■m
SEIZOEN OPRUIMING
Deze Courant komt in vele duizenden gezinnen Gegarandeerde oplage 8000
ex.
Opruiming
Willem Schuld
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN
No. 19572
Zaterdag 17 Juli 1937
76e Jaargang
bergambacht,
NIEUWERKERK, OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWIJK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADD1NXVEEN, ZEVENHUIZEN,
Dit blad verschijnt dagelijks, behalve Zon- en Feestdagen
Het Pensioen.
Halfjaarlijksche
In alle afdeelingen
een weelde van enorme koopjes
En een goede tipkoopt nu
UW REGENMANTEL
L-
EERSTE BLAD.
BaUmann
De strijd in Spanje.
GOUDERAK, HAASTRECHT, MOORDRECHT, MOERCAPELLE,
ene.
Een wreedaardige
maskerade.
BBRKENWOUDE, BODEGRAVEN, BOSKOOP,
7 LJV0I1XJVJL MWUIjIIAA, llnrtol IvDvll 14, MUI vvxn aj
I
men op gevorderden
V
om elkaar te vergeten en verder ieder
zou
en. Het
gadesloeg voor een prachtige schaal met
men zal, maar ik heb Lady Violet’s iden- I
«■«fait Ant-HaVt Wn moor nno" ilr umrri als
leln op de lunchtafel, stelde zij voor, dat
te staan.
titelt Ontdekt En meer nog: ik word als
l
jetitie gehouden
nbonnet, spreekt
momenteel
resteld, dat
Üke onder
overhandigen:
Mag ik u even spreken? Degene, die
naar den rozentuin leidde.
- Violet! riep Madge wanhopig.
Zij had Sir Richard wel weten te be
wegen tot enkele beloften, maai- ze was
er toch niet op voorbereid, om zoo ineens
den niet heel origineel waren, van
Lady Violet zou misschien beter gezegd
kunnen worden excentriek, dan zou
den ze niet zoo onmiddellijk liefde voor
il, vecht Rus
van Europa...
TANDER,
et stadje
mikken.
Dit nummer bestaat uit twee bladen.
GOUDA
lijk willen overgaan. Dit zou niet anders
tot stand kunnen komen, dan doordat ze
er vandoor gingen; en dit is iets, dat
De toestand in Spanje is voor velen
zeer onduidelijk en het is ons doel om
in het kort de Spaansche burgeroorlog
aan een beschouwing te onderwerpen.
Wij kunnen van zelfsprekend slechts
hoofdpunten aangeven. Indien in Spanje
alleen interne tegenstellingen om een
oplossing vroegen, dan zou de strijd niet
zulk een een verwoeden omvang hebben
genomen en dan zou de beslissing al vele
maanden eerder zijn gevallen. Die inter
ne tegenstellingen zijn er natuurlijk; zij
vormen den kern van het gebeuren, maar
ook niet meer dan een kern.
Het Spaansche gebeuren is Vifft dien
groeten omvang geworden omdat Spanje
aan de Middellandsche Zee grenst... re
latief onafhankelijk was van eiken in
vloedssfeer der groote naties... bovendien
toewijding van jongere en frisschere krach
ten. Maar het is niet enkel voordeel, dat
uit deze regeling volgt. En men voejt dit
waarschijnlijk zelkten sterker dan bij een
afscheid als dit, waar de vertrekkende
staat temidden van een kring van jonge
menschen, aan wier opvoeding en ontwik
keling, aan wier groei tot menschen hij zoo’n
belangrijk aandeel heeft gehad en met wier
leven hij zoo innig verbonden is geweest.
Juist die onder ons, wier werkkring hun
volle liefde had en hun vólle persoonlijkheid
opeischte, zullen dit afscheid als iet? bij
zonder pijnlijks!, ,als het losscheuren van
den band met het volle leven ervaren. Maar
is voor ieder onzer-*een der gel ijk gedwon
gen heengaan niet het losscheuren van den
grooten band met het leven der gemeen
schap. waartoe We behooren? Het ig de
tragedie van het ouder worden, maar hier
als het ware samen gedrongen in een enkel
oogenblik. Menschen uit de vrije beroepen
of menschen van zaken, in het algemeen
zij, die geen pensioen krijgen en dus ook
niet tot het nemen van pensioen gedwon
gen wonfen, kunnen den band langzamer
hand losser maken door hun werkzaamhe
den geleidelijk te beperken. Ook voor hen
blijft er iets pijnlijks in dit afscheid van
den werkkring ook al heeft dat afscheid
geleidelijk plaats Want dit is, hoe vrij
willig het ook schijnt, nooit een vrijwillig
afscheid. Het zijn niet wij, die ons afschei
den, maar het is het leven, dat ons af
scheidt, dat ons uitschakelt uit de rij van
werkende factoren, die dat leven in stand
en op gang houden. Dat is het pijnlijke.
