1
ïo
@na
gSS'&ZSl'
Bezoek aan het Instituut voor Doofstommen te Gronirfgen
een model-inrichting in elk opzicht. Prachtig sociaal werk
Zotentog 2# April 1940
150 jaar
In Nederland
N ij verheidsonderwijs
WAAGSTUK
Nag nooit tc auun. in «I de Jartn,
dat Bij kaar recda in stilte"
saabad. «as Jettie baar jeugd
vriend Tom in «ld en begeeren»
als toen bij dien
grooCaehe sfcheppingen hij thai»
met haar de onweerstaanbare bekoring
onderging.
Sofia, klaagde Toms- moeder, die
meer ran het lichtere genre hield, dat
haar lokkende,
en in een betoo-
jglrmlaeb gingen baar tippen
terwijl ar naar bem opzag en
avond op baar -r*- om haar als'" men ook ran het allerbeste wei eens
sMa partner tnar een wtom-tox op te te reei kon krijgen; alsof Jettie het
eweben. Haar bede eezWrhtje straalde^ instinctief aanvoelde, kwam zij dan
betlertijk ra» geluk, haar donkert avond bmnenwipp«%jre|jA-.-
- -- - Ilch aan de oude. weinig gebröikte
piano, die ia een hoek van het salon
stond en speelde een reeks eenvoudige
stukjes, die eigenlijk niet tot haar re-
®ertoire behoorden, oppervlakkige,
populaire muziek, waarvoor zij al-
te drukkenthans het vrouwelijke element onder
ir tengeren haar gehoor uilsluitend toegankelijk
sehouder omvatte, trilde van opwin
ding zou dam eindelijk bet oogenblik
rijn aangebroken, waarop bij zonder
terughouding zijs hart voor baar zou
Magen uitstorten en bj] haar bereid zou
Vinder zijn Reide te. aanvaarden?
Tht nog loc bod hij zich nooit Iets
Wijsgemaakt; bij had altijd den indruk
gehad, dat haar gevoelens te zijnen op-
zsrbte zich »B den loop der Jaren rri>
wei op hetzelfde pelt hadden gehand-
twafd en dat de knappe- vooruistreven-
«Ie. jonge ingenieur van thans inder
daad met veel meer voor baar bette-
1 kende dan da toegewijde H B S 'er. die
is het aangrenzende buis woonde,
hsar geregeld bij baar huiswerk assis-
teerde en baar flets VdOr haar schoon
maakte en repareerde op zijn vrijen Za.
tentagmiddag, ia piaaCz van Met d am
drre lui te gaan voetballen.
Zoowel het een als bet ander bad
"t# altijd atv vanzelfsprekend geaccep-
tzl.nl; een enkelen keer, eli zijn klaar
ew duidelijk betoog boar iil een om me
sten over eon «oor iiaar schier om
ówerïomelijke moeüfjïieW had gehot-
Tiari rij bewonderend Bacr Bern.
.^pggzien en «tankS^ar geUsneid:
J* oent K» reozc-ïtB^p; ais jij* me
JfZA Ui» legt, snap ,Jt h<K dadelijk!
'JBMcbetden; bijna blozend, had hij
dan steeds haar lof van de hand g.'ivjs
gen^eti als zijn eerljjke meening te ken
nen' gegeven, dat ze zich gedurende de
tes .ong t tjfeio te veel liet afleiden, el
ders mei baar gedachtenwas, terwijl
ïij er zich door bent toe liet bewegen,
(laar aandacht ten volle op de opgege
ven taak te eoneentreeren. Soms ook
beweerde hij. dat zij het la een mini
mum van tijd zelf» geheel buiten zijn
hulp zou kunnen stellen, als zij dat
Wilde: maar das moest zij minder aan
piano zitten en meer tijd ?aa haar
besteden. 'V',
IWn kwant Jettie in opvtlÈK voor
kwam muziek altijd ih «te eerste
en zij peinsde, W in de verste
Biet over baar piano te .eerwaar-
w die dooie wis- of scheikun
de. die zij toch nooit praetijk noó-
dig zou hebbent Zij beeldde zich weiis-
waar met in ooit deel te zullen uitma
ken van «Ie phalanx van uitverkorenen,
die met hu» spel volle concertzalen
tipt. .errufciing brachten,
annleg had zij ontegenzeglijk
■an wat lij "overtuigd En als
de «ehooi jaren maar achter haar
lagen, ging zij zich niet hart en ziel
aon haar muziekstudie wijden!
