DE MAN MET
ERTIEN AMBACHTEN
Kent u
Kortenhoef
J \1 4 A V V*
Een Ideaal oord
OPLOSSING VAN DE
REKEN-PUZZLE,
voorkomend in-Duizend en fién van Zater
dag 27 Juli 1040.
WOORDEN ook voor dezen tijd
DE SIGAREN
ZELDEN heb lk een man gezien, die z<
•veel ambachten in zijn ieven verslat
all Johannes Swietebol. Het is niet ge
heel onmogelijk, dat het noodlot van zijn na
een duit in het zakje heelt gedaan; iemand' ml
zoo'n onmogelijken, zinneloozen naam behept,
kan in geen goed vel steken. Zijn voorvader,
die zulk een etiket koos voor zichzelf en zijn
nageslacht, moet een hatelijke misaitthroop
zijn geweest, óf een potsierlijke dwaaskop. Een
redelijk én verstandig mensch waa/t' het niet,
voor het loket van den burgerlijken sitana een
dusdanig verwrongen „van" te laten inschrijven.
Maar hoe het ook zij, Johannes heb ik nooit
voor honderd procent vol versleten; in den tijd,
dat Ut hem kende, dwaalde hij van de eene baan
naar de andere, ails een honingbij van bloem tot
bloem. Nergens heb ik hem langer zien verwijlen
dan één ol twee maanden op z'n allerhoogst.
Het lag niet aan zijn uiterlijk. Johannes heeft
een vrij fatsoenlijk gezicht en bij een opper
vlakkige beschouwing is het zelfs niet ontbloot
yan een intelligent vernis; echter blijft het bij
dit vernis, want verder dan vernisdikte gaat
intelligentie niet.
Op school reeds kenmerkte zijn men!
zich door een bewonderenswaardig opportunis
me. Hij wist altijd een gezicht te zetten, of de
moeilijkste sommen voor hem zoetekoek waren;
keek de onderwijzer de klas rond, dan sloeg hij
meestal Johannes over, omdat die een snuit trok
van ik-weet-het-al. Maar desondanks werden
zijn rapporten bedroevende documenten van
Johannes' ondervoede onderlegdheid. Dat hij
alle klassen doorliep is alleen daaraan te dan
ken, dat hij goed kon spieken.
Toen Johannes dgn eindelijk in het practische
ieven kwam en zijn brood moest gaan verdienen,
trojc hij met de zelfverzekerdheid van een Wil
lem jde Veroveraar op het zakenleven los. Wer
kelijk was hij de eerste van alle schoolkamera
den, die een goede baan kreeg, maar met nog
gezwinder spoed, lag hij er al weer uit ook...
Eén ding moet ik Johannes tot zijn-ces na
geven: hij is optimistisch en laat zich niet gauw
door tegenspoed uit het veld slaan. Vele en
velerlei baantjes heeft .hij al gehad, een bonte
j, rij van den meest uiteenloopenden aard. Zoo
was hij eens in dienst van een accountantskan
toor. Hoe hij daar wi& ingedraaid, is me altijd
een raadsel gebleven, maar hij wès er. Hij bleef
daar echter niet lang; het kwam spoedig aan
het licht, dat de rekenkunde van Johannes hope.
looze kronkels toonde en het gevolg was, dat
een fantastische verwarring in de boeken van
den accountant ontstond. Zóó erg zelfs, dat de
^accountant een anderen accountant Ir, den arm
moest nemen, om zijn boekhouding weer wat
op orde te brengen.
Later vond Johannes ver. betrekking als ver
tegenwoordiger bij een-groote zaak in gasfornui
zen. Hij bleef een week weg en in die week
stroomden de ordeis binnen, zoodat men vol
lof sprak wvcr zulk een actieven vertegenwoor
diger. De directie wreef zich tevreden In de
handen en mrar steeds kwamen mét de post.
nieuwe verkooporders aan. Het stadje, waar
Johannes werkte, was niet besta tul tegen zijn
welbespraaktheid: want wat er <8>k aan hemn
mankeerde, praten kon hij1
Doch epoeidig ontpopte het daverende succes
zich in een glorieus finsco... BU het afleveren
der bestelde fornuizen k vsm aan bet licht, dat
het bewuste plaatsje niit was aangesloten bU
een gasfabriek I Noodgedwongen moesten alle
order- worden geannu!' erd. Hoe Johannes kans
had gezien, m «en ga-loos stadje zooveel gasfor
nuizen te fcleat-on, zal wel gltljd 'een geheim
blijven. Maar de welbespraakte vertegenwoor
diger stond met gezwbiden spoed op de keien.
