Odysseus' HAAR EIGEN DOMEltf^fH DE fAS«^trouwekameraad DE FRANSE VROUW IS WERKZAAM in nieuwe vorm U hebt nog tijd genoeg voor het maken van eenvoudige handwerkjes Het luie houthakkertje en de pot goud reizen „VERBODEN RUSLAND" IS MENSELIJKER Nakomelingen der Pharao's Bijzondere belevenissen op 5December Onze lezers putten uit hun herinneringen T ZELFVERVAARDIGDE GESCHENKEN VOLDOEN HET MEEST Receptenboekje Handdoekjes met Tirools band Versierde tafellakens Ha, Ha De kabouter hield z'n woord Paddestoelen Kleurplaatfe WERKBIJ, kort druk leven Van dag tot dag ingedeeld Vier dagen oudf baby-sitter In Sowjet-Rusland V Een babbelende dame uit Moskou Geen dienstregeling Nahas niet aanvaard als ere voorzitter der Wafd trijzen voor scheikunde en natuurkunde toegekend Chromatografie MIJN AVONTUREN IN AFRIKA - Slot ...die slechts dronken zijn in de familiekring! Het einde van de reis en een „glimneus" Weer thuis m 1!emand I'll .i?°i,™.-ï,lï!ïïïr,ir.,i,S door Deborah Kerr „Hij is hiér!" Sint kwam op 6 December en de hele klas hielp mee! Bogota juicht Prins Bernhard toe Massademonstratie van Ambonezen in Den Haag De zaak Van Meegeren- Vermeer Concertgebouworkest zelfstandig geworden De Weense leerlinge van Rembrandt overleden ite kringen dor maat- vaar de strij/om het gevoerd, Betekende de vrouw j il spoedig d worden" fen zo ziet UIZEND EN EEN ZATERDAG 8 NOVEMBER 1»8< T\EGENE, die Frankrijk zou bezoeken en geheel onbevooroordeeld, zonder ooit tevoren iets over haar te hebben gehoord, de Franse vrouw zou beschouwen, zou stellig niet tot de conclusie komen, dat ztf een lief schepseltje is, in diepste wezen tot niets anders geschikt dan anderen te behagen. Dit beeld van de Franse vrouw, dat velen zich hebben gemaakt, berust op een sprookje. In werkelijkheid is zij een baasje, zeer nuchter, practisch, zuinig, heerszuchtig, iemand, die, wanneer zij tegen de strcom moet oproeien, zich ont popt als een persoonlijkheid om voor te knielen. Zo hoorden we dezer dagen mejuffrouw Dra Oosterlee die, toen onze tegenwoordige Koningin nog „Juliaantje" was, als haar gouvernante fungeerde, de Franse vrouw beschrijven. Zij deed dit in een bijeen komst van de afdeling Rotterdam van de Vereniging van Huisvrouwen en zij toonde aan, dat de geschiedenis de Franse vrouw zo heeft gemaakt, terwijl aan de andere kant Franse vrouwen (denkt u slechts aan de vriendinnen van Lodewijk XIV), een grote invloed op de geschiedenis hebben uitgeoefend. In de Middeleeuwen ontwikkelde zich in Frankrijk het ridder-ideaal en werd ge leerd, dat eerbied voor de edele vrouw de man siert. Deze eerbied was vaak uiter lijk en beperkte zich economisch bevoorrechte schappij; in kringen, waar de bestaan feller werd het „anders zijn" van „als minder beschouwd worde: men, dat in een dergelijke samenleving de vrouw in het éne milieu op een voetstuk wordt geplaatst maar in het andere tot EEN DING waren we nieuwsgierig (nu ja, natuurlijk z|jn we naar vele dingen nieuwsgierig, maar dan toch allemaal dingen, die hier niïLL*!J"*' doen) Welnu, naar één ding, herhalen we. waren we nieuws- ptertg en pijnigend drong derhalve de vraag aan ons op: Zouden dit nieuwe seizoen de lage, breed uitgerekte tassen zich kunnen handhaven? Toen ze een paar seizoenen geleden schuchter hun intrede deden in de wereld van mevrouw Mode. was het natuurlijk voor ons nederige slavinnen w uL Mode wel „weer eens iets anders", dan we lange tijd met ons hebben meegetorst, maar u zult moeten toegeven, dat de vrouw, die haar tas lekker volstopt met allerlei .onmisbare artikelen en vooral ook met brieven en andere paperassen, die lage dingen moeilijk kon prijzen. Je kunt er niet genoeg in bergen. Nu meent u misschien, dat de Mode zich daar weinig van aantrekt dit zou u echter meevallen. We hebben hier zelf ook nog wel iets in te brengen. Zo is er een nieuw avondtasje van antilopenleer in de handel gekomen, dat voor een avondtasje eigenlijk bijzonder groot is, maar de fabrikant, eerste dienaar van de mode, wilde aan de wensen van de vrouw, die het gebruiken moet, tegemoet komen en dus schiep hij binnen het antilopenleer een ruimte, plaats biedend aan poederdoosje, toneelkijker en sigaretten-étui en natuurlijk ook een beursje van bescheiden afmeting plus een niemendalletje van een kanten zakdoekje. En zo hoort het ook. Niet alle dames gaan schouwburgwaarts tftet een mannenzak naast zich waarin toneelkijker eiPpoederdooa desnoods nog wel kunnen worden geborgen, terwijl de man, die bij de zak behoort de uitgaven wel voor zijn rekening neemt, zodat een portemonnaie meenemen overbodig is. Trouwens, een moderne vrouw wenst niet rond te lopen zonder een cent bij zich, ook al gaat er een man aan haar groene zijde. Dit evenwel tussen haakjes. andere tassen worden in het redelijke gehouden, d.w.z. dat de bovenrand schuchter omhoog gaat, terwijl de "tassen ook niet opvallend lang zijn, hetgeen echter niet geldt voor de tas met overslag. Behalve een enkel model met ploot-effect tracht de beugeltas eveneens weer een plaats te veroveren, en vooral de duurdere tassen worden met een beugel gesloten. Vele tassen hebben een sportief karakter en blijkbaar hebben de leder fabrikanten de strijd aangebonden tegen de plasticfabrikanten, want er worden tassen op de markt gebracht van echt leer en waar van de prijs toch niet buitensporig hoog is. De nieuwste materialen, welke voor de bergplaatsen onzer dagelijkse benodigdheden worden verwerkt zijn een glad, soepel ge looid kalfsleer en het z.g. metalgun leder. Voorts woeden verwerkt suède, gekrompen geitenleder, dat ons in een bepaalde zwarte uitvoering, .sterk aan astrakan bont her innert, boxcalf en lakleder, terwijl somnttge exclusieve soorten van pythonleer worden gemaakt. tt hoeveel zwarte ziet, hetgeen misschien mede moet worden toegeschreven aan het feit, dat slavin wordt. Nog altijd werkt van het Franse keuterboertje veel harder dan de armste boerenvrouw in ons land, al doet zij dit niet omdat de man er haar toe dwingt, maar eenvoudig, omdat haar plichtsgevoel, haar daartoe dwingt. Immers dit leert de geschiedenis van Frankrijk wel, de vrouw heeft er niet ge regeerd met lonken, kussen en glimlachjes zij had en heeft alleen blijvende macht als zij een krachtige persoonlijkheid I®. Over het algemeen