Rede van Minister Göbbels
mi
AtHTMIlUARD
rh.
l
SS'
I uk
BINNENLAND
Terug van het front.
Duizenden flinke Nederlanders
strijden reeds in bet Oosten
M0LESTVERZEKER1NGEN
Halfjaarlijksche
Schaderegeling!
De stem der S.S.
Strijd in het Oosten
°P
erbeidsl
«chool
vormd
«ultaat
cursist*
Wil
Feuilleton
DE SLAPENDE
BOEDDHA
Vcrvolg can pag. 1).
Ik heb reeds, «Mus vervolgde dr
Oöbtoeto, openlijk verklaard, dat de
voor den oorlog beslissende taak van
het oofenbiik hierin bestaat, dat wij
den Führer door de meest ingrijpende
maatregelen in het binnenland een
operatieve reserve ter beschikking
stellen, die het hem mojUjk maakt,
in het komende voorjaar en in den
zomer het offensief te hervatten en
te trachten, het bolsjewisme der Sov
jet-Unie den beeliasenden slag toe te
brengen. Wij moesten in het Oosten
weer offensief wonden. Wy moeten
daartoe de noodige krachten, die in
het land nog rijkelijk voorhanden
rijn, mobiliseereii. De tijd dringt,
spoed is geboden. De offers, die de
individuecle burger daarbij moet
brengen, zijn vaak groot, maar zy
beteekenen maar weinig in vergelij
king met de offers, die hij zou moe
ten brengen wanneer hij deze offers
weigerde en daardoor het grootste
nationale ongeluk over ons volk zou
oproepen. De chirurg snydt niet om
te dooden, maar om het leven van
den patiënt te redden.
Met nadruv- verklaarde de minis
tère, dat de offors rechtvaardig ver
deeld moeten worden. Het land moet
In zijn geheel ordelijk en intact blij
ven, niets mag zijn beeld van oorlog-
voetend land vertroebelen. Na den
oorlog willen wy gaarne weer hande
len naar het beginsel: leven en laten
leven. Gedurende den oorlog geldt
echter het principe: strijden en la
ten strijden. Men voere hiertegen niet
aan, dat het behouden van een lieflijk
en vreedzaam voorkomen het buiten
land imponeert. Het buitenland wout
slechts geïmponeerd door een Duit-
sche overwinning. Wanneer wij heb
ben overwonnen, zal ieder onze
vriend willen zijn. Zouden wij echter
eens het onderspit delven, dan zou
den wjj onze vrienden op de vingers
van een hand kunnen aftellen. Wij
willen liever een paar jaar verstelde
kleeren dragen, dan dat wij een toe
stand oproepen, waarin ons volk een
paar eeuwen^ in lompen zou moeten
loopen.
De minister legde er den nadruk
op, dat de regeenng anderzijds alles
doet om in dezen moeilijken üjd de
noodig ontspanningsmogelijkheden voor
het werkende volk te: behouden.
Schouwburgen, bioscooptheaters, con
certzalen blyveti onverminderd open.
Wij hebben, aldus vervolgde de mi
nister, in het geheel niet de bedoe
ling, over ons volk een grijze winter-
stemming te -doen dalen. Wat het
volk dient, wat zijn gevechts- en
werkkracht in stand houdt, staalt en
doet groeien, is goed. en belangrijk
voor den oorlog. Wat 'daarmede in
strijd is, moet worden .afgeschaft. Dr
Göbbels sprak in dit -verband ook
over eenige practiscbe maatregelen
van den totalen oorlog. die' reeds ge
troffen zijn?" Het vhaagstuk waarom
het gaat, is het vrijmaken van sol
dalen vctt het front-en van arbeiders
arbeidsters^ voor de wapenindustrie,
i^deze beide doelen mheten 'alle
flere behoeften ondergeschikt ge
hakt worden. Dat móet niet een de
finitieve stnbiliseering van onzen
evensstandaarH zijn. maar slechts een
pliddel tot het bereiken van het doel,
de totale overwinning. Hierbij* sprak
de minister de overtuiging uit det de
.Duitsche vrouw vastbesloten is de
plaats, welke de man. die naar het
front gaat. vrijmaakt, zoo spoedig mo
gelijk volledig in to nemen. In zeer
korten tijd hopen wij daardoor legers
van werkkrachten vrij te maken, die
op haar beurt wederom legers van
strijdende frontsoldaten beschikbaar
zullen maken.
Met verachting, aldus spr., wysr ik
bet Verwijlt, ons door ooze vijanden
gemaakt van de hand. dat dit een na
bootsing van het bolsjewisme zou zijn-
Wij willen het bolsjewisme niet na
bootsen, wy willen het overwinnen en
wel met middelen en methoden, die
tegen bet bolsjewisme zyn opgewas
sen. De Duitsche vrouw weet, dat deze
oorlog, welke onse mannen voeren, een
oorlog ter bescherming barer kinderen
k. Niemand mag den crost van den
tijd miskennen omdat de vijand zoo
ver van onze grenzen verwijderd is.
