G0UD5CME COURANT IdjLef TO eleider de Veldmaarschalk Mannerheim te Lausanne overleden RKING dustrie Fris V.N.-troepen staan op enkele kilometers van Seoel Het is een rare oorlog in Korea o Generaal Scheffelaar geridderd Ambon: politiek probleem Grootste deel Concertgebouw orkest wacht ontslag podium weg nen gegeven, dat met „de enig mogeiyki consequentie" bedoeld wordt: de enij mogeiyke consequentie, weigering verbonden ka dus zeggen: ontslag. MacArthur bezocht het front !:s, voor van schoentje Musici liepen Rel tegen Paul Typhusepidemie in Noord-Korea D BEDIENDE „F inlands ongekroonde koning” Verbeten tegenstander van de Russen Doch de Nederlanders houden Informatieve opdracht aan mr Stikker zich prima 210 Nieuwe vrijwilligers Korea van Kempen Maandag 29 Jan. 1951 Prijs 10 cent per nnmmer 27 JANUARI 1951 89ste Jaargang No 23195 Prijs abonnement per week 10.38 per maand 1.65 Directeur-Chefredacteur: 8. H. VAN DER KRAATS Chef-Exploitatie: D. DE KLERK Postrekening 48400 per kwartaal ƒ4.90 Generaal Douglas MacArthur heeft zich Zondag per vliegtuig dat wy die hy De „Mannerheimlinie” J. GROENEWEG niet hem meer af U regelmatig ie v< >ek. voel daai aat lui- reau van We We Geen benzine, dan lopen eits-contróle en jent a. D( Blad. ten de bekende op een Ineen enk» t Bureau: Markt 31. Telefoon 2745 (twee lijnen) elder inzicht en aardewerk- ider opgave van teftijd, huidige vergezeld van n de fabriek te Ie griep!'’ f die gen. met z’n knechts hjj slechts ig negen ten red aanwei 3 en ook ver ging ver- van „draag- zwart nieuwe i geen en icht- taar ice” (m. of vr.) sDlENDE (m. of vr.) dit. Blad. Ker quit kloi KginR): woning eek. ■eau van dn morgen sterdam vracht afgeloi de ver gaat nog steeds door. TELEFOON 3308 V PER ASPERA ad astda midden "'jedaan „.ken. -rist toe lang. dat dit te de enig die aan dienst uut zyn". Dat wil bestemd f komt ende heeft zo'n dikke izen uitge- bier-by rs heeft hij laren aan raad Is nu t aan alles e aan het r, natuur- dkèr een- in te pak- voorg» van Pa Het Concei nvaarden. Van Ker muren van luide, dat dt concert i gSBBê B a a a a a a a a a a a a a a seer vervt delinj stip g er Kijker heeft in nagetezen, wat toen hij hel dingen klopper wat neervalt o om tien inpakken „Alleen meenemen, de >rdt met auto's Concertge- nog 23 le- .„de namen it podium achter- ild. 5 persooi ianse ki of het tiers betwi Ige glot_ rekkende >f je een >ver gaat n go>de >p hat sp vrij -. Icor i dan linie, wa. ing zijn tegensta1) EENDRACHT MAKT MACHT 0/9 n ueneraal Douglas MacArthur heeft zich Zondag per vliegtuig naar Soewon begeven en een bezoek van twee uur gebracht aan het front, dat iets meer dan 15 km van Seoel ligt. De verbonden troepen hebben in mistig weer hun opmars „met beperkte doelstelling” voortgezet tot enige kilometers van Seoel tegenover toe nemend verzet. In het algemeen ontwijken de Noordelijken zoveel mogelijk de strijd. In het gebied van Soewon heerste de gehele dag lucht- en artillerie-activiteit, maar er waren slechts tweemaal gevech ten, op kleine schaal. wilde zich jr niet uitla- irek met het i zijn mening zoerd wor den op zijn iders te doen het Concert- Arabische Unie. De premier van Syrië. Nazem el Koudst, heeft bij de politiek» commissie van de Arabische Liga een voor stel ingediend betreffende vorming van een „Arabische Unte" Het doel van deze unie zou zijn de buitenlandse politiek, de dedtglng en de economische politiek de Arabische landen tot een geheel te ma ken De premier zei. dat de Arabische Liga in haar huidige vorm niet doelmatig Is. Hare Majesteit de Koningin heeft aan mr D. U, Stikker opgedragen in- formatorisch de mogelijkheden te on derzoeken van de vorming van een kabinet, dat het vertrouwen heeft van het parlement en haar daaromtrent een rapport uit te brengen. Luitenant W. W. Dussel van het Nederlands detachement aan het front in Korea zendt ons het volgende op 17 Januari afgesloten verslag: Begin Januari is het Nederlandse detachement Verenigde Naties op mars gegaan, dit keer naar het Noorden, slechts enkele tientallen kilometers beneden de 38ste breedtegraad. Ofschoon we wisten, dat het menens was dit keer, zou