Die Robinson schoenen
Jan van Dam
FA. JAC. BULLE
Jubileum-Verkoop
met Cadeaux
QMS'
V
A. Vingerling
goudsche courant
'tenhaaG
MASSALE
KNIGGE's
Ter gelegenheid van ons éénjarig bestaan in
Gouda geven wij gedurende de maand Mei
waardevolle cadeaux aan onze klanten. Voor
elk kwartje, dat U bij ons besteedt krijgt U
een cadeaupunt. Hoe grooter het aantal pun
ten dat U heeft, hoe grooter het cadeau,
Dus komt allen, onze verjaardag meevieren.
Ziet Maandag onze speciale cadeau-etalage en
U staat paf van de schitterende cadeaux
Maandag 1 Mei 1939
Tweede blad
45 Jaren
kwaliteit!
Draagt
Kleeding
VERKOOPER.
ACTIEF PERSOON,
N aaimachinehandel
J. BEY
NAAIMACHINE
vanaf 39.
Gouda - Telef. 2254.
op de
RIJWIELHUIS
BAKKERS NOTEN
BRECHCOKES
SMEEKOLEN
HOUTSKOOL
DAMESTASSEN
ACTEN-
MUZIEK- en xt
SCHOOLTASSEN
KOFFERS enz.
KLEIWEGSTRAAT 6-8
BEKENDMAKING.
BKANDSTOFFENZAAK heeft overgedaan
Fa. J. C. BOKHOVEN Co. te Gouda
H. DEN BOON, IJssellaan 35.
Fa. J. C, BOKHOVEN Co.,
KEIZERSTRAAT - GOUDA
en wanneer de zolen versleten zjjn
laat ik ze daar repareeren ook.
Kleiweg 17 Gouda
•n depressie
Van vrouwenpijn
PORCELEIM
<TjukvciAduluj
De tentoonstelling te
New-York geopend.
Polen verwerpt unaniem de
Duitsch eischen.
Naar een slecht Duitsch voorbeeld.
Er wordt weer Meibier gebrouwen
De vierde man.
L». Deze maand bestaat ons
bedrijf 45 jaren IWij
danken onze geachte clien-
tèle voor het vertrouwen
Ëgr gedurende deze jaren aan
j ons geschonken
Wij hebben gemeend U
in de feestvreugde te laten
deelen door U gedurende
deze maand onze artikelen in alle
afdeelingen
extra voordeelig
aan te bieden.
Profiteert van onze Jubileum-
prijzen.
Dames-mantels
en swaggers
13*5 17*5 22*5
«»*5 - 37*5 4775
55*5 en hooger
Dames-japonnen
f 3»5 - 5*5 - 7*5
11*5 157S 1«75
ƒ3 7*5-33*5
Dames-costuums
13*5 1775 23*5
37*5 - 33*6 4275
Dames-regenmantels
11*5 1375 1775
1»*5 - 33*5 27*5
ROTTERDAM
HOOFDSTEE*
Tot het verkoopen onzer Smeeroliën
zoeken wij in bestaand rayon,
die per fiets Gouda en omstreken wil
bewerken.
Brieven met referentiën onder No.
1769 bureau Goudsche Crt„ Markt 31.
NU reeds een goed werkende
van bekend fabrikaat.
ZIE ONZE ETALAGE
BLAUWSTRAAT 12.
Reparaties spoedig, billijk en
onder volle garantie.
VERKOOP van
Lange Tiendeweg 73 - Gouda
Nergens beter
Nergens goedkooper
Xlles prima.
voorh. S. D. BOON Co.
Stationsweg en Reg.pl. 6—7.
Oud bekend adres.
voor
HET MEEST GESORTEERD.
PRIJZEN CONCURREREND.
GOUDA TELEF. 2166.
De ondergeteekende maakt hiermede, aan zijn Clientèle bekend, dat
hü zijn
met ingang van heden, aan de
en dankt U allen voor het genoten vertrouwen in hem gesteld, terwijl"
hij de nieuwe eigenares in Uw aller gunst kan aanbevelen.
GOUDA, April 1939.
Onder referte aan het bovenstaande beveelt ondergeteekende zich
beleefd aan.
BRANDSTOFFENHANDEL - GOUDA.
