Het Kopje Thee
I11 F ranseh
oorlogsgebied
Wachten én waken,
nacht en dag
Cholera-ppidemie in Britsch-Indie
Bij de Britsche
lucht
strijdkrachten
Zdterêag 13 April 19#
7
T.
By de soldaten te velde
Dr. Keith Mor lev wierp lijn acmne-
Mn op een bamboestoel, die op de ve-
rende Kni en was op het punt den
tbkendscfcan bediende van mevrouw
ÏVayoe te roepen, doch hij bedaeMxkb
ton trad onaangediend de huialtiarer
tonnen.
LecVie Wayne keek op van het ep4-
rkuebcbtje, «Jat tij iieaig wm aan te ate-
Iaën, toen hy binnenkwam.
U bent iaat. aeide rij, ik dacht aJ,
toet u niet meer aoudt komen!
Het ka grappig, zei Morley, ik waa
fukat van plan den ouden AbdoeJ te
roepen. Nu Je eiken dag eenige tiental
len deoden hebt, raak Je den tel kwijt..
Leslie huivende en maakte het thee-
toerei gereed.
Laten wij nu een* niet over de
«toolera praten, Keith, reide zij. wy heb-
toen er allebei meer dan genoeg van.
Dit halfuurtje, dat je er eiken dag al-
neemt, om eens te babbelen, moet je Je
Werk maar vergeten..,, zoo dat (crania*
•te mogelijk is.
Neem mij niet kwalijk, Leslie. Het
Is voor Jou nog veel erger dan voor
mij, maar bet is nu eenmaal mijn baan
tje, dSth
O, ik voel my uitstekend, zet Les
lie. Ik heb het klaargespeeld twee uur
t* aiopen en ben nu weer beelemaal fit
om terug te gaan naar de apotheek.
Zij maakte een gebaar, dat verried,
boe afschuwelijk zij het rond en ging
boor:
Vaar wanneer alles achter den
I g is, aal ik het uitgieten van het
dien als ik ooit iemand weer hoor
opreken over aasafoecida en opium-
toWen. Ik moet er millioenen hebben
pesiaalrt. Jk heb mijaelf er laatst op
betrapt, dit ik in mijn slaap hard
top zei: Anderhalf gram asaafoe-
töte, een gram rootle peper, een half
gram fyngewreveti opram, hert ram
Wad woedend. Hij kwam uit zijn ka-
Jtoer speciaal naar de slaapkamer om.
tor piij over te beknorren.
Drommelsche kerel! zet Hurley.
Sb'aarom kan hij je niet laten slapenll
- Leslie ze! niets. Prilla, haar zwarte
Wt, rees op in den hoek van- de ka-
toier, waai zty had zitten slapen, rekte
fcich. geeuv-dp wmige malen en sprong
Over de theetafel. Het dier kevk naar
testte «tl miauwde.
Morley strekte zijn hand uit. Met»
kon ven dat hy oververmoeid was.
fe«P wonder trouwens, want van de
fadljite tarhtlg uur had hij maar
lak, geslapen. Hij streelde het zwarte
kazje, das by zijn voeten zat.
WH je thee hebben. Prilla? rroeg
■u-
i «U glimlachte toen Leslie ee-, scho
teltje vulde met melk en het in een
hoek van de kamer zette.
Iedereen sehfjat een beroep op
Jou te doen, Leslie, xeide hij, me»-
•enen en katten... en echtgenooten...
Leslie viel hem snel in de rede.
Arme Prilla, aeide rij. Je bent
toch zeker niet jaloersch op de kat,
Keith T
Z»j ging terug naar de theetafel.
Het is toch maar gelukkig, dat-
katoen geen cholera kunnen krijgen!
ging zij voort.,
Wet opzet had zy het gesprek terug
gebracht op het verboden onderwerp.
Het was beter dat Keith Morley dacht
aan en sprak over de cholera dan dat
hy dit zou doen over Bertram Wavne.
Haar man en Keith haatten elkaar
over en weer, maar wat Bertram be
trof was die haas het gevolg van onge
zonde jaloezie. En zij, die dagelijks in
de hospitalen den dood in het aange
licht keek, begon bang te worden.
KeiUi zat druk te praten, toen hy
Haar sigaretten en lucifers greep.
