U 20&rting UNIVERSAALKOEK Hoe is nu de politieke gezindheid? Duizenden vergeten helden in Amerikaanse hospitalen Finland ligt niet achter het „ijzeren gordijn" van 40 ct. voor 32 ct. Het veelbewogen leven van een Franse Kenau Oud-strijders kwijnen weg wegens gebrek aan sympathie BARMHARTIGE SAMARITANEN Poolse officieren schoten op ,*Volks poli tie" Sisuhelpt de Finnen door de narigheid heen Afkeer van elk totalitarisme bij koffie een v De werkelijke „Madame Saus Gêne" Hoe ik Australië zag De dragonder Thérèse Figueur Voornoodlijdcnde kinderen in Afrika Reizen door het Ruhrgebied niemand wil hitleriaan zijn Stalin en het IJzeren Kruis le klas F inlandNederland begint vroeg Wiebes veroordeeld Verhoging posltarieven De aardappelmoeheid rm „Kom, laten we samen eens een film maken" DE VLOOTOEFENINGEN ZIJN GESLAAGD ledereen heeft veel geleerd BEURS VAN AMSTERDAM kunstnieuws Joris Diels trekt zich terug De man die kwam dineren De hartenbreekster NA SCHIEDAM OOK VLAARDINGEN EEN CONSTELLATION OP ZIJN NAAM B. en W. in de wolken Beursoverzicht TWEEDE BLAD - PAGINA 2 WOBNBBÜfGWKl MEER DAN VIJF JAAR Is het geleden, A dft wij leden onder oorlogsgeweld, zei!» is het al meer dan vijf jaar geleden, dat wij onze bevrijders toejuichten. Wij beginnen de oorlogsellende al haast te vergeten en de mannen, die heelhuids uit de oorlog zijn teruggekeerd in Amerika, Canada» Engeland of waar ook, hebben reeds lang hun burgerbestaan weer opge vat: sommigen zijn herschopld en hebben in een nieuw beroep een bevredigend be staan gevonden; anderen konden de plaat sen welke ze voor de oorlog bezetten, weer innemen.,., hoe het zij, het is voor ons een geruststellende gedachte, dat de dap peren, die voor ons hebben gevochten, hun Plaats in de maatschappij hebben her nomen. D.w.z. zij, die heelhuids zijn terug gekeerd. Helaas zijn velen niet heelhuids teruggekeerd en zelfs vindt men thans in Amerika nog hospitalen vol gewonden en invaliden, die, vijf jaar na het sluiten van de wapenstilstand, nog steeds aan hun bed zijn gekluisterd. En dit is nog niet het ergste. Het ergste is, dat velen hun ner vergeten schijnen: nooit krijgen ze bezoek van hun familie en zelfs zelden een brief. Zo is er in het Zuiden van de Verenigde Staten een Hospitaal voor Oor logsveteranen, waar een jonge man ligt, die ziek werd van ontbering en ten slotte «an t.b.c. bleek te lijden. In al die jaren heeft zijn verloofde hem eenmaal opge beld, maar nimmer is zij hem wezen be zoeken. Hij overleefde het niet Nu is voor een dergelijke verwaarlozing enige verontschuldiging te vinden. De Verenigde Staten zijn zeer uitgestrekt en de zieke oorlogsveteranen Min in enkele speciale hospitalen bijeengeuracht, soms dagreizen van de woonplaats dW hunnen, zodat men zich gemakkelijk kan Voorstel len, dat een bezoek brengen niet zo heel eenvoudig is en van keer op keer wordt uitgesteld tot er ten slotte niet meer van komt. Maarde hier bedoelde jonge man heeft drie broers en drie zusters, van wie enkelen minder dan 45 km van het hospitaal waar hij wordt verpleegd, wonen en anderen 90 km, afstanden, welke voor Amerika niet groot zijn. En toch heeft in de zes jaren van zijn ziekte geen hunner hem ook maar één visite gebracht. De ooktoren zijn overtuigd, dat zijn genezing wordt tegengehouden door de geestesge steldheid, waarin dit gebrek aan belang stelling van zijn familie hem heeft ge bracht. Een andere patiënt moet zo wan hopend zijn geworden, dat zijn vrouw en drie kinderen zich niets aan hem gelegen lieten liggen, dat hij eenvoudig wegkwijn de en stierf, terwijl zijn toestand aan vankelijk niet zo heel ernstig leek. Wanneer in éen hospitaal voor oorlogs veteranen het bezoekuur nadert, groepen «ie mannen, die in staat zijn te lopen, rusteloos voor de ramen tezamen. In ge spannen aandacht kijken ze de weg af, volgen iedere autobus met de ogen. Stopt ze" Komen er mensen uit? Bezoekers? En voor wie? Het is werkelijk roerend hen zo te zien. Is het bezoekuur eenmaal daar, dan ziet men bedden, waaromheen mensen zitten, die vrolijk praten en lachen en in andere bedden met patiënten voor wie niemand is gekomen, liggen de mannen stilletjes voor zich uit te kijken, zich afvragend, waar de hunnen die dag blijven. Sommigen keren zich mismoedig af van de vrolijk pratende groepjes, zien hard nekkig een andere kant uit en er zijn er zelfs, die zachtjes liggen te huilen. De meest verwaarloosden van alle oud- 'ftrijders zijn de 51.000 man, die nog steeds 'n neuro-psychiatrische inrichtingen voor oorlogsveteranen worden verpleegd. Veer tig procent hunner bleek, toen onlangs een desbetreffende enquête werd gehou den, sedert meer dan een jaar geen familielid of vriend te hebben gezien. Sommigen waren er nog slechter aan toe. In laatstbedoelde hospitalen bevinden zich tal van prachtkerels, fijnbesnaarde mensen, die de scholden van de oorlog niet hebben kunnen doorstaan. Daar is bijvoorbeeld een man, die een van de be- Toemde Europese Academies voor Schone Kunsten heeft bezocht. De muren van de inrichting, waar hij vertoeft, heeft hij met prachtige schilderingen gesierd. Hij is een hoffelijk en vriendelijk mens. Slechts een van zijn zusters bezoekt hem trouw, d.w.z. tweemaal per Jaar. Zijn drie getrouwde broers en een andere zuster hebben nog nooit naar hem omgekeken. „Natuurlijk zou ik het prettig vinden hen weer eens te zien. Dikwijls denk ik aan mijn jeugd, toen wij allemaal tezamen waren en ik vraag mij af, wat er van hen geworden is, maar.ze laten eenvoudig niets van zich horen!" verklaarde hij, toen hem er naar werd gevraagd. Er bevindt zich o.a. ook $en korporaal, die zich als een held heeft "gedragen en hij ontving dan ook enkele onderschei dingen. Zijn broers en zusters wonen op 60 km afstand van het hospitaal, maar geen bezoek voor de korporaal. Ik kan toch ook niet verwachten, dat zij zestig km reizen alleen om mij te zien, zegt hij gelaten. Dan is er nog een man, die zijn elf broers en zusters telkens en telkens weer heeft geschreven, zonder ooit ant woord te krijgen. Binnenkort zal hij als genezen worden ontslagen, maarhij heelt een nieuwe wond opgelopen dank zij zijn dierbare familie. Ongegronde vrees Nu is er, behalve de lange afstand, die lang niet voor alle familieleden van zieke oorlogsveteranen zo lang is, gelijk uit bovenstaande blijkt, nog een verontschul diging te vinden: vrees! Ze zijn bang een sanatorium voor t.b.c.-patiënten te be treden uit vrees voor besmetting en een inrichting voor geesteszieken bevangt ook menigeen met een huivering. Daarom heeft het bestuur van de hospitalen voor oorlogsinvaliden dezer dagen in breke kring doen weten, dat de vrees en huive ring ongegrond zijn, het heeft bekend gemaakt welke desinfectiemaatregelen er in t.b.c. sanatoria worden genomen, zodat de bezoekers niet het minste gevaar ris keren ook maar het kleinste ziektekiempje op te lopen, terwijl verzekerd is, dat men in inrichtingen voor geesteszieken geen „griezelig* dingen" te zien krijgt. Intussen ziet het er voor de Amerikaanse oorlogsveteranen, die nog in hospitalen worden verpleegd, niet zó triest uit als men uit bovenstaande zou moeten aflei den. Tegenover de broers en zusters, de echtgenoten en kinderen, die hun zieke broer, man en vader verwaarlozen, staan er velen, die alles doen om het lijden van hun ziek familielid of gezinshoofd te verlichten en verder ziin er 36 organisaties van vrijwilligers, die zich het lot der ver- getenen aantrekken. Ze doen boodschap pen voor de mannen, die aan hun leger stede zijn gekluisterd, schrijven brieven voor hen enz. De „Grijze dames van het Rode Kruis" bezorgen duizenden bed legerige door hun familie vergeten oor logsveteranen een prettige verjaardag. Duizenden mannen in geheel Amerika, die dicht bij een hospitaal voor oudstrijders wonen, hebben nu al jaren lang twee avonden per maand geofferd orp patiënten te bezoeken. Dan doen ze een spelletje met hen, lezen hun voor en hieruit zijn waarachtige