Dreigt RUMPHIUS in het vergeet ooek te geraken {JijmdLuiA Blinde natuurbeschrijver, een unicum in de geschiedenis ZIJN CARRIERE BEGON MET. 30 KARWATSSLAGEN Zijn visitekaartje? B B met R MADRID: het stenen hart En tóch... Brannigan wederom in actie ijdelheid Officieren uit India trainen het leger van Nepal Het vacantie- huisje Onze industrie koestert nóg redelijke verwachtingen voor 1952 MAX y/OISKI: muzikaal ambassadeur van Suriname Merkwaardige levensloop Rumphius' graf Zijn verdiensten erkend De „sleutels" op het herbarium i "-=»\ Plinius tndicus jteni ACHTER HET KANTEN GORDIJN (VI) IJdel spel met Het Lied van Vaderdag door Ds TH. SCHARTEN Ev.-Luthers predikant Opstandige Gaullisten polsten Pinay Britse mijnwerkers eisen hoger loon Keurtroepen bewaken de passen van de Himalaja GELD- EN EFFECTENMARKT Opmerkelijke tegenstelling tussen dividenden en koersen Er wordt minder vlees gegeten Wrank van boze Britse tankcommandant V" Het Lied van „iets willen hebben II door Andrew MacKenzie 1 1927. Gouverneur-Generaal Jhr. De Gratff legt een krant bff het grafmonument van Rumphius te Am bon. 15 Juni 1952 is het 250 jaar geleden, dat Rumphius in alle stilte op Ambon stierf. In natuurwetenschappelijke kringen eert men zijn naam als van een pionier, van wiens arbeid onder de moeilijkste omstandig heden nog heden ten dage de vruchten worden geplukt. Een man, zonder gerichte wetenschappelijke vorming, die zich 'nochtans ontwikkelde tot een geleerde van formaat. Een natuuronderzoeker in de ware zin des woords. die vrijwel zonder steun van voorgangers zich met ongekend doorzettingsvermogen vastbeet in een nauwkeurige beschrijving van de weelderige tropische natuur. Bijna 50 jaren arbeidde hij op het kleine eiland Amboina en schreef een aantal werken, wwrvan het Herbarium Amboinense. mepr bekend als Amboins KruydbofW grote vermaardheid verwierf. Ruim 30 jaren besteedde Rumphius aan dit botanisch stan daardwerk, bestaande uit 13 delen met ongeveer 700 prachtige platen. B MET R dat zijn bruine bonen met rijst. Men zou dit typische Suri- naamse liedje over het goedkoopste volksvoedsel ginds (dat men maar schaamtevol afkort tot de beginletters) het „visitekaartje'' van de fluitende en zingende Max Woiski kunnen noemen. .Niemand minder dan mr dr J. Buiskool, president van het Hof van Suriname, noemde hem in een artikel in De West een uitstekend muzikaal ambassadeur voor zyn land. Zo menigmaal hoorde men ook over de radio aankondigen: „U hoort thans Lex van Spall met zijn Habanera- orkest met zang van Max Woiski." Iedere avond staat hy in zijn Latin American bar „La Cubana" te Amsterdam en zingt zijn eigen Surinaamse liedjes, zoals „Oen na wani moro" („Wij verlangen niets meer") of „Piauw-Piauw", de song van de verboden Chinese loterij, waar toch iedereen aan meedoet. WfQISKI is een goede veertiger, die ons met Joviale gemoedelijkheid in och tendmantel en met een gouden aigaretten- pijpje in zijn mond ontvangt.' waaraan door vele vooraan- tengeslacht naar hem te noemen: Rumphia Amboinense. Jammer, dat het aan gerechte staande geleerden medewerking vi deze boom in de In hetzelfde jaar werd de Rumphius-me- was. omdat hij hen een betere sagoberejding •riet in 1846 kon schrijven dat de nagedachtenis san Rumphius bij de Ambonnezen algemeen Warburg heeft dallle ingesteld voor verdienstelijke natuur- geleerd had. doch het is een feit. dat Rum- He ge- onderzoekers in de Molukken, en kwam het phius thans op Ambon vrijwel vergeten is. voor het nageslacht bewaard door een plan tengeslacht naar hem te noemen: Rumphia Gedenkboek, Amboinense. Jammer, dat het aan gerechte staande twijfel onderhevig is, of de Molukken voorkomt. Prof. O hierover een belangwekkende studL - A, schreven. Ook in enige soortnamen wordt de Rumphius-fonds tot stand, dat in 1909. bij Ook de „Rumphiusheuvel" nabij de Nltoe- LS ADELBORST vertrok de 24-jarige herinnering aan Rumphius en zijn vrouw de dood van dr M. Greshoff, omgedoopt rivier kent niemand meer. Het zou interes- Georg Everhard Rumpf, die toen reeds de levendig gehouden, b.v de orchideeën Pla- werd in Greshoff-Rumphius-fonds. het doel sant zijn bij de thans in ons land vertoeven- nodige avonturen beleefd had in dienst der tanthera Susannae en Habenaria Rumphii. bestond in het bevorderen van het natuur- de Ambonnezen eens navraag naar Rumphius V.O.C naar Batavia, vanwaar hij nog in ieder, die enige belangstelling voor de tro- wetenschappelijk onderzoek der Molukken. te doen. voor schrijver dezes, die jaren op hetzelfde laar - 1653 - naar Ambon werd ge- pi8che plantengroei heeft, kent voorts de In 1908 stelde de K.P.M. een nieuw passa- Ambon heeft gewoond, staat het negatieve zonden. Na enkele jaren zeide hij de mili- varenpalm Cvcag Rumphii. bij de Indone- gierskchip voor het inter-insulair verkeer in resultaat echter bij voorbaat vast taire loopbaay vaarwel en gi'ng ais onder- siërs als Pakls hadji bekend. Het Natuur- dienst; het .mooie stoomschip voerde die koopman in civiele dienst over met Larike historische Museum te Rotterdam bezit een naam „Rumphiusen heeft vele duizenden op Amboina als standplaats. Het ls wel exemplaar van de zeldzame schelp Pleu- passagiers op de sneidienstroutes gevaren, zeker, dat in deze laatste tijd de natuur- rotomaria Rumphii. tot het in 193? voor sloop verkocht werd. studie de Jonge man blijvend in haar greep Dr C. L. Blume, die vier jaren directeur Zal de naam van Rumphius op Njeuw- kreeg. Na tot koopman te zijn bevorderd, van 's Lands Plantentuin te Buitenzorg was, Guinea blijven bestaan? We kennen daar het hetgeen een overplaatsing naar Hila, even- gaf omstreeks f820 een prachtig plaatwerk naar hem vernoemde gebergte Mocht de eens op het eiland Amboina, bétekende, in 4 déjen uit^ .getiteld Rumphia status daar veranderen, dan zal het ver- kwam Rumphius in 1870 op de hoofdplaats In 1902 verscheen het mooie Rumphius- moedelljk wel net zo gaan bI« in Indonesië, Ambon te wonen, waar hij ERGERLIJK IS HET GESOL met Rum- nhius' grafmonument. Lang na ziin doot de in verschillende functies de Compagnie bleef dienen. In 1668 had Rumphius ont- elag gevraagd om zich te Batavia geheel aan zijn Kruydboek te kunnen wij- y den. Dit werd hem in 1669 nderdaad verleend, doch "npr omstandigheden werd Jt vertrek uitgesteld en na ramp, welke heip in 1670 erkwam, een ernstige gkwaal leidde tot bllnd- id'bleef hij op Ambon en in dienst der Compagnie. Men staat er versteld van als men verneemt, hoe de „blinde ziener van Ambon" zijn eenmaal aangevangen werk wist voprt te zetten. Wan! bij die ene ramp bleet het niet. Eén aardbeving in 1074 zijn geliefde vrouw Suzanna en zijn jongste dochter weg. In 1687 vernielde een grote brand zijft collecties en manus cripten, waarbij alleen het handschrift van zijrf Kruyd boek gered kon worden. En toen de „Waterlandt" in 1692 met de eerste 8 boeken van het Herbarium tèn on der ging, was de teleurstel ling niet te overzien! Later bleek, dat door bemiddeling van GouverneuV-Generaal J. Camphuys de bogken ongevraagd ■*- gecopieerd waren. In 1698 overleed Rumphius' tweede echtge note. Wanneer men voorts bedenkt, dat l}ei Rumphius niet gegeven was gedurende zijn leven zijn geschriften gedrukt te mogen zien, komt men tot de slotsom, dat het deze man wel in alles ia tegengelopen en dat het wel haast onbegrijpelijk mag heten, cjat hij met ongebroken energie steeds weer aan het werk toog. Eén voldoening mocht hij sma ken, hij heeft zijn talrijke geschriften alle kunnen voltooien! OPMERKELIJK houding van waar de door de Nederlanders gegeven na men verdwenen zijn of successievelijk ver- dwijnenl phius' grafmonument. Lang na zijn dood werd op het graf van Rumphius aan Grote Olifantstraat bij Batoegadjah een ge denkteken opgericht Het werd helaas deer lijk geschonden. Een