U 20&rting
UNIVERSAALKOEK
Hoe is nu de politieke
gezindheid?
Duizenden vergeten helden in
Amerikaanse hospitalen
Finland ligt niet achter het
„ijzeren gordijn"
van 40 ct. voor 32 ct.
Het veelbewogen leven van
een Franse Kenau
Oud-strijders kwijnen weg wegens gebrek
aan sympathie
BARMHARTIGE
SAMARITANEN
Poolse officieren schoten
op ,*Volks poli tie"
Sisuhelpt de Finnen door de
narigheid heen
Afkeer van elk
totalitarisme
bij koffie
een v
De werkelijke „Madame Saus Gêne"
Hoe ik Australië
zag
De dragonder
Thérèse Figueur
Voornoodlijdcnde kinderen
in Afrika
Reizen door het Ruhrgebied
niemand wil hitleriaan zijn
Stalin en het IJzeren
Kruis le klas
F inlandNederland
begint vroeg
Wiebes veroordeeld
Verhoging posltarieven
De aardappelmoeheid
rm
„Kom, laten we samen eens een film maken"
DE VLOOTOEFENINGEN ZIJN GESLAAGD
ledereen heeft veel geleerd
BEURS VAN AMSTERDAM
kunstnieuws
Joris Diels trekt
zich terug
De man die kwam dineren
De hartenbreekster
NA SCHIEDAM OOK VLAARDINGEN EEN
CONSTELLATION OP ZIJN NAAM
B. en W. in de wolken
Beursoverzicht
TWEEDE BLAD - PAGINA 2
WOBNBBÜfGWKl
MEER DAN VIJF JAAR Is het geleden,
A dft wij leden onder oorlogsgeweld,
zei!» is het al meer dan vijf jaar geleden,
dat wij onze bevrijders toejuichten. Wij
beginnen de oorlogsellende al haast te
vergeten en de mannen, die heelhuids uit
de oorlog zijn teruggekeerd in Amerika,
Canada» Engeland of waar ook, hebben
reeds lang hun burgerbestaan weer opge
vat: sommigen zijn herschopld en hebben
in een nieuw beroep een bevredigend be
staan gevonden; anderen konden de plaat
sen welke ze voor de oorlog bezetten, weer
innemen.,., hoe het zij, het is voor ons
een geruststellende gedachte, dat de dap
peren, die voor ons hebben gevochten, hun
Plaats in de maatschappij hebben her
nomen. D.w.z. zij, die heelhuids zijn terug
gekeerd. Helaas zijn velen niet heelhuids
teruggekeerd en zelfs vindt men thans in
Amerika nog hospitalen vol gewonden en
invaliden, die, vijf jaar na het sluiten van
de wapenstilstand, nog steeds aan hun
bed zijn gekluisterd. En dit is nog niet
het ergste. Het ergste is, dat velen hun
ner vergeten schijnen: nooit krijgen ze
bezoek van hun familie en zelfs zelden
een brief. Zo is er in het Zuiden van de
Verenigde Staten een Hospitaal voor Oor
logsveteranen, waar een jonge man ligt,
die ziek werd van ontbering en ten slotte
«an t.b.c. bleek te lijden. In al die jaren
heeft zijn verloofde hem eenmaal opge
beld, maar nimmer is zij hem wezen be
zoeken.
Hij overleefde het niet
Nu is voor een dergelijke verwaarlozing
enige verontschuldiging te vinden. De
Verenigde Staten zijn zeer uitgestrekt en
de zieke oorlogsveteranen Min in enkele
speciale hospitalen bijeengeuracht, soms
dagreizen van de woonplaats dW hunnen,
zodat men zich gemakkelijk kan Voorstel
len, dat een bezoek brengen niet zo heel
eenvoudig is en van keer op keer wordt
uitgesteld tot er ten slotte niet meer van
komt. Maarde hier bedoelde jonge
man heeft drie broers en drie zusters, van
wie enkelen minder dan 45 km van het
hospitaal waar hij wordt verpleegd, wonen
en anderen 90 km, afstanden, welke voor
Amerika niet groot zijn. En toch heeft in
de zes jaren van zijn ziekte geen hunner
hem ook maar één visite gebracht. De
ooktoren zijn overtuigd, dat zijn genezing
wordt tegengehouden door de geestesge
steldheid, waarin dit gebrek aan belang
stelling van zijn familie hem heeft ge
bracht. Een andere patiënt moet zo wan
hopend zijn geworden, dat zijn vrouw en
drie kinderen zich niets aan hem gelegen
lieten liggen, dat hij eenvoudig wegkwijn
de en stierf, terwijl zijn toestand aan
vankelijk niet zo heel ernstig leek.
Wanneer in éen hospitaal voor oorlogs
veteranen het bezoekuur nadert, groepen
«ie mannen, die in staat zijn te lopen,
rusteloos voor de ramen tezamen. In ge
spannen aandacht kijken ze de weg af,
volgen iedere autobus met de ogen. Stopt
ze" Komen er mensen uit? Bezoekers?
En voor wie? Het is werkelijk roerend
hen zo te zien. Is het bezoekuur eenmaal
daar, dan ziet men bedden, waaromheen
mensen zitten, die vrolijk praten en
lachen en in andere bedden met patiënten
voor wie niemand is gekomen, liggen de
mannen stilletjes voor zich uit te kijken,
zich afvragend, waar de hunnen die dag
blijven. Sommigen keren zich mismoedig af
van de vrolijk pratende groepjes, zien hard
nekkig een andere kant uit en er zijn er
zelfs, die zachtjes liggen te huilen.
De meest verwaarloosden van alle oud-
'ftrijders zijn de 51.000 man, die nog steeds
'n neuro-psychiatrische inrichtingen voor
oorlogsveteranen worden verpleegd. Veer
tig procent hunner bleek, toen onlangs
een desbetreffende enquête werd gehou
den, sedert meer dan een jaar geen
familielid of vriend te hebben gezien.
Sommigen waren er nog slechter aan toe.
In laatstbedoelde hospitalen bevinden
zich tal van prachtkerels, fijnbesnaarde
mensen, die de scholden van de oorlog
niet hebben kunnen doorstaan. Daar is
bijvoorbeeld een man, die een van de be-
Toemde Europese Academies voor Schone
Kunsten heeft bezocht. De muren van de
inrichting, waar hij vertoeft, heeft hij met
prachtige schilderingen gesierd. Hij is een
hoffelijk en vriendelijk mens. Slechts een
van zijn zusters bezoekt hem trouw, d.w.z.
tweemaal per Jaar. Zijn drie getrouwde
broers en een andere zuster hebben nog
nooit naar hem omgekeken. „Natuurlijk
zou ik het prettig vinden hen weer eens
te zien. Dikwijls denk ik aan mijn jeugd,
toen wij allemaal tezamen waren en ik
vraag mij af, wat er van hen geworden is,
maar.ze laten eenvoudig niets van zich
horen!" verklaarde hij, toen hem er naar
werd gevraagd.
Er bevindt zich o.a. ook $en korporaal,
die zich als een held heeft "gedragen en
hij ontving dan ook enkele onderschei
dingen. Zijn broers en zusters wonen op
60 km afstand van het hospitaal, maar
geen bezoek voor de korporaal. Ik kan
toch ook niet verwachten, dat zij zestig
km reizen alleen om mij te zien, zegt hij
gelaten. Dan is er nog een man, die zijn
elf broers en zusters telkens en telkens
weer heeft geschreven, zonder ooit ant
woord te krijgen. Binnenkort zal hij als
genezen worden ontslagen, maarhij
heelt een nieuwe wond opgelopen dank
zij zijn dierbare familie.
Ongegronde vrees
Nu is er, behalve de lange afstand, die
lang niet voor alle familieleden van zieke
oorlogsveteranen zo lang is, gelijk uit
bovenstaande blijkt, nog een verontschul
diging te vinden: vrees! Ze zijn bang een
sanatorium voor t.b.c.-patiënten te be
treden uit vrees voor besmetting en een
inrichting voor geesteszieken bevangt ook
menigeen met een huivering. Daarom
heeft het bestuur van de hospitalen voor
oorlogsinvaliden dezer dagen in breke
kring doen weten, dat de vrees en huive
ring ongegrond zijn, het heeft bekend
gemaakt welke desinfectiemaatregelen er
in t.b.c. sanatoria worden genomen, zodat
de bezoekers niet het minste gevaar ris
keren ook maar het kleinste ziektekiempje
op te lopen, terwijl verzekerd is, dat men
in inrichtingen voor geesteszieken geen
„griezelig* dingen" te zien krijgt.
Intussen ziet het er voor de Amerikaanse
oorlogsveteranen, die nog in hospitalen
worden verpleegd, niet zó triest uit als
men uit bovenstaande zou moeten aflei
den. Tegenover de broers en zusters, de
echtgenoten en kinderen, die hun zieke
broer, man en vader verwaarlozen, staan
er velen, die alles doen om het lijden
van hun ziek familielid of gezinshoofd te
verlichten en verder ziin er 36 organisaties
van vrijwilligers, die zich het lot der ver-
getenen aantrekken. Ze doen boodschap
pen voor de mannen, die aan hun leger
stede zijn gekluisterd, schrijven brieven
voor hen enz. De „Grijze dames van het
Rode Kruis" bezorgen duizenden bed
legerige door hun familie vergeten oor
logsveteranen een prettige verjaardag.
