Schuman en Schumann
Expeditie naar toekomstig
toeristencentrum
„Kunstmaan"
Houten sleepboot Atlantis had
avontuurlijke reis
TROMMEN, GONGS EN EEN
BUIKIG HEERSCHAP
NOODLANDING Kori etrhaal
De V.S.I. beschuldigt en dreigt
Ex-K.N.I.L. is volgens R.T.C. gast
in bevriend gebied
Het spande in de Caraibische
Diamantsmokkelaars
Langs omwegen
naar Amerika
zee
Boterpacht, eeuwenoude verplichting aan
de Heer van Almelo
KRUIDIGE H1SJORIE - VII
Oost en West
bekijken elkaar
WAT VOORAFGING
CONFERENTIE OVER PLAN-SCHUMAN
NADERT BESLISSENDE FASE
Schema's voor de
uitvoering van het
plan gereed
Robert en Maurice op het slappe koord
van de politiek
dank zij oorlog
IN DE ARENA
DE LAATSTE LES
Chinese afgestudeerden
met „goede" begrippen
de wereld in
HET VERZONKEN ATLANTIS
Mr Sykes gelooft in
de zondvloed
Maar nog ligt de Kortenaer voor Makassar
Indonesische versie
Voedselvoorziening vraagt verbetering
OVER VIJFTIG JAAR MOETEN DRIE DUIZEND
MILLIOEN MENSEN WORDEN GEVOED
Apris niet gastvrij
Communistische infiltratie
in Indo-China
Weer een nieuw
vemietigingsmiddel
dacht a&j
en vloek]
tnectBS
1 groA
TWEEDE BLAD - PAGINA 2
VRIJDAG 11 AUGUSTUS 1950,
Een avontuurlijke eercte reis heeft de
houten motorsleepboot Atlantis van de
onlangs opgerichte N.V. Holland te Haar
lem achter de rug. Op 29 Mei voer de
sleepboot uit en kortgeleden keerde hy
terug. Ia de Caraibische Zee heeft de
boot een karweitje opgeknapt, dat echt
seesleperswerk mag worden genoemd.
Op 29 Mei ving een reis aan met twee
kleine niel-zeewaardige sleepbootjes naar
Casablanca. De scheepjes waren geheel
dichtgelast en kwamen veilig in Casa
blanca aan
In Juni kwam een opdracht binnen voor
werk in de Caraibische Zee. Een uitge
brand Noors schip, de Polykarp, aange
kocht door dé Hansalijn, was door de
Duitse sleepboot Bombay van Puerto Ca-
bello opgehaald met bestemming Bremen.
De Bombay bleek echter niet krachtig ge
noeg om het schip op zee te slepen. Het
gevolg was. dat de Polykarp en de Bom
bay beide in de Paardenbaai op Aruba
de reis moesten opgeven en hulp aanvra
gen.
Del Atlantis begaf zich ijlirigs van Casa-
blanfca naar Aruba en juist toen de Hol-
-s sleper gereed lag de sleepreis aan
öngen werd een telegram ontvangen
van de Amerikaanse zeesleper Patao. die
met ken kostbare sleep 140 mijl ten Noor
den Jvan Arabu in nood verkeerde. Uit het
bleek, dat de ketels van de Patao
gesprongen en dat er op de hoge
ot gevaar bestopd, dat de sleep ver
zou gaan. Deze bestond uit drie zee
rs van elk 4 600 ton. behorende aan
lehem Steel Corporation en op weg
Trinidad.
j kapiteirf besloot, na overleg met de
kapitein van de Bombay, de Amerikaan te
gaart helpen -Het heeft vijf dagen geduurd
voor) hij er in slaagde de in nood verke-
rf1x s'eeP ÖP te vangen, omdat de be
stekken van de Patao onzuiver waren.
Bijna verloren
Da1 sleep werd naar Aruba gebracht. On
danks alle voorzorgsmaatregelen liep
allesi nog bijna mis. Voor de haven was het
vnjjnevehg en het scheepsverkeer erg
druk. Dit hield en groot gevaar in aange
ven een passerend Sship. bij het slechte
zicht, gemakkelijk een der niet diephan-
gende sleeptrossen kon aanvaren.
- Men kan zich indenken hoe ik schrok
aldus de kapitein, toen ik plotseling een
Amerikaans passagiersschip van 20.000 ton
met grote snelheid dwars op mijn sleep
Diamanten ter waarde van millioenen
verdwijnen elk Jaar uit Zuid-Afrika en
vinden hun weg naar Amerika. Dit is
het werk van een groep smokkelaars, die
de politie van verschillende landen op de
hielen sit. aldus verklaarde dezer dagen
Dave Marais, voorzitter van de Zuld-
Afrlkaanse Bond van Diamantbewerkers.
H^t wordt de smokkelaars werkelijk niet
gemakkelijk gemaakt. Diamanthandelaren
In Zuid-Afrika zijn tegenwoordig verplicht
een register bij te houden van de ruwe
diamant, welke zich in hun bezit bevinden,
en daarin moeten ze eveneens nauwkeurig
aantekenen, wat er met die diamanten
gebeurt, aan wie ze worden verkocht en
welnee ruwe diamanten nog in voorraad
zijn Dank zij dit nauwkeurige toezicht
woraen betrekkelijk weinig diamanten
rechtstreeks uit Afrika naar Amerika ge
smokkeld. maar de smokkelhandel van
Engeland naar Amerika uit des te erger
De bonafide handel ondervindt daarvan
de njadelen.
Van Afrika uit worden ze aan de regel
matige diamanthandel verkocht, maar
daafna geraken ze in handen van smok
kelaars, die ze. langs allerlei sluipwegen,
naaf- de Nieuwe Wereld vervoeren. Voor
diamant moet in Amerika tien procent
invoerrecht worden betaald, hetgeen de
smokkelaars ontduiken, zodat ze de kost
bard waar lager dan tegen normale prijs
op de markt kunnen brengen. Af en toe
worfit er wel eens een smokkelaar gepakt.
maarde clandestien verhandelde waar
kan gewoonlijk niet worden achterhaald.
Nazorg slachtoffers van
kinderverlamming
Er ontbreekt in ons land zeer veel aart
de nazorg voor slachtoffers van kinder
verlamming en analoge ziekten. Hoewel op
dit gebied plaatselijk reeds prijzenswaar-
digejinitiatieven zijn genomen, bleek steeds
meer, dat alleen een samenwerking in na
tionaal verband het mogelijk zal maken
een belangrijke verbetering in de be
staande toestand te brengen.
Vcjor dit doel werd onlangs door de be
sturen van enige organisaties als over-
koepelingslichaam de Nederlandse Stich
ting voor het Gebrekkige Kind in het le
ven geroepen. In de Raad van Bestuur
hebben zitting genomen: dr W. F. Veld-
huyzen. dir van het Kankerinstituut, voor
zitter. mr J. T. Asser, vice-voorzitter,
F. w. Sillem. secretaris-penningmeester,
mevr. E. M. baronesse Van Harinxma thoe
Sloo|en-v. Weideren bsse Rengers, mr W.
Bakhuys Roozeboom, administrateur afd
Openb. Gezondheid en Ziekenhuiswezen
te Amsterdam, dr J. D. Mulder, ortho-
paedüsch chirurg en A. C. van Swol. arts
voor revalidatie.
Hét centraal bureau van deze stichting
is gevestigd te Amsterdam. Singel 451
453. Beoogd wordt hiervan een centrum te
makén voor alle aangelegenheden de kin
derverlamming en de zorg van het gebrek
kig# «kind betreffende. Tot directeur van
het centraal bureau werd benoemd de
heer G. A. Larsen te Den Haag.
f1ngt*nanSt0rmen Hoe w« ook «einden en
en1«'J™!n «cheen niets te merken. Het
fin» 1 ons te doen stond was plotse-
hïïzodat d« trossen slap gmgen
da? IV u|1addcn w') "OR een kleine kans.
fnnrf! KCh,'? over onze 8leeP kon kruisen
»rn»T. £™kken te maken. Wij lieten het
nari» sc.hlP tot op een halve scheepslengte
voii» .k0m*n en Raven toen plotseling
»n h!S kracht achteruit!- Het liep goed af
l«n J?' IP Pas8eerde ons zonder ongeluk-
RlW»'n««i het intermezzo met de Patao
i,t„ Atlantis de Bombay en de Po
lykarp naar Bremen.
Tiels industrie naar het
AmsterdamRijnkanaal
De plannen van de gemeente Tiel om
aan het Amsterdam-Rijnkanaal, ten Noor
den van de stad. een industrieterrein te
vestigen met een insteekhaven. beginnen
thans vaste vorm aan te nemen. Met de
particuliere grondeigenaren is een voorlo
pig koopcontract opgemaakt. De totale kos
ten van de aangekochte grond bedragen ca
120 000.— Met het Rijk wordt over een
terrein, waarvan de kosten pLm. 10.000,—
bedragen, nog onderhandeld.