vriendschappen ontstaan. Het bestuur van de hospitalen in kwestie moedigt anderen aan dit voorbeeld te volgen, hetgeen niet belet, dat zij een oproep tot de familie van zieke oud strijders heeft gericht, hun verwanten toch vooral niet te vergeten, omdat vreemde vrijwilligers toch verwaarlozing door de eigen familie nimmer geheel kunnen goed maken. Door ooggetuigen is medegedeeld dat leden van de Oostduitse „Volkspolitie' gisteren aan de grens tussen de Britse en Sowjet-Russische sectoren van Berlijn, op vier Poolse officieren hebben geschoten. De ooggetuigen verklaarden dat de Volks politie een auto aanhield, waaruit plot seling vier in Poolse officiersuniformen geklede personen sprongen, die de m nen der „Volkspolitie" beschotep. Het vuur werd onmiddellijk door laatstge noemden beantwoord, waardoor een der Poolse officieren werd gedood. Het hoofdkwartier van de Oostduitsa politie heeft later een officiële verklaring uitgegeven, waarin wordt gezegd: „Vier verdachte personen schoten op leden dei- Volkspolitie, toen hun werd gevraagd hun identiteitspapieren te laten zien. Het vuur werd onmiddellijk door de Volkspolitie beantwoordt. De gehele bende werd ont wapend en vervolgens in arrest gesteld. Een van de arrestanten was gewond en moest in een ziekenhuis worden opge- nnmpn" Joego-SIavisch gezantschap te Tirana gesloten Radio-Belgrado heeft bekendgemaakt, dat de Joego-Slavische zaakgelastigde bij de Albanese regering is teruggeroepen. Het Joego-Slavische gezantschap te Tirana is tijdelijk gesloten. De radio verklaarde, dat de zaakgelas tigde was teruggeroepen wegens „dis criminerende maatregelen, die onlangs door de Albanese autoriteiten ten opzichte van Joego-Slavische diplomaten werden genomen". Verder wordt gezegd, dat het Joego- Slavische ministerie van Buitenlandse Zaken de Albanese legatie Je Belgrado had meegedeeld, dat de Joego-Slavische legatie te Tirana weer geopend zou wor den „zodra de Albanese regering haar hou ding ten opzichte van de Joego-Slavische diplomatieke vertegenwoordigers wijzigt". Ambtenaar stak huwelijksleges in eigen zak Twee jaar gevangenisstraf zonder af trek eiste de officier van justitie bij da rechtbank te Utrecht tegen de 52-jarige ambtenaar J. V. van de gemeentesecre tarie. Aan hem was ten laste gelegd, dat hjj in 93 gevallen de door hem van huwe- JUkscandidaten ontvangen gelden voor de huwelijksvoltrekking te eigen bate had aangewend. Daardoor zou hij ƒ2750 hebben verduisterd. Verdachte ontkende het hem ten laste gelegde, maar kon geen verklaring geven van het niet verantwoorden van de door hem gevoerde boekhouding. Ook niet van de vermiste gelden. De verduistering rtnekte zich uit over een periode van 6 jaar. (Van onze speciale verslaggever) Geen volk ontkomt aan vooroordelen en ook is er wel geen volk of het zal er zich over kunnen beklagen, dat het beste wat het geven kan, elders veel minder bekend is dan deze of gene anecdotische eigenschap. Zo is het ook met de Finnen., van wie iedereen weet, dat het grote sportslieden zijn, maar van wie te weinig bekend is, dat hun sportieve kwaliteiten niet alleen aan natuurlijke omstandig heden toegeschreven moeten worden, maar zeker ook aan het volkskarakter. Het merg van hun wezen plegen de Finnen met één enkel, onvertaalbaar woord te omschrijven: „sisu" sprsisoe), een mengeling van energie, volharding en goede wil, met de klemtoon op het volhouden. „Sisu" hielp Paavo'Nurmi aan zijn grandiose overwinningen als lange- afstandloper, „sisu" helpt nu het Finse volk-in-zijn-geheel door de narigheid van het lot van overwonnen natie heen. Geen overtuigender bewijs voor die bewonderenswaardige eigenschap van „sisu" dan de wijze waarop de Finnen de oorlogsschadevergoeding aan de Sowjet- Unie betalen. Na de eerste wereldoorlog waren de Duitsers verplicht jaarlijks 5 pet van hun nationale inkomen op tafel te brengen. Onder veel gejammer brachten ze het tot 3 pet. Maar nu de Finnen: zon der er over te mopperen, draagt dit volk 12.5 pet van zijn volksinkomen per jaar aan Moskou af en dat zal eerst in 1952 geëindigd zijn. Die stilzwijgende hardnekkigheid der Finnen in het nakomen hunner verplich tingen en dat, zonder te speculeren op het medelijden der wereld, vloeit rechtstreeks voort uit „sisu". die eigenschap waarvan de Finnen vermoedelijk niet het monopolie hebben, maar die zij, in hun sportpresta ties evenzeer als In hun Internationale be trekkingen, tot jKiorbeeldige hoogte ont wikkeld hebben. Misverstanden Er bestaan over Finland enige hardnek- dige misverstanden.. Zo bijv. dat Finland in de jongste wereldoorlog nazigezind zou zijn geweest. Inderdaad is Finland in die tijd met het Derde Rijk verbonden ge weest in de strijd tegen de Sowjet-Unie. Maar voor een juiste beoordeling dient men dan toch wel heel sterk het accent te laten vallen op de laatste drie woorden. Finland heeft zich door de eeuwen heen, als grensland van het Russische rijk door lopend in een afweerpositie bevonden. Ten tijde van Zwedens grootste macht was Finland een pion in de afweer tegen dc Slavische drang naar het Westen. Als zo danig zou men een vergelijking kunnen treffend met Oost-Pruisen, als grensland met Polen. Daarbij kwam, dat het Fin land in d« jongste wereldoorlog niet mo gelijk was vrede ta «luiten toen het dat wenste. De Duitsers beheersten de Oost zee en hadden daardoor de levensmidde lentoevoer naar Finland ln handen. Zo doende geraakten de Finnen in een wei nig behaaglijke situatie, waarvoor zij nu nog moeten boeten. Overigens is Duits een taal, die vele Fin nen beter spreken dan Engels, ofschoon men daarmee ook gemakkelijk terecht kan. Door zijn geografische positie is Finland uiteraard tamelijk sterk op Duitsland ge oriënteerd, in dezelfde mate als waarin ook Nederland. Maar en hierin stem men Finnen en Nederlanders opmerkelijk overeen psychologisch zijn zij van an dere makelij en de nazi-geest is hun to taal vreemd. Een ander misverstand is, dat vele Ne derlanders nog in de vage veronderstel ling leven als zou Finland „achter het Ijzeren gordijn" liggen of althans volko men naar het pijpen van Moskou dansen, Niets Is minder waar dan dat. Finland is een vrij, democratisch land. De artikelen in de Finse pers tegen de Sowjet-Unie zijn soms zo scherp dat ze, naar Neder landse smaak, wel eens ontactisch kunnen heten. Ofschoon Finland een zeer lange gemeenschappelijke grens met Rusland heeft kan men zonder overdrijving zeggen, dat het volkomen Westers-georiënteerd is. Ethnologisch. politiek en agrarisch en godsdienstig heeft Finland niets met Rus land gemeen. De Finnen zijn geen Slaven maar behoren, merkwaardig genoeg, tot hetzelfde ras als de Hongaren; hun staats inrichting is zuiver democratisch en zelfs de Finse communisten, die 19 pet van het aantal parlementszetels bezetten (38 van de 200) hebben een zo sterk nationaal ge voel, dat ze eerder de naam „Titoïsten' verdienen. Ook het uiterst geringe per centage analphabeten heeft het aantal aan grijpingspunten voor communistische pro paganda sterk belemmerd. Niet onvermeld mag blijven, dat er vroeger^ vele Finnen waren die uitstekend Russisch spraken en met de toestanden in Rusland zeer goed op de hoogte waren. Maar onder de jongere generatie is hun getal sterk afgenomen, in die mate zelfs, dat het enige moei'e gaat kosten jonge intellectuelen te vinden die zitting kunnen nemen in onderhan delingscommissies met de Sowjet-Unie. Nalatenschappen van overleden K.N.I.L.-militairen Minister Götzen heeft op vragen van het Tweede Kamer-lid De Graaf (KVP) geantwoord, dat de financiële nalate» schappen van in Indonesië overleden K.N.I.L.