het volksche socialisme door te zetten"
Mn5.'"di.T.*3SC*
KRUSCHEN
SS*1
"V
De Rijktcommissaris: „Hard en fanatiek bestoten
- rheumatische pijnen.
■tan ka
s
Jaren ts er tusschen ona gegroeid een
waskelyk kameraadschappelijke band,
bevrijd van bet Nederlandse!;» sepcra-
ttsms, bevrijd van het Duitsehe im-
perealismc, een band. die ona vereemgd
houdt en ateeda sterker wordt De over-
1 den Dienstleiter Schmidt heeft daar
aan gewerkt tot zijn laatste ademtocht
en zijn opvolger Dlenatleiter Ritter-
buach doet precies hetzelfde. Hij heeft
kana gezien ln enkele maanden niet al
leen het vertrouwen te w'">nen van de
Duitache kameraden, maar ook dat van
de Nederlandache kameraden. De N.S.B.
en de N.S.DA.P. hief in de Nederlanden
willen een voqrbeeld zijn van solidari
teit Het nationaal-socialisme la een een
heid in de verscheidenheid in tegenstel
ling tot %t communisme en het
kapitalisme, dat geestdoodend en een-
vermig is. -
Opgang en neergang.
Kameraden, ik ken Uw zorgen en be
kommernissen en ik weet hoe dikwijls
het u moeilijk wordt gemaakt om uw
werk voort te zetten. Maar ik ken ook
uw sterkte en al deze jaren heeft nie
mand ons kunnen doen wankelen. Wij
hebben in deze Jaren tijden van opgang
gekend en tijden van neergang. De wind
ln de zeilen hadden wij practiseh nooit
Eens op den dag toen de Ftihrer Mus
solini had bevrijd, toen hadden wij de
wind in de zeilen. Anders was het al
tijd moeilijk en zwanr En dat is ook
noodlg. Het maakt ti sterk. Zeilen met
(te wind mee ia geen kunst, maar zeilen
tegen de wind lnl En niet korten tijd,
maar jpar ln jaar uit! Dat is onze taak
en daarom moeten wij sterk gemaakt
worden, omdat wij een roeping te vol
brengen hebben, ifet is geen kinder
werk om een volk op te voeren naar een
toekomst, die beter is. Dat elscht alle
gaven van l.oofd, van hart en van ver
stand En daarom reken ik op u kame
raden. Wij gaan door met deze zaak in
de vaste overtuiging, dat wij deze taak
tot een goed einde zuien'brengen. Dat
ik.dit kan zeggen, dank fk aan u,.omdat
gij onder alle omstandigheden trouw en
eerlijk op uw post blijft staan. Bat is
nu uw verdienste en daarvoor dank
lk u.
En Tenslotte, wil ik een eijkel woord
tot u zeggen, mijnheer de Rijkscommis
saris. Het zij mij veroorloofd dit op
dezen dag te doen. Ik weet, gij zijt hier
ais vertegenwoordiger van den Ftihrer,
van den man, die Verantwoordelijk is
voor de toekomst, niet alleen van" zijn
eigen volk, fnaar van Europa En wij
Nederl'andsche nationaalsocialisten heb
ben te dien aanzien maar één wensch,
namelijk hem te steunen ln zijn-strijd
met alle middelen, waarover wij Be
schikken. En ik vraag u, mijnheer de
Rijkscommissaris, als zijp vertegenwoor
diger, wil hem dat ovefbrengen. (Zeer
langdurig applaus.)
Ik weet het, mijnheer de Rijkscom
missaris, gij verwacht van mij zeker
niet 0)t dezen dag woorden van löf. Het
ligt ook niet in ons terughoudend wezen
dat te doen. Maar ik ben nu eenmaal de
Nederlander die meer dan alle andere
Nederlanders ook weet, welke inspan
ningen gij u getroost, welke moeilijk
heden gij hebt te overwinnen en dat gij
uw best doet uit plichtsgevoel en ver
antwoordelijkheidsbesef en uit toewij
ding voor ons volk, maar daarenboven
uit principe, omdat gij overtuigd zijt,
dat en het Duitsehe en het Nederland-
sche belang ons voorlichten, ons voor
gaan vereischL Doelbewust hebt gij
steeds naar deze solidaniteit- gestreefd.
Ik mag u daarvan wel pionier noemen.
En op dezen dag van de solidariteit mag
ik daarvan getuigen en u daarvoor mijn
diepe erkentelijkheid betuigen. Hou
Zee! (langdurig applaus).
bracht, maar hetgeen w(j thanz zien,
dat-Va» in hen aanwezig. Het bolsje
wisme heeft het positieve, het goede
vin den Russis^hen boer onderdrukt
en het heeft twee eigenschappen, die
in deze menschen altijd sluimeren, te
voorschijn gebracht. Ook deze eigen
schappen kunnen uit 't landschap wor
den afgeleid. Dat landschap immers is
oneindig groot. De steppe maakt me
lancholiek. U zult zeggen, de zee is
ook groot, maair de zee is altijd in be
weging. Zij is dynamisch, zij verwekt
in ons krachten, terwijl de steppe
groot en als dood is. Zij maakt meten
Hierna sprak de Rijkscommissaris,
die met een langdurig „Heil" werd be
groet.
In zijn rede zeide hij.
