t
11 f: li
V
Botwinnik-Bronstein 23eparttj
ib'
Muizenissen
ERKORT VERHAAL
Eén gezonde man aan boord en geen
kans op vers voedsel
Uithangborden die het gemoed luchtten
2|j
Het einde van een
Vertrouw uw partner
GERONIMO
Meer kanonnen, minder boter
DE PARTI] VAN HET JAAR
droom.
Boekenkeur
MENS OF WOLF?
HELPEN ALS AMBACHT
Standbeeldenpuzzle
Een jas met
twee lagen
Parijs eert jongste zoon
van Edmond Rostand
Groningse culturele
prijzen
In de schaduw van de sneeuwpop De maa met het
stenen hart
Kruiswoord RaRa
met cijfers
de eerste beverparachutist
Hlr'-pF#
Hét Baas-boven-Baas geld
PHILIP CARTERET
Tantalus kwelling voor de bemanning
Drie boze huurlieden op een ezel
IN HET BRANDPUNT
V'
r
-Ji
SPORTPRAETvan EMC Ns de tulpen bloeien....
gATERDAO 13 JANUARI 1952
Tn mijn eerste rubriek van 1951 besprak ik
met u de naar mijn mening belang
wekkendste partij van het Jaar tevoren, de
partij Rostolimo—Nstler; in deze. mijn eer-
«te rubriek van het zo Juiat begonnen 1952
meen ik u de belangrijkste partij van het af
gelopen jaar niet te mogen onthouden.
Welke partij ik bedoel?Natuurlijk
de 23ste partij Botwlnnik—Bronstein I
Mijn getrouwe lezere zullen zich de
situatie, zoals deze zich in de eerste Mei-
week van 1951 ontwikkelde, nog wel weten
te herinneren. Twee opvolgende nederlagen
In de 21e en 22e partij hadden de kleine,
doch veilige voorsprong van Botwinnlk in
een achterstand (10'<'tlll/i) doen verkeren,
een achterstand dee te meer verontrustend,
omdat nog slechts twee partijen te spelen
waren. Slechts twee partijen en dan zou
de eindstand bepalen wie zich „wereld
kampioen schaken'' zou mogen noemen
de zo moeilijk te verwerven titel, waarvoor
ons nuchter landje zich in 1935 tot ongeken
de geestdrift liet verleiden - Bronstein.
In geval hij de behaalde voorsprong zou
weten te behouden. Botwinnik. indien hij
alsnog de match op zijn minst in een gelijk
spel deed eindigen
Doch mocht Botwinnik. wiens zelfver
trouwen en gemoedsrust in de laatste par
tijen op zo n zware proef waren gesteld en
wiens geestelijk evenwicht in zo'n grote
verwarring was gebracht, ja bijkans ge
broken scheen, mocht deze Botwinnik nog
serieus worden genomen Was niet
veeleer Bronstein. wiens felle aanvalsdrift
«n verbeten spelvoering in de laatste par
tijen zoveel gerechtvaardigde bewondering
hadden gewekt, de sterkste schaker van het
ogenblik En toch
Met Ingehouden adem volgde de interna
tionale schaakwereld" de 23e ontmoeting
tussen de beide rivalen, de partij die ant
woord op vele vragen zou kunnen geven
an die aan alle onzekerheid een einde zou
kunnen maken. Op die gedenkwaardige 8e
an 9e Mei 1951 was het echter niet Bron
stein. doch Botwinnik die antwoord gaf:
onbarmhartig verstoorde hij de schone le
vensdroom van zijn grote concurrent
in een superieur gespeelde partij schoof hij
Bronstein bedachtzaam doch genadeloos,
met uiterst subtiele middelen, van het bord.
daarmede de stand weer op gelijke voet
brengende De twee dagen later geapeeide
J»e en laatste partij eindigde na een luttele
20 zetten in remiseBotwinnik had zijn
tegenstander de eer van een ..draw" gelaten,
doch opnieuw voor enige jaren de trotae
wereldtitel voor zich opgeëjat
En nu de „partij van het jaar"
Wit: Botwinnik Zwart: Bronstein
Konlngs-Indisch
1. d2—d4 Pg8—ffl
2. c3~c4 g7—g«
3 gï—«3 c7—c6
4. Lfl—f2 d7—dö
5. c4*d3 cflXdS
8. Pbl—c3 Lf&—*7
7- Pgl-hJ I
baoogt 8. Pf4 en 9 Db3 te spelen tsn-
•lnde zwart tot #7—#8 te dwingen, waar
mede Lc8 ingesloten en dus slecht wordt.
Bronstein vermijdt deze insluiting door on
middellijk op h3 te ruilen, een op het oog
«iet zo belangrijke beslissingmaar
Botwinnik verkrijgt door deze ruil het
Loperpaar. een nog onbetekend voordeeltje
weliswaar, doch dat hem na 40 zetten de
partij doet winnen I
7Lc8Xh3
Voorzichtiger was 7Pc6. 8. Pf4 «6
«nz.
8. Lg2XhS Pb8~e6
9. Lh3g2 e7—«8
10. e2—e3 o—O
11. Lel—d2 Ta8—ci
12. 0—0 Pf5—d7
Op 12Db6 volgt eenvoudig 13. Pa4.
•rus. Met de tekstzet ..dreigt" Pd7—bê—e4.
hetgeen wit noopt zijn Loper near c3 te
Spelen. daarmede de zet Pa4 ongedaan ma
kende. zodat Db8 wear wél mogelijk wordt-
Grote schakers werken met kleine mid
delen
13. Pc3e2 Dd8b8
14. Ld2—c3 Tf8—d8
Zwart heeft, eerder dan wit. zijn ontwikke
ling voltooid, doch wat nu Als hU helt-
mtal niets doet. kan hij wanneer wit een
centrum-actie zeer zorgvuldig voorbereid
bü een geopende stelling op grond van
het Loperpaar gemakkelijk in het nadeel
komen. Mat zijn reeks van volgende zetten
tracht Bronstein in de eerste plaats zijn
Paarden in zo goed mogelijke stalling te
brengen om het geringe nadeel dat zijn
•telling aanwijst, te compenseren. Doch
voorlopig gebeurt er nog niets Botwinnik
ksn met ijzeren geduld wachten op de
kansen die komen
15. Pe2—f4 Pd7—f6
16. Ddl—b3 Pf6—e4
17. Db3Xbfl a7Xb6
18. Lc3el
Natuurlijk behoudt Botwinnik de Loptrl
voor het eindspel.
18Pet-aS
19. Pf4d3 Lg7—f«
20 f2—f3 Pe4—d«
21. Lel—f2 Lf8h6
22 Tal—cl Pa5—c4
23. Tfl-el Pc4—a5
13Pf3 ia geen dreiging omdat wit
eenvoudig met 24. Lh3 1 voortzetpion e3
Je toeh onkwetsbaar, bijv. 24PeXe3,
25. g4 enz. of 24PfXe3, 25. b3, enz.
24. Kgl-fl Lh6g7
25. g3g4 Pa5—c6
26. b2—bS Pd6b5
27. Kfle2 Lg7—f8
Waarom brengt Bronstein «Un Koning ook
Biet naar het centrum In de eerste plaats
omdat dit stuk op eT de werkingafeer van
LgT via t% belemmert en In de tweede plaats
bmdat hij een achteraf bekeken foutief
plan in gedachten heeft. n.l. een felle aan
val op de witte Damevleugel.
28. a 2a4 Pb5—c7
29. Lf2—g3 Pc7—«6
30. Lg2fl n—f6
31 Tel—dl PcS—aB
Pit is d# pointe van het zwarte spel
wit kan pionverlies niet ontgaan, want op
82. Tbi volgt zeer sterk 32Tc21 enz.
32. TclXC8 Td8Xcl
33. Tdl—cl TcgXel
84. Pd3Xcl Lf§—a3
Nu ie pion b3 definitief verloren.
36. Ke2—dl LaSXcl 7
Zwart stort zich op pion b3. geleid door de
eenvoudige gedachte, dat hij met een pion
meer toch moeilijk nog verliezen kan. Twin
tig zetten later geeft hij op zonder een aan
wijsbare fout te hebben gemaaktscha
ken is heus niet ze eenvoudig, vooral niet
tegen een wereldkampioen in noodv
86. KdlXeJ Pa8XbJt
37 Kcle2 FbS—a5
36 Kc2c3 Kft—~f7
k 39. e3e41
lilt IwarJ® Paarden voorlopig buiten
épel ataan Pa6 kan in het geheel niet spe-
£n' t- wit het *Pel openen om de
Kracht van het Loperpaar ta demonstreren.
demonstratie is voor een ieder leer-
*!Mn' 00k voor Bronstein. die haar wellicht
nimmer vergeet
39f6— f5
?«.rt/trM.n naar vereenvoudiging in de
noop de veilige remisehaven te bereiken.
