'4
O
ibozen
en
en
L
s>
NIEUWS- EN, ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN
■MMAvur*, gouderak, haastrecht, moordrecht, moercapelle,
rwUK, 8CBOONHOVEN, STOLWIJK, WADMNXVEEN, ZEVENHUT
NoJ9492
N, ens.
Ml
J
SEN
•JOT
De 9e tweejaarljjksche
Int. Padvindersconferentie.
UDA.
Wegen der gerechtigheid.
!|!vcht£n
WERELD-JAMBOREE.
Boodschap van Baden Powell.
Laatste kampvuur der Jamboree.
Het werd bijgewoond door Prinses Juliana
en Prins Bernhard.
BERGAMBACHT, BERKEN WOUDE, BODEGRAVEN, BOSKOOP,
NlEUWERKERK, OUDERKERK, oudewater,-
Dit blad verschijnt dagelijks; behalve Zon- en Feestdagen
Dinsdag 10 Augustus 1937 76e Jatirgang
t
9j-4» uur. Administratie en Redactie Telef
Rede van den Chief Scout.
wijze geslaagde padvindersfeest.
meer uit de rivier
door.
kzelf. Maar als u prijs stelt ofc een on-
3
ik
eh enfin compromitteerende zinnen.
Ik begrijp u niet heelemaal; mis-
TT- .1 ?1
et uit
voerde
„De tijd is nu voor mij gekomen om
vaarwel te zeggen! Ik hoop, dat jullie
Morshampton verloofde,
mijn jaloersche
d met
teeke-
RTEN
fevers
UDA.
Opening door Prof. Slotemaker
de Bruine.
Vanochtend Is in het Gemcentemu-
ui
te
it.
n-
FEUILLETON.'
Naar'het Engelsch van
SYDNEY HAMMOND
Nadruk verboden.
nijdt. Ondertusschen is John Norris even
eens getrouwd Door een haast misda
dige lichtzinnigheid van zijn kant, kwam
zijn vrouw op de hoogte van het lang
vergeten en begraven schandaal betref
fende hemzelf en mij Hij was onverant
woordelijk genoeg geweest om mijn brie
ven te bewaren en... hoe zal ik het zeg
gen er was een merkbare aarzeling.
voor iemand, die er kwaad in zou willen
Een muis drinkt niet
dan zijn buikje vol.
waarop de Chief Scout zijn jongens zou
toespreken Een pad naar de raadsrots
was opengehouden, en tot aan de eere-
tribunc was een eerehaag van scouts on
gesteld. De Chief liet toen de duizenden
padvinders op den grond plaats nemen,
en schreed onder luide toejuichingen
naar de raadsrots. gevolgd door oen staf
van offici&ls.
‘Op de raadsrots aangekomen, plaatste
Lord Baden Powell zich voor de micro
foon, maar kon geruimen tijd niet aan
het woord komen, doordat vliegtuigen,
waarmede de z.g. handicaped scountseen
rondvlucht maakten, laag ovet de arena
vlogen En het geronk der motoren alles
overstemde. Toen de stilte eindelijk ingc-
treden was. begon Baden Powell zijn, rede.
HU zeide:
wat onzekeren blik in mUn richting.
Mijn medewerker, Mr Steward, stel
le Mulligan voor; even betrouwbaar als t
men aan je vlammen.
Het PrinseJljk paar komt.