is de Franse vrouw een sterker persoonlijkheid dan de man. Zij telt terdege mee. Ook de vrouw van de welvarende boer heeft een belangrijk aan deel in het bedrijf: er zal geen koe worden gekocht zonder dat zij dit heeft goedge vonden. Ook in de zakenwereld speelt Ma dame een belangrijke rol. Het is in Frank rijk heel gewoon, dat een gehuwde vrouw werkt, maar wel wordt aan het huwelijk nog steeds grote waarde ge hecht, (men gaat er van uit dat elk huwe lijk beter is dan geen huwelijk). De talloze jonge vrouwen, die na de oorlog van 1914 1918 ongehuwd moesten blijven omdat de mannen, nut wie zij hadden kunnen trou wen, gesneuveld waren, hebben echter al haar geestkracht en energie aangewend om zich als sociaal werkster e.d. een nuttig bestaan op te bouwen, waarop ze terecht trots zijn. zodat men thans in Frankrijk een hele generatie oudere vrouwen heeft, voor wie het „Mademoiselle" niets denl- grerends heeft. Veel gehuwde vrouwen helpen mee de kost verdienen en zij doen haar werk met liefde, hetgeen haar niet belet des avonds opgewekt een smakelijke maaltijd voor man en kinderen te bereiden, en dan nog tijd vindt om een aardig jurkje voor haar doch tertje in elkaar te knutselen. Zij ls altijd QPMERKELIJK zwart bij vrijwel alle jurken en mantels kan worden gedragen, vooral nu zelfs de com binatie zwart-bruin op het mode-palet voor komt. Verder grijs van zeer lichte tinten op lopend tot diep donker grijs, o.a. ook uitge voerd in de nieuwe be werking, die het leer gemetaliseerd doet schijnen. Andere mode- tinten zijn: turf, taan- kleur, tomaat, bor deaux, cérise en groen, welke laatste kleur soms wordt gecombi neerd met een grijzestof. Welke kleur of welk model men kieie, men zij indachtig, dat de tassen vooral een voudig van lijn moeten zijn en niet allerlei versierseltjes als metalen plaatjes of andere tierelantijnen mogen vertonen. bezig en schept zeker een thuis voor de haren; tegenover de buitenwereld staat zij afwerend: het is niet gemakkelijk de wo ning van i Frans gezin binnen te komen Wat van haar kan toorden gezegd, zij is ntet wuft, al verzorgt ze haar uiterlijk, en zeker ls zij niet lui, integendeel zij ls pittig en dapper, zij zet zich schrap In de strijd om het bestaan waar het om grote dingen gaat en houdt toch nog fut over voor het ver zorgen van de kleine dingen, die het leven TVU HEBT u zie% stillig voorgenomen. maanden geleden al, om dit Jaar met St. Nicolaas verscheidene familieleden en vriendinnen te verrassen met iets. dat u zelf hebt gemaakt en nu ziet u aanko men. dat u toch een cadeautje zult moeten geven, dat u kant en klaar hebt gekocht. Aanvankelijk leek St. Nicolaas immers nog zo oneindig ver weg en nu staat het grote feest al haast voor de deur. Niet getreurd echter; u hebt nog bijna vier weken tijd en tvanneer u met hart en ziel aan de slag gaat. kunt u nog allerlei aardige en prae- tische dingen maken, waarmee de ontvan gers en ontvangsters echt ingenomen tul len zijn en die toch niet overmatig veel tijd en inspanning vergen om ze in elkaar te knutselen. Wat dan? Wel, keuze te over. Bedenkt u maar, dat bijna ledereen tegenwoordig wel eens op reis gaat en u hebt een be langrijke bron voor ideeën aangeboord. Voor de reizende mens is bijv. een heel plezierig bezit schoenzakjet welke u ge makkelijk kunt maken van gekleurd lin nen, gebloemde chintz of andere stevige stof. U maakt zakjes, waarin één schoen past en sluit ze eenvoudig met een IJntje of een rits. Het is veel netter de schoenen in zulke zakjes te bergen dan ze in papier te wikkelen en maakt u telkens twee zak jes van dezelfde stof en kleur, dan kan de eigenaar bij het uitpakken van de koffer met één oogopslag zien welk paar hij te voorschijn haalt hetgeen vooral bij een r^pdreis van belang is. Wanneer men per auto of autocar elke dag weer verder gaat, pakt men natuurlijk de koffer nooit hele maal uit en is het gemakkelijk wanneer men het gewenste paar aan de omhulling herkent. Eventueel kan een afgedankte Jurk of rok materiaal voor dit geschenk leveren. De directie van de Ollefabrieken Calvé te Delft heeft een receptenboekje laten samenstellen ten behoeve van de huis vrouw, ook van die huisvrouw, die niet zo heel veel ervaring op kookgebied heeft. Inderdaad ls het boekje niet alleen zeer overzichtelijk in rubrieken onderschelden, maar ook wordt heel duidelijk uitgelegd hoe de verschillende gerechten te berei den. Alleen zal moeder het boekje mis schien moeten beschermen tegen het kleine grut. dat het allicht voor een prentenboek zal aanzien, zoveel aardige tekeningen en gekleurde platen bevat hetl \7ERDKR zijn er allerlei soorten etuis, die op reis van pas komen, bijvoorbeeld het naai-etui, dat wij hierbij afbeelden. Het kan worden vervaardigd van verschil lende grondstoffen, o.a. van stevig vilt. Het gehele etui wordt uit één stuk geknipt (uit gezonderd het lipje, waarmee het wordt gesloten), terwijl slechts het middengedeel te wordt gevoerd met kleurig flanel of andere dunne wollen stof. Men kan het étuitje zo groot maken als men wil mits het niet te omvangrijk wordt. Men voor ziet het van zoveel mogelijk lusjes om er schaar, vingerhoed, kaartjes wol en ral letjes zijde tussen te stoppen en vergeet u vooral ook niet een paar naalden, veilig heidsspelden en gewone spelden op het flanellen voerlnkje te prikken Naar dit model kan men ook-grotere etuis maken met vakjes voor kousen en toiletartikelen. ^EL practisch is het op reis een klein handdoekje bij zich te hebben, onge veer 30 bij 48 cm groot. Zo'n handdoekje kan van oogjesstof worden gemaakt en u kunt het een bijzonder cachet geven door het af te werken met z.g. Tirools band, dat op het ogenblik in verschillende breedten (van 1 cm af tot 10 cm toe) en met ver schillende motieven bewerkt, in de handel verkrijgbaar is. Wie veel bij de weg ls en er niet van houdt de handen te drogen aan een doek, welke anderen reeds hebben gebruikt, zal het stellig aangenaam vinden zo'n handdoekje in tas of zak te kunnen meenemen .eventueel in een klein plastic zakje dat in de handel verkrijgbaar is. Een heel stel van zulke fleurig afgewerk te handdoekjes zal ook een welkom ge schenk zijn «oor de vrouw des huizes die veel ontvangt en die graag een stapeltje kleine doekjes bi) het fonteintje legt. zodat elke