We worden aan! kant gezet en doen niet
meer mee aan de volheid van het leven. We
leven nog maar we zijn geen deel meer vnn
de groote levensmachine. Wij vervullen
geen ro] meer, hoe klein ook, op het groote
levenstooneel. Dat wil zeggen, dat ons le
venswerk volbracht is, goed of slecht, maar
volbracht. Van nu af zijn we overbodig. We
mogen nog blijven,, maar noodig zijn we
niet meer. We zijn geen werkers meer aan
den bouw van het leven en staan feitelijk
buiten de geweldige, de suggestieve, de
meesleepiende levenswerkzaamheid, die de
krachten doet spannen en het leven eerst
werkelijk tot leven maakt.
Maar, zöo wie geen pensioengerechtigden
zijn, kunnen we dat afscheid niet alleen
voorbereiden en in étappes doen plaats heb
ben, we kunnen ook den tijd en het oogen
blik van het afscheid bepalen, en hebben
min of meer het gevoel, dat we ons zelf
En toen zij zich ter ruste legde, dacht
zij nog:
- Arm, lief, dwaas kind! Ik had haar
beter moeten kennen! Ik had nooit moe
ten luisteren naar dien drang van haaf
naar „avonturen”; ik had nooit alleen
met haar een fietstocht moeten maken.
Toen troostte zij zich weer met het ge
val, dat Violet haar beloofd had, hoe zij
Trevanion alles zou meedeelen, eer er
nog zes weken verloopen waren. Hard
nekkig had zij geweigerd, dit schriftelij k
te doen, maar ze had er op gestaan, dat
Madge een persoonlijk onderhoud tus-
schen hen beiden zou bewerken. Dit had
zij dan ook eindelijk op zich genomen.
Ze zou Violet weer op de pastorie te
logeeren vragen, en, of daar, of op de
hoeve, waar ze Mrs. Trevanion natuurlijk
zouden opzoeken, zou de offlcieele voor
stelling plaats hebben.
Terwijl Madge dus steeds haar ge
dachten Het gaan over Violet’s toekomst,
verzon die een plannetje, om een onder
houd onder vier oogen tot stand te bren
gen tüsschen Sir Richard en haar vrien
din.
Ze was gekomen met een briefje voor
Sir Richard bij zich, dat ze dan door een
betreft: u is bijzonder gesteld op Lady
Violet en ik op dien armen Trevanion.
Wat kunnen wij nu voor hen doen?...
i Wo moeten trachten, ze er doorheen to
helpen, maar hoe?
I Ja, juist: Hoe? herhaalde zij met
een troosteloos schouderophalen.
I Als ze alle twee gewone persoonlij k-
heden waren, dan zouden ze eenvoudig
vanion, zoodra hij hooren zou. wie Violet
as, alle aanspraak op haar zou opgeven.
de tuinen zouden maken.
Daarna ging Violet even een doekje
omslaan in de kamer, waarin de mantels
van de dames zoo lang bewaard werden,
en schreef nog bij het briefje: „In den
rozentuin, bij het- eerste prieeltje”, waar
na zij het toevertrouwde aan een van de
bedienden, die Sir Richard wel zou vin
den onder de aanwezigen in het Park.
Het was er nog zelden zoo mooi en
zoo uitnoodlgend geweest, als op dien
zomermiddag. Ze zaten daar op een bank
vlak bij het pad, dat naar het Park leid
de, en ze luisterde aandachtig, of ze voet
stappen hoorde naderbij komen.
Terwijl ze met Madge praatte, dacht
zij, hoe mooi haar vriendin toch was met
haar kalm gezichtje, haar zielvolle grijze
oogen en haar denkersvoorhoofd, omlijst
door het zware, golvende haar. Zij droeg
een wit japonnetje en Violet stond er op,
dat zij een paar van de rose rozen voor
haar zou plukken, die ze dan tüsschen
haar ceintuur moest steken.
