Dé wedstrijd in de vissenwereid
j koekoekklok
Hoe het kwam, dat de koekoek niet
meer achter 'n deurtje behoefde te zitten
Nog steeds zoeken de witvis-
sen naar een middel, om zich
van de snoek te bevrijden
Albert en Anneliesje
«11. Ben eitvii te mijn
hulst Hoe durft Wjl Meer
meteen u| hij, dat hat
hing aan koekodcklqk. Het hout we»
■noot versierd met sierlijk uitgesneden
Mandjes en te t midden set een klein
deurtje. Binnenin woonde da koekoek.
En helemaal binnenin <at het uurwerk,
kleine, kunstig in elkaar geietta radertjes.
1. Verander, door het telkens verwisselen
van één letter, te vier keer:
SLANG In PRAAT, KREET te DREUN,
HARD in KERK.
2- Met T loopt men over me, met O lacht
men om me. Met G ben ik een adellijk
man, met B ben ik soet. Met W. tien Ik
een gat, met D bescherm ik het huis.
Welke sijn deae dingen?
3. la een drank:
<te een ogenblik;
Is een meisjesnaam,
is geleerd.
De woorden van dit magisch vierkant rijn
ook van boven naar onder te leren.
1. Moor, boor, goor, koor, vsor.
2.
SPEKSLAGER
EINDHOVEN
NEGEN EN DERTIG
Zó moest het vtatUekanrtJe eruit tien.
3. PAL
ADA
KAM
Hierin komen de woorden voor: pal, lap,
pak, kap, kam, mak, Isa», maL
iimj. w ui—m
POOTJE BADEN, HET ALOUDE VERMAAK OP SCHEVENINGEN.
NA EEN DAG HARD WERKEN, IS EEN VERFRISSCHING MET DE
WARMTE ZEER WELKOM. [Polygoon).
UE STRIJD TEGEN DE SOVJET-LEGERS: DUITSCHE STOOTTROEP
AAN HET OOSTFRONT.
•^Telefoto. Ho/fmeiro-Stojif)
Dl DEN ISTHMUS VAN KORINTHE. Na de vaart door de Mid- DE EEBSTE KAATSWEDSTRIJD Dl DEN NOORD-OOSTFOLDER. - ln
^llandscheZM heeft Imt troepen transportschip met Duitache troepen m droouev,Met, <ebfad m Lemmer werd deze wedstrijd gehouden door
Kormthe bereikt en komt door den Isthmus Hooge zandsteenwanden
begrenzen het [AtlontieHoUnnd) de kaatavereeniging JSudwal", Overzicht tijdens het spaL fHolUndJ
In aaa mooie, brede rivier, die door
een weiland stroomde en waarin prachtige
waterplanten groeiden, woonde een» een
oude snoek. Hij voerde de onbeperkte
heerschappij tussen het riet, tot grote
schrik van da kleine wttvisjos. Als ril
aan de oppervlakte van de beek plezier
maakten en speelden, kwam het monster
plotseling uit do diepte te voorschijn,
pakte hier en daar één van hun vriendjes
weg en verdween weer. Dag in dag uit
leefden de witetaaen in angst. Konden se
die vreselijke snoek maar uit de weg
ruimen!
Op zekere dag riep de oudste wttvta te
de rivier alle witvisaen tot een vergade
ring op. Ze souden een middel proberen
te vinden om zich voorgoed van het mon
ster te bevrijden. De vérgwlering zon
gehouden worden bij de molendam. Daar
zouden se geen tast van de snoek hebben.
Bn bovendien werd de vergadering vast
gesteld op een middaguur, vraat dan daad
de snoek meestal zijn middagdutje.
Op de vergadering werd dn* gepraat.
Maar ze kwamen niet veel rerder, tot
een vritris, die als erg pienter en handig
bekend stond, bet woord nam. Hij stelde
voor om de snoek voor eon wedstrijd uit
te nodigen. Als hij verloor, dan mocht hU
geen witvisaen meer eten, maar hij zou
zich voortaan met kikkers, kevers en der
gelijke dieren tevreden moeten stellen.
Als hij won, bleef alles zoels 1 waa.
Bon luid hoen waa het eet woord op
deze rode. Het was toch maar gelukkig
dat ze zo'n knappen vriend in hun midden
hadden! Méér nu moesten te tiet voorstel
aan de snoek bekend maken. Na lang be
raad namen ze het besluit om een oude
witvfe, die el te groot voor de gretige
snoek was, naar de snoek to sturen om
hem de uitnodiging over te brengen.
De oude witvia werd door afie wtt-
vlajea tot aan het rietbosje gebracht, waar
de snoek woonde. Natuurlijk spraken ze
hem allemaal moed In, want tenslotte wss
het geen kleinigheid, wat de oude wltvié
ging presteren. Hij hield zich goed, maar
toch beefde hij een beetje van angri. Stel
je voor dat hij toch eens opgegeten werd!
By de snoek
De snoek lag te rusten in de schaduw
van een grote boomwortel en bij keek
verwonderd op, toen de bezoeker binnen
kwam.