Er bestaat desondanks een nationaal
gevaar «en dat moeten wjj verijdelen.
Inmiddels voltrekken zich groot-
eeheepsche fusies in het elgemeene
bedrijfsleven die voor den oorlog niet
onontbeerlijk zijn. Bt weet, dot groote
deelen van ons volk daarbij zware
offers moeten brengen. Na den oorlog
zuHen wy schooner dan ooit opbou
wen. Alleen ais wij voldoende soldaten
en wapens hebben, kunnen wy ons met
aBe middelen te weer stellen tegen de
bedreiging uit het Oosten en een door
de Angelsakrieche mogendheden ge
provoceerde bedreiging uit het Westen
het Zuid-Oosten.
Ik ontken- niet, dat ook roet het oog
de uitvoering van de zoo juist ge
schetste maatregelen, ons oog weken
vol zong te wachetn staan. Het ver
heugt mij, da* ik dit programme der
overwinning mag voordragen aam een
Durtzch volk dat deze maatregelen
niet alleen bereidwillig draegit, maar
se zelfs eiocht.
Ik jpreek mijn diepe overtuiging uit
dat het Duitsche volk door dien tragi-
scfagn slag van bet lot te Stalingrad-
mocrljjk ten diepkte gelouterd is. Het
heeft den oorlog in zijn hord en
meedoogenloos gelaat gekeken. Het
weet thans de gruwelijke waarheid
en is vastbesloten met den Führer
door dik en dun te gaan. Aan onzen
kant staan trouwe en betrouwbare
boodgeroxrtem. Het Italiaansche voik
zal met ons ondier leiding van zijn
grooter. duce zonder afdwalen den
weg naar de overwinning voortzetten.
In Oost-Azië brengt het dappere Ja-
psnsche volk de Angelsaksische oor-
phine slag na slag toe. Drie
mogendheden en wereldmachten
den strijd tegen de plutocra
tie tyrannic en de. bolsjewistische
_mg.
De vijanc zal, ons aanstaanden zoroèr
weer in oude offensieve kracht leeren
kennen. Het Duitsejie volk is vastbe
sloten den Führer daarvoor met in
spanning van a-I zym energie de noodige
mogely-kheid te verschaffen.
De Engelsche en Amerikaansche
pens heeft ziek uitvoerig met de hou
ding van het Duitsche volk in de hui
dige crisis bezig gehouden. De Epgel-
schen kennen het Duitsche volk naar
zij beweren veel beter dan wij.Zy
geven ons schijnheiligen raad om-
•rent hetgeen wij te doen en te laten
lebben steeds in.de onjuiste opvat
ting, dat het Duitsche volk van thans
gelijkt op het Duitsche volk van No
vember 1918. Het tegenbewijs wondt
door het strijdende en wekkende
Duitsche volk dagelijks opnieuw ge
leverd.
Tien vragen.
'aanvaarding van aak de «raarste per
soon! ijkt latten te volgen?" Een veel
vuldig, vele malen herhaald „ja" was
het antwoord der menigte.
Se. De Engelschen beweren, dat het
Duitsche volk den strijd moe is. Ik
vraag u: „zyt f(J bereid met den Führer
ala phalanx van ow vaderland achter
de strijdende weermacht staande .dezen
atryd met wilde vastberadenheid en
sender afdwalen voort to zetten door
alle lotsbeschikkingen heen tot de over
winning In onze handen ia?" Een
stormachtig en langdurig ja-geroep was
het antwoord.
4e. De Engelschen beweren, dat het
Duitsche volk gpen lust meer heeft zich
te onderwerpen aan den hand over
hand toenemendenen oorlogsarbeld,
dien de regeering eischt. Ik vraag u:
„zyt gi) en is het Duitsche volk vast
besloten. wanneer de Führer het be
veelt, 10, 12 en zob noodig 14 en 16 uur
per dag te werken en het ullerste te
geven voor de overwinning?" Wederom
antwoordde de mepigte met een don
derend „ja."
6e. De Eygelschen beweren, dat het
Duitsche volk zich ve'rzet tegen de
totale oorlogsmaatregelen van de regee
ring. Het wil niet den totalen oorlog,
maar de capitulatie. Ik vraag u: „Wilt
til den totalen oorlofWilt gij hem aoo
noodig totaler en radicaler dan wij hem
ona thans ook maar kunnen voorstel
len?" De deelnemers aan de betooging
antwoordden wederom met een geest
driftig: „ja";
6e. De Engelschen beweren, dat het
Duitschevolk zijn vertrouwen in den
Führer heeft verloren. Ik vraag u: „Is
nw vertrouwen In den Führer thans
greater, geloovlger en onwrikbaarder
dan ooit? b uw bereidheid hem op al
zjjn wegen te volgen en alles te doen,
wat noodig Is om den oorlog tot een
zegevierend einde te brengen volstrekt
en onvoorwaardelijk?" De menigte
betuigde haar Instemming met storm
achtig heil geroep op den Führer en
in spreekkoren: „Führer beveel, wij
volgen".