Mijnheer Musseri! Nederlandsche en
Duitsehe "kameraden
Wij zijn hier bijeengekomen om twee
gebeurtenissen in de geschiedenis van
het Dulfbche volk te herdenken en de
heer Mussert heeft de- beteekenis van
deze herinnering en deze herdenking
samengevat door onze samenkomst en
dezen dag te bestempelen als cjpn dag
der solidariteit. Ik- neem dit woord vol
komen over. Ook voor mij is juist deze
dag, die gewijd is aai) twee tragische
oogenblikken in het Duitsehe volk, de
dug der solidariteit. Want ik vat deze
kenmerking zoo op, dat deze dag ons
in de eerste plaals duidelijk bijbrengt
het belang van de saamhoorigheid en
het belang van het aaneengesloten blij
ven van een volk en in de tweede
plaats, dat deze dag een soortgelijke
vermaning Is voor de omstandigheid,
dat wij allen, of wij nu in een volks
gemeenschap zijn bijeengebracht of
meer dan dat in een gemeenschap.van
gezindheid, altijd en in alle omstandig
heden bereid m oeien zijn het voor deze
gemeenschap tot het uiterste op te ne
men. Kameraden, November 1918 be
wijst ons juist het tegendeel. Toen heeft
hef Duitsehe volk déze solidariteit ver
geten. Daaruit ontstond de verschrikke
lijkste ineenstorting van zijn geschie
denis. Die ineenstorting blijft een
eeuwige vermaning Voor ons allen
nooit de solidariteit, deze door God ge-
wdde saamhoorigheid van een volk te
vergeten. November 1923 echter, die
toen bij den afloop der gebeurtenissen
niet tot succes heeft geleld, maar die
do oden zag liggen op de straten en
pleinen, bewijst ons. dat het tijdelijk
mislukken van een daad, die gesteld
werd uit de diepste volksche verant
woordelijkheid, nooit vergeefsch is.
Want van dezen dag af, van dezen of
fergang der partij uit. stroomt geleid
en altijd waakzaam gehouden door on
zen Führer de oneindige kracht door
het geheele Duitsehe volk, die dit volk
heeft opgeroepen, heeft wakkergeroepen
en capabel, groot en sterk heeft ge
maakt tot deze enorme prestatie, die
het thans noodig heeft om het tegen
zijn vijanden vol te houden.
Ziet u, kameraden, zoo bewijst No
vember 1918, dat elk optreden tegen de
solidariteit, dood, vernietiging en einde
beteekent en zoo bewijst November
1923, dat elk optreden uit volksche
verantwoordelijkheid, ook wanneer het
niet terstond tot het succes leidt, toch
tenslotte de overwinning voor volk en
gemeenschap zal beteekenen.
Nationaal-soctalisten! Een beschou
wing over deze historische gebeurtenis
sen bewijst ons, dat moedige volkeren
iets verdragen, dat van nadeeligen in
vloed ts op hun vrijheid. Het Is uitge
sloten, dat men een Germaansch volk
op den duur doet buigen. Het verweert
zich en laat ztch liever vernietigen, al
vorens zich te laten buigen en zijn vrij
heid en Innerlijke kracht prijs te geven.
Ook dit Inzicht brengt ons de beschou
wing van November 1918, die scheen
te bewijzen, alsof wij Duitschers ons
wilden buigen, die echter leidden tot
November 1923, die het eerste verzet
beteekende tegen een blijkbaar hope-
loozen toestand
Wat konden die paar mannen toen
tegen de overmachtige entente, tegen
het nbg heel groote en sterke Frankrijk
en de almachtige tegenstanden onder
het eigen volk feitelijk willen?
Wat konden zij hopen? Die hebben
niet gevraagd, maar zij zijn aangetre
den omdat zij wisten en omdat hun in
nerlijke stem hun heeft toegeroepen:
Jullie moet thans voor Duitschland's eer
en vrijheid aantreden.
De sla vaa de belde gebeurtenissen.
Thans verstaan wij dan diepen zin
v»n beide gebeurtenissen. Toen wij ln
November 1118 de ineenstorting beleef
den, viel het niet te verwonderen, dat
velen van ons aan den zin van bet ge
beuren ln bet geheel begonnen zijn te
wanhopen. Vier jaren en meer van de
cwaarete offers werden gebracht, hei-
ddndeden. dia haar» gelijken ln de ge-
sebiedepla nog nauwelijks gehad heb
ben, werden volbracht. En dat alles zou
tevergeefs geweest zijn? En toen kwam
November 1923 en weer trad een vast
beraden schare aan en werd neerge
worpen en neergeslagen en weer kon;
bij iemand de gedachte opkomen:
Waartoe? Het is zinloos! Neen, kame
raden, uit het gebeuren van de laatste
Jaren zien wij in dat alles een diepen
zin heeft gehad en voorbestemd was in
de Voorzienigheid, dat de ineenstorting
van het 1918 gekomen is, opdat met het
oogenblik van de diepste geschoktheid,
ook het ©ogenblik aanwezig was van
inzichzelf te keeren om het Duitsehe
volk in staat te stellen tot de groote
laak, die het te wachten stond, toen de
bolsjewisten in Juni (1941 met honder
den divisies naar onze Oostgrens wa
ren opgetrokken. Op dat oogenblik
heeft het Duitsehe volk, dat weet wat
lijder^betcekent, ook de kracht gevon
den dit gevaar te boven te komen. Het
zelfde geldt voor November 1923. Het
is nief1 een rechtstreekscbe zegetocht
naar de macht geweest eb hoe zwaar
der een zoodanige strijd is, hoe meer
offers er gebracht zullen moeten wor
den des te sterker wordt een volk voor
de laatste beproeving.
