JIU-JITSU Omstreeks middernacht Het verschil tusschen waarheid en werkelijkheid Hoe wordt zoo'a teekenfilm gemaakt? 2 BOEKBESPREKING "O (Slot volglf Zaterdag 6 April 1940 ZOO FILMT HOLLYWOOD HOLLYWOOD Is een krankzmnlgengestixht. Pen normaal mensch houdt hét er niet uit De meesten zoeken echter den weg» van derf minsten weerstand en worden er zelf gek. Slechts enkele onbuigzame karakters weigeren. Het zijn de buitcnlandsche stars en regisseurs, die gedesillusioneerd naar hun vaderland terug- fceeren Onze landgenoot Willy Waterman, die een tijd lang in Hollywood heeft gewerkt, wil ons dit plechtig, met de hand op het hart, wijsmak>n in een boek dat tot titel draagt „Amerika filmt" en tot ondertitel: „Een visie op Hollywood en op Hollywoods wonderlijke werkwijzen", royaal uit gegeven door de N.V. „Het Nederlandsche Beek huis" te Tilburg. Doch ondanks zijn stellige verzekering, dat het de waarheid is, de gehèele waarheid en niets anders dan de waarheid, zal menigeen na het lezen van zijn boek zeggen: „Waterman over drijft vreeselijk". Maar vergoelijkend voegt men er aan toe: „Hij overdrijft amusant". Waterman biyft er niettemin bij. dat zijn, waar heid de werkelijkheid is. Hij haalt zijn schouders hulpeloos op, breidt de armen uit en herhaalt: „Ik kan het niet helpen.... Zooals ik beschre ven heb hoe een film tot stand komt, zoo is het. Zóó krankzinnig als ik het verteld heb, zoo wordt inderdaad het epos gedicht, dat u ontvoert. Zóó worden de meesterwerken gewrocht, die het hart der were!;! doen trillen!" Te rekenen naar den gemiddelden Ne«|erland- ichen standaard hqeft Waterman in Hollywood geen enkel normaal rh^nsch ontmoet. Het risico Van een losloopenden gek bij ons, zegt hij, is, dat wordt opgesloten, of dood gaat van den honger, of een ongeluk krijgt, of in de gevangenis terecht komt. Ditzelfde risico loopt in Hollywood een normaal mensch. Maar nu moeten wij even teruggrijpen in Watermans eigen inleiding tot zijn humoristische visie op Hollywood. Hij heeft nJ. al eerder gezegd, dat 6Q pCt. van de bevolking van het film-Mekka uit genieën bestaat. Dat kan óók overdreven zijn. Maar deze erkenning maakt zijn humoristische Visie als psychologisch document tot op zekere hoogte waardeloos. Als hij immers beweert, dat het artistiek creatief vermogen van een natie in Hollywood is opgehoopt, zal hij toch genoodzaakt xyn, zich op te werken tot een andere visie op zQn sujetten dan hij nu ten beste geeft, ook al x gaat alles wat genie heet in' den dollars-distilleer ketel met heel de kraam van blondines, wise cracks, mooie beenen, songs, camera-visie, fee- ^ling, actie..humor, trucage, sentiment, sensatie «n bet werk van de beste publicity-experts. Het geniale heeft altijd iets eigenaardigs. Hij beweert echter, dat hij seenario-besprekin- gen heeft bijgewoond, die 300 dwaas waren, dat hij de grootste satyricus van de wereld zou wor den genoemd.als hij er een stenografisch verslag van gaf. Hij heeft dit nagelaten, want hij verza melde at ztjn Indrukken en verwerkte ze ia een roman, die de beele wordingsgeschiedenis Van een film oihspant.' gezien in het licht^sm zaK £e fantastjsvh gekke besprekingen, jpe cióïje con versaties in het boek zullen dus wel een afspiege- Bag vormen, vugewraakte Bcertai4o4*eSpre- kingen. Maar zóó dol zijn die conversaties niet. Op veel dwaasheid in het boek past een sleutel formule, welke in de heele tooneel- en filmwereld bekendis, te weten: Nooit elkaar den indruk te geven dat men van het werk iets verwacht. Artisten hebben iets kinderlijks bij den arbeid, zij zijn ook in hooge mate bijgeloovig. Wie-trr artisten wereld per ongeluk bet woord succes^in den mond neemt, wordt uitgekreten omdat hij zoo onmogelijk dwaas is. te veronderstellen, dat er ook maar één losloopende krankzinnige zou zijn, die het resultaat van het werk zóu