schrikbewind
van het
Bolsjewisme
De Vuurtorenwachter
Bij hun intocht in Lemberg von
den de Duitsche troepen in één
enkele der vijf Lembergsche
G.P.-Oe-gevangenissen 3500 man
nen en vrouwen, die door de
G.P.Oe deels doodgeschoten, deels
op bestiale wijze terdoodgebracht
waren. De hierbijgaande foto's
geven een duidelijk beeld van deze
verschrikkelijke gruweldaden.
FEUILLETON
1.1 De wachtende familieleden van hen, die zich in één der vijf G.P.Oe-
gevangenissen in Lemberg bevinden. (Associaled-Press-Polggoon)
v
2.) De lijken werden in smerige cWlen gevonden. De foto toont een dergelqke
cel, geopenddeze was tot halverhoogte met lijken gevuld.
(Associated-Presi-Polggoon)
3.) De familieleden hebben de kleeren van een der vermoorden herkend.
(Associated-Pr ess-Polygoon
"4.) De binnenplaats van een dér G.P.Oe-
gevangenissen te Lemberg,
I Associated-Presi-Polygoon
5.) De beulsbijl van de G.P.Oe.
Associatei-Preu-Polygoonl
Vrouwen en mannen, die hoofdzakelijk tot de Oekrainsche bevolkingsgroep
behoorden, werden vermoord. Op hen werd de haat der bolsjewistische macht-
hebbers gekoeld.
lAttociefd-Prtst-Poti/goon)
7.) Familieleden der vermoorden op de binnen-
plaats van de gevangenis.
jAuociefed-Preu-PMtrgoonj
8.) De lijken vairde vermoorde mannen en vrouwen, die uit de kelders van de
gevangenis naar buiten zijn gebracht
Attociated-Preu-Polygoon)
M>
JIJ, Cartto, vroeg se, went *e had
et op gerekend den torenwachter al
leen te vinden en wenschte geen derde
persoon bij hun onderhoud. Ut dacht
dat JQ ia de keuken sliep.
Neen, mevrouw Vansittart, ik
ban hier bijna altijd. Maar watt
Ik kan niet slapen, legde de dame
haastig uit Als ik nog langer bij al
die vrouwen had moeten blijven, had
Sc het uitgegild. Wat is het hier heer
lijk rustig! Waar is mijnheer Olsen?
Ik denk, dat hij buiten is, om
naar het weer te kijken. Maar komt
u heelemaal binnen. Ik kan u een
stoel aanbieden; mijnheer Olsen wil
u ontmoeten en dit is een rustig uur
tje om te praten.
Hoe kent hij mij? Wat zei hij?
Mevrouw Vansittart drukte haar
linkerhand tegen haar borst, met
de andere hand hield zij den hoogen
kraag over haar mond en haar won
gen. Payne kon alleen maar do oogen
zien en de uitdrukking van angst en
schrik, die daarin lag, deed zijn ver
wondering over haar onverwachte
tegenwoordigheid nog toenemen.
Het komt mij voor, dat, als u nog
yi*t treden hooger komt en op een
stoel gaat. zitten, u hem dat beter
self kunt vragenl
Heb Je over mij gesproken met
hem?
Ik noemde toevallig uw naam.
Sn zei hij, dat hij mij kende?
Neen, mevrouw. HQ sei niets van
dien aard. Maar wat Is ar veer
mysterieus aan dit a ilea?
Mysterieus? Hoe kam je daarbij?
Ik heb ma vergist. Ik heb hem nooit
ontmoet. Ik kwam juist om hem dat
uit te leggen. Oh......
Ze dook plotseling omlaag, toen de
deur van de galerij openging. Olsen
zag alleen nog maar een verdwijnen
de gedaante.
Wie was dat? vroeg hij.
Payne had zijn pijp gevonden en
was bezig die te stoppen.
Mevrouw Vansittart, antwoordde
hij.
Zeker om haar lang-aangekon-
digde bezoek te brengen. Ik moet
zeggen, dat ze een raren tijd heeft
uitgezocht.
Dat dacht ik ook al. Maar ze
stak juist haar hoofd boven de trap
om te vertellen, dat ze u op stuk van
zaken heel^naal niet kent.
Oisen glimlachte.
Arme ziell zei hij. Ze is van
stre^ en in de war; maar dat zijn we
tenslotte allemaal. Maar ze lijkt me
van nature wel erg nerveus.
Als hij mevrouw Vansittart had ge
zien, geknield achter de deur van
haar verblijf, zou hij niet zoo gemak
kelijk een oplossing van het mysterie,
van deze vrouw hebben gevonden.
Ze schreide zachtjes; het gezicht ver
borgen in haar handen.
HOOFDSTUK 14
Payne kwam de keuken binnen om
de meisjes het laatste nieuws te be
richten.
Er zijn twee sleepbooten, de
„IJgdrasil" en een dienstvaartuig van
de kustverllchting op een halve mijl
afstand en de dichtstbijzijnde klippen
staan zwart van de menschen. Bij
half-tij zullen ze een nieuwe poging
ondernemen, hebben ze geseind.
