het volksche socialisme door te zetten" Mn5.'"di.T.*3SC* KRUSCHEN SS*1 "V De Rijktcommissaris: „Hard en fanatiek bestoten - rheumatische pijnen. ■tan ka s Jaren ts er tusschen ona gegroeid een waskelyk kameraadschappelijke band, bevrijd van bet Nederlandse!;» sepcra- ttsms, bevrijd van het Duitsehe im- perealismc, een band. die ona vereemgd houdt en ateeda sterker wordt De over- 1 den Dienstleiter Schmidt heeft daar aan gewerkt tot zijn laatste ademtocht en zijn opvolger Dlenatleiter Ritter- buach doet precies hetzelfde. Hij heeft kana gezien ln enkele maanden niet al leen het vertrouwen te w'">nen van de Duitache kameraden, maar ook dat van de Nederlandache kameraden. De N.S.B. en de N.S.DA.P. hief in de Nederlanden willen een voqrbeeld zijn van solidari teit Het nationaal-socialisme la een een heid in de verscheidenheid in tegenstel ling tot %t communisme en het kapitalisme, dat geestdoodend en een- vermig is. - Opgang en neergang. Kameraden, ik ken Uw zorgen en be kommernissen en ik weet hoe dikwijls het u moeilijk wordt gemaakt om uw werk voort te zetten. Maar ik ken ook uw sterkte en al deze jaren heeft nie mand ons kunnen doen wankelen. Wij hebben in deze Jaren tijden van opgang gekend en tijden van neergang. De wind ln de zeilen hadden wij practiseh nooit Eens op den dag toen de Ftihrer Mus solini had bevrijd, toen hadden wij de wind in de zeilen. Anders was het al tijd moeilijk en zwanr En dat is ook noodlg. Het maakt ti sterk. Zeilen met (te wind mee ia geen kunst, maar zeilen tegen de wind lnl En niet korten tijd, maar jpar ln jaar uit! Dat is onze taak en daarom moeten wij sterk gemaakt worden, omdat wij een roeping te vol brengen hebben, ifet is geen kinder werk om een volk op te voeren naar een toekomst, die beter is. Dat elscht alle gaven van l.oofd, van hart en van ver stand En daarom reken ik op u kame raden. Wij gaan door met deze zaak in de vaste overtuiging, dat wij deze taak tot een goed einde zuien'brengen. Dat ik.dit kan zeggen, dank fk aan u,.omdat gij onder alle omstandigheden trouw en eerlijk op uw post blijft staan. Bat is nu uw verdienste en daarvoor dank lk u. En Tenslotte, wil ik een eijkel woord tot u zeggen, mijnheer de Rijkscommis saris. Het zij mij veroorloofd dit op dezen dag te doen. Ik weet, gij zijt hier ais vertegenwoordiger van den Ftihrer, van den man, die Verantwoordelijk is voor de toekomst, niet alleen van" zijn eigen volk, fnaar van Europa En wij Nederl'andsche nationaalsocialisten heb ben te dien aanzien maar één wensch, namelijk hem te steunen ln zijn-strijd met alle middelen, waarover wij Be schikken. En ik vraag u, mijnheer de Rijkscommissaris, als zijp vertegenwoor diger, wil hem dat ovefbrengen. (Zeer langdurig applaus.) Ik weet het, mijnheer de Rijkscom missaris, gij verwacht van mij zeker niet 0)t dezen dag woorden van löf. Het ligt ook niet in ons terughoudend wezen dat te doen. Maar ik ben nu eenmaal de Nederlander die meer dan alle andere Nederlanders ook weet, welke inspan ningen gij u getroost, welke moeilijk heden gij hebt te overwinnen en dat gij uw best doet uit plichtsgevoel en ver antwoordelijkheidsbesef en uit toewij ding voor ons volk, maar daarenboven uit principe, omdat gij overtuigd zijt, dat en het Duitsehe en het Nederland- sche belang ons voorlichten, ons voor gaan vereischL Doelbewust hebt gij steeds naar deze solidaniteit- gestreefd. Ik mag u daarvan wel pionier noemen. En op dezen dag van de solidariteit mag ik daarvan getuigen en u daarvoor mijn diepe erkentelijkheid betuigen. Hou Zee! (langdurig applaus). bracht, maar hetgeen w(j thanz zien, dat-Va» in hen aanwezig. Het bolsje wisme heeft het positieve, het goede vin den Russis^hen boer onderdrukt en het heeft twee eigenschappen, die in deze menschen altijd sluimeren, te voorschijn gebracht. Ook deze eigen schappen kunnen uit 't landschap wor den afgeleid. Dat landschap immers is oneindig groot. De steppe maakt me lancholiek. U zult zeggen, de zee is ook groot, maair de zee is altijd in be weging. Zij is dynamisch, zij verwekt in ons krachten, terwijl de steppe groot en als dood is. Zij maakt meten Hierna sprak de Rijkscommissaris, die met een langdurig „Heil" werd be groet. In zijn rede zeide hij. Mijnheer Musseri! Nederlandsche en Duitsehe "kameraden Wij zijn hier bijeengekomen om twee gebeurtenissen in de geschiedenis van het Dulfbche volk te herdenken en de heer Mussert heeft de- beteekenis