Duizenden mannen in geheel Amerika, die
dicht bij een hospitaal voor oudstrijders
wonen, hebben nu al jaren lang twee
avonden per maand geofferd orp patiënten
te bezoeken. Dan doen ze een spelletje
met hen, lezen hun voor en hieruit zijn
waarachtige vriendschappen ontstaan. Het
bestuur van de hospitalen in kwestie
moedigt anderen aan dit voorbeeld te
volgen, hetgeen niet belet, dat zij een
oproep tot de familie van zieke oud
strijders heeft gericht, hun verwanten toch
vooral niet te vergeten, omdat vreemde
vrijwilligers toch verwaarlozing door de
eigen familie nimmer geheel kunnen goed
maken.
Door ooggetuigen is medegedeeld dat
leden van de Oostduitse „Volkspolitie'
gisteren aan de grens tussen de Britse en
Sowjet-Russische sectoren van Berlijn, op
vier Poolse officieren hebben geschoten.
De ooggetuigen verklaarden dat de Volks
politie een auto aanhield, waaruit plot
seling vier in Poolse officiersuniformen
geklede personen sprongen, die de m
nen der „Volkspolitie" beschotep. Het
vuur werd onmiddellijk door laatstge
noemden beantwoord, waardoor een der
Poolse officieren werd gedood.
Het hoofdkwartier van de Oostduitsa
politie heeft later een officiële verklaring
uitgegeven, waarin wordt gezegd: „Vier
verdachte personen schoten op leden dei-
Volkspolitie, toen hun werd gevraagd hun
identiteitspapieren te laten zien. Het vuur
werd onmiddellijk door de Volkspolitie
beantwoordt. De gehele bende werd ont
wapend en vervolgens in arrest gesteld.
Een van de arrestanten was gewond en
moest in een ziekenhuis worden opge-
nnmpn"
Joego-SIavisch gezantschap
te Tirana gesloten
Radio-Belgrado heeft bekendgemaakt,
dat de Joego-Slavische zaakgelastigde bij
de Albanese regering is teruggeroepen.
Het Joego-Slavische gezantschap te
Tirana is tijdelijk gesloten.
De radio verklaarde, dat de zaakgelas
tigde was teruggeroepen wegens „dis
criminerende maatregelen, die onlangs
door de Albanese autoriteiten ten opzichte
van Joego-Slavische diplomaten werden
genomen".
Verder wordt gezegd, dat het Joego-
Slavische ministerie van Buitenlandse
Zaken de Albanese legatie Je Belgrado
had meegedeeld, dat de Joego-Slavische
legatie te Tirana weer geopend zou wor
den „zodra de Albanese regering haar hou
ding ten opzichte van de Joego-Slavische
diplomatieke vertegenwoordigers wijzigt".
Ambtenaar stak huwelijksleges
in eigen zak
Twee jaar gevangenisstraf zonder af
trek eiste de officier van justitie bij da
rechtbank te Utrecht tegen de 52-jarige
ambtenaar J. V. van de gemeentesecre
tarie. Aan hem was ten laste gelegd, dat hjj
in 93 gevallen de door hem van huwe-
JUkscandidaten ontvangen gelden voor
de huwelijksvoltrekking te eigen bate
had aangewend. Daardoor zou hij ƒ2750
hebben verduisterd.
Verdachte ontkende het hem ten laste
gelegde, maar kon geen verklaring geven
van het niet verantwoorden van de door
hem gevoerde boekhouding. Ook niet van
de vermiste gelden. De verduistering
rtnekte zich uit over een periode van
6 jaar.
(Van onze speciale verslaggever)
Geen volk ontkomt aan vooroordelen
en ook is er wel geen volk of het zal er
zich over kunnen beklagen, dat het beste
wat het geven kan, elders veel minder
bekend is dan deze of gene anecdotische
eigenschap. Zo is het ook met de Finnen.,
van wie iedereen weet, dat het grote
sportslieden zijn, maar van wie te weinig
bekend is, dat hun sportieve kwaliteiten
niet alleen aan natuurlijke omstandig
heden toegeschreven moeten worden,
maar zeker ook aan het volkskarakter.
Het merg van hun wezen plegen de
Finnen met één enkel, onvertaalbaar
woord te omschrijven: „sisu" sprsisoe),
een mengeling van energie, volharding
en goede wil, met de klemtoon op het
volhouden. „Sisu" hielp Paavo'Nurmi aan
zijn grandiose overwinningen als lange-
afstandloper, „sisu" helpt nu het Finse
volk-in-zijn-geheel door de narigheid van
het lot van overwonnen natie heen.
Geen overtuigender bewijs voor die
bewonderenswaardige eigenschap van
„sisu" dan de wijze waarop de Finnen de
oorlogsschadevergoeding aan de Sowjet-
Unie betalen. Na de eerste wereldoorlog
waren de Duitsers verplicht jaarlijks 5 pet
van hun nationale inkomen op tafel te
brengen. Onder veel gejammer brachten
ze het tot 3 pet. Maar nu de Finnen: zon
der er over te mopperen, draagt dit volk
12.5 pet van zijn volksinkomen per jaar
aan Moskou af en dat zal eerst in 1952
geëindigd zijn.
Die stilzwijgende hardnekkigheid der
Finnen in het nakomen hunner verplich
tingen en dat, zonder te speculeren op het
medelijden der wereld, vloeit rechtstreeks
voort uit „sisu". die eigenschap waarvan
de Finnen vermoedelijk niet het monopolie
hebben, maar die zij, in hun sportpresta
ties evenzeer als In hun Internationale be
trekkingen, tot jKiorbeeldige hoogte ont
wikkeld hebben.
Misverstanden
Er bestaan over Finland enige hardnek-
dige misverstanden.. Zo bijv. dat Finland
in de jongste wereldoorlog nazigezind zou
zijn geweest. Inderdaad is Finland in die
tijd met het Derde Rijk verbonden ge
weest in de strijd tegen de Sowjet-Unie.
Maar voor een juiste beoordeling dient
men dan toch wel heel sterk het accent te
laten vallen op de laatste drie woorden.
Finland heeft zich door de eeuwen heen,
als grensland van het Russische rijk door
lopend in een afweerpositie bevonden. Ten
tijde van Zwedens grootste macht was
Finland een pion in de afweer tegen dc
Slavische drang naar het Westen. Als zo
danig zou men een vergelijking kunnen
treffend met Oost-Pruisen, als grensland
met Polen. Daarbij kwam, dat het Fin
land in d« jongste wereldoorlog niet mo
gelijk was vrede ta «luiten toen het dat
wenste. De Duitsers beheersten de Oost
zee en hadden daardoor de levensmidde
lentoevoer naar Finland ln handen. Zo
doende geraakten de Finnen in een wei
nig behaaglijke situatie, waarvoor zij nu
nog moeten boeten.
Overigens is Duits een taal, die vele Fin
nen beter spreken dan Engels, ofschoon
men daarmee ook gemakkelijk terecht kan.
Door zijn geografische positie is Finland
uiteraard tamelijk sterk op Duitsland ge
oriënteerd, in dezelfde mate als waarin
ook Nederland. Maar en hierin stem
men Finnen en Nederlanders opmerkelijk
overeen psychologisch zijn zij van an
dere makelij en de nazi-geest is hun to
taal vreemd.
Een ander misverstand is, dat vele Ne
derlanders nog in de vage veronderstel
ling leven als zou Finland „achter het
Ijzeren gordijn" liggen of althans volko
men naar het pijpen van Moskou dansen,
Niets Is minder waar dan dat. Finland is
een vrij, democratisch land. De artikelen
in de Finse pers tegen de Sowjet-Unie
zijn soms zo scherp dat ze, naar Neder
landse smaak, wel eens ontactisch kunnen
heten. Ofschoon Finland een zeer lange
gemeenschappelijke grens met Rusland
heeft kan men zonder overdrijving zeggen,
dat het volkomen Westers-georiënteerd
is. Ethnologisch. politiek en agrarisch en
godsdienstig heeft Finland niets met Rus
land gemeen. De Finnen zijn geen Slaven
maar behoren, merkwaardig genoeg, tot
hetzelfde ras als de Hongaren; hun staats
inrichting is zuiver democratisch en zelfs
de Finse communisten, die 19 pet van het
aantal parlementszetels bezetten (38 van
de 200) hebben een zo sterk nationaal ge
voel, dat ze eerder de naam „Titoïsten'
verdienen. Ook het uiterst geringe per
centage analphabeten heeft het aantal aan
grijpingspunten voor communistische pro
paganda sterk belemmerd. Niet onvermeld
mag blijven, dat er vroeger^ vele Finnen
waren die uitstekend Russisch spraken en
met de toestanden in Rusland zeer goed op
de hoogte waren. Maar onder de jongere
generatie is hun getal sterk afgenomen,
in die mate zelfs, dat het enige moei'e
gaat kosten jonge intellectuelen te vinden
die zitting kunnen nemen in onderhan
delingscommissies met de Sowjet-Unie.
Nalatenschappen van overleden
K.N.I.L.-militairen
Minister Götzen heeft op vragen van
het Tweede Kamer-lid De Graaf (KVP)
geantwoord, dat de financiële nalate»
schappen van in Indonesië overleden
K.N.I.L.-militairen in zeer vele gevallen
inderdaad uiterst traag door de K.N.I.LÜ
administratie zijn afgewikkeld ert dat
dientengevolge de in Nederland gevestigde
erfgenamen veelal reeds jaren wachten
op de uitkering van de nalatenschap.
Dit alle», is een gevolg van de door de
Japanse bezetting ontstane chaos en het
systeem, waarbij het K.N.I.L. de gehele
afwikkeling voor de. waar het Indone
sische militairen betreft vooral, $oms
ongeletterde erfgenamen, verzorgde. Van
speciale maatregelen na de souvereini-
teitsovtrdracht, die de uitkering aan erf
genamen in Nederland zouden bemoei
lijken, is geen sprake.
