Goudsche Courant Zaterdag 3 Februari 1940 Tweede Blad 316 f)e waarde van verdragen. ITAtlE BOUWT EEN STERKE SLAGYLOOT. Eerst in 1942 zal het vlootprogram van Italië zijn voltooiing bereiken. n. I'M W\ Th. louuh. savtmett uiPSsiartAal vtrbopTh ONDER DE WAPENEN. De Nederlandsche taal komt in he/gedrang. Ilricvpn uit He Hnf«»tad. >ND 7M. Ill'LEX EBDOUW, jTei. üatti- |ga pryzto- TEK", Goud*. louterieea. Beta mooi» (work naar Vea w- T' Horloger, M. 0. 142. i. d. Huh* |aga vrij. d. biad. |lma Philip" j tspr. 25. Pr. Hendrik- Ierache S*' voll. Invf®*- ■f markt 1<"' raat 22- |H ujn belangrijke rade van Donderdag 2ó j^ouari hdaft onu minister van Buitan. 0&he Zaken aait uitdrukking gebruikt! 0 aan ruime (trekking had. Hij aprak van ^„tntrinateke wdarde van verdragen". D.t g 01 woord, aan ataataman waardig H y\ jgitn er het aan erf ander over Mggen. gan verdrag tuaachar. iwoa at ai en regolt 0, toeatand, zooals dezt op aan bepaald geveni ia. Mu komen ei menigmaal, one Hissiyk van den wil der enaeuiigon, in ei>n 0ttt landen of in alk vut Unue. veranoo fUgin, die teer diep op de sociale, econo- ■ueoe en geeatalpke gesteldheid van des 0U volk inwerken. Aan dien nieuwen toc- giad zyn allerlei gevolgen verbonden, dm Demand vroegup ook maar kon leunoeden. geou ign het teranderingen van zoonar.,# ^wentelenden aard, dat do geheide levena- viaie vun zoo'n volk tol onherkenbaar w»r gat toe I' gewijzigd en omgezet. Al liet greven, allo doelstelling is dan gericht op gngen, die men te vertep nlot in het oog vatte, terwijl doarcntcgpn do fliigen, welk', men altijd door van waarde h eft. geacn,, plataelmg van onwaarde of zelfs schadelijk ijjn geworden. Althans in HetVoog van dat mik of van de meerderhe'd rijne- leden. Ld mik een samenhang komt h, t voor, dat hot pad al» geheel zich voer oei, nieuwe tstk geplaatst ziet. Wanneer d't eener jet geval is, dan ia daarmede tevens de be pakking tot dat andere land, waarmede he-, na verdrag had gesloten'in dien ouden, tuns voomygeganen toestand, tot ln naai grondslagen gewyzigd. 3Vat zien wij dan? kit de v o r m, namelijk hotjgoheel der bo- pslingen van het verdrag, godloven,ia; maar dat de n h o u d, de toestand en de gesteld- leid van het land, hetwelk door dit verdrag ftbonden ia, volkomen anders is geworden. Hisr nu geldt het woord van de „intrin- tiake waarde" der verdragen. Mlnietor Kief- (os heeft daarmede willen zegden: een verdRig moet zoo zijn, dat het in stand blijft, ook als de toestand verandert; of ook indersom: als de toestand veranderd ia, dan moet men den geest, den inhoud van het widrag behouden, aan zijn vorm echter niet mot hand en tand vasthouden. Wat het zeggen wil, dat de inhoud van een volk veranderd is, willen wy nog nader Mchten uit te leggen. In de Fransche revo- intio Is het z6ó gegaan, dat de twee star- hu, adel en clarus, die voor 1789 het lanu «geerden, alle macht verloren, (erwyl de eene stand, die tot dien tyd ziclThad laten «geeren, de burgerij dus, alle maent in binnen kreeg. Het was een ander Frankrijk, ht zich geheel andere doeleinden stelde, ja, ach een geheel nieuwe taak in de gesciue- hnis ïag toegewezen. De nieuwe republiek melde zich de bevrijdende macht, die aan •He menschen in Europa het heil had te brengen. „Oorlog aan de paleizen, vrede aan hutten". Wy hebben het verhaal der fttnsche revolutie zoo menigmaal verno