gast de handen aan een schoon doekje kan drogen. Men zou ook een gewone handdoek kun nen verheffen tot sierhanddoek door hem te garneren met Tirools band. DIT Tiroolse band kan op alle mogelijke wijzen worden verwerkt. U kunt er een slabbetje voor baby me# afzetten en ook een heel tafellaken er mee van een brede rand voorzien. Eventueel kan een tafellaken er ook mee worden opgewerkt, o.a. door er een middenstuk van Tirdols band op te stikken of er banden op te wer ken, hetzij in de breedte of in de lengte, zodat u een gestreept tafellaken krijgt. Ook kunt u de banden zowel in de breedte als in de lengte op naaien, waarna u zich kunt verlustigen in een geruit tafellaken, dat, gezien onze tegenwoordige voorliefde voor ruiten, hoogst modern zal staan. Voor witte tafellakens kunt u uit de aard der zaak het beste een van de frisse pa troontjes kiezen, welke te krijgen zijn in de kleuren rood-wit-blauw of wit-blauw of wit-bruin. Er bestaan echter ook banden ln beige-brons, beige-terra enz. en deze kun nen dienen voor het versieren van gekleur de tafelkleden, kussens e.d. Wanneer u er uw gedachten over laat gaan, zult u zien, dat er nog veel meer mogelijkheden zijn. Volgende week hopen we nog enkele denkbeelden voor snel te maken hand werkjes te geven. Jan: Ik heb een tekening ge maakt, van koeien, die gras eten. Onderwijzeres: Wagr is dat gras dan? Jan: Dat hebben de koeien opgegeten. Onderwljteree: In de koeien. waar zijn die7 Jan: Die zijn weggegaan, toen het gras op was. KROKINUS was lui. Zo lui. dat hij altijd wel kans zag om niets uit te voeren. Soms werkte hij wel eens, omdat hij te lui was om een ma niertje te bedenken om nfet te hoeven werken. Hij was houthakker. Och eigenlijk was hij niets, alleen maar een dromer. Maar van dromen kun je niet leven en je kunt ze ook niet eten. En omdat zijn maag pro testeerde was hij In dienst gegaan bij een oud vrouwtje, die hem aange steld had als houthakker. Het vrouwtje had een stukje grond waarop^bo men stonden. Die moesten omgehakt worden. Zij zou dan voldoende brandhout hebben om haar fornuisje mee te stoken en bovendien moee ten de bomen plaats maken voor tuinbouwgewassen. Ze had al besloten een andere knecht 1n dienst te nemen dan deze luie Krokinus, die amper een boom per dag omhakte. Toch had Krokinus een goede eigenschap. Hij was erg gul. Niet dat hij nu veel had om weg te geven, nee nog niet tenminste Maar hij was er stellig van over tuigd, dat hij binnenkort een rijk man zou zijn. Dan zou hij een pot vol goud bezitten. Het was alleen de kunst, die te bemachtigen. Krokinus had gedroomd, dat hij, als hij een kabouter vond. van die kabouter een pot goud zou krijgen. Als hij dus niet luierde of hakte, gocht hij naar de kabouter. Op een dag lag hij lui, uit de wind, onder een boom te dromen Hij sliep niet. Plotseling viel er iets boven op zijn hoofd. Hij ging op zij en keek wat het was. Meteen groep hij er naar en in zijn hand had hij een kabouter. Nee maar, riep Krokinvrs. dat ia even een buitenkansje. Ik hoef niet eens naar je te zoeken. Je valt zo maar op mijn hoofd Houd me alsjeblieft niet zo stevig vast, kermde de kabouter Ik stik bijna. Beloof dan, sprak Krokinus. dat je niet probeert te ontsnappen Hoe zou ik dat nu kunnen? vroeg de kabouter. Jij bent veel groter dan ik. Krokinus gaf de kabouter iets meer vrijheid. Is het waar. vroeg hij, dat je een pot goud hebt? Alle kabouters hebben die. En dat je die aan mij moet af staan. omdat ik Je gevangen heb Je zult je goud hebben, ver volgde de kabouter, maar je moet het zelf maar zoeken. Ik zal je wel helpen met de plaats waar je het kunt vinden. Goed. Krokinus spryng op. We gaan meteen beginnen. De kabouter trok een ernstig ge zicht. Een aanwijzing kun Je vinden onder in een boom. Ik weet alleen niet precies in welke. Ik geloof, dat het deze is. In een boom. vroeg Krokinua. Dus moet ik hem omhakken7 Juist, sprak de „n Krokinus nam zijn bijltje en begon. Hij hakte, dat de stukken In het rond vlogen. Toen de boom om viel vroeg hij: Waar is de aanwijzing nu? Het spijt me, antwoordde de kabouter, waarschijnlijk in de vol gende boom. Zo hakte Krokinua de voifeende boom om. Het beurd. Maar weer was het mis. Kro kinua hakte verder. Bij de volgende boom schudde de kabouter alleen maar van nee. Krokinua nam weer een boom. Weer schudde de ka bouter zijn hoofd. Krokinus hakte, hakte, of zijn leven er van «fhing. Hii haastte sich steeds meer. En vóór hij het wist. htd hij alle bomen voloENDE WEEK VERDEK. ian een natte Herfst, koude regen. Nee. dan de paddestoelen, die houden er wel van. die schieten ,?als paddestoelen uit de grond. Zo hoop. dat deze jongen er «erbaasd over ie 8tel je voor. dat je zo'n paddestoel op je bordje kreeg. Nee. dan heeft dat meisje een betere keus gemaakt Een Hele berg champignons en harte- kammen Om van te smullen, als te klaargemaakt Zijn. Een bij begint zijn leven als een eitje. Dit duurt drie dagen, dan volgen ei 6 dagen, waarin hij rupa ie en dan twaalf dagen, waarin hij pop is. De rest van zijn leven werkt de bij. Zodra de bij het kan. borstelt hij de haartjes op tijn rug en bagint dan da callan schoon te maken, sodat de koningin er weer nieuwe eieren in kan leggen. Gedurende de derde, vierde en vijfde dag van zijn leven ls de bij „bsby-sitter". Hij helpt bij/het voe den van de grote ruptetr Van de zesde dag af helpt hij mj het voe den van de kleine rupsen, die ge voed worden met „/helle", een af scheiding ven de/speekaelkieren van de bijen. Zo /u en dan vliegt de bij ook uit, steeds verder, om de omgeving te lerjfn kennen. Van de tiende tot de twintigste dag is het werk van de /bi) honing in ont vangst te nemftn van de transport- bijen. De honing wordt gebracht naar de hongerige bijen of wordi opgeslagen In ratet^tffeMtbergt ook stuifmaë) in houden zij «e kor® tussen pr^luceery nieuwe rflen var f 20 l zij fewsken rwv*n, die bint woraen dood- Na de twintigste dag is de bij op genomen in het transportbedrijf Hij gaat er op uit om honing en stuif meel te halen. Op een mooie dag kan een bij een bezoek brengen aan 8000 bloemen. Het ia een uit puttend werk en na twee, drie we ken gaat de bij dood Bijen, die in de herfst beginnen met het trans- portwerk leven iets langer, omdat zij het niet zo druk hebben. da zingende