DE MAN MET ERTIEN AMBACHTEN Kent u Kortenhoef J \1 4 A V V* Een Ideaal oord OPLOSSING VAN DE REKEN-PUZZLE, voorkomend in-Duizend en fién van Zater dag 27 Juli 1040. WOORDEN ook voor dezen tijd DE SIGAREN ZELDEN heb lk een man gezien, die z< •veel ambachten in zijn ieven verslat all Johannes Swietebol. Het is niet ge heel onmogelijk, dat het noodlot van zijn na een duit in het zakje heelt gedaan; iemand' ml zoo'n onmogelijken, zinneloozen naam behept, kan in geen goed vel steken. Zijn voorvader, die zulk een etiket koos voor zichzelf en zijn nageslacht, moet een hatelijke misaitthroop zijn geweest, óf een potsierlijke dwaaskop. Een redelijk én verstandig mensch waa/t' het niet, voor het loket van den burgerlijken sitana een dusdanig verwrongen „van" te laten inschrijven. Maar hoe het ook zij, Johannes heb ik nooit voor honderd procent vol versleten; in den tijd, dat Ut hem kende, dwaalde hij van de eene baan naar de andere, ails een honingbij van bloem tot bloem. Nergens heb ik hem langer zien verwijlen dan één ol twee maanden op z'n allerhoogst. Het lag niet aan zijn uiterlijk. Johannes heeft een vrij fatsoenlijk gezicht en bij een opper vlakkige beschouwing is het zelfs niet ontbloot yan een intelligent vernis; echter blijft het bij dit vernis, want verder dan vernisdikte gaat intelligentie niet. Op school reeds kenmerkte zijn men! zich door een bewonderenswaardig opportunis me. Hij wist altijd een gezicht te zetten, of de moeilijkste sommen voor hem zoetekoek waren; keek de onderwijzer de klas rond, dan sloeg hij meestal Johannes over, omdat die een snuit trok van ik-weet-het-al. Maar desondanks werden zijn rapporten bedroevende documenten van Johannes' ondervoede onderlegdheid. Dat hij alle klassen doorliep is alleen daaraan te dan ken, dat hij goed kon spieken. Toen Johannes dgn eindelijk in het practische ieven kwam en zijn brood moest gaan verdienen, trojc hij met de zelfverzekerdheid van een Wil lem jde Veroveraar op het zakenleven los. Wer kelijk was hij de eerste van alle schoolkamera den, die een goede baan kreeg, maar met nog gezwinder spoed, lag hij er al weer uit ook... Eén ding moet ik Johannes tot zijn-ces na geven: hij is optimistisch en laat zich niet gauw door tegenspoed uit het veld slaan. Vele en velerlei baantjes heeft .hij al gehad, een bonte j, rij van den meest uiteenloopenden aard. Zoo was hij eens in dienst van een accountantskan toor. Hoe hij daar wi& ingedraaid, is me altijd een raadsel gebleven, maar hij wès er. Hij bleef daar echter niet lang; het kwam spoedig aan het licht, dat de rekenkunde van Johannes hope. looze kronkels toonde en het gevolg was, dat een fantastische verwarring in de boeken van den accountant ontstond. Zóó erg zelfs, dat de ^accountant een anderen accountant Ir, den arm moest nemen, om zijn boekhouding weer wat op orde te brengen. Later vond Johannes ver. betrekking als ver tegenwoordiger bij een-groote zaak in gasfornui zen. Hij bleef een week weg en in die week stroomden de ordeis binnen, zoodat men vol lof sprak wvcr zulk een actieven vertegenwoor diger. De directie wreef zich tevreden In de handen en mrar steeds kwamen mét de post. nieuwe verkooporders aan. Het stadje, waar Johannes werkte, was niet besta tul tegen zijn welbespraaktheid: want wat er <8>k aan hemn mankeerde, praten kon hij1 Doch epoeidig ontpopte het daverende succes zich in een glorieus finsco... BU het afleveren der bestelde fornuizen k vsm aan bet licht, dat het bewuste plaatsje niit was aangesloten bU een gasfabriek I Noodgedwongen moesten alle order- worden geannu!' erd. Hoe Johannes kans had gezien, m «en ga-loos stadje zooveel gasfor nuizen te fcleat-on, zal wel gltljd 'een geheim blijven. Maar de welbespraakte vertegenwoor diger stond met gezwbiden spoed op de keien. Johannes liet den moed