Dr GöBBELS en
RIJKSMAARSCHALK GÖRING
over Duitschlands strijd
De proclamatie van den Führer
Aan de Wolga strijdt en bloedt
maar zegeviert Duitschland
Totale bereidheid tot concentratie van
krachten voor oorlog en overwinning
Rede van rijksmaarschalk
Göring.
(Vervolg van pofl. 1)
dertu»y« «adert 1933 geprwtwrd
werd, op economisch, cultureel ol op
politiek gebied, treedt ondanks alle
groottièid op den achtergrond tegen
over de .taak, die ons thans gesteld is.
JWanneer' het nationaal-socialisme niets
tot stand k>u hebben gebracht dan dat
gene, wat achter ons ligt, zou het reeds
een der gevi^idigate verschijnselen dér
■wereldgeschiedenis zijn maar Europa
zou deïbndanks verloren zijn.
Neen, de wonderbaarlijkste weg on
zer beweging Van de enkele mannen
uit deit eersten tijd tot op den dag der
overneming van de macht erf van toen
tot hedetr is slechts denkbaar en be
grijpelijk als een uitdrukking van den
wil der Voorzienigheid om het Duit-,
sche volk en hovend ren geheel Europa
de mogelijkheid geven met succes
het hoofd Us kunnen bieden aan de
grootste bedreiging vanVaile tijden.
Het zal derhalve slechts aan ons
liggen den zin van dezen oorlog te
begrepen, den ons opgedrongen strijd
zoo vastbesloten en zoo lab* te voe
ren, tot dit vasteland kan worden be-
- scliouwd als definitief gered: Wat ons
daarbij in het bijzonder aan hoodlot-
slagen moge treffen, is niets Vergele
ken met wat allen zouden lijden^ wan
neer de horden der barbaren van het
Oosten over ons werelddeel zouden ver
mogen te rollen. Eens trokken Dljit-
sche ridders naar wijde verten om te
strijden voor het ideaal van hun gè-
loof, thans strijden onze soldaten in
de eindeloosheid van het Oosten om
Europa te behoeden voor de vernie
tiging. Ieder afzonderlijk menschenle-
ven, dat in dezen strijd valt. zal aan
generaties der toekomst het leven ver
zekeren.
Ik heb zoolang ik het op eenigerlei,
wijze mogelijk achtte, de overige we
reld steeds weer de hand toegestoken
tot verzoening. In Juli 1940, na de ver-
werp^g van mijn laatste vredesaan
bod, werd het echter duidelijk, dat
jedere herhaling' slechts als zwakheid
zou worden uitgelegd, aangezien de
verantwoordelijke opruiers voor.dezen
oorlog onder geen beding den vrede
wenschen.
De samenzwering van internationaal
kapitalisme en bolsjewisme is daarbij
geenszins een krankzinnig verschijn
sel, maar een natuurlijk feit, aange
zien de drijvende kracht in beiden dat
volk is. dat door zijn haat sedert dui
zenden jaren de menschbeid steeds
weer opnieuw verscheurd, innerlijk tot
ontbinding gebracht economisch ge
plunderd en politiek- vernietigd heeft.
Het internationale jodendom is het
„ferment der ontbinding dér volken eji
staten", thans nog precies zoo als in
den ohden lijden zal het koo lang blij
ven als niet de volken de kracht vin
den om zioh te ontdoen van dezpn
ziekteverwekker.
in dezen geweldigsten strijd aller
tjiden magen wij niet verwachten, dat
de Voorzienigheid de overwinning
cadeau geeft, leder individu en ieder
volk wordt gewogen en wat te licht
betonden wordt, moet vallen. Ik heb
derhalve reeds op 1 September 1939
reiklaard. dat, Volkomen onverschillig
wat er ook moge komen, tijd noch'
Wapengeweld de Duitsche natje zuilen
bedwingen. s
De achter oris liggende tien jaren
zijn derhalve niet slechts vol gewei-,
dige prestaties op alle gebieden van
vreedzamen arbeid van cultureelen
vooruitgang en sociale saneering, maar
ook van rrnlitairg daden van unieke
grootheid. Naast de overwinningen, die
de Duitsche weermacht en haar bond-
genopten in tieren oorlog hebben be
vochten, staat tot dusverre historisch
niets-even waardigs.
Geen overwonnenen.
Met het oog op het inzicht, dat er in
dezen oorlo-g geen overwinnaars en
overwonnenen, maar alleen overleven,
den pt vernietigden kunnen zijn, zal
derhalve de nationaal-socialistische
staat den strijd voortzetten met dat
fanatisme dat de beweging van het
eerste oogenblik af bezat, toen zij be
gon de macht in Duitschland te ver
overen. Ik heb derhalve reeds op 30
Januari 1942 uitgesproken, dat ieder
zwakkeling overwinningen vermag te
dragen, terwijl het lot met zijn slagen
eerst den sterke bepropft. Reeds in
den afgeloopen winter juichten in de'
plutocratieën de joodsche leiders over
de in hun oogen onvermijdelijk ineen-
Storting van de Duitsche weermacht.
