^.Hulzen
Deze Courant komt in vele duizenden gezinnen Gegarandeerde oplage 8000
GRATIE
Verlost van hevig
SPIT IN DEN RUG
KLOOSTERBALSEM
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GOUDA EN OMSTREKEN
?.?,^™^£¥D®\-A0DEG^AVEN> boskoop, gouderak, haastrecht, moordrecht, moercapelle,
No. 19544
Zaterdag 9 October 1937
tflEUWERKERK, OUDERKERK, OUDEWATER, REEUWIJK, SCHOONHOVEN, STOLWIJK, WADDINXVEEN, ZEVENHUIZEN, enz.
ex.
EERSTE BLAD.
d
Kameraad Moeder.
Brieven uit de Hofstad.
MGGCXCV.
Dit blad verschijnt dagelijks, behalve Zon- en Feestdagen
DANK ZIJ KLOOSTERBALSEM
AKKERS ORIflNHL TBR INXABB
Nationale opvoeding.
76e Jaargang
m*** mnTTT’niz niTr\n i uil, DvoRuvi IjrVvJ JL/CjIvAIy, *1212x0XltJCAjlT 1lilvvIvl/IiDLn 1, iTlMA-iivV'/xi luXxiJii,
Dit nummer bestaat uit twee bladen.
is het kenmerk
de straat dus alles
m Marken.
K.
O
FEUILLETON.
Hf opgegeven taak wijdde, kon hij ook
wittebrood uit.
Nieuwe aparte Mantels,
Japonnen,
Pullovers, Hoeden.
de de heer J. zich beet-
gde deweduwe straf-
i vervolgen. Dit is toen
;en civiele actie volgde,
ëischt nietigverklaring
«nkomst
ïioor heeft de Haagsche
iderzoek aan deskundi-
ioch in haar heden ge-
erklaarde de rechtbank
rapport niet voldoende
rna een comparitie van
le partijen werd gelast,
hebben op 25 October
half twee.
op hij dat vroeg.
Ik vrees, dat het niet het geval za|
was hij er van onder den indruk.
Vooruit dan maar, Romana! Papa,
zet u maar een flesch koel. Als Romana
misschien nog wat langer tijd heeft...
soliede Boek-
plaatsing
Roman van
CHRISTEL BROEHL—DELHAES.
i pen, omdat een jong meisje bijna onder
den wagen liep. Hé daar, hij gaf een sig-
lang zichzelf te kort had gedaan, ten
slotte was hij niet, zooals hij zich in zijn
de bevoegdheid dier commissie?
Misschien, vond die commissie het wel
naai. Het meisje keek verschrikt op. Er- 1
win groette. Het was de kleine Lala Esch.
Aardig had ze dat gedaan met die bloe
men. De rozen lagen tusschen Romftna
en hem op de bank. En nu was hij haar
alweer voorbij. Maar de kleine Lala Esch
had slechts op Romana gelet. Een zeld-
aam interessante vrouw dacht ze en al
haar oprechte bewondering ten spijt,
voelde ze zich zoo pijnlijk getroffen, dat
er plotseling een hevige woede in haar
oplaaide, een woede jegens Erwin West
phal, die haar over het hoofd zag en
haar rozen een andere vrouw in den arm
legde.
Toen ze de stad achter zich hadden en
de wagen over een kaarsrechten beton
weg voortgonsde, legde grwin zijn hand
in den heer M. heeft
;entie de geheele verza-
mgcboden en naar aan
kwam zij in relatie met
J die in, Antwerpen
:e onderhandeling werd
?r een prijs van slechts
zoor de heer J. eigenaar
f Van Gogh’s. De schil-
veggehaald en contant
eft de heer J. de stuK-
iigen doen onderzoeken,
>le kwamen, dat op zijn
nstig moest worden ge-
:htheld der schilderijen,
erkoop voor de weduwe
reef M. wonende in Den
namens de weduwe zijn
jzet onder een kwitan-
or hem geschreven was
„Voor vijf gegarandeerd
i Gogh’s”.