je het aan de troep niet zeggen. Iedereen was even opgewekt als anders, ieder een kankerde even hard als altijd op de kou en de rantsoenen, die we mee kregen en waarvoor je notabene moest tekenen. Om negen uur in de morgen gingen we. nadat we met veel gesjouw, gevraag en gezoek onze rommel hadden ingeladen. Ik weet niet wat voor rare dingen som migen nog meesleepten. De dominee zag ik met een koffergramooon sjouwen, of schoon we die allang hadden moeten in leveren. Er was ook een soldaat, die net daags tevoren een pakje had gekregen van zijn meisje uit Denemarken met een vlag getje erin: „Groeten uit Denemarken" Hij nam het mee en het is op de hele reis geen seconde uit zijn buurt geweest. Ik weet van mezelf nog, dkt ik op het laatste ogenblik nog een ansichtkaart meenam, die voor vuil op de grond lag. Het was een kaart uit Holland van goede vrienden, die er achterop hadden ge schreven: „Wij bidden voor je terug komst." Zo dot De Finse veldmaarschalk Karei Gustaaf baron Mannerheim, die te Lausanne een buikoperatie had on dergaan, is Zaterdag aldaar op 83- jarige leeftijd overleden. Maarschalk Mannerhelm, in de eerste \vereldoorlog officier der Russische ca valerie. leidde in de tweede wereldoor log tot tweemaal toe het Finse leger in de strijd tegen de Russen. Mannerheim, soms „Finlands ongekroonde koning" ge noemd. werd op 4 Juni 1867, als lid van een vooraanstaande Finse familie, gebo ren. Hij werd in 1889 cavalerie-öfficier In het Tsaristische Russische leger. Na de re- 2391. GOUDA bril bant u tr«L >wt sportterrein I Voor i i'chl en een vlot >mt de sportsman bij: Arbeidsonrust in Australië De mijnwerkers in het Noorden van Nieuw-Zuid-Wales willen gaan staken, omdat het verlenen van een beloning in geld boven het loon afhankelijk wordt gesteld van 10 volledige werkdagen in 14 dagen. De premier van deze staat heeft geweigerd, de politie ter beschikking van de federale autoriteiten te stellen om te gen de stakers op te treden. De federale antoriteiten kunnen volgens hem niets doen zonder bewezen te hebben, dat de staking op communistische agitatie berust Een tribunaal heeft inmiddels de sta king verboden en op staking een straf gesteld van 100 pond of 6 maanden ge vangenisstraf. In Victoria hebben de spoorwegarbeiders 24 uur gestaakt als demonstratie van on tevredenheid over de loonregeling. in een speciaal communiqué door het achtste leger meegedeeld. Admiraal Radford, opperbevelhebber van de Amerikaanse vloot in de Stille Oceaan, heeft op een persconferentie ver klaard: „Ik geloof, dat wij in Korea kun nen blijven”. Allen die hy gesproken had waren zeer optimistisch over de operaties in Korc~ Een Zuid-Koreaan heeft voor zijn stel", waarmede men als regel lasten op de rug vervoert, een bestemming gevonden. „Waarom „taxi-dienst” begonnen?” dacht hy voerde de daad bv het woord. Zijn „vrac je”, een Engelse soldaat, die blijkbat g n haast heeft, schijnt over de „servic nogal tevreden te zijn. moeten liggen ter beveiliging, maar mi in de nacht werd ook dit weer onge< gemaakt en konden ze verder trekkt Niemand wist waarom. Niemand wis waarheen en niemand wist voor hoe lanj Maar we waren het er over eens. een rare oorlog is. volutie der bolsjewiki, in October 1917, bouwde hij met Duitse hulp een ..boe renleger" op en wist hiermede de Russen uit Finland te verdrijven. Vervolgens wist Mannerheim de Duitsers, die hij ook niet vertrouwde, uit Finland te krijgen. Mannerheim werd nu tot regent van Finland benoemd. Tot 1919. het jaar, waar in het Finse volk zich bij een volksstem ming voor de republikeinse staatsvorm uitsprak en het regentschap eindigde, was hij in deze functie voor het heil van Fin land werkzaam. Hij bracht de financiën in orde en installeerde een constitutio nele regering. Twaalf jaar later werd Mannerheim tot voorzitter van de Finse verdedigingsraad benoemd en in 1933 werd hij aangesteld als de eerste Finse veldmaarschalk. (Van onze verslaggever.) Zaterdagmiddag om 1 uur kwam de Oranje bij kil, grijs weer aan de Javakade te liggen en van boord stapten mensen, die er uit zagen naar veel zon. Tegelijkertijd ging een gezelschap hoge officieren aan boord om generaal-majoor J. A. Scheffelaar te begroeten, die com mandant van de Nederlandse rayons in Indonesië was en na 13 jaren tropendienst per Oranje is overgekomen om eindelijk wat ver lof te gaan genieten. De meesten van hen waren oude sobats uit Indonesië, zoals de oud- Legercom mandant It.