tweede gedenkteken, door toedoen van Gouverneur-Generaal G A. G. Ph. baron van der Capellen in 3 opgericht, ondervond evenmin een piëteit volle behandeling; het werd verwaarloosd. De laatste officiële hulde, door de regering van Nederlands-Indlë betoond, was de kranalegging bij het monument door G G. jhr Mr A. C. D. de Graeff tijdena zijn be- TTITERAARD IS DE DOOR RUMPHIUS wetóe'wÏ.ldMrlog I. er ook v»n V in zijn werken toegepaste nomenclatuur dft gedenkteken niets meer overgebleven. niet in overeenstemming met de Linnaeaan- wtj vragen ons af, of er nog eens het ini- se. Hierdoor wordt het raadplegen en terug- t'atief zal worden genomen voor een nieuw vinden uitermate bemoeilijkt. Verscheidene gedenkteken als waardige hulde aan onze geleerden hebben getracht om" de^e kloof grote pionier? Van het Ideaal, dat dr Gfes- voor het Kruydboek te overbruggen door hoff zich 6telde. n.l. om te Hila eeh „Rum- het samenstellen van een „sleutel* We ken- phius-station" te zien verrijzen, zal door de nen dergelijke sleutels van A. G. E. Tb. gewijzigde verhoudingen wel nooit meer tets Hens«^el (1833k J. K. Hasskarl (1866) en E komen Toch leeft in de kringen der be- fenaars van mphius nog al thieke poging torische Verer boten" ten spijt. Freddie werd *1 spoedig als Amerikaans staatsburger geïnterneerd! maar kwam later toch veilig de oceaan over En Max eert zijn oude vriend nog altM door het liedje te zingen, dat Freddie la zo'n voortreffelijk arrangement bracht: „My sugar is refined, she's one of the high claw kind". Max Woiski heeft nu veel van zijn dro men verwezenlijkt; hij wil na <)e hot-jazz en de woogle-boogie, het enthousiasme voor de Hongaarse muziek, een eigen genre, dat uit een mengelmoes van Surinaamse en Zuid Amerikaanse muziek bestaat, nog ver der populair maken. Bijna kinderlijk zijn de liedjes, die Max met zijn eigpn orkestje (twee Surinamers, een Indonesiër en een gewezen Amsterdamse bakkersjongen) bréngt, zoals „Aleesie brtm bron" (Aange brande rijst), „Ik heb alles voor je over zing Max in het Surinaams, „ik koop voor' jou de duurste schoènen, de duurste japon nen, maar op zekere d*g ben ik woedend op je geworden, omdat je mij die lekker» aangebrande korstjes van de Masoesa-rijit niet hebt gegeven". En dan improviseert da band verder „in choro": een wilde, rhyth- mlsche, op Zuid-Amerikaanse muziek g». - inspireerde klanken-cacophonie. waarbij da Deze ambassadeur, die juist dezer datfkn sfeer van een ander werelddeel bijna tast- zijn twintigste gramofoonkantja „vol" baa? wordt. Daarna grijpt Max Ineens ziin maakte, begon zijn onrustige, zwervende carrière destijds in zijn geboorteplaats Pa ramaribo met 30 karwatsslagen van pa Woiski, waarbij hijzelf hardop moest tel len. Want vader was hoofdonderwijzer en zijn strenge opvattingen gedoogden niet. dat zoonlief „clandestiPff"—bij een danslustige timmerliedenverenigtng gemusiceerd had. Maar het ergste van al was en dit had het dienstmeisje hem verraden dat Max Surinaams gezongen had en dej;e inheemse volkstaal (een mengelmoes van verbasterd grijpt Max ineens zijn fluit en „gilt" met verbluffende virtuositeit boven alles uit; met een verbazingwekkend gemak en een natuurtalent, dat iedereen hem wel als ^en meestér moet erkennen Reeds meermalen heeft hij In „La Cubana" andere grote sterren latenoptreden, zo&li een koffiekleurige minstreel uit Trinidad Sir Lanoelot, die Calypso-liederen ten ge hore bracht of Jimmy Davis met negro spirituals. En iedere avond ia het kleine La Cubana zo vol'„ dat men over de hoof den kan lopen en velen buiten moeten blij. Engels. Spaans en negerdialecten) negeer- -ven. Men wil steeds weer horen, hoe Ma* de men eenvoudig in „betere kringen", waar uitsluitend Hoog-Nederlanda als voer taal gebruikt werd. Pm Wolski had voor zijn zoon een degelijke loopbaan in het hoofd gn het was ook uit deze overweging, dat hij hem dadelijk inschakelde, toen ln Suriname het serieuze werk van het scheppen van een Burgerlijke Stand aan de orde was. zijn „Piauw, plauw, piauw. go mik m» lauw" zingt of zijn „Kolosee". Maar we moeten ons gesprek met M«c beëindigen, want zijn vrouW en de drie zwarte deug. nieten zitten al aan tafel. Max snuift met een tevreden gezicht de etensgeuren op: hU gaat zijn lievelingskostje-eten, nL „B.ê. met R." Merfill (1917). Merrill, de eminente thans 76-jarlge kenner van de tropische flora, ge- j^,*. van de natuurstudie de naam jtijd voort, getuige "4e sym- van de Militaire Natuur- tuigt in zijn werken van een diepe eerbied pat|- voor Rumphius Dat Merriil's verdienste historische Vereniging, die na de oorlog het ook in Nederland niet onopgemerkt is ge- werk van de Ned. Ind Natuurhist. Ver bleven, blijkt uit de benoeming tot Officier voortzette en zich voorstelde om het door in de orde van Oranje-Nassau, welke onder- haar te geven tijdschrift „Rumphiana" scheiding deze Amerikaan in 1948 te beurt te noemen. Het is er niet van gekomen, viel! omdat dank zij het energieke streven van n I de heer L. J. M. Butot de militaire vereni- Llteratuur over KumpniUS S^g de Stoot heeft gegeven tot de wéder- oprichting van de N J.N V. in 1861. - Nwfcrland mét het TïIOGRAFISCHE BIJZONDERHEDEN vin- -*-* den we o.a., behalve in het reeds aan gehaalde Gedenkboek, ió de bijdragen van P. A. Leupe (1871), Cd. Busken Huet (Het Land van Rembrandt; 1882). Papageno (Java- Bode; 1896), M. J. Sirks (Indisch NaUuur- En hoe staat het in eren yan de nagedachtenis aar» Rvimphius? Toegegeven. Rumphius was een geboren Duitser, doch filj is Nederlandfer geworden in hart en nieren en hij beheerste onze taal tot in de perfectie. Zou het v*n te gedurfd onderzoek; 1915). P. Honig F. Verdoorn optimisme gewagen, indien we de hoop uit- (Science and Scientists in the Netherlands spraken, dat ook ln Nederland door proml- Indles; 1945), G. Ballintijn (Rump*ius; 1944) nenfe figuren het initiatief zei worden ge- Het laatste boekje, dat we moeten zien als nomen om b.v. in een fimet universlteits- cen poging om aan de verdiensten van steden een gedenkteken op te richten? Onze Rumphius ruimere bekendheid te geven, is Indische Plintu», die zoveel heeft btigedra- daarin belaas niet geslaagd. Ona volk kent gen tot de wetenschappelijke roem ven Ne- Fumphiua niet! En de Ambonnezen? Het derlend, heeft dit zeker verdiend! moge waar zijn, dat jhr F. V. A. de Stuers F. J. PRONK. „Dit was de eerste po ging om Suriname tot een geordende staat te maken en ik herinner mij nog heil goed, hoe ik met een pot zwarte verf en een doos met cijfers met vader door Paramaribo en de buiten gewesten trok. We gaven de mensen namen en de hui zen nummers..." Maar wie «Set er iets tegen een stem, die in het bloed ls? Reeds op 7-jarige leeftijd kocht Max voor een dub beltje een blikken fluitje en dit simpele instrument was zijn lust en zijn leven Totdat het zoontje van een Rijke vtiend van vader ja loers werd en het ding on der zijn voeten vermorzel de. De vader van de ver nielzuchtige knaap koebt ijlings een houten flageolet en zo kreeg dit miniatuur drama (met veel tranen) toch nog een happy-end. Op deze fluit speeU Max nu nog al meer Het gezin Woiski bestudeert de titelt dan 32 jaren. Het benen mondstuk was al- gauw stuk gebeten en werd al driemaal van enkele nivuwe gramofoonplaten, die door een zilveren vervangen, meer hij hoopt 20 jultt vm papa opsenomen uterden. met een soort bijgeloof op dit instru- 4 fff» ment te blijven spelen tot zijn dood. Ondanks de drie-jarige HBS, ondanks het blokken op alle mogelijke vormen van han delscorrespondentie en de studie voor MO- boekhouden, waarvoor hij in 1936 naar Ne derland kwam, bleef één woord groot in Woiski's levensboék staan: muziek. Hij kon het „snabbelen" niet laten en speelde b.v. een hele avond op een Haagse dansschool guiféar en saxofoon voor de somma van een rijksdaalder. Zijn eerste vaste engagement kreeg hij in een Indisch restaurant bij de Waalbrug te Nijmegen en daarna volgde een tournee door Nederland en België (1939) Hoewel hij nooit «en noot muziekles gehad had, werd hij tenorsax bij een Amerikaans dansorkest te Parijs. Zijn vrouw, alias Al- mita Mayo danste en zong ln een baren de toekomst scheenzonnig en zorgeloos. Maar de oorlog dwong hen. naar Amster- dag terug te keren en hier leerde Max op het Leidsepiein de befaamde negerpfanist Freddie Johnson kennen, met wie hij ging samenwerken, tot de Duitsers deze schep pers van (naar hun smaak) „cultuurloze kleurlingenmuziek" verjoeg. begon het tweetal een eigen zaak, waar bij ^Franse bazar-stoeltjes ln een primitieve omgeving uitgaand Amsterdam zich ver drong het bordje „Für Wehrmacht ver- WAS de welwillende houding van het V'.O.C.