Hen w .aVitte zich er wel voor veis
op de kwestie in te gaan; hü fiad
nèet bf-iwald verstand van muziek.
Maar gul gnf toe. dat zij inderdaad
wel aattüg «peehfe en terwijl hij
ttecfet haar plezier te doen met zijn als
«en ktftuiting bedoelde woorden, had
hij er geen ftauw besef van. hoe die
VPigvsis Jetue's opvatting kleineerende
»"C van haar muzikaal kun-
barstik.
«Zr voorn» men getrouw ha^ zjj
weten «aar te zetten, dat haar
haar les OpCen nemen aan het
jtorium; pj scheen goede vpr-
te naken, doch liet zwh te-
Tooa niet veel uit over haar
Toch zat hjj dikwijls bij haar.
zij atudterde «n luisterde
Als Jettie afscheid had genomen,
gaf de oude dame, met een goedkeu
renden Wik naar haar dochter Char»-'
lotte, die zich raet een handwerk onle
dig hield, te kennen, dat zij er toch
niets van zou moeten hebben, dat een
meisje bede dagen aan de piano door
bracht, ai moest zij ook erkennen, dat
sij wérkelijk heel aardig begon te
spelen. Dan was het Toms beurt zich
inwendig te ergeren, omdat het kort
zichtige oordeel, door zijn moeder ge-
vtrkl. Jettie's groeiend talent te kort
deed.
Ofschoon het volgens hem voor Jet
tie ai lang geen geheim meer kon zijn.
dat hij haar zijn hart had verpand,
had zij hem nooit aangemoedigd; nog
nimmer bad hfj haar blozend! de oogen
zien neerslaan voor zijn blik; zij ging
zoo onbeschroomd en-vrijmoedig met
hem om: zij deed in één woord zoo ge
woon tegen hem. alsof hij een broer
van haar was, vond bij spijtig. Bezen
avond voor het eerst had de uitdruk
king van blijde ontroering die over
heel haar wezen verspreid lag en
waarmede zij héttr tegemoet was ge-
treden, bem doen begrijpen, dat zij»
gevoelens door haar werden beant
woord.
Het was een hemelsche gewaarwor
ding; terwijl zijn voeten zich werk
tuiglijk voortbewogen op de maat van
de muziek, hield hij Jettie droomver
loren in zijn armen. Reeds zag hij
haar als zijn bruidje, als zijn vrouw
en onwillekeurig omsloten zijn vingers
haar schouder met krachtiger, bezit-
nemenden greep...
Een even onwillige beweging van
Jettie riep hem tot de werkelijkheid te
rug: je knijp* me, zeitle zij verwijtend,
stond stil en trok de mouw van haaij
jurk in de plooi; zij merkte den onze-^
keren, verbijsterden blik op, dien hij
baar toewierp en vroeg lachend:
Wat héb je scheelt er wat aan?
Tom schudde ontkennend het hoofd;
de wijze, waarop zij op zijn houding
reageerde, had op hem de uitwerking
van een koud stortbad, en teleurge
steld realiseerde hij, dat 'hij blijkbaar,
part noch deeü had aan den staat van
bBjds •pwindmg. waarin zij verteerde,
en van geheel andere belangen
yiTttWl was
Wij scheelt niets, zei hij, zich
„langzaam herstellende van den schok#
dien deze ontdekking hem had toege
bracht.-maar jrj wat is er met jou
vanavond?