men, dat wy er ons geen rekenschap meer mn geven, wat het zeggen wil, zoo lef» in bet conservatieve Europa der achttiende eeuw te verkondigen. De burgery meeste ie; tin de staat! Het beteekende voor al die linden, dat de dingen op hun kop kwamen W liaan. Vtmuu, een dergelijk iets, maar dan in •eg veel girooter anneting, maken wy man-, oeue. uitmaal is het ae groote massa uer ■cuteuuen, oer aroeioeta en oer kleine lui- *n uit uen miuueiisuuia, a,e, t>y vomveeiti Ween land als ïtaue, oe maent in den staat keet veroverd. Wel zyn Oezen zeu weer woergesaust aan een „dictatuur", maar a,o •"der ol uuce moet, wat hy doet, vernal kn mu net oog op aie massa; aan haar taikt hy zyn macht. Dit zet alle verhouü,n- IU onderste boven, ln Italië zelf. En ln Europa. Want Italië Begeert nu een plaats •mnredig aan hetgeen zyn nieuwe macht, 6» massa der kleine luiden en arbeiden, tn levensinhoud noodig heeft. W*t is nu de waarde van een verdrag tnlk een land Is het den anderen sta- kn mogelijk met zyn nieuwe behoeften re- taling te houden en hot zooveel groot' r ""deel ln de verdecling van de macht ovor wereld te geven dan het vroeger be ta?,Dit is het probleem van dezen tyd. De tataeele afspraken vallen weg, wanneer ue •tanentaire behoeften van de massa, de tan*® economie dus, met allee, wat zy in- taredt, zich doet gelden. De vraag ry'st dar "ti of men met zulk pen land nog wel af- tanken kan maken! Want een wereld, "•"in geen verdragen meer mogiiyk iljn, onhoudbaar. Enkel die diepere sta*fe. *taowysheid, die besef heeft van de „ffl- ™taeke waarde", d-l. van de betrekke- 'Ekeid van alle vormen, kan'hier red. brengen. f Jon*»».. lodelwasiJJ] j b&fWr I lot 11uur «óór zonsopgang I tl)» gdulduignolan vorbo- ds»; kntpport Sm m 4* tooUrht» olt otwStiuti'n iALle hoeft .dezen oorlog mot ge- 1 wenscht. Cianos verklaringen over den lnnoucl van het vcrorag met Dultscn in'ui acu4in bnjkehi dut de Itollaalisciie legeoring nog mms tens twee jaar tijd noocug meende to heboen om oe eigen weormuent op voldoende storkto te bren gen, ltanë heeit wat het moeueriund betreft een zeer kwetsbare pusiue uoor de geweldig lange kusuyn en wat de ko lomen betreft een zeer kwetsbare positie door de georgrunsche ligging van Tri polis en Aocbsime, mot wtia laatste land 1 itaiie siecnts verbinding heelt aoor het j door de Britten betieerschte Buczkanaal. Deelname door Itaiie aan de zyue van Duitscmund aay, een conflict met Enge- land en Frankrijk is met kans op succes J siechts mogelijk, wanneer Italië fn a r 1- 1 t i m '400 sterk het ton minste de verbinding o^^A Mfddcliandsche Zee met het Noord^PPkaanscne Tripolis ongestoord kun handhaven. Musbouni heelt biyk gegeven van een vèr rentende visio op ac' strategisunu eigenen, weifce aap Italië door zijn geo- gruilsene ligging worden gesteld. Sulcis iHki hooit hy een viootyouwpoütrck ge voerd, welke thans vruchten gaat alwer- peiji. Nuuat ln de Jaren tussehen W en 'eü voornaamste doei der ltairaausche vlootbouwpoiiuek was tenminste ae p u- rilteit met de Fransclic vloot to I handhaven, kwam omstreeks 1930 in üeiji Itailuansehen vlootbouw pen verder strekkende ambitie tot uiting: con currentie met de Brltsche vloot. Slagscliepen, kruisers en onder zee booten worden gebouwd van oen type, dat met voor d|c beperkte atstanden der MipdeUandschci Zee, maar wegens groote aciierudlus