cow bot/. De een ny de ander deed een poging, /naar het lukte telfs niet. de bodg te spannen Ze wreven de boog in met vet om hem aoepelet te maken, maar niets hielp, ook niet hem verhitten boven een vuur Terwij! zij beaig waren, kwamen de schaapherder en de varkens hoeder binnen. Odysseus, nog ateed» vermomd ala bedelaar hield hen •taande en vroeg: - Mijn vrienden als Odyateua terug zou komen, zou JéTiêm-dan helpen in de strijd tegen de belagéfc- Zij verzekerden het hem. Toen maakte Odysseus sich ook aan de schaapherder bekend en beloofd# hun trouw niet te vergeten. fldyaaeus trok sljn vodden af en toonde hen een lidteken, waar aan zij hem konden herkennen Het waa van een wond. die hij opgelo pen had tUdena een lacht op wilde zwijnen. Zij omheladen hem en waren zeer verheugd Odysseua gebaarde hen kalm te zijn. opdat nieifiand arg waan zou krijgen. We gaan een voor een naar binnen, stelde hij voor. masr laten we eerst goed af spreken. hoe we tullen handelen. De belagers zullen niet toestaan, dat ik. arme bedelaar een poging doe. met de boog te schieten. Daar om moet Eumayos proberen hem mij in de hal te geven Zeg de vrouwen, dat zij naar haar vertrekken gaan en de deuren zorg vuldig sluiten Zij mogen ntet naar buiten komen, wat er ook gebeurt. De schaapherder gaf hij opdracht de poort te sluiten- zodat niemand in ZATERDAG 8 NOVEMBER 1952 TWEEDE BLAD - PAGINA S DANKZIJ GEBREK aan tUd en geld heeft Michel Gordey, van wiens reportage „Vlaum voor Moskou" wfl hier weer een stuk (het laatste in dese serie) weergeven, tegen bet eind van zijn reis enkele kijkjes kunnen nemen in „verboden Rusland in plaatsen WSar nooit een vreemdeling, zelf* geen ..kameraad" wordt toegelaten. In feite ia dit heel de Sowjet-Unle buiten de grootate steden en enkele vaate programmapunten voor georganiseerde excursies. Om van Stalingrad naar Tlflla ie gaan wilde men Gordey via Moskou laten reizen. HU weigerde deze omweg te maken, aangezien hU daar noch de tUd noch bet geld meer voor had. Toen hjj ten slotte het bezoek aan Tirils helemaal wilde laten vervallen, kreeg hU toeatemmlng om leohtstreekz ie gaan. Voor deze gelegenheid werd een nieuwe gids van de Intoerlt» aan hem toeglforgd. TUdena het onverwachte op onthoud gedurende de reia werd het Gordey wel duidelUk. wasom buitenlandera eigen lek alleen maar vla de voornaamste verkeeralUnen mogen reizen! WU laten hem weer gan het woord. HET VLIEGTUIG zette ona af in Adler, eci kleine kustplaats, waar we geacht wer den spoedig aansluiting néar Tiflls te zullen schrikkelijk. vinden. Dat had men ons in Rostow gezegd, maar hier luidden de inlichtingen anders: de dienstregeling van het vliegtuig vóór Tiflls was „erg wisselvallig", zei men ons, het werd niet voor 18 uur verwacht. Het was twaalf uur 's middags. Men ried ons een kijkje in de stad en aan het strartd te gaan nemen. Maar het vliegtuig bevond zich 20 kilometer van de zee en om er te komen, moesten we ons weten te „behelpen". Een bestelauto bracht ons eerst tot tar» een asphaltweg. Hier zou, zei men ons, <f(over een kwartier of een half uur" een bua voor bijkomen. De zon brandde en wü wachtten geduldig. Weldra voegde een tamelijk elega'nte vrouw van een jaar of veertig, met een klein koffertje bij zich. zich bij ons. Zij wilde ook de hypothetische bus nemen. Zij was met de trein uit Moskou gekomen, na een reis van drie dagen. Ze ging haar vacantie in Adler doorbrengen. Erg spraak zaam. begon zij ons met vragen te bestor men: was er een hotel in de stad? Hoeveel kostten de kamers? Kon je al baden? Waren er al kersen te krijgen? Wisten wij een goed restaurant in Adler? Of we nu al zeiden, dat we er niets van wisten, dat we zelf op de doorreis waren, de vrouw bleef vragen. Toen ze inzag, dat we haar bepaald geen nuttige inlichtingen konden verstrekken, veranderde zij van onderwerp van gesprek. Ze begon over zichzelf te spreken. Ze was advocate te Moskou Een proces, dat zij hier in de buurt te voeren had. gaf haar gelegenheid acht dagen vacantie te nemen Van tijd tot tijd haalde zij een poederdoosje en een spiegel tje te voorschijn en knapte zich zo go*d mogelijk op. de lokken van haar permanent bewonderend. Weet u, wat ik vanmorgen ln de trein gedaan heb? Ik besloot in de „internationale klasse over te stappen. En het heeft mij geen kopeke gekost, zei ze trots, met een voldaan lachje. Ik bemerkte, dat mijn gids steeds ver stoorder begon te kijken Totdusver had de advocate bliikbaar nog niet door. dat ik een vreemdeling wSs Ze sprak met ons als met twee sowietmensen. die ze toevallig was tegengekomen en zonder er veel bij na te denken, wat ze zei. Overigens had ze niets „gevaarlijks" gezegd Toch maakte Tsjerkassow zich ongerust. Ja. zei ze. dat van klas veranderen heeft me niets gekost. Ik heb de conducteur van de slaapwagens verteld dat ik te Mos kou juridische raadsvrouw was van het Gemeentelijke Circus. Hij vroeg me. of ik hem vrijbiljetten kon bezorgen. Ik heb na tuurlijk 1a gezegd Toen heeft hU mij een plaats in een Internationale afdeling be zorgd. zonder mij het supplement te laten betalen. Ik weet wel, dat het niet mag. Ik zeker, ais advocate word geacht de boeten te kennen, die men in dergelijke zaakjes betaalt. Maar alles ie goed afgelopen. m Landelijke rust magere man. op sandalen, met een oude broek en een blauwe trui aan by ons. Wacht u op de bus?, vroeg hy. Ver geefse moeite: hij komt alleen langs alshy zin heeft De chauffeur doet vast ergens een dutje. U moet proberen een vrachtauto aan te houden, die naar de stad gaat U kunt op mijn ervaring vertrouwen, ik woon al twee iaar in Adler. 