Kantoor: Krugerlaan 169. Telef. 3760.
Pakhuis: Adr. Viackstraat 12.
kocht ik bij
in de
4
lotvolkomen lichamelijk fit zijn, is
één stap- Dia stap is: een Witte Kruit
poeder, tablet of cachet. I. P. te O.
schra«f ons: „Witte Kruis is het eenige
middel dat mij van periodieke pijn
afhelpt".
Prijs per poeder 5 ct. Per doos van
12 poeders, tabletten of cachets
45 ct., per koker van 24 tabletten
80 ct Verkrijgbaar bij Apothekers
en Drogisten.
DUTIM 4 OBGSTGEEST
VOOR INRICHUNGtN,
CAH^RISVWIMNIS,»
WIT EN 6EDEC0a.£Eft.P.
KOFFIE KOP
EN SCHOTII
AIS AF0
VRAAGT OFFERTE
president Roosevelt hoopt op ver
nietiging van vele slagboomen die het
verkeer tusschen de volken
belemmeren.
President Roosevelt heeft de wereldten
toonstelling: te New-York geopend met eon
rede, waarin hy onder meer zeide: „Ik
loof, dat wij Amerikanen vaak een stil gi
bed opzenden, dat op het vasteland van
Europa, van waaruit het Amerikaanseho
halfrond inf hoofdzaak gekoloniseerd is, de
komende jaren vele slagboomen in het ver
keer tusschen de volken zullen vernietigen".
De president zeide verder, dat de AmerL
kaansche wagen is bespannen met de ster
van interrationale welwillendheid, de ster
van vooruitgang voor de menschheid. do
ster van grooter geluk en minder leed en
bovenal de ster van den vrede. Hij dankte
nlle landen voor hun algemeene en sponta
ne deelneming aan de tentoonstelling.
De opening der wereldtentoonstelling
heeft aanleiding gegeven tot veel vreugde
betoon. Honderdduizenden personen hebb'f*
Zondag een bezoek aan de tentoonstellj?»
gebracht. Ongeveer 400 personen betraden
per minuut het tentoonstellingterrein, waar
5000 politiebeambten en rechercheurs toe
zicht houden.
Sir Louis Beale, de commissaris-generaal
van het Britsche paviljoen, voerde namen"
de commissarissen-generaal het woord. Hij
bracht hulde aan de tentoonstelling en slier
die tot den bouw er van hebben bijgedragen.
„De wereldtentoonstelling kan niet nalaten
een instrument te zyn van de hoogblo
waarde, doordat zy geluk en de welvaart
van de volken der wereld vergroot. Slet de
hoogste achting brergen wij, commissaris
sen-generaal, een saluut aan den president
en het volk der Vereenigde Staten. Wij
wenschen hun alle succes bij deze groote
onderneming."
Geen enkele concessie.
Het Poolschc telegraafagentschap spreekt
als volkomen ongegrond de berichten uit
buitenlandsche bron tegen, volgens welke
de Italiaansche regeering Warschau zou
hebben doen weten, „dat het voor Polen ge
vaarlijk zou zijn stellingen te willen ver
dedigen, die als onhoudbaar beschouwd moe-
bieden aan iedere gebeurlijkheid.
Commentaar der Poolsche oers.
De Poolsche pers houdt zich nog steeds
bezig met de rede van Hitier, doch z(j
plaatst thans de kwestie op het terrein der
algemeene betrekkingen tusschen Duitsch
land en Polen. De meening der bladen is
eenstemmig. De Illoestrowany Koerjer Cod-
zienny zegt, dat Hitier zonder het te wil
len het Poolsch-fBritsche verdrag nog ver
sterkt heeft door het viootverdrag op het
zelfde plan als de overeenkomst met Polen
te plaatsen. De rede van Hitier heeft haar
tehad in dezen zin, dat zjj de noodza-
heid van verdere wapening aantoont,
alge taal, die in den toestand past.
conservatieve Czas schrijft, dat het de
hauding van Polen is geweest, die de vor-
ming van een ideologisdh anti-Duitsch blok
verhinderd heeft. Duitsohland vergist zich
ernstig, als het denkt op Polen dezelfde me
thode te kunnen toepassen, die in andere
omstandigheden doelmatig is gebleken.
