^.Hulzen Deze Courant komt in vele duizenden gezinnen Gegarandeerde oplage 8000 GRATIE Verlost van hevig SPIT IN DEN RUG KLOOSTERBALSEM NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN ?.?,^™^£¥D®\-A0DEG^AVEN> boskoop, gouderak, haastrecht, moordrecht, moercapelle, No. 19544 Zaterdag 9 October 1937 tflEUWERKERK, OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWIJK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz. ex. EERSTE BLAD. d Kameraad Moeder. Brieven uit de Hofstad. MGGCXCV. Dit blad verschijnt dagelijks, behalve Zon- en Feestdagen DANK ZIJ KLOOSTERBALSEM AKKERS ORIflNHL TBR INXABB Nationale opvoeding. 76e Jaargang m*** mnTTT’niz niTr\n i uil, DvoRuvi IjrVvJ JL/CjIvAIy, *1212x0XltJCAjlT 1lilvvIvl/IiDLn 1, iTlMA-iivV'/xi luXxiJii, Dit nummer bestaat uit twee bladen. is het kenmerk de straat dus alles m Marken. K. O FEUILLETON. Hf opgegeven taak wijdde, kon hij ook wittebrood uit. Nieuwe aparte Mantels, Japonnen, Pullovers, Hoeden. de de heer J. zich beet- gde deweduwe straf- i vervolgen. Dit is toen ;en civiele actie volgde, ëischt nietigverklaring «nkomst ïioor heeft de Haagsche iderzoek aan deskundi- ioch in haar heden ge- erklaarde de rechtbank rapport niet voldoende rna een comparitie van le partijen werd gelast, hebben op 25 October half twee. op hij dat vroeg. Ik vrees, dat het niet het geval za| was hij er van onder den indruk. Vooruit dan maar, Romana! Papa, zet u maar een flesch koel. Als Romana misschien nog wat langer tijd heeft... soliede Boek- plaatsing Roman van CHRISTEL BROEHL—DELHAES. i pen, omdat een jong meisje bijna onder den wagen liep. Hé daar, hij gaf een sig- lang zichzelf te kort had gedaan, ten slotte was hij niet, zooals hij zich in zijn de bevoegdheid dier commissie? Misschien, vond die commissie het wel naai. Het meisje keek verschrikt op. Er- 1 win groette. Het was de kleine Lala Esch. Aardig had ze dat gedaan met die bloe men. De rozen lagen tusschen Romftna en hem op de bank. En nu was hij haar alweer voorbij. Maar de kleine Lala Esch had slechts op Romana gelet. Een zeld- aam interessante vrouw dacht ze en al haar oprechte bewondering ten spijt, voelde ze zich zoo pijnlijk getroffen, dat er plotseling een hevige woede in haar oplaaide, een woede jegens Erwin West phal, die haar over het hoofd zag en haar rozen een andere vrouw in den arm legde. Toen ze de stad achter zich hadden en de wagen over een kaarsrechten beton weg voortgonsde, legde grwin zijn hand in den heer M. heeft ;entie de geheele verza- mgcboden en naar aan kwam zij in relatie met J die in, Antwerpen :e onderhandeling werd ?r een prijs van slechts zoor de heer J. eigenaar f Van Gogh’s. De schil- veggehaald en contant eft de heer J. de stuK- iigen doen onderzoeken, >le kwamen, dat op zijn nstig moest worden ge- :htheld der schilderijen, erkoop voor de weduwe reef M. wonende in Den namens de weduwe zijn jzet onder een kwitan- or hem geschreven was „Voor vijf gegarandeerd i Gogh’s”. kende, dat zij haar neef zerleend tot het garan- htheld, maar zeide vast dat de stukken echt n had ze reeds dertig er steeds voor gewaakt, werden behandeld en Gogh’s zijn lievelings- ADVERTENTIEPRUS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring): 15 regels ƒ1.30, elke regel meer ƒ0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkring: 15 regels 1.55, elke regel meer 0.30. Advertentiëri in het Zaterdagnummer 20 bijslag op den prijs. Liefdadigheids-adVertentiën de helft van den prijs. INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: 