Odysseus'
HAAR EIGEN DOMEltf^fH
DE fAS«^trouwekameraad
DE FRANSE VROUW
IS WERKZAAM
in nieuwe vorm
U hebt nog tijd genoeg voor het maken
van eenvoudige handwerkjes
Het luie houthakkertje en
de pot goud
reizen
„VERBODEN RUSLAND" IS MENSELIJKER
Nakomelingen der Pharao's
Bijzondere belevenissen op 5December
Onze lezers putten uit
hun herinneringen
T
ZELFVERVAARDIGDE GESCHENKEN VOLDOEN HET MEEST
Receptenboekje
Handdoekjes met Tirools band
Versierde tafellakens
Ha, Ha
De kabouter hield z'n woord
Paddestoelen
Kleurplaatfe
WERKBIJ, kort druk leven
Van dag tot dag ingedeeld
Vier dagen oudf
baby-sitter
In Sowjet-Rusland V
Een babbelende dame uit Moskou
Geen dienstregeling
Nahas niet aanvaard als ere
voorzitter der Wafd
trijzen voor scheikunde en
natuurkunde toegekend
Chromatografie
MIJN AVONTUREN IN AFRIKA - Slot
...die slechts dronken zijn in de familiekring!
Het einde van de reis en een „glimneus"
Weer thuis
m 1!emand I'll .i?°i,™.-ï,lï!ïïïr,ir.,i,S
door Deborah
Kerr
„Hij is hiér!"
Sint kwam op 6 December en
de hele klas hielp mee!
Bogota juicht Prins Bernhard toe
Massademonstratie van
Ambonezen in Den Haag
De zaak Van Meegeren-
Vermeer
Concertgebouworkest
zelfstandig geworden
De Weense leerlinge van
Rembrandt overleden
ite kringen dor maat-
vaar de strij/om het
gevoerd, Betekende
de vrouw j il spoedig
d worden" fen zo ziet
UIZEND EN EEN
ZATERDAG 8 NOVEMBER 1»8<
T\EGENE, die Frankrijk zou bezoeken en
geheel onbevooroordeeld, zonder ooit
tevoren iets over haar te hebben gehoord,
de Franse vrouw zou beschouwen, zou
stellig niet tot de conclusie komen, dat ztf
een lief schepseltje is, in diepste wezen
tot niets anders geschikt dan anderen te
behagen. Dit beeld van de Franse vrouw,
dat velen zich hebben gemaakt, berust op
een sprookje. In werkelijkheid is zij een
baasje, zeer nuchter, practisch, zuinig,
heerszuchtig, iemand, die, wanneer zij
tegen de strcom moet oproeien, zich ont
popt als een persoonlijkheid om voor te
knielen.
Zo hoorden we dezer dagen mejuffrouw
Dra Oosterlee die, toen onze tegenwoordige
Koningin nog „Juliaantje" was, als haar
gouvernante fungeerde, de Franse vrouw
beschrijven. Zij deed dit in een bijeen
komst van de afdeling Rotterdam van de
Vereniging van Huisvrouwen en zij toonde
aan, dat de geschiedenis de Franse vrouw
zo heeft gemaakt, terwijl aan de andere
kant Franse vrouwen (denkt u slechts aan
de vriendinnen van Lodewijk XIV), een
grote invloed op de geschiedenis hebben
uitgeoefend.
In de Middeleeuwen ontwikkelde zich in
Frankrijk het ridder-ideaal en werd ge
leerd, dat eerbied voor de edele vrouw
de man siert. Deze eerbied was vaak uiter
lijk en beperkte zich
economisch bevoorrechte
schappij; in kringen, waar de
bestaan feller werd
het „anders zijn" van
„als minder beschouwd worde:
men, dat in een dergelijke samenleving de
vrouw in het éne milieu op een voetstuk
wordt geplaatst maar in het andere tot
EEN DING waren we nieuwsgierig (nu ja, natuurlijk z|jn we
naar vele dingen nieuwsgierig, maar dan toch allemaal dingen, die hier
niïLL*!J"*' doen) Welnu, naar één ding, herhalen we. waren we nieuws-
ptertg en pijnigend drong derhalve de vraag aan ons op: Zouden dit nieuwe
seizoen de lage, breed uitgerekte tassen zich kunnen handhaven?
Toen ze een paar seizoenen geleden schuchter hun intrede deden in de
wereld van mevrouw Mode. was het natuurlijk voor ons nederige slavinnen
w uL Mode wel „weer eens iets anders", dan we lange tijd met ons
hebben meegetorst, maar u zult moeten toegeven, dat de vrouw, die haar
tas lekker volstopt met allerlei .onmisbare artikelen en vooral ook met
brieven en andere paperassen, die lage dingen moeilijk kon prijzen.
Je kunt er niet genoeg in bergen. Nu meent u misschien, dat de Mode zich
daar weinig van aantrekt dit zou u echter meevallen. We hebben hier
zelf ook nog wel iets in te brengen. Zo is er een nieuw avondtasje van
antilopenleer in de handel gekomen, dat voor een avondtasje eigenlijk
bijzonder groot is, maar de fabrikant, eerste dienaar van de mode, wilde
aan de wensen van de vrouw, die het gebruiken moet, tegemoet komen en
dus schiep hij binnen het antilopenleer een ruimte, plaats biedend aan
poederdoosje, toneelkijker en sigaretten-étui en natuurlijk ook een beursje
van bescheiden afmeting plus een niemendalletje van een kanten zakdoekje.
En zo hoort het ook. Niet alle dames gaan schouwburgwaarts tftet een
mannenzak naast zich waarin toneelkijker eiPpoederdooa desnoods nog wel
kunnen worden geborgen, terwijl de man, die bij de zak behoort de
uitgaven wel voor zijn rekening neemt, zodat een portemonnaie meenemen
overbodig is. Trouwens, een moderne vrouw wenst niet rond te lopen
zonder een cent bij zich, ook al gaat er een man aan haar groene zijde.
Dit evenwel tussen haakjes.
andere tassen worden in het redelijke gehouden, d.w.z. dat de
bovenrand schuchter omhoog gaat, terwijl de "tassen ook niet opvallend
lang zijn, hetgeen echter niet geldt voor de tas met overslag. Behalve een
enkel model met ploot-effect tracht de beugeltas eveneens weer een plaats
te veroveren, en vooral de duurdere tassen worden met een beugel gesloten.
Vele tassen hebben een sportief karakter en blijkbaar hebben de leder
fabrikanten de strijd aangebonden tegen de
plasticfabrikanten, want er worden tassen
op de markt gebracht van echt leer en waar
van de prijs toch niet buitensporig hoog is.
De nieuwste materialen, welke voor de
bergplaatsen onzer dagelijkse benodigdheden
worden verwerkt zijn een glad, soepel ge
looid kalfsleer en het z.g. metalgun leder.
Voorts woeden verwerkt suède, gekrompen
geitenleder, dat ons in een bepaalde zwarte
uitvoering, .sterk aan astrakan bont her
innert, boxcalf en lakleder, terwijl somnttge
exclusieve soorten van pythonleer worden
gemaakt.
tt hoeveel zwarte
ziet, hetgeen misschien mede
moet worden toegeschreven aan het feit, dat
slavin wordt. Nog altijd werkt
van het Franse keuterboertje veel harder
dan de armste boerenvrouw in ons land, al
doet zij dit niet omdat de man er haar
toe dwingt, maar eenvoudig, omdat haar
plichtsgevoel, haar daartoe dwingt.