-militairen in zeer vele gevallen inderdaad uiterst traag door de K.N.I.LÜ administratie zijn afgewikkeld ert dat dientengevolge de in Nederland gevestigde erfgenamen veelal reeds jaren wachten op de uitkering van de nalatenschap. Dit alle», is een gevolg van de door de Japanse bezetting ontstane chaos en het systeem, waarbij het K.N.I.L. de gehele afwikkeling voor de. waar het Indone sische militairen betreft vooral, $oms ongeletterde erfgenamen, verzorgde. Van speciale maatregelen na de souvereini- teitsovtrdracht, die de uitkering aan erf genamen in Nederland zouden bemoei lijken, is geen sprake. De vraag, of de regering kan bevorderen dat de nalatenschappen in Nederland pari zullen worden uitbetaald, komt pas later aan de orde. Er is nog overleg gaande met het Hoge Commissariaat van de V.S.I. in Nederland, onder meer over de kwesties der nalatenschappen. rpOT VOOR KORTE TIJD geloofde men algemeen, dat de vermaarde Madame SansGêne", de vroegere strijkster van Bonaparte, die als zij iets zeide, nooit een blad voor haar mond nam, niemand anders was dan de vrouw van maarschalk Lefebore. Tegenwoordig weet men, dat dit absoluut niet het Oeval was.1 Madame Sans Gêne was een zeer ongewone, onverschrokken vrouw, Thérèse Figueur geheten, die aan alle Napoleontische oorlogen heeft deelgenomen als „dragonder". Wij willen hier in het kort haar levensgeschiedenis weergeven. li De hertog en hertogin van Windsor zijn levenslustige mensen. En al Mtuten zij niet van siuing of bebop, een oude Engelse wals dansen zij nog graag mee, zoals hier op het bal van een lentefeest in White Sulphur Springs (V.S.) De geschiedenis gaat snel Een journalist brengt een bezoek san Rusland. Hij schiet een voorbijganger aan om hem te interviewen. Waar bent u geboren? Te Sint Petersburg. - Waar hebt u gestudeerd? Te Petrogrsd. Waar woont u? Te Leningrad. Waar zou u graag willen wonent Te Sint Petersburg, 'phérèse Figueur, de beroemdste van de vrouwen, die als eoldaat dienst deden in de legers tijdens de Franse revolutie en tijdens het bewind van Napoleon I, van wie er zelfs sommigen met het Legioen van Eer werden onderscheiden, aan schouwde het levenslicht op 17 Jan. 1774. Deze Madame Sans Gêne heeft niets ge meen met de hoofdpersoon in het toneel stuk van Vlctorien Sardou, dat haar naam draagt. Sardou verzon deze naam en gaf hem aan de vrouw van maarschalk Lefebvre. Thérèse Figueur Is geboren te Talmay (Cótè d'Or). Haar moeder stierf in het kraambed. Haar vader verloor zij, toen zij negen jaar oud was. Zij werd in huls genomen door haar voogd, een molenaar als haar vader. Van 1793 tot 1815 diende zij in het 15de en in het 9-de regiment dra gonders. Zij was een onrustig kind, verzot op wilde spelletjes. Toen zij tien jaar oud was, nam een van haar ooms haar mee naar Rueil. Daar leerde zij Clément Sutter kennen, die een jaar ouder was dan zij, een knappe blonde jongen, vertelt zij ons in haar Mémoires, die reeds de man van een meter twee-en- negentig centimeter lengte deed verwach ten, welke hij later zou worden. Vier-en- dertig jaar later trouwde zij met hem. Met de broer en het zusje van haar speelkameraad spijbelde zij en gapte van de kleine Clément, die bakkersleerling was, de koekjes, die hij voor zijn baas naar diens klanten moest brengen. Clément ver telde dan tegen zijn baas, dat een hond tegen hem was opgesprongen, zijn mand op de grond had gegooid en de koekjes had opgegeten. Clément, diens zusje en Thérèse deden gezamenlijk hun eerste communie. Een hechte vriendschap verbond hen. Maar, constateert Thérèse met weemoed „er is geen blijvend geluk, zelfs niet voor kinderen. Nadat wij onze communie had den gedaan, heeft men ons wreed van elkaar gescheiden. Op zekere dag kwam mijn oom zeggen dat hij mij meenam naar Avignon". Thérèse wordt daar in de kost gedaan bij een vrouw, die handelde in linnén en katoen. Bij haar leerde zij na/ien en boekhouden. Dit rustige leven tje beviel haar helemaal niet. „De zin in een actief zwerversleven, in mij wakker geroepen door het spijbelen, kreeg steeds weer bij mij de overhand. Ik snakte naar de vrije buitenlucht. In die winkel kon ik maar niet aarden. Achter de toonbank zou ik geheel en al uitgedroogd zijn". Dan breekt de revolutie uit. Thérèse krijgt de gelegenheid haar jongensaard te demonstreren en haar dorst naar avon turen te lessèn. Haar oom, een oud mili tair, krijgt het commando over een com pagnie kanonniers van de tegen-revolutie Thérèse week geen ogenblik van de zijde van haar oom, die een fort in staat van verdediging bracht. Toen men berichtte dat een leger van de revolutjppnairen in aantocht was, zeide hij tot zichzelf, dat er geen beter middel was over z'n brutaal nichtje te waken dan haar steeds bij zich te houden. Men trok het meisje een blauwe kanonniersjas aan alsmede een wit en blauw gestreepte broek. Thérèse vond zo'n uniform schitterend, ze voelde zich een ander mens. „Ik was vrolijk, onvermoei baar. Ik leefde geheel op. Ik rende van het ene vertrek naar het andere om de orders van de kapitein over te brengen, of ik droeg in fiere houding de kisten met munitienaar de plaats van bestemming. Ik vöelde mij meer man dan vrouw. Mijn roeping was mij nu duidelijk: Thérèse Figueur was soldaat". Weldra kreeg zij de gelegenheid te tonen wat zij waard was. De revolutionnairen stuurden generaal Carteaux met 3 k 4000 man naar Avignon. Na drie dagen opende de stad haar poorten voor de belegeraars. De kanonniers van de oom van Thérèse verlieten hét laatst de stad om de terug tocht der andere troepen te dekken. Maar weldra slaan zij op de vlucht voor de ruiterij van Carteaux. Thérèse richt dan koelbloedig een stuk geschut op de aan vallende ruiterij en weet acht man buiten gevecht te stellen. Zij wordt gevangen ge nomen en ontsnapt als door een wonder aan de dood. Zij laat aan de generaal zeg gen dat zij een meisje is. De generaal laat haar bij zich komen. Onder de indruk van haar moed en haar openhartigheid, vraagt hij haar dienst te nemen in het leger van de republiek. Thérèse vraagt het leven van haar oom te sparen. Men belooft haar dit. En zij neemt dan dienst als jager te paard, men geeft haar een goed paard, be noemd haar oom tot fourier en geeft haar op voorstel van onderluitenant Chartel de oorlogsnaam „Sans Gêne". Op 9 Juli 1793 trad zij in dienst. Te Marseille juichen de troepen haar toe, alom weerklinkt: „Vive Sans Gêne". Te Toulon nodigen sergeant majoor Masséna en sergeant Junot haar uit een door hen in de open lucht gebraden lamsbout te eten, die aan een touwt ja Is opgehangen, en Bonaparte, toen nog een voudig kapitein der artillerie geeft haag een standje, omdat zij iet* te laat op haar post was. Tijdens een expeditie, waaraan zij vrij willig deelnam, werd zij voor het eerst gewond. In Spanje in de omgeving van Figières bewijst zij in 1794 de sahel goed te kunnen hanteren. Zelf schrijft zij erover: „Af en toe keerde een cavalerist van de vijand zich om en vuurde een kogel af in onze richting, om ons op afstand te houden. Wij bevonden ons dicht genoeg bij de vijand om te kunnen zien, dat die dap pere cavaleristen geen Spanjaarden waren, maar Franse emigranten. Mijn kameraden en mij begon hun optreden te vervelen. Ik riep zo luid ik kon: „Maak vlug dat je wegkomt of je bent verloren Zij, die mij hoorden, poetsten inderdaad de plaat, de anderen volgden hun voorbeeld, op een uitzondering na, deze ruiter scheen geen haast te hebben. Ik waarschuwde hem nogmaals. Als antwoord keerde hij zich opeens om, het was een knappe jonge man, met donker haar en droefgeestige gelaatstrekken, maar hij scheen vastbe raden te zijn. Nooit heb ik dat gezicht vergeten. Een jaar lang heb ik er niet van kunnen slapen. Hij richt zijn karabijn op mij en lost een schot. Verontwaardigd ren ik op hem af en steek mijn sabel in zijn keel. Ik was zo door het dolle heen, dat ik, toen hij gevallen was, mijn paard dwong hem te vertrappen". Haar staat van dienst vermeldt vel* daden van grote moed getuigend, maar eveneens vele, die aantonen dat zij mens lievend was ook. „In het jaar III zag zij tussen de doden en gewonden, hoewel de vijand haar op de hielen zat, generaal Noguez, die zwaar was gewond door een schot in het hoofd. Onmiddellijk sprong zij van haar paard, plaatste, bijgestaan