Een andere mogelijkheid, doch zeker geen
ottert, was een volslagen passieve stelling
met Pa5c6—«7 en Kfle8d7 in te nemen.
40. g4Xf5 ggXfö
41. Lfl—d3 I Kf7—g6
Na verdere vereenvoudiging met 41
fXi4. 42. fX«4. dXe4. 43. LXe4. Kg8. 44.
Ldö i« er «en practischs tempodwang-stel-
Hng ontstaan. Op Pa5—c6 kan KcS—c4—b5
volgen. Pa6 kan niet spelen tn Kg8 most
de p-pion blijven dekktn wit wint zoels
42. Lg3—d6
43. Ld 3bl
44. Ld6g3
Psöc6
Kg6f6
f5Xe4
Zwart moet nu wel afwikkelen. Op 44
Pe7 volgt 45. Lh4t. Kf7. 46. LXe7. KXe7.
47. eXfö. eXf5. 48. LXf5. hö. 49. Lc8. enz. en
OP 44.Kg6 volgt 45. eXd5. eXd5, 46.
La2. Pe7. 47. Ld6, enz. in beide gevallen met
beslissende pionwinst.
47.
f3Xe4
Lg3f4
e4Xd5
h2—h4
h7—h6
h6—h5
eflXdö
Pa6b8
De zwarte Koning kan niet spélen zonder
een pion te verliezen, bijv. 48Ke6.
49. Lg8 enz. of 48Kf7. 49. La2. enz.
of 48. Kf7. 49. Lf5 en 50. Lc8. enz.
49. Lf4g5 t
50. Lbl—f5
Belet 51. Lc8 enz.
51. L|5—f4 1
52. Lf5d3
Wit mag b6—b5 niet taelaten.
52
53. Ld3e2
54. L«2d3 t
55. Ld3e2
56. L#2—f3
57. Lf4g5
Completeert de tempodwang-stelling zwart
kan geen zet doen zonder op zijn minst een
beslissende pion te verliezen en geeft zich
hier gewonnen.
Het einde van een droonf
CHR. VLAGSMA.
Kfö—f7
Pc6a7
Pa7—c8
Kf616
Kg6—fö
Kf6—g6
Pc6—«7
Bridge-mbnek
JToale vroeger reeds werd opgemerkt, moet
men. wanneer de partner overgaat tot
de vreagbiedingen, ook het emdcontract
aan de partner overlaten. Onder geen
enkele omstandigheid mag men daarvan af.
wijkah. al haeft men nog zo n alechte kaart.
Haaft u eenmaal ta zwak geopend, dan moet
i toch steeds uw partner het entwoord
leven op zijn vraagbiedingen en niet den-
:en dat uw partner niet weet. dat u te
zwak heeft geopend Een mooi voorbeeld
zag ik laatst op een drive.
De kaartverdeling was als volgt:
h v b 10 5 2
V h v 6
v 9 6
i 3
*976
B 7 5 3 2
b 8 4
A a v b 9 I 6 4
Het bieden ging aldus: W peat. N 1 schop
pen. O past en Z begon direct met da vreag
biedingen. daar hij, veronderstelde dat N
wal alle heren, vergezeld van een pear
vrouwen moezt hebben om een opening te
kunnen hebben. Was dit het geval dan zou
7 S.A. gemakkelijk het eindbod kunnen zijn.
vooral met de lange klaverenkaart. Z bood
dus 4 klaveren. W paste weer en N gaf
gehoorzaam antwoord mat 4 ruiten (geen
aas dua). Z ging nu verdar vragan met 4
hartan naar het aentsl heren bij N en ver
wachtte minstens vier heren sLs antwoord
van N te zullen horen. N sloeg de angst om
hat hart. Met zijn mear dan minimale ope
ning durfde hij niet verder en daar hij een
goede bartensteun voor Z had paate hij op
4 harten, tot grote ergenls van Z. Bij het
openkomen van de kaart van N groeide de
ergenis van Z nog een beetje aan daar hij
op deze kaart gemakkelijk 7 schoppen kon
maken, terwijl 4 harten heue nog niet mak
kelijk ta winnen zijn. daar in belde han
den élechts zes troeven aanwezig zijn en er
dua zeven tegenzitten. Z zou dus. om zijn
contract te kunnen winnen, alle zes de troe
ven. de drie azen en nog een heer moeten
maken. Hij mocht dus in het geheel geen
troef gaen trekken, daar hij andera nooit
zijn tea treefalagan kon meken an dan
hopeloos down zou gaan
Z wlat echtar da geboden 4 harten te
aksten wel op de volgende manier:
u
i 2
8
5
10
N
2
z
a
A a
Gooit O in de aasda «lag schoppen 9. dan
speelt Z uit N ruiten na.
7. 4 A 3 4 9 V 4
Z moet met een kleine troef nemen en
due het riaieo nemen dst W nog een schop
pen heeft en zijn kleine troef niet kan over
troeven.
8. f fl 4 b A 8
Al 4> 91 «b
Nu maakt Z nog hartenaas en het contract
ia gemaakt. N—Z kregen ondanks het su
blieme spel ven Z toch nog een nul. omdst
aan da andere tafels 6 en 7 schoppen ge
boden wsren en ook gemaakt. Al speelt men
dua nog *o goed. het bieden heeft ook nog
wel een woordje mee te spreken.
OPLOSSING VAN ONZE
lOOl-FIGUURPVZZLE
1. geWEat, 2. weLDre. 3. vsrgOEding, 4.
onbeNCveld, 5. kraaNVogel. 6. verdROnken.
7. vrijbLIJvsnd, I. diKZsk, 9. oplJNsn.
Het devies luidt: WELDOEN EN VBO-
A. Rutgers van der Loef—Baseaau.
ÜEN van da banauwendzta problaman. dis
-L< da tweed# wereldoorlog ona haaft na
gelaten ligt bealoten in da vraag: Hot haeft
de Europese mens en in het bijzonder de
Duitse mens de verschrikkingen van vijf
jaren meedogenloze strijd en morele ver
wildering geestelijk doorstaan 7 Een direct
antwoord is op deze vraag uiteraard niel
mogelijk. Ieder heeft de oorlog op zijn wUze
ervaren en verwerkt. De zwakken zijn er
aan te gronde gegaan, da middelmatigen
hebben hun best gedaan het hoofd zo goed
mogelijk boven water te houden (zowel in
materiële als in morele zin) en alleen de
zeer sterken zullen kans hebben gezien uit
hun verlies winst te destilleren d.w.z. zijn
door de ellende en beproevingen geestelijk
gegroeid. Zou het mogelijk zijn van een
en ander aen betrouwbare winst- en ver
liesrekening, op te meken. dan vrezen we
echtar toch. dat da morele balans geen al
te opwekkend beeld te zien zou geven.
Dit, de morele winst- en verliesrekening
van de oorlog in Duitsland, vormt het
eigenlijke onderwerp van de roman van
mevr, A. Rutgers van der Loeff—Basenau.
„Mens of Wolf dat dezer dagen bij de
uitgeverij Ploegsma verschenen is De uit
gaver vermeldt op de omslag, dat de schrijf
ster na de oorlog toevallig in aanraking
kwam met een zeer merkwaardige vrouw,
die in West-Duitaland de leiding had van
een jeugdherberg. Deze vrouw en haar
dertienjarige zoon. vluchtelingen uit Oost-
Duitsland (Silezië). heeft zij tot de hoofd
personen van haar boek gemaakt. In zekara
zin fungeren deze moeder en zoon als
spiegels, dia de schrijfster de lezer voor
houdt en waarin hij het verval en da var
wording van „da mens in oorlogstijd" ge
reflecteerd ziet.
In twee opzichten is de achrUfater haar
doel echter voorbijgeschoten. Ten eerste
zijn haar hoofdpersonen, in het bijzonder
de moeder, van een zo smetteloze, onaan
tastbare volmaaktheid, dat gaen sterveling
daar meer in kan geloven. De moeder, Lene
stojke. Is niet veel minder dan een heilige.