Kameraden! Allesjs een duidelijke
weg naar deze laatetégrooische®bestis-
sing, waarin wij thans geplaatst zijn en
die het aanschijn van Europa, doch
daarnaast ook van de geheele wereld,
voor, generaties, waarschijnlijk voor
eeuwen op Europa Zal bepalen. Want
het beeld van de wereld, zooals wij het
in het jaar 1914 en tevoren gehad heb
ben is volledig veranderd- Wat men
toen kon bestempelen ate overtieer-
söhing van-Europa en van het Europeé-
sohe ras is voorbij.' Niéuwe machts-
groepceringen vormen thans de
wereld. De machtsgrocpeering Oost-
Europa en Azië, met de Slavheh-
Oriëntaatech Mongooiachtige volke
ren, voortgekomen uit de steppe, is
het, die altijd weer om de zooveel
eeuwen toestorml Eens was het
Dzjinghis Chan, daarna waren het an-,
dere. Thans is het het bolsjewisme van
Stalin. En aan den anderen kant over
den Atlantisehen Oceaan vormt zich
iets nieuws. Het Amerikaansche con
tinent wordt tot het Westelijke half
rond van Roosevelt samengevat en
verheft zich met een machtigen en
onbeperkter, aanspraak op heerschap
pij en daarginds in Oost-A2ië vormt
zich eveneens een nieuwe groepeering.
Dan blijven wij, Europeanen, nog over.
Dat zijn de vier groote machtsgroepen,
die thans de wereld beginnen te vor
men, bepaald door den bodem, door
het klimaat, door de natuurkundige
gesteldheden, op- op grond daarvan
nog sterker bepaald door de rassen,
die op dien bodem zijn gegroeid! ge
dragen eh gestuwd in de geschiedenis
door den geest, door de innerlijke
houding, door de maatschappelijke
vormen, die zich juist uit dit bloed en
de specifieke raseigenschappen van
deze volkeren ontwikkeld hebben.- Al
het andere dat er in de wereld is,
speelt een tweede rol. Die gebieden
en volkeren zijn in machtspolitiek op
dicht niet vormgevend.
De vier machtsgroepen, die thans be
zig zijn te ontstaan, worstelen met
elkaar om de vormgeving van de we
reld.
Kameraden: iets is ons, vooal aan
ons nationaal-soeialistea, duidelijk. Het
is niet de organisatie, het zijn niet de
formaties, het zijn Jiiet de program
ma's, die de geschiedenis móten, het
zijn de menschen. De menscheljjke
geest, zooals hij uit zijn bloed gescha
pen wordt is het die de geschiedenis
maakt, die zijn hoogste voltooiing
vindt altijd in de heel groote mannen,
die-uit het volk of iiit een ras geboren
worden en a'i leiders voortra gaan.
Daarom moeten wij ons met de geeste
lijke eigenschappen bezig houden en
moeten wij ons afvragen: waar ligt de
laatste impuls voor de uiterlijke mili
taire en politieke verschijnselen?
De Russische menseh.
Zoo wil Ut eens over het Oosten
spreken, over de bolsjewieken. Wij
hebben deze volkeren reeds eenmaal
in de jaren 1S14, 1915 en '1918 meege
maakt toen wjj in den eersten we
reldoorlog tegen Rustend zijn opge
trokken. Toen kwam ons de Russische
soldaat tegemoet en maakte op ons
den indruk ven een op de een of andere
wijze handelbaren en tenslotte goed-
moedigen boer. Hetgeen thans op ons
afkomt is heel iets anders. Men zal
zeggen het bolsjewisme heeft h er an
dere menachen gevormd het heeft deze
menschen in een nieuwen vorm ge.-
choüek, zij maakt beieid om te lijden. K
De menschen van de steppe hebbent 'Standelijken kan^mtetenj^kykem om
bepaald een heimwee, zij voelen zich IÉÉ
bevredigd wanneer zij kunnen lijden,
wanneer zy gekweld worden. En het
tweede is de onbegrensdheid van de
steppe. Zij maakt losbandig en teugel
loos. Deze menschen kunnen in een
roes gebracht worden, waaruit zij be
paald elementair losbarsten, Zooals wij
dat juist kunnen conslateeren aan die
sto'mioopen uit het Oosten, die altijd
weer tegen Europa komen aanrollen.
Deze beide eigenschappen heeft het
bolsjewisme tot, een „politicum" ge
maakt. Het lakt de menschen lijden
door hun alles te ontnemen wat slechts
eenigszins mogelijk is. Dat kan het zich
"veroorloven omdat deze Ostische men
schen in het Ujden zelf een zekere be
vrediging vinden en wel voor een
doel, dat weer sterk losbandig is, voor
de proletarische wereldrevolutie.
Uit deze beide eigenschappen en haar
politieke '„''werking jfunt u zich het
wezen van het bolsjewisme en van den
bolsjewistischen masstenensch verkla
ren.
kamen
gelijk»
inrpuli
Doelstelling van het
bolsjewisme.