Het is anders uitgekomen. Zij mogen
in dezen winter weer hetzelfde hopen.
Zij zullen weer,beleven dat de kracht
van de nationaal-socialistische idee
sterker is dan hun verlangen. Zij zal
dit voik. hoe langer de oorlog duurt,
des te meer samenvatten, met haar ge
loof vervullen en daardoor zijn pres
taties opvoeren. Zij zal ieder manen
tot vervuljing van zjjn plicht en zij zal
ieder vernietigen, die tracht zich aan
Zijn plichten te onttrekken. Zij zal de
zen strijd zoo lang voeren tot als dui
delijk resultaat een nieuwe dertigste
Januari komt, n.l.: de ondubbelzinnige
overwinning.
Dank aan de heldan
Wanneer ik op den dag van heden,
terugblikkende, de resultaten der pres
taties van den vrede in de achter ons
liggende tien jaren overdenk, bevangt
mij het gevoel van diepste dankbaar
heid jegens al degenen, die als mede
strijders en medevormers aan dit werk
een zoo rijk en beslissend aandeel heb
ben. Niet minder echter ook moet ik
dank zeggen aan de millioenen Puit-
sche mannen en .vrouwen, die in de
fabrieken1 en kantoren, op de boeren
hofsteden. aan al de ontelbare instel
lingen van ons particuliere en staats
leven 'tun vlijt en hun bekwaamheid
ter beschikking hebben gesteld.
Sedert den eersten September 1939
komt deze dank echter in de eerste
plaats toe aan onze soldaten, Sen maar
schalken. admiraals, generaals en offi
cieren, in het bijzonder echter aan de
honderdduizenden en millioenen on-
bekende lagere leiders en soldaten. Wat
ons leger, onze marine en ons luch£-
wapen aan trotschè daden van roem
hebben volbracht, zal door de lauwe
ren van het onvergankelijke Omkranst
de geschiedenis ingaan. Wat de onbe
kende grenadier neeft moeten dragen,
kunnen heden en toekomat wel nauwe
lijks afmeten.
Te beginnen bi> het hooge Noorden
tot aan de Afrikaansche woestijn, van
den Atlantischen Oceaan tot in de ver
ten van het Oosten, van de Egeïsche
zee tot Stalingrad weerklinkt een hel
denlied, dat duizenden jaren zal over
leven. Dat het Vaderland even waar
dig blijft aan deze unieke en.juiat in
de huidige dagen zoo moeilijke daden,
is een gebod van zijn eer. Wannear bet
tot dusverre in stad en landmijn ge
weldige bijdrage leverde ter uitvoering
van dezen atrjjd mbet de totale arbeid
der natie nu nog-epgevoerd worden.
"De heldenstrijd van onze soldaten
aan de Wolga moet voor ieder een ver
maning zijn om het uiterste te doen
voor den strijd om de vrijheid van
Duitschland en de toekomst van ons
volk en daarmede in verdere beteeke-
nis voor het behoud "Van ons geheele
continent De nationaal-socialistische
partij echter heeft de. plicht om, even
als haar leden in alle wapéóalnelen on
zer weermacht in voorbeeldige dapper
heid onderling te wedijveren, ook de
leidster-van het vaderland te zien.
De geest piet gebroken.
Het was de wil van ónze vijanden
om vreedzame steden On dorpen met
de middelen der wreede vernietiging
te bedreigen. Het is echter reeds thans
bewezen, dat zij slechts huizen of men-
schen vernietigen, maar den geest niet
breken, doch slechts vermogen te ster
ken. Wat bij den aanvang van dezen
oorlog aan vele Duitsche mannen en
vrtfuwen nog onbekend was, ia hun
UianS duidelijk geworden: de «tryd,
dien ons dezelfde vijanden ais eens in
1914 opgedrangen hebben, beslist over
het zijn of de vernietiging van ons
volk. 'De Almachtige zal de rechtvaar
dige rechter -Jn.
Onze taak echter is het onzen plicht
zoo te doen, dat vlij voor hem als voor
den Schepper aller werelden naar de
door hem gegeven toet den strijd om
het leven vermogen te bestaan, dat wij
zonder ooit te versagen, geen leven
sparen\en geen ai-beid schuwen-om het
leven van ons volk vóór de toekomst
te behouden Dan zal in dezen strijd
eens het greiote^ oogenblik komen,
waarop ons volk bevrijd zal zijn van
den vijand van buiten.