Zij verliest nooit heer houding, blijft ondei
de gruweiijkste omstandigheden haar serene
zelf, heeft nooit een moment ven zwakheid
kent geen innerlijke strijd, kortom is geen
mens ven vlees en bloed. Het tweede bt-
zw^fr.J dat d* «chrijfster met een zo
verliefde toewijding een haar „spiegel"
blijft poetsen en polijsten, det het ding de
kens niet krijgt zijn functie, n.l. weer
spiegelen, uit te oefenen. Anders gezegd
£#.vLuRVtIer' be,teed «veel tijd Jan de
kelhke? Ift?«vtnnd# (nl,t bU,onder opmer
kelijke) lotgevallen ven haar volmaakte
TJET 18 NOG niet zo leng geleden een
-■--■-honderdtal jaren geleden paa begon ar
een kentering te komen dat „arbeider"
en „arm" ongeveer synoniem was, dat ar
moede gold als lata, „dat man aan alchzalf
had ta wijtan", dat naarbuigenda dames els
„armbezoeksters" optreden, det voor werk
lozen „bedeling" de enige mogelijkheid was
om asn de hongerdood ta ontkomen, dat
kinderen werkdagen maakten van zeatlan
uran of daaromtrentin één woord,
dat ar maatschappelijke toestanden be
stonden. waarvan man zich nu nau
welijks nog een voorstelling kan maken.
Sindsdien hebben „Bedeling" en „Armen
zorg" plaats gemaakt voor „Maatschappe
lijk Werk", dat evenwel niet alechts in
naam verschilt van zijn voorgangsters, meer
in wezen- Het draagt een volkomen ander
karakter en heeft volkomen andere be
doelingen. is tot een „ambacht" geworden.
O.a deze verschillen worden uitstekend
aangegeven door mej. M. Kamphuis en A
J. Sevenhuljsen in een lijvig boekwerk
„Helpen als Ambacht", een verzameling
studies over maatschappelijk werk. bij
Bosch en Keuning N V. te Baarn versche
nen ter gelegenheid van het 25-jarig be
staan van de C.I.C.S.A., het Centraal In
stituut voor Christelijk Sociale Arbeid. Ze-
jven deskundigen hebben aan dit boek mee
gewerkt en zodoende inzicht gegeven in al
lerlei onderdelen van het maatschappelijk
werk en vooral in de plichten van de maat
schappelijke werker. Zo is er aan Beroeps
ethiek en Opieidingsproblemen" even
goed een hoofdstuk gewijd als aan „Psy
chologische verdieping", „sociologische om
lijning", e.d. Bovendien vindt men een
lange lijst van literatuur bij alk hoofdstuk
gevoegd Tal van Illustratie* verluchten
deze „gids voor ieder, die met maatschappe
lijk werk te maken heeft", zoals wij nat
boek menen te mogen bestempelen.
hoofdpersoon, dat da rast van ds figuren
uit het boek (om wis het toch eigenlijk
gaatzwaar in het gedrang komen. Dé
vraag, dia in d* titel van het boek bealoten
ligt, n.l. hoeveel waarheid ligt er in de
latijnse spreuk „Homo homini lupus" (de
mens is de mens een wolf) wordt dan ook
niet beantwoord. Wat men uit dit boek
kan leren is. dat het theoretisch mogelijk
is ook onder dg rampzaligste omstandig
heden zichzelf te blijven, mlte men over
voldoende wijsheid, liefde en Innerlijke rust
beschikt. Inderdaad een juiste constatering
en het kan zUn nut hebben, die nog eens
onder de aandacht van onze tijdgenoten te
brengen. Maar een bijzonder nieuwe ont
dekking ia hst niet.
Dij elke plaatsnaam, welke hieronder veri
1J meldt Vordt, behoort een standbeeld.
Gevraagd wordt om achter elke plaatsnaam
de naam van de persoon in te vullen, waar
men zijn standbeeld vindt.
1. Amsterdam
2. Haarlem
8. Den Haag
4. Vllssingen
5 Delft
6. Leiden
7. Rotterdam
8. Dordrecht
9. 's Bosch
10. Tilburg
11. Breda
12. Utrecht
13. Barneveld I
14. Hoorn
15. Brouwershaven
16. Leeuwarden
17. Nijmegen
18. Oisterwijk
19. Budel
20. Maastricht
Jerben Bosch J. P. Coen
Piet Hein Hugo de Groot
Mgr. Hamer Jan van Schaffelaar
A. Scheffer Willem III
Pater Adr PoirtersHerm. Boerhafeve
Minckelers Graaf Jan van Naasau
Willem U Jac. Cats
Dr. Mathijaen Graaf Willam Lode-
Joh. de Witt wijk van Nassau
Vondel Laur. Jansz. Coster
De Ruyter
Oplossingen van deze puzzle moeten uiterlijk
Donderdag a.s. In ons bezit zijn. Voor goede
oplossingen worden een prUi van en
twea prüaen van 2.so beschikbaar gesteld. Op
het adres vermelde men: "uzzlerubrlek. Over
deze rubriek wordt niet gecorrespondeerd.
DUIZEND EN EEK
..Mantaua po.lüloa", no.nu
da Parast modt-ontu>«».
per deze creatie. Een ted-
aybearjas waarop ten
bolero wan dezelfde itof
en deze bolero goat over
in een omvangrtfke kraaa
waarin zelf, het achter-
hoofd schuil gaat. M to'n
jat kan men een winter-
tje trotteren, zelft al kan
men zich geen bontjas
veroorloven. Alleen moet
men wel heet lano en
slank zijn om deze volu-
mineust kraag te kunnen
dragen, al zorgt de plek
op het hoedie er voor, dat
de lange lyn nog langer
l(jkt.
Foto G. Dambier.
De grote letterkundige prijs van de stad
Parijs ten bedrage van fres 300.000 is toega. y
kend aan Jean Rostand. De schrijver, zoon
van Edmond Rostand en Rosemonde Gérard
een jongere broeder van Maurice, die ooi
literator is. publiceerde in hoofdzaak werk
dat voor de biologie van belang is. zoals
„Les Chromosomes" (1928). ,.1'Aventure Hu-
JVnii?e 1935). „La vie des Crapauds"
(1938) en ,.1'Evolution des Espèces".
De culturele prijzen van de Provinciale
Staten van Groningen, in 1950 ingesteld, elk
groot 500, worden voor 1951 toegekend
een de etser Riekele Prins te Groningen
en de achrijfster Sien Jensema te Garderen.
Riekele Prins werd bekend door ziln etsen
van het Groninger landschep. Sien Jense
ma schreef proza in Gronings dialect. Da
prijzen zullen door de commissaris der Ko
ningin in de provincie Groningen worden
uitgereikt.
IIKIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIi
£JE lucht wes grauw en grije. De wolken hingen laag. Brrr.
rilden de mensen. Er komt sneeuw. Ha Juichten de kinde
ren. Er komt sneeuw. Er kwem sneeuw. Niet zo maar een beetje.
Nee, een dag en een nacht vielen achter elkaar grote dikke vlokken
naar beneden. De hele wereld was wit. Ballen sulsden door de lucht.
Gladde glijbanen glinsterden. Sleetjesfclingerden en slierden Kinde
ren lachten en hadden overal pret. De aneeuw pakte ook zo fijn Jan
Frlta an Oreet hadden al een grote bal garold. Maar hij motst nog
groter worden. Ze zouden aan snétuwpop maken, groter den zij zelf
waren Ze rolden en roldag en rolden en eindelijk was de romp groot
genoeg. Nu nog een hoofd. Nu ze zover waren wilden ze vlug op
schieten Kleine Jenneke was in heer eentje een bel aan het rollen.
Die, zag Jan. «ou bijna gftfci genoeg zijn om ais hoofd te dienen
Jenneke, mogen wij die bel 7 Den heeft de grote sneeuwpop een
hoofd. Jenneke streek met heer gloeiende handje heer krullen uit
heer gezicht. Dat leek wel geweldig! Haar bal op da grota sneeuwpop
Maar nee, as deed hat toch niet.
meer een boze blik. Het popje
keek een* spottend naar boven,
toen da hoedJ®» de trotse
sneeuwpop over zijn Ufen rakU
Dife hoed la mij altijd1
grooy geweest, mopperde de
iwpop.
iet kleine popje wist wel beter.
It was begonnen. De zon wes
«rker. Alleen verwonderde hij
:h er over. dat hij zelf nog niet
lolt. Maar juist als de zon op
en bepaalde tijd van da dag hst
fsrmst schean. dan juist stond
ret sneeuwpopje in de schaduw
ren de grote sneeuwman.
En zo kwam het dat de grote
trotse pop eerder een plas mod
derwater was dan het sneeuw
popje. dtfk Jenneke had gemaakt.
v\-v%
liliJigtdie anderen zeker
makketffhsjnaken hé, riep
d,e man boos uicSsMaar dat zal
Met noen. Jtj Jtortl Mar Mat
meer vandaan.
Annemarie keek vdrtchrikt en
Pekrok riep angetig:
Had toch ndar mij ge-
luiiterd, nu it hef te laat.
