Rede van Minister Göbbels mi AtHTMIlUARD rh. l SS' I uk BINNENLAND Terug van het front. Duizenden flinke Nederlanders strijden reeds in bet Oosten M0LESTVERZEKER1NGEN Halfjaarlijksche Schaderegeling! De stem der S.S. Strijd in het Oosten °P erbeidsl «chool vormd «ultaat cursist* Wil Feuilleton DE SLAPENDE BOEDDHA Vcrvolg can pag. 1). Ik heb reeds, «Mus vervolgde dr Oöbtoeto, openlijk verklaard, dat de voor den oorlog beslissende taak van het oofenbiik hierin bestaat, dat wij den Führer door de meest ingrijpende maatregelen in het binnenland een operatieve reserve ter beschikking stellen, die het hem mojUjk maakt, in het komende voorjaar en in den zomer het offensief te hervatten en te trachten, het bolsjewisme der Sov jet-Unie den beeliasenden slag toe te brengen. Wij moesten in het Oosten weer offensief wonden. Wy moeten daartoe de noodige krachten, die in het land nog rijkelijk voorhanden rijn, mobiliseereii. De tijd dringt, spoed is geboden. De offers, die de individuecle burger daarbij moet brengen, zijn vaak groot, maar zy beteekenen maar weinig in vergelij king met de offers, die hij zou moe ten brengen wanneer hij deze offers weigerde en daardoor het grootste nationale ongeluk over ons volk zou oproepen. De chirurg snydt niet om te dooden, maar om het leven van den patiënt te redden. Met nadruv- verklaarde de minis tère, dat de offors rechtvaardig ver deeld moeten worden. Het land moet In zijn geheel ordelijk en intact blij ven, niets mag zijn beeld van oorlog- voetend land vertroebelen. Na den oorlog willen wy gaarne weer hande len naar het beginsel: leven en laten leven. Gedurende den oorlog geldt echter het principe: strijden en la ten strijden. Men voere hiertegen niet aan, dat het behouden van een lieflijk en vreedzaam voorkomen het buiten land imponeert. Het buitenland wout slechts geïmponeerd door een Duit- sche overwinning. Wanneer wij heb ben overwonnen, zal ieder onze vriend willen zijn. Zouden wij echter eens het onderspit delven, dan zou den wjj onze vrienden op de vingers van een hand kunnen aftellen. Wij willen liever een paar jaar verstelde kleeren dragen, dan dat wij een toe stand oproepen, waarin ons volk een paar eeuwen^ in lompen zou moeten loopen. De minister legde er den nadruk op, dat de regeenng anderzijds alles doet om in dezen moeilijken üjd de noodig ontspanningsmogelijkheden voor het werkende volk te: behouden. Schouwburgen, bioscooptheaters, con certzalen blyveti onverminderd open. Wij hebben, aldus vervolgde de mi nister, in het geheel niet de bedoe ling, over ons volk een grijze winter- stemming te -doen dalen. Wat het volk dient, wat zijn gevechts- en werkkracht in stand houdt, staalt en doet groeien, is goed. en belangrijk voor den oorlog. Wat 'daarmede in strijd is, moet worden .afgeschaft. Dr Göbbels sprak in dit -verband ook over eenige practiscbe maatregelen van den totalen oorlog. die' reeds ge troffen zijn?" Het vhaagstuk waarom het gaat, is het vrijmaken van sol dalen vctt het front-en van arbeiders arbeidsters^ voor de wapenindustrie, i^deze beide doelen mheten 'alle flere behoeften ondergeschikt ge hakt worden. Dat móet niet een de finitieve stnbiliseering van onzen evensstandaarH zijn. maar slechts een pliddel tot het bereiken van het doel, de totale overwinning. Hierbij* sprak de minister de overtuiging uit det de .Duitsche vrouw vastbesloten is de plaats, welke de man. die naar het front gaat. vrijmaakt, zoo spoedig mo gelijk volledig in to nemen. In zeer korten tijd hopen wij daardoor legers van werkkrachten vrij te maken, die op haar beurt wederom legers van strijdende frontsoldaten beschikbaar zullen maken. Met verachting, aldus spr., wysr ik bet Verwijlt, ons door ooze vijanden gemaakt van de hand. dat dit een na bootsing van het bolsjewisme zou zijn- Wij willen het bolsjewisme niet na bootsen, wy willen het overwinnen en wel met middelen en methoden, die tegen bet bolsjewisme zyn opgewas sen. De Duitsche vrouw weet, dat deze oorlog, welke onse mannen voeren, een oorlog ter bescherming barer kinderen k. Niemand