De vraag, of de regering kan bevorderen
dat de nalatenschappen in Nederland
pari zullen worden uitbetaald, komt pas
later aan de orde. Er is nog overleg
gaande met het Hoge Commissariaat van
de V.S.I. in Nederland, onder meer over
de kwesties der nalatenschappen.
rpOT VOOR KORTE TIJD geloofde men algemeen, dat de vermaarde Madame
SansGêne", de vroegere strijkster van Bonaparte, die als zij iets zeide, nooit een
blad voor haar mond nam, niemand anders was dan de vrouw van maarschalk Lefebore.
Tegenwoordig weet men, dat dit absoluut niet het Oeval was.1 Madame Sans Gêne was
een zeer ongewone, onverschrokken vrouw, Thérèse Figueur geheten, die aan alle
Napoleontische oorlogen heeft deelgenomen als „dragonder". Wij willen hier in het
kort haar levensgeschiedenis weergeven.
li
De hertog en hertogin van Windsor zijn
levenslustige mensen. En al Mtuten zij
niet van siuing of bebop, een oude
Engelse wals dansen zij nog graag mee,
zoals hier op het bal van een lentefeest
in White Sulphur Springs (V.S.)
De geschiedenis gaat snel
Een journalist brengt een bezoek san
Rusland. Hij schiet een voorbijganger aan
om hem te interviewen.
Waar bent u geboren?
Te Sint Petersburg.
- Waar hebt u gestudeerd?
Te Petrogrsd.
Waar woont u?
Te Leningrad.
Waar zou u graag willen wonent
Te Sint Petersburg,
'phérèse Figueur, de beroemdste van de
vrouwen, die als eoldaat dienst deden
in de legers tijdens de Franse revolutie en
tijdens het bewind van Napoleon I, van
wie er zelfs sommigen met het Legioen
van Eer werden onderscheiden, aan
schouwde het levenslicht op 17 Jan. 1774.
Deze Madame Sans Gêne heeft niets ge
meen met de hoofdpersoon in het toneel
stuk van Vlctorien Sardou, dat haar naam
draagt. Sardou verzon deze naam en gaf
hem aan de vrouw van maarschalk
Lefebvre.
Thérèse Figueur Is geboren te Talmay
(Cótè d'Or). Haar moeder stierf in het
kraambed. Haar vader verloor zij, toen
zij negen jaar oud was. Zij werd in huls
genomen door haar voogd, een molenaar als
haar vader. Van 1793 tot 1815 diende zij
in het 15de en in het 9-de regiment dra
gonders. Zij was een onrustig kind, verzot
op wilde spelletjes.
Toen zij tien jaar oud was, nam een van
haar ooms haar mee naar Rueil. Daar
leerde zij Clément Sutter kennen, die een
jaar ouder was dan zij, een knappe blonde
jongen, vertelt zij ons in haar Mémoires,
die reeds de man van een meter twee-en-
negentig centimeter lengte deed verwach
ten, welke hij later zou worden. Vier-en-
dertig jaar later trouwde zij met hem.
Met de broer en het zusje van haar
speelkameraad spijbelde zij en gapte van
de kleine Clément, die bakkersleerling
was, de koekjes, die hij voor zijn baas naar
diens klanten moest brengen. Clément ver
telde dan tegen zijn baas, dat een hond
tegen hem was opgesprongen, zijn mand
op de grond had gegooid en de koekjes
had opgegeten.
Clément, diens zusje en Thérèse deden
gezamenlijk hun eerste communie. Een
hechte vriendschap verbond hen.
Maar, constateert Thérèse met weemoed
„er is geen blijvend geluk, zelfs niet voor
kinderen. Nadat wij onze communie had
den gedaan, heeft men ons wreed van
elkaar gescheiden. Op zekere dag kwam
mijn oom zeggen dat hij mij meenam naar
Avignon". Thérèse wordt daar in de kost
gedaan bij een vrouw, die handelde in
linnén en katoen. Bij haar leerde zij
na/ien en boekhouden. Dit rustige leven
tje beviel haar helemaal niet. „De zin in
een actief zwerversleven, in mij wakker
geroepen door het spijbelen, kreeg steeds
weer bij mij de overhand. Ik snakte naar
de vrije buitenlucht. In die winkel kon
ik maar niet aarden. Achter de toonbank
zou ik geheel en al uitgedroogd zijn".
Dan breekt de revolutie uit. Thérèse
krijgt de gelegenheid haar jongensaard te
demonstreren en haar dorst naar avon
turen te lessèn. Haar oom, een oud mili
tair, krijgt het commando over een com
pagnie kanonniers van de tegen-revolutie
Thérèse week geen ogenblik van de zijde
van haar oom, die een fort in staat van
verdediging bracht. Toen men berichtte
dat een leger van de revolutjppnairen in
aantocht was, zeide hij tot zichzelf, dat er
geen beter middel was over z'n brutaal
nichtje te waken dan haar steeds bij zich
te houden. Men trok het meisje een blauwe
kanonniersjas aan alsmede een wit en
blauw gestreepte broek. Thérèse vond zo'n
uniform schitterend, ze voelde zich een
ander mens. „Ik was vrolijk, onvermoei
baar. Ik leefde geheel op. Ik rende van
het ene vertrek naar het andere om de
orders van de kapitein over te brengen, of
ik droeg in fiere houding de kisten met
munitienaar de plaats van bestemming.
Ik vöelde mij meer man dan vrouw. Mijn
roeping was mij nu duidelijk: Thérèse
Figueur was soldaat".
Weldra kreeg zij de gelegenheid te tonen
wat zij waard was. De revolutionnairen
stuurden generaal Carteaux met 3 k 4000
man naar Avignon. Na drie dagen opende
de stad haar poorten voor de belegeraars.
De kanonniers van de oom van Thérèse
verlieten hét laatst de stad om de terug
tocht der andere troepen te dekken. Maar
weldra slaan zij op de vlucht voor de
ruiterij van Carteaux. Thérèse richt dan
koelbloedig een stuk geschut op de aan
vallende ruiterij en weet acht man buiten
gevecht te stellen. Zij wordt gevangen ge
nomen en ontsnapt als door een wonder
aan de dood. Zij laat aan de generaal zeg
gen dat zij een meisje is. De generaal laat
haar bij zich komen. Onder de indruk van
haar moed en haar openhartigheid, vraagt
hij haar dienst te nemen in het leger van
de republiek. Thérèse vraagt het leven
van haar oom te sparen. Men belooft haar
dit. En zij neemt dan dienst als jager te
paard, men geeft haar een goed paard, be
noemd haar oom tot fourier en geeft haar
op voorstel van onderluitenant Chartel de
oorlogsnaam „Sans Gêne". Op 9 Juli 1793
trad zij in dienst. Te Marseille juichen de
troepen haar toe, alom weerklinkt: „Vive
Sans Gêne". Te Toulon nodigen sergeant
majoor Masséna en sergeant Junot haar
uit een door hen in de open lucht gebraden
lamsbout te eten, die aan een touwt ja Is
opgehangen, en Bonaparte, toen nog een
voudig kapitein der artillerie geeft haag
een standje, omdat zij iet* te laat op haar
post was.
Tijdens een expeditie, waaraan zij vrij
willig deelnam, werd zij voor het eerst
gewond.
In Spanje in de omgeving van Figières
bewijst zij in 1794 de sahel goed te kunnen
hanteren. Zelf schrijft zij erover: „Af en
toe keerde een cavalerist van de vijand
zich om en vuurde een kogel af in onze
richting, om ons op afstand te houden.
Wij bevonden ons dicht genoeg bij de
vijand om te kunnen zien, dat die dap
pere cavaleristen geen Spanjaarden waren,
maar Franse emigranten. Mijn kameraden
en mij begon hun optreden te vervelen.
Ik riep zo luid ik kon: „Maak vlug dat je
wegkomt of je bent verloren Zij, die
mij hoorden, poetsten inderdaad de plaat,
de anderen volgden hun voorbeeld, op
een uitzondering na, deze ruiter scheen
geen haast te hebben. Ik waarschuwde
hem nogmaals. Als antwoord keerde hij
zich opeens om, het was een knappe jonge
man, met donker haar en droefgeestige
gelaatstrekken, maar hij scheen vastbe
raden te zijn. Nooit heb ik dat gezicht
vergeten. Een jaar lang heb ik er niet van
kunnen slapen. Hij richt zijn karabijn op
mij en lost een schot. Verontwaardigd ren
ik op hem af en steek mijn sabel in zijn
keel. Ik was zo door het dolle heen, dat ik,
toen hij gevallen was, mijn paard dwong
hem te vertrappen".
Haar staat van dienst vermeldt vel*
daden van grote moed getuigend, maar
eveneens vele, die aantonen dat zij mens
lievend was ook. „In het jaar III zag zij
tussen de doden en gewonden, hoewel de
vijand haar op de hielen zat, generaal
Noguez, die zwaar was gewond door een
schot in het hoofd. Onmiddellijk sprong
zij van haar paard, plaatste, bijgestaan
door enige soldaten, de generaal vóór op
haar paard en bracht hem zo naar de
plaats, waar hem de nodige geneeskundige
hulp kon worden verleend. Daarna redde
zij verscheidene vrijwilligers van het 17de
legerkorps, die allen zwaar gewond waren
en stellig zouden zijn verdronken als zij
hen niet had geholpen. Op de weg van
Bascara nam zij een man en een vrouw
gevangen; daar haar karabijn was ver
brijzeld, kreeg zij van generaal Augereau
een zijner pistolen.
Bij het beleg van Toulon Werd zij in de
borst gewond. In de slag van Savigli&no
werd zij door vier sabelhouwen gewond.
Op de 8 Brumaire van het jaar VIII werd
zij gevangen genomen, graaf Belin be
vrijdde haar en reeds de 10de van dezelfde
maand keertje zij bij haar korps terug.