Vervolgens werd de Baden-Powell-yell
uitgebracht en z o u d e n de jongens be
ginnen met het zingen van het Jambo-
ree-lled in het-Engelsch. Fransch en Ne-
Achter de hoofdtafel waren gezeten de
leden van het internationale comité, ma
joor W. de Bonstetten, Lord Hampton,
Graaf Y Huara, Graaf Henri Martin,
ds. H. Möller Gasmann, dr T Strumillo,
Graaf Paul Teleki, de secretaris van het
Internationaal Bureau, R T. Lund en de
heeren ds. Ernest Scott en R. A. Frost.
rt U veilig I Hero-
3 zuivere notuur-
srliik fruit... zuiver
ir aan datgezond I
Ie bekende Hero-
If!
to greet you, hallo, hallo, hallo
'i< nnt.mnpt.pn wil •ziin
jaarlUksche internationale conferentie
van de Padvindersbeweging geopend
door den Minister van Onderwijs, Kun-
iig. weerde de elegante vrouw af; als
VIr Steward uw vertrouwen heeft is er
nijnerzijds niet het minste bezwaar
,re-
1OU-
siast, maar helaas volkomen onwaar:
„We gaan nog niet naar huis, nog lang
niet".
Er volgde toen een uitgebreid pro
gramma.
Een charmant klein OostenrUkertje
jodelde, dat het een lust was, de Tlrolers
schuhplatterden, het bekende varialled
werd gezongen, waarbij het geheele
kamp aan het schuitjevaren sloeg, de
rU van Prinses Juliana, Prins Bernhard
en Prins Gustaaf Adolf al even vroolUk
meedelnende als ieder ander, uiteraard
1 - t -1
Reeds voor tienen waren de bulten-
landsche deelnemers van het Jamboree-
kamp naar Den Haag gekomen en tegen
elf uur kon de conferentie een aanvang
nemen.
De leiding van de vergadering berustte
bU Z. H. Prins Gustaaf Adolph van
Zweden, die in het midden van de hoofd
tafel zat met aan zUn rechterzUde prof.
Slotemaker de Bruine en mr. Hubert
Martin, directeur van het Internationale
Padvinders Bureau en te linkerzijde de
chief scout, Lord Baden Powell en staats-
Yaad Rambonnet, hoofdverkenner van
Onmiddelijk daarna werd het pro- de Nederlandsche padvinders.
gramma voortgezet, nadat eerst nog
uiting aan de blijheid was gegeven door
het uiten van den hallo-yell, luidende:
I We are glad to meet Jou, wc are glad
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cant, overal waar de
belonging per looper geschiedt. Franco pet post per kwartaal ƒ8.15.
Abonnementen worden dagelijks aangenor|nen aan ons Bureau: MARKT 31, GOUDA,
bU onie agenten an loopers, den boekhandel en de postkantoren.
Onié bureaux «jjn dagelijks geopend van
laternc 2745. Postrekening 48400.
van de duinpan, langs welks hel-
»n de tienduizenden scouts gelegerd
m, groote beroering ontstond, Hoe- geworden is van dit op zoo grootsche
latuurlijk verwijderen. j
O neen, dat is heelemaal niet noo- vertel-houding
Marshampton koel, maar ik stel me voor,
dat ze rechtstreeks naar huis is gegaan
en dat wel dat het op stuk van zaken
toch niet zoo gemakkelijk ging om de
brieven in handen te krijgen dat ze...
laten we zeggen, een zeer krachtige pres
sie op haar man moest uitoefenen.
Dus u bent overtuigd, Lady Mors
hampton, dat mevrouw Norris haar man
vermoord heeft? nam mijn baas weer
het woord.
Dat is immers zoo klaar als een
klontje om die brieven machtig te
worden! viel ze op beslisten toon uit.
Maar dat is niet de reden van mijn,be
zoek. mijnheer Mulligan het Is een
kwestie, waar ik volkomen buiten sta.
Ik ben alleen bij u gekomen, omdat ze u
waarschijnlijk haar lezing van het on
derhoud met mij heeft gegeven en dat
voor u misschien een aanleiding zou zijn
om mij als getuige décharge te laten
dagvaarden. Maar nu u mij gehoord
hebt, zult u ongetwijfeld inzien, dat u
haar daarmee geen dienst zou bewijzen:
integendeel, het zou de positie van het
openbaar ministerie tegenover uw cliën
te versterken, omdat zoo een aanneme
lijk motief voor de midaad aangegeven
1 kan worden.