mag den crost van den tijd miskennen omdat de vijand zoo ver van onze grenzen verwijderd is. Er bestaat desondanks een nationaal gevaar «en dat moeten wjj verijdelen. Inmiddels voltrekken zich groot- eeheepsche fusies in het elgemeene bedrijfsleven die voor den oorlog niet onontbeerlijk zijn. Bt weet, dot groote deelen van ons volk daarbij zware offers moeten brengen. Na den oorlog zuHen wy schooner dan ooit opbou wen. Alleen ais wij voldoende soldaten en wapens hebben, kunnen wy ons met aBe middelen te weer stellen tegen de bedreiging uit het Oosten en een door de Angelsakrieche mogendheden ge provoceerde bedreiging uit het Westen het Zuid-Oosten. Ik ontken- niet, dat ook roet het oog de uitvoering van de zoo juist ge schetste maatregelen, ons oog weken vol zong te wachetn staan. Het ver heugt mij, da* ik dit programme der overwinning mag voordragen aam een Durtzch volk dat deze maatregelen niet alleen bereidwillig draegit, maar se zelfs eiocht. Ik jpreek mijn diepe overtuiging uit dat het Duitsche volk door dien tragi- scfagn slag van bet lot te Stalingrad- mocrljjk ten diepkte gelouterd is. Het heeft den oorlog in zijn hord en meedoogenloos gelaat gekeken. Het weet thans de gruwelijke waarheid en is vastbesloten met den Führer door dik en dun te gaan. Aan onzen kant staan trouwe en betrouwbare boodgeroxrtem. Het Italiaansche voik zal met ons ondier leiding van zijn grooter. duce zonder afdwalen den weg naar de overwinning voortzetten. In Oost-Azië brengt het dappere Ja- psnsche volk de Angelsaksische oor- phine slag na slag toe. Drie mogendheden en wereldmachten den strijd tegen de plutocra tie tyrannic en de. bolsjewistische _mg. De vijanc zal, ons aanstaanden zoroèr weer in oude offensieve kracht leeren kennen. Het Duitsejie volk is vastbe sloten den Führer daarvoor met in spanning van a-I zym energie de noodige mogely-kheid te verschaffen. De Engelsche en Amerikaansche pens heeft ziek uitvoerig met de hou ding van het Duitsche volk in de hui dige crisis bezig gehouden. De Epgel- schen kennen het Duitsche volk naar zij beweren veel beter dan wij.Zy geven ons schijnheiligen raad om- •rent hetgeen wij te doen en te laten lebben steeds in.de onjuiste opvat ting, dat het Duitsche volk van thans gelijkt op het Duitsche volk van No vember 1918. Het tegenbewijs wondt door het strijdende en wekkende Duitsche volk dagelijks opnieuw ge leverd. Tien vragen. 'aanvaarding van aak de «raarste per soon! ijkt latten te volgen?" Een veel vuldig, vele malen herhaald „ja" was het antwoord der menigte. Se. De Engelschen beweren, dat het Duitsche volk den strijd moe is. Ik vraag u: „zyt f(J bereid met den Führer ala phalanx van ow vaderland achter de strijdende weermacht staande .dezen atryd met wilde vastberadenheid en sender afdwalen voort to zetten door alle lotsbeschikkingen heen tot de over winning In onze handen ia?" Een stormachtig en langdurig ja-geroep was het antwoord. 4e. De Engelschen beweren, dat het Duitsche volk gpen lust meer heeft zich te onderwerpen aan den hand over hand toenemendenen oorlogsarbeld, dien de regeering eischt. Ik vraag u: „zyt gi) en is het Duitsche volk vast besloten. wanneer de Führer het be veelt, 10, 12 en zob noodig 14 en 16 uur per dag te werken en het ullerste te geven voor de overwinning?" Wederom antwoordde de mepigte met een don derend „ja." 6e. De Eygelschen beweren, dat het Duitsche volk zich ve'rzet tegen de totale oorlogsmaatregelen van de regee ring. Het wil niet den totalen oorlog, maar de capitulatie. Ik vraag u: „Wilt til den totalen oorlofWilt gij hem aoo noodig totaler en radicaler dan wij hem ona thans ook maar kunnen voorstel len?" De deelnemers aan de betooging antwoordden wederom met een geest driftig: „ja"; 6e. De Engelschen beweren, dat het Duitschevolk zijn vertrouwen in den Führer heeft verloren. Ik vraag u: „Is nw vertrouwen In den Führer thans greater, geloovlger en onwrikbaarder dan ooit? b uw bereidheid hem op al zjjn wegen te volgen en alles te doen, wat noodig Is om den oorlog tot een zegevierend einde te brengen volstrekt en onvoorwaardelijk?" De menigte betuigde haar Instemming met storm achtig heil geroep op den Führer en in spreekkoren: „Führer beveel, wij volgen". 