wm/mé
"wié heeft
ugd
De wedstrijd
m\
Japansche kinderen
huilen nooit
Ria's verjaardag
RAADSELS
BOM.'!
peulvruchten
Garneer en met bedrukte zijde
en bed sokken
Oplossingen
ililjÉHCMVJLw
Nu er weer
Voorbeeldige baby's
te krijgen zijn
Oiicferlglouse
mijn boeken
op het Ijs van Kabouterdorp
Gedurende de jaren,
dat ik in Japan
vertoefde. aldua
<-• a dame. die er «erui-
hébtx
met - „witte" gelaat
.opmerkten. Het waren
vier kleine meisjes, die
--- geljjk met mij opliepen
men «Jd woöade. hébben vele problemen doch deden, alsof ze fciii niet agen Ik be-
m11n belangstelling aehad. zeker niet het merkte evenwel, dat Ik haar belangste -
minst dat van de opvoeding der Jeugd, ling had. Eensklaps liepen re met vlu?ge
die in zoovele opzichten afwijkt van de pasjes voor mij uit en gi..gen voor het aam
gedragslijn, welke men in de Europeescue van een groot magazijn schijnbaar naar de
landen pleegt te volgen. uitgestalde glaswaren staan kijken, doch de
Toen Ik eens van Tokio* naar de bergen bedoeling was mij door de ruit gade te slaan
reisde om aldaar mijn vacantle door te als ik voorbij ging. Nieuwsgierige kleine
brengen en in mün hotel aankwam, schrok meisjes, die er ev nwel niet aan fbuden
lk van bet aantal moeders met baby's, dat denken, mij met open mond aan te staren
daaf vertoefde Dit ls verklaarbaar wan- Toen ik haar voorbij was. herhaalden zij
neer men weet, dat de houten hotels zeer hetzelfde spelletje en gingen even verder
dunne wanden hebben, zoodat men een wéér voor een winkel staan om mij vooybij
gesprek soms vier kamers verder' kan te zien gaan. Naast dezen winker was een
hooren. Hoe zou het moeten gaan, wan- fruithandel'en de mika's, een soort gra-
neer dia kleintjes, de een voor, de ander naatappel, zagen er zóó heerlijk uit, dat
na. hun nachtelijk concert zouden begin- ik voor elk der kleintjes zoo'n vrucht
oen kocht. Nu moet .nen weten, dat geen enkel
Zeer verbaasd stond lk den eersten Japansch kind een mika kan weerstaan,
morgen op, want hoewel Ik verscheidene doch toen ik de kleinste der meisjes een
uren had wakker gelegen, was geen an- vrucht wilde geven, bracht zij de handjes
der geluld tot mij doorgedrongen dan dat naar -en rug en lachte beleefd tegen mij.
der kevers, die bij voorkeur 's avonds mu- maar uit haar oogen sprak vr^s en een
•lceeren! zeker protest.