Haaa haaa tvga lachte de
oude man wreed.
Ik had je nod niet opge
merkt. Ik heb nieyveel eten in
Hui» e» zo'n /kraaienboutje
emaakt best. Rijw pakte hij de
Nee. antwoordde zij. Ik maak
liever zelf een sneeuwpopje. Jan
hield nog aan. maar Graet «el:
Laat haar nu maar- Je be
grijpt toch best. dat zij een eigen
sneeuwpopje wil maken en wij
hebben zo een bal gerold.
Ach ik heb eigenlijk geen zin
meer. antwoordde Frits.
Hè. wet *Un Jullie vervelend.
Laten we nou even die pop afma
ken. stelde Groet voor
Zo gebeurde. Even later was de
pop klsar, complect met hoed.
pijp. das en wandelstok. Jenneke
was ook klaar Haar popje sag ar
echt leuk uit. Hij had een petjj
op en een knalrode das om.
Op dat ogenblik kwam et
arrealee voorbij. Er hingen
nere sleden achter, die zich
lijk lieten trekken Vlug paktén d<
twee jongens hun slee. Gr eel nan:
Jenneke bij de hand en nwet z'r
vieren holden ze echter dtAr aan
Het touw werd vestgenwekt er
daar gingen ze. Heerlijk fiwas het
De belletjes op het hoofd/van he
paard klingelden en del sneeuu
glinsterde in de zon De/sneeuwj
poppen waren vergeten.
Maar de sneeuwpoppe/
zichzelf niet.
Hè hè. zuchtt<
sneeuwpop Dat was
ogenblikje Hadden
bijna niet afgemaaktVStel
dat ze mij maar zo apnd
hadden laten staan.
klg, ik ben er en ik blijf ei
een hooghartig gezicht keek hij
naast zich neer op het kleine
popje ven Jenneke.
Ja. dat kun jij nlat zeggen
begon de grote sneeuwpop. Jij
bent maar klein. Jij smelt zo weg
AU er nog meer vlokken vallen
ben je misachten niet eens te zien
Een beetje verlegen keek het
sneeuwpopje op.
Jij met je praatjes Je weet
beet. dst jij ook wegsmelt Alle
sneeuwpoppen smelten altijd
vroeg of leet weg. Dat is nu een
maal het lot van sneeuwpoppen-
Daar kui\ Je niets aan doen.
Ja. antwoordde de trotae
pop, det zei ik al. zo'n brooa los
popje aU JIJMaar ik. ik heb
me gehard Ik ben stevig. Op mij
krijgt de zon geen invloed Het
kleine sneeuwpopje zei maar niets
meer Tegen zo'n sneeuwblindheid
was niet te praten.
Dagen gingen voorbij. Het vroor
niet hard mear. De temperatuur
was so om het vriespunt. In de
karresporen was de sneeuw al aan
hat wagdooien. Het zag er op
straat al echt groesalig en viae
uit. De zon schean
De grote sneeuwpop stond nog.
Langs zijn neus liep een straaltje.
Ben je verkouden 7 vroeg het
sneeuwpopje.
tëe*4»geens een
:1e met getsJJen in
met woorden. Probeer
oplossing kunt vin-
Ie week kun je zien
d had. Maar eerst nu
[ving Let op!
HORIZONTAAL:
1) 10 x 100 53.
3) Het middelste cijfer In 1)
horizontaal.
4) 11) horizontaal plu» 1/3 dozijn
8) Getal tussen 80 en 90 deelbaar
door 3.
8) van 11.
9) 16 x 16.
11) 4) horizontaal min 4.
VERTICAAL:
1) Tweemaal I) verticaal.
2) 9 x 8 1.
3) 47000 8) horizontaal plus
1000 gedeeld door 2.
5) 2 x 3 10 - 8 3.
7) ven 100.
10) Het lactate cijfer in 1) ver-
ticaal gevolgd door het op een na
Hij kreeg geen antwoord, alleen laatste cijfer in 3) verticaal.
spartelende en pikkende kraai
wast.
Wilt u dat arme dier wel
eens direct loslaten vroeg An
nemarie.
De oude man keek in de ogen
van het meisje en zette de kraai
neer.
Ga daar op de bank zitten
bevat H(j en laat ik jullie niet
meer horen. Pekrok sprong tn
het mandje en bibberde, zijn
kopje tussen de veren, nog na
van de schrik.
Annemarie, fluisterde plot
seling de karper:
Ik ben toch oud en ik zou
nooit meer terug tvillen naar de
botvijver. Geef my daarom aan
de man. Heus. ik vind het hele
maal niet erg.'
Het meisje aarzelde
Doe> hef gerust, vervolgde
de ffarper.
i- Ik heb nu soveel gezien, ik
ben je erg dankbaar en lang zal
ik het mieschien teel niet meer
maken Met tranen in de ogen
nam Annemarie de vis op en
bracht hem naar de man*
Voor u, zei zij.
Voor myvroeg de man
verbaasd.
Hoe kom je aan die prach
tige vis?
Heb je die in de bosvijver ge
vangen.
Annemarie knikte.
Waarom geef je hem niet aan
je ouders 7 vroeg de man achter-
dochtip.
U mag ook wel een» een
buitenkansje hebben, vond het
meieje.
AU je maar niet denkt, dat
Ik je er goudstukken voor geef.
Dat hoeft helemaal niet.
antwoordde het meisje.
Dat is me nog nooit over
komen, mompelde de man. Ik
krijg iets en Ik behoèf er niets
voor terug te geven.
Het was alsof zijn stem vrien
delijker klonk, toen hij Annema
Verhuizing door luchtlanding
TN de grote boseen van Idaho,
A in Amarika, woont de bever
Geronlmo. Hij heeft het daar heel
gezellig. Natuurlijk bouwt hij
dammen, dijkt meertjes in en
zoekt lekkere malse takjes voor
zijn wintervoorraad. Maar dit is
U niet alles. Dergelijke dingen zijn
heel gewoon in een beverleven.
Nee, aan die Geronimo. Die heeft
wat meegemaakt! Om te beginnen
was hij niet de enige bever, daar
in de bossen. Er waren er veel
meer en ieder jaar komen er nog
meer bij. Dat komt, omdat er een
speciale vergunning voor nodig U,
om op bevers te jagen.
Maar «om» is het wel eens las
tig baverburen ta hebben, vooral
al* de plaats waar zij een meer
afdammen niet zo geschikt ie. Als
een boer nu van de bevers var-
lost wil worden, wendt hij zich
tot de mannen, die in dienst van
de regering zijn. ZHJ vangen dan
de bevers in speciale vallen, zon
der dat de dieren gewond raken,
of zelfs maar pijn hebben. De
mannen nemen ze dan mee naar
afgelegen plaatsen, waar ze naar
hartelust kannen knagen en bou
wen. zonder iemand schade te be
rokkenen.
Destijda werden de bevers ver
voerd met een paard en wagen,
of een vrachtauto. Dat waa duur
en lastig. Het duurde te lang en
het gebeurd* meer dan eens. dat
de bevers onderweg stierven.
Tegenwoordig gaan da bevers
per vliegtuig. Elmo Heter U er
mee begonnen. De bevers landen
aan de parachute. Voor hij begon,
heeft hij eerst geëxperimenteerd
met zakken zand en later met
Geronimo.
Zo was Geronimo vier keer in
de lucht en vier keer. veilig op
geborgen in een speciale doos, die
openging als hij neerkwam, daalde
hij zpnder ongelukken op het
vliegveld. Vier keer schudde Ge
ronimo sijn vacht en ging op zoek
naar water, maar vier keer werd
ZO WAS HET
Hier heb je nog eens het vloer
kleed. Het is nu verdeeld in wak
ken A, B, C. Op de tekening
ernaast kun je zien hoe je ze
moet leggen om er een vierkant
kleed van te maken.
hij weer opgepakt en in de doos
gestopt.
De vijfde keer was da vliegtocht
langer en Geronimo mocht landen
in een tamelijk hoog gelagen boe,
waar het ideaal voor bever# was,
met veei rlviertles en stroompjes.
Het hem landden nog meer
bevers, msnnetjes «n vrouwtjes.
Elmo Heter neeft honderden
bevers gevlogen «n het bleek wel
dra, dst het de goedkoopste en
best* manier was.
Eén luiaard met aen
parapJu/e
ri, verteld*, dót tn de fceuicen riep Annemarie tilt. Al, ik dat
aan «uil* ntnee, meUu <>-...,11
vlug. Toen ze klaar was, ruimds
zij de keuken waar hel een erge
rommel was op. Ze veegde en
boen% en waste het vaatwerk.