Tevens kunt u daaraan zien, dat wij
hier te doen hebben met menschen en
een systeem, waarmede wij het vol
gens Europeesche spelregels nooit zul
ten klaarspelen. Dat moeten wij dui
delijk jnzien. Een vergelijk met het
bolsjewisme is niet mogelijk, alleen een
tegenover elkaar staan, hoogstens een
scherpe afbakening. Het bolsjewismë
draagt zijn gevaarlijkheid niet zoozeer
in zjjn methoden dan wel in zijn doel
stelling. Het bolsjewisme drukt het in
dividu terneer tot een minimale
levenshouding, opdat het de krachten,
die zich aldus verzamelen samengebun
deld voor een fcepaald politiek doel kan
laten optreden. In dit opzicht is het
alle andere systemen de baas. om maar
in het geheel niet te spreken over
een liberaal of over een democratisch
systeem. In die systemen gaan alle
mogelijke energieën op in de bevredi
ging aan de eigen behoeften, cultureele
wenschen enz. Deze energieën eischt
het bolsjewisme voor zich op. pe
mensph moet werken, hij moet heeren-
diensten verrichten, hij wordt geknecht,
opdat (de volledige som van zijn pres
taties i gestoken wordt kt een bepaald
politiek doel. In dit geval de proleta-
riséhe wereldrevolutie.
Dit poel echter is van een vernie
tigend! karakter. Ook de totale oorlog,
iden, dwingt ons thans lot soort-
methoden. Echter hier te de
onze belijdenis aan het volk en
het vaderland, dat ons er toe brengt
niet meer aam ons zelf .te denken en
alles wat wij bezaten te richten op èen
enkel (doel namelijk op de verdediging
van ons volk en van ons vaderland
Maar jdat is een positief, een mooi. een
edel (Joel, tecwyl het bolsjewisme-de.
knechting en concentratie van zijn.
menschen wijdt aan het vernietigende
onnatuurlijke doel van de proletarische
wereldrevolutie. Het proletariaat
vormt op zichzelf een speculatief
begrip Niet de organische eenheid van
het volk maar een tot de eigenmachtige
klasse gemaakte economische laag moet
de alleen bevoegde em daartoe geroepen
klasse zijn om alle anderen te ver
nietigen. Ook gaat het bolsjewisme er
van u^t. dat er onder alle_volkeren en
rassen om zoo te zeggen zonder ondier
scheid een zoodanige klasse aanwezig
is Dat is de groote vergissing ven het
bolsjewisme. Het proletariaat li het
resultaat van een maatschappelijk en
economisch gefaalde ontwikkeling. En
ook deze klasse, wanneer zij dan ont
staan is. wordt weer bepaald door de
rassenmerken van elk volk Dat be
speurt het bolsjewisme. Het bemerkt
hier een fout in zijn, berekening en
komt derhalve tot een methode der
physieke vernietiging van alle andere
klassen en beroepsstanden van een volk
door de rassenvermenging Daaruit valt
te verklaren de tot millioenen uit
gemoorde berrepeklassen in Rustend
en de in de millioenen loopende
deportaties. Dat zijn niet zoo zeer
politieke maatregelen met het doel een
politieken toegenstander van dit oogen
blik te vernietigen, neen, dat zijn maat
regelen, om de volksche substantie van
de afzonderlijke stemmen, die ln Rus
land teven, uit te wisschen en te ver
nietigen. opdat er juist een proletariaat
zonder onderscheid zal ontstaan.
Wanneer u enkele dagen geleden in
de courant gelezen hebt, dat de bolsje
wisten als oórlogsschadeloosstelling
verlangen, dat millioenen Duitsehe
arbeiders naar Siberië gebracht zullen
Warden om daar te werken en wanneer
eenW politieek narren mcenen, dat dit
een,-'heel Juiste herstelmeatregel zou
zij*, dan is het doel en de zin van
dezen maatregel toch in het geheel
niet egn schadeloosstelling, maar het
doel is uitsluitend de volksche sub
stantie van het Duitsehe volk te ver
nietigen door het millioenen mannen
te ontnemen en daarvoor millioenen
Aziaten en Mongolen over te sturen.
En wat voor het Duitsehe volk geldt,
geldt voor alle andere volken.
Want één ding moet men duidelijk
Inzien: een vergelijk Is met het bolsje-
;rne niet mogelijk, omdat het niet
op don bodem eener organische maat
schappelijke orde ataat, maar omdat
het een gefaalde ontwikkeling tot
draagster van zijn ontwikkeling maakt,
en izljn doel, de vernietiging Is van de
volgsehn substantie onder de afzonder
lijke volken en naties.
Er wopdt zoma gesproken over een
rachtsarllid communisme. Menadhen,
die zoo praten hebben geen idee wat
het bolsjewisme Is. Dat zijn gedege
nereerde satenbolsjewisten bf politieke
gezrtndbidders. die op het oogenblik.
da* zij de pistool van den commissaris
ih hjlin nek voelen altijd nog zeggen,
dat. hi) het zoo kwaad niet meent. Het
oommuniwne moet echter dien weg
opgaan, want zoolang et nog een niet-
bo sjewistisch-geordende staat bestaat,
is hij een eeuwige aanklacht togen het
bolsjewistische stelsel. Het bolsjewisme
kan in hef geheel niet dulden, dat er
ergens een economische ordening be
staat, die organisch natuurlijk is óp-
gebouwd. Wanneer het zich wil blijven
her.dhaven, moet het alle andere maat
schappelijke en economische vonuen
vernietigen.
