WITTE ROZEN,,.. DE KUNST om goed te slapen lil Oplossing J Ens dl® r©©dl® ir®z®m, m vami ®®na Een ierhaal, dat redding bracht Roode rozen Spreekwoord-Puzzle Het spreekwoord is Eendracht maakt macht - Tijdens den slaap wordt de accumulator, die mensch. heet, met een nieuwen voorraad krachten geladen, Middelen om in te slapen Ongelijke behoefte aan slaap Slaap voor nerveuze menschen Den nacht tot dag gemaakt Goed slapen en voldoende TOEN Dion* jiaar bèlangstel- ling in bloemen had verlo ren, gaf haar vader de hoop, dat zij ooit zou herstellen, op. Van haar prilste jeugd af was zij er dol op geweest. Bloemen hadden haar alt klein kind al bijzonder geboeid en toen zij grooter werd, f waren bloemen haar eenige. troost. Als zij in een slechte stemming was dat gebeurde wet eens, hoewel zij te vrooljjk van natuur was om het lang te laten duren dan ging zij niet een nieuwen hoed of een nieuwe japon koopen, maar zij keerde zich tot bloemen. Haar kamer was er altüd vol van en niemand kim ze zoo kunstig schik ken als Diana. En nu lag zij daar, jong, maar zonder veerkracht, angstwekkend kalm en zü reageerde in het minst niet op de bloemen, die men haar had gebracht. Wat zij had meege maakt, was ook te erg geweest. Bij een autobotsing was haar" ver loofde gedood en zijzelf gewond, hoewel niet ernstig. Haar lichaam was gespaard, maar haar geest leek volkomen verdoofd. Iets in haar was op dat oogenblik gestor ven en haar vader voelde dat heel duidelijk. Het hielp nieta of men haar ver telde, dat het zoo had moeten zijfi. Diana's vader zelf kon deze woor den niet over zijn lippen krijgen. Het eenige, wat hij kon doen, was haar vertellen, dat uit de gruwe lijkste tragedie Iets goeds kon voortkomen voor hen, die hoopten en kracht putten uit het vergeten van zichzelf. aar adaei naar zee: de doktoren hadden ge zegd, dat zij wel herstellen kon, maar dat het een lang proces kon worden. Nooit had hij Diana's ge storven moeder zóó gemist Hij was diep onder den indruk van Dis#fc!« voortdurende neerslachtig heid. Hij hoopte, dat hij tehslotte haar belangstelling in bloemen weer zou kunqen opwekken, omdat deze altijd een sleutel tot haar hart waren geweest. Hij liet haar de bloemen zien, die vrienden zonden, meer kis Zij ze el zag, zij toonde door niets, dat zij ze herkende. Haar oogen waren leeg als een lamp, die niet brand de en de bewegingen van haar smalle handen hadden geen be tee kenis. Op een dag ging hij uit, om flu- weelige, donkerroode rozen te koo pen; vaak had hij haar haar ge zicht zien bergen in zoo'n vlam- menden ruiker en hij hoopte, dat het zien ervan iets in haar zou wakker maken. Maar nieta daarvan. Hij hield haar. de btoemen voor, met een wanhopig gebaar, maar haar eeni ge reactie was een hartbrekende glimlach, waarmee zij hem altijd begroette. Onhandig schikte hij de bloemen in de'vaas naast het bed. Hij vluchtte de kamer uit, met het gevoel, dat hij nq niets meer had om voor te leven... Hij ging een wandeling doen langs de zee en terwijl de frissche zeewind hem oiq de ooren stoof, herinnerde hij zich een verhaal, dat hem had gehiolpen, toen hij door den dood van zijn vrouw haast gebroken was. Het was hem verteld dooj een vreemdeling, dien hij eens op een reis had ontmoet. Het verhaal had zijn leven veran derd, in ieder geval gemaakt, dat hij zich niet langer tegen het nood lot verzette. Zou hij het Diana verteilen? Hij haastte zich naar huis terug en opende