De Dobry Wieczor zegt, dat Poolsch Pom-
meren geen kunstmatige uitweg naar zee is,
maar een provincie, die a|tjjd Poolsch ge
weest is en die even onschendbaar is als
welk ander Poolsch gebied ook.
De laatste kans volgens Duitsche
Bladen.
De Duitsche pers noemt de voorstellen
aan Polen, „die de atmosfeer der betrek
kingen tusschen Berlijn en Warschau eens
en vooral normaal willen maken", beschei
den, eerlijk en edelmoedig. Men zwijgt over
de breedte van de exterritoriale strook, die
door Duitschland wordt geëisciht, en spreekt
er ook niet over, dat het door Hitier en
I'ilsdhdakl gesloten tienjarige verdrag van
19Q4 geen opzeggingsclausule bevat.
Anti-Joodsche maatregelen
in Italië.
Indeeling lm „verdienstelijke cn
andere Joden".
op grond van een door den Italioanschen
ministerraad goedgekeurd wetsonfw#>m
zuilen de Joden in Italië slechts zakelijke
betrekkingen kunnen onderhouden met an-
dere personen van het Joodsche ras.
De officieele lijsten der advocated, gc-
r.eesheeren, ingenieurs, e.d. zullen aan een
algemeene herziening worden onderworpen.
Zu zullen in drie groepen worden verdoe,tl:
1. arische burgers; 2. joden wier militaire
of burgerverdiensten werden erkend en 3
Tenslotte zal het ambt van notaris ver
boden zj(n voor iederen burger die niet van
arisch ras is.
Het wetsontwerp zal aan kamer en senaat
ter goedkeuring worden voorgelegd en zes
maanden na publicatie in ^iet Staatsblad
van kracht worden.
In een communiqué wordt medegedee.d,
dat het aantal buitenlandsche Joden, dut
vóór -12 Maart Italië heeft verlaten 372.)
bedraagt. 933 Joden werd een vergunning
verleend in Italië te blijven. 3190 personen
hadden een verlenging van hun verblijf. -
vergunning verzocht, idoch slechts op 128
aanvragen werd gunstig beschikt.
JBL vartellen, hoe1
J\LLJV uur zijn wagen
VjSJy weinigen weti
>2^ ze wel noodt
In Poolsche politieke kringen krijgt men
volgens Havas den indruk, dat Polen meer
dan ooit vastbesloten is zich nooit te laten
meeslepen op een even noodlottig /hellend
vlak als Tsjecho-Slowakye. De Poolsche
openbare meening verwerpt unaniem de
Duitsche eischen, niet alleen omdat zij" een
inbreuk zouden vormen op het# erfdeel en
de vitale rechten van Polen, maar omdat in
de oogen der openbare meening, de gering
ste concessies op dit oogenblik het voorspel
zou vormen van andere, verdergaande
eischen. Mien hoort dan ook njet gelden in
de straten van Warschau een vergelijking
trekken tusschen de huidige situatie en die
van Mei j.l., toen de zeven punten van
Karlsbad werden afgekondigd.
Aan den anderen kant twijfelt niemand er
aan, dat de Poolsche leiders bereid zijn met
het grootste begrip de twee door Hitier ge
stelde problemen te bestudeeren, n.l. Dant-
iig en den autoweg, teneinde te pogen Sen
billijke oplossing te vinden, welke 'in over
eenstemming zou zyn met de belangen van
beide landen. In dit verband wyst men er
op, dat Beek na zyn terugkeer uit Rome
verscheidene malen getracht heeft een on-
deiihoud te krijgen met den vertegenwoor
diger van Duitschland te Warschau, welke
pogingen echter niet slaagden. Ten slotte
beeft men in Warschau den indruk, dat Po
len actief zijn krachtsinspanning tot oeco-
nomisehe, industrieele en militaire voorbe
reiding zal voortzetten, ten einde het hoofd
Het nieuwe protectionisme
in, Nederland.