Aan het ontbijt kwam Ik In ge&prek met Ik wilde nif één der andere meisje» een
een mijner medegasten en sprak er mijn mika geven, doch ook deze deed hetZfelf-
verwondering over-uit, dat de baby's zich de met haar handen. De winkelier zeide
zoo voorbeeldig hadden gedragen en geen mjj, dat ik eerstee oudste een vri/ctt
hunner ook maar een oogenblik had ge- moest aanbieden, een meiske, dat
echretd. De Japansche moeder antwoordde hoogstens zes jaar oud was. Ik maakte een
mij zeer hoffelijk: buiging voor haar en gaf haar de vrucht
Gij wooirt.wa ar schijnlek nog niet zoo met enkele vriendelijke woorden Een
heet lang in Jfpan, want anders zoudt gij oogenblik weifelde zij, keek achter zich
weten, de baby's hier nooit huilen. en nam dan de mika aan, die zij in haar
Ik kon dü. ^natuurwonder" bijna niet kimonomouwen liet verdwijnen, zeggende:
gelooven, maar liet bleek In de komende „Domo arlgato gosaimassu" (Ik dank u
weken inderdaad wSar^ te zijn. Noch wci). ook de drie andere meisjes namen
's nachts noch overdag hoortenen de klein- daarna de vrucht ln ontvangst, waarna zij
tjee huilen, zelfs niet in schouwburg of my op japansche wijze groetten en verder
bioscoop, waar zij reeds, wanneer zij nog gingen
maar enkele weken oud zijn, als kleine De winkelier vertelde mij daarna, dat
bundeltjes meegaar toe worden genomen, de^meisjes de vruchten niet van mij zou-
De moeders dragen de baby's op den rug den hebberi aangenomen indien een ouder
en deze slapen, ondanks de zeer ongemak- broertje, dat op eenigen afstand stond,
kelijtce houding, rustig door. Zijn zij hon- haar niet had toegeknikt. Zij richten zich
gerig of ziek, dan hoort men hen hoogstens steeds naar de ouderen. Ik vervolgde mijn
heel zachtjes schreien of kreunen. wegt zag daa -na de kleintjes als gansjes
Harde woorden worden nimmer tegen achter elkander terug gaan en toen lk mij
kinderen gezegd, ook niet, wanneer zij onwillekeurig omdraaide moest ife tot mijn
grooter zijn. Lichamelijke straffen dient groote verbazing constateeren, dat de een
de moeder nooit toe en toch zijn de kin- na <je ander- de mika in de mand van den
deren steeds volgzaam en gehoorzaam. fruithandelaar teruglegde. Ik wilde né-
Ondanks het feit, dat het bun niet san tuurlijk gaarne weten, waarom dit was,
temperament ontbreekt, hoort men de keerde te fug naar den winkel en vroeg
kinderen nooit ruzie mèkenj en ziet men er eigenaar naar. Deze was eerst min
hen nimmer met elkander vechten. 0f nicer verlegen, doch gaf mij daarna de
Zoodra zij kunnen loopen, brengen de volgende verklaring:
kinderen het grootstg^.deel van den dag De groote broer gaf den kindereirtoe-
op straat door en spelen zij zelfs in de stemming om de vruchten aan te nemen,
•traten en langs de wegen, waar een zeer de vreemdelinge zich niet beleed!gd
druk verkeer Is. Hoogst zelden gebeuren zou achten door een weigering Later ge
er ongelukken, de kindèren moeten lee- boo(j hij hun evenwel de vruchten terug
ren op zichzelf te passen, opdat zij later te brengen, omdat het niet geoorloofd is,
zelfstandige mannen en vrouwen worden. van vreemden aan te nemen.
Vertrouumn op eigen kracht
Toen Ik op «en morgen door een «treat
liep: wear veel verkeer vu, viel een onge
veer vgtjarfg melaje vlak voor mij languit
op den grond, lenige wielrijder* en een
auto gingen ona rakellnga voorbij; Ik tilde
het kind op en klopte het «tof van haar
kleertjes, waarna se leta tegen haar moe
der riep, die, voor haar hula staande, de
ec«ne had gevolgd. Ik bracht het kind naar
haar toe, waarop «IJ mtj bedankte, doch
aan haar toon bemerkte ik, dat atj mijn
hulp minder wenecheltjk had geacht. Ik
vroeg, haar de reden hiervan, waarop at)
mij antwoordde;
Kinderen moeten voor clebielf lep-en
aorgen. Wanneer men hen Mnmeal helpt,
verwachten at) «teeda weer da hulp aan
anderen. Een ven de principes, die wt] bij
de opvoeding onxer kinderen volgen la.
dat at) va-i hun prilla Jeugd ef op alchaelf
moetan leeren vertrouwen, dan staan at)
tater daa ta starker ln het leven.