De Amerikaansche mentaliteit.
Ook in het Westen kunnen wij een
Iversohynsei waarnemen, dat wij juist
als nationaal-socialisten van den ver-
het gevaar daarvan voor onze be
schaving vast te stellen.
Hier is dat niet zoo eenvoudig, want
het Amerikanisme dat op ons 'afkomt
wordt door Ons niet zoo zonder meer
onzè tegenstander geacht: 1. Wij mee-
nen namelijk, dat de menschen daar
ginds toch de nakomelingen van onze
eigen voorvaderen zijn. die eens uit
Europa zijn geëmigreerd. Wij hebben
het gevoel, dat zij menschen zijn van
ons bloed. Maar de nakomelingen van
alle Europeesche volkdh daar ginds zijn
in een smeltkroes geworpen met
neghoiden en Joodsche bijvoegsels
Daar ontwikkelt zich een geslacht, dat
over eenige generaties ook door ons als
niet mfer Europeesch zal worden
erkend. Wanneer u thans tot een
Amerikaan uit de Ver. Staten zoudt
zeggen, dat hij toch eigenlijk een
Europeaan is, dan ben ik er van over
tuigd, dat hü deze meening in zijn ver
waandheid zou afwijzen en handtaste
lijk zou worden, want-in zich draagt hij
reeds het gevoel geen Europeaan meer
tê zijn.
Ten tweede is de methode, de aard en
wijze waarop deze Amerikaansche geest
tot ons komt, voor ons met onaan
genaam. Hij komt tot ons met die tech
nische uitvindingen, die het leven aan
genaam maken met zijn conseryen en
ijskastenbeschaving, die vele zorgen in
de huishouding verlichten, maak t hij
zich bemind en aangenaam.
Schijnbaar is* het nog de puriteinséhe
geest, die daarginds heerscht. In werke
lijkheid echter heeft de teugelloosheid,
die ook aan dit continent m zijn onbe
grensdheid eigen is, uit de leer van de
predestinatie van het puriteinsche ge
leid tot een teugelloos vrijbu'iterdom,
dat in het geheel slechts een vrijheid
kent: de vrijheid van de meest meedoo-
genlooze uitbuiting van den even-
mensch. Voor ons persoonlijk komt er
nog iets bij, dat ons de leiders van deze
menschen moeilijk verdraagbaar maakt
en dat wij aanvoelen als naamlooze
huichelarij: degenen, die bepaald het
tegenvoorbeeld van de naastenliefde
'geven, hebbent voortdurend Bijbelspreu
ken in den mond Dat doet ons deze
menschen zoo oneerlijk en onoprecht
voorkomen ei? maakt ze voor ons on
sympathiek. De categorische imperatief
waardoor dit Amerikanisme geleid
wordt, is niet de inschakeling van Jiet
individu in een organische gemeenschap
maar is de techniek, haar prestaties en
vooraf het persoonlijke economische
succes. Dat ahcf-n -zijn de beweegrede
nen, waardoor de Amerikaansche men
schen zich laten leiden. Dat moet ons
Europeanen en ons Germanen in bij -
zonde/e mate vreemd zijn, want wij be
speuren altijd als den categorischen
imperatief van ons handelen'het besef
van het geryeenschappelyk# bloed, dat
ons irr een hoogere, lotsgemeenschap
verbindt Het resultaat van dit Amen,
kamsme is het lot een schabloon maken
van alle beschaving Alles moet het
zelfde zijn en er bestaat in Amerika
mets gevaarlijkere dan wanneer iemand
uit den toon zou vallen, öeüjkheid is
bij de vrijen een recht, bij de onvnjen
wordt de gelijkheid tot een verdomden
plicht. Dat is thans in Amerika het ge
val. De menschen moeten gelijk zijn,
want wie zich niet in de rij schikt,
wordt uitgestooten en economisch ver
nietigd.
Zij mogen in Amerika naar hun aard
gelukkig worden, in onze verhoudingen
dienen zij zich niej te mengen.
Het Briteehe Rijk.
Kameraden! Bij deze beschouwing
heb ik aan een machtsfactor nog injiet
geheel niet gedacht, die tot voor kort
een zeer groote rol heeft gespeeld: het
Britsche wereldrijk Engeland. Dat was
niet opzéttelijk.
Dat is bepaald onbewust ontstaan
want wanneer wu heden ten de ge
de krachten beschouwen die vorm
geven aan de wereld dan is voor
ons allen Engeland sterk op den
achtergrond getreden. De Engel-
schen hopen, dat zij iaï dit conflict
tusschen het bolsjewisme en het
Amerikanisme zooieta ate scheids
rechter of als de wijzer aan de
weegschaal zullen zijn. Doarby ver
geten zij echter; dat de essentieele
voorwaarde voor een scheidsrechter
het eigen gezag is, d w z. de eigen
kracht, dié zij verloren hebben.