Vit de offers der dooden en de
ruïnes onzer steden en dorpen zal dan
een nieuw léven opbloeien, om den
%taat verder te vormen, waaraan wij
gelooven, waarvoor wij strijden en ar
beiden: den Germaanschep Staat tier
Duitsche natie, als eeuwig en gelijk
vaderlapd van alle mannen en vrou
wen van ons volk: het nationaal-socia
listische Groot Duitsche Rijk. Daarin
echter zal dan voor alle tijden die
kracht aanwezig zijn, die noodig is. Om
ock in de toekomst de Europeesche
volkeren-familie te beschermen tegen
over de gevaren van het Oosten. Het
Groof-Dnitsche Rijk en de daarmede
verbonden naties zullen zich boven
dien echter ook nog die leefruimten
gemeenschappelijk moeten verzekeren,
die voor het behoud van het mate-
rieele bestaan dezer volkeren onont
beerlijk zijn.
Hoofdkwartier, 30 Januari 4943.
w g. ADOLF HITLER.
Ter gelegenheid van den tienden ver
jaardag der aanvaarding van de macht,
neeft minister dr. Göbbels Zaterdag
middag in het Sportpaiast te Berlijn
een redevoering gehouden, in welker
verloop hij de reeds gemelde procla
matie van den Führer aan het Duitsche
volk voorlas.
De minister begon zijn rede mlet te
he too gen. dat het sinds de aanvaarding
van de macht in het jaar 1933 traditie
geweest ie. dat de Führer elk jaar per
soonlijk aan het Duftsche volk het pa.
prooi gaf voor het komende ja*»r van
strijd. De Führer heeft my opgedragen,
zoo vervolgde dr. Göbbels, u mede £e
deelen, dat het zijn .vurigste wensch
geweest is ook heden tot de natie te
spreken. Hij betreurt he.t evenals wij,
dat 'hij dit 'jaar de ons allen tot een
innerlijke behoefte geworden traditie
der viering van dien gedenkdag, moet
onderbreken. Maar de harde noodzake
lijkheid 'van de oorlogvoering staat hem
op dit oogenblik niet toe zijn hoofd,
kwartier te verlaten vanwaar hij de
groote af weerslagen in het Oosien leidt.
Hij richt zich derhalve inplaats van in
een redevoering, in een proclamatie tot
het Duitsche volk.
Met een terugblik op de gebeurtenis
sen der afgeloopen jaren wees de mi-
niste; er op dat Duitrchland het meti
alle gevaren en crises heeft klaarge
speeld. En zooals het in het verleden
was zoo zal het ook in het heden en id
de toekomst zijn. Voor ons was het
sinds van ouds een vaststaand en onom-
«tootelijk beginsel dat het woord capi
tulatie in ons woord nboek niet be.
stond. Daar blijven wij en zullen wij
altijd bij blijven.
De vijandelijke dagbladen liegen er
maar op los. Zij beweren dat in Duitsch
land de uitzonderingstoestand is afge.
kondigd dat de natie begint, uiteen te
vallen enz. Ik kan daarentegen als vast
staande feiten het volgende constatee-
ren:
Er heerscht in Duitschland slechts de
toestand eener totale bereidheid van
ons volk tot concentratie van rijn
krachten voor den oorlog en vöor het
behalen van de overwinning. Van nu af
aan willen wij alles wat slechts denk
baar is doen om de overwinning te be
spoedigen. Volkomen ónverschillig is
het ons daarbij wanneer onze vijanden
ons* in otfze vastberadenheid niet
serieus nemen. Door den vijand onder
schat te worden is in den oorlog altijd
een goede hulp.
Men zal de resultaten van onzen fana.
tieken arbeid eerder dan men denkt
aan de vijandelijke zijde reeds in het
verdere verlopjp van den oorlog bespeu
ren. In Engelsche bladen viel dezer da
gen, te lezen dat de Duitsche leiding
zich in haarhuidigen toestand van nood
en druk beroepen heeft op de weer
standskracht van het Engelsche na de
catastrophe van Duinkerken ten einde
het Duitsche volk moed in te spreken,
ïk verklaar ten aanzien daarvan: geen
enkele Duitsche staatsman en geen*en.
kele Duitsche courant hebben zich tot
zooiefs verlaagd. Ik zou ook geen reden
weten waarom het Duitsche volk zich
iuist op het Engelsche volk zou moeten
beroepen om het met ede reusachtige
moeiliikheden van dezen tweeden win.
teroorlóg klaar te spelen. Een volk in
wiens geschiedenis een Frederik de
Groote voorkomt behoeft niet naar voor
beelden te ga»n zoe'en in de Fn«*elsche
geschieden:s Geen mensch 'denkt er am
de moeiliikheden van dezen wereld-
strijd te bAgatelliseeren. Die strijd is
uiterst hard en stelt bovenmën*cheiyke,
eischen aan onze troepen en hun lei
ding. x
schud uit de laatste begrippen van be
haaglijkheid en gemakkelijkheid. Het
Duitsche volk wil van dit uur af
aan nog slechts vechten en werken
voor de overwinning. In Londen hoont
men. dat wij geen reserves meer ter
beschikking zouden hebben. De strijd
om ons bestaan nadert zijn dramatisch
hoogippunt. i
Het is niet alleen eep strijd om de
vrijheid en veiligheid van de Duitsche
natie, doch ook een geweldig conflict
om het toekomstige iot van Europa, ia
van het tehee Ie beschaafds- avondland.
