Een fantastische uitvinding
De Model Politievakschool
u
r - m -
"1
m m
ff ftfffsï?*
slfffrrriFf fh
K
I
DE GOUDSCHE COURANT
lil
ZATERDAG 2 AUGUSTUS 1841.
Zevende
jaargang
No.
12
i
De taelatingseischen
Politiemuseum
A
DM DON JUAN
HAJytt
BZJ DEN FATHOON
Scheidsrechter: Wat is ^r, heb je
een ongeluk gekregen
Speler: Nee, maar ik kan niet op
staan; iemand heeft z'n kauwgom hier
laten vallen l
(Teekening Backer)
t>e man, die een levensgroot pprtret
van zijn vrouw wilde hebben.
T» het zoo naar uw zin
(Teekening De Conlnck)
Dezen zomer brengen hier toch zoo
veel knappe meisjes haar vacantle
door, ik begrijp niet hoe ze geweten
hebben, dat ik hier was
Teekening Hann Deike, Duitschl. (m.)
GESPREK IN DE TRAM
De jonge echtgenoot: Ik wil mi
niet bepaald zeggen, dat er teveel zout
in de soep is, maar vind je ook niet,
liefste, dat er te weinig soep in het
zout is Vart Hjem, Zweden (m.>
Hebt u soms wat eten voor een uit-
gehongerden man
Jazeker zei mevrouw. Het eten
is klaar en mijn man komt ginds al
aan (Teekening Backer).
Neemt u me niet kwalijk, juffrouw
het is hier geen kapsalon
Dat heb ik al dadelijk gedacht Er
is hier niet eens een spiegel
Hum. Mat. Dienst, Hongarije (m.)
Neemt u me niet kwalijk, meneer,
maar m'n vrouw heeft me gezegd, dat
ik om salariaverhooging moest vragen.
Uitstekend Janaen, ik zal aan mijn
vrouw vragen, of ik het je kan geven
Politiken, Denemarken (m.)
Toen de Eet meer fruft-actie ook door
dronk tot het vogelrijk
~Hus og Hjem, Zweden (m.)
Ik heb u toch twee weken geleden
jenevpr met honing voorgeschreven
Hebt u zich daaraan gehouden
Nat lurlijk dokter. Alleen ben ik
met den honing "een beetje achter,-
maar wat den jenever betreft, heb ik
al voor vijf weken gebruikt.
(Teekening De Coninck.)
(Vervolg van pagina 3)
Gekheid, allemaal gekheid.
.We doen het nog eens, brulde de
professor uitgélaten, terwijl hij
zenuwachtig op en neer wipte op
de bank.
Maar laten we niet zoo hard
van stapel loopen, raadde ik aan.
Kijk, daar komt de directeur al
aangehold en .de typiste en het
heele personeel, je krügt een
paniek.
Goed, goed, stotterde Gruebe-
ler nerveus. Zachter, zachter,
hè? Goed, goed, nog eens hè, nog
eens! En hij frunnikte en plukte
zenuwachtig" in het kistje. Zoo.
Goed zoo! Vooruit maar! Een
twee...
Er mankeert niets aan het
beest, zei de directeur tegen den
.oppasser. Je hebt zeker staan
droomen. Wat ik het dan Betsy,
brave Betsy!
Drie... gilde de professor.
Op! dacht ik wild.
Op! deed Betsy en weg
was ze.
Als een troep imbecielen staar
den we allemaal naar de leege
kooi, wa»r"geen olifant meer te
bespeuren viel.
1 Wat is dat nou? kreunde de
directeur.
De typiste viel flauw.
Betsy! brulde de oppasser.
Waar zit je dan! BetsyPw^ar
- ben je dan?
Groote goedheid, kreunde
Gruebeler, ik heb het toestel in-
plaats van te verminderen vjjf-en-
twintig duizend malen versterkt.
Er kwam een dof geluid over
mijn Hppen. Mijn adem stokte,
mijn hart scheen te Verstijven,
groote druppels parelden op mijn
voorhoofd.
- Vasthouden, siste ik radeloos.
Voor den drommel, houd vast!
Joost weet hoe hoog we haar ge
tild hebben, houd-vast of we slaan
allemaal te pletter als ze omlaag
smakt.