Johannes liet den moed Biet Ukken. Binnen'
korten tijd had hU wéér een baa£ Ditmaal werd
hij verkooper in een schoonheidssalon. HU stond
achter de toonbankvan dé zeer luxueus inge
richte zaak cn verkocht velerlei potjes en flesch-
jes met |jerlijkeetiketten, alles gebaseerd op
de Udelheid der zwakke sekse. HU voelde zich
hier best en het scheen werkelijk goed te gaan,
totdat er een kink in den kabel kwam.
Op een goeden dag verscheen in den winkel
een dame, die iets wilde hebben tegen vlekken
in den hals. Johannes bekeek aandachtig het
uiterlijk der dame. en ried haar het gebruik aan
vaa groene ztflep, welk recept eenige verwonde
ring wekte. Bij verdere informatie naar de
toepassing daarvan zei Johannes hoffelijk en
onomwonden, dat zU de groene zeep moést ge
bruiken om den hals te wasschen, dan zouden
de bewuste vlekken wel verdwijnen...
De dame kreeg een halven toeval van woede,
wendde zich beleedigd tot den -eigenaar en
maakte een scène. De éigenaar van len schoon
heidssalon, die een voorstanders was van de idee,
dat de klant koning,, in dit geval koningin was,
stelde metreen hevige reprimande Johannes in
het ongeluk en bonjourde hem de deur uit, tot
grgote satisfactie van de geschokte dame.
Hft gaat niet aan, alle baantjes op te sommen,
jwelke.johannes Swietebol in den loop der tUden
doorworstelde. Ik ben er den tel van kwijt ge
raakt. Maar altUd weer dook hU op ergens in
het land, in de meest uiteenlo'ijpende functies.
Eens werd door een plattelands-naaikrans,
welker leden ter gelegenheid van het zooveel-
jarig bestaan het stoute voornemen van een bul-
tenlandsche reis hadden bedacht, een reisleider
•gevraagd. Johannes schreef op de advertentie
en werd aangesteld als zoodanig. Op een
zomerseh-sehoonen dag vertrok het gezelschap,
met Johannes aan het hoofd als gids en ver
zorger.
In het begin ging alles goed. Johannes zorgde
Uverig voor treinkaartjes, besprak hotelkamers
en alles liep. op rolletjes. De dames, die voor
het meerendeel nog slechts bU uitzondering de
plaats harer geboorte hadden verlaten, keken
de oogen uit Den tweeden dag echter ontstond
verwarring, doordat Johannes de onder zUn
hoede gestelde juffrouwen in een verkeerden
trein liet plaats nemen, waardoor het gezelschap
in een havenplaats arriveerde, in plaats van de
stad, welke men had bedoeld. Tot overmaat van
ramp had hij het koffertje met alle papieren en
de reiskas in het vorige hotel laten staan. Te
midden van de schaar ongerust kakelende en
zenuwachtige joffers trachtte Johannes orde in
den chaos te scheppen. Het heele geval wekte
echter argwaan en toen deed zich het dramati
sche feit voor, dat Johannes werd gearresteerd,
verdacht de dames naar Zuid-Arr.erika te wil
len ontvo^en...
Slechts met groote moeite en na veel onder-
vrAgingen en informaties kwam hU vrU. De lust
was er echter bU bet gezelschap uit en men ver
langde naar huis, naar het vertrouwde, vredige
dorp, waar dergelijke zenuwschokkende dingen
niet gebeurden. Johannes keerde met zijn pupil,
len terug en wist het zoo voor elkaar te
krijgen, dat de helft van het gezelschap in een
gedeelte van den trein stapte, dat bleef staan.
Zoo arriveerde hü aan de grens met slechts de
halft van den naaikrans, terwijl hij de andere
helft moest gaan ophalen met groot tUdsverlies.
Ontnuchterd en overspannen kwam eindelUk
het troepje in het dorp terug en daar werd Jo
hannes opgewacht door een deputatie van man
nelijke plattelanders, die op eigengereide en on
dubbelzinnige wUze hun ontstemming over den
gang van zaken kenbaar maakten. Johannes
wist, gehavend en geblutst, de onveilige con-
treie te ontvluchten en schoot er zUn honorarium
bij in/
scharrelde Johannes Swietebol het leven
steeds weer als een Phoenix uit de asch
zijn verloren baan opduikend. In zijn laat
ste betrekking heeft hij het wei wat te bont ge
maakt... Hij stond in een stand op de eerste
verdieping van een groot warenhuis en demon
streerde met een nieuw merk gevaarlooze, on
brandbare waschbenzine. Hoe hij het voor el
kaar kreeg, beseft niemand, maar op een kwa
den dag vloog zijn'stand in iióhter laaie. Het
en demonstreerde met een nieuw merk
gevaarlooze, onbrandbare waschbenzine
vuur breidde zich in een minimum van tijd- uit
en legde het kolossale warenhuis in de asch.