Biet Ukken. Binnen' korten tijd had hU wéér een baa£ Ditmaal werd hij verkooper in een schoonheidssalon. HU stond achter de toonbankvan dé zeer luxueus inge richte zaak cn verkocht velerlei potjes en flesch- jes met |jerlijkeetiketten, alles gebaseerd op de Udelheid der zwakke sekse. HU voelde zich hier best en het scheen werkelijk goed te gaan, totdat er een kink in den kabel kwam. Op een goeden dag verscheen in den winkel een dame, die iets wilde hebben tegen vlekken in den hals. Johannes bekeek aandachtig het uiterlijk der dame. en ried haar het gebruik aan vaa groene ztflep, welk recept eenige verwonde ring wekte. Bij verdere informatie naar de toepassing daarvan zei Johannes hoffelijk en onomwonden, dat zU de groene zeep moést ge bruiken om den hals te wasschen, dan zouden de bewuste vlekken wel verdwijnen... De dame kreeg een halven toeval van woede, wendde zich beleedigd tot den -eigenaar en maakte een scène. De éigenaar van len schoon heidssalon, die een voorstanders was van de idee, dat de klant koning,, in dit geval koningin was, stelde metreen hevige reprimande Johannes in het ongeluk en bonjourde hem de deur uit, tot grgote satisfactie van de geschokte dame. Hft gaat niet aan, alle baantjes op te sommen, jwelke.johannes Swietebol in den loop der tUden doorworstelde. Ik ben er den tel van kwijt ge raakt. Maar altUd weer dook hU op ergens in het land, in de meest uiteenlo'ijpende functies. Eens werd door een plattelands-naaikrans, welker leden ter gelegenheid van het zooveel- jarig bestaan het stoute voornemen van een bul- tenlandsche reis hadden bedacht, een reisleider •gevraagd. Johannes schreef op de advertentie en werd aangesteld als zoodanig. Op een zomerseh-sehoonen dag vertrok het gezelschap, met Johannes aan het hoofd als gids en ver zorger. In het begin ging alles goed. Johannes zorgde Uverig voor treinkaartjes, besprak hotelkamers en alles liep. op rolletjes. De dames, die voor het meerendeel nog slechts bU uitzondering de plaats harer geboorte hadden verlaten, keken de oogen uit Den tweeden dag echter ontstond verwarring, doordat Johannes de onder zUn hoede gestelde juffrouwen in een verkeerden trein liet plaats nemen, waardoor het gezelschap in een havenplaats arriveerde, in plaats van de stad, welke men had bedoeld. Tot overmaat van ramp had hij het koffertje met alle papieren en de reiskas in het vorige hotel laten staan. Te midden van de schaar ongerust kakelende en zenuwachtige joffers trachtte Johannes orde in den chaos te scheppen. Het heele geval wekte echter argwaan en toen deed zich het dramati sche feit voor, dat Johannes werd gearresteerd, verdacht de dames naar Zuid-Arr.erika te wil len ontvo^en... Slechts met groote moeite en na veel onder- vrAgingen en informaties kwam hU vrU. De lust was er echter bU bet gezelschap uit en men ver langde naar huis, naar het vertrouwde, vredige dorp, waar dergelijke zenuwschokkende dingen niet gebeurden. Johannes keerde met zijn pupil, len terug en wist het zoo voor elkaar te krijgen, dat de helft van het gezelschap in een gedeelte van den trein stapte, dat bleef staan. Zoo arriveerde hü aan de grens met slechts de halft van den naaikrans, terwijl hij de andere helft moest gaan ophalen met groot tUdsverlies. Ontnuchterd en overspannen kwam eindelUk het troepje in het dorp terug en daar werd Jo hannes opgewacht door een deputatie van man nelijke plattelanders, die op eigengereide en on dubbelzinnige wUze hun ontstemming over den gang van zaken kenbaar maakten. Johannes wist, gehavend en geblutst, de onveilige con- treie te ontvluchten en schoot er zUn honorarium bij in/ scharrelde Johannes Swietebol het leven steeds weer als een Phoenix uit de asch zijn verloren baan opduikend. In zijn laat ste betrekking heeft hij het wei wat te bont ge maakt... Hij