Wanneer de vijand meent, ons door
eenige slagen te kunnen ontmoedigen,
dan vergist* liij sich sterk. Deze slagen
waren en zijn voor ons slechts een
alarm-signaal tot den totalen oorlog.
Party en staat zullen in de voorberei
ding van den totalen oorlog voorbeeldig
voorop staan. Er zijn maatregelen geno.
men *2n in de komende dagen zullen er
nog meer tot stand komen, om de
totale oorlogvoering organiseeren en
prartisch uit te voeren.
Nadat de minister de proclamatie van
den Führer aan het Duitsche volk had
voorgelezen, vervolgde hij: deze pro
clamatie behelst alles w&t wij op dit uur
moeten weten, en de bevelen, waarop
het Duitsche volk met ongeduld ge
wacht heeft. Hier vinden wij de paro
len van den strijd en van een wilde
vastberadenheid, die pnze harten ver
heffen. Wij gelooven in de'-overwin
ning. omdat de Duitsche nalie ditmaal
weet. waar het om gaaf. Wij zijn beslo
ten hard te blijven en verbeten te wer.
ken. totdat de overwinning in onze
handen is. Wij gelooven in de overwin
ning, omdat wij den Führer hebben
Wanneer wij thans naar hem opzien
dan zien wij juist in hem de veilige ga
rantie van de komende eindoverwin
ning. Wij weten heel nauwkeurig, dat
het were ld beslissende conflict van
dezer ooriog gaat" tusschen het natio
naal-socialistische rijk en de bolsjewis
tische Sovjet.Unie.
Tegen het einde van zyn rede zeide
dr. Göbbels: In dit dramatisch uur van
onzen reusachtigen strijd tegen onze
oude vijanden willen wij slechts de eene
bede tot dep Almachtige richten, ons
den Führer gezond en vol kracht en be
sluitvaardigheid te behouden. Wij we
ten. dat wij dan alle gev|ren te boven
zullen komen en tenslotte overwinning
en yrede zullen verkrijgen Zoo roep ik
dan den Führer uit naam van het ge
heel. Duitsche volk voor den zwaar -
sten stryd om onze vrjjheid naar bui
ten, ons oude parool toe als bevestiging
van onzr bereidwilligheid, die tot alles
in staat is: „Führer beveel, wij volgen.".
Zoowel tijdens ala aan het eind van
de rede van den minister weerklonk
eindelooze bijval.
Rijksmaarschalk Goring heeft in
24jn reu», voering verklaard, dat deze
reue e^n appei wil zijn, uat gerient
wuidt tot aue kamèfauen u^r weer-
maent, waar die op cut o ublik ook
staan, om aen aag inQac....g te zijn,
waarop net iut net Duiuscne ryk van
den g.ond af heen gew.jZ.gu. Mn-
iioenen% onder u, zoo vergaarde de
rijksmaatacnalK, naooen toentertijd
ai de eilenae te drag.n, die op het
iXntsche voik oru^te en in de eer
ste plaat* op .de werkende lagen van
ons- voik. Het was een tijd, toen de
Duitse her zyn hooid moest la».en zin
gen van scnaamte over hetgeen in de
Wanneer de vijand zich beroept op
militaire successen in dezen winter dan
kunnen wij daarop slechts antwoorden,
dat juist die ons hebben wakker ge.
.iaa.ste nvtivig jaar pi den wereld-
Een alarm-signaal ooriog z*ch had afgespeeld.
Ook de kleine k.jhsweer was toen
slechts een soort parlemenlaire po
litiewacht. Geen mensch dacht er aan
naar buiten op eenigerlei wijze eens
de mogelijkheid te bezitten op te
treden tegen vijandelijke aanvallen.
Deze Rijksweer is hervordtó tot een
geweldig volksleger. Diè lf>n slechts
worden opgebouwd op den breeden
grondslag van de nieuwe volksge
meenschap.
De afgeloopen tien jaren hebben
getoond, welke kracht huist in onze
wereldopvatting, aldus Göring, en
welke zegeningen zij vermag te
schenken.
De rijksmaarschalk zette vervol
gens'uiteen, dat het niet zijn taak is
een opsomming te geven van alle ge
beurtenissen dezer tien jaren. Hij ver
zocht de aanwezigen in gedachten den
weg zelf langs te gaan om te kunnen
inzien welk een herculische arbeid
de Führer heeft 'verricht om uit het
toenmalige Duitsche volk verscheur
de partijen, confessies, standen en
klassen, die elkander wederkeerig
liaatten en bestreden, die in btiilen-
landsch politiek opzicht machteloos
waren, een staalharde natie te laten
worden.
De rijksmaarschalk wierp de vraag
op hoe het mogelijk was, dat tien
jaren voldoende waren om zoo'n prin-
cipieele wijziging te voltrekken. De
voorwaarden daartoe ziet hij in twee
feiten: een in den grond hoogst fat
soenlijk, braaf en dapper volk <en
een leider, die de groote Duitscher der
historie is. Deze feiten, zoo zeide hij,
gelden in het bijzonder voor de
weermacht en hier weer zeer in het
bijzonder voor de leiders.
