TOCH NAAR HET CIRCUS
VOGELS BOUWEN HUN NEST,
haar ballon.
Uit het Teven van een?
DE EERSTE
PARASOL.
groot ontdekkingsreiziger
Jan en Leentje hadden vacantie
EVENTJES PRET.
Heel voorzichtig gaat hier zoetje,
etapjes zet ze, voet voor voetje,
door het groene gras!
En verbaasd ziet hondje to 3
bij 't voorzichtige gedoe.
iWat er toch wel wast!
Loe heeft een ballon gekregen
en zorgvuldig waakt z'er.tegen,
dat die los Zal slaan.
Stevig houdt ze 't koordje vast,
aldoor wordt'goed opgepast j
en ze trekt er aan.
Want 't kon vroeger wel gebeuren,
dat zo'n bal vol mooie kleuren,
plots de lucht invloog.
En, al had ze dan ook spijt,
de ballon was ze toch kwijt: 1
die dreef véél te hoog!
Dit keer zal ze beter zorgen;
ze bewaart de bal tot morgen,
ja, véél langer, hoor!
Daarom loopt ze nu zo stil
en de bal, met zacht getril, j
zweeft haar lustig vóór!
De grote karavaan
FABELTJE
Een/fijne middag
Overeenkomst.
Moeilijke vraag.
Twee vogeltjes zijn hief bezig een nestje te bouwed. Om rilt aardige plaatje na te
teltenen maak je eerst hit rechthoekje; daarnai zet Je da hulplijnen. Heb je dit gedaan,
dan zal het nlef veel moeite koeten de tekening verder af te maken. Je veegt de hulp
lijnen dan weer voorzichtig weg en kunt allee tot slot mooi kleuren.'
nenauto en drie vrachtauto's btj tfch en later ge
bruikten ze ook kamelen.
Sven Hedin en zijn mannen lijn ook eens een
keer gevangen genomen door Chinese soldaten id
Korea. Dat zijn angstige dagen voor hen ge
weest. Zij zijn verschillende malen ternauwernood
aan de dood ontsnapt. Tenslotte zijn ze door een
Russisch generaal gered.
Een andere keer werd het kamp door rovers
overvallen. Ze gingen er vandoor met geld, wa
pens en Instrumenten.
Sven Hedin la onlangs 75 Jaar geworden. HIJ
richtte zijn leven naar de leuze: H(J, die vol
houdt, kan alles bereiken.
HIJ spreekt acht talen. In de zaal van het palels
ln firits-Indië voelt hl] zich evengoed thuis, als
in de tent van een pelgrim in Tibet.
In Stockholm beeft hij een bals. Hij heeft de In
richting bijna helemaal Zelf gemaakt, o.a. heeft
hij de schetsen voor het behaag ontworpen. De
muren van de ball zijn versierd met een fries,
die het leger van een kameel&am vaan laat zien.
Aan het hoofd van die karavaan gnat een man,
die de kop van Sven Hedin heeft. De koepel van
de hall heeft een geschilderde sterrenhemel. Ver
der kun je daar ka.irtichilderijen van Europa,
Azië en een deel van/Afrika zien. De plaatsen,
waar Sven Hedin geweest is. zijn aangegeven.
In de hall is ook ndg een groot model van «en
Chinese tempel, «jé bij in Azië cadeau gekregen
heeft.
In China heeft: hij een aantal manuscripten ge
vonden, die op houten stokken geschreven wa
ren. Waarschijnlijk zijn het militaire rapporten.
Zo'n boek bestaat uit 78 houten bladen, die door
een touw verbonden zjn. De knopen van het
touw moeten er ongeveer 2000 jaar geleden Inge
legd zijn. Ze konden nog worden losgemaakt.
Het Schrift was ook nog leesbaar. Volgens een
.geleérde dateren die geschriften van 100 jaar
vóór ChrlStus. Ze zijn niet verrot, omdat se ln
droog zand hebben gelegen en droog zand is een
van de beste beschermingsmiddelen tegen "ver
rotting. Er wordt in verteld over oorlogen met
dt Hunnen.
Sven Hedin heeft een paar heilige steden, waar
geen Europeaan mag binnentreden, gezien. H(|
had zich verkleed als Oosters pelgrim. Als
schaapherder heeft hij honderden mijlen afge
legd in Tibet, waar nooit een blanke wordt toe
gelaten. In Losar beeft hij de viering van het
nieuwjaar meegemaakt en tegelijkertijd een uit
voering bijgewoond van de bekende duiveldan-
sen van den Groot-Lama. Jullie weet toch vvat
een lama is, hé? Het is een Boeddlsüsche pries
ter ln Tibet.