Ik gaf baar gelijk en verontschuldigde
ml) voor mijn ongearenechte inmenging
Verder gaande dacht lk over dit voorval
na an msakta lk een vergelijking met da
wtjse, waarop Europeeecha moeders rea-
geeren. wanneer at] haar kinderen alen
vallen. Toch la de liefde der Japansche
mouweu voor haar kinderen niet minder
groot dsn dis harsr Weatersche zusters
Piieutctgierige muitje*
Op een dag ,-tng lk door do Kanda. de
wijk. waar «leh vale scholen bevinden
Uit een sQstraat kwam een aantal ktnde-
"la vreamrtellnga
Al ls de hoeveelheid peulvruchten,
welke per week beschikbaar is, niet zoo
groot, dat men er een volledig maal van
kan bereiden, ter vervanging van de hoe
veelheid vieesch, welke rijen nu minder
krijg^ toch kan zij goede diensten be
wijzen. Het is daarenboven gezonder,
wanneer de maaltijd niet slechts peul
vruchten. maar ook aardappelen en groen
ten bevat Deze vullen n.l. die voedings
stoffen aan, welke in,de peulvruchten ont
breken
De verteerbaarheid ,van de peulvruch
ten wordt sterk beïnvloed door de berei
ding. Hoe zachter zij zijn, hoe beter ver
teerbaar, Men pro*r»ert dan ook het
meeSst van de peulvruchten, als men ze
als soep of pueée toebereidt. Een lang
durige weektijd voor overjarige boonen
mag men wel 2 x 24 uur rekenen doet
de peulvruchten opzwellen en bevordert
eveneens de verteerbaarheid. Bovendien
wordt de kooktijd er aanmerkelijk door
verkort.
Ten onrechte voegt men wel dubbelkool-
zure soda of ammonia aan de boonen of
erwten toe. De kooktijd verkort men zoo
doende wel, maar er worden voedings
stoffen vernietigd. Beter kan men brand
stof sparen door de hooikist te gebruiken.
Peulvruchten zijn juist de eenlge „groen
ten", welke, zonder dat zij daarvan schade
ondervinden, in de hooikist of kranten
gaar gemaakt kunnen worden. Alleen wan
neer men uit ervaring weet, dat een be
haald partijtje boonen of erwten, ondanks
lang weeken en koken niet zacht wordt,
kan men. tusschen twee kwaden kiezende,
tot het toevoegen i een lepel ammonia
of een mespuntje dubbelkoolzure soda per
liter weekwater besluiten, omdnt men de
peulvruchten daarmee ln een goed eet
baren toestand brengt al boeten zij daar
door wat aan hun vitaminegehalte In.
Peulvruchten kookt men in het water,
waarin zij geweekt zijn.
Bruine boonen met andyvie
Niet alleen „erwtensoep met kluif' en
„bruine boonen met spek", ook andere
smakelijke gerechten kan men van de
peulvruchten bereiden. Heel smakelijk
zijn bijvoorbeeld bruine boonen met an
dijvie. Voor vier personen heeft men
noodig:
250 g. bruine boonen, 500 g. andljviepwat
boter of vet, wat zout, azijn.
De boonen wasschen, weeken en gaar
koken. De andijvie wasschen en zeer fijn
snijdert. De boonen laten uigekken (het
water voor de soep gebruiken), met de
rauwe andijvie vermengen en met wat
boter even door en door warm, doch de
andijvie niet gaar laten worden. Naar
smaak wat azijn, desnoods wat aroma toe
voegen. Dit gerecht met aardappelen en
boonensaus op vleeschlooze dagen geven.
Voor de saus het boonennat binden, op
smaak afmaken met wat zout, desge-
wenscht wat azijrl of gebakken uien.
We zullen meer dan
ooit onze bestaand*-
japonnen. moeten
modemiseeren, tril
len wij onze punten
voor een enkele nieu-
tre japon beschik
baar hebben. Daarom
hierbij eenige aan
wijzingen om effen
japonnen met behuh
ran bedrukte zijde
of odours chiffon te
vermaken.