kende, dat zij haar neef
zerleend tot het garan-
htheld, maar zeide vast
dat de stukken echt
n had ze reeds dertig
er steeds voor gewaakt,
werden behandeld en
Gogh’s zijn lievelings-
ADVERTENTIEPRUS: Uit Gouda en omstreken (behoorende tot den bezorgkring):
15 regels ƒ1.30, elke regel meer ƒ0.25. Van buiten Gouda en den bezorgkring:
15 regels 1.55, elke regel meer 0.30. Advertentiëri in het Zaterdagnummer 20
bijslag op den prijs. Liefdadigheids-adVertentiën de helft van den prijs.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN: 1—4 regels ƒ2.25, elke regel meer ƒ0.50. Op
de voorpagina 50 hooger
Gewone advertentiën en ingezonden mededeelingen bij contract tot zeer gereduceerden
prijs. Groote letters en randen worden berekend naar plaatsruimte.
Advertentie» kunnen worden ingezonden door tusschenkomst van solie
handelaren, Advertentiebureaux en onze agenten en moeten daags vóór de
aan het Bureau zijn ingekomen, teneinde van opname verzekerd te zijn.
r I GQUQ^ j
kind tot haar schoonste volkomenheid te
ontwikkelen, $e opgroeiende menschen tot
zoo mooi mogelijke menschen te maken. Het
gaat tenslotte om deze vraag: Wat zyn wij
in de eerste plaats, menschen of Nederland-
sche staatsburgers? In het antwoord op
deze vraag ligt ook het antwoord op de
vraag hoe hfet onderwijs moet gericht zijn:
op de ontwikkeling van ons mensch zijn of
op de ontwikkeling van ons Nederlander
schap, van onzen nationalen zin. Natuurlijk
staan we als menschen nooit los van onze
nationaliteit. We zyn maar niet menschen
met een Nederlandsch of Duitsch of En-
gelsch kleedje aan. In ons mepsch zyn is
onze nationaliteit begrepen. Dat wil zeggen
dat onze nationaliteit ons altijd tot iets
andere menschen maakt dan menschen van
een andere nationaliteit. Onze groei tot vol
wassen menschen zal ons dus tot Neder
landsche menschen maken. Maar op dat
Nederlander zijn valt niet het hoofdaccewt.
Want opvoeding en onderwijs moet ons niet
allereerst tot Nederlandsche staatsburgers
maken, maar tot goede menschen. Daarbij
zal als vanzelf ook dat deel van onze men-
schelijkheid, waarin we van menschen van
andere nationaliteit verschillen tot ontwik
keling komen. En het is zeker goed, dat we
ons van dat verschil, van ons Nederlander
schap bewust zyn. Qok als Nederlanders
moeten we bewust leven. Maar dit is iets
anders dan dat die nationale bewustwor
ding heb hoofddoel van opvoeding en onder
wijs zou moeten zijn. Allerlei kanten van
ons wezen moeten ontwikkeld worden. En
in dien zin kan men van een nationale op
voeding spreken, dat ons nationaal bewust
zijn verlevendigd en versterkt moet worden.
Wy, Nederlanders voelen wel nationaal,
maar zijn niet altyd nationaal bewust. Dat
bewustzijn moet verlevendigd worden door
ook de opgroeiende menschen te „doordrin
gen van de beteekenis en waarde van het
nationaal gevoel. Daartoe moet het der
jeugd bijgebracht worden waarop dat na
tionaal gevoel steunt, w^t ten slotte niet
anders is dan de liefde voor eigen taal,
eigen land, eigen aard, de liefde voor het
eigene. Wanneer we ons dat bewust zyn,
zullen we ook de groote waarde erkennen
die het nationale voor ons eigen leven heeft.
Maar we moeten ons er wel voor hoeden in
dat nationale den zin van het leven te zien.
Die zin ligt elders en in hoogere regionen.
En daarom is niet de vorming tot goede
staatsburgers, maar de vorming tot goede
en mooie en krachtige menschen het eerste
doel van ons onderwijs.
De mensch is geschapen om te werken,
niet om te mijmeren en te morren.
ROUSSEAU.
Beeldhouwwerk op een nieuwe brug.
Het meubilair van de openbare straat
heeft de vorige week weer uitbreiding ge
kregen. Twee stukken van beeldhouwwerk
zullen herinnering moeten levendig houden
en schoonheidszin moeten bevorderen. Op
den nieuwen *en breeden brug over het Ver-
verschingskanaal zyn eenige beelden ge
plaatst, gedeeltelijk als afwerking van de
leuning, gedeeltelijk als sieraad. In het al
gemeen is een brug niet het geschiktste
punt voor plaatsing van monumenten, want
als regel gaat niemand nu eens juist op een
brug stilstaan om kunstbespiegelingen te
houden.