Het ligt ki de bedoeling, dat de Rijks
waterstaat gelijk met het uitbaggeren van
het kanaal ook de haven van dit indus
trieterrein graaft.
Middeleeuws gebruik nog steeds in ere
Een doorn in de ogen van de inwoners van Vriezenveen
TJet plaatselijk
11 elk jaar in i
blad van Almelo bevat
het begin van Juli een
advertentie van de rentmeester van de
Huize Almelo, waarin deze mededeelt,
waar en wanneer de jaarlijkse zitdag
voor het innen van de boterpacht wordt
gehouden. Reeds sinds ongeveer zes
eeuwen moeten verscheiden boeren
erven te Vriezenveen boterpacht een
landpacht, welke oorspronkelijk in boter
werd betaald voldoen aan de Graaf
van Rechter en. Heer van Almelo en
Vriezenveen.
CAmstreeks het begin van de 14de eeuw
vestigden zich de eerste kolonisten
in de grote woeste venen. ten. Noorden
van Almelo gelegen Zij kregen een privi
legebrief van ..Evert van Heker Jonchere
toe Almeloe ende junchvrouwe Bathe
sijn echtewijffgericht aan ..de Vrije
Vresen ende alle luden die daer nu wonet
ende wQnen sollen op ten Vene dat ghe-
legen is tussen de Wederder <di. Wier-
dense) wueste ende de Bawesbeke".
In de brief zijn de verplichtingen en
rechten der „bueren" vastgelegd. Een der
voornaamste verplichtingen was. dat
jaarlijks op St. Martinidag als pacht der
landerijen de boeren een emmer boter
..Swolse maete moesten betalen voor
iedere hoeve land.
Veertig hoeven cijnsplichtig
Oorspronkelijk bestond de nederzetting
uit 40 ..hoeven". Een hoeve was 112 meter
breed en was verdeeld in 16 akkers, elk
7 meter breed. De eerste nederzetting was
dus ongeveer 4400 meter breed. In de
privilegebrief wordt niet gerapt van de
lengte der hoeven, waarom slechts voor
een deel der landerijen de boterpacht
betaald diende te worden.
De Vriezenveners brachten elk jaar
hun boter naar hun Heer. die persoonlijk
zitting hield ten huize van de Schout om
de belasting in ontvangst te nemen.
De notabelen van het dorp waren
tegenwoordig bij het innen van de boter
pacht. Sinds lang is de betaling in
natura vervallen. In 1829 werd echter nog
een deel der pacht in boter betaald.
In de loop der eeuwen werden de
oorspronkelijke hoeven verkaveld en
werd de „emmer boter" pronds-ponds-
gewijze overgeslagen op de versnipperde
landerijen. Later konden de boeren de
pacht in geld voldoen, zelfs werd de
boterpacht geheel afkoopbaar gesteld eh
wel tegen ƒ6.— per half pond.
Meermalen rezen in de loop der jaren
geschillen tussen de Heer van Almelo eh
Vriezenveen en de Vriezenveners. welke
twisten soms voor de rechter werden
uitgevochten.
Geschil tussen Heer en bueren
De eerste nederzetting in het Almeler-
vecn lag ca. 2500 meter ten Zuiden van
het tegenwoordige Vriezenveen. Alles
wat ten Noorden van de hoeven, de ge
cultiveerde landerijen, lag, was waarde
loze veengrond, in pude bescheiden „op
slag" genoemd.
De kolonie der ..Vrije Vresen" groeide,
elk jong boerengezin betekende versnip
pering der hoeven, welke steeds in de
lengte werden verdeeld. Om het hoofd
boven water te kunnen houden moest
een gezin kunnen beschikken over hooi
land. ten Zuiden, en bouwland, ten
Noorden van de nederzetting. In de
lengte moest men de cultuurgrond, die
men in de breedte had verspeeld, terug
winnen en daarom vond de ontginning
der zure veengronden steeds voortgang
in Noordelijke richting.
De bewoners trokken de ontginning
na en verplaatsten de eerste nederzetting
ongeveer een kilometer Noordwaarts, ca.
1500 m. ten Zuiden van het huidige Vrie
zenveen. Steeds meer ..onland" werd in
cultuur gebracht. Omstreeks 1600 strekte
het ontgonnen land zich van de Almelose
Aa tot dè tegenwoordige Vriezenveense
dorpsstraat uit. Weer trok men echter
verder Noordwaarts, het begin van het
huidige dorp ontstond.
Omstreeks die tijd de bebouwde
oppervlakte der eerste nederzetting was
meer dan verdubbeld meende de Heer
van Almelo en Vriezenveen. dat de tijd
rijp was om de boterpacht (nog steeds
een emmer per hoeve) te verhogen De
oppervlakte der hoeven was beduidend
groter geworden, dus moest er meer
pacht'worden betaald.
De Vriezenveners waren het daarmede
helemaal niet eens. zij beweerden een
hoeve is een hoeve, die is 16 akker breed,
zonder dat er van lengte sprake is. Van
het land. dat wij op het veen veroveren
wensen wij geen pacht te betalen, zeiden
zij, waarbij zij zich beriepen op de privi
legebrief van 1384
Beide partijen hielden voet bij stuk. De
Graaf beweerde dat een hoeve geen 16
akker, maar 16 morgen was.
Op 24 December 1626 diende Johan van
Rechteren, Heer van Almelo en Vriezen
veen bij Gedeputeerden van de „Lant-
schap Overijssel" een aanklacht in tegen
de Vriezenveners Hij verzocht in rechten
te worden hersteld en eiste, dat de boeren
op htt veen gehouden zouden zijn van
iedere 16 morgen- een emmer boter te
betalen.
De Vriezenveners kwamen bijeen en
bespraken de kwestie. De Schout. Bart-
holt Joanszn.. stelde voor Hendrik Grub-
ben en Jasper Jansen tot gevolmachtig
den te benoemen om het' recht der Vrie
zenveners te verdedigen. Aldus ge
schiedde.
Op 25 April 1630 viel de beslissing: de
Vriezenveners werden in het ongelijk
gesteld en de Heer van Almelo en Vrie
zenveen kreeg het recht de landerijen
opnieuw te meten.
De Vriezenveners trachten nu het
recht van hermeting af te kopen. Hun
Heer was daarvoor wel te vinden en in
1634 kwam een overeenkomst tot stand,
waarbij de Heer tegen de ontvangst vai^
een zekere som geïds afstand deed van
het recht van boterpacht op de nieuw
gewonnen landerijen. Onder voorwaarde,
dat de Vriezenveners ingevolge de eerste
giftbrief van 1364 elk jaar op Martinidag
de gewone boterpacht op het Huis te
Almelo zouden betalen, zoals zij dit
steeds hadden gedaan.
Voor nieuwe ohtginningen was dus
geen boterpacht verschuldigd. Daarom
zijn nog de landerijen ten Noorden van
de dorpsstraat, welke later in cultuur
werden gebracht, vrij van boterpacht.
Omstreeks een eeuw geleden werd nog
maals door de Vriezenveners getracht de
boterpacht afgeschaft te krijgen, doch
ook dit proces verloren zij en sindsdien
voldoen de betrokkenen elk jaar de
boterpacht. tenzij deze is afgekocht.
Scheuring in Geref. Vereniging
voor Drankbestrijding
In de vijftigste jaarvergadering van de
Gereformeerde Vereniging voor Drank
bestrijding. die Woensdag in Utrecht werd
gehouden, is het tot een scheuring in deze
vereniging gekomen. De moeilijkheden
zijn ontstatn doordat #in de vorige alge
mene vergadering, te Amersfoort, een
voorstel van de afdeling Groningen werd
aangenomen, dat mede inhield een einde
te maken aan samenwerking met anders
denkenden in allerlei verbanden (Natio
nale Commissie tegen het Alcoholisme
Nationale Blauwe Weekcommissie, Plaat
selijke keuze enz.).
Toen een voorstel van Den Haag. het
Amersfoortse besluit niet uit te voeren,
was aangenomen met 37 tegen 18 stemmen,
deelden ds B. van Dijk en de heren B.
Lamberts uit Utrecht en Jac. Bosch uit
Wezep (allen behorende tot de Gerefor
meerde Kerk onderhoudende art. 31 K.O.)
mee. dat zij ophielden hoofdbestuurders
te zijn. De afgevaardigden van de Pro
vinciale Groninger Bond en de afdeling
Groningen bedankten staande de ver
gadering als lid der vereniging. De voor
zitter betreurde dit en deelde ïtteé, zijn
herverkiezing in zijn functie in beraad te
houden.