Allereerst een zeer
afkleedend vest m.
opgekn. en eenigs-
zins afgeronde hals
lijn
een vlinder
strikje, dat van dub
bele sijde wordt ge
knipt. Dt knoopjes
zijn met garneer stof
overtrokken. Men
heeft er voor noodig
55 cm. «bde
cm br**dte.
Vervolgens een pas
die tot aan de schou-
lernaden komt Voor
den achterkant ra»
den hals is een reent
boordje aangeknipt
Strik ran hetzelfde
materiaal Noodig 4ê
cm. tijde.
Het vest in ovalen
vorm heeft een #tui-|
ting in den vorm van
drie st nkjes Men
kan in dit ovaal uit
pek nipte noorpana
verschillende vesten
van 9Q^_jizagen, die met elas
tic'* indien nop aan
wezig, of een band
aan drn onderkant
bevestigd, op hun
plaats worden gehou
den in het voorjaa
leent piqué zich uit
stekend voc-r een der
geli/k vest Men heef.
voor dit vest noodig
een Klein restje zijde
van 35 cm. in het
vlerl ant.
Numero vier tenslot
te heeft een pas met
aanpekntpten jabot,
afgewerkt met een
smal staand boordje
van de stof of van
band-fluweel. Voor
deze garneering heeft
men een lapje van
40 cm. noodig van 00
cm. breedte.
(Teekeningen
Ver Per sb)
van een ouden, machinaal
cchreidcn jumper
Een niet meer als zoodanig brulkbaren,
machinaal febreiden jumper kan men
met weinig moeite vermaken tot nuttige
artikelen, o.a. tot een onderblouse, welke
onder een zijden japon kan worden ge
dragen. De hals wordt uitgeknipt, evenals
de mouwen en een hoek van hef voor-
en rugpand, zooals de teekening laat zien.
Hals CTÏ^Brmsgaten worden daarna omge
slagen enamel de uitgehaalde wol van de
mouwen omgetraakt of omgefestonneerd.
Aan de puntig toeloopcnde R'houder-
deelen worden linten genaaid, die onge-
vee.r 25 cm, lang moeten zijn
Men kan de overblijvende gedeelten
van de mouwen aanwenden voor het
maken van slaapsokken.
Voor het boord zet men 68 st. op en
breit 35 toeren in gerihd patroon. In den
zesden toer komt een toer gaatjes (om
slaan. twee st. samenbreien) om het
koord of lint door te halen Tenslotte
worden boord en voet met elkander ver
bonden
Ik weet niet of het u gaat als mij. maar
snuffelend in mijrr boekenkast, kom lk tot
de ontstellende ontdekking, dat menige
van fftijn boekenvrienden is verdwenen,
en dat befreur ik, aldus een huisvrouw ln
het Maandblad van de Ver voor Huls
vrouwen. Met hen gaan vele herinnerin
gen heen: boeken uit mijn kinderjaren,
uit mijn jongemeisjestijd. boeken geschon
ken op hoogtijdagen van mijn leven, boe
ken van waarde alleen voor mij. omdat
ze mij met een bedoeling in han
den werden gegeven, boeken waaruit een
rijkdom te putten is, boeken vol groote
levenswaarden.
Wat is er dan gebeurd met mijn boeken?
Hoewel mijn vrienden allen het zevende
gebod kennen, zijn mijn boeken verdwe
nen. De een vraagt een boek voor trein
lectuur, een ander wil graag voor een
eenzamen Zondag iets te lezen hebben en
gaat heen met een van mijn goede vrien
den, een derde wil iets naslaan van wat
hem is ontgaan en dat hij juist noodig
heeft. En zoo zijn er vele manieren om
boeken te leenen, maar op geen manier
komen ze terug. Wat is hiervan de reden?