Toen stond Johannes weer op straat...
„ik ben zeer benieuwd, welke ongeluksvogel
nu weer Johannes Swietebol In dienst zal nemen!
hemel van diep geel tot hel rood tint.
(Vervolg van pagina 5.)
Hoewel de groote trek van bekende schilders
naar Kortenhpef tot het verleden behoort, heeft
de hedendaagsche Beijer toch nog een aardig*
verzameling van werken van Jongere schilders
weten btjeen te brengen, waaropder eenige van
den eenige jaren geleden gestorven Rotterdam-
Schen schilder Jan Stfks, die reeds in 1908 ge-
ruimen tijd te Kortenhoef vertoefde.
Het hotel is nog vrijwel in denzelfden staat ge
bleven als een halve eeuw geleden. Als merk
waardigheid dient t* worden vermeld, dat zich
boven de gelagkamer in het hotel de r a a d z a a 1
bevindt Meermalen, zijn in de gelagkamer pok
huwelijken voltrokken. py
Nog steeds komen in 't Rechthuis te Korten
hoef schilders en vooral ook natuurliefhebbers
logeeren, die de voorkeur geven aan het lande
lijke en primitieve boven het moderne, luxueuze,
want Kortenhoef heeft in tegenstelling met het
nabije bekende Loosdrecht veel beter zijn oudé
"^vertrouwde karakter bewaard.
Voor den natuurliefhebber is Kortenhoef een
'ideaal oord Men vindt er een zeer uitgebreide,
zeer gevarieerde flora. Reeds vroeg in het voor
jaar vat hft waterdriebladslooten, poelen en
plassen in teer 'roode omlijstingen. Des zomers
looveren {fc- velerlei bloeiende planten een niet te
evenaren kleurenpracht in het landschap te voor
schijn. De zonnedauw groeit er welig naast den
slangenwortel, het blaasjeskruid en vele andere
dochteren van Flora, die men elders tevergeefs
zoekt.
De fauna is niet minder interessant. Naast de
karekieten en rietzangers, waterhoentje, koeten,
futen, sterntjes e. d., broeden in deze omgeving
ook de roerdomp, het woudaapje, de kiekendief
en vele andere. De laatste jaren is zelfs vastge
steld, dat het zoo mooie, wit gesterde blauw--
borstje er een niet zeldzame broedvogel is ge
worden, Een groot aantal koekoeken verleven
digen de plassenwereld met hun vroolljken roep.
Ook de schilder B. A. van Beek, die in zijn
jeugd den beroemden Gabriël meermalen op zijn
tochten vergezelde, heeft zijn hart aan Korten
hoef verpand. Op deze zwerftochten is bij den
jongen Van Beek de liefde voor de schilderkunst
ontwaakt Op menige tentoonstelling trekken zijn
schilderijen van piasgezichten en waterlelies de
aandacht Aan dezen kunstenaar, die ook voor
zitter is van de Vereeniging tot behoud van het
natuurmonument „Curtevenne", is het te danken,
dat Kortenhoef zijn natuurlijke omgeving heeft
behouden.
4
Ik ben er niet bij geweest maar
ik kan me zoo goed voorstellen,
hoe het gegaan is. Ik ken de Van
La os! En ik zou er .wel een eed op
durven doen, dat de heele geschiedenis
zich als volgt heeft toegedragen.
Hij kwam thuis met een pakje en zij
sprong als een dolle om hem heen. Ze
doet altijd, alsof ze nog een jong
meisje is.
Ik weet wat er in zit! Dat is na
tuurlijk m'n verjaarscadeau!
En met het sarcastische lachje, dat
me altijd zoo van hem irriteert zal hij
gezegd hebben:
-Gedeeltelijk. Nog niet ten volle.
Nog niet ten volle? O, laat me eens
gauw kijken, wat er in zit!
En ze keek. Ze heeft in haar heele
leven nog nooit eenig geduid getoond.
Het was een antieke vaas althans een
imitatie met vrouwengestalten in lange wijde
gewaden erop, met wapperende haren en enkelen
met een muziekinstrument
Niet slecht, hè? (Hij heeft altijd de handig
heid haar vóór te zijn, als ze de een of andere
venijnige opmerking wil maken.) Niet slecht, hè?
