0 IE /f Bijzondere modellen en eigen stoffen Amerikaanse meisjes geven haar verloofde „eigen gebreide" sokken DE GEBRANDE PEPERNOOT Odysseus9 reizen Kent- gij Uw land? mat Onze lezers halen herinneringen op aan een onvergetelijke 5eDecembercsiotj HAAR EIGEN DOMEI N^Q |Staïn-de-weg HET KERSTFEEST VAN JULIA EN HAAR MOEDER Beklaagde Kenjatta schudde van het lachen HEMELS GESCHENK ITALIË WIL ONS KLEDEN Levenskunst voor de alleenstaande vrouw Bij de tekeningen: V- „In de keuken" BREIENDE DAMES VERDIENEN DOLLARS jen. Vervaardigd bij de Hollandse haard Gedisciplineerd troepje Goede raad Ooievaar Televisie kalender Tweelingen W Britse advocaat heeft ernstige gneven Duitsland aanvaardt Hitiers erfenis Adres om toeslag op de pensioenen Opnieuw vrijspraak gevraagd in de zaak „Ik heb altijd gelijk" Economie en Financiën Werkloosheid vorige maand gestegen In October 5811 woningen voltooid Vli e<T(lek vlieg tui g VNZE WEKELIJKSE PUZZLE Een Combinatie van tegenslagen Verloving in Peru op die Zondag in '37 Dat éne pakje, dat zij nooit vergeet Een vraag aan jong en oud: Op welke leeftijd moet een meisje trouwen? DUIZEND EN EEN Sedert de oorlog Is Italië anmer dan ooit en zijn zonen moet het her en der verspreiden; overal vindt men Ita lianen en overal wor den ze geprezen als een naarstig werkend volk je. De mensën echter, die thuis blijven, ver wachten eveneens hulp van het buitenland, niet in de zin, dat ze iets willen krijgen om niet ze willen er hard voor werken. Zo worden o.a. films uit gevoerd enMode. Milaan, Turijn en Rome wedijveren met Parijs en Londen en dat ze hierbij niet on fortuinlijk zijn, bemerkt men in de spinne rijen. Tengevolge van het grote verbruik van textiel in de mode-industrie hebben ze meer orders te verwerken dan enkele maanden geleden mogelijk Wegens het succes stoffen zullen de spinnerijen tal van ht wnI1„n -tof _Hn jopttn hiervan tegen het vnoriaar ~*Smer van 1953 aan de markt brengen. Ty- .ni...ln, JBPrnnd den» de laatste "sh°"sn^tewo„dT "hootje en een afrakke enkele Italiaanse stoffen kunnen bewonde- pnk »0ui«.„r wnn y ren, o.a. tweed, dat zich van de Engelse tweeds onderscheidde, doordat het veel kleuriger was en doordat In één stof veel,asje me( knopin elu„ 0~m schouders en heeft een grote kraag tr*™ Hp"s 'rekk'* de slanke, kleine, nlugo, Ilollonen met hnn pittige, zwarte dag die uZ hZ C" 1 itU ov" h°ud"> °°°r d' tn Amerika waa z h ?aan slüten Sinds onheuglijke tijden reeds vindt men ze in hun hn* S f 1 i °n'e fco'onics wormen, omdat, hoe de nood hen drijft, ze onder hen i Oeboortefrond terug verlangen en altijd vrienden zoeken Zeft hen vriend^ dezel^de Oewoonten hebben Niet alleen Amerika zo'n slant* n«n opgenomen. Was de schoorsteenveger uit onze jonge jaren niet zo n slank, Ilahaantje, wiens donkere ogen fonkelden in zijn roetzwarte gezicht? ■^■kenmerk, dat men terugvindt in alle collecties van Turljnse couturiers, is de grote eenvoud, die alle op vallende details ver mijdt ten gunste van een verfijnde harmo nie, die naar Italiaanse begrippen wel eens wat aan de saaie kant is. Gambino heeft een prachtige collectie samengesteld, waarin cachemire, tweed, wol len ottoman, jersey en zibeline-laken de toon aangeven. Zijn spor tieve ensembles heb ben een bescheiden wijdte Veel zorg Is besteed aan de mouw inzet: staande kragen en boorden en iets wijd toelopende rokken 1 mogelijk werd geacht. ™1JQ runner van de licht-gewicht k®nmenrke? „Iff® pak" nnerijen tal van nieuwe v,ar rok. Een tailleur van kastanjebruine cache mire met een fijne zwarte diagonaalstreeo iger was on ooorua. v.mm,-'V?1.en*ln0 W®"™». Hét vri) lange kleuren waren verwerkt dan de