beheerscht Diana's kamer deur. Zij bemerkte niet, dat hij binnenkwam. Haar vingers streel den zacht de bloemblaadjes van de rozen, die hij voor haar had meegebracht. Enkele trok zij er- ,uit: dat was een vreemd gebaar voor Diana, maar aan de uitdruk king op haar gezicht was te zien, dat het haar goed deed de bloe men aan te raken. En terwijl hü daarnaar keek, werd de hoop in zijn hart weer sterker. Hij ging naast haar bed zitten en zei: Diana, ik heb je Iets te ver tellen. Zij glimlachte flauwtj es en bleef de bloemen streelen. De man, die mij het verhaal vertelde, was een vreemdeling. Het ging over een schilder, een vrij bekenden schilder, met een rij voorouders, die minstens even be roemd waren geweest. Zijn groot vader is zelfs nu nog wereldbe- roemd, maar de mpn, over wien het verhaal gaat, was laten wij zeggen een. goed werkman. Geen genie. Hü wist dat zelf wel. Hü vond het niet prettig, maar zün eenige hoop was, dat zün ^bontje, zqi» eenig kind, de roem van zijn voorvaderen zou voortzetten. Het kind toonde inderdaad eenig talent. Toen het was in 1914 brak de wereldoorlog uit... Diana leek te Slapeii. Haar han den lagen stil. Haar vader ging de kamer uit. Misschien had zü niéts gehoord, van wat'hü had gezegd, maar ln ieder geval zou de slaap haar goed doen. Toen hq terugkeerde, was Diana wakker. Hü kuste haar en zü zei rustig: Wat gebeurde gr, toen de oor log uitbrak? Zij h a d dus geluisterd. Dat was een vreqgde op zichzelf, want we kenlang had zü totaal geen belang stelling voor de dingen om haar heen getoond. Vóór de oorlog kwam, vlucht te hü naar Engeland. Hü wilde liever in Frankrük blijven, "Waar hij zqn geheeie leven had gewerkt, maar hij redeneerde, dat hü in da allereerste plaats zijn kind moest veilig stellen. Hij ging naar Lon den. Er vielen bommen. Hü ging naar de Midlands. Hü verloor al zijn geld, zijn vrienden, zqn werk, alles omdat hü aan niets anders dacht dan aan den jongen. Het kind mocht de gevolgen van den oorlog niet zien en 'er niets van weten. Oorlog, zoo zei hü, was de negatie van alle schoonheid. Hü kon het genie van den jongen in zün gevoéligste jaren niet laten vernietigen. Hü was niet heelemaal normaal .meer en zün vrouw werd ook ziek tegen het eind van den oorlog. Hü deed zóó wonderlijk, dat ook de 4>uren zich van het gezin afkeer den. Het kind werd door en door nerveus. Het kon niet begrypen, wat zijn ouders eigenlük wilden. Het was van alles en iedereen af gesloten. Toen zü na den oorlog probeer den terug te keeren naar het vas- telénd, werden hqn allerlei vragen gesteld. De jongen werd onder zocht en bleek ondervoed te zijn. De ouders werden onder toezicht geplaatst, de jongfen was bijna aan een behandeling in een psychiatri sche inrichting toe. Hü moest een rustige, nieuwe omgeving hebben. Zqn grootmoeder kwam hem halen. Zü kende zqn. geschiedenis. De dokters vonden het goed, dat den jongen meenam: het was niet zoozeer een kwestie van me disch talent, als wel van een zorg vuldig opbouwen van zqn geest en van zqn gezondheid., Twee jaar lang woonde de jon gen op een rustige boerdeTq, en hq dacht zoo weinig mogelijk over den oorlog en zqn gevolgen. Lang zamerhand werd zqn gezondheid beter. Zün ouders zag hq al dien tqd niet en hun brieven werden ge censureerd, want de dokters wa ren bang, dat een associatie van omstandigheden allen vooruitgang Weer te niet zou kunnen doen. Hq dwaalde over de velden en eindigde zün wandeling altüd