willen zien! Geen gelegenheid laat men voorbijgaan om zichzelf en zijn genooten wijs te maken, dat alle inspanning vergeefsche moeite is omdat de resultaten óch erbarmelijk worden. „Zegenen" heet dat in de kinderwereld bij het knikkeren en er fc^rdt een magische werking aaj toegekend» Als er ^én on der een potje van 25 voortdurend prevélt „Ik win het tóch niet, ik win het tóch niet" loopt hij zelfs kans, een pak slaag te krijgen omdat hij het lot. ie zijnen voordeele probeert te '>ezweren. Dus als regisseur Levinski in het boek van Wa terman zijn als zoethout uitgekauwde sigaar even uit den mond neemt en zich in een hartstochtelij ke veroord eel ing van het prul-scenario te buiten gaat, helpt hij den scenarist hopen, dat het ten minste niet aan het scenario zal liggen als tie film duikelt en de regisseur hoopt onderwijl vurig, .dat. de scenarist de hatelijkheden over het scenario met evenveel knettering zal retourneeren, want misschien, heel misschien, zullen de goden dan toch ook de regie gunstig gezind zijn. Hoe fantas tischer de uitdagende critiek, hoé meer kans men hoopt te loopen, dat de gebfden \erhoor<! worden. Hoe lager de verwachtingen worden ge&teïd en hoe spitsvondiger de redelijkheid van die zeer, zeer lage verwachtingen wordt, gemotiveerd, hoe dieper allen onder den indruk komen van de mo gelijkheid, dat zij toch bezig zijn aan iets, d:rt de wereld veroveren zal! En in die spanning van het magische hocus-pocus geeft men zich voor hon derd procent aan het werk in diepen deemoed zwoegend, elkaar striemend en vernederend en daardoor sterkend fn het besef, dat het publiek pas tevreden is als er bloed heeft gevloeid. Dit kimde)] ij ke schuilevinkje spelen met den angst voor „sof" heeft Willy Waterman, schijnt het, nkt geheel begrepen maar in zijn trouwhartig geschreven boek vintk men materiaal te over om het raadsel, hoe het komt, dat Hollywood een krankzinnigengesticht lijkt, terwijl het toch boor devol genieën is» op te lossen. Mén mag daarbij in aanmerking nemen, dat de Amerikaansche artist nog wel wat uitbundiger in den intematkmaleh kunstenaarskolder ia don de Europeaan, want de Amerikaansche man in het al gemeen door zijn licht ontvlambaar enthousias me eigenlijk een groot kind, zegt Willy Water kan zelf, een groot kmd, ondanks zijn sigaar en zijn snelle auto. Wie m Amerika aarden wil, moet trachten zich daarbij aan te passen. Waterman is in deae aanpassing slechts ten deele geslaagd. Hij heeft, nadat bij bekomen was van zijn aan vankelijke verbazing alles is er zoo groot, aoo druk, zoó snel teveel*gelet op de duizenden fouten» die men er- op elk gebied begaat. Spot zuch tig beschrijft bij de gebeurtenissen aan board van het schip, dat uftgéhist is voor een fiimexpedRie in de StiUe Zuidzee, inderdaad, de poppenkast is soms ongelooflijk. Maar artisten, in bet bijzonder Omslag van het boek van Mettes. Amerikaansche artisten, kunnen niet anders zijn, Het tooneel met den barometer, de klucht met den zeeziektedrank, de scène met den verbolgen ka pitein, die het wonderlijke pullovef-vplk maar niet in de sloepen kan krijgen, als hij de schuit met eert gebroken schroefas in vliegend weer over het gordelrif van een atol jaa$*t heel deze hurly- burly is met satyrieken wellust beschreven,*?naap men mist in het boek toch wel eenige psycholo gische motiveering of verklaring van al het gekke gecloente. Niet dat Waterman zijn roman had moe ten bederven met wijsgeer ige beschouwingen, maar hij had de romanstof deugdelijker kunnen fundceren in een geestiger en doorzichtiger struc tuur van'dialogen en srtuaties. Hij profiteert nu wel erg van de vriendelijke tegemoetkomendiypid van den lezer om het verzoek, in de handelende personen geen bestaande fjguren te willen zien, naast zich neer té leggen en zich van de Olympi sche goden, die hy ten