Tenminste als je den prijs in aanmerking neemt
48.50, in het Magasin Francais,
Haar gezicht moet op dat moment een stu
die waard zijn geweest
f 48.50 voor een vags! Geef je déér je geld
aan uit? Alsof-ik niet veel liever iets anders
had gehad. Al had je me dien bontmantel, dien
we laatst zagen, alleen maar beloofd, al had je
maar gezegd, dat ik hem van den winter zou krij
gen, dan was ik al blij geweest, maar de vaas...
En toch zul jij door middel van die vaas
den bontmantel krijgen, waarop je je zinnen hebt
gezet. Dit is alleen maar de aanloop, de spring
plank als 't ware, die je er dichter bij zal bren
gen. Ik kan nu eenmaal geen ƒ250 voor een
manteljjjjleggen, dat weet je ook wel. Maar ik
gun hemje van harte, ik zou hem je graag willen
geven en daarom heb ik er wat op verzonnen.
Die vaas wees er alsjeblieft voorzichtig mee
is ontzaglijk teer. De juffrouw in den winkel
vertelde me, dat ze bij het minste geringste in
duizend scherven ligt, een kleine schok is soms
al voldoende. Dat komt door de bijzondere ma
nier, waarop 't ding gebakken is.
Luister nu goed. Zondag a.s. vragen we Kla-
risse te eten. Je weet, hoe onhandig hij is. Hij
stoot altijd overal tegen aan, wat je hem in
z'n handen geeft, knijpt hij bijna fijn en hij
heeft een stap als een dragonder, het dreunt door
het h'ele huis. Als de vaas dan niet op de een
of andere-manier breekt, weet ik het niet
Je lacht dus je hebt me begrepen. Natuurlijk
zal hij aanbieden een nieuwe vaas te koopen,
maar we zeggen, dat die niet te krijgen is en
we noemen terloops den prijs, tweehonderd vijf
tig gulden.Jij doet alsof je ontroostbaar bent,
je zegt desnoods, dat we al ons geld er in ge
stoken hebben, als geldbelegging. Je zult zien,
na een paar dagen krijgen we dan wel een
chèque, de kerel is rijk genoeg. En jij koopt
die jas. Tevreden met je verjaarscadeau?
En daar zij alles, wat hij doet of zegt of voor
stelt bewondert is ze hem natuurlijk om den
hals gevlogen. Ik ken de Van Larens. 'k Zou ook
precies geweten hebben, hoe het verder was ge
daan, zelfs als Klarisse Eet me niet zelf had
verteld.
Wat Klarisse heeft verzwegen; want het ge
beurt maar zelden, dat iemand zichzelf volko
men zuiver ziet is, dat hij natuurlijk z'n hoed
uit z'n handen liet vallen, toen hij nog maar op
de mat stond. En dat hij, vóór hij goed en wel in
een stoel zat wel twaalfmaal „Pardon" had ge
zegd, in verband met het feit dat hij tegen alle
meubelen stootte, toen hij de kamer doorkruiste.
Maar toen hij eenmaal zat bleef hij den eersten
tijd zitten, want hij heeft voldoende zelfkennis
om te weten, dat hij onhandig is en dat hij min
der riskeert als hij zichzelf niet verplaatst
Trouwens, in den salon van de Van Larens is
er niet zooveel kans om iets te beschadigen Ze
noemen het „salon", maar 'er staan maar juist
de hoognoodige meubelen in en het is ongezellig
door het ontbreken van al die kleine dingetjes,
die een kamer zoo'n eigen sfeer kunnen geven.
Er ligt ook nergens e^n* Perzisch kussen of zoo
op den grond. Tusschen twee haakjes: praat
Klarisse niet oyer kussens, het zijn voor hem
even zoovele voetangels en klemmen.
De salon van de Van Larens is' dus voor Kla
risse vrijwel zonder gevaren, maar hij heeft
langzamerhand zooveel ondervinding van onaan-
genamen aard opgedaan, dat hij liever het zekere
voor het onzekere neemt Toen dus Van Laren
hem over de nieuwe vaas vertelde een kost
baar ding, een soort geldbelegging bleef hij
angstvallig zitten, waar hij zat Hij was op zijn
hoede. Hij luisterde aandachtig, maar ging niet
naar den schoorsteen, waar de vaas stond, hij
klemde zich als 't ware vast aan zijn stoel. Hij
bewoog zich zelfs niet toen zij haar man te hulp
kwam en zei, dat het zoo'n prachtstuk was, dat
ze het voor geen vijfhonderd gulden zou willen
missen. (Ze verdubbelde het bedrag van den
bontmantel maar, want dan zou er nog een vos
ook op overschieten. Ik ken de Van Larens, zoo
zijn ze.)