Ook heeft hy de slapende Chinese stad Loe.
Lan, dicht bij de woestijn van Gobi, bezocht.
Daar vond hij een stuk papier dat 1700 jaar oud
was, het oudste stuk beschreven papier, dat er
ln de wereld bestaat.
De Grote Karavaan, die In 18J7—'28, onder lei-
-ding van Sven Hedin, dwars door Azië trok, be
stond uit niet minder dan 900 garnalen, dia het
hebben ei faouen en de wetenacliappelijke uit-
rusting van een groot gezelschap geleerden <tro*
gen. Er wes «en fotograaf by met filmtoestel,
len. En deze fllmman heeft heel wat indrukwek
kende momenten vastgelegd. Er is ook «en film
gemaakt, die de „Grote Karavaan" bent.
Op die film krijg jt een goed denkbeeld van
het leven van de karavaan, het kamelenoproef,
de zandstormen, die de karavaan bijna Vernie
tigden, het leven van de eenzame Nomaden en
zovoort.
Sven Hedin I* ^ongetwijfeld een belangrijk
man. En onthoud maar zijn woorden: HIJ die
volhoudt, kan alles bereiken.
JAN EN LEENT JE hadden vacan
tie! 's Morgens hielpen ze moe
der een beetje m huia en dan
mochten ze, als het mooi weer was,
naar bulten om te spelen of te wande
len. Want ze konden eigenlijk geen
van beiden erg goed stilzitten. En op
één van die wandelingen hadden ze
ontdekt, dat er aan de rand van de
stad, een heel eind van hun huist een
circus was opgeslagen! Een écht cir
cus met een grote tent met vlaggen er
op en woonwagens er achter. Het
stond op eèn leeg veld ahfiter allerlei
fabrieksgebouwen. Bchsflve dat cir
cus waren er ook nog tuchtschom-
mels en een paai- kramen op dat vekl.
maar Jan en Leeittjè hadden alleen
oog gehad voor het circus. Want daar
van hadden ze wel zo nu en dan in
boeken feu gelezen, maar gezlén had
den ze ar nog nooit èen.
Toen ta thuiskwamen, die middag,
waren ze er vol vén.
Ed het ts niet eens zo erg dihlr
ook, zei Etentje, Je kon er voor twee
dubbeltjes per kind al in, hè Jan.
Ja, zuchtte Jan, Jammer dat
onze spaarpot zo leeg ig.
Moeder en vader zeiden niets en da
kinderen begrepen het ook wel. er
was geen geld om naw.het circus te
gaan. Vader had at lange tijd geen,
werk.
Mahr laraim-1 \vai ffo bleef hrtW
toen ze de Vólgende dag weer aanzie
wandel waren, sloegep ze als vtumfijl
de richting in van het'weiland, wSE
Nu kon z ij het Jar» weer leronJ/Alles
ging er prachtig-blinkend uitzien en
vrguw Hansen wss erg tevreden.
Toen ze nog spiegels hadden glim
mend gewreven en het vloertje van
de kraam opgedw eild, vyaren ze klaar
en daar stonden ze opeens, elk met
een kwartje in de hand én met een
stuk noga. dat de goedhartige vrouw
hun ook nog had toegestopt.
het circus stond. Ja, hoor, daar w-ap.
perden da vlaggtn al. En toen ze dlch-,
terbij kwamen, zagen ze een bord
buiten staart, waarop met grote Iet-,
ters was geschreven dat er die middag
óók voorstelling zou zijn en nog wel
tegen halve prijs! Dat was dus één
dubbeltje per kind.
Ze staarden het bord net zolang
aan, tot ze opeens merkten, dat er
iemand naast hen was komen staan,
die Jan eindelijk op de schouder tikte.
Verschrikt keek hl.) op.
Wat lees je dat aandachtig, zei
een vrolijke stem met een duidelijk
buitenlands aceent. Je wilt zeker
graag komen kijken?
De spreker was een donkeiMiitsjen-
de man met rijkleren aan. Hi) sloeg,
met een klein zweepje, dat hl) ln dg
hand hield, tegen zijn blinkende kap
laarzen onder het spreken.