Immers dit leert de geschiedenis van
Frankrijk wel, de vrouw heeft er niet ge
regeerd met lonken, kussen en glimlachjes
zij had en heeft alleen blijvende macht
als zij een krachtige persoonlijkheid I®.
Over het algemeen is de Franse vrouw
een sterker persoonlijkheid dan de man.
Zij telt terdege mee. Ook de vrouw van de
welvarende boer heeft een belangrijk aan
deel in het bedrijf: er zal geen koe worden
gekocht zonder dat zij dit heeft goedge
vonden. Ook in de zakenwereld speelt Ma
dame een belangrijke rol. Het is in Frank
rijk heel gewoon, dat een gehuwde
vrouw werkt, maar wel wordt aan
het huwelijk nog steeds grote waarde ge
hecht, (men gaat er van uit dat elk huwe
lijk beter is dan geen huwelijk). De talloze
jonge vrouwen, die na de oorlog van 1914
1918 ongehuwd moesten blijven omdat de
mannen, nut wie zij hadden kunnen trou
wen, gesneuveld waren, hebben echter al
haar geestkracht en energie aangewend om
zich als sociaal werkster e.d. een nuttig
bestaan op te bouwen, waarop ze terecht
trots zijn. zodat men thans in Frankrijk
een hele generatie oudere vrouwen heeft,
voor wie het „Mademoiselle" niets denl-
grerends heeft.
Veel gehuwde vrouwen helpen mee de
kost verdienen en zij doen haar werk met
liefde, hetgeen haar niet belet des avonds
opgewekt een smakelijke maaltijd voor man
en kinderen te bereiden, en dan nog tijd
vindt om een aardig jurkje voor haar doch
tertje in elkaar te knutselen. Zij ls altijd
QPMERKELIJK
zwart bij vrijwel alle jurken en mantels
kan worden gedragen,
vooral nu zelfs de com
binatie zwart-bruin op
het mode-palet voor
komt. Verder grijs van
zeer lichte tinten op
lopend tot diep donker
grijs, o.a. ook uitge
voerd in de nieuwe be
werking, die het leer
gemetaliseerd doet
schijnen. Andere mode-
tinten zijn: turf, taan-
kleur, tomaat, bor
deaux, cérise en groen,
welke laatste kleur soms wordt gecombi
neerd met een grijzestof.
Welke kleur of welk model men kieie,
men zij indachtig, dat de tassen vooral een
voudig van lijn moeten zijn en niet allerlei
versierseltjes als metalen plaatjes of andere
tierelantijnen mogen vertonen.
bezig en schept zeker een thuis voor de
haren; tegenover de buitenwereld staat zij
afwerend: het is niet gemakkelijk de wo
ning van i Frans gezin binnen te komen
Wat van haar kan toorden gezegd, zij is ntet
wuft, al verzorgt ze haar uiterlijk, en zeker
ls zij niet lui, integendeel zij ls pittig en
dapper, zij zet zich schrap In de strijd om
het bestaan waar het om grote dingen gaat
en houdt toch nog fut over voor het ver
zorgen van de kleine dingen, die het leven
TVU HEBT u zie% stillig voorgenomen.
maanden geleden al, om dit Jaar met
St. Nicolaas verscheidene familieleden en
vriendinnen te verrassen met iets. dat u
zelf hebt gemaakt en nu ziet u aanko
men. dat u toch een cadeautje zult moeten
geven, dat u kant en klaar hebt gekocht.
Aanvankelijk leek St. Nicolaas immers nog
zo oneindig ver weg en nu staat het grote
feest al haast voor de deur. Niet getreurd
echter; u hebt nog bijna vier weken tijd
en tvanneer u met hart en ziel aan de slag
gaat. kunt u nog allerlei aardige en prae-
tische dingen maken, waarmee de ontvan
gers en ontvangsters echt ingenomen tul
len zijn en die toch niet overmatig veel
tijd en inspanning vergen om ze in elkaar
te knutselen.
Wat dan? Wel, keuze te over. Bedenkt
u maar, dat bijna ledereen tegenwoordig
wel eens op reis gaat en u hebt een be
langrijke bron voor ideeën aangeboord.
Voor de reizende mens is bijv. een heel
plezierig bezit schoenzakjet welke u ge
makkelijk kunt maken van gekleurd lin
nen, gebloemde chintz of andere stevige
stof. U maakt zakjes, waarin één schoen
past en sluit ze eenvoudig met een IJntje
of een rits. Het is veel netter de schoenen
in zulke zakjes te bergen dan ze in papier
te wikkelen en maakt u telkens twee zak
jes van dezelfde stof en kleur, dan kan de
eigenaar bij het uitpakken van de koffer
met één oogopslag zien welk paar hij te
voorschijn haalt hetgeen vooral bij een
r^pdreis van belang is. Wanneer men per
auto of autocar elke dag weer verder gaat,
pakt men natuurlijk de koffer nooit hele
maal uit en is het gemakkelijk wanneer
men het gewenste paar aan de omhulling
herkent. Eventueel kan een afgedankte
Jurk of rok materiaal voor dit geschenk
leveren.
De directie van de Ollefabrieken Calvé
te Delft heeft een receptenboekje laten
samenstellen ten behoeve van de huis
vrouw, ook van die huisvrouw, die niet
zo heel veel ervaring op kookgebied heeft.
Inderdaad ls het boekje niet alleen zeer
overzichtelijk in rubrieken onderschelden,
maar ook wordt heel duidelijk uitgelegd
hoe de verschillende gerechten te berei
den. Alleen zal moeder het boekje mis
schien moeten beschermen tegen het kleine
grut. dat het allicht voor een prentenboek
zal aanzien, zoveel aardige tekeningen en
gekleurde platen bevat hetl
\7ERDKR zijn er allerlei soorten etuis,
die op reis van pas komen, bijvoorbeeld
het naai-etui, dat wij hierbij afbeelden.
Het kan worden vervaardigd van verschil
lende grondstoffen, o.a. van stevig vilt. Het
gehele etui wordt uit één stuk geknipt (uit
gezonderd het lipje, waarmee het wordt
gesloten), terwijl slechts het middengedeel
te wordt gevoerd met kleurig flanel of
andere dunne wollen stof. Men kan het
étuitje zo groot maken als men wil mits
het niet te omvangrijk wordt. Men voor
ziet het van zoveel mogelijk lusjes om er
schaar, vingerhoed, kaartjes wol en ral
letjes zijde tussen te stoppen en vergeet
u vooral ook niet een paar naalden, veilig
heidsspelden en gewone spelden op het
flanellen voerlnkje te prikken
Naar dit model kan men ook-grotere
etuis maken met vakjes voor kousen en
toiletartikelen.
^EL practisch is het op reis een klein
handdoekje bij zich te hebben, onge
veer 30 bij 48 cm groot. Zo'n handdoekje
kan van oogjesstof worden gemaakt en u
kunt het een bijzonder cachet geven door
het af te werken met z.g. Tirools band, dat
op het ogenblik in verschillende breedten
(van 1 cm af tot 10 cm toe) en met ver
schillende motieven bewerkt, in de handel
verkrijgbaar is. Wie veel bij de weg ls en
er niet van houdt de handen te drogen
aan een doek, welke anderen reeds hebben
gebruikt, zal het stellig aangenaam vinden
zo'n handdoekje in tas of zak te kunnen
meenemen .eventueel in een klein plastic
zakje dat in de handel verkrijgbaar is.
Een heel stel van zulke fleurig afgewerk
te handdoekjes zal ook een welkom ge
schenk zijn «oor de vrouw des huizes die
veel ontvangt en die graag een stapeltje
kleine doekjes bi) het fonteintje legt. zodat
elke gast de handen aan een schoon doekje
kan drogen.