Plaatsing in een rustig park is natuur
lijk honderdmaal beter. De zaak is echter,
dat men by de uitvoering van grootere wer
ken ook iets aan de bevordering van de aes-
thetica wil doen en zoo heeft men bij den
aanleg van deze brug ook een bedrag voor
monumenteering uitgetrokken.
De bedoeling is goed en eerlijk gezegd
als geheel is thans deze brug zeer fraai.
Het groote beeld, dat dezer dagen is ont
huld,- is inderdaad heel mooi. Het.stelt voor
een jonge moeder, die haar kinderen be
schermt tegen de gevaren van het verkeer.
Als stuk meubilair van
zins een aanwinst.
welke verantwoording hij
men als drogist. Een ste-
r. daarom op haar plaats
i maand gevangenisstraf
van ƒ250 subs. 50 dagen
U hebt het altijd goed met me ge
meend, professor, maar ik weet, dat mijn
oesluit goed is geweest en dat ik geluk-
zal worden.
Dat zou me oprecht plezier doen,
ueve kind, werkelijk, daar zou ik me in
tens over verheugen. Tiebruck is een
P^htig karakter en een edel mensch.
Alleen de kinderen. Maar misschien
je ook voor dergelijke problemen
t 2L???dlge begaafdheid. Hallo, daar
*°mt Erwin al. Doe Tiebruck de groeten
van me, Romana!
p Dank u, ‘zei Romana. En dan stond
®Wn naast haar.
B1TWat trekken Jullie voor ernstige ge-
*®hten, zei hij schertsend. Over wat
Wereldschokkende dingen hebben
Junie het gehad?
«n afessor Westphal legde belde handen
P ue schouders van zijn zoon en keek
nem recht in het gelaat.
niT', op> Erwlu! De dag is nog zoo
mooi en stralend.
2* Erwln zich, of was de blik van
zj" ?der ^teazlne versluierd? Goeie
BMde.,heer- Of hli ook blij was over den
•anstigen uitslag van het examen! Nog
van Gog’s?
a schilderijverzameling.
jd is in Voorburg over-
;r M., die uit een be-
'amilie stamde. Hij uet
schilderij enverzameiing
halve werken van zich-
en van bekende mees-
bruch, Mesdag, Mauve
schilderijen waren er
van Gogh. Het waren
m, voorstellende: vrou-
et van een arbeider, ge-
m, gezicht op een bloe-
istuk van negen zonne-
heel mooi...! Want vhn haar beslissingen
staat een gewoon mensch herhaaldelyk paf.
Wy hebben indertyd met vreugde gemeld,
dat de imitatie-Ghineesche poort, die toe
gang gaf tot het sportterrein Houtrust,
werd afgebroken. Thans is ter plaatse een
benzinestation gebouwd, van het bekende
afschuwelyke genre met het groote balkon,
zooals er al zoovele zyn. Het is spierwit
van kleur en valt daarmede zóó afgryselyk
i uit den toon der omgeving, als maar ter
wereld mogelyk is. Te betwijfelen valt zeer
of daar ter plaatse behoefte bestond aan
een benzine-station, want het merkwaardig-'
ste is dat men de ingangen van het sport
terrein heeft verplaatst en ze nu alle juist
vèr van deze plek liggen. Heel snugger lijkt
het dus niet. Het witte huis is werkelijk een
ontsiering geworden.
Gaarne voldoen wy weer eens aan het
verzoek van het Alg. Ned. Verbond om nog
eens de aandacht te vestigen op haar boek-
verspreiding, die thans haar 35-jarig jubi
leum viert. Sedert de oprichting zyn 5187
kisten met boeken naar alle einden der aar
de gezonden, behalve nog de 610 kisten die
in de mobilisatiejaren aan militaire posten
werden verstekt. Zeemanshuizen, Jicht-
schepen, het hospitaal-kerkschip en tal van
andere instellingen worden geregeld van
Hollandsehe lectuur voorzien. Ter herden-
king van het 35-jarig jubilé zal een kleine
tentoonstelling gehouden worden oïhrde bg-
teekenis van dit werk te defionstreeren.