1 De burgeres-advócate ha<* een nieuw mikpunt voor haar vragen gevonden De antwoorden, die zij van de ..inboorling" ver kreeg. waren niet erg geruststellend: er was geen goed hotel en geen fatsoenlijk restaurant in de stad. de kersen waren duurder dan in Moskou en het water van de Zwarte Zee was nog te koud om te baden Maar het wa$ een prettig land. de man oefende er zyn beroep van hoofd boekhouder uit en had niet te klagen. Hy hield van het klimaat en de „indolentie" van de' inwoners, zelde hij. Het wa» niet als in Leningrad, zyn geboortestad, waar ieder eltyd haast had. Overigens scheeen hyzelf veel tyd te hebben. Hy gaf de vrachtauto's, die voorbijkwamen, vage tekens, zonder dat zU stopten en scheen in het geheel geen haast te hebben om op zyn bestemming te komen. De zon brandde steeds sterker. De man bemerkte evenmin, dat ik een een dilemma: moest hU «U" medeburgers «eggen, dat Ik geen sowjetmens was en se daardoor waarschuwen op te passen? Ik las op s|jn gezicht het inwendige conflict, dat hem verscheurde en vermaakte my koate- HJk. In afwachting van zün besluit, werd het gesprek voortgezet, vooral dank z|| de advocate. ZU aprak opnieuw over haar beroep: Het is aifUd een goed vak, sef se. Als lk de president van het Opperste Gerechts hof geloven moet. sullen er, als wü onder een volkomen communistisch regiem leven, geen misdadigers en misdrUven meer zU«- Ik hoop. dat de goede mm geUik heeft, maar voorlopig «Un er genoeg misdadigers vreemdeling was. Tsjerkassow stond voor en processen om mij de kost te geven. Ik Heb ra^Un nichtje van 19 sella aangeraden rechten te gaan studeren. Voor haar gene ratie sal er nog advocatenwerk genoeg zUn. voordat het integrale communisme een •Inde gemaakt heeft aan processen en rechtbanken Het onderwerp van gesprek nam een wending, die mUn gids steed# meer mis haagde. Ik besloot hem voor te zUn en deze brave lieden te bekennen, dat ik geen landgenoot van hen was. Daar deed zich Juist een gelegenheid voor. Ik had de hoofdboekhouder verteld, hoezeer „zyn" •tad, Leningrad, mij bevallen was. HU begon te glimmen van vreugde en de schoon heden op te roepen van de Newa, het Win terpaleis en de Newski Prospekt. Vervol gens begon hy mU raad te geven over de Kaukaaus, die hy goed kende: U moet een# een bezoek brengen aan de militaire weg, die door de bergen gaat. U moet een paar dagen aan de kust door brengen. En al« u een fototoestel hebt. kunt u er mooie foto's nemen.... Nee. zei Ik, dat mag ik niet En op het verbaasde gezicht van myn partner voegde ik eraan toe: Ik ben Fransman, en alle# wst u my aanraadt, la my streng verboden door de bepalingen, die in uw land bestaan. Volledige verrassing tekende ziel» - OP *Un galaat of. .Wat de advocate ba- treft, zij slaakte een lichte kreet en beet zich op de lip Toen zei ze gegriefd: Maar ik wist niet. dat u een vreem deling was. U spreekt zo goed Russisch. Ik heb vast een hoop onzin gepraat ver- Helemaal niet. antwoordde ik hoffelijk. Maar ze was er niet gerust op en richtte het woord niet meer tot mij De man her vond sneller zijn koelbloedigheid en zette ons gesprek behoedzaam voort- Ik wist niet zei hy. dat de bepalingen voor vreemdelingen zo streng zijn. Jamfner. echt jammer, dat u de schoonheden van deze streek niet kunt bewonderen Op dat ogenblik stopte een vrachtautootje met een boer achter het stuur, vlak voor ons. De chauffeur boog zich uit het raampje en vroeg: Moet u naar de stad? Klim dan maar achtefin. W^t namen op een bank plaats, onder de kap van de vrachtauto. Ik zat tussen Tsjerkassow en de man met de blauwe trui. De advocate, die nog al tyd verschrikt was door de tegenwoordigheid van een vreemdeling, was naast de chauffeur gaan zitten. Onder het rijden zei mijn buurman opeens: Ah. Frankryk. wat een mooi land! Ik houd van de Fransen TerwUl hU dat sel. greep HU m|jn hand en met een gebaar, dat Tsjerkassow niet kon zien, drukte hfl haar stevig. Maar hij deed ge^ji mond open. totdat de vracht- auto stilhield en ons In de stad Adler af zette. We gaven de chauffeur leder vUf roebel. Daarop namen we afscheid van elkaar. De advocate ging er zonder omzien vandoor. De man drukte mU nog eena de hand en legde daarin alle atomme sym pathie. die hy niet welsprekender dorst te uiten vanwege de asnwesigheid van mUn schutsengel. Ik betreurde het eens te meer. dat ik de reis niet alleen had kunnen maken. Maar de tegenwoordigheid van Tsjerkassow bleek gerechtvaardigd, althans van het gezichts punt van de Sowjetautorlteiten Wat op de weg wa# voorgevallen, bewees het vol doende: zonder mijt? gids had ik o schrik met toevallige Sowjetmensen kunnen spreken Dat gevaar was nog maar juist vermeden. De reportage „Visum voor Moskou" verschynt binnenkort by de uitgevery Ad. Donker te Rotterdafn De Egyptische regering aanvaardt noch de benoeming van Moestafa el Nahas tot ere voorzitter van de Wafd-partij noch de op neming van Abdei Fattah el Tawil op de lijst van stichters der nieuwe party. De mi nister van binnenlandse zaken. Soliman Hafez, "heeft de staatsraad een nota gezon den. waarin de bezwaren tegen het verzoek om registratie van de Wafd-partij vervat zijn. Hy verklaart, dat de benoeming van oud-premier Nahas een poging is om de wet te ontduiken. Abdei Fattah el Tawil zou zyn eigen familie hebben bevoordeeld, toen hij nog lid was van het Wafdistische kabinet. ln afwachting van een uitspraak van de staatsraad zal de Wafdpartij nog geen wet tige status hebben en geen politieke activi teit kunnen voeren. I.a/aro i.andeiris. een vroegere kolonel van het Cubaanse leger, is sinds Maandag in hech tenis op beschuldiging van een poging om de regering omver te werpen. Volgens de staf chef van het leger, generaal Tabernllla. heeft Landeiras getracht. legerofficieren over te ha len aan een samenzwering deel te nemen. De NobelprUs voor scheikunde is dit Jaar toegekend aan twee Britten voor hun werk op het gebied vtn de chromatografie )een methode van chemische analyse. HeVzyn dr Archer John Porter Martin (42) uit Lon den en dr Richard Laurence MiUington Syn- ge (38) uit Bucksburn. ZU delen de prijs van ongeveer 115 000 gulden. Dr Synge heeft medegedeeld, dat de werk zaamheden die hij en dr Porter Martin heb ben verricht op hêt gebied van de chromato grafie veel practieche toepassingen omvat ten. De chromatografie kan worden gebruikt voor het opsporen van geknoei in de meeste, voedingsmiddelen, voor de scheiding van radioactieve iiotopen en voor de scheiding en bepaling van vitaminen, aldus dr Synge Hy is als biochemicus werkzaam bij het Rowlett-instituut voor onderzoek te Buck6- burn in de omgeving van Aberdeen. Dr Martin werkt in zijn laboratorium in met nationaal instituut voor medisch onder zoek te Londen. De Britse prijswinnaars hebben samen scheikundige onderzoekingen verricht te Cambridge en later in de laboratoria van de wolindustrie te Leeds. Vorig jaar verwierf dr Porter Martin de gouden medaille van de Svenska Laekaressellskapet voor chemisch onderzoek. Dr. Synge is lid van de Britse commissie die het door de communisten geïnspireerde Volkscongres voor de Vrede steunt.