j
U(rJ)
Pim Teddybeer
gaat op stap
De geschiedenisle
RAADSELS
Touwtje sprir
Maar het werd
een reis, die
niet meeviel
Langs de gootpijp
Wrrrrrouw l
De onverwachte repetitie
En een open boek
op een lessenaar
IN DE INKTPOT
TIJDENS EEN KOBTE MARSCHPAUZE wordt door de vechtwagen»
nieuwe munitie overgenomen. Direct daarna wordt de achtervolging
weer ingezet (Hoffmann)
fit,» liKN UURWERK zijn de bedieningsmanschappen van
elk stuk geschut op elkaar ingesteld. Elke kanonnier is op zijn
post, iedere'"handgreep is raak en schot na schot
verlaat den. loop. (Hoffmann)
JSPk' „WW»'*
STOOTTROEP BIJ EEN GEVECHT OP KORTEN AFSTAND. - Doell*.
wust wordt de handgranaat door den gestaaiden arm van den stoot!
soldaat krachtig weggeworpen. 'Hoffmann
VRIJDAG IS OP DE LOOSDRECHTSCHE PLASSEN - het
tweede gedeelte van de Holland-week 1941 begonnen. De Valk
klasse met ballonfok voor den wind. V.l.n.r.: „De Driekleur",
stm. H. F. Dudok van Heel. „Ostara", stm. C. F. Fruithof,
„Parol", stm. A. E. Dudok van Heel en „Nimrod" stm.
Wout BruyoiMl. (Polygoon-v, Bilten)
BEHALVE ALKMAAR heeft ook Hoorn
zijn wekelijksche kaasmarkt. Controleurs keu.
ren de kazen, welke opgestapeld liggen aan
den voet van het' standbeeld van Jan Pieters
zoon Coen. Op den achtergrond het West.
Friesche Museum. Polygoon-Kuiper
tecïm
Jim, de Teddybeer uit Kareltje's
speelgoedkast, voelde zich erg ver
ongelijkt. Hd verveelde zich. Toen
Hf uit de speelgoedwinkel kwam en nis
verjaarscadeautje zijn intrede deed,
werd hh vrolijk en dankbaar ontvan
gen; Kareltje wee wit blij met zijn mooie
beertje en de eerste dagen was htj niet
weg te slaan van zijn nieuwe aanwinst.
Maar ja.... van alles gaat het nieuw
tje wat af. En langzamerhand begon hij
Plm wat te verwaarlozen.
Teddybeer voelde zich achteruit
Hl) klaagde zijn nood tegen een
houten soldaat,"die al langer ta Karai
te's speelgoedkast woonde.
Och Ja, tel de houten soldaat wijt.
h moet meer denken: kinderen houden
van afwlaaallng, ze blijven niet lang ach-
tar elkaar met hetzelfde bezig.... Ik wat
ook eenmaal zijn liefste speelgoed, maar
later keek hij niet veel meer near me
om. Zo zijn kinderen nu eenmaal!
Maar Plm, de Teddybeer, voelde zich
door die wijze woorden niet getroost.
Hij zou wel weg willen, de wijde wereld
in; hier verveelde hij zich toch maar.
Langzamerhand begon het plan in hom
te rijpen: hij zou op een nacht weglopen
uit de speelgoedkast, hst huls verlaten
en op relt geen naar betere oorden!
Hoe meer htj hierover nadacht, des te
aanlokkelijker leek hem dit plan. En
eindelijk, op een stil uur van de nacht,
besloot hl] de grote stap te wagen. Hl]
nam afscheid van den houten soldaat,
die hem nog van zijn onbekookte plan
wilde terughouden.
Zou te t wel doen, Pim? Het 10
daarbuiten zo groot en je weet nooit, wat
Je kan overkomen. Zou het niet beter
ztjn, als je hier bleef en rustig in onze
vertrouwde speelgoedkast bleef wonen?
Maar Pim wilde geen goede raad aan
nemen. Hij Meet op zijn stuk staan; hij
wilde weg.
Nu dan, goede rota, kameraadje!
zuchtte de soldaat. Ik hoop, dat het je
goed zal gaan!
En Tedd/oeer Plm sloop op zijn wollen
teentjes de speelgoedkast uit, verliet
zachtjes de kamer en klom uit het raam.
Langs de gootpijp liet hij zich voorzich
tig naar beneden zakken en toen stond
hij buiten,, in de stille straat, die zacht
verlicht was door het maantje.
Hij keek eens rond. Waarheen zou hij
zijn schreden richten? Och het deed er
eigenlijk niets toe. hij zou maar op
goed geluk verder gaan. Pim begon te
•open Htj bleef dicht langs de huizen, een
beetje in de schaduw. Helemaal zeker
voelde hij zich niet, alles was hier zo
vreemd en hij Liep hier maar zo moeder
ziel alleen.