1—4 regels ƒ2.25, elke regel meer ƒ0.50. Op de voorpagina 50 hooger Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingen bij contract tot zeer gereduceerden prijs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte. Advertentie» kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van solie handelaren, Advertentiebureaux en onze agenten en moeten daags vóór de aan het Bureau zijn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zijn. r I GQUQ^ j kind tot haar schoonste volkomenheid te ontwikkelen, $e opgroeiende menschen tot zoo mooi mogelijke menschen te maken. Het gaat tenslotte om deze vraag: Wat zyn wij in de eerste plaats, menschen of Nederland- sche staatsburgers? In het antwoord op deze vraag ligt ook het antwoord op de vraag hoe hfet onderwijs moet gericht zijn: op de ontwikkeling van ons mensch zijn of op de ontwikkeling van ons Nederlander schap, van onzen nationalen zin. Natuurlijk staan we als menschen nooit los van onze nationaliteit. We zyn maar niet menschen met een Nederlandsch of Duitsch of En- gelsch kleedje aan. In ons mepsch zyn is onze nationaliteit begrepen. Dat wil zeggen dat onze nationaliteit ons altijd tot iets andere menschen maakt dan menschen van een andere nationaliteit. Onze groei tot vol wassen menschen zal ons dus tot Neder landsche menschen maken. Maar op dat Nederlander zijn valt niet het hoofdaccewt. Want opvoeding en onderwijs moet ons niet allereerst tot Nederlandsche staatsburgers maken, maar tot goede menschen. Daarbij zal als vanzelf ook dat deel van onze men- schelijkheid, waarin we van menschen van andere nationaliteit verschillen tot ontwik keling komen. En het is zeker goed, dat we ons van dat verschil, van ons Nederlander schap bewust zyn. Qok als Nederlanders moeten we bewust leven. Maar dit is iets anders dan dat die nationale bewustwor ding heb hoofddoel van opvoeding en onder wijs zou moeten zijn. Allerlei kanten van ons wezen moeten ontwikkeld worden. En in dien zin kan men van een nationale op voeding spreken, dat ons nationaal bewust zijn verlevendigd en versterkt moet worden. Wy, Nederlanders voelen wel nationaal, maar zijn niet altyd nationaal bewust. Dat bewustzijn moet verlevendigd worden door ook de opgroeiende menschen te „doordrin gen van de beteekenis en waarde van het nationaal gevoel. Daartoe moet het der jeugd bijgebracht worden waarop dat na tionaal gevoel steunt, w^t ten slotte niet anders is dan de liefde voor eigen taal, eigen land, eigen aard, de liefde voor het eigene. Wanneer we ons dat bewust zyn, zullen we ook de groote waarde erkennen die het nationale voor ons eigen leven heeft. Maar we moeten ons er wel voor hoeden in dat nationale den zin van het leven te zien. Die zin ligt elders en in hoogere regionen. En daarom is niet de vorming tot goede staatsburgers, maar de vorming tot goede en mooie en krachtige menschen het eerste doel van ons onderwijs. De mensch is geschapen om te werken, niet om te mijmeren en te morren. ROUSSEAU. Beeldhouwwerk op een nieuwe brug. Het meubilair van de openbare straat heeft de vorige week weer uitbreiding ge kregen. Twee stukken van beeldhouwwerk zullen herinnering moeten levendig houden en schoonheidszin moeten bevorderen. Op den nieuwen *en breeden brug over het Ver- verschingskanaal zyn eenige beelden ge plaatst, gedeeltelijk als afwerking van de leuning, gedeeltelijk als sieraad. In het al gemeen is een brug niet het geschiktste punt voor plaatsing van monumenten, want als regel gaat niemand nu eens