7e. „Zijt gij bereid'van nn af aan uw geheele kracht te geven en het Oostfront de menschen en wapens ter beschikking te stellen, die het noodig beeft om het bolsjewisme den doode- Ujken slag toe te brengen?" Wederom weerklonk een onvoorwaardelijk „ja" De minister richtt in dót verband van vele duizenden stemmen. kot de voksgenooteti, die de vergilde ring bijwoonden tien vragen. Toen my, aldus spr., mijn toehoorders op myn eischen Van „30 Januari spon taan de verziering, gaven van hun instertkiiing, beweerde de Engelsohe pers, dat dit een propagandoivectoo-, long wan geweest en niet in overeen stemming met de ware stemming van heit Duitsche volk. Voor, mij zitjen thans Duitsche ge wenden va» het Oostelijke front, met afgezette armen en beenen met stuk geschoten ledematen, oorlogsbiinden, di. niet hun Roode-Kruiszusters zijn gekomen, mannen in den bloei hunner jaren die hun krukken voor zich heb ben staan. Tus.schen hen tel ik 50 dra gers van liet eiken-loof en het ridder kruis. Een schitterende delegatie van ons strijdende fron-t Achter hen verhef-: zich een blok vaé' béwapeniogsarbeiders en -Arbeid sters u.t de Ber'ijmsche panteerfaibnie- ken. Achter hen weer zitten mannén uit de partij-organisatie, soldaten, art sen-, geleerden, kunstenaars, ingenieurs en, aihchi-teoten. onderwijzers, ambtena ren en bedienden, een trotsche verte genwoordiging van ons geestelijke leven. Rondom in het geheele Sport paleis zie ik verdeeld duizenden Duit sche vrouwen. De jeugd is hiier ver tegenwoordigd en de grijze ouderdom. Geen stand, geen beroep en geen levensjaar is bij de uitnoodiigimgen over het hoofd gezien. Ik kan dus met het volste recht zeggen: Wat hier vopr mij zit b een vertegenwoordigend deel van het geheele Duitsche volk, aan het front en In het vaderland. Is dat juist» Ja o* neen? (Donderend ja-geroep antwoordde den minister). Gü dus vertegenwoordigt in dót oogen- blik de natie. En tot u zou ik tien vra gen willen richten, die gy mot het Duitsche voik ten aanhoore van de ge heele wereld moet beantwoorden. Ie. De Engelschen beweren, dat het Duitsche volk het geloof in de over winning heeft verloren. Ik vraag u: „gelooft gj) met den Führer en met ons aan de uiteindeiyke, totale overwinning van het Duitsche volk?" Wederom 'antwoordde een daverend „Ja" van vele duizenden stemmen. 2e. Ik vraag U: Zijt gy vastbesloten den Führer in het bevechten Van de overwinning door dik en dan en met 8e. „Keurt gij bét goed, wanneer »oo n«odig de meest radicale maat EEN REIS DOOR HET WEST- DUITSCHE INDUSTRIEGEBIED. Het AJf.P, meldt: We hebben een* reis naar het front gemaakt Niet naar het eigenlijke militaire fréniii, waar beslat wordt over de vraag of Euro-pa, en daarmee ook ome kino, door de bolsjewistische tainks eed wordun v«r- morzeód, maar naar de streken, waar de weermacht, die StaMns horden moet tegenhouden, wordt geyoart. Er "zijn memschen, die iVeer.cn, dwt: h*et thuisfront nog 'bedamgrykerfis dan die lintie vwn Oostzee naar Zwarte Zee. De Engelsohe luchtvloot tracht de bur gerlijke bevolking mutrw te slaan. Zij wil den geest onqtehmiyinen en dp ar beidskracht verlammen. Haar propa gandiste® beweren ook, <M zij in staat zou zijn die fabrieken te vernielen, waar tanks en duikbooten, vliegtuigen en levensmiddelen, rubber en olie warden gemaakt. Niet in, de bunkers wordt die oorlog beslist, zoo zeggen zy,* maar in de fabrieken, nóet in het solda tenleger, maar in het ambeidersiiegier. Ails dat zoo is, dan zijn we niet alt-oen aan het front geweest, maar aan het belangrijkste deel van het front. Wamit we hebben enkele dier grootste enitna van wapenindustrie bezocht, n.l. het Westduitaohe industriegebied. We heb. ben daar geleefd te midden van de arbeiders en fabrieken. En daarna zijn we maar het Zuiden gegaan* en' we heb ben gesproken met den boer, met den dorpsdokter em,d!en pastoor. Het eerste deel vwn de réis