Men zou ook een gewone handdoek kun
nen verheffen tot sierhanddoek door hem
te garneren met Tirools band.
DIT Tiroolse band kan op alle mogelijke
wijzen worden verwerkt. U kunt er
een slabbetje voor baby me# afzetten en
ook een heel tafellaken er mee van een
brede rand voorzien. Eventueel kan een
tafellaken er ook mee worden opgewerkt,
o.a. door er een middenstuk van Tirdols
band op te stikken of er banden op te wer
ken, hetzij in de breedte of in de lengte,
zodat u een gestreept tafellaken krijgt. Ook
kunt u de banden zowel in de breedte als
in de lengte op naaien, waarna u zich kunt
verlustigen in een geruit tafellaken, dat,
gezien onze tegenwoordige voorliefde voor
ruiten, hoogst modern zal staan.
Voor witte tafellakens kunt u uit de aard
der zaak het beste een van de frisse pa
troontjes kiezen, welke te krijgen zijn in
de kleuren rood-wit-blauw of wit-blauw of
wit-bruin. Er bestaan echter ook banden ln
beige-brons, beige-terra enz. en deze kun
nen dienen voor het versieren van gekleur
de tafelkleden, kussens e.d. Wanneer u er
uw gedachten over laat gaan, zult u zien,
dat er nog veel meer mogelijkheden zijn.
Volgende week hopen we nog enkele
denkbeelden voor snel te maken hand
werkjes te geven.
Jan: Ik heb een tekening ge
maakt, van koeien, die gras eten.
Onderwijzeres: Wagr is dat
gras dan?
Jan: Dat hebben de koeien
opgegeten.
Onderwljteree: In de koeien.
waar zijn die7
Jan: Die zijn weggegaan, toen
het gras op was.
KROKINUS was lui. Zo lui. dat hij altijd wel kans zag om niets uit te
voeren. Soms werkte hij wel eens, omdat hij te lui was om een ma
niertje te bedenken om nfet te hoeven werken. Hij was houthakker.
Och eigenlijk was hij niets, alleen maar een dromer. Maar van dromen
kun je niet leven en je kunt ze ook niet eten. En omdat zijn maag pro
testeerde was hij In dienst gegaan bij een oud vrouwtje, die hem aange
steld had als houthakker. Het vrouwtje had een stukje grond waarop^bo
men stonden. Die moesten omgehakt worden. Zij zou dan voldoende
brandhout hebben om haar fornuisje mee te stoken en bovendien moee
ten de bomen plaats maken voor tuinbouwgewassen.
Ze had al besloten een andere
knecht 1n dienst te nemen dan deze
luie Krokinus, die amper een boom
per dag omhakte.
Toch had Krokinus een goede
eigenschap. Hij was erg gul. Niet
dat hij nu veel had om weg te
geven, nee nog niet tenminste
Maar hij was er stellig van over
tuigd, dat hij binnenkort een rijk
man zou zijn. Dan zou hij een pot
vol goud bezitten. Het was alleen de
kunst, die te bemachtigen. Krokinus
had gedroomd, dat hij, als hij een
kabouter vond. van die kabouter
een pot goud zou krijgen.
Als hij dus niet luierde of hakte,
gocht hij naar de kabouter.
Op een dag lag hij lui, uit de wind,
onder een boom te dromen Hij
sliep niet. Plotseling viel er iets
boven op zijn hoofd. Hij ging op zij
en keek wat het was. Meteen groep
hij er naar en in zijn hand had hij
een kabouter.
Nee maar, riep Krokinvrs. dat
ia even een buitenkansje. Ik hoef
niet eens naar je te zoeken. Je valt
zo maar op mijn hoofd
Houd me alsjeblieft niet zo
stevig vast, kermde de kabouter Ik
stik bijna.
Beloof dan, sprak Krokinus.
dat je niet probeert te ontsnappen
Hoe zou ik dat nu kunnen?
vroeg de kabouter. Jij bent veel
groter dan ik.
Krokinus gaf de kabouter iets
meer vrijheid.
Is het waar. vroeg hij, dat je
een pot goud hebt?
Alle kabouters hebben die.
En dat je die aan mij moet af
staan. omdat ik Je gevangen heb
Je zult je goud hebben, ver
volgde de kabouter, maar je moet
het zelf maar zoeken. Ik zal je wel
helpen met de plaats waar je het
kunt vinden.
Goed. Krokinus spryng op. We
gaan meteen beginnen.
De kabouter trok een ernstig ge
zicht. Een aanwijzing kun Je vinden
onder in een boom. Ik weet alleen
niet precies in welke. Ik geloof, dat
het deze is.
In een boom. vroeg Krokinua.
Dus moet ik hem omhakken7
Juist, sprak de „n
Krokinus nam zijn bijltje en
begon. Hij hakte, dat de stukken In
het rond vlogen. Toen de boom om
viel vroeg hij:
Waar is de aanwijzing nu?
Het spijt me, antwoordde de
kabouter, waarschijnlijk in de vol
gende boom. Zo hakte Krokinua de
voifeende boom om. Het
beurd. Maar weer was het mis. Kro
kinua hakte verder. Bij de volgende
boom schudde de kabouter alleen
maar van nee. Krokinua nam weer
een boom. Weer schudde de ka
bouter zijn hoofd. Krokinus hakte,
hakte, of zijn leven er van «fhing.
Hii haastte sich steeds meer. En
vóór hij het wist. htd hij alle bomen
voloENDE WEEK VERDEK.
ian een natte Herfst,
koude regen. Nee. dan
de paddestoelen, die houden er wel
van. die schieten ,?als paddestoelen
uit de grond. Zo hoop. dat deze
jongen er «erbaasd over ie 8tel je
voor. dat je zo'n paddestoel op je
bordje kreeg. Nee. dan heeft dat
meisje een betere keus gemaakt
Een Hele berg champignons en harte-
kammen Om van te smullen, als te
klaargemaakt Zijn.
Een bij begint zijn leven als een eitje. Dit duurt drie dagen, dan volgen ei
6 dagen, waarin hij rupa ie en dan twaalf dagen, waarin hij pop is. De rest
van zijn leven werkt de bij. Zodra de bij het kan. borstelt hij de haartjes
op tijn rug en bagint dan da callan schoon te maken, sodat de koningin er
weer nieuwe eieren in kan leggen.
Gedurende de derde, vierde en
vijfde dag van zijn leven ls de bij
„bsby-sitter". Hij helpt bij/het voe
den van de grote ruptetr Van de
zesde dag af helpt hij mj het voe
den van de kleine rupsen, die ge
voed worden met „/helle", een af
scheiding ven de/speekaelkieren
van de bijen. Zo /u en dan vliegt
de bij ook uit, steeds verder, om de
omgeving te lerjfn kennen. Van de
tiende tot de twintigste dag is het
werk van de /bi) honing in ont
vangst te nemftn van de transport-
bijen. De honing wordt gebracht
naar de hongerige bijen of wordi
opgeslagen In ratet^tffeMtbergt
ook stuifmaë) in
houden zij «e kor®
tussen pr^luceery
nieuwe rflen var
f 20
l zij
fewsken
rwv*n, die bint
woraen dood-
Na de twintigste dag is de bij op
genomen in het transportbedrijf Hij
gaat er op uit om honing en stuif
meel te halen. Op een mooie dag
kan een bij een bezoek brengen
aan 8000 bloemen. Het ia een uit
puttend werk en na twee, drie we
ken gaat de bij dood Bijen, die in
de herfst beginnen met het trans-
portwerk leven iets langer, omdat
zij het niet zo druk hebben.
da zingende cow bot/.
