WAT DE MODE BRENGT De macht der muziek. Bloedvergiftiging. RECEPTEN. FILMNIEUWS. Waddinxveen. „Kunst, imen vindt er evenwel zaaken „in, die veelen bedroeven; Nament- „ltfk des, dichters zücht tot de stellin gen en gewoonten der Roomsche „Kerke, en zyne afwijking tot htrare „dwaalingen." Op dergelijke toespelingen ging de dichter evenwel niet in, evenmin als zij vat hadden op zijn opinies. Hü volgde een doel, dat hij tenslotte zou bereiken. Openlijk heeft Joost van den Von del getuigenis afgelegd van zijn toe treding tot de roomsoh-katholieke kerk. Hij gevoelde zich gelukkig en intens tevreden in zijn keuze, niet tegenstaande de vijandigheid, welke hij overal ontmoette, toen hy zyn be sluit kenbaar gemaakt had. Ten spyt van het altijd strijdvaardig Calvinis me had hy den moed zyn „Offerspyze, Offereere en Offerhande", saamgevat in het drie deelen omvattend boek werk „Altaargeheimenissen", uit te geven. Vondel's bekeering tot het katho licisme was tevens een daad van ar tistiek zelfbehoud, wijl de dichter niet kon ademen in de puriteinsche atmos feer van het Hollandsch Calvinisme van die dagen; hy bracht zyn poëzie naar Rome, waar zij mocht leven in den geest dei' Grieksch-Romeinsche cultuur. WIT AVONDKLEED. Willi Forst maakt een muzikale film „Serenade". Dat in de nieuwe, met spanning verwachte Willi Forst-film, de muziek een zeer aparte rol zal spelen, daarop wü'st reeds de titel: „Serenade". Het zal een toonkunstige film worden. Wy schrijven hier met opzet niet het Tneer gebruikeiyke woord „muzikale" film, omdat in deze film de muziek een an dere plaats inneemt dan gewoonlijk het geval is. By na iedere film bedient zich van muzikale attributen, hetzij een lied, dat in de scènes ingelascht wordt, hetzij een algeheele muzikale illustratie, maar Willi Forst gaat in „.Serenade" een belajigrijke stap ver der. Voor hem is de muziek geen aan vulling, maar een van de onmisbare grondpeilers waarop het werk rust. Hy wil zyn film een bewust toonkun stige vorm geven, Niet toevallig begint de film met een kamerconcert. Een quartet van uitgelezèn musici speelt Beethoven. Een uitstekend ensemble, geleid door de „stem" van den grooten violist. De menschen luisteren geboeid, de een het gezicht in €9ctase opgeheven, de andere totaal in zichzelf gekeerd, niets bemerkend van de omgeving, maar geheel opgenomen door de prachtige weergave van Beethovens onsterfelijke muziek. Eerst lang na dat de laatste toott is weggestorven, verlaten allen dë muziekkamer. Eén echter is er onder deze begeesterde menschen, wier toekomst bepaald wordt door deze gebeurtenis. Deze jonge schilderes en de violist op het podium worden door de tooverstaf der muziek tot elkaar gebracht. Den violist werd z'n vrouw een groot zangeres door de dood ontrukt en sindsdien leeft hy slechts voor zyn muziek,1 waarin de herinnering aan de doode blijft voortleven. Het jonge meisje breekt deze ban, hy trouwt haar, maar de macht der muziek is aanvankelijk sterker dan de lokstem van het bruisende leven. De stem van de doode, op een gra- mofoonplaat vereeuwigd, heeft een geheimzinnige demonische kracht. De geest, die uit iedere muziek spreekt en waardoor deze beiden elkaar von den is echter geen geest des doods, geen geest van het verleden, maar een symbool van het eeuwige, zich steeds hernieuwende leven. De plaat ver brandt en uit de vlammen stijgt de oude en toch een contra dictio, die we aannemen, maar niet beredenee ren kunnen steeds weer nieuwe leven- en liefdeshymne op, in duide lijke, zuivere accoorden. De kamermuziek in deze film is hier niet alleen introductie of ouver ture. Deze muziek staat niet, zooals het anders zoo dikwijls het geval is, aan de rand der geschiedenis, zonder diepere beteekenis tot de inhoud, maar zy is de ziel van deze film. Reeds in de Schubert-film „Leise flehen meine Lied er", de eerste film van Forst's hand, heeft hy bewezen, dat de muziek niet een factor is, die naast zyn film/schepping staat. Men behoeft zich verder maar te herinne ren, de wals van Paula Wessely en Adolf Wohlbrück in „Maskerade", de slotscène uit „Mazurka", de kerkscène uit „Burgtheater", om