stond in een stand op de eerste verdieping van een groot warenhuis en demon streerde met een nieuw merk gevaarlooze, on brandbare waschbenzine. Hoe hij het voor el kaar kreeg, beseft niemand, maar op een kwa den dag vloog zijn'stand in iióhter laaie. Het en demonstreerde met een nieuw merk gevaarlooze, onbrandbare waschbenzine vuur breidde zich in een minimum van tijd- uit en legde het kolossale warenhuis in de asch. Toen stond Johannes weer op straat... „ik ben zeer benieuwd, welke ongeluksvogel nu weer Johannes Swietebol In dienst zal nemen! hemel van diep geel tot hel rood tint. (Vervolg van pagina 5.) Hoewel de groote trek van bekende schilders naar Kortenhpef tot het verleden behoort, heeft de hedendaagsche Beijer toch nog een aardig* verzameling van werken van Jongere schilders weten btjeen te brengen, waaropder eenige van den eenige jaren geleden gestorven Rotterdam- Schen schilder Jan Stfks, die reeds in 1908 ge- ruimen tijd te Kortenhoef vertoefde. Het hotel is nog vrijwel in denzelfden staat ge bleven als een halve eeuw geleden. Als merk waardigheid dient t* worden vermeld, dat zich boven de gelagkamer in het hotel de r a a d z a a 1 bevindt Meermalen, zijn in de gelagkamer pok huwelijken voltrokken. py Nog steeds komen in 't Rechthuis te Korten hoef schilders en vooral ook natuurliefhebbers logeeren, die de voorkeur geven aan het lande lijke en primitieve boven het moderne, luxueuze, want Kortenhoef heeft in tegenstelling met het nabije bekende Loosdrecht veel beter zijn oudé "^vertrouwde karakter bewaard. Voor den natuurliefhebber is Kortenhoef een 'ideaal oord Men vindt er een zeer uitgebreide, zeer gevarieerde flora. Reeds vroeg in het voor jaar vat hft waterdriebladslooten, poelen en plassen in teer 'roode omlijstingen. Des zomers looveren {fc- velerlei bloeiende planten een niet te evenaren kleurenpracht in het landschap te voor schijn. De zonnedauw groeit er welig naast den slangenwortel, het blaasjeskruid en vele andere dochteren van Flora, die men elders tevergeefs zoekt. De fauna is niet minder interessant. Naast de karekieten en rietzangers, waterhoentje, koeten, futen, sterntjes e. d., broeden in deze omgeving ook de roerdomp, het woudaapje, de kiekendief en vele andere. De laatste jaren is zelfs vastge steld, dat het zoo mooie, wit gesterde blauw-- borstje er een niet zeldzame broedvogel is ge worden, Een groot aantal koekoeken verleven digen de plassenwereld met hun vroolljken roep. Ook de schilder B. A. van Beek, die in zijn jeugd den beroemden Gabriël meermalen op zijn tochten vergezelde, heeft zijn hart aan Korten hoef verpand. Op deze zwerftochten is bij den jongen Van Beek de liefde voor de schilderkunst ontwaakt Op menige tentoonstelling trekken zijn schilderijen van piasgezichten en waterlelies de aandacht Aan dezen kunstenaar, die ook voor zitter is van de Vereeniging tot behoud van het natuurmonument „Curtevenne", is het te danken, dat Kortenhoef zijn natuurlijke omgeving heeft behouden. 4 Ik ben er niet bij geweest maar ik kan me zoo goed voorstellen, hoe het gegaan is. Ik ken de Van La os! En ik zou er .wel een eed op durven doen, dat de heele geschiedenis zich als volgt heeft toegedragen. Hij kwam thuis met een pakje en zij sprong als een dolle om hem heen. Ze doet altijd, alsof ze nog een jong meisje is. Ik weet wat er in zit! Dat is na tuurlijk m'n verjaarscadeau! En met het sarcastische lachje, dat me altijd zoo van hem irriteert zal hij gezegd hebben: -Gedeeltelijk. Nog niet ten volle. Nog niet ten volle? O, laat me eens gauw kijken, wat er in zit! En ze keek. Ze heeft in haar heele leven nog nooit eenig geduid getoond. Het was een antieke vaas althans een imitatie met vrouwengestalten in lange wijde gewaden erop, met wapperende haren en enkelen met een muziekinstrument Niet