DE AVONTUURLIJKE REIS
RAADSELS
De bloemen, die Hansje aan
„de juffrouw" gaf
De verrassirm
Om na te tekenen en te
kleuren
Oplossingen
OORLOGSMARINE BESCHERMT DE SCHEEPVAART op
DONAU. Booten van het Donau-flottilje bij het opruim-
een mijnversperriijg op vroeger Servisch gebietf.
m iWi'Uhilti P0Ju
DAAR GEITENMELK -«EER VOEDZAAM IS, en men er boter en kaas
van kan maken, worden op het oogenblik in West-Friesland veel geiten
gehouden. Melktijd op dë boerderij. (Polygoon-Kuiper)
IN BRAND GESCHOTEN VIJANDELIJKE TANK LANGS EEN OP-
MARSCHWEG BIJ DEN BOEG IN DE OEKRAÏNE.
(Weltbild-Polygoon)
DE SCHEEVE TOREN VAN DALFSEN. De toren van kasteel Rechte ren
bij Dalfsen is aan het scheezakken. Het kasteel Rechteren is vele eeuwen
oud en vormt een landgoed van historische be teekenis. Holland
BU DE SCHOOLTUINEN OP DE MIENT IN DEN HAAG BEVINDT
ZICH EEN HAVERVELD, een zeldzaam verschijnsel
in een groote stad. (Poiypoon-Ncifoj
IN EEN GEVANGENKAMP. ArGEMAT EN DORSTIG WORDT HET
EERST NAAR WATER GEVRAAGD. (Wetlb,li-Polygoon)
Daarom heb ik die bloemen gedroogd
en nu ik ze na vijf jaar weer vind bij het
opruimen van een kast, nu ben ik nog net
zo blij als op de dag, toen ik ze kreeg..
Ik heb ze voorzichtig in een ander doos
je gelegd tussen schone papiertjes en
voor Ik het doosje in de kast heb wegge
zet, heb ik op het deksel geschreven
„Harte-bloemen" en het jaar, waarin ik
ze kreeg, heb ik er onder gezet.
In al de acht lange maanden, dat Hans
je nu al op school was, had hij nog geen
enkel keertje een bloemetje meegebracht
voor „de juffrouw" En de anderen
Maar Hansje kreeg niet zoveel zakgeld,
dat hij naar het bloemenstalletje op de
hoek van de straat kon stappen om daar
wat te kopen óm „de Juffrouw" mee te
verrassen. Éénmaal maar heeft Hansje
bloemen voor haar meegebracht, vink
voor hij naar de tweede klas ging en
naar een Andere „juffrouw", maar met
7. ij n bloemetjes is de juffrouw zo bltt
geweest, dat zM/... die bloemetjes na vtff
jaar nog heefti Kan dat niet? Toch wel!
Want zij heeft ze gedroogd.
Luister maar wat die juffrouw er zelf
van vertelt:
Ik woonde toen in dezelfde straat waar
de school stond en op 't hoekje van die
straat was dat bloemenstalletje. waar zo
veel bloemen voor mij zijn gekocht. Ik
woonde schuin tegenover dat stalletje en
hoe dikwijls ik Hansje er niet voor he^
zien staan! Als dan de anderen kwamen
en bloemen voor mij kochten, dan hielp
hij kiezen met een hoogrode kleur. Maar
als die anderen met hun bloemen verde
gingen, liep Hansje er met een geboger
hoofd stil en alleen achteraan.
Op een morgen stond ik heel vroeg
voor het raam van m'n kamer naar bul
ten te kijken en opeens zag ik Hansje.
Aan de overkant scharrelde hij rond
hij een vuilnisemmer. Toen zak lk: boven
op die vuilnisemmer lag een bos halfver
dorde bloemen.
Nooit zal lk vergeten hoe Hansje eerst
schuw rondkeek, dan gejaagd de boe
bloemen pakte en een eindje verder op
een stoep ging zitten en één voor één de
bloemen bekeek. Van de beste van de half
verdorde bloemen maakte hij een boeket
je en dat boeketje, dat kreeg ik. Al§Je
gezien had wat ik gezien heb: datmèt
heel z'n hart bloemen-schikkende Huns
Je, dan zou geen van jullie om mij
lachen als ik vertel, dat ik die bloemen
op m'n kamer In m'n mooiste vaas heb
gezet en Hansje gevraagd heb om eens te
komen kijken, hoe hü ze nu wel vond.
Toen de bloemen helemaal, hélemaal
dood waren, kon lk er nog geen afstand
van doen, omdat die bloemen wei dood
waren, maar de daad van Hansje's hart,
die leefde nog en zal altijd blijven leven,
want geen enkele harte-daad gaat ooit
verloren.
Hoppo, ven jonge Kabouter van het
aardige dorpje Beuken waard, was
eigenlijk een vrij eigenwijs kerel
tje Altijd wilde hij iets anders dan de
anderen De oudere inwoners schudden
vaak hun wijze hoofden, als Hoppo weer
met het een of andere dwaze plan kwam
aandragen.