Waar zijn zij, die ik t e vluchtig
las en nu eens wil herlezen, waar de
jeugdboeken, na ontberingen gekocht?
Maar bovenal, waar zijn ze, die zoo groote
geestelijke waarden voor me hebben? Be
grijpen de menschen dan nfet 't gemis van
den bezitter? Zouden zij misschién met de
schoonmaak van andere boekenkasten te
voorschijn komen? Dat hoopte ik al eenige
jaren, maar nog kwamen ze niet in mijn
bezit, en ik zou ze toch zoo dolgraag
terug- hebben.
Wat is de reden van deze verdwijnipgen?
Is de oorzaak een materieele, is 't boek
gevlekt, geschonden? Weet men niet meer,
wie de eigenaar is en deed men moeite
dit te onderzoeken? Was hat ...pakken of
't adresseeren een b zwaar?|Hai men nie
mand thuis, die het 'ven wel kon brengen,
ala men er niet aan dacht d|t zelf even te
doen?
Boeken, lieve vrienden, dfe zoo menigen
lichtstraal brachten in monie. donker be
staan, die een steun wa/en in moeilijke
oogenblikken, waar zijt gij?
I fiS-Ë i'jfö I 'jj- •ejj'f Éf $0
m
Teltenen met één lijnt
Kaboutermannen
damschijven.
In alle paddenstoel
huisjes van Kabou
terdorp brandden met
gloeiende potten de
kacheltjes en toch
zaten de ijsbloemen
nog op de raampjes
Want het was win
ter en heel, heel
koud De tjswlnd
streek door het bos
en <fPéd de naakte,
besneeuwde takken
der bomen kraken
Brrrr-xwie niet
bepaald buiten moest
zijn. waagde zich zo
weinig mogelijk bul
ten zijn warme ka
mertje. Daarbinnen
immers was tiet ge
zellig en behaaglijk,
dus waarom zou men
dan het tipje van
zijn neus In die kou
de wind laten be
vriezen!
De Kabouterman
nen hadden weinig te
doen nu. het werk i
bossen lag stil
want de grond wa*
hardbevrorep en daai
kon je geen spa of
houweel meer in krij
gen. Ze zaten nu aan.
de taf^l, onder de
olielamp en ze lazen
een boek of Kabou
ter-N i e u w s b a d.
of ze speelden een
potje dam, met eikedoppen als dam
schijven. En onder alles door rookten ze
hun pijpje, zodat de blauwe rook door de
warme kamer dreef in het lamplicht. En
als dan weer een ijzige windvlaag iaotos
de ruiten streek, wreven ze zich in de
handen en mompelden:
Hè lekker is het hier b'nnen! Blij,
dat ik er niet uit moet!
Maar de burgemeester stond voor een
raampje, dat hij met de kop van zijn pi/p
had ontdooid en hij keek naar de 'ege
straten tussen de paddenstoelhuisjes, d'e
als uitgestorven lagen in de winter'.on
En hij peinsde erover, dat het toch eigen
lijk niet goed was. om altijd maar bin
nenshuis te zitten; daar verwenden do
Kabouters zhh teveel mee, vtnd hij En
nu stond hij erover te denken, wat men
zou kunnen doen om te m»ken. dat de
Kabouters eens meer in de open lucht
zouden komen Dat bakken bij de kachel
vond hij niets
Vergadering in het raadhuis
Toen de burgemeester niets kon beden
ken, besloot hij zijn licht bij anderen op
te steken. Dus riep hij de leden van de
gemeenteraad bijeen, om te beraadslagen
over een belangrijke kwestie; de ve'ci-
wachter moest ze allemaal gaan halen.