Wie aan zyn boeken een nuttige bestem-’
ming wil geven en ze niet wil laten afster
ven in een boekenkast, zende ze toe aan het
kantoor, Laan 34, den Haag. Hy maakt er
dan zeer velen gelukkig mee en bevordert
onze Nederlandsche taal, die in den vreem
de zoo gemakkelijk dreigt verdrongen te
worden. Oude boeken brengen haast geen
geld op; hier leveren zy hun óorspronke-
ly’ke prijs weer dubbel en dwars op.
HAGENAAR.
ABONNEMENTSPRIJS: per kwartaal ƒ2.25, per week 17 cent, overal waar de
bezorging pw looper geschiedt. Franco per post per kwartaal ƒ3.15.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureap: MARKT 31, GOUDA,
bü onze agenten en loopers, den boekhandel en de postkantoren.
Onze bureaux zjjn dagelijks geopend van 9—4 uur. Administratie en Redactie Telef.
Interne. 2745. Postrekening 48400.
gemakzucht wel eens verbeeld had, de
Er £ag iets hoopvols in den toon, waar- en, wanneer hij zich serieus aan het komst. en nu jij, Romana...
'Hij scheen geen antwoord te verwach
ten op deze Ontboezeming. Recht voor zich
uitstarend, waar een groot bosch aan den
horizon opdoemde, glimlachte hij jon
gensachtig.
Romana sloeg hem van terzijde gade
en zijn buitengewone opgewektheid deed
haar bijna pijn. Het zou ontzettend
moeilijk zijn hem de waarheid te zeggen
zonder hem te krenken. Zij dacht aan
den bejaarden professor Westphal, wien
juist deze zoon zoo bijzonder na aan het
hart lag en er gleed even een. schadum
Het andere nieuwe meube^tuk is het mo
nument ter nagedachtenis aan den minister
van Onderwys, Kunsten en Wetenschappen
Dr. J. Th. de Visser, eveneens een dezer da-
gën onthuld. Het is geplaatst aan den in
gang van het Haagsche Bosch aan deïi kant
van het Bezuidienhout. We kunnen niet zeg
gen, dat dit monument een diepen indruk
op ons heeft gemaakt. Integendeel, het is
tamelijk onbeduidend van opzet en uitvoe
ring. Niet iedere „kop” leent zich goed voor
uitbeelding in steen <en de bleeke, kale en
vale van dr. de Visser is al heel wéinig
daarvoor geschikt. Vooral van den achter
kant bezierf maakt de veel meer dan levens-
groote steenen figuur een zonderlingen in
druk. Bovendien staat de kop op een lagen
standaard, zóó laag dat men boven op het
hoofd kan zien.
De gelijkenis is evenmin bizonder goed,
maar daaraan moet men by' de grauwe
steenformatie nooit te veel hechten. Alles
tesamen ,ook wat de plaats betreft, lijkt ons
dit monument geen gelukkige greep. Men
had hier liever iets symbolisch moeten kie
zen en ergens een plaquette met het por
tret v^n den oud-minister aanbrengen. De
nietigheid van dit gedenkteeken strookt niet
met de beteekenis van den man aan wiens
nagedachtenis het is gewijd.
Als bizonderheid vermelden wij nog even,
dat dit monument het eigendom van den
Staat is en niet van de gemeente den Haag.
Er schynt achter de coulissen wel iets
gebeurd te zijn met dit gedenkteeken. De
gemeente den Haag heeft het niet willen
aanvaarden en ontdaan van allerlei argu
menten daartegen, komt het wel hier op
neer, dat men het niet mooi genoeg vond.
Het is nu geplaatst op ryksgrond, n.l. van
het Haagsche Bosch, dat overigens zóó in
gemeentegrond overgaat, dat niemand die
scheiding weet. In hoeverre het Rijk toe
stemming heeft gekregen om dit monument
te plaatsen is ons niet’'bekend. Men mag
geen uithangbord aan zijn huis hangen of
1 de schoonheidscommissie moet het ,eerst
goedkeuren. V'gl dit monument niet onder
«Ziezoo, dat Is achter den rog,
wan mijn SPIT ben Ik fijn afl
■m« de verzuchting, die ik slaakte,
toen ik na het gebuik van 2 potjes
Kloosterbalsem finaal van mijn spit
af u>as. Niet staan, niet zitten, niet
liggen te kunnen en toch vooruit te
moeten om de boterham te verdienen.
