Een fantastische uitvinding De Model Politievakschool u r - m - "1 m m ff ftfffsï?* slfffrrriFf fh K I DE GOUDSCHE COURANT lil ZATERDAG 2 AUGUSTUS 1841. Zevende jaargang No. 12 i De taelatingseischen Politiemuseum A DM DON JUAN HAJytt BZJ DEN FATHOON Scheidsrechter: Wat is ^r, heb je een ongeluk gekregen Speler: Nee, maar ik kan niet op staan; iemand heeft z'n kauwgom hier laten vallen l (Teekening Backer) t>e man, die een levensgroot pprtret van zijn vrouw wilde hebben. T» het zoo naar uw zin (Teekening De Conlnck) Dezen zomer brengen hier toch zoo veel knappe meisjes haar vacantle door, ik begrijp niet hoe ze geweten hebben, dat ik hier was Teekening Hann Deike, Duitschl. (m.) GESPREK IN DE TRAM De jonge echtgenoot: Ik wil mi niet bepaald zeggen, dat er teveel zout in de soep is, maar vind je ook niet, liefste, dat er te weinig soep in het zout is Vart Hjem, Zweden (m.> Hebt u soms wat eten voor een uit- gehongerden man Jazeker zei mevrouw. Het eten is klaar en mijn man komt ginds al aan (Teekening Backer). Neemt u me niet kwalijk, juffrouw het is hier geen kapsalon Dat heb ik al dadelijk gedacht Er is hier niet eens een spiegel Hum. Mat. Dienst, Hongarije (m.) Neemt u me niet kwalijk, meneer, maar m'n vrouw heeft me gezegd, dat ik om salariaverhooging moest vragen. Uitstekend Janaen, ik zal aan mijn vrouw vragen, of ik het je kan geven Politiken, Denemarken (m.) Toen de Eet meer fruft-actie ook door dronk tot het vogelrijk ~Hus og Hjem, Zweden (m.) Ik heb u toch twee weken geleden jenevpr met honing voorgeschreven Hebt u zich daaraan gehouden Nat lurlijk dokter. Alleen ben ik met den honing "een beetje achter,- maar wat den jenever betreft, heb ik al voor vijf weken gebruikt. (Teekening De Coninck.) (Vervolg van pagina 3) Gekheid, allemaal gekheid. .We doen het nog eens, brulde de professor uitgélaten, terwijl hij zenuwachtig op en neer wipte op de bank. Maar laten we niet zoo hard van stapel loopen, raadde ik aan. Kijk, daar komt de directeur al aangehold en .de typiste en het heele personeel, je krügt een paniek. Goed, goed, stotterde Gruebe- ler nerveus. Zachter, zachter, hè? Goed, goed, nog eens hè, nog eens! En hij frunnikte en plukte zenuwachtig" in het kistje. Zoo. Goed zoo! Vooruit maar! Een twee... Er mankeert niets aan het beest, zei de directeur tegen den .oppasser. Je hebt zeker staan droomen. Wat ik het dan Betsy, brave Betsy! Drie... gilde de professor. Op! dacht ik wild. Op! deed Betsy en weg was ze. Als een troep imbecielen staar den we allemaal naar de leege kooi, wa»r"geen olifant meer te bespeuren viel. 1 Wat is dat nou? kreunde de directeur. De typiste viel flauw. Betsy! brulde de oppasser. Waar zit je dan! BetsyPw^ar - ben je dan? Groote goedheid, kreunde Gruebeler, ik heb het toestel in- plaats van te verminderen vjjf-en- twintig duizend malen versterkt. Er kwam een dof geluid over mijn Hppen. Mijn adem stokte, mijn hart scheen te Verstijven, groote druppels parelden op mijn voorhoofd. - Vasthouden, siste ik radeloos. Voor den drommel, houd vast! Joost weet hoe hoog we haar ge tild hebben, houd-vast of we slaan allemaal te pletter als ze omlaag smakt. Ik hóórde Gruebeler denken. De aderen zwollen op zijn. paarse voorhoofd tot dikke koorden. Het leek of zijn hoofd zou barsten, hij kraakte haast van het denken. Hou vast! Hou vast!'kermde hij. Zachtjes, zachtjes laten zakken Al denkende keken we schuw omhoog. We zagen niets dan alleen een groote witte