et wonder der infraroode stralen
CURRANROO - ROODE WEG
■M
JtRODlE.H'ST
CJfttWG
ro?!$f
Ook de amatear-fotograaf kan than* var
de bijzondere eigenschappen van deze
stralen gebruik maken
V
Zij doordringen mist en nevel en leggen op
foto's détails vast, kilometers verder, dan
met hel bloote oog kunnen
we
Geen wazige achtergronden meer
bij vergezichten
De ontmoeting bij het kruispunt
Vtoicr
zien
De kleurbreking van het licht in het prisma.
HET is tegenwoordig ook voor
amateurs mogelijk bij het fo
tografeeren gebruik te maken
van infraroode stralen en dit heeft
vooral zijn voordeelen bij het vast
leggen op de gevoelige plaat van
vergezichten. Infraroode stralen drin
gen namelijk door mist en' nevel
heen. Herinneren we ons vacantie-
foto's, dan welen we ook, dat het ons
al herhaalde malen is opgevallen, dat
bij foto's, die van een berg of van
een toren waren gemaakt, de verte
altijd eenigszins wazig was weer
gegeven. Hadden we deze foto's op
een speciale infraroode film of plaat
gemaakt, dan hadden we er details
op kunnen waarnemen, kilometers
verder, dan we met het bloote oog
zelf konden zien.
Als we er even bij stilstaan wat
infraroode stralen eigenlijk zijn, dan
moet allereerst herinnerd worden
aan het prisma, dat wit licht ont
leedt in de kleuren van den regen
boog. We onderscheiden dan de kleu
ren rood, oranje, geel, groen en
blauw. In bijgaand schetsje wordt
<Jlt nog eens aangeduid, wij moeten
Deze foto is gemaakt tijdens een dikken mist. De Infra^rgode stralen
drongen polkomen door den mist heen.
Reproductie van een oud vergeeld portret. De infrarood-
opname geeft de foto duidelijker weer, dan zij misschien
ooit is geweest.
voor Viem klaar gehad. Hij zal rijk
zijn en er uitzien als een heer en hij
zal ons meenemen naar een mooi
land. Goeden avond, Jamesie.
De oude vrouw liep langzaam door
naar haar huisje. Een paar kippen
vlogen haar fladderend uit den weg.
Zij opende de deur en liet het boven
ste gedeelte open, nadat zij binnen
was.
Een oude man zat bij het vuur-en
mompelde iets bij zichzelf Hij keek
haar aan met doffe oogen. Zij ging
naasf hem zittenen roerde in den pot
boven het vuur.
Vandaag komt hij niet meer,
Sean.
De oude man slikte pijnlijk. Toen
hij sprak was zijn stem heel zacht.
Vandaag komt hij niet meer en
morgen ook niet. Ik begin te denken,
dat Michael nimmer komen zal. Mis
schien is hij wel dood...
Zij keek hem bedroefd aan.
Je hebt geen moed, Sean. Je
hierbij echter bedenken, dat in wer
kelijkheid de kleuren niet zoo mooi
afgepast naast elkaar liggen, maar ii\
elkaar overloopen. Nu zijn er nog
,.licht"-stralen, hoewel voor ons niet
zichtbaar, die aan weerskanten van
het spectrum liggen: naast het
blauw vinden wij het ultraviolet, ter
wijl naast het rood ultra- of infra
rood wordt geconstateerd. Zooals nu
wel gebleken is. infrarood is geen
bijzonder soort rood, infra beteekent
naast", infrarood is dus: naait hit
rood.
Het is. zooals gezegd, mogelijk bij
het fotografeeren speciaal van deze
infra-roode, - mist en nevel doordrin
gende stralen gebruik te maken. Het
opname-materiaal is zoowel in den
vorm van platen, in Leicafilms als in
rolfilm 6x9 verkrijgbaar. De broom-
zilverlaag is dan vermengd met
kleurstoffen, z.g. sensibilatoren, die
het mogelijk maken de infraroode
^stralen te doen inwerken. De prijs is
slechts iets hoog er dan van panchro-
matisch® films.
Rood filter noodzakelijk
Daar= alle verbindingen yan broom-
zilver, ongeacht welke stoffen worden
toegevoegd, het meest gevoelig zijn
voor blauw, rpoeten wij, om den in-
frarooden stralen gelegenheid te ge
ven in te werken, deze blauwe stralen
tegenhouden. Di^ geschiedt door een
roodfilter, dat bij iedere infrarood-
opname als vaste regel voor de lens
moet worden geplaatst. Naarmate
dit filter donkerder wordt, en ten
slotte alleen infrarood# stralen door
laat, spreken wij van zwartfllter.
Zouden wij zonder filter fotografee-
ren, dan verkregen wij hetzelfde re
sultaat als bij een orthochromatische
film.