De jongste uitgave van de NederianJsche
ereeniging voor Vrijhandel is gewijd aan
de protectionistische tariefverhooging.. Het
betoog verschijnt onder den titel „Van Hot
naar Her!" De titel ia op zichzelf ce beetje
duister. De schrijver herinnert e: aan, dat
het zoogenaamde hot-money der gulden niet
langer steun en dat de internationale waar
de van onze valuta daardoor eenigszins ge
daald is, wat ons verplicht den import hoo
ger te betalen. Volgens sommigen is die
daling van onze valuta echter een voor-
el: men aal dan irr.mers bet»! kunnen ex
.••.«.oren. Had minister Steenbevghe dus
ty.|s geen de*a'uatle gevraagd ten eind?
deii export te prikkelen? Maar nu men van
die depreciatie van ons gfui voordeel zou
kunnen hebben, gooit de Regeenng het roer
om; zy wenscht nu niet meer zoozeer een
middel ter bevordering van den export als
een tarief tot afsluiting van de eigen markt,
wat het kostenpeil moet doen sty gen. Her-
l>ewapening van ons reeds driemaal ver
hoogd zoogenaamd fiscaal tarief, is thans
de leuze. Zoo wordt men geslingerd van
„hot" naar „her". Na deze inleiding gaat
de sChryver der brochure verder,
j „Terwijl de koopkracht van belangrijke
agrarisch georiënteerde landen, mede door
te hooge bescherming dier producten hier te
lande, zienderoogen afnam en de tarweprys
in 1988 op de wereldmarkt van 7.Ö0 tot
j 3j50 daalde, bleef in Nederland de richt
prijs op 10 gesteld en werden de minis-
terieele oogen „voor het overwegend belang
'van een concurreerend kostenpeil" maar
"dicht gedaan. Daarbij bltfft het echter niet.
Integendeel: dat kostenpeil moet een ver
hooging ondergaan door de voorgestelde ta-
riefverhoogingen, ten aanzien waarvan het
nog zeer in twijfel moet worden getrokken
of ze in de beschermde bedrijven werkver-
ruimend zullen werken en die, zoo niet, dan
in ieder geval een belastingverhooging met
5.000.000 beteekenen!
Het Centraal Bureau voor de Statistiek
heeft een grafiek van prijzen en kosten van
levensonderhoud gepubliceerd waarboven
gevoegelijk: „mene mene tekel upharsin"
geschreven zou mogen worden.
Terwijl by .het uitbreken van de crisis in
1929.de kosten van levensonderhoud het al
gemeen indexcijfer der groothandelspryzen
snel volgen, valt na midden 1937 een diver
gentie te constateeren, die tot een zoodanige
dispariteit geleid heeft, dat van een natuur
lijken samenhang dezer beide grootheden
niets meer blijkt.
Hiervoor is m.i. geen andere verklaring
te vipden, dan dat met medewerking der
regeering zoowel de veel geprezen orde
ning (gedeeltelijk door bindendverklaringen
wettig gesanctionneerd), voor zoover ze tot
collectieve arbeidsovereenkomsten geleid
heeft, als de bewapening een zoodanige Ver
starring in ons „concurreerend prijspeil" te
weeg hebben gebracht, dat wy alle voeling
met het prijspeil der voortbrengers van de
groothandelsproducten geheel hebben ver
loren. En wat zal er gebeuren, indien die
pryzen de zoo lang begeerde stijging zullen
vertoonen
Alle economen zyn het er nu vrijwel over
eens, dat het de dipariteiten waren, die na
1929 de crisis hebben versterkt en ver
lengd. De rekening van de zoo juist gerele
veerde dispariteit ligt voor ons volk dus
reeds onder in den zak.
Maar, zooals gezegd, nog is de beker niet
vol. Afgezien van deels onvermijdbaar hoo-
gere belastingen (de dienst van de Staats
schuld, die in 1925 niet meer dan 4.4 pet.
van het belastingplichtige inkomen vorder
de, eischt thans na de conversie reeds 6
pet.) wordt thans de niet-beschermde con
sument genoodzaakt een groot deel van zyn
nog resteerende koopkracht af te staan aan
hen, die door hoogere pryzen voor hun pro
ducten te verlangen, geen koopkracht in
brengen; dus met geen ander gevolg dan
aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid
op een op den_duur geringere behoeftenbe-
vrediging en weer afnemende werkgelegen
heid.