Opeens bleef hij stokstijf staan.... Wat
naderde daar? Zware stappen klonken
door de straat; iemand kwam zijn kant
uit! Plm schoot met kloppend hart snel
een portiek In. Voorzichtig gluurde hij
om het hoekje. Nu zag hij het aleen
poIKte-agent kwam aangestapt) Tjonge,
als die hem In de gaten kreeg, was Plm
nog niet gelukkig! Hij kroop zo ver mo
gelijk weg indhet hoekje van de portiek
en wachtte bibberend at. Stap, stap.
stap., steeds dichterbij klonken de zwa
re stappen. Nu waren ze bij de portiek..
Gelukkig, de agent ging voorbij; hij had
niata gezien. Het geluld van zijn schoe
nen klonk al verder weg Nu wat hij de
hoek om!
Plm durfde eindelijk weer uit zijn
schuilplaats komen. Hij keek littks en
rechts de straat in, maar alles was Weer
rustig en stil. Hl) begon weer te lopen.
Zeg, waar ga jij naar- toet klonk
plotseling een stem achter hem.
Plm maakte een luchtsprong van
schrik- Hij had helemaal niet gehóórd,
dat er iemand aRtter hem liep. Het was
een zwarte kater die geruisloos achter
Pim aan was geslopen.
Foei.... je laat me schrikken! zei
Pim boos. Waar ik heen ga? Daar heb jij
toch zeker niets mee te maken?
Poeh.wat ben Je onvriendelijk!
meesmuilde de kater. Nou, het kan me
niet schelen ook; Ik groet je!
De kater sloop een keldergat In en Pim
wandelde weer voort. Aan het eind van
de straat stond hij even stil op de hoek
en nam eens poolshoogte. Waarheen nu?
Links, rechts.... of oversteken? Hij be
sloot tot het laatste en ging over de rij
weg naar de overkant.
Oggggggrrrrrrrrr'.U
Met een snerpend, brommend geluid
kwam opeens iets groots met pijlsnelle
vaart de straat door, recht op Pim aan!
Het was een auto, die snel naderde....
Pim was zo ontdaan, dat hij als een zout
pilaar zomaar midden op de rijweg bleef
staan.... Bijna was hij onder de auto
gekomen, maar gelukkig nam hij nog
juist vlak voor het aansnellende monster
een sprong, zodat het ding rakelings
langs hem heen stoof. Plm struikelde en
hij kwam midden in een modderplas te
recht, bij de straatgoot!
Hij krabbelde verschrikt weer over
eind; maar wat zag hij eruit! Zijn mooie
gele huidje was helemaal vies en zwart
van de modder geworden en zijn haar
tjes plakten akelig aan elkaar.... Pim
kon wel huilen.
Totn holde hü de weg terug, die h#
gekomen wat. Tekening Boeker.
Maar lang tijd om zich hiermee bezig
te houden had hij niet Daar kwam om
de hoek een grote hond aangelopen:
die znoof met zijn enuit langz de atraat-
stenen, «nuffelde aan een vuilnisbak,
die bij een stoep stond en toen kreeg hij
opeens Pim In het oog....
Wouw, Wouw, wrrrrrouw! blafte de
hond. Hij ronde met een vaart recht' op
Pim aan-
Ontdaan keek Pim om zich heen.
Waarheen kon hij zich in veiligheid stel
len? Als dat beest hem te pakken kreeg,
zou het hem gewoonweg. u)t elkaar
scheurenl Honden zijn zulke wilde bees
ten!
Gelukkig zag Pim Teddybeer vlak
naast zich een klein kelderraampje,
waar hij net doorheen kon. Nog juist op
het nippertje sprong hij naar binnen;
de hond bleef, luid blaffend, voor het
gat staan. Die kon er gelukkig niet lnl
Een hela tijd bleef Pim ln de kelder
verscholen, zolang de hond daarbuiten
nog woedend bleef blaffen. Maar daar
binnen was het ook niet erg prettig
Ritselende, piepende geluiden klonken in
het donker; daar waren ratten! Pim bib
berde en voelde zich erg ongelukkig.
Zodra hij durfde, kroop hij rtiaar gauw
weer uit het raampje de straat op. Ge
lukkig, de hond wat weg.
Wat nu? Pim Teddybeer voelde hoe
langer hoe minder voor het avontuur,
dat hij zo vol vuur was begonnen! Nee,
het viel toch niet mee hier, in de wijde
wereld! Er dreigden van alle kanten go-
Varen! En opeens voelde hij zich erg een
zaam en ongelukkig. Was hy maar weer
veilig ln de oude, vertrouwde speelgoed
kast!