maakten we m gezelschap, het ttoeede deel «Ween. We hebben gidsen gehad, maar we liadfien voile vrydeii om oneen eigen weg te gaan, rond te kijken en- te vnaigen en we hebben van die vrij heid ruim en goed gebruik gemaakt. We hebben rmmsohoots gelegenheid gehad ami het effect na te gaan van Rrchtmyoen en brandbommen op hui zen en fabrieken en op de geesteege- steldiheid van boer en stede brug, pa troon en arbeider. Onze eerste raetie raai veile tochten her en derwaarts was verbazing. Ver bazing over het feit, dat er na zoovele regelen genomen worden tegen een1 bcpntwoxJemeiniten zoo weinig vernield kleinen kring menschen, die-zich ont-J trekken, en oplichters, die midden tn de oorlog vrede spelen en" den" nood van het volk willen uithuiten voor zelfzuchtige doeleinden?" vyD averend gejuich), 9e. „Gut gij er mede accoord. dat, wie zich aan den oorlog vergrijpt kef hoofd verliest?" (Donderende bijval). He. „Wilt g|), dat, zooals hri rta-- tlonaal-s» -ialistische program hrt eischt juist in den oorlog gelijke plichten en gelijke rechten hggrsihen, dat het vaderland de xware lasten van den oorlog solidair op zijn schou ders neemt en dat zij voor hoog en lug en arm en rijk op gelijke Wijze verdeeld worden?" Het antwoord was eenheil-geroép, waaraan schier geen einde kwalti. 1 Beslissende voftfsstem. Ik heb u gevraagd, zoo ging de minister voort, en gij hebt uw ant woord gegeven. Door aw meud heeft zich dus hét standpunt van het Diiitsche volk gemanifesteerd. Gij hebt onzen vijanden toegeroepen, wat zij moeien weten, opdat zij zich niet overgeven aan illusies en vzi- sche voorstellingen. De, machtigste bondgenoot, die ei ter wereld be staat. hei volk zelf, staat achter ons te is vastbesloten met den Führer, het koste wat het koste en met aan vaarding van ook de zwaarste offers de overwinning strijdende te bevecfa- i. Wij leggen voor het front de ge lofte af en vrij leggen voor den Führer de gelofte af, dat wy het vaderland tot één blok vu willen aaneen willen smeden, waarop de Führer en zijn •trjjdendc soldaten onveorwurdeiyk en blindeliagz kannen vertrouwen. Met vurig hartrén koel hoofd willen vrij de oplossing der groote problemen van deze phase van den oorlog ter hand nemen. Wij betreden daarmede den weg naar de definitieve over winning. zy ligt gefundeerd In het ge loof aan den Führer. Hij verwacht van ons een prestatie, die alles, wat tot dusver bestaan heeft, ia den sthadaw steil De natie is tot alles bereid. De Führer heeft bevolen, wfj zullen hem volgen. Meldt U aan bij de Waffeu-SS, bet Lefioea of bet Wacbtbataljoa li Nederland was van die geweldige faibrróksccm- püexen Uren kan men rondrijden en wandelen door de straiten en over de febriekètetrreinen zo-nder cüut men ook mjaar een enkel fiabrtiekstge bouwt 'ziet, beschadigd is. Hoe is het mo- jpeHjlk. zoo vraagt men *ich af. dwt geen Emgobsahe of Amaril: aansche vlieger er in gestangd is bommen te welpen op fabriefcsjgebouweri, die zich vaak k Me nnet ere aaneenschc„keen en 'diie zoo dui delijk zuohtibaor zijn? We hebben bo ven op de stellages der hoogovens ge staan en op'de torens der mijnen, van waar we den wijden oimtrek konden overzien en óveral rookten de sohoor- sPteenen. en reden de tra^-nxvrtvvagens, In ce reusachtige fabriekiha-Uen, hon derden meters kq-g en breed, werkten de arbeiders orgeat oord. Var. lieel de wapenHr.idust.re van het Duitsche Rajik iSs cm zoo :e zeggen, geen aambeeld getroffen. De kolen worden gedolven, het ijizer gesmol'dn. het staal gegoten in de ruwe vormen en bewerkt tot wielen en drijfphirgen. kanonnen en tewiiks, de kxxwrvotieven s-aan -er in rijen ails het speelgoed met Sinter- kjiaa's in eer warendjds en niets ver stoort er dien gvregelden arbeid. De levensmiddelen fabrieken produceeren dag en nacht het voedsel der soldaten, vroohjk gezang klMnéot in de hal ben, waar meisjes en vrouwen de kiienne en groote pokken gereed maken voor ver zending. Leeft men hier in oonbogst-ijd. zoo vraagt men zich af? Aan het tempo is dat te merken en aar* den wrbeidölijdi, maar nnet aan de