van deze herinnering en deze herdenking samengevat door onze samenkomst en dezen dag te bestempelen als cjpn dag der solidariteit. Ik- neem dit woord vol komen over. Ook voor mij is juist deze dag, die gewijd is aai) twee tragische oogenblikken in het Duitsehe volk, de dug der solidariteit. Want ik vat deze kenmerking zoo op, dat deze dag ons in de eerste plaals duidelijk bijbrengt het belang van de saamhoorigheid en het belang van het aaneengesloten blij ven van een volk en in de tweede plaats, dat deze dag een soortgelijke vermaning Is voor de omstandigheid, dat wij allen, of wij nu in een volks gemeenschap zijn bijeengebracht of meer dan dat in een gemeenschap.van gezindheid, altijd en in alle omstandig heden bereid m oeien zijn het voor deze gemeenschap tot het uiterste op te ne men. Kameraden, November 1918 be wijst ons juist het tegendeel. Toen heeft hef Duitsehe volk déze solidariteit ver geten. Daaruit ontstond de verschrikke lijkste ineenstorting van zijn geschie denis. Die ineenstorting blijft een eeuwige vermaning Voor ons allen nooit de solidariteit, deze door God ge- wdde saamhoorigheid van een volk te vergeten. November 1923 echter, die toen bij den afloop der gebeurtenissen niet tot succes heeft geleld, maar die do oden zag liggen op de straten en pleinen, bewijst ons. dat het tijdelijk mislukken van een daad, die gesteld werd uit de diepste volksche verant woordelijkheid, nooit vergeefsch is. Want van dezen dag af, van dezen of fergang der partij uit. stroomt geleid en altijd waakzaam gehouden door on zen Führer de oneindige kracht door het geheele Duitsehe volk, die dit volk heeft opgeroepen, heeft wakkergeroepen en capabel, groot en sterk heeft ge maakt tot deze enorme prestatie, die het thans noodig heeft om het tegen zijn vijanden vol te houden. Ziet u, kameraden, zoo bewijst No vember 1918, dat elk optreden tegen de solidariteit, dood, vernietiging en einde beteekent en zoo bewijst November 1923, dat elk optreden uit volksche verantwoordelijkheid, ook wanneer het niet terstond tot het succes leidt, toch tenslotte de overwinning voor volk en gemeenschap zal beteekenen. Nationaal-soctalisten! Een beschou wing over deze historische gebeurtenis sen bewijst ons, dat moedige volkeren iets verdragen, dat van nadeeligen in vloed ts op hun vrijheid. Het Is uitge sloten, dat men een Germaansch volk op den duur doet buigen. Het verweert zich en laat ztch liever vernietigen, al vorens zich te laten buigen en zijn vrij heid en Innerlijke kracht prijs te geven. Ook dit Inzicht brengt ons de beschou wing van November 1918, die scheen te bewijzen, alsof wij Duitschers ons wilden buigen, die echter leidden tot November 1923, die het eerste verzet beteekende tegen een blijkbaar hope- loozen toestand Wat konden die paar mannen toen tegen de overmachtige entente, tegen het nbg heel groote en sterke Frankrijk en de almachtige tegenstanden onder het eigen volk feitelijk willen? Wat konden zij hopen? Die hebben niet gevraagd, maar zij zijn aangetre den omdat zij wisten en omdat hun in nerlijke stem hun heeft toegeroepen: Jullie moet thans voor Duitschland's eer en vrijheid aantreden. De sla vaa de belde gebeurtenissen. Thans verstaan wij dan diepen zin v»n beide gebeurtenissen. Toen wij ln November 1118 de ineenstorting beleef den, viel het niet te verwonderen, dat velen van ons aan den zin van bet ge beuren ln bet geheel begonnen zijn te wanhopen. Vier jaren en meer van de cwaarete offers werden gebracht, hei- ddndeden. dia haar» gelijken ln de ge- sebiedepla nog nauwelijks gehad heb ben, werden volbracht. En dat alles zou tevergeefs geweest zijn? En toen kwam November 1923 en weer trad een vast beraden schare aan en werd neerge worpen en neergeslagen en weer kon; bij iemand de gedachte opkomen: Waartoe? Het is zinloos! Neen, kame raden, uit het gebeuren van de laatste Jaren zien wij in dat alles een diepen zin heeft gehad en voorbestemd was in de Voorzienigheid, dat de ineenstorting van het 1918 gekomen is, opdat met het oogenblik van de diepste geschoktheid, ook het ©ogenblik aanwezig was van inzichzelf te keeren om het Duitsehe volk in staat te stellen tot de groote laak, die het te wachten stond, toen de bolsjewisten in Juni (1941 met honder den divisies naar onze Oostgrens wa ren opgetrokken. Op dat oogenblik heeft het Duitsehe volk, dat weet wat lijder^betcekent, ook de kracht gevon den dit gevaar te boven te