Ik hóórde Gruebeler denken. De
aderen zwollen op zijn. paarse
voorhoofd tot dikke koorden. Het
leek of zijn hoofd zou barsten, hij
kraakte haast van het denken.
Hou vast! Hou vast!'kermde
hij. Zachtjes, zachtjes laten
zakken
Al denkende keken we schuw
omhoog. We zagen niets dan alleen
een groote witte wolk, die door
den sterken wind snel voorbij
schoof en toen... toen... mijn hart
bonst nog als ik er aan denk...
achter die wolk zagen wy te voor
schijn komen... hoog en klein als
een kinderballonnetje, dat van
haar draad is losgeraakt: Betsy,
de olifant.
Ze bengelde evei^ voor onze
oogen onder de blauwe zomer
avondlucht toen schoof een
nieuwe wolk onder haar door...
Schichtig keken wij weer "voor
ons en onzemonden mompelden
angstig de woorden van die ééne
gedachte, die ons bezielde:
Zachtjes zakken, rechtstandig
zakken. Zachtjes!
Even keek ik weer op. Betsy zat
alweer onder de wolken. Ze daal
de plechtig en indrukwekkend om
laag.
De anderen liepen allemaal
schreeuwend en jammerend door
elkaar, de typiste, die bijgekomen
was, gilde wanhopig, maar geen
van hen kwam op de gedachte
naar boven te kijken, ze begrepen
niet, waar het beest gebleven was.
Wij prevelden als Tibetaansche
lama's onze formules en wonden
den gebedsmolen onzer gedachten
steeds sneller af in een razend
tempo
Zachtjes, zachtjes, zachtjes!
Zakken, zakken, zakken! Zachtjes,
zachtjes, zachtjes!
Het duurde hoogstens vier minu
ten, maar het leek mij wel vier
dagen toe.
Zachtjes, zachtjes, zachtjes!
Zakken, zakken, zakken! maar er
kwam niets... Er verscheen niets.
Betsy was en bleef onzichtbaar.
Toen klonk opeens van den kant
van de straat een wild rumoer.
Voetstappen draafden aan. Stem
men gilden:
Een olifant! Een olifant! Kijk
'es, een olifant" in de boomen!
Verschrikt keken wij opzij, maar
bleven denken...
Daar zagen we in de boomen,
opzij van den Dierentuin, Betsy
verwoed te keer gaan. Haar rug
kwam boven de kruinen uit,
grauw, rond en donker als het om
hulsel van een luchtballon. Het
leek preoies of de luchtvaarder
Pottum weer een van z'n lie
velingsplekjes had uitgezocht.
Maar Betsy ging wild te keer.
Ze trapte en sloeg en steigerde,
het was maar goed, dat we haar
in gedachten vast hielden.
Hoeraaaa! juichte het pu
bliek. Er zit een ofifant in den
boom.
Kom er uit! commandeerde
een agent, die van z'n fiets stapte
en nü naar Betsy driftige gebaren
maakte.
Maar Betsy had niet te komen,
we hielden haar stevig vast.
H-h-hoe... k-k-kan... d-d-dat?
hakkelde ik.
Hemeltje! schrok Gruebeler.
We hebberf geen rekening ge
houden met den sterken zijwind.
Hij greep weer in het toestel,
dat onder zijn nerveuze handen
verschoof en concentreerde in wan
hoop al zijn gedachten op dit ééne,
donderende bevel:
Hup
Wat er daarna gebeurde, zal ik
nimmer vergeten. Er klonk eén
slag of er een mijn ontplofte.
Betsy slingerde uit den boom over
onze hoofden heen en sloeg dwars
door het dak van het olifantenhuis.
Toen ik tot me zelf kwam was de
heele situatie veranderd. De typis-
te hing boven me in den top van
een Japanschen tulpenboom. De
directeur was in het zeeleeuwen
bassin terechtgekomen. Verschrikt
stoven de dieren uiteen. Betsy's
oppasser zat op het dak van het
apenhuis. Ik zelf lag tusschen de
wijzers van de bloemenklok. En
'professor Gruebeler was verdwe
nen. Het auxinoëtisch noëmokyma-
todochium was ontploft. Het
schijnt dat Gruebeler, naar een
der later gevonden onderde'elen
van het instrument aanwees, den
luiddenker op drie-millioen maal
versterking had gezet. En het in
strument had op het „Hup!"' van
den professor, dezen zelf de Jucht
ingeslingerd.