Toen de vis gaar was nam de
man hem mee naaf ds kamsr.
Annerrytrie liep achter hem
aan Zij hoopte, dat ze ook iets
sou krijgen, want ze had honger.
Dat hadden Pekrok en Roestvlek
ook. En de vis rook zo lekker.
De man begon gulzig te eten,
zonder op het meieje en de die
ren te letten.
Krijg ik niets vroeg Anne
marie. toen de vis half op was.
Nee, antwoordde de man.
Je krijgt niets. Je hebt de vis
zelf aan mij gegeven.
Wat bent
Moeder get ook wat van
die rauwe groente meisje. Kom
Annemarie deed het handig en j VOLGENDE WEEK
Tn bepaalde delen van Zutd-
A Amerika leeft een ontzetten
de luiaard. Het is de lippen beer
een zpnderling dier Als hU sich
voortbeweegt, doet h{j dat erg
langzaam en op een eigenaardige
manier. Het dier hangt name
lijk aan zyn vier poten met
*yn kop naar beneden Kijk maar
naar de tekening. Hif is wel op
deze vreemde houding ingesteld.
Zijn grootste kracht zit namelijk
in de poten met klauwen. De rug
spieren zyn erg slap
Bij andere dieren die in de
tropen leven groeien de haren
van de huid op de rug zo, dat het
water er af loopt, voor de huid
er onder nat wordt. Bij de lip-
penbeer vormt ds vocht by de
maag een soort parapluis aU het
regent.
Het zich zo langzaam voortbe
wegen van de lippenbeer vormt
een bescherming, want aU j«
niet goed oplet, zie je niet eens,
dat hy beweeot. Hij Hfkt dan
op een pol droog gras of een
oude mierenhoop. Bovendien U
de vacht bedekt met groet#
plantje», zodat het heel moei!#,
is het dier te ontdekken
ven op je wangen.
Miesjs Wie wil nu groene
VERDER wangen 7
ZATERDAG 12 JANUARI 1952
TWEEDE BLAD - PAGINA 3
Aan het hoofdbestuur van Nationaal
Katholiek Thuisfront is door de hoofdleger
aalmoezenier een plan voorgelegd ter be
steding van de ingekomen geldfen van de
Baas-bovfh-Baas actie. De grootste zorg
1 van de hoofdlegeraalmoezenier gaat uit
naar de nieuw te bouwen kampen op afge
legen plaatsen. Hii vraagt hiervoor een be
drag van f 200.000 te reserveren.
Bovendien is verzocht een bedrag aa
50.000 te besteden voor de allerdringend
ste noden van de reeds bestaande militaire
tehuizen.
Op de met een prachtist Ion? mteeuw be-
dikte wring,chm bij Oslo wordt het
Olmpteh kampioenaehap skisprinsf»
behouden. Zonder twitjel zal nan alle
nimmers pan de Olympische winterspelen
te Oslo het akisprlngen het grootste aan
tel belangstellenden trekkeneer ts plant»
poor ,50 000 bezoekers. De toren, panwaar
men de helllnp ajplijdt. de aanloop en het
pint 1 waarvan de eigevWke sprong ge-
Ywaarvan de 'eigenlijke sprong ge-
maakt wordt, zijn van beton. Hieronder
is een gebouw van drie verdiepingen,
waarin op de begane grond en de eerste
etage een skimuseum xoordt onderge
bracht: op de tweede etage komt een
restaurant. Jiet verschil in hoogte van het
startpunt met de begane grond is 95 me
ter en op het moment dat de skiër in de
diepte springt, heeft hij gemiddeld een
snelheid van 80 km per uur.
De. nieuwe toneelcoördinatie
De reorganisatie van de Toneelcoördinatie
in Nederland heeft haar beslag gekregen.
In het nieuwe bestuur hebben zitting. JPr<»-
mr dr G. v. d. Bergh (voorzitter), dr N R
A. Vroom (vice-voorzitter). mr P Cleverin-
ga (secretaris) en mr Jacq Dutilh (penning
meester). Het college wordt in ziln taak
bijgestaan door twee adviescommissies,
t.w. één gevormd uit de artistiek* en zake
lijke leidingen der gecoördineerde gezel
schappen en één gevormd door vertegen
woordigers van de diverse stichtingsbestu
ren. Tot directeur van het bureau de
Stichting Toneelcoördinatie gevestigd te
's-Gravenhage. is drs W Hofman benoemd
myn vrouw heb ik een standje
gekregen naar aanleiding van mijn
tekening van vorige week de lijster in
de takken met be.ffen en daaronder een
stukje ran de wintertuin met het vij-
vertje. Het was de'vijver, die 't 'm
iee.Hoe kun je nk zo'n vjiver tekenen,
terwiil je weet. cUit 't maar een ronde
drinkbak is. al is*'t dan ook een flinke
De mensen zullen denken, dat we min
stens een park achter 't huis hebben."
Dat zei ze en daar zat ik. Met m'n tuin
en m'n vijver, die maar een vijvertje is
al is het waar. dat de lijsters er lekker uit
kunnen drinken en dat er 's zomers heel
aardige waterkevers in rondzwemmen, ais
ze van weet ik waar vandaan zijn geko
men. aangetrokken door dat kleine plasje
water in ons rotstuintje. Maar het is ook
waar. dat er laatst nog twee spitsmuizen
in zijn verdronken. Ze hadden elkaar zeker
achterna gezeten in de nachtdonkere tuin
en waren in een vaartje beide het water
ingeplompt. terwijl de teruggebogen vijver
rand ze belet had weer op het droge te
klauteren 's Morgens vond ik ze verdron
ken en toen heb ik dat moordvijvertje ver
wenst.
Want de spitsmuis is geen muis, die op
de zwarte lijst staat, maar het is een zo
genaamde insectenetgr verwant aan de mol
en de egel en al zijn ze met hun drieen nu
niet bepaald brandschoon wat betreft hun
reputatie, toch verdienen ze de bescherming
van land- en tuinbouw, omdat ze zoveel
insecten opruimen en ook jacht maken op
veldmuizen en hulsmuizen.
Nu. in December, slapen ze in hun winter
verblijf. tenminste de egel en de spitsmuis
en dat is maar het verstandigste, wat ze
kunnen doen in een jaargetijde, dat hun
bitter weinig voedsel kan opleveren Inte-
ressante dieren overigens en best de moeite
waard er eens een artikel aan te wijden en
een tekening. Maar dan moeten ze eerst
maar weer eens goed uitgeslapen voor de
dag komen.
De verdronken spitsmuisjes heb ik uit het
water gevist en een grote kei versiert nu de
vijverrand. Volgende liefhebbers van een
bad kunnep dan langs die steen omhoog
klimmen. wanneer ze van hun dwaling ge
nezen zijn.
Kostelijke duitjes
Zo, en nu vindt u, dat ik aardig de aan
dacht van mijn vijvertekening heb afge- f
leid? Laat ik dan bekennen, dat ik al lang
mijn schuldig hoofd heb gebogen en toe
gegeven, dat de tekening van dat stille
water met de schone spiegeling der bomen
wel iets afwijkt van de werkelijkheid. Al
ziet het er dan indrukwekkend uit.
Van muizen^ gesproken, geen spitsmui
zen, maar echte muizen, ik vind het al
tijd weer alleraardigste diertjes. Coed,
ik weet het wel, het zijn onmogelijke
gasten in je Huis en we moeten ze te
vuur en te zwaard vernietigen, maar
altyd weer betrap ik me er op, dat ik
bij dat noodzakelijke verweer iets moet
overwinnen.
Een rat heeft in zijn uiterlijk en in zijn
manier van doen helemaal niets aantrekke
lijks. hetgeen de strijd tegen deze dieren
vergemakkelijkt. We hebben er dan ook niet
het minste bezwaar tegen, dat de tékenaar
van de nieuwe propagandaplaat voor de
rattenverdelging in zijn voorbeeld een
fVzware jongen uit de onderwereld heeft ge-
^zien. waarvoor we ons terdege in acht moe-
Wten nemen.
Ik ben er echter zeker van. dat hij aan
een muizenfiguurtje nooit die suggestieve
giftigheid had kunnen geven, die ons van
deze rattenplaat tegemoet slaat. Want mui
zenenfin u zult het helemaal niet met
me eens zijn, -maar ik vind het kostelijke
diertjes, waar ik me altijd erg mee ver
maak.
Geen wonder daj» ook. dat ik
j^nge dierenvriend, die me vertelde, dat hij
jonge, witte muizen had. zei: „Nou jo. vast
en zeker, ik kom kijken."
