De Duitsche troepen in Dinant - Huwelijk in den ouden stijHe Nieuwendam
Destrijd in het verre Oosten - Wat in ons land behouden bleef
Het circus Wenger
-1
ÏERÏTE RrXD - PAGINA
VRIJDAG Z4 MEI 1940
M'
DE PRACHÏJGE MIDDELEEUWSCHE KOPPELPOORT
AMERSFOORT, WELKE ONBESCHADIGD
IS GEBLEVEN.
FEUILLETON.
EN LEVENDIGE FOTO VAN DE MARKT TE 's-HERTOGENBQSCH
WELKE WEER GEWOON DOORGANG VINDT.
iw
ps KT fl
'DUITSCHE TROEPEN TREKKEN 'NA HARDEN STRIJD DE
BELGISCHE STAD DINANT BINNEN.
over, Zij is dergelijke dingen gewend.
Als Korting met zijn werkzaamheden
klaar is, drukt hij ëen grooten hoed
op zijn hoofd, doet het licht in zijn
kamer uit en gaat de straat op. Hij
hoeft heelemaal niet lang te zoeken
naar een auto.
Naar Ridagshaus'en, zegt hy tot
den chauffeur.
De dagen gaan voorbjj de Wengers
hebben de handen vol met hun voor
bereidingen voor de reis en vooral
Gertrude is onvermoeibaar.
Een koortsachtige onrust is over
haar gekomen, waar is de rust en de
stilte van het kleine huis- geblevên?
Het lijkt wel op eep groot hotel, over
al staan volgepakte koffers en vele
menseheh komen en gaan. Vaak ko
men er ook telefonische berichten voor
de Wengers bij mevrouw Wolter. Dan
moet iemand gauw naar mevrouw
Wolter. Meestal is het Gertrude. Maar
nooit'ziet zij Koert, Het is alsof hij
haar ontwijkt, alsof hij haar ont
vlucht. Want nergens is hij meer te*
zien, niet in den winkel, noch buiten
in den tuin.
Met dén tijd komt haar dit griezelig
voor en eindelijk vat zij moed, zij
moet er met mevrouw Wolter over,
spreken. Zij is weder eens1- naar den
kleinen winkel gegaan om een tele
foongesprek te voeren. Met gebogen
hoofd, zonder Gertrudë aan te kijken,
veegt mevrouw Wolter oyer de toon
bank hoewel daar heelemaal niets
af te vegen is. Gertrude blijft voor
haar staan.
Mevrouw Wolter, kan ik Koert
niet even sprqken? Ik heb hem sedert
DE JAPANSCHE VELDTOCHT Ifï CHINA. EEN KOLONNE
TANKS IN HET TERREIN.
dagen niét gezien. Hij is toch niet
ziek?
Mevrouw Wolter heft het hoofd op
en kijkt het blonde meisje ernstig en
zwijgend aan. Er ligt een zwijgende
aanklacht in haar blik.
Gertrude voelt een angstig vermoe
den. In 's hemelsnaam, mevrouw
Wolter, lieve mevroüw Wolter, spreekt
u dan toch, wat is er met Koert?
Is hem iets overkomen, men ziet hem
niet meer?
Een bitter lachje komt om den
mond van de vrouw. Waar hij is?
Weg is hij! De wijde wereld ingegaan
Weggeloopen.
Opgewonden kijkt Gerti-ude haar
aan. - -
Weggeloopen is hij, omdat hét
hem te goScl ging bij zijn moeder!
Maar het zal herd geep zegen bren
gen. Hij zal niet ver komen en gauw
terug zijn. Nu weet u alles wat u
weten wilt en „vragen wie de schuld
hienfan is; behoeft u zeker niet te
doom. Het is gedaan met mevrouw
Welter's izelfbeheersching, zij richt
dpht op, haar lippen beven en haar
oogen vlammen. Ga weg, ga dan
toch weg!
Gértfude slikt alles wat haar in den
mond komt in. De toorn om de on
rechtvaardige aanklacht, de zorg om
Koert en de gedachten van liefde.
Antwoorden kan zij niet, zwijgend gaat
zjj terug naar het witte huis met het
roode dak. Zij hèeft maar één ver
langen, weg, zoo spoedig mogelijk weg
van dit alles!
Maar er vergaat toch nog een groot
aantal dagen eer de Wengers einde
lijk reisvaardig zijn. Et is niets meer
aan te doen. D.e plaatsen op het schip
zijn besproken. Het huis en de tuin
zijn onder dfe hoede van Detleven ge
steld. Zoo reizen zij af, begeleid door
Higjfeps en miss Keele.
Niets heeft hen verontrust, zij heb
ben niets meer gehoord en er is ner
gens meer over gesproken. Zij hebben
niets meer van „Death", noch van
den kleinenparmoedigen'-man gehoord.
Rust voor den storm, heeft Hig-
gens met samengetrokken wenkbrau
wen gezegd, toen Hans hem op het
uitblijven van al de geheimzinnige
dreigingen opmerkzaam maakte.