cnl zworen bouw bestemd moest zyn voor optreden op de Oceanen. Ouue slagschebcn werden gemoderni seerd, nieuwe op stapel gezet. Maritieme en continentale politiek, Het ItiUiaanschc vlootbouwprogram begint echter eerst zyn voltooiing to na- deicn; in 1942 zal Italië acht moderne slagschepen bezitten. Maar thans kan de Itaiiaansche zeemacht alleen niet zoo danige kracht ontwikkelen, dat het met de zekerheid een BrltschFransche vlootmacht te kunnen verslaah en ver- dryven, den strijd kan opnemen. Daarom wachV Italië de mogciyklieid van gun stige combinaties af en bouwt het verder aan zijn vloot. Koe groot belang, maritieme problemen voor Italië hebben, biykt evenzeer uit de ontwikkeling dejr handelsschoepvaart als uit het bouwprpgram der ooriogsmarlnc. Nadat in de eetste dagen van September 1939 de Itallaahschc Oceaanscneepvaart was stilgelegd om de ontwikkeling van den toestand af te wachten, werd aldra weer de vaart ln allé richtingen hervat. En! de Itallaansche politieke positie naUwc banden met Duitschiand eener - zyds, gerespecteerd door de Geallieerden als gevaarlijken eventucelen vUand of tookomstlgen bondgenoot anderzyds bracht mee, jliit weinig schepen zoo vei lig en ongestoord dc Oceanen kunnen bevaren als de Itallaansche. Deze sche pen ondervinden van alle neutralen de minste hinder van de Geallieerde blok- kadocontrolc, en zyn hebben het minst te, duchten van de Dultschc dulkbooton Zoowel voor passagiers- als vrachtver voer ontstond er dan ook alglra een ware „run" op de Itallaansche schoepsruimte. Afgezien van de ramp der „Qraxlo", waarvan de oorzaak en het verloop niet geheel duidelijk zUn geworden, heeft de Itallaansche handelsscheepvaart tot dus ver haar werk met groot succes en groot' profijt gedaan. De voorwaarde daartoe: uitschakeling van onderlinge concurren tie der Itallaansche scheepvaartmaat schappijen, was aanwezig. Door do Ita- Uaansche rcgcerlng zijn deze maatschap pijen vereenlgd ln vilr groote groepen, de Italia", „Lloyd Trlcnstino", „Adrla- tlca" en „Tirrcnia' .welke alle een eigen taak en gebied toegewezen hebben ge kregen. Voorts Is een aparte schcepsbouw- maatechappU opgericht, de „I.R.I.", wel kt met regeqrlngssteun zorgt voor den bouw van nieuwe handelsschepen, In 1942 moeten 44 nieuwe schepen gebouwd zijn met een totaal tonnage van 2S&.000 bruto- tonnen. Momenteel beschikt dc Italinah scho handelsvloot over ongóveer 1950 schepen met in totaal 3.200000 brutoton- ncn. Deze schepen hebben vrywel zonder uitzondering een grootf snelheid. Deze breed opgezette Itallaansche han dels- en oorlbgs-vlootbouw is een duide lijke aanwijzing voor de maritieme oriëntatie der Itallaansche politiek. Italië kan van een handhaving der neutraliteit ln het huidig conflict groote economische voordeden verwachten. Tevens wordt dc strategische positie van Italië sterker, naarmate do krachten dor oorlogvoeren den worden verbruikt ln hun cnderlin- gpn strijd. Italië zal deze gunstige positie zeker willen handhaven; eerste eisch daartoe is echter, dat de ItailaaiiDcLc bjelangen, met name die in den Balkan, door dc oorlogvoerenden (en door Rus land) niet zullen worden aangetast, het- gëen Italië tot een stelling nomen en partij kiezen zou kunnen dwingen. De Itallaansche politiek, welke tot doel heeft de beveiliging en zoo mogciyk uit breiding van het tnons bereikte impe