Met koopkrachtinspuitingen op ander-
mahs rekening komen wy" er niet. In 1914
wisten wy ons en niet tot ons nadeel, bui
ten den wereldoorlog te houden. In den eco-
nomischen oorlog van thans, die de politieke
spanningen reeds tot een ondraaglijke hoog
te heeft opgevoerd, staan we, nadat het
„exporteer of sterf" door den aether heeft
gedreund, in het voorste gelidJ Als onerva
ren tuinlieden laten de drie onderteekenaars
van de voorgestelde tariefwyzigingen dep
liguster de sappen der vruohtboomen naar
zich toetrekken, zich diets makende, dat die
sappen geen merkbaren invloed op den groei
der vruchtboomen zullen hebben.
De geschiedenis herfiaalt zich.
Na de crisis van 1870 werd in 1879 over
gegaan tot een „dauernde Sdhutz". En ook
toen dacht niemand er over deze bescher
ming te zijner tjjd ongedaan te maken!
Ii» Nitzsche lezen we:
„Es soli mehr Arbeit geschaffen werden,
ganz gleich^ob wir sie nicht vorteilhafter
vom Auslande besorgen lassen."
Het had voor vandaag geschreven kun
nen zyn. Maar laten we er niet by verge
ten, dat het ook toen nadien anders werd!
Het door den toenemenden nood rijpende
inzicht zal ook nu een kentering helpen
voorbereiden. Het „vrede vraagt vrijhan
del" zal als ware leuze de valsche doen
verstommen en men zal zich afvragen onder
welke invloeden ook wij Nederlanders van
de 20e eeuw zóó kortzichtig konden zijn.
De nationale-liberale .historicus Gneist
schreef in 1879 in zijn „Rechtstaat" „Kaum
ist der sozialistischen Propaganda Ruhe ge-
boten, so erscheint in den besitzenden Klas
sen ein Wetteifer in der Bestatigung ver-
wandter Gesinnung, welche die Erhöhung
des eigenen Einkommens auf "Kosten des
Gesamswohls als patriotische Realpolitik
Eerherstel van een traditioneelen Meidrank.
De populariteit van het
De maand Mei wordt door de men-
schen verlangend tegemoet gezien, het
groen zit nu goed en wel op de boomen,
April, de wispelturige maand, die „doet
wat zij wil", is achter den rug, de kachels
kunnen worden weggezet, de centrale
verwarmingen afgesloten De zon wint
met den dag aan kracht, de hoop in, de
menschelijke harten herleeft, nieuwe
plannen worden gesmeed, en niet alleen
in verband met het rels-selzoen, dat nu
weer voor den deur staat.
Bij de oude Romeinen was Mei de der
de maand van het jaar, waarin initiatief
werd ontplooid, en nieuwe ondernemin
gen op stapel werden gezet. Deze maand
immers, ontleende haar naam aan Maia,
en Maia was de moeder van Mercurlus,
de god van den handel: aan haar in
vloed was het te danken dat de men-
schen zich flink voelden, en tot daden
bereid. Goden en godinnen regelen niet
langer het doen en laten der aardbewo
ners, die verleerd hebben voor alles een
poëtische verklaring te bedenken, zooals
zij zooveel hebben verleerd, wat goed
voor hen was, maar zoo prozaïsch kan
de mensch niet zijn, of hij ondergaat nog
altijd de bekoring van de maand Mei.
Hij voelt zich jonger, flinker, levenslus
tiger, hij heeft de poort van het winter-
kasteel achter zich dichtgegooid. En zoo
waar toont hij tegenwoordig weer meer
belangstelling voor veel, wat de harten
onzer voorouders verheugde, waardoor
hier en daar schuchtere pogingen wor
den gedaan oude gebruiken In eere te
herstellen. Daaronder vallen die der Ne-
derlandsche bierbrouwers om het fris-
sChe, heerlijke Meibier opnieuw te brou
wen naar het oud recept, waaraan dit
bier zijn verkwikkende hoedanigheden
dankt, en verbeterd, dank zij de moderne
brouwtechniek. De actie om het Meibier
opnieuw te populariseeren, kan men
echter niet rekenen onder de „schuch
tere pogingen" tot eerherstel van tradi-
tioneele gewoonten, maanden lang is
men in onze groote brouwerijen aan het
experimenteeren geweest, groote kapi
talen zijn uitgelegd om het Meibier In
voldoende hoeveelheid in het land te
brengen, brouwmeesters hebben hun be
vindingen uitgewisseld, en wanneer
thans het publiek wordt verzocht het
aloude Meibier te proeven, weet men in
de brouwerijen dat een ware delicatesse
wordt geboden, waarover terecht de lof
trompet wordt gestoken. Alleen door
Meibier te brouwen naar oude voor
schriften, die het zoo krachtig,^ opwek -
kend en verfrisschend maken, kon men
hopen op blijvende populariteit van
dezen drank.