De oorzaak, dat zij werd gevangen ge
nomen, was haar ongewone moed en haar
menslievendheid tegenover een scherp
schutter van het 17de legerkorps, die
zwaar was gewond en die zij op haar
paard naar het hospitaal bracht," leest
men in de staat van dienst, ondertekend
door maarschalk Lannes.
Toen Napoleon Eerste Consul was, ken
de hij haar een lijfrente toe van twee
honderd francs als beloning voor haar
heldhaftig gedrag in het leger. Dit pen
sioen ging gepaard met groot verlof. Over
al fêteerde men haar. Dames wilde ken
nis met haar maken. Generaals en maar
schalken nodigden haar aan hun tafel.
Bijna een vol jaar brengt zii door bij
mevrouw Augereau op haar kasteel La
Houssaye.
Maar zij wil niet ver van h^ leger
leven. Zij maakt de veldtochten in Oosten
rijk en in Pruisen mee. Lange tijd geen
dienst kunnende doen tengevolge van een
val van haar paard, gaat zij naar Spanje,
zodra zij beter Is. Te Burgos wordt zij ge
vangen genomen, te Lissabon wordt zij in
de gevangenis gezet en daarna naar Enge
land overgebracht, waar zij twee jaar
blijft.
Haar gevoeligheid verraadt, dat zij toch
een echte vrouw was, zij schrijft: „Het is
niet mogelijk u te zeggen wat er in mij
omging, toen ik weer op Franse bodem
stond. Ik liep naar het eerste het beste
huis, dat ik zag, wenende omhelsde ik
iedereen, die ik er tegen kwam: mannen,
vrouwen, kinderen, ja zelfs de honden en
de poes. Ik liet mij brood en melk geven,
goed Frans brood, goede Franse melk. Ik
lachte, ik huilde, lk at, ik kletste tegen
allen tegelijk".
Sans Gêne vindt bij haar terugkeer uit
Engeland haar jeugdvriend Clément Sutter
terug. Zij had hem slechts een of twee
maal gezien al die jaren, maar ze had in
nige vriendschap voor hem behouden.
Clément Sutter had dapper gevochten
in Duitsland en in Rusland. In 1815 was
hij afgedankt. Hij was er slecht aan toe.
Hij zou bij de gendarmerie hebben kun
nen dienst nemen, doch hij had geen geld
om een paard en zijn uitrusting te kun
nen aanschaffen. Thérèse verkocht onmid
dellijk al haar juwelen en „Clément kreeg
een paard, een uniform en werd een der
meest geziene wachtmeesters van het
korps", schrijft zij.
Een jaar later trouwt zij met Clément
en de vrouwen van de markthallen bieden
haar een bouquet oranjebloesems aan. Zij
was toen vier en veertig jaar oud. Zij
neemt afscheid van haar avontuurlijke
leven en dacht nergens anders meer aan
dan haar man gelukkig te maken.
Zij schildert ons hem als een ideale
echtgenoot.
Elf Jaar later wordt zij weduwe, zij
leeft dan zeer armoedig. Zij wordt opge
nomen in een tehuis, waar zij in 1891
sterft, arm en vergeten, masr rtfk aan da
gghoonste herinneringen.
(Bijzondere correspondentie).
ySJic „Australië" hoort, denkt aan schapen
en wol. Het zal de lezer daarom wel
wat vreemd in de oren klinken als >k
spreek dber het land van het bier én
het paard. Toch is deze typering niet
minder juist.
'6 Ochtends om tien uur. ons Hollandse
koffieuurt je, kan «men een groot deel vi>n
de mannen steevast aantreffen in de
„pub", het stamkroegje. waar men genoe
gen moet nemen met een staanplaats. Hier
wordt bier getapt. Stoelen en tafels tljn
hier is geen enkel café te vinden, maar
het schijnt, dat men staande ook meer biet.
naar binnen krijgt dan gezeten. Kort na
mijn aankomst in Fremantle vroeg ik
iemand in een van die „pubs" eens of er
geen drinkgeiegenheden met zitplaatsen
waren. „Niet nodig", antwoordde hij. „Het
duurt te lang, voor je van zo'n kellner
een biertje krijgt".
Gedurende dit gesprek had ik een
„schooner" bier (ongeveer een halve liter)
besteld. De man naast mij verzwolg er
drie in niet meer dan een kwartier.
Er zijn wel gelegenheden, waar men
zich in mollige fauteuils kan nestelen,
maar daar komt men alleen in gezelschap
van een dame. Gedurende mijn reizen heb
ik nooit één vrouw in een pub gezien, wat
niet wil zeggen, dat de dames het gerste
nat niet waarderen. In tegendeel, dikwijl»
nuttigt mevrouw 's morgens inplaats van
thee een glaasje bier. De brouwerijen kun
nen de vraag naar bier zelfs niet geheel
bevredigen, zodat er ook zwarte handel
in wordt gedreven.
De animo voor de paardensport kan
worden vergeleken met onze belangstel
ling voor voetbal. Wat deze sport zo aan
trekkelijk maakt, is dat men er zonder
zich in te spannen geld mee kan verdienen
óf verliezen! „Horse races is it", zegt
menig Aussi Zaterdags en gaat met
een deel van zijn weekloon naar de ren
baan. Hij heeft de toestemming van moe
der de vrouw, die hem waarschijnlijk van
haar eigen verdiensten nog een extra pond
toestopt. (Veel vrouwen houden hun
baantje aan als zij trouwen. Zijn
er kleine Aussies, dan is er grote kans, dat
ook zij wat geld hébben meegegeven aan
Pa, waarschijnlijk echter „op een ander
paard. A
Vrijdagavond is de avond voor de paar-
den-disputen. Dan zitten veel gezinnen
over het avondblad gebogen, dat een spe
ciale supplement over de komende race*
heeft. Dan rijst de hoop hoog.
Als Pa Zaterdags naar de renbaan gaat,
schaart de rest van het gezin rich om de
radio, die dan voor wie niet in eport ge
ïnteresseerd is een ware kwelling te. Heeft
Pa eens bij uitzondering niet op het ver
keerde paard gewed, dan haast hij zich
naar de pub, die om zes uur sluit en geeft
het publiek een rondje, natuurlijk zich
zelf niet vergetend.
Wat er van de winst overblijft levert
hij thuis af en dat gaat er dan ongetwijfeld
nog diezelfde avond doorheen, want dan ie
en „party".
400 voor Isaac Allah
Het Comité Isaac Allal heeft 3488.97
bijeengebracht. Drieduizend gulden daar
van is ter beschikking gesteld van het
comité Oeuvre Secours aux Enfant» met
de bepaling, dat dit bedrag ter beschik
king moet worden gesteld van nood
lijdende kinderen in Afrika. Vierhonderd
gulden is bestemd voor Isaac Allal zelf.
De rest dient ter bestrijding van de ge
maakte onkosten. Het eventuele batig
saldo van die rest zal worden bestemd
voor een feoed doel in Nederland.
Zoals men weet is Isaac Allal de enige
die de ramp van een vliegtuig van de
Aero Holland ln Noorwegen overleefde.
De jongen is geruime tijd in Noorwegen
geweest en vertoeft thans in Israël.
Bedrijfspensioenfonds voor
de landbouw verplicht
Bij het bedrijfspensioenfonds voor de
Landbouw, waarvan de deelneming ver
plicht is, heeft zich de vraag voorgedaan
of van deze verplichting vrijstelling kan
worden u^rleend ten behoeve van een be
drijf, dat aantoont, dat de premiebetaling
economisch te bezwaarlijk is.
Dit vraagstuk is door de minister van
Sociale Zaken ter advies voorgelegd aan
de Stichting van de Arbeid. Het stich
tingsbestuur heeft in deze een afwijzend
standpunt ingenomen en de minister ge
adviseerd dergelijke verzoeken om vrij
stelling niet in te willigen.
KERKELIJKE MUTATIES.
Ned. Herv. Kerk. Beroepen te Vriezen-
veen P. Holst te Woerden; te Nieuwe-
Tonge L. A. Klootwijk te Herkingen.
Aangenomen naar Harkstede-Scharmer
C. L. Verbaas, legerpred. te Nijmegen;
naar Heerenveen C. van 't Riet te Tolbert;
naar Groesbeek E. G. van Kekem te Oir-
schot.
Bedankt vopr Garderen J. T. Doornen
bal te Oene; voor Elburg P. J. Dorsman
te Schelluinen; voor Randwijk W. L. Mul
der te Maartensdijk; voor Breukelen J. H.
de Vree te Oud-Beijerland.
Geref. Kerken. Tweetal te Zaandam J.
P. O. de Bruyne te,Drachten en W. vin
Diik te Gouda.
Beroepen te Aarlanderveen P. Rull-
mann, laatstelijk predikant te Driesum,
wonende te Utrecht.
Aangenomen naar Leiden (voor de mi«».
arbeid onder de Oosterse studenten in
Nederland) W. Fijn van Draat te Over-
veen; naar Maasland J. Z. Potjer te Kol-
lum; naar Bellen W. v. d. Kolk te Dronrijp.
Bedankt voor Augustinusga-Surhuizum
H. Hazenberg te Siddeburen; voor Ouder
kerk a. d. Amstel A. C. Mooy te Warns.
Geref. Kerken art. 31 K.O. Beroepen te
Noordbergum L. Moes te Blokzijl.
Chr. Geref. Kerk. Beroepen te Zwijn-
drecht A. Gruppen te Biezeünge; te
Vlissingen D. Biesma te Amsterdam Oost.
Bedankt voor De Krim H. Toorman ta
Deventer.
WOENSDAG 31 MEI 1950.