Plm zuchtte; een traan glom ln zijn
kraaloogjes. Toen holde hy de weg te
rug, die hij gekomen was. Gelukkig, daar
was al de gootpyp!
Psat! Past! klonk het van boveh.
Pim keek omhoog. Uit het raam keek
het kopje van den houten soldaat
Kom maar gauw hier.... het wordt
strakjes al licht! zei die.
Plm klom langs de pUp omhoog eE
stapte op de vensterbank.
Ik dacht wet dat Je er gauw genoeg
van zou hebben. Plm, kom maar gauw
mee naar binnen, ik heb al op je ge
wacht en naar je uitgekeken. Wat zie
je er uit! Ben Je ln het water gévallen?
Kom, lk'zal je wat afwassen!
EEN GROOT AANTAL KINDEREN is Vrijdagmiddag, door bemiddeling van den Nederlandschen VoUu.
dienst, voor een vacantie van 6 weken naar de Ostmark vertrokken. Een blijmoedig vertrek
(Polygoon-v. d. Werft)
van bet station SB.
den Haag.
1. Wat hier: K iiiil ml
2. Ik ben een muzieknoot. Plaati
ter achter me, dan be
die een halve toon lage
letter voor me, dan ben
Nu weer een letter ervoor, dan beaft
vlug dier. TenslotteAnog een letter
aan, dan beteken ik spoed.
aalst Door het heen
utrecht schuiven van den
rotterdam namen krijg je va
vaals naar onder,
roermond plaatsnaam,
vee r«
delft
zaandam
op de
Wat is Karei Bergenia toch een bol!
Wat ratelde hy vanmorgen al die jaar
tallen weer vlug af! Ik wou, dat ik het ook
zo kon, zei Jan van Klaveren onder het
naar huis gaan tegen zijn vriend Hans
Hannema. Ik zit soms 's avonds wel een
uur op die vervelende jaartallen te blok
ken en de volgende morgen ben lk de
helft al weer vergeten!
Wou je dat heus? vroeg Hans. Nou,
dat ia gemakkeiyk genoeg. Weet je dao
niet, dat Karei zijn boek aityd open voor
zich heeft onder de les?
Dat is gemeen! riep Jan. Heb je het
zelf gezien? Maar dat mynheer Lindeman
lat dan nog niet gemerkt heeft! -
Och, onze klaa la daarvoor veel te
groot en bovendien, hy ziet zo slecht En
Karei doet het zo handig, dat het haast
niet te merken is!
Hoe dan?
Wel, hij legt een stapeltje schriften
en hoeken voor zich en daar set hy het
geschiedenisboek eenvoudig tegenaan.
En zó krijgt hy de mooiste cyfers en
wordt ons tot voorbeeld gesteld. Wat go-
meen!
Ja, maar niemand wil voor vorklikker
spelen.
Een week later stonden de jongens op
het plein voor da school. Iedereen scheen
die morgen even vroeg te zijn en één
stelde voor nog een potje te knikkeren.
Jan, doe je ook mee? vroeg Karei
Bergema aan Jan van Klaveren.
Nee, nu niet. Wel na schooltijd. Ik
wou nu m'n jaartallen nog even repeteren!
Wat is daar nu aan? Ik kyk za maar
even ln en ken ae dan op m'n duimpje!
Dat werd Jan en ook den jongens nu
toch ^een beetje al te machtig. Verraden
deden ze een kameraad niet, maar zoveel
praats hebben, terwijl Je alles uit je hoek
oplas, dat waa nu toch een beetje al te erg
Nou, nou zegt Je komt er gewoonUjk
ook niet eerlijk aan! zal er één en Jan
stoof op:
Als mynheer Lindeman wist wat JU
deed, dan sou hy je zeker niet tot voor
beeld veor de klas stellen.
Zo'n brave Hendrik ben jy ook ntetl
verweerde Karei zich. Wie heeft er laatst
niespoeder door de klas gestrooid?
Ik, zei Mn, maar toen myhheer
vroeg, wie het gedaan had en hy zet, dat
de hele klaa school sou moeten Mijven,
als de schuldige zich niet meldde, ben lk
eerHjk opgestaan. Als Ik niets gezegd had,
hadden jullie allemaal school moeten blij
ven, want verraden doen wy elkaar niet,
waar of niet? En jon zal Ik ook ntet ver
raden, daar behoef je niet bang voor te
zijn, maar ik hoop wel, dat mijnheer Lin
deman op de één of andera manier eens
zal bemerken, wat je doet
Erg vriondeiyk, bromde Karei, maar
hy zei verder niets Het was of hy zich
toch een beetje schaamde.