bü een reusachtig bed roode rozen voor de boerderü. Hü telde de weken vóór dfe rozen bloeiden. Het waren prachtige rozen. Diana, zoo ongeveer als die ik vandaag voor je heb taeegebraeht, alleen nóg mooier en edeler. De oude groot moeder gaf er al haaf liefde aan. De dokters zagen de belangstel ling van den jongen voor de rozen, als een eerste poging tot concen tratie na een langen tüd van luste loosheid en waren er blü om. Den derden zomer, dat de jongen daar woonde, zat hij stil tusschen de rozen, toen hü ineens opsprong en het huis inholde. Hü vroeg zijn grootmoeder om een verfdoos. Zq had er geen, maar zq ging naar den dorpsschoolmeester, van wien zü er één kreeg, en de jon gen zat te schilderen tot de avond viel. Hü schilderde prachtig. Diana, en het was de eerste keer, dat hü eenige belangstelling in de kunst toonde, sinds Kq van zqn ouders gescheiden was. Iedereen had ge faald, behalve de roode rozen. Zü hadden een kleinè, bijna dood# vlam aangewakkerd, Diana, en nu is alles in orde met den jongen. Hq is een man, een. «bekend schil der, die niet alleen in Frankrük, maar ook daarbuiten beroemd is. Hü is nog teer van gezondheid, zoowel geestelijk als liehamelqk. Maar hij is sterk genoeg om de waarheid over het verleden te we iten. Hü weet büvoorbeeld, wat «zqn ouders niet wisten, maar zqn 'grootmoeder en het heele dorp wel, namelük, dat die onverge- Iqkelqk-schoone rozen, die een ge nie aan de wereld teruggaven, werden geplant in den gapenden krater van een ingeslagen bom en dat zü te glorieuzer bloeiden, om dat deze gevuld was met doode strqders... Diana's vader zweeg en keek' naar zijn dochter. Langzamerhand kwam er een glimlach op haar lippen. Zq strekte haar hand naar hem uk. DSik je, zei ze. Ik geloof, dat ik nu wel wat bloemen in mün kamer zou willen hebben. Tranen trilden in zqn oogen. De kamer was vol bloemen;., haar geest kon het blqkbaar nog niet omvatten. Maar tóch was er reden tót dankbaarheid, want dit was ds eerste keer sinds weken, dat Dia na om iets vroeg. Dank je, zei zq nog eens. Ik zou graag wat rozen willen hebben, witte .rozen, als het kan... van de i. Ellende 11. Actrice 2. Erfenis 12. Afstand 3. Nerveus 13. Korfbal 4. Ditmaal 14. Timpaan 5. Roering 15. Monarch 6. Adelaar 16. Albedil i 7. Caramel 17. Centrum 8. Hakbank 18. Hengsel 0. Tjitjak 19. Tulband 10. Muskiet t len zoo iemand duidelijk moeten maken, dat hü juist doordat hü steeds later naar bed gaat, ziek ia geworden. Hq zal nu stap voor stap terug moeten gaan. Gaat hü ineens vroeg naar bed, dan wordt het een mislukking. HU kan volstaan met eerst bij voorbeeld niet later dan elf uur naar bed te gaan. Is hü hieraan gewend, dan gaat hü het uur van naar bed gaan langzaam vervroe gen, tot hü op negen uur ls aange land. Hebben wü hem zoovar ge kregen, dan verlangen wü van hem, dat hü, wanneer hü na mid dernacht niet meer kan slapen, op ■taat, zich met het em of ander gaat bezig houden of een flinke wandeling maakt. Voor deze be- handelingswüze van slapeloosheid is het voorjaar met zün lengende dagen de beate tüd. Wordt de pa tiënt overdag moe, dan moet hü wat gaan liggen en zoo mogelqk ook slapen. Als regel echter niet langer dan twintig tot dertig mi nuten. -Over de eerste moeilüke weken moet de patiënt worden haengehole pen. Hiervoor kunnen kalmeert» de middelen als valeriaan en koud of warmwa terbehandeling dienst doen. Valeriaan wordt gebruikt als thee of nog beter ais koud, wa