De eerste International
Jaarbeurs in de Ver
Staten zal van 7—20
Augustus as. te Chicago
worden gehouden. Chicago
is thans een stad van bijna
4 millioen inwoners. Het is
een knooppunt van rail. en
luchtverkeer en een zeer
groot deel van de scheep-
vaart over de Grote Meren
vindf te Chicago haar basis
De stad zelf, die vele
wolkenkrabbers telt, maakt
een machtige indruk, gelijk
nevenstaande afbeelding
toont.
TAe piek van Ternale ging schuil in witte wolken, maar verder was het helder weer.
Op de vlakke zee was hier en daar een zwarte stip van een verre prauw. De „Am
sterdam" en de „Utrecht" wiegden nauwelijks in het stille water, de ankertouwen
hingen slap. Op het voorschip van de Amsterdam neuriede een matroos van Duitse
afkomst een volksliedje. Er voeren destijds verscheidene buitenlanders op onze sche
pen. De timmerman, die bezig was aan een musketkolf. hield op met werken en luis
terde gespannen naar een vreemd geluid. Anderen hadden het ook al gehoord en rie
pen naar de Duitser, dat hij stil moest zijn.
Van Warwyck niet in. Zijn mannen zouden
er wel voor te porren zijn. maar«het was
niet verantwoord, met zoveel zieken en
met schepen, die ook niet meer in al te
beste staat waren. En bij de heren be
windvoerders in Holland moest hij1 straks
aankomen met koopwaar, niet met lege
schepen en sterke verhalen. Vechten was
er wel bij als het moest of als er een goeie
kans op buit was. maar eerst de negotie.
De man. die zich voor de broer van
sultan Sahid had uitgegeven, was niet on
der diens gevolg. Het bleek, dat die han
dige jongen met zijn verhalen sterk had
overdreven, maar één ding was waar. wij
waren welkom. De dag na zijn eerste
bezoek joeg de sultan onze mensen de
stuipen op het lijf. door met een vloot van
dertig bewapende schepen te komen aan
zetten. Driemaal roeiden ze onder groot
geschreeuw rond onze schepen, met trom
mel- en gongslag. De Hollanders waren
gauw van hun eerste schrik bekomen en
hielden zich paraat om een eventuele aan
val af te slaan, maar de hele manoeuvre
bleek vriendelijk bedoeld en na afloop
kwam de sultan, die in een cora cora met
90 roeiers en 100 soldaten voer, naar ons
admiraalschip. Hij wilde niet aan boord
komen, maar zou graag ons gescljut gede
monstreerd zien op een kleine prauw, die
hij onbemand in zee had laten trekken.
Een ervaren Hollandse busschieter knalde
het ding in diggelen, tot groot vermaak
van de sultan.
Het was een rhythmisch tromgeroffel,
met gongslagen er door. dat hun aandacht
had gevangen. Eerst klonk het veraf, dan
plotseling heel duidelijk, toen van achter
de beboste kust bij het vooruitspringende
Kalamatta een groot roeischip in zicht
kwam. Van Warwyck was flan dek geko
men en gaf de schippers opdracht, geen
wapens te laten tonen, al moest ieder ze
bij de hand houden. Roeiend op de maat
van trom- en gongslag brachten 80 Térna-
tanen de sierlijke prauw van hun sultan
snel langszij van de Amsterdam. Toen
volgde een moeizaam gesprek door middel
van tolken. De admiraal liet de sultan
aan boord van zijn schip nodigen, maar
Sahid vond het beter, dat de Hollander bij
hem kwam.
In die dagen, toen we elkaar nog moes
ten leren kennen, ging het zakendoen in
die gewesten met nog meer plichtplegin
gen gepaard dan nu. Om te beginnen
moesten de Ternatanen met ons vertrouwd
raken. Het gewone volk had niets te be
slissen. het bestuur van het rijk lag in
handen van de sultan en enkele rijksgro
ten. Weliswaar hadden van oudsher vier
volkshoofden een nog hogere macht. Als
een sultan de belangen van zijn volk al te
zeer zou vergeten, konden die hem afzet
ten Maar in de practijk was Sahid toch
een bijna onbeperkt heerser, die over zijn
land en volk. dus ook over de kruidnage
len. naar eigen inzicht kon beschikken.
Gelukkig konden onze mensen al dade
lijk goed met hem opschieten. De sultan
was een zwaarlijvig man, maar jong van
jaren, zonnig van humeur en lang niet
dom. Hij informeerde heel belangstellend
naar ons rijk in het Westen. Wij vergaten
niet, hem te vertellen, hoe onze Prins
Willem van Oranje op aanstichten van de
Castilianen verraderlijk was vermoord. Hij
knikte begrijpend en vertelde het droe
vige verhaal over de door de Portugezen
en Castilianen op zijn grootvader en vader
gepleegde moord. Terwijl wij het bij een
glas door ons met moeite zolang bewaarde
goeie wijn zo roerend met elkaar eens
waren, wilde Sahid ons maar dadelijk
voor zijn karretje spannen voor een ex*-
peditie tegen Tidore, maar daar trapte
Er WAS GEEN TWIJFEL MOGELIJK.
Hij was de koers lelijk kwijt. Met de
ogen halfdicht geknepen, tegen het felle
zonlicht, tuurde de luitenant-vlieger Glas-
termans naar beneden uit zijn oude twee
dekker. Diep onder hem oerwoud, oer
woud en nog eens oerwoud. Hij schold
zichzelf voor krankzinning. om met zo'n
oude kist zonder radio of blindvlieg-in-
strumenten. naar een vermiste geoloog in
de rimboe van Nieuw-Guinea te gaan zoe
ken Toen hij op de heenweg had be-
mërkt. dat zijn benzine bijna voor de
helft op was. had hij de goeie man in
stilte sterkte toegewenst en was omge
draaid. Nu had hij nog wel voor een kwar
tier benzine in zijn tank maar niet de
flauwste notie, waar hij uithing.
Hij probeerde zich voor de zoveelste
maal op de zon te oriënteren en kwam op
nieuw tot de conclusie, dat deze recht bo
ven hem stond en dat het niets hielp. Het
angstzweet brak hem uit. Onwillekeurig
stelde hij zich voor. wat er straks zou ge
komen va
geval een
hem volg
Hij keek na
tien minute
nieuwe 21.000 ton
nde ertsboot Wilfred
de grootste in haar
die op de Grote
Merin in het Noorden van
de Ver. Staten in gebruik
is. heeft vijf millioen dol-
lars gekost. In de afgelopen
winterperiode is met deze
ertsacheptn meer dan 70
mill(oen ton ijzererts «ia
de Grote Meren van het
mijngebied in het Noorden
vaar de staalfabrieken in
het Oosten en midden-
Westen vervoerd.
beuren. Een gesputter van de motor. Dan
stilte. Een glijvlucht naar beneden. Een
harde slag en een scherp gekraak, wan
neer de kist in de bomen smakte Dan
weer^ stilte. Eén troost was. dat hij niet
branden. Gefascineerd staarde
hij naar TTét wijzertje van de benzineme
ter. dat tehjftid langzaam het naderbij
"at ogenblik registreerde. Hij
t blonde haar van zijn vrouw
(achteloos.
HIJ tussen het donkere
de bomen een geelgrijze
ier! Daar kon hij in ieder
Handing maken. En als hij
fiij misschien bij ze?.
:ijn benzinemeter. Nog voor
genoeg. De vlieger kreeg
nieuwe moed en keek gespannen vooruit.
Aan de horizon zag hij een lichte streep.
De zee! Voorzichtig vloog hij een lijn
rechte koers, bang om een meter te ver
liezen. De benzinemeter wees al niet meer
aan. toen hij boven het strand kwam. Bij
de grens van het bos zag hij zwarte men
sen. die omhoog staarden en wild naar
hem wezen met grote glimmende messen.
..Papoea's", dacht hij verschrikt. Hij
cirkelde even rond. Er kwamen er steeds
meer. Ze sprongen en dansten en zwaaiden
met hun messen, die fel glinsterden In het
zonlicht. Op dat ogenblik zei de motor pof-
pof en sloeg af. Hij daalde in glijvlucht
en zette zijn machine aan de grond. Van
de bosrand kwam de hele bende gillend
en schreeuwend aangerend. Hij klauterde
uit de cockpit, bedacht vol schrik dat hij
niet eens een revolver bij zich had en
maakte zich klaar om voor zijn leven te
lopen. Het was al te laat. Toen hij zijn
voet aan de grond zette, stond er een vlak
voor hem. die hem wild aangrijnsde. De
kerel hief zijn mes op en hij sloot zijn
ogen. Het schoot door hem heen. dat hij
dan nog liever te pletter was gevallen
Hij hield zijn ogen dicht, maar er gebeur
de niets. Na een paar seconden deed hij
ze wantrouwig weer open en zag. dat de
Papoea nog steeds met opgeheven mes
voor hem stond. Hij keek aarzelend naar
het mes. De punt wees naar een klein wit
huis tussen een paar palmbomen. Er stond
een bord voor. met zendingspost erop.