Het plaagzieke lachje verdween plot*
oc mg van .lettie's ijeLaat; een ernstige,
bijna plechtige uitdrukking gJeed over
bet -jijnge gezichtje en een oogenblik
had Tom de Impressie, dat zij langs
bem been staarde in een zalig, ver ver
schiet. waar hij geen plaats innam. Zij
nam zijn arm. trok hem mee naar een
rustig hoekje en terwijl hij- in spanning
wachtte.-wat er zou komen.0 vormden
haar lippen den naam van één. die op
het gebied van toonkunst op Europee-
üche vermaardheid mocht bogen. Op
getogen vertelde z*j: hij kwam de vol
gende week het Reskleiuie-orfeest diri-
en haar ieeraar aan het Con-
die zeer bevriend met
hem was*» en d* hooge verwachtingen
kostende, had weten te be
te hooren. JufceWto we Ut ben er
bedemaai opgewonden van: hè, ik po
pel gewoon naar hef groote oogenblik,
dat definitief over mijn toekomst als
pianiste zal be&ftoaéfc?
Als een steen, zoo koud en zwaar,
lag Tom's hart in zijn borst; met moei
te schroefde hij zich op tot enthousias
me, wenschte Jettie geluk
Mij* ouders sullen natuurlijk de
auditie bijwonen, deed sij een beetje
'gewichtig, en mijn Ieeraar ook» vanzelf
sprekend. En jij je laat mff toch
weker niet in den steek ik reken er
op, dat je meekomt, al was het alleen
maar om voor me te duimen gedurende
het proefstoomendrong zij, plotseling
minder zelfverzekerd, bij hem aan.
Natuurlijk beloofde 4*ïj het haar ter
stond; Jettie had trouwens blijkbaar
geen oogenblik aan de mogelijkheid ge
dacht, dat hij zou weigeren hij haar
triomf tegenwoordig te zijn want
dat het een succes zou worden. Toni was
er bij voorbaat van overtuigd; trou
wens. als haar Ieeraar ook maar in het
minst eraan had getwijfeld of hij wer
kelijk eer zot4 inleggen met zijn leer
linge, zou hij immers niet vrijwillig
het risico op zich hebben genomen.
Ook dat Jettie vervolgens voorgoed
voor hem verloren* zou 2ijn. stoncf voor
den jongen man vast: als een derge
lijke autoriteit zich straks goedkeurend
over haar spel uitliet, dan stonden vele
wegen voor haar open, die haar alle
buiten zijn hereik zouden brenjgen....
Hij onderbrak zijn somber gépeihS
om haar te vragen, wat zij den meester
dacht voor te spelen.
-Het piano-concert ^vail Lfszt, zeide
zij, zoiKler te aarzeign. je weet wel..-
dit....
Zij neuriede het leidmotief...—
De laatste loonei) .verklonken, 311 met
uitgestrekte hanclen trad de groote
meester op haar toe:
7— Bravo, bravissimo^
Hij nat» baar vingers in zijn greep,
streek, er met zijn vrye hand overheen;
in zijn fauteuil bewoog Tom onrustig.
keek afkeurend toe: wart. had hij haar
knuistje zoo lang vast te houden? Nu
streek hij over het polsgewricht; langs
den onderarm bewoog zijn hand arich
voort tot aan den elleboog, gleed vervol
gens naar den welgevormdeti schouder
van de jonge pianiste....
Met srtijf ineengeklemde vuisten sloeg
Tom het schouwspel gade. begreep dan
plotseling, dat hij niet alleen het recht,
doch ook geen enkele reden h^d om
zich jaloersch te toonen; hij herinnerde
zich een phrase van Chopin, in een van
Jet tie's boeken gelezen: le poignet,
ï'avant-bras, te bras. tout suivra la
Slain..-
Het gebaar van den meester werd ge
ïnspireerd door zuiver vakkundige be
langstelling: hij wendde zich thans tot
Jettie s ouders, wenschte hen geluk, nu
was de beurt aan haar Ieeraar, die zich
met zijn zakdoek de druppels van
hot voorhoofd vvischte. Tom ving brok
stukken vsan zinnen op: werkelijk een
buiterfg^»on talent, mooie, gave tech
niek..— ras-artiste groote toekomst
als toonkunatènares....
Jettie s moeder liet haar tranen den
vrijen loop; haar vader omhelsde zyn
kind, stamelde telkens weer: ik ben et
heelemaal van onderstboven!