Wie zou er bij de hplsjewisten of bij
de Amerikanen nog op het idee komen
een Engelsehman aan te wijzen als
bemiddelaar, een Engelsehman, die
ticeh geen machtsmiddelen meer bezit,
waarmede hij zijn wil zou kunnen
doorzetten. Immers, zjjn dómimona
zijn min of meer door de Amerikaan
sche wereld opgeslokt, zyn buitenland-
sche saldi zijn opgeteerd, zyn groote
koopvaardijvloot verdwijnt in toene
mende mate naar den bodem der zee,
terwijl de Amerikanen hun koopvaar
dijvloot machtig uitbreiden. Beiden,
vooral de Amerikanen, doch ook de.
bolsjewisten, zijn veel te nuchtere za
kenlieden om zoo te zeggen iemand
provisie te betalen vopr een bemidde
ling, die zij niet noodig hebben en die
zij zteh kunnen besparen. Het is reeds
zoo, zeoeis onlangs een Engelsch week
blad schreef: „Arm klein Engeland, je
zit voor de omheining en wacht
Men verwijt ons soms, dat wij,
nationaal-socialisten, aanspraak ma-
ken op wereldheerschappij. Debet-
de eenige mogendheden echter die
op dit oogenblik aanspraak maken
op wéreldheerschappi) zijn de bols
jewisten en het' grootkapitalisme
van den heer Roosevelt die'Willem,
zondes met de naties tekening te
honden, de geheele wereld onder
hun heerschappij brengen en voor
alles met hen geestelUlj gelijk
schakelen! Wij niet! Wij wélen 'heel
precies, dat de ordening, jlje wij
willen hebben, ep ons bloed is op
gebouwd en dat onae aanspraak op
ordening de gemeenschap van ons
eigen bloed niet te bulten kay gaan,
"Wat is Europa?
Maar nu vraag ik mij af, wanneer
w het bolsjewisme en het Anaerika-
nisme op hun geestelijken inhoud on
derzocht heb6en: Wat zijn wij? Wat
is Europe? Ik geloof, dat wij ons deze
vraag zeer zelden voorleggen, want
wy Europeanen hadden totdusverre in
het geheel niet de behoefte ons voor
te stellen wat Europa is: Het leek ons
niet' noodig. Pas thans, nif wjj de ver
schillen tusschen hef Oosten en het
Westen beleven, moeten- ,wy ons af
vragen wat wij eiget^ijk zdjr». Werpen
wij eens eeen blik op de landkaart. Dit
Europa onderscheidt zich van de groote
samenhangende massa's land als Ame
rika, Afrika of Azië in kenmerkende
mate door de omstandigheid, dat het
een ongemeen rijk gevormde schepping
is. Het bevat schiereilanden, het bevat
baaien, het bevat hooggebergten, mid
delgebergten, hef bevat rivier- en dal
landschappen. Dat is allemaal veel
rijker en gevarieerder dan in eenig
werelddeel en in dit door de natuur
ingedeelde gebied is het Arische ras
en in het -bijzonder het Noordsch in
gestelde ras,ontstaan en heeft hier
haar bakermat.
Het kenmerk van Europa is de ongc-
meene veelvuldigheid de rijkdom aan
bloesems van de culturen, en volksper-
saonlijkheden, die eigen zyrr aan den
aard en door bloed gebonden, die hier
in de afzonderlijke landen en gewes
ten als in groote en fraaie door de na
tuur opgedischte schalen, hun volks
aard ontwikkeld hebben. Wij zouden
ophouden Europeanen te zijp, wanneer
wij er niet meer onze roeping in zou
den zien dezen rijkdom aan bloesem
van de aan aaTd eigen en door bloed
gebonden culturen der Europeesche
volken te behouden te bevorderen.
Warmeer wij (tót ons kenmerk duide-
llijk voor oogen houden, dan zien wij
het vernietigende in van den invloed
|uit het Oosten, die onze rassen wil uit
roeien, doéh ook het verderfelijke van
den invloed uit 't Westen, die immers
ook opze volkspersoonlijkheden wil
nsvelleeren, opdat de mi .ischen hier er
allëmoftl uitzien zooals in Amerika,
alsof zij aan den loopenden band bij
millioenen U-J iyk er zyn voortge
bracht.
Juist deze veelvuldigheid van onze
culturen biedt natuurlijk ook de moge
lijkheid van voortdurende penetraties
luit het Oosten en jlit het Westen. De
Westelijke geest dringt bij ons vooral
door in de burgerlijke lagen en in de
kringen der intelligentie en wel des te
sterker naar mate wij meer de West
kust van Europa naderen. Zeker, het is
een aangename beschavingsvorm, die
van ginds tot ons komt en bij dezen
beschavingsvorm zie» men meestal over
het hoofd, dat men daarbij tot een scha
bloon gemaakt en genivelleerd wordt.
Di-gevolge» van dien Westelijken in
vloed verlammen 't begrip van de laatste
wol-telen waaruit wij zijn geboren en
er ontstaat dientengevolge nog slechts
een streven naar de internationaiismep.
Het internationalisme alleen is troef.