De rijksmaarschalk ging toen in op
de buitenlandsehe politieke gevechten
van de afgeloopen tien jaren. In de
tien jaren van den opbouw, zoo zeide
hij, begon ook tegelijkertijd weer de
strijd van buitenaf, telkens, wanneer
het Duitsche rijk, begunstigd door een
sterke leiding, sterk werd en tot een
heid kwam. stuitte het steeds op de
zelfde» tegenstanders. In een dwaze
kortzichtigheid zagen de volken van
Europa niet, dat Europa slechts kan
bestaan wanneer het een sterk Duitsch
land tot hart heeft. Dezelfde tegen
standers, die in het volk -waren over
wonnen, traden thans in andere for
matie van buitenaf weef tegen ons
aan: de plutocratieën, d.w.z. het
systeem der uitbuiting van het ar
beidende volk en het bolsjewisme,
d.w.z. het kapot slaan van het volk en
zijn knechting in ellende. En beide
leidde en vereenigde de Jood. Ieder
van u. kameraden, moet inzien:
dezen strijd hebben wij ten slotte een
strijd der wereldopvatting* en der
rassen te zien. Laten wij niet ver
geten. zoo ging de de rijksmaarschalk
o.m. voort, dat er onder onze tegen
standers ook een is die door zijn
wereldopvatting tot eenheid gekomen
is en v'dhn heeft gekregen. Weest
er van overtuigd: d;t Rusland zou al
lang onder de slagen ineengestort zijn,
wanneer met door de brutale stem
peling der bolsjewistische wereldop
vatting deze weerstand gegeven was.
De strijd 'tegen het bolsjewisme.
De rijksmaarschalk wees er op, dat
de eenige tegenstander, met wien een
conflict^ indertijd in het binnenland
ontstaan moest, eveneens het com
munisme was. Het lot van Duitsch
land, zoo zeide hij. was er van af
hankelijk welke dezer beide wereld
opvattingen. die der vernieling of
die van den opbouw, zou zegevieren.
Vandaag tien jaar geleden besliste
toep het lot van het Duitsche volk
doordat op onze groote steden de ba
nier, van den opgang, van de over
winning en het geloof aan de toe
komst, het hakenkruis, geheschen
werd en niet hamer en sikkel. Thans
gaat het om hetze'lfde naar buiten,
alleen wordt de strijd thans in andere
vormen gevoerd.
Ik wil piet zeggen, dat hij thans
zwaarder is. De strijd was t#oen ook
oneindig moeilijk, zij het ook op een
kleiner platform. Maar hij eischte van
de strijders dezelfde 'innerlijke hard
heid^ en het vurige geloof. Daaruit
vloeit voort, hoe belangrijk het is, dat
de Duitsche weermacht een eensge
zind hecht gesmeed blok van na
tionaal-socialistische wereldopvatting
vormt. Dan zullei> wij ook de hard-
sten zij.n Dan zal evanais in het bin
nenland. ook hier eens het zegevie
rende hakenkruis geheschen worden
boven het tceken der knechting. En
dat is immers in laatste instantie de
meest innerljjker beteekenis van de
zen strijd.
Toen onze tegenstanders g sloofden
zelf sterk genoeg te zijn en flbitasti-
sche verwachtingen voedden te\ aan
zien van nieuwe revoluties in Durtsch-
land, begon defe meest beslissende
aller oorlogen. Ik behoef niet te her
inneren aan de geweldige slagen, aan
de unieke overwinningen in Polen,
Noorwegen. België, Frankrijk, op den
Balkan, op zee en onder zee. Het
Duitsche volk begon te gelooven, dat
de overwinningen vanzelf spraken.
Het lot echter schenkt zoo gemakke
lijk niets en vooral niet het groote.
Toen geloofden wij dat de oorlog spoe
dig ten einde kon zijn. Het was zeer
moeilijk en daartoe was heel de
hardheid van den vorrgon winter, noo
dig om in te zien. dat de eeime oor
log der Sovjets tegen Finland wel
licht de handigste en grootste camou
flage in de wereldgeschferenis is ge-
f?est. Terwijl de Rus eenige legers in
Finland liet strijden, had hij allang ge-
dürende vijftien jaren de meest ge
weldige bewapening opgebouwd F*die
ooit een volk te voorschijn heeft'ge
bracht.
Europa en Rusland.
Wat is voor Rusland Europa eigen-
.ijk? Wanneer men het geweldige rijk
op den aardbol ziet en Europa daar-
med vergelijkt, moet men de vraag
stellen of wij ons terecht een wereld
deel noemen. Deze vrfag heeft een
Russisch officier, die in ze«r nauw
contact stond met S'alm, duidelijk be
ent woord: Europa is op zijn bes^ een
groote Russische provincie, een con
glomeraat van tallooze staten, di£
elkander onderling bcoorloogen. Het
waren de Duitschers, die onS tot dus
verre den toegang naar Europa otrtzegd
hfbben. Al het pndere beteekent voor
ons niets. Wanneer wij Duitschland
overwtnne, bezitten wij Europa*'.