door enige soldaten, de generaal vóór op haar paard en bracht hem zo naar de plaats, waar hem de nodige geneeskundige hulp kon worden verleend. Daarna redde zij verscheidene vrijwilligers van het 17de legerkorps, die allen zwaar gewond waren en stellig zouden zijn verdronken als zij hen niet had geholpen. Op de weg van Bascara nam zij een man en een vrouw gevangen; daar haar karabijn was ver brijzeld, kreeg zij van generaal Augereau een zijner pistolen. Bij het beleg van Toulon Werd zij in de borst gewond. In de slag van Savigli&no werd zij door vier sabelhouwen gewond. Op de 8 Brumaire van het jaar VIII werd zij gevangen genomen, graaf Belin be vrijdde haar en reeds de 10de van dezelfde maand keertje zij bij haar korps terug. De oorzaak, dat zij werd gevangen ge nomen, was haar ongewone moed en haar menslievendheid tegenover een scherp schutter van het 17de legerkorps, die zwaar was gewond en die zij op haar paard naar het hospitaal bracht," leest men in de staat van dienst, ondertekend door maarschalk Lannes. Toen Napoleon Eerste Consul was, ken de hij haar een lijfrente toe van twee honderd francs als beloning voor haar heldhaftig gedrag in het leger. Dit pen sioen ging gepaard met groot verlof. Over al fêteerde men haar. Dames wilde ken nis met haar maken. Generaals en maar schalken nodigden haar aan hun tafel. Bijna een vol jaar brengt zii door bij mevrouw Augereau op haar kasteel La Houssaye. Maar zij wil niet ver van h^ leger leven. Zij maakt de veldtochten in Oosten rijk en in Pruisen mee. Lange tijd geen dienst kunnende doen tengevolge van een val van haar paard, gaat zij naar Spanje, zodra zij beter Is. Te Burgos wordt zij ge vangen genomen, te Lissabon wordt zij in de gevangenis gezet en daarna naar Enge land overgebracht, waar zij twee jaar blijft. Haar gevoeligheid verraadt, dat zij toch een echte vrouw was, zij schrijft: „Het is niet mogelijk u te zeggen wat er in mij omging, toen ik weer op Franse bodem stond. Ik liep naar het eerste het beste huis, dat ik zag, wenende omhelsde ik iedereen, die ik er tegen kwam: mannen, vrouwen, kinderen, ja zelfs de honden en de poes. Ik liet mij brood en melk geven, goed Frans brood, goede Franse melk. Ik lachte, ik huilde, lk at, ik kletste tegen allen tegelijk". Sans Gêne vindt bij haar terugkeer uit Engeland haar jeugdvriend Clément Sutter terug. Zij had hem slechts een of twee maal gezien al die jaren, maar ze had in nige vriendschap voor hem behouden. Clément Sutter had dapper gevochten in Duitsland en in Rusland. In 1815 was hij afgedankt. Hij was er slecht aan toe. Hij zou bij de gendarmerie hebben kun nen dienst nemen, doch hij had geen geld om een paard en zijn uitrusting te kun nen aanschaffen. Thérèse verkocht onmid dellijk al haar juwelen en „Clément kreeg een paard, een uniform en werd een der meest geziene wachtmeesters van het korps", schrijft zij. Een jaar later trouwt zij met Clément en de vrouwen van de markthallen bieden haar een bouquet oranjebloesems aan. Zij was toen vier en veertig jaar oud. Zij neemt afscheid van haar avontuurlijke leven en dacht nergens anders meer aan dan haar man gelukkig te maken. Zij schildert ons hem als een ideale echtgenoot. Elf Jaar later wordt zij weduwe, zij leeft dan zeer armoedig. Zij wordt opge nomen in een tehuis, waar zij in 1891 sterft, arm en vergeten, masr rtfk aan da gghoonste herinneringen. (Bijzondere correspondentie). ySJic „Australië" hoort, denkt aan schapen en wol. Het zal de lezer daarom wel wat vreemd in de oren klinken als >k spreek dber het land van het bier én het paard. Toch is deze typering niet minder juist. '6 Ochtends om tien uur. ons Hollandse koffieuurt je, kan «men een groot deel vi>n de mannen steevast aantreffen in de „pub", het stamkroegje. waar men genoe gen moet nemen met een staanplaats. Hier wordt bier getapt. Stoelen en tafels tljn hier is geen enkel café te vinden, maar het schijnt, dat men staande ook meer biet. naar binnen krijgt dan gezeten. Kort na mijn aankomst in Fremantle vroeg ik iemand in een van die „pubs" eens of er geen drinkgeiegenheden met zitplaatsen waren. „Niet nodig", antwoordde hij. „Het duurt te lang, voor je van zo'n kellner een biertje krijgt". Gedurende dit gesprek had ik een „schooner" bier (ongeveer een halve liter) besteld. De man naast mij verzwolg er drie in niet meer dan een kwartier. Er zijn wel gelegenheden, waar men zich in mollige fauteuils kan nestelen, maar daar komt men alleen in gezelschap van een dame. Gedurende mijn reizen heb ik nooit één vrouw in een pub gezien, wat niet wil zeggen, dat de dames het gerste nat niet waarderen. In tegendeel, dikwijl» nuttigt mevrouw 's morgens inplaats van thee een glaasje bier. De brouwerijen kun nen de vraag naar bier zelfs niet geheel bevredigen, zodat er ook zwarte handel in wordt gedreven. De animo voor de paardensport kan worden vergeleken met onze belangstel ling voor voetbal. Wat deze sport zo aan trekkelijk maakt, is dat men er zonder zich in te spannen geld mee kan verdienen óf verliezen! „Horse races is it", zegt menig Aussi Zaterdags en gaat met een deel van zijn weekloon naar de ren baan. Hij heeft de toestemming van moe der de vrouw, die hem waarschijnlijk van haar eigen verdiensten nog een extra pond toestopt. (Veel vrouwen houden hun baantje aan als zij trouwen. Zijn er kleine Aussies, dan is er grote kans, dat ook zij wat geld hébben meegegeven aan Pa, waarschijnlijk echter „op een ander paard. A Vrijdagavond is de avond voor de paar- den-disputen. Dan zitten veel gezinnen over het avondblad gebogen, dat een spe ciale supplement over de komende race* heeft. Dan rijst de hoop hoog. Als Pa Zaterdags naar de renbaan gaat, schaart de rest van het gezin rich om de radio, die dan voor wie niet in eport ge ïnteresseerd is een ware kwelling te. Heeft Pa eens bij uitzondering niet op het ver keerde paard gewed, dan haast hij zich naar de pub, die om zes uur sluit en geeft het publiek een rondje, natuurlijk zich zelf niet vergetend. Wat er van de winst overblijft levert hij thuis af en dat gaat er dan ongetwijfeld nog diezelfde avond doorheen, want dan ie en „party". 400 voor Isaac Allah Het Comité Isaac Allal heeft 3488.97 bijeengebracht. Drieduizend gulden daar van is ter beschikking gesteld van het comité Oeuvre Secours aux Enfant» met de bepaling, dat dit bedrag ter beschik king moet worden gesteld van nood lijdende kinderen in Afrika. Vierhonderd gulden is bestemd voor Isaac Allal zelf. De rest dient ter bestrijding van de ge maakte onkosten. Het eventuele batig saldo van die rest zal worden bestemd voor een feoed doel in Nederland. Zoals men weet is Isaac Allal de enige die de ramp van een vliegtuig van de Aero Holland ln Noorwegen overleefde. De jongen is geruime tijd in Noorwegen geweest en vertoeft thans in Israël. Bedrijfspensioenfonds voor de landbouw verplicht Bij het bedrijfspensioenfonds voor de Landbouw, waarvan de deelneming ver plicht is, heeft zich de vraag voorgedaan of van deze verplichting vrijstelling kan worden u^rleend ten behoeve van een be drijf, dat aantoont, dat de premiebetaling economisch te bezwaarlijk is. Dit vraagstuk is door de minister van Sociale Zaken ter advies voorgelegd aan de Stichting van de Arbeid. Het stich tingsbestuur heeft in deze een afwijzend standpunt ingenomen en de minister ge adviseerd dergelijke verzoeken om vrij stelling niet in te willigen. KERKELIJKE MUTATIES. Ned. Herv. Kerk. Beroepen te Vriezen- veen P. Holst te Woerden; te Nieuwe- Tonge L. A. Klootwijk te Herkingen. Aangenomen naar Harkstede-Scharmer C. L. Verbaas, legerpred. te Nijmegen; naar Heerenveen C. van 't Riet te Tolbert; naar Groesbeek E. G. van Kekem te Oir- schot. Bedankt vopr Garderen J. T. Doornen bal te Oene; voor Elburg P. J. Dorsman te Schelluinen; voor Randwijk W. L. Mul der te Maartensdijk; voor Breukelen J. H. de Vree te Oud-Beijerland. Geref. Kerken. Tweetal te Zaandam J. P. O. de Bruyne te,Drachten