et wonder der infraroode stralen CURRANROO - ROODE WEG ■M JtRODlE.H'ST CJfttWG ro?!$f Ook de amatear-fotograaf kan than* var de bijzondere eigenschappen van deze stralen gebruik maken V Zij doordringen mist en nevel en leggen op foto's détails vast, kilometers verder, dan met hel bloote oog kunnen we Geen wazige achtergronden meer bij vergezichten De ontmoeting bij het kruispunt Vtoicr zien De kleurbreking van het licht in het prisma. HET is tegenwoordig ook voor amateurs mogelijk bij het fo tografeeren gebruik te maken van infraroode stralen en dit heeft vooral zijn voordeelen bij het vast leggen op de gevoelige plaat van vergezichten. Infraroode stralen drin gen namelijk door mist en' nevel heen. Herinneren we ons vacantie- foto's, dan welen we ook, dat het ons al herhaalde malen is opgevallen, dat bij foto's, die van een berg of van een toren waren gemaakt, de verte altijd eenigszins wazig was weer gegeven. Hadden we deze foto's op een speciale infraroode film of plaat gemaakt, dan hadden we er details op kunnen waarnemen, kilometers verder, dan we met het bloote oog zelf konden zien. Als we er even bij stilstaan wat infraroode stralen eigenlijk zijn, dan moet allereerst herinnerd worden aan het prisma, dat wit licht ont leedt in de kleuren van den regen boog. We onderscheiden dan de kleu ren rood, oranje, geel, groen en blauw. In bijgaand schetsje wordt <Jlt nog eens aangeduid, wij moeten Deze foto is gemaakt tijdens een dikken mist. De Infra^rgode stralen drongen polkomen door den mist heen. Reproductie van een oud vergeeld portret. De infrarood- opname geeft de foto duidelijker weer, dan zij misschien ooit is geweest. voor Viem klaar gehad. Hij zal rijk zijn en er uitzien als een heer en hij zal ons meenemen naar een mooi land. Goeden avond, Jamesie. De oude vrouw liep langzaam door naar haar huisje. Een paar kippen vlogen haar fladderend uit den weg. Zij opende de deur en liet het boven ste gedeelte open, nadat zij binnen was. Een oude man zat bij het vuur-en mompelde iets bij zichzelf Hij keek haar aan met doffe oogen. Zij ging naasf hem zittenen roerde in den pot boven het vuur. Vandaag komt hij niet meer, Sean. De oude man slikte pijnlijk. Toen hij sprak was zijn stem heel zacht. Vandaag komt hij niet meer en morgen ook niet. Ik begin te denken, dat Michael nimmer komen zal. Mis schien is hij wel dood... Zij keek hem bedroefd aan. Je hebt geen moed, Sean. Je hierbij echter bedenken, dat in wer kelijkheid de kleuren niet zoo mooi afgepast naast elkaar liggen, maar ii\ elkaar overloopen. Nu zijn er nog ,.licht"-stralen, hoewel voor ons niet zichtbaar, die aan weerskanten van het spectrum liggen: naast het blauw vinden wij het ultraviolet, ter wijl naast het rood ultra- of infra rood wordt geconstateerd. Zooals nu wel gebleken is. infrarood is geen bijzonder soort rood, infra beteekent naast", infrarood is dus: naait hit rood. Het is. zooals gezegd, mogelijk bij het fotografeeren speciaal van deze infra-roode, - mist en nevel doordrin gende stralen gebruik te maken. Het opname-materiaal is zoowel in den vorm van platen, in Leicafilms als in rolfilm 6x9 verkrijgbaar. De broom- zilverlaag is dan vermengd met kleurstoffen, z.g. sensibilatoren, die het mogelijk maken de infraroode ^stralen te doen inwerken. De prijs is slechts iets hoog er dan van panchro- matisch® films. Rood filter noodzakelijk Daar= alle verbindingen yan broom- zilver, ongeacht welke stoffen worden toegevoegd, het meest gevoelig zijn voor blauw, rpoeten wij, om den in- frarooden stralen gelegenheid te ge ven in te werken, deze blauwe stralen tegenhouden. Di^ geschiedt door een roodfilter, dat bij iedere infrarood- opname als vaste regel voor de lens moet worden geplaatst. Naarmate dit filter donkerder wordt, en ten slotte alleen infrarood# stralen door laat, spreken wij van zwartfllter. Zouden wij zonder filter fotografee- ren, dan verkregen wij hetzelfde re sultaat als bij een orthochromatische film. Met zoo'n speciaal voor infra-roode stralen gevoelige film is het mogelijk bij volle zon en absoluut heldere lucht een maarïlicht-effêct te verkrij gen. Een dergelijke foto maakt vol komen den indruk bij maanlicht ^ge maakt te zijn. De filmindustrie maakt hiervan een dankbaar ge bruik, want het is overdag natuurlijk gemakkelijker en goedkooper opna men te^maken dan 's avonds. En voor dergelijke opnamen zou men trouwens ook altij'd op volle maan moeten wachten. Infraroode fotograf!