De een ny de ander deed een
poging, /naar het lukte telfs
niet. de bodg te spannen Ze wreven
de boog in met vet om hem aoepelet
te maken, maar niets hielp, ook
niet hem verhitten boven een vuur
Terwij! zij beaig waren, kwamen
de schaapherder en de varkens
hoeder binnen. Odysseus, nog ateed»
vermomd ala bedelaar hield hen
•taande en vroeg: - Mijn vrienden
als Odyateua terug zou komen, zou
JéTiêm-dan helpen in de strijd tegen
de belagéfc-
Zij verzekerden het hem. Toen
maakte Odysseus sich ook aan de
schaapherder bekend en beloofd#
hun trouw niet te vergeten.
fldyaaeus trok sljn vodden af en
toonde hen een lidteken, waar
aan zij hem konden herkennen Het
waa van een wond. die hij opgelo
pen had tUdena een lacht op wilde
zwijnen.
Zij omheladen hem en waren zeer
verheugd Odysseua gebaarde hen
kalm te zijn. opdat nieifiand arg
waan zou krijgen. We gaan een
voor een naar binnen, stelde hij
voor. masr laten we eerst goed af
spreken. hoe we tullen handelen.
De belagers zullen niet toestaan,
dat ik. arme bedelaar een poging
doe. met de boog te schieten. Daar
om moet Eumayos proberen hem
mij in de hal te geven
Zeg de vrouwen, dat zij naar haar
vertrekken gaan en de deuren zorg
vuldig sluiten Zij mogen ntet naar
buiten komen, wat er ook gebeurt.
De schaapherder gaf hij opdracht de
poort te sluiten- zodat niemand in
ZATERDAG 8 NOVEMBER 1952
TWEEDE BLAD - PAGINA S
DANKZIJ GEBREK aan tUd en geld heeft Michel Gordey, van wiens reportage „Vlaum
voor Moskou" wfl hier weer een stuk (het laatste in dese serie) weergeven, tegen
bet eind van zijn reis enkele kijkjes kunnen nemen in „verboden Rusland in plaatsen
WSar nooit een vreemdeling, zelf* geen ..kameraad" wordt toegelaten. In feite ia dit
heel de Sowjet-Unle buiten de grootate steden en enkele vaate programmapunten voor
georganiseerde excursies. Om van Stalingrad naar Tlflla ie gaan wilde men Gordey via
Moskou laten reizen. HU weigerde deze omweg te maken, aangezien hU daar noch de tUd
noch bet geld meer voor had. Toen hjj ten slotte het bezoek aan Tirils helemaal wilde
laten vervallen, kreeg hU toeatemmlng om leohtstreekz ie gaan. Voor deze gelegenheid
werd een nieuwe gids van de Intoerlt» aan hem toeglforgd. TUdena het onverwachte op
onthoud gedurende de reia werd het Gordey wel duidelUk. wasom buitenlandera eigen
lek alleen maar vla de voornaamste verkeeralUnen mogen reizen! WU laten hem weer
gan het woord.
HET VLIEGTUIG zette ona af in Adler, eci
kleine kustplaats, waar we geacht wer
den spoedig aansluiting néar Tiflls te zullen schrikkelijk.
vinden. Dat had men ons in Rostow gezegd,
maar hier luidden de inlichtingen anders:
de dienstregeling van het vliegtuig vóór
Tiflls was „erg wisselvallig", zei men ons,
het werd niet voor 18 uur verwacht. Het
was twaalf uur 's middags. Men ried ons
een kijkje in de stad en aan het strartd te
gaan nemen. Maar het vliegtuig bevond zich
20 kilometer van de zee en om er te komen,
moesten we ons weten te „behelpen". Een
bestelauto bracht ons eerst tot tar» een
asphaltweg. Hier zou, zei men ons, <f(over
een kwartier of een half uur" een bua voor
bijkomen. De zon brandde en wü wachtten
geduldig.
Weldra voegde een tamelijk elega'nte
vrouw van een jaar of veertig, met een
klein koffertje bij zich. zich bij ons. Zij
wilde ook de hypothetische bus nemen. Zij
was met de trein uit Moskou gekomen, na
een reis van drie dagen. Ze ging haar
vacantie in Adler doorbrengen. Erg spraak
zaam. begon zij ons met vragen te bestor
men: was er een hotel in de stad? Hoeveel
kostten de kamers? Kon je al baden? Waren
er al kersen te krijgen? Wisten wij een goed
restaurant in Adler?
Of we nu al zeiden, dat we er niets van
wisten, dat we zelf op de doorreis waren,
de vrouw bleef vragen. Toen ze inzag, dat
we haar bepaald geen nuttige inlichtingen
konden verstrekken, veranderde zij van
onderwerp van gesprek. Ze begon over
zichzelf te spreken. Ze was advocate te
Moskou Een proces, dat zij hier in de buurt
te voeren had. gaf haar gelegenheid acht
dagen vacantie te nemen Van tijd tot tijd
haalde zij een poederdoosje en een spiegel
tje te voorschijn en knapte zich zo go*d
mogelijk op. de lokken van haar permanent
bewonderend.
Weet u, wat ik vanmorgen ln de trein
gedaan heb? Ik besloot in de „internationale
klasse over te stappen. En het heeft mij
geen kopeke gekost, zei ze trots, met een
voldaan lachje.
Ik bemerkte, dat mijn gids steeds ver
stoorder begon te kijken Totdusver had de
advocate bliikbaar nog niet door. dat ik
een vreemdeling wSs Ze sprak met ons als
met twee sowietmensen. die ze toevallig
was tegengekomen en zonder er veel bij na
te denken, wat ze zei. Overigens had ze
niets „gevaarlijks" gezegd Toch maakte
Tsjerkassow zich ongerust.
Ja. zei ze. dat van klas veranderen
heeft me niets gekost. Ik heb de conducteur
van de slaapwagens verteld dat ik te Mos
kou juridische raadsvrouw was van het
Gemeentelijke Circus. Hij vroeg me. of ik
hem vrijbiljetten kon bezorgen. Ik heb na
tuurlijk 1a gezegd Toen heeft hU mij een
plaats in een Internationale afdeling be
zorgd. zonder mij het supplement te laten
betalen. Ik weet wel, dat het niet mag. Ik
zeker, ais advocate word geacht de boeten
te kennen, die men in dergelijke zaakjes
betaalt. Maar alles ie goed afgelopen.
m Landelijke rust
magere man. op sandalen, met een oude
broek en een blauwe trui aan by ons.
Wacht u op de bus?, vroeg hy. Ver
geefse moeite: hij komt alleen langs alshy
zin heeft De chauffeur doet vast ergens
een dutje. U moet proberen een vrachtauto
aan te houden, die naar de stad gaat U
kunt op mijn ervaring vertrouwen, ik woon
al twee iaar in Adler. 1
De burgeres-advócate ha<* een nieuw
mikpunt voor haar vragen gevonden De
antwoorden, die zij van de ..inboorling" ver
kreeg. waren niet erg geruststellend: er
was geen goed hotel en geen fatsoenlijk
restaurant in de stad. de kersen waren
duurder dan in Moskou en het water van
de Zwarte Zee was nog te koud om te
baden Maar het wa$ een prettig land. de
man oefende er zyn beroep van hoofd
boekhouder uit en had niet te klagen. Hy
hield van het klimaat en de „indolentie" van
de' inwoners, zelde hij. Het wa» niet als
in Leningrad, zyn geboortestad, waar ieder
eltyd haast had. Overigens scheeen hyzelf
veel tyd te hebben. Hy gaf de vrachtauto's,
die voorbijkwamen, vage tekens, zonder
dat zU stopten en scheen in het geheel geen
haast te hebben om op zyn bestemming te
komen. De zon brandde steeds sterker.