Of nu.* zoo ging de rijksmaarschalk
verder ,in dit Europa bond-genooten en
vrienden of neutrale of ons vijapdig
gezinde staten zijn, steeds meer moe
ten zij inzien, en zy weten het ook,
vetmeer dit Duitschland ineen zou
storten, de Russen niet uit innerlijke
hoogachting voor de Zweedflche of
Zwitsersche of welke andere neutra
liteit ook, zouden bltfven staan. Het
bolsjewisme zou Qp hetzelfde oogen
blik tot tien laaUten $pit door geheel
Europa geraasd zijp,.- Later zullen zy
eens uitspreken, wat zij tha*i6 inwen
dig weten: Europa ia voor hetvjjvoisje-
wisme een springplank en vöor Rus-
iand een aanhangsel. Maar deze beide
zaken eerst sdan, wanneer er geen
Duitsch volk en geen Duitsche weer
macht meer is. Zoolang die bestaan is
Europa voor het bpisjewisme het groot
ste gevaar,- de rots waarop de bloed
golf zal breken.
De heer- Molotof heeft eens bij" ons
laten doorschemeren, dat toch met
Duitschland verder een zew* goede
overeenstemming mogelijk isWanneer
wij de oogen zouden sluiten oii een
tweeden aanval op Finland. Dat Zou de
definitieve vbrme'.iging van Finland
hebben beteekend. Bovendien zou de
Rus uiteraard "terstond doorgetrokken
zijn naar de Zweedsche ectsgebieden
en zich hebbn meester gemaakt van de
ijsvrije havens, die hij van ouderher
heeft gezocht. Aa>n den anderen kant
'wilde hij Roemenië tot zijn invloeds
sfeer verklaren. Hij wilde de Roemeen-
sche, olievelden in zijn zak steken en
van Roemenië via Bulgarije den Bal
kan doordringen, als bevrijder van alfle
slaven. Hij verschijnt onder he\t mas
ker. dat hij voor de gelegenheid hoodig
acht. Nu eens als p^nslavist, dai weer
aJs bolsjewiek. Zoo moest gelaidelijk,
aan den rechter en aan den HpkfcvleifE
gel het opdringen beginnen. Wanneer
hij eenmaal op de flanken en in den
rug van Duitschlipid stond, stond hij
ook in den rug van Europa.
De beslissing van 22 Juni.
En thans, kameraden, veldmaarschalk
of recruut, verzoek ik u te overleggen
in welke situatie onze Führer wae,
toen hij in zijn politiek genie volko
men duidelijk het doodelyke gevaar
moest inzien. Onze Führer stond voor
het zwaarste besluit van zijn leven,
maar ook voor het historisch meest
beteckenisvolie besluit. Het is hem niet
gemakkelijk gevallen het Duitsche volk
dezen strijd in :e leiden.\Hij metxzijn
verz'.enden blik. zijn poli-wek en stra
tegisch genie. wist. dat dit\le zwaarste
van alle gevechten zou zijn. Er'werd
door hem een besiuit genomen, omtrent
bestaan of ondergang van het avond
land. Men heeft in de geschiedenis
men gen slag en veie gevechten be
schouwd als beslissend voor het avond
land. Men zal eenmaal in de geschie
denis moeten constateeren dat er
slechts één besluit is geweest dat wer
kelijk -beslissend was voor het avond
land. Da'.-w as het besiuit om zich in der
weg te stellen aan de bolsjewistische
bloedgölf, en «ter slotte datgene te ver
nietigen, wat ze fs \Toeger of'later bij
ons tot vermenging moest worden. Op
22 Juni 1941 werd het geweldigste his
torisch meest bi teekenisvolle maar
ook stoutmoedigste en bewonderens
waardigste besluft. door een sterken
mar. genomen^
Nadat de r. ksmgarscha'k op indrin
gende wijze de geweldige moeilijkhe
den had' aangetoond, waarmede de
Duitsche weermacht bij haar zegevie-
opmarah te tyampen ha-d. ging
bij in op de reacties van den vorigen
winter in den' Oostelijken veldtocht.
Idet lot, zoo zeide hij, stelde dit van
ovérw innig naar overwinning sneEen-
de volk op de proef Niet de vajand. de
elementen verhieven zich. De ijzige
R&ssische winter brak met ondenk
bare kracht door Maar bovenal wa6
het weer de Führer, die ondanks alle
zwakkelingen met zijn kracht het
Oostelijk front in stand gehouden heeft
er. uil deze krach: en zijd genie trad
met de opstijg-er.de zonnedagen de
Duitsche weermacht aan voor nieuwe
geweldige stormloopen en wierp op
nieuw den tegenstander in veldslag na
veldslag onderstboven. Geen metvsch
had het mogelijk geacht, dat aa dezen
winter zoo n offensief zou volgen. Het
is d:ep. diep doorgestooten in cLe ruimte
en hen ft den tegenstander onvervang
bare hulpbronnen zijner bewapening
definitief ontnomen.