juist op een brug stilstaan om kunstbespiegelingen te houden. Plaatsing in een rustig park is natuur lijk honderdmaal beter. De zaak is echter, dat men by de uitvoering van grootere wer ken ook iets aan de bevordering van de aes- thetica wil doen en zoo heeft men bij den aanleg van deze brug ook een bedrag voor monumenteering uitgetrokken. De bedoeling is goed en eerlijk gezegd als geheel is thans deze brug zeer fraai. Het groote beeld, dat dezer dagen is ont huld,- is inderdaad heel mooi. Het.stelt voor een jonge moeder, die haar kinderen be schermt tegen de gevaren van het verkeer. Als stuk meubilair van zins een aanwinst. welke verantwoording hij men als drogist. Een ste- r. daarom op haar plaats i maand gevangenisstraf van ƒ250 subs. 50 dagen U hebt het altijd goed met me ge meend, professor, maar ik weet, dat mijn oesluit goed is geweest en dat ik geluk- zal worden. Dat zou me oprecht plezier doen, ueve kind, werkelijk, daar zou ik me in tens over verheugen. Tiebruck is een P^htig karakter en een edel mensch. Alleen de kinderen. Maar misschien je ook voor dergelijke problemen t 2L???dlge begaafdheid. Hallo, daar *°mt Erwin al. Doe Tiebruck de groeten van me, Romana! p Dank u, ‘zei Romana. En dan stond ®Wn naast haar. B1TWat trekken Jullie voor ernstige ge- *®hten, zei hij schertsend. Over wat Wereldschokkende dingen hebben Junie het gehad? «n afessor Westphal legde belde handen P ue schouders van zijn zoon en keek nem recht in het gelaat. niT', op> Erwlu! De dag is nog zoo mooi en stralend. 2* Erwln zich, of was de blik van zj" ?der ^teazlne versluierd? Goeie BMde.,heer- Of hli ook blij was over den •anstigen uitslag van het examen! Nog van Gog’s? a schilderijverzameling. jd is in Voorburg over- ;r M., die uit een be- 'amilie stamde. Hij uet schilderij enverzameiing halve werken van zich- en van bekende mees- bruch, Mesdag, Mauve schilderijen waren er van Gogh. Het waren m, voorstellende: vrou- et van een arbeider, ge- m, gezicht op een bloe- istuk van negen zonne- heel mooi...! Want vhn haar beslissingen staat een gewoon mensch herhaaldelyk paf. Wy hebben indertyd met vreugde gemeld, dat de imitatie-Ghineesche poort, die toe gang gaf tot het sportterrein Houtrust, werd afgebroken. Thans is ter plaatse een benzinestation gebouwd, van het bekende afschuwelyke genre met het groote balkon, zooals er al zoovele zyn. Het is spierwit van kleur en valt daarmede zóó afgryselyk i uit den toon der omgeving, als maar ter wereld mogelyk is. Te betwijfelen valt zeer of daar ter plaatse behoefte bestond aan een benzine-station, want het merkwaardig-' ste is dat men de ingangen van het sport terrein heeft verplaatst en ze nu alle juist vèr van deze plek liggen. Heel snugger lijkt het dus niet. Het witte huis is werkelijk een ontsiering geworden. Gaarne voldoen wy weer eens aan het verzoek van het Alg. Ned. Verbond om nog eens de aandacht te vestigen op haar boek- verspreiding, die thans haar 35-jarig jubi leum viert. Sedert de oprichting zyn 5187 kisten met boeken naar alle einden der aar de gezonden, behalve nog de 610 kisten die in de mobilisatiejaren aan militaire posten werden verstekt. Zeemanshuizen, Jicht- schepen, het hospitaal-kerkschip en tal van andere instellingen worden geregeld van Hollandsehe lectuur voorzien. Ter herden- king van het 35-jarig jubilé zal een kleine tentoonstelling gehouden worden oïhrde bg- teekenis van dit werk te defionstreeren. Wie aan zyn boeken een nuttige bestem-’ ming wil geven en ze niet wil laten afster ven in een boekenkast, zende ze toe aan het kantoor, Laan 34, den Haag. Hy maakt er dan zeer velen gelukkig mee en bevordert onze Nederlandsche taal, die in den vreem de zoo gemakkelijk dreigt verdrongen te worden. Oude boeken brengen haast geen geld op; hier leveren zy hun óorspronke- ly’ke prijs weer dubbel en dwars op. HAGENAAR. ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, overal waar de bezorging pw looper geschiedt. Franco per post per kwartaal ƒ3.15. Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureap: MARKT 31, GOUDA, bü onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren. Onze bureaux zjjn dagelijks geopend van 9—4 uur. Administratie en Redactie Telef. Interne. 2745. Postrekening 48400. gemakzucht wel eens verbeeld had, de Er £ag iets hoopvols in den toon, waar- en, wanneer hij zich serieus aan het komst. en nu jij, Romana... 'Hij scheen geen antwoord te verwach ten op deze Ontboezeming. Recht voor zich uitstarend, waar een groot bosch aan den horizon opdoemde, glimlachte hij jon gensachtig. Romana sloeg hem van terzijde gade en zijn buitengewone opgewektheid deed haar bijna pijn. Het zou ontzettend moeilijk zijn hem de waarheid te zeggen zonder hem te krenken. Zij dacht aan den bejaarden professor Westphal, wien juist deze zoon zoo bijzonder na aan het hart lag en er gleed even een. schadum Het andere nieuwe meube^tuk is het mo nument ter nagedachtenis aan den minister van Onderwys, Kunsten en Wetenschappen Dr. J. Th. de Visser, eveneens een dezer da- gën onthuld. Het is geplaatst aan den in gang van het Haagsche Bosch aan deïi kant van het Bezuidienhout. We kunnen niet zeg gen, dat dit monument een diepen indruk op ons heeft gemaakt. Integendeel, het is tamelijk onbeduidend van opzet en uitvoe ring. Niet iedere „kop” leent zich goed voor uitbeelding in steen <en de bleeke, kale en vale van dr. de Visser is al heel wéinig daarvoor geschikt. Vooral van den achter kant bezierf maakt de veel meer dan levens- groote steenen figuur een zonderlingen in druk. Bovendien staat de kop op een lagen standaard, zóó laag dat men boven op het hoofd kan zien. De gelijkenis is evenmin bizonder goed, maar daaraan moet men by' de grauwe steenformatie nooit te veel hechten. Alles tesamen ,ook wat de plaats betreft, lijkt ons dit monument geen gelukkige greep. Men had hier liever iets symbolisch moeten kie zen en ergens een plaquette met het por tret v^n den oud-minister aanbrengen. De nietigheid van dit gedenkteeken strookt niet met de beteekenis van den man aan wiens nagedachtenis het is gewijd. Als bizonderheid vermelden wij nog even, dat dit monument het eigendom van den Staat is en niet van de gemeente den Haag. Er schynt achter de coulissen wel iets gebeurd te zijn met dit gedenkteeken. De gemeente den Haag heeft het niet willen aanvaarden en ontdaan van allerlei argu menten daartegen, komt het wel hier op neer, dat men het niet mooi genoeg vond. Het is nu geplaatst op ryksgrond, n.l. van het Haagsche Bosch, dat overigens zóó in gemeentegrond overgaat, dat niemand die scheiding weet. In hoeverre het Rijk toe stemming heeft gekregen om dit monument te plaatsen is ons niet’'bekend. Men mag geen uithangbord aan zijn huis hangen of 1 de schoonheidscommissie moet het ,eerst goedkeuren. V'gl dit monument niet onder «Ziezoo, dat Is achter den rog, wan mijn SPIT ben Ik fijn afl ■m« de verzuchting, die ik slaakte, toen ik na het gebuik van 2 potjes Kloosterbalsem finaal van mijn spit af u>as. Niet staan, niet zitten, niet liggen