7e. „Zijt gij bereid'van nn af aan
uw geheele kracht te geven en het
Oostfront de menschen en wapens ter
beschikking te stellen, die het noodig
beeft om het bolsjewisme den doode-
Ujken slag toe te brengen?" Wederom
weerklonk een onvoorwaardelijk „ja"
De minister richtt in dót verband van vele duizenden stemmen.
kot de voksgenooteti, die de vergilde
ring bijwoonden tien vragen. Toen
my, aldus spr., mijn toehoorders op
myn eischen Van „30 Januari spon
taan de verziering, gaven van hun
instertkiiing, beweerde de Engelsohe
pers, dat dit een propagandoivectoo-,
long wan geweest en niet in overeen
stemming met de ware stemming van
heit Duitsche volk.
Voor, mij zitjen thans Duitsche ge
wenden va» het Oostelijke front, met
afgezette armen en beenen met stuk
geschoten ledematen, oorlogsbiinden,
di. niet hun Roode-Kruiszusters zijn
gekomen, mannen in den bloei hunner
jaren die hun krukken voor zich heb
ben staan. Tus.schen hen tel ik 50 dra
gers van liet eiken-loof en het ridder
kruis. Een schitterende delegatie van
ons strijdende fron-t
Achter hen verhef-: zich een blok
vaé' béwapeniogsarbeiders en -Arbeid
sters u.t de Ber'ijmsche panteerfaibnie-
ken. Achter hen weer zitten mannén
uit de partij-organisatie, soldaten, art
sen-, geleerden, kunstenaars, ingenieurs
en, aihchi-teoten. onderwijzers, ambtena
ren en bedienden, een trotsche verte
genwoordiging van ons geestelijke
leven. Rondom in het geheele Sport
paleis zie ik verdeeld duizenden Duit
sche vrouwen. De jeugd is hiier ver
tegenwoordigd en de grijze ouderdom.
Geen stand, geen beroep en geen
levensjaar is bij de uitnoodiigimgen
over het hoofd gezien. Ik kan dus met
het volste recht zeggen: Wat hier vopr
mij zit b een vertegenwoordigend deel
van het geheele Duitsche volk, aan het
front en In het vaderland.
Is dat juist» Ja o* neen? (Donderend
ja-geroep antwoordde den minister).
Gü dus vertegenwoordigt in dót oogen-
blik de natie. En tot u zou ik tien vra
gen willen richten, die gy mot het
Duitsche voik ten aanhoore van de ge
heele wereld moet beantwoorden.
Ie. De Engelschen beweren, dat het
Duitsche volk het geloof in de over
winning heeft verloren. Ik vraag u:
„gelooft gj) met den Führer en met ons
aan de uiteindeiyke, totale overwinning
van het Duitsche volk?"
Wederom 'antwoordde een daverend
„Ja" van vele duizenden stemmen.
2e. Ik vraag U: Zijt gy vastbesloten
den Führer in het bevechten Van de
overwinning door dik en dan en met
8e. „Keurt gij bét goed, wanneer
»oo n«odig de meest radicale maat
EEN REIS DOOR HET WEST-
DUITSCHE INDUSTRIEGEBIED.
Het AJf.P, meldt: We hebben een*
reis naar het front gemaakt Niet naar
het eigenlijke militaire fréniii, waar
beslat wordt over de vraag of Euro-pa,
en daarmee ook ome kino, door de
bolsjewistische tainks eed wordun v«r-
morzeód, maar naar de streken, waar
de weermacht, die StaMns horden moet
tegenhouden, wordt geyoart.
Er "zijn memschen, die iVeer.cn, dwt:
h*et thuisfront nog 'bedamgrykerfis dan
die lintie vwn Oostzee naar Zwarte Zee.
De Engelsohe luchtvloot tracht de bur
gerlijke bevolking mutrw te slaan. Zij
wil den geest onqtehmiyinen en dp ar
beidskracht verlammen. Haar propa
gandiste® beweren ook, <M zij in staat
zou zijn die fabrieken te vernielen,
waar tanks en duikbooten, vliegtuigen
en levensmiddelen, rubber en olie
warden gemaakt. Niet in, de bunkers
wordt die oorlog beslist, zoo zeggen zy,*
maar in de fabrieken, nóet in het solda
tenleger, maar in het ambeidersiiegier.
Ails dat zoo is, dan zijn we niet alt-oen
aan het front geweest, maar aan het
belangrijkste deel van het front. Wamit
we hebben enkele dier grootste enitna
van wapenindustrie bezocht, n.l. het
Westduitaohe industriegebied. We heb.
ben daar geleefd te midden van de
arbeiders en fabrieken. En daarna zijn
we maar het Zuiden gegaan* en' we heb
ben gesproken met den boer, met den
dorpsdokter em,d!en pastoor.
Het eerste deel vwn de réis maakten
we m gezelschap, het ttoeede deel
«Ween. We hebben gidsen gehad, maar
we liadfien voile vrydeii om oneen
eigen weg te gaan, rond te kijken en-
te vnaigen en we hebben van die vrij
heid ruim en goed gebruik gemaakt.