Het jonge wonder stond in hun mid
den; ze hief haar verrukt, "geestdriftig
gezichtje op naar den grooten man»
en betlwetmde zich aan den h>f, dusa
hij haar toezwaaide.
Een nieulve planeet verrees wan het
firmament van de kunstwereld en op
dat oogenblik vervlogen Toms liefste
illusies, die hij in weerwil van alle»
tot het laatsle^toe in zich had omgedra
gen.
Hij had het gevoel, dat hij Overal
buitenstond; \yat had hij hier eiger£
Jijk nog langer te maken, vroeg hij
zich vol bitterheid af. Impulsief ver
hief hij zich onopgemerkt"niemand
lette immers op hem in dit gewichtigé
oogenblik! van zyn zetel, en sloop
stil weg, naar buiten—
(Vervolg op pagina 15)
hem wrm.
\rjm hem-
ca naar haar Wrkt—1. dat aii hem eea keer moetic
ist te «rillen komen roonfelea!
«Sin hejn <fc> tk «is» va» niets en kreey ran-
m>UiK o—.ei «achis het groote nieuws
Bravo, $ÈgFm°l
Zaterdag 20- April 1940
Geduld is een schoone zaak. het
overwint alles. Dit gezegde valt
den bezoeker te binnen, die
kennis heeft kunnen nemen van den
fwactuig-sotialen arbeid, die wordt ver-
ctclK in .het Instituut voor Doofstom-
t**en, aan het Guyotsplein te Groningen.
Een arbeid beter gezegd onderwijs
dat 14 April j.l. 150 jaar bestond en
<fc»armee het oudste is van het desbe
treffende onderwijs in ons kind, dat
eveneens wordt gegeven te Amsterdam,
Rottendam, St. Michielsgéftj?!, (de r.k.
fcvfteUing) en Voorburg (het christe
nen aangrenzend lokaal van een twee
den onderwijzer in passieve taal. schrij
ven en rekenen. De kinderen worden er
zoo spoedig mogelijk toe gebracht, dat
zij zelfstandig een opgegeven taak af
maken. Deze afdeelingen vullen elkaar
atwv. er steeds contact tysKchen de
tWe onderwijzers; van dag tot dag
stellen zij zich op de hoogte van eikaars
resuhaten.
Het onderwijs in de aanvangsklasse
duwt gewoonlijk twee jaar. Daarna, te
beginnen met de tweede klasse der
de ieei jaacj-r^wta^en de leerlingen ge
lijk instituut). Terloops dient hierbij-spfftsc in een A-afdeeling voor de goede
opgemerkt, dat men te Amsterdam en
le Rotterdam alléén dagscholen aan
treft, in tegenstelling met de drie an
dere genoemde plaatsen, waar men in
ternat én heeft.
Het was xle predikant der Waalsche
gemeente te Groningen, Henri Daniël
Guvot, die-duiver voor verstrooiing, in
17^4 Pu lijs beaoéht, waar de Schooi
Vim don Abbé de 1' Epée tot de beziens-
•waarda^httikm behoorde. Guyot kwam
aeer prrdePden iaidivik van hetgeen hij
zag én bijna oen jaar genagt by *mder-
wijs van De 1' Epcc. Toen hij m 17^5 te
Groningen terugkwam, toonde Guyot
zicli aanstonds een man van de daad:
twee (l<K»fstmT»me kinderen, een Jood-
achen jongen en een Protestanbsch
fneisjc. nam hij onder zijn hoede. Zij
wettlen oy zijn eigenkosten bij hem
ea^i h pis 'onderwezen. Al spoedig kwa
men cciitcr meer aanvragen om 'ópne-
mwig. w aaraan sleehM gevolg kon* wor
den gi-geven, als hulp van huiten
kwam. Deze hu'f) bleef piet uit: in 17S9
vv<'r<len de eerste plannen gemaakt, die
zou'dryi loklen tot de oprichting voor
oetl te stichten InFlituut voor Doofstom
men. wifarvan Guyot voorzitter werd.