Jongens, zei mijnheer Lindeman, toen
de geschiedenisles begon, wa zullen van
daag eens een onverwachte repetitie hou
den. Ik zal het huiswerk maar laten rus
ten en alle jaartallen, die jullie tot nu toe
ln deze klas hebt gehad, met je doorna
men. We zijn met de vyftlende eeuw be
gonnen: lk neem ze natuurlijk niet alle
maal, alleen de bekendste eruit
Het werd even rumoerig In de klas:
daar waren ze nu helemaal niet op ver
dacht geweest!
Stilte! riep mynheer Lindeman. We
beginnen! Jan van Klaveren 1423?
Jen wist het op geen stukken na.
Weet je het niet? Dan moet Karei
Bergema je maar eens helpen.
En Jaar zat Karei nu! Zyn boek had hy
natuuriyk niervoor zich kunnen leggen:
hy wist immers niet met welke eeuw myn
heer Lindeman zou beginnen!
Weet jy het niet? vroeg mijnheer
Lindeman verbaasd. Dat had Ik niet ver
wacht Je kunt toch altijd de jaartallen
zonder haperen opzeggen. Wie weet het
dan wel? i
fling stak Hans zyn vln-
boekdrukkunst
onwillekeurig
Na enige
ger omhoog.
Ik g<
vonden, kan
Mynheer Lindeman
lachen.
Meer geluk dan Wijsheid, Hans. maar
t la goed en door wtent
De rest ging van een leien dakje. Het
verhaal van Laurens Jansxoon Coster
volgde vlot
1585? Jan, jy nog maar eens een
beurt! zei mijnheer Lindeman.
Maar ook dat wist Jan niet.
Treurig, Jant berispte mynheer Lin
deman., Karei, JU dan maarl
Maar ook Karei zat met i'n mond vol
tanden.
Zeg eens, hoe heb.Jk het vandaag met
jou? vroeg mynheer Lindeman.
De gehele klas zat Inwendig te schudden
van de pret vooral toen hetzelfde spelletje
zich enige keren herhaalde.
Was jy er even gloeiend by? zelden
de jongens, toen de school uit was, tegen
Karei. Je mag nu hataa je geschiedenis
wel gaan leren, want Ja begrypt «rat dat
mynheer nu extra op je gaat letten.
Ja, dat begreép. Karei ook wet En de
volgende keer pompte hy de jaartallen
erin en hy miste er geen één.
Waa Je de vorige keer misschien laat
naar bed gegaan, Karei? vroeg mUnheer
Lindeman. Vandaag gaat het gelukkig
weer, zoals Ik het altijd van je gewend
ben. Ik ben bUj, dat Ik niet uitgesproken
heb, wat lk gedacht heb!
En er was niemand, die ditmaal Karei
deze lof misgunde, want er had geen open
geschiedenisboek op zyn tafel gelagen!
ging mee naar het speelkamertje
i liet zich
Pim
netjes schoonmaken. En toen
ze samen In de speelgoedkast klommen,
fluisterde Ml, een beetje beschaamd:
Ik ga nooit meer weg. jy bent mQn
beste vriend en we blijven by elkaar;
hier Is het toch eigenlijk maar het bestel
En toen gtng Plm Teddybeer tevreden
een dutje doen na da vermoei «ode rata..
Lleije tekende graag" allerlei dieren.
Als moeder haar een potlood en een stuk
papier gaf, was za het eerste halfuur zo
stil alz een mtisje. Op een lag vroeg
ze, of ze nu ook eenz met inkt mocht
tekenen.
Met inkt? zei moeder. Maar kindje,
fle zou geen raad wetau. als da inktpot
omging.
Nee, heus niet, moeder, ik zal
erg voorzichtig zyn.
Voor deze keer dan en moeder gaf
haar een penhouder en da Inktpot.
Aandachtig zat Lieaje een ogenblik te
tekenen. Toen bekeek ae heel voldaan
haar werk an riep moeder.
Kyk eens wat sen moots poes ik
getekend heb!
nu eok. Maar as wtrt
moeder.
Dat zag Lintje na
ar dadelijk raad op.
Die zit nog in
nog in de Inktpot moeder,
heb ros gaten ham arult te halan!
Tarwe water.
Ma-rok-ko Marokko.
Klimop.
INVULRAADSEL:
1. hert, 3 ever, g. rede. t tt]
OPLOSSING flEBUS:
Doe wel en ^le niet om.
Tippel, tippet, ts de maat...
Anneliesjc speelt op straat
Touwtje sprtapca kan sa
Zie. hoe bandip z» dot das#
Eerst sen wipje, en dsn pans
Opgewipt door t zwaaiend
Tippel, tippetachtereen
Wipt ze door hot tovwtfe
A, b, e. d, e, J.
Kif k, huur krullen dansen
Annettes Je epringt en ziaes»
Aan het touwtje, dot moer *en