slecht, hè? (Hij heeft altijd de handig heid haar vóór te zijn, als ze de een of andere venijnige opmerking wil maken.) Niet slecht, hè? Tenminste als je den prijs in aanmerking neemt 48.50, in het Magasin Francais, Haar gezicht moet op dat moment een stu die waard zijn geweest f 48.50 voor een vags! Geef je déér je geld aan uit? Alsof-ik niet veel liever iets anders had gehad. Al had je me dien bontmantel, dien we laatst zagen, alleen maar beloofd, al had je maar gezegd, dat ik hem van den winter zou krij gen, dan was ik al blij geweest, maar de vaas... En toch zul jij door middel van die vaas den bontmantel krijgen, waarop je je zinnen hebt gezet. Dit is alleen maar de aanloop, de spring plank als 't ware, die je er dichter bij zal bren gen. Ik kan nu eenmaal geen ƒ250 voor een manteljjjjleggen, dat weet je ook wel. Maar ik gun hemje van harte, ik zou hem je graag willen geven en daarom heb ik er wat op verzonnen. Die vaas wees er alsjeblieft voorzichtig mee is ontzaglijk teer. De juffrouw in den winkel vertelde me, dat ze bij het minste geringste in duizend scherven ligt, een kleine schok is soms al voldoende. Dat komt door de bijzondere ma nier, waarop 't ding gebakken is. Luister nu goed. Zondag a.s. vragen we Kla- risse te eten. Je weet, hoe onhandig hij is. Hij stoot altijd overal tegen aan, wat je hem in z'n handen geeft, knijpt hij bijna fijn en hij heeft een stap als een dragonder, het dreunt door het h'ele huis. Als de vaas dan niet op de een of andere-manier breekt, weet ik het niet Je lacht dus je hebt me begrepen. Natuurlijk zal hij aanbieden een nieuwe vaas te koopen, maar we zeggen, dat die niet te krijgen is en we noemen terloops den prijs, tweehonderd vijf tig gulden.Jij doet alsof je ontroostbaar bent, je zegt desnoods, dat we al ons geld er in ge stoken hebben, als geldbelegging. Je zult zien, na een paar dagen krijgen we dan wel een chèque, de kerel is rijk genoeg. En jij koopt die jas. Tevreden met je verjaarscadeau? En daar zij alles, wat hij doet of zegt of voor stelt bewondert is ze hem natuurlijk om den hals gevlogen. Ik ken de Van Larens. 'k Zou ook precies geweten hebben, hoe het verder was ge daan, zelfs als Klarisse Eet me niet zelf had verteld. Wat Klarisse heeft verzwegen; want het ge beurt maar zelden, dat iemand zichzelf volko men zuiver ziet is, dat hij natuurlijk z'n hoed uit z'n handen liet vallen, toen hij nog maar op de mat stond. En dat hij, vóór hij goed en wel in een stoel zat wel twaalfmaal „Pardon" had ge zegd, in verband met het feit dat hij tegen alle meubelen stootte, toen hij de kamer doorkruiste. Maar toen hij eenmaal zat bleef hij den eersten tijd zitten, want hij heeft voldoende zelfkennis om te weten, dat hij onhandig is en dat hij min der riskeert als hij zichzelf niet verplaatst Trouwens, in den salon van de Van Larens is er niet zooveel kans om iets te beschadigen Ze noemen het „salon", maar 'er staan maar juist de hoognoodige meubelen in en het is ongezellig door het ontbreken van al die kleine dingetjes, die een kamer zoo'n eigen sfeer kunnen geven. Er ligt ook nergens e^n* Perzisch kussen of zoo op den grond. Tusschen twee haakjes: praat Klarisse niet oyer kussens, het zijn voor hem even zoovele voetangels en klemmen. De salon van de Van Larens is' dus voor Kla risse vrijwel zonder gevaren, maar hij heeft langzamerhand zooveel ondervinding van onaan- genamen aard opgedaan, dat hij liever het zekere voor het onzekere neemt Toen dus Van Laren hem over de nieuwe vaas vertelde een kost baar ding, een soort geldbelegging bleef hij angstvallig zitten, waar hij zat Hij was op zijn hoede. Hij luisterde aandachtig, maar ging niet naar den schoorsteen, waar de vaas stond, hij klemde zich als 't ware vast aan zijn stoel. Hij bewoog zich zelfs niet toen zij haar man te hulp kwam