<gdat vol gende maand in Wenen gehouden zal wor den. Atoomgeleerden Twee Amerikaanse natuurkundigen, die zich veel met kernonderzoek bezighouden, delen dit jaar de Nobeipry# voor natuur kunde (ongeveer 115.000 gulden groot). Het zUn nrof Edward Mills Purcell (40) van de Harvard Universiteit en prof. Felix Bloch (47) van de Stanford Universiteit in Californië. De Amerikaanse prUswinnaar# worden be schouwd als twee van de meest vooraan staande Amerikaanse deskundigen op hét gebied van het kernonderzoek en de astro- physica. Dr Purcell was een der eersten die aantoonde dat er wolken van waterstof in de wereldruimte zijn. Zyn werkzaamheden op het gebied van de ionosfeer worden be schouwd als van de grootste betekenis voor de radio. Dr. Bloch is de uitvinder van een nieuwe methode voor het vaststellen van de eigen schappen van atoomkernen iWWWWWWWWWVVWWWWHWWM rtHMWVttHVMWVWmHVW»»» water uit de kraan en electrlciteit en een van de beste nachtclubs ter wereld Ons oponthoud duurde niet lang. Van Nairobi Kingen we naar Khartoem en Athene en toen per vliegtuig over de kust van Afrika naar New York. Toch waren we niet zo blij als we hadden ge dacht. Afrika heeft iets betoverends. dat voel ik pas goed nu ik weer thuis ben. Op een keer zullen wfc zelf een expeditie uitrusten, hebben mijn man en lk elkaar beloofd. Vocrlopig worden wij nag voortcurend aan onze tocht herinnerd door dc vele souvenirs, die we door heel ons huis hebben opgehangen en neer den en steeds maar door blijven dansen, gezet. Ivoren' sieraden, speren, schil- tot zij volkbmen uitgeput neervallen, yon... Dagenlang kan dat duren. Vi—Wc verlieten de Belgische Congo. Onze Wat deed je het eerst toen je weer oor onze volgende opnamen haaaen was bj,a klaar dug onM expeditie veilig thuis was. vroeg leder een me. Ging we de reuzen-Wattvssts van Ruanda- naderde hct einde. Qp weg naar Nairobi je met vacantie of gaf je een groot feest Urandi nodig. De nakomelingen van de deden we Kampula aan. Een prachtig in een nachtclub n- .„«rfc». Mijn antw00rd vlei aUen hard tegen. Ik dacht namelijk niet aan vacantie of feestjes, want ik. dje de gevaren van het oerwoud had getrotseerd, die op de rug van een krokodil had gestaan en dte tegen leeuwen had geknipoogd, ik kroop met een glimmende, verkouden neus in bed Maar mijn eerste kennismaking met Afrika is goed geweest! Zó goed. dat ik Egyptische Pharao's. Bm het zijn werke lijk reuzen! Zö zijn allen meer dan twee meter lang. Hun slanke enkels en voor naam uiterlijk verraden hun aristocra tische afkomst. Hun trekken zijn als uit brons gegoten en z\j gaan gekleed in schilderachtige costuums. Er ztfn 80.000 van deze lange Watussis. Het zijn twe athleten maar in het dagelijks leven ztfn uitvoeringen, die ik ooit zag. ün toen waren we terug in Nairobi. ..j.„ ion ifimnen en een universiteit. De universiteit heelt .UZ fL Ztïr Z «:horbur«. «„n m.n (llmd, Watu„<, zür. vtgttariër, en de enige d.«liAnten opgevoerd! toned- 7t\tT\V sterke drank die 2<f drinken maken moo'stc LINDL zelf uit melk, banapen en honing. Het goedje is koppig als een muilezel - j, u 1J geciviliseerd Nairobi met stromend Hun godsdienst schrijft de Watussis 6 voor. dat ze alleen dronken mogen zijn in de familiekring. Ook hun hutten maken een beschaafder indruk, dan die van de overige stammen. Er staan bed den. die bedekt zijn met fraaie leeuwen en luipaardhuiden De Buhutus doen een voornaam deel van het werk voor hen, ofschoon er geen slaverny bestaat. De Masais bezitten dezelfde trots als do Watussis. Alleen gaan de Masais over het algemeen zeer luchtig gekleed Op een dag diende een koopman een klac.it ln omdat Masais slechts in lendendoek gekleed in zyn winkel waren gekomen. De districtscommissaris beval, dat zU voortaan als zij in de winkel kwamen behoorlijk gekleed dienden te gaan. op dat de andere klanten zich niet behoef den te schamen. Zes weken iang lieten de Masais niets van zich horen. Toen, op een dag dat de winkel «tampvol was, marcheerde de hele stam langs in net costuum, waarin ze waren geboren. Nooit kwamen zy meer in de winkel....! Voor „De mijnen van Koning Salomo" moest een dans van de Watussis worden ver filmd en het is een van de mooiste scènes geworden. Prachtig uitgedost en met bellen aan hun enkels begon de dans. terwijl de heilige koeien van de stam. die op een feest niet mogen ontbreken toekeken. Het rhythmisch roffelen van de trommen zweept de krijgers op. net zo lang tot zij niet meer pp kunnen hou- A\U\m\VU\WUWWVWWWWVVV«WAV\W VOOR 1ISI VERWACHT R.S. STOKVI# ZONEN BEVREDIGENDE RESULTATEN. Zoals in het laatste jaarverslag van R S Stokvis en Zonen N V. te Rotterdam werd me degedeeld. gaven de eerste maanden van het lopende boekjaar aanleiding tot een gematigd optimisme Dit optimisme weid. naar de direc. tie thans mededeelt, in de verder verstreken maanden niet beschaamd. Hoewel in overeenstemming met de algeme ne economische toestand de omzetten lager waren dan die in 1951. bleven deze toch boven de omzetten van 1950. hetgeen niet onbevre digend geacht kan worden. De resultaten der buitenlandse en binnen landse ondernemingen, waarbij de N V. belan gen heeit. gaven over het algemeen geduren de de afgelopen maanden van 1952 reden tot tevredenheid. Hoewel omtrenb de totale resultaten over 1952 thans nog geen oordeel gevormd kan wor den. mag. indien zfeh geen bijzondere om standigheden voordoen, verwacht worden, dat deze bevredigend zullen zijn. YUEL, we blijken ons niet te hebben vergist. Heel veel lezers en lezeressen hebben herinneringen aan een Sinterklaasavond, die op een andere wijze verliep dan men veronderstelde, dat htj zou verlopen. De „werkelijk gebeurde" verhaaltjes zijn binnengestroomd; goed ge teld ontvingen wij er 2 8 9. Het spreekt vanzelf, dat wij al die verhalen nog niet hebben kunnen lezen, maar toch hebben wij er alvast een paar gekozen, waarvan onze lezers stellig zullen genie ten. Beide inzendsters, doen wij het toegezegde bedrag van f 15 toekomen. Volgende week zetten we deze publicatie voort. gINTERKLAAS 1950 - dit< feest had voor mij een bU- zondere bekoring. Weken van te voren was mij