De tijd.van de rollende wielen en
de trillende scheepsplanken komt, de
tijd, dat een vloed van nieuwe indruk
ken dagelijks en op ieder uur op de
dag, dat de boot, die hen over den
Oceaan bracht, aan de kade van
Hoboken gemeerd ligt. En weer
komen rollende wielen. De enorme
uitgestrektheid van Amerika ontrolt
zich aan hun dogen, met zijn lawaai
ende steden en donkere bergwouden,
zijn breede rivieren en zijn bebouwde
velden en zijn prairiën. Lan8s drails
van den beroemden Union Pacific rij
den zij van Staat naai? Staat, steeds
westwaarts. Tot zij op een dag bij
Cannyon inColorado komen. Naar
Denver gaat het, de o'ude goudgravers-
stad. Dan is het doel bereikt. In
Denver heeft het circus „Excelsior",
Romend van Salt Lake City, zijg
tenten opgeslagen.
Van het station raast de
grijze auto.
groote,
die hen heeft afgehaald
in levensgevaarlijk tempo door de
straten van Denver, dat steunt onder
de Junihitte. De auto neemt zijn
laatste bocht en gaat recht op zijn
doel af, een groot plein waar het
circus is opgebouwd. Drie paar oogen
gaan open van verwondering. Zoo heb
ben de Wengers het zich werkelijk
niet voorgesteld! Dit is een stad op
zichzelf en een stad, die hen toebe
hoort.
In het midden de reusachtige tent
met palen en touwen vastgemaakt.
Op de spits waait de Amerikaansche
vlag. Rondom is een wirwar van
wagens, tenten en van kleine en groo
te houten gebouwen en alles is vol
leven.
Daar ginds wordt een groep prach
tige paarden naar buiten geleid en
Wengers aanstormen. Er komt een, c'e buurt daarvan sleept een olifant
een zwaren wagen als een lucifers
doosje achter zich aan, gehoorzamend
op den wenk van den bruinen man,
die op zijn nek zit. Ginds hamert
een veldsmid en verderop stampt de
machinewagen voor dq verlichting. Er
klinkt gelach en geroep, 'gehinnik van
paarden, trompetten van olifanten en
ergens vandaan weerklinkt het gebrul
van wilde dieren. g
Als de auto met een ruk voor den
ingang van de groote tent stopt,
stroomen de menschen #amen:
Het is een monsterkaart van volken
dje de Wengers begroet. Blanken
zwarten en koperrooden. Een mulat
in een knalgeel wollen vest, trekt
zijn gezicht in een breeden grijns.
Mannen in cowboykleeren trekken hun
breedgerande hoedep van het hoofd,
Giüs in witte trainingspakken ver-
toonen hun witte tanden tusschen rood-
geschminkte lippen en lachen en
wenken. Nu komt er ruimte tusschen
de menigte. Higgens heeft hen allen
zonder complimenten terzijde geduwd,
Ruimte* voor den chief!
Verward ejt verdoofd door het lange
reizen volgen de Wengers hem naar
een grooten woonwagen. Deze is, als
alle anderen, blauw en rood geschil
derd en draagt met reusachtige letters
het opschrift „Excelsior". De raamp
jes z'ijn gesloten, geen rook kolht uit
den schoorsteen.,
Op de treden van het trapje naar
den ingang staat een breedgeschouder
de man- Uit zijn bleek, vervallen ge
zicht steekt een scherpe neus naar
voren. Blond weerbarstig haar bedekt
zijn hoofd. Hij 'buigt afgemeten.
Welkom directeur Wenger, wel
kom, welkom directeur junior en miss
Wenger, moge uw werk gezegend zijn.
Vader Wenger kijkt verstoord, déze
manier bevalt hem niet erg.
Dank u,, zegt hij kort.
Higgens stelt voor. Dit is Jaap
Brouwers, een trouw en eerlijk leider^
hoofdkdssier, de man op wien uw
broer zeer gesteld was.
De man weert af. Te veel eer,
mister Higgens, ik ben blij, dat ik
het circus van dienst kon zijn, maar
nu hebben wij weer een nieuwen chief.
Zijn blik gaat over het gezelschap.
Hij neemt een sleutel uit zijn zak
en ontsluit de deur. Een geur van
■stoffen paarden slaat hen tegemoet.
£Wordt vervolgd.).
OUDE GEBRUIKEN HERLEVEN. EEN HUWELIJK TB
NIEUWENDAM, HETWELK PER JACHT
WAGEN GESCHIEDT.
DE VELDBARBIER HEEFT HET DRUK.
(Nadruk verboden.)
81
Hij overreedt niet, hij vraagt niets,
maar hij wakkert, metjeen enkel
woord, de vonk aan, die een jong
meisje in het hart van Koert heeft;
ontstoken. Maar- of het een vlam is,
die werkelijk in het hart brandt of
dat het maar een stroovuur is, dat
kan pp het oogenblik nog niet beslist
worden. Het is al erg iaat als Korting
zijn petekind naar de logeerkamer
brengt':
Voort 'Korting is de dag nog niet
ten einde. Weer loopt hij peinzend
in de kamér heen en weer, tot hij
plotseling blijft stai n en het déksel
van een oude kist opent. Papiéren,
papieren, half vol geschreven cahiers,
brochures, prospeCti, dagboeken, alle
mogelijke, agnteekeningen en kaarter*
komen in zyn handen, den buit van
een wereldreizigèr. Hij zoekt er in
rond en vindt eindelijk wat hij noodig
heeft, een oud schrift, vol geschreven
met een stijl handschrift.. Een schrift
tml adressen uit zijn Amerikaanschen
fsjd. Hij bladert er in en gooit eenige
losse notities op zijn schrijftafel en
gaat naar de telefoon''en dan gaat
■it zijn huis een telegram door de
•ereld, eeh telegram met een curi-
euzen inhoud. Maar de juffrouw van
jyio centrale verwondert er zich nicf