- Nu ga ik er voor mijzelve ook nog
een paar halen, zei Violet. Ik zal eens
rondkijken of ik er nog enkele ontdek
van mijn lievelingstint.
En weg was zij, zoodat ze al geheel uit
van de bedienden aan hem wilde laten I het gezicht verdwenen was, toen even
I later Sir Richard het hek doorkwam, dat
u dit briefje overhandigt, zal u bij mij
brengen, Violet.
En terwijl zij Madge’s bewondering
gadesloeg voor een prachtige schaal met
bloemen en vruchten van Sèvres-porce- I van aangezicht tot aangezicht met hem
leln op de lunchtafel, stelde zij voor, dat te staan.
ze daarna eens een wandelingetje door
aan den kant zetten. Wie met pensioen
gaan, worden aan kant gezet. Of ze nog
sterk en levenskrachtig zijn, vol werklust
eni toewijding, het doet er alles niets toe!
Ze worden uitgeschakeld op het oogenblik,
dat de wet aanwijst. Dat maakt dit heen
gaan uit de bedrijvige, actieve wereld nog
pynlyker, dunkt me, dan hpt voor ons allen
reeds is. Dat is het groote nadeel. Men
wordt aan kant gezet, niet omdat men niet
meer mee kan, maar omdajt men niet meer
mee mag en er plaats gemaakt moet worden.
Vanuit de volheid' van het leven wordt men
als het ware overgeplaatst in het besjes
huis.
Er is niets aan te doen. De tragedie van
het oud worden kan niemand van ons ont-
loopen. Maar er zjjn oogenblikken en ge
legenheden, waarop met het bittere van die
tragedie zoo uiterst pijnlijk voelt.
Mr. K.
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, overal waar de
bezorging per looper geschiedt. Franco per post per kwartaal ƒ3.15.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA,
by onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.
Onze bureaux zjjn dagelijks geopend van 9—6 uur. Administratie en Redactie Telef.
Interne. 2745. Postrekening 48400.
gebouwd, die de Middellandsche Zee be-
heerschten en de Duce had bovendien
de beschikking over een luchtmacht, die
een ernstige dreiging beteekende voor
elk land, dat Itahë’s aspiraties zou Wil
len tegengaan. Engeland, dat zijn ge-
I heele vloot nagenoeg in de Middelland-
j sche Zee had gecentraliseerd, moest op
het laatste moment terugtrekken, mede
door het feit, dat Frankrijk Londen niet
voUedig wenschte te steunen.
Engeland bouwt koortsachtig aan zijn
nieuw bewapeningsschema in de hoop,
de macht in de Middellandsch Zee weer
terug te krijgen, maar het laat zich aan
zien, dat zulks niet meer mogelijk zal
zijn door... Spanje!
In Spanje vecht EujBa!
land tegenover de rest v
vechten Frankrijk met Engeland tegen
Duitschland en Italië, want geleidelijk
zijn Rome en Berlijn tot de overtuiging
gekomen dat zij naast elkaar dienen te
staan, willen zij, elk voor zich hun droo-
men verwezenlijkt zien. In Spanje wordt
gestreden om de Middellandsche Zee,
wordt gestreden, om de grondstoffen,
wordt gevochten voor de opvattingen, die
elk land voor zichzelf koestert... wordt
Versailles in de waagschaal gesteld. Daar
zal worden beslist of het Bolsjewisme
vetder zal oprukken, al is gebleken, dat
de Russische ideologie geen kans meer
heeft. De wijziging in de binnenlandsche
Fransche situatie is voldoende bewijs,
dat de factor Bolsjewisme in het Spaan
sche avontuur nagenoeg niet meer be
staat. Maar de andere factoren blijven
in volle intensiteit bestaan.
In Spanje vecht Europa en zoodra de
groote mogendheden een deel van hun
tegenstellingen hebben weten te over
gast ontvangen in het huis van haar
vader.
Was u bijzonfier verrast?
Ik was meer dan verrast, Miss Ros
siter! Lady Violet heeft een wreede daad
begaan. Za heeft Mugh Trevanion in de
gedachte, dat zij een dood-eenvoudig
meisje was, liefde voor haar laten opvat
ten. Als hij nu de waarheid verneemt,
ik geloof werkelijk, dat dit de ondergang
voor hem zal beduiden, geestelijk en
lichamelijk!