Door de vreeselijke spit, die in mijn
stuit begon en door m(Jn geheele rug
trok., was ik hulpeloos als een klein
kind. Vanaf het oogenblik, dat ik den
geneeskrachtig en Kloosterbalsem aan
wendde, begon mijn genezing. En nu
heb ik tn geen 8 maanden meer een
J. Zw. X.
„Geen goud zoo goed" a
Onovertroffen bij brand-en snij wonden
Ook ongeëvenaard als wrtffmiddel bij
Vhmunatlek, soit en p ij u lijke spieree
SchrOefdooi 35 ct. Potten 62 Mi ct. en 1.04
Een paar jaar geleden heeft het Hoofd
bestuur van het Algemeen Nederlandsch
Verbond een commissie ingesteld, die de
opdracht kreeg te onderzoeken of het on
derwijs in ons land van een gezonden na
tionalen zin doortrokken is. Deze commissie
heeft dezer dagen haar rapport uitgebracht,
uit welk rapptfrt bleek, dat de commissie
versterking van de strekking van het opder-
wys in nationalen zin nog wel mogelyk
fchtte, al was van het ontbreken van een
nationalen geest nog geen sprake.
Het is duidelyk, dat de instelling dezer
commissie en ook haar onderzoek nauw ver
band hield met de algemeene opleving van
den nationalen zin, die over de geheele .we
reld merkbaar is en dat daarom ook dit
onderzoek en de conclusies, waartoe de com
missie 'is gekomen van den heerschenden
geest in sterke mate den invloed hebben
ondergaan. By de beoordeeling der conclu
sies en van het oordeel, der commissie over
ons onderwijs moet men daarmee wel ter
dege rekening houden. En wanneer men dat
doet, dan is men geneigd tot de meening, dat
aan het nationale in ons onderwys voldoen
de plaats wordt ingeruimd. De beslissing
hieromtrent zal ten slotte bepaald worden
door het antwoord op de vraag, welk doel
men aan het onderwijs stelt.
In de rede, waarmee indertyd de bonds
voorzitter de commissie installeerde, heeft
hy zyn houding ten dezen bepaald in den
zin: „In de eerste plaats behoort dan onze
aandacht gevestigd te .zyn op de vorming
der Nederlandsche jongens en meisjes tot
staatsburgers.” Het komt my voor, dat hier
in ruime mate geofferd wordt aan den geest
van dezen tyd. In de fascistische staten is
het eenig doel van opvoeding en onderwys
de vorming tot goede staatsburgers, omdat
men er uitgaat van de gedachte, dat niet
de mensch maar de staat het doel van het
leven is, dat dus de menschen er ztfn ter
wille en ten behoeve van den staat. In dien
gedachtengang past een onderwys, dat er
niet op gericht is van den jongen en het
meisje goede en mooie m^schen te maken,
maar dat ze opvoedt tot staatsburgers.
Maar is dit ook de gedachten gang van ons
Nederlanders en van de burgers der demo
cratische staten? De opvoeding moet het
ideaal der persoonlykheid aan het licht
trachten te brengen, dat wil zeggen, moet
er op gericht zyh de mogelijkheden in het
van al onze modellen
je, schoot gedienstig toe en noteerde de
omvangrijke bestelling. Terwijl Erwin een
keus deed uit de spijs- en wijnkaart,
waarin hij geheel opging, leunde Roma
na zwijgzaam in haar stoel. Het was een
bijzonder aardige plaats, welke/ij had
den uitgezocht, een soort prieel, dat aan
drie -fanten met donkerroode en gele
klimrozen was begroeid. Zij zaten hier
vrijwel geheel verborgen voor het oog
van nieuwsgierigen Romana, die dit
juist bij zichzelf constateerde en de situ
atie daardoor nog pijnlijke/ begon te
vinden, schrok bijna, toen Erwln voor
de tweede maal tijdens dit uitstapje
zijn hand op de hare legde en haar ern
stig in de oogen keek.