Toen kwam de dag, waarop voor de
eerste ma$il Duitsche tankgrenadiers
en pioniers doorstieten in den burcht
van Stalingrad en zich aan de Ifolga,
den noodiotsstroom van fVisiand,
vastklampten.
De tweede winterslag.
En toen begon de tweede Russische
winter. De elementen maakten hem
weliswaar nietjeven hard als de eer
ste, maar daarvobr kwam in de plaats
dat een ontzaggelijke bocht overspan
nen moest worden en dat daarmede de
laatste man noodig was om te behou
den. Al was deze winter ook qiet zoo
streng als verleden jaar, hi_f was toch
nog ijzig genoeg, om alles, wat vroeger,
in het voorjaar, in den zomer en in
den herfst een hinderpaal voor den te
genstander beteekende, de rivieren,
meren en moerassen, in zijn ijzigen
ban te slaan. Nu stonden de compag
nieën niet meer achter een gewei
natuurhmdernis. .maar thans kond!
nog slechts hun moed en hun wa
de hinderpaal voor den tegenstander
zijn. En deze tegenstander is hard. Hy
is in zijn leiding barbaars hard. De uit
voering zijner bevelen wordt aldus ge-
eischt, dat n iet-uitvoering gelijkge
steld kan worden met den dood. Voor
het Russische volk, dat sedert 20 jaren
aan slaag gewend is, dat kreunt onder
den zwaren vuist van zijn tyran, was
dat niets nieuws.
Maar, zoo ging de rijksmaarschalk
voort, ook de Duitsche soldaten zyn
hard geworden. Zij zagen in, dat in
het Oosten alleen de wet der hard
heid geldigheid heeft. De Rus wist
duidelijk, dat hij. wat er ook mocht
komen, zijn bewapening niet meer
in stand kon houden. Want in den
grootsten omvang waren hem daar
voor fundamenteele voorwaarden,
steenkool en ijzer, ontnorrien. Hy
moest dus, wanneer hy den strijd
wilde voortzetten, een poging doen
om zijn steenkool- en yzergebied
terug te halen.
Thans zien wij hoe hij laatste, zij het
reusachtige inspanningen in het werk
stelt, nieuwe divisies worden opgesteld
of aangevuld. Maar het zijn geen nieuwe
lichtingen, die juichend naar de vanen
snellen, neen' moede grijsaards, 16-
jarige jongens worden geschaard in de
voorste gevechtsbataihons en acljter
hen worden de machinegeweren der
commissarissen verdrie- en verviervou
digd. Zoo wordt de Russische soldaat i
den dodd ingedreven. Wat kan het
Stalin schelen, wanneer hij hecatomben
dooden hepft geèischt.
W|j hebben thans een waar beeld der
Russische verliezen, dat tezynertyd be
kend gemaakt aal worden. Maar hef
was ook een geweldig menac-henmaie-
riaal. dat hü ter b^ hikking had (:y
heeft het uiterste eruit gehaald. Zünj
tanks zün slechter geworden, maar ,»y
waren er. Hy laat zijn volk geen rust.
En met dese geweldige massa's maakte
hy hier ^n daar bressen. Maar de
Duitsche strijder kan stand houden en
houdt stand.
In dit verband wijdde de rijksmaar
schalk woorden aan de dappere Finnen
en de andere wapenbroeders en bond-
genooten, die vaak verder van het va
derland verwijderd in een ongewoon j
klimaat strijden. De Rus ^heeft, zoo
herhaalde de maarschalk, het laats'.e
bijeengegaard om ons aan te vallen Ik
ben er echter van overtuigd, dat dit ook
de laatste inspanning is, die .hier slechts
er uitgeperst kon worden, juist omdat
deze hardheid reeds geen hardheid
meer is. maar barbarisme, omdat d? Rus
in het geheel geen eerbied jneer
voor het menschelijke levetf
Ondanks deze tot het uiterste bru-
tale leiding hebben wij hen tot dus-
verrq verslagen en -zullen wij Hun
ook weer verslaan. Het komt er op
aan hun plan, zich in het bezit te
stellen van de grondstoffengebieden
te verijdelen en hen terug te slaan.
En dat geschiedt over de geheele
linie. Wel is thans de hardheid van fa
den strijd tot het reusachtige toege
nomen. Aan de Wolga strijdt en
bloedt, maar zegeviert Duitschland.
Stalingrad.
Boven heel dezen reusachtigen strijd 1
steekt Stalingrad uit. Het zal eenmaal
de grootste heroïsche strijd zijn, die zich
ooit heeft afgespeeld in onze geschie- 1
denis. Wat daar thans door onze grena-
diers, pion ers, artilleristen en wie er I
verder in da. stad is, van^den generaal j
tot den 'laatsten man gepresteerd wordt, j
is uhiek.