-generaal Buurman van Vreeden, de voorma lige Adjudant-generaal Alons, die juist tot It.-generaal titulair was bevorderd, generaals-majoor Baay en Engles. Lt.-generaal Buurman van Vreeden ver tegenwoordigde bij de begroeting tevens de minister van oorlog en overhandigde ge neraal Scheffelaar de kleine gesp, die naast zijn andere onderscheidingen zal prijken ten teken, dat H.M. de Koningin zijn ver diensten heeft erkend en hem heeft be noemd tot ridder in de orde van de Ne derlandse Leeuw. Zijn chef-staf, kolonel M. H. P. J. Paulissen, is tot officier tn de orde van Oranje Nassau benoemd en de vroegere Adjudant-Generaal in Indonesië generaal-majoor P. Alons, is bevorderd tot de rang van luitenant-generaal titulair. Minister Van Maarseveen was bij de begroeting vertegenwoordigd door gene raal-majoor Van Gulik en minister Götzen door de heer L. G. Weggemans. Generaal Scheffelaar heeft de laatste jaren steeds een taak gehad, die meer dan alleen militaire bekwaamheden van hem vroeg. Zijn positie als Territoriaal- en Troepeneónmandant van Oost-Indonesië was reeds^ol voetangels en klemmen, die hij vaardig heeft vermeden en als hoogste autoriteit van een leger In liquidatie in een land, dat nog vol van spanningen Is. had hij het nog moeilijker. Hij heeft aanvan kelijk dan ook geaarzeld, deze taak te aanvaarden, maar ten slotte „Ja” gezegd, omdat toch Iemand het moest doen en hij de mannen van het K.N.I.L. niet In de steek wilde laten. Ook niet de Ambonezen. Met veront waardiging wees de generaal de bewering nogmaals af, dat ook maar enige druk op de Ambonezen zou zijn uitgeoefend van Nederlandse militaire zjjde. „U kunt er van overtuigd zön. dat de mensen die by het ex-K.N.I.L. bleven voor de afwikke ling. het met de Ambonezen net zo goed voorhadden als degenen, die niét zyn ge bleven”. Het Amboneze probleem is nooit een mi litair probleem voor ons geweest, maar een politiek probleem en het leger mag geen eigen politiek voeren, maar k^ceg instructies uit Nederland. harrewarde wat met de radio en er was wat geschiet in de verte. Bovendien hield het gerucht aan, dat we gewonden en zelfs doden zouden hebben. Natuurlijk kun je op zoiets rekenen als je in de voorste lijn zit, maar het komt toch nog altijd onver wacht. De morgen bracht de zekerheid: drie gesneuvelden twee Hollanders en een Koreaanse soldaat benevens een stuk of zeven, acht gewonden, waarvan de mees ten licht. Mëer dan zestig doden aan de andere zijde was de balans. Maar het ge voel. je kameraden te missen wordt zelfs daar niet door weggenomen. Zware dagen in Hoengsong Onze beide compagnieën hebben het zwaar gehad in de enkele dagen, dat ze In Hoengsong zijn geweest. Dag en nacht in de stelling, geen aflossing, geen slaap, geen eten soms. De strijd tegen de kou, vooral als je in „foxholes" ligt, is zwaar. Maar geloof niet, dat ze een seconde in de put hebbén gezeten. Wü zijn een eigen aardig volk. We kankeren, zolang het goed gaat. Zodra er narigheid kortit, is het over en wordt er gewerkt, eensgezind. „Geef ons duizenden van die Hollanders" hebben Amerikaanse commandanten bij herhaling gezegd, „geef ons meer Hol landers en we kunnen het houden". Het heeft niet zo mogen zijn. Op de derde dag van ons verblijf in Hoengsong ontstond des morgens reeds het gerucht, dat we weer zouden vertrekken naar het Zuiden. We wilden het geen van allen geloven. We waren immers pas in allerijl „naar boven" gehaald? Hadden onze com pagnieën niet al die tijd hun stellingen behouden en geen centimeter grond be hoeven prijs te geven? Maar het gerucht hield aan en uur kwam de boodschap: Alles ii voor vertrek. Een paar uur later: het uiterst noodzakelijke rest achterlaten. Dat wore- vervoerd. Wij gaan lopen 1" Weinig verandering In temperatuur Weerverwachtlng. meegedeeid door het KNMI in De Bilt, geldig van Maandagavond tot Dinsdagavond. Overwegend droog en zwaar be wolkt met enkele plaatselijke ookla- ringen en hier en daar mist. Matige wind, hoofdzakelijk tussen Noord en Noord-Oost. Weinig verandering ‘n temperatuur. 