Met zoo'n speciaal voor infra-roode
stralen gevoelige film is het mogelijk
bij volle zon en absoluut heldere
lucht een maarïlicht-effêct te verkrij
gen. Een dergelijke foto maakt vol
komen den indruk bij maanlicht ^ge
maakt te zijn. De filmindustrie
maakt hiervan een dankbaar ge
bruik, want het is overdag natuurlijk
gemakkelijker en goedkooper opna
men te^maken dan 's avonds. En
voor dergelijke opnamen zou men
trouwens ook altij'd op volle maan
moeten wachten.
Infraroode fotograf!® wordt ook
toegepast in de geneeskunde, daar
de stralen een groot doordringings
vermogen hebben, waar het de huid
betreft. Op deze manier kunnen sto
ringen in het bloedvaatstelsel, voor
het oog onzichtbaaj, worden aange
toond.
In de criminalistiek vindt deze fo
tografie uitgebreide toepassing bij
het speuren naar vervalschingen, het
weer leesbaar maken van verbrande
papieren, st'offenonderzoek, en vele
andere gevallen, waar d® ultraviolet
te lamp geen resultaat meer geeft.
Ook voor microfoto's en sterren
fotografie is infrarood het aangewe
zen materiaal. Thans, nu. het ook on
der het bereik van de amateurs is
gebracht, zijn ook van hen vele inte
ressante experimenten te verwachten.
Maanlichteffect bij volle zon
blauwe lucht.
praat al net als alle anderen. H\J iM
komen, en dan begint er voor ons eén
goede tijd. u
Zij zat rustig naast haar man en
dacht aan de verre dagen, toen Mi-
cnael eer kleine^ongên was geweest,
aan de zomeravonden, als de lucht
zoo stil was en zwa$r van den geur
van het höoi en als de zon rood in
de zee onderging.
Je moet vertrouwen hebben,
Sean. Hij zal hier terug komen.
Een week later. Nellie Brannigan
ging haar huisje uit en wéér naar
het kruispunt van de twee wegen. Al
loopende dacht zij weer aan de da
gen, vóórdat Michael hen verliet om
naar Amerika te gaan. In „het begin
was zij iederen avond naar bet kruis
punt gegaan om te ^ien of de post
iets voor haar bracht. Er was toen
bijna iedere week een brief geweest;
later kwam er eén in de maand;
nog later één of twee per jaar en zij
hadden haar alle gezegd, hoe goed
het hem ging en dat hij
spoedig zou komen om
hen te halen.
Nu was er al vijftien
jaar lang geen woord
van Michael gekomen.
Maar de waarzegster
van Brianstown had ge
zegd. dat hij komen zou,
en Nellie liep wat vlug
ger. 2^ij stond op het
punt, waar de twee we
gen bij elkaar kwamen.
Vóór haar lagen de we
gen, wit en stoffig.
Aan het eind van den
eenen weg zag zij een
stofwolk. De hand boven
haar oogen trilde. Het
zou boer Healy wel zijn,
die was het den laatsten
keer ook geweestDe
stofwolk werd grooter.
Zij werd een wagen.
Nellie's keel begon te
kloppen; zij hielciP er
haar hand tegen en ging
met haar tong langs
haar lipperi.
Toen hij dichterbij
kwam, zag zij, dat de
wagen er niet een was,
dien zij kende en achter
den koetsier zat een
"passagier. Plotseling was
zjj heel kalm. Zij trok
haar doek wat dichter
om zich heen en
wachtte.
De hoeven der paar
den klonken scherp op den harden weg.
Toen d® wagen dichtbij was, sprak de
man tot den koetsier, die stilhield.
De passagier klom stijf uit het rij
tuig.
en helder
Reproductie van een vervalschtstortingsbewijs. Er bestond twijfel of het getal 417 veranderd was. De
infraroodopname toont onmiddellijkdat de 1 veranderd is tn 4, (Eigen foto'»)
DE oude vrouw stond op het
punt waar de twee wegen bij
elkaar kwamen, die als twee
witte, zacht-glanzende linten in hel
donkere land, lagen. Onafzienbaar ver
begonnen zij, maar hier kwamen zij
samen.
Links van d® vrouw waren de ber
gen, hun omtrekken verzacht door de
avondschemering. Rechts waren de
weiden, groen en wazig, met hier en
daar een plek water, die rossig op
glansde in het licht van de onder
gaande zon. a
Achter haar lag het Iersche dorp
Curranroo, wat Roode Weg betee
kent. De kleine huizen ervan lagen
verspreid aan beide zijden van den
weg, die langs de kust liep.
De oude vrouw keek eerst den
eenen weg af en toen den anderen, den
kustweg, die door de weiden liep tot
vlak bij de zee, en den landweg, die
langs de bergen liep. Beide leidden
naar Bellharbour, de haven in het
Zuiden.
Een pluvier vloog op uit de weide
en gaf een droevigen schreeuw. De
oud® vrouw zuchtte en wreef haar
oogen. Zij trok haar omslagdoek wat
dichter om zich heen en liep langzaam
naar het dorpje terug.
Is hij niet gekomen, vandaag,
Nellie? vroeg een man, die een geit
leidde.