Toen lachte luitenant-vlieger Gaster
mans hard en onbedaarlijk en viel flauw
in het warme zand.
Eindelijk aan wal
Op 2 Juni brachten wij een bezoek aan
de wal. De vroegere Portugese vestings
plaats Gam Lamo, waar nu de sultan
woonde, zag er van binnen nogal ver
waarloosd uit. Een kerk stond leeg en on
begrepen. In een voornaam, stenen huis
wachtte de sultan op Van Warw/ck met
zijn kooplieden Verhagen en Schuermans.
Onze geschenken bestaande uit fluwelen
stoffen, laken, een grote spiegel en een
paar mooie versierde snaphanen, vielen
in goede aarde, vooral de wapens werden
door Sahid gewaardeerd.
Nqdat de Lage Landen Philips
van Spanje hadden afgezworen,
zochten zij zichzelf een weg naar
Indië en begonnen relaties aan te
knopen met de specerij-eilanden,
llandse schei
echter 8 dagen lapg tevergeefs op
een teken van leven van de sultan
van dat eiland, die onprettige er
varingen had opgedaan met de
Portugezen en deze nieuw aan
gekomen vreemdelingen ook niet
vertrouwde.
De eerste HoII
voor Ternate kwamen.
■pen. die
wachtten
Nadien kwam de sultan dikwijls per
kleine staatsieprauw naar onze schepen
kijken. Hij lag voornaam op een vergulde
rustbank met kussens, maar 'als hij vlak
bij de Amsterdam was aa/tgekomen, ver
gat hij zijn waardigheid en werd als een
nieuwsgierige schooljongen. Voor onze
schepelingen was'dit gedoe een hele aflei
ding. Ze mochten die dikke sultar» wel. die
tegenover matrozen en soldaten helemaal
geen drukte had en alles nadeed, wat zij
hem leerden. Zo leerde hij vuurpijlen ma
ken en een zware balk in twee stukken te
splijten me?t behulp van buskruit. Tegen
over zijn eigen onderdanen was hij min
der gemoedelijk. Zelfs zijn hoogste diena
ren. tot de rijksbestierder toe, mochten
hem alleen gebogen naderen, met de han
den tegen elkaar boven het hoofd ge
heven. Hij zag er duur uit, gekleed in een
goudlakens costuum van Portugese snit,
een zijden tulband met gouden kwasten op
het hoofd. in zijn gordel een gouden kris
(maar de schede was van hout, alleen
overtrokken met goud, dat hadden onze
mensen al gauw vastgesteld!) Zijn hove
lingen waren ook rijk gekleed, maar moes
ten met katoen genoegen nemen.
Er Was altijd een Portugees in zijn ge
zelschap. die het bij zijn landgenoten bad
verbruid en naar de Ternatanen was over
gelopen. HU was een doortrapte gast, maar
hij beijverde zich. ons van dienst te zijn
en toen wij met overleg geschenken uit
deelden. werd hij niet vergeten. Tot een
tegenbezoek aan ons admiraalschip was
de sultan maar niet te bewegen. Hij had
steeds een uitvlucht bij de hand. De ene
keer was hem de trap. die hij zou moeten
beklimmen, niet goed genoeg en die was
nog wel speciaal met laken bekleed de
andere keer was het juist tijd om naar de
wal terug te gaan voor een van de vijf
dagelijkse gebeden, die hij als Mohamme
daan niet mocht missen. Maar op den duur
won zijn nieuwsgierigheid het van zijn
schichtigheid en op 25 Juli kwam Sahid
aan boord van de Amsterdam.
Van Neck en zyn mensen te gast bij de
koning van Ternate. (Uit ..Tweede Schip-
vaert van Van Neck").
Het Franse ministerie van buitenlandse
zaken heeft Donderdagavond medegedeeld
dat de conferentie te Parijs van de verte
genwoordigers van zes staten over het
plan-Schuman, strekkend tot het onder
gemeenschappelijk beheer brengen van de
Europese steenkool- en staalindustrieën,
tot 31 Augustus a.s. is verdaagd. Op deze
datum begint de laatste fase der onder
handelingen.
In de afgelopen zes weken hebben de
verschillende ter conferentie ingestelde
commissies vijftig bladzijden beslaande
rapporten opgesteld, die door de verte
genwoordigers van Frankrijk. België. N e-
derland. Luxemburg. Italië en West-
Duitsland aart htm respectieve rege
ringen zullen worden voorgelegd. In deze
rapporten ik een uiteenzetting gegeven
van een schema voor de tenuitvoerlegging
van het plafj-Schuman, dat voorziet in het
instellen van een gemeenschappelijke
volksvertegenwoordiging, een opperste ge
rechtshof en een raad van ministers der
betrokken landen.
In de rapporten zijn ook tot in bijzon
derheden uitgewerkte maatregelen op fi
nancieel gebied opgenomen, die het in te
stellen gemeenschappelijke hoogste ge
zagsorgaan moeten vergemakkelijken in
vesteringskapitaal ter beschikking te stel
len en gevestigde industrieën een andere
bestemming te geven, indien dit geduren
de de periode, van aanpassing noodzakelijk
wordt bevonden.
In de rapporten der commissies wordt
voorgesteld dat de deelnemende landen
één enkele markt voor de producten van
hun steenkool- eft staalindustrie zullen
vormen, door douanerechten en contin-
genteringen af te schaffen.
Een speciale commissie, waarin ook ver
tegenwoordigers der vakverenigingen zit
ting hadden, heeft een afzonderlijk rap
port opgesteld over vraagstukken betref
fende de beschikbare arbeidskrachten en
lonen, waarbij in het bijzonder voorstel
len zijn gedaan om tot een Verhoging van
de levensstandaard in de betrokken lan
den te komen.
[VRIJDAG 11 AUGUSTUS 1950.
EERSTE BLAD - PAGINA 3
rrWEE MANNEN zijn er in Frankrijk
1 die bijna dezelfde achternaam dra-
f gen, die samenwerken om West-
i Europa sterk te maken tegen een Rus-
sische aanval en Frankrijk onafhanke
lijk van de Marshall-hulp. Beiden heb
ben sinds de bevrijding bekendheid
gekregen, al moet worden gezegd, dat
de oudste van de twee het op dit punt
uunt van de jongste. We bedoelen de
64-jarige Robert Schuman en de 39-
jarige Maurice Schumann, twee man
nen, die geen familie van elkaar zijn
(er'is een n verschil in hun naam),
maar die, één ding gemeen hebben:
vóór de oorlog kon men niet vermoe
den, dat ze een rol in de wereldge
schiedenis zouden spelen en ze hadden
daarvoor ook eigenlijk niet de nodige
voorbereiding gehad.
Op het ogenblik zijn beiden leiders van
de Republikeinse Volksbeweging. De
jongste. Maurice Schumann, is uit de
journalistiek voortgekomen. Vóór de oor
log was hij n.l. verbonden aan het pers
agentschap Havas als reizend medewerker,
zodat hij heel wat van de wereld heeft
gezien. Hierom en om zijn talenkennis
werd hij bij het uitbreken van de oorlog
benoemd tot verbindingsofficier van het
Britse Expeditieleger Toen het Franse
leger zich moest overgeven, week hij
uit naar Londen, waar hij zich' aansloot
bij de troepen van De Gaulle. He^l spoe
dig kreeg hij het verzoek de Franse radio
uitzendingen van de B.B.C. te verzorger
en vier jaar lang kon men elke avond
precies kwart over negen, de stetn van
Maurice horen, die zijn landgenoten via
de microfoton van het laatste nieuws op
de hoogte bracht en die hen telkens en
telkens weer aanvuurde de strijd vol te
houden en niet te buigen voor de Mof.
H(i hoorde zichzelf I
Op 30 Mei 1944 vervoegde een Ameri
kaans sergeant zich aan zijn kantoor en
deze verzocht Maurice Schumann met
hem mee te gaan. Het spreekt vanzelf,
'dat Maurice Schumann vroeg waarheen
de sergeant hem wilde leiden, maar deze
weigerde hierop inlichtingen te geven en
verzekerde slechts, dat de Franse radio
epreker het stellig niet zou betreuren,
wanneer hij aan de uitnodiging gehoor
gaf. De sergeant voerde hem naar een
bureau in één van Londens voorsteden en
daar trof hij een aantal Amerikaanse of
ficieren, die hem toevertrouwden, dat de
invasie der geallieer'den in Frankrijk nog
slechts een kwestie van enkele dagen was
en hem vertelden, dat hij. Maurice, tot de
enkele uitverkoren Franse officieren be
hoorde, die het eerst voet op vaderlandse
bodem zou mogen zetten. Maurice trilde
van opwinding. Maar toen hij naar de
studio wilde terugkeren voor zijn dage
lijkse uitzending, kreeg hij te horen, dat
hij „te veel wist" en ter plaatse moest
blijven tot de landingstroepen van wal
staken. Natuurlijk zouden de Duitsers
lont ruiken, wanneer het gewone praatje
van „De stem van Strijdend Frankrijk"
achterwege bleef en daarom liet hij een
pasr praatjes op gramofoonplaten vast
leggen. Zo kon het gebeuren, dat hij op
de avond van de 6e Juni, nadat hij met de
Amerikanen en Engelsen in Normandië
was geland, even rustend in een herbergje
in de buurt van Bayeux. zijn eigen stem
van Londen uit door de radio hoorde
aankondigen, dat het uur der bevrijding
voor de Fransen had geslagen en dat ze
uit de gevaarlijke zones moesten blijven.