30 Januari Laatste 'cwartter Zon op 8.27- onder 11.22 Maan op 1 23; onder 10 41 Slachtoffer van het verkeer. Zaterdag- werd op de Aalsmeerweg te Am- lc.dam een 81-jaiige voetganger door een ■•«chtauto aangereden. De man Is In de 'jpen nacht in het Binnengasthuis aan ‘rwotydingen overleden. Volgens het bestuur van het bouw zijn na de demonstraties den van het orkest, van wie precies bekend zijn, op het podi: gebleven. Over het aantal musici, dat voor het binnentreden van de dirigent deel uit maakte van het orkest, zijn de meningen verdeeld. In totaal telt het orkest ruim 90 leden, van wie er echter enkelen ziek wa ren. Voor de uitvoering van Verdi’s Re quiem is naar medegeeld wordt geen voltallig orkest noodzakelijk. zodat nog een aantal andere musici ontbraken. Over het totale aantal aanvankelijk aan wezige leden van het .orkest variëren de geschatte getallen tussen de 50 (ooggetui gen uit de zaal), 70 (bestuur van de Ver eniging het Concertgebouworkest) en 85 (zowel een op het podium achtergebleven lid van het orkest als het bestuur van het Concertgebouw). Van Kempen gereserveerd De dirigent Van Kempen over de gebeurtenissen lievei ten. In een telefonisch gespi A.N.P. gaf hij echter wel als te kennen, dat de acties, die geve den, geen invloed kunnen hebbe positie, aangezien hij niets andr- heeft dan zijn contracten met h». gebouwbestuur na te komen. Hij bleef het antwoord sthuldig op de vragen: hoe hij thans staat tegenover de kortgeleden uit België ontvangen aanbie dingen en of hij bereid zou zijn eventuele andere contracten met het concertgebouw te sluiten. Naar de mening van de heer Van Kem pen moeten de gebeurtenissen in het Con certgebouw gezien worden als een conflict tussen het bestuur van het Concertgebouw en het Concertgebouworkest. Zaterdag j.l. hebben wij gemeld, dat de regering wederom vrijwilligers zou op roepen ter aanvulling en ter aflossing van het Nederlandse detachement Verenigde Naties. Sindsdien hebben zich ongeveer 210 vrijwilligere aangemeld. Hieronder be vonden zich twee vrouwen. Het gros van deze vrijwilligers is sol daat. Er zijn mijnwerkers, politie-agen- ten, havenarbeiders, chauffeurs, schoen makers en monteurs onder. Vijfenzeven tig procent van hen is ongehuwd. De twee vrouwen, die zich hebben gemeld, zijn burgerverpleegsters. Het -voor dit detachement benodigde ka der hoopt men te verkrijgen uit de officie ren en onderofficieren, die zich de eerste maal hebben gemeld en toen niet konden worden aangenomen, omdat er te veel kader was. Deze officieren en onderof ficieren zijn deze week aangeschreven. Uit de officieren zal de commandant van het aanvullingsdetachement worden aan gewezen. Luitenant-kolonel Den Ouden blijft echter commandant van het gehele Nederlandse detachement op Korea. Nadat Zaterdagavond 27 Januari al voor het Amsterdamse Concertgebouw en in de zaal demonstraties waren voorgekomen van lieden, die de leiding van Paul van Kempen als dirigent van het Concertge bouworkest niet wilden aanvaarden, uit ten de tegenstanders van Van Kempen Zondagmiddag binnen de muren van het gebouw hun afkeuring zo luide, dat de or kestleden weigerden het concert uit te voeren. Toen de dirigent en de solisten op het «odium waren verschenen en de heer Van tempen met de uitvoering van het Re quiem vap Verdi wilde beginnen, weer bonken in de zaal kreten als: „Weg met Paul van Kempen geen Van Kempen”. Bovendien begonnen diverse demonstran- 1 te fluiten. Onmiddellijk traden vele jhercheurs van politie ,die in de zapl >zig waren, tegen de rustverstoorders op en zij werden uit de zaal verwijderd. Op dit ogenblik verhief het grootste ge deelte van het orkest zich van de stoelen en verliet het podium. Slechts enkele or kestleden bleven op hun plaats. Van Kem pen bleef onbeweegiyk achter zyn lesse naar staan, totdat een stem door de micro foon met de mededeling kwam, dat het Concertgebouwbestuur