tooneele' voert, b.v, van een I^eviruski, tóch het gesneden beeld van een Lu- bit.sch te maken. Het is nootHg, want zonder den steun van zulk identifkeeren zakt het boek, dat geschreven is met ken nel ij ken afkeer van eeuw ig- heid«nvaarden, als een ie slappe gelatinepudding in elkaar. Men moet ate lezer het beeld, dat Water man van Hollywood ophangt, voltooien met wat gracieuze fantasie en met cjj tikje wijsgeerigheid, dat een mild licht over de absurditeiten werpt. Dan pas gaat dit boek leven als een document hu- main. als een stuk bezielde werkelijkheid, waar van Waterman zegt, dat hij haar ondanks alles heeft liefgekregen. Berst was'hij onthutst, daarna had hij het gevoel, dot hij homerisch moest hoo- nen, maar een vriend onthulde hem den humor van Hollywood. Was hij nu een uitstekend roman cier geweest en had hij de stof wat dieper kunnen laten bezinken, don heul hij met zijn ketvnis van zaken een uitstekend boek voor alle tijden kunnen schrijven. Hij zou dan ook zeker niet verzuimd hebben, er de psyche van de vrouwelijke star in te betrekken. Van dit romantische elesnerrt. heeft hij afstand, gedaan, omdat hy zijn hoofdfiguren met het probleem heeft laten worstelen, hoe van een film zonder vrouw, opgezet „in a hurry", om dat de „big" Bigard van de Amalgamated Super Films Company een afleveringsdatum kwijt was en de kans verspeeld had om-nog met de advoca ten van één of andere Garbo een bevredigend ac eoord te treffen, een wereldsucces moet worden gemaakt. Hetgeen gehikt, op z'n Amerikaansch. Met dat al is Waterman er toch in geslaagd, de „waartieki* zóó komiek te onthullen, nochtans zonder dat bij ^'Werkelijkheid in haar faacmee- rende gedaante ontbolsterde, dat de lezer zich een kriek lacht en morgen toch weer net aoo graag naar de bioscoop gaat als vóór zijn „ontgroening". Zaterdag 6 April 1940 mecle de zadew worden; weggeschoten. Als veeren dienen schotten van- het vruchtbeginsel; die bij toenemende droogte steeds sterker de neiging heb ben zich kurkentfékkervormig op te rollen. De spanning ontstaat doordat de kurketrekkers aan één zij-le de gave., hebben vocht op te nemen en zich dus kunnen uitstrekken of samentrekken. Tenslotte slaagt de veer er in de vrucht los te rukken uit het kelkblad om zich dan met vrucht en al weg tel1 slingeren. Twee zaden hebben zich losgerukt (foto 2) de kurketrekktrs vormen zich. De uitstaande haren lagen eerst in overlangsehè voren, zij bevorderen nu het loskomen en wegslingeren. Foto 3 laat den toestand even later zien. Al draaiend rukt het zaad zich 1 os en springt W£g. Als het heeft geregend (foto 4) Jfeemt de kurketrekker weer zijn oor- zpronkelijken gestrektén vorm aan. De vochtige, dus weeke aarde vergemakke lijkt het hl den grond boren van hel zaad. Onder den invloed van den wind en de zorh begint de kurketrekker zich weer Ce herstellen^ daar de onderzijde langzamer droogt dan de bovenzijde "(foto 5). Daar het h.arige uiteinde van het zaad door de aardkorrelfjes wordt vast gehouden, brengen de spiraalvormige wendingen, die in tien 'kurketrekker ontstaan, het in een draaiende bewe ging (foto 0). Door de voortdurende wisseling van regen en zonneschijn, ja zelfs door de kleinste wijzigingen in den vochtig heidstoestand van de lucht, blijft de klaine boormachine gestadig aan den gang (foto 7). Steeds dieper wordt het zaad in de Vervolg van pag. 7 De kersenboom brak tenslotte, doch* toen de storm wat was geluwd, stond de walg er nog even fier en onaange tast. In dat meebuigen vond deze Ja- pa nnei- dè grondgedachte voor een ver dediging-methode van den mensch bij onverwachte aanvallen van een zooveel sterkeren tegen>tander. Het is vooral de Russisch-Japansche oorlog geweest, die de aandacht der wereld vestigde op het Jiu Jitsu. Japan ners werden uitgenoodigd naar Amerika te komen om daar hun kunst te