De intrede van de Meimaand wordt
wellicht in afgelegen plaatsen nog ge
vierd met dansen om den Meiboom, het
inhalen van de Meikoningin, en soortge
lijk vreugdebetoon; in de groote steden
heeft men daarvoor tegenwoordig geen
tijd cn goen gelegenheid Het is het voor
recht der plattelandsgemeenten zulke
vermaken in eere te kunnen houden,
maar desondanks ontkomt ook de bezige
stedeling niet aan de bekoring, die van
de Meimaand uitgaat. Hij komt in zijn
zomercostuum op straat, hij ontvlucht
per auto of bus het stadsgewoel, als hij
een vrijen dag heeft, en hij zit op café-
Meibier in vroeger dagen.
terrassen, die zooveel maanden lang een
naargeestigen aanblik boden, maar die
nu weer bevolkt zijn door menschen, die
aan de tafeltjes plaats nemen om te zien
en te worden gezien. De stedeling zal er
in dit voorjiar voor het eerst weer Mei
bier kunnen bestellen, en het is welbe
schouwd raadselachtig waarom hij dezen
drank zoolang heeft moeten ontberen.
Als het „bokbier" in het land komt, is de
liefhebber van een goed glas bier ver
heugd, het spijt hem alleen dat de bok-
bier-periode slechts kort kan duren; het
zeker even fijne en smakelijke Meibier
werd hun onthouden... het was een ver
geten tractatie In handel en industrie
geeft sleur dikwijls al te zeer den toon
aan om meer variatie in bier-soorten
heeft niemand zich in onze eeuw bekom
merd, de kwaliteit van „pilsener" en
„lager", van licht en donker bier, was
goed en dat werd voldoende geacht.
Maar er bestaan dozijnen in onbruik ge
raakte bier-soorten, Baby,loniërs en
Egyptenaren kenden er meer dan wij of
beter, zij maakten meer. gebruik van de
recepten, soms wonderlijk van samen
stelling. Kennen doen wij ze ook, in de
archieven der brouwerijen is op dit punt
allerlei merkwaardigs te vinden, en de
eerste schrede op den weg naar eerher
stel van aloude bruischende dranken, is
gezet, nu de brouwerijen opnieuw Mei-
bier zijn gaan maken.
In den loop der eeuwen is in ons land
het Mei-, oogst-, of hooi-bier in verschil
lende variëteiten gebrouwen, zooals de
naam reeds aanduidt, werd "net oor
spronkelijk vooral gedronken door de
boeren, die bij hun arbeid onder de bla
kende zonnestralen best een glas dun
verfrisschend bier konden gebruiken. Op
sommige groote boerderijen werd het
Mei-bier door de huisgenooten van, den
boer zelf gemaakt, het bier-brouwen was
eenmaal een huis-industrie, maar al
lengs liet men de bereiding over aan de
brouwerijen, die voorheen in dé kleinste
gemeenten werden gevonden. De naam
„Mei-bier" was vooral in Limburg in
zwang, in de andere provinlies sprak
men meer van „oogst"- of „hooi"-bier;
de brouwerijen stelden zich tijdig in op
de groote leveranties van dezen drank,
drie of vier weken voor den maaitijd
werd het in fusten van ongeveer veertig
liter inhoud verzonden, en het was voor
de landslieden een. lekkernij.