We hebben rmmsohoots gelegenheid
gehad ami het effect na te gaan van
Rrchtmyoen en brandbommen op hui
zen en fabrieken en op de geesteege-
steldiheid van boer en stede brug, pa
troon en arbeider.
Onze eerste raetie raai veile tochten
her en derwaarts was verbazing. Ver
bazing over het feit, dat er na zoovele
regelen genomen worden tegen een1 bcpntwoxJemeiniten zoo weinig vernield
kleinen kring menschen, die-zich ont-J
trekken, en oplichters, die midden tn
de oorlog vrede spelen en" den" nood
van het volk willen uithuiten voor
zelfzuchtige doeleinden?" vyD averend
gejuich),
9e. „Gut gij er mede accoord. dat,
wie zich aan den oorlog vergrijpt kef
hoofd verliest?" (Donderende bijval).
He. „Wilt g|), dat, zooals hri rta--
tlonaal-s» -ialistische program hrt
eischt juist in den oorlog gelijke
plichten en gelijke rechten hggrsihen,
dat het vaderland de xware lasten
van den oorlog solidair op zijn schou
ders neemt en dat zij voor hoog en
lug en arm en rijk op gelijke Wijze
verdeeld worden?" Het antwoord was
eenheil-geroép, waaraan schier geen
einde kwalti. 1
Beslissende voftfsstem.
Ik heb u gevraagd, zoo ging de
minister voort, en gij hebt uw ant
woord gegeven. Door aw meud heeft
zich dus hét standpunt van het
Diiitsche volk gemanifesteerd. Gij
hebt onzen vijanden toegeroepen, wat
zij moeien weten, opdat zij zich
niet overgeven aan illusies en vzi-
sche voorstellingen. De, machtigste
bondgenoot, die ei ter wereld be
staat. hei volk zelf, staat achter ons
te is vastbesloten met den Führer,
het koste wat het koste en met aan
vaarding van ook de zwaarste offers
de overwinning strijdende te bevecfa-
i. Wij leggen voor het front de ge
lofte af en vrij leggen voor den Führer
de gelofte af, dat wy het vaderland tot
één blok vu willen aaneen willen
smeden, waarop de Führer en zijn
•trjjdendc soldaten onveorwurdeiyk
en blindeliagz kannen vertrouwen.
Met vurig hartrén koel hoofd willen
vrij de oplossing der groote problemen
van deze phase van den oorlog ter
hand nemen. Wij betreden daarmede
den weg naar de definitieve over
winning. zy ligt gefundeerd In het ge
loof aan den Führer. Hij verwacht van
ons een prestatie, die alles, wat tot
dusver bestaan heeft, ia den sthadaw
steil De natie is tot alles bereid. De
Führer heeft bevolen, wfj zullen hem
volgen.
Meldt U aan bij de Waffeu-SS, bet Lefioea of bet Wacbtbataljoa li Nederland
was van die geweldige faibrróksccm-
püexen Uren kan men rondrijden en
wandelen door de straiten en over de
febriekètetrreinen zo-nder cüut men ook
mjaar een enkel fiabrtiekstge bouwt
'ziet, beschadigd is. Hoe is het mo-
jpeHjlk. zoo vraagt men *ich af. dwt geen
Emgobsahe of Amaril: aansche vlieger er
in gestangd is bommen te welpen op
fabriefcsjgebouweri, die zich vaak k Me
nnet ere aaneenschc„keen en 'diie zoo dui
delijk zuohtibaor zijn? We hebben bo
ven op de stellages der hoogovens ge
staan en op'de torens der mijnen, van
waar we den wijden oimtrek konden
overzien en óveral rookten de sohoor-
sPteenen. en reden de tra^-nxvrtvvagens,
In ce reusachtige fabriekiha-Uen, hon
derden meters kq-g en breed, werkten
de arbeiders orgeat oord. Var. lieel de
wapenHr.idust.re van het Duitsche Rajik
iSs cm zoo :e zeggen, geen aambeeld
getroffen. De kolen worden gedolven,
het ijizer gesmol'dn. het staal gegoten
in de ruwe vormen en bewerkt tot
wielen en drijfphirgen. kanonnen en
tewiiks, de kxxwrvotieven s-aan -er in
rijen ails het speelgoed met Sinter-
kjiaa's in eer warendjds en niets ver
stoort er dien gvregelden arbeid. De
levensmiddelen fabrieken produceeren
dag en nacht het voedsel der soldaten,
vroohjk gezang klMnéot in de hal ben,
waar meisjes en vrouwen de kiienne en
groote pokken gereed maken voor ver
zending.
Leeft men hier in oonbogst-ijd. zoo
vraagt men zich af? Aan het tempo is
dat te merken en aar* den wrbeidölijdi,
maar nnet aan de sterrenang. De stem
ming is goed, de gdbs'kracht eer groo
ter dan kleiner geworden. De houdirug
van dien arbeider geiuigt van vertrou
wen in de toekomst
Huicwn aijin er getroffenwoonhui
zen en kerken, een schouwburg, een
batzamet. Ja, d<ie hebben de bommen
werpers hier en daar weten te vinden.