® wordt ook toegepast in de geneeskunde, daar de stralen een groot doordringings vermogen hebben, waar het de huid betreft. Op deze manier kunnen sto ringen in het bloedvaatstelsel, voor het oog onzichtbaaj, worden aange toond. In de criminalistiek vindt deze fo tografie uitgebreide toepassing bij het speuren naar vervalschingen, het weer leesbaar maken van verbrande papieren, st'offenonderzoek, en vele andere gevallen, waar d® ultraviolet te lamp geen resultaat meer geeft. Ook voor microfoto's en sterren fotografie is infrarood het aangewe zen materiaal. Thans, nu. het ook on der het bereik van de amateurs is gebracht, zijn ook van hen vele inte ressante experimenten te verwachten. Maanlichteffect bij volle zon blauwe lucht. praat al net als alle anderen. H\J iM komen, en dan begint er voor ons eén goede tijd. u Zij zat rustig naast haar man en dacht aan de verre dagen, toen Mi- cnael eer kleine^ongên was geweest, aan de zomeravonden, als de lucht zoo stil was en zwa$r van den geur van het höoi en als de zon rood in de zee onderging. Je moet vertrouwen hebben, Sean. Hij zal hier terug komen. Een week later. Nellie Brannigan ging haar huisje uit en wéér naar het kruispunt van de twee wegen. Al loopende dacht zij weer aan de da gen, vóórdat Michael hen verliet om naar Amerika te gaan. In „het begin was zij iederen avond naar bet kruis punt gegaan om te ^ien of de post iets voor haar bracht. Er was toen bijna iedere week een brief geweest; later kwam er eén in de maand; nog later één of twee per jaar en zij hadden haar alle gezegd, hoe goed het hem ging en dat hij spoedig zou komen om hen te halen. Nu was er al vijftien jaar lang geen woord van Michael gekomen. Maar de waarzegster van Brianstown had ge zegd. dat hij komen zou, en Nellie liep wat vlug ger. 2^ij stond op het punt, waar de twee we gen bij elkaar kwamen. Vóór haar lagen de we gen, wit en stoffig. Aan het eind van den eenen weg zag zij een stofwolk. De hand boven haar oogen trilde. Het zou boer Healy wel zijn, die was het den laatsten keer ook geweestDe stofwolk werd grooter. Zij werd een wagen. Nellie's keel begon te kloppen; zij hielciP er haar hand tegen en ging met haar tong langs haar lipperi. Toen hij dichterbij kwam, zag zij, dat de wagen er niet een was, dien zij kende en achter den koetsier zat een "passagier. Plotseling was zjj heel kalm. Zij trok haar doek wat dichter om zich heen en wachtte. De hoeven der paar den klonken scherp op den harden weg. Toen d® wagen dichtbij was, sprak de man tot den koetsier, die stilhield. De passagier klom stijf uit het rij tuig. en helder Reproductie van een vervalschtstortingsbewijs. Er bestond twijfel of het getal 417 veranderd was. De infraroodopname toont onmiddellijkdat de 1 veranderd is tn 4, (Eigen foto'») DE oude vrouw stond op het punt waar de twee wegen bij elkaar kwamen, die als twee witte, zacht-glanzende linten in hel donkere land, lagen. Onafzienbaar ver begonnen zij, maar hier kwamen zij samen. Links van d® vrouw waren de ber gen, hun omtrekken verzacht door de avondschemering. Rechts waren de weiden, groen en wazig, met hier en daar een plek water, die rossig op glansde in het licht van de onder gaande zon. a Achter haar lag het Iersche dorp Curranroo, wat Roode Weg betee kent. De kleine huizen ervan lagen verspreid aan beide zijden van den weg, die langs de kust liep. De oude vrouw keek eerst den eenen weg af en toen den anderen, den kustweg, die door de weiden liep tot vlak bij de zee, en den landweg, die langs de bergen liep. Beide leidden naar Bellharbour, de haven in het Zuiden. Een pluvier vloog op uit de weide en gaf een droevigen schreeuw. De oud® vrouw zuchtte en wreef haar oogen. Zij trok haar omslagdoek wat dichter om zich heen en liep langzaam naar het dorpje terug. Is hij niet