en W. vin Diik te Gouda. Beroepen te Aarlanderveen P. Rull- mann, laatstelijk predikant te Driesum, wonende te Utrecht. Aangenomen naar Leiden (voor de mi«». arbeid onder de Oosterse studenten in Nederland) W. Fijn van Draat te Over- veen; naar Maasland J. Z. Potjer te Kol- lum; naar Bellen W. v. d. Kolk te Dronrijp. Bedankt voor Augustinusga-Surhuizum H. Hazenberg te Siddeburen; voor Ouder kerk a. d. Amstel A. C. Mooy te Warns. Geref. Kerken art. 31 K.O. Beroepen te Noordbergum L. Moes te Blokzijl. Chr. Geref. Kerk. Beroepen te Zwijn- drecht A. Gruppen te Biezeünge; te Vlissingen D. Biesma te Amsterdam Oost. Bedankt voor De Krim H. Toorman ta Deventer. WOENSDAG 31 MEI 1950. ^gERSTE BLAD - PAGINA' 3 (Van een speciale verslaggever) ALS HET AL een waagstuk was tot een conclusie te komen ten aanzien van de geest, waarin de Duitser zijn aan deel zal bijdragen in de Europese econo mische samenwerking toat is het dan mei als men een niet al te vaag antwoord «Hl geven op de vraag: „Hoe is nu in het algemeen de politieke instelling, wat leeft er nu in die hoofden en harten na Weimar, na Hitier, na de nederlaag?" Wat de industriële en economische samenwerking betreft och, er zijn zoveel zakelijke motieven, die de idea listische gezindheid een zetje kunnen geven. Men kan zo gemakkelijk een ideaal belijden als men er beter van wordt. Eenmaal beter geworden kan men immers altijd verder zien. Maar échter zulke overwegingen moet toch een levenshouding staan, die niet zo licht van kleur verandert. Om die levens houding gaat het. Naar die levenshou ding vraagt iedereen het eerst als men uit Duitsland terugkeert. En wie befoepshalve moet waarnemen, kan er bulten die vraag onder het oog te Men verwachte echter geen alge- uitspraak. Generaliseren op dit s(uk is gevaarlijke onzin. Als generali- telkens weer botsen óf samenwerken met de bezetters, en in beide gevallen oogsten ze weinig instemming. Politiek is in een bezet land toch al een wanhopige onder neming hier is het een straf tot poli tieke vorming te zijn geroepen! Zou het communisme hier dus, vooral I industriegebieden, een goede kans maken? Men kan veilig zeggen: geen schijn van een kans! Er is een dagelijkse, zeer effectieve tegen-propaganda, die indirect georganiseerd wordt doorde Russen. Dagelijks immers komen de vluchtelingen uit het Oosten het West- Duitse gebied binnen. Hun stroom is aangewassen tot millioenen. Al die mil- lioenen hebben hun verhalen van achter het ijzeren gordijn en wij kunnen u verzekeren, dat die verhalen afdoende zijn Er heerst een heilige angst voor het bolsjewisme in het West-Duitse land. De toch al geringe invloed van de commu nistische partij slinkt met de dag. Een klein voorval, dat zich onlangs voordeed in een mijnwerkerskamp, is symptomatisch voor de stemming onder de arbeidersbevolking in het Ruhrgebied. Men vertelde ons dit voorval, toen wij informeerden naar ''e grond van waar heid in een artikel van een communis tisch blad over „vreselijke wantoestan den" ln dit kamp. Het artikel op zichzelf was niet van belang het bleek trou wens van alle waarheid gespeend. Maar waarom nu moest men dit kamp zo De interlandwedstrijd Finland— Nederland op 11 Juni te Helsinki zal reeds om 12.30 uur plaatselijk* tijd een aanvang nemen ln verband met de feestelijkheden voor het 400-jarig bestaan van Helsinki. De wedstrijd Zwedeh—Nederland op 8 Juni te Stockholm begint óm 19 uur. teren was toegestaan, zou ledereen gelijk j nod'8 en zo hevig aanvallen? VI re i hebben: wie zegt, dat het ten slotte „alle maal nazi's" zijn èn wie zegt, dat ze nu toch wel grondig het heil van de demo cratie hebben leren inzien. Beide onzin! Daarom zullen wij ons beperken tot symptomen. Na bijna twee weken van praten, pra ten, praten met Duitsers uit allerlei kringèn der bevolking, hebben wij nie mand getroffen, die zei: „Ik ben nazi geweest". Laat staan iemand, die zei: „Ik bèn nazi". Men treft louter mensen, die de fouten en wandaden van het nazidom zeggen in te zien en te erkennen. Om deze eensgezindheid kan men lachen. Wij hebben duidelijk laten merken, dèt wij er om lachten. En toch Het is zeer onvruchtbaar hier met de mensen over het verleden te praten. Men probeert het, men heeft de neiging reken schap te eisen. Men valt dan iemand fel aan, die rekenschap wil geven en hoort achteraf, dat die man jaren in een concentratiekamp geboet heeft voor zijn verzet. Men hoort bijval met dikke woorden als „nazischoften" en „Hitler- ploerten" en men verneemt, dat die heftige anti na vier mislukte pogingen eindelijk gedenazificeerd is, dank zij een Amerikaanse relatie. Na tientallen ge- sprekken beseft men, dat het na twaalf 1 jaar van een Hitlerdom, dat zijn vang armen uitstrekte tot in het kleinste l slopje van het kleinste gehucht, niet mogelijk is dc lijn tussen goed en kwaad scherp te trekken. Als wij nu schrijven de indruk te hebben gekregen, dat het nazidom toch wel een gehate minderheid is geweest, dan kunnen wij die indruk evenmin als juist bewijzen als men be wijzen van het tegendeel kan leveren. Hét heeft alleen theoretische waarde nu nog over tc twisten. Voor de ractijk gaat het om de gezindheid van ans. Wij hebben tal van Hitlervergui- zers-van-thans gevraagd, hoe ze er over denken zouden, als Hitier de oorlog eens voor hen gewonnen had. Maar wat heeft het, voor zin? Men krijgt antwoorden ln allerlei schakeringen en als men door het raam naar buiten kijkt, ziet men het puin aan alle kanten. Hitier hééft de oorlog nu eenmaal voor ze verloren. En hoe! "JVfEEN, niemand «lelt er prijs op voor Hitleriaan door te gaan. Niet tegen over de buitenlander, maar ook niet in eigen kring. En dat laatste is een toch wel gunstig symptoom. Als men het poli- Hek verleden in een groot gezelschap Aansnijdt, valt het op, dat het een onder linge strijd wordt oni de oudste en duide lijkste anti-nazi-brieven. Of de pleidooien voor eigen zuiverheid altijd even overtui gend z\jn, is een andere zaak. Maar de behoefte aan het pleidooi, ook onder elkaar, doet prettig aan. Dus geen nazi's meer? Iedere Duitser zal v met een bedenkelijk gezicht ver tellen, dat ze er nog zijn. Ondergedoken niet altijd in de letterlijke zin, maar als politiek eerzame burgers in een brave partij. De CDU. van Adenauer noemen de tegenstanders spottend de ,.Club der Untertaucher". Een blaam, die overigens tot nu toe door niets be waarheid is! Maar, zegt men dan, waarom kijkt u zo bedenkelijk als er maar een handje vol van die onderduikers is en voor de rest is het volk tegen? De angst van de goedwillende en de Jop van de kwaadwillende elementen an zich slechts baseren op de. politieke onverschilligheid van.de grote massa. Al kan men veilig aannemen, dat het Hitler dom voor de doorsnee Duitser heeft af gedaan, dan wil dat nog niet zeggen, dat nu hiermee ook meteen gemetamorfo seerd is tot een in het politieke spel ge schoolde of zelfs maar tot een overtuigde democraat. Zeker, het is winst als we kunnen aan nemen, dat althans het leeuwendeel der Duitsers zich van de Hitleriaanse idealen met een zekere innerlijke overtuiging heeft afgewend. Maar het Is een winst, die we niet overschatten moeten. In al te veel gevallen is slechts een kleurloos negativisme overgebleven. En er is wel heel toeinip overgebleven om deze nega tieven, die nergens meer vóór zijn, op te vangen. De partijen hebben geen léuzen tngeen kopstukken, die bij de massa aanspreken. Bovendien: ze moeten Ondanks het „pleidooi" ven dr Tenhaeff en de film van Gerard Crolset heeft de kantonrechter, mr A. J. M. Oontncx, ex- hofmeester Wiebes wegens het onbevoegd uitoefenen van de geneeskunst veroor deeld tot vijfmaal 100 boete subs, vijf maal 10 dagen hechtenis. De ambtenaar van het O M. had het dubbele geëist. Naar Wiebes ons meedeelde ls hij voor nemens zich van de medewerking van een arts te verzekeren om niet meer In con flict te komen met de justitie als hij hier te lande zijn gaven als magnetiseur in