Tefwijl de strijd in Cherbourg nog in volle
gang was. bestond Maurice het op het
dak van het arsenaal te klimmen en on
danks het hevig vuren, de Franse vlag te
planten op de hoogste bunker.
Wat doet die driedubbel overgehaal
de gek daar? mopperde een Amerikaanse
kolonel. Maurice waagde zijn leven om
het vrijheidsteken te laten wapperen op
de eerste Franse stad. die de Duitsers
hadden moeten prijsgeven. Maurice werd
gewond en kreeg een onderscheiding. Zo
spoedig zijn toestand het veroorloofde
vertrok hij naar Parijs waar hij. onder de
vanen ven de nieuwe volksbeweging, zijn
naamgenoot Robert Schuman ontmoette
„Product van twee
beschavingen
Vóór de oorlog bleef Robert Schuman
bijna even sterk op de achtergrond als
Maurice. Weliswaar maakte hij toen de
oorlog uitbrak reeds negentien jaar deel
uit van de Kamer van Afgevaardigden en
hij was een harde werker, maar toch geen
opvallende figuur. Zijn jeugd sleet hij in
Lotharingen, dat toen nog in Duitse han
den was en op school werd Duits gespro
ken. Voor onderricht in het Frans wa
ren maar twee lesuren uitgetrokken op
de rooster. Thuis sprak hij evenwel Frans
Ret 21-jarige meisje Colleen Townsend
hee/É haar veelbelovende carrière als
Jilmster in Hollywood opgegeven om zich
l* wijden aan sociaal werk. Op het ogen
blik werkt Colleen in een kamp voor ge
vluchte studenten uit tal van Europese
landen, in Sèvres bij Parijs. In een een
voudige blouse en rok schilt Colleen
aardappels, wast borden en verricht
pdierlei andere voorkomende werkzaam
heden. De gewezen filmster voelt zich bij
"U soort werk volkomen gelukkig. Zij is
van plan eerst nog andere kampen te
bezoeken en daarna een cursus te volaen
aan een school voor maatschappelijk
werk. Te zamen met de Nederlandse
maatschappelijk werkster Geertje van
Mam laadt Colleen hier een vrachtauto
met levensmiddelen uit.
met zijn vader, die de oorlog van 1870
had meegemaakt aan de zijde der Fran
sen. Zijn universitaire studie volbracht hij
in Duitsland, waarna hij zich als advocaat
vestigde in Metz. „Ik ben een grensbewo
ner", placht hij te zeggen, het product
van twee beschavingen. Met de terug
keer van Elzas-Lotharingen bij Frankrijk
kreeg Schuman de Franse nationaliteit en
in 1919 werd hij tot lid van de Kamer van
Afgevaardigden gekozen en later bij elke
verkiezing herkozen. Na de ineenstorting
van Frankrijk in 1940 nam de Gestapo
hem gevangen. Zeven maanden lang bleef
hij opgesloten en voortdurend trachtten
de Duitsers hem over te halen tot col
laboratie. maar hardnekkig antwoordde
hij. dat vrees voor het concentratiekamp
geen reden is over te lopen naar de
vijand. Ten slotte kon hij, met behulp
van de ondergrondse, uit de gevangenis
ontsnappen. Op valse papieren, volgens
welke hij een onderwijzer zou zijn. reisde
hij Frankrijk door om verschillende ille
gale groepen moed in te spreken. De nazi's
stelden een prijs op zijn hoofd, maar de
ondergrondsen wisten hem steeds te ver
bergen in kerken, kloosters, weeshuizen
en dergelijke.
Ontmoeting
In 1945 werden Robert Schuman
Maurice Schumann beiden gekozen in de
constituerende vergadering. In 1946 werd
Robert Schuman minister van Financiën.
Ook Maurice werd een portefeuille aan
geboden. maar hij weigerde die. Hij werd
fractievoorzitter van de nieuwe regerings
partij en ala zodanig hield hij in één
maand meer redevoeringen dan Robert
Schuman in alle negentien jaar van zijn
Kamerlidmaatschap had gehouden. Maar
ook Robert Schuman toonde uit .zijn slof
te kunnen schieten toen hij, in 1947, als
eerste minister. 150.000 beambten en amb
tenaren ontsloeg. Toen. onder leiding van
de communisten, twee millioen arbeiders
het werk neerlegden, verklaarde Schuman
dat dit geen kwestie van politiek meer
was. „Dit is oorlog!" verklaarde hij kort
en goed. toen hij de Volksvertegenwoordi
ging machtiging vroeg 80.000 man reserve
troepen onder de wapenen te roepen „om
de vrijheid van arbeid te verdedigen en
de Republiek te beschermen Zijn plan
te komen tot samenwerking tussen Frank
rijk en Duitsland is van recente datum en
behoeft hier niet te worden besproken. Zo
er iemand In staat is de eeuwenoude
strijdbijl tussen de twee landen te doën
begraven, dan is het zeker Robert Schu
man, de „grensbewoner" en ,,het product
van twee beschavingen".
In Parijs behoort tot zijn trouwste be
zoekersMaurice Schumann. Beiden
zijn intieme vrienden geworden. Robert
is zelfs pleegvader van één van Maurice s
dochters. Maurice verdedigt vurig Roberts
buitenlandse politiek, waarbij hij het volle
gewicht van zijn kennis van buitenlandse
aangelegenheden in de schaal legt. Daar
hij voorzitter is van de Frans-Amerikaan
se parlementaire groep en tal van vrien
den in Amerika heeft, gelukt het hem
vaak Robert een beter begrip te geven
van de politieke opvattingen, welke in
Amerika heersen.
Daar de regeringen in Frankrijk even
vaak wisselen als de weersgesteldheid in
Nederland, kan men moeilijk voorspellen,
welke rol de twee Schuman en Schumann
in de toekomst zullen spelen, maar zeker
is, dat ze samen zullen blijven gaan om
de Franse veste, die een sleutelpositie in
de Westerse beschaving inneemt, te ver
dedigen.
Vijf en twintig honderd drie duizend
Jonge Chinezen die zijn afgestudeerd aan
staats- of particuliere colleges in Oost-
Chlna hebben deze zomer baantjes ge
vonden in Mandsjoerije. wordt in des
betreffende Chinese rapporten verklaard.
Nog 2500 3400 afgestudeerden zijn echter
in Oost-China gebleven en dus zullen ze
daar aan werk moeten worden geholpen.
VUf-„è achthonderd kunnen in dienst tre
den van de Volksregering. Of ze nu reeds
een baan hebben gevonden of niet. of ze
in het particuliere bedrijf of bij de rege
ring werk zullen vinden, men heeft de
jongelieden niet los gelaten alvorens ze
speciale lessen hadden gekregen met de
bedoeling ..richting te geven aan hun
zienswijze en opvattingen". Allen, of ze
studeerden aan een zendelingen-universi
teit zoals die van St John, of een openbare
hogeschool, werden deze extra lessen deel
achtig. Niet-afgestudeerden werken gedu
rende de zomervacantie practlsch in fa
brieken en bedrijven; in Noord-China zijn
op die manier 3.000 studenten aan de ar
beid.
In Mandsjoerije heeft men vooral be
hoefte aan deskundigen op het gebied van
waterverzameling. besproeiingswerken.
e.d. evenals aan accountants, statistici enz.
Alleen nationalisten kunnen hier werk
vinden en naar wordt meegedeeld hebben
reeds honderden geschoolde werklozen uit
Sjanghai werk in Noord-Oost-China ge
vonden.
Dank zjj de leiding van Russische
deskundigen maakt de industrialisatie van
Mandsjoerije flinke vorderingen, wordt
geconstateerd in rapporten, die In Hong
kong zjjn binnengekomen. Dit „zeer ont
wikkelde" gebied is het stadium van
„nieuwe democratie" reeds te boven ge
komen en bevindt zich nu in de socialis
tische aeva. de tweede phase op de weg
naar het communisme.