komen. Het zelfde geldt voor November 1923. Het is nief1 een rechtstreekscbe zegetocht naar de macht geweest eb hoe zwaar der een zoodanige strijd is, hoe meer offers er gebracht zullen moeten wor den des te sterker wordt een volk voor de laatste beproeving. Kameraden! Allesjs een duidelijke weg naar deze laatetégrooische®bestis- sing, waarin wij thans geplaatst zijn en die het aanschijn van Europa, doch daarnaast ook van de geheele wereld, voor, generaties, waarschijnlijk voor eeuwen op Europa Zal bepalen. Want het beeld van de wereld, zooals wij het in het jaar 1914 en tevoren gehad heb ben is volledig veranderd- Wat men toen kon bestempelen ate overtieer- söhing van-Europa en van het Europeé- sohe ras is voorbij.' Niéuwe machts- groepceringen vormen thans de wereld. De machtsgrocpeering Oost- Europa en Azië, met de Slavheh- Oriëntaatech Mongooiachtige volke ren, voortgekomen uit de steppe, is het, die altijd weer om de zooveel eeuwen toestorml Eens was het Dzjinghis Chan, daarna waren het an-, dere. Thans is het het bolsjewisme van Stalin. En aan den anderen kant over den Atlantisehen Oceaan vormt zich iets nieuws. Het Amerikaansche con tinent wordt tot het Westelijke half rond van Roosevelt samengevat en verheft zich met een machtigen en onbeperkter, aanspraak op heerschap pij en daarginds in Oost-A2ië vormt zich eveneens een nieuwe groepeering. Dan blijven wij, Europeanen, nog over. Dat zijn de vier groote machtsgroepen, die thans de wereld beginnen te vor men, bepaald door den bodem, door het klimaat, door de natuurkundige gesteldheden, op- op grond daarvan nog sterker bepaald door de rassen, die op dien bodem zijn gegroeid! ge dragen eh gestuwd in de geschiedenis door den geest, door de innerlijke houding, door de maatschappelijke vormen, die zich juist uit dit bloed en de specifieke raseigenschappen van deze volkeren ontwikkeld hebben.- Al het andere dat er in de wereld is, speelt een tweede rol. Die gebieden en volkeren zijn in machtspolitiek op dicht niet vormgevend. De vier machtsgroepen, die thans be zig zijn te ontstaan, worstelen met elkaar om de vormgeving van de we reld. Kameraden: iets is ons, vooal aan ons nationaal-soeialistea, duidelijk. Het is niet de organisatie, het zijn niet de formaties, het zijn Jiiet de program ma's, die de geschiedenis móten, het zijn de menschen. De menscheljjke geest, zooals hij uit zijn bloed gescha pen wordt is het die de geschiedenis maakt, die zijn hoogste voltooiing vindt altijd in de heel groote mannen, die-uit het volk of iiit een ras geboren worden en a'i leiders voortra gaan. Daarom moeten wij ons met de geeste lijke eigenschappen bezig houden en moeten wij ons afvragen: waar ligt de laatste impuls voor de uiterlijke mili taire en politieke verschijnselen? De Russische menseh. Zoo wil Ut eens over het Oosten spreken, over de bolsjewieken. Wij hebben deze volkeren reeds eenmaal in de jaren 1S14, 1915 en '1918 meege maakt toen wjj in den eersten we reldoorlog tegen Rustend zijn opge trokken. Toen kwam ons de Russische soldaat tegemoet en maakte op ons den indruk ven een op de een of andere wijze handelbaren en tenslotte goed- moedigen boer. Hetgeen thans op ons afkomt is heel iets anders. Men zal zeggen het bolsjewisme heeft h er an dere menachen gevormd het heeft deze menschen in een nieuwen vorm ge.- choüek, zij maakt beieid om te lijden. K De menschen van de steppe hebbent 'Standelijken kan^mtetenj^kykem om bepaald een heimwee, zij voelen zich IÉÉ bevredigd wanneer zij kunnen lijden, wanneer zy gekweld worden. En het tweede is de onbegrensdheid van de steppe. Zij maakt losbandig en teugel loos. Deze menschen kunnen in een roes gebracht worden, waaruit zij be paald elementair losbarsten, Zooals wij dat juist kunnen conslateeren aan die sto'mioopen uit het Oosten, die altijd weer tegen Europa komen aanrollen. Deze beide eigenschappen heeft het bolsjewisme tot, een „politicum" ge maakt. Het lakt de menschen lijden door hun alles te ontnemen wat slechts eenigszins mogelijk is. Dat kan het zich "veroorloven omdat deze Ostische men schen in het Ujden zelf een zekere be vrediging vinden en wel voor een doel, dat weer sterk losbandig is, voor de proletarische wereldrevolutie. Uit deze beide eigenschappen en haar politieke '„''werking jfunt u zich het wezen van het bolsjewisme en van den bolsjewistischen masstenensch verkla ren. kamen gelijk» inrpuli Doelstelling van het