Rusteloos was hij ook Steeds wisselde
hij van paddenstoelenhuis, lang op dezelf^
de plaats wilde hij niet blijven wonen.
Hoppo heeft kwikzilver in z'n benen!
zeiden de Kabouters.
Nu liep Hoppo al weer dagenlang met
een plan in het hoofd.Hij wilde weg uit
Beukepwaard, wegtrekken naar vreemde
Streken. Van een stuk losgeraakt boom-
aphors had hij een boot gemaakt; een tak'
diende tot mast en van brede lisblaren
had hij slanke zeilen gemaakt. Met die
boot wilde hij hu wegvaren, de beek af,
naar verre oorden.
Waarom blijf je niet rustig hier, in
óns dorp waar we allemaal al de jaren
door heboen gewoond en gewerkt? vroe
gen de oudere Kabouters.
Wie weet welke gevaren je» ontmoet
op je tocht; misschien beland»Je wel In
Streken, waar geen Kabouters wolten, waar
vreemde, gevaarlijke monsters huilen, die
je kunnen verslinden met huid en haar?
Maar wat men ook zei, Hoppo was niet
van zijn reisplan af te brengen. Hij wilde
weg en hij zou weg
Hij besteedde al zijn tijd met het in de
boot laden van etenswaren en alles, wat
hij daeht nodig te hebben De andere Ka
bouters keken hem na, als hij. ïwaar be-
takt, naar de beek ging en ze schudden
un hoofd
Morgen vertrek ik!' zei Hoppo op ze
kere dag En hij deed het
's Morgens vroeg stoot hij de deur van
zijn huisje en begaf zich naar dé oever van
de beek, waar zijn geladen boomschors
bootje lag gemeerd. Een groot aantal Ka
bouters deed hem uitgeleide; het was een
hele drukte daar.
Zou je 't nu heus wel doen, Hoppo'
vroeg een oude. wijze Kabouter.
Vast hoor. ik ga' ze! Hoppo.
En hij stapte in zijn boot
Iedereen drong op de oever samen en
men keek, hoe hij dé zeilen hees en de
louwen loswterp Hoppo duwde de boot
van de kant en de wJnd kwam in de zei
ten; zachtjes gleed de boot weg van de
kant Hoppo nam plaats aan het roer en
«waaide
Goedendag! Later za! Ik Jullie alles
Vertellen van mijn reis!
Dag Hoppo goéle réis! riepen de ach
terblijvende Kabouters.
Het bootje dreef nu midden In de beek
(welke voor de Kabouters éen brede rivier
ls)en de wind kwam nu pus goed In de
•ellen Mét een aardig vaartje ging het
bootie voort en nadat Hoppo nog eens
vrolifk had gewuifd, zag men hem om een
bocht ven de beek verdwijnen
Ite Kabouters keken elkaar eens aan en
haalden neerslachtig de schouders op
plen zien we misschien nooit meer
terug, zeiden te, en se gingen naar huis.
Tekening M.
Tikketikl klinken de pennen:
Mietje breit met Ijver voert
Rechts en everechts, om beerttk-
Mietje weet al, hoe het hooft!
Mietje breit een pnnneiepje;
En het vordert, steek ns dssk
Weef je, waarvoor dat moet dm
Moe ie jarig, dase weekt
Stil sit Mietje te kaar koekje,
•t Werkje ie al bgna klaar.
Moeder zal op kaar verjaarde#
Dolblij tijn, geloof dat «naar/
Probeer een, deze dieren iut te teke
nen I Het 1, heus so moeilijk niet, al,
Je maar telkens naar bet voorbeeld
kijkt. Je behoeft telfa Je potlood niet
van het papier te nemen. En lukt het
de eerate keer niet, dan bet nog maar
eens geprobeerd Je weet dan Je fouten
van de vorige keer. Je suit eena alen,
wat aen vorderingen Je op dese manier
in tekenen maakt)
1. Vul op onderataanda puntea
laren bend
grlja. vuil
wild iwljn
niet dicht
niet kort
klip
akker
bakplaats v. I
Wanneer deae woorden R)M
plaats ja voor alk woord Mn M
aen nieuw woord ontatrat. D*J
van dia woordan la: prikwcrff
schoenmaker, ellipsvorm, wal»
op aijn voeten voortbewegen, tW
held, dier uit het hoge Noord*
De bijgevoegde latten vormen.
naar onder, de neem van «M
•lapeet Schuif deae P*
ermeloo «o heen en was»
utrecht boven near ond*
Ulbut* dere plaatsnaam
veendam bomt
naarden Daarna hun ia I
leersum de der namen
ren, dat da
«rear ara plaat,
1 Rebus Wat staat hlar: a/l
1. Kanfi-la-m-eeht Kvnnla I
1 a, aa, aaa, haas. haast.
1 MISt
ilTraaht
t ottert*