Engel- j 1t. J... san hal» GahntcA I laule van bever (zie tekening), een plegen te doen. Men zag hele Schotse I ruiten in tweed verweven. D.d. 6 en 7 December wordt op Kasteel Oud-Poelgeest te Oegstgeest een weekend georganiseerd over „Levenskunst der Vrouw", waarbij zeer direct wordt ingegaan Op vragen, die het maatschappelijk en het persoonlijk leven raken. Het richt zich spe ciaal tot de alleenstaande vrouw, die zelf standig haar leven opbouwt. „Levenskunst in het maatschappelijk Ver keer" is het thema voor Zaterdagavond, in te leiden door mevr. A. C. MayerLand- mann uit Den Haag. „Levenskunst in eigen sfeer" komt Zon dagmiddag aan de orde naar aanleiding van een podium-gesprek van enkele leiding gevende vrouwen uit zeer verschillende le venskring. De oecumenische huisdienst „De Kunst te Leven" wordt geleid door mr A. W. Kist. De conferentie staat onder leiding van G. M. Bss'e van Heemstra. De firma De-Braud brengt ruime, spor tieve mantels met ceintuur van dezelfde stof; zij creëerde ook een mooie geklede mantel van zwart-jpet-wltte tweed, vol komen recht van lijn van schouders tot zoom; een fluwelen kraag vormt de enige garnering. Solaro-Peritti gaf een mantel van dit materiaal een gekleder stempel door hem te garneren met zwart persianer. De mantel wordt gedragen over een deux-pièces, be staand uit een wijde, zwart wollen klokrok en een jersey blouse met wijde mouwen. 1. Mantelpak van kastanjebruin cachemire 2. Sportieve mantel met ceintuur dezelfde stof. 3. Redingote van zibelline. 4. Kraag en manchetten van beverbont. 5. Geklede mantel, recht van lijn. Een redingote van zibelinewol in kleine Schotse ruitjes van mat leiblauw. grijs en zwart had groot succes in de collectie Vac- chetta. Bressi-Mugnier maakte van zacht, soe pel velours een paarse redingote met een grote kraag van bever- bont. Er wordt een jersey japon onder ge dragen in dezelfde kas tanjebruine kleur als de voering van de mantel. Deze zelfde firma brengt een mooie hazelbruine redingote van harige wollen stof, met kraag en manchetten van bever en een japon van biljartgroene jersey. De dominerende kleuren in de Turijnse collecties zijn hazel- en kastanjebruin in alle nuanceringen, en ver schillende schakerin gen grijs. Voor de na middag veel zwart, voor de ochtend fanta sieweefsels: ruiten (al dan niet Schots) en fijne streepdessins. Lucas heeft in Ameri ka een show van zijn nieuwste modellen voor het volgend zomer sei zoen gehouden. O.a. toon de hij dit ..dopje", een kolossale hoed in lampe- kappenvorm. Men begrype goed, dat deze vrij voor barige collectie (voorbarig althans gezien van het standpunt van de toekom- ttige draagsters; de hoeden zaken, die lang tevoren hun bestellingen moeten doen, denken er natuurlijk anders over) geen gewone zomer-collectte is. Neen, het is een „coronation" collectie, een kroningscol lectie en daarom moeten we er niet aan denken, dat wij zo'n gevaarte voor onze neus krijgen wanneer wij, opgepakt in dichte drom men toeschouwers, trachten een tipje te zien te krijgen van Elizabeth II wanneer zij Buckingham Palace ver laat om te worden ge kroond. Neen, de heer Lu cas had beter gedaan zijn lampekapmodel te bewaren lot tijden, waarin het dra gen van een reusachtige hoed niet kan worden op gevat als gebrek aan achterburenliefde. ZATERDAG 6 DECEMBER 1952 we hier een nieuty kookboek van Ma- rltlne Wittop Koniag aankondigen, getiteld „In de Keuken" Eigenlijk, merkten we toen op, betrof het hier meer een beschouwing over de theorie en prectijk van de moderne voedingsleer dan dat het een kookboek was in de gewone zin des woords. De recepten namen slechts een klein geciMPh