en zei, dat het zoo'n prachtstuk was, dat ze het voor geen vijfhonderd gulden zou willen missen. (Ze verdubbelde het bedrag van den bontmantel maar, want dan zou er nog een vos ook op overschieten. Ik ken de Van Larens, zoo zijn ze.) Klarisse bleef muurvast zitten, al beweerden ze allebei nog zoo hard, dat je, als je de bijzon dere schoonheid van de vaas wilde bewonderen, ze van dichtbij moest zien. Hij zei alleen maar: „Ja, ja", maar ging er niet naar toe. Hij weet zelf maar al te goed, dat hij handen als ijzeren klemmen heeft Het plannetje mislukte dus. De Van Larens keken elkaar verstolen aan, er moest iets anders op verzonnen worden. Hij nam de vaas voor zichtig op en zette ze op tafel, vlak vóór Klarisse. Deze boog zich wat voorover om de vaas van dichterbij te kunnen zien, maar hij raakte ze niet aan. Er gebeurde dus niets. Dan, plotseling, liet zij achter z'n rug iets met een harden klap vallen. Klarisse, nerveus als altijd, ook door den voortdurenden angst, dèt hij iets breken zou, sprong op om te kijken, wat er gebeurde. En terwijl hij zich omdraait hoort hij achter z'n rug wéér iets vallen: de vaas, in duizend stukken. Ais hij zich weer omdraait ziet hij nog juiat de uitgestoken hand van Van Laren, om de vaas te redden of om.". Klarisse heeft zijn vermoeden niet heelemaa] uitgesproken, maar ik weet wel voor hém er bij, hóe alles is gegaan. Ik weet het precies, ik ken de Van Larens. Zij begon natuurlijk te jammeren: O, mijn vaas, mijn mooie, kostbare vaasl Maar inwendig had ze moeite om niet te lachen. Ja, zoo zijn ze. En Klarisse wist niet wat hij zeggen moest: aan zijn voeten de vaas ln gruizelementen, een jammerende vrouw, een kwaad kijkende Van Laren, die hem toesnauwde: Het gebeurde met uw jas, toen u zich wat onvoorzichtig omdraaide. Klarisse putte zich uit In excuses. Daar heeft hij langzamerhand wel handigheid in gekregen, schreef: want hij heaft hat al zoo vaak I doen. Hij hielp mee de stukken op te rapen en zei, dat hij vanzelfsprekend de schade zou vergoeden. En daarna «lat hij, zonder verder# ongelukken, da deur te bereiken. Zoodra de deur echter hem was dichtgevallen, keken de van Laren# el kaar natuurlijk verrukt een. Ik ken ze, ik weet precies, hos het gegaan ia. Zij vloog hem weer eena om den hall en hij zei (ik weet het, alsof ik er zelf bij geweest ben): Nu, wat zeg je van dat verjaars cadeau? Je kunt den mantel wel al vaat gaan bestellen! Maar den volgenden dag kwam «r een pakje. Met een briefje van Klarisse erbij. En terwijl zij bat pakje open maakte, las hij het jfpEje. Klarisse „Zeer geachte heer en mevrouw. Nogmaals moet ik m'n excuus maken over m'n onhandig gedrag van gisteren. Het spijt me ontzaglijk, dat dit is gebeurd, maar gelukkig ben ik ln de gelegenheid, het onheil geheel te herstellen. Toen Ik de stukken opraapte, kreeg ik er ook één ln handen, waarop een klein etiquet van het Magasin Francais zat. ik ben er vandaag onmiddellijk heengegaan en was zoo gelukkig er nog eenzelfde vaas aan te treffen. Mag ik ze u hierbij aanbieden? Ik hoop, dat m'n jas me in het vervolg niet meer ln zulke onaan gename situaties zal brengen. Ik ken de Van Larens. En ik weet wei zeker, dat zij een zenuwcrisis nabij was en dat hij van Klarisse geen stuk heel liet. Zoo zijn ze. 27/846730/31380 81 30 27 07 81 103 102 10 Als men wel doet, soo mach men gerust rijn en het hoofd met vrtjmoedichheyt op steecken. (Uit een brief van Johan de Wli) Stel u aan het hoofd van da ldeetn van uw tijd en za zullen u tot roem brengen; vernet u er tegen en ze zullen u vernietigen. (Napoleon.) Ik dacht mijn suikeroom honderd van sigaren te geven. Denk Je, dat er iets la, dat hij meer op prijs zou stellen? Ja zeker, een kistje van twintig van dat soort.

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1940 | | pagina 11