De man bemerkte evenmin, dat ik een
een dilemma: moest hU «U" medeburgers
«eggen, dat Ik geen sowjetmens was en se
daardoor waarschuwen op te passen? Ik las
op s|jn gezicht het inwendige conflict, dat
hem verscheurde en vermaakte my koate-
HJk. In afwachting van zün besluit, werd
het gesprek voortgezet, vooral dank z|| de
advocate. ZU aprak opnieuw over haar
beroep:
Het is aifUd een goed vak, sef se. Als
lk de president van het Opperste Gerechts
hof geloven moet. sullen er, als wü onder
een volkomen communistisch regiem leven,
geen misdadigers en misdrUven meer zU«-
Ik hoop. dat de goede mm geUik heeft,
maar voorlopig «Un er genoeg misdadigers
vreemdeling was. Tsjerkassow stond voor
en processen om mij de kost te geven. Ik
Heb ra^Un nichtje van 19 sella aangeraden
rechten te gaan studeren. Voor haar gene
ratie sal er nog advocatenwerk genoeg zUn.
voordat het integrale communisme een
•Inde gemaakt heeft aan processen en
rechtbanken
Het onderwerp van gesprek nam een
wending, die mUn gids steed# meer mis
haagde. Ik besloot hem voor te zUn en
deze brave lieden te bekennen, dat ik geen
landgenoot van hen was. Daar deed zich
Juist een gelegenheid voor. Ik had de
hoofdboekhouder verteld, hoezeer „zyn"
•tad, Leningrad, mij bevallen was. HU begon
te glimmen van vreugde en de schoon
heden op te roepen van de Newa, het Win
terpaleis en de Newski Prospekt. Vervol
gens begon hy mU raad te geven over de
Kaukaaus, die hy goed kende:
U moet een# een bezoek brengen aan
de militaire weg, die door de bergen gaat.
U moet een paar dagen aan de kust door
brengen. En al« u een fototoestel hebt. kunt
u er mooie foto's nemen....
Nee. zei Ik, dat mag ik niet
En op het verbaasde gezicht van myn
partner voegde ik eraan toe:
Ik ben Fransman, en alle# wst u my
aanraadt, la my streng verboden door de
bepalingen, die in uw land bestaan.
Volledige verrassing tekende ziel»
- OP *Un galaat of. .Wat de advocate ba-
treft, zij slaakte een lichte kreet en beet
zich op de lip Toen zei ze gegriefd:
Maar ik wist niet. dat u een vreem
deling was. U spreekt zo goed Russisch. Ik
heb vast een hoop onzin gepraat ver-
Helemaal niet. antwoordde ik hoffelijk.
Maar ze was er niet gerust op en richtte
het woord niet meer tot mij De man her
vond sneller zijn koelbloedigheid en zette
ons gesprek behoedzaam voort-
Ik wist niet zei hy. dat de bepalingen
voor vreemdelingen zo streng zijn. Jamfner.
echt jammer, dat u de schoonheden van
deze streek niet kunt bewonderen
Op dat ogenblik stopte een vrachtautootje
met een boer achter het stuur, vlak voor
ons. De chauffeur boog zich uit het raampje
en vroeg:
Moet u naar de stad? Klim dan maar
achtefin.
W^t namen op een bank plaats, onder de
kap van de vrachtauto. Ik zat tussen
Tsjerkassow en de man met de blauwe
trui. De advocate, die nog al tyd verschrikt
was door de tegenwoordigheid van een
vreemdeling, was naast de chauffeur gaan
zitten. Onder het rijden zei mijn buurman
opeens:
Ah. Frankryk. wat een mooi land! Ik
houd van de Fransen
TerwUl hU dat sel. greep HU m|jn hand
en met een gebaar, dat Tsjerkassow niet
kon zien, drukte hfl haar stevig. Maar hij
deed ge^ji mond open. totdat de vracht-
auto stilhield en ons In de stad Adler af
zette. We gaven de chauffeur leder vUf
roebel. Daarop namen we afscheid van
elkaar. De advocate ging er zonder omzien
vandoor. De man drukte mU nog eena de
hand en legde daarin alle atomme sym
pathie. die hy niet welsprekender dorst te
uiten vanwege de asnwesigheid van mUn
schutsengel.
Ik betreurde het eens te meer. dat ik de
reis niet alleen had kunnen maken. Maar
de tegenwoordigheid van Tsjerkassow bleek
gerechtvaardigd, althans van het gezichts
punt van de Sowjetautorlteiten Wat op de
weg wa# voorgevallen, bewees het vol
doende: zonder mijt? gids had ik o
schrik met toevallige Sowjetmensen
kunnen spreken Dat gevaar was nog maar
juist vermeden.
De reportage „Visum voor Moskou"
verschynt binnenkort by de uitgevery Ad.
Donker te Rotterdafn
De Egyptische regering aanvaardt noch de
benoeming van Moestafa el Nahas tot ere
voorzitter van de Wafd-partij noch de op
neming van Abdei Fattah el Tawil op de
lijst van stichters der nieuwe party. De mi
nister van binnenlandse zaken. Soliman
Hafez, "heeft de staatsraad een nota gezon
den. waarin de bezwaren tegen het verzoek
om registratie van de Wafd-partij vervat
zijn. Hy verklaart, dat de benoeming van
oud-premier Nahas een poging is om de wet
te ontduiken. Abdei Fattah el Tawil zou zyn
eigen familie hebben bevoordeeld, toen hij
nog lid was van het Wafdistische kabinet.
ln afwachting van een uitspraak van de
staatsraad zal de Wafdpartij nog geen wet
tige status hebben en geen politieke activi
teit kunnen voeren.
I.a/aro i.andeiris. een vroegere kolonel van
het Cubaanse leger, is sinds Maandag in hech
tenis op beschuldiging van een poging om de
regering omver te werpen. Volgens de staf
chef van het leger, generaal Tabernllla. heeft
Landeiras getracht. legerofficieren over te ha
len aan een samenzwering deel te nemen.
De NobelprUs voor scheikunde is dit Jaar
toegekend aan twee Britten voor hun werk
op het gebied vtn de chromatografie )een
methode van chemische analyse. HeVzyn
dr Archer John Porter Martin (42) uit Lon
den en dr Richard Laurence MiUington Syn-
ge (38) uit Bucksburn. ZU delen de prijs van
ongeveer 115 000 gulden.
Dr Synge heeft medegedeeld, dat de werk
zaamheden die hij en dr Porter Martin heb
ben verricht op hêt gebied van de chromato
grafie veel practieche toepassingen omvat
ten. De chromatografie kan worden gebruikt
voor het opsporen van geknoei in de meeste,
voedingsmiddelen, voor de scheiding van
radioactieve iiotopen en voor de scheiding
en bepaling van vitaminen, aldus dr Synge
Hy is als biochemicus werkzaam bij het
Rowlett-instituut voor onderzoek te Buck6-
burn in de omgeving van Aberdeen.
Dr Martin werkt in zijn laboratorium in
met nationaal instituut voor medisch onder
zoek te Londen.
De Britse prijswinnaars hebben samen
scheikundige onderzoekingen verricht te
Cambridge en later in de laboratoria van de
wolindustrie te Leeds. Vorig jaar verwierf
dr Porter Martin de gouden medaille van de
Svenska Laekaressellskapet voor chemisch
onderzoek.