-bestuur. want verwonderlijk was. dat deze heren, wier tnige oogmerk was veel geld verdienen, Rumphius in staat stelden in hun dienst zijn ntudie* voort te zetien. Zij voorzagen hem zeli's van tekenéars. toen zijn blinde ogen hem lnvde steek lieten! Overigens moet het voor Rumphius een grote teTeurstelling ge- wiest zijn, dat de Heren Zeventien minder voortvarend bleken, foen het op het druk ken van zijn geschriften aankwam! Dat de boeken toch in druk verschenen, is voor( ien groot deel aan" Rumphius' vrienden te danken. Aan de Amsterdamse hoogleraar Johannes Burman danken wij de uitgave van het Herbarium, dat eerst in de jaren 3741 tot"1755 verscheen. Verscheidene van Rumphius werken werden meermalen her- drukt en vertaè'ld". BELANGRIJKE ONDERSCHEIDING - J voor Rumphius was zijn benoeming tot lid Van #e' Weenee Academia Naturae Curi- osorum in 1681; hij ontving bij die gelegen heid naar de gewoonte van die tijd een bij naam, t.w. „PLINIUS INDICUS". Een niet geringe eer voor de grijze natuurvorser, om met de grote Plinius te worden vergeleken! Toch ging de vergelijking ln één opzicht mank: Pliniua werd beroemd als compilator; Rumphius leverde oorspronkelijk weiTc' Linnaeus heeft de naam vah deze pionter voo Als een koele dronk op een warme zo merse dag zal jus d'orange, met andere woorden sinaasappelsap, zeer welkom zijn. U kunt Se sinaasappelen zelf uitpersen of ze gevtfr Vit blik. Vergeet u echter niet het sinaasappelsap te vermengen met .Ci troensap. drie Selen sinaasappelsap op één deel citroensap gftft ten smakelijke drank. TI/TADRID" Honna (Van onze reis-redacteur) r\P DE PUERTA DEL SOL, het plein dat het hart van Madrid wordt ge noemd, is een klokkenwinkel, die bij toyze van reclame een hele batterij klokken heeft buiten hangen. Die klok hen wijzen stuk voor stuk de tijd aan van de Amerikaanse republieken, die eens. tot in het begin van de 19de eeuw, als koloniën deel uitmaakten van het machtige, met glorie en goud beladen Spaanse rijk. Het is een pathetische her inneringdie hier de Madrileenen dag trekt een fagade op. Ner- Madrid was zwaar gehavend; nog drie, vier gens kan men de hoofdstad zo goed jaar geleden droeg het de littekens van de met de politiek vereenzelvigen als in belegering, die 29 maanden duurde met de Spanje. De-Officiële Spaanse politiek ls «1- troepeA ven 1franco genesteld in de univer- tiid in Madrid gemaakt. Voor de Andaloesi- «telt,wijk. Nu rijdt men vol vertast», het eche „grandes" de ündbouw en het at!(- heeld v«» de grauwe armoe yen het Speen- renfokken voor de Catalanen de Industrie, 'e «nd nog voor ogen, door de gloednieuwe voor de Madrflenen de politiek. Voor An- wuken in een luaueure, moderne twee- daloeslë de enarchistisehe volkswoelingen, deks-bus of in een snelle, geruislose tram. voor Baskenland en Catalonië het autonts- <?een puinhopen nfeer. wel bouwgteUfugen. me en separatisme - voor Madrid de rede- E™ vrijwe geheel nieuwe boulevard ln de voeringen de manifesten, de wetgeving. Ben -pran V'a -reeks, toet winkels, waarop het - „an n» nnvailmndsta kenmerken van het Panjse luxe-centrum afgunstig kan zijn, amerikaanse republieken kan lezen, waar VJL v.ndaa« is de scherpe bijna met bouwblokken*van tien. twaalf verdie- iêzingen en tentoonstellingen worden AV sctfdtnendLccenfimring van"dU verachtim Th.«terS' «8's, een snechtti overal zijn de „Casas Americana»", de „Amerikaanse huizen", verrezen, waar men de Spaans-italige kranten van de Zuid- wijd aan Spaans-sprekende kunstenaars. - waar men ln een prettige sfeer de facade 8 var, het „Spaanse moederland" kan be- Het verschanst stch ln Madrid M Het trekt er -alle diensten en instellingen paar procent meer koffie dan in de koffie- samen, het maakt Madrid, veel meer nog hulzen en voor l.ndgenoot en vreemdeling dïn'"hït ÖVit giweesiT,; tot het admtnistra: Maar oi aeze u.v( muiis<r« nnlifiokp wplpnacbannelHlte is het er dus goed toeven, speculatie op een onvruchtbare nationale trots er toe zal feijdBs^en het uit de recente geschiedenis vool (gekomen nationaié min derwaardigheidscomplex te verhelpen? Madrid vraagt het zich niet af. Het spel der Spaans-Amerikaanse solidariteit moet tieve, militaire, politieke, wetenschappelijke en eillturele centrum. Er heerst een officiële bedrijyigheid, die zelfs ln het' oog valt in de drukte v«,n deze millioenenstad (groeiend en groeiend is Madrid de laatste jaren het millioen gepasseerd). Men ziet er de ganse oer inpaens-AmeriKaanse sonaameu moei gloednieuwe militaire aüto's over leving geeft. Men moet de bankpaleizen boulevards glijden met de elegantst»offl- zien die Madrid (en niet v.n V»nta.g «f machtig palacehotel met een zwembad op het dak. En flats, fiats en nog eens flats in ontel bare blokken tot aan de verre rand van de stad. Een nieuwe univeralteitswijk is prac- tisch voltooid in een heuvelachtig park- landschap. TS MADRID ZO RIJK? Madrid ls de minst productieve stad van Spanje. Natuurlijk, ler is weer een concentratie van Castiliaan- ^'"„grandes", trotse adel en geld-adel, die een gouden rand aan de Madrileense samen leving geeft Men moet de bankpaleizen De TWEEDE ZATERDAGin Mei is Ma, (met klnterlach!) steeds blij. Ja, op go'n dag heeft Ma d'r dag maar weldra is het VADER DAG. De dag voor *t hoofd van het peztn die niet (uit hebzucht-naar- gewin), doch slechts tot heil van dat gezin zich stort de wvde wereld in. Jq. daarvoor is het. dat zo'n PA gagt voor harde itrijd voer Vrouw en Nazaat. En daarom krijgt h(j, ééns in 't jaar een kruikje of een feestsigaar een overhemd, dat hem niet klemt of 'n das, die uiterst mi ld hem stemt. O JA, MEVROUW) verzit zijn tin nen! En haal "maar eens. om te beginnen «en hele stoet vriendin nen binnen. De Allerknapste, die U hebt. O ja. dat is een goed recept. Die goeie Paps! Mevrouwtje, spdir 'm. en gun hem ééns in 'f jaar een Harem. Uit dankbaarheid (vol wel gevallen) bekijkt hy U atf 't liefst van allen.' li W1EN NEXRLANDS BLOED in <f ader zag is zéér gesteld op Vader dag. En wie die dag eens nader zag en Alles in het kader ztg van „Iemand, die het biste wou voor kinderen. Moeder de Vrouw die zegt, terecht het komt hem tot! De vraag is nu alléén maar: „HOE?" WE$zNU: het antwoord op die vraag dat geef ik U. niet dufster-'vaag maar zeer concreet, (Ik ben goed b i j. „Geef hem nou eens een avond vr ijl" WOUTERTJE. WsyWVMWMWMMW4WW4MMlWW>'l*W««W*'» A Hebt u een el met een gebarsten schaal dan kunt u het toch toei koken. WrDft'A eerst wat citroensap ap> de barst, leg het vervolgens óp «en lepel en dompel het la ei-n pannetje met goed tvarm. maar nlii kokend water. Zet het op het vuur en laat het tien minuten koken. Het ei, is dan hord. EATEBDAü - PAGINA S Onze tijd is er een van de massa en het massale. Iedereen en alles is georganiseerd in kleiner of groter verband. We hebben te msken met collectieve arbeidscontracten, jfr worden poliklinisch behandeld voor «me kwalen. Op reis gaan wij niet meer ,neen of met enkele anderen nee. met bussen vol „doen" we Parijs, per geweldige tnuringcsrs «ight-seeing-en we Europa (aan jut kant dan altijd!). £n Het gjleen ons doen is massaal Ook «ns denken moet dikwijls zo heten Want ,ls je niet vóór Amerika bent, word je Kn communist genoemd En in het omge keerde geval moet je beslist anti de Rus- liiche mens zijn. Ook in de Kerk treedt ine massale doordraaiers-geest zo nu en dm naar voren. Ik weet niet of u. toen dominee Niemöller zijft reis maakte achter het ijzeren gordijn, wel eens kennis ge nomen hebt van hetgeéh van bepaalde «jde in de kerkelijke pers over deze veel «ontreden christen geschreven is je wreef gewoon je ogen uit! Menigeen voelt zich vandaag de dag soms ikelig beklemd Wat ben je anders dan ton kaart in een gewéldig systeem van uniforme kaarten. En o lieve hemel!, als jt kaart op onverklaarbare wijze zoek is jt bent dan onbekend, je bestéét gewoon niet voor de betreffende instantie. Heleméél triest wordt het. als een mena begint te piekeren: ben ik Boven wel bé kend' Het massale van de huidige samen leving kan zo overweldigen, het ten ilotte je eenling voelen kan een mefra zó aangrijpen, je levensomstandigheden kun nen dermate benauwend en moeilijk zijn, fa* je tot een dergelijke vraagstelling komt. Ook al ben je nog zo „christelijk" opgevoed, ook al ben je nog zo overtuigd dat er wel een God zal wezeq. Dit is ongetwijfeld de diepste nood, waariq j^ cis -mens kunt geraken. Want öier staat je bestién op heel aparte wijze Toen het bataljon. waarmede ik ln In donesië wa», na aankomst op Midden Jav» na enkele dagen aangetreden stond Jo.r voor enige tijd opgesplitst te worden over eea aantal andere en de jongens du» her en derwaarts verspreid zouden komen te liggen, heb ik hun dit woord van God mee gegeven „Ik weet waar gij woont". Met andere woorden: je kunt je nog zo eenzaam voelen in dit wijde land met alles dat ons zo vreemd aandoet, je kunt nog zoveel moeten meemaken: je bent tóch bekend! Ook al denk je misschien op een gegeven moment van God en mensen verlaten te zijn. Dat zelfde woord van God moge ik hier ook doorgeven éan alle vertwijfelden. En als u het eerste stukje van Lukas 19 leest, zult u merken, dat HIJ omziet haar de enkeling in de massa Wanneer dit goed tot je doordringt, kan je het leven weer aan. Dan Jach je. Niet hooghartig. Maar met die ootmoedig© dankbaarheid en humor, welke de ge- wichtigdoende kaarten-wereld dóór heeft. Het is uiat prachtig om op vijfjarige leef tijd te worden opgenomen in de deftige Horseguard i» Whitehall in Londen. Nu ja. de prachtige laarzen ontbreken en de uni form is niet helemaal compleet maar als je vriendjes je zo zien dan zullen ze wAt jaloers zijn. Drie leiders van de „opstandige Gaul listen" hebben een langdurig onderhoud gehad met premier Pinay, ten einde na te gaan in hoeverre de huidige Franse regering bereiï ia de inzichten der Gaullisten op het gebied van buitenlandse politiek en lands verdediging te verwezenlijken. De drie vooraanstaande aanhangers van generaal De Gaulle waren: de generaals Billotte en Hontsabcrt en Barachin. Z(j zouden, vol- gena berichten van gewoonlijk welingelichte zijde, met premier Pinay gesproken hebben over de volgende onderwerpen een her ziening van de Atlantische strategie, de rol van hat Franse leger bij het tot stand komen van de Europese verdedigingsgemeenschapT het veryaardigen tn Frankrijk van atoom bommen en raketten en het aantal Britse en Amerikaanse divisies, dat in Europa in geval van oorlog beschikbaar zal zijn. Vah politieke zijde wordt vernomen, dat de drie leiders met hun onderhoud te weten hebben willen komen of het gerecht vaardigd zou zijn Pinay s binnenlandse po litiek na het sluiten ven het thans lopende debat over de militaire begroting te blijven iteunen. Het dagelijks bestuur van de Britse mijnwirkerabond heeft besloten voo£ zijn 100.089 leden een loonsverhoging van 30 iMfflng per week te vragen. Indien deze tit wordt ingewilligd, zal dit de uitgaven ran het staatsbedrijf met 40 tót 50 TOlHioen pond (400 i 500 millioen gulden) verhógen. De looneisen zullen vrijwel zeker de rteenkoolprijzen doen stijgen. De prijzen zijn reejis onlangs met ingang van a.s. Zondag met vijf shilling per ton verhoogd. De -eis Van de mijnwerkers wordt als een ernstige slag voor de regering beschouwd. /~\fficieren uit India werken vormlne van een nieuw Ne NEPAL, Juni. aan de ormlng van een nieuw Nepaleea leger n keurtroepen bewaken thans de hoog gelegen paaien van de Himalaja. die van hef onder communistische controle staande Tibet naar Nepal lèiden. Op verzoek van de Nepaleae regering is een uit 150 officie ren bestaande militaire missie, welke onder bevel staat van generaal-majoor Y. S. PananJoe. uit India naar Kathmandoe ge komen om daar een jaar te blijven, ten einde mee te werken aan het trainen van het 29.9CT man tellende Nepaleae leger en adviezen te geven aangaande de uitrusting, de opstelling en legering der troepen. De bezetting van Tibet door Chinese troe pen verleden jaar heeft India er meer dan ooit van bewust gemaakt, dat de Himalaja- bergketen haar natuurlijke bescherming is dat haar vriendschappelijke betrekkin gen met China voorzorgsmaatregelen op verdedigingsgebied niet mogen uitsluiten. Het in de Himalaja gelegen koninkrijk Nepal met zijn besneeuwde bergtoppen, on doordringbare wouden en steile passen ligt als een verdedigingswerk langs een groot deel van de Noordelijke grens van India Het is daarom niet slechts in bet belang yan Nepaf zelf. maar ook in dat van Jndie. dat deze kleine, fiere, onafhankelijke staat be veiligd wordt door een sterk, goed geoefend leger van zichzelf, dat op de modernste wijze is bewapehd. Veertien passen de laagste is de 2000 meter hoog gelegen Rassoeda-pas ten Noordwesten van Kathmandoe. de hoogste de met ijs en aneeuw bedekte 5500 meter h'öge Nangpa-pas bij de Mount Everest leiden van Tibet over met eeuwige sneeuw bedekte hellingen van de Himalaja naar de dalen van Nepal Deze passen langs welke de eeuwenoude wegen van de zouthandel van Tibet naar Nepal lopen, ziin niet moei lijk te bewaken Maar zij \tereisen een goed geoefende en beweeglijke troep, die over de moderne verkeersmiddelen beschikt. Het leger moet ook worden geoefend in het weerstaan van mogelijke luchtaanvallen. Het rijke dal van Kathmandoe Kathman doe is de hoofdstad van Nepal ligt slechts een goede 85 kilometer hemelsbreed van de bergachtige Tibetaanse grens en iets meer dan 160 km van de Tibetaanse hoogvlakte, die zich er achter uitstrekt. Een luchtaanval van over het Himalajagcbergte is zeer goed mogelijk, wanneer eventueel de vijand i de andere [ere zijde van de bergwand zicb be vindt. In Nepal is geen gebrek aan strijdbare mannen De Goerkha'a stiian bekend ais de stoutmoedigste strijders tër wereld. Van de 8 millioen zielen tellende bevolking dragen eT 100000 de militaire uniform. Maar het grootste deel en. ook het beste van Nepals strijdbare mannen hebben in het buitenland in vreemde legers gediend. Meer dan 50 000 hunner dienen in de legers van Engeland of van India. o.a. dienen zij bij de acht Goerkha-bataljons. welke de Engelsen nog het recht hebben ln Nepal te recruteren. of in de Goerkhabalaljons van het leger van India In eigen land heeft Nepal een leger van 16 2000Ö man en een vrijwel even grote militie, welke momente'cl tijdelijk met groot verlof is. Tot voor korte tijd werd het leger slecht betaald en onvoldoende ge oefend Tijdens de regering van het huis Rana. ontvingen militairen per maand slechts 15 Nepalese roepees (ca? 10 waarom het -onverdacht anti-bolsjewistische Spanje niet in het Westerse verdedigings.