dienst atelt van de lijdende mensheid. Gepensionneerden vragen hogere toeslagen De Algemene Nederlandse Bond van Ge pensionneerden heeft in een motie, aange nomen op de algemene jaarvergadering te Arnhem, bij de regering op aangedrongen, dat op zeer korte termijn afdoende maat regelen worden genomen ter verhoging van de pensioentoeslag en dat voorts ook aan de gepensionneerden de devaluatie toeslag van 5 wordt toegekend. Met Ingang van 1 Juni a.s. worden de pakketposttarieven tot 5 kg voor het bin. nenlandse verkeer enigszins verhoogd. In verband hiermede zijn ook de tarieven voor brieven boven 300 gram en druk werken boven 500 gram iets hoger ge worden. Verder zullen met Ingang van genoemde datum de tarieven voor stukken, die ln het verkeer met het buitenland ter verzending met aange geven waarde worden aangeboden, nl. brieven, doosjes en paketten, enige ver hoging ondergaan. Maandag 5 Juni a.s. zal in het program, ma van Hilversum II van 19.45 tot 20 uur een gesprek worden uitgezonden tussen een aantal deskundigen op landbouw gebied. Het onderwerp zal zijn de be strijding van de aardappelmoeheid, waarbij in het bijzonder de registratie met betrekking tot de vruchtwisseling waarvoor deze dagen de desbetreffende formulieren aan de telers zijn toe gezonden zal worden betrokken. Koninklijke familie woonde avondmaaidienst bij H.M. Koningin Julian. H.K.H. Prime, Wilhelmina en Z.K.H. Prins Bernhard woonden Maandagavond in de kleine kapel van de Ned. Hervormde Gemeente Ban de Asselsestraat te Apeldoorn de oecumenische avondmaalsdienst bij, wel ke voor het eerst in de Ned. Hervormde IKerk in deze geest werd bediend, Ds N. O. Steenbeek, te Amersfoort, pre dikant in algemene dienst der Ned. Her vormde Kerk, ging in deze dienst voor. Na de dienst begaf het Koninklijk echt paar zich weer naar Soestdijk. Een arbeider had boven zijn krib in de barak een portret van Stalin aan de I wand gehangen. Er werd geprotesteerd en de barak-oudste verzocht de man het 1 portret weg te nemen. Hij weigerde: die paar vierkante meter mocht hij toch i minstens wel als zijn eigen domein be schouwen, meende hij- De kamp-oudste legde zich bij dit argument neer en Stalin bleef op de krib van zijn satelliet neerzien. Maar dat stak een der andere arbeiders zo, dat hij nu boven z li n krib zijn IJzeren Kruis le klas en een in Rus land verdiende onderscheiding (het „Rus- land-abzeichen") ophing. En kijk dit ging nu de hele barak te ver. Men dwong de barak-oudste om èn de Hitleriaanse onderscheidingen èn het Stalinistische conterfeitsel weg te nemen. Waarop de communist kwaad naar zijn krant liep enenfin, dat is niet belangrijk, wij kennen dat Het zou een tè groot waagstuk zijn aan enkele zulke symptomen een alge mene conclusie op te hangen. Maar men kan toch veilig zeggen, dat de animo vooi autoritaire systemen er bij de brede Duitse massa wel grondig uit is. Typerend is het grapje van de volgende vraag: Wat is het verschil tussen natio- naal-socialisme en communisme? Ant woord: In Moskou is het kouder Maar dat er wel degelijk verschil is tussen een levende, positieve democratie en het negatieve, levenloze afwijzen van de dictatuur dat beseft men nog onvol doende. Maar ls dat na Hitier en onder de bezetting ook nog niet teveel gevergd? Er moet nog veel geploegd en gezaaid worden ln Duitsland voor men kan zeg gen of het land vruchtbaar is of niet. En dat werk ls net begonnen! Thuisreis van de Oranje Het vertrek van de Oranje naar Neder land is thans vastgesteld op 3 Juni. Er dient echter op gerekend te worden, dat de thuisreis vier weken zal duren. (Van onze correspondent aan boord van Hr. Ms Karei Doorman) Ik ben er seker van <lat iedereen bil dese oefeningen veel heef» geleerd en lk ben er de organisatie van de Westerse Unie dankbaar voor. dat s|) het mogelijk heeft gemaakt dese oefeningen te houden. Aldus vice-admlraal J. J. L Willinge op de persconferentie van Nederlandse en buitenlandse journalisten, welke na aan komst van het eskader te Brest werd ge houden op de Karei Doorman. Commandeur A. B. de Booy, chef staf, gaf daarna een overzicht van de diverse oefeningen en hoe deze zich hadden ont wikkeld De onderzeeboot-aanvallen wa ren goed opgezet, al werden geen torpe do's afgeschoten om gevaren te voorko men en omdat zij bij verloren gaan een groot geldelijk verlies betekenen. Men heeft evenwel toch kunnen nagaan of er goed is gelanceerd. Een afgeschoten groene granaat gaf dit aan. Over de luchtaanvallen ln het Zuide lijkste deel van de Golf van Biscaye zeide commandeur De Booy, dat men hier het voordeel had van twee vliegkampschepen, waardoor de aandacht kon wordep be steed aan het zo belangrijke gelijktijdig werken. Bij de luchtaanval van Vrijdag tegen de avonduren was het weer niet gunstig. Dat heeft men nu eenmaal niet in de hand. De aanval werd er des te In teressanter door en er was gelukkig nog genoeg tijd de vliegtuigen vóór donker weer aan boord te nemen Over het splitsen van de bovenwater- schepen in twee groepen, de elkaar zou den bestrijden, zeide commandeur De Booy. dat de schepen van de partij, rond de Karei Doorman verzameld, de afge sproken plaats op tijd wisten te bereiken. Ala men van een winnaar en een verlie zer wil spreken, dan kan men wellicht het best zeggen, dat hier sprake is van een gelijk spel. Enkele vragen werden vervolgens vlce- admiraal Willinge gesteld, o.a of het sa mengaan van vloten van verscheidene verbonden landen bezwaren zou opleve ren. De admiraal antwoordde hierop, dat ln de geschiedenis ls bewezen, dat dit wel degelijk gaat. Voor onze tijd met ons mo derne materieel zal een goede voorberei ding in el(c geval noodzakelijk zijn. Goede vriendschap en steeda op elkaar kunnen vertrouwen zijn eerste vereisten Daarom is het goed. dat de mannen van de ver scheidene vloten elkaar na de oefeningen ontmoeten, zoals nu in Brest gebeurt. Commandeur De Booy verklaarde nog op desbetreffende vragen van buiten landse journalisten, dat tijdens de oefe ningen geen enkele maal iet» is gemerkt van Russische visserschepen of onder zeeërs Officiële ooterlns van de Ver v d Effectenhandel DINSDAG 30 MEI t eed *o bied I ged en laten bieden I laten ACTIE VB OBLIGATION Heden V K Nederland 1948 Bel Cert 1950 ree 1947 SA-S 1808-1909 tl 1037 1047 I 1000 I Invest Ceti I ÏOOA «IIOOH 81100»/. 3è 100'/» lOOAt 98Ht 98 JA 08'/, 98'/. 98'/. 98 A 98'/» 98'/. 99'/4? 99At'A§ 1962-64 I 99*/4 99'/» NWS 2» 80J8 80'/» uer 100 - lOOV.t lOO'/.t Nd Ind '87 A 8 94'/» 94'/» Grootbk '48 I 97ftt V K Heden 95V4 988 J'rj* Diels heeft er de Haagse Kunst richting van in kennis gesteld, dat hij •«iet van een benoeming bij de Haagse v°?®dle- ln welke hoedanigheid ook Hij dit reeds gedaan op 31 Maart, maar Li n er een raad van advies werd benoemd, •if 28ak n°ë eens zou onderzoeken to. Amsterdamse toneelspelera die zich «gen zijn benoeming verzetten, hadden verklaard, dat zij zich bij de uitspraak van rRad z°uden neerleggen was hij op aanvankelijk besluit teruggekomen "u echter nieuw verzet ls gerezen, ondanks «i-funstiBe uitspraak van de raad van ad- 169. vooral van de zijde van de ex-illegall- eit. wenst hij als gast ln Nederland niet gfj^m'ddelpunt te zijn van een politiek# OBLIGATIëN Bandoen* 4 70 Batavia 4 65[ Gelderl '49 8 1001/. Rott '37 1-8 8*101'/. ZHoll '38 2e 8 100'/. FrGroHubk 9»100'/i Nat Hpbk II 100? Rott Hptk 3t lOO'/i West HpNO 8* lOO'/i RottSchhpb BA 100 BerghAJura Bi 103*/« Lever» Ep 81103'/. Stokvl» 8* 106t Bat Petrol 8*102'/. Kon Petrol 3*104'/» Amjt Ol J00 8 135'/. Witte Krul» «0137 Am» '47 31-8 100»/. Nd47 97*10(10 81103A Philip»* toon 34 107'/. AANDEI KN Amst Bank 161*/. Eacompto Bnfc 60f HolIBkUn cA 217'/. JavaRk 800 cA 124 101A lOOj's 100'/. 100 103'/» 103? 106'/. 102'/. 104'/. 135'/4 137'/» 101 103'/. 106'/. 161V. 61'/. 218'/. 126? MUFINat Herst 95'/. Mierto&Zo 125 NBkvZAfr 800 176'/. NedMlddstbk 100? Rotterd Bank 166'/. Slavenb Bank 115 Twents Bk cA 164'/» Zuidh Bank H 110 Rdam BelCon. 