Ik wilde maar dat ik mij gister-
avond wat langer had bezig gehouden
met den ouden Abdoel. zei hij. In tij
den als deze wordt alles als cholera
beschouwd. Wanneer menschen-ster
ven binnen dertig minuten of,binnen
een even zoo groot aantal uren, en
voor de mees ten hunner de doods
strijd ineens aanvangt zonder speciale
verschijnselen, kan men slechts één
doodsoorzaak opgeven. Je kunt in een
epidemie als deze geen nader onder
hoek na den dood instellen^
Waarom die oude arme Abdoel?
Vroeg Leslie. Je dacht toch niet dat
het iets anders kon zijn? Het was zoo
plotseling, Keith.
Ik weet het niet, zei Keith aar-
selend. Je moet weten, ik was gister-
avond in de bungalow van Andham
en... ach je we^t hoe die politie-man-
nen zijn, Leslie, altijd praten ze over
zaken.
Hoe dan ook, hy zei dart een epidemie
als deze beslist een goede gelegenheid
is vöor een beroepsmoordenaar» Drie
gram As2 G-2 en
Wat is dat? vroeg
Witte arsenicum. De verschijn
selen van een vergiftiging met witte
arsenicum zijn pratüach precies een
der Als die van .een plotseling uitbreken
de cholera. Aodham rekent er daarom
op tfftf ee* groot aantal oude rekenin
gen thans in De rasse rr ai woedt ver-
effeod. <0
Maar hoe komen zij aan het ver
gif?
Prilla wat dood...
- De bazar zit vol met dat spul. Je
kunt het er even gemakkelijk koopen
als sigaretten.
Er was een lichte verandering waar
neembaar in Leslie's stem, toen zij
vroeg:
U tiet «iet mogelijk, dezen ver
koop van het vergif te controleererv?
Moeilijk, legde Ke:*h uit. Je moet
weten dat de goudsmeden het gé
bruiken bij hun werk en het worcH
tevens verkocht als een conserveerings-
middel van hout aan de plaatselijke
bouwers. Voorts word* het gebruikt
voor het prepareeren van leder ea
huiden
- Bertram is er nog trotseh op dat
hij zoo goed dieren kan opzetten, zei
Leslie, JTaar stem klonk hard nu
Hij is juist weer bezig een huid te
prepareeren, die hij gisteren heeft ge
kregen.
Hoewel Keith snel opkeek, was zijn
vraag vrij toevallig:
Zoo? heeft hij zijn eigen tro-
pheeën al klaar? Hij keek naar de
huiden, die op den grond lagen uitge
spreid, een tijgervel, een pantervacht,
een witte luipaard, dan dwaalden zijn
blikken langs de wanden van de kamer,
waartegen verscheidene dierenkoppen
*hingen. Hij had meer tijd noodig dan
gewoonlijk om zijn sigaret aan te
«teken.
Leslie antwoordde niet. Toen zij weer
sprak, was zij weer net als vroeger;
kalm en beheerscht.
Het spijt mij dat het zoo lang
duurt, Keith. Die drommelsche ketel
wil niet koken, ik heb hem opgezet»
tuen ik jou hoorde komen.
Het is mijn schuld dat ik zoo laat
ben gekomen. Ik heli op mijn weg hier
heen eenige van de zwavelvuren ge
ïnspecteerd. Ze masten gedurende
acht-en-veertig uur brandende worden
gehouden; vier ervan waren echter al
gedoofd. J)e mannen, die waren aange
wezen om te voeden met zwavel,
waren op hun post gestorven, arme
kerels. Je weet, Leslie, er zijn tijden,
dat men wanhopig dreigt te worden.
Dez.e mcnschen zijn In een crisis als
deze hopeloos hulpeloos. Ik ontdekte
vanmorgen dat Ibrahim Khan, de wis
selaar. gedurende den nacht was ge
storven en in stede van zijn dood te
melden, had zijn familie heel rustig
zijn lijk gelegd in de bron, die het
drinkwater levert.*. En wij verwon
deren er ons nog wel over dat de
cholera zich *00 snel uitbreide
I^*slie trachtte hym wat op te vro*»
lijken'.
Van alle menschen moet jij je wet
in de allereerste plaats jiiet laten ont
moedigen. Wij allen hangen veel te veel
van jou af in deze dagen. Zelfs Be«>
tram zei gisteravond nog
Dat is vaar ook'. Waar is Ber
tram. Hy scjiijnt nooit thuis te zijn «U
het tijd van theedrinken is. Niet dat üt
mij bezorgd maak
Hij is aan den overkant op zljtt
bureau. Hij gaat er eiken dag tegen
vier uur heen en keert nooit voor «et
uur terug. Het is een nieuwe regeling,
die hij heeft ingesteld.