J-ja, meneer, ..antwoordde Jtfn
kleurend, maarwe hebben geen
geld! En Leedtje Snikte daarbij in
stemmend. Ze had bok een vuurrood
kleurtje gèkrejfetl,
HET WAS AL mooi zonnig weer en ln een stil
tuinhoekje waren dan ook al de lichte tuin.
meubeltjes opgesteld omdat de familie buiten
wilde theedrinken. Ook de bonte tuinparasol
«tond fier op zyn stok en overzag het geheel.
Ja, ja, zei h|J glimlachend tegen de stoelen
en de bonte kussens* zonder mij zou het toch
niet compleet zyn. WU. parasols, hebben: er al.
tijd al bygehoord want de mensen in Ue warme
tanden ontdekten al duizenden jaren geleden dat
ze loch Iets moesten uitvinden om de al te war.
me zonnestraaltjes tegen te houden. Ik ben van
héél oude familie, hoor!
Vertel om eena lets van Je familie, vroeg
de witgelakte tuinbank, dit graag hoorde verteL
*t Middags zaten Jan en Leentje ln
het clrrps op een móói plaatsje. En
of ze genoten? Dat snap je Ze von
den alles even mooi en aardig, maar
hun/donkere vrieird, die op prachtige
'p.jérden reed en da-pc-p allerlei kun
sten uithaaldedié spande voor hen
toch de kroon! Wat lachten z« om de
clowns en wst klonk die schetteren
de njuziek hun fleurig ln de oren.
Het was eep f fl n e middag.' Maar
'net werd nog fijner! Want toen de
vooiptelling afgelopen was, gingen ze
nsar een van de kramen en daar
zocht Leentje voor moeder een grote
kermiskoek met sulkertfes er op uit
en Jan kocht voor vader een zakje
tabak,- van het merk dat vader so
graag rookte. Ebt met die schatten
beladen kwamen ze thuis. Toen mots
ten Ze natuurlijk alles vertellen en
veder e t moeder uitfeui wét IMfk op
htn kinderen, die <M»r -elf de har
den uit de mouwen te «teken. hun
eigen plclzierfje verdiend hadden!
Goed, zei weer de pa?**®!' die nieta liever
wilde. Ik zal JuHIe vertellen van onzen stam
vader, de allereerste parasol op aarde.
Je moet dan weten dat er in het oude China,
wel 4000 jaar geleden, een arme vrouw woonde,
die Loe-Pan heette. Haar huisje stond op een
heel heet en kaal gedeelte van het dorp. Omdat
me alleen op de wereld wee, moest ze al het werk
aelf doen, ook hear akkertje bebouwen en vooral
dat laatste viel in de felle zon niet mee, evenmin
trouwen» als het spinnen en Paaien. Nu was Loe-
Pan een verstandige vrouw, die niet klaagde
maar probeerde het kwaad te verhelpen als ze
«lat kon. Lang dacht ze na en toen had ze Iets
verzonnen. Ze maakte een licht geraamte van
houten latje», die rondom een houten stok uit.
geepreld wazen en over dia latjes spande se pa.
pier. Dat versierde te met kleurige figuurtjes,
oliede het en liet het drogen. En de volgende dag
nam ze dit wonderlijke ronde ding opzeen stok
mee toen ze het akkertje inging. Met de linker,
hand hield at het boven het hoofd en met de
zachter werkte m en zo hield ze de schroeiende
•onneotralen ven zich af. waardoor se vtel len.
ger kon doorwerken en veel minder moe werd.
De dorpegenoten, die het zagen, kwamen ver
wonderd toelopen, maar weldra gingen zy Loe
Pan s uitvinding namaken en zo kwamen de pa
rasols algemeen ln gebruik!
Kleine Ask Moesje, weet u wat do over
eenkomst is tussen de letter f «n melk.
Moeder: Neen, wat la er danT
Ansje: O, moes. en bet ia toch zo gemakke
lijk! Za komen allebei ln de koffie?
r Oma. zM Lotje bad u mijn moeder ooit
wei eens gezien vóór ze gebaren werd?
Neen. kindje, lachte oma, natuurlijk niet.
Zag u dan «oma een portretje van haar?
v> Ook nSfct, Lot,
Maar—maar™., «ei toen Lotje verwonderd,
hoe harkënde u baar dam toen ze elmwyk
kwam.:.?
Een aardig verhaaltje, vond de bank en
toen £W«gen ze opeena allemaal, want de men.
een kwamen in het gezellige tuinhoekje zitten
On don ie het yie gjet febeltlee-verttilenl y