Dr. Synge is lid van de Britse commissie
die het door de communisten geïnspireerde
Volkscongres voor de Vrede steunt.<gdat vol
gende maand in Wenen gehouden zal wor
den.
Atoomgeleerden
Twee Amerikaanse natuurkundigen, die
zich veel met kernonderzoek bezighouden,
delen dit jaar de Nobeipry# voor natuur
kunde (ongeveer 115.000 gulden groot).
Het zUn nrof Edward Mills Purcell (40) van
de Harvard Universiteit en prof. Felix
Bloch (47) van de Stanford Universiteit in
Californië.
De Amerikaanse prUswinnaar# worden be
schouwd als twee van de meest vooraan
staande Amerikaanse deskundigen op hét
gebied van het kernonderzoek en de astro-
physica. Dr Purcell was een der eersten die
aantoonde dat er wolken van waterstof in de
wereldruimte zijn. Zyn werkzaamheden op
het gebied van de ionosfeer worden be
schouwd als van de grootste betekenis voor
de radio.
Dr. Bloch is de uitvinder van een nieuwe
methode voor het vaststellen van de eigen
schappen van atoomkernen
iWWWWWWWWWVVWWWWHWWM
rtHMWVttHVMWVWmHVW»»»
water uit de kraan en electrlciteit en een
van de beste nachtclubs ter wereld
Ons oponthoud duurde niet lang. Van
Nairobi Kingen we naar Khartoem en
Athene en toen per vliegtuig over de
kust van Afrika naar New York. Toch
waren we niet zo blij als we hadden ge
dacht.
Afrika heeft iets betoverends. dat voel
ik pas goed nu ik weer thuis ben. Op
een keer zullen wfc zelf een expeditie
uitrusten, hebben mijn man en lk elkaar
beloofd. Vocrlopig worden wij nag
voortcurend aan onze tocht herinnerd
door dc vele souvenirs, die we door heel
ons huis hebben opgehangen en neer
den en steeds maar door blijven dansen, gezet. Ivoren' sieraden, speren, schil-
tot zij volkbmen uitgeput neervallen, yon...
Dagenlang kan dat duren.
Vi—Wc verlieten de Belgische Congo. Onze Wat deed je het eerst toen je weer
oor onze volgende opnamen haaaen was bj,a klaar dug onM expeditie veilig thuis was. vroeg leder een me. Ging
we de reuzen-Wattvssts van Ruanda- naderde hct einde. Qp weg naar Nairobi je met vacantie of gaf je een groot feest
Urandi nodig. De nakomelingen van de deden we Kampula aan. Een prachtig in een nachtclub
n- .„«rfc». Mijn antw00rd vlei aUen hard tegen.
Ik dacht namelijk niet aan vacantie of
feestjes, want ik. dje de gevaren van
het oerwoud had getrotseerd, die op de
rug van een krokodil had gestaan en
dte tegen leeuwen had geknipoogd, ik
kroop met een glimmende, verkouden
neus in bed
Maar mijn eerste kennismaking met
Afrika is goed geweest! Zó goed. dat ik
Egyptische Pharao's. Bm het zijn werke
lijk reuzen! Zö zijn allen meer dan twee
meter lang. Hun slanke enkels en voor
naam uiterlijk verraden hun aristocra
tische afkomst. Hun trekken zijn als uit
brons gegoten en z\j gaan gekleed in
schilderachtige costuums. Er ztfn 80.000
van deze lange Watussis. Het zijn twe
athleten maar in het dagelijks leven ztfn
uitvoeringen, die ik ooit zag.
ün toen waren we terug in Nairobi.
..j.„ ion ifimnen en een universiteit. De universiteit heelt
.UZ fL Ztïr Z «:horbur«. «„n m.n (llmd,
Watu„<, zür. vtgttariër, en de enige d.«liAnten opgevoerd! toned- 7t\tT\V
sterke drank die 2<f drinken maken moo'stc LINDL
zelf uit melk, banapen en honing. Het
goedje is koppig als een muilezel
- j, u 1J geciviliseerd Nairobi met stromend
Hun godsdienst schrijft de Watussis 6
voor. dat ze alleen dronken mogen zijn
in de familiekring. Ook hun hutten
maken een beschaafder indruk, dan die
van de overige stammen. Er staan bed
den. die bedekt zijn met fraaie leeuwen
en luipaardhuiden De Buhutus doen een
voornaam deel van het werk voor hen,
ofschoon er geen slaverny bestaat.
De Masais bezitten dezelfde trots als
do Watussis. Alleen gaan de Masais over
het algemeen zeer luchtig gekleed Op
een dag diende een koopman een klac.it
ln omdat Masais slechts in lendendoek
gekleed in zyn winkel waren gekomen.
De districtscommissaris beval, dat zU
voortaan als zij in de winkel kwamen
behoorlijk gekleed dienden te gaan. op
dat de andere klanten zich niet behoef
den te schamen. Zes weken iang lieten
de Masais niets van zich horen. Toen, op
een dag dat de winkel «tampvol was,
marcheerde de hele stam langs in net
costuum, waarin ze waren geboren. Nooit
kwamen zy meer in de winkel....! Voor
„De mijnen van Koning Salomo" moest
een dans van de Watussis worden ver
filmd en het is een van de mooiste scènes
geworden. Prachtig uitgedost en met
bellen aan hun enkels begon de dans.
terwijl de heilige koeien van de stam.
die op een feest niet mogen ontbreken
toekeken. Het rhythmisch roffelen van de
trommen zweept de krijgers op. net zo
lang tot zij niet meer pp kunnen hou-
A\U\m\VU\WUWWVWWWWVVV«WAV\W
VOOR 1ISI VERWACHT R.S. STOKVI#
ZONEN BEVREDIGENDE RESULTATEN.
Zoals in het laatste jaarverslag van R S
Stokvis en Zonen N V. te Rotterdam werd me
degedeeld. gaven de eerste maanden van het
lopende boekjaar aanleiding tot een gematigd
optimisme Dit optimisme weid. naar de direc.
tie thans mededeelt, in de verder verstreken
maanden niet beschaamd.
Hoewel in overeenstemming met de algeme
ne economische toestand de omzetten lager
waren dan die in 1951. bleven deze toch boven
de omzetten van 1950. hetgeen niet onbevre
digend geacht kan worden.
De resultaten der buitenlandse en binnen
landse ondernemingen, waarbij de N V. belan
gen heeit. gaven over het algemeen geduren
de de afgelopen maanden van 1952 reden tot
tevredenheid.
Hoewel omtrenb de totale resultaten over
1952 thans nog geen oordeel gevormd kan wor
den. mag. indien zfeh geen bijzondere om
standigheden voordoen, verwacht worden, dat
deze bevredigend zullen zijn.
YUEL, we blijken ons niet te hebben vergist. Heel veel
lezers en lezeressen hebben herinneringen aan een
Sinterklaasavond, die op een andere wijze verliep dan
men veronderstelde, dat htj zou verlopen. De „werkelijk
gebeurde" verhaaltjes zijn binnengestroomd; goed ge
teld ontvingen wij er 2 8 9.
Het spreekt vanzelf, dat wij al die verhalen nog niet
hebben kunnen lezen, maar toch hebben wij er alvast een
paar gekozen, waarvan onze lezers stellig zullen genie
ten. Beide inzendsters, doen wij het toegezegde bedrag
van f 15 toekomen.