btjsprekingen ging voeren met de orkestcommissie en bet pu bliek mededeling zou worden gedaan van de resultaten dezer bespreking. Het pu bliek werd verzocht rustig het resultaat van de besprekingen af te wachten. Intussen werden steeds meer demon stranten uit de zaal en van het balcon verwijderd. Nadat deze toestand een kwartier twintig minuten had geduurd, kwam de mededeling van de zijde van het Concertgebouwbestuur, dat leden uit het orkest bezwaar maaktefn om de leiding van de heer Paul van Kempen als dirigent te aanvaarden. Het bestuur van het Con certgebouw deelde mede, dat het afgelaste concert op een nader te bepalen datum zou worden uitgevoerd. Zondagavond heeft het bestuur te ken- tie BESCHOUWING, die Kijker wijdde IJ aan de brief van de gedemobiliseerde en gedeprimeerde militair, heeft hem een aantal interessante reacties bezorgd. De een is het met Kijker eens - en daarbij was een opmerkelijke uiting van een Joodse Nederlander, die terdege had on dervonden wat de vrijheid waard Is en de ander Is van een tegengestelde opinie. Kijker moet bekennen, dat de tweede categorie verreweg in de meerder heid is. Deze brieven kan men verdelen in twee aoorten. De eerste groep bepaalt zich tot algemeenheden, zeer doordachte beschou wingen soms, waarbij de oorspronkelijke en kernachtige formulering telkens tref fen, doch waarin men gedachten aantreft, die' zo nauw samenhangen met een be paalde godsdienstige of politieke overtui ging van diepzwart tot vuurrood, dat zij buiten dit bestek vallen. De andere groep Is zakelijker, stekeliger (enkelen merken langs hun neus weg op, dat het makkelijk is over offers te schrijven als je toch de leeftijdsgrens bent gepasseerd om zelf te dienen, hetgeen Kijker dan maar zuchtend in zijn zak zal steken) en spreekt met het recht, dat gewoonlijk is ontleend aan een diensttijd in Indonesië. Uit deze brieven is Kijker meer dan één ding duidelijk ge worden. Op de voorgrond (al is het niet het voornaamste): er zat toch wel prima geestelijk materiaal onder de jongens, die naar overzee gingen. Enkele van die brieven zitten deksels goed in elkaar. Maar belangrijker en helaas meer te leurstellend is, dat deze briefschrijvers hun onbekende collega-militair bijvallen en hun grote twijfel uiten over de vraag, of de vrijheid offers waard is. Een schrijver gaat uit van zijn ervaring in Indonesië, waar eerst het wit zwart moest worden gemaakt en plots, na de bekende actie, die zoveel doden en ge wonden eiste, precies het tegenoverge stelde gebeurde. Deze jongens kwamen voor allerlei van die onoplosbare vraag tekens te staan, ook’ voor dit: wat staat er in de toekomst tegenover onze offers? Zij beschouwen zich niet als kuddemensen onder een totalitair systeem maar er heerst wel twijfel aan de innerlijke waarde van onze huidige cultuur, ook twijfel aan de geestkracht van het eigen volk met zijrti zoals hij schrijft, „door luxe verwende burgerij, die onverstoorbaar muggezjft over meer sociale zekerheid, angstig waakt over kleine belangen van groepen en kreten slaakt over lieve centen” en die zal vragen „waartoe die offers?” Eigenlijk verlangt deze schrijver, dat het volk weer sober en vitaal wordt en dat het offers brengt, gelijkwaardig aan die, welke de dienstplich tige door de wet worden opge legd. „Gebeurt dat niet, dan komt on afwendbaar de ondergang van ons volk, ook zonder meneer Iwanovsky. Indien dit wel gebeurt, dan weet de militair, wat tegenover zijn offers staat: het gestadig voortworstelen van zijn volk om het be reiken van de hoogste waarden." De grondtoon van dit schrijven is bitter, maar positief. Een ander merkt op: „U schrijft wel. dat u persoonlijke vrijheid zo ontzaglijk be langrijk vindt (en dat is ook zo) en dat we daarvoor moeten vechten. Is het die óffers waard? Ik geloof het niet. Hebben we mo menteel persoonlijke vrijheid? Ik geloof het niet. Enkele voorbeelden: we zijn een democratisch land, maar van democratie merk ik niet veel. Koevele malen heeft de Regering al maatregelen (en ingrijpende) genomen, zonder eerst aan de Kamer om toestemming gevraagd te hebben?" Deze briefschrijver betrekt