Geleerden hebben uitgerekend,
dat hij met zulk een snelheid is
weggeblazen, dat hij ongeveer be
gin September zijn hoogtepunt zal
hebben bereikt en dat men hem
tegen half October weer kan terug
verwachten. Hij zal dan vermoede
lijk ^rgens iri de Stille Zuidzee
neerkomen en van een weerzien
stel ik me in verband met een en
ander, bitter weinig voor.
'y v N I
Politieagent, het ideaal van memgen jongen!
Maar men wordt geen goed agent alleen om
dat men een paar karde knuisten heeft. Voor
politieagent moet men ttnieerer.
Een houten pistool uit de verzameling
m de Model Politievakschool. waarmee
m gevangene een keer zijn bewaker
b de vlucht heeft weten te drVven!
MIJN vader is politieagent!
Menige dreumes maakt
zichzelf tot jokkebrok, al
leen omdat hij meent uit deze mede-
deeling het recht te kunnen putten
de baas te spelen over zijn vriendjes.
Ik ga bij de politie, zegt de
schooljongen, die nog maar nauwe
lijks het aap-noot-mies heeft ge
leerd en hij maakt zich over de be
roepskeuze verder geen zorg meer.
Maar als de kinderen, die in het
politieman-zijn hun ideaal zien, vol
wassen zijn geworden, wordt er niet
meer gedacht aan de heerlijkheden
van het beroep. Dan gaat ieder zijns
weegs en maar weinigen trachten
de droomen hunner jeugd tot wer
kelijkheid te maken. En als er dan
al een jonge man is, die woord wil
houden en zijs best doet bij de po
litie te komen", dan is hij zich meest
al in het geheel niet bewust van de
hooge eischen, welke de gemeen
schap stelt, mag stellen, aan hen', die
het gezag vertegenwoordigen, van
de vele goede hoedanigheden, waar
over hij dient te beschikken en van
de lange inspannende studie, welke
van hem wordt gevergd.
In Hilversum "staat een huis. Het
is gekocht door den Algemeene
Nederlandsche Politiebond en op den
muur staat met flinke letters: „Mo
del Politievakschool". In dit huis
worden Nederlandsche jongemanhen
opgeleid voor dê zoo verantwoorde
lijke functie van politieambtenaar.
Want dat moet men leeren. Men
wordt geen goed agent, alleen om
dat men over een paar" harde knuis
ten beschikt, evenmin als hét feit,
dat men een neefje is van den bur
gemeester een garantie is voor de
geschiktheid om op te treden als in
specteur van politie. Voor politieman
móet men studeeren. En de jongens
op de Model Politieschool studeeren
dan ook. Een jaar als zij agent wil
len worden, twee en een kwart jaar
voor inspecteur.
Wij hebben eens een kijkje ge
nomen in het huis te Hilversum en
werdén daarbij rondgeleid door den
directeur, mr. Frima.
Het is nog niet zoo vreeselijk
lang geleden, vertelde hij, dat men
in ons land een leerboek voor de
politie iets raars vond. Een eerste
handleiding, welke echter nauwe
lijks dien naam waardig w&s, ver
scheen in 1860 van de hand van den
heer Kaufmann, gemeentesecretaris
te Heerlen. De deskundigen van
vandaag halen daarvoor vol min
achting den neus op, want wat erin
verteld werd, leek* naar niets. Daar
na zijn ér andere en betere leer
boeken verschenen, maar een noe
menswaardige verbetering in den
toestand trad toch eerst in, toen di
rect na den vorigen oorlog de toen
malige bewindsman van Justitie,
minister Heemskerk, een door den
Algemeene Nederlandsche Politie
bond ingestelde „Commissie van
Vakonderwijs" toezegde en beloofde
een eventueel te stichten vakschool
daadwerkelijk te zullen steunen. De
toezegging werd omgezet in daden
en tot groote voldoening van de ini
tiatiefnemers werd de school op
8 September 1919 te Hilversum ge
opend. Sedertdien heeft zij regel
matig gezorgd voor de aflevering
van theoretisch en zooveel mogelijk
ook practisch geschoold politieper
soneel en de autoriteiten zijn over
het peil der leerlingen buit!
tevreden.