I u vergeet, Lady Morshampton,
bracht Mulligan, onuitsprekelijk geërgerd
door zooveel berekend, harteloos egoïs
me, scherp in het midden, u vergeet, dat
uw verklaringen ook in het voordeel van
verdachte kunnen worden uitgelegd.
J In welk opzicht als Ik vragen mag?
Met betrekking tot den tijd.
(Wordt vervolgd).
je leven en steeds meer onze padvinders-
idealen van goeden wil en de helpende
bond der kameraadschap te verbreiden
onder al degenen, die wij ontmoeten.
Mijn boodschap aan Jullie is vriendschap
te verspreiden en broederschap over de
geheele wereld
Vaarwel en God zegene Jullie allen.”
Drie geestdriftige cheers volgden na
j een ontroerde stilte op deze indrukwek-
I kende woorden, nog drie cheers voor den
Nederlandschen hoofdverkenner en het
laatste défilé was ten einde. Diep onder
den indruk verlieten de padvinders lang
zaam het terrein.
Het vertrek van den Chief, to greet you, hallo, hallo, hallo (Wij fij.i
De Chief Scout, Lord Baden Powell, blij u t’ ontmoeten, wij zijn blij u i,e
zal Zondagavond naar Londen terugkee- 1 groeten, hallo, hallo, hallo).
ren. Het Tsjecho-Slowaaksche padvinders-
Ik had aan die brieven heelemaal niet
meer gedacht, maar mevrouw Norris, die
ze zoo door puur toeval een keer had
gezien, was op het idee gekomen er een
voordeelig zaakje mee te doen. Ze was
dol op uitgaan en mooie dingen, en de
middelen van haar man gaven haar in
die richting niet veel kans Niet lang ge
leden kreeg ik een schriftelijk aanbod
van haar om mij die brieven te verkoo-
pen voor een paar duizend pond en en
kele introducties in de uitgaande wereld.
Mijn besluit was spoedig genomen
Ik ben de vrouw van een schatrijk man,
mijnheer Mulligan, en heb voldoende
geld tot mijn beschikking om desnoods
aan dwaze grillen te voldoen. In dit ge
val was het een soort caprice van mij, u
moogt het gerust zoo noemen, om die
brieven weer in mijn bezit te krijgen,
liever dan dat mij man en mijn vrlen
den kennis zouden krijgen van den in
houd Ik schreef Mrs Norris om mij Don
derdagavond den 17den te komen bezoe
ken. Ze kwam tegen tienen en we had
den een kort onderhoud, waarin we tot
overeenstemming geraakten. Ik zou haar
vierduizend pond geven in ruil voor de
brieven: van den eisch, dat ik haar in
troducties zou verschaffen, zag ze terwllle
van dit voor haar zeer aanzienlijke be
drag af. Maar toen kwam de aap uit de
mouw zij had die brieven niet zelf. Ze
waren nog altijd onder berusting van
haar man, maar ze scheen van meening
dat het weinig moeite zou kosten er
zich meester van te maken Ik zou u niet
precies kunnen zeggen, hoe laat ze mijn
woning verlaten heeft, eindigde Lady
Het kampvuur. Ongekende
«feestvreugde.