N A 9 IIT Driehoek op rt.
punt (rood. rand, g.u
i V! teekening erin) wil i*g-
gen„pas op, gij nad.n
Vierkant op rijn
V* punt (oranje met wit-
ten rand) vindt U lange
de voorrangswegen,
7^ ^>5 waar voorts de af-
^4' etandepaaltjes oranje
koppen hebben,
De Liefde is het grootste gebod, omdat
gei>od de groote en eenige voorwaarde
atidrukt, waarop het /leven zyn /doel vindt.
FEUILLETON.
teen geval uit de practijk van Inspecteur
Sanders, lid der Centrale Recherche).
door UDO VAN EWOUD.
Nadruk verboden.
Ook in Dusseldorf, juffrouw Portelle
het spijt me, dat ik het van m'n eigen
stad zeggen moet daalt het zedelyk peil
°p bedenkelijke wyze en talloos zyn de ge-
(^e.onze vrouwen en meisjes dage-
Uks bedreigen. De statistiek op dit gebied
heeft ons overtuigd van de noodzakelijkheid
om onze werkzaamheden te verdubbelen en
waar -wy vroeger met het bekende stations-
werk meenden te kunnen volstaan, daar is
hu gebleken, dat er andere maatregelen ge-
offeh moeten worden om het steeds voort
woekerende kwaad te bestrijden. Vooral ge
urende den carnavalstyd die zedenbeder
vende periode, waarin het menschdom alle
hogrippen vaii moraal en fatsoen uit het
°og verliest en slechts behagen schept in
njenschonteerende tydpasseeringen, die in
k beschaafd land van hoogerhand moes-
fn worden verboden, vooral nu juffrouw
rortelle, treedt het bestaansrecht van een
»g als de onze eerst reoht aan het
Wif bezoeken de hotels om de daarin,
"der mannelijke bescherming verblijven-
de jonge vrouwen en meisjes te waarschu
wen voor de gevaren van de groote stad.
Onze plaatselijke afdeeling, juffrouw Por
telle...
Maar juffrouw Portelle vond, dat ze haar
bezoeker nu voldoende gehoor had geschon
ken. 'Haar tyd was beperkt en wanneer ze
den ouden heer het woord niet eenvoudig
ontnam, zou deze vanavond waarschijnlijk
neg bezig zijn haar het doel en het nut van
zijn vereeniging uiteen te zetten.
Meneer-ezij wierp een blik op
het kaartje, dat ze nog steeds in de hand
hield en waarmee ze, tijdens het .betoog
van den vreemden bezoeker eenigszins ner
veus op 5\aar welverzorgde nagels had ge
trommeld meneer Fedorra, ik ben u zeer
erkentelijk voor de geboden steun, maar tot
m|jn spijt zal ik daarvan geen gebruik kun-
De heer Fedorra trok een gezicht, alsof
dat antwoord wel het laatste was, dat hy
verwacht had.
Ons tehuis biedt alles, wat een jonge
dame als u slechts verlangen kan, zei hy,
min of meer beleedigd.
Daaraan twijfel ik geen moment, ant
woordde de verpleegster, maar uw vriende
lijk aanbod komt in diU geval helaas te
laat...
De oude heer schrok.
Te laat Er lag werkelijk iets van
oprecht medelijden en zelfverwijt in den
blik, waarmee hy de verpleegster aanstaar-
de. Dooh deze hielp hem met een spottend
glimlachje uit den droom.
Ja, ik denk namelijk over een uur Düs-
seldorf te verlaten.
Ah zoo, zei hij. Maar mag ik u dan
misschien vragen waar u heen denkte te
gaan, opdat ik u het adres van ons tehuis
in die plaats kan verschaffen?
- Ook daarmee kunt u my helaas niet
van dienst zyn, meneer Fedorra, want ik
keer terug naar myn woonplaats, Brussel,
waar het tehuis van uw vereeniging myn
©uderlyke woning zeker niet zal kunnen ver
vangen.
De oude heer stond glimlachend op.
'Zóó ver strekt de hulp van onze ver
eeniging zich niet uit, zei hy. Waar ouder
lijke zorg de jeugd omringt, is onze steun
overbodig. Maar belooft u mij, zoo besloot
hy, haar de hand ten afscheid reikend, dat
u by een volgend bezoek aan Düsaeldorf
onze vereeniging niet zult vergeten.