Hoe men op de schoot komt? Dat
is niet gemakkelijk. De toelatings
eischen zijn zeer streng en een zeer
hoog percentage van hen, die zich
aanmelden, moet worden afgewezen
om diverse oorzaken. Allereerst val
len gemiddeld van de dertig gega
digden vijfentwintig af bij de medi
sche keuring, die uiteraard zeer
Streng is. Vervolgens wordt de rest,
die van onbesproken gedrag dient te
zijn, onderworpen aan een psycho
technisch onderzoek. Eenige vragen,
welke bij zoo'n onderzoek gesteld
zijn, nemen wij hier over:
Twee personen, A en B, spreken
over de spoorweghalte te J. A. ver
telt, dat daar eindelijk een wacht
huisje wordt gebouwd, B beweert,
dat er reeds jarenlang een wacht
lokaal stond. Beiden houden hun be
weringen staande en beiden hebben
gelijk. Hoe kan dat?
Vul op de juiste wijze in:
Door het seringen van mijn
achter kwam iktftaan het
station, ik was toen een half uur
te wachten voor de volgende
vertrok.
Jp%jt
Leg een lo
gisch ver
band tus
schen de
gende drie begrippen: aansluipende
moordenaar, spiegel, redding.
Som een zoo groot mogelijk aantal
oorzaken op, die zouden kunnen lei
den tot: diefstal, "moord, brand
stichting.
De gegadigden voor een plaats
krijgen soortgelijke vragen op'en uit
de beantwoording daarvan besluit de
leiding van de school, wie niet en
wie wèl geschikt is.
Is de leerling eenmaal op school
toegelaten, 'dan wordt hij onder toe
zicht van de schooldirectie in een
pension ondergebracht ep dan be
gint de studie. En die is lang niet
mfls. Het lesrooster omvat o.m. de
'volgende vakkenopsporingsleer,
signalementsleer, geheugenleer, op-
merkingsleer, geschiedenis en orga
nisatie van het politiewezen, reke
nen, strafrecht, bijzondere wetten,
processen-vérbaal, rapporten, staats
inrichting, verbandleer, gymnastiek,
schermen, boksen, Nederlandsche
taal. aardrijkskunde, geschiedenis,
schieten, roeien, zwemmen, practi-
sche dienst (bij de Hilversumsche
gemeentepolitie) enz.
In één van de lokalen van het ge
bouw aah de Graaf Florislaan be
vindt zich een museum. Klein is het
lokaal, maar uitgebreid is de var-
zameling. Foto's en brandkasten,
sloten en geweren, patronen en-
wapenstokken, alles wat dienstig
kan zijn om aan toekomstige politie-,
mannen getoond te worden,- heeft"
hier een plaatsje gevonden. Vooral
de verzameling^ sloten is uniek. Mr.
Frima heeft èeo Indrukwekkend
groot aantal bijeengebracht. De
meesten, hoe groot en massief ze ook
schijnen, zijn mat een eenvoudig
ijzerdraadje te openen.
Met een zekeren trot» toonde de
directeur ons een zware brandkast-
deur. De drie zware grendels, die
door een grooten «leutel bewogen
worden, schijnen weerstand te kun
nen bieden aan alle pogingen van
onbevoegden, die hen willen ver
schuiven. Maar mr. Frima zet de
deur op haar leant en met een ec.i-
voudig ijzertje klikken de grendels
open.
Een ander slot heeft een grooten
bijbehoorenden sleutel. De directeur
.heeft van den sleutel echter een stuk
afgezaagd en zie, daarmee kan toch
het slot nog geopend worden.
De opleiding, die de toekomstige
wetsdienaren op de Model Politie
school krijgen, is veelzijdig en uit
gebreid, En dat is maar goed ook,
want de bevoegdheden, welke de ge
meenschap een aantal harer burtfers
ln handen geeft, zijn eveneens veel
en velerlei.
Een paar onfeilbare handboeien, door den directeur, mr. Frima gedemonstreerd.
{Foto's Intern. Foto Rep, Service.)