En dat terwijl de rest van het land nog
altijd pas aan de „nieuwg democratie" toe
Stan Laurel en Oliver Hardy vertokven
op het ogenblik in Frankrijk, wtu
bij Cannes hun nieuwe film Jilc
gaan maken. Hier drinken zij met 1
rolvertolkster Suzy Delair lp
afloop.
De oogst verbrand
Donderdagmiddag brak brand uit in de
schuur van de boerderij van de landbou
wer J. Koijck te Mijnsheerenland. De
spoedig ter plaatse zijnde brandweer van
Mijnsheerenland en Westmaas kon niet
verhinderen, dat de schuur een prooi der
vlammen werd. De waning bleef behou
den In do schuur bevond zich een groot
gedeelte van de oog9t 1950 en ze was boven
dien voor een belangrijk deel gevuld met
hooi. Verzekering dekt de schade.
De brand is ontstaan, toen de landbou
wer met een lucifer bij een lege tank
kwam. De nog aanwezige gassen ont
vlamden en Kotjck liep daarbij vrij
ern«tige wonden aan gelaat en handen op
De situatie te Makassar was Donderdag rustig, ofschoon de verhoudingen nog
ietwat gespannen zijn en de bevolking nerveus is. Het stadsbeeld vertoont een
normaal aanzien. Generaai-majoor Scheffelaar voert regelmatig besprekingen
met de plaatselijke commandant van de Apris en men heeft de indruk, dat het
overleg een bevredigend verloop heeft. Over het al of niet terugtrekken van de
Kortenaer uit de haven van Makassar waren van de zijde van het Nederlandse
Hoge Commissariaat te Djakarta geen nadere mededelingen te verkrijgen.
Volgens kringen, die in nauw contact
staan met het Hoge Commissariaat van
Indonesië in Nederland was er in Makas
sar reeds sedert enige tijd een gespannen
verhouding tussen het K.N.I.L. en de
Apris. Het was geen geheim, dat in krin
gen van het K N I L. sympathie heerste
voor Andi Abdo?l Azis, wiens beweging
tegen het gezag actieve steun heeft ge
kregen van het K.N.I.L. te Makassar
Tegen deze elementen van het K.N.I.L.,
die actief deelnamen aan de beweging van
Azis. kon de Indonesische regering niet
optreden, aangezien zij nog onder juris
dictie en verantwoordelijkheid vielen van
de Nederlandse legerleiding.
De Indonesische regering heeft toen de
Nederlandse autoriteiten verzocht om deze
elementen uit Makassar weg te voeren,
Doordraaien en hongeren
"lyTET verbijstering lezen wij in de
kranten en vertellen we elkaar,
dat er weer groente wordt doorge
draaid. Zo doet zich hetzelfde ver
schijnsel voor, dat ons vóór de oorlog
hoofdbrekens kostte: aan de ene kant
heeft men voedsel te veel, terwijl er
aan de andere kant landen zijn als
India en China waar toch telkens
weer hongersnood heerst. Wanneer wij
dit bedenken, komen we tot de con
clusie, dat men hier groenten moge
doordraaien, maar dat de wereld, als
geheel genomen,, toch niet voldoende
voedsel heeft.
Op de een ot andere wijke moet de
voedselproductie dus worden vergroot
Om dit gedaan te krijgen, dient men drie
vraagstukken tot oplossing te brengen,
zegt John Yudkin in „British Medical
Journal". In de eerste plaats dient te
worden voorkomen dat voedsel, wanneer
het eenmaal is geproduceerd, verloren
gaat of wordt verspild. Vervolgens moet
de erosie van grond, welke op ontstel
lende wijze op het grootste deel van het
aardoppervlak is waar te nemen, worden
tegengegaan en ten slotte moet de tech
niek zo worden verbeterd, dat wij meer
voedsel kunnen produceren.
Hoeveel voedsel gaat er niet verloren
tengevolge van rampen en ziekte? Dit
weten we niet. maar een autoriteit schat
deze hoeveelheid op een vijfde van de
gehele graanoogst, d.w.z. een hoeveelheid
voldoende om drie honderd millioen men
sen te voeden. Het vraagstuk hoe de
voedselproductie te vergroten, hangt ten
nauwste samen met dat van het verlies
van goede grond. Men behoeft maar eens
te kijken naar de uitgestrekte dorre ge
bieden in Griekenland, Noord-Afrika en
Palestina, waar eens vruchtbare aarde
was, om er zich rekenschap van te geven
welk een vernietigende uitwerking erosie
van de grond heeft. Een boer uit het
Midden-Westen van de Verenigde Staten
behoeft deze les zelfs niet uit een ge
schiedenisboek te leren, met eigen ogen
heeft hij aanschouwd hoe vruchtbare
frond kan veranderen in een droge, stof-
ige woestijn.
Meer produceren
In uitgestrekte gebieden op dit onder
maanse wordt de landbouw nog op de
meesi primitieve wijze beoefend. Door
verbetering van de landbouwtechniek zou
de oogst kunnen worden vergroot. Voor
beelden wat in dit opzicht kan worden
bereikt levert de productie van grond-
noten en zonnebloemzaden in Oost-Afrika.
de verbetering van de veeteelt (welke zo
wel de melk- als de vleesvoorziening ten
goede kwam) en de graanbouw, welke
mogelijk bleek in het Noordpoolgebied
Kon men ziekten van het graan, aard
appelen en vee de kop ln drukken, dan
zou dit de voedselproductie ten zeerste
ten goede komen.
Het vraagstuk van voldoende voedsel
voorziening hangt natuurlijk ten nauwste
samen met dat van de bevolking. De to
tale bevolking van de gehele wereld be-
ataat uit ongeveer 2.300.000.000 mensen,
welk aantal tegen het eind van deze eeuw
vermoedelijk tot 3.000 000AOO zal zijn ge
stegen. Vooral in OoSt-Europa en Azië
neemt de bevolking snel toe.
Men rekent er op. dat de bevolking van
Azië over vijftig jaar even groot zal zjjn
als thans die van de gehele wereld is. Zou
men er niet ln slagen de voedselproductie
aanmerkelijk te vergroten, dan zou dil
niet slechts betekenen, dat de voedsel
voorziening op hetzelfde peil bleef als het
op het ogenblik staat, maar dat ze sterk
zou achteruitgaan.
Niet alleen moet er naar worden gestreefd
voldoende voedsel voor iedereen te pro
duceren, maar men dient er ook voor te
zorgen, dat elk land het hem toekomende
aandeel krijgt. Dit dringt te meer. daar
het ene land veel meer produceert dan
het andere.
Voedselspreiding
Engeland bijv. produceerde vóór de oor
log 30 procent van zijn behoefte en thans 36
k 40 procent Terwijl 70 procent van de
gehele wereldbevolking zich bezighoudt
met landbouw, zijn slechts 10 procent van
alle Engelsen werkzaam in de landbouw
Voor landbouwproducten zal het indus
trieproducten In ruil moeten geven. De
hoeveelheid levensmiddelen, welke voed-
selproducerende landen als de Verenigde
Staten. Canada en Argentinië uitvoeren,
is niet slechts afhankelijk van hetgeen ze
produceren, maar ook van de vraag hoe
veel ze voor zichzelf willen overhouden
Vóór de oorlog werd de productie vaak
beperkt om de prijs op een bepaald peil
te kunnen handhaven. Men moet er thans
rekening mee houden, dat in de voedsel-
producerende landen het levenspeil Is ge
stegen. zodat ze meer voor eigen gebruik
houden. De Invoer van voedsel in een
land is afhankelijk van de mindere of gro
tere welvaart ln dat land-, en al krijgt een
land voldoende voedsel voor zijn bevol
king. dan wil dit nog niet zeggen, dat alle
onderdanen op dezelfde wijze worden ge
voed.
Tenzij er een overvloed van voedsel
is en de prijzen zo laag zijn, dat alle
artikelen tot voor de kleinste beurzen
bereikbaar zijn, moet men aannemen,
dat de duurste levensmiddelen slechts
binnen het bereik van de welgestelden
zullen komen. Wil men er zeker uan
zijn, dat de voornaamste levensmidde
len binnen ieders bereik zijn, dan zul
len de regeringen moeten blijven wer
ken met prijszettingen en subsidies.
Men ziet. dat het vraagstuk een hon
gerige wereld te voeden niet zo gemakke
lijk kan worden opgelost. Een groot deel
van de moeilijkheden, welke zich vóor-
doen kunnen slechts worden opgelost door
middel van Internationale samenwerking
op een schaal en met een intensiteit, wel
ke we tot dusver niet hebben gekend.