van het boek in beslag. Heel spoedig TRPde eerste druk is nu een tweede druk verschenen bij de Uitgeverij Holkema Warendorf te Am sterdam. Deze is in zoverre uitgebreid, dat de recepten thans een grotere plaats inne men: er is een ruimere keuze gekomen van door-de-weekse recepten, er is een rubriek je van niet al te bewerkelijke voor- en tus sengerechten aan toegevoegd en ook is er een beknopt overzicht van de inmaak ge geven, uitbreidingen welke de waarde van dit boek zeker doen stijgen. Evenals de eer ste druk is deze tweede druk verlucht met tal van aardige kleine tekeningetjes, waar van wij indertijd een voorbeeld gaven. De afbeelding op de omslag is wat aantrekke lijker dan van de eerste druk. fEN IDEE .is goud waard", zet men -* vroeger, maar tegenwoordig blijkt het dollars waard te zijn Het idee, waarop wij hier doelen is ontstaan in een vrouwen- brein en daarom maken wü er nier melding van. ,i Enige jaren geleden verbleef mevrouw M. Slotboom—ten Bosch een tijdlang in Amerika en toen ontdekte zij, dat Ameri kaanse vrouwen eigenlijk nooit breien, ter wijl er toch wel mannen waren, die hunker den naar degelijke, met de hand gebreide wollen sokken. Zelf breide zij graag en zij kende andere vrouwen, die het best ge zellig vinden de naalden te laten rikketik ken. En ook kende zij vrouwen, die er graag een kleinigheid bij wilden verdienen, en toenineens zag zij de combinatie van alle wensen en omstandigheden hier en aan dc overkant van de Oceaan. Wanneer de Amerikaanse huisvrouw er niets voor voelt sokken te schenken, die uit haar eigen nijvere handen komen, waarom zouden dan Hollandse huisvrouwen zich het lot, d.w.z. de voeten van da Amerikaanse man niet aantrekken en deze bekleden met oer-degelijke Hollandse breisels? Nu is het haast nog eenvoudiger zo'n idee te krijgen en uit te werken dan het in practijk te brengen, wantNederland telt vele mannen aan loketten en vele in stanties, die het allemaal moeten goed vinden wanneer je wollen sokken naar Amerika wilt uitvoeren. Misschien was het in dezen maar goed, dat mevrouw Slotboom zo heei veel „gebrek aan medewerking" ondervond, zullen we maar zeggenDat prikkelde haar om nu juist door te zetten. Alleen, het kostte tijd en moeite en vele reizen van Driebergen, waar zij woonde toen zij het idee kreeg, naar Den Haag om de „instanties" van het nut van haar denk beeld te overtuigen. Eindelijk, in 1949, ns twee jaar van bezoeken en brieven' aan officiële biifëaux kreeg zij vergunning dol lars te gaan verdienen voor Nederland. Een klein clubje vrouwen begon met sokken breien en nu doen reeds 600 dames er aan mee! Het zullen er binnenkort misschien wel duizend worden, want kijkt u eens, welk stapels brieven ik pas gekregen heb, alle maal van dames, die graag voor 3 een paar sokken willen breien. Sommigen willen het wel voor minder dóen, maar het klinkt gek, dit wil ik niet, want ik wil hoge eisen kunnen stellen en mij het recht voorbe houden een paar, dat niet precies zó is als ik graag wil, terug te sturen. Aldus mevrouw Slotboom, toen wij haar dezer dagen in haar tegenwoordige woning Wittenburgerweg 120 te Wassenaar be zochten. Mevrouw Slotboom is de dochter van een zee-officier. Blijkbaar heeft zij de waarde van discipline van hem geleerd, want of de breiende dames nu wonen in Epen (Limburg) of Epe (Veluwe), al breit de ene vast en de andere los en al hebben ze natuurlijk zeer uiteenlopende karakters (en zegt men niet, dat de vrouw in haar breiwerk even goed haar karakter verraadt als in haar hand schrift?), toch moeten ze allemaal precies gelijk werk afleveren: alle steken moeten eender zijn, alle sokken moeten op