En zo hebben we samen heel gezellig
zitten kijken naar zijn muizenspulletje,
waarvan me elk onderdeel zo goed bekena
is het houten huisje, boven- en beneden
verdieping door een wel zeer moderne «ap,
n.l. een gespannen schoenveter, verbonden,
het zaagsel, de verknabbelde korstjes kaas
en brood, het drinkbakje en niet het
minste het radjan avontuur, waarop
het ongedurige volkje net zo verzot is als
de tweebenige mensenmuizen op het Ker-
mlsrad of de mallemolen.
Want, zie me nu toch dat kleine witte
muizenventje. Het zit in z'n eentje tn
het molentje en loopt en loopt en draaft,
alsof een dozijn katers hem op de hielen
zit. Zijn staart houdt hij in een hoog tot
boven de puntoortjes. Die "^cr'c^üa^r?,?
mui zenstaart, gznngd en kaal met hter
en daar wat duMe haartjes ts een byna
onmisbaar lichaamsdeel by de snuffelen
de, wroetende klimmende diertjes.
Ho! de molen staat stil. nu ^lauter' nuIJ"
mer twee door de ronde zijbpenlng naar
binnen even een korte snuffelbegroe mg en
daar gaat het eendrachtig met v€rnl®"Y,?i
ijver en met een overtuiging, waar heslul-
teloze mensen door aangevuurd zouden
kunnen worden.
Nummer drie probeert in te staPPf
dat lukt niet. want het staat gel Jkmet
öp een rijdende tram springen. Bil iedere
wending van het wiel probeert h«I zUn
snoetje ertussen te steken, maar brengt het
niet verder dan een dom. grappig kopknik-
ken. Ik moet nu ineens danken aan de oor
logstijd. toen wij thuis ook een stel
hadden. Hun wentelrad maakte echter
voortdurend een geluid, dat veel had van
een heel in de verte brommend vliegtuig.
In die avonduren van afwachten en inge
spannen luisteren naar het langzaém aan-
glijdende luchtgevaar kon dat onvermoei
bare muizengedraai in het molentje ons zo
irriteren, dat we wel een# opsprongen:
„Beesten, schel d'r asjeblieft eens mee uit!"
Er was maar één middel, aan dat ener
verende gesnor eën einde te maken en wel:
de molen op z'n kant te leggen in het
zaagsel.
Kannibalisme
Tonge muizen zijn het aardigst. Ik bedoel
niet de pasgeborene, want daar is met
veel moois aan te zien. kaal en roze als ze
zijn. Het enige, wat ie er soms aan beleven
kunt is het verschijnsel, dat ze wel eens
gedood worden door hun familieleden Van
je familie moet je 't maar hebben!
Ik heb er wel eens de voedster zelf voor
aangezien. Toch verdenk ik vader muis ook
we] van kannibalisme en dan mear speciaal
op de manier, zoals in de kattenwereld
voorkomt, waar de kater wel eens het nest
met jongen in een ontfewaakt ogenblik met
een bezoek vereert, wanneer hij vindt dat
mama-poes zich nu lang genoeg met haar
kroost heeft bemoeid en zich wel weer.eens
aan hem kan wijden.
Zo'n seval van kattenmoord heb ik echter
zelf nooit beleefd, ik heb 't van horen zeg
gen en u weet wel. hoe het daar vaak mee
is. Maar muizenhuishoudens heb ik meer
dan eens in droevige toestand aangetroffen^
nl. de jongen dood. verspreid en half aan
gevreten.
Voor kinderen is zo'n belevenis vaak zeer
ontmoedigend, omdat zij zich aan hun
kleine vrindjes altijd bijzonder hechten.
Aan de andere kant leidt het hun gedach
ten toch ook ongemerkt binnen in de won
dere wereld, die we de Natuur noemen.
Trouwens, ook het houden van muizen
door kinderen (ik heb indertijd geschreven
over het gro(e nut van het houden van die
ren in 't algemeen voor het opgroeiende
en zich geestelijk ontwikkelende kind) die
omgang met deze kleine langstaarten brengt
hen op een volkomen ongedwongen en zui
vere wijze in aanraking met allerlei kleine
en grote»problemen, vooral (en dit is van
n et te onderschatten betekenis) wanneer
achter het vragende kind de begrijpende
volwassene staat, die het kind niet in zijn
geestelijk hemmetje laat staan, maar het
„opvangt" en verder leidt op een weg. die
vol geplant is met vraagtekens.
zal ik dit onderwerp wel weer eens ophalen.
Nu kan ik me heel best voorstellen, dat j
moeders een heleboel kunnen en willen
tpestaan op het gebied van de liefhebbe
rijen van hun kinderen, maar dat zij op het
punt van muizen beslist in de afweer ko
men Tja. daar kan ik eigenlijk weinig
over zeggen. Onze kinderen hebben het wat
dit betreft, nogal getroffen met hun ouders,
zij dit dan in gepaste'nederigheid getuigd.
Als kind ben ik ook vaak met de won
derlijkste gedierten thuisgekomen en het
moest al heel erg zijn. als ze geen vrien
delijk onthaal kregen. Achteraf kan ik daar
alleen maar dankbaar voor zijn.
Zo kereltjes, moegespeeld'' Het hele stel
zit nu op een kluitje om het drinkbakje.
dat nu in voortdurend labiel evenwicht ver
keert. Ze steunen daarbij op hun staart en
hebben de fijne vingertjes om de rand ge
klemd.
Ziezo, dit is dan een geschikt moment,
alle teden der knagersfamilie te bekijken
en te bewonderen. En dan is 't genoeg
Als ik thuis kom. zal ik ons oude muizen
paleis toch maar weer eens van de zolder
halen. Wie weet
S. VAN DER ZEE.
EENER REIZE
RONDOM DE WEERELD
door KAPTEIN
De schipper van de Swaluw was een eigenwijs man. Hoewel kaptein Carteret hem uit
drukkelijk gelast had zich niet aan gevaar bloot te stellen en de ihboorllng< n van het
eiland, waar De Swaluw geland was. zeer vriendelijk en voorkomend te behandelen, deed
de Schipper tóch zijn eigen zin. Het kostte hem zijn levenmaar intussen had hij weer
een mogelijkheid verspeeld om na anderhalve maand van storm, scheurbuik en ellende
de bemanning verse groenten en vruchten te verschaffen. Drie pijlen in zijn lichaam
waren een stille getuigenis van de strijd om een.kokosboom.
Voor alle zekerheid had kapitein Carteret rellen van een Kokojh°°™ daar
na het vertrek van de schipper nog een sloep smeekende tegen verzeV'*de«. 7 oen de hoorn
wplppwanrnde mRnnVi er op uit- gevallen was verlieten zy, op een man na.
Zodra de stekeltjes weer in de slootzijn. j urd Q hfil gtrand zeUen" rie inboor- deze plek: maar wel haast versameiden zy
,1 Ik dit onderwerp wel weer eens ophalen- fm_ ,lph „nder d. bomen neer.
lingen zich onder de bomen neer.
„Ik gaf daarop sein aan ons bo<
hunne hoede te zijn: myn Luitc
hen gewaar, maar 'er niet
bespeurende naderde hij m„- --
strand en maakte allerlei teekenen van
,nt werd
zich In grooten getale tusschen het hout;
waar op een Adelborst den Schipper aan
raadde naar boord te rug te keeren; maar
den «iir.d en wilde
Indianen op het
i bootsvolk aanvielen, het welk door het
mPerndanWdne I «loc» ',lien raad tn dJn,
de lep het I Met aftrekken poor _dat_ <fe 1
Scheurbuik kan ontstaan door een
zijdige voeding met ingezouten en ge
droogde levensmiddelen. In het ergste
1 stadium treden bloedingen op in en
2 onder de huid. in spieren en gewrich-
U ten. in het tandvlees, maag en nieren
i e.d. De lijders hebben veelal hoge
1 koortsen De oorzaak is een tekort aan
vitamine-C en dit maakt duidelijk,
waarom verse groente, vruchten en
melk de ziekte in korte tijd kunnen
genezen.
toen kapitein Carteret het vuur van zijn
kanonnen in de bossen liet „speelen" kon
men eindelijk het begeerde zoete water te
pakken krijgen. De matrozen vertelden, dat
zij het ..gekerm en ..gezugt" van de ge
kwetsten duidelijk hadden gehoord.
kwetsten duidelijk 1
vriendschap: hij bood hen de geschenken j fn^r^i^scheide^van^wetsten. De
aan. die ik hem mede had gegeven, maar t»..ilir,ncr en drie mntroozen stierven aan de
zonder de minste acht opde^'vj Londen, welke zij bjj deze gelegenheid ge-
schooten zy hunne pylen op hem al. en hadden
koozen ylings het hazepad; het bootsvolk j kre«en 'iadden
werd niet gekwetst en vuurde! op hun hJ gt Rerepareerd
beurt op de Indianen, die mede niet ge- Intussen, het schip m g P
wond werden. Maar de Schipper, die over worden f-n de timm.srmari ..de enigste van
de berk het bevel had Sevoert en het eer» onsScheepsvolk dl e eene redeluke aeeona
boort kwam. had drie pylen In he, lyl ^ïkle'™ He? .Sn'de ïïemh"Z„
Ik had aeen ander bewys nodig en de kiel zo goed mogelijk dicht. Het
1 om hem le overtuigen dat hy schip.werd door deiwind
A myne beveel en niet gehoorzaamt bracht en de
4 haden uit Hef verhaal, hetwelk maar tussen de stammen var. de bomen.