- blok is opgenomen. Er is een nieuw aan dag voor ogen wordt gehouden, bijgekomen: dat der Spaans-islamietische maar het spel met die herinnering is solidariteit. Tijdens de reis van de minister eieren, die een" Madrileense zich maar dra»- gisteren) bij tientallen telt. Men ipoft het teerd Fransman als tolk en gids, ln klein* men kan. „P.M.M." zijn die auto's gemerkt, «hi., i« s. «w. s. «*1,1.*. de initialen van het militaire autopark - Para mi mujer". zegt de bevolking. Dat hoofdstad van dit «traatarme land het zich httizen zien. Maar rijk. Hoe zou Madrid «'^georiënteerde arbeiders gesproken. Dis symptomatisch vandaag. voor het Spanje van van buitenlandse zaken Artajo door de isla- mietische-*landen zou'men uit de Spaai^ bladen de indruk hebben gekregen, dat er betekent: „Voor mijn vrouw kunnen veroorloven rijk te zijn? In Madrid gaat ook de armoede aehuil Madrid is zélf een fagade, waarachter achter coulissen. Bedelaar*? Niet in Ma- Sprekend met meer ontwikkelde Span- njeuw machtig statenblok in de maak verkommering en verwaarlozing van drid! Men stopt hun een bundel lootjes van lardpn uit allerlei kringen krngt men de een meu_w- macnt'» sw ei uiux ne k. TJ ....Tja.. Ha cldfllclniart! iv. Ha hanrt titoa emM jaarden uit allerlei kringen krijgt men de indruk, dat zy met voorliefde voorbijzien aan het recente «vérleden en terugzien naar de glorietijd. Het ia1 of zij daar nog dagelijks Voedsel uit putten voor de ijdele trots .door dik en dun op hun vaderland, waai de vreemde journalist alle politieke tartëla, misère openleggen om te besluiten waarmee de wereld rekening zou moe- met'een: „Maar Spanje .ras. Dat alie$ was „show" zonder werke- Spanje schuil gaat. Het is een coulisse, ?ij*e betekenis. tegen welks achtergrond zich het Spaan,. v, .se politieke spel van schijn, bluf en n RMRMadrid trekt voor binnenlands ge- jdelhcid afspeelt, een coulisse tioor ie dun op hun vaderland. waarWa'n zij ké-uik de fagade op van e&i nog altijd 0gen van het corps diplomatique, van mde journalist alle politieke en ma- invloedrijk, politiek beduidend Spanje, economische onderhandelaars, van de zakenlieden, die er heen vliegen en F,r«nsman wilde de nuchtere Nederland* bewijzen, dat de verzetsgeest nog leef» Hü zocht zijn mensen uit, hij kende ze goed. Pablo, dit is Henrique, hij is „goed".- We hebben er een gebaar geleerd: ev«B staatsloterij in de hand, waarmee ze me^ d® vinger'op de wang het rechterMf lapgs de café-terrassen keurig bedekte be- Eroot opentrekken Dat betekent' 'J* delarij plegen-. Of ze drijven een quaei- vertrouw die vent daar naast ons met clandestiene hendel in zwarte sigaretten on- Maar Pablo en José en Pedro hebben o der het ntets-4iend« oog van de politie nuchtere? Nederlander niet overtuigd. men in andere Spaanse steden vertelden slechts de verhalen, die W 1 kende, de verhalen van armoede en geur» We 4. tata—Ata- ln_.?c.h,erul.t?»n«- VëRëtsiKëSt? sl«k» - v «rUfWV. f, V41V. tl IIVVIV ftttWtf» Cl» TfT QLIILCl UJlgailg. Y C AC IflftOV, Jis een prachtig houden. De vermanende, belezendeweer terua Eeh coulisse die hop dnn 2Vn m verje buitenwijken, moedeloosheid en doffe berusting. Eén kee land. nietwaar? mag er f®ei» pedante toon, die de Spaanse pers bij 0ok niet nalaat te imponeren door zy,n A* <gkennlng:,.Verz«U de bouwputten en steigers gewandeld, kom! Er is immers geen organisatie., tn de peripherie, waar bus en tram en Heen. Madrid is óók niet rijk. maar vagë op niets gelundeerde' hoop '"K" «««"l A«wrilca en de Western fraaiheid, zijn weeMeng, opzet, zijn dji- voor de toekomst vinden. wereld aanslaat, wekt de \ndruk alsof gelijke luxe. Deze atmosfeer van plechtig, maar steriel Spanje t ets meer heeft aan te bieden Spanjaarden hebben ons gezegd, als wij dTrand°mT'he^hVbnuwHp h«t'hart "van" SpanTe'van* - een" «tenen had gedenken is door het regime overgenomen dan een strategisch operatieterrein, dat, ons erover verwonderden, jiat ergens nóg J!' ,op, j van het bebouwde ln een verdord organigme. Niettemin 1» «Wy V meer dan dat zij, zoals m«n weldens ZOu het ooit bruikbaar willen worden, de puinhopen van de burgeroóflog niet wa- gebied, de holen, die tn de heuvels zijn gtenen hart het symptoom v#n het «nif« zegt, door het regime is opgewekt. Het practisch van de grond af zou moeten ren opgeruimd „Die laat, men opzettelijk uitgegraven. Voor de ingang hangt een warm-beleefde ideaal van dez£ dictatuur heden levert geen stof meer op. waarmee worden opoebouwd en geoutilleerd. Om llg?e»n al? waarschuwing aan het volk: wéét lap soms is er zelfs een planken deur. het herwinnen van de eeitt zo glorieus wa de regering het volk aan zich zou kunnen j. j h j bhiiiiste indruk in het bin- o eei? burferoorlog kost." Er hangt een wasje buiten. Daar wonen h®'d van Spanje. Het Fraeico-bolwerk Mir binden. De redevoeringen over ggrarische 7„u in SI«nJe mdeht wensen, dat dat de enige Bttiwien. drid is bedoeld als een demonstratie én s» waarschuwing tegen het grootste gevasn hebbejjj, met een zeer links georiën- det Spanje bedreigt: het sepgfatism». a Spanje mdcht wensen, dat dat de enige atrimmen tje in oorzaak was Maar in ieder oevaf: in Me- v hervormingen, economische opbouw en so- (als het kan) ook een beetje tn oorzaak was! Maar in ieder gevaf: in Ma- ciale verbeteringen zijn verstomd. Maar het buitenland ts het Madnd begennen, drid heeft „men" die politiek niet gevolgd. "Vsn oudsher vormen de' vacanties bij ona thuis het grootste probleem. Dat is nu eenmaal een Rotteigiamse kwaal Andere mensen kunnen advertenties in de krant zetten in de trant van „Woningruilaan geboden een riante villa op vijf minuten van zee en strand, twaalf slaapplaatsen, gevraagd dito huis in Gelderland en ze krijgon er meteen per kerende post 2345 verschillende aanbiedingen op Weliswaar blijkt dan soms bij nadere kennismaking, dat ze bedoelden „vijf minuten van zee per straaljager" en dat de riante villa er enkel maar voor de leukigheid bijgezet is, terwijl de „twaalf slaapplaatsen -berusten op het formaat van lilliputters, waarvan men er.« mogelijk een half dozijn in één ltts-jumeaux kan onderbrengen maar dat is allemaal van later zorg. Maar d^n moet je in Rot terdam wonen! We kunnen natuurlijk aan bieden een heel lief gelegen huis op nette •tand we zijn netjes, maar daar houdt bet dan ook meteen mee op! Suggesties als ..uurverbinding met allerlei badplaatsen", -vijf minuten vsn 'de boulevards (per tram)", „riant uitzicht oj> de .-nieuwbouw. van zeventig etagewoningenViMJn wat dies 2 zij. sorteren uiteindelijk niet het min- «te effect.Behoudens één keer, toen een tod-Rotterdammer Ineens sentimenteel *erd en zowaar ruilen wilde, hebben we nog nooit één sollicitant zien opdagen en «us zoeken we andere wegen. e T\Ju! wordt dat zoeken allengs gemakke- lijker. gezien het feit. dat de seniores "'t JNt midden allang, eigen paden bewan- wtyjpbat een trekkamp hier tn een •Poffkamp daar, een jeugdherbergrallye aus en een studiereis zo, en daarmee heb ben we heel wat vraagstukken opgelost. Vroeger was dat veel en veel zwaarder Toen. in die eerste na-oorlogse jaren, huur den we een complete verhuiswagen af en borgen de hele familie in een of andere Noordzeebadplaats of tussen de dennen op. En we zeiden de hele dag. dat we het toch zo goed getroffen Hadden en dat alteS zo leuk was, en dat er toch maar niets boven een eigen huisje-voor-een-hele-maand ging Hoé harder we dat zelden, hoe meer er in werkelijkheid aan ons geluk ontbrak Daar had jt bijvoorbeeld dat badpl'aatsverblijf, dat we zonder nodig d«derzoek hadden ge huurd Het zag er iluk uit, het lag dicht o ij zee maar we hadden er niet op gelet. dat er een visrokerij pal naast stond. Waar schijnlijk had vader het bekeken op die enige dag ln het jaar, dat de wind niet ergeiio in het Westen zat. magr aangezien deze dat li?" Augustus wet pleegt te doen, zijn we en passant méé doorgerookt Zo tegen Sinterklaas snuffelden onze kennis