dan nog het vrij laten van de politieke delinquenten in het geding, maar Kijker kan dat alles geen gelukkige voorbeelden noemen van be- I wijzen, dat er geen persoonlijke vrijheid bestaat. Deze oud-korporaal schrijft dat hij de geest van de troepen nauwkeurig heeft bestudeerd en dat hij het niet eens is met de bewering, als zou de Hollandse soldaat geen goed soldaat zijn, als hij niet kankert. Dat vindt hij een leugen. „Een Hollands soldaat kankert, omdat de boel haast nooit in orde is. Ik heb gevallen in Indië meegemaakt, dat de boel wèl in orde was en er werd niét gekankerd.” Deze gedemobiliseerde uit dan zijn in stemming met de critiek in de Kamer op het legerbeleid, een critiek overigens, die door de jongste mutaties in de leiding wel enigszins is achterhaald. Zijn slot opmerking is deze: „Ik persoonlijk zit liever onder de Amerikaanse knoet dan onder de Russische, maar of het waard is voor dat verschil grote offers en mis schien je leven te geven, betwijfel ik xeer.1’ Ziehier dan twee meningen, de één in de grond positief, de ander negatief. De laatste categorie treft men het meeste «an. Als symptoom kan Kijker vooral deze tweede bedenkelijk vinden. Toegegeven zij, dat het heel moeilijk Is, in deze tijd de ingewikkelde situatie te overzien. Kijker wil volstrekt niet beweren, dat hij het wel kan, maar eén ding staat vast: wie zich te weer kan stellen, wordt minder gauw aan gevallen, dan wie weerloos is. Het feit van het weerloos zijn h^n aanvallers aan lokken hun slag te slaan. Dat geldt voor individuen en daartegen helpt in de prac- tijk de politie. Het geldt ook voor volke- ren en zolang er geen effectieve interna- f tionale politie is, zullen de volkeren zich moeten wapenen. De sprong van deze brieven naar de huidige kabinetscrisis lukt wel won derlijk, maar Kijker ziet verband. De on tevredenheid bij het volk (en juist bij de oud-soldaten, die na hun opofferingen recht van sprqken hebben), ligt naar Kijkers inziept, verkregen uit zo’n sta peltje brieven, vrij diep. Een deel daarvan berust wel degelijk op de onzekerheid'en het huidige gebrek aan vastheid bij de regering. De mensen willen zo gauw mo gelijk weten, waaraan zij toe zijn. Een groot deel van het volk beseft, dat de huidige in-de-watten-leggerij bezwaren heeft. Het vertrouwen in de kracht van de r overheid raakt, zoek, juist terwijl het hoogst noodzakelijk is. Nu heeft de fractieleider van de V.V.D. de knoop doorgehakt en op gronden, die hem geldig voorkwamen en die waar schijnlijk bij een groot deel van het volk, zwaarder wegen dan bij de kring der sterk en uitsluitend politiek geïnteres- Jrden, de rol van de harde heelmeester "vuld. Wanneer men met zo’n behan- ig wacht tot de patiënt zelf het tijd- ip gunstig acht, kan het lang duren, want Is altijd wel iets wat uitstel wettigt, ‘jker heeft in de Handelingen nog eens gelezen, wat de operateur precies zei, et mes er in zette. Sommige en merkwaardig met veel, op de schrijftafel van KIJKER. Eenheden van de V. N. verspreidden zich Zondag van Soewon uit waaier vormig in Noordeiyke richting. Een door tanks voorafgegane strydmacht bezette hoog terrein aan beid* zyden van de weg naar Intajon. Z(j bep«Ükte het dorpje Pan Wol Tsjang, 9 km térf Noord-Westen van Soewon. In Tokia doen geruchten de ronde, dat er tyhpus onder de communistische legers en burgers in Noord-Korea zou zyn uit gebroken. Troepen der Chinese communiste# heb ben Zondagmorgen de zwaarste tegenaan val ingezet sinds het „beperkte offensief” van het echtste leger vijf dagen geleden in het gebied van Soewon en Seoel begon. In de naéht drongen de Chinezen de linies der V.N. binnen; zij legden mijnen op de wegen, wierpen wegversperringen op en zonden patrouilles Soewon binnen. Man schappen van het achtste leger zetten tanks in om de wegversperringen op te ruimen. Enkele kilometers ten Noord oosten van Soewon vielen de Chinezen Amerikaanse eenheden in de achterhoede aan. Geallieerde oorlogsschepen blijven Intsjon beschieten. Zuidkoreaanse mari niers hebben een aanval van vier uur op het vasteland uitgevoerd. Zij doodden veertig communisten in het door de vijand