-- Ambassadeur in New Delhi. Binnen
kort is de benoeming te verwachten van de
heer A. M. L. Winkelman tot Hr Ms buiten
gewoon en gevolmachtigd ambassadeur te
New Delhi. De heer Winkelman, die op het
ogenblik met verlof in Europa vertoeft, be
kleedde tot voor kort de voor Nederland
zo belangrijke post van conaul-gen. der Ne
derlanden te Singapore.
doch het is niet bekend, of zulks was
geschied. Deze spanning nam toe, toen
gedurende het bezoek van de president
aan Makassar, gewezen K.N.I.L -soldaten,
die de voorlopige status van de K.L.-mili-
talren krijgen, een rood-witte vlag neer
haalden in de omgeving van het K N.I.L.-
(K.L.)-kampement. Het is kolonel Kawila-
rang toen met moeite gelukt om de rustige
sfeer te blijven bewaren
Een ander incideht vond plaats, toen een
Apris-officier, een gewezen K N.T.L.-man,
die om verschillende redenen van parti
culiere aard naar een K.L.-kampement
moest komen, bij de wachtpost van het
K.L.-kampement werd gedood. Dit was
blijkbaar de aanleiding, dat de gpvechten
zijn ontbrand. Hieruit blijkt, dat men dus
reeds eerder op de hoogte was van de
spanningen te Makassar en herhaaldelijke
verzoeken van V.S.-zijde om de K N.I L.
bij de opheffing te ontwapenen of uit
Makössar weg te voeren, hadden geen
resultaat. Als voorlopige dan wel nood
maatregel, moesten toen de niet-ontwa-
pende troepen van het opgeheven K.N.I.L
de status krijgen van K.L.-militairen.
Een woordvoerder van het Indonesische
ministerie van Voorlichting voegde hier
aan toe. dat door het indisciplinaire op
treden van onder Nederlandse verant
woordelijkheid staande troepen, zoals te
Bandoeng, Makassar en Ambon, dikwijls
„vreemde belangen" (buitenlandse inves
teringen) worden geschaad. HU zei. dat de
gebeurtenissen te Makassar bewijzen, dat
Nederland biykbaar niet helemaal in staat
is, zulke incidenten te voorkomen
„In verband hiermede verwacht de In
donesische regering meer concrete waar
borgen van de Nederlandse regering te
verkrijgen, opdat de Indonesische bevol
king en de „vreemde belangen" in Indo
nesië niet meer zullen worden bedreigd
door onder Nederlandse verantwoorde
lijkheid staande troepen. De Indonesische
regering heeft zich daartoe schriftelijk ge
wend tot de Nederlandse regering en
daarnaast de medewerking ingeroepen van
de Unci, aldus de woordvoerder van het
ministerie van Voorlichting der V.S.I.
terugwinnen, dat is hét waar ont
dekkingsreizigers telkens weer van dro
men. Atlantis, dat de bakermat van onze
beschaving moet zUn en dat eeuwen en
eeuwen geleden in de Atlantische Oceaan
heet te zijn verzonken, houdt nog altijd de
geesten bezig.
Een Engelsman, mr Egerton Sykes uit
Chelsea, is thans voornemens een expeditie
te ondernemen, welke gewapend zal zijn
o.a. met onderwater-camera,'s. in de hoop
definitief vast te stellen, dat Atlantis niet
slechts in de legende bestaat, maar dat het
inderdaad op de bodem van de zee rust en,
volgens sommige verhalen, af en toe en op
sommige plaatsen het hoofd nog bouen de
golven uitsteekt.
Volgens de tegenwoordige opvattingen is
de vorm van het verzonken land een lang
gerekte hoofdletter S. welke zich uitstrekt
van IJsland tot bUna de Zuidpool. De
eilanden Tristan da Cunha, Ascension en
de Azoren zouden overbiyfselen van Atlan
tis zijn, hoge bergtoppen, die boven het
water uitsteken. De omtrekken van het
verzonken land zouden precies passen, als
een stukje van een legkaartpuzzle, in de
kustlijnen van de landen om de Atlantische
Oceaan.
'Geologen zijn het er over eens. dat Ame
rika geleidelijk van Europa is afgedreven
en dat dit proces tot hedentendage voort
duurt. Reeds millioenen jaren geleden
moet de breuk tussen Amerika en het
overige vaste land zijn ontstaan, maar de
geleerden zijn het er nog steeds niet over
eens wanneer Atlantis een prooi van de
Oceaan werd. De conventionele weten
schappelijke opvatting is, dat Atlantis ver
loren ging, toen de tegenwoordige wereld
werd geboren, maar dit zou er op neerko
men, dat het reeds verzonken is vóór er
mertsen op dit ondermaanse waren en zoals
de heer Sykes zeer ter snede opmerkt, kun
nen dergelijke gebeurtenissen onmogelijk
onderwerp van overleveringen zijn. want
een gebeurtenis moet nu eenmaal door
mensen zijn meegemaakt wil ze onderwerp
van sagen en legenden kunnen worden.
Toch vindt men overal ter wereld verha
len over een zondvloed. Sagen gewagen er
van. de Edda, de legenden van de Acteken,
de Maya's en Tolteks van Centraal en
Zuid-Amerika, zowel als de geschiedschrij
vers van de Babyloniërs, de Hebreeën en
Egyptenaren gewagen er van.
Het jongste verhaal is dat van Plato,
hoewel het. jammer genoeg, onvolledig is;
het is zUn laatste werk. dat hy onvoltooid
heeft nagelaten. Hij geeft een beschrijving
van het land. zijn regeringsstelsel, zijn be
sproeiingswerken en transportmiddelen,
industrie en gebouwen. Let wel: Plato was
een wijsgeer, geen romanschrijver. HU
analyseerde alles voor hij het neerschreef
Ook in het Bijbelse verhaal van de zond
vloed was de overstroming geen kwestie
Hu weli jkszwendel aar
lichtte vrouw op
En verbraste het geld met
andere vrouwen
De Haagse politie heeft de 41-jarige
koopman E P. T., wonende aan het
Koningsplein, wegens oplichting gearres
teerd
De man. die enige tijd geleden uit Indo
nesië was gekomen, had kennis gemaakl
met de 46-jarige mej C van het S. te
Scheveningen Hij vertelde haar. in strijd
met de waarheid dat hy reserve-kapitein
was geweest en op een bank in Djakarta
nog een bedrag van honderdduizend gul
den had staan Door de slechte toestand
was het echter moeilijk om dat geld op
korte termijn in Nederland in handen te
krijgen. Nu was hij als economisch drs ln
zaken.
T. deed de vrouw trouvAbeloften pn wist
van haar in een tyd vaiy 1"« maahd een
aantal „leningen" tot èen gezamenlUk
bedrag van duizend gulden los te krijgen
Het geld. dat hy nooit heeft terug
betaald. maakte hij op door met andere
vrouwen uit te gaan.
Na enige tijd kreeg mej. van het S
argwaan en deed aangifte bij de politie
Na er lang om heen te hebben gedraaid,
heeft T. bekend, de bedoeling te hebben
gehad de vrouw op te lichten.
In verband met het verzoek van de mi
nister-president der VSI om Hr Ms Kor
tenaer van Makassar terug te roepen, heeft
de Nederlandse regering door tussenkomst
van de Hoge Commissaris te Djakarta ge
antwoord. dat dit verzoek onmiddellijk
in ernstige overweging is genomen Daar
bij ia ook nagegaan of het zenden van Hr
Mr Kortenaer naar Makassar zonder
voorafgegaan overleg met de VSI in strijd
is met de overeenkomsten der Ronde Ta
fel Conferentie. Wel stelt artikel twee der
marine-overeenkomst vast. dat de Ko-
ninklUke Marine als Nederlands apparaat
geen Nederlandse taak in Indonesië meer
heeft, maar daarnaast dient, in dit geval,
acht geslagen te worden op artikel acht
van de overeenkomst betreffende de land-
strUdkrachten.
Dit artikel bepaalt n-U dat de onder Ne
derlands bevel staande landstrijdkrachten
In Indonesië de positie hebben van gasten
op het grondgebied van een bevriende re
gering, aan wie alle mogelüke faciliteiten
worden verleend.
Het gebeurde te Makassar, n.l. het plot
seling en zonder voorafgaande waarschu
wing beschieten van kampementen waar
in dergelijke landstrijdkrachten ziin ge
legerd van de lucht- land en zeezijde, lijkt
de regering niet in overeenstemming met
dit artikel.
De positie van generaai-majoor Schef
felaar. die te zamen met kolonel Kaliwa-
rang met opdracht maatregelen te treffen
tot staking van de te Makassar uitgebro
ken vijandelijkheden, in overleg met de
regering der VSI naar Makassar was ver
trokken. baarde de regering eveneens bij
zondere zorg Onder deze omstandigheden
meende de Nederlandse regering dat ge
zien het uitblllven van enig bericht van
generaai-majoor Scheffelaar en het voort
duren van de vljandelUkheden. het diri
geren van de Kortenaer als een op de Ne
derlandse regering onder deze abnormale
omstandigheden tegenover de KL eh de
Nederlandse burgerbevolking in Makassar
rustende plicht moest worden beschouwd
De Nederlandse regering zal het toejui
chen. Indien de omstandigheden het toe
laten Hr Ms Kortenaer zeer spoedig naar
zijn basis te doen terugkeren Zij zal daar
over gaarne met de regering.der .VSI over
leg plegen. Voor het geval bU dé regering
der VSI tegen bovenstaand standpunt be
zwaren mochten blijven bestaan, stelt de
Nederlandse regering voor op korte ter
mijn advies van de Unci in te winnen over
de vraag, of de Unci het verbiyf van Hr
Ms Kortenaer te Makassar, rekening hou
dend met alle boven geschetste omstandig
heden, strijdig acht met geest en strekking
van de RTC-overeenkomsten.