sen niet n\eer vragend als ze ons tegen kwamen. maar daarvóór had Jan en Alle man ons bedenkelijk aangekeken als we ie dicht in hun nabijheid kwamen! Een ander jaar beWof het geen ppling-en-stokvis- rokerij maar een huis. dat we deelden met de eigenaarlijke familie, die bovendien een eigenaardige, maar geenszins aardige *a- milië bleek. Overdag 'zag je niets van hen: dan zaten ze In een geheimzinnig bijge bouwtje door hun gordijntjes' te loeren Achteraf denken we. dat ze dan plannen uitdachten om ons het leven zuur te ma ken gedurende de meer nachtelijke uren. Hoe dan ook. zodra onze kleintjes naar bed gingei.. kwamen de eigenaars te v.oorschijn en begonnen op hun zoldertje, vlak boven die kinderkamer, volksdansen of zoiets uit te voeren. Het zullen werkelijk wel oud- Hollandse schippersdansen geweest zijn, of mogelijk studeerden ze een gymrtéstiek- concours in voor als de badgasten verdwe nen waren Een lawaai 'om een steen wak ker te mqken! Daar komt dan nog bij. dot di® huisjes daar erg gehorig zijn Niet ge woon gehorig, als bij de stedelijke nieuw bouw, waar je je buren in dé andere straat kunt horen fluisteren, maar buitengewoon gehorig met een soort geluidsversterking n belendende kamers en percelen De eige naar exploiteerde dat voortreffelijk: hij werd de derde dag verkouden, en dat be tekende bij hem een n:es-hoest Ik weel niet of je dat geluid kent. Als ze het bij Jtn film nodig hadden, zouden ze '1 denke- ■Bl mixen uit een combinatie van een gruwende hyena, een beledigde zeeleeuw, een achteruilgedraaide dictator en een ver snelde portie tankgesehut. Ais je je dat voor kunt stellen, ben je een eind op weg om ons genoegen in te denken. Van de vier de tot de zevende nacht zijn we alle twaalf zes keer uit bed geblazen en daar waren die bedden dan weer niet op berekend, zo dat we op de duur ze afbraken en onze matrassen op de kale vloer neerlegden. Ie moet niet denken, dat dit een oplossing J was. want toen kwam er mot over onze schandalige steedse manieren. De eigenaar beweerde, dat dit zijrP mairassen de ne< zou omdraaien en stelde het alternatief exira huurverhoging of naar huis 'terug! En we snapten, dat we eindelijk in de vr.l ge'open waren, die voor ons opnjézet w en dat deze huisbaas bahoorde bif het <g.li der hapoexters. Maar hij heeff ëf^een tv van gehad, want we ontmoetten op dat strand kennissen, wie hij 't het vorig jaar ook had .geflikt en Vreemdelingenverkeer bewaarde ons voor verder trammelant Maar je begrijpt in elk geval wel. dat we r.iet helemaal uitgerust thuis kwamen' Al leen, waar zullen we van 't jaar weer be landen' Weet u soms iets voor een nette familie? Kanttekeningen Hu de Kerkorde ln de Hepvormd» Kerk sinds Met van het vorige Jaar function- wordt de asndacht van allen, die op belangstellende gemeenteleden, getrokken naar het Ontwerp-Dienstboek waarnaar in de Kerkorde telkens wordt verwezen. De Commissie voor het Dlepstboek heeft Orden van Dienst ontworpen nieuwe Formulie ren voor Doop. Avondmaal. Bevestiging vsn Ambtsdragers nieuwe lidmaten, huwelijk, enz D* Kerk krijgt van de Synode de tijd om deze ontworpen liturgieën fh de praktijk te beproeven, alvorens de definitieve tekst van het Dienstboek wordt vastgesteld, opdat gebleken practische bezwaren daaruit kunnen worden verwijderd Middelerwijl worden deze nieuwe liturgieën in de kerkelijke vergade- ingen en pers bestudeerd en besproken Ook daarbij zullen bezwaren naar voren komen. rmee de Kerk bij de vaststelling van de eindredactie rekening kan houden. Dr A T N Lekkerkerker. die bij de voor bereiding en het ontwerpen van deze litur gieën nauw betrokken (s geweest, heeft een tstekende handleiding bij de studie van het Ontwerp-Dtenstboek geschreven onder de titel „Kanttekeningen bij het Hervormde Dienstboek", waarvan deel j kortgeleden Is verschenen bij Boekencentrum N V. te 's Gra- venhage. Ds W. A. Zeydner. voorzitter vsn de Rtad voor de Eredienst, schreef er een Introductie 'ij. De auteur geeét in cflt boek niet alleen kanttekeningen" bij de ontwerpen, maar bo- endlen en dat maakt zijn werk Juist zo iteressant en waardevol een verantwoor ding waaróm deze liturgische geschriften zo geconclpieeid In hel gangeboden ontwerp Dienstboek, zoals thans is gebeurd. Alle daar- foorkomende elementen van de eredienst worden door de auteur In zijn „Kanttekenin gen" onderwoi pen aan een historisch en cri- tlsch theologisch onderzoek Hij biedt de lezer odoende volop de gelegenheid door te drin gen tot alle achtergronden der liturgie. Deze kennis kunnen allen die t.z t. hun oosdeel over de eindredactie van het Dienstboek zul len hebben uit te spreken, onmogelijk ont beren Dit maakt dan ook voor hen de be studering van d»t werk beslist noodzakelijk, willen zij gefundeerd kunnen waarderen en oordelen. Een van de belangrijkste hoofd stukken zal o i blijken te zijn dat over de Binding aan het Dienstboek; de auteur pleit voor binding, voor zover het in het Dienst boek gaat om de leer. en voor vrijheid ln de ceremoniën. Voor allen, die belang vormd kerkelijk leven, terende studie. leller terwijl zijzelf voor hun voeding moesten zorgen Zij deden per dag slechts gedurende twee uren dienst, voor de rest namen zij een burgerlijk baantje of werkten op het land Dit betekende dat het Jleger niet alleen voldoende geoefend was, maar dat het bovendien open stond "Voor allerlei politieke invloeden, doordat het dagelijks in contact was met_het.burgerlijke leven. In de dogen van de Rana's. toen bijna niemand er een politieke mening op na hield, kon deze vermenging van de militairen met dc burgers geen kwaad. M§ar thans, nu allerlei'politici in het land hun mening ver kondigen. moet de uiterste zorg worden ge dragen dat het leger, welks loyaliteit reeda op de proef Resteld, is tijdens de twee mis lukte opstanden Vegen dg regering, vrij blijft van politieke pressie Sinds de Nepii- le»e Consresregering aan het bewind is ge komen. is de soldij van de soldaten ver hoogd tot een bedrag viermaal zo hoog als h»n vroegere, n I 30 Rs tn geld en 30 Rs. In jpyensmiddelen De eerstvolgende stap, dié men zal doen. zal zijn de grootte vefi het leger terugbrengen tot 10 k 15 000 man. die zullen worden ondergebracht in kazernes en die de gehele dag hun militaire t£ak zul len uitoefenen, terwijl zij worden geoefend in het gebruik der moderne wapens. Het overschietende deel van het leger van heden zal wordeft omgeschoold in een ge- waajsnde politie of worden ondergebracht bfj de militie, die in eeh land. waar bijna iedere ma"h van nature soldaat is. verdedigingslijn van het land zal (Ven onze financiële medewerker.) Verleden, heden en toekomst hebben alle drie hun Invloed op de koeravorming van de fondsen en wat de fondsen tn het algemeen betreft, heden en toekomst uiter aard het meest. Van bepaalde fondsen kan worden gezegd dat het verleden bü de waar dering krachtig meespreekt. De meerdere of mindere regelmaat van de dividenduit keringen is by de Massificatie van de aan delen een hoogst belangryke factor en be tekent ook in tüden van depressie voor de koersen een grote steun, zoals b(jv. ten on zent biykt uit het lage rendement van aan delen Nederl. Gist- en Spiritusfabriek en te New York uit dat van de aandelcp Ame rican Telephone Telegraph Co.. om slechts twee van de meest bekende te noemen. En men zal daarom by de beoordeling van fondsen bet verleden zeker niet mogen uit schakelen. Klassieke wysheld leerde reeds, dat een goede naam beter ts dan goede olie. Maar de tendentie van de fondsenmarkt. de richting, waarin zij zich beweggt. wordt toch in sterkere mate door het heden en de toekomst bepaald, hetgeen, wat de töe- De Slagerapatroonaverenigingen te Hil versum en Haariem^hebben vanochtend aan de beeturen van de vakgroep Slagerij en van de federatie van