Het leed van de mensdien. die er het
slachtoffer werden yen de terreur van
Emgeksehen en Amerikanen, is groot.
We kennen da<t uit onze ervaring uit
eigen land. Maar als dit Leed iets
heeft uitgewerkt, dein is het geen de
pressie, wed verbittering en haat en
verlanigea, het den vijand betaald te
zakten- Een typeerend bewijs: er was
daags na een zwure beproeving een
inzameling van winterhulp. Men wrbde
de getroffen wijk orvtzrien en ging daar
niet ooMectteeren. ReewWaat? Een ftbge-
meen protest van de bewoners. Waar
om is menton* voorbijgegaan Mogen
wij niet mee helipen zorgen voor onee
kameJaden? Dan toch een collecte en
i m gg
een hoogere opbrentpt dan ooit te
voren. Ja, men kas genist zoegen, dn*
die terroristen .ijverige propagandisten
zijn voor bet wMetaipwerk en de
rood» bussen bélipcn vullen, Zy oiüder-
mijnon de geestkracht der bevolking
niet, maar versterken het saairiihoorig-
heküsgcvoel en de offervaardigheid.
In het Zéóden beeft men van de
Juchkpirerten zpir.der gezneriot. De ver-
bete rhbekl is sar mieschicft riet zoo
groot, maar de vastberadenheid niet
kleiner. Waar die boer en zi.im 'zoons
zijn opgeroepen om ie strijden, daar
neemt de vrouw zijn «rbeid over en
met de oudere mannest en de kinde
ren wordt het ongelooflijkste gepres
teerd. Ze spreken niet veeL de men
schen. van het land, maar als men het
geluk heeft hum eigen landstaal te
venstaam, dam hoort men uit hun zan
gerig d'iaieof heteelfd* onverwoestbaar
vertrouwen doarkMnken als m Wcs:-
Duitseh'la*nid. Het diepergaan*die gospix k
met dokter èn pastoor bevestigt, dot
men ook daar slechts éen Verlangen
kent: den oorlog winnen, den bolsje
wiek van het lijf houder, en d*en En-
gelschmain zijrn onraad aan de Euro-
peesohe cultuur betaald te zotten.
Dit is kont gezegd het resultaat van
pen uitgebreid onderzoek: de.geos*:*-
kroohit van het Duitsche volk is onge
broken ën groeit onder den druk dor
jongste krygservaringen,
BEPERKING VAN LOGIES-
GELEGENHEID.
Met ingang van 18 Februari is het
verboden om gedurende langer dan tien
nachten in één kalendermaand en ge
durende meer dan acht nachten achter
een In een tydvak van twee opeenvol
gende kalendermaanden verbiyf te ge
sleten in hotels, logementen of herber
gen. Op overtréding van dit verbod
staat een straf van maximum 4000.
Het verbod is niet vantoepassing
voor dengene, die de leiding heeft van
den dagelijkschep gang van zaken in de
onderneming, evenmin voor het gezin
van vorenbedoelden persoon, het "In
terne personeel en dengene, die op dit
oogenblik zijn werkelijk verblijf heeft
in de onderneming en dit sedert 1 Oc
tober 1942 onafgebroken heeft gehad.
De secretaris-generaal van Handel,
Nijverheid en Scheepvaart kan per
sonal of categorieën van personen
aanwyzeh, voor wie het verbód niet
van toepassing is. Zoo is bepaald, dat
ook Rijksduitschers niet zullen vallen
onder de verbodsbepalingen.
Dit „besluit beperking logiesgele-
gerheid no. 1", dat in de Staatscourant,
is opgenomen, heeft vooral ter. doel te
voorkomen, dat zij, die door bijzondere
Onderlinge
OORLOGSSCHADE
Verffcertng Moot» chop pij
voon
beschadiging van gebouwen,
Inboedel", inventarissen, vaar-
a tuigen, enz.
bedrijfsschade en huurderving,
*bok voor binnenvaartuigen;
persoonlijke ongevallen;
geld, geIJswaarden en
preciosa
Meer dan 500.000 objecten
Zijn reeds verzekerd voor ruim
Voeg' daarbij ook Uw balans
vraagt inlichtingen b'j Uw
Aiiurantia bezorger I
omstandigheden hun woonadres vrf.l
willig verlaten, zoomede toeristen iÏJ
hotels, enz. bezetten, zoodat óegeticr,!
die voor ambtelijke en zakelijke doel.l
einden op reis zijn, moeilijk of in. J
geheel geen logies „voor korten of lan.l
gen tyd in hotels, enz. kunmen verj
krygen.
Luistert op Zondag 21 Februari vang
11.30 tot'11.45 over den zender Hil-f
versum 1, op golflengte 415 metel
naar ,"de stem der SS. Onderwerp
„SS en rassenhygiëne".
REGELING VOOR SCHOOLTAND.
VERZORGING.