bolsjewisme. Tevens kunt u daaraan zien, dat wij hier te doen hebben met menschen en een systeem, waarmede wij het vol gens Europeesche spelregels nooit zul ten klaarspelen. Dat moeten wij dui delijk jnzien. Een vergelijk met het bolsjewisme is niet mogelijk, alleen een tegenover elkaar staan, hoogstens een scherpe afbakening. Het bolsjewismë draagt zijn gevaarlijkheid niet zoozeer in zjjn methoden dan wel in zijn doel stelling. Het bolsjewisme drukt het in dividu terneer tot een minimale levenshouding, opdat het de krachten, die zich aldus verzamelen samengebun deld voor een fcepaald politiek doel kan laten optreden. In dit opzicht is het alle andere systemen de baas. om maar in het geheel niet te spreken over een liberaal of over een democratisch systeem. In die systemen gaan alle mogelijke energieën op in de bevredi ging aan de eigen behoeften, cultureele wenschen enz. Deze energieën eischt het bolsjewisme voor zich op. pe mensph moet werken, hij moet heeren- diensten verrichten, hij wordt geknecht, opdat (de volledige som van zijn pres taties i gestoken wordt kt een bepaald politiek doel. In dit geval de proleta- riséhe wereldrevolutie. Dit poel echter is van een vernie tigend! karakter. Ook de totale oorlog, iden, dwingt ons thans lot soort- methoden. Echter hier te de onze belijdenis aan het volk en het vaderland, dat ons er toe brengt niet meer aam ons zelf .te denken en alles wat wij bezaten te richten op èen enkel (doel namelijk op de verdediging van ons volk en van ons vaderland Maar jdat is een positief, een mooi. een edel (Joel, tecwyl het bolsjewisme-de. knechting en concentratie van zijn. menschen wijdt aan het vernietigende onnatuurlijke doel van de proletarische wereldrevolutie. Het proletariaat vormt op zichzelf een speculatief begrip Niet de organische eenheid van het volk maar een tot de eigenmachtige klasse gemaakte economische laag moet de alleen bevoegde em daartoe geroepen klasse zijn om alle anderen te ver nietigen. Ook gaat het bolsjewisme er van u^t. dat er onder alle_volkeren en rassen om zoo te zeggen zonder ondier scheid een zoodanige klasse aanwezig is Dat is de groote vergissing ven het bolsjewisme. Het proletariaat li het resultaat van een maatschappelijk en economisch gefaalde ontwikkeling. En ook deze klasse, wanneer zij dan ont staan is. wordt weer bepaald door de rassenmerken van elk volk Dat be speurt het bolsjewisme. Het bemerkt hier een fout in zijn, berekening en komt derhalve tot een methode der physieke vernietiging van alle andere klassen en beroepsstanden van een volk door de rassenvermenging Daaruit valt te verklaren de tot millioenen uit gemoorde berrepeklassen in Rustend en de in de millioenen loopende deportaties. Dat zijn niet zoo zeer politieke maatregelen met het doel een politieken toegenstander van dit oogen blik te vernietigen, neen, dat zijn maat regelen, om de volksche substantie van de afzonderlijke stemmen, die ln Rus land teven, uit te wisschen en te ver nietigen. opdat er juist een proletariaat zonder onderscheid zal ontstaan. Wanneer u enkele dagen geleden in de courant gelezen hebt, dat de bolsje wisten als oórlogsschadeloosstelling verlangen, dat millioenen Duitsehe arbeiders naar Siberië gebracht zullen Warden om daar te werken en wanneer eenW politieek narren mcenen, dat dit een,-'heel Juiste herstelmeatregel zou zij*, dan is het doel en de zin van dezen maatregel toch in het geheel niet egn schadeloosstelling, maar het doel is uitsluitend de volksche sub stantie van het Duitsehe volk te ver nietigen door het millioenen mannen te ontnemen en daarvoor millioenen Aziaten en Mongolen over te sturen. En wat voor het Duitsehe volk geldt, geldt voor alle andere volken. Want één ding moet men duidelijk Inzien: een vergelijk Is met het bolsje- ;rne niet mogelijk, omdat het niet op don bodem eener organische maat schappelijke orde ataat, maar omdat het een gefaalde ontwikkeling tot draagster van zijn ontwikkeling maakt, en izljn doel, de vernietiging Is van de volgsehn substantie onder de afzonder lijke volken en naties. Er wopdt zoma gesproken over een rachtsarllid communisme. Menadhen, die zoo praten hebben geen idee wat het bolsjewisme Is. Dat zijn gedege nereerde satenbolsjewisten bf politieke gezrtndbidders. die op het oogenblik. da* zij de pistool van den commissaris ih hjlin nek voelen altijd nog zeggen, dat. hi) het zoo kwaad niet meent. Het oommuniwne moet