Volgende week zetten we deze publicatie voort.
gINTERKLAAS 1950 - dit<
feest had voor mij een bU-
zondere bekoring. Weken van te
voren was mij gevraagd of ik
voor Sint wilde spelen op de
kleuterschool. Nu, lang bedacht
lk er my niet op, want ons vUf-
jarig zoontje ging ook op dat
schooltje en daarom vond ik
het des te aardiger die uitnodi
ging aan te nemen.
Toen 8 December déér vu,
verteld# lk onze kinderen van
7, 5 en 3 Jaar, dat ik naar
Utrecht moest. Het was verve
lend, maar niets aan te doen
Ze hadden erg veel medeiyden
met mij, dat ik het fyne feest
niet mee zou maken op de
kleuterschool, maar Oma zou
meegaan en dit vergoedde voor
hen veel. Op een bepaald uur
verliet ik ons huis en ging mij
verkleden bij kennissen, die
vlak by de kleuterschool woon
den.
Toen ik als een echte Sint
vermomd was en ook Piet er als
een roetmop uitzag, was het
grote ogenblik gekomen. We
wandelden het kleine eindje
naar het schooltje en ik behoef
wel niet te zeggen, dat we aar
dig wat bekijks hadden.
Ik was er helemaal „in". Bij
ons binnenkomen zongen de
kleuters ons toe en ik nam al
buigend plaats op een hoge ze
tel. Het „Grote Boek", waar
alle goed en kwaad van de kin
deren in stonden, kreeg een
plaats op mijn schoot. Daar zag
ik myn zoon zitten. Nee maar,
zó timide, het was onze Hans
niet meer
Veêl kinderen verschenen
voor ons. De één kreeg een
pluim, da ander een vermaning.
En toil nu even Hans
komen?
Dtidr kwam hij. Was dat onze
zoon, die er soms wel erg „man
nelijke" taal uitsloeg? Het leek
er met op!
Zo jongetje, durf jij nogal
eens lelijke woorden te zeggen
en grote mensen bij hun voor
naam te noemen?
Een stom geknik en een be
vende lip.
Ik moet dit niet Uieer ho
ren. versta je? Piet. weinig pe
pernoten, hij heeft het niet ver
diend.
Ddar ging Hans. Hoogrode
kleur en in zjjn handjes de lek
kernij.
Het feest verliep verder vlot.
Voldaan gingen de kleuters met
hun snoep naar huls.
Bij thuiskomst informeerde ik
geestdriftig hbe het feest op
•chool geweest was.
Gauw verteilen, Hans!
Het relaas uan Hans was kort.
maar krachtig:
Die ouwe sik zei, dat ik
niet meer mocht vloeken en ik
mag geen Kees meer zeggen
tegen de veerman. Hij is h i r l
En veelbetekenend wees Hans
naar zijn voorhoofd.
Nü is Hans zeven, maar ik zou
het niet meer aandurven ook
voor hem voor Sint te spelen.
N. B -v B.
LIET was in de jaren van gro-
te werkloosheid en ook mijn
vader behoorde tot de slacht
offers; breed hadden mijn
ouders het dus met hun grote
gezin zeker niet. Maar toch
toen Sinterklaasavond in aan
tocht was, klopten onze hartjes
net zo goed ala die van kinde
ren, wier vader niet werkloos
was. Wat zou de avond bren
gen?
Het donker viel, de lamp ging
aan, de spanning steeg.
Maarer gebeurde niets! Er
werd niet aan de bel getrokken,
niet op de deur gebonsd, geen
handvol pepernoten kwam uit
de schoorsteen vliegen en ik,
nauwelijks acht jaar, durfde
niets te vragen en mijn broer
tjes en zusjes al evenmin. Pre
cies als alle andere avonden zei
moeder op een gegeven ogen
blik, dat het kinderbedtijd wee.
Zonder viel lust te gaan slapen,
een beetje landerig ontkleedden
we ons en gingen ter kooi. Het
was moeiiyk in slaap te komen.
Eindeiyk wierp Klaas Vaak
onze ogen toch vol zand
Al heel «roep waren we wak
ker. nog te vroeg om te durven
opstaan. Eindelijk, om seven
uur. slopen mU" iets oudere
zusje en ik naar de huiskamer.
We keken op de tafel, gluurden
lange de kachelplaat niets!
Voor alle zekerheid keken toe
ook nog in het keukentje
niets!
Ik voelde my toch wel een
beetje sip toen ik om kwart
voor negen haar school stapte
en in een klas vol lawaaiige,
opgewondeïi kinderen kwam
Toen om negen uur de bel ging,
kwam het rumoer niet tot be-,
daren. Vier en vijftig kinderen
kakelden door elkaar! de juf
frouw probeerde zelfs niet stilte
te krijgen. Jongens en meisjes
schreeuwden: „Pop! treintje,
lekkers!"
Eén zweeg! Wat had ik moe
ten zeggen? Niets, helemaal
niets
En een banketletter, zó
groot....
En ik niets, helemaal niets.
Loodzwaar lag die wetenschap
in mij. Eindeloos verlaten voel
de ik my, ik was buitengeslo
ten, hoorde niet by die jolige
bende
En toen ineens luwde het ge
tier. Iemand had mijn kant uit
gekeken en had plotseling ge-
cwegen. Het was net of de klas
voelde, dat er iets haperde. De
één voor de ander staakte het
wild geraas en de juffrouw liet
de leesboekjes voor de dag ha
len. Om twaalf uur dropen mijn
broartjes, su#j#s en ik stilletjes
af, als hadden we een kwaad
geweten maar om twee uur
moesten we weer naar school
Nee maar! Daar kwam een
meisje op mij toe en duwde mij
een suikerbeest in de hand en
toen ik op mijn plaats ging zit
ten leek het wel of ik een heel
bijzonder kind, uit een sprookje
of zo, was. Want daar kwamen
alle klasgenootjes op mü toe.
allemaal legden ze iets voor m{j
op de bank. ik weet niet meer
hoeveel cadeautjes ik wel kreeg
en wat voor lekkers. Alleen zie
ik nog. dat in het midden een
prachtig marsepeinen varken
stond, een gouden tientje in de
bek. En één meisje vroeg mij
om vier uur met haar mee naar
haar huis te gaan en daar kreeg
ik toen een reusachtige zak met
speculaas.
Nou en toen ik naar huis en
alles eerlijk verdeeld. Wat een
onverwacht feest voor het hele
gezin!
Het varkentje mocht ik zelf
houden en het heeft heel lang ge
duurd voor het in myn kinder
maagje verdween. Nu nog weet
ik wie het mij indertyd heeft
gegeven en toch is het al vyf en
twintig Jaar geleden. Alleen ben
ik er nooit achter gekomen hoe
de klas in stilte dit feest heeft
voorbereid, want de gehele
ochtend was Ik er by geweest.
Telkens, als 5 December ln
aantocht is denk lk aan de St.
Nicolaas, die nu een kwart eeuw
geleden, voor my op 8 De
cember kwam. Als mensen toch
eens beseften hoe gelukkig ze
een arm kind kipmen maken
met een geschenkje
J. de L.—V,
Overvolle straten en laaiend enthousiasme
kenmerken het bezoek van Prins Bernhard
aan Bogota, de hoofdstad van Columbia,
waar bU deze gelegenheid ongekend grootse
feesteiykhedcn werden gehouden. Prins
Bernhard was reeds de eerste dag de beste
een populaire figuur. Dit kwam in het by-
zonder tot uiting toen hU- nadat hU bij het
standbeeld van Simon Bolivar een krans
had gelegd, er de voorkeur aan gaf zich te
voet naar hel ministerie van Buitenlandse
Zaken te begeven en vandaar naar dc
waarnemende president Roberto Urdaneta
Arbelaez. (President Laureano Gomez is
nameiük ziek). De Prins liep in de nauwe
straat temidden van juichende inwoners
van Bogota, wier enige verlangen het
scheen te zUn in de onmiddeliyke nabyheid
van de hoge gast te komen. Aan één stuk
door hoorde men de naam van de prins
roepen.