^gERSTE BLAD - PAGINA' 3
(Van een speciale verslaggever)
ALS HET AL een waagstuk was tot
een conclusie te komen ten aanzien
van de geest, waarin de Duitser zijn aan
deel zal bijdragen in de Europese econo
mische samenwerking toat is het dan
mei als men een niet al te vaag antwoord
«Hl geven op de vraag: „Hoe is nu in
het algemeen de politieke instelling, wat
leeft er nu in die hoofden en harten na
Weimar, na Hitier, na de nederlaag?"
Wat de industriële en economische
samenwerking betreft och, er zijn
zoveel zakelijke motieven, die de idea
listische gezindheid een zetje kunnen
geven. Men kan zo gemakkelijk een
ideaal belijden als men er beter van
wordt. Eenmaal beter geworden kan
men immers altijd verder zien. Maar
échter zulke overwegingen moet toch
een levenshouding staan, die niet zo
licht van kleur verandert. Om die levens
houding gaat het. Naar die levenshou
ding vraagt iedereen het eerst als
men uit Duitsland terugkeert. En wie
befoepshalve moet waarnemen, kan er
bulten die vraag onder het oog te
Men verwachte echter geen alge-
uitspraak. Generaliseren op dit
s(uk is gevaarlijke onzin. Als generali-
telkens weer botsen óf samenwerken met
de bezetters, en in beide gevallen oogsten
ze weinig instemming. Politiek is in een
bezet land toch al een wanhopige onder
neming hier is het een straf tot poli
tieke vorming te zijn geroepen!
Zou het communisme hier dus, vooral
I industriegebieden, een goede kans
maken? Men kan veilig zeggen: geen
schijn van een kans! Er is een dagelijkse,
zeer effectieve tegen-propaganda, die
indirect georganiseerd wordt doorde
Russen. Dagelijks immers komen de
vluchtelingen uit het Oosten het West-
Duitse gebied binnen. Hun stroom is
aangewassen tot millioenen. Al die mil-
lioenen hebben hun verhalen van achter
het ijzeren gordijn en wij kunnen u
verzekeren, dat die verhalen afdoende
zijn Er heerst een heilige angst voor het
bolsjewisme in het West-Duitse land. De
toch al geringe invloed van de commu
nistische partij slinkt met de dag.
Een klein voorval, dat zich onlangs
voordeed in een mijnwerkerskamp, is
symptomatisch voor de stemming onder
de arbeidersbevolking in het Ruhrgebied.
Men vertelde ons dit voorval, toen wij
informeerden naar ''e grond van waar
heid in een artikel van een communis
tisch blad over „vreselijke wantoestan
den" ln dit kamp. Het artikel op zichzelf
was niet van belang het bleek trou
wens van alle waarheid gespeend. Maar
waarom nu moest men dit kamp zo
De interlandwedstrijd Finland—
Nederland op 11 Juni te Helsinki
zal reeds om 12.30 uur plaatselijk*
tijd een aanvang nemen ln verband
met de feestelijkheden voor het
400-jarig bestaan van Helsinki. De
wedstrijd Zwedeh—Nederland op
8 Juni te Stockholm begint óm 19
uur.
teren was toegestaan, zou ledereen gelijk j nod'8 en zo hevig aanvallen?
VI
re
i
hebben: wie zegt, dat het ten slotte „alle
maal nazi's" zijn èn wie zegt, dat ze nu
toch wel grondig het heil van de demo
cratie hebben leren inzien. Beide onzin!
Daarom zullen wij ons beperken tot
symptomen.
Na bijna twee weken van praten, pra
ten, praten met Duitsers uit allerlei
kringèn der bevolking, hebben wij nie
mand getroffen, die zei: „Ik ben nazi
geweest". Laat staan iemand, die zei: „Ik
bèn nazi". Men treft louter mensen, die
de fouten en wandaden van het nazidom
zeggen in te zien en te erkennen. Om
deze eensgezindheid kan men lachen. Wij
hebben duidelijk laten merken, dèt wij
er om lachten. En toch
Het is zeer onvruchtbaar hier met de
mensen over het verleden te praten. Men
probeert het, men heeft de neiging reken
schap te eisen. Men valt dan iemand fel
aan, die rekenschap wil geven en
hoort achteraf, dat die man jaren in een
concentratiekamp geboet heeft voor zijn
verzet. Men hoort bijval met dikke
woorden als „nazischoften" en „Hitler-
ploerten" en men verneemt, dat die
heftige anti na vier mislukte pogingen
eindelijk gedenazificeerd is, dank zij een
Amerikaanse relatie. Na tientallen ge-
sprekken beseft men, dat het na twaalf 1
jaar van een Hitlerdom, dat zijn vang
armen uitstrekte tot in het kleinste l
slopje van het kleinste gehucht, niet
mogelijk is dc lijn tussen goed en kwaad
scherp te trekken. Als wij nu schrijven
de indruk te hebben gekregen, dat het
nazidom toch wel een gehate minderheid
is geweest, dan kunnen wij die indruk
evenmin als juist bewijzen als men be
wijzen van het tegendeel kan leveren.
Hét heeft alleen theoretische waarde
nu nog over tc twisten. Voor de
ractijk gaat het om de gezindheid van
ans. Wij hebben tal van Hitlervergui-
zers-van-thans gevraagd, hoe ze er over
denken zouden, als Hitier de oorlog eens
voor hen gewonnen had. Maar wat heeft
het, voor zin? Men krijgt antwoorden ln
allerlei schakeringen en als men door
het raam naar buiten kijkt, ziet men het
puin aan alle kanten. Hitier hééft de
oorlog nu eenmaal voor ze verloren. En
hoe!
"JVfEEN, niemand «lelt er prijs op voor
Hitleriaan door te gaan. Niet tegen
over de buitenlander, maar ook niet in
eigen kring. En dat laatste is een toch
wel gunstig symptoom. Als men het poli-
Hek verleden in een groot gezelschap
Aansnijdt, valt het op, dat het een onder
linge strijd wordt oni de oudste en duide
lijkste anti-nazi-brieven. Of de pleidooien
voor eigen zuiverheid altijd even overtui
gend z\jn, is een andere zaak. Maar de
behoefte aan het pleidooi, ook onder
elkaar, doet prettig aan.
Dus geen nazi's meer? Iedere Duitser
zal v met een bedenkelijk gezicht ver
tellen, dat ze er nog zijn. Ondergedoken
niet altijd in de letterlijke zin, maar
als politiek eerzame burgers in een
brave partij. De CDU. van Adenauer
noemen de tegenstanders spottend de
,.Club der Untertaucher". Een blaam,
die overigens tot nu toe door niets be
waarheid is!
Maar, zegt men dan, waarom kijkt
u zo bedenkelijk als er maar een handje
vol van die onderduikers is en voor de
rest is het volk tegen?
De angst van de goedwillende en de
Jop van de kwaadwillende elementen
an zich slechts baseren op de. politieke
onverschilligheid van.de grote massa. Al
kan men veilig aannemen, dat het Hitler
dom voor de doorsnee Duitser heeft af
gedaan, dan wil dat nog niet zeggen, dat
nu hiermee ook meteen gemetamorfo
seerd is tot een in het politieke spel ge
schoolde of zelfs maar tot een overtuigde
democraat.
Zeker, het is winst als we kunnen aan
nemen, dat althans het leeuwendeel der
Duitsers zich van de Hitleriaanse idealen
met een zekere innerlijke overtuiging
heeft afgewend. Maar het Is een winst,
die we niet overschatten moeten. In al
te veel gevallen is slechts een kleurloos
negativisme overgebleven. En er is wel
heel toeinip overgebleven om deze nega
tieven, die nergens meer vóór zijn, op te
vangen. De partijen hebben geen léuzen
tngeen kopstukken, die bij de
massa aanspreken. Bovendien: ze moeten
Ondanks het „pleidooi" ven dr Tenhaeff
en de film van Gerard Crolset heeft de
kantonrechter, mr A. J. M. Oontncx, ex-
hofmeester Wiebes wegens het onbevoegd
uitoefenen van de geneeskunst veroor
deeld tot vijfmaal 100 boete subs, vijf
maal 10 dagen hechtenis.
De ambtenaar van het O M. had het
dubbele geëist.
Naar Wiebes ons meedeelde ls hij voor
nemens zich van de medewerking van een
arts te verzekeren om niet meer In con
flict te komen met de justitie als hij hier
te lande zijn gaven als magnetiseur in
dienst atelt van de lijdende mensheid.
Gepensionneerden vragen
hogere toeslagen
De Algemene Nederlandse Bond van Ge
pensionneerden heeft in een motie, aange
nomen op de algemene jaarvergadering te
Arnhem, bij de regering op aangedrongen,
dat op zeer korte termijn afdoende maat
regelen worden genomen ter verhoging
van de pensioentoeslag en dat voorts ook
aan de gepensionneerden de devaluatie
toeslag van 5 wordt toegekend.
Met Ingang van 1 Juni a.s. worden de
pakketposttarieven tot 5 kg voor het bin.
nenlandse verkeer enigszins verhoogd. In
verband hiermede zijn ook de tarieven
voor brieven boven 300 gram en druk
werken boven 500 gram iets hoger ge
worden.
Verder zullen met Ingang van
genoemde datum de tarieven voor
stukken, die ln het verkeer met het
buitenland ter verzending met aange
geven waarde worden aangeboden, nl.
brieven, doosjes en paketten, enige ver
hoging ondergaan.
Maandag 5 Juni a.s. zal in het program,
ma van Hilversum II van 19.45 tot 20 uur
een gesprek worden uitgezonden tussen
een aantal deskundigen op landbouw
gebied. Het onderwerp zal zijn de be
strijding van de aardappelmoeheid,
waarbij in het bijzonder de registratie
met betrekking tot de vruchtwisseling
waarvoor deze dagen de desbetreffende
formulieren aan de telers zijn toe
gezonden zal worden betrokken.