echter dien weg opgaan, want zoolang et nog een niet- bo sjewistisch-geordende staat bestaat, is hij een eeuwige aanklacht togen het bolsjewistische stelsel. Het bolsjewisme kan in hef geheel niet dulden, dat er ergens een economische ordening be staat, die organisch natuurlijk is óp- gebouwd. Wanneer het zich wil blijven her.dhaven, moet het alle andere maat schappelijke en economische vonuen vernietigen. De Amerikaansche mentaliteit. Ook in het Westen kunnen wij een Iversohynsei waarnemen, dat wij juist als nationaal-socialisten van den ver- het gevaar daarvan voor onze be schaving vast te stellen. Hier is dat niet zoo eenvoudig, want het Amerikanisme dat op ons 'afkomt wordt door Ons niet zoo zonder meer onzè tegenstander geacht: 1. Wij mee- nen namelijk, dat de menschen daar ginds toch de nakomelingen van onze eigen voorvaderen zijn. die eens uit Europa zijn geëmigreerd. Wij hebben het gevoel, dat zij menschen zijn van ons bloed. Maar de nakomelingen van alle Europeesche volkdh daar ginds zijn in een smeltkroes geworpen met neghoiden en Joodsche bijvoegsels Daar ontwikkelt zich een geslacht, dat over eenige generaties ook door ons als niet mfer Europeesch zal worden erkend. Wanneer u thans tot een Amerikaan uit de Ver. Staten zoudt zeggen, dat hij toch eigenlijk een Europeaan is, dan ben ik er van over tuigd, dat hü deze meening in zijn ver waandheid zou afwijzen en handtaste lijk zou worden, want-in zich draagt hij reeds het gevoel geen Europeaan meer tê zijn. Ten tweede is de methode, de aard en wijze waarop deze Amerikaansche geest tot ons komt, voor ons met onaan genaam. Hij komt tot ons met die tech nische uitvindingen, die het leven aan genaam maken met zijn conseryen en ijskastenbeschaving, die vele zorgen in de huishouding verlichten, maak t hij zich bemind en aangenaam. Schijnbaar is* het nog de puriteinséhe geest, die daarginds heerscht. In werke lijkheid echter heeft de teugelloosheid, die ook aan dit continent m zijn onbe grensdheid eigen is, uit de leer van de predestinatie van het puriteinsche ge leid tot een teugelloos vrijbu'iterdom, dat in het geheel slechts een vrijheid kent: de vrijheid van de meest meedoo- genlooze uitbuiting van den even- mensch. Voor ons persoonlijk komt er nog iets bij, dat ons de leiders van deze menschen moeilijk verdraagbaar maakt en dat wij aanvoelen als naamlooze huichelarij: degenen, die bepaald het tegenvoorbeeld van de naastenliefde 'geven, hebbent voortdurend Bijbelspreu ken in den mond Dat doet ons deze menschen zoo oneerlijk en onoprecht voorkomen ei? maakt ze voor ons on sympathiek. De categorische imperatief waardoor dit Amerikanisme geleid wordt, is niet de inschakeling van Jiet individu in een organische gemeenschap maar is de techniek, haar prestaties en vooraf het persoonlijke economische succes. Dat ahcf-n -zijn de beweegrede nen, waardoor de Amerikaansche men schen zich laten leiden. Dat moet ons Europeanen en ons Germanen in bij - zonde/e mate vreemd zijn, want wij be speuren altijd als den categorischen imperatief van ons handelen'het besef van het geryeenschappelyk# bloed, dat ons irr een hoogere, lotsgemeenschap verbindt Het resultaat van dit Amen, kamsme is het lot een schabloon maken van alle beschaving Alles moet het zelfde zijn en er bestaat in Amerika mets gevaarlijkere dan wanneer iemand uit den toon zou vallen, öeüjkheid is bij de vrijen een recht, bij de onvnjen wordt de gelijkheid tot een verdomden plicht. Dat is thans in Amerika het ge val. De menschen moeten gelijk zijn, want wie zich niet in de rij schikt, wordt uitgestooten en economisch ver nietigd. Zij mogen in Amerika naar hun aard gelukkig worden, in onze verhoudingen dienen zij zich niej te mengen. Het Briteehe Rijk. Kameraden! Bij deze beschouwing heb ik aan een machtsfactor nog injiet geheel niet gedacht, die tot voor kort een zeer groote rol heeft gespeeld: het Britsche wereldrijk Engeland. Dat was niet opzéttelijk. Dat is bepaald onbewust ontstaan want wanneer wu heden ten de ge de krachten beschouwen die vorm geven aan de wereld dan is voor ons allen Engeland sterk op den achtergrond getreden. De Engel- schen hopen, dat zij iaï dit conflict tusschen het bolsjewisme en het Amerikanisme zooieta ate scheids rechter of als de wijzer aan de weegschaal zullen zijn. Doarby ver geten zij echter; dat de essentieele voorwaarde voor een scheidsrechter het eigen gezag is, d w z. de eigen