Tlemonstreeren en door hun over winningen op menscliemröie hen in ge wone omstandigheden. hebben vermorzeld, wisten zij kinderen van Uncle Sam voor hun werk te inte resseeren. Het verbreidde zich steeds verder en het is thans ook in JDuitsch- land, o.a. onder de» soldaten, zeer jvopu- lair. Het blanke ras fmeft er zich van. meester gemaakt, m^Sf'toch kan me» zeggen, di£t hef Jiu Jitsu een specifiek» Oostersch wapen is. omdat lichaam en geaardheid van den Japanner zioh er beter toe leenen dan het over het alge meen forschere, althans n^inder buig zame type van den blanke. aarde gedreven, waar het den winter doormaakt, om in de komende lente weer bleek rose bloemetjes in de vel den en langs de wegen te voorschijn te tooveren. Mijn Vrouw \oordt altijd historisch als ik ten* een keer wat laat thuis komt Je bedoelt toch zeker, dat zij dan erg kwaad wordtf Neen, historisch.... want dan rakelt zij altijd mijn heele verleden op Sóndagsnisse). <►000000000000000000000000» j Vcrmtg ran pag. 11 Nor is or eren scenario. Pan konvn ,u> „animators" en hou werk is waarschijnlijk het moeilijks! en in ieder get al het meest ttjdroovend. Want ai) moeten de actie aan de ont, worpen figuurtjes geven, met al did fijne details, die bfj\ oorbeeld een wi» Heiende gelaatsexpressie met itch met» brengt. Iedere figuur wordt door eet! aparten teekenaar uitgrw eriit en dei» wordt eigenlijk net ets een toooeela» teur voor een bepaalde rei uitgekozen, wegens rijn geschiktheid troor het teg. kenen van een bepaalde figuur. Iiy bestudeert de origineeie ontwen pen en modellen, maar evenals by een acteur is het resultaat afhankelijk van zyn mimisch vermogen en meeg in het bijzonder van rijn eigen gelaat» expressies, die hem via den spiegel lol leiddraad dienen bij hét teekenen rag zijn sujet. Het moet grappig rijn des, teekenaars aan het werk te sten. tets wijl ieder de figuur speelt, die by te» kent. En nog steeds is er geen scenario...] (Vervolg van pag4) Van belang was voorts het feit, dat hij in het bezit was van een huissleutel, die hem in staat stel de de villa ongezien binnen te drin gen. De sleutel in kwestie was hem bij een /vroegere logeerpartij ter hand gesteld'en hij had yevzuimd hem te-^. rug te geven. Volgens schatting be reikte hij tegen elf mrr de woning van zijn tante, ging-binnen en verschool zich in een kamertje naast de hall. Hij had het licht niet opgedraafd en de deur op een kier gelaten, zoodat by het oog had op de voordeur en. de gasten kon zien weggaanIndémaod zag hy reeds vrij spo^ig het echtpèar Bonton vertrekken. Het wachten was nu op Lescandièu, die echter geen haast scheen te hebben. Nadat Gustave een igen tijd op den uitkijk had gestaan, begon het wach ten hem te vervelen. Ook gaf hij er zich rekenschap van dat" zijn tame wel eens minder ingenomen zou kun nen blijken met hot bezoek, zoodat het mede uit tactisch oogpunt aanbe veling verdiende, het onderhoud tot den volgenden morgen uit te stellen. Even onopgemerkt ais hij was geko men, had hij het huis weer verlaten, om, alvorens zijn kamer op te zoeken, ln een restaurant nog iets te gaan eten. Het spreekt vanzelf, dat "dit relaas bij inspecteur Mercadier. die het on derzoek leidde, niet in goede aard3- viel. Meer waarschijnlijk leek het dat Gustaee wel degelijk Lescandieu's vertrek had afgewacht, om vervolgens een aanval te doen op de safe. Veel hing af van het juiste tijdstip, waarop de moord werd gepleegd. En de op lossing van dit probleem viel Merca dier als het ware in den schoot. De aanleiding hiertoe was de ont dekking van twee tot dusver onopge» merkt gebleven schoenafdrukken in den tuin van „La Mortola". Deze af drukken, veroorzaakt door één-en-den zelfden rechterschoen, bevonden zich op een afstand van circa drie meter van elkaar» in het bloemperk, gren zend aan den zijmuur van het huis, Vlak