te kunnen en toch vooruit te moeten om de boterham te verdienen. Door de vreeselijke spit, die in mijn stuit begon en door m(Jn geheele rug trok., was ik hulpeloos als een klein kind. Vanaf het oogenblik, dat ik den geneeskrachtig en Kloosterbalsem aan wendde, begon mijn genezing. En nu heb ik tn geen 8 maanden meer een J. Zw. X. „Geen goud zoo goed" a Onovertroffen bij brand-en snij wonden Ook ongeëvenaard als wrtffmiddel bij Vhmunatlek, soit en p ij u lijke spieree SchrOefdooi 35 ct. Potten 62 Mi ct. en 1.04 Een paar jaar geleden heeft het Hoofd bestuur van het Algemeen Nederlandsch Verbond een commissie ingesteld, die de opdracht kreeg te onderzoeken of het on derwijs in ons land van een gezonden na tionalen zin doortrokken is. Deze commissie heeft dezer dagen haar rapport uitgebracht, uit welk rapptfrt bleek, dat de commissie versterking van de strekking van het opder- wys in nationalen zin nog wel mogelyk fchtte, al was van het ontbreken van een nationalen geest nog geen sprake. Het is duidelyk, dat de instelling dezer commissie en ook haar onderzoek nauw ver band hield met de algemeene opleving van den nationalen zin, die over de geheele .we reld merkbaar is en dat daarom ook dit onderzoek en de conclusies, waartoe de com missie 'is gekomen van den heerschenden geest in sterke mate den invloed hebben ondergaan. By de beoordeeling der conclu sies en van het oordeel, der commissie over ons onderwijs moet men daarmee wel ter dege rekening houden. En wanneer men dat doet, dan is men geneigd tot de meening, dat aan het nationale in ons onderwys voldoen de plaats wordt ingeruimd. De beslissing hieromtrent zal ten slotte bepaald worden door het antwoord op de vraag, welk doel men aan het onderwijs stelt. In de rede, waarmee indertyd de bonds voorzitter de commissie installeerde, heeft hy zyn houding ten dezen bepaald in den zin: „In de eerste plaats behoort dan onze aandacht gevestigd te .zyn op de vorming der Nederlandsche jongens en meisjes tot staatsburgers.” Het komt my voor, dat hier in ruime mate geofferd wordt aan den geest van dezen tyd. In de fascistische staten is het eenig doel van opvoeding en onderwys de vorming tot goede staatsburgers, omdat men er uitgaat van de gedachte, dat niet de mensch maar de staat het doel van het leven is, dat dus de menschen er ztfn ter wille en ten behoeve van den staat. In dien gedachtengang past een onderwys, dat er niet op gericht is van den jongen en het meisje goede en mooie m^schen te maken, maar dat ze opvoedt tot staatsburgers. Maar is dit ook de gedachten gang van ons Nederlanders en van de burgers der demo cratische staten? De opvoeding moet het ideaal der persoonlykheid aan het licht trachten te brengen, dat wil zeggen, moet er op gericht zyh de mogelijkheden in het van al onze modellen je, schoot gedienstig toe en noteerde de omvangrijke bestelling. Terwijl Erwin een keus deed uit de spijs- en wijnkaart, waarin hij geheel opging, leunde Roma na zwijgzaam in haar stoel. Het was een bijzonder aardige plaats, welke/ij had den uitgezocht, een soort prieel, dat aan drie -fanten met donkerroode en gele klimrozen was begroeid. Zij zaten hier vrijwel geheel verborgen voor het oog van nieuwsgierigen Romana, die dit juist bij zichzelf constateerde en de situ atie daardoor nog pijnlijke/ begon te vinden, schrok bijna, toen Erwln voor de tweede maal tijdens dit uitstapje zijn hand op de hare legde en haar ern stig in de oogen keek. Je lijkt me wat afgemat, Romanu. Je moesjt niet zooveel