bezette Seoel en namen twee anderen gevangen. De Zuld-Koreanen verlieten het terrein van de strijd zonder verliezen te hebben geleden. Strijdkrachten van de Verenigde Naties hebben delen van het tweede Noord- koreaanse legercorps afgesneden en om singeld. Het tweede legercorps bestaat uit vijf kleine divisies, die zich ten Zui den- van de frontlijn bevinden. Dit werd jet een mens als het ernst wordt Altijd maar bergen De reis viel mee. Natuurlijk was hel even koud als altijd, maar daar wen je aan op den duur. Ik heb gesloft, zoals dat zeggen, want ik had een dichte wa gen van de verbindingsdienst De verbin ding is mijn troetelkind, want ze helpt me met stroom voor de soundmirror, ze zorgen voor telefoonverbinding desnoods met Tokio en ze géven me licht uit een accu als ik iets moet schrijven en alle anderen in donker zitten. De tocht naar de plaats van bestemming heeft tot over zessen 's avonds geduurd. Natuurlijk moesten we weer óver bergen Altijd bergen. Bergen, die voor verras singen zorgen. Je moet er Over heen de wegen zijn slecht en er schuilen altijd verrassingen achter die berfcen, waar je de vijand verwachten kunt. Maar we zijn heelhuids hier gekomen. Je mocht de koplampen aan hebben zodat we dus betrekkelijk veilig zaten. We hoorden dat onlte beide infanteriecompagnleën al naar voren waren gegaan die middag. Er werd gefluisterd, dat ze een speéiale op dracht hadden gekregen en dat er al drie gewonden waren. We sliepen niet al te veel. De verbinding Na de capitulatie van Finland in Maart 1940, na de eerste oorlog tegen de Sowjet- Unie. verzochten Amerikaanse oorlogs correspondenten in Finland aan een ko lonel van. de Finse generale staf of zij nu eindelijk de befaamde en veelbespro ken „Mannerheimlinie” mochten zien. De kolonel glimlachte fijntjes, riep een eer ste luitenant en droeg deze op de journa listen naar de „Mannerheimlinie” te bren gen. Er volgde een tocht door een met granaattrechters doorploegd veld. het „niemandsland” van de zo juist gestaakte strijd. Eindelijk bleef de Finse eerste lui tenant staan en zei: „Mijne heren, hier is de Mannerheimlinie. De verbaasde Amerikanen zagen wat bouwvallige on derkomens van hout, met dennetakken gecamoufleerd. Zij zagen loopgraven en een door de uiterst hevige Russische be schieting volkomen doorploegd terrein. Maar zij zagen geen bunkers, geen ml-, trailleurstellingen. geen geschutsempia- cementen, kortom niets wat ook maar in de verste verte op een moderne „finie” geleek. Na enkele ogenblikken van verlegen stilzwijgen nam een der Amerikaanse journalisten het woord. „Het is ongetwij feld heel interessant, wat u ons laat zien", zei hij beleefd. „Doch heeft u ons wellicht verkeerd begrepen? Het is de ..Mannerheimlinie" die wij wensen te zien.” De Fin glimlachte en antwoordde: „Dit is de Mannerheimlinie". De Amerikaan: „En uw berichten dan over de zeer sterke Mannerheimlinie, waar de Russi sche troepen zo lang zijn opgehouden door de verbeten tegenstand der Fin- De glimlach van de Fin werd breder. „Mijne heren zei hij, „de Finnen hebben inderdaad verbeten tegenstand geboden, doch een „Mannerheimlinie” heeft nim mer bestaan. Zij was de meest geslaagde uitvinding van ons voorlichtingsbureau. Het doel van het verspreiden der be richten over deze „geduchte linie" was de opmars der Russen te vertragen en hen te bewegen zoveel mogelijk projec tielen te verspillen aan een niet bestaan de linie; en dat is gelukt." Lof voor de soldaten Over de houding van de Nederlandse militairen, die nog in Indonesië zijn en hun dagen moeten vullen met vervelend wachtdiensten in een omgeving die met spanningen is geladen, heeft de generaal slechts de hoogste lof en waardering Bij zijn vertrek waren er nog 4.000 plus 100 Nederlandse oud-K.N.I.L.