O}) 14 -Vi>ri 1 1790 werd het Instituut ge
opend. llat in dep loop van 1.50 jaren
voor tahoozèn tot och zoo onnoemlijk-
grooten zegen is geworden!
Uit vu*-rig én met wnrmie. met een
enthousiasme, waaruit de ware liefde
V<»or dezen arbeid elk oogenblik op
nieuw spreekt, heeft de Directeur van
he* Instituut, de heer drs. M. J.
Buchfi, <ii. ruim zeven jaar deze vor-
cmtwoo:-leüjks functie iKklee.it, ona
van het Hoe! en het werk verteld. Al-
leieei -i zij :j1ftc<legeri^|lt dat er thaps
17(i leajjjn^en f>4 mets-
j.'s» /Ut,; lin w i^t<>!ig«'veer 150 intern.
I>qajöni«* tTrfd'jésIr. de leeftijd,
waarop vclea kennen-Als de leerlingen
Jb. 1^ juin- tijn, weg.
Ito d.x.iyymnten, cUe^.00 veel missen
Iran hiv> n oais „tiormaJenT, vn'ugxie
in ons leven k;m j^henken.'wWclen hiy-r
gem;i;é«'»t hen, omtrelhi-<s«wie
tn^ar -tr «l;kw ij!- m.g c-n toi.i.il-v
Jieenle Hpégtting b- suuit, wijl men
meentdut een doofftolnme een onvol-
waar-diuN- is. Dit is hij niet: hij kan
ifc'p.i i! I. n nrbekl evengoed verrichten
els een ander. En de meening, dat hij
^iiet met machines zou kunnen.omgaan,
sSès al c\ en Onjuist! Wij willen daarop
"lliier nog eens n>et nadruk wijzen.
Het ligt vogr <le bami, dat het on
der w ij s cfe voornaamste aangelegen
heid is. Dit oiKlec^ijs omvat het eigen
lijke ^'>d IVtom menend env ij sfröbelen,
nijverbeidsoiKlei w ijs voor jongens en
«netók'% godsdienstonderwijs en licha-
inehj kt*oefentog. De leerw ijzé aan het
Groinrfigsche Instituut is de spreekme-
Giode: kunstmatige gebaren en vinger-
«lphalK't zijn bij het onderwijs ilitge-
fetotpn.' De aanv.angs4dasge, waarin de
leerlingen van onge'veéf 4 jaar plaats
némen. 1»? gesplitst tn twee fideel ingen:
één V-oor ar*ici4j^tierp«dervvij6 en één
"voqT étepmec'n^yonnpivd,'"onderwijs. In
de «fdcelihg' komen dc kinderen
éér^Vbdf ék-n "bij dén onderwijzer, die
hu» fleert spreken. Hij wordt daarbij
»^,gea»toc^d idoc^r de hu
van dc andere leerlingen; dezen
gezamenlijk onderwijs vn
leerlingen en m een B-afdeeling voor
de mi mier goede, elk met een eigen on
derwijzer, die alle vakken geeft. Deze
apliULhg der leerlingen in twee gróe-
pen naar htm intelligemie fe zeer be
vorderlijk voor den goeden gang van
het onderwijs. Er zijn tien klassen,
waarvan dé laatste de ontslagkla<?se
bee*. Niet alle leerlingen doorïoopen in
den zelfden tijd den cursus, uit den aard
is de een. vlugger dan de-ander. I)oeh
oofc voor de goede en de gemiddelde
leerlingen is het gewenscht. dat zij lan
ger dan 10 jaar op het Instituut blijven.
Vanzelfsprekend is het van belang, dat^
zfj als bekwame ambachtslieden de we
reld ingaan. Daarom blijven de meesrte
leerlingen twee of drie jaar i-n de ont
slagklasse; oveidag zijn ze da-n op het
ambacht, des avonds onderhouden en
breiden zij uit, wat zé op de school»
leenden.