Prins Bernhard bracht onder meer een
bezoek aan de onderaardse safes van de
bank van de republiek. In deze safes wordt
een rijke collectie gouden voorwerpen be
waard. die door Indianen zUn vervaardigd,
o.a. reusachtige gouden neusringen en
„diabolo's". De Prins verbleef hier meer
dan een half uur en bekeek de waardevolle
voorwerpen met grote belangstelling. Toen
hij het bankgebouw verliet had zich daar
buiten inmiddels zulk een grote menigte
verzameld, dat hy nauwelijks zijn auto kon
bereiken.
De lunch werd gebruikt op de hacienda
Casablanca van mevrouw Maria Sierra de
Gomez. Op de weiden van deze hacienda
VUftienhonderd Ambonezen hebben in
militaire formaties op het Plein 1813 in Den
Haag gedemonstreerd voor het kabinets
gebouw van de minister-president. Een
enorme politiemacht, te voet, te paard en
gemotoriseerd, was op de been. De agenten
waren met sabels bewapend. Er heeft zich
geen enkel incident voorgedaan. Stipt disci
plinair gedroegen zich de Ambonezen, die
met 23 autobussen uit 50 woonoorden kwa
men. In lange rUen. in khaki gekleed, mar
cheerden zU aan en stelden zich op het plein
op. Een groep van ruim honderd vrouwen in
kleurige Zuidmolukse dracht, stond in het
centrum. Een orkest van rietfluiten, trom
men en bashoorns speelde militaire muziek.
Deze demonstratie was de achtergrond
voor het aanbieden van een petitie aan de
minister-president dr W. Drees, die echter
niet aanwezig was. Een delegatie van de
Badan Perwakilan Rakjat Maloekoe Dela-
tan. de Vrije Zuid-Molukkers in Nederland,
bestaande uit de voorzitter J. Mailoehoew
en de secretaris A. H. Tomesoa. met hun
plaatsvervangers, werden te woord gestaan
door de secretaris-generaal van het minis
terie van algemene zaken, mr C. L. W.
Fock.
Terwijl de delegatie naar binnen ging,
klonk een hoornsignaal. waarop tientallen
spandoeken werden ontrold. Op vele dezer
doeken werd zelfbeschikkingsrecht voor de
Zuid-Molukken geëist. In het Nederlands en
Engels werd geprotesteerd tegen de aan
houding van de minister van oorlog van de
Vrye Zuidmolukse Republiek ir J. A. Ma-
noesama, die sedert 21 October te Hollandia
Nieuw-Guinea, geen bewegingsvryheid
meer heeft. Ir Manoesama wil bij de Ver
enigde Naties de belangen der Zuid-Mo
lukkers gaan bepleiten.
Sommige opschriften luidden: „Ik had een
wapenbroeder, die heette Nederland."
Zij heeft ervan gelust
De uitslagen van de Amerikaanse
presidentsverkiezingen waren moeilijk
verteerbaar voor mevrouw Carolyn
Howard, inwoonster van Montgomery
in Alabama. Zij had met verslag
gever van het Eisenhowergezinde blad
Montgomery Advertiser petoed, dat
gouverneur Stevenson zou winnen
BH verlies moest zij de voorpagina
van dit blad, met de verkiezingsuit
slagen, opeten. Zij loste het probleem
zeer listig op. Zij verbrandde de pa
gina, deed de as in een kop koffie
en dronk het op.
graasden o.a verscheidene uit Nederland
geïmporteerde koeien. Deze dieren kon
men uit de andere herkennen door Neder
landse vlaggetjes die men hen om de nek
had gedaan.
Teruggekeerd in het hotel reikte Prins
Bernhard onderscheidingen uit aan de
Nederlander J. M. A. Baas van de Konink
lijke Nederlandsche Stoomvaartmaatschap
pij, aan J. Koot van de K.L.M., aan de
Engelsman L A. Toone van de Koninkiyke
Shell en aan de Columbiaan S. A. Shuk.
directeur van Philips in Columbia. Ver
volgens reed de Prins naar de woning van
de Nederlandse gezant. G M. Byvanck.
waar een receptie voor de Nederlandse
kolonie werd gehouden. Een dertig Neder
landers was aanwezig.
Nieuwe politieke partij in West-Duitsland.
Dr Gustav Heinemann voorzitter van de
Evangelische Kerk in Duitsland, gaat een nieu
we politieke partij oprichten, die zich zal ver
zetten tegen een Duitse bijdrage tot het Euro-
icse leger en zal streven naar hereniging van
Juitsland. Dr Heinemann is vroeger minis
ter van binnenlandse zaken geweest.
KUNSTNIEUWS
Naar de correspondent van het A.N.P. te
Brussel verneemt, zal in het proces, dat
de Rotterdamse kunstverzamelaar Van
Beuningen met betrekking tot de zaak Van
Meegeren-Vermeer heeft aanhangig ge
maakt tegen prof. dr Coremans. de direc*»
teur van het laboratorium der Belgische
musea, laatstgenoemde worden bijgestaan
door mr Buisseret. oud-minister van On-
derwys. De huidige minister van Onder
wijs, P. Harmei, tot wiens departementale
diensten prof. Coremans behoort, heeft mr
C Cambier verzocht het proces namene
het ministerie van Onderwijs bij te wonen,
om, indien nodig, de belangen van het de
partement te verdedigen. De advocaten van
de heer Van Beuningen zUn mr Thevenet,
deken der orde van Belgische advocaten,
en mr Delacroix, oud-deken van deze orde.
Het proces zal op 21 en 22 Januari worden
behandeld voor de rechtbank te Brussel.
De gemeenteraad van Amsterdam heeft
het voorstel van B. en W.. dat beoogt het
Concertgebouworkest zelfstandig te maken,
dus los van de N V. Het Concertgebouw, en
het orkest in een stichting onder te bren
gen. met 30 tegen 4 stemmen aangenomen.
De motie-Van Rij (hervatting van de
onderhandelingen met de N V. Het Con
certgebouw) werd met 31 tegen 3 stem
men verworpen. De motie-Seegers
(trachten het gebouw in bezit te krygen.
hypotheek van f 500 000 verlenen, invloed
in beheer bouwfonds verlangen) werd ver
worpen met 20 tegen 8 (C.P.N stemmen.
Dr N. R A. Vroom, hoofd van de afd.
kunst van het departement van O.. K. en
W„ heeft op de perstribune het laatste
deel van de raadsdiscussies bygewoond.
Mevrouw Nina Karasek. de 70-larige
„krankzinnige schilderes" uit Wenen die
zei, dat de geesten van vroegere grote
schilders haar hand leidden by het schilde
ren van ongeveer honderd stukken in de
klassieke stijl, is enige weken geleden in
een ziekenhuis overleden, aldus heeft de
Weense politie Donderdae verklaard.
Haar beste vriendin, mevrouw Teufel.
vertelde, dat zy dit feit geheim had gehou
den. omdat zy mevrouw Karasek had ge
zworen het niemand te vertellen Mevrouw
Teufel zei dat mevrouw Karasek haar had
opgedragen een tentoonstelling van haar
werken te houden Daarom had zij tot dus
ver steeds gezegd dat mevrouw Karasek
in afzondering waa gegaan tot na de ten
toonstelling.