rium, alsmede de „bevrlJóLng van Italië uit de gevangenschap ln de Middelland- sifhe Zee", houdt de maritieme proble men dus op zyn minst zoo goed ln hei oog als de continentale, welke vooral be trekking hebben op het Donaubekken en den Balkan. Aangezien Italië uit marl- ticm-stratcgische overwegingen het oQgcnbllk nog niet aangebroken acht, waarop het zUn elsehcn Jegens Engeland en Frankryk dwingend aan dc orde kan stellen, ls de huidige oorlog voor Italië ungewenscht, Rome streelt dan ook naar een spoedig einde cn ln leder geval naar locallseering van het conflict. Debatten tusschen sergeant en adjudant. Aan wie de schuld? (V|an een gemoblliscerdcn verslaggever),» OVER onzen adjudant heb Ik IndcrtUd al eens geschreven, zoodat ik hem nlèt nader aan onzen lezerskring behoef vopr to stellen; Maar nu wilde lk u nog even ln kennis brengen met onzen „ser geant-toegevoegd", de rechterhand van den kapitein, die dezen herinnert aan meer of minder belangryke afspraken, de| binnenkomende orders registreert, In boekt, uittrekt ten nutte van het com- pagnies-orderbock, en oplegt ln den klapper; hy ls tegeiykertUd secretaris, archivaris, commissaris, hy behoort onji ééns een gevleugeld woord te gebrui ken tot het denkend deel van onze compagnie, die gaarne gebruik maakt van zyn systematisch ordenende, zonder schokken gestadig voortgaande arbelds- kracht In het dageltjksch leven rust op onzen cenvoudlgen sergeant die ztcli ln ol zyn vyftion dienstjaren dog nimmer aan een buitenmodelletje bezondigde de niet eenvoudige taak, toe te zien cn te bevorderen dal meer don honderd kin deren worden opgevoed, ln allo Chrlste- lUke en maatsyhappeiyke deugden, met andere woorden: hy lsëioofd eener open bare lagere school, en wel ergens ln Drenthe. Maai! de Drcntschc bleekneus jes moeten het] sedert 29 Augustus zonder hun „bovenmeester" stellen, een ander g|en, wanneet dc troep ls uitgerukt, de njicnschcn van den binnendienst de gan gen aan hetVschrobbcn zyn, en de ser geant van de \eek nog niet terug ls van het ziekenrapport, dc .debatten eens kun- nen beluisteren op ons compagniesbu reau. Eerst hebben de kapitein en dc ad judant wat oude mobilisatie-herinnerin gen opgehaald.- maar daarna gaan die twice ouwe rotten den „scrgcant-tocge- vloegd" even ln do veiling nemen. „Dat ondcrwys tegenwoordig", begint do adjudant, „dat ls geen cent waard. ,Wat ze weten moeten, wordt zo niet geleerd, cn wat hun geleerd wordt, dat zUn ze een uur later vergeten. Als ikj het voor het zeggen had..." „Adjudant wat hebt u nou voor vor stand van onderwys", zegt vcrontwaar- ilgd onze sergeant. „Praat liever over ienstzakon, daar bent u ln thuis." Do adjudant ls echter, geiyk zoovele lieden, doof aan het oor, waaraan »liu niet, hooren wil, en vervolgt onverstoor baar: ,,'t Hcole lager onderwys kunnen ze van ml] cadeau krygen; onder die tiachtig jongens, die hier liggen, zyn er Ïilsschicn tien, die bchoorHJk hun Ne- erlandsche taal kunnen schryvcn!" Aan wie de schuld? Dc sergeant vat vlam: „Dat ligt dan. 4an die jongens, maar niet aan het on derwijs!" Waarop do kapitein, met een knipoogje naar den adjudant; „Nee, het ljgt niet aan de Jongens, cn ook niet aan pet onderwijs. Het ligt aan do onderwlj- Mrai" zgl zyn plaat* wel hebben lngonomen, Miuir nu la do sergeant hcclemaal op rhbester trok zyn ouwe sorgeants-pakje den/ichtcrsten