te weten, dat Forst, als weinig andere filmschry- vers en -regisseurs, de muziek be schouwt, niet als noodhulp of interes sant by werk, maar als actieve hoofd rol. In „Serenade" de mannelijke hoofdrollen worden vertolkt door Igo Sym en Albert Matterstock en de vrouwelijke door Hilde Krahl 1 niet in hoeverre een dier in staat is om gevoelens om te zetten in gedach ten, maar hier gebeurde het toch voor het allereerst, dat ik, die toch veel met dieren omga, meende als een be genadigde het wezen te begrijpen, het doel van dit leventje... Dien winter droeg ons Petertje een prachtig dik vachtje en geen kou kon hem deren, het was een prettig idee, dat warme bruine schepseltje in de kale wintertuin te weten en zoodra ik opstond zocht mijn blik eerst het strooien dpk waaronder ik het reetje wist. En met het eerste bewegen en gedruisch in het huis, daar kwam het mooie donkerbruine kopje te voor schijn en de oogen keken strak naar de deur, waar de groote menschelijke vriend uit moest komen. Op een avond hadden we gasten gehad, die pas laat weggingen. Ik be geleidde hen niet meer tot aan het hek, want ik wist, dat mijn stem Pe tertje uit zijn rust zou halen. Ik vroeg nog om vooral het hek goed te sluiten. Maar misschien heb ben ze het toch vergeten, of is het weer open gesprongen. Dat werd het ongeluk... Het was een lichte nacht. De maan vervulde de tuin met zijn bleeke stra len en gaf scherpe schaduwen. Tegen twee uur strok ik wakker uit mijn slaap. Ik luisterde daar was het weer, dat akelige geluid, zacht en klagend, en nu luid opschreiend, als of een kind in doodsangst riep. Petertje! Ik vlieg overeind. Mijn vrouw is ook wakker, ze zegt niets, maar is heel bleek. Gauw! Kijken! Bieide loopen wij snel de tuin in. Maar het geluid komt van buiten de omhei- ning. Twee verdwijnende schaduwen van groote hofhonden... j Wij zoeken, wii roepen, vol bange vermoedens, koud van angst. „Peter tje steeds weer „Petertje!" Maar niets beweegt zich. Todat wij den hond op het spoor brengen. Wij volgen hem op den voet en eindelijk vinden wij ons reetje. Stijf en strak van de doorgestane schrik en angst ligt het onder de struiken gedrukt, vlak aan de rand van de beek. Wat was ik gelukkig! Verzorgen, beter maken! Petertje leeft nog! Ik droeg hem voorzichtig naar huis. Gauw helpen! Maar toen het licht op ging, het onbarmhartige licht, toen konden wij wel huilen van ellende. In stukken gescheurd was het mooie huidje en de voorpootjes waren ge broken. Och, ons arme, mooie, sier lijke diertje! Avondkleed van wit tafetas, met zilver draad en chenille bewerkt. Dit toilet kleedt buitengewoon elegant. Het heeft een diep rugdecolleté en korte mouwtjes. neemt d^ muziek een nog grootere plaats in, dan by zyn vroeger werk, Film „Uit het leven van Dik Trom". Het filmbureau „Die Haghe", Terwes- tenstraat 232 te 's-Gravenhage, heeft voor de provincie Zuid-Holland het ver- tooningsrecht verkregen op de eerste Nederlandsche kindergeluidsfilm: „Uit het leven van Dik Trom" naar het be kende boek van C. Joh. Kieviet. De samensteller van het draalbook van deze echte Nederlandsche famllie- jeugd-rolprent is Ernst Wlnar. Camera man Is Frits H Meijer Productie en regie G. B. H Nlestadt. De film ls gespeeld door Hollandsche jeugd voor Holland- sche jeugd ln Hollandsche sfeer en om geving. GEMIS AAN VERTROUWEN. Men zegt dat het gemis aan vertrou wen de menschen zoo ongelukkig maakt. Ja dat is zoo; ze durven zelfs geen 'ogenblik hun oog van hun bierpot af te houden. r De angst neemt af, de starheid ver dwijnt. Petertje wordt rustiger en likt myn hand. Zoo moe is* hij, zoo doodmoe, hy zou zoo graag stil gaan liggen, maar dat doet zoo'n pyn en de gespalkte pootjes zyn te stijf. Zou hy misschien liever alleen willen zyn? Maar hy roept me terug, hy wil me achterna. Dan blyven wy samen wa ken^totdat de dag begint te gloren. (Moet je zoo lijden, Petertje? Wordt jeV° zwak? Stom, zonder een klacht te uitim, staat hy op de strillende pootjes, o^oogen schijnen in de verte te staren. \^aar zyn de glanzende, sprekende oofeen? Petertje? Het heeft geen zin meer. Het is nbg slechts een