DIT IS
i
De Vuurtorenwachter
1Na de inneming van Lemberg werden duizenden Oekrainera
2) die dooi de Bolsjewisten terechtgesteld waren,
3) in de gevangenissen gevonden.
4) Ook in Lemberg werden 528 Oekrainera in heV tuchthu
van Dubno door de Bolsjewisten vermoord. De bevolkinf^
draagt de lijken van haar familieleden weg.
5) Met een eenvoudige houten kist komen de Oekrainers hun
vermoorde familieleden uit -het tuchthuis weghalen
FKL'lLLKlOh
m
(1. Foto: Atlantte-Polygoon)
mm,*BPF
(2. Foto: JScherl-Polygoon)
fj. Foto: AtlantiC'Polygoonl
(4. FotoAtlantic-Polygooi
(5. Foto: Atlanttc-Polyyoon)
Ja. Ik was Juist op het punt de
■Minnen van de wacht te toepen om
ta helpen alle potten en keteiA te vul
len. We moeten er stukken zeildoek
«verheen leggen en als he! hard blijft
regenen, kunnen we voldoenden voor
raad opdoen. Bovendien zal de zee
kalmer worden als het blijft regenen.
Weet je wat dat beteekent, kerel? Dat
be teekent redding! Dus bind dat stel
letje zwakkelingen en laten alle nuch
tere mannen je helpen.
la een wip waa Payne de deur
uit. Op da trappen ontmoette 'hij
Dagmar, die naar bovën kwam om
haar .vader'goeden nacht te zeggen,
voor ze haar moede ledematen uit
strekte op 'den harden keukenvloer.
Ze heeft eigenlijk nooit geweten, wat
ar op dat moment,eigenlijk precies
gebeurde: Ze had het gevoel, dat ze
stevig tegen iemand werd aangedrukt
ze zag Payne's gezicht eigenaar
dig dicht bij het hare.
Bet regent 1 riep hij opgewonden.
Zorg, dat alle potten en pannen
huiten worden gezet!
Zijn opwinding was overigens wel "n
kaatje overbodig, want de regenbui
duurde niet zoo heel lang en er waren
nog al wat moeilijkheden aan verbon
den om het water te verzamelen. De
vuurtoren was er op gebouwd om het
hemelwater juist zoo veel mogelijk af
te weren en het heele kwantum frisch
drinkwater, dat ze konden opgaren,
bedroeg niet meer dan ongeveer vier
en een halve L. Maar toch deed die
kleine hoeveelheid veel goed. Zij deed
menig gezicht opklaren; voor Olsen
was zij een soort voorteeken, dat er
een kentering op til was en het deed
zijn hoop rijzen, dat de reddingspo
gingen van den volgenden dag meer
sucóes zouden hebben dan die van
den vorigen.
Later zaten Payne en Axel Olsen
in het dienstvertrek genoegelijk i
men ie praten'.
Vindt u dit leven prettig? infor
meerde de jongen Amerikaan.
Ik heb de laatste jaren van mijn
leven óp déze wijze gesleten.
Payne róókte een pijp;, die Olsen
hem geleend had. Rookèn was een
troost en deed tegelijk pen honger
minder, voelen.
Dus niet andere woorden: wilt
u zeggen, dat u een soort raadsel
bent? opperde Payne, terwijl hij dik
ke rookwolken uitblies.
Ja kunt het opvatten zooals je
wilt, maar de dienst bevalt me.
O, maar dat kan ik ma best voor
stellen. Ik heb ma nooit zoo geluk
kig gevoeld als toen ik als vierde ma-
Inist een rei» maakte op een vracht
boot in de GoH van Florida. Maar
daarom had ik toch liever niet de rest
van mijn levensdagen in de machine
kamer gesleten.
Ben je scheepsmachinist? vroeg
Olsen belangstellend.
Ik heb mijn diploma gehaald,
alleen voor de mop. Ik heb altijd lief
bebberij gehad voor techniek. Maar
van mijn beroep ben ik leeglooper!
De vuurtorenwachter lachte zóó har
telijk en natuurlijk, dat de jonge man
zich gevleid voelde. Beleefd ongeloof
kan een compliment zijn!
Een leeglooper? Ik geloof toch
niet, dat je jezelf daarmee geclassi
ficeerd hebt.
Toch is het zoo. Mijn grootvader
is zoo vriendelijk geweest een paar
dollar te steken in een schapenfok
kerij op de plaats, waar nu Manhat
tan Avenue is. Mijn oom erfde de
eene helft; mijn moeder de andere.
Zijn je beide ouders overleden?