Maai- zij verklaart, dat zij hem trou
wen zal.
t Kijk nu eens hier, Miss Rossiter. U
J en ik varen in hetzelfde schuitje, wat dit
iUUUDÖLUC11 *v*v**—betreft: u is bijzonder gesteld op Lady
dedeelingen zorgvuldig weg in zijn bin-
nenzak en vw>eg den bode:
Waar is de rozentuin?
Als u mij volgen wilt, dan zal ik er
u heenbrengen, luidde het antwoord.
Zoo stond de jonge man een oogenblik
later tegenover het meisje, dat hij het
eerst met haar vader op Plymouth Sta- - ----
tion had gezien en toen in de keuken, van weerskanten hun best moeten doen
op de hoeve van Pentreath. t om elkaar te vergeten en verder ieder
Miss Rossiter! Wat een verrassing! hun eigen weg te gaan. Maar als ze bei-
Lady Violet heeft mij gezegd, dat de mo-
gelijkheid bestond, dat ik u zou zien, 1
maar toch leek mij dit haast te mooi,
om waar te kunnen zijn! Neen, dit is -v,*. ----- -
geen vleierij, ik meen het oprecht! Ik elkaar hebben opgevat en tot een huwe-
heb niet mijn belofte jegens u verbro- *'1”*
ken, Miss Ro^iter; ik heb niemand een
woord verteld van onze eigenaardige 1
ontmoeting op de hoeve, die ik niet noe- Hugh Trevanion nooit zou doen!
men zal, maar ik heb Lady Violet’s iden- I (Wordt vervolgd).
Dezer dagen was ik tegenwoordig bij de
huldiging van iemand, die wegens het be
reiken van den pensioengerechtigden' leef
tijd zjjn werkkring met pensioen ging ver
laten. Het was een leeraar aan een van
onze inrichtingen van middelbaar onderwijs.
En zjjn leerlingen, oud-leerlingen en colle
ga’s wilden hem 'bij dit vertrek huldigen
en hun waardeering en dankbaarheid uit
spreken voor het vele goede, dat hy in een
Jarenlange werkzaamheid ten behoeve van
onze opgroeiende jeugd met zooveel toe
wijding had gedaan. Zy wilden zjjn, afscheid
tot een feest maken. En in de met bloemen
en groen versierde zaal was ook een sfeer
van feestelijkheid. De toespraken van leer
lingen, oud-leerlingen en autoriteiten adem
den een geest van vriendschap en erkente
lijkheid en wederzjjdsch vertrouwen1. En de
aangeboden cadeaux waren Van deze vriend
schap en dankbaarheid de stoffelijk? uit-
drukknig. Maar ik moest mjj toch afvragen
of dit alles in staat was den vertrekkende
dit afscheid van een werkritig, waaraan hij
met zooveel liefde zjjn levenskracht gege
ven had, tot een feest te maken. Zeker, de
vale bewijzen en1 tiitingn van genegenheid
zullen hem goed gedaan hebben, zooals
ze ons allen in dergelyke omstandigheden
goe« gedaan zouden hebben. Wjj zijn
meestal nogal karig met onze betuigingen
van genegenheid en dankbaarheid. Wjj ge
ven maar zelden een anderen den lof, die
hun toekomt, zoolang ze in hun werk zjjn
en wachten daarmee gewoonljjk tot ze heen
gaan, heengaan uit het leven of heengaan
uit hun werkkring. En toch heeft ieder van I
ons wel eens behoefte aan woorden van
waardeering, waaruit blijkt, dat zijn in
spanning niet vergeefs ie. Maar toch geloof
ik niet ver van de waarheid te zjin, wan-
Uf '4r ik aanneem, dat by dezen vertrekken-•
den leeraar het gevoel van weemoed en
wellicht van droefheid zal hebben overwo
gen
Het i8 goed, dat men op gevorderden
leeftjjd na zjjn plicht tegenover de gemeen-
■’chap gedaan te hebben, rust mag en kan
nemen zonder zorgen voor de toekomst. Het
ls wellicht ook goed, dat men op een be
paalden leeftjjd die rust moet nemen. Et
'i^et plaats gemaakt worden voor jonge-
ven. En het wenk zelf eischt vaak ook de
Wie geestelijk of lichamelijk lui is. zal
net nooit ver brengen in de wereld
via Gibraltar den ingang van die zee
beheerscht... en ligt aan den zeeweg van
Frankrijk naar Noord-Afrika.