Ik vraag mij af waarom hy die
wijziging in zijn kantoortijd heeft ge
bracht, zei Keith.
Meen je dat? Weet jij dat ntott
vroeg Leslie hem strak aankijkend.
De dokter stond op en haar Sy do
schouders vattend, draaide hij haag
naar het licht.
Even was het alsof zij rilde, toen hy
haar aanraakte.
Hij stelde haar vriendelijk gerust.
Flink zijn. Leslie. Ik ben je me
dische adviseur en er is buiten de spaa
ning van deze drukke dagen nog ietf*
anders, dat je zenuwachtig maakt lit
heb het zoo juist opgemerkt, toen Je
over Bertram aprak. Wat hindert Jet
lien je bang?
O. Keith, het schijnt alles zoo kift-
delachtig!
Haar oogen stonden vol tranen.
Maarmaar den laatsten tijd is hy
zoo vreemd geweest. Hij spreekt nooit
j«eer.._tenzij om een bitter verwyt
tegen jou te uitenof om te klagen
dat ik steeds in de apotheek ben. KeiUi*
hij haat jou
Morley glimlachte.
Dat is niets hieuws Leslie. Hy
heeft mij gehaat van het oogen bi ik af*
dat ik hier kwam.
Ja, maar nu denkt hij
Ik weet het. Het la onbegonnen
werk open kaart te spelen wanneer eeo
jaloersche dwaas ais "Bertram zijn wia>
Houwen v$lHoudt.
Wij hebben open kaart gespeeld
Keith, maar Bertrams jaloezie is een
ware obsessie gewoiden. En nuach*
het zijn waarschijnlijk alleen zenu
wenmaar ik ben van meening dat
hij broeit pp de een of andere wanho
pige dwaze daad.
Onzin, l^eslie. De spanning, die"
ons allen op het oogenblik beheersefct,
laat geen gelegenheid over om aan Iets
anders te denken. Daarenboven.
(Vmolg op pag. tij,
De cholera-epidemie, uilgelrro-
ken te Derasserrai in het
district Hqlalistan, neemt
nog steeds niet Giste
ren teerden .77 gevallen met
doodelijken afloop gemeld. Alen
vreest, dat de epidejpie zich
nog zal uitbreiden en de districts
commissaris, mr. B. W. Wayne
meldt, dat het heel wat moeite
zal kosten om den toestand tnees-
ter te blijven tengevolge ven het
tekort aan officieren van gezond-
heid en gebrek aan geneesmidde
len. Dr. Keith Morley, de genees
heer bij het binnenlandsch be
stuur, die geheel alleen werkt
in het aan-gelaste gebied, is vol
lof over de dames van de neder
zetting, met name over rnevrouuf
Wayne, de vrouw van den dis
trictscommissaris, Zij werken,
zegt hij, dag en nacht in de nood
hospitalen, die overal zijn inge
richt. Het ia te hopen, dat weldra
hulpexpedities de streek berei
ken, maar Derasserrai ie schier
ontoegankelijk en de geweldige
regenval van den laatsten tijd
heeft alle toegangswegen onbe
gaanbaar gemaakt, zoodot de
hulpexpedities heel wat tijd noo-
dig hebben om het geteisterde
v gebied te bereiken.
tateriag^lf Aprit 1940
Onze Londensche correspondent schrijft:
Behoudens enkele voorpostengevechten en het
^verkennend werk van vliegers, dat leidt tot
treffen tusschen de wolken, staat de oorlogvoe
ring aan het westelijk front nog stil. Wat de correspon
dent, die dit front bezoekt, kan zien, zijn: Voorlverei-
ding tot den grooien strijd, bewijzen van paraatheid en
fnanoeuvres.
1 Zeven -maanden zijn sedert het begin van den oorlog
voorbijgegaan. En op het front, waar de grpote strijd
tnoest ontbranden en waar hij werd verwacht, zeggen
de militaire autoriteiten, als men zich bij hen laat aan
dienen, dat zij het,bezoek buitengewoon prettig vin
den en dat zij een schijngevecht hebben- gearrangeerd
roor ons vermaak.