wolk, die door den sterken wind snel voorbij schoof en toen... toen... mijn hart bonst nog als ik er aan denk... achter die wolk zagen wy te voor schijn komen... hoog en klein als een kinderballonnetje, dat van haar draad is losgeraakt: Betsy, de olifant. Ze bengelde evei^ voor onze oogen onder de blauwe zomer avondlucht toen schoof een nieuwe wolk onder haar door... Schichtig keken wij weer "voor ons en onzemonden mompelden angstig de woorden van die ééne gedachte, die ons bezielde: Zachtjes zakken, rechtstandig zakken. Zachtjes! Even keek ik weer op. Betsy zat alweer onder de wolken. Ze daal de plechtig en indrukwekkend om laag. De anderen liepen allemaal schreeuwend en jammerend door elkaar, de typiste, die bijgekomen was, gilde wanhopig, maar geen van hen kwam op de gedachte naar boven te kijken, ze begrepen niet, waar het beest gebleven was. Wij prevelden als Tibetaansche lama's onze formules en wonden den gebedsmolen onzer gedachten steeds sneller af in een razend tempo Zachtjes, zachtjes, zachtjes! Zakken, zakken, zakken! Zachtjes, zachtjes, zachtjes! Het duurde hoogstens vier minu ten, maar het leek mij wel vier dagen toe. Zachtjes, zachtjes, zachtjes! Zakken, zakken, zakken! maar er kwam niets... Er verscheen niets. Betsy was en bleef onzichtbaar. Toen klonk opeens van den kant van de straat een wild rumoer. Voetstappen draafden aan. Stem men gilden: Een olifant! Een olifant! Kijk 'es, een olifant" in de boomen! Verschrikt keken wij opzij, maar bleven denken... Daar zagen we in de boomen, opzij van den Dierentuin, Betsy verwoed te keer gaan. Haar rug kwam boven de kruinen uit, grauw, rond en donker als het om hulsel van een luchtballon. Het leek preoies of de luchtvaarder Pottum weer een van z'n lie velingsplekjes had uitgezocht. Maar Betsy ging wild te keer. Ze trapte en sloeg en steigerde, het was maar goed, dat we haar in gedachten vast hielden. Hoeraaaa! juichte het pu bliek. Er zit een ofifant in den boom. Kom er uit! commandeerde een agent, die van z'n fiets stapte en nü naar Betsy driftige gebaren maakte. Maar Betsy had niet te komen, we hielden haar stevig vast. H-h-hoe... k-k-kan... d-d-dat? hakkelde ik. Hemeltje! schrok Gruebeler. We hebberf geen rekening ge houden met den sterken zijwind. Hij greep weer in het toestel, dat onder zijn nerveuze handen verschoof en concentreerde in wan hoop al zijn gedachten op dit ééne, donderende bevel: Hup Wat er daarna gebeurde, zal ik nimmer vergeten. Er klonk eén slag of er een mijn ontplofte. Betsy slingerde uit den boom over onze hoofden heen en sloeg dwars door het dak van het olifantenhuis. Toen ik tot me zelf kwam was de heele situatie veranderd. De typis- te hing boven me in den top van een Japanschen tulpenboom. De directeur was in het zeeleeuwen bassin terechtgekomen. Verschrikt stoven de dieren uiteen. Betsy's oppasser zat op het dak van het apenhuis. Ik zelf lag tusschen de wijzers van de bloemenklok. En 'professor Gruebeler was verdwe nen. Het auxinoëtisch noëmokyma- todochium was ontploft. Het schijnt dat Gruebeler, naar een der later gevonden onderde'elen van het instrument aanwees, den luiddenker op drie-millioen maal versterking had gezet. En het in strument had op het „Hup!"' van den professor, dezen zelf de Jucht ingeslingerd. Geleerden hebben uitgerekend, dat hij met zulk een snelheid is weggeblazen, dat hij ongeveer be gin September zijn hoogtepunt zal hebben bereikt en dat men hem tegen half October weer kan terug verwachten. Hij zal dan vermoede lijk ^rgens iri de Stille Zuidzee neerkomen en van een weerzien stel ik me in verband met een en ander, bitter weinig voor. 