De hegemonie in de Middellandsche
Zee lag bij Engeland. Engeland wenschte
deze hegemonie slechts ter wille van den
weg naar het Verre Oosten; Londen liet
Frankrijk in haar eigen invloedssfeeren
vrij en Frankrijk voelde zich dan ook
niet in het minst bedreigd door de
machtspositie van Groot-Brittannië in
deze contrijen.
Nu is Italië erbij gekomen. Onder lei
ding van Mussolini is de positie van Ita
lië fundamenteel gewijzigd. Het is een
natie geworden, die zich wil doen gelden,
een land, dat aspiraties koestert ten op
zichte van het internationale leven. Al
moge Italië nog weinig beteekenen in
vergelijking met de economische, sociale
en cultureeel situatie in de landen, die
ItaUë tal van decennia vooruit zijn, het
neemt niet weg, dat de Duce zijn land
leidt naar een andere toekomst. Een toe
komst, waarin het Itallaansche volk
meer in de melk te brokkelen zal heb
ben. De Duce streeft naar een positie in
de Middellandsche Zee, die veel zal ge
lijken op de hegemonie aldaar! Dat wil
len èn Engeland èn Frankrijk niet. En
geland en Frankrijk zien hier hun inte-
ressen bedreigd, staan naast elkaar en
tegenover Italië. Toen in de Abessynscne
kwestie Engeland tegenover Italië stel-
ling wilde nemen en daarbij vele landen
j met zich kreeg in zake de sancties
dit had in werkelijkheid zeer weinig met
Abessynlë te maken, doch diende als
I dekmantel tegen een te snel oprukkend
Rome bleek de Duce over een bewape-
WIJDSTRAAT 19 - GOUDA. I I ning te beschikken, waartegen Engeland
niet opkon! Italië had snelle duikbooten
HOOFDSTUK XIIL
Sir Richard Pentreath, had, heel eigen
aardig, Juist van een man te paard een
brief gekregen, dien hij verwachtte op
Moat Hall, waar hij logeerde, toen een
van de bedienden van de Towers hem
vrij geheimzinnig het briefje van Violet
overhandigde, dat hem naar den rozen- j
i tuin riep.
Kan ze van mijn plan gehoord heb
ben? overlegde hij. Ónmogelijk! Ze kan
niet het flauwste vermoeden hebben van
wat alleen aan mij en aan Wilkinson
(dit was zijn bediende) bekend is; en
hem nog maar gedeeltelijk!
Intusschen stak Sir Richard beide me-
FEUILLETON.
Naar het isngelsch.
verzelterdat !k het m,U niet
hPfrii maar dat het de voUe waar"
a 1S Ik heb hem meer Hef, dan mijn
geluk. Het kan mij niet .schelen,
"v lang ik wachten moet, het kan mij
K,nlet schelen, wat ik nog moet door-
maKen. Je moet weten, dat ik al heel wat
Bweaen heb. O. Madge, ik zou alles wH-
a Fven’ zelfs miin vader en mijn
moeder, voor Hugh Trevanion!
ro,» boorde echter nog heel wat over
redingskracht toe. om Madge te overtui
gen en om haar over te halen, om te
neipen bij wat zij noemde „die ellendige
vergissing” van haar vriendin
Als ik had geweten, dat het zóó
loopen, dan had ik Je toen dadelijk mee
genomen. Maar het is mijn schuld, dat
Jij en die Jonge man de kennismaking
op zoo innige wijze voortzetten, en dus
ook verplicht, je door deze
moeilijkheid heen te helpen.
Terwijl Madge hierin toestemde, wat
eounscHE (ihuim.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring)
15 regels ƒ1.30, elke regel meer ƒ0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkring:
15 regels 1.55, elke regel meer 0.30. Advertentiën in het Zaterdagnummer 20
byslag op den prijs. Liefdadigheids-advertentiën de helft van den prijs.
INGEZONDEN MEDEQEELINGENf 1^4 regels ƒ2.25, elke regel meer ƒ0.50. Op
de voorpagina 50 hooger
Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingen bij contract tot zeer gereduceerden
prijs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentiën kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van soliede Boek
handelaren, Advertentiebureaux en onze agenten en moeten daags vóór de plaatsing
aan het Bureau zijn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zijn.