naast den grasrand, „die bedoeld perk scheidt van het parallel looperwie grindpad. De voor de hand liggende conclusie was, dat iemand blijk baar om gerucht te vermijden zich in het duister over den grasrand, ia plaats van over het grintpad, bad voortbewogen en by vergissing tot tweemaal toe ia het bloemperk was gestapt. De opsporing van dezen wandelaar was kinderspel, dank zij het feit, dat de afdrukken kennelijk afkomstig wa ren van een schoen van militair model Dienstplichtige Durand, J. van het zooveelste regiment Alpen jagers, mo menteel met ziekteverlof thuis, had Zijn hart verpand aan Lucille, het lin- nenmei'sje. Zij, van haar kant, had een zwak voor uniformen en niets zou hun geluk in den weg hebben gestaan, wanneer niet wijïen mevrouw De Lar- cy, in onredelijk conservatisme, de aanwezigheid van vreemd manvolk in haar huis had verboden. Dit laatste verhinderde Lucille echter niet, om, als, ze de kans schoon zag. Durand J. In de keuken te ontvangen, waar het paar door het overige personeel ge woonlijk alleen werd gelaten. Ook op dien bewusten. avond was de jonge man door de achterdeur de keuken bin nengeglipt, waar Lucille hem met het restant van een gebraden ree-rug wachtte. Om even over halftwaalf«w*a Merrien, na het souper van mevrouw De Larcy te hebben opgediend, in de keuken verschenen om den bezoeker tot heengaan te manen. Deze was ook inderdaad spoedig daarop vertrokken, alweer via de keukendeur, die Lucille achter hem sloot. Op weg naar den uitgang passeerde hij het venster van den blauwen-saIon, waar nog N^jht brandde. Onwillekeurig wierp hij eeïï-'i blik naar binnen. Hierbij viel zyn Vjg toevafiig op de electrische klok. HcV^ was op dat ©ogenblik precies kwart voor twaalf. Mevrouw De Larcy be vond zich alleen in de kamer en was juist bezig met haar laatste sandwich. Plotseling stond zij op en liep in de richting van de schuifdeur, waarnwe zij uit het gezichtsveltL^van Durand verdween. ^Juist toei^hy zich omdraai de om verder te gaan, hoorde hij bin nen een doffen slag. Op dat oogenblik had hij er gpen bijzondere aandacht aan geschonken. Achteraf echter leek het meer dan waarschijnlijk, dat op datzelfde moment mevrouw De Larcy doodelijk getroffen in elkaar was ge zakt. En daar Durand met de meeste be slistheid verklaarde, in totaal hoog stens eenige seconden stil te hebben gestaan om naar binnen te kijken, was het tijdstip van den moord hiermee nauwkeurig bepaald. Hier volgen eenige bladzijden uit net notitieboekje van inspecteur Merca dier, bevattende alle hem ten dienste staande gegevens betreffende de wijze» waarop de diverse bij het drsrma be trokken personen den BOodtakUgen avond hadden doorgebracht. 1. Mile. De la Touche» Nam tij dens het bridgespel in den blauwen sa lon de honneurs waar. Zocht tusschen 10.30 en 10.45 haar kamer op. Werd om 10.50 in bed gezien door bet kamer* ^eisje Yvonne, die haar een warms kruik bracht. (N.B. Geen alibi. Even wel schijnt het uitgesloten, dat zij iets met den moord te maken heeft. Zij eix haar zuster leefden ia de grootste har monie). Opmerking: Bovendien vrijwel on denkbaar, dat een vrouw den moord heeft gepleegd, aangezien de daartoe benoodigde kracht stellig grooter was dan die-van den gemiddelden man. 2. Het echtpaar Bouton. Wertf kort na hal/twaalf voor zijn woning afgezet en heeft zich direct na thuis komst ter ruste begeven. 3. Lescandieu. Heeft de villa op een niet te controleeren tijdstip verlaten. Zijn huishoudster riwft hem om kwart over twaall hoor en thuiskom,^; 4. Merrien. Ging kórt na half- twaalf naar bed. Geenjajfbi. 5. Vrouwelijk personeel. Geen alibi. Zie opmerking. d. Gustave. Geen alibL Werd pas om kwayt over twaalf ia een restau rant gesignaleerd. 7. Louis Pistonnatto, alias Le Louche. Heeft zich van circa tien uur '8 avonds tot twee uur 's nachts opgehouden Jn café TEscargot. Hij is de eenige met een onaantastbaar alibi. 