zolder, en vol vuur ver- fl an, reisde heel Nederland door, en vemL^dfimgt hy èn hot openbaar lager onder in ons depot zyn mobUlsntle-bcstom- wijs, èn dc onderwyzero, tegen do aan- mlng. Hetgeen overigens heelemaal niets tyglngen zijner superieuren, die hom bysonders ls, want op dien gedenkwaar- dlgon dag drden ettelijke honderddui zenden Nederlanders precies hetzslfde. ns moest u op sen ruttigen mor- het vuur zoo na aan de schonen legden. Nu ls het con feit, dat het schriftelijk werk v|jn de meeste roeraten slechts zeer middelmatig vsn teel en etljl U. ven sen loopende hand is by vrywel niemand sprake, en de spelling van sommige woor den getuigt vaak van een ongebreidelde tantasle. Uit de schriften der recraten Van onze compagnie verzamelden wy de volgonde bloemlezing: „Strcldgassen zUn gemlese verbindin gen, die "reeds een kleine hoeveelheden schadelijke Inwerking hebben op het mcnschelijk organe, en die aangewend wordtgop vers-dool te beryken." In ge woon Noderlandsch betoekent bit: Stryd- gassen zyn- chemische verbindingen, dl* reeds ln kleine hoeveelheden schadciyke Inwerking hebben op het menscholijk organisme, en jdlo aangewend worden om een govechtsdöcl te bereiken. Hot pontserwagenafWcergcschut hoe'ft ccn „vlleber" van 4,7, men schiet er mee op „banzcrwagens", het richten geschiedt met oen „verzie*", men kart het geschut ook „ullfazle" geven, op „zichzach" na derende doelen kan ook geschoten worl den, het stuk wordt getrokken met ceri trekker, bestuurd door een „schfcur". Maar in plaats van „motortrakstic" kap men ook „mantrekkrngtf" gebruiken. Dc kamerwacht staat op by do „ru- vye", of ook by do „refelljo", cn brengt rapport uit aan de „genant van dc weck-' wten hy dc klas „prozond" meldt. „Men onderscheidt de volgende stra-j fen: ligt, verzwaar cn streg arct". By het schieten moet men letton op de „koorretsl" van den zjjwlnd (bedoeld correctie), bi] dc „open gnun" van het sluitstuk moet !men op de „vijlighyd.s pal" letten, en ook dc „slachtveer" i lf> ton bclahgryk onderdeel. „Welke vcrzldrstand gebrykt men bij de nadering van een bonzerwagep'f" schreef een dei! Jongens in zyn schrifi „Hot stelen van het verzlcr geschiet alsvolgt...", onthult een ander, maar achteraf biyktldat van diefstal heelc maal geen sprake ls. „Ik geef toe" zegt nadrukkelijk onze sorgeant-toegevoogd, „dat dc resultaten van ons lager ohderwijs Inderdaad tegen vallen, maar vergce\ niet, dat het les raster de laatste Jaren absoluut over laden ls geworden met dingen, die mlsl- schlen wol nuitig/ maar niet bepaal* noodzakeiyk wivrcp. En daardoor zyn natuurlijk de j hoofdvakken schryver lezen, rekenen, Nederlandsche taal, l i het gedrang gejtomen." „Dan moet dat veranderd worder, vriend", decreteert dc adjudant, die al on toe Mussollnl-nelglngcn vertoont Maar onze so|rgcant voelt zich op dit terrein heer cn' meester: „Laat' dat nou maar aan de pnderwijsmenschen over, adjudant. De hoofdinspecteur by ons ln het noorden ls al tijden bezig met de vereenvoudiging van hot lesrooster, en heeft onder meer een leidraad uitge geven, die de [moeite waard ls om to lezen. En als nqu overal de nieuwe spel ling Ingevoerd werddan zouden we nog weer een fllnken stap verder zyn." Crltiek oefenen ls gemakkciyk, maar hoe verbetering te brengen ln deze zaak? Cursussen ln lezen en schryvcn voor hen, die daarain behoefte gevoelen 't Is gauw gezggd. maar ln de practyk biykt, dat de belangstelling voor derge- ïyke leergangen slechts accr gering ls, en ccn steeds dalende terfdenz vertoont Wil hebben h|ot ln onze compagnie ge probeerd, maar het werd. op z'n zachtst uitgedrukt, geen succes.