sterrenang. De stem ming is goed, de gdbs'kracht eer groo ter dan kleiner geworden. De houdirug van dien arbeider geiuigt van vertrou wen in de toekomst Huicwn aijin er getroffenwoonhui zen en kerken, een schouwburg, een batzamet. Ja, d<ie hebben de bommen werpers hier en daar weten te vinden. Het leed van de mensdien. die er het slachtoffer werden yen de terreur van Emgeksehen en Amerikanen, is groot. We kennen da<t uit onze ervaring uit eigen land. Maar als dit Leed iets heeft uitgewerkt, dein is het geen de pressie, wed verbittering en haat en verlanigea, het den vijand betaald te zakten- Een typeerend bewijs: er was daags na een zwure beproeving een inzameling van winterhulp. Men wrbde de getroffen wijk orvtzrien en ging daar niet ooMectteeren. ReewWaat? Een ftbge- meen protest van de bewoners. Waar om is menton* voorbijgegaan Mogen wij niet mee helipen zorgen voor onee kameJaden? Dan toch een collecte en i m gg een hoogere opbrentpt dan ooit te voren. Ja, men kas genist zoegen, dn* die terroristen .ijverige propagandisten zijn voor bet wMetaipwerk en de rood» bussen bélipcn vullen, Zy oiüder- mijnon de geestkracht der bevolking niet, maar versterken het saairiihoorig- heküsgcvoel en de offervaardigheid. In het Zéóden beeft men van de Juchkpirerten zpir.der gezneriot. De ver- bete rhbekl is sar mieschicft riet zoo groot, maar de vastberadenheid niet kleiner. Waar die boer en zi.im 'zoons zijn opgeroepen om ie strijden, daar neemt de vrouw zijn «rbeid over en met de oudere mannest en de kinde ren wordt het ongelooflijkste gepres teerd. Ze spreken niet veeL de men schen. van het land, maar als men het geluk heeft hum eigen landstaal te venstaam, dam hoort men uit hun zan gerig d'iaieof heteelfd* onverwoestbaar vertrouwen doarkMnken als m Wcs:- Duitseh'la*nid. Het diepergaan*die gospix k met dokter èn pastoor bevestigt, dot men ook daar slechts éen Verlangen kent: den oorlog winnen, den bolsje wiek van het lijf houder, en d*en En- gelschmain zijrn onraad aan de Euro- peesohe cultuur betaald te zotten. Dit is kont gezegd het resultaat van pen uitgebreid onderzoek: de.geos*:*- kroohit van het Duitsche volk is onge broken ën groeit onder den druk dor jongste krygservaringen, BEPERKING VAN LOGIES- GELEGENHEID. Met ingang van 18 Februari is het verboden om gedurende langer dan tien nachten in één kalendermaand en ge durende meer dan acht nachten achter een In een tydvak van twee opeenvol gende kalendermaanden verbiyf te ge sleten in hotels, logementen of herber gen. Op overtréding van dit verbod staat een straf van maximum 4000. Het verbod is niet vantoepassing voor dengene, die de leiding heeft van den dagelijkschep gang van zaken in de onderneming, evenmin voor het gezin van vorenbedoelden persoon, het "In terne personeel en dengene, die op dit oogenblik zijn werkelijk verblijf heeft in de onderneming en dit sedert 1 Oc tober 1942 onafgebroken heeft gehad. De secretaris-generaal van Handel, Nijverheid en Scheepvaart kan per sonal of categorieën van personen aanwyzeh, voor wie het verbód niet van toepassing is. Zoo is bepaald, dat ook Rijksduitschers niet zullen vallen onder de verbodsbepalingen. Dit „besluit beperking logiesgele- gerheid no. 1", dat in de Staatscourant, is opgenomen, heeft vooral ter. doel te voorkomen, dat zij, die door bijzondere Onderlinge OORLOGSSCHADE Verffcertng Moot» chop pij voon beschadiging van gebouwen, Inboedel", inventarissen, vaar- a tuigen, enz. bedrijfsschade en huurderving, *bok voor binnenvaartuigen; persoonlijke ongevallen; geld, geIJswaarden en preciosa Meer dan 500.000 objecten Zijn reeds verzekerd voor ruim Voeg' daarbij ook Uw balans vraagt inlichtingen b'j Uw Aiiurantia bezorger I omstandigheden hun woonadres vrf.l willig verlaten, zoomede toeristen iÏJ hotels, enz. bezetten, zoodat óegeticr,! die voor ambtelijke en zakelijke doel.l einden op reis zijn, moeilijk of in. J geheel geen logies „voor korten of lan.l gen tyd in hotels, enz. kunmen verj krygen. Luistert op Zondag 21 Februari vang 11.30 tot'11.45 over den zender Hil-f