Op de rij uit boomstammen door pad
vinders zelf getimmerde eerezetels had
den plaats genomen de chief scout Lord
Baden Powell, gehuld in een pittoreske
mantel, waarop alle teekens der tot dus-
I yprrn gehouden Wereldjamborees gebor-
Laat deze totem voor ons een gids zijn duurd waren, Prins Gustaaf Adolf en tal I „Laat de klok maar lulden, laat de klok
nm nna rio rlnkitino' tp honnlpr» naar Hpn van Iramnantnrltaltan henauana V»Ic_ manr cloan" nlaf tn varcrotan W>a>z» ro_
koppeld werd aan dien van John Morris,
een veelbelovend tooneelschrijver. Geluk
kig drong niets van die praatjes door
tot den Markies van Camberley, mijn
schoonvader, en tot de kringen, waarin
ik op het punt stond mijn intrede te
doen. Ik ben zelf ook uit een goede fa
mille en trad alleen op in stukken van
Shakespeare en andere klassieke dra
ma’s. Na mijn huwelijk duldde de „socie
ty” mij eerst alleen maar, maar nu, na-
dat ik niets onbeproefd heb gelaten om
I haar tegenzin te overwinnen, heeft zij
mij definitief geaccepteerd Mijn positie
is van dien aard, dat menigeen mij be-
marschen bijeengekomen Gij moet ver-
inoeid zijn, na al deze dagen van rond
trekken door het kamp Ik zal daarom
kort zijn en alleen zeggen, dat wij thans
gekomen zijn aan het einde van de Jam
boree. Gedurende de korte dagen van
deze Wereldjamboree, hebben tot mijn
vreugde alle padvinders het grootste
deel van hun tijd besteed aan het slui
ten van vriendschappen Dat is ook het
doel der padviiflors. zooveel mogelijk
vriendschap met andere ïn andere lan
den te sluiten. De dagbladen hebben ge
schreven over een kinderkruistocht. D*t
is een zeer juiste beschrijving Ornaat
jullie werkzaam zijt voor een groote
zaak, de kruistocht voor den vrede. Vroe
ger trokken de kruisridders op om de
saracenen te bestrijden en de heilige
stad Jerusalem te veroveren. Zij slaag
den daarin niet. De kinderen waren
daarover zoo ontdaan, en ontevreden,
dat zij zeiden: Wij willen zelf uittrekken
voor een groote zaak en het heilige land
veroveren. Ook hun kruistocht is mis
lukt; want hij was slecht georganiseerd
en de kinderen hadden geen middelen
van vervoer en geen voedsel voor de
tocht. De kruistocht die Jullie hebt on
dernomen, is in sommige opzichten
gelijk. Ook jullie komen uit alle deelen
van de wereld bijeen, om vriendschap tv
sluiten, een taak even groot als vot
iedere andere kruistocht. Probeer daar-
om zooveel mogelijk vrienden te maken
Lady Morshampton de naam van mijn
man zal u waarschijnlijk niet onbekend
zijn. ,Ik heb gehoord, dat u zich belast
hebt met de verdediging van mevrouw
Morris, die verdacht wordt haar man
vermoord te hebben
Dat is Juist, gaf Mulligan toe.
Ik weet een en ander van aie me
vrouw Morris, vervolgde ze met toe
nemend aplomb. Ik geloof zelfs, dat ik
kan verklaren, waarom die afschuwe
lijke misdaad gepleegd werd.
Mulligan spitste de ooren en ik even-
f ens. 1
Zoo kwam zijn verbaasde uitroep.
Ja. Laat ik u zeggen*'dat mevrouw
bij mij kwam, kort voor dat ze
haar man op zoo’n gruwelijke wijze van
het leven beroofde. Ze probeerde mij geld
f f te persen en toen ze tot de ontdek-
klng kwam, dat haar man haar niet
jyenschte te steunen bij dit schandelijke
lezen, bevatten ze Inderdaad wel enkele
1 11 ton ran r. rflnrinn
orkest zette toen een aantal Nederland-
sche liedjes in, die door allen, ook door
de Koninklijke gasten lachend en ver
heugd jwerden meegezongen
„Dat we toffe Jongens zijn dat willen
we weten” en „Zoolang de lepei in
de brijpot staat, treureri wij nog niet”
„Hallo, hallo, bij ons gaat alles zoo” en
hoek
lindei
waoei
derf en mutsen werden in de lucht^ge-
worpen. heele groepen stonden tefnan-
sen van opgetogenheid en plotseling be
gonnen ongeveer vijf-cn-twintlgduizend j
frlssche jongemstemmen spontaan het
Wilhelmus te zingen, dat ontzaglijk en
indrukwekkend over het stille duinland- t
schap, waar de avond al begon te sche-
meren, weerklonk.