* MDCZVI. ,,Het Gouden Hoofd" In enkele Haagsche dagbladen is een ni'*( on-interessante en zelfs tot zekere hoogte leerzame polemiek gevoerd over een onder werp, ëat ons ook altiid nocal na aan het hart ligt. Ieder, die den Haag (.0ji maat even kent, kent de aloude Groenmarkt, waar bet stadhuis staat met pp den achtergrond de groote kerk. Hier is altijd l\et centrum van do stad geweest al ia het begin, de oei. cel van otvze stad, in de onmiddellijke nabij hcid daarvan gelegen. Hoe in oude tiiden die Groenmarkt er heeft uitgezien, kurnen wü alleen van oud platen en teekeningen leèren, geleidelijk zijn alle oude eerbiedwaardige gevels ver dwenen. Tegen het kleine maar fraaie stop- huls zUn allerlei leelijko puisten aansc houwd, die later door de gemeente zijn aart- gekocht en in plaats van afgebroken. |n dienst z*n gesteld van allerlei gemeen tel yije administraties. Van de zestiend© of zeventiend© eeuwsebe füobpuwen Is niets meer over. Op den hoek van de Groenmarkt en de Hoogstraat staat het overbekende café „Het Gouden Hoofd", bU ieder die den Haag bezoekt stellig niet onbekend. Ook dit aloude gebouw heeft in den loop der eeuwen geleden onder het van dalisme van de bouwkunst tot het een mon stert van leciykheld was geworden. Thans wa* het aan een restauratie toe en ziet, het wonder gebeurt, men laat toe, dat dit ln zijn ouden atUl zal worden opgetrokken. In een onbewaakt oogenbllk heeft de befaamde Schoonheidscommissie dit plan laten paaaee- ren. Misschien heeft ze het voor ultra-mo dern aangezien omdat het niet te gelooven ls dat zy zoozeer vmn gedachten Is veran derd. Een oogenbllk doet het wat- vreemd aan als men plotseling dezen typischen gevel voor zich ziet, die bovendien ln deze omge ving past alt een vlag op een modderschuit. Indien echter dit. eerste een begin ia van een her-bebouwing van de Groenmarkt don iz zeker deze nieuwigheid toe te juichen. Maar nu de aruhitocten! De polemiek die thans gevoerd wodt, is vooral leerzaam voor hun... mentaliteit, In de eerste plaat» loopt het om de vraag of nabootsen van een be paalden styi geoorloofd ia en den naam \an architectuur verdient. Natuuriyk wbrdt deze vraag door velen ontkennend beantwoord waarbij dan met veel ophef van dë schep- pende cultuur der architecten wordt gosprn. ken. Dat klinkt, maar men behoeft de pro ducten van die schetopingmcultuur maar even te aanschouwen omtr zien, dat zy alle pre cies gelijk zyn en Let dc door lokale om standigheden onvsrtnjdeiyke variatie t als twee druppels water op elkaar gclyken. EÉn van de grieven tegon het z.g copiee- ren van de oude atylen is het, dat men er de moderne gemakken en verbeteringen in aanbrengt en dat men tracht deze te ca- moufleeren. Radiatoren van centrale ver- wjarming zyn inderdaad niet uit den ouden tyd. Men zoekt nu een oplossing waarbij deze nieuwere dingen kunnen worden aan gewend zonder dat zy het qude uitcrtlyk aantasten, is dat nu een zonde tegen tien styl 'f Hier en daar is het soms niet moge lijk precies aan do oude vormen te volde-n omdat de eischcn van hygiëne, van voor zorg voor brandgevaur enz. nu eenmaal an ders zyn, maar ook hier ipast alles zich aan. Verder dan noodibkelyk is, gaat het echter niet (jDc architecten willen graag, hetgeen be- grypelyk is, eigen scheppingen op de were! brengen. Het blykc echter al lang, dat n.on over het algemeen niet veel voor dje kunst- producteri gevoelt en dat er ceel meer ver. langen is naar hel klassiek Nu eind'dyk eens een begin mot den terugkeer daarheen is aangevangen, zu U' er wel mee.