Het geluk heeft ons althans in zooverre gediend, dat
enkele gesprekken hebben kunnen voeren met de
kordate knapen (zij zijn veelal niet ouder dan knapen)
|n hun luchtmachtblauw en de vleugelg op hun tunie
ken, die tegen Duitsche vliegers hebben gevochten of
die propaganda-confetti hebben uitgestrooid over Ber
lijn en Frankfort en Praag.
Toen w ij onlangs op een schip jn konvooi, van een
Engelsche haven aan de zuidkust naar een Schotsche
likven aan de oostkust reisden, voelden wij ons aan
merkelijk dichter bij den oorlog en zagen en hoorden
Wij er meer van dan wij nu hebben gevoeld, gehoord
Df gezien gedurende vele dagen reizen in Fransch oor
logsgebied.
De nauwste aanraking er mee kwam op een mooien
avond in een schoon e Fransche stad, die nu grooten-
deei* Bi'itsch ia geworden voor deze harde gelegenheid.
Een Engclsche vlieger, die ons door het halve duister
Van de officieele verduistering (veel minder duister
dan in Engeland) vergezelde, hoorde motorgeronk
boog in dc lucht.
Dat'» 'n Duitscher. zekie hij in zijn landstaal; en
hij vond het jammer, dat hij zijn hurricane-toestel niet
by de b*nd had. Den anderen ochtend bleek dat zijn
bewering, dal hij zijn vijanden in de lucht kon herken
tien aan het geluid van hun motoren, geen looze groot
spraak was geweest. Rond de Britsche kwartieren la
gen propaganda-blaadjes verspreid, beste**ur*voor de
Fransche soldaten, blaadjes, die in hun tekst begonnen
met raad, voortgingen met vermaning en eindigden
met dreigement. Projectielen van papier en spiegelge
vechten zijn tol heden de bestanddeelen, waaiyit de
Oorlog te dand èn boven het land bestaat.
De ©orlogscorreiHwmdem is in dezelfde positie als
de officieren van de infanterie, van de artillerie, van
de cavalerie (thans rijdend op stalen paarden) en van
bet luchtw apen, die op echte ontbranding w achten om
tnet het werk, waarvoor zij zijn aangewezen, te kunnen
beginnen.
Maar een echte landoorlog of geen landoorlog, de
nieuwswaarde van een beuoek aan de Britsche strijd
krachten is aanzienlijk. De censor verbiedt ons te ver
tellen. hoeveel vliegkamj>en de Britten in Frankrijk
hebben en wuar ze zich bevinden en hoeveel en welke
toestellen er zijn en in«e groot de voorraden zyn in
de loodsen van de kwartiermeesters. De commandan
ten van die vliegkampen en van die voorraad-k wart te
ren hebben ons in goed vertrouwen veel verteld, dat
wy «iel mogen overbrieven en veel larten zien. waar
van wij u niets mogen vertellen. Zij hebben het alleen
gedaan, opdat wij een wtar getuigenis zouden kunnen
geven van de kracht en <le paraatheid van de R.A.F.
in Frankrijk. En wij moeien erkennen, dat hetgeen en
adder aanmerkelijk groot er is dan wij ons hadden
voorgesteld. De vier vfiegkamperl, die wij hébtien heb
zucht en waar vechters, verkenners en bom ba rdeef toe
stellen opstijgen binnen een minuut nadat de order
is ontvangen, vormen slechts een klein deel van een
indrukwekkend totaal, to'y hebben in vredestijd vaak
liKirtacrobatiek ggwen op Hendon, ate er het Jaarlijkse*!