kwelling. Dan moet het laatste gebeuren, met gesloten oogen. Wat klonk het schot hard. Wat was de kogel zwaar en ruw. Maar het kon toch ook niet anders, het moest im mers. Misschien heb ik meer pyn geleden dan jy, Petertje! Onze tuin is nu zoo kaal en leeg. Als de schemering daalt is het of ei zal komen aanglyden, maar overal gaapt de leegte. De avondwind strijkt over de kale struiken. MODERNE COIFFURE. COQUET HOEDJE. Dit hoogst moderne kapsel heeft op de jongste kapdemonstrati? in Londen veel furore gemaakt. Modern gestroomlijnd hoedje van bruin vilt. Het heeft een leuke veer die dwars door de bol is gestoken. Nog maar al te vaak hoort men door leeken de meening verkondigen, dat bloedvergiftiging kan ontstaan door het dragen van gekleurde klee- dingstukken. Hoewel kleurstoffen op zcihzelf niet ongevaarlijk zyn en b.v. in aniline kleurstoffen vaak arseni cum voorkomt, heeft de vergiftiging van het bloed niets met deze kleur stoffen te maken. Bloedvergiftiging ontstaat uitslui tend door het binnendringen van ge vaarlijke bacteriën in een wondje. Deze vermenigvuldigen zich en pro- duceeren vergiften, die in het bloed worden opgenomen en vaak zeer hoo- ge koorts veroorzaken, z.g. wond koorts. Verspreiden deze bacteriën zich door het geheele lichaam, dan spreekt men van bloedvergiftiging. Gewoonlijk ziet men in de omgeving van de gewonde plek een sterke zwel ling, terwijl meermalen een dunne, roode streep de richting der infectie aangeeft, terwijl sommige klieren dan eveneens gezwollen en pijnlijk zullen zyn. j Heeft men b.v. aan een wondje van een der vingers infectie gekregen, dan zullen de klieren in de okselholte hier- I op reageeren en pijnlijk aanvoelen. Deze verschijnselen kunnen echter j ook geheel oiftbreken, indien de bac teriën dadelijk in het bloed zyn ge- j komen en zich daar hebben vermenig- vuldigd; hooge koortsen ontstaan dan, terwijl uiterlijke verschijnselen geheel en al ontbreken. Ook is moge lijk, dat de wond geïnfecteerd wordt 1 en op geheel andere plaatsen van het lichaam abcessen veroorzaakt. Bloedvergiftiging kan zich op ver- i schillende wijzen voordoen en wordt steeds door bacteriën veroorzaakt. Hoe vaak lezen wy niet in couranten dat zffch een geval van bloedvergifti ging heeft voorgedaan met doodely- ken afloop, door openkrabben van een klein puistje? Zeer zeker kan als een der eerste voorzorgsmaatregelen genoemd wor- I EEN ONGESCHIKT MOMENT. den reinheidniet genoeg kan er by kinderen reeds op gelet worden, dat zy voortdurend handen wasschen en de nagels schuieren, die zeker gele genheid te over bieden om bacteriën te „huisvesten". Bemerkt men dus, dat de omgeving van een wondje meer dan normaal gezwollen is en ziet men daarbij over arm, been of andere lichaamsdeelen een roode streep, dan niet langer wachten, dan moet medische hulp ten spoedigste worden ingeroepen. Een gevaarlijke infectieziekte als bloedvergiftiging eischt onmiddellijk deskundig ingrijpen en menig gevai is hopeloos geworden, doordat te lang is gewacht. Brusselsch lof in saus. 1& K.G. Brusselsch lof, 45 gr. boter of margarine, 45 gr. bloem, 3 d.L. melk, fout, iets nootmuskaat. j De kropjes schrappen, dorre puntjes ver wijderen, de kropjes koken in veel of weinig j water met zout, al naarmate men bet lof meer of minder bitter verlangt. Het water afgieten, de kropjes in twee of drie stuk- ken snijden en stoven in het sausje, gemaakt i van bloem, boter en melk. Nootmuskaat toe- j voegen. j Iersche hutspot. I 1 K.G. schapenvleesch, 1 K.G. aardappe- *en> KG. uien, 1 K.G. winterwortelen, 75 gr. boter, 1 L. water of slappe bouillon, 12 gr. zout. 1 Het vleesch wasschen, in dikke plakken snijden, deze kloppen en zouten. De aard appelen schillen en in dikke plakjes verdee- len. De bodem van een vuurvaste schotel dik met boter inwrijven en bedekken met een laagje aardappelen. Dan achtereenvol gens lagen maken van vleesch, fijngesneden uien, wortelen en aardappelen tot alles op gebruikt is; de bovenste laag moet uit aard appelen bestaan. Deze bedekken met stukjes boter; het water of de bouillon^r over gie ten. De sehotel op een zacht vuur of in de oven plaatsen. Het gerecht gedurende 2 3 uur laten stoven. Marsmalloivs. 