Je lijkt me wat afgemat, Romanu.
Je moesjt niet zooveel werken.
Ze beantwoordde zijn ernstigen blik
en zei:
Ik houd van m’n werk. Het geeft
vorm en kleur aan m’n leven.
Erwin keek den kellner na, die binnen
in het café couverts uit een lade nam.
Het lijkt me mooier voob een vrouw
,om zich te laten verwennen, een man te
hebben, die haar op de handen draagt
en haar, vrijwaart tegen alle beslomme
ringen van het leven*
Dat zou zeker prettig zijn... ant
woordde Romana vaag, terwijl ze aan
Tiebruck dacht en het levën, dat haar
aan zijn zijde te wachten stond, ...maar
elke vrouw is daar niet geschikt voor.
Tegenwoordig zijn de vrouwen over het
algemeen kameraden van haar man; in
het huwelijk komen de lasten op beider
schouders. (Wordt vervolfd).
fiOÜBSCHE COIKiNT.
ten tegenspreken, maar Erwln lachte ge
heimzinnig en zei:
Wie weet... Hij hechtte te veel aan
zijn onuitgesproken verwachtingen.
Op het laatste oogenblik overlegde Ro,-
mana nog, of het niet beter was van
dezen rit af te zien, maar reeds bracht
Erwln den wagen tonbeweging. Hij zwaai
de groetend de hand ten afscheid en de
volgende seconde gleed de spprtieve two
seater met een eleganten zwaai den tuin
uit en de straat op.
Erwin Westphal was in het besturen
van een auto al even bedreven als in de
tennissport en de vliegkunst. Het streven
zich in al deze takken, van sport zooveel
mogelijk te onderscheiden, had tot dus
ver een groot deel van zijn leven in be
slag genomen, maar toen daarna de
wensch naar het bezit van een sinds
lang aangebeden vrouw hem begon te
beheerschen, werd het hem toch duide
lijk, dat hij een gezin niet van het geld
van zijn vader zou kunnen Onderhouden
en dat hij dus zelf aan het werk zou
moeten gaan. Hij pakte het hem vreemd
liggende aan, de studie eveneens als een.
soort sport beschouwend en zag, dat het
hem gelukte. Hij stelde zijn scherpzin
nigheid en zijn intelligentie op de proef
en begreep, dat hij met zijn luiheid jaren
op Romana’s vingers en zei:
Ik voel me buitengewoon gelukkig...
met m’n gunstig gevolg afgelegd exa-
onbegaafde zoon van een genialen vader, men het vooruitzicht op een goede toe-
werk zette en zich behoorlijk aan de zich j
--opgegeven taak wijdde, kon hij ook
zijn, meende Romana reeds nu te moe- zeer wel een bruikbaar lid van de maat-
i schappij worden. En nu was het begin er
de rest zou ongetwijfeld komen. Hij wil
de zoo snel mogelijk vooruit. Hij zou een
kleine villa ifoopen. Romana mocht de
plaats aanwijzen, waar hun huis gebouwd
zou worden. De tuin moest tien maal zoo
groot zijn als het huis. Hola, niet al te
veel daarover nadenken. Hij vergat, dat
hij achter het stuur zat en zijn aandacht
op den weg voor zich moest concentree-
ren. Eenmaal moest hij plotseling stop- over haar gelaat. Erwln, die juist een
vluchtigen blik op haar wierp lachte en
zei:
Je ziet er niet bijster vroolijk uit,
Romana. Maar ik ben natuurlijk een
egoïst. Je hebt waarschijnlijk hard ge- 1
werkt en nog niet eens tijd gehad om te
lunchen. En nu sleep ik je direct weer
mee. Dat is nu eenmaal de roofridder-
natuur, die in eiken man steekt. Maar Ik
zal het weer goed maken. Over een paar
minuten zijn we in Rolandshaus en daar
zal ik ze eens even laten uitpakken: kof- 1
fie, wijn, brood, eieren, ham... Hij zei het
zoo vermakelijk, dat ze er om moest
lachen, hoewel ze daartoe allerminst be
hoefte voelde Maar het was juist, dat ze
i honger had.
Op weekdagen was er In Rolandshaus
maar zelden wat te doen. De kellner, ver
heugd over dit onverwachte buitenkans-