De Indonesische bladen zijn eenstemmig
in hun verontwaardigde afkeuring, niet
van de beschieting van het KNIL-kamp.
maar van het ter bescherming van deze
aangevallen Nederlandse onderdanen zen
den van de Kortenaer. En enkele Neder
landse bladen haasten zich er net zo over
te schrijven. De Nieuwsgier (Djakarta)
wijst er weliswaar op. dat in het beschoten
kamp behalve 1800 ex-KNIL-leden ook
4.200 vrouwen en kinderen zitten, maar
keurt niettemin het zenden van de Kor
tenaer af. De VrUe Pers (Soerabaja)
spreekt maar liefst van „een grote blun*
der!"
Volgens Chinese kranten op Formosa
zUn de laatste weken 20.000 man van ge
neraal Lln-Pao'a Zuidchinese leger in
Indo-Chlna geïnfiltreerd. Volgens deze be
richten. die niet door nationalistische
functionarissen zUn bevestigd. zü« deze
communistische troepen door jonken op
de Indochinese kust afgezet.
van toeval of iets van een dag of een nacht.
Over de geleidelijke verzakking van het
vasteland bestaan verschillende theorieën.
Eén van die theorieën wil, zegt de heer
Sykes, dat de maan in het geheel geen sa
telliet van de aarde wat, maar een planeet,
die een baan beschreef tussen die van de
aarde en Mars. De maan naderde echter op
een gegeven ogenblik de aarde, werd hier
door aangetrokken en werd ten slotte een
satelliet. Deze gebeurtenis veroorzaakte
een geweldige deining: de Polen verplaats
ten zich enigszins en de zwaartekracht
trok massa's water aan met het gevolg, dat
de spiegel van de Atlantische Oceaan tien
tallen meters steeg. In de tijd van enkele
dagen was geheel Atiantis overstroomd.
Enkele bewoners hadden echter, volgens
deze theorie, kans gezien zich in boten te
redden en ze brachten het verschrikkelijke
nieuws naar de Oude en Nieuwe Wereld,
waar hun verhalen legenden werden.
Plato zegt het
Deskundigen stellen de datum van deze
ramp gewoonlijk op 10.000 v. Chr. De eerste
mensen krasten en kerfden en verfden hun
etsen en schilderijen op beenderen en rot
sen 10.000 jaar geleden in holen van Spanje
en Zuid-West Frankrijk. Deze afbeeldingen
verraden, gezien de streek, kleur en uit
beeldingskracht, een grote geoefendheid en
de mensen, die ze maakten, woonden
slechts enkele dagreizen van het verloren
vasteland
De heer Sykes stelt zich voor zUn on
derzoekingen te doen onder de zeespiegel
In de buurt van de Azoren. Toen deze
eilanden werden „teruggevonden" door de
Portugezen, waren ze niet bewoond, zegt
hy. Alle sporen van bouwwerken, welke
dateren van vóór de herontdekking, moe
ten dus afkomstig zijn van oude cultuur.
Mr Sykes vleit er zich niet mee veel van
het verloren gegane land te vinden, daar
de plek. welke hy voornemens Is te on
derzoeken vroeger hooggebergte moet zUn
geweest.
Het zal precies hetzelfde zUn, zegt hij,
als wanneer een onderzoeker in de toe
komst de top van de Mont Blanc ging na
speuren om overbiyfselen van het tegen
woordige leven in Europage vinden. Maar
er zouden tpch enkele sporen zijn: balu
straden. terrassen, trappen en zelfs een
tempel.
Sykes heeft tal van bijzonderheden ver
zameld over het leven van de volken, die
de Atiantis moeten hebben bewoond. Ze
waren zonaanbidders en ze droegen hun
godsdienst uit naar Egypte en Centraal
Amerika. Ze kenden de kunst van het
schrüven niet en konden ook geen metaal
bewerken, uitgezonderd het natuuriyke
erts. dat Plato „ortcalchum" noemde
wat dit precies was, weet men niet. GeHjk
alle mensen uit het Steentijdperk waren ze
uitstekende bouwers; hun ontwerpen ba
seerden ze op astronomische figuren. Ze
hielden van versieringen, vooral in jade.
Dit feit versterkt nog de bewUzen, welke
Sykes heeft verzameld, dat Atlantis wer
kelijk heeft bestaan.
Kunstwerken bewijzen het
In de graven van de Maya's, op het
schiereiland Yukatan van Centraal Ame
rika, heeft men ornamenten van jade ge
vonden. die juist heel groot zUn van de
oudste graven. In de latere zijn ze klein,
hetgeen moet wordenr toegeschreven aan
het feit, dat jade s^iaars was geworden.
Jade wordt op het vasteland van Ame
rika slechts gevonden in Brits Columbia en
in Alaska, duizenden mijlen noordeiyker,
op plaatsen waar de Maya's nooit kunnen
zijn geweest. De praehistorische rassen van
Amerika kan men niet „thuisbrengen", al
dus mr Sykes. tenzij men aanneemt, dat
Atlantis heeft bestaan of dat er onmoge
lijk lange reizen zijn gedaan van Europa
of Polynesië uit. Toch hebben die voor
historische rassen pyramiden gebouwd, af
beeldingen van olifanten gesneden en ge
noten ze een grote beschaving, toen Europa
nog door barbaren was bevolkt. Ten slotte
beschikt de heer Sykes over nog een
schriftuur, dat misschien het merkwaar
digste is. dat in de duizenden jaren, waar
in men ztch bezighoudt met de Atlantis
legende, is geschreven, n.l het verhaal van
een ervaring, welke een vlieger tijdens de
oorlog opdeed. Het is afkomstig van een
piloot, die een vliegtuig van Natal, aan de
Braziliaanse kust. naar Dakar bracht. HU
vertelt, dat hy bij de nadering van de
Afrikaanse kust. overbiyfselen van ge
bouwen zag op de bodem van de Oceaan.
De ondergaande zon wierp haar stralen in
een hoek van negentig graden op de hel
ling van de overstroomde heuvel waarop
de bouwwerken stonden. De stralen wier
pen schaduwen op de ene zijde van de
heuvel, waardoor de andere kant zich des
te scherper aftekende.
We mogen de expeditie van de heer Sy
kes, wanneer deze eenmaal begint, met ge
spannen aandacht volgen Wie weet. gaat
men over honderden of duizenden jaren
land winnen door drooglegging van de At
lantische Oceaan, zullen eenmaal toeris-
tenreizen worden ondernomen naar het
verdronken Atlantis en zal pien dwalen
door dode steden, die tienduizenden jaren
geleden trilden van leven.
W/ELKE NATIE HEEFT DUIZEND
MILLIOEN DOLLARS TE VEEL?
Zy kan zich de absolute heerschappU over
de aarde verschaffen! Aldus Davld An-
derton. een deskundige op het gebied van
raketten in „Argosy Magazine". Want dit
bedrag is voldoende voor de vervaardiging
van een „kunstmaan", die zich als een
satelliet in het wereldruim zal bewegen.
Deze satelliet zou kunnen worden verge
leken by een klein luchtscheepje, geheel
vervaardigd van metaal en alr-conditio-
ned. Het zou kunnen opstUgen tot vier
duizend mijlen hoog ln het luchtruim,
waar het zich met een snelheid van drie
en een halve mijl per seconde zou voort
bewegen en onderwijl zou het h-bommeh
kunnen laten vallen overal, waar de
piensheid door de rust dreigt in te dom
melen.
Alleen, wanneer deze ..satelliet" een
maal is afgeschoten, zou ze nimmer op
aarde kunnen terugkeren, ze zou om haar
baan om de aarde blijven rondsnorren,
omdat geen macht ter wereld haar zou
dwingen iets anders te doen.
Volgens de auteur zijn er reeds stappen
gedaan om een dergelyke satelliet te pro
duceren. De maximumsnelheid van de
modernste raketten wordt geheim gehou
den. maar de Duitse V 2 bereikte een snel
heid van een mijl per seconde Radar
raketten. die reeds op de maan zijn af
geschoten, legden, naar gebleken is. een
afstand van 238000 mijlen af Men ziet,
dat geleidelijk een geheel nieuwe tech
nologie wordt opgebouwd.