precies dezelfde wijze worden afgewerkt, enz. enz. Mevrouw Slotboom reist hel land af om met al haar breisters persoonlijk contact te hebben; geen breister wordt aangënomcn of zij heeft een proeflapje moeten maken, mevrouw Slotboom-bepaalt welke dikte van naalden ze morien gebruiken en natuurlijk levert zij ook de wol. Vooral felle kleuren wensen de Ameri kaanse heren te dragen en het spreekt van zelf, dat mevrouw Slotboom zorgt, dit er fel gekleurde sokken worden gezonden naar haar agent in New York. die voor de verdere distributie zorgt. In alle mogelijke steden van Noord-ArrfePika. zelfs in Mexico zijn in bepaalde winkels sokken, gebreid in Hollandse binnenhuisjes, te krijgen. Zelfs zijn er verloofde meisjes, die er sokken gaan kopen, die ze dan met Kerst mis of met zijn verjaardag haar „aanstaan de" cadeau doen onder het mom, dat zij ze zelf heeft gebreid en natuurlijk is zo'n verloofde dan innig vertederd„Zo'n handig vrouwtje nis hij krijgt een lot uit de loterijZelfs getrouwde vrouwen moeten haar dierbare wederhelft op deze onschuldige wijze bedriegen. Met dat al neemt het afzetgebied toe. Het laatste jaar gingen er 10 a 12.000 paar sokken naar Amerika en in de toekomst wordt dit vermoedelijk meer. Verder overweegt deze initiatiefneemster het terrein uit te breiden en ook kinderjurkjes te laten vervaardigen. Heel veel huismoeders zullen op die wljz* iets kunnen bijverdienen en hier zijn ook mogelijkheden voor sanatoriumpatiënten, invaliden e.a. „huiszittënden", echter alleen wanneer zij werkelijk aan de gestelde eisen kunnen voldoen. Want „liefdadigheid" kan hier niet wor den betracht; geen Amerikaan of Ameri kaanse koopt minder goed breiwerk, omdat het gemaakt is door „een zielig geval". De opzet van dit alles is zakelijk en moet zakelijk blijven. Alleen zó levert deze actie dollars op! En dit tut! heel wat zeggen in ons naar dollars snakkend landje. wassen zonder dat er een draad van wordt gekrenkt, dan kan men dit doen door ze voor het wassen op een katoenen lapje te naaien Een andere manier is een jam pot voor de helft te vullen met een niet te warm sopje, er het kanten gevalletje in t-1 stoppen, de jampot te sluiten* en ver volgens te schudden als een cocktail shaker. Lw kdnten kostbaarheid zal er schoon en onverlet uit te voorschijn komen. Ta ja. Piet. Jk weet het nu. J Houd maar eens even op. Foei. is me dat een lijst. Al die stoute kinderen ook. Ik krijg hoofd pijn als ik er aan denk. Sint maakte een gebaar en Piet begreep, dat hij maar beter op kon houden met het voorlezen van alle ondeugende daden. Er zijn toch hoop ik nog wel kinderen, die O ja, Sint, haastte Piet zich te zeggen. Er zijn er nog genoeg die tamelijk gehoorzaam zijn geweest en die in aanmerking komen voor ver rassingen. Mooi, prachtig, mompelde de Sint. 't Is maar goed ook, anders hadden we wel in Spanje kunnen blijven. lijkten we dan nu maar aan de „pepemootronde" beginnen. Heb je re bij de hand? Ja Sint, hier zijn ze. Sint steeg op en Piet liep op een drafje mee. Dan nam hij een sprong en zat achter Sint op het paard. Meteen stegen zij op naar de daken en even later regende het in de hulzen pepernoten. Vlak voor Marleentjes voeten, die rat te lezen viel een zakje neer. Het viel met zo'n bons, dat het openscheurde en de pepernoten rol den over de vloer. Marleentje was zo verrast, dat ze «nige ogenblikken verbaasd bleef gitten. Toen sprong ze met een ••HH, juichkreetje op en raapte de peper noten op. Ze legde ze op een schaal tje en riep. Dank u wel, Sinterklaas. Ik eet ze nog niet op, zei Mar leentje tegen haar moeder. Ik be waar ze nog even, niet lang, maar toch nog even. De pepernoten