Ten einde óen geordende ont wikke-1
ling te bevorderen van de uit een oog*|
punt van volksgezondheid zoo gewich»!
tige school tand verzorging heef-t "dt|
secretaris-generaal Vftn Sociale Zaken I
een besluit uitgevaardigd, krachtensI
hetwelk het voortaan verboden is aon-f
der zijn vergunning diensten voor d«|
terhandneming der jeugdtandverzorgingl
op te richten. De secretaris-generaal zal,F
met medewerking van den presidentI
der Nederlandsche Tandartsenkamer 1
beslissen of op een aanvraag om ver-1
gunning gunstig kan worden besihiktI
(SS-PK.). Het wordt nacht. Ver en
spciokachtig beginnen de sterren in
hooge. jagende lucht boven het moeras
te glinsteren. FeWe windstootenjagen
de sneeuw wervelend omhoog. Als
naalden priemen ze in de gezichten van
de mannen.
De compagnies-commandant heeft
den tegenaanval doen staken. Zwijgend
en stil graven de mannen zich in en
bevestigen hun stellingen. Enkele hon
derden meter., naar voren geschoven
heeft de onderschaarleider M. met twee
mannen erf een machinegeweer de
wacht oetrokken.
M. is een zoon van de lage landen bij
de zee, hard en onverzettelijk. Hij
spreekt veel metN zijn manner) over de
beteekenis van dezen oorlog. Steeds
weer houdt hij zijn groep voor, dat het
hoogste wat een soldaat kan presteeren.
een buitengewone daad -is, een daad,
waartoe hij zélf heeft beslotón. Dus niet
het stipt opvolgen van een gegeven be
vel, hoe belangrijk dit ook is, maar de
uit eigen initiatief geboren prestatie.
Maar als hem in dezen barren winter
nacht het bevel over deze vooruitge
schoven uitkijkpost wordt opgedragen,
kan hij niet vermoeden, dat voor hém
het uur van de groote daad is gekomen.
Kleumend en koud, maar toch waak
zaam en op hun hoede, liggen de man
nen schijnbaar eenzaam en verloren in
de eindelooze, witte woestijn. Gierend
en huilend overstemt de sneeuwstorm
elk ander geluid. Maar eindelijk, terwijl
ver in het Oosten de grauw-grijze don
kerte langzaam aan lichter wordt, vangt
het scherpe oor van den onderofficier
een vaag gedempt geluid op. En meteen
ziet hij de aansluipende, wit gecamou
fleerde bolsjewisten! Een, twee, drie
groepen, die zich nog niet in gevechts
formatie bevinden, duiken vlak voor
zijn stelling op! Direct opent het ma
chinegeweer het vuur.
De verraste Sovjets gaan in dekking
en vlak daarop sissen en fluiten hun
kogels den drie mannen om de ooren.
Steeds meer witte schimmen komen in
een vreemd sukkeldrafje naar voren.
Gedeeltelojk weten zij zelfs met hun
mg's in de flak te komen ën naderen
langzaam.
Onophoudelijk en verbeten ratelt heil
machinegeweer,Plots tfalt een vanl
de drie mannen uit, gewond! De tweed«|
moet hem terugbrengen, beslist onder*
sehaarleider. M. en blijft als eenige mei|
het machinegeweer achter.
Na korten tij$ hoort hij, dat het panf-l
serafweer-geschutf dat links van hen ml
stelling gegaan was, plotseling het F
vuren,staakt. Met schrik ziet M.. dat h'jj
over te weipig munitie beschikt om op|
den duur de'bolsjewisten in hun dek-1
king te houden. Maar hij vuurt, doodI
en verderf zaaiend »door, tot de laatste|
patroon den loop heeft verlaten
Nu de steMiijng op-geven? Hij denktI
er niet aam. Bliksemsmü bether.>k!
d'at het pa«'-itaerafweerkamdh ook, dl
zwijgt het d*am, toch nog over mtw, nel
beschikkim^ moet. Met groote apru
.gyn rent bij door de rukLe sneeuw', gcuil
acht slaand, op het feHe virurf cisq del
bolsjewisten op hem afvuren, naar de
'stoiüng.
Onigedeerd bereikt hji bet geechux
De bednemiffig iigt gewond of gdervrnd
achter er. om het kanom. Met koorts-
achdifje. verbeter, haast ja<igt M. gc
nog aanwezige munitie, een twintigtal
gramaten in de aanstormende bolsje
wisten. Het aantal a«n-\"«<Hers wordt
steeds kleiner, steeds meer botejewis-J
ben blijven kn de vare oehitet>disoh««re-.
ring als k^ine. goor-witte hoopjes1 iifl
gen, slechts weinigen ontkomen <««1
doodelijk uiteemberstienden grasnattr s
Dan wordt het donker vx>or zjjoJ
oogen. Vaag hoort hij nog het f Mi iter,dl
sissen van de mg=kogels (We over zijfl|
stelflirig vliegen.