185'/. Alhntt Superf 170'/. Alg Norit 280 Allan A Co 76 Amst Ballast 137 Breda Macb 141'/»t Bron»werk 131'/* Bührmann Pat 105'/. Dikkers ree 174 ïfz Drie Hoefijzer. 156[ DRU 147*/. 148*50[ EMF Dordt 131? 131'/i Emb F Hth 124'/« Gouda Apol K 163'/. Gruvter de oA 158? Heemaf A 168? Helnek Blei A 177'/. Hero Cons A 157 Hoek'. MAE»» 212* HollKun»tz I A 176? In» Gew Beton 149? Int Kun»t Ind 111 Int Viscose C 142? Kempkes Mf 88[ Klinker Isol 34*/. Kondoi 250 Kon Ned Zou» 335'/. Kon Ver Ta pil' 250 Kwatta Choc 206 Letter* Adem 230 Meelf Ned Ba 233? NA Autob Vrel20? 121*/»? Nd Gist Splr A290[ Nd Scheepib 130'/. Nllma 235 Rommenhflller 155 166'/. 114»/4 164'/» 185'/. 171'/. 280'/» 76 104'/. 123 162'/. 158'/. 178? 155 215* 177'/»? 150? lll'/i 143? 87 34[ 258 335? 131 240? V K Heden Rot' Droogd A 288? Rouppe vdV A 136? Schelde NB A 119? Stokv 500-1 'MUI 153 Stork A 132 Ver BMk 10(10 A 173 VerPhar Fa A 94 Werkspoor A 120 Wijer» Ind A 205'/» ZwanenbOraA 175 Aniem NB A 52? N-Ind Ga» A 64? BorsumiJ A 92$ IntCrA Hd R 0 147'/»? Llndeteve» A 88? Gem EIbWAW 152'/. Arendiburg A 115? Besoekl A 120( Sedep 109 MIchArnold A 85[ Ngombezi A 282* Albert Heün A 198 Blaauwvrle» A 110'/. Ne Mil Walvt. 88'/. Thomsen A 128'/. ZeeKSa 1000 A 86[ Dell Spoor A 32? N-l Spoor A 16 Madoera pA 14f Serr» Cherlb A Si/. Alweco ree 52 N-A Flflln ree 66'/. 294? 137? 119'/. 152 132 175 94'/» 96'/» 145 90'/»? 152'/» ii«»/i 1201 110'/» 88'/» 128 16'/»? 52'/» 65'/« Dr Wallace E. Howell had kunnen voor zien, dat hij vijanden zou krijgen, toen hij zijn uitvinding, het maken van regen, boven New York City, in de periode van grote droogte wilde toepassen. Want wie garandeert ons, dat hij alleen in periodes te grote droogte van zijn uitvinding ge- bruik zal maken? Daarom zijn dr G A. Sykes en Edward Twardus aan een uit vinding gaan werken om zon te maken. Hiervoor construeerden zij het „regen- verjaag-toestel", dat op het ogenblik in Palisades Park, New Jersey, word\ opge steld. Door het inschakelen van geluid en licht en het verwekken van electro- magnetische storingen, worden de wolken I gebroken en verjaagd. En laat dan dr I Ho well maar komen met zijn ijsblok je«.' I Als het experiment van de twee zonne- makers lukt, wat wij nog niet zo één- I twee-drie geloven, lijkt het ons een 1 goed idee, om de zonnemakers plus toestel voor de gezamenlijke kosten der Nederlandse vacantiegangers hierheen te laten komen. Hebben wij tenminste ook eens een vacantie die niet in het water val.t! Charles Laugh ton als detective consul teert een grapholoog in „De man van de Eiffeltoren". Het geflopper van de „shots" om per se film (van een lawaaiige soort) te maken van een geval dat van a tot z puur toneel ls, puur „comedy" met alles wat een blijspel maar goed en gezellig kan maken, wordt op de duur zo hinderlijk, dat men geneigd is te roepen: „weg met dit surrogaat, mensen komt allemaal mee naar de schouwburg, dan gaan we „De man die kwam dineren" daar zélf spelen en dan zult u zien. dat we er ntet eens sterren voor nodig hebben om ons toch allerkostelijkst te amuseren!" „U kunt het toch niet meenemen" van het zelfde blijspelkoppel Kaufman en Hart ls Indertijd heel wat meer film geworden en heel wat minder surrogaat. Maar er zèt ook meer film In. William Kelghly zullen we er dus maar niet boos om aankijken. HIJ deed z'n best. „The man who came to dinner" heeft als toneelstuk tn Nederland veel succes gehad door Adolphe Engera tn de rol van de arro gante, vlerkerlge radio-beroemdheid, die In de provincie op tournée ls en, uitgenodigd om bij een zeer beschaafde familie te komen eten, op de trappen voor de voordeur uit glijdt en z'n heup zo bezeert, dat hij ge ruime tijd van de gastvrijheid van de vrien delijke mensen gebruik moet maken, met zijn caprices een tyrannle uitoefenend, die tot de krankzinnigste situaties leidt. Het was Adolphe Engers' laatste rol. Hij ls zelfs tn de schouwburg overleden to«n hij die rol speelde. In de film speelt Monty Woolley de Intel lectuele terrorist tn de rolstoel. Men zou er wat voor geven om het hem ln levenden lijve ten tonele te zien doen Onbegrijpelijk ls het bijna, dat dezelfde acteur ook dat allervriendelijkste Kerstmannetje ln „Het Mirakel van de 34e Straat" aan kon, en hoè aan kon! Met hem vormen nog verscheidene andere sterren de cast van de film. Een gans van een gastvrouw speelt Billle Burke. Bette Davis is de secretaresse van de beroemd heid en Jimmy Durante Is z'n vriend uit Hollywood, nóg onbehouwener dan hij, om dat hij de hele „hullabaloo" van de filmstad In zijn hersens heeft. Die zot verzoent ons ln een scène aan de plano weer even met het surrogaat. Dat doen ook de pinguïns, waarmee de rolstoeltyran zich amuseert. riCHTIFtCATKN VAN AMKHIR AANDFI KN Am Smelt Ret 56'/. Anaconda Cop 33'/«? Bethleh Ste*l 115'/. Gen Motor 91'/» fnt Nick of Ce 29'/» Kennecot Coo 58iV Rep Steel 34iV Stand Brands 1 5H Un Stat Steel 102'/» H» Serv Comp 79'/» MidCont Comp 48 Shell Union 45'/»? N York Cent 14'/. Pennsvlv Rr 17A Canadian Pac 15'/»t 57'/» 33 A v 114'/» 92'/. 29'/» 58*/» 34A 5« 102 79*/» 47'/» 44'/» 14»/» 17'/» 15H Speelde de bekende acteur Adolphe Men- Jou ln één van de eerste films van Deanna Durbin „Honderd man een een Meisje" de rol van vader van Deanna ln „De Harten breekster" ls hij een sluwe verleider. Maar al Is Louise Ginglebusher (Deanna Durbin) een meisje uit de provincie, dat vrijwel al leen ln New York staat, zij laat zich niet beetnemen. Met het hartenbreken loopt het overigens nogal los. De jonge advocaat, die verliefd op haar ls geworden, krijgt haar, ha het uit de weg ruimen van enkele moeilijkheden, met vlag en wimpel. De oude verleider, die lnjde vlees-ln-blik-han- del heel wat dollar* verdient, blijkt 20 kwaad nog niet te zijd» en hij bezorgt de advocaat, die het devies „eerlijk duurt het langst" voert en daardoor honger lijdt, een uitstekende baan. Louise Ginglebusher was naar New York gekomen om een baantje als zangeres te zoeken, zodat menig lied ln deze vlotge speelde en vaak geestige comedle weer klinkt. Voor de humor zorgt vooral William Ben- dlx als de kellner, die Louise met vader lijke raadgevingen steunt. Op een keer dwaalden er allerlei be roemdheden in Parijs, van verschiilende nationaliteit maar stuk voor stuk film- lui, en die kwamen elkaar tegen en ge noten gezamenlijk van het stadsschoon en toen kwam plotseling het denkbeeld bij hen op om in dat prachtige^ natuur lijke decor een film te spelen. Ze namen een story van de beroemde Franse de tective-schrijver George Siménon, „La tête d'un homme", bewerkten dat en vervaardigden „The Man on the Eiffel- tower", een film met opmerkelijke kwali teiten. Het verhaal van Siménon is nu juist niét een kwaliteit, 't Is op een thema dat zo oud is als „Raskolnikof" van Dostojewski, het thema van de dienaar der justitie, die de man-onder-verden king in vriendschappelijke gesprekken langzaam murw maakt. We hadden dat zelfde laatst (en beter) in „The Spyder and the Fly". Maar Charles Laughton, die één van de toeristen was, kreeg de rol van geduldige commissaris van po litie toegewezen en die kon daarin onder regie van Burgess Meredith volkomen zichzelf zijn, met al de verrukkelijke trekjes van zijn fascinerende persoonlijk heid. Burgess Meredith speelt overigens zelf ook mee, in de rol van een zeer kippige scharenslijper, die lelijk onder verdenking komt te staan en zijn angst daarover uitzonderlijk sterk speelt. Grappig is, dat het schaatswonder Belita het kleine rolletje van de vrouw van de scharenslijper op 2ich nam. Franchot Tone is het grote wild van de commissa ris van politie. Het verhaal wil, dat bij tot in de stalen constructie van de Eiffel toren wordt vervolgd. De film bereikt figuurlijk en letterlijk haar hoogtepunt, 't Is allemaal heel sensationeel natuurlijk, maar ook heel mooi, want er is misschien nooit zo'n mooie Eiffeltoren-documen- taire gemaakt. En dat is dan de voor naamste kwaliteit van de film: dat ZU allerlei beroemde plekjes van Parijs, ook minder beroemde, maar dan toch karak teristieke, zo fris heeft uitgebuit. Wel licht was de film, die in kleuren is op genomen, mooier in zwart-wit geweest, want de kleuren dwarrelen zo. Intussen kan men eens kennis maken met een ander procédé dan Technicolor, nl. Ans- co-color, dat minder felle effecten heeft. Het is het procédé van Agfa, dat in Parijs na de bevrijding als oorlogsbuit in ge allieerde handen viel (Van een onzer Verslaggevers). „Geen wonder dat we Schiedam en Vlaardingen bij elkaar houden, want bij een borrel hoort een haring", schertste dr Pleeman Zaterdagmiddag op Schiphol --.