- volgen. Ons land biedt no<-, cel kiarsieks op houw gebied; in den Haag is er weinig. Behalve het Binnenhof s bet er fcipenlyk zeer schaarsch mee gest;ln. Ook in de oude .stad is alles verdwenen, li'er en daar is er nog eens de top van ten gevel die aan ouden tyd herinnert, maar het onderdeel van de pui is dan al gemoderniseerd voor een w.nkel met spiegelruiten. 1 eeljjker oplossing van het bouwprobleem i» moeilyk denkbaar, liet lykt ons altyd nadselachtig hoc men dit kan goedkeuren. Natuuriyk is b'j dc restauratic van Het Gouden Hoofd nog eens de geschiedenis van den bouw van het tcidscho Stadluis tor sprake gebracht. Hy. is de gfti-f der archi tecten dat men d iar achter een oude geco- pieerden gevel een modern gebouw h eft gesticht. Wat dal voor grief kan zijn, is ons niet duidelijk Wil men dan eischcn, <iat geen gebruik gemaikt wordt van moderne materialen, ais beton enz., omdat me i daar over vroeger niet beschikte? Wanneer het op een duur mocht gelukken in de residentie de oude Groenmarkt weer haar oorspronkelyk uiterlijk tegcvn dun zou dit een groot© verbetering zyn. Heeft Brugge niet hetzelfde gedaan on blijft me nig stadsbeeld elders niet met zorg bewaard orpdat het zoo mooi is? Merkwaardig is het dat de architec'en geen verantwoordelijkheid willen aanvaar den voor de vele misbaksels die er in den loop der tUden zyn gejwhapen. Vonden -le bouwmeesters die toen/ook niet mooi? Nu ten volgend ges 1 azht- ze verafschuwt, ml krijgt het pubtiekjret op zyn ©ofd dat hit dergelijke monsters liet bouwen, alsof ii,t publick toen niet gevaren hoeft op bet kom. pas der architecten! leder petU heeft zhn eigen bouwerij, zoo schreef een architect, maar dsn moet men ook niet op ander gety neerzien. Het ia niet bekend of het dc bedoeling is met den aanvang die gemaakt "is in het cen trale punt van onze stad voort te gaan. Er I;, daar oen -puzzle op te lossen n.l. wa' er gebeuren moet als eenmaal het nieuwe stad. huis gereed ia en het oude dus vrij komt Zal men het dan ontdoen van al zyn uit wassen zoodat het oorspronkelijke overb'bft en zal men dnart>y de omgeving aanpassen Misschien ware het gowenscht daar eens over na te denken en daaromtent een be- stlsslng to nemen voor men verder gaat m«t d' restauratie van dc omgeving. Het zou lang niet onaardig zijn wanneer op deze historische plek eens een geheel ander ka rakter aan de panden werd gegeven dan thans het geval la. Maar wij zijn beducht voor de anrhL tocten, die het onderling'zeiden of nooit eens zyn en el knar's werk nimmer weten te waardeeren. Liever een goede kopie dan een slecht origine» 1 geldt bij alle kunstwerken en zeker by de, producten van de architec tuur waar de levensduur van het product dlkwyis eeuwen overtreft. De polemiek heeft ons wel geleerd met ai te veel naar hen te luisteren.,. HAGENAAR.

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1940 | | pagina 5