I hy my deed, hoe zeer hij het zelve
In zyn voordeel zoqt te plooien.
begreep ik duidlyk zyn schuit. Het boots
volk. een bericht gevende van 't gene er was
voorgevallen, verklaarde, dat de Indianen op
eene vriendelijke wyie oehandelt hadden tot
dat de Schipper hen verbittert had door het
zwijgend, wachtend tot het schip op het
strand zou worden geslagen Dit stille wach
ten was angstaanjagender dan krijgsge
schreeuw en er was moed voor nodig om
dp volgende dag tóch met de sloep aan wal
te gaan om water te halen. Een vegen van
pijlen begroette de stoutmoedigen, maar
De toestand werd hopeloos. Kapitein
Carteret werd door galkoorts overvallen en
kon niet meer van zijn legerstede opstaan.
De luitenant was ernstig ziek. de ..Kon
stapel" en dertig matrozen waren niet In
staat om dienst te doen. Zeven daarvan
waren door de pijlen van de inboorlingen
verwond.
..Deze treurige omstandigheden maakten
ons moedeloos, ook verloor ik de hoop van
myn reis naar 't Zuiden te zullen konnen
vervorderen Buiten myn Luitenant, den
Schipper en ik was 'er niemand aan boord
in staat om het Schip naar Engeland te
voeren Dewyl er dus geen kans was om
door geschenken, welke ik ontbeerde, de
vriendschap der Eilanderen te herwinnen,
zag ik van de verdere reis naar 't Zuide af,
en gingen wy den 17 Augustus 1767 van hier
onder zeil".
Op ieder eiland werden de schepelingen
nu begroet met wilde dansen en massa's
pijlen en hoewel zij de bananen en de
kokosnoten, die de zieken hadden kunnen
genezen, bij wijze van' spreken voor het
grijpen hadden, moesten zij verder varen,
terend op de zoute kost. die de darmwanden
samentrok en heftige krampen veroorzaakte.
En hef schip, met één gezonde man aan
boord, voer voort, van eiland lot eiland....
Zonder uitzicht, zonder hoop
ÜERTRAND. EEN MESSENMAKER, was
uit Frankrijk gevlucht, omdat de justi
tie hem dicht op de hielen zat. Hij had zich
toegelegd op het vervaardigen van messen
van een bijzonder model met een snede van
zeventien duim en had deze moordwapens
aan de tegenstanders van kardinaal Maza-
rin uitgedeeld, die niet geaarzeld hadden
ze te gebruiken in straatgevechten in het
hart van Parijs.
In het veilige Holland aangekomen,
bleef Bertrand Mazarin een kwaad hart
toedragen, en toen hij dan ook in Den Haag
een winket in het Achterom opende, hing
hij een bord uit. waarop aan de ene kant
een rode kat en aan de andere kant Maza
rin in rode kardinaalsmantel was afgebeeld.
Daaronder stond geschreven: „Les deux
méchantes bêtes". vrij vertaald: de twee
kwaadaardige beesten.
Het uithangbord had veel bekijks, maar
het hing er niet lang De messenmaker
werd gesommeerd het onmiddellijk binnen
té halen Bertrand. die h|d ondervonden
dat er met de iustitie niet te spotten viel,
verving de kardinaal éoor een tweede rode
kat en veranderde het onderschrift.
Later werd de winkel verplaatst naar de
Spuistraat en het uithangbord ging mee
met de inventaris. De beide Rode Katten
kijken nog steeds mej tevreden gezichten
neer op de voorbijgangers.
OOK TE ROTTERDAM ontstond meer
dan eens een rel om een al te sprekend
uithangbord of om .een al te scherpe rijm.
Zo had een burgemeester. AelbrecM
Jacobszoon Tromper. die volkomen was
weggezuiverd, nadat de stad zich voor de
Prins van Oranje had verklaard, na jaren
zijn wrok niet meer kunnen vefk«PP®"
Voor zijn huis op de Hoogstraat had hij^
in 1581. onder het uithangbord, dat de stad
HHET REGERINGSPROGRAM, dat presi
dent Truman bij de heropening van het
Congres heeft aangekondigd, de tg. „State
of the Union"-boodschap, bevat opvallend
weinig nieuws De P^'dent constateert dat
de dreiging van een derde wereldootl°3
nog steqds niet is opgeheven en concludeert
daaruit dat de defenglevoorberelding in de
Verenigde Staten, die
.nog verre van völ-,
ledig" is, met kracht,
dient te worden voort
gezet. In het volgend V
jaar zal de militaire
Zl
n'ro'ductie in de Verenigde Staten zelfs moe
ten worden verdubbeld. De strijd «n Korea
zal worden voortgezet tot er. onder behoor
lijke garanties voor de veiligheid van „onze
strijdkrachten een wapenstilstand kan wor
den gesloten. (Tussen haakjes: Wie bepaalt
eigenlijk de politiek ten aanzien van Korea,
de Verenigde State^of de Verenigde Na
ties Inderdaad zijn de V S wel aangewezen
als uitvoerder van het besluit tot interven
tie van de Veiligheidsraad, maar wij me-
rRn dat de Veiligheidsraad inzake al of niet
voortzetting van de strijd toch altijd nog
het laatste woosd heeft!) Voorts herhaalt
Truman de bereidheid van het Westen over
te gaan tot vermindering van de bewape
ning. mits de Sowjct-Ur e een doeltreffend
inspectie-systeem wil aanvaarden. Zolang
dat niet het geval is, kunnen de Verenigde
Staten niets anders doen dan voortgaan met
het versterken van hun defensie. Geen
nieuwe gezichtspunten dus.
OOK ten aanzien van de binnenlandse po
litiek had de president weinig nieuws
mee te delen Een aanzienlijk deel van het
nationale inkomen zal worden opgeslorpt
door de herbewapening en de uitbreiding
van de strijdkrachten. Meer en meer zal de
industrie voor de militaire productie wor
den ingeschakeld, met het gevolg, dat op de
burgerlijke markt een toenemende schaarste
aan goederen is te verwachten. Strengere
wetten tegen stijging van prijzen, winsten
en lonen zullen paal en perk «tellen aan de
dreigende inflatie.
Al met al is de „State of the Union"-bood-
schap niet vèel meer da"h een bevestiging
van de politieke en economische koers van
het afgelopen jaar Van een groeiend ge
loof in een spoedige verbetering van de
betrekkingen met de Sowjet-Unie is niets
te merken. De Amerikaanse regering stelt
zich blijkbaar op het
standpunt. dat het
onder de huidige om
standigheden het ver
standigste is te reke
nen op het ergste, in de
hoop dat het meevalt. In het laatste geval
zal er alleen wat kapitaal en materiaal ver
spild zijn. Helaas moet worden toegegeven,
dat dit standpunt bij de huidige internatio
nale situatie nog altijd het enig aanvaard
bare is. De symptomen van een voor het
Westen gunstige wijziging in de P01'11®*®
koers van het Kremlin zijn nog zo vaag. aai
het onverantwoordelijk zou zijn zich daar-
door tot verslapping in waakzaamheid te
laten verleiden.
HpRUMAN heeft in zijn boodschap gsen
A enkele poging gedaan bij de kiezers ëen
goede beurt te maken. De vooruitzichten
voor het Amerikaanse volk zijn te
vatten in het woord „versobering BePe^'
king vén de hoeveelheid goederen voor de»
burgerlijke markt, hoge belastingen, maat
regelen tegen stijging van lonen, prikenen
winsten. Dat het de Amerikaanse regering
hiermee bittere ernst is blijkt uit een^asn-
kondiging van de administrateur wr de
defensieproducjie. Fleischmann. nafneUjk
dat de productie van de meeste huishoude
lijke artikelen in het tweede kwartaa] van
dit jaar zal worden beperkt tot «Procent
van de productie van het vorige jaar
bouw van nieuwe woningen zal met ons
veer 23 procent worden vermindera, ar
autoproductie zal met minstens 7 P«c®
worden beperkt. Het ziet er dus naar UK.
dat binnenkort ook het Amerikaanse vol
iets. zü het ook nog weinig, zal «aan
ken van de gevolgen yan de oorlogs
economie.