Vliegfeesi werd gehouden. Maar daar waren nog geen
hurricane* en geen spitfires, die in de bekwame ban
den van de jonge vliegers van deze dagen tot -de w on
derbaarlijkste bewegingen in staat zijn. Hei zijn geen
bewegingen om een menigte toeschouwers in verruk
king te brengen, maar om de voordeetigste vechtposi-
tie te krijgen tegenover ?en tegenstander. Wij hebl>en
!sng gepraat met een van de Britsche vliegers, die
ons had laten zien hoe hij een tegenstander bestreed,
„a show put up for your entertainment", zooals de
commandant het had uitgedrukt. Hij was een Nieuw-
Zeelander en wij konden het terstond goed met elkaar
vintien. dank zij Abel Tasman, die zijn icboon rader-
land had ontdekt, een feit. waarvoor hij bet volk van
de Lage Landen, naar hij oordeelde, groote dankbaar
heid verschuldigd was. Toen deze ferme Nieuw-Zee-
1 ander was neergestreken na zijn toestel, op «Ie meest
drie-te en opwindende manier door hooge en lage
lucht Ie hebben geworpen, om de kogels van «len denk-'
beeidigen tegenstander te ontgaan en om zijn eigen
kogels in zijn «loei te spuiten, vroegen wij hem hoe het
luchtgevecht zou ifltxjpen ais «Ie tegenstander, even
veel mans was in deze tactische luchtacrobatiek ai*
hij self.' Waarop hij antwoordde, dat de ervaring hem
had geleerd (hij had deelgenomen aan drie luchtge
vechten boven niemandsland. «Jen Westwal enjde Ma-
ginoMinie» dat de tegenffUmder hem misschien wei
de loef afstak in vaardigheid, maar «lat zijn toestel
minder meegaand was en zich niet zoo goed liet ma
noeuvreeren als het Engelsehe. Het ant «oord was een
voorbeeld van de bescheidenheid van vliegers, een
eigenschap, die internationaal is. Zij willen van geen
persoonlijke superioriteit weten en schrijven. aU zij
winnen, de overwinning toe aan dé superitHiteit van
hun materiaal
EHc Britsch vliegkamp heeft een spec-iate en spe
ciaal gecamoufleerde loods, waar toesteilen _op stoom"
staan bij vliegers in strijdtenue. Zij wachten en wachten
en wachten, totdal zij woeden afgelost door makkers
die op hun beurt wachten en wachten en wacht™. In
de luchtmacht wordt het wachten vaker afgewisseld
door art ie dan in het leger.
Maar de piloten en de waarnemers en de ..gunners"
vinden, dat het niet vaak genoeg gebeurt en zij haken
naar wat gij noemen ,m scrap" met hun collega's van
den anderen kant.
In het officierskwartier van een der vliegkampen,
die nij bezochten, h'sti een Fransch kunstschilder in'
wandschilderingen zulk een „scrap" uitgebeeld, boven
een terrein tan onvervalscht Duitsch karakter, omdat
foto's tan verkenners in dit kwartier, die boven Frank
fort en omgeving waren geweest, voor model hadden
gediend. Zeven maanden oorlog zonder veel oorlog heb-
ben niet alleen ampel tijd gegeven voor den aanleg van
de vliegvelden en de constructie en de plaatsing van
de middelen voor hun verdediging, maar ook voor de
gezellige en zelfs artistieke inrichting van de verblij
ven van het personeel van de laagste tot de hoogste
rangenen natuurlijk voor hel plaatsen van doel
palen en net spannen van netten voor voetbal en ten
nis.
Er is een treffend verschil in «en kijk op den oorlog
tussc hen de soldaten te velde en ourgers en de poli»
tici te Londen. Wij hebben gedurerd" ons verblijf in
Frankrijk twee afzonderlijke gespr^ ken gevoerd met
Britsche opper officieren, die het b'jvel voeren over
groote en volledige legecafdeelingc- -» in de sectoren,
waarvoor zij verantwoordelijk zij a, In tegenstelling
met de uitlatingen van de veram*v«ordelijke personen
op het binnenlandsche front, die blijven getuigen van
een afwachtende .en defensieve houding, hoort men in
de woorden van deze generaals niet alleen groot zelf
vertrouwen. maar ook een sterk verlangen den eersten»
slag ux? te breagen 'en de zekerheid dat de slag hard
zou aankomen- la hun geval verhindert hun plaats en
die van de strijdkrachten onder hun bevel in het geheel
van liet geallieerde front in dit stadium elk offensief
optreden. .Zij. «tjn- yerpjk ht te «achten op aanvallende
actie v an deiytegenstander,
rtïe£--ïsgeen meeding, die ik uitspreek, vertelde
on-r^ecn van de generaals, maar een bnbetM-istbaat feit
dat zulk een afanvallende actie van den vijand tot de
eerlijkste mislukking gedoemd ia.
Het beu ijs Voorjuistheid van dezé stelfiog kfca
Wachten op wat kortten kan*
uiteraard alleen worden geleverd als de aanval ipy af
komen. Deae generaal baseert zijn meening. die hij
als een feit beschouwd wil zien. op de fabelachtige
sterkte van de linies, die onder zijn leiding en die van
andere oppert«fficieren gedurend» de zeven maanden
oorlog zonder strijd tot stand zijn gekomen op den
geest van zijn troepen en op de hoedanigheid en de
hoeveelheid van het moderne oorlogsmateriaal waar
over het Britsche leger beschikt.