Voor leerlingen, die niet in het gew o
ne verband pa*spn< worden afzomlerlij-
ke klaiwen gevormd, waar hoofdelijk
onderwijs wordt gegeven aan hoót2-"
Kt ommen (dat zijn zij, die wel kunnen
hooren, maar niet kunnen spreken),
aan sjochthoorcmden, spraakgebtekki-
g<»n. kinderen, van wie het gezichts
vermogen te zwak is c«n met amieren
klassikaal te kunnen worden onderwe
zen; kindei'gn. die hun gehoor verlo
ren. toen ze de taaj reeds kenden.
l>e kleine jongens en meisjes krijgen
na schooltijd fröbelonderw ijs.* Hun ge
voel voor kleur, lijn eti vorm wordt er
bijzonder door ontwjkkeJd, zoodat hei
aangename en het nuttige hier ver
een igd zijn. Wte éht ouderwijs eens
meemaak*, zal r»rtkn getroffen èn
door den grooten taot «raarmee het
wordt gegeven èn door de animo, waar
mee de kleinen het opnemen!
De oudere jongens (van -ongeveer 12
Jaar) bezoeken de ambachtsschool,
waar l>evoegde leeraren les geven in
meubelmakeniynleafccnen en decora
tief teekenen), kleermaken, schoenma
ken en rijwielmaken. De meubelmake
rij levert aan he* Instituut en1 aan de
burgerij, die weet. da* er alleen sobed
werk word* gemaakt. De kleermakery
en de schoenmaker^ leveren uitslui
tend aan het lnstHuut. Ito modernste
machines worden gebruikt, zonder
dat het handwerk erbij inschiet. De
keuze van he* ambacht geschiedt in
overleg met de ouders.
Het rywirlmakra is «>p by/.ondere
wjjr.e ingericht. !*e Foagers-rijw iek
fnbridem tc GrontngeH lcvcrrn de
materialen, de afgewerkte produc
ten gaan naar de zaak v^or den
verkoop. Ie» werkmeesterjynf de
fabriek houdt gwrgeld toezicht op
de vorderingen der teerlingen; het
leerplan is in neerleg met Fongré»
en met goedkeuring van cfen
ïthiter van Onderwas, e» Wn
vast^pstcW«dtip leerlinge^ "w ordtm
na volbnu^iten leertijd iri Ue fa
briek teweikgebtrtd. Zoo Is een
harmonische wérking ontstaan lus-
M-hen sch<M»i en bedrijfsleven.
De kleinere meisjes ontvangen. Urei?
onderwijn; ouder geworden. l»ezoeken
ze de Vakschool. He* onderwijs' is toe
vertrouw <i tfean drto leerarossenhet
omvat nuttige en fraaie handwerken,
linnennaaien en oosluumnaaien. A.an
Ter Qdryrm find van het JÏO-jarig Instaan van liet InxlHnftf ijst ommen
«Trd Of» 14 April j.l. cm krans gelegd aan dm voet van liet opgericht
ter eere van den stichter, dr. Henri Daniel Guyot. Op drm achtergrond het IntJ.-utU
4a oudste meisjes worden tevens huis-
r houdelijke beziuhpden opgedragen, zij
vt>igen aan de Gjt*oningsche Kook- en
Huishoudschool «en cursus m he* strij
ken en wae?scl>en en een In he* koken
Zoodoend» zijn zij na haar ont-„
slag in staat als naaister of als hulp in
de huishouding haar brood te verdie
nen. Een groot gedeeUe van de rm*os
je skieed ing en van het linnengoed, be
stemd voor het Iimstuiit. wondt op ds
Vakschool vervaardigd.
Het Instituut neemt kinderen op zon-
der onderscheid van gezindte. De leer
lingen worden naar den wenach der
ouders opgevoed In den godsdienst,
welken dezen voorstaan. In de school
klassen wordt Bijbelsche geschiedenis
gegeven. Er zijn drie vacant tos: een
Paasch- en een Kerstvacantto. elk van
14 dagen en een xomervacantto van by-
na 7 weken. De kinderen uit de omge
ving van Groningen worden door de
ouders gehaaki en gebracht, voor de
overigen is een bijzondere regeling ge
troffen. Zij worden gehaaki van: Deen-
warden. Zwolle, Arnhem, Den Bosch,
Amsterdam en tusscheuüggende ata-
tiems. waar zij moeten worden gehaald
e*i gebracirt door de ouders, aan wie
geregeld eens per maand móet worden
geschreven. Een eigen huisarts komt
eiken dag op het Instituut. ..Onze kin
deren zijn oer-gezohd!". zegt de direc
teur met rechtmati'gen trots. WIJ aor-
gen heelemaal voor hen en het garnsche
personeel heeft alle toewijding en be
langstelling.» Dat deze verzorging finan-
cieele offers vraagt, ligt voor de hand.
J'oor de kin<leren moet 160 per jaar
beta aki worden, doch ze kosten het In
stituut b tot 900 gulden. Hoewel men
steun van overheidswege ontvangt,
kan hulp van particulieren niet worden
gemist. Erf«*ellrngen. legaten en giften
worden dankbaar aanvaard! Men zij
hiervöor niet ..door*De «toetten, die
worden gesteld, worden steeds hooger!
In onderscheidene plaatsen van ons
land heeft men z.g. departement ^direc
teuren. vertegenwoordigers der Stich
ting. bij w ie men zich sis lid 5.25
per jaar. d.i. de waarde van een oude
gouden dukaat) of als begunstiger kan
aanmelden. (Het aantal kséen en be
gunstigers in ons land bedraagt thans
•9654t ij
Door de vele relaties, waarover het
Instituut beschikt, is het vrffAfcï altijd
In staat een betrekkwwf.te vtakften t oór
- dc leerhngenMdie aan keteind^ van «hun
verblijf zijn gekomen. Ook i)et ai-bpids-
bureau voor doofstommen, onder de
auspiciën der Nederlandsctie Vdreeni-
ging tot invordering van den arbeid
voor Onvolwaardige Arbeidskrachten,
verricht in dit opzicht nuttig werk. Di
recteur en oud-leerlihgen trachtèn' zoo*
veel mogelijk met elkaar m cohtaet te
sb! ij ven. Op het z.g. Dr A. W. Alrngs-
Fonds (een der overleden directeuren),
uitsluitend lx^-femd voor oud-leer!in
gen van ..Groningen", kan door hen,
indien noodig. een beroep «orden ge
daan. 4
Met genoegen Constateert de heer
Béichll, dat het contact tnswhen het
N'eilci lai«<Ts<hc bedrijfsleren en d©
j dot»fsfo,»,n,eni«iichtingen de laatste ja
ren beter is gc« orden.
Voorde herdenking van het I50-ja'rig
„jubileum" bestonden grootsche plan
nen: door de tijdsomstandigheden kon-
ilen deze slechts op beperkte schaal
worden verwezenlijkt. \'e!e ood-Ieerlin-
gen zouden naar Groningen komen, in
iuni van dit jaar zou een Inter
nationaal Tongres voor doofs* om-
menonöerwijs in Gronitigeii wonden
apehoudeti, tl at nu voorfooplg fs
ukgesteld tot 1941, hsen «creco-
mjté. waarvan H. M. de Koningin
(die jaaVlijks door een belangrijke gift
van Haar hooge belangstelling voor het
instituut doet blijken het be^clK^m-
vronweschap' heeft willen aanvaaixTen.
Doch in weerwil van dc tijdsomstan
digheden is „150 Jaar doofstommenon
derwijs in jVederiaöd" niet tMiopge-
ruerkt v<H>rl»rjgegaaji.
Het Instituut beschikt over «een bi-
büöthoek, waarin allerlei lectuur op hot
gebied van doofstommenonderwijs ts
pndefgébraqh*. die van unieke bef coke-
nis is en terecht wereklvermaard
heid geniet.
On> N«d mag trotnch- zijn. dart het
een Inrichting l>ezit als dit Grtming-
«chë lnstituul. dat voor iedereen (na
voorafgegane aanvrage) is le bezichti
gen.
Een onder» yKsao^c^iiing. waarvan
men ter gelegenheid van deaen mijl paai
gaarne gewag maakt, omdat zij bet zt*
voikomew in «tk opziéht veeüicftt!