Dagmar had echter iets op het hart,
dat haar nog meer interesseerde dan
het nieuws, dat hij bracht.
Meneer Payne, zei ze met een be
zorgd gezicht, denkt u, dat iemand in
de voorraadkamer kan zijn geweest
in den afgeloopen nacht?
Ik zou het niet met zekerheid
kunnen zeggen. Hoe koipt- u daar zoo
bij?
De purser en ik hebben vanoch
tend nagegaan wat er nog over was en
we zijn allebei tot de conclusie geko
men, dat er een en ander verdwenen
moet zijn. Het is heel vreemd.
Payne was op deze overrompeling
niet heelemaal voorbereid. Daarom
probeerde hij tijd te winnen.
Ik geloof niet, dat uw jregmoeden
juist is. Er was een misrekening met
het water. Dat kan toch ook wel met
de levensmiddelen het geval zijn ge
weest?
Dat kan niet. Mijn vader heeft
persoonlijk de voorraden nagegaan en
heeft aeff do rantsoenen afgeteld. Er
is meel en vleesch-in-blik verdwenen;
ik weet het zeker. De vraag is alleen
maar: wie kan het hebben weggeno
men? Het meel zou in ieder geval de
aandacht hebben moeten trekken, als
iemand geprobeerd had er van te eten.
Hebt u dat allemaal ook tegen den
purser gezegd? vroeg hij, terwijl hij
haar ernstig- aankc ek
Neen. We konden ook niet uit
maken hoeveel er van alles moest
over zijn.
Neemt u dan mijn raad aan, juf
frouw Dagmar, vergeet, wat u ge
meend hebt te ontdekken.
Een snelle blos kwam op haar blee-
ke gezicht.
U zegt dit toch niet zhsder goede
reden? zei ze zacht.
Ik heb de allerbest-denkbare re
den. Als er ook maar het minste of
geringste hiervan bekend wordt, ko
men er moeilijkheden.
Dagmar liep naar de deur en sloot
die.
Hildur, zei ze, ik geloof, dat va
der en mijnheer Payne een of ander
verschrikkelijk plan hebben, waarvan
ze ons niets durven vertellen.
Maar de Amerikaan liet zich op
dia manier niet vangen. Hij liep
naar de deur, opende die en terwijl
hij even op den drempel bleef staan,
zei hij
Ik kan niet gissen, wat er in
meneer Olsen's geest omgaat maar
u kunt van mij aannemen, dat wat h|j
zegt, gebeurt en wat hij doet het bes
te is, dat In bepaalde «tostandigheden
kan worden gedaan. j
En met deze orakelspreuk ging
hij heen, van plan om Olsen bij de-
eerste gelegenheid, die zich zou voor
doen, te waarschuwen, dat hij den
beslissenden stap moest doen en alle
communicatie tusschen het dienstver
trek en de rest van den toren moest
afsnijden.
Dit zou gemakkelijk kunnen gebeu
ren. De uiteinden van de bovenste
ijzeren trap waren boven en beneden
met schroeven aan de deur bevestigd.
Het zou een paar minuten kosten om
de schroeven los te maken; de trap
zelf kon worden omhoog getrokken
naar de dienstkamer en worden ge
bruikt om het trapgat af te sluiten.
Wat een menagerie zal er losbre
ken, dacht Payne, als ze het mer
ken. Het is hard maar er zit niets an
ders op! -
Op de galerij voegde hij zich bij den
vuurtorenwachter en bij de officieren
en de mannen van de „Dovrefjeld",
die daar stonden.
De wind was nog een paar strepen
naar het Noorden uitgeloopen en de
zee stroomde aan de andere zijde van
het rif in ononderbroken, zware dei
ning. Dat was de Tantaluskwelling
de heele historie! Een gewone s»
Zou, goed bestuurd, zich daar in
komen veiligheid kunnen voor tb
gen!
Maar het scherp-getande rit
zijn verraderlijke stroomingen en l
genstroomingen, die bij ieder ker
rend getij veranderden, omringde
vuurtoren, als een grimmige wacht
els een onneembare versperring!
wijl de toren zelf op een ongenaakb
rots stond, die haar met wier en
kruid bedekte kruin dreigend uit j
golven omhoog stak.
En werden signalen gewisseld
schan de galerij en het dienstvaak
Olsen scheen zeer nadrukkelijk tel
in zijn antwoorden óp de meder
lengen, die Björn Aagaard hem r
Neen, neen, mompelde hij
luid, terwijl de nieuwsgierige ma
om hem heen zich afvroegen, wa*
hij zoo onrustig en ongeduldig
Het is absoluut onmogelijk, gmgj
vuurtorenwachter in zichzelf
Dat kan geen boot:... iemand
hem beletten... het beteekent ee#|
keren dood.....
Tenslotte drong het tot hem
dat 'zijn metgezellen niet begh
wat er aan de hand was, hij wel
zich tot hen in hartstochtelijke
ontwaar diging.
tWordi