'y v N I Politieagent, het ideaal van memgen jongen! Maar men wordt geen goed agent alleen om dat men een paar karde knuisten heeft. Voor politieagent moet men ttnieerer. Een houten pistool uit de verzameling m de Model Politievakschool. waarmee m gevangene een keer zijn bewaker b de vlucht heeft weten te drVven! MIJN vader is politieagent! Menige dreumes maakt zichzelf tot jokkebrok, al leen omdat hij meent uit deze mede- deeling het recht te kunnen putten de baas te spelen over zijn vriendjes. Ik ga bij de politie, zegt de schooljongen, die nog maar nauwe lijks het aap-noot-mies heeft ge leerd en hij maakt zich over de be roepskeuze verder geen zorg meer. Maar als de kinderen, die in het politieman-zijn hun ideaal zien, vol wassen zijn geworden, wordt er niet meer gedacht aan de heerlijkheden van het beroep. Dan gaat ieder zijns weegs en maar weinigen trachten de droomen hunner jeugd tot wer kelijkheid te maken. En als er dan al een jonge man is, die woord wil houden en zijs best doet bij de po litie te komen", dan is hij zich meest al in het geheel niet bewust van de hooge eischen, welke de gemeen schap stelt, mag stellen, aan hen', die het gezag vertegenwoordigen, van de vele goede hoedanigheden, waar over hij dient te beschikken en van de lange inspannende studie, welke van hem wordt gevergd. In Hilversum "staat een huis. Het is gekocht door den Algemeene Nederlandsche Politiebond en op den muur staat met flinke letters: „Mo del Politievakschool". In dit huis worden Nederlandsche jongemanhen opgeleid voor dê zoo verantwoorde lijke functie van politieambtenaar. Want dat moet men leeren. Men wordt geen goed agent, alleen om dat men over een paar" harde knuis ten beschikt, evenmin als hét feit, dat men een neefje is van den bur gemeester een garantie is voor de geschiktheid om op te treden als in specteur van politie. Voor politieman móet men studeeren. En de jongens op de Model Politieschool studeeren dan ook. Een jaar als zij agent wil len worden, twee en een kwart jaar voor inspecteur. Wij hebben eens een kijkje ge nomen in het huis te Hilversum en werdén daarbij rondgeleid door den directeur, mr. Frima. Het is nog niet zoo vreeselijk lang geleden, vertelde hij, dat men in ons land een leerboek voor de politie iets raars vond. Een eerste handleiding, welke echter nauwe lijks dien naam waardig w&s, ver scheen in 1860 van de hand van den heer Kaufmann, gemeentesecretaris te Heerlen. De deskundigen van vandaag halen daarvoor vol min achting den neus op, want wat erin verteld werd, leek* naar niets. Daar na zijn ér andere en betere leer boeken verschenen, maar een noe menswaardige verbetering in den toestand trad toch eerst in, toen di rect na den vorigen oorlog de toen malige bewindsman van Justitie, minister Heemskerk, een door den Algemeene Nederlandsche Politie bond ingestelde „Commissie van Vakonderwijs" toezegde en beloofde een eventueel te stichten vakschool daadwerkelijk te zullen steunen. De toezegging werd omgezet in daden en tot groote voldoening van de ini tiatiefnemers werd de school op 8 September 1919 te Hilversum ge opend. Sedertdien heeft zij regel matig gezorgd voor de aflevering van theoretisch en zooveel mogelijk ook practisch geschoold politieper soneel en de autoriteiten zijn over