De compagnie begint een teg«)öat.'
verrassend dringt zy naar vona ij
Maar de vijand moet zich teru^gedtik'H
ken hebben. Geen bolsjewist is rrëcr^
te zien.
De commandant v indt de ver laten
mg-etellimg. Er ie geen patroon meO"!
over. Reeds gedoe Ke'iqk cttctvtgewaaiktf
sporen wijten derf weg naar onci^l
.schaarkvder M. Zwaar gewond l»g< hll|
bij het stuk geechut.
Eea-st den volgenden morgen kool
worden vastgeteld. .dat M. bijna pCj
geheele bolsjewi«ti6ohe compagr^j
heeft vernietigd.
S.S. v«* J
Dr C. RÖTHIG
fun*tiy|
tanent,
•cnigln
De
de le
ken,
ran
rap de]
vyf d*
«el
De aa
AmbacH
24 Aug
met 52
waren
31
Aan
waren
cember
Hier
leerling
Betrefl
medeg
een ove
9 banH
amid,
De leer
mede,
g>.m
(Nadruk verboden).
Nederlendaëhe Roman
door -
T. J. A. U CORDENS.
48)
De troep marcheerde in een anel
tempo, vrat wegens de geringe hitte
mogetyk wae. Orde w*as er niet veel te
b.ikemeti, en van veiligheidsmaatre
gelen, die bij Europeesche troep en-
•fdeeldngen gebruikeiyik zyn, viel niete
*e bespeuren. Wel maakten wij tegen
elkander de opmerking, dat de troep
un twee verschillende afdeeüngen
«heen te bestaan, waarvan de leden
ach zooveel mogeldjik aaneensloten.
Ctare platneus scheen met zym VTien-
aen een afzonderlijke groep te vor
men; de meeaten daarvan waren niet
loo teel Ijk als hfj, maar hadden toch
een sprekend Mongoolsch type.
Dat zfjn Ghoerka's, lichtte Alfred
"V buitengewone vechtersbazen.
En inderdaad, ze ragen er krijgs
haftig en stevig gebouwd uit De
andere troep, die beduidend sterker in
aantel was, bestond uit een mooier slag
menschen: slanke gespierde kerels, die
Jttij deden denk en aan een afdieeliow
Mahratten, die Ik in Allahabad had
zwn ererceeren.
Na era tocht van ongeveer een haif
uur bereikten we de oevers van de
Ganges. Dit punt scheen voor den
overtocht met zorg gekozen te zyn, de
rivier was er noet zeer breed en er
lagen booten klaar om alien z*oo snel
mogelijk naar den anderen oever te
brengen.
Tofti we stapvoets de rotsige helliing
naar den oever afreden, zagen we
Akbar in heftig gesprek met den plat
neus en een paar van zijn trawanten.
Waar de ruzie om ging, want ruzie
was het, viel voor ons niet uit te ma
ken, maar ze hield op bii onze komst.
We zetten ons op een steen aan den
oever neer, terwijl een Hindoe onze
paarden wegleidde en eenige oogetv-
blikken later kwam Akbar rij ons.
Het transport naar de overzijde was
kttusschen al begonnen, en zoo orde
loos als de marohroute was, zoo orde
lijk ging de inscheping. Iedereen
«heen precies te weten wot hij te
doen had, en opmerkelijk was de han
digheid, waarmee ze de paarden over
brachten, die ie aan de andere zijde
ran de booten, tegen den stroom be
schut, lieten overzwemmen, terwijl zij
ze losjes bij den teugel hielden. Geen
der Hindoe's verzuimde tijdens den
overtocht het hoofd te besprenkelen
met het heilige wote- uit de rivier.
Akbar leidde onze aandacht van dit
interessante schouwspel af.
He heb de heeren daarstraks een
vreemde taal hooren spreken, begon
hij. tenminste een taal, die in dót land
zelden wondt gehoord.
Ja, wij sprokenDuótsch, stemde
Alfred toe, en het kwam mij voor, C
gij die tooi meer gehoord hebt
Dat is zoo. Gij hebt reeds be
merkt, dat ik geen volbloed Indiër
ben. Ik ben een Indiër Van moeders
zijde, mijn vader was een Duitscher; ik
behoef u daar geen geheim ven te ma
ken.
Spreekt gij Duiitsoh? vroeg ik.
Neen,, maar de klanken, die ik in
mijn jeugd meermolen heb géhoord,
zijn mij bijgebleven. Maar waarom
waart gij achterdochtig en trachtte gij
op een slinksohe marnier mijn afkomst
uit te vinden?
Op deze directe vraag had Alfred
gelukkig onmiddelil'ijik een antwoord
künar.
Wy zijn ndet achterdochtig, zei hij,
maar gy vergeet dat wy ons in een
toestand bevinden, waarvan wij niets
begrijpen en dat wij allies beproeven
om «tear wat licht in te brengen.
Gij hebt toch mijn woordi, dat u
geen leed zat geschieden, hernam
Akbar. Of zijt gü vergeten, dat ik het
was, die u uit den trein heb* laten
gaan?