versum 1, op golflengte 415 metel naar ,"de stem der SS. Onderwerp „SS en rassenhygiëne". REGELING VOOR SCHOOLTAND. VERZORGING. Ten einde óen geordende ont wikke-1 ling te bevorderen van de uit een oog*| punt van volksgezondheid zoo gewich»! tige school tand verzorging heef-t "dt| secretaris-generaal Vftn Sociale Zaken I een besluit uitgevaardigd, krachtensI hetwelk het voortaan verboden is aon-f der zijn vergunning diensten voor d«| terhandneming der jeugdtandverzorgingl op te richten. De secretaris-generaal zal,F met medewerking van den presidentI der Nederlandsche Tandartsenkamer 1 beslissen of op een aanvraag om ver-1 gunning gunstig kan worden besihiktI (SS-PK.). Het wordt nacht. Ver en spciokachtig beginnen de sterren in hooge. jagende lucht boven het moeras te glinsteren. FeWe windstootenjagen de sneeuw wervelend omhoog. Als naalden priemen ze in de gezichten van de mannen. De compagnies-commandant heeft den tegenaanval doen staken. Zwijgend en stil graven de mannen zich in en bevestigen hun stellingen. Enkele hon derden meter., naar voren geschoven heeft de onderschaarleider M. met twee mannen erf een machinegeweer de wacht oetrokken. M. is een zoon van de lage landen bij de zee, hard en onverzettelijk. Hij spreekt veel metN zijn manner) over de beteekenis van dezen oorlog. Steeds weer houdt hij zijn groep voor, dat het hoogste wat een soldaat kan presteeren. een buitengewone daad -is, een daad, waartoe hij zélf heeft beslotón. Dus niet het stipt opvolgen van een gegeven be vel, hoe belangrijk dit ook is, maar de uit eigen initiatief geboren prestatie. Maar als hem in dezen barren winter nacht het bevel over deze vooruitge schoven uitkijkpost wordt opgedragen, kan hij niet vermoeden, dat voor hém het uur van de groote daad is gekomen. Kleumend en koud, maar toch waak zaam en op hun hoede, liggen de man nen schijnbaar eenzaam en verloren in de eindelooze, witte woestijn. Gierend en huilend overstemt de sneeuwstorm elk ander geluid. Maar eindelijk, terwijl ver in het Oosten de grauw-grijze don kerte langzaam aan lichter wordt, vangt het scherpe oor van den onderofficier een vaag gedempt geluid op. En meteen ziet hij de aansluipende, wit gecamou fleerde bolsjewisten! Een, twee, drie groepen, die zich nog niet in gevechts formatie bevinden, duiken vlak voor zijn stelling op! Direct opent het ma chinegeweer het vuur. De verraste Sovjets gaan in dekking en vlak daarop sissen en fluiten hun kogels den drie mannen om de ooren. Steeds meer witte schimmen komen in een vreemd sukkeldrafje naar voren. Gedeeltelojk weten zij zelfs met hun mg's in de flak te komen ën naderen langzaam. Onophoudelijk en verbeten ratelt heil machinegeweer,Plots tfalt een vanl de drie mannen uit, gewond! De tweed«| moet hem terugbrengen, beslist onder* sehaarleider. M. en blijft als eenige mei| het machinegeweer achter. Na korten tij$ hoort hij, dat het panf-l serafweer-geschutf dat links van hen ml stelling gegaan was, plotseling het F vuren,staakt. Met schrik ziet M.. dat h'jj over te weipig munitie beschikt om op| den duur de'bolsjewisten in hun dek-1 king te houden. Maar hij vuurt, doodI en verderf zaaiend »door, tot de laatste| patroon den loop heeft verlaten Nu de steMiijng op-geven? Hij denktI er niet aam. Bliksemsmü bether.>k! d'at het pa«'-itaerafweerkamdh ook, dl zwijgt het d*am, toch nog over mtw, nel beschikkim^ moet. Met groote apru .gyn rent bij door de rukLe sneeuw', gcuil acht slaand, op het feHe virurf cisq del bolsjewisten op hem afvuren, naar de 'stoiüng. Onigedeerd bereikt hji bet geechux De bednemiffig iigt gewond of gdervrnd achter er. om het kanom. Met koorts- achdifje. verbeter, haast ja<igt M. gc nog aanwezige munitie, een twintigtal gramaten in de aanstormende bolsje wisten. Het aantal a«n-\"«<Hers wordt steeds kleiner, steeds meer botejewis-J ben blijven kn de vare oehitet>disoh««re-. ring als k^ine. goor-witte hoopjes1 iifl gen, slechts weinigen ontkomen <««1 doodelijk uiteemberstienden grasnattr s Dan wordt het donker vx>or zjjoJ oogen. Vaag hoort hij nog