Een oogenblik om nooit te vergeten.
En toen wisten alle jongens het, zonder seum te 's-Gravenhage de negende twee-
schien wilt u zoo goed zijn, dit nader
toe te lichten.
Kijk, de kwestie zit zóó Ze legde de
fiine handen in zachte peau de suède
ierhoud onder vier oogen, zal hij zich handschoen, op de leuningen van
den stoel en leunde iets naar voren, in
Vóór mijn huwelijk,
mijnheer Mulligan, was ik aan het too-
neel. Juist voor ik mijunet Lord Ralph
nuiierzijas mei net minste oezwaar Morshampton verloofde, werden door
egen zijn aanwezigheid. Jk heb mijn mijn Jaloersche collega’s schandelijke
laam niet aan uw bediende opgegeven, dingen verteld, waarbij mijn naam ge-
nijnheer Mulligan, omdat ik wensch, dat
lit gesprek zooveel mogelijk een confl- i
ilentieel karakter zal hebben. Ik ben
- I
dat iemand het hun gezegd had: Prinses
Juliana en Prins Bernhard waren komtfh
I „binnenvallen” in het groot padvinders-
1 gezin, om gezamenlijk met de jongens sten en Wetenschappen, prof dr J. R.
wet in herinnering doen houden en den in ongedwongen vreugde dit laatste feest Slotemaker de Bruine
prachtlgen tijd, die wij in Nederland van de Jamboree mede te vieren I
hebben gehad. I Een zitplaats in het zand.
Hij zal je helpen uitgerust te zijn I Prinses Juliana zocht lachend en ver-
voor de Padvinderswet gedurende heel heugd over de hartelijke ontvangst, een
i-plaatsje in het zand. ZIJ wilde er niet
van weten plaats te nemen op de eere-
zetels. ZLi evenals al die tallooze jongens
een jong en gelukkig menschenkind on
der gelukkige jongens. Prins Bernhard
zette zich eveneens in het zand neer, aan
de voeten van Baden Powell en Prins
Gustaaf Adolf van Zweden, den klein
zoon van den Zweedschen koning, kwam
naast hem zitten.
was een
de y—--
Rende g"
joor haar
£atroon, tronend achter zijn
stapels dossiers j:
IB an UteaU’ keek haar in af“ ^OïTiS
Wederom wapperen langs de rujme
arena de vlaggen, wederom schetteren de
trompetten, en rommelen de trommels
hun rhythinische blüheid over het zon
nige grasveld, terwijl Qen koele wind de
warme zon tot een genot maakt.
Tegen half drie Maandagmiddag be
gonnen de arena-tribunes vol te loopen.
Op de eeretrlbune haddeh de chief scout,
Lord Baden Powell, en generaal Behrens
benevens» eenigc andere autoriteiten
plaats genomen. Van dn groote mast I
wapperde boverutje vlaggen der andere
naties uit, de Néderlandsche driekleur
Dan begint de muziek en trekken de con-
tingenten de arena binnen Voorop de
kampleider en de subkamp-leider Dan.
in omgekeerde alphabetlsche volgdorde
de padvinderscontingentui.. de blauwe
Zweden, de IJslanders, de Venezolanen
enzoovoort Staande «aanschouwde de
Chief Scout zijn na al deze vewfioeiende
dagen nog steeds voorbijtrekkende jon
gens. voor iedere nationale vlag het pad-
vinderssaluut .brengende Onafgebroken
rukten de duizenden scouts op. mar-* 1
chggrden de arena rond, tot zij aan den
Ingang de volgende groepen ontmoettep,
en sloten dan aan de binnenzijde aan, 1
aiodat steeds kleuriger beweég van vlag- 1
gen, zich langs de tribunes bewogen
een machtig schouwspel In het midden
van het terrein stond' de „raadsrots” pp- 1
gesteld, omringd door een cordon voor- 1
trekkers.