Het volk en de verbondenheid met het
vofk wordt beschouwd ais verouderd en-
béiachelijk. Een volksch, naar hun aard
eigen bewustzijn hebben deze lieden
met meer tn daarom zijn zij volkomen
vreemd aan het leven geworden Zoo "is
het laatste slot van alle 'wijsheid in dit
land om dë menschelykc betrekkingen
te ordenen volgens de fair pl'ay. Alsof
de bolsjewisten en de zeer handhandige
Amerikanen thans wel aan een fair play
zouden denken. Wamteer het erm de
laatste dingen van een volk gaat, moet
men reeds het richtsnoer van het eigen
handelen uit, een andere diepergaande
zedelijkheid verkrijgen, uit de overtui
ging, dat men voor zijn volk tot het
uiterste moet opkomen, ook dan wan
neer de maatregelen, die men moet
nemen, en waarvoor men moet instaan
vervloekt hard zyn. Men verdraagt ze,
onidat men opeen hoogerê verantwoor
delijkheid staat, en gesteld is voor de
grootere taak, die het lot ons heeft
toevertrouwd.
Hationaal-socialisten. minstens even
gróót echter zijn de penetraties die uit
het Oosten komerf penetraties van het
collectivisme in onze Europeesche maat
schappij, of dat nu marxisme of bolsje
wisme is, die zich immers alléén onder-
scljeiden in de methode bij het bereiken
van hun doel en niet principieel ver
schillen.
Met moet ook in dit land de oogen
niet sluiten. Ik herinner aan een ge
beurtenis, die ik kortgeleden meemaak
te. Ik streef ernaar zooveel mogelijk de
provincies te bereizen en daar mét onze
kameraden, Nederlanders en Duitschers,
te spreken, en ik ben dankbaar dat onze
kameraden' h^el openlijk tot mij komen
en mij zeggen, wat zy gezien hebben.
Zoo bevond ik mij onlangs in Limburg,
waar ik 'n gesprek aanknoopte met een
mijnwerker en hem vroeg: „Nu, wat
denkeh eigenlijk de mijnwerkers in het
Limburgsehe?" Mijn zegsman zeide my
heel eerlijk: „Ik wil heel openlijk met
u praten. Er bestaat een zeer groot aan-
tal mijnwerkers, die voor het nationaal-
socialisme geen begrip hebben. Zij wil
len nief dat Dultschland overwint, maar
zij willen ook niet dat de Engelschen én
Amerikanen overwinnen". Toen heb ik
gevraagd, wie er dan de overhand moest
krijgen. Mijn zegsman antwoordde mij:
„Ja, ivanneor men met déze menschen
ter plaatse spreekt, dus daar, waar zij
afgesloten van de rest van'de wereld
niet lichtvaardig denken, krijgt men ten
antwoord: de Russen". Dat ^.opmerke
lijk. In Limburg heerscht onder een niet
gering deel van de mijnwerkers de mee
ning, dat de Russen moeten winnen.
Waarschijnlijk hebben zij daarbij
een onduidelijke voorstelling wat
dal eigenlijk voor een winst en oen
oVerwinning zou zijn. Maar deze
meening is er en zij is bijzonder op
merkelijk, omdat wij toch allemaal
weten, dat in Limburg de katholieke
kerk een ongcmcèn-grooten Invloed
op deze menschen uitoefent, en stellig
niet in de richting die de bolsjewis
ten vertegenwoordigen.
Dat bewijst echter aan den anderen
kant, dat de politieke vormingskracht
van de confessies, hoe sterk s|) ook een
maal geweest Ise thans verloren Ie ge
gaan. Met de confessies kan men de
menafhon blijkbaar niet meer binnen
een bepaalden vorm van gemeenschep
houden.
De zee mineriue «ouien ln Krueeh.n
veren Uw bloed en voereti Uw,fn *uU
nieuwe levenskracht toe. waardot.p «u**0»
saai* van U^heumatieche pyn wurd? °°r"
genomen. De\t)nen zullen spoedig afn.***'
om tenslotte geheel te verdwynen
«.Blondheid voor een rent per d*.
Apoth. en Droe.' r,I 47 y
Hetzelfde is aan den dltg sttreri,.,, i
Italië, toen Badoglio probeerde het fa,a
cisme terzijde te dringen Wat Is r
gekomen? Een liberale of democratism,
impuls? De jongste democraat die daa.
verschijnt is de oude graaf Sforza li
geloof, dat hij 72 jaar is en dan is
nog een andere bij, die, naar ik h0„,
77 jaar is. Dat ts wat het liberalistisch,
en democratische burgerdom thans noe
kan leveren. Daarvoor is in Zuid-ItalJ
een katholiek-communistische nartii
ontstaan. De leider van de katholiek!
actie in Italië heeft nadrukkelijk ver
klaard, dat de katholieke actie m het
geheel niets met deze ka(holick-com
munistische partij te maken heeft maai
achter de republikeinsch- fascistischs
partij staat. Die is namelijk niet ver van
schot. Hij weet, waf er uit dezen toe
stand kan ontstaan. Op den Balkan is
het precies zoo. Daar hebben zich groe.
pen van verzet gevormd, die de bos-
schen zijn ingetrokken en partisanen
geworden zijn. Oorspronkelijk waren
het meerendeels militairen, Mie waren
nog nationalistisch. Nu is dat, ook anders
geworden. Oo den Balkan heeft nu 4
communist Tito de leiding in handen
dien Stalin tot bolsjewistengeneraal be-'
noemd heeft en Nieuw-Zeelandsche en
Engelsche officieren, die aanvalscher
men bij Grieksohe partisancngroepen
werden neergelaten; werden juist door
die partisanen doodgeschoten Dat zijn
geen toevalligheden, dat zijn allemaal
teelcenen, die erop duiden, in welke
richting de ontwikkeling kan gaan.