het peil der leerlingen buit! tevreden. Hoe men op de schoot komt? Dat is niet gemakkelijk. De toelatings eischen zijn zeer streng en een zeer hoog percentage van hen, die zich aanmelden, moet worden afgewezen om diverse oorzaken. Allereerst val len gemiddeld van de dertig gega digden vijfentwintig af bij de medi sche keuring, die uiteraard zeer Streng is. Vervolgens wordt de rest, die van onbesproken gedrag dient te zijn, onderworpen aan een psycho technisch onderzoek. Eenige vragen, welke bij zoo'n onderzoek gesteld zijn, nemen wij hier over: Twee personen, A en B, spreken over de spoorweghalte te J. A. ver telt, dat daar eindelijk een wacht huisje wordt gebouwd, B beweert, dat er reeds jarenlang een wacht lokaal stond. Beiden houden hun be weringen staande en beiden hebben gelijk. Hoe kan dat? Vul op de juiste wijze in: Door het seringen van mijn achter kwam iktftaan het station, ik was toen een half uur te wachten voor de volgende vertrok. Jp%jt Leg een lo gisch ver band tus schen de gende drie begrippen: aansluipende moordenaar, spiegel, redding. Som een zoo groot mogelijk aantal oorzaken op, die zouden kunnen lei den tot: diefstal, "moord, brand stichting. De gegadigden voor een plaats krijgen soortgelijke vragen op'en uit de beantwoording daarvan besluit de leiding van de school, wie niet en wie wèl geschikt is. Is de leerling eenmaal op school toegelaten, 'dan wordt hij onder toe zicht van de schooldirectie in een pension ondergebracht ep dan be gint de studie. En die is lang niet mfls. Het lesrooster omvat o.m. de 'volgende vakkenopsporingsleer, signalementsleer, geheugenleer, op- merkingsleer, geschiedenis en orga nisatie van het politiewezen, reke nen, strafrecht, bijzondere wetten, processen-vérbaal, rapporten, staats inrichting, verbandleer, gymnastiek, schermen, boksen, Nederlandsche taal. aardrijkskunde, geschiedenis, schieten, roeien, zwemmen, practi- sche dienst (bij de Hilversumsche gemeentepolitie) enz. In één van de lokalen van het ge bouw aah de Graaf Florislaan be vindt zich een museum. Klein is het lokaal, maar uitgebreid is de var- zameling. Foto's en brandkasten, sloten en geweren, patronen en- wapenstokken, alles wat dienstig kan zijn om aan toekomstige politie-, mannen getoond te worden,- heeft" hier een plaatsje gevonden. Vooral de verzameling^ sloten is uniek. Mr. Frima heeft èeo Indrukwekkend groot aantal bijeengebracht. De meesten, hoe groot en massief ze ook schijnen, zijn mat een eenvoudig ijzerdraadje te openen. Met een zekeren trot» toonde de directeur ons een zware brandkast- deur. De drie zware grendels, die door een grooten «leutel bewogen worden, schijnen weerstand te kun nen bieden aan alle pogingen van onbevoegden, die hen willen ver schuiven. Maar mr. Frima zet de deur op haar leant en met een ec.i- voudig ijzertje klikken de grendels open. Een ander slot heeft een grooten bijbehoorenden sleutel. De directeur .heeft van den sleutel echter een stuk afgezaagd en zie, daarmee kan toch het slot nog geopend worden. De opleiding, die de toekomstige wetsdienaren op de Model Politie school krijgen, is veelzijdig en uit gebreid, En dat is maar goed ook, want de bevoegdheden, welke de ge meenschap een aantal harer burtfers ln handen geeft, zijn eveneens veel en velerlei. Een paar onfeilbare handboeien, door den directeur, mr. Frima gedemonstreerd. {Foto's Intern. Foto Rep, Service.)

Kranten Streekarchief Midden-Holland

GC | 1941 | | pagina 5