Dat beloof ik u gaarne, meneer Fe
dorra, antwoordde de verpleegster plechtig
en terwijl ze den ouden heer naar de deur
vergezelde, voegde ze er, niet zonder ironie
aan toe: al meen ik dan ook, dat er
waarschijnlijk vele anderen zyn, die uw
hulp meer van noode zullen hebben...
Het perceel in de oude stad.
De avond was reeds gevallen, toen inspec
teur Sanders, nu weer in zyn gewone ge
daante, hotel Eden verliet en even aan den
uitgang toefde om den man, die tot taak
had zijn gangen na te gaan, gelegenheid te
geven zich van zijn vertrek te overtuigen.
Hij zag zijn achtervolger niet, maar noch
tans voelde hy, dat in zijn onmiddellijke
omgeving een paar oogen hem scherp ob
serveerde en hun geen enkele zyner bewe
gingen ontging.
Na het onderhoud dat hy als de oude
heer Fedorra met Josephine Portelle in
„Zweibrückenhof" had gehad, had hy zich
naar het hoofdbureau begeven, waar in een
kort gesprek met den commissaris het plan
was opgebouwd, aan welks uitvoering nu
door hem de eerste hand werd gelegd.
Met den vastberaden tred van den man,
i die recht op zyn doel afgaat en met het
j ernstige voornemen zioh daarbij daar niets
i te laten weerhouden, liep hy" de Schadow-
strasse uit en daarna de Corneliusplats
dwars overstekend, bevond hy zich al spoe
dig in de oude stad, waar het op dit uur
zoo levendig toeging, dat hij zich slechts
met moeite een weg door de menigte kon
banen. By het warenhuis „Hartog", dat
juist een groote uitverkoop annonceerde,
J verdrongen zich honderden mannen en
vrouwen voor den ingang en de etalages
zóó begeerig naar de koopjes, die er te ha-
ylen waren, dat de veiligheid van het ver-
'keer er door in gevaar werd gebracht. Tram
■en autosignalen waren niet van de lucht en
Sanders was dan ook bly, toen. by de zij
straat ontdekte, welke toegang gaf tot een
warnet van slopjes en steegjes, welke aan
het oriënteeringsvermogen van een vreem
deling hooge eischen stelden. Dat was een
deel van Diisseldorf, dat door de bezoekers
gewoonlijk zorgvuldig vermeden wordt.
'Hier en daar klonken kijvende vrouwen
stemmen, vermengd met het geschrei van
kinderen die wel in zeer grooten getale in
de bouwvallige, van ontucht en misdaad
sprekende huizen, schenen te hokken. De
spaarzame verlichting, hier en daar ver
sterkt door het schijnsel van een lamp, dat
door een geopende deur of het sleohts ten
.deele door een rolgordijn bedekte raam van
een kroegje naar buiten viel, vermocht'het
armzalige, sinistre karakter van deze om
geving slechts te accentyeeren.
Sanders had ook hier zijn stap vertraagd.
Het ongelijke plaveisel, dat op sommige
plaatsen door groote plassen geheel aan het
oog onttrokken werd, maakte het trouwens
onmogelyk snel te loopen. Hy had eenige
straatjes doorkruist, toen een nauwelijks
waarneembaar fluitsignaal hem plotseling
op zyn schreden deed terugkeeren. Tot dus
ver had hy niet de nïoeite genomen zich te
overtuigen, of hy gevolgd werd, dooh nu
ontdekte hy op ongeveer vijftig meter af
stand een man, die in zijn richting kwam.
Het was te donker in het straatje om op
dezen afstand de gelaatstrekken van den
man te onderscheiden en eerst toen zy el
kaar wat meer genaderd waren, zag hy,
dat het niet dezelfde persoon was, die hem
's middags zoo hardnekkig had achtervolgd
en zich tenslotte tegenover Hotel Eden had
opgesteld. Nugpasseerde de man een steeg
je; nog slecht enkele schreden en ze zou
den elkaar voorbij gaan, doch plotseling zag
Sanders uit het duister van dit slop twee
andere gedaanten te voorschijn komen, die
zich, zonder een oogenblik te bedenken, op
zyn achtervolger wierpen en dezen voordat
hy" van den eersten schrik was bekomen, de
handboeien hadden aangelegd.
(Wordt vervolgd.)
