEEN.
Gemeenteraad.
Het raadslid A. P. Bakker herdacht.
Woensdagmiddag heeft de gemeente
raad van Waddinxveen vergaderd onder
voorzitterschap van burgemeester P. A.
Troost.
Na het uitspreken van het ambtsgebed
sprak de Voorzitter eenige gevoelvolle
woorden naar aanleiding van het over
lijden van den heer A. P. Bakker, r.k.
lid van den gemeenteraad, die na een
ernstige ongesteldheid, dezer dagen ls
overleden.
De heer Troost gewaagde van de war
me vriendschap die de overledene gedu
rende zijn zesjarig lidmaatschap van den
Raad, heeft ten toon. gespreid en noemde
de heer Bakker een man uit één stuk
die steeds eerlijk voor zijn meening uit
kwam, doch dit deed op een wijze waar
aan niemand aanstoot nam en zonder
anderen te kwetsen. Er viel met hem te
praten.
Persoonlijk heeft de burgemeester me
nigmaal zijn vriendschap mogen onder
vinden en meer dan eens heeft deze hem
in moeilijke omstandigheden, woorden
van warm medeleven en bemoediging
toegesproken. Ik zal dat nooit vergeten,
zoo zeide de heer Troost. Hij ruste in
vrede.
De Raad hoorde deze woorden staande
aan en besloot een brief van rouwbeklag
aan de weduwe en kinderen te zenden.
De Voorzitter sprak vervolgens de hoop
uit, dat de heer Zoethoutmaar, die mo-
ipenteel in het r.k ziekenhuis te Gouda
verpleegd wordt, spoedig zal herstellen
en aan de werkzaamheden van den Raad
zal kunnen deelnemen.
De Voorzitter deelde mede, dat Ged.
Staten de gewijzigde begrooting van het
waterleiding-, gas- en electriciteitsbe-
drijf, als door den Raad op 22 April j.l.
vastgesteld, niet hebben goedgekeurd.
Wel heeft dit college zijn goedkeuring
gehecht aan de door den Raad vastge
stelde bijdrage in de kosten voor het
buitengewoon lager onderwijs.
Naar de Wjorzitter mededeelde, is in
de eerste 24 weken van dit jaar aan werk
lozensteun uitgekeerd: 27,886 tegenover
29.433 in 1936, aJzoo rond 1.547 minder
dan verleden jaar. B. en W. achten deze
cijfers niet gunstig. Weliswaar behoefde
er dit Jaar dus 1500 gulden minder te
worden uitgekeerd op zich zelf een
gunstig feit doch men had gehoopt
dat dit bedrag nog grooter zou zijn Als
oorzaak daarvan moet worden aange
merkt, dat ln de eerste maand van dit
Jaar belangrijk hoogere bedragen, moes
ten. worden uitgekeerd dan in Jan. 1936.
Zondagsluiting voor café's?
Op 12 November 1936 nam de Raad het
besluit, om niet over te gaan tot een al-
1 geheel verbod voor café's en herbergen
om op Zondag open te zijn.
De raadsleden Van der Hee en Uit-
beyerse kunnen zich daarmede niet ver
eenigen en hebben zich nu met een
schrijven tot den Raad gericht, waarin
zij voorstellen, de politieverordening in
dien zin te wijzigen, dat alle herbergen
en verlofzaken op Zondag gesloten moe
ten zijn.
De burgemeester heeft hen hierop
reeds persoonlijk geantwoord, dat een
dergelijk voorstel vah een concept-ver
ordening vergezeld dient te gaan, doch
hierop werd van de zijde der voorstel
lers geen antwoord ontvangen
Na eenige discussie besloot de Raad op
voorstel van den Voorzitter, niet in te
gaan op de brief der voorstellers, doch
deze kwestie eerst te bespreken bij de
behandeling der nieuwe politieverorde
ning, die op zich laat wachten omdat
het nieuwe Motor- en Rijwielreglement
noodzakelijke wijzigingen in de verorde-
ping met zich zal brengen.
1 De Raad bleek eensgezind het stand
punt van B. en W. te deelen en alleen
de heeren v. d. Hee en. Ultbeyerse steun
den hun eigen voorstel.
Voorstel tot conversie van ee«
J tweetal geldleeningen.
Ten behoeve van de volkshuisvesting
is door de gemeente in 1926 bij de N V.
De Algemeene Levensverzekeringsbank te
Rotterdam een annuïteitsleening aange
gaan, groot 45.000, tegen een rente van
4» pet. Deze leening is in 1934 geconver-
teerd in een 44 pet leening.