Antwerpen verbeeldde, een vers geschre
ven. waarin hij zUn verwarde gedachten
beknopt had weergegeven.
Die nae hoochheyt stect off alle diensten
is begerich.
Is de mensch vergeet, off syn alle
diensten smerieh.
Enige nachten later schreef een" onbe
kende hier een berijmd antwoord onder,
dat een meer persooniyk karakter droeg
en overdag stonden er voor het huis tal
van mensen, in heftige discussies verwik
keld en zo nu en dan vielen er rake klap-
Er zat onweer in de lucht en elk ogen
blik konden er onlusten uitbreken.
Vandaar dat de vroedschap Ulings een
bode stuurde naar Tromper met het bevel
om ,,'t bordeken aff te breken ende in
haeren handen opt raedhuys te leveren".
EEN ANDERE KEER was een wagen
maker. Laurens Sonnevelt, de schuldige.
Hij had op zijn uithangbord een ezel laten
schilderen, waarop drie mensen waren ge
zeten twee mannen met een vrouw in het
midden Het onderschrift luidde: „In den
lastdragende Esel".
De ezelryders waren naar het leven ge
tekend: het waren drie buren, waarmee
Sonnevelt voortdurend overhoop lag.
Geen wonder, dat de voorbygangers met
hele troepen voor Sonnevelts werkplaats
samendrongen en met luide stem bespra
ken wie daar tentoongesteld waren
ledereen had er pleizier in. zelfs de bur
gemeesters van Rotterdam, al huichelden
deze deftige regenten ook verontwaardi
ging. Hoe /ouden zy anders op de gedachte
zyn gekomen he.t uithangbord op het stad
huis te laten bezorgen en daarna de be
ledigde partij te ontbieden, om te zien of
de gelijkenis wel goed getroffen was.
Daarna trokken zy hun gezichten weer in
de plooi, zetten hun pruiken recht en lieten
Sonnevelt aanzeggen, dat het uithangbord
in stukken gebroken en verbrand zou wor
den en dat hU de volgende dag honderd
gulden in de armbus op het stadhuis moest
deponeren. Deed hij dat niet, dan zou de
zaak in handen van de baljuw gegeven
WDe schilder van het uithangbord. Carolus
van Colsem, beleefde nog enige benauwde
ogenblikken, toen ook hij voor de heren
moest verschijnen. Daar hij een van die
mislukte genieën was. die van de hand in
de tand leven, viel er niets bij hem te
halen. Daarom bepaalden de burgemeesters
zich er toe hem ernstig te waarschuwen.
Zou hij nog eens zulk een onbetamelijk uit
hangbord schilderen, dan zou hij zich hun
„uyterste indignatie" op de hals halen met
alle gevolgen van dien.
rpUSSEN DE LANDS- EN STADSBE-
A STUURDF.RS en het volk gaapte een
kloof, die steeds breder en dieper werd
De heren regenten hadden alles voor het
/eggen in de Hollandse steden en zij
maakten misbruik van hun macht, om zich
steeds meer te verrijken Corruptie was
bij hen aan de orde van de dag en hun af
gevaardigden in de St?ten-Generaal waren
uitermate onbetrouwbaar.
Een tapper te Dordrecht wist op zijn uit
hangbord de heren op een gevoelige plek
te raken. Onder een aantal kris-kras ge
schilderde lang- en kortstelige pijpen, die
de voorbijgangers er opmerkzaam op
maakten, dat men bij hem ook met tabak
gevulde Goudse pijpen kon kopen of er
zijn pijp kon stoppen, had hij met grote
hanepoten geschreven:
Grotestelen en kleine stelen.
Maar grote stelen het meest.
Al spoedig kwam het bevel het bord te
verwijderen, waarop de tapper een snoek
uithing, die kleine vissen inslokte en daar
onder zette:
Grote vissen eten de kleine.
Dit ergerde de heren zo mogelijk nog
meer en weer moest de voorstelling ge-
wUzigd worden. De tapper bestreek toen
het hele bord met blauwe verf en schreef
er onder:
Als ik de waarheid niet mag schrijven,
Dan zal ik alles maar blauw, blauw laten
blijven.
Dit laatste rym kon men voor enkele
jaren ook nog lezen op een brug voor een
boerdery onder Nootdorp.
Het was daar in 1922 aangebracht door
de eigenaar, toen de buurt aanmerking
maakte op een ander opschrift, dat een
minder vriendeUjke vermaning inhield.
„Kijk naar je eigen", stond daar namelijk
met letters als koeien te lezen.
In vaartuigen als notedopjes waagden in-
dertijd moedige mannen het een reis om de
wereld te gaan maken. Zonder ijskasten,
zonder voldoende water, zonder comfort.
En niemand, die zich daar bgzonder druk
over maakte
Als Van Dam Hint van Milazzo
Sinds enige weken zijn besprekingen
gaande over een wedstrijd tussen Charles
Humez. de Franse en Europese kampioen
weltergewicht. die herhaaldeiyk tegen mid
dengewichten is uitgekomen, en Luc van
Dam Indien de Rotterdammer 28 Januari
zyn partij in het ParUse sportpaleis tegen
Claude Milazzo mocht winnen, zou dit voor
de Parijse promotor Benaim een reden te
meer zijn om een ontmoeting HumezVan
Dam te organiseren Het is geenszifts zeker
dat hy hiervoor het Sportpaleis te Parijs
zal uitkiezen. Ook het Brusselse sportpaleis
komt in aanmerking. Alhoewel de datum
nog niet bepaald is, zou deze wedstryd in
de loop van Februari worden gehouden,
zulks in verband met het aanstaand ver
trek van Humez naar Amerika.
Het Franse sportblad 1' Equipe maakt mel
ding van een wedstrijd Job RoosFontana
op 5 Februari in Rotterdam. Dit berichtje
is een beetje prematuur, omdat de deviezen-
kwestie. nog niet is geregeld. Komt de toe
stemming binnen, dan gaat de wedstrijd
I door.
INTERNATIONALE
TULPEN-RALLYE
"^el een poosje voordat de tulpen bloeien,
eek Piet Nortier (u kent mij toch. van
msqeg al de grote trom geroerd en de pers-
vijdA eri zijd naar het Victoriahotel in
n komen. Want onze eigen Plet had zulk
hij het by wyze van spreken geen dag
z'n handen kon houden. Over de Tulpen-
""TTet duurt nos
maar de \l
Assen?) had Wjb
broeders vanI
Amsterdam lati
„hot news", fis
langer meer in
rally. J
Was er /orig jaar al een verdeling gemaakt tussen
toerwagejgs en sportwagèns. zodat meneer Jansen in z'n
Peugecü^e niet meer van angst in de berm behoefde te
kruiotm als Ken Wharton kwam aanhrullen met zUn
Jaaoar, nu wordt de schelding nog verder doorgetrokken, i
Wént je hebt een toerwagen van 750 cc en je hebt een
toerwagen van 3000 cc. zodat meneer Jansen in z'n Volks
wagentje nog niet veel kans had tegen mer.eer Van der
Sluys in z'n zes cylinder Citroën. Daar is radicaal een
oplossing voor" gevonden, door de deelnemers in niet i
minder dan negen klassen te verdelen, met uiteindeHjk
een winnaar in elke klasse.
En danhoe die winnaar uiteindeiyk in z'n lauwer
krans van tulpen kruipt! De stem"van Piet trilde een
beetje toen hij dèt verteldeDat „geklassement" in
Noordwyk. waar in een halve minuut alles voorby is,
vonden de heren van de RAC-West ook ni^et je dit! Er
komen nu al onderweg vyf klassementsproeven en ten
slotte aan het einde van de rally een race van een half
uur. Denk eens even in: dat worden negen races van een
halfuur, tussen vijftien nationaliteiten en alle mogelijke
typen van wagens, van die vreselyke scheurkanonnen als
„Bugatti'e". „Jaguars", tot de kleine Flatjes en Volks
wagentjes toe. Zo Iets la nog nooit vertoond I
En om nu de vrouw van meneer Janeen, die wil mee
doen. gerust te stellen: haar man behoeft aan dat gevlieg
niet mee te doen. Hij kan ook rustig meetoeren, Frank-
ryka schone dreven bewonderen en na afloop met leed
vermaak in z'n stem vertellen hoe die snelheidsmaniak
van een Pieterae z'n Chevrolet in de puree heett
gereden....