15 gram gelatine, 225 gram poedersuiker, 100 gram Arabische gom, wit van 3 eieren, Zeg pappie, je hebt me toch beloofd me een verhaaltje te vertellen Paul Muni tn Luise Rainer in „De Goede Aarde". DE GOEDE AARDE. Thalia-Theater. Misschien is de tijd voorbij, dat bij een film reeds enkel de cijfers van de produc tiekosten en de tijd van voorbereiding im poneerden. Groote films, die voorbestemd ipn om als meesterwerken der filmkunst uit «n bepaalde periode te blijven voortleven, worden thans wü zouden haast zeggen -stiller, intenzer gemaakt. Het zijn schep pingen, die naar cijfers alleen niet beoor deeld kunnen worden. Zulk een schepping is Metro-Goldwyn- Mtyer's werk „De goede Aarde". Toen in 1933 Pearl S. Buck's wereldberoemd gewor den roman verscheen, werden tie rechten dadelijk door thans wijlen Irving G. Thal- borg aangekocht. Thalborg zag terstond reeds in dit boek de mogelijkheid om een film van zoo grandioos volume als (in hun tjjd) „Ben Hur" en „De Groote Parade" te maken. Hy zag voor zich een visioen van bet Chineesche land, met alle sociale en in- dividueele problemen, die fyet boek opwierp, hjj zag een eeuw van het onsterfelijke Ohina voor zich en in zyn verbeelding rijpte dit China tot werkelijkheid. Het zou niet maar „een" film worden, maar DE film van Chi na, een film van menschen voor menschen, van millioenen voor millioenen. Het begon op de manier van Mohamed en den berg. Metro-Goldwyn-Mayer ging naar China en daarna haalde Metro-Goldwyn- Mayer China binnen haar eigen muren. Het werkelijke karakter van het Oosten moest niet alleen in de personen, de entourage en de „sfeer" gevonden worden, maar de goede aarde zelf wilde men herscheppen en men hervond het „landschap" in Zuid-Californië, waar bergen en dalen beplant werden met rijst- en korenvelden, waarvan men den groei moest afwachten om de oogst en de darop volgende regens op het verlaten land in beeld te brengen. Men leefde met m op de aarde in deze film en men volgde de werkelijkheid tot in het grootsche „dé- tor" van de natuur zelf na. De film is, even als het boek, als verhaal eenvoudig: elk woord dat gesproken wordt, schijnt tien maal overwogen. Men merkt aan het spre ken en het denken van deze menschen hoe nauw zij nog met de aarde verbonden zyn. Het zyn de Chineesche levenswijze en'de Oostersche wereldbeschouwing, die in deze film leven. Maar juist omdat alles zoo een voudig, zoo 'helder en zoo diep en logisch doorvoeld is, zal daardoor de geheele „idee" die deze film beheerscht, juist ook tot Wes terlingen spreken: ja, zy is tenslotte slechts d e primitieve levensbeschouwing achter alle cultuur als zoodanig, zy toont de een heid van denken in alle menschen, en het kleed, waarin deze algoede, alware wijsheid gevat is, is slechts Chineesch, en daardoor zuiverder, edeler bewaard gebleven in zyn ongereptheid. In een film als deze is slechts naar zui ver artistieke intenties te werk gegaan. Men wilde het wezen van het boek, niet den uiterlijken vorm. Men wilde bewyzen, waar toe het hoogste samengaan van kunst, in spel en regie, met de laatste vindingen der techniek in staat was. Men schuwde geen moeilijkheden. Een belangrijk fragment van het boek, de sprinkhanenplaag, die de lan den van den rykgeworden boer Wang teis terde. Men schiep het oorspronkelijkste stuk film, dat ooit gemaakt werd: een der ca- tastrophen van de natuur, die slechts met de aardbeving van San Francisco in de ge lijknamige film te vergelijken is en toch deze in aangrijpende grootheid wellicht nog overtreft. Men hield daarnaast de draad van het verhaal ongeschonden en in zyn volle kracht aan. Het is het verhaal van den armen, sterken boer Wang, die een vrouw trouwt, zoo deemoedig, zoo stil en toch zoo trotsch als de aarde zelf. De film volgt op harmo nische en magistrale wyze het leven van deze twee enkelingen, die als een symbool voor millioenen staan: volgt hen in hun leven en zwoegen op de aarde in nood en storm. Volgt hen, terwijl zy met de kracht hunner handen het bezit verwerven, dat een hongersnood hun dreigt te