De raadsleden bromden wat ln hun
baard en verliet'en met tegenzin hun
warme kamers. Wat mocht »*r wel aan de
hand zijn. dat de burgemeester hen liet
komen? Ze zetten hun warmste puntmut
sen op. wikkelden dikke willen dassen
om hun hals en warmden hun schoenon
*bij het vuur. alvorens zé aan te trek
ken. En toen gingen ze op een sukke'.
drafje naar het raadhuis, dat id «en ver
warmd boomhol was gevestigd
De burgemeester was al aanwezig en
toen alle raadsleden hun plaars hadden
ingenomen, nam hij het woord. H«j
bracht zijn bezwaren naar voren over de
toestand, die hij had overdacht en nij
zei, dat daar iets aan gedaan moest wor
den.' Wie van de heren kon hem een goed
idee aan de hand doen, om de Kabouict
uit huis te brengen, terwille van de
goede gezondheid'
.Hm de raadsleden keken er elkaar eens
o pa an Ze trokken diepz' »e gezichten,
rimpelden hun voorhoofden ?n zaten diep
.te denken. Tja, wat moest men daarvoor
vinden?
Eindelijk hief één van hen het hoofa up
en knikte. Hij had er iets op gevonden!
De burgemeester klopte met zijn hameitje
op tafel en gaf het woord aan meneer
Roodvest
vHet raadslid stond op, kuchte eens
achter zijn hand en stelde voor, om op een
dag een grote schaatswedstrijd uit te
schrijven, met aanlokkelijke prijzen. Alle
Kabouters zouden mogen mededingen en
zender twijfel mocht men verwachten, da»
er zeklfr veel belangstelling zou bestaan
voor deze feestelijkheid. Zo kwamen dan
de Kabouters voor enige uren in de hel
dere winterlucht; thuisb'ijvers souden er
niet zijn En daarmee was dan het doel
van den burgemeester bereiktI
aan het damspel, w met eikedoppen als
(Tekening H BackerK
De burgemeester knikte goedkeurend
hij vond het plan van Roodvest zo kwaad
nog- niet En ook de overige raadsleden
betuigden hun instemming, want niemand
wist iets anders of beters te bedenken.
Het grote&nieuwê
Zo kwam het, dat de volgendV^dof de
Kabouters werden getroffen di or het ge
luid van een grote bel. Ze ademden ear.
plekje open op de bevroren r.U\ en keken
nieuwsgierig naar buiten, waar de veld
wachter liep. met een dikke das om Hij
zwaaide een grote bel en las Iets op v%n
een vel papier, dat hij in zijn gehand-
schoende vingers hield.
Wat is er? Wat zegt hij? vroegen de
Kabouters.
Toen hoorden ze het nieuws: alle Ka
bouters werden opgeroepen voor een
grote weo 'rijd op het ijs, de volgende
dag ora elf uur 's morgens. De winnaèr
zou als hoofdprijs ontvangen een baal
vol geroosterde eikels; als verdere prijzeu
waren er beukenoot-taartcn. dossen,
schoentjes, nootkoeken en zo meer. Allen
moesten zich, met hun schaatsen, op de
bepaalde tijd aan de baan melden, die
aan het einde van het dorp werd schoon
gemaakt
De volgende morgen, zodra het licht
was en de zon opging, waren alle Ka
bouters klein en groot, al uit de veren
en druk in de weer Iedereen was opge
wekt en vol verwachting Men nam een
stevig ontbijt, wilitdg, wedstrijd zou alle
krachten vergen!
Tegen het begin van de wedstrijd
stroomde heel de bevolking naar de ij*
baan. die vrolijk schitterde in het win
terzonnetje. Het was een gewoel van kleu
rige kleren en opgewekte, van de kou
blozende gezichten De baancontroleurs
en de ju»"" namen hun plaatsen in, Je
voorwaa werden voorgelezen en de
deelnemt. s lootten om de beurten En
toen begon de wedstrijd
Wat ging er een gejuich op„ elk ogen
blik, als één van de mededingers zijn
tegenstander voorbijschoot aan de eind
streep. Wat joelden de kijkers aan de
kant van de baan, wat zwaaiden ze druk
met doeken en dassen en hóedenl En
Nog één week en dan was Ri« jarig..