De bombardementen op
Dultschland.
Houdt u één ding voor oogen, den
totalen oorlog en zijn uit het steeds
toenemend gebrek aan goederen voort
spruitende gevolgen. Het is thans reeds
zoo, althans de tijd is niet a] Ie ver
meer, dat degene in Duitschland, die
vap vroeger, volkomen wettelijk en in
orde, nog een goedingerichte woning
heeft, dit bezit mettertijd zal aanvoelen
als een 'druk tegenover die volksgenoo-
ten, die inmiddels alles verloren heb
ben, en dezen van hun kant zouden
denzelfden toestand aanvoelen ais een
onrecht. Wanneer de slachtoffers van
de bombardementen in Duitschland
geen nationaal-socialisten zouden zijn,
zouden de terreurvüegers der Engel
schen en Amerikanen inmiddels het
bolsjewisme in Duitschland sterja
ben aangekweekt. Ik Relj julsP
ken met den burgemeester van
een zwaar geteisterde stad. 1?
mij bevestigd, dat zijn lieden
zich nemen, maar voor alles' hun ge
boorteland niet wilden verlaten. 7,iJ
komen terug, bouwen zich verblijf
plaatsen in de bergeij. Zij leven in de
meest primitieve omstandighëdfr
Versagen kenhen deze menschen niet
Alleen een vreeselijke verbittering
Deze menschgn willen hun lot verdra
gen en wanneer men hun zegt, dat cl»
oorlog nog jaren kan duren, dan ant-'
woorden zij: „Dat geeft ook niety
slechts iets wiilen wij, vergelding en
wraalt moeien wij beleven".
Kameraden. De vergelding gaat frit
ter tegen Engeland en Amerika tegen
hft Westen. Ik wijs u op nog een ken-
merk van dexe geestelijke ontwikke
ling waarvoor wij staan. Het bolsje
wisme In 't Oosten Is gemeen wreed,
inaar het is een strijd tegen m.ranen.
De Engelschen en Amerikaansche vlie
gers vermoorden wrouwen en kinderen.
Dat ia het gtbooPfcuur van een doode-
lijken, niet meer te overbruggrn but
in het Duitsehe volk.
Ziet u. ik zou graag willen, dat me#
zioh dat eens voor oogen houdt, i/i de
kringen, die zoo heeletnaal zijn inge
steld op een Engelsch-Amerikaanscbo
overwinning, opdat ook zij inzien dat
volkomen objectieve omstandigheden
.bij ons in Europa deze volkerenmassa'i
stuwen in het collectivisme. Want zoo
goede psychologen dienden toch ten
slotte die lieden hier te zijn, dat ook
zy weten, da-t er onder het Duit*
sche volk en in heel Europa een
vurig verlangen leeft naar een
socialisme. Wanneer dit verlangen
door het nationaal-socialisme al»
volksch socialisme met vervuld w< rdt
dooh deze menschen teleurgesteld
worden, dan breekt deze teieuA
stelling als verbittering uit in het o>!»
lecttvisme. Wanneer wij bnj m middel"
Europa het nationaal-Sbciahsme vr'
denende gemeenschapsvorm wegden"
ken. heeft alleen het bolsjewisme
het kapitalisme van hét Westen kan»
op succes.
Kameraden. Een vreeselijke «ton*
schokt on? thans tot in ons binnenste
Als zeelieden zto) u weten, dat eed
schip dat in een zwaren storm van het
anker wordt losgeslagen, niet opnieuw
aan het anker kan worden vastgelegd
Dan drijft het zonder hoop op redding
rond waarheen de storm het voort
jaagt. Zoo is het te begrijpen, toen d»
Führer zeide, dat geen burgerlijke staal
in Europa dezen oorlog zal overleven,
pfwel het volksche socialisme zal
groole taak van grazen Führer l»
Europa de volkeren eens tot een nieuw»
en betere ordening brengen, ofwel een
teugelloos bolsjewisme breekt boven
ons los. M
Het volksche socialisme vrrww
ops een revolutionair inzicht:
wat het bloed ais een hoogere door P"
lot bepaalde eenheid heeft feevorn»
Dat wij allien tegenover dit bloed vw-
"phcht zijn en wij allen derhalve n"™
zijn en ons volk alles 8, dat-
grondslag, volgens welke wij
machtspolitiek opzicht en voCC„
welken wij in socialistisch opzicht en
femeenschap ordenen. Ik zeg ook
ohitionair ln mijn oogen is nl,t
revolutionair, die ruiten ingooit o®,
ricades bouwt en menschen ojha s»
Revolutionair is hij, die in zidn
roep van den tijd zoo sterk wo1 -
jits' bereid is alle» achter zich te I-1».
"alles wat hren dienbaar en aanger*
en nuttig, was. Hü laat het achtej'
«ep PU
bét
tat
den
de
WU
m no
üseh
het I
Ik zal
Beke
(fiJvaDl
keuden
sue Ie
Wanri
dan bha
frpndsl]
root
om te
(ttken
feta i
oen of]
•stuurl
rteele,
wanneer hij van een nieuwe