Voortgaande wees de rijksmaarschalk
er op. dat Engeland thans het geweldig
ste verraad pleegt jegens het geheele lot
van het avondland.
Vervolgens keerde de rijksmaar
schalk zich met een beroep tot de jonge
soldaten van de Duitsche weermacht
om des te trotse her en vreugdevoller
vervuld te zijn van het bewustzijn te
behooren tot een volk en een weer
macht. die thans de groote. geweldige
garant vormen, dat Duitschland en
Europa Jcunnen bestaan. Dfiitschland,
zoo riep hij uit, is de waarborger van
het Europeesche lot geworden, var. zijn
vrijheid, zijn cultuur en zijn leven. Ikit
is de hoogere zin van dit offer. En d t
offer is iets. dat van ieder uwer c'k
oogenblik en overal eveneens geëi*' ht
kan worden
De zin van deze oifervaardigheid
moet ieder duidelijk worden door het
voorbeeld van de strijders in Stalin
grad. Wanneer zij zich niet opgeofferd
hadden, zouden de Russen waarschipi-
lijk hun doel hebben bereikt. Thans
eehter komt de vijand te laat. De Duit
sche weerstand is georganiseerd De
Duitsche linies zijn gevestigd, zoo ver
klaarde de rijksmaarschalk, maar zij
konden slechts gevestigd worden
doordat daarbuiten in glit ruineveld
van deze stad helden streden en nog
strijden.
Dp rijksmaarschalk vergeleek
volgens de worstelingn bij Staling! «i
met den sla^f in de Thermopylae O k
toen was een bestorming uit he; A; a-
tische Oosien gestrand op heldhaftige
tegenstand er. plichtbewuste of! :-
vaardigheid. Deze strijd heeft !h: s
na du zer.den jaren nog geldigheid b.s
voorbeeld van hoogste soldatendom v
den zin van de inscriptie: war.de.a r,
komt gij naar Sparta, meldt dan. da*,
gij ons bier hebt zien liggen, zooa'-s -ie
wet het beval. Zoo za! ook eenmaal
gezegd worden: komt gij naar Duitsch
land, meldt dan dat gij ons in Sla! -
grad hebt zien liggen, zooals d? wet j
beval, d wz.: de wet der veiligh-d
van ons volk. Deze wet drage ieder .n j
zijn hart, n.l. de wet voor Duitschkv-i
te sterven, wanneer het leven \aa I
Duitschland dezen eisch stelt.
De rijksmaarschalk zeider verder,
dat het heldhaftige optreden r.et
alleen de plicht van der. so'daa'.,
maar van het geheele Duitsche volk j
is. Het Duitsche volk zal het aan-N
vaarden en begrijpen, zooals het i
begrepen moet worden. De zir. vuil
den rijd van ihans. aldus
rijksmaarschalk, is slechts overwin
ning of vernietiging. Het is"waan-4
zin te gelooven, dat men eer of j
ander argument zou kunren a - 1
gaan. Dat kan men doen met eëflj
gent'eman, maar met met een bvjls- i
jewiek.
De rijkssmaarschalk riep de solde
op in uren van bedrukking steeds
naar den Führer te blikken en aan h m
të denken. Laat hem. zoo zeide hij. r et
verheffipg van stem, steeds voer u
verschijnen als, Ochtend, groot voor*!
beeld: dëzé man. die geen rust heeft,j
op wien in laatste instantie alle zorgen
instormen. Die alles als laatste n 2»
moet dragen en beslissen. Er is logic* j
in de wereldgèschiedenis. Wanneer d« j
Voorziening* id het Duitsche volk een j
man van deze groottb heeft gezonden^
wien het gelukt is OT1s oaze
gere onmacht omhoog te leiden, en
maken tot de sterkste natie ter wereldj,
dan zjjn dat waarborgen, die or.s hef
recht geven aan de overwinning *j
gelooven. De situatie kan nooit zoo erf*
bij ons worden, dat wij niet de kracht
zouden hebben haar meester te worden.
Wanneer d? weermacht zich kris'o j".
seert als de incarnatie van den hora-,
sten w?l en wanneer thuis mar ej
vrouw zonder aanzien vap leeft.;®}
denzelfden vastberaden wil nebbe:
hun hardheid i* dezen stryd te
wijzen, dan hebben wij de over* ni
ning volledig verdiend. J
In het verdere verloop van 'ij®
rede zeide de maarschalk. -:af;
menigeen we'licht denkt, waarop
de vijandelijke luchtaanvallen
Duitche woonplaatsen niet gewro
ken worden. Het zwaartepunt va
hot Duitsche luchtwapen. zoo ver
klaarde hy in dit verband. 1
het Zuiden, Oosten en Noordeflj
Maar deze strijd in het Oosten
naar zijn heiligste overtuiging, ee
een einde vinden, waarop de ^aa