terig aftreksel van den tot poeder gewreven wortel. Een theelepeltje vol wordt hiervan 's moffen» in een kopje koud water aangeroerd, 's Avonds zeeft men het aftreksel en drinkt het voor het naar bed gaan. Wanneer de patiënt den slaap dan nog niet dadeUjk kan vatten, moet hü niet onrustig wor den en gaan liggen woelen. Hü blijft rustig liggen met gesloten oogen en bepaalt zijn gedachten zooveel mogelük bü het nut van slapen. Is hü na een uur nog niet ln slaap, dan moet hü opstaan, zün geheeie lichaam met koud water afwasachen an wéér gaan liggen. Deza afwasaching kan eaa keer af drie worden herhaald. Dikwijls ls het al voldoende, als men vóór het naar bed gaan de voeten ongeveer 10 10 seconden ln koud water steekt; het water moet tot Over de kult reiken. Wie heel gevoelig ls, doet verstandi ger, een eenvoudige kuitwikkel of kuit- en voetwikkel aan te leggen, die men den heelen nacht kan la ten zitten of, ala men er last van krtjgt, kan afdoen. Ook een warm bad van 30 tot 37 graden Celslus kan uitstekende diensten bewüzen, Zeer doeltref fend la ook een koudwaterverband om het middel, dat eveneens dén geheelen nacht kan büjven zitten, als men er geen last van heeft. Dat de slaapkamer goed gelucht moet zün en dat ook s nachts op z'n minst één raam moet open staan, spreekt vanzelf. Van zeer veel belang is de gemoedstoestand van den patiënt. Hü moet leeren geheel ontspannen in bed te liggen, diep adem te halen en vooral zün gedachten niet volkomen den vrijen teugel te laten. Zich dwingtn Ml slapen. Slapen, slapen.. uitvinden, welke tüd voor hem het geschiktst is om te slapen. Nu is het met de tegenwoordige verhoudingen vrijwel onmogelijk den geheelen slaaptüd vóór mid dernacht te doen vallen en dit is ook niet noodig. Mqn ervaring als arts heeft mü geleerd, dat het •voldoende is, als de menschen' tus schen acht en tien uur des avonds naar bed gaan en tusschen drie en zes uur opstaan. Den slaap vóór middernacht kunnen wü echter onder geen beding missen. Het is overigens een oude erva ring, dat de menschen het ge zondst blqven, als zq vroeg naar bed gaan en vroeg opstaan. Voor nerveuze menschen is geregeld slapen op deze wüze beslist nood- zakelqk. Of men genoeg heeft aan den hierboven aangegeven slaap tqd van vier vüf uur, of boven dien nog een paar uur na midder nacht noodig heeft, moet men zelf uitihaken. De eene mensch' heeft meer slaap noodig dan de ander. Het ia niet doenlqk hiervoor een schema te geven. Er zün menschen, voor wie zes uur slaap voldoende ia an anderen, die tien of meer uur noo dig hebben. De duur van den slaap is ook afhankelqk van den arbeid, dien men des daags heeft gepres teerd, van de temperatuur en van den tijd van het jaar. In den win ter schqnt ook de mensch meer behoefte te hebben aan slaap dan in" den zomer. En is juist de win ter met al zqn vergaderingen, con certen, schouwburg- en bioscoopbe zoeken, voor den stadsmensch al thans, niet de meest bezette tüdT Geen wonder, dat hü in 't voor jaar aan 't eind van *ün krachten 4s. Over het algemeen kan men zeg gen, dat de moderne mensch te weinig slaap krügt. Hü wil te veel uitzijn dag halen, hq wil genieten op de wijze, zooals hq dat ver staat. En dat kan alleen, wanneer hü wakker is. Daarom rekt hü den tqd van wakker zün dikwijls door allerlei prikkelende middelen. Tegen deze verkeerde gewoonte moet worden gewaar schuwd. Ook nachtarbeid is nadeelig. waar bet om beroepsredenen on