kracht, dié zij verloren hebben. Wie zou er bij de hplsjewisten of bij de Amerikanen nog op het idee komen een Engelsehman aan te wijzen als bemiddelaar, een Engelsehman, die ticeh geen machtsmiddelen meer bezit, waarmede hij zijn wil zou kunnen doorzetten. Immers, zjjn dómimona zijn min of meer door de Amerikaan sche wereld opgeslokt, zyn buitenland- sche saldi zijn opgeteerd, zyn groote koopvaardijvloot verdwijnt in toene mende mate naar den bodem der zee, terwijl de Amerikanen hun koopvaar dijvloot machtig uitbreiden. Beiden, vooral de Amerikanen, doch ook de. bolsjewisten, zijn veel te nuchtere za kenlieden om zoo te zeggen iemand provisie te betalen vopr een bemidde ling, die zij niet noodig hebben en die zij zteh kunnen besparen. Het is reeds zoo, zeoeis onlangs een Engelsch week blad schreef: „Arm klein Engeland, je zit voor de omheining en wacht Men verwijt ons soms, dat wij, nationaal-socialisten, aanspraak ma- ken op wereldheerschappij. Debet- de eenige mogendheden echter die op dit oogenblik aanspraak maken op wéreldheerschappi) zijn de bols jewisten en het' grootkapitalisme van den heer Roosevelt die'Willem, zondes met de naties tekening te honden, de geheele wereld onder hun heerschappij brengen en voor alles met hen geestelUlj gelijk schakelen! Wij niet! Wij wélen 'heel precies, dat de ordening, jlje wij willen hebben, ep ons bloed is op gebouwd en dat onae aanspraak op ordening de gemeenschap van ons eigen bloed niet te bulten kay gaan, "Wat is Europa? Maar nu vraag ik mij af, wanneer w het bolsjewisme en het Anaerika- nisme op hun geestelijken inhoud on derzocht heb6en: Wat zijn wij? Wat is Europe? Ik geloof, dat wij ons deze vraag zeer zelden voorleggen, want wy Europeanen hadden totdusverre in het geheel niet de behoefte ons voor te stellen wat Europa is: Het leek ons niet' noodig. Pas thans, nif wjj de ver schillen tusschen hef Oosten en het Westen beleven, moeten- ,wy ons af vragen wat wij eiget^ijk zdjr». Werpen wij eens eeen blik op de landkaart. Dit Europa onderscheidt zich van de groote samenhangende massa's land als Ame rika, Afrika of Azië in kenmerkende mate door de omstandigheid, dat het een ongemeen rijk gevormde schepping is. Het bevat schiereilanden, het bevat baaien, het bevat hooggebergten, mid delgebergten, hef bevat rivier- en dal landschappen. Dat is allemaal veel rijker en gevarieerder dan in eenig werelddeel en in dit door de natuur ingedeelde gebied is het Arische ras en in het -bijzonder het Noordsch in gestelde ras,ontstaan en heeft hier haar bakermat. Het kenmerk van Europa is de ongc- meene veelvuldigheid de rijkdom aan bloesems van de culturen, en volksper- saonlijkheden, die eigen zyrr aan den aard en door bloed gebonden, die hier in de afzonderlijke landen en gewes ten als in groote en fraaie door de na tuur opgedischte schalen, hun volks aard ontwikkeld hebben. Wij zouden ophouden Europeanen te zijp, wanneer wij er niet meer onze roeping in zou den zien dezen rijkdom aan bloesem van de aan aaTd eigen en door bloed gebonden culturen der Europeesche volken te behouden te bevorderen. Warmeer wij (tót ons kenmerk duide- llijk voor oogen houden, dan zien wij het vernietigende in van den invloed |uit het Oosten, die onze rassen wil uit roeien, doéh ook het verderfelijke van den invloed uit 't Westen, die immers ook opze volkspersoonlijkheden wil nsvelleeren, opdat de mi .ischen hier er allëmoftl uitzien zooals in Amerika, alsof zij aan den loopenden band bij millioenen U-J iyk er zyn voortge bracht. Juist deze veelvuldigheid van onze culturen biedt natuurlijk ook de moge lijkheid van voortdurende penetraties luit het Oosten en jlit het Westen. De Westelijke geest dringt bij ons vooral door in de burgerlijke lagen en in de kringen der intelligentie en wel des te sterker naar mate wij meer de West kust van Europa naderen. Zeker, het is een aangename beschavingsvorm, die van ginds tot ons komt en bij dezen beschavingsvorm zie» men meestal over het hoofd, dat men daarbij tot een scha bloon gemaakt en genivelleerd wordt. Di-gevolge» van dien Westelijken in vloed verlammen 't begrip van de laatste wol-telen waaruit wij zijn geboren en er ontstaat dientengevolge nog slechts een streven naar de internationaiismep. Het internationalisme alleen is troef. Het volk en de verbondenheid met het vofk wordt beschouwd ais verouderd en- béiachelijk. Een volksch, naar hun aard eigen bewustzijn hebben