ontnemen. Volgt hen in hun ellende in de Chineesche steden, waar de revolutie uitbreekt, die de eenvou dige boeren met ontzetting slaat. Volgt hen in dat grootsche als een symphonie zich uit spreidende tweede deel van hun leven, als de aarde vruchten draagt en het moeizame leven schynt te loonen. Schynt. Want groot is de verwijdering, die dan tusschen den man, die wereldsche genoegens zoekt, en de vrouw, die nu en altijd nauw aan de eenvoud der aarde zelf verbonden blijft, dreigt te ontstaan. En het is slechts in de aangrijpende slotscène, als binnen de luister van het feest van den rykgeworden Wang voortgang vindt en op dat oogenblik de ar me, afgetobde vrouw O-Lan gestorven is, dat Wang de woorden vindt, die het thema voor de heele film zyn: „O-Lan, jy was de goede aarde!" In deze film worden de hoofdrollen ge speeld door Luise Rainer en Paul Muni. Zy reeds maanden en maanden bezig met het werken voor deze film, toen nu een nalf jaar geleden de tijding door de we reldpers ging, dat zoowel Luise Rainer als ook Paul Muni bekroond waren door de be kende Academy of Motion Pictures als de beste actrice en de beste acteur van het jaar. Elk afzonderlijk, Luise Rainer voor haar creatie in „The great Ziegfeld", Paul Muni voor zyn rol in „Louis PaHteur". Het is dus wel een heel bijzonder evenement, 'deze twee sterren onder de sterren voor het eerst bijeen te zien. Geregisseerd werd deze film achtereen volgens door George Hill, die" tijdens d° op namen in China gestorven is, door Victor Fleming en door Sidney Franklin. Muur tydcns zijn leven heeft1 Irving G. Thalberg zich reeds zoo intensief met dit zijn levens werk bemoeid, dat de Metro-tloldwyn-Mayer terecht als eerbewijs aan dezen grootsten producer van zijn tyd, het werk „De goede Aarde" aan de nagedachtenis van wijlen Irving Thalberg heeft opgedragen. SONJA HENIE IN „EEN MEISJE UIT DUIZEND". Réunie-Bioscoop. Sonja Henie is het dochtertje van een dorpsherbergier, dat heel mooi kan schaat senrijden, en die heel toevallig in contact komt met Tad Spencer, een Amerityansche revue-directeur, wjen het niet voor Jen wind gaat. A1b hij nu nog maar by'zondete krach ten zou kunnen engageeren. En ^iet, als de nood het hoogst is.. Want Sp/ncer vindt Greta Müller een geweldig schaatsenryd- ster, een wereldwonder op het ys en Tad Spencer heeft onmiddellijk een prachtig plan. Hy wil een voorstelling geven te St. Moritz op de ijsbaan en dan deze Greta als voornaamste attractie engageeren. En Greta stemt daarin toe. Had haar vader hiervan maar geweten! Want hij heeft heel andere plannen met haar. Twaalf jaar lang heeft hy haar ge traind voor de thans binnenkort te houden Olympische Spelen. Dan moet zy uitkomen en een kampioenschap veroveren. Lang ge leden is Müller zelf op de Spelen uitgeko men en hem zou de prijs zyn uitgereikt, als hij niet ter elfder ure gediskwalifiseerd ge worden was. Ten onrechte! Maar Müller heeft daar reeds lang in berust en zet nu zyn hoop op zyn dochter, die bereiken moet wat hemzelf indertijd is ontgaan. Het ysfeest vindt plaats en het succes is geweldig. Tad Spencer komt er weer hee- lemaal bovenop. Maar de vadei- verneemt er niets van en laat Greta mededingen in het ijstournooi der Olympische Spelen, waar zy ook inderdaad wereldkampioene wordt. Op dat oogenblik der glorie IgM Müller van het feest. Als Greta daarWoor geld is opgetreden, is zy professional ge worden en zal zy«us gediskwalificeerd wor den, zooals men hemzelf eens heeft ge schrapt. Hij zal dat oogenblik niet afwacn- ten. Liever meldt h(j zich zelf bij de jury aan en vermeldt, dat hy onschuldig aan deztj g schiedenis is geweest. Maar zoover komt het niet, en intussch-ui kan men Sonja Henie bewonderen in deze ulleruardigste film. PORT ARTHUR. Schouw burg-Bioscoop. Even voor tien grooten Russisch—Ja- panschen oorlog van 1904 is de Russische luitenant ter zee Boris door den com mandant van de torpedobQOt „Resvy" jn den echt verbonden met een kleine Ja- panache, tegen den wil van Joekl's broer Iva Moera, een hoog ambtenaar aan het Japansche consulaat. Een oud gebruik gaf hem hiertoe het recht. Door het plotseling