I Per l Januari 1937 was het saldo dier
leening nog 30.786.94.
Voor hetzelfde doel is in 1930 geleend
bij de N.V. Levensverzekering Maat-
C schappij „Arnhem" te Arnhem 35.000
I tegen 5 pet. 's jaars, welke leening in
J 1931 ls omgezet in een 41 pet. leening.
Deze bedroeg per l Januari 1937 nog
33.546.20. Samen alzoo 64.333.14.
Op 30 dezer is voor deze laatste weer
een halve annuïteit verschuldigd, zoodat
het totaal bedrag hierdoor nog eenlger-
mate daalt.
B. en W. hebben pogingen aangewend
om deze belde leuningen tegen een lager
rentetype geplaatst te krijgen en zijn
daarin geslaagd bij de Coöperatieve Boe
renleenbank alhier, die aanbieden 64.000
op een eenvoudige schuldbekentenis,
tegen een rentevoet van drie en een hait
procent 's jaars.
Het geld wordt door onze bank ver
strekt tegen de koers van honderd pro
cent, op 1 September van dit jaar.
Rente en ailossing worden voldaan
door middel van een jaarlijfcsche annu
ïteit, welke verschuldigd ls gedurende 20
jaren, telkens op 1 December, voor het
eerst op 7 December 1938,
Over het tijdvak van l September (het
tijdstip van de opneming van het be
drag) tot 7 December 1937 zal een rente
worden, vergoed over het verstrekte ka
pitaal van 34 pet. 's jaars.
De annuïteit bedraagt 4603.10per jaar.
B. en W adviseeren den Raad, behou
dens goedkeuring van Ged. Staten, op
l September a s. de restanten der opge-
melde leeningen extra af te lossen, en
tot dekking daarvan bij de Coöperatieve
Boerenleenbank een geldleening aan te
gaan ten bedrage van 64.000 tegen een
rente van 3J pet. 's jaars in voege als
aangegeven in de aanbieding der bank.
De Raad stemde met dit voorstel in en
vereenigde zich er mede.
Vervolgens ging de Raad accoord met
een voorstel tot wijziging van de rene-
ning-courant-overeenkomst met de Coö
peratieve Boerenleenbank en een voor
stel tot het verhuren van de naast de
gasfabriek te bouwen woningen tegen
den huurprijs van 5.50 per week exclu
sief de waterleidingskosten.
Het voorstel van B. ep W. tot het ver-
leenen van een subsidie van 12.50 aan
de afdeeling Waddinxveen van de Ned.
Centrale Reddingsbruigade, werd na am
pele bespreking eveneens aangenomen.
Onder den hamer door gingen hierna
de voorstellen tot wijziging der voor
waarden waarop de gemeentelijke bad
en zweminrichting aan de zwemclub
wordt afgestaan, de nadere regeling van
de beloon ing voor den badmeester en
den badknecht der gemeentelijke bad
en zweminrichting en het verzoek om
verhooging van het weekloon van den
leerling-gemeentewerkman J. J van Gils,
waarop afwijzend werd beschikt.
Aanslagen in het vergunningsrecht.
Na in geheime vergadering te hebben
besproken, wees de Raad overeenkom
stig het advies van B. en W., de bezwa
ren van de heeren G. Wesseling en W.
Vergouw tegen de aanslagen in het ver
gunningsrecht, af.
De sluis in den Voorofschen polder.
Ten slotte heeft de Raad na geheime
zitting, een belangrijke beslissing geno
men inzake de sluis in den Voorofschen
polder, welke aanvankelijk zou worden
droog gemaakt, doch waartegen een aan
tal industrieelen heeft geageerd omdat
hun belangen daardoor zouden worden
geschaad.
De Raad besloot niet droog te maken
doch de sluis te herstellen, waarvoor de
kosten 1700 zullen bedragen of 800
meer dan die welke geraamd waren voor
demping.
Bovendien besïoot de Raad, het nacht-
stroomtarlef voor polderbemalingen, te
verlagen van 8 tot 5 cent per K.W.U.,
terwijl elk geval door B. en W. zal wor
den beoordeeld met de mogelijkheid tot
beroep op den Raad.
De vergadering werd hierna gesloten.
Ho« klalnar u dan ho«k noar link»
■Makt, ho« grootar h«t ongaluk.
dat «ria pact.('t I» v**l wind—
r+t*m M