gevraagd of ik voor Sint wilde spelen op de kleuterschool. Nu, lang bedacht lk er my niet op, want ons vUf- jarig zoontje ging ook op dat schooltje en daarom vond ik het des te aardiger die uitnodi ging aan te nemen. Toen 8 December déér vu, verteld# lk onze kinderen van 7, 5 en 3 Jaar, dat ik naar Utrecht moest. Het was verve lend, maar niets aan te doen Ze hadden erg veel medeiyden met mij, dat ik het fyne feest niet mee zou maken op de kleuterschool, maar Oma zou meegaan en dit vergoedde voor hen veel. Op een bepaald uur verliet ik ons huis en ging mij verkleden bij kennissen, die vlak by de kleuterschool woon den. Toen ik als een echte Sint vermomd was en ook Piet er als een roetmop uitzag, was het grote ogenblik gekomen. We wandelden het kleine eindje naar het schooltje en ik behoef wel niet te zeggen, dat we aar dig wat bekijks hadden. Ik was er helemaal „in". Bij ons binnenkomen zongen de kleuters ons toe en ik nam al buigend plaats op een hoge ze tel. Het „Grote Boek", waar alle goed en kwaad van de kin deren in stonden, kreeg een plaats op mijn schoot. Daar zag ik myn zoon zitten. Nee maar, zó timide, het was onze Hans niet meer Veêl kinderen verschenen voor ons. De één kreeg een pluim, da ander een vermaning. En toil nu even Hans komen? Dtidr kwam hij. Was dat onze zoon, die er soms wel erg „man nelijke" taal uitsloeg? Het leek er met op! Zo jongetje, durf jij nogal eens lelijke woorden te zeggen en grote mensen bij hun voor naam te noemen? Een stom geknik en een be vende lip. Ik moet dit niet Uieer ho ren. versta je? Piet. weinig pe pernoten, hij heeft het niet ver diend. Ddar ging Hans. Hoogrode kleur en in zjjn handjes de lek kernij. Het feest verliep verder vlot. Voldaan gingen de kleuters met hun snoep naar huls. Bij thuiskomst informeerde ik geestdriftig hbe het feest op •chool geweest was. Gauw verteilen, Hans! Het relaas uan Hans was kort. maar krachtig: Die ouwe sik zei, dat ik niet meer mocht vloeken en ik mag geen Kees meer zeggen tegen de veerman. Hij is h i r l En veelbetekenend wees Hans naar zijn voorhoofd. Nü is Hans zeven, maar ik zou het niet meer aandurven ook voor hem voor Sint te spelen. N. B -v B. LIET was in de jaren van gro- te werkloosheid en ook mijn vader behoorde tot de slacht offers; breed hadden mijn ouders het dus met hun grote gezin zeker niet. Maar toch toen Sinterklaasavond in aan tocht was, klopten onze hartjes net zo goed ala die van kinde ren, wier vader niet werkloos was. Wat zou de avond bren gen? Het donker viel, de lamp ging aan, de spanning steeg. Maarer gebeurde niets! Er werd niet aan de bel getrokken, niet op de deur gebonsd, geen handvol pepernoten kwam uit de schoorsteen vliegen en ik, nauwelijks acht jaar, durfde niets te vragen en mijn broer tjes en zusjes al evenmin. Pre cies als alle andere avonden zei moeder op een gegeven ogen blik, dat het kinderbedtijd wee. Zonder viel lust te gaan slapen, een beetje landerig ontkleedden we ons en gingen ter kooi. Het was moeiiyk in slaap te komen. Eindeiyk wierp Klaas Vaak onze ogen toch vol zand Al heel «roep waren we wak ker. nog te vroeg om te durven opstaan. Eindelijk, om seven uur. slopen mU" iets oudere zusje en ik naar de huiskamer. We keken op de tafel, gluurden lange de kachelplaat niets! Voor alle zekerheid keken toe ook nog in het keukentje niets! Ik voelde my toch wel een beetje sip toen ik om kwart voor negen haar school stapte en in een klas vol lawaaiige, opgewondeïi kinderen kwam Toen om negen uur de bel ging, kwam het rumoer niet tot be-, daren. Vier en vijftig kinderen kakelden door elkaar! de juf frouw probeerde zelfs niet stilte te krijgen. Jongens en meisjes schreeuwden: „Pop! treintje, lekkers!" Eén zweeg! Wat had ik moe ten zeggen? Niets, helemaal niets En een banketletter, zó groot.... En ik niets, helemaal niets. Loodzwaar lag die wetenschap in mij. Eindeloos verlaten voel de ik my, ik was buitengeslo ten, hoorde niet by die jolige bende En toen ineens luwde het ge tier. Iemand had mijn kant uit gekeken en had plotseling ge- cwegen. Het was net of de klas voelde, dat er iets haperde. De één voor de ander staakte het wild geraas en de juffrouw liet de leesboekjes voor de dag ha len. Om twaalf uur dropen mijn broartjes, su#j#s en ik stilletjes af, als hadden we een kwaad geweten maar om twee uur moesten we weer naar school Nee maar! Daar kwam een meisje op mij toe en duwde mij een suikerbeest in de hand en toen ik op mijn plaats ging zit ten leek het wel of ik een heel bijzonder kind, uit een sprookje of zo, was. Want daar kwamen alle klasgenootjes op mü toe. allemaal legden ze iets voor m{j op de bank. ik weet niet meer hoeveel cadeautjes ik wel kreeg en wat voor lekkers. Alleen zie ik nog. dat in het midden een prachtig marsepeinen varken stond, een gouden tientje in de bek. En één meisje vroeg mij om vier uur met haar mee naar haar huis te gaan en daar kreeg ik toen een reusachtige zak met speculaas. Nou en toen ik naar huis en alles eerlijk verdeeld. Wat een onverwacht feest voor het hele gezin! Het varkentje mocht ik zelf houden en het heeft heel lang ge duurd voor het in myn kinder maagje verdween. Nu nog weet ik wie het mij indertyd heeft gegeven en toch is het al vyf en twintig Jaar geleden. Alleen ben ik er nooit achter gekomen hoe de klas in stilte dit feest heeft voorbereid, want de gehele ochtend was Ik er by geweest. Telkens, als 5 December ln aantocht is denk lk aan de St. Nicolaas, die nu een kwart eeuw geleden, voor my op 8 De cember kwam. Als mensen toch eens beseften hoe gelukkig ze een arm kind kipmen maken met een geschenkje J. de L.