Koninklijke familie woonde
avondmaaidienst bij
H.M. Koningin Julian. H.K.H. Prime,
Wilhelmina en Z.K.H. Prins Bernhard
woonden Maandagavond in de kleine
kapel van de Ned. Hervormde Gemeente
Ban de Asselsestraat te Apeldoorn de
oecumenische avondmaalsdienst bij, wel
ke voor het eerst in de Ned. Hervormde
IKerk in deze geest werd bediend,
Ds N. O. Steenbeek, te Amersfoort, pre
dikant in algemene dienst der Ned. Her
vormde Kerk, ging in deze dienst voor.
Na de dienst begaf het Koninklijk echt
paar zich weer naar Soestdijk.
Een arbeider had boven zijn krib in de
barak een portret van Stalin aan de
I wand gehangen. Er werd geprotesteerd
en de barak-oudste verzocht de man het
1 portret weg te nemen. Hij weigerde: die
paar vierkante meter mocht hij toch
i minstens wel als zijn eigen domein be
schouwen, meende hij- De kamp-oudste
legde zich bij dit argument neer en
Stalin bleef op de krib van zijn satelliet
neerzien. Maar dat stak een der andere
arbeiders zo, dat hij nu boven z li n krib
zijn IJzeren Kruis le klas en een in Rus
land verdiende onderscheiding (het „Rus-
land-abzeichen") ophing. En kijk dit
ging nu de hele barak te ver. Men dwong
de barak-oudste om èn de Hitleriaanse
onderscheidingen èn het Stalinistische
conterfeitsel weg te nemen. Waarop de
communist kwaad naar zijn krant liep
enenfin, dat is niet belangrijk, wij
kennen dat
Het zou een tè groot waagstuk zijn
aan enkele zulke symptomen een alge
mene conclusie op te hangen. Maar men
kan toch veilig zeggen, dat de animo
vooi autoritaire systemen er bij de
brede Duitse massa wel grondig uit is.
Typerend is het grapje van de volgende
vraag: Wat is het verschil tussen natio-
naal-socialisme en communisme? Ant
woord: In Moskou is het kouder
Maar dat er wel degelijk verschil is
tussen een levende, positieve democratie
en het negatieve, levenloze afwijzen van
de dictatuur dat beseft men nog onvol
doende. Maar ls dat na Hitier en onder
de bezetting ook nog niet teveel gevergd?
Er moet nog veel geploegd en gezaaid
worden ln Duitsland voor men kan zeg
gen of het land vruchtbaar is of niet. En
dat werk ls net begonnen!
Thuisreis van de Oranje
Het vertrek van de Oranje naar Neder
land is thans vastgesteld op 3 Juni. Er
dient echter op gerekend te worden, dat
de thuisreis vier weken zal duren.
(Van onze correspondent aan boord van
Hr. Ms Karei Doorman)
Ik ben er seker van <lat iedereen bil
dese oefeningen veel heef» geleerd en lk
ben er de organisatie van de Westerse
Unie dankbaar voor. dat s|) het mogelijk
heeft gemaakt dese oefeningen te houden.
Aldus vice-admlraal J. J. L Willinge op
de persconferentie van Nederlandse en
buitenlandse journalisten, welke na aan
komst van het eskader te Brest werd ge
houden op de Karei Doorman.
Commandeur A. B. de Booy, chef staf,
gaf daarna een overzicht van de diverse
oefeningen en hoe deze zich hadden ont
wikkeld De onderzeeboot-aanvallen wa
ren goed opgezet, al werden geen torpe
do's afgeschoten om gevaren te voorko
men en omdat zij bij verloren gaan een
groot geldelijk verlies betekenen. Men
heeft evenwel toch kunnen nagaan of er
goed is gelanceerd. Een afgeschoten
groene granaat gaf dit aan.
Over de luchtaanvallen ln het Zuide
lijkste deel van de Golf van Biscaye zeide
commandeur De Booy, dat men hier het
voordeel had van twee vliegkampschepen,
waardoor de aandacht kon wordep be
steed aan het zo belangrijke gelijktijdig
werken. Bij de luchtaanval van Vrijdag
tegen de avonduren was het weer niet
gunstig. Dat heeft men nu eenmaal niet
in de hand. De aanval werd er des te In
teressanter door en er was gelukkig nog
genoeg tijd de vliegtuigen vóór donker
weer aan boord te nemen
Over het splitsen van de bovenwater-
schepen in twee groepen, de elkaar zou
den bestrijden, zeide commandeur De
Booy. dat de schepen van de partij, rond
de Karei Doorman verzameld, de afge
sproken plaats op tijd wisten te bereiken.
Ala men van een winnaar en een verlie
zer wil spreken, dan kan men wellicht het
best zeggen, dat hier sprake is van een
gelijk spel.
Enkele vragen werden vervolgens vlce-
admiraal Willinge gesteld, o.a of het sa
mengaan van vloten van verscheidene
verbonden landen bezwaren zou opleve
ren. De admiraal antwoordde hierop, dat
ln de geschiedenis ls bewezen, dat dit wel
degelijk gaat. Voor onze tijd met ons mo
derne materieel zal een goede voorberei
ding in el(c geval noodzakelijk zijn. Goede
vriendschap en steeda op elkaar kunnen
vertrouwen zijn eerste vereisten Daarom
is het goed. dat de mannen van de ver
scheidene vloten elkaar na de oefeningen
ontmoeten, zoals nu in Brest gebeurt.
Commandeur De Booy verklaarde nog
op desbetreffende vragen van buiten
landse journalisten, dat tijdens de oefe
ningen geen enkele maal iet» is gemerkt
van Russische visserschepen of onder
zeeërs
Officiële ooterlns van de Ver v d Effectenhandel
DINSDAG 30 MEI
t eed *o bied I ged en laten bieden I laten
ACTIE VB
OBLIGATION
Heden
V K
Nederland
1948
Bel Cert
1950 ree
1947 SA-S
1808-1909 tl
1037
1047 I 1000 I
Invest Ceti I
ÏOOA
«IIOOH
81100»/.
3è 100'/» lOOAt
98Ht 98 JA
08'/, 98'/.
98'/. 98 A
98'/» 98'/.
99'/4?
99At'A§
1962-64 I 99*/4 99'/»
NWS 2» 80J8 80'/»
uer 100 - lOOV.t lOO'/.t
Nd Ind '87 A 8 94'/» 94'/»
Grootbk '48 I 97ftt
V K Heden
95V4
988
J'rj* Diels heeft er de Haagse Kunst
richting van in kennis gesteld, dat hij
•«iet van een benoeming bij de Haagse
v°?®dle- ln welke hoedanigheid ook Hij
dit reeds gedaan op 31 Maart, maar
Li n er een raad van advies werd benoemd,
•if 28ak n°ë eens zou onderzoeken
to. Amsterdamse toneelspelera die zich
«gen zijn benoeming verzetten, hadden
verklaard, dat zij zich bij de uitspraak van
rRad z°uden neerleggen was hij op
aanvankelijk besluit teruggekomen
"u echter nieuw verzet ls gerezen, ondanks
«i-funstiBe uitspraak van de raad van ad-
169. vooral van de zijde van de ex-illegall-
eit. wenst hij als gast ln Nederland niet
gfj^m'ddelpunt te zijn van een politiek#
OBLIGATIëN
Bandoen* 4 70
Batavia 4 65[
Gelderl '49 8 1001/.
Rott '37 1-8 8*101'/.
ZHoll '38 2e 8 100'/.
FrGroHubk 9»100'/i
Nat Hpbk II 100?
Rott Hptk 3t lOO'/i
West HpNO 8* lOO'/i
RottSchhpb BA 100
BerghAJura Bi 103*/«
Lever» Ep 81103'/.
Stokvl» 8* 106t
Bat Petrol 8*102'/.
Kon Petrol 3*104'/»
Amjt Ol J00 8 135'/.
Witte Krul» «0137
Am» '47 31-8 100»/.
Nd47 97*10(10 81103A
Philip»* toon 34 107'/.
AANDEI KN
Amst Bank 161*/.
Eacompto Bnfc 60f
HolIBkUn cA 217'/.
JavaRk 800 cA 124
101A
lOOj's
100'/.
100
103'/»
103?
106'/.
102'/.
104'/.
135'/4
137'/»
101
103'/.
106'/.
161V.
61'/.
218'/.
126?
MUFINat Herst 95'/.
Mierto&Zo 125
NBkvZAfr 800 176'/.
NedMlddstbk 100?
Rotterd Bank 166'/.
Slavenb Bank 115
Twents Bk cA 164'/»
Zuidh Bank H 110
Rdam BelCon. 185'/.
Alhntt Superf 170'/.
Alg Norit 280
Allan A Co 76
Amst Ballast 137
Breda Macb 141'/»t
Bron»werk 131'/*
Bührmann Pat 105'/.
Dikkers ree 174 ïfz
Drie Hoefijzer. 156[
DRU 147*/. 148*50[
EMF Dordt 131? 131'/i
Emb F Hth 124'/«
Gouda Apol K 163'/.
Gruvter de oA 158?
Heemaf A 168?
Helnek Blei A 177'/.
Hero Cons A 157
Hoek'. MAE»» 212*
HollKun»tz I A 176?
In» Gew Beton 149?
Int Kun»t Ind 111
Int Viscose C 142?
Kempkes Mf 88[
Klinker Isol 34*/.
Kondoi 250
Kon Ned Zou» 335'/.