Steeds meer vulde zich de groote arena
en het werd een volgende massa.
Toen de Nederlandsche groep met zijn
achtduizend man voorbij ge trókken was, 1
leek het of er niets meer bij kon en toch
moesten er nog zoovelen komen. Steeds
compacter werd ae menigte op het mid
denterrein. maar steeds opnieuw werd er
plaats gevonden vooi de duizenden die
nog voorbij marcheerden Vandaag wa
ren het de Fransche, die de aardige ge
dachte hadden wuivend met jillerlei
kleurige doeken den Chief luide toe te
juichen, terwijl de Pools; he vliegers lp
de formatie van een vliegtuig voorbij
trokken Bij het Amerikaansche contin
gent hadden de Inrijam n thAns ook weer
veel bewondering Het Engelsche contin-
door kreten hun aanhan
kelijkheid van den Chief uitten, tr ok ge
armd voorbij de eeretrlbune. als een
symbool van de verbroedering. In de
achterste gelederen marcheerde de Lord
van Jarrow mede Inmiddels
hadden de padvinders op het midden
terrein zich met het front naar de eere-
YJ1® opgesteld en waarachter de
ïJs’h lleerend(^ zlch aansloten. Toen
net groote moment aangebroken, 1 jorlog met hun willen maken. Dan weet
(iOlDSdlE COURANT.
ADVERTENTIEPRIJS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorg kring)
1—5 regels 1.80, elke regel meer ƒ0.25. Van buiten Gouda en dien bezorgkriÉg:
1—5 regels ƒ1.55, elke regel meer ƒ0.30. Advertentien in het Zaterdagnummer 20
bijslag op den prijs. Liefdadigheids-advertentien de helft van den prijs.
INGEZONDEN MEpEDEELINGEN: 1—4 regels ƒ2.25, elke régel meer ƒ0.50. Op
de voorpagina 50 hooger
Gewone advertentien en ingezonden rnededeelingen bjj contract tot zeer gereduceerde^
prijs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentien kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van seliede Boek
handelaren, Advertentiebureaux en onze agenten en moeten daags vóór de plaatsing
aan het Bureau zijn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zijn.
m^h\?Preekt vanzeH. dat ik niet bij
bfsnfu de2e oratorlsche vragen te
^woorden en zwijgend legden wij
Snnai-a8 ,n«ar ons kantoor op Finsbury
vn? Bij ons binnenkomen hoorden
damp tl ej!n der bedienden, dat er een
aan wachtkamer zat, die Mulli-
8an WensChte te spreken.
DPiiiirI018d^ liem In onze gemeenschap-
bern!Lrrkkamer en even later werd de
ster bij ons binnengelaten Het
wpi-mF°>Ote’ Koodgekleede vrouw van
'Hdle 2ich met een so°rt kwij-
8t,atle in den armstoel zette, dien
“aar aanschoof.
ennr„. uone
bedPH imP°sante
•wiekt
’achting aa.n
ze duri J*u.H18an? vroeg ze na een pau-
heel te lang had geduurd om ge-
£ormaal te zijn.
Ze Rch 1S naam, was ’t antwoord.
f v«der moest goed te weten hoe ze tledrijf, vermoordde ze hem.
moest gaan en keek met een let- I jg u nlet heel
i une geesiarinige cneers voigaen na
I een ontroerde stilte op deze indrukwek-
viii ouvvcci viicuucii vv uiaikvii
in andere landen. Over enkele jaren zijn
jullie volwassen mannen in jullie land. 1
Dan zullen de moeilijkheden komen, dan
zullen zich conflicten voordoen, dan zal
wellicht weer gesproken worden over
oorlog en vrede. Maar als je veel vrien
den hebt in andere landen, zul Je geen
om ons de richting te bepalen naar den
vrede. Onze totem is veelomvattend. Zij
draagt een kruis en kan dus een gids zijn
voor alle christenen, maar hij draagt
nog veel meer en kan dan ook alle lan
den en klassen omvatten. Daarom is het
een goede totem voor de padvinders. Ook
de tien punten van de Padvinderswet
zijn daarin opgenomen Laat ons thans
onze campagne voor den vrede loortzet-
ten Ik zal nu aan den leider van ieder
1 contingent een kleine copie uitreiken
van den Jacobsstaf om mee te nemen
als een symbool dat herinneren kan aan
ons doel: goede wil en vriendschap als
voornaamste middelen om vrede te be
vorderen en in stand te houden."