—V, Overvolle straten en laaiend enthousiasme kenmerken het bezoek van Prins Bernhard aan Bogota, de hoofdstad van Columbia, waar bU deze gelegenheid ongekend grootse feesteiykhedcn werden gehouden. Prins Bernhard was reeds de eerste dag de beste een populaire figuur. Dit kwam in het by- zonder tot uiting toen hU- nadat hU bij het standbeeld van Simon Bolivar een krans had gelegd, er de voorkeur aan gaf zich te voet naar hel ministerie van Buitenlandse Zaken te begeven en vandaar naar dc waarnemende president Roberto Urdaneta Arbelaez. (President Laureano Gomez is nameiük ziek). De Prins liep in de nauwe straat temidden van juichende inwoners van Bogota, wier enige verlangen het scheen te zUn in de onmiddeliyke nabyheid van de hoge gast te komen. Aan één stuk door hoorde men de naam van de prins roepen. Prins Bernhard bracht onder meer een bezoek aan de onderaardse safes van de bank van de republiek. In deze safes wordt een rijke collectie gouden voorwerpen be waard. die door Indianen zUn vervaardigd, o.a. reusachtige gouden neusringen en „diabolo's". De Prins verbleef hier meer dan een half uur en bekeek de waardevolle voorwerpen met grote belangstelling. Toen hij het bankgebouw verliet had zich daar buiten inmiddels zulk een grote menigte verzameld, dat hy nauwelijks zijn auto kon bereiken. De lunch werd gebruikt op de hacienda Casablanca van mevrouw Maria Sierra de Gomez. Op de weiden van deze hacienda VUftienhonderd Ambonezen hebben in militaire formaties op het Plein 1813 in Den Haag gedemonstreerd voor het kabinets gebouw van de minister-president. Een enorme politiemacht, te voet, te paard en gemotoriseerd, was op de been. De agenten waren met sabels bewapend. Er heeft zich geen enkel incident voorgedaan. Stipt disci plinair gedroegen zich de Ambonezen, die met 23 autobussen uit 50 woonoorden kwa men. In lange rUen. in khaki gekleed, mar cheerden zU aan en stelden zich op het plein op. Een groep van ruim honderd vrouwen in kleurige Zuidmolukse dracht, stond in het centrum. Een orkest van rietfluiten, trom men en bashoorns speelde militaire muziek. Deze demonstratie was de achtergrond voor het aanbieden van een petitie aan de minister-president dr W. Drees, die echter niet aanwezig was. Een delegatie van de Badan Perwakilan Rakjat Maloekoe Dela- tan. de Vrije Zuid-Molukkers in Nederland, bestaande uit de voorzitter J. Mailoehoew en de secretaris A. H. Tomesoa. met hun plaatsvervangers, werden te woord gestaan door de secretaris-generaal van het minis terie van algemene zaken, mr C. L. W. Fock. Terwijl de delegatie naar binnen ging, klonk een hoornsignaal. waarop tientallen spandoeken werden ontrold. Op vele dezer doeken werd zelfbeschikkingsrecht voor de Zuid-Molukken geëist. In het Nederlands en Engels werd geprotesteerd tegen de aan houding van de minister van oorlog van de Vrye Zuidmolukse Republiek ir J. A. Ma- noesama, die sedert 21 October te Hollandia Nieuw-Guinea, geen bewegingsvryheid meer heeft. Ir Manoesama wil bij de Ver enigde Naties de belangen der Zuid-Mo lukkers gaan bepleiten. Sommige opschriften luidden: „Ik had een wapenbroeder, die heette Nederland." Zij heeft ervan gelust De uitslagen van de Amerikaanse presidentsverkiezingen waren moeilijk verteerbaar voor mevrouw Carolyn Howard, inwoonster van Montgomery in Alabama. Zij had met verslag gever van het Eisenhowergezinde blad Montgomery Advertiser petoed, dat gouverneur Stevenson zou winnen BH verlies moest zij de voorpagina van dit blad, met de verkiezingsuit slagen, opeten. Zij loste het probleem zeer listig op. Zij verbrandde de pa gina, deed de as in een kop koffie en dronk het op. graasden o.a verscheidene uit Nederland geïmporteerde koeien. Deze dieren kon men uit de andere herkennen door Neder landse vlaggetjes die men hen om de nek had gedaan. Teruggekeerd in het hotel reikte Prins Bernhard onderscheidingen uit aan de Nederlander J. M. A. Baas van de Konink lijke Nederlandsche Stoomvaartmaatschap pij, aan J. Koot van de K.L.M., aan de Engelsman L A. Toone van de Koninkiyke Shell en aan de Columbiaan S. A. Shuk. directeur van Philips in Columbia. Ver volgens reed de Prins naar de woning van de Nederlandse gezant. G M. Byvanck. waar een receptie voor de Nederlandse kolonie werd gehouden. Een dertig Neder landers was aanwezig. Nieuwe politieke partij in West-Duitsland. Dr Gustav Heinemann voorzitter van de Evangelische Kerk in Duitsland, gaat een nieu we politieke partij oprichten, die zich zal ver zetten tegen een Duitse bijdrage tot het Euro- icse leger en zal streven naar hereniging van Juitsland. Dr Heinemann is vroeger minis ter van binnenlandse zaken geweest. KUNSTNIEUWS Naar de correspondent van het A.N.P. te Brussel verneemt, zal in het proces, dat de Rotterdamse kunstverzamelaar Van Beuningen met betrekking tot de zaak Van Meegeren-Vermeer heeft aanhangig ge maakt tegen prof. dr Coremans. de direc*» teur van het laboratorium der Belgische musea, laatstgenoemde worden bijgestaan door mr Buisseret. oud-minister van On- derwys. De huidige minister van Onder wijs, P. Harmei, tot wiens departementale diensten prof. Coremans behoort, heeft mr C Cambier verzocht het proces namene het ministerie van Onderwijs bij te wonen, om, indien nodig, de belangen van het de partement te verdedigen. De advocaten van de heer Van Beuningen zUn mr Thevenet, deken der orde van Belgische advocaten, en mr Delacroix, oud-deken van deze orde. Het proces zal op 21 en 22 Januari worden behandeld voor de rechtbank te Brussel. De gemeenteraad van Amsterdam heeft het voorstel van B. en W.. dat beoogt het Concertgebouworkest zelfstandig te maken, dus los van de N V. Het Concertgebouw, en het orkest in een stichting onder te bren gen. met 30 tegen 4 stemmen aangenomen. De motie-Van Rij (hervatting van de onderhandelingen met de N V. Het Con certgebouw) werd met 31 tegen 3 stem men verworpen. De motie-Seegers (trachten het gebouw in bezit te krygen. hypotheek van f 500 000 verlenen, invloed in beheer bouwfonds verlangen) werd ver worpen met 20 tegen 8 (C.P.N stemmen. Dr N. R A. Vroom, hoofd van de afd. kunst van het departement van O.. K. en W„ heeft op de perstribune het laatste deel van de raadsdiscussies bygewoond. Mevrouw Nina Karasek. de 70-larige „krankzinnige schilderes" uit Wenen die zei, dat de geesten van vroegere grote schilders haar hand leidden by het schilde ren van ongeveer honderd stukken in de klassieke stijl, is enige weken geleden in een ziekenhuis overleden, aldus heeft de Weense politie Donderdae verklaard. Haar beste vriendin, mevrouw Teufel. vertelde, dat zy dit feit geheim had gehou den. omdat zy mevrouw Karasek had ge zworen het niemand te vertellen Mevrouw Teufel zei dat mevrouw Karasek haar had opgedragen een tentoonstelling van haar werken te houden Daarom had zij tot dus ver steeds gezegd dat mevrouw Karasek in afzondering waa gegaan tot na de ten toonstelling.

Goudsche Courant | 1952 | | pagina 4