Kon Ver Ta pil' 250
Kwatta Choc 206
Letter* Adem 230
Meelf Ned Ba 233?
NA Autob Vrel20? 121*/»?
Nd Gist Splr A290[
Nd Scheepib 130'/.
Nllma 235
Rommenhflller 155
166'/.
114»/4
164'/»
185'/.
171'/.
280'/»
76
104'/.
123
162'/.
158'/.
178?
155
215*
177'/»?
150?
lll'/i
143?
87
34[
258
335?
131
240?
V K Heden
Rot' Droogd A 288?
Rouppe vdV A 136?
Schelde NB A 119?
Stokv 500-1 'MUI 153
Stork A 132
Ver BMk 10(10 A 173
VerPhar Fa A 94
Werkspoor A 120
Wijer» Ind A 205'/»
ZwanenbOraA 175
Aniem NB A 52?
N-Ind Ga» A 64?
BorsumiJ A 92$
IntCrA Hd R 0 147'/»?
Llndeteve» A 88?
Gem EIbWAW 152'/.
Arendiburg A 115?
Besoekl A 120(
Sedep 109
MIchArnold A 85[
Ngombezi A 282*
Albert Heün A 198
Blaauwvrle» A 110'/.
Ne Mil Walvt. 88'/.
Thomsen A 128'/.
ZeeKSa 1000 A 86[
Dell Spoor A 32?
N-l Spoor A 16
Madoera pA 14f
Serr» Cherlb A Si/.
Alweco ree 52
N-A Flflln ree 66'/.
294?
137?
119'/.
152
132
175
94'/»
96'/»
145
90'/»?
152'/»
ii«»/i
1201
110'/»
88'/»
128
16'/»?
52'/»
65'/«
Dr Wallace E. Howell had kunnen voor
zien, dat hij vijanden zou krijgen, toen
hij zijn uitvinding, het maken van regen,
boven New York City, in de periode van
grote droogte wilde toepassen. Want wie
garandeert ons, dat hij alleen in periodes
te grote droogte van zijn uitvinding ge-
bruik zal maken? Daarom zijn dr G A.
Sykes en Edward Twardus aan een uit
vinding gaan werken om zon te maken.
Hiervoor construeerden zij het „regen-
verjaag-toestel", dat op het ogenblik in
Palisades Park, New Jersey, word\ opge
steld. Door het inschakelen van geluid
en licht en het verwekken van electro-
magnetische storingen, worden de wolken
I gebroken en verjaagd. En laat dan dr
I Ho well maar komen met zijn ijsblok je«.'
I Als het experiment van de twee zonne-
makers lukt, wat wij nog niet zo één-
I twee-drie geloven, lijkt het ons een
1 goed idee, om de zonnemakers plus
toestel voor de gezamenlijke kosten der
Nederlandse vacantiegangers hierheen
te laten komen. Hebben wij tenminste
ook eens een vacantie die niet in het
water val.t!
Charles Laugh ton als detective consul
teert een grapholoog in „De man van de
Eiffeltoren".
Het geflopper van de „shots" om per se
film (van een lawaaiige soort) te maken van
een geval dat van a tot z puur toneel ls,
puur „comedy" met alles wat een blijspel
maar goed en gezellig kan maken, wordt op
de duur zo hinderlijk, dat men geneigd is te
roepen: „weg met dit surrogaat, mensen
komt allemaal mee naar de schouwburg, dan
gaan we „De man die kwam dineren" daar
zélf spelen en dan zult u zien. dat we er ntet
eens sterren voor nodig hebben om ons toch
allerkostelijkst te amuseren!"
„U kunt het toch niet meenemen" van het
zelfde blijspelkoppel Kaufman en Hart ls
Indertijd heel wat meer film geworden en
heel wat minder surrogaat. Maar er zèt ook
meer film In. William Kelghly zullen we er
dus maar niet boos om aankijken. HIJ deed
z'n best.
„The man who came to dinner" heeft als
toneelstuk tn Nederland veel succes gehad
door Adolphe Engera tn de rol van de arro
gante, vlerkerlge radio-beroemdheid, die In
de provincie op tournée ls en, uitgenodigd
om bij een zeer beschaafde familie te komen
eten, op de trappen voor de voordeur uit
glijdt en z'n heup zo bezeert, dat hij ge
ruime tijd van de gastvrijheid van de vrien
delijke mensen gebruik moet maken, met
zijn caprices een tyrannle uitoefenend, die
tot de krankzinnigste situaties leidt. Het was
Adolphe Engers' laatste rol. Hij ls zelfs tn
de schouwburg overleden to«n hij die rol
speelde.
In de film speelt Monty Woolley de Intel
lectuele terrorist tn de rolstoel. Men zou er
wat voor geven om het hem ln levenden
lijve ten tonele te zien doen Onbegrijpelijk
ls het bijna, dat dezelfde acteur ook dat
allervriendelijkste Kerstmannetje ln „Het
Mirakel van de 34e Straat" aan kon, en hoè
aan kon!
Met hem vormen nog verscheidene andere
sterren de cast van de film. Een gans van
een gastvrouw speelt Billle Burke. Bette
Davis is de secretaresse van de beroemd
heid en Jimmy Durante Is z'n vriend uit
Hollywood, nóg onbehouwener dan hij, om
dat hij de hele „hullabaloo" van de filmstad
In zijn hersens heeft. Die zot verzoent ons
ln een scène aan de plano weer even met
het surrogaat. Dat doen ook de pinguïns,
waarmee de rolstoeltyran zich amuseert.
riCHTIFtCATKN VAN
AMKHIR AANDFI KN
Am Smelt Ret 56'/.
Anaconda Cop 33'/«?
Bethleh Ste*l 115'/.
Gen Motor 91'/»
fnt Nick of Ce 29'/»
Kennecot Coo 58iV
Rep Steel 34iV
Stand Brands 1 5H
Un Stat Steel 102'/»
H» Serv Comp 79'/»
MidCont Comp 48
Shell Union 45'/»?
N York Cent 14'/.
Pennsvlv Rr 17A
Canadian Pac 15'/»t
57'/»
33 A v
114'/»
92'/.
29'/»
58*/»
34A
5«
102
79*/»
47'/»
44'/»
14»/»
17'/»
15H
Speelde de bekende acteur Adolphe Men-
Jou ln één van de eerste films van Deanna
Durbin „Honderd man een een Meisje" de
rol van vader van Deanna ln „De Harten
breekster" ls hij een sluwe verleider. Maar
al Is Louise Ginglebusher (Deanna Durbin)
een meisje uit de provincie, dat vrijwel al
leen ln New York staat, zij laat zich niet
beetnemen. Met het hartenbreken loopt het
overigens nogal los. De jonge advocaat, die
verliefd op haar ls geworden, krijgt haar,
ha het uit de weg ruimen van enkele
moeilijkheden, met vlag en wimpel. De
oude verleider, die lnjde vlees-ln-blik-han-
del heel wat dollar* verdient, blijkt 20
kwaad nog niet te zijd» en hij bezorgt de
advocaat, die het devies „eerlijk duurt het
langst" voert en daardoor honger lijdt, een
uitstekende baan.
Louise Ginglebusher was naar New York
gekomen om een baantje als zangeres te
zoeken, zodat menig lied ln deze vlotge
speelde en vaak geestige comedle weer
klinkt.
Voor de humor zorgt vooral William Ben-
dlx als de kellner, die Louise met vader
lijke raadgevingen steunt.
Op een keer dwaalden er allerlei be
roemdheden in Parijs, van verschiilende
nationaliteit maar stuk voor stuk film-
lui, en die kwamen elkaar tegen en ge
noten gezamenlijk van het stadsschoon
en toen kwam plotseling het denkbeeld
bij hen op om in dat prachtige^ natuur
lijke decor een film te spelen. Ze namen
een story van de beroemde Franse de
tective-schrijver George Siménon, „La
tête d'un homme", bewerkten dat en
vervaardigden „The Man on the Eiffel-
tower", een film met opmerkelijke kwali
teiten. Het verhaal van Siménon is nu
juist niét een kwaliteit, 't Is op een thema
dat zo oud is als „Raskolnikof" van
Dostojewski, het thema van de dienaar
der justitie, die de man-onder-verden
king in vriendschappelijke gesprekken
langzaam murw maakt. We hadden dat
zelfde laatst (en beter) in „The Spyder
and the Fly". Maar Charles Laughton,
die één van de toeristen was, kreeg de
rol van geduldige commissaris van po
litie toegewezen en die kon daarin onder
regie van Burgess Meredith volkomen
zichzelf zijn, met al de verrukkelijke
trekjes van zijn fascinerende persoonlijk
heid. Burgess Meredith speelt overigens
zelf ook mee, in de rol van een zeer
kippige scharenslijper, die lelijk onder
verdenking komt te staan en zijn angst
daarover uitzonderlijk sterk speelt.
Grappig is, dat het schaatswonder Belita
het kleine rolletje van de vrouw van de
scharenslijper op 2ich nam. Franchot
Tone is het grote wild van de commissa
ris van politie. Het verhaal wil, dat bij
tot in de stalen constructie van de Eiffel
toren wordt vervolgd. De film bereikt
figuurlijk en letterlijk haar hoogtepunt,
't Is allemaal heel sensationeel natuurlijk,
maar ook heel mooi, want er is misschien
nooit zo'n mooie Eiffeltoren-documen-
taire gemaakt. En dat is dan de voor
naamste kwaliteit van de film: dat ZU
allerlei beroemde plekjes van Parijs, ook
minder beroemde, maar dan toch karak
teristieke, zo fris heeft uitgebuit. Wel
licht was de film, die in kleuren is op
genomen, mooier in zwart-wit geweest,
want de kleuren dwarrelen zo. Intussen
kan men eens kennis maken met een
ander procédé dan Technicolor, nl. Ans-
co-color, dat minder felle effecten heeft.