-ers. De gezagvoerder van de Oranje, kapitein H. W. Hemmes, legde ons uit. waardoor het conflict met de Javaanse bedienden Is ontstaan, dat er toe heeft geleid, dat het schip zonder dit personeel is uitgevaren. Plotseling wilden deze mensen het Mo hammedaanse hoofddeksel, de kopijah dra gen en dat was in strijd met de bij con tract bepaalde kleding. Dit kon niet wor den toegestaan, anders zouden bij wijze van spreken de koks plotseling met bol hoeden aan boord kunnen komen. In over leg met de vakbond heeft de Maatschappij Nederland de contractuele bepaling nu zo veranderd, dat de kopijah voortaan het voorgeschreven hoofddeksel is. De kapitein voegde er aan toe, dat de Indonesische bedienden overigens prima arbeidskrachten zijn, maar leden van de bemanning, met wie wij in een klein veer- bootje over het IJ dobberden, hadden daar hun eigen mening oVer. De maatschappij heeft Nederlands personeel naar Aden laten vliegen en ook in Port Said is hulp personeel aan boord gekomen en ."’en Hollander doet evenveel als vijf van de djonghossen”. De bemanning heeft meer werk gehad, maar veel minder ruzie en ergernis en alles heeft aan boord eens een goede beurt gehad. Wel. de passagiers waren ook best te vreden en hebben daar in telegrammen aan de maatschappij uitdrukking aan ge geven. Coba Kelling moet rust houden De actrice Coba Kelling van het Rot terdams Toneel zal voorlopig niet kunnen optreden. De dokter heeft haar rust voor geschreven. Er was geen benzine. Niet voor ons niet voor het regiment. Er waren c geen trucks genoeg om alles op te v voeren. Daarom: lopen. De stemming daalde. Geen wonder. Drie dagen hier ge zeten, enkele van je kameraden gesneu veld en nu: terugtrekken. Men moet zo iets meegemaakt hebben om te kunnen begrijpen wat dat betekent. Reeds kwamen de eerste troepen terug. In een urenlange tocht trekken ze langs de wegen, aan weerszijden een colonne, met daartussen de weinige wagens, die nog benzine had den. Het was een troosteloos gezicht. Bij na niemand had nog spullen bij zich. Amerikanen zijn wat dat betreft erg ge makkelijk: ze gooien alles weg. Hun over tollige kleding, ja zelfs patronen, patroon- banden en wapens. Zo ging het door, tot de schemering viel. Toen was er plotseling wel benzine, op geheimzinnige wijze op het laatste ogen blik aangevoerd. We kregen zelfs nog vijf trucks van het regiment om een gedeelte van ons te vervoeren. De vreugd» kende geen grenzen meer. In allerijl werden de tanks en reserve jerry-cans gevuld en toen bleek dat er te veel benzine was Wij zouden het laatst weggaan, want we mqesten de aftocht dekken. Steeds leger werd het plaatsje. Steeds meer wagens van de Amerikanen verdwenen. Ik zal het nooit vergeten: dat kapotte stadje, onder de sneeuw, die rossige gloed tegen de lucht en dan die wegtref-’ troepen. Je krijgt het gev »el alsof oorlóg verloren hebt, alsof je je ov. geven. Het werd later en later. Om een uur of zeven, halfacht, waren de laatste Ameri kanen vertrokken en konden wij gaan. Onze opdracht was een mijl of tien, twaalf Zuidelijker te gaan, naar Wonjoe, een tamelijk grote plaats. We hebben over die kleine afstai d enkele uren gedaan, want de weg wa* smal en druk. Nog steeds spoedde de colonnes soldaten te voet zich aar. beide zijden voort, met hier en daar Koreaanse vluchtelingen er tussen, waarbij kleine kinderen van drie, vier jaar. met zo veel mogelijk goederen op de rug. Hier e. daar ware grote vuren langs de weg. Daar warmden ze zich dan wat of rustten vat uit, alvorens verder te gaan. Men vraagt zich af, waarheen deze mensen trekken, w.int het Zuiden is voller dan vol. Men kan wel zeggen, dat enkele mil- lioenen mensen in de richting van Poesan trekken, waar dagelijk vijftigduizend ont heemden aankomen. In de hoop er een onderdak te vinden.... Eindelijk waren we op de plaats van bestemming. Het was een gekriebel ’van je welste. Niemand wist iets, elk onder deel zocht naar kwartier en het duurde uren voor we op de juiste plaats waren aangeland. De infanteriecompagnieën kwa- mt gedeeltelik lopende, omdat we nog geen trucks genoeg hadden om het hele detachement ineens te vervoeren Ook heb ben ze neg enkele uren langs de weg negen uur In de moi we met veel géyoi toek onze weet niet wat gen nog meeste: met een koffen schoon we die alk jn. Er was ooi teve zijn meisje uit I getje erin: „Grc trjee en >nde uit 2 van mt ogenblik i, die voor een kaart die er „Wij bi

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1951 | | pagina 1