Ja, al jaren geleden. Ook op zee
omgekomen: met het jkcht van mijn
vader. -
"Wat vreeselijkl
Ja, ontzettend. Ik was toen zes
jaar. Mijn oom verloor 2Ïjn vrouw en
kind, toen de „Esmeralda" veronge
lukte. Het heeft jaren geduurd voor
hij het ta boven is gekomen. Maar
sinds hij roevrouw Vansittart heeft
leeren kanen, is hij weer aan her
trouwen gaan denken. Maar zooals ik
al heb verteld, wil ze daar niet van we
ten, waarom weet mijn oom niet. Er
schijnt iets geheimzinnigs in haar
verleden te zijn, dat het belet. Maar
dat neemt niet weg, dat mijn oom
haar toegewijde vriend is; het feit,
dat hi.i hier in de buurt is, bewijst
dat voldoende.
A propos, nu je het toch over
haar hebt: mevrouw Vaosittarl wou
me gisteren spreken, maar ik kon
geen oogenblik voor haar vrij ma
ken en daarom heb ik haar maar een
beleefde boodschap gestuurd. Ze vér-
telde aan Dagmar dat se dacht, dat
ze me kende.
Dat is niet heel waarschijnlijk,
glimlachte Payne, als u bijna uw
geheele leven op vuurtorens hebt door
gebracht!
Ik bedoelde niet dezen indruk bij
je te vestigen! Maar jaren geleden
heb ik wel iemand gekend, die net
zoo heette als haar overleden man.
Die waa toch niet ap de een óf
andege manier familie van u?
Hoe kom je daar bij? vroeg Axel
Olsen verbaasd.
Het .is gek, zei Payne langzaam
maar het trof me, dat ze op uw doch
ter lijkt - op uw oudste dochter - niet
zoozeer het gezicht, maar vooral de
gestalte. Ze hebben haast dezelfde
gracieuze houding.
Dergelijke toevallige gelijkenis
sen komen veel voor. Zoo doet jouw
uiterlijk me bepaald denken aan dat
van Hildur.
U wordt bepaald complimenteus,
schertste Payne.
Het geloei van een stoomfluit bereik
te zwak hun ooren - moeilijk herken
baar tusschen het bulderen van den
wind.
Een var. onze bezoeken, zei 01-
evn, en wij zitten hier te pratei| alsof
we gezellig met eenr whisky-ooda in
gemakkelijke stoelen bij d£n haard
zitten.
Hij ging haastig naar da galerij
terwijl hij een olie jas aanschoot.
Payne volgde bera.
Nu was het de „IJgdrasil" al
leen, die met behulp van een lantaarn
seinde, dat het 't best was geoordeeld
om verdere pogingen tot den Vol
genden middag uit te stellen. Het ge
tij bij het aanbreken van den dag zou
er niet geschikt voor zijn.
De boot wendde daarop den steven
en de beide mannen keerden terug
in de veilige beschutting van de
dienstkamer.
Olsen verbood verdere conversatie.
Payne moest nu rusten en hem om
d(1e uur aflossen. De jonge man had
geen veeren bod noodig; hij lag nog
niet goed en wel op den grond of hij
sliep al.
Het was nu stil geworden in den
toren; alles was in diepe rust en Olsen
gaf zich over aan zijn gepeinzen. Hij
van au
overdacht den toestand van al die
menschen, dia hier aan zijn hoodo wa
ren toevertrouwd, hij overwoog de
kansen op redding. Ook zijn eigen leva
ging aan zijr geestesoog voorbij in
dezen stprmaohtigen nacht, da oude
dingen stonden op uit hun graven en
wekten bitterheid en weemoed; maar
ook aan boten dingen dacht
hij; hoe zijn beide meisjes opge
roeid waren. En daarop kwam de
folterende angst weer dat zij beiden,
door eeo allerongelukkig»! toeval op
den toren verzeild, geraakt, daar aap
vree sa lijken dood zouden vinden.
Hij schudde de nachtmerrie
zich af en zocht bezigheid in
oontroleeren en bijstellen der 1>4
Daarop ging hij naar de galerij
te zien, hoe het weer was.
De lichten van het Lindesniis-lk
schip kon hij duidelijk zien. Dat
een goed teekenl De wiad kwam d
vandaan en ofschoon hij met dol
rend geweld machtige golven
zich uitdreef, was hat toch een bel
tiging van de hoopvolle beloften,
het weer van de laatste paar uur I
gehouden.
Toen Olsen uit de kamer wa»j
gaan had het binnenkomen van
kouden tocht door de opep deur P»fl
gewekt. De jonge man was
gestoord ia een zoeten droom, wam
Dagmar ten rol van beteekenis r
vervuld.
Hij rekte zijn sUiv) ledematen
en ging overeind zitten.
Juist trilde hij in zijn zak naar 4
pijp voelen, toen hij het hoofd
schouders van een vrouw bovenf
trap zag verschijnen.
Hij dacht bjj den eersten bök,
het Dagmar was en hij vroeg A
af, waarom zij' haar gezicht vertj
in dan hoogan kraag van san wijf
mantel, maar de nadnvujke beiti
ster aarzelde teen haar middel op f
lij ka hoogte waa met dan vloer.
Ze uitte aan lichten krpet vaa
basing.
CVofl aai saw