Het is het procédé van Agfa, dat in Parijs
na de bevrijding als oorlogsbuit in ge
allieerde handen viel
(Van een onzer Verslaggevers).
„Geen wonder dat we Schiedam en
Vlaardingen bij elkaar houden, want bij
een borrel hoort een haring", schertste
dr Pleeman Zaterdagmiddag op Schiphol --.- - -
De fonkelde op het metalen sevaarte Amerikaanse woningbouw heelt
echter hem. de K.L.M.-constellatlon d. wed
„Vlaardingen". op de galons van de blauw-
luchthaven wa« getogen, om aan de naam
geving van de naar zijn etad gedoopt*
luchtreus een feestelijke cachet te geven.
Het vliegtuig, dat het middelpunt van
de feestelijkheden was had Juist de route
New York—Amsterdam afgelegd via de
omweg Montreal. Minister J in 't Veldt
50 Jaar architect
Vrijdag a.s. hoopt de architect J. J.
Gort te Scheveningen, die zijn carrière
in Rotterdam begon, 75 jaar te worden
en het zal 15 Juli 50 jaar geleden zijn
dat hij zich als architect vestigde Hij was
in zijn jeugd assistent bij prof. Henri
Evers aan de Technische Hogeschool te.
Delft en tevens leraar aan de Haagse
Academie. In 1909 werd de heer Gort
benoemd tot architect van gemeentewer
ken te 's-Gravenhage, welke functie hij
tot 1916 heeft vervuld. Vooral scholen
en schouwburgplannen heeft hij ontwor-
gerokte muzikanten van de Vlaardingse
harmonie, die juist de Plesman-mars had
gespeeld en op de ambtsketen van bur
gemeester mr J. Heusdens, die met zijn
wethouder* en andere vooraanstaande ge
meentenaren naar Neerland» grootste
'-ntnngatle
2V» 2V«
ACTIEVE AANDELEN
V K EK
Kol Bk A 60'/«t
N-l Handbk A 84'/»?
NIHsnlMUcA 141'/»#
AKU A 170 170'/»
Bergh&Jura A 315'/»?
Berkel Pat A 110'/»
Calvé Drift cA 127'/»t
Centj Sulk A 175?
Fokker A 116'/»
Gelder Pap A 157
KNHoogov cA 156'/»
Lever Bro» cA 202'/» 20l'/»'/»|
Ned Ford A 281
Ned Kabel A 267
Philips A 224
Wilton-FUen A 147
Bllllton 2* r A 219
Dordt Petr A 258'/»
Kon Petr A 282'/» 284'/»'/»
Kon Petr oA 282
Moeara En A 483'/»
Amst Rub A 125'/» 127'/»8'/.|
Bandar Rub A 120t
LK
61?
86'/»
142'/»
170'/»
316
llO'/i
128'/«t
117
157'/»
155'/»
203'/»
280?
225?
1459
220'/»
259'/»
284-'/»
283'/.
486
127'/i-8f
121?
V K.
EE
LK
Dell Ba Ru A 102'/»?
104?
Kend Lemb A 99
100
Lampon* Sum 32
33'/»
O-Ja va Rub A 52'/»
52'/»
Oostkust cA 94'/»
94
Serbadl Rb A 48'/»
49'/»?
VerlndCult A 46*
47
Roll Am lijn A 159'/»
159'/»
ïavChlnJap A 111*/»
ill
KNSM NB» A 129'/»
129?
128?
Kon Pake» A 119*'»
117l'»tB
118
NdSrhtTnle A 134'/»
133'/»4
134'/»5#
Ommeren Sch 162
162'/»
Rott Lloyd A 133'/»
131
132
St MH Ned A 153'/»
151?2
153?'/»
HVA a 121'/»
122?'/»
124'/«59
lava Cult A 58'/»
81t
N-! Sulk 0 A 90?
94'/»
Ver VorstC A 31'/»?
32"«t
DellBetMU A 97'/»
99'/«100'/«
Dell-Mtsch cA 110'/»
119?*/»
120''»'/»
BenembahM A 97
99
DIVERSEN
M(illAC NB A 1471
mim
148f
VRIENDELIJKE STEMMING TER BEURZE
Amsterdam, 30 Mei.
Na het Pinkster weekend opende de beur»
vandaag ln een vrij vaste stemming Nieuw»
van algemene betekenis voor de beurs was
er slechts weinig. De demonstraties in Ber
lijn zijn kalm verlopen en tot een verhoging
van de sipannJng tussen Oost en West ls het
niet gekomen Dit was wel het belangrijkste
voor de beurs. Niettemin was de affaire zeer
beperkt dn het publiek blijft de kat uit de
boom kijken.
bekeken, was onder de passagiers en werd
verrast met een hartelijke welkomstgroet
van de Vlaardingse. burgervader. „Dat
kost hem honderd huizen voor Vlaardin
gen" glunderde deze. Wie weet lukt 't hem
ook nog, zoals hij er ook in geslaagd is.
door dit vliegtuig zijn stad bekend te ma
ken over heel de wereld. Alle passagiers
die er mee vervoerd «worden, zullen boven
dien een mooi boekje krijgen met alle
wetenswaardigheden over de stad en ln het
vliegtuig zullen foto's van de stad hangen
„Wij kiezen voor onze vliegtuigen de
namen van dat. waar wij het meest trots
op zijn, onze Prinsessen, onze grote schil
ders, onze belangrijke steden" zei de pre
sident-directeur van de K.L.M. en burge
meester Heusdens had hem een aantal
goede redenen genoemd, waarom wij tro's
zijn op Vlaardingen. onze derde zeehaven,
met ziin haringvisserij en belangrijke in-
4Vj Millioen sigaretten voor
de troepen in Indonesië
De verstrekking van sigaretten aan de
militairen overzee ondervindt nog steeds
moeilijkheden Ten gevolge daarvan moes
ten de rantsoenen worden verlaagd. Bo
vendien zijn de prijzen aanmerkelijk ge
stegen. hetgeen uiteraard ook van invloed
Is op de grootte van het rantsoen sigaret
ten, dat de militairen zich kunnen
veroorloven.
In overleg met de Welzijnsverzorging
heeft de Niwin, dank zij het succes van
de „Laatste Loodjes-actie", behalve de
reeds in het schema van deze actie opge
nomen artikelen nog een extra aankoop
kunnen doen van vier en een half mil
lioen sigaretten en 30.000 pakjes shag.
welke ten spoedigste naar Indonesië zul
len worden verscheept. Deze tabaksartike
len betekenen een waardevolle en wel
kome aanvulling van de Wellfare-rantso*-
nen.
dustrieëo.
De cultuurmarkt was vandaag van alle Deze industrieën hebben ook bijgedrageo
setoren het beste gedisponeerd Grote koers- a^a de geschenken, die werden aange-
bodèn: hoezen met het stadswapen, voor
sectoren het beste gedisponeerd
winsten zijn er niet gemaakt, doch zowel de
vergroting van de suikerproductie als de
nieuwe recordprljzen voor rubber te Singa
pore, stimuleerde de koersen ln lichte mate.
Aanvankelijk zag het er naar uit, dat het
op db scheepvaartmarkt Vrijdag jl iets te
geforceerd ls toegegaan. Deze sector opende
een a twee punten lager, doch tegen slot
ging het «weer de opwaartse richting in zo
dat de koersen nauwelijks met die van Vrij
dag verschilden. Olies openden anderhalf
hoger op 284'/i, waarna meestal iets beneden
deze prijs verhandeld werd. De Industrie-
markt lag veriaten. doch was goed op peil
Van de bankaandelen waren de Indonesische
soorten over het algemeen iets beter, de
locale banken onveranderd
Opmerkelijk is de laatste drie dagen de
«tilt? op de staatafondsenmarkt Voor de
derde maal in successie kwamen alleen in
vesteringscertificaten ln de tapenotering De
de stoelen in het vliegtuig. De heer Plee-
man ontving van de burgemeester de zil
veren legpenning van de stad en de Vlaar
dingse drie-kleur van twee meisjes in de
stijlvolle klederdracht van die «treek. De
bemanning van het vliegtuig wenste de
burgemeester op visserswijze „De zegen
en gezondheid".
Vóór de plechtigheid had het gezelschap
een vliegtocht boven het vlaggende Vlaar
dingen gemaakt. Er was niet voor ieder
een plaats, maar wethouder Jonker stond
zijn plaats af. omdat hij bezorgd was voor
de continuïteit in het gemeentebestuur
en sommige anderen volgden zijn voor
beeld. zodat bijna alle vliegliefhebbers
meekonden. Velen waren voor het eerst in
de lucht, maar iedereen was in de wolken
en geen mens ziek.
Een krentenwegg'n voor
de burgemeester
Zaterdagmorgen om 6 uur zijn beide
wethouders en de vier fractieleiders van
de gemeenteraad van Oldenzaal naar
's Hertogenbosch getrokken om daar hun
burgemeester mr J. M. J. Cornelissen, en
zijn echtgenote te complimenteren met
hun gezinsuitbreiding. De duputatie was
gestoken in Twents costuum. Tegen half
elf werd het gezelschap aan de Fred.
Hendriklaan in Den Bosch onder flinke
belangstelling ontvangen.: Een grote
„krentenwegg'n" werd hierbij aangeboden,
welke een afmeting had van 2 meter bij
30 cm.
Indochiness moskovlten. De leider» van
de Irvdoohineee opstandige beweging zijn op
het ogenblik bezig met hervormingen ln de
organisatie der regering, die <W politiek va*
de Vietmlnn op één lijn met die van Moskou
moeten brengen.