Slagerspatroonsbon den een telegram gezonden van de volgende inhoud: „Dringen er met de meeste ernst en klem op aan. dat u zich onverwijld met de minls^ ter in verbinding stelt in verband mét de onrustbarende prijsstijging van vee. meer ln het bijzonder van de varkens. De omzet in onze winkels loopt zienderogen terug, terwijl het ons onmogelijk is de ons -toeko mende prijs aan het publiek door te bere kenen Een verhoging van het subsidie op het veevoer en een afremmen van de zeer hoge vleeswaren- en baconexport zouden reeds op korte,termijn verlichting brengen". Een Britse tankcommandant is gisteren te Evendorf in Neder-Saksen met zijn tank het terras van een restaurant opgereden, omdat de eigenaar hem geen glas bier wilde ver kopen. zo heeft een Britse militaire woord voerder meegedeeld. De militaire politie onderzoekt het incident. De eigenaar van het restaurant heeft aan Reuter meegedeeld, dat een Britse soldaat hem een fles Franse cognac te koop had aangeboden. Hij was daar niet op ingegimn. Even later bood de soldaat nem 60 Engelse sigaretten aan tn ruil voor een flea Duitse brandewijn. Ook dit weigerde de eigenaar. Daarop was de soldaat, die volgens de restauranthouder niet dronken was. maar wel wat gedronken scheen \e hebben, ntet zijn tank door de tuin gereden. Bloemen. struiken en meubilair welfden vernield Op een meter afstand reed de tank IsmgB enkele ligstoelen, waarin gasten lagen te slapen. Voor hef restaurant schoot d.e militair een granaat af, waardoor enkele ruiten sneuvel den „De luchtdruk was verschrikkelijk", aldüs de eigenaar. „Mijn vrouw is nog aan beide oren doof en mijn negenjarige zoon viel uit zijn bed Een 30-tal tafels en stoelen ts vernield en de tuin is een ravage". PF.INZENSVOLLE zware stonden heb 'k dagen, uren en seconden - verschrikkelijk diep nógedacht en breng U thans een wégenvracht van Nederlandse woord-besteding In een nauwkeurige ontleding, 't Gaat om de uitdrukking: „Iets innen" „iets willen hebben" of „iets win nen" Iets „inpikken" of „incas seren" - iets «„grijpen" - ofwel „iets begeren". HET KIND zegt simpel maar: „IK WIL". - En 't blijft dan bij een kleine gril Het kind praat niet gecom pliceerd. Het zegt: IK WIL, ala 't Iets begeert MAAR I.ATER, als hij een student is en tónen wil. dat hij een vént ts dan zegt hij „Ja! Dat zal wel lukken! Ik kén de Ouwe Heer z'n nukken Ik zal hem wel „EEN POOT UIT RUKKEN". v Het heet TARIEF" bij bus of taxi. QiJ tandartsen heet'het „EXTRACTIE", de cowboy zegt: „Ik werp mijn lasso" maar de bankier spreekt van IN CASSO Hij noemt het somtijds ook EMISSIE De hengelaar zegt: „*k VANG F.EN VISSIE". EN DE NOTARIS. ho£g te eren die noemt het: „Huizen transporteren" „onroerend goed executeren" of „Wilsbeschikking testateren". Maar k pik hem in! Verbaliseren! De Inbrekpr. (soms zwaar te vatten) zegt „KRAAKJE ZETTEN" dan wel „JATTEN". De deurwaarder zegt kalm: „IK VORDER" de handels man noemt het „EEN ORDER". En Neêrlands Beheers-Instituut praat van „beheren", resoluut maar Rekenkamer, (goede, oude) die noemt het doodgewoon maar FRAUDE. Menige stad noemt, naar mijn mening - „iets willen hebben": PREMIE LENING. De Fiscus noemt het DWANGBEVEL en legt beslag tot op de bel. De melkboer drukt dan op die bel en zegt: „Mevrouw, ik wéét het wel kom. over 't oude postje zwijg ik maar tfie twee pop 'die KRIJG IK!" van nü.. MIM ACH hoe men ook de hebzucht noemt rfiet fraaie woorden soms verbloemt 't komt èlles op het zelfde neer *t gaat om het „heb ben" keer op keer. Wij eisen. vragen of verlangen wij gaan „iets innen" of „iets vangen" En IK? Sta ik $ls rhinder zondaar in blanke engelen-japon daar? O neen! Ook bij ónze kassier ver schijn ik als begérig dier en zeg: „Als het U niet ontrieftbetéél dit versje, alstublieft!!" WOUTERTJE. mÊÊmmwiiKÊMmMm komst betreft, wil zeggen dat de beurs steeds de neiging heeft op haar yoonfit te lopen. Dit word» wel zeer duidelijk, wanneer me» de koersbeweging van de thans ge passeerde vijf maanden van het lopende jaar beschouwt, in het licht van de in 1961 behaalde resultaten en de tot dusver uit gekeerde dividenden. Blijkens een bereke ning van de Amsterdamsche Bank/Incasso Bank hebben tot begin Juni 88 ondernemin gen over 1951 een hoger, slechts 12 een lager dividend uitgekeerd, terwijl bij 69 onderne mingen het dividend aan dat van 1950 gelijk was. Stelt men nu tegenover deze dividend uitkeringen het koersverloop van de aan delenmarkt. dan ls dit laatste met het eerste allerminst in overeenstemming. Het alge meen gemiddelde, daf blijkens de opgave van het C.B.S. in 1951 reeds van 162 85 tot 140 93 was gedaald, ging gedurende de eerste vier maanden van 1952 verder tot 126 86 (2.9 April) terug, een (eruggang. waarin alle rubrieken deelden. De dividendverhogingen bij 15 ondernemingen variëren van 25 tot 75 pet en zijn dus niet onbelangrijk, waartoe o m. ook de „Dividendstopverfijning" heeft bijgedragen. In w-lke mate het gemiddeld aandelen- rendement door dit tweeërlei én tegen strijdig verloop gestegen is. blijkt uit een berekening van de fa Willems St Cie. .vol- jÊL gens welke het rendement op aandelen op basis van de toen over 1951 uitgekeerde dividenden begin April j.l. 7.3 pet bedroeg tegen gemiddeld 6 pet in 1951 en 4.ft pet ln 1950. 'oor dit op zichzelf vreemde verschijnsel zijn intussen wel redenen aan te voeren Wij hebben er vroeger reeds op gewezen, dat de waardejrtng voor aandelen, welke de laatste jstrén' een sterke stimulans bezat in de jjfkeer van vaste rente dragervde fondsen, sinds medio 1951 aanmerkelijk is vej-minderd door het verkregen evenwiclTT" uji 'de "be- talingsbalans en het als gevolg hiervan terugkerend vertrouwen in de waardevast heid van het geld De prijsdaling op de grondstoffenmarkt was een invloed, welke zich in dezelfde richting fceweegt. terwijl zy tegelijkertijd de ln' het algemeen niet ongerechtvaardigde vrees voor een terug gang van de bedrijfswinstèn heeft opge roepen En het ifs in, de laatste tijd ook weer duidelijk geworden, dat al wordt de betekenis van verleden en heden niet verwaarloosd, bij de waardering van aan delen de verwachtingen voor de toekomst domineren. Het eigenaardige hierbU is echter, dat blijkens de gepubliceerde jaarverslagen de directies in vele gevallen ten aanzien van 1952 een gematigd optimistische toon doen horen. De eerste maanden van het lopende jaar zijn voor tsi van bedrijven nog zeer bevredigend geweest, vele zyn nog voor ge ruime tijd in sommige gevallen voor enke le jaren, van orders voorzien en al sullen dan de tqpefffer* van 193J niet worden ge baald, ten aanzien van de resultaten voor het lopende jaar worden toch redelijk gun stige verwachtingen gekoesterd. Niettemin ondank» de over 1951 bevre digende dividenden en het daardoor en door de koersdaling van de laatste maanden aan merkelijk verhoogde rendement, ondanks de moedgevende verwachtingen voor het lo pende jaar. ls er van een opleving van de belangstelling voor de aandelen markt nauwelijks sprake. Er valt bij het pu bliek ten aanzien van de fondsenmarkt een indolentie waar te nemen, welke tot uit drukking komt in de aanmerkelijk kleinere omzetten. Gedurende de eerste vijf maan den van het lopende jaar mebben deze op de aandelenmarkt 124.3 millioen bedragen te gen 165.1 millioen in de overeenkomstige periode van 1951. Deze verminderde vraag naar Nederland se aandelen is ook niet ten goede gekomen aan de Amerikaanse shares, noch ook aan de obligatiemarkt. De omzet tn eerstgenoemd" waarden was in de eerste vijf maanden 1952. wat de originele aandelen hel 13.569 stuks tegen 19 759 in dezetWtrtferiode van het vorige jaar voor de certificaten resp 61.268 en 87 249 Op de obligatiemarkt de omzet in genoemde periode incl. brieven f 257 millioen tegen 385 mll- "lfde periode van 1951. en niet mag