uitbreken van den oorlog kan Boris zich niet meer in ver binding met JocKl's broer stellen, maar deze heeft van zijn zuster de onverwach te tijding al ontvangen. Hij vindt dit huwelijk een verraad aan Japan, maar als leider van de Japansche spionnage ziet hij in het huwelijk van zijn zuster zijn eenlge kans om zich meesteer te ma ken van de Russische geheimen, wetend, dat Joeki ondanks alles haar broer nipt in den steek zal laten. Vermomd als Chi nees dringt hij Port Arthur binnen en dwingt Joeki hem te helpen. Joeki is door de uitlatingen van haar broer op de hoogte van de plannen van den Russischen gcneralen staf om een poging te wagen, de vloot naar Wladiwo- stok te brengen. De ochtend, dat Boris weer naar het front zal vertrekken zegt Joeki hem het zoo vreeselijk te vinden alleen in Port Arthur achter te moeten blijven, wanneer Boris met de vloot zal uitvaren. Boris beschouwt dit als angst uitlatingen van een liefhebbende vrouw, want hij weet nog niets van de plannen, die de generale staf ten opzichte van de vloot heeft. Wanneer hij echter van zijn vriend hiervan hoort, begrijpt hij, dat Joekl's woorden meer moeten beteekenen dan de vrouwelijke bezorgdheid en hij roept haar ter verantwoording. Zij bekent hem dat zij den vorigen avond bij haar broer geweest is. Wossidlo heeft inmiddels van een Chineeschen verrader gehoord, dat Joeki bij Iva Moera was en dien zelfden avond brengt hij Boris en Joeki een be zoek, zonder echter zijn plan ten uitvoer te brengen om Joeki zelf, de noodzake lijke consequenties van haar hoogver raad te laten trekken, als het blijkt, dat Boris reeds op Wossidlo's bureau een aanklacht van Joeki tegen haaf broer heeft ingediend. g Op het oogenblik, dat Joeki aan kapi tein Wossidlo en haar man zweqgt njet meer in verbinding met haar broer te Adolf Wohlbrück in „Port Arthur". staan, ls Iva Moera in het huis van zijn zuster binnen gedrongen met het plan de teekeningen van de vesting Port Arthur te copiëeren en hij dreigt Joeki, Boris neer te zullen schieten als zij Iva Moera verraadt. Zij zwijgt voor den tweeden keer. De Japanners komen door Iva Moera's mededeelingen op de hoogte van alle zwakke punten der vesting en het zal dan ook niet lang meer duren of Port Arthur zal moeten capituleeren Boris* heeft opdracht gekregen met zijn torpedoboot „Resvy" waar de vaandels en alle regimentsdocumenten naar toe zijn gebracht een poging te wagen door de Japansche blokkade te breken, wat nagenoeg gelijk staat met een wissen dood. Joeki hoort van deze opdracht en volgt haar man in het ge heim op het schip. Omsingeld door het Japansche eskader staat het voor Boris vast, dat een door braak onmogelijk is. Hij kan het met zijn soldateneer niet in overeenstemming brengen, dat de Japanners den torpedo jager zullen enteren en zich meester maken van de regimentsvaandels. Hij geeft bevel het schipte laten zinken. In de commandohut heeft een ver zoening tusschen Boris en zijn vrouw plaats en vereenigd vinden deze twee menschen, wier liefde op zoo'n zware proef gesteld wordt, den dood in de gol ven. Sonja Henie, de Olympische Kampioene scliaalsii4dcn, in de nieuwe 20tl) Century-Foxlini EEN MEISJE UIT DUIZEND. „Shall We Twintig Chorus girls, byna levensechte „Ginger Rogers", dansen met Fred Astaire in de groote finale van de RKO Radio film „Shall We Darxe" ©n> maken dat het slot van deze film een verrassende climax vormt van een geestig en origineel filmverhaal. De «ianseressen, die zooveel op Ginger Rogers lyken, dragen n.l. maskers, die ge maakt zyn naar een afgietsel van Ginger's gelaat. Deze filmster moest hiervoor lang geen aangename behandeling ondergaan. Zy vertoefde namelyk gedurende een hal ven dag in het atelier van den man, die van Ginger Rogers' gelaat een groot aantal ex pressies in gips moest vastleggen. Dit was alle volgens den wensch van den regisseur Mark Sandrich, di© de juiste meening toe gedaan^ was, dat alleen indien de maskers een juiste gelijkenis met het galaat van Ginger Rogers vertoonden, de scènes met de twintig Gingers volkomen tot haar recht een paar druppels essence. Deze Engelsche snoepery