vermijdelijk ls, moet deze soort arbeid toch tot een minimum wor den beperkt K - Nerveuze en overspannen men schen moeten ln ieder geval op ds genoemde uren slapen. Maar daar voor ls het noodig zich aan deze wqze van slapen te wennen. Dit geldt vooral voor degenen, die ge wend zün slaapmiddelen te gebrui ken. Voor hen allen geldt het ge bod; vóór middernacht naar bedl Deze eisch zal zonder twüfel op veel verzet stuiten, want juist deze menschenbeweren, dat zü, als zü zoo vroeg" naar bed gingen, toch maar wakker ^zouden liggen en heel laat inslapen. Dit vooroordeel moet overwonnen worden. Wü zul- ƒ1 e art^'er aan het woord is, meent dat men tus- ]J schen acht en tien uur 's avonds naar bed behoort te gaan en tusschen drie en zes uur moet opstaan. De moderne mensch krijgt te weinig slaap en hij slaapt ook op den verkeerden tijd, zegt hij. Voor velen ls slapeloosheid een gevolg daarvan. - De behoefte aan slaap zou ook samenhangen met den ver richten arbeid. Hoewel stellig uele vrouwen zullen beweren, dat mannen, of zij nu gewerkt hebben of niet, altijd en overal kunnen slapen. En daar hebben zij wel een klein beetje gelijk in jn r bestaat geen geneeskrachtiger. Jjj versterkender en verjongender middel dan de slaap. Als zoo danig wint de slaap het verre van de voeding. Geen mensch kan het een 'week achtereen zonder slaap stellen. In den regel zijn verscheidens dagen volkomen slapeloosheid voldoends om hem te dooden Voor de vele menschen, die aan slapeloosheid lijden, is het een ge luk, dat hun zoogenaamde „slape loosheid" in werkelijkheid slechts een slechte, oppervlakkige, telkens onderbroken slaap is. Ware dit niet zoo, dan zouden zq al lang zijn bezweken. Maar toch de menschen, die aan slapeloosheid of liever gezegd aan gebrekkigen slaap lqden, kunnen ons' tot waar schuwend voorbeeld strekken. Want zij zijn in den regel niet an ders dan slachtoffers van de slechte slaap- en andere gewoonten van onzen tijd. Wq hebben,den nacht tot dag ge maakt, in plaats van hem te ge bruiken om in den slaap nieuwe krachten op te doen. In den slaap wordt de mensch ontspannen. Zijn bewust, dikwijls krampachtig wil len maakt plaats voor een weldoen de willoosheid: Droomen treden in de plaats van da harde werkelqk- Tieid. Een geluk voor den mensch, wanneer zqn droomen mooi zijn. De tijd verzinkt in de eeuwigheid. In den^sj^er£ wordt de mensch weer Mfitfen daarmede keert hü dichter terug tot de natuur. In den slaap worden schadelijke stoffen uitgescheiden. In den slaap worden de verbruikte krachten weer-aangevuld. De mensch laadt zich als een accumulator met een voorraad krachten. Na een diepen, gezonden slaap ontwaakt hü des morgens als herboren. 1)4 bron van krachten, die de slaap ons biedt, is voor ons onontbeerlijk. Daarom is het een allereerste eisch goed te slapen en v o'i- doende. Met goed slapen wordt bedoeld: op den juisten tqd, d.w.z. zóó, dat d'e voornaamste slaaptüd vóór middernacht valt. Ieder uur- slaap vóór 'middernacht is min stens dubbel zooveel waard als een uur na middelffScht. Proeven door medici op zichzelf genomen, heb ben aangetoond, dat de beste slaaptqd tusschen zeven en twaalf uur 's avonds ligt, zoodat dus de geheeie slaap vóór 'middernacht valt. Dit gaat in het algemeen op, maar tevens is bewezen, dat de slaaptqd voor ieder individu an ders is, zoodat iedereen zelf moet (Foto's I.P.C.)

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1941 | | pagina 6