IN DE GEMEENTE ÜRSEM, NABIJ ALKMAAR, te een niet meer in
- gebruik zijnde molen verkocht naar Duitschland. Deze molen zal weder
in het Rijnland worden opgebouwd en in gebruik gesteld worden. De
zware balken van het gestel worden met zorg uit elkaar gehaald. (Pol.)
witvis waa. „Niets
aril", dacht de snoek dl-
reet
Gelukkig voor de witvia
vai de «reek in een goede
bui, want bij had heerlijk
gegeten. Lachend nm hij
*t voorstel van de wedstrijd
frouw hem zo'n klap
gegeven, dat rijn wai
ing helemaal rood
Jsptk maakte djktegis flautoe grapje»,
meer je moest er teek om lachen, of je
wast of «riet.
Aan de klok htag de slinger, die nooit
rustig waa en maar steeds heen en weer
bengelde. Wie weet of hij er al niet eens
uitgeslingerd zon zijn, ais de twee zware
gewichten er niet waren geweest. Die wa
ren tenminste rustig en maakten heel
langzaam de reis van hoven naar beneden.
Beneden aangefcpmen, bleven te staan,
want pin alleen naar boven te gaan, dat
wet hutv te veel moelty.
Bk'-uur ging het deurtje met een klik
open en dan keek de koek k er pit. hij
maakte een buiging, kor een beetje
achate naar de wijzerplaat en riep zoveel
keer koekoek ais de wijzerplaat aangaf.
Bifenlijk wist na dat best uit rite hoofd,
maar sinds hij zich eens een keer tien
minuten had vergist, was bij niet meer zo
zeker van tljn zaak.
Öe schuld vaat deze vergissing vu de
kleine down, Japik. geweest, die onder de
Mek op rijn stoeltje zat, en met wie da
koekoek heel goed kon opschieten. Je,
Japik maalcte wel dikwijls flauwe gran.-s,
maar je moest er toch om lachen, of je
Wvo of niet Pn lacher, deed »e koeh-t-k
graas
En de clown kon te mooi vertellen van
étalage, waar hij vroeger met een
poppen en beesten had geetean.
1 etalage stond ook oen winkel, met
echte laden en weegschalen. Jjplk
stilletjes uit- die
Japik vertelde, dat er ook een spaar
pot in de étalage had gestaan. Ben rode
spaarpot met witte spikkels er op.
Niemand had hem willen kopen, tot groot
verdriet van de spaarpot. Toen had de
clown stilletjes een paar knopen van zijn
jaaje getornd en die te de bus gegooid.
Wat wss die kleine spaarpot blij geweest!
Maar Japik, hoe aardig hij ook was,
had de koekoek er toch ook eens lelijk
tussen genomen. Op een goede dag had
hij geroepen „Koekoek IHet la tijd
Direct tras het vogeltje uit de deur ge
sprongen en had „koekoek" -geroepen.
De slinger, de gewichten en de wijzer
plaat waren woedend geweest en had
den dreigend geroepen „Veel te vroeg 1"
Toen begreep de koekoek dat de' clown
hem voor de gek had gehouden. Boos/
had hij zich teruggetrokken en de deur'
met een «mak dichtgedaan. Bn binnen had
hij heel keel lelijke dingen tegen Japik
güegd. Hij vertrouwde hem niet meer
en voortaan koek hij eerst schuin naar
de wijzerplaat, voordat hij .koekoek" riep.
De koekoek wu dol op de twee kin
deren, van wie deze kamer was. De oudste
wm Anneliesje, die el negen jaar was.
Toen had de clown stilletjes een pose
knopen van s$n jasje getornd en die te
de bus gegooid.
Die sprong 's moreens vrolijk uit haar
bed, als? de koekoek zeven kepr riep. Dan
reade té naar de wastafel fn heus. angst
voor wgter kende ze béfëmaal niet. 2e
de hele kamer zowat onder. En
ging aa met de kam door het
Somt speelden ze met mooie gekleurde
ballen.
tekeningen W.P.
haar... rits... rats... alles was gk
Dan trok ze vlug haar jurk aan
Als Anneliesje 's middags haar' huis
werk had gpmaakt, mochten de kinderen
samen spelen. Dat vond de koekoek leuk.
Dan lachte hij vaak mee, als Albert
kraaiend op de rug van zijn zusje zat, die
de kamer op en neer kroop. Soms speel
den ze met mooie gekleurde ballen, die
in een net aan de muur hingen- En dan
had de kleine baas zo'n plezier!
„O", dacht de koekoek, „als ik toch
maar meer naar buiten kon!"
En warempel! Zijn wens werd vervuld.
De kleine jongen gooide op een goede
keer zijn bal tegen het koekoeksdeurtje
en toen de koekoek zijné deurtje dicht
wilde doen, ging het niet meer. Hij moest
zo blijven staan.
O wat fijn! riep de koekoek en Albert
kraalde-' „Tuuut, tuuut!"
Toen moeder zag wat er met de klok
was gebeurd, wilde te hem naar den hor
logemaker brengen. Maar daar voelde
Anneliesje niets voor: ze vond het veel
leuker, dat ze nu de koekoek altijd kon
zien. En omdat het Juist tijd was riep de
koekoek: „Koekoek, koekoek!" Vijf keer
achter elkaar, want hij wilde laten zien,
dat hij nog even goed kon roepen als
tevoren.
Nu, zei moeder, „als de klok nog
goed gaat en de koekoek nog roept, kun
nen we het zo wei (.laten*
pe koekoek had 1 liefst „hoera!" ge
roepen. maar hij lachte allèen maar. Dus
nu hangt er in de kamer van Anneliesje
en Albert een koekoekklok met een open
deUrtje en de koekoek vindt dat krat
fijn, want nu kan hij veel ipeer van de
wereld zien!