In het schaaltje keken elkaar eens aan. Nog even, dan worden we op gegeten, sprak er een. Eindelijk zullen we onze be stemming dan bereiken, zuchtte de ander. Wij allemaal, behalve Ja, behalve de gebrande peper noot, riepen de anderen in koor. Inderdaad lag op het schaaltje een pepernoot, die bruine randjes had. Een beetje te bruin, donker bruin. Hij had een beetje te lang in de oven gelegen, maar daar kon hij niets aan doen. Toch plaagden de anderen hem meedogenloos. Ze riepen maar steeds, dat hij niet op gegeten zou worden en dat is het ergste, wat een pepernoot kan over komen. Op dat ogenblik kwam Mar leentjes poes binnen, die boven op tafel sprong. Het gevolg was dat het schaaltje met pepernoten kiep te en dat de inhoud over de grond rolde. Stoute poes, mopperde Mar leentje. Meteen zat zij op haar knieën op de grond en raapte op nieuw de pepernoten op. Zo, dat zijn ze wel allemaal, zuchtte Marleentje, toen zij het schaaltje weer vulde. Hé, riep zij uit, waar is die ene lekkere, met die bruins randjes nu heengerold. Die is er nog niet bij. Toen de pepernoten dat hoorden werden zij een tintje bleker van schrik. Eén pepernoot herstelde zich met een weer. Hij mag dan lekker gevonden worden door dat malle meisje, maar nu is hij zoek en dus kan hij toch niet opgegeten worden. De gebrande pepernoot lag in een hoekje van de kamer achter een stoelpoot. Hij kon wel huilen van verdriet. Eerst al dat plagen en nu had dat meisje hem op willen eten en nu lag hij hier onzichtbaar in een hoekje. Marleentje las verder ln haar boek. Even later werd haar aan dacht getrokken door de poes, die dolle sprongetjes maakte en achter iets aan sprong, dat weg rolde. Zij keek op. Hé, poes, heb jij nog een peper noot gevonden? Geef maar eens gauw hier. O, riep zij. Het is die met de lekkere bruine randjes. Nog juist had de gebrande pepernoot tijd, om naar het schaaltje te kijken Hij zag, hoe de anderen expres allemaal een andere kant op keken. Maar dat was genoeg. Ze hadden ongelijk gehad, en met die gedachte verdween de pepernoot in Marleen tjes mond. Mraaim, heerlijk, zuchtte zij. Het meisje las verder en gedachten- loos, zonder zelfs te kijken, stak zij daarna de ene pepernoot na de andere in de mond. Wel heb je ooit, naar ons kijktJ ze zelfs niet, ze pakt ons zo maar, mopperden de anderen. Maar ze konden ér niets aan doen. 41 DE volgende morgen bracht Odys seus een bezoek aan zijn oude vader Laertes. Hij vond hem in de tuin. Hij was erg oud geworden en herkende zijn zoon niet. Goeden morgen, sprak Odys seus. Ik ben op zoek naar een man, die mij eens bezocht. Hij kwam van Itaca en de naam van zijn vader was Laertes. Kunt u zeggen waar ik hem kan vinden? Dat moet mijn zoon geweest zijn, Odysseus, antwoordde de oude man verdrietig. Nu kon Odysseus niet langer meer toneelspelen en hij riep uit: Vader, ik ben het, ik ben Odysseus. Ik ben teruggekomen 1 42 De oude vader kon het eerst niet geloven, maar Odysseus toonde hem het litteken en zei bovendien nog: Ik kan alle bomen opnoemen, die in de tujn staan en hij begon: 13 perebomen, 10 appelbomen. 40 vij gebomen en 50 wijnstokken. Wat was Laertes gelukkig. Hij viel zijn zoon in de armen en dank te de goden. Vader en zoon gingen naar huis lIllllllllllinil!l!Illlllll!l!lllllll!IIDll!llll!!llll!l!II!l!lll!llll!i Op een morgen, drie weken voor Kerstmis hoorde Julia, terwijl zij in bed lag, de wekker aflopen in haar moeders kamer. Julia's moeder stond altijd het eerste op om thee te zetten en 't ontbijt klaar te maken. Ik kan nog een paar minuutjes blijven liggen, dacht Julia en draai de zich nog even om. maar na een seconde zat ze recht op