Si
Wij hebben punten vap die linies bezocht en ons bij
de aanschouwing van de zware militaire «'erken, ge-
graven in den grond, gegoten uit beton, geplant in de
Fransche akkers, afgevraagd wat de klemmende polie-
tieke of psychologische redenen zijn geweest, die
Duitschland hebben doen besluiten zijn tegenstanders
dezen kostbaren tijd ten geschenke te geven, een tijd
waarin een welhaast ondoordringbare linie van groote
diepte en lengte een ware Siegfried-Ante aan de ge
allieerden kant kon worden aangelegd.
De aanschouwing van deze machtige veWversterkin
gen maakte diepen indruk op ons, maar meteeen ver
vulde ze ons met ongerustheid over de voornemens van
de Britsche legerleiding zoo de tegenpartij straks het
initiatief zou nemen toe den aanval en daarby uit het
noorden om de Fransche Maginot-linie heen zou wil
len rukken.
Blijft u in dat geval, vroegen wy den Britachen
bevelhebber 's avonds bij de koffie na het eten, in uw
sterke stellingen de komst van den vijand afwachten
De vraag drong zich op, omdat een strijdmacht van
zelf minder geneigd moet zijn een defensieve politie
te verlaten naarmate ze voortreffelijker is; en aan de
voortreffelijkheid van deze kon niet worden getwij
feld.
Are you going to sit there and let them coh*e^
herhaalden wij-
Het antwoord van onzen gastheer was, dat zulk; een
afwachtende houding in goede stellingen feoowél ia
strijd was met de Stemming van het leger te velde ais
met de opvattingen van de hoog.-te legerleiding. Hij
erkenoe. dat hij hier een verleidelijke positie had oue
de verdediging van geallieerden grond, maar dat wij
haar moesten beschouwen als zeer nuttig in gevaL van
nood. dat wilde zeggen in het onwaarschijnlijke géval,
dat de geallieerde legers of niet zouden worden geroe
pen een land. dat het slachtoffer w as geworden van een
invasie te hulp te snellen of. hls die hulp we! zou zijn
ingeroepen, gedwongen zou woTden op deze stellingen
terug te trekken.
V moet niet vergeten» wide hij. dat dit een on
gewone. een rare oorlog is, waarvoor ook de voorzie
ningen een ongewone gedaante aannemen. Geen ander
«iet-rein is aangewezen voor onze militaire werken.
Een rare oorlog inderdaad! Omdat hy «00 raar is
en omdat het leger ons toch wat wilde laten zien in
actie, gwf bet opvoeringen met tanks, kleine en groo
te. mei opvouwbare booten, die in een ommezien on
der de bescherming van rookgordijnen en machine
geweervuur een sectie soldaten over een rivier brach
ten. met batterijen luchtdoelgeschut, die automatisch
en dank zij den bijstand van ingew ikkelde instrumen
ten, die nauwkeurig hoogte en afstand van bet doel
vast stel left, de bewegingen van vijandelijke vliegtuigen
volgen en haar doodend staal uitspuwen tot fyet ver-
rm-ieiste vliegtuig, dut aan is komen duiken en zijn
bommen laat vallen van een hoogte van tiert meter,
misschien en misschien niet (dat kart men in manoeu
vres niet vast zeggeni uit de lueht ia geschoten. Men
kan er uit leeren. «at de Britten hier over achïtterend
oorlogsmateriaal be -hikken en dat de mannen, die het
bedienen er voortreffelijk mee kunnen omgaan en dit
met geestdrift doen. Ik» w aarheid verlangt vast te «tel
len. dat de generaal, die zoo hoog opgaf van de stem
ming onder den troep, geen ijdele taal sprakDe poli
tici te bonden spreken van een missie ter redding van
het meriAchdom. De soldaten te velde zijn minder hoog
dravend. maar %'eel feller. Zij voeren hun manoeuvre*
met zooveel Ijver en lust uit. omdat rij klaarbiyke-
lijk de werkelijkheid voor.awgen hebben. Het t» »erk-
waardig., Het U misschien wal pijnlijk .fa* te uwxtU-h
vaststellen. Maar het is waar.
fsm volgtU