gekomen, vandaag, Nellie? vroeg een man, die een geit leidde. Haar antwoord kwam kort, uitda gend klonk haar stem: Neen, James. Ach, hij komt toch niet, Nellie. Je verdoet je mooie dagen door bij het kruispunt te gaan staan... Nellie Brannigan keek hem aan en plukte aan haar doek. Haar stem was nog wel trotsch, maar niet zoo scherp meer, toen zij zei: O ja, hij komt gauw, Jamesie. De waarzegster in Brianstown heelt me toch zelf verteld, dat hij komen -zou als de zon in de zee zou zinken? Zij streek een streng grijs haar achterover *n haar stem klonk vast: Hij komt gam Hij is toch mijn eenige zoor* A: de twintig ja:en, dat hij nu weg X eb £k het avondeten Opnamen van drie zwarte stoffen, links met gewoon, rechts met infra rood materiaal. Op de infrarood-opname is de aard van het weefsel veel beter te zien. De stof, die op de infrarood-foto zwart is gebleven, die dus alle infraroode stralen absorbeert, zal bij het dragen warmer zijn dan de beide andere. ttij wm een nbiVgehcrawa enen, lijn blauwe pak wae bestoven met wit stol. Een vilthoed stond achterop 'zijn hoofd. Hij probeerde het stof van zijn kleeren te kloppen en hij keek haar aan met vriendelijke blauwe oogen. Zij keek naar henf^fcen glimlach- te onzeker. Kunt u mij ook zeggen, of de Brannigans hier nog altijd wonen? vrdfeg hij. Zij ha* het gevoel Of haar hart plotseling uit haar 'borst gevallen was, maar zij glimlachte toch nog. v- U bent zeker Michael Bran nigan. 3a, zeker. Hebt u mijn moeder over mij hooren spreken? Bent u heelemaal uit Amerika gekomen om hen mee te nemen? Zij deed een stap naar voren en haar oogen straalden. De man maakte een beweging met de hand. Weineen, zei hij. Dat kan ik tooh niet doen! Ik heb het .verschrik kelijk druk en ik heb een vrouw en kinderen. Ik zou heelemaal niet te ruggekomen zijn, als ik niet toevallig voor zaken in Cork had moeten zijn en toen dacht ik: ik zal maar eens even doorgaan naar Curranroo. Hij glimlachte. Het is al twintig jaar geleden, dat ik vertrokken ben, en ik denk, dat ik mijn moeder niet eens meer kén, als ik haar terugzie. Ze zal wel zoo wat net zoo -oud zijn als u, denk ik, of neen, dat nog niet... Ik wou haar alleen maar even een bezoek brengen en haar wat geld geven en dan moet ik weer weg. Ik moet met den vol genden trein terug van Bellharbour. Nellie stond heel stil. Hij herkende zijn eigen moeder nietl Hij was niet gekomen om hen mee te nemen naar het verre, rijke land, waar zij het goed zouden hebben, voor"het eerst in hun leven! Hij was - heelemaal nooit van plan geweest om te ko men! .Hij wilde hun maar wat geld toewerpen en dan weer weggaan! Terwijl de beteekenis van zijn woorden langzamerhand doordrong, kwam trots hiertegen in mond glimlachte nog, er stijf en verwrongen weer sprak was haar Zij is dood. Zijn groote, goedige gezicht betsok even. Dat is jammer. Ik was er al bang voor. En mijn vader? Hjj stierf nog vóór haar. ïtij nam zijn aakdoek uit zijn aak en veegde zijn voorhoofd af. Dan ga ik maar terug/Goeden avond en vriendelijk bedankt Hij klom weer in het rijtuig. Nellie deed een stap naar voren. Haar lip pen bewogen, alsof zij nog iets wilde zeggen, maar de wagen keerda en al gauw was er niets meer van te- zien dan een donkere Stofwolk. Zij stond daar tot zij geen stip neg. Het was doodstil. De zon ging onder in een zee van vlammen. In de weide schreeuwde een zeevogel. Het, geluid van voetstappen deed haar bmzien. Daar stond een man met een geit. Hjj glimlachte. Maar toen hij haar zag, verdween de glim lach van zijn gezicht en hij zei: En, Nellie? Nellie Brannigan hief haar hoofd op. Het was of haar oogen iets van den gloed van de zon hadden overge nomen. Haar stem klonk helder in de stille lucht. Heb je hem gezien, Jamesie? Wat een heer is hij, hè? En heb je zijn prachtige schoenen gezien en zijn deftige boord? Je zult nooit een fijner heer zien, Waar je ook heen gaat. En hij is m ij n zoon! Ik ben trotsch op hem, Jamesie. Zij trok haar omslagdoek vaster om zich heen en keerde naar het dorp terug. tot haar en groote op. Haar hij »t Toen zij dof.

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1941 | | pagina 8