in bed. Ze ontdekte, dat er iets niet in orde was. Het was te rustig in huis. Zij hoorde niet haar moeders voetstap pen en ook hoorde zij haar niet neu riën, zoals zij altijd deed. Julia schrok. Zou moeder ziek zijn? Ze sprong uit bed en rende op haar blote voeten naar de slaapkamer van haar moeder. Haar moeder zat rechtop in bed, en hier vochten zij samen met Tele- machos, tegen mensen, die op wraak uitwaren. Weer was het een hevig gevecht en weer kwam Athene te hulp. Ten slotte keerden vrede en welvaart weer en Odvsseus was nog lang een goede en gelukkige koning van Itaca. en hield haar hand in de zij. Ze glimlachte voorzichtig. Wees maar niet bang, liefje, sprak zij. Er is iets niet in orde met me. Ik heb de hele nacht al pijn. Ik heb ook een beetje verhoging, maar het zal wel niet ernstig zijn. Julia luister.de niet langer. Ze kleedde zich vlug aan en liep naar de mevrouw, die naast hen woonde, Ze vroeg of zij de telefoon mocht gebruiken en belde de dokter Toen hij kwam. moest Julia's moe der direct naar het ziekenhuis. Het was haar blindedarm. Maar je moeder is voor Kerst mis terug, stelde de dokter de ver schrikte Julia gerust. Het is vervelend, dat het juist nu moet gebeuren, zuchtte Julia's moeder, terwijl ze op de ziekenauto wachtte. Ja, je kunt een ooievaar maken van een veiligheidsspeld. Buig de speld voorzichtig, zoals je op de tweede tekening ziet. Slijp dan van een lucifer de puntige snavel, die je bv de sluiting vastklemt. Maak van wol of watten zijn lijfje en zet hem stevig in een stukje kurk.* /^a nog maar eens aan het werk, en laat je verbeelding meewer ken, bij het vervaardigen van een kerstkalender. Je hebt nodig een plat kartonnen doosje met een dek sel, bijvoorbeeld van 12 x 14 cm. Dan een reep papier van 5 x 64 cm. Als het niet anders kan. plak dan maar twee atroken aan elkaar. Dan heb je nog een aantal kleurpotloden nodig. De kalender heet „Kerst televisie". Je moet nu tekeningen maken en de datum er bij schrijven van vijf tien dagen vóór Kerstmis af (10 tot en met 24 December). Verdeel met behulp van een liniaal de reep papier in 16 vakjes, elk 4 cm hoog. Op ieder vakje teken je de datum. Laat de cijfers niet te veel plaats innemen, want dan blijft er geen ruimte over voor je tekeningen. De tekeningen moeten natuurlijk betrekking hebben op Kerstmis, bijvoorbeeld Kerstman netje. kandelaar met kaars, boompje enz. Als je het te moeilijk vindt om te tekenen, kun je misschien aar dige plaatjes uit oude kerstnummers van tijdschriften knippen. Maak nu in het deksel twee gleuven, op pre cies vier cm afstand van elkaar. De gleuven moeten S'/t cm breed zijn. Neem nu je „film" bij het begin vast (10 December). Schuif de strook nu van achter door de onderste gleuf en voorlangs door de boven ste. Plak de bovenkant van 10 December vast. Als je hem voor zichtig doortrekt, zullen de afbeel dingen op het deksel te voorschijn komen. Vouw de strook langs de lijnen en berg hem op in de doos. Maak dan een paar gaten in doos en deksel en rijg er een koordje door, zodat de televisiekalender kan hangen. TIET is niet altijd zo'n pretje ge- weest, om tweelingen te zijn. Tegenwoordig kun Je reuze plezier samen hebben, vooral als je zo op elkaar lijkt, dat vreemde mensen je niet uit elkaar kunnen houden. Er zijn massa's kinderen, die het leuk zouden vinden een tweelingbroer of -zusje te hebben maar er is een tijd geweest, dat het andera was. Het was voor de ouders een slecht voorteken, als er tweelingen ge boren werden. Daarom werden in oude tijden pasgeboren tweelingen een bos tn daar aan hun lot over gelaten. Dit heeft geleld tot da legende van Romulus en Remus, die