is byzonder lek ker om by de thee gepresenteerd te worden, terwyl zy tevens zeer in den smaak valt bij kinderen. De Arabische gom is by een drogist te krijgen, evenals de essence, die in velerlei smaken heeft. Wil men va riatie in de kleur, dan maken we een deel met roode en de rest met witte gelatine, betgeen vooral zoo'n aardig effect geeft, indien wy de snoeperij maken om een doos e te vullen, die als geschenk moet die- We bedekken de bovenkant dan met wn stukje cellophaan papier, waarin wy' ook 4e doos plakken. We lossen de Arabische lom op in 2Vfe d.L. water, voegen hierby 4e gelatine, waarna wij dit alles zachtjes de kook brengen, en door een netel- 4oeksch lapje zeven. De poedersuiker en het «maakje worden bijgevoegd evenals de ei- ritten, waarna het mengsel geklopt wordt totdat het styf is. Marsepein. 250 gram amandelen, 250 gram poeder- suiker, 1 ei, enkele druppels oranjebloesem, water of een theelepel rozenwater. We beginnen met de amandelen te broeien «n te pellen, daarna te drogen en malen ®et de poedersuiker twee- of driemaal °°r de amandelmolen. We kneden deze met het ei en het rozenwater t Jt een •amenhangend geheel, dat wij tot den vol kenden dag zullen wegzetten, om op te sty- Ven' geven er nu allerlei gewensohte 'ormen aan: aardappeltjes behooren wel tot e eenvoudigste om na te maken. We maken 'onde halletjes, die we hier en daar een geven en met een dun houtje een om de put te imiteeren en wentelen «arna om en om door fijne kaneel. Ver ier loan l*ten men zyn fantasie den vrijen loop en allerlei figuren vormen van de («maakte marsepein: kersen, peren, bananen, enz., die zooveel mogelijk in de natuurlijke kleur worden bijgewerkt. Borstplaat. By het maken van borstplaat zorgen we, dat we een kommetje water en een schoon kwastje by de hand hebben en voor de be reiding zelve is een niet te kleine steelpan met ronden bodem wel het meest aan te bevelen. Verder zorgen we, dat onze rin gen ,die in koud water vochtig zyn gemaakt op een bebotere steenen aanrecht of op glad wit papier klaar staan. We wegen af: 250 gram suiker en d.L. (d.i. een half theekopje) n*t water, verder ©en of andere essence. De suiker en het water, desnoods met bijvoeging van een klein klontje boter, wor den aan de kook gebracht onder flink roeren, daarna wordt het gas laag gedraaid, zoodat de stroop zachtjes blyft doorkoken. Door het koken is er aan de randen van het pan netje suiker gekomen; we maken deze nu tot aan de oppervlakte van het kooksel schoon met het kwastje, doch zorgen, dat dit niet te nat is, zoodat er te veel water by de sniker komt. We laten daarna, af en toe roerende, het mengsel ongeveer 5 mi nuten doorkoken. We zullen nu probeeren of het de vereischte dikte iheeft, nemen een wieinig met een lepeltje uit de pan en doen dit in een kopje met water, laten het even bekoelen en zien we dan, dat we er met de vingers «en stevig balletje van kunnen vor men, dan is het tijd, de pan van het vuur te nemen, de essence bij te voegen en te roeren, totdat de massa dof en dik wordt, waarna we er de ringen mede vullen. We keeren de borstplaat niet om, voordat deze in de ringen styf is geworden, laten daarna den onderkant drogen en nemen tenslotte de ringen af. We kunnen verschillende soorten borst plaat maken en deze ook op aardige wijze versieren, door als de borstplaat in de rin gen is gegoten, er geconfyte vruchtjes in te drukken of wel viooltjes, zilveren dra- gée's en andere versieringen, die we in de steden by groote comestibleszaken, maar zeer zeker wel by den banketbakker kunnen betrekken. I Koffie-borstplaat. i 250 gram suiker, d.L. zeer sterke kof- fie-extract in de plaats van water. Een niet te groot bakblik wordt natge maakt met koud water en hierop gieten we het mengsel uit om het geheel en al te laten bekoelen. Den volgenden dag snijden we er nette vierkante stukjes van, die om en om in poedersuiker worden gewenteld. Sinaasappel- of citroen-borstplaat. i 250 gram suiker, d.L. vruchtensap, 2 suikerklontjes, waarmede de goed afgebor stelde schil van citroen of sinaasappel wordt geraspt en die daarna met de suiker wor den meegekookt. De borstplaat krijgt hier door een byzonder fyn aroma. I Ook kunnen verschillende likeursoorten worden bijgevoegd, die e?n bijzonder fijn smaakje aan de borstplaat kunnen geven; de bijvoegipg van een scheut likeur en wat gehakte geconfyte vruchtjes geschiedt na het koken. I Chocolade-borstplaat. 