deze lieden met meer tn daarom zijn zij volkomen vreemd aan het leven geworden Zoo "is het laatste slot van alle 'wijsheid in dit land om dë menschelykc betrekkingen te ordenen volgens de fair pl'ay. Alsof de bolsjewisten en de zeer handhandige Amerikanen thans wel aan een fair play zouden denken. Wamteer het erm de laatste dingen van een volk gaat, moet men reeds het richtsnoer van het eigen handelen uit, een andere diepergaande zedelijkheid verkrijgen, uit de overtui ging, dat men voor zijn volk tot het uiterste moet opkomen, ook dan wan neer de maatregelen, die men moet nemen, en waarvoor men moet instaan vervloekt hard zyn. Men verdraagt ze, onidat men opeen hoogerê verantwoor delijkheid staat, en gesteld is voor de grootere taak, die het lot ons heeft toevertrouwd. Hationaal-socialisten. minstens even gróót echter zijn de penetraties die uit het Oosten komerf penetraties van het collectivisme in onze Europeesche maat schappij, of dat nu marxisme of bolsje wisme is, die zich immers alléén onder- scljeiden in de methode bij het bereiken van hun doel en niet principieel ver schillen. Met moet ook in dit land de oogen niet sluiten. Ik herinner aan een ge beurtenis, die ik kortgeleden meemaak te. Ik streef ernaar zooveel mogelijk de provincies te bereizen en daar mét onze kameraden, Nederlanders en Duitschers, te spreken, en ik ben dankbaar dat onze kameraden' h^el openlijk tot mij komen en mij zeggen, wat zy gezien hebben. Zoo bevond ik mij onlangs in Limburg, waar ik 'n gesprek aanknoopte met een mijnwerker en hem vroeg: „Nu, wat denkeh eigenlijk de mijnwerkers in het Limburgsehe?" Mijn zegsman zeide my heel eerlijk: „Ik wil heel openlijk met u praten. Er bestaat een zeer groot aan- tal mijnwerkers, die voor het nationaal- socialisme geen begrip hebben. Zij wil len nief dat Dultschland overwint, maar zij willen ook niet dat de Engelschen én Amerikanen overwinnen". Toen heb ik gevraagd, wie er dan de overhand moest krijgen. Mijn zegsman antwoordde mij: „Ja, ivanneor men met déze menschen ter plaatse spreekt, dus daar, waar zij afgesloten van de rest van'de wereld niet lichtvaardig denken, krijgt men ten antwoord: de Russen". Dat ^.opmerke lijk. In Limburg heerscht onder een niet gering deel van de mijnwerkers de mee ning, dat de Russen moeten winnen. Waarschijnlijk hebben zij daarbij een onduidelijke voorstelling wat dal eigenlijk voor een winst en oen oVerwinning zou zijn. Maar deze meening is er en zij is bijzonder op merkelijk, omdat wij toch allemaal weten, dat in Limburg de katholieke kerk een ongcmcèn-grooten Invloed op deze menschen uitoefent, en stellig niet in de richting die de bolsjewis ten vertegenwoordigen. Dat bewijst echter aan den anderen kant, dat de politieke vormingskracht van de confessies, hoe sterk s|) ook een maal geweest Ise thans verloren Ie ge gaan. Met de confessies kan men de menafhon blijkbaar niet meer binnen een bepaalden vorm van gemeenschep houden. De zee mineriue «ouien ln Krueeh.n veren Uw bloed en voereti Uw,fn *uU nieuwe levenskracht toe. waardot.p «u**0» saai* van U^heumatieche pyn wurd? °°r" genomen. De\t)nen zullen spoedig afn.***' om tenslotte geheel te verdwynen «.Blondheid voor een rent per d*. Apoth. en Droe.' r,I 47 y Hetzelfde is aan den dltg sttreri,.,, i Italië, toen Badoglio probeerde het fa,a cisme terzijde te dringen Wat Is r gekomen? Een liberale of democratism, impuls? De jongste democraat die daa. verschijnt is de oude graaf Sforza li geloof, dat hij 72 jaar is en dan is nog een andere bij, die, naar ik h0„, 77 jaar is. Dat ts wat het liberalistisch, en democratische burgerdom thans noe kan leveren. Daarvoor is in Zuid-ItalJ een katholiek-communistische nartii ontstaan. De leider van de katholiek! actie in Italië heeft nadrukkelijk ver klaard, dat de katholieke actie m het geheel niets met deze ka(holick-com munistische partij te maken heeft maai achter de republikeinsch- fascistischs partij staat. Die is namelijk niet ver van schot. Hij weet, waf er uit dezen toe stand kan ontstaan. Op den Balkan is het precies zoo. Daar hebben zich groe. pen van verzet gevormd, die de bos- schen zijn ingetrokken en partisanen geworden zijn. Oorspronkelijk waren het meerendeels militairen, Mie waren nog nationalistisch. Nu is dat, ook anders geworden. Oo den Balkan heeft nu 4 communist Tito de leiding in handen dien Stalin tot bolsjewistengeneraal be-' noemd heeft en Nieuw-Zeelandsche