Nog wel liefst op een Zaterdag en ze
vroeg haar moeder of 's middags de hele
klas bij haar mocht komen spelen.
Hoeveel zijn dat er wel? schrok
moeder.
- Zestien, maar ik vraag er maar
vijftien Die vervelende saaie Marie van
Boven wil ik er niet bij. hebben Ze doet
bijna nooit haar mond open en ze zou er
vast bij zitten, alsof ze geen tien kon
tellen.
Dat vind ik toch niet goed, zei moe
der. Marie alieen buitensluiten vind ik
veel te stotend voor haar Kort en goed
je vraagt de meisjes allemaal, ook Marie
van Boven oi je vraagt niemand Het kan
best zijn. dat >e nooit iets zegt. omdat ze
verlegen is en dan helpen jullie haar veel
meer door haar tegemoet te komen dan
door haar helemaal links te laten liggen.
Moeders woorden waren helemaal niet
naar Ria's zin Maar ze begreep wel dat
het ernst was en dus werd ook Marie van
Boven gevraagd
Ria s verjaardag brak aan en *ij werd
overstelpt met cadeaux Ze troonde de
meisjes %adelük mee naar haar ver jaars
tafel om alles te bewonderen Als ge
woonlijk liet Marie vsn Boven de andere
meisjes voorgaan en hield ze zich wat
achteraf. Ria's moeder merkte het dade
lijk op en daar allen «och niet tegelijk de
cadeaux konden zien. riep ze Marie bij
zich en ging met haar op de divan zitten
En. Mane. vertel me eens. had je
zin om te komen? vroeg ze vriendelijk
Met een kleur els vuur antwoordde
Marie
mevrouw
eN^voegde erbij, toen ze zag hoe
vriendelijk mevrouw naar haar keek:
lk was zo^blo dat ik van Oma mocht!
Ik woon bij n^n grootmoeder ziet u,
want ik heb gee^\puders meer Oma is
heel lief. maar al épk*eud en het huis 1»
zo groot en- zo akeTig sWi lk ben altijd zo
alleen. I
Als je een aardig Vriendinnetje had,
dan zou dat misschien al helpen, zei,
Ria's moeder, die or£niddelliik begreep,
hoe Marie zo ..saaP was geworden, alleen
in huis bij een oude grootmoeder
Ik heb er nooit één gehad, zei Marie
en ze zuchtte.
Speel vanavond maar eens flink mee,
wie weet ontdek je niet een aardig vrien
dinnetje onder al die meisjes Op school
heb je daar natuurlijk niet zo de gelegen
heid voor
Ria's moeder wist een massa leuke
gezelschapsspelen en allen hadden de
grootste pret. Tot verwondering van alle
meisjes deed Marie van Boven dapper
mee. Ze bemerkten niet dat Ria's moeder
hanr zovee!^mogelijk 'de voorrang gaf bij
Dat schaatsenrijdende meisje in één
lijn tekenen^ Ja. heus dat ia mogelijk!
Zet de punt van Je potlood maar eens
boven het oog van het UvJanseresje dan
zul Je zien dat het gaat Bat Ut. waar x«
krullen op trekt, kun Je ook in één lijn
tekenen, zoals 1e zul* bemerken Probeer
het maar eens! (tekening Ver Persb.)
élle spelen, zodat xe zich met geen moge
lijkheid achteraf kon houden Haar ogen
schitterden en haar lachen klonk even
opgewekt ais van de andere meisjes
Ze is toch wel aardig, nu we haar
beter leren kennen, zei Ria tegen haar
boezemvriendin. Moeder vertelde me
daarnet even gauw hoe het komt dat ze
zo stil is. Ze woont bij een oude groot
moeder in. want zdt heeft geen ouders
meer en ook geen zusjes en broertjes.