het f Mi iter,dl sissen van de mg=kogels (We over zijfl| stelflirig vliegen. De compagnie begint een teg«)öat.' verrassend dringt zy naar vona ij Maar de vijand moet zich teru^gedtik'H ken hebben. Geen bolsjewist is rrëcr^ te zien. De commandant v indt de ver laten mg-etellimg. Er ie geen patroon meO"! over. Reeds gedoe Ke'iqk cttctvtgewaaiktf sporen wijten derf weg naar onci^l .schaarkvder M. Zwaar gewond l»g< hll| bij het stuk geechut. Eea-st den volgenden morgen kool worden vastgeteld. .dat M. bijna pCj geheele bolsjewi«ti6ohe compagr^j heeft vernietigd. S.S. v«* J Dr C. RÖTHIG fun*tiy| tanent, •cnigln De de le ken, ran rap de] vyf d* «el De aa AmbacH 24 Aug met 52 waren 31 Aan waren cember Hier leerling Betrefl medeg een ove 9 banH amid, De leer mede, g>.m (Nadruk verboden). Nederlendaëhe Roman door - T. J. A. U CORDENS. 48) De troep marcheerde in een anel tempo, vrat wegens de geringe hitte mogetyk wae. Orde w*as er niet veel te b.ikemeti, en van veiligheidsmaatre gelen, die bij Europeesche troep en- •fdeeldngen gebruikeiyik zyn, viel niete *e bespeuren. Wel maakten wij tegen elkander de opmerking, dat de troep un twee verschillende afdeeüngen «heen te bestaan, waarvan de leden ach zooveel mogeldjik aaneensloten. Ctare platneus scheen met zym VTien- aen een afzonderlijke groep te vor men; de meeaten daarvan waren niet loo teel Ijk als hfj, maar hadden toch een sprekend Mongoolsch type. Dat zfjn Ghoerka's, lichtte Alfred "V buitengewone vechtersbazen. En inderdaad, ze ragen er krijgs haftig en stevig gebouwd uit De andere troep, die beduidend sterker in aantel was, bestond uit een mooier slag menschen: slanke gespierde kerels, die Jttij deden denk en aan een afdieeliow Mahratten, die Ik in Allahabad had zwn ererceeren. Na era tocht van ongeveer een haif uur bereikten we de oevers van de Ganges. Dit punt scheen voor den overtocht met zorg gekozen te zyn, de rivier was er noet zeer breed en er lagen booten klaar om alien z*oo snel mogelijk naar den anderen oever te brengen. Tofti we stapvoets de rotsige helliing naar den oever afreden, zagen we Akbar in heftig gesprek met den plat neus en een paar van zijn trawanten. Waar de ruzie om ging, want ruzie was het, viel voor ons niet uit te ma ken, maar ze hield op bii onze komst. We zetten ons op een steen aan den oever neer, terwijl een Hindoe onze paarden wegleidde en eenige oogetv- blikken later kwam Akbar rij ons. Het transport naar de overzijde was kttusschen al begonnen, en zoo orde loos als de marohroute was, zoo orde lijk ging de inscheping. Iedereen «heen precies te weten wot hij te doen had, en opmerkelijk was de han digheid, waarmee ze de paarden over brachten, die ie aan de andere zijde ran de booten, tegen den stroom be schut, lieten overzwemmen, terwijl zij ze losjes bij den teugel hielden. Geen der Hindoe's verzuimde tijdens den overtocht het hoofd te besprenkelen met het heilige wote- uit de rivier. Akbar leidde onze aandacht van dit interessante schouwspel af. He heb de heeren daarstraks een vreemde taal hooren spreken, begon hij. tenminste een taal, die in dót land zelden wondt gehoord. Ja, wij sprokenDuótsch, stemde Alfred toe, en het kwam mij voor, C gij die tooi meer gehoord hebt Dat is zoo. Gij hebt reeds be merkt, dat ik geen volbloed Indiër ben. Ik ben een Indiër Van moeders zijde, mijn vader was een Duitscher; ik behoef u daar geen geheim ven te ma ken. Spreekt gij Duiitsoh? vroeg ik. Neen,, maar de klanken, die ik in mijn jeugd meermolen heb géhoord, zijn mij bijgebleven. Maar waarom waart gij achterdochtig en trachtte gij op een slinksohe marnier mijn afkomst uit te vinden? Op deze directe vraag had Alfred gelukkig onmiddelil'ijik een antwoord künar. Wy zijn ndet achterdochtig, zei hij, maar gy vergeet dat wy ons in een toestand bevinden, waarvan wij niets begrijpen en dat wij allies beproeven om «tear wat licht in te brengen. Gij hebt toch mijn woordi, dat u geen leed zat geschieden, hernam Akbar. Of zijt gü vergeten, dat ik het was, die u uit den trein heb* laten gaan? Dat weet ik, antwoordde