Nu uêZê ïcuê, die iü aandüCiitage stilte
door de padvinders werd aangehoord,
reikte de Chief Sdout de Jacobstauéh uit
en richtte toen voor dc tweede maal, 1
zeer ontroerd het woord tot de Jongens:
„Padvinders, gij zijt hier na lange
vuui wei ie lis. iiuup, juuiy ree-iieu «w» cuukciöuji. rimiacn en ixv-
'een gelwkkig leven zullen leiden. Jullie derhrfidsch, toen plotseling in een uit
weet, dat ik in mijn één-en-tachtlgste
Jaar ben en het einde van mijn leven
nader. De meeste van jullie staan aan
het begin en ik wenseh*. dat Jullie leven
gelukkig en vol succes zal zijn Je kunt
dit bereiken door je best te doen de Pad
vinderswet uit te dragen, Je leven lang,
wat ook je functie moge zijn en waar je
ook bent Ik wensch, dat jullie allen den
Jacobstaf van de Jaöiboree op je uni
form zult houden. Ik hoop, dat je zult
trachten er aan te blijven denken, wat
de beteekenis is van dezen staf. Door deze
beteekenls in acht te blijven nemen zul
je geholpen worden bij je streven God’s
rijk van den vrede en den goeden wil te
vestigen.
Deze totem zal je altijd de Padvinders-
je, dat er een betere <weg is tot oplossing
van de conflicten: onderling overleg en
vriendschappelijke regeling
Toen de groote kruisvaarders uittrok
ken hadden zij op hun schepen bij zich
een Jacobsstaf, die thans de totem is
van-deze Jamboree. Het is een insti-u-
ment om, den weg te kunnen vinden. 1 verre gehouden Wereldjamborees gebor-
T.nnf Infnm vrmr nns pon olric dimrH urnran Drlna fliicLonf A/4r>1f f-nl
van kampautoriteiten, benevens de bis- t maar slaan", niet te vergeten. Deze „1
schop van Jarrow. die Zondag' voor de cital" werd beëindigd met een en the
Britten de godsdienstoefening had ge
leld. Pom van Voorthuizen had de leiding
van deze vlammenfinale
Zooals gebruikelijk werd het vuur ont- J
stoken door middel van Indiaansche
vuurbogen, waarmede een rond stukje t
hout zeer snel in een soort tonder wordt
rondgedraald, tot dit begint te smeulen.
Met den gloeienden tonder wordt dan
een viertal fakkels en daarmede het
kampvuur ontstoken. Tijdens het vuur-
maken werd een soort Indiaansche be
zweringsformule uitgesproken: Roode
gloed, rdode gloed, behoedt ons tegen de tot enorme en uitbundige voldoening
koude, laat dé wereld zich aan onze van de padvinders, wier hart Prinses
Na deze rede, die in aandachtige stilte idealen verwarmen, zooals wij ons war- Juliana met dezen avond voor goed ge-
stolen heeft. En zoo. ging het den ge-
heelen avond door en verliep deze laat
ste aVbnd van de Wereldjamboree in een
feeststemming, dié door de aanwezigheid
van Prinses Juliana, tot zoo’n hoogte
punt gestegen was, dat wel niemand on
der de padvinders zal zijn, die er niet
mee zal instemmen, wanneer wij schrij
ven, dat het slot tevens het hoogtepunt