Klarisse bleef muurvast zitten, al beweerden
ze allebei nog zoo hard, dat je, als je de bijzon
dere schoonheid van de vaas wilde bewonderen,
ze van dichtbij moest zien. Hij zei alleen maar:
„Ja, ja", maar ging er niet naar toe. Hij weet
zelf maar al te goed, dat hij handen als ijzeren
klemmen heeft
Het plannetje mislukte dus. De Van Larens
keken elkaar verstolen aan, er moest iets anders
op verzonnen worden. Hij nam de vaas voor
zichtig op en zette ze op tafel, vlak vóór Klarisse.
Deze boog zich wat voorover om de vaas van
dichterbij te kunnen zien, maar hij raakte ze
niet aan. Er gebeurde dus niets. Dan, plotseling,
liet zij achter z'n rug iets met een harden klap
vallen. Klarisse, nerveus als altijd, ook door den
voortdurenden angst, dèt hij iets breken zou,
sprong op om te kijken, wat er gebeurde. En
terwijl hij zich omdraait hoort hij achter z'n rug
wéér iets vallen: de vaas, in duizend stukken.
Ais hij zich weer omdraait ziet hij nog juiat
de uitgestoken hand van Van Laren, om de vaas
te redden of om.".
Klarisse heeft zijn vermoeden niet heelemaa]
uitgesproken, maar ik weet wel voor hém er bij,
hóe alles is gegaan. Ik weet het precies, ik ken
de Van Larens.
Zij begon natuurlijk te jammeren:
O, mijn vaas, mijn mooie, kostbare vaasl
Maar inwendig had ze moeite om niet te
lachen. Ja, zoo zijn ze. En Klarisse wist niet wat
hij zeggen moest: aan zijn voeten de vaas ln
gruizelementen, een jammerende vrouw, een
kwaad kijkende Van Laren, die hem toesnauwde:
Het gebeurde met uw jas, toen u zich wat
onvoorzichtig omdraaide.
Klarisse putte zich uit In excuses. Daar heeft
hij langzamerhand wel handigheid in gekregen,
schreef:
want hij heaft hat al zoo vaak I
doen. Hij hielp mee de stukken op te
rapen en zei, dat hij vanzelfsprekend de
schade zou vergoeden. En daarna «lat
hij, zonder verder# ongelukken, da deur
te bereiken.
Zoodra de deur echter hem was
dichtgevallen, keken de van Laren# el
kaar natuurlijk verrukt een. Ik ken ze,
ik weet precies, hos het gegaan ia. Zij
vloog hem weer eena om den hall en
hij zei (ik weet het, alsof ik er zelf bij
geweest ben):
Nu, wat zeg je van dat verjaars
cadeau? Je kunt den mantel wel al vaat
gaan bestellen!
Maar den volgenden dag kwam «r een
pakje. Met een briefje van Klarisse
erbij. En terwijl zij bat pakje open
maakte, las hij het jfpEje. Klarisse
„Zeer geachte heer en mevrouw.
Nogmaals moet ik m'n excuus maken over
m'n onhandig gedrag van gisteren. Het spijt me
ontzaglijk, dat dit is gebeurd, maar gelukkig
ben ik ln de gelegenheid, het onheil geheel te
herstellen. Toen Ik de stukken opraapte, kreeg
ik er ook één ln handen, waarop een klein
etiquet van het Magasin Francais zat. ik ben
er vandaag onmiddellijk heengegaan en was zoo
gelukkig er nog eenzelfde vaas aan te treffen.
Mag ik ze u hierbij aanbieden? Ik hoop, dat m'n
jas me in het vervolg niet meer ln zulke onaan
gename situaties zal brengen.
Ik ken de Van Larens. En ik weet wei zeker,
dat zij een zenuwcrisis nabij was en dat hij van
Klarisse geen stuk heel liet. Zoo zijn ze.
27/846730/31380
81
30
27
07
81
103
102
10
Als men wel doet, soo mach men gerust rijn
en het hoofd met vrtjmoedichheyt op steecken.
(Uit een brief van Johan de Wli)
Stel u aan het hoofd van da ldeetn van uw
tijd en za zullen u tot roem brengen; vernet
u er tegen en ze zullen u vernietigen.
(Napoleon.)
Ik dacht mijn suikeroom honderd van
sigaren te geven. Denk Je, dat er iets la, dat hij
meer op prijs zou stellen?
Ja zeker, een kistje van twintig van dat
soort.