1c dat niet vreselijk? Haar grootmoeder
kan geen drukte verdragen, dus moet ze
wel stil worden
Dan moeten we ons toch maar wat
meer met haar bemoeien, 'k Heb echt
medelijden met haar
Ik ook zei Ria. ik'kan het eigenlijk
van mezelf niet uitstaan dat Ht zo vaak
lelijke dingen over haar heb gezegd."
Ja maar. we wisten het toch niet!
Moeder zegt wel eens. dat ik ree!
te vlug oordeel, en eigenlijk heeft ze
gelijk, tenminste nu met die Marie van
Boven zekei.
Ria stapte regelrerht op Marie van
Boven af en vroeg haar. of ze nog eens
kwam Ze wist zeker dat moeder dit goed
zou vinden.
Fn over eenzaamheid behoefde het
meisje dat nooit iets zet zich nadien niet
meer te beklagen.
vreemd niemand scheen iets van do
kou te merken'
De burgemeester stond* onder een tentje
bij het begin van de baan en hij lachte in
zijn vuistje, omdat het plan zo goed was
gelukt Geen enkele Kabouter was thuis
gebleven en Iedereen zag er fris uit'
W8t leuk! Zoiets moesten we elke dag
hebben! merkte iemand op En dat was
juist, wat de burgemeester bedoelde!
Toen de zon begon te dalen over het
veld was de wedstrijd ten einde De ge
lukkige prijswinner ging toegejuicht
door de anderen, met zijn baal gerooster
de eikels op de rug. trots naar huis leder-
Alleen de volgende dag lag de arme
een «zag er opgemonterd en Kozend uii...
burgemeester in zijn bed met een kruik
■aan zijn voeten, dikke warme doeken om
zijn hals en met waterige oogjes Hij had
op het ijs een kou gevat
Daar was een kiein, dik kereltje,
Die schaatste fp het b*.
Hij zwierde recht.
Hij zwierde rond,
En floot een leuke irjjs.
Dat kleine, dikjee kereltje
Had in het rijden schik.
Zijn neus was rópd,
Zijn buikje rqnd;
Wat was dat vfntje dikY
Maar ach, opeens ging het verkeerd:
Zijn schaatj raakte een. fak.
En met een plof
Lag hij op 't ijs.
Dat was me daar een smakt
,<Tan schreef een briefje aan zijn vriend,
maar in geheimschrift. Probeer het
maar eens te ontcijferen.
Gds hir hr fndc, fz ld uxmlhccZf Idd
qhicdm?
2 X X X X X
XXX
X X X X X
XXX
X X X X X
Vul in op deze /ighur:
Eerste rij, horizontaal: huisdier (man
netje); tweede rij. horizontaal: edele,
witte bloem: derde rij. horizontaal: min
der dan weinig. Eerste rij. verticaal:
brandstof; tweede rij. verticaal: scheeps
naam voor touw; derde rij. verticaal: rij
opeenvolging
3. Als je neemt: een halve peen. een
halve perzik, een halve kooi en de helft
van een stuk spek. wat kun je daar
dan van maken?
I. Ask, rask drssk
1 De meneer Is BAANVEGER
te BIERVLIET.
E p e I e t
agave''
lager
ever»
terts
Itskseing H Backer)
E en grots star fctoaei ta Hst ga.
Het kraakte ven betaep'
HV wreef r»« bol.
Hg kroop opeg.
Waf werd dat oeetfe baegf
Toe» Mond dat dikke kereltje
Weer veilig op da koot.
Zg» rap beieerd,
Zga jasje wU,
Zg» sckasfse» ta de kaad.
Stil ptap het dikke kereltje
Haar kuie toe, op ten draf.
Hg floot niet meer.
Hg keek «let om;
Dt pret was Cr al af.