Haar antwoord kwam kort, uitda
gend klonk haar stem:
Neen, James.
Ach, hij komt toch niet, Nellie.
Je verdoet je mooie dagen door bij
het kruispunt te gaan staan...
Nellie Brannigan keek hem aan en
plukte aan haar doek. Haar stem
was nog wel trotsch, maar niet zoo
scherp meer, toen zij zei:
O ja, hij komt gauw, Jamesie.
De waarzegster in Brianstown heelt
me toch zelf verteld, dat hij komen
-zou als de zon in de zee zou zinken?
Zij streek een streng grijs haar
achterover *n haar stem klonk vast:
Hij komt gam Hij is toch mijn
eenige zoor* A: de twintig ja:en, dat
hij nu weg X eb £k het avondeten
Opnamen van drie zwarte stoffen, links met gewoon, rechts met infra
rood materiaal. Op de infrarood-opname is de aard van het weefsel veel
beter te zien. De stof, die op de infrarood-foto zwart is gebleven, die dus
alle infraroode stralen absorbeert, zal bij het dragen warmer zijn dan
de beide andere.
ttij wm een nbiVgehcrawa enen,
lijn blauwe pak wae bestoven met
wit stol. Een vilthoed stond achterop
'zijn hoofd. Hij probeerde het stof
van zijn kleeren te kloppen en hij
keek haar aan met vriendelijke
blauwe oogen.
Zij keek naar henf^fcen glimlach-
te onzeker.
Kunt u mij ook zeggen, of de
Brannigans hier nog altijd wonen?
vrdfeg hij.
Zij ha* het gevoel Of haar hart
plotseling uit haar 'borst gevallen
was, maar zij glimlachte toch nog.
v- U bent zeker Michael Bran
nigan.
3a, zeker. Hebt u mijn moeder
over mij hooren spreken?
Bent u heelemaal uit Amerika
gekomen om hen mee te nemen?
Zij deed een stap naar voren en
haar oogen straalden.
De man maakte een beweging met
de hand.
Weineen, zei hij. Dat kan ik
tooh niet doen! Ik heb het .verschrik
kelijk druk en ik heb een vrouw en
kinderen. Ik zou heelemaal niet te
ruggekomen zijn, als ik niet toevallig
voor zaken in Cork had moeten zijn
en toen dacht ik: ik zal maar eens
even doorgaan naar Curranroo.
Hij glimlachte.
Het is al twintig jaar geleden,
dat ik vertrokken ben, en ik denk, dat
ik mijn moeder niet eens meer kén,
als ik haar terugzie. Ze zal wel zoo
wat net zoo -oud zijn als u, denk ik,
of neen, dat nog niet... Ik wou haar
alleen maar even een bezoek brengen
en haar wat geld geven en dan moet
ik weer weg. Ik moet met den vol
genden trein terug van Bellharbour.
Nellie stond heel stil. Hij herkende
zijn eigen moeder nietl Hij was niet
gekomen om hen mee te nemen naar
het verre, rijke land, waar zij het
goed zouden hebben, voor"het eerst
in hun leven! Hij was - heelemaal
nooit van plan geweest om te ko
men! .Hij wilde hun maar wat geld
toewerpen en dan weer weggaan!
Terwijl de beteekenis van zijn
woorden langzamerhand
doordrong, kwam
trots hiertegen in
mond glimlachte nog,
er stijf en verwrongen
weer sprak was haar
Zij is dood.
Zijn groote, goedige gezicht betsok
even.
Dat is jammer. Ik was er al
bang voor. En mijn vader?
Hjj stierf nog vóór haar.
ïtij nam zijn aakdoek uit zijn aak
en veegde zijn voorhoofd af.
Dan ga ik maar terug/Goeden
avond en vriendelijk bedankt
Hij klom weer in het rijtuig. Nellie
deed een stap naar voren. Haar lip
pen bewogen, alsof zij nog iets wilde
zeggen, maar de wagen keerda en al
gauw was er niets meer van te- zien
dan een donkere Stofwolk.
Zij stond daar tot zij geen stip neg.
Het was doodstil. De zon ging onder
in een zee van vlammen. In de weide
schreeuwde een zeevogel.
Het, geluid van voetstappen deed
haar bmzien. Daar stond een man
met een geit. Hjj glimlachte. Maar
toen hij haar zag, verdween de glim
lach van zijn gezicht en hij zei:
En, Nellie?
Nellie Brannigan hief haar hoofd
op. Het was of haar oogen iets van
den gloed van de zon hadden overge
nomen. Haar stem klonk helder in de
stille lucht.
Heb je hem gezien, Jamesie?
Wat een heer is hij, hè? En heb je
zijn prachtige schoenen gezien en zijn
deftige boord? Je zult nooit een
fijner heer zien, Waar je ook heen
gaat. En hij is m ij n zoon! Ik ben
trotsch op hem, Jamesie.
Zij trok haar omslagdoek vaster
om zich heen en keerde naar het
dorp terug.
tot haar
en groote
op. Haar
hij »t
Toen zij
dof.