Waar de schilder Gabriël UUgea,rek,e polde" cn plassen-
met er boven onze praehtlge
vaak vertoefde Hollandsche luchten
„HET LAND VAN -GABRIEL"
EEN GELAGKAMER MET KUNSTWERKEN
Kent u Kortenhoef!
Bij het hooren van dep naam Gabriël denkt men onwillekeurig
aan onze Hollandsche polders en uitgestrekte plassen, waarboven
zich de mooie hooge luchten welven. Want de schilderijen van
P. J. C. Gabriël (18281903) zijn vol lucht, meestal lichtgevend en
schijnbaar vlot geschilderd. In vele zijner doeken tintelt de felle zon,
sommige geven het moment van een naderend onweer of een slagregen,
doch al zijn werken zijn natuurtafereelen. Boven alles is Gabriel's kunst
waar. Van het begin tot het einde heeft hij er naar gestreefd ons de
natuur te geven, zooals hij ze ziet.
De Hollandsche polder had zijn liefde en in een vraaggesprek heeft hij
eens verklaard, dat hij een ware polderwerker was, dat er dagen zijn
geweest, dat hij harder en zwaarder werkte dan de ijverigste poldergast.
Ik zag dan zoo n dag niets als water, hemel en één boer; dat was
dan de boer, van wien ik de schuit huurde.
Karakteristiek voor zijn werk is de eenvoud, welke er uit
spreekt. Zonder jacht op effect geeft zijn werk slechts de
onopgesmukte waarheid. Kon het anders, dan dat het
eenige kilometers van Hilversum gelegen vredige dorpje
Kortenhoef, met zijn wondermooie plassen, waarboven de
wolkgevaarten drijven, een schilder als Gabriël verleidde
daar te werken? Kortenhoef was een waar dorado voor
Gabriël en voor vele van zijn ^roeders in de kunst. Zij
namen er bun intrek in het dorpshotelletje ,,'t Rechthuis"
Een halve eeuw geleden trokken
er steeds verscheidene kunstenaars
heen en vooral in de jaren 1880 en
1881 heeft Gabriël er geruimen tijd
vertoefd. Wat A-Mauve-voor Laren
was ,was Gabrpl voor Kortenhoef,
vandaar dat meh Kortenhoef en om
geving nog steeds „Het land van Gabriel" noemt/Van de andere
schilders, die in deze omgeving werkten, noemen wij Gerard ten
Hoek. Victor Bauffe, S. Lange, Van Everdingen, Nic. Bastert,
Geo Poggenbeek, J. Wijsmuller, Pieters, Schaap en vele anderen.
Ongeveer 50 jaar geleden was het voor de schilders van
Kortenhoef een gouden tijd. Hun werken werden grif gekocht,
zoowel in het binnen- als in het buitenland. Zij werkten rustig
in de omgeving van het vriendelijk® dorpje. Wilden zij eens uit
den band springen, ook daarvoor was gelegenheid te over en
de oudere bewoners van Kortenhoef weten nog heel wat te
vertellen over de avontuurlijke ondernemingen der ridders van
het palet in die dagen.
De vroegere eigenaar van 't Rechthuis, Beijer, kon goed met
de schilders opschieten. Hij verzorgde ben goed en maakte graag
2. Het hotel van opzij gezien, met het dakkamertje,
waar Gabriël vele jaren vertoefde.
3. De tegenwoordige eigenaar, een neef van den vroe-
geren Beyer, in de gelagkamer, temidden van zijn
schilderijen.
4. Het pezelHpe buffetje, dat Pan veel schildersjool zou
kunnen getuigen.
5. De deur in de gelagkamer, welke naar de voormalige
raadszaal leidt, boven het café. Duidelijk zijn op de deur
de schilderingen te zien, door Gabriël op een regenach
tigen dag gemaakt.
S. De eeuwenoude dorpstoren van Kortenhoef, door een
onbekende waarschijnlijk in 1498 gebouwd.
7. „Hier kweelt de Blauwborst!"
8. De Kortenhoefsche plassen bij zonsondergang, als dt
avondhemel van diepgeei tot helrood tint.
9 Op weg naar de plassen, in 't verschiet „De zeven
berken".
1. Het dorpshotelletje ,,'t Rechthuis". De vroegere eige
naar Beyer, die tevens timmerman was, spijkerde voor
de vele schilders, die er kwamen, het schilderslinnen op
de raampjes.
enkele deurpaneelen bewonderen, beschilderd door den in
1921 overleden Victor Baatte.
De laatste ja en worden het hotel en de boerderij ge
ëxploiteerd do ;r een neef van den ouden Beijer
.(Vervolg op pagina 6.)
een babbeltje. Bovendien had hij het voordeel timmerman
van beroep te zijn, zoodat hij voor de schilders de spie-
ramen maakte en het schilderslinnen voor hen op die
raampjes spijkerde.
Op zekeren dag, toen het zeer
regenachtig was, had Gabriël geen
gelegenheid buiten te werken. Stil
zitten was hem een gruwel en zoo
beschilderde hij eenige deurpaneelen
in de gelagkamer. Andere
schilders volgden zijn. voor
beeld en zoodoende werd de
gelagkamer langzamerhand in
een museum herschapen. Toen
de oude fieijcr in 1911 stierf,
is de collectie helaas uiteen ge
raakt, doch nog heden ten
dage kan men in 't Rechthuis