- - - De fonkelde op het metalen sevaarte Amerikaanse woningbouw heelt echter hem. de K.L.M.-constellatlon d. wed „Vlaardingen". op de galons van de blauw- luchthaven wa« getogen, om aan de naam geving van de naar zijn etad gedoopt* luchtreus een feestelijke cachet te geven. Het vliegtuig, dat het middelpunt van de feestelijkheden was had Juist de route New York—Amsterdam afgelegd via de omweg Montreal. Minister J in 't Veldt 50 Jaar architect Vrijdag a.s. hoopt de architect J. J. Gort te Scheveningen, die zijn carrière in Rotterdam begon, 75 jaar te worden en het zal 15 Juli 50 jaar geleden zijn dat hij zich als architect vestigde Hij was in zijn jeugd assistent bij prof. Henri Evers aan de Technische Hogeschool te. Delft en tevens leraar aan de Haagse Academie. In 1909 werd de heer Gort benoemd tot architect van gemeentewer ken te 's-Gravenhage, welke functie hij tot 1916 heeft vervuld. Vooral scholen en schouwburgplannen heeft hij ontwor- gerokte muzikanten van de Vlaardingse harmonie, die juist de Plesman-mars had gespeeld en op de ambtsketen van bur gemeester mr J. Heusdens, die met zijn wethouder* en andere vooraanstaande ge meentenaren naar Neerland» grootste '-ntnngatle 2V» 2V« ACTIEVE AANDELEN V K EK Kol Bk A 60'/«t N-l Handbk A 84'/»? NIHsnlMUcA 141'/»# AKU A 170 170'/» Bergh&Jura A 315'/»? Berkel Pat A 110'/» Calvé Drift cA 127'/»t Centj Sulk A 175? Fokker A 116'/» Gelder Pap A 157 KNHoogov cA 156'/» Lever Bro» cA 202'/» 20l'/»'/»| Ned Ford A 281 Ned Kabel A 267 Philips A 224 Wilton-FUen A 147 Bllllton 2* r A 219 Dordt Petr A 258'/» Kon Petr A 282'/» 284'/»'/» Kon Petr oA 282 Moeara En A 483'/» Amst Rub A 125'/» 127'/»8'/.| Bandar Rub A 120t LK 61? 86'/» 142'/» 170'/» 316 llO'/i 128'/«t 117 157'/» 155'/» 203'/» 280? 225? 1459 220'/» 259'/» 284-'/» 283'/. 486 127'/i-8f 121? V K. EE LK Dell Ba Ru A 102'/»? 104? Kend Lemb A 99 100 Lampon* Sum 32 33'/» O-Ja va Rub A 52'/» 52'/» Oostkust cA 94'/» 94 Serbadl Rb A 48'/» 49'/»? VerlndCult A 46* 47 Roll Am lijn A 159'/» 159'/» ïavChlnJap A 111*/» ill KNSM NB» A 129'/» 129? 128? Kon Pake» A 119*'» 117l'»tB 118 NdSrhtTnle A 134'/» 133'/»4 134'/»5# Ommeren Sch 162 162'/» Rott Lloyd A 133'/» 131 132 St MH Ned A 153'/» 151?2 153?'/» HVA a 121'/» 122?'/» 124'/«59 lava Cult A 58'/» 81t N-! Sulk 0 A 90? 94'/» Ver VorstC A 31'/»? 32"«t DellBetMU A 97'/» 99'/«100'/« Dell-Mtsch cA 110'/» 119?*/» 120''»'/» BenembahM A 97 99 DIVERSEN M(illAC NB A 1471 mim 148f VRIENDELIJKE STEMMING TER BEURZE Amsterdam, 30 Mei. Na het Pinkster weekend opende de beur» vandaag ln een vrij vaste stemming Nieuw» van algemene betekenis voor de beurs was er slechts weinig. De demonstraties in Ber lijn zijn kalm verlopen en tot een verhoging van de sipannJng tussen Oost en West ls het niet gekomen Dit was wel het belangrijkste voor de beurs. Niettemin was de affaire zeer beperkt dn het publiek blijft de kat uit de boom kijken. bekeken, was onder de passagiers en werd verrast met een hartelijke welkomstgroet van de Vlaardingse. burgervader. „Dat kost hem honderd huizen voor Vlaardin gen" glunderde deze. Wie weet lukt 't hem ook nog, zoals hij er ook in geslaagd is. door dit vliegtuig zijn stad bekend te ma ken over heel de wereld. Alle passagiers die er mee vervoerd «worden, zullen boven dien een mooi boekje krijgen met alle wetenswaardigheden over de stad en ln het vliegtuig zullen foto's van de stad hangen „Wij kiezen voor onze vliegtuigen de namen van dat. waar wij het meest trots op zijn, onze Prinsessen, onze grote schil ders, onze belangrijke steden" zei de pre sident-directeur van de K.L.M. en burge meester Heusdens had hem een aantal goede redenen genoemd, waarom wij tro's zijn op Vlaardingen. onze derde zeehaven, met ziin haringvisserij en belangrijke in- 4Vj Millioen sigaretten voor de troepen in Indonesië De verstrekking van sigaretten aan de militairen overzee ondervindt nog steeds moeilijkheden Ten gevolge daarvan moes ten de rantsoenen worden verlaagd. Bo vendien zijn de prijzen aanmerkelijk ge stegen. hetgeen uiteraard ook van invloed Is op de grootte van het rantsoen sigaret ten, dat de militairen zich kunnen veroorloven. In overleg met de Welzijnsverzorging heeft de Niwin, dank zij het succes van de „Laatste Loodjes-actie", behalve de reeds in het schema van deze actie opge nomen artikelen nog een extra aankoop kunnen doen van vier en een half mil lioen sigaretten en 30.000 pakjes shag. welke ten spoedigste naar Indonesië zul len worden verscheept. Deze tabaksartike len betekenen een waardevolle en wel kome aanvulling van de Wellfare-rantso*- nen. dustrieëo. De cultuurmarkt was vandaag van alle Deze industrieën hebben ook bijgedrageo setoren het beste gedisponeerd Grote koers- a^a de geschenken, die werden aange- bodèn: hoezen met het stadswapen, voor sectoren het beste gedisponeerd winsten zijn er niet gemaakt, doch zowel de vergroting van de suikerproductie als de nieuwe recordprljzen voor rubber te Singa pore, stimuleerde de koersen ln lichte mate. Aanvankelijk zag het er naar uit, dat het op db scheepvaartmarkt Vrijdag jl iets te geforceerd ls toegegaan. Deze sector opende een a twee punten lager, doch tegen slot ging het «weer de opwaartse richting in zo dat de koersen nauwelijks met die van Vrij dag verschilden. Olies openden anderhalf hoger op 284'/i, waarna meestal iets beneden deze prijs verhandeld werd. De Industrie- markt lag veriaten. doch was goed op peil Van de bankaandelen waren de Indonesische soorten over het algemeen iets beter, de locale banken onveranderd Opmerkelijk is de laatste drie dagen de «tilt? op de staatafondsenmarkt Voor de derde maal in successie kwamen alleen in vesteringscertificaten ln de tapenotering De de stoelen in het vliegtuig. De heer Plee- man ontving van de burgemeester de zil veren legpenning van de stad en de Vlaar dingse drie-kleur van twee meisjes in de stijlvolle klederdracht van die «treek. De bemanning van het vliegtuig wenste de burgemeester op visserswijze „De zegen en gezondheid". Vóór de plechtigheid had het gezelschap een vliegtocht boven het vlaggende Vlaar dingen gemaakt. Er was niet voor ieder een plaats, maar wethouder Jonker stond zijn plaats af. omdat hij bezorgd was voor de continuïteit in het gemeentebestuur en sommige anderen volgden zijn voor beeld. zodat bijna alle vliegliefhebbers meekonden. Velen waren voor het eerst in de lucht, maar iedereen was in de wolken en geen mens ziek. Een krentenwegg'n voor de burgemeester Zaterdagmorgen om 6 uur zijn beide wethouders en de vier fractieleiders van de gemeenteraad van Oldenzaal naar 's Hertogenbosch getrokken om daar hun burgemeester mr J. M. J. Cornelissen, en zijn echtgenote te complimenteren met hun gezinsuitbreiding. De duputatie was gestoken in Twents costuum. Tegen half elf werd het gezelschap aan de Fred. Hendriklaan in Den Bosch onder flinke belangstelling ontvangen.: Een grote „krentenwegg'n" werd hierbij aangeboden, welke een afmeting had van 2 meter bij 30 cm. Indochiness moskovlten. De leider» van de Irvdoohineee opstandige beweging zijn op het ogenblik bezig met hervormingen ln de organisatie der regering, die <W politiek va* de Vietmlnn op één lijn met die van Moskou moeten brengen.

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1950 | | pagina 3