ik, en daar zijn wy u dankbaar voor. Maar toch zijn wij niet veel meer dan gevan genen, en he* is tegen oneen wil, als wy der. stroom oversteken. Dart moét toch, hernam Akbar, en daar kan ik belaas niets aan verande ren. Alfred kreeg een idee. U ia de aanvoerder van deze expe ditie? vroeg hij. De ander knikte. Ziet gij dan niet in, «tet gij een dwaasheid hebt begaan? Gy weet toch zeker, dat mijn tend deze daad niet ongestraft zal laten en spoedig wraak zaïl nemen? Niet alleen u zelf, maar gok de uwen brengt gij in gevaar. Ik* sta in dienst van den nahab van Patioora, antwoordde Akbar, aan hem alleen gehoorzaam ik. Als de Engelschen er slagen wraak te nemen, dan is het Aülah's wü Dus wij wordien naar den nabab van Patloona gebracht? merkte Alfred op. Mogelijk wel. Het gesprehvwerd afgebroken door de komst van rep. Hindoe, dóe meldde, dot onze boot gereed lag. Wij waren te laateteri, die de rivier overstaken, en zagen naar den wijken den oever, overtuigd dat iedere riem slag een mijtenlangen afstand legde tusschen ons en onre vrienden. HOOFDSTUK IX" De Begum van Chindawar. Vóór ons een met gras begroeid? oever, bezaaid v«et groote steenen; verderop een zwakke helling met zware stukken rots en hie<r en daar een een- ne boom; dan rotsige heuvelen met boomen gekroond, verder bengen en heel in de verte de sneeuwtoppen. Dat was het land. da*t z'ch a»n onze bl'k- ken voordeed, toen wy aan den ande ren oever stonden en wachtten op ónee paarden. Lang duurte het wach ten niigt en spoedig wteren wij wederom op weg naar het Noorden. Onze troep was al sterk gestonken, doordat yelen. zich in aJle richtingen hadden verspreid. Van te Ghoerka's had de platneus nog een twintigtal ge. zetüen overgehouden, die zich steeds dicht in onze nabijheid ophielden. Het land, waar wy doortrokken, was" oogenee h.y*nii'ijk" slechts zeer dun 'bevolkt; als we af en toe een hoogte overtrokken, teepeurden we rondom slechts weinig bouwland ear hier en «tear een leemen Indische hut, waar de Koe, het heilage rund der Hin«loe's, zeker zoo fatsoenlijk gehuisvest w»6 ais de eigergaar. Onze doortocht kon natuurlijk niet heetemaal onopgemerkt blij ven,maar Akbar scheen zeker 1e zyn van zijn menschen en trok rustig verder. Alfred maakte de opmerking, dat de Engelschen, «is die ons zouden zoeken, heel wat moeite zyuden heb ben om ons te vinden. De weg Mep nog altijd recht naar het Noorden, en voor óns, die het paardrijden Varen ontwend, was het een zeer vermoeiende rit» ofschoon het ons onmogelijk geweest zou zijn den snellen pas der Hindoe's bij te houden. Hier en daar in een terrein plooi werd even hok gehowleo, doch spoedig ging het weer verder en Alfred en ik waten eer blfj, toen in eer ktc'ne vatei in d° nabijheid van een bergstroompje eindelijk het k -nf wend opgeslagen» Lang zouden we nis meer van het daglicht genieten; Hindoe's gingen zich vmssehen IxHteo, een voorbeeld, dat wij weinig hooger stroomopwaarts vop den, en Tmdertusschen werd voor een kleine linnen tent neergezet vos den nacht. De gewonden waren alle maal verdwenen, maar te cavatoré paarden, de muótezei en alles wat u* den treil was geroofd, werd zorgvul d*ig meegenomen, Akbar zorgde tri* denom, voor ons avondeten en veroré schuldigte zich, dat hij ons niels h-ld" kon aanbieden dan brood en vrucht*» en e«i stukje geitenkaas, die afecM" w-elijk was. Maar wij deden hel mee, we hadden honger en war^ doodop. De Hindoe's maakten voor een bed klaar van varens en gaven een paardedeken voor «ie koelte v# den nacht, en wij. die tot dueyer wend waren in de beste hotels te «ow nachten, keken nu gümóscbend r** cleee primitieve installatie, het lx?" wat kt de gegeven omstanditgh«é^ bereikbaar was. (Word* vervolg»* Ben Revuej mi at", Publi met ling ■cht het »«erin Nel £ON EN MAAN Zon op 7.48, onder 18.81. Maan op 18.22, onder 8.81, Men Is verplicht te verduisteren zonsondergang tot zonsopkomst Lantaarns van voertnlgen m« een. ball Ont aa zonsondrrz» ontstoken wórrf*n noef*!

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1943 | | pagina 2