en Engelsche officieren, die aanvalscher men bij Grieksohe partisancngroepen werden neergelaten; werden juist door die partisanen doodgeschoten Dat zijn geen toevalligheden, dat zijn allemaal teelcenen, die erop duiden, in welke richting de ontwikkeling kan gaan. De bombardementen op Dultschland. Houdt u één ding voor oogen, den totalen oorlog en zijn uit het steeds toenemend gebrek aan goederen voort spruitende gevolgen. Het is thans reeds zoo, althans de tijd is niet a] Ie ver meer, dat degene in Duitschland, die vap vroeger, volkomen wettelijk en in orde, nog een goedingerichte woning heeft, dit bezit mettertijd zal aanvoelen als een 'druk tegenover die volksgenoo- ten, die inmiddels alles verloren heb ben, en dezen van hun kant zouden denzelfden toestand aanvoelen ais een onrecht. Wanneer de slachtoffers van de bombardementen in Duitschland geen nationaal-socialisten zouden zijn, zouden de terreurvüegers der Engel schen en Amerikanen inmiddels het bolsjewisme in Duitschland sterja ben aangekweekt. Ik Relj julsP ken met den burgemeester van een zwaar geteisterde stad. 1? mij bevestigd, dat zijn lieden zich nemen, maar voor alles' hun ge boorteland niet wilden verlaten. 7,iJ komen terug, bouwen zich verblijf plaatsen in de bergeij. Zij leven in de meest primitieve omstandighëdfr Versagen kenhen deze menschen niet Alleen een vreeselijke verbittering Deze menschgn willen hun lot verdra gen en wanneer men hun zegt, dat cl» oorlog nog jaren kan duren, dan ant-' woorden zij: „Dat geeft ook niety slechts iets wiilen wij, vergelding en wraalt moeien wij beleven". Kameraden. De vergelding gaat frit ter tegen Engeland en Amerika tegen hft Westen. Ik wijs u op nog een ken- merk van dexe geestelijke ontwikke ling waarvoor wij staan. Het bolsje wisme In 't Oosten Is gemeen wreed, inaar het is een strijd tegen m.ranen. De Engelschen en Amerikaansche vlie gers vermoorden wrouwen en kinderen. Dat ia het gtbooPfcuur van een doode- lijken, niet meer te overbruggrn but in het Duitsehe volk. Ziet u. ik zou graag willen, dat me# zioh dat eens voor oogen houdt, i/i de kringen, die zoo heeletnaal zijn inge steld op een Engelsch-Amerikaanscbo overwinning, opdat ook zij inzien dat volkomen objectieve omstandigheden .bij ons in Europa deze volkerenmassa'i stuwen in het collectivisme. Want zoo goede psychologen dienden toch ten slotte die lieden hier te zijn, dat ook zy weten, da-t er onder het Duit* sche volk en in heel Europa een vurig verlangen leeft naar een socialisme. Wanneer dit verlangen door het nationaal-socialisme al» volksch socialisme met vervuld w< rdt dooh deze menschen teleurgesteld worden, dan breekt deze teieuA stelling als verbittering uit in het o>!» lecttvisme. Wanneer wij bnj m middel" Europa het nationaal-Sbciahsme vr' denende gemeenschapsvorm wegden" ken. heeft alleen het bolsjewisme het kapitalisme van hét Westen kan» op succes. Kameraden. Een vreeselijke «ton* schokt on? thans tot in ons binnenste Als zeelieden zto) u weten, dat eed schip dat in een zwaren storm van het anker wordt losgeslagen, niet opnieuw aan het anker kan worden vastgelegd Dan drijft het zonder hoop op redding rond waarheen de storm het voort jaagt. Zoo is het te begrijpen, toen d» Führer zeide, dat geen burgerlijke staal in Europa dezen oorlog zal overleven, pfwel het volksche socialisme zal groole taak van grazen Führer l» Europa de volkeren eens tot een nieuw» en betere ordening brengen, ofwel een teugelloos bolsjewisme breekt boven ons los. M Het volksche socialisme vrrww ops een revolutionair inzicht: wat het bloed ais een hoogere door P" lot bepaalde eenheid heeft feevorn» Dat wij allien tegenover dit bloed vw- "phcht zijn en wij allen derhalve n"™ zijn en ons volk alles 8, dat- grondslag, volgens welke wij machtspolitiek opzicht en voCC„ welken wij in socialistisch opzicht en femeenschap ordenen. Ik zeg ook ohitionair ln mijn oogen is nl,t revolutionair, die ruiten ingooit o®, ricades bouwt en menschen ojha s» Revolutionair is hij, die in zidn roep van den tijd zoo sterk wo1 - jits' bereid is alle» achter zich te I-1». "alles wat hren dienbaar en aanger* en nuttig, was. Hü laat het achtej' «ep PU bét tat den de WU m no üseh het I Ik zal Beke (fiJvaDl keuden sue Ie Wanri dan bha frpndsl] root om te (ttken feta i oen of] •stuurl rteele, wanneer hij van een nieuwe

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1943 | | pagina 2