werken. Ze beantwoordde zijn ernstigen blik en zei: Ik houd van m’n werk. Het geeft vorm en kleur aan m’n leven. Erwin keek den kellner na, die binnen in het café couverts uit een lade nam. Het lijkt me mooier voob een vrouw ,om zich te laten verwennen, een man te hebben, die haar op de handen draagt en haar, vrijwaart tegen alle beslomme ringen van het leven* Dat zou zeker prettig zijn... ant woordde Romana vaag, terwijl ze aan Tiebruck dacht en het levën, dat haar aan zijn zijde te wachten stond, ...maar elke vrouw is daar niet geschikt voor. Tegenwoordig zijn de vrouwen over het algemeen kameraden van haar man; in het huwelijk komen de lasten op beider schouders. (Wordt vervolfd). fiOÜBSCHE COIKiNT. ten tegenspreken, maar Erwln lachte ge heimzinnig en zei: Wie weet... Hij hechtte te veel aan zijn onuitgesproken verwachtingen. Op het laatste oogenblik overlegde Ro,- mana nog, of het niet beter was van dezen rit af te zien, maar reeds bracht Erwln den wagen tonbeweging. Hij zwaai de groetend de hand ten afscheid en de volgende seconde gleed de spprtieve two seater met een eleganten zwaai den tuin uit en de straat op. Erwin Westphal was in het besturen van een auto al even bedreven als in de tennissport en de vliegkunst. Het streven zich in al deze takken, van sport zooveel mogelijk te onderscheiden, had tot dus ver een groot deel van zijn leven in be slag genomen, maar toen daarna de wensch naar het bezit van een sinds lang aangebeden vrouw hem begon te beheerschen, werd het hem toch duide lijk, dat hij een gezin niet van het geld van zijn vader zou kunnen Onderhouden en dat hij dus zelf aan het werk zou moeten gaan. Hij pakte het hem vreemd liggende aan, de studie eveneens als een. soort sport beschouwend en zag, dat het hem gelukte. Hij stelde zijn scherpzin nigheid en zijn intelligentie op de proef en begreep, dat hij met zijn luiheid jaren op Romana’s vingers en zei: Ik voel me buitengewoon gelukkig... met m’n gunstig gevolg afgelegd exa- onbegaafde zoon van een genialen vader, men het vooruitzicht op een goede toe- werk zette en zich behoorlijk aan de zich j --opgegeven taak wijdde, kon hij ook zijn, meende Romana reeds nu te moe- zeer wel een bruikbaar lid van de maat- i schappij worden. En nu was het begin er de rest zou ongetwijfeld komen. Hij wil de zoo snel mogelijk vooruit. Hij zou een kleine villa ifoopen. Romana mocht de plaats aanwijzen, waar hun huis gebouwd zou worden. De tuin moest tien maal zoo groot zijn als het huis. Hola, niet al te veel daarover nadenken. Hij vergat, dat hij achter het stuur zat en zijn aandacht op den weg voor zich moest concentree- ren. Eenmaal moest hij plotseling stop- over haar gelaat. Erwln, die juist een vluchtigen blik op haar wierp lachte en zei: Je ziet er niet bijster vroolijk uit, Romana. Maar ik ben natuurlijk een egoïst. Je hebt waarschijnlijk hard ge- 1 werkt en nog niet eens tijd gehad om te lunchen. En nu sleep ik je direct weer mee. Dat is nu eenmaal de roofridder- natuur, die in eiken man steekt. Maar Ik zal het weer goed maken. Over een paar minuten zijn we in Rolandshaus en daar zal ik ze eens even laten uitpakken: kof- 1 fie, wijn, brood, eieren, ham... Hij zei het zoo vermakelijk, dat ze er om moest lachen, hoewel ze daartoe allerminst be hoefte voelde Maar het was juist, dat ze i honger had. Op weekdagen was er In Rolandshaus maar zelden wat te doen. De kellner, ver heugd over dit onverwachte buitenkans-

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1937 | | pagina 1