worden aangenomen, dat zij. die over vrijkomende gelden be schikken, zich van elke belegging ln fond sen onthouden, zal mer. tot de conclusie moeten komen, dat behalve in een zekere gereserveerdheid ten aanzien van de aan delenmarkt. ook in het gebrek aan beleg ging zoekend kapitaal de oorzaak voor de sterk ingekrompen affaires op de effecten beurs moet worden gezocht De tijd is. naar het zich Iaat aanzien, voorbij dat tot aankoop van aandelen moet worden geadviseerd omdat obligaties mjst het oog op het gevaar voor verdere waar devermindering van het geid. grote risico's opleveren. Ook ten aanzien van de rente stand schijnt er een zekere stabiliteit te zijn ingetreden welke dagbelegging in obli gaties aantrekkelijker ^Faakt En het ia thans dan ook niet: óf tW een, óf het ande re maar: én '/et een èn het andere. d.Wrt. bij de belègging van kapitaal zal men zo wel aan obligaties als aan aandelen aan dacht moeten schenken. Want ook al mist men de profetenmantel, zo mag toch uit het bovenstaande wel de gevolgtrekking worden gemaakt, dat er tal van Nederlandse aandelen zijn. welke bij de belegging van kapitaal niet behoevert te worden vermeden Het rendementsverschil tussen obligaties en aandelen is o.i. ongemotiveerd groot. pandbriei lioen in Brannigan kreeg plotseling een levendig beeld van de lange zakenman met zijn witjte «•reft, die met een bittere blik oVér de zee uitstaarde. Het was eéh vreemd beera en «et paste niet by een man, die een gepij- ®!gde geest had. Maar liet hij zich er nooit over uit. wqt •We.praatje» precies inhielden? drong Bran- r'lsan aan. George schudde zijn hoofd. Ik mocht daarnaar Wét «ragen, myn- «eer, antwoordde George eenvoudig. Zodra' de kellner vertrokken was. wendde Brannigan zich met een vrij wanhopig ge- b"f tot Sir Arthur. U hebt het nu zélf gehoord, lord Tem- P'éham werd, er toe gedreven zich het levgn benemen. Maar hoe moet ik deze zaak «ilvfwen? En wtt wt, hefï motief? Daar zie «P het ogenblik «een gat ln. ln l«d«r ga- val, lord Templeham is dood. Ik zal een kort rapport opatellen en ik denk *vel. d'at Ik na de eectie weer de zaak van die de- viezensmokkel kan opnemen. Sir Arthur «tak zijn hand uit. V kunt zeker niet meer doen. mijnheer Brannigan. Ik heb hier ln het hotel een kamer genomen. Wilt u mij even laten waar schuwen, als u iet» heeft ontdekt? Brannigan klopte zijn pijp uit in de as bak Ergens diep in zijn hersenen vormde zich een idee, maar hij kon er nog geen vorm aan geven. Hij dacht ef éomber ge stemd aan.&at het moeilijkste geval, dat hij ooit had opgelost, dat van de vergiftigde pennen vias geweest. Maar de brleyen be vatten toen de oplossing, dpte keer was er niet», dat hem op een spoor zou kunrten brengen. En toch lag in de kamer naast hem het etoffeiyk overschot van de wapeft- magnaat. Nog steeds verdiept in het geval, liep hij ■de suite Uit. De a^ent stond op zijn post. De hoofdinspecteur liep dwars door de menigte, die zich ir de hall had verzameld om even uit te rusten na de lunch Branni gan had hoegenaamd geen trek. De dood van lord Terfïpleham betekende méér voor hem, dan hij wel wilde toegeven De hoofdinspecteur kniPP®«"de even met de ogen, toen hij buiten in het felle zonlicht trad Hij staarde enkele ogenblikken naar de heuvel aan de overzijde Een vergelijking trekkend met de somberheid van Lorden, meende Branhigan dat hij naar toneel-cou lissen staarde, want hij vond iets kunstm^ tigs zitten in de rode,-en witte huizen, de brandende zon en de exotische bloemen in de tuin vön het Casino. Hij zou het geens zins vreemd gevonden hebben, als de gasten, die aart de kleine tafeltjes zaten te luieren onder de fel gekleurde parasols, plotseling een lied uit een operette zoudan gaan ringen. Zo plotseling als dit beeld bij hem was op gekomen, verdween hét echter weer. Hy was in Monte Carlo en zat Wet in een schouw burg: eeo 4tian vtfn grote faam had men ge- dwonjjert zich van het leven te beroven, en binnen enkele uren zou hij zich moeten zet ten aan het schrijven van een van de moei lijkste rapporten, pielke hij ooit samenge steld had Het was best mogelijk, dacht Brannigan, dat de kletspïaetj» van enkele der hier in de zon zittende mensen de dood van lord *Templeham veroorzaakt hadden. De hoofdinspecteur liet zich vallen in een gefnakkelijke stoel en bestelde een vermouth, ".juist wilde hij een 6lokje nemen, of hij zette zijn glas abrupt neer. Achter hem was een vrouw in het Enggls aan het praten. Ik twijfel er niet in het minst aan, zei zij op een toon, welke eigen is aan zeer ge fortuneerde mensen. die vrouw sprak En gels. Ik denk. dat zij dacht dat ik haar niet zou kunnen verstaan. Zij Woemde mij een „uitgedroogde oude heks'" En wanneer er mensen zijn. dig. dat zeggejfibegint het leven alle betékenis voor mij te®vèrïiezen. Braffhigan huiverde plotseling, ondanks de warme zonnestralen. Begint het leven alle betekenis voor mij W verliezen HOOFDSTUK II Brannigan draaide voorzichtig zijn stoel om, zodat hij de spreekster kon zien. Het was een lange, magere vrouw, die eens by- zonder mooi moest zyn geweest. Nu waren alleen haar ogen nog aantrekkelijk. Zij had zich fe sterk opgemaakt: de rouge accentu eerde nu slechts haar ingevallen wangen, en haar lippen waren te fel aangezet. Maar toch zag zij er nog gedistingeerd uit. Haar handen waren lang en goed gevormd. Bran nigan schatte haar leeftijd op vijftig. Haar gezicht had geen onbekende trekken zij was het type van de vrouw, wier foto's ge regeld in de society-kolommen van de dag bladen verschijnen. Hij zou haar overigens nog geenszins een „uitgedroogde oude heks" noemen. Sla toch geen acht op die roddelpraat jes, tante Adèle, zei de jonge man. die naast haar zat. Er zijn altijd mensen, die zulke dwaze dingen zeggen. Ja, maar niet'zoiets, zei de vrouw. ter- Ui zij rilde. Het is té afschuwelijk. Wan neer vreemden gaan zeggen, hoe verschrik kelijk lelijk ik er uit zie, is er niets meer onv voor te leven. U voelt zich terneergeslagen, stelde de jonge man haar gerust. Hij kon niet ouder zijn dan even twintig jaar. Hij had blond krullend haar en ?ijn ©gen, zoals Brannigan opmerktê, waren van een bqzonder licht blauw. Hij droeg een blauwe blazer met twee rijen knopen, een witte flanellen broek en rookte Turkse si garetten uit een lang Ivoren pijpje. Zou jij Je niet net zo voelen? vroeg de vrouw. Beste tante, u maakt van een mug een olifant! en hij lachte. Misschien «prak dat mens over heel iemand anders. Dat hoop ik'dan maar De vrouw begon wart opgewekter te kijken. Ja misschien sprak zti wel over Iemand andera. Nee, Terry, IX drink niets meer. De zon schijnt mij te fel. Ik ga een uurtje rusten. De jonge man begeleidde zUn tante naar het hotel. Brannigan legde honderd franc* neagt zijn glas, en volgde beiden. In de lounge hield hij George aan. Wie is die vrouw? vroeg hij. Lady Adèle Forster. Sir. Haar jacht, de „Golden Boy", ligt in de haven. Men zegt, dat zij millioenen bezit. O. Brannigan had al heel wat over Lady Adèle, de enige dochter van de Earl of Dorton, gehoord Haar man, een groot grondbezitter uit Noord-Engeland. die steeda een geweldig geluk op de rennen had, liet haar bij zijn dood een geweldig fortuin na. Dt schryvers van de socjety-kolommen in de bladen schatten, dat zij töch zeker tien millioen pond bezat. ZU was nooit her trouwd en zwierf van de ene hoofdstad in Europa naar de andere en nu en dan maakte zU een érip naar Florida of de West-Indische eilanden, meestal gedurende de winter maanden. Een groot deel van haar kapitaal had zy belegd in de Britse filmindustrie. Vaak verschenen dan ook foto'8 van .haar in de kranten, als zU weer eens de première van een film had bijgewoond. En wie is die jonge men? I (Wprdt vervolgd.)

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1952 | | pagina 5