250 gram suiker, 30 gram chocoladepoe der, d.L. water. Suiker en chocolade worden met elkander vermengd en opgezet met het water, daar na volgen wy de boven aangegeven berei ding. UIT DEN OMTREK. Gemeen teraad. De Raad dezer gemeente kwam Vrijdag middag in vergadering bijeen. Met den voor zitter, burgemeester Troost, waren alle leden tegenwoordig. Tot lid van het Burgerlijk Armbestuur werd benoemd de heer A. Visser. Benoemd werd tot schoolschoonmaakster Mej. M. v. d. Berg. Met algemeeue stemmen werd goedge keurd een voorstel van B. en W. om de kin dertoelage van de ambtenaren te- beschou wen als tydelyke toelage. De Gemeentebegrooting. Aan de orde kwam vervolgens de behan deling van de gemeentebegrooting voor 1938. De algemeene beschouwingen werden op verzoek van den Burgemeester zoo ,kori mogelijk gehouden. Allereerst was het woord aan den heer van Rerg, die er on aandrong dat B. en W. spoedig zullen komen met de resultaten van het onderzoek inzake uitbreiding electrici- teitsnet De heer Schouten vroeg de cokestoeslag aan de werklcozen zoo mogelijk te verbe teren en voorts afschaffing van het twee maal stempelen per dag. Spr. wees nog maals op het feit, dat het gemeenteperso- ntel nog ten arbeidsweek heeft van öo uren. De werkwijze van den gereorganiseerden dienst der arbeidsbemiddeling geeft reden tot voldoening. Dat is beter van vorige ja- ven. Voorts vroeg spr. of de gemeente kan overgaan tot den bouw van een muziektent. De heer van der Hee besprak de toestand langs den Kerkweg tusschen oprit brug en postkantoor. De weg is te smal. Wel zyn er nu paaltjes geplaatst, maar naar spr.'s meening wordt dit niet de j'J'sto oplossing. De sloot zou geheel gedempt moeten wor den en de aangrenzende perceelen met een hek afgebakend. Spr. vroeg inlichtingen over reparaties in de openb. schooi a d. Brug en over de uitvoering der schoolgeldveror- Spr. is vi dagswet niet voldoende wordt nageleefd. Tijdens de kerkdiensten b.v. zyn de café's geopend en worden voetbalwedtsryden ge houden. Andere sprekers waren er niet voor de algemeene beschouwingen. Dit stemde de voorzitter tot dankbaar heid en hy merkte op dat al het gesprokene getuigt van een welwillenden geest en goe de harmonie. De schoolgeldverordening wordt op de juiste wijze uitgevoerd en de werkzaam heden op de openbare school hebben betrek king op bestekweyk. De kwestie van den vuilophaaldienst heeft de volle aandacht van B. en W., die er veel voor gevoelen een commissie ad hoe te be noemen om tot een oplossing te geraken. Het onderzoek naar uitbreiding van het electriciteitsnet zal met spoed ter hand ge nomen worden. Aangaande den toeslag op cokes aan werkloozen wilde de voorzitter wachten op het resultaat van de onderhandelingen van den minister met de 5 groote gemeenten. Het afschaffen van de tweede maal stem pelen ontmoet bezwaren. Er zijn steeds en kele werkloozen, die hun vrijheid gebruiken om de regeling te overtreden en verdiensten hebben, die niet worden opgegeven. De goe den moeten dan helaas voor enkele kwaden lyden. De 48-urige werkweek is een gevaarlyk chapiter, daar bij vermindering van arbeids duur ook zeker vermindering van de loonen zou plaats hebben. De verbreeding van den Kerkweg heefe nog niet haar beslag. B. en W. komen wel met plannen by dett Raad. De heer van der Hee wees er op, dat de auto's rakelings langs de menschen ryden. De voorzitter zeide dat vele voetgangers zelf de schuld zyn. Wanneer de kerken uit gaan, blyft men midden op den weg staan praten en bekommert men zich om niets. De klachten door de voetgangers dienaan gaande ingediend, berusten geheel op eigen schuld. Nog onlangs is een voetganger door eigen schuld aangereden, hij was vrij ern stig gewond en hy krijgt bovendien een pro-

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1937 | | pagina 4