8. Dienstplichtige Durand J. Heeft onlang* zijn rechterarm gebroken. Is ongetwijfeld te goeder trouw, ook wat betreft jiijn verklaring aangaande bet kritieke tijdstip. 9i De chauffeur VerdHer. ƒ- Heeft, na het echtpaar Bouton te hebben thuis gebracht, een naburig café bezocht ca daar v^ji twaalf tot één gebiljart. Opmerking: Het schijnbaar zinloof vernielen van de overigens waarde- loozen schilderijen bewijst in ieder geval, dat de dader géén vreemde Is geweest. Dit vandalisme moet wellicht worden opgevat als de reactie op een heimelijken afkeer, de uitbarsting van Iemand, die vroeger nooit voor zya oordeel heeft durven uitkomen. De mtedaad, aldus inspecteur Mercadier, zijn geliefd stokpaardje be rijdend, te een loterij, maar dan een.' loterij met vrijwel uitsluitend nietext. Ik wil natuurlyk piet beweren, dat aliè misdadigers, of b#jna alle, in de gevan genis of op het schavot belanden. Een zeer groot percentage loopt vrij rood. Maar dat wtf niet zeggen, dat zij ook Inderdaad hun straf ontloopen. Hon etnaf komt. Van binnen "tót. Het ln.de voortdurende angst voor ontóekfciftg; die hun bet leve» vergalt. Maar om nn bij €ie affaire De parcjT te blijven; ik zal de laatste zijn mij e>^ •p te beroemen, du ée dader binnefT twee dagen achter slot en grendel zMkpj, De kwestie draalde ln hoofdzaak oni een bagatel. De rest..».- nu ja, trf beetje routinewerk! Hoofdzaak was c* verklaring van Jean Durand. Zondek het zelf te beseffen deed hij me de 9pd lossing aan de hand. Met dat èl w&f zija verklaring, betreffende bet kritiek# tijdstip misleidend. Moedwil? Absoluut niet! De jongen is zoo eerhjk als goud, Bovemlien kwam hij dóór zijn gebroket arm piet ate dader in aanmerking. Ik ontdekte zij» vergissing den vol» genden dag. Hoe? Een kleine ongai» rijmdheid. De blauwe salon had.nooaib bekend. Slechts één raam. Boven dal raam hing de electrische klok. Et Durand, die door het raam naar Mrs* nes keek» zag die klok. Uitgesloten! zeg je natuurlijk. Zoo te het. E« toe# ook weer niet! Wat Durand, ln düd enkele seconden, dat hij naar bmaezi keek, voor de klok hield, was in werke lijkheid slechts het spiegelbeeld vsdk het bewuste uurwerk, de weerkaatsing namelijk in den hoogen spiegel van be| buffet tegenover het raam. En derhalve was het op dat kritfg» ke moment niet kwart vóór, maat kwart over twaalf. Mevrouw DÓ Ij^rcy werd dus om kwart ever twaaü ^moord. En wanneer je nu even moeite neemt om na te gaan welk# personen voor het daderschap In aagi merk ing komen, aal je tot de «te» dekking komen, dat ze allemaal eetf deugdelijk alibi hadden. Leacandietl was toen ai thuis. Gustave zat bi eet» .restaurant. Verdier was aan het bil jarten. En Merrienf g Merrien heeft vanmiddag een vod* dige bekentenis afgelegd. D(| man verkeerde in bad mevrouw De larcy om raorteM gevraagd. Zij had het geireigent Toen hij dien avond kort na halftwnnK haar eeupertje binnenbracht en zag dat de sate geopend was (waarin hy ycei meer geld vermoedde dan in we» kelijkheid aanwezig was), achtte Me» rien het oogenhlik gekomen rijn sSag tn slaan. Staande achter de schuifdeur van den blauwen salon, wachtte hij het vertrek van LewsiKBeö '»f. Hel was rijn. bedoeiing mevrouw De Earcjj tri evervaürin zoodra zij alleen was, nlaar toen het eindelijk zoo ver'wa» had bij fljd gehad ue consequmtied van rijn daad te overzisn— en hij aar- telde. HU aarzelde nel zoo ling tot hij O» een gegeven oogenbiik nierids cA daardoor xijj» aanwezigheid verrfe^ Mevrouw De larcy, 'die jui* UM Was' met haar souper, opende d4 schuiüdebr. Toen, ómdat hij geen atv» deren uitweg zag, greep hy hes bnp» tea beeld ew shwg... Later, hit" 1 deryen t)le hjj vroeger, goed- htnsknecbl int. prezen.. hebee*

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1940 | | pagina 15