Dat weet ik, antwoordde ik, en
daar zijn wy u dankbaar voor. Maar
toch zijn wij niet veel meer dan gevan
genen, en he* is tegen oneen wil, als
wy der. stroom oversteken.
Dart moét toch, hernam Akbar, en
daar kan ik belaas niets aan verande
ren.
Alfred kreeg een idee.
U ia de aanvoerder van deze expe
ditie? vroeg hij.
De ander knikte.
Ziet gij dan niet in, «tet gij een
dwaasheid hebt begaan? Gy weet toch
zeker, dat mijn tend deze daad niet
ongestraft zal laten en spoedig wraak
zaïl nemen? Niet alleen u zelf, maar
gok de uwen brengt gij in gevaar.
Ik* sta in dienst van den nahab
van Patioora, antwoordde Akbar, aan
hem alleen gehoorzaam ik.
Als de Engelschen er slagen wraak
te nemen, dan is het Aülah's wü
Dus wij wordien naar den nabab
van Patloona gebracht? merkte Alfred
op.
Mogelijk wel.
Het gesprehvwerd afgebroken door
de komst van rep. Hindoe, dóe meldde,
dot onze boot gereed lag.
Wij waren te laateteri, die de rivier
overstaken, en zagen naar den wijken
den oever, overtuigd dat iedere riem
slag een mijtenlangen afstand legde
tusschen ons en onre vrienden.
HOOFDSTUK IX"
De Begum van Chindawar.
Vóór ons een met gras begroeid?
oever, bezaaid v«et groote steenen;
verderop een zwakke helling met zware
stukken rots en hie<r en daar een een-
ne boom; dan rotsige heuvelen met
boomen gekroond, verder bengen en
heel in de verte de sneeuwtoppen. Dat
was het land. da*t z'ch a»n onze bl'k-
ken voordeed, toen wy aan den ande
ren oever stonden en wachtten op
ónee paarden. Lang duurte het wach
ten niigt en spoedig wteren wij wederom
op weg naar het Noorden.
Onze troep was al sterk gestonken,
doordat yelen. zich in aJle richtingen
hadden verspreid. Van te Ghoerka's
had de platneus nog een twintigtal ge.
zetüen overgehouden, die zich steeds
dicht in onze nabijheid ophielden.
Het land, waar wy doortrokken,
was" oogenee h.y*nii'ijk" slechts zeer dun
'bevolkt; als we af en toe een hoogte
overtrokken, teepeurden we rondom
slechts weinig bouwland ear hier en
«tear een leemen Indische hut, waar de
Koe, het heilage rund der Hin«loe's,
zeker zoo fatsoenlijk gehuisvest w»6
ais de eigergaar. Onze doortocht kon
natuurlijk niet heetemaal onopgemerkt
blij ven,maar Akbar scheen zeker 1e
zyn van zijn menschen en trok rustig
verder. Alfred maakte de opmerking,
dat de Engelschen, «is die ons zouden
zoeken, heel wat moeite zyuden heb
ben om ons te vinden.
De weg Mep nog altijd recht naar
het Noorden, en voor óns, die het
paardrijden Varen ontwend, was het
een zeer vermoeiende rit» ofschoon
het ons onmogelijk geweest zou zijn
den snellen pas der Hindoe's bij te
houden. Hier en daar in een terrein
plooi werd even hok gehowleo, doch
spoedig ging het weer verder en Alfred
en ik waten eer blfj, toen in eer
ktc'ne vatei in d° nabijheid van een
bergstroompje eindelijk het k -nf
wend opgeslagen» Lang zouden we nis
meer van het daglicht genieten;
Hindoe's gingen zich vmssehen
IxHteo, een voorbeeld, dat wij
weinig hooger stroomopwaarts vop
den, en Tmdertusschen werd voor
een kleine linnen tent neergezet vos
den nacht. De gewonden waren alle
maal verdwenen, maar te cavatoré
paarden, de muótezei en alles wat u*
den treil was geroofd, werd zorgvul
d*ig meegenomen, Akbar zorgde tri*
denom, voor ons avondeten en veroré
schuldigte zich, dat hij ons niels h-ld"
kon aanbieden dan brood en vrucht*»
en e«i stukje geitenkaas, die afecM"
w-elijk was. Maar wij deden hel
mee, we hadden honger en war^
doodop. De Hindoe's maakten voor
een bed klaar van varens en gaven
een paardedeken voor «ie koelte v#
den nacht, en wij. die tot dueyer
wend waren in de beste hotels te «ow
nachten, keken nu gümóscbend r**
cleee primitieve installatie, het lx?"
wat kt de gegeven omstanditgh«é^
bereikbaar was. (Word* vervolg»*
Ben
Revuej
mi at",
Publi
met
ling
■cht
het
»«erin
Nel
£ON EN MAAN
Zon op 7.48, onder 18.81.
Maan op 18.22, onder 8.81,
Men Is verplicht te verduisteren
zonsondergang tot zonsopkomst
Lantaarns van voertnlgen m«
een. ball Ont aa zonsondrrz»
ontstoken wórrf*n
noef*!