Rome stichtten. Zij waren tweelin gen en hadden door de wolven op gegeten moeten worden. In plaats daarvan zorgde een wolvin voor Zij groeiden op en werden grote 6terke mannen. ZATERDAG 6 DECEMBER 1952 TWEEDE BLAD - PAGINA 3 De Britse advocaat Pritt, de voornaamste vsrdediger in het proces te Kapengoeria (Kenia) tegen DJomo Kenjatta en vUf andere Inheemse leiders, heeft Donderdag opschud ding in de rechtzaal verwekt deoRie ver klaren, dat h(j zijn werk moet doen*',.onder emitandigheden. alsof hU In slavemU was". Hij versocht de regering van Kenia „zich in het maandblad van de „vrije Schotse te gedragen volgens de eerste regelen van kerk" wordt de Britse regering er van be- het fatsoen'' en verklaarde: „Ik hoop dat echuldigd. „het inheemse bijgeloof in de geheel Europa hierover zal horen". De Britse hand te werken" bij haar bestrijding van Lyttelton, heeft Donderdag ln het Lagerhuis, verklaard, dat er een aanzienlijk gevaar be staat. dat het proces tegen Kenlatta tot een „politiek forum" wordt verlaagd. In ant woord op vragen over het besluit der rege ring van Kenia om twee buitenlandse rechts kundigen voor de verdediging niet toe ce laten, zei de minister: „gesteld dat de ver dediging 40 advocaten uit Harlem en drie uit Moakou zou laten komen, dan geloof Ik dat de gouverneur gerechtigd ie uit te ma ken, of hihdeze personen el dan niet toe laat." rechtskundige beklaagde zich er over, dat het hem moeilijk gemaakt wordt om met de beklaagden te spreken en dat ook zijn assis tent, de tijdelijke secretaris van de Afrl- ksaase Unie in Kenia, Joseph Maroembi, moeilijkheden in de weg worden gelegd. Kenjatta schudde van het lachen, toen een lid van de Kikoejoestam hem „de zwaarste drinker ter wereld" noemde. Er ontstond een algemeen gelach, toen de getuige hier aan toevoegde, dat Kenjatta en hij „zich verscheidene malen stomdronken hebben gedronken." Dit zou echter niet het gevai zijn geweest, toen hij op 16 Maart van dit jaar Kenjatta aan een plechtigheid van de Mau Mau had zien deelnemen. De Britse minister van koloniën, Olivier Het gerechtshof te Dusseldorf heeft be paald, dat de Duitse fiseus de enige wettige erfgename van Hitler Is. Het hof verklaarde, dat het testament, dat Hitler twee dagen vóór tjjn dood aan een secretaris dicteerde in de bunker onder de Berlijnse kanselarij, bepaalde, dat de Nazl-partU zijn enige erf gename was of, indien dese niet meer zou bestaan, de Duitse staat. Vijf afschriften van dit testament werden door hoge nazi's door de Russische linies naar het hoofdkwartier van admiraal Doe- nitz, Hitiers opvolger, gebracht Een van de afschriften wordt bewaard in het Pentagon, het Amerikaanse ministerie van defensie. Het hof, dat zich op verzoek van een Zwitserse uitgever over deze kwestie uit sprak naar aanleiding van een meningsver schil over kopierechten van stenografische verslagen van Hitiers „tafelgesprekken" tus sen 1941 en 1942, erkende hiermede de gel digheid van Hitiers testament. Bankbiljet van f 25, model '45, 1 Febr. 1953 uit circulatie De Nederlandsche Bank brengt nogmaals onder de algemene aandacht, dat de gele genheid tot verwisseling van de opgeroepen bankbiljetten van 25, modél 1945. bij haar bijbank, a.-entschappen en correspondent schappen op 1 Februari 1953 wordt gesloten. Van genoemde datum af zullen bedoelde biljetten nog slechts bij haar hoofdbank te Amsterdam kunnen worden verwisseld. In herinnering wordt gebracht, dat opge roepen zijn de bankbiljetten van 25. ge dateerd 7 Mei (945, aan de voorzijde be drukt met een meisjeskopje. de Mau Mau. omdat van de diensten van een medicijnman gebruik wordt gemaakt om de inheemsen