1 ïo @na gSS'&ZSl' Bezoek aan het Instituut voor Doofstommen te Gronirfgen een model-inrichting in elk opzicht. Prachtig sociaal werk Zotentog 2# April 1940 150 jaar In Nederland N ij verheidsonderwijs WAAGSTUK Nag nooit tc auun. in «I de Jartn, dat Bij kaar recda in stilte" saabad. «as Jettie baar jeugd vriend Tom in «ld en begeeren» als toen bij dien grooCaehe sfcheppingen hij thai» met haar de onweerstaanbare bekoring onderging. Sofia, klaagde Toms- moeder, die meer ran het lichtere genre hield, dat haar lokkende, en in een betoo- jglrmlaeb gingen baar tippen terwijl ar naar bem opzag en avond op baar -r*- om haar als'" men ook ran het allerbeste wei eens sMa partner tnar een wtom-tox op te te reei kon krijgen; alsof Jettie het eweben. Haar bede eezWrhtje straalde^ instinctief aanvoelde, kwam zij dan betlertijk ra» geluk, haar donkert avond bmnenwipp«%jre|jA-.- - -- - Ilch aan de oude. weinig gebröikte piano, die ia een hoek van het salon stond en speelde een reeks eenvoudige stukjes, die eigenlijk niet tot haar re- ®ertoire behoorden, oppervlakkige, populaire muziek, waarvoor zij al- te drukkenthans het vrouwelijke element onder ir tengeren haar gehoor uilsluitend toegankelijk sehouder omvatte, trilde van opwin ding zou dam eindelijk bet oogenblik rijn aangebroken, waarop bij zonder terughouding zijs hart voor baar zou Magen uitstorten en bj] haar bereid zou Vinder zijn Reide te. aanvaarden? Tht nog loc bod hij zich nooit Iets Wijsgemaakt; bij had altijd den indruk gehad, dat haar gevoelens te zijnen op- zsrbte zich »B den loop der Jaren rri> wei op hetzelfde pelt hadden gehand- twafd en dat de knappe- vooruistreven- «Ie. jonge ingenieur van thans inder daad met veel meer voor baar bette- 1 kende dan da toegewijde H B S 'er. die is het aangrenzende buis woonde, hsar geregeld bij baar huiswerk assis- teerde en baar flets VdOr haar schoon maakte en repareerde op zijn vrijen Za. tentagmiddag, ia piaaCz van Met d am drre lui te gaan voetballen. Zoowel het een als bet ander bad "t# altijd atv vanzelfsprekend geaccep- tzl.nl; een enkelen keer, eli zijn klaar ew duidelijk betoog boar iil een om me sten over eon «oor iiaar schier om ówerïomelijke moeüfjïieW had gehot- Tiari rij bewonderend Bacr Bern. .^pggzien en «tankS^ar geUsneid: J* oent K» reozc-ïtB^p; ais jij* me JfZA Ui» legt, snap ,Jt h<K dadelijk! 'JBMcbetden; bijna blozend, had hij dan steeds haar lof van de hand g.'ivjs gen^eti als zijn eerljjke meening te ken nen' gegeven, dat ze zich gedurende de tes .ong t tjfeio te veel liet afleiden, el ders mei baar gedachtenwas, terwijl ïij er zich door bent toe liet bewegen, (laar aandacht ten volle op de opgege ven taak te eoneentreeren. Soms ook beweerde hij. dat zij het la een mini mum van tijd zelf» geheel buiten zijn hulp zou kunnen stellen, als zij dat Wilde: maar das moest zij minder aan piano zitten en meer tijd ?aa haar besteden. 'V', IWn kwant Jettie in opvtlÈK voor kwam muziek altijd ih «te eerste en zij peinsde, W in de verste Biet over baar piano te .eerwaar- w die dooie wis- of scheikun de. die zij toch nooit praetijk noó- dig zou hebbent Zij beeldde zich weiis- waar met in ooit deel te zullen uitma ken van «Ie phalanx van uitverkorenen, die met hu» spel volle concertzalen tipt. .errufciing brachten, annleg had zij ontegenzeglijk ■an wat lij "overtuigd En als de «ehooi jaren maar achter haar lagen, ging zij zich niet hart en ziel aon haar muziekstudie wijden! Hen w .aVitte zich er wel voor veis op de kwestie in te gaan; hü fiad nèet bf-iwald verstand van muziek. Maar gul gnf toe. dat zij inderdaad wel aattüg «peehfe en terwijl hij ttecfet haar plezier te doen met zijn als «en ktftuiting bedoelde woorden, had hij er geen ftauw besef van. hoe die VPigvsis Jetue's opvatting kleineerende »"C van haar muzikaal kun- barstik. «Zr voorn» men getrouw ha^ zjj weten «aar te zetten, dat haar haar les OpCen nemen aan het jtorium; pj scheen goede vpr- te naken, doch liet zwh te- Tooa niet veel uit over haar Toch zat hjj dikwijls bij haar. zij atudterde «n luisterde Als Jettie afscheid had genomen, gaf de oude dame, met een goedkeu renden Wik naar haar dochter Char»-' lotte, die zich raet een handwerk onle dig hield, te kennen, dat zij er toch niets van zou moeten hebben, dat een meisje bede dagen aan de piano door bracht, ai moest zij ook erkennen, dat sij wérkelijk heel aardig begon te spelen. Dan was het Toms beurt zich inwendig te ergeren, omdat het kort zichtige oordeel, door zijn moeder ge- vtrkl. Jettie's groeiend talent te kort deed. Ofschoon het volgens hem voor Jet tie ai lang geen geheim meer kon zijn. dat hij haar zijn hart had verpand, had zij hem nooit aangemoedigd; nog nimmer bad hfj haar blozend! de oogen zien neerslaan voor zijn blik; zij ging zoo onbeschroomd en-vrijmoedig met hem om: zij deed in één woord zoo ge woon tegen hem. alsof hij een broer van haar was, vond bij spijtig. Bezen avond voor het eerst had de uitdruk king van blijde ontroering die over heel haar wezen verspreid lag en waarmede zij héttr tegemoet was ge- treden, bem doen begrijpen, dat zij» gevoelens door haar werden beant woord. Het was een hemelsche gewaarwor ding; terwijl zijn voeten zich werk tuiglijk voortbewogen op de maat van de muziek, hield hij Jettie droomver loren in zijn armen. Reeds zag hij haar als zijn bruidje, als zijn vrouw en onwillekeurig omsloten zijn vingers haar schouder met krachtiger, bezit- nemenden greep... Een even onwillige beweging van Jettie riep hem tot de werkelijkheid te rug: je knijp* me, zeitle zij verwijtend, stond stil en trok de mouw van haaij jurk in de plooi; zij merkte den onze-^ keren, verbijsterden blik op, dien hij baar toewierp en vroeg lachend: Wat héb je scheelt er wat aan? Tom schudde ontkennend het hoofd; de wijze, waarop zij op zijn houding reageerde, had op hem de uitwerking van een koud stortbad, en teleurge steld realiseerde hij, dat 'hij blijkbaar, part noch deeü had aan den staat van bBjds •pwindmg. waarin zij verteerde, en van geheel andere belangen yiTttWl was Wij scheelt niets, zei hij, zich „langzaam herstellende van den schok# dien deze ontdekking hem had toege bracht.-maar jrj wat is er met jou vanavond? Het plaagzieke lachje verdween plot* oc mg van .lettie's ijeLaat; een ernstige, bijna plechtige uitdrukking gJeed over bet -jijnge gezichtje en een oogenblik had Tom de Impressie, dat zij langs bem been staarde in een zalig, ver ver schiet. waar hij geen plaats innam. Zij nam zijn arm. trok hem mee naar een rustig hoekje en terwijl hij- in spanning wachtte.-wat er zou komen.0 vormden haar lippen den naam van één. die op het gebied van toonkunst op Europee- üche vermaardheid mocht bogen. Op getogen vertelde z*j: hij kwam de vol gende week het Reskleiuie-orfeest diri- en haar ieeraar aan het Con- die zeer bevriend met hem was*» en d* hooge verwachtingen kostende, had weten te be te hooren. JufceWto we Ut ben er bedemaai opgewonden van: hè, ik po pel gewoon naar hef groote oogenblik, dat definitief over mijn toekomst als pianiste zal be&ftoaéfc? Als een steen, zoo koud en zwaar, lag Tom's hart in zijn borst; met moei te schroefde hij zich op tot enthousias me, wenschte Jettie geluk Mij* ouders sullen natuurlijk de auditie bijwonen, deed sij een beetje 'gewichtig, en mijn Ieeraar ook» vanzelf sprekend. En jij je laat mff toch weker niet in den steek ik reken er op, dat je meekomt, al was het alleen maar om voor me te duimen gedurende het proefstoomendrong zij, plotseling minder zelfverzekerd, bij hem aan. Natuurlijk beloofde 4*ïj het haar ter stond; Jettie had trouwens blijkbaar geen oogenblik aan de mogelijkheid ge dacht, dat hij zou weigeren hij haar triomf tegenwoordig te zijn want dat het een succes zou worden. Toni was er bij voorbaat van overtuigd; trou wens. als haar Ieeraar ook maar in het minst eraan had getwijfeld of hij wer kelijk eer zot4 inleggen met zijn leer linge, zou hij immers niet vrijwillig het risico op zich hebben genomen. Ook dat Jettie vervolgens voorgoed voor hem verloren* zou 2ijn. stoncf voor den jongen man vast: als een derge lijke autoriteit zich straks goedkeurend over haar spel uitliet, dan stonden vele wegen voor haar open, die haar alle buiten zijn hereik zouden brenjgen.... Hij onderbrak zijn somber gépeihS om haar te vragen, wat zij den meester dacht voor te spelen. -Het piano-concert ^vail Lfszt, zeide zij, zoiKler te aarzeign. je weet wel..- dit.... Zij neuriede het leidmotief...— De laatste loonei) .verklonken, 311 met uitgestrekte hanclen trad de groote meester op haar toe: 7— Bravo, bravissimo^ Hij nat» baar vingers in zijn greep, streek, er met zijn vrye hand overheen; in zijn fauteuil bewoog Tom onrustig. keek afkeurend toe: wart. had hij haar knuistje zoo lang vast te houden? Nu streek hij over het polsgewricht; langs den onderarm bewoog zijn hand arich voort tot aan den elleboog, gleed vervol gens naar den welgevormdeti schouder van de jonge pianiste.... Met srtijf ineengeklemde vuisten sloeg Tom het schouwspel gade. begreep dan plotseling, dat hij niet alleen het recht, doch ook geen enkele reden h^d om zich jaloersch te toonen; hij herinnerde zich een phrase van Chopin, in een van Jet tie's boeken gelezen: le poignet, ï'avant-bras, te bras. tout suivra la Slain..- Het gebaar van den meester werd ge ïnspireerd door zuiver vakkundige be langstelling: hij wendde zich thans tot Jettie s ouders, wenschte hen geluk, nu was de beurt aan haar Ieeraar, die zich met zijn zakdoek de druppels van hot voorhoofd vvischte. Tom ving brok stukken vsan zinnen op: werkelijk een buiterfg^»on talent, mooie, gave tech niek..— ras-artiste groote toekomst als toonkunatènares.... Jettie s moeder liet haar tranen den vrijen loop; haar vader omhelsde zyn kind, stamelde telkens weer: ik ben et heelemaal van onderstboven! Het jonge wonder stond in hun mid den; ze hief haar verrukt, "geestdriftig gezichtje op naar den grooten man» en betlwetmde zich aan den h>f, dusa hij haar toezwaaide. Een nieulve planeet verrees wan het firmament van de kunstwereld en op dat oogenblik vervlogen Toms liefste illusies, die hij in weerwil van alle» tot het laatsle^toe in zich had omgedra gen. Hij had het gevoel, dat hij Overal buitenstond; \yat had hij hier eiger£ Jijk nog langer te maken, vroeg hij zich vol bitterheid af. Impulsief ver hief hij zich onopgemerkt"niemand lette immers op hem in dit gewichtigé oogenblik! van zyn zetel, en sloop stil weg, naar buiten— (Vervolg op pagina 15) hem wrm. \rjm hem- ca naar haar Wrkt—1. dat aii hem eea keer moetic ist te «rillen komen roonfelea! «Sin hejn <fc> tk «is» va» niets en kreey ran- m>UiK o—.ei «achis het groote nieuws Bravo, $ÈgFm°l Zaterdag 20- April 1940 Geduld is een schoone zaak. het overwint alles. Dit gezegde valt den bezoeker te binnen, die kennis heeft kunnen nemen van den fwactuig-sotialen arbeid, die wordt ver- ctclK in .het Instituut voor Doofstom- t**en, aan het Guyotsplein te Groningen. Een arbeid beter gezegd onderwijs dat 14 April j.l. 150 jaar bestond en <fc»armee het oudste is van het desbe treffende onderwijs in ons kind, dat eveneens wordt gegeven te Amsterdam, Rottendam, St. Michielsgéftj?!, (de r.k. fcvfteUing) en Voorburg (het christe nen aangrenzend lokaal van een twee den onderwijzer in passieve taal. schrij ven en rekenen. De kinderen worden er zoo spoedig mogelijk toe gebracht, dat zij zelfstandig een opgegeven taak af maken. Deze afdeelingen vullen elkaar atwv. er steeds contact tysKchen de tWe onderwijzers; van dag tot dag stellen zij zich op de hoogte van eikaars resuhaten. Het onderwijs in de aanvangsklasse duwt gewoonlijk twee jaar. Daarna, te beginnen met de tweede klasse der de ieei jaacj-r^wta^en de leerlingen ge lijk instituut). Terloops dient hierbij-spfftsc in een A-afdeeling voor de goede opgemerkt, dat men te Amsterdam en le Rotterdam alléén dagscholen aan treft, in tegenstelling met de drie an dere genoemde plaatsen, waar men in ternat én heeft. Het was xle predikant der Waalsche gemeente te Groningen, Henri Daniël Guvot, die-duiver voor verstrooiing, in 17^4 Pu lijs beaoéht, waar de Schooi Vim don Abbé de 1' Epée tot de beziens- •waarda^httikm behoorde. Guyot kwam aeer prrdePden iaidivik van hetgeen hij zag én bijna oen jaar genagt by *mder- wijs van De 1' Epcc. Toen hij m 17^5 te Groningen terugkwam, toonde Guyot zicli aanstonds een man van de daad: twee (l<K»fstmT»me kinderen, een Jood- achen jongen en een Protestanbsch fneisjc. nam hij onder zijn hoede. Zij wettlen oy zijn eigenkosten bij hem ea^i h pis 'onderwezen. Al spoedig kwa men cciitcr meer aanvragen om 'ópne- mwig. w aaraan sleehM gevolg kon* wor den gi-geven, als hulp van huiten kwam. Deze hu'f) bleef piet uit: in 17S9 vv<'r<len de eerste plannen gemaakt, die zou'dryi loklen tot de oprichting voor oetl te stichten InFlituut voor Doofstom men. wifarvan Guyot voorzitter werd. O}) 14 -Vi>ri 1 1790 werd het Instituut ge opend. llat in dep loop van 1.50 jaren voor tahoozèn tot och zoo onnoemlijk- grooten zegen is geworden! Uit vu*-rig én met wnrmie. met een enthousiasme, waaruit de ware liefde V<»or dezen arbeid elk oogenblik op nieuw spreekt, heeft de Directeur van he* Instituut, de heer drs. M. J. Buchfi, <ii. ruim zeven jaar deze vor- cmtwoo:-leüjks functie iKklee.it, ona van het Hoe! en het werk verteld. Al- leieei -i zij :j1ftc<legeri^|lt dat er thaps 17(i leajjjn^en f>4 mets- j.'s» /Ut,; lin w i^t<>!ig«'veer 150 intern. I>qajöni«* tTrfd'jésIr. de leeftijd, waarop vclea kennen-Als de leerlingen Jb. 1^ juin- tijn, weg. Ito d.x.iyymnten, cUe^.00 veel missen Iran hiv> n oais „tiormaJenT, vn'ugxie in ons leven k;m j^henken.'wWclen hiy-r gem;i;é«'»t hen, omtrelhi-<s«wie tn^ar -tr «l;kw ij!- m.g c-n toi.i.il-v Jieenle Hpégtting b- suuit, wijl men meentdut een doofftolnme een onvol- waar-diuN- is. Dit is hij niet: hij kan ifc'p.i i! I. n nrbekl evengoed verrichten els een ander. En de meening, dat hij ^iiet met machines zou kunnen.omgaan, sSès al c\ en Onjuist! Wij willen daarop "lliier nog eens n>et nadruk wijzen. Het ligt vogr <le bami, dat het on der w ij s cfe voornaamste aangelegen heid is. Dit oiKlec^ijs omvat het eigen lijke ^'>d IVtom menend env ij sfröbelen, nijverbeidsoiKlei w ijs voor jongens en «netók'% godsdienstonderwijs en licha- inehj kt*oefentog. De leerw ijzé aan het Groinrfigsche Instituut is de spreekme- Giode: kunstmatige gebaren en vinger- «lphalK't zijn bij het onderwijs ilitge- fetotpn.' De aanv.angs4dasge, waarin de leerlingen van onge'veéf 4 jaar plaats némen. 1»? gesplitst tn twee fideel ingen: één V-oor ar*ici4j^tierp«dervvij6 en één "voqT étepmec'n^yonnpivd,'"onderwijs. In de «fdcelihg' komen dc kinderen éér^Vbdf ék-n "bij dén onderwijzer, die hu» fleert spreken. Hij wordt daarbij »^,gea»toc^d idoc^r de hu van dc andere leerlingen; dezen gezamenlijk onderwijs vn leerlingen en m een B-afdeeling voor de mi mier goede, elk met een eigen on derwijzer, die alle vakken geeft. Deze apliULhg der leerlingen in twee gróe- pen naar htm intelligemie fe zeer be vorderlijk voor den goeden gang van het onderwijs. Er zijn tien klassen, waarvan dé laatste de ontslagkla<?se bee*. Niet alle leerlingen doorïoopen in den zelfden tijd den cursus, uit den aard is de een. vlugger dan de-ander. I)oeh oofc voor de goede en de gemiddelde leerlingen is het gewenscht. dat zij lan ger dan 10 jaar op het Instituut blijven. Vanzelfsprekend is het van belang, dat^ zfj als bekwame ambachtslieden de we reld ingaan. Daarom blijven de meesrte leerlingen twee of drie jaar i-n de ont slagklasse; oveidag zijn ze da-n op het ambacht, des avonds onderhouden en breiden zij uit, wat zé op de school» leenden. Voor leerlingen, die niet in het gew o ne verband pa*spn< worden afzomlerlij- ke klaiwen gevormd, waar hoofdelijk onderwijs wordt gegeven aan hoót2-" Kt ommen (dat zijn zij, die wel kunnen hooren, maar niet kunnen spreken), aan sjochthoorcmden, spraakgebtekki- g<»n. kinderen, van wie het gezichts vermogen te zwak is c«n met amieren klassikaal te kunnen worden onderwe zen; kindei'gn. die hun gehoor verlo ren. toen ze de taaj reeds kenden. l>e kleine jongens en meisjes krijgen na schooltijd fröbelonderw ijs.* Hun ge voel voor kleur, lijn eti vorm wordt er bijzonder door ontwjkkeJd, zoodat hei aangename en het nuttige hier ver een igd zijn. Wte éht ouderwijs eens meemaak*, zal r»rtkn getroffen èn door den grooten taot «raarmee het wordt gegeven èn door de animo, waar mee de kleinen het opnemen! De oudere jongens (van -ongeveer 12 Jaar) bezoeken de ambachtsschool, waar l>evoegde leeraren les geven in meubelmakeniynleafccnen en decora tief teekenen), kleermaken, schoenma ken en rijwielmaken. De meubelmake rij levert aan he* Instituut en1 aan de burgerij, die weet. da* er alleen sobed werk word* gemaakt. De kleermakery en de schoenmaker^ leveren uitslui tend aan het lnstHuut. Ito modernste machines worden gebruikt, zonder dat het handwerk erbij inschiet. De keuze van he* ambacht geschiedt in overleg met de ouders. Het rywirlmakra is «>p by/.ondere wjjr.e ingericht. !*e Foagers-rijw iek fnbridem tc GrontngeH lcvcrrn de materialen, de afgewerkte produc ten gaan naar de zaak v^or den verkoop. Ie» werkmeesterjynf de fabriek houdt gwrgeld toezicht op de vorderingen der teerlingen; het leerplan is in neerleg met Fongré» en met goedkeuring van cfen ïthiter van Onderwas, e» Wn vast^pstcW«dtip leerlinge^ "w ordtm na volbnu^iten leertijd iri Ue fa briek teweikgebtrtd. Zoo Is een harmonische wérking ontstaan lus- M-hen sch<M»i en bedrijfsleven. De kleinere meisjes ontvangen. Urei? onderwijn; ouder geworden. l»ezoeken ze de Vakschool. He* onderwijs' is toe vertrouw <i tfean drto leerarossenhet omvat nuttige en fraaie handwerken, linnennaaien en oosluumnaaien. A.an Ter Qdryrm find van het JÏO-jarig Instaan van liet InxlHnftf ijst ommen «Trd Of» 14 April j.l. cm krans gelegd aan dm voet van liet opgericht ter eere van den stichter, dr. Henri Daniel Guyot. Op drm achtergrond het IntJ.-utU 4a oudste meisjes worden tevens huis- r houdelijke beziuhpden opgedragen, zij vt>igen aan de Gjt*oningsche Kook- en Huishoudschool «en cursus m he* strij ken en wae?scl>en en een In he* koken Zoodoend» zijn zij na haar ont-„ slag in staat als naaister of als hulp in de huishouding haar brood te verdie nen. Een groot gedeeUe van de rm*os je skieed ing en van het linnengoed, be stemd voor het Iimstuiit. wondt op ds Vakschool vervaardigd. Het Instituut neemt kinderen op zon- der onderscheid van gezindte. De leer lingen worden naar den wenach der ouders opgevoed In den godsdienst, welken dezen voorstaan. In de school klassen wordt Bijbelsche geschiedenis gegeven. Er zijn drie vacant tos: een Paasch- en een Kerstvacantto. elk van 14 dagen en een xomervacantto van by- na 7 weken. De kinderen uit de omge ving van Groningen worden door de ouders gehaaki en gebracht, voor de overigen is een bijzondere regeling ge troffen. Zij worden gehaaki van: Deen- warden. Zwolle, Arnhem, Den Bosch, Amsterdam en tusscheuüggende ata- tiems. waar zij moeten worden gehaald e*i gebracirt door de ouders, aan wie geregeld eens per maand móet worden geschreven. Een eigen huisarts komt eiken dag op het Instituut. ..Onze kin deren zijn oer-gezohd!". zegt de direc teur met rechtmati'gen trots. WIJ aor- gen heelemaal voor hen en het garnsche personeel heeft alle toewijding en be langstelling.» Dat deze verzorging finan- cieele offers vraagt, ligt voor de hand. J'oor de kin<leren moet 160 per jaar beta aki worden, doch ze kosten het In stituut b tot 900 gulden. Hoewel men steun van overheidswege ontvangt, kan hulp van particulieren niet worden gemist. Erf«*ellrngen. legaten en giften worden dankbaar aanvaard! Men zij hiervöor niet ..door*De «toetten, die worden gesteld, worden steeds hooger! In onderscheidene plaatsen van ons land heeft men z.g. departement ^direc teuren. vertegenwoordigers der Stich ting. bij w ie men zich sis lid 5.25 per jaar. d.i. de waarde van een oude gouden dukaat) of als begunstiger kan aanmelden. (Het aantal kséen en be gunstigers in ons land bedraagt thans •9654t ij Door de vele relaties, waarover het Instituut beschikt, is het vrffAfcï altijd In staat een betrekkwwf.te vtakften t oór - dc leerhngenMdie aan keteind^ van «hun verblijf zijn gekomen. Ook i)et ai-bpids- bureau voor doofstommen, onder de auspiciën der Nederlandsctie Vdreeni- ging tot invordering van den arbeid voor Onvolwaardige Arbeidskrachten, verricht in dit opzicht nuttig werk. Di recteur en oud-leerlihgen trachtèn' zoo* veel mogelijk met elkaar m cohtaet te sb! ij ven. Op het z.g. Dr A. W. Alrngs- Fonds (een der overleden directeuren), uitsluitend lx^-femd voor oud-leer!in gen van ..Groningen", kan door hen, indien noodig. een beroep «orden ge daan. 4 Met genoegen Constateert de heer Béichll, dat het contact tnswhen het N'eilci lai«<Ts<hc bedrijfsleren en d© j dot»fsfo,»,n,eni«iichtingen de laatste ja ren beter is gc« orden. Voorde herdenking van het I50-ja'rig „jubileum" bestonden grootsche plan nen: door de tijdsomstandigheden kon- ilen deze slechts op beperkte schaal worden verwezenlijkt. \'e!e ood-Ieerlin- gen zouden naar Groningen komen, in iuni van dit jaar zou een Inter nationaal Tongres voor doofs* om- menonöerwijs in Gronitigeii wonden apehoudeti, tl at nu voorfooplg fs ukgesteld tot 1941, hsen «creco- mjté. waarvan H. M. de Koningin (die jaaVlijks door een belangrijke gift van Haar hooge belangstelling voor het instituut doet blijken het be^clK^m- vronweschap' heeft willen aanvaaixTen. Doch in weerwil van dc tijdsomstan digheden is „150 Jaar doofstommenon derwijs in jVederiaöd" niet tMiopge- ruerkt v<H>rl»rjgegaaji. Het Instituut beschikt over «een bi- büöthoek, waarin allerlei lectuur op hot gebied van doofstommenonderwijs ts pndefgébraqh*. die van unieke bef coke- nis is en terecht wereklvermaard heid geniet. On> N«d mag trotnch- zijn. dart het een Inrichting l>ezit als dit Grtming- «chë lnstituul. dat voor iedereen (na voorafgegane aanvrage) is le bezichti gen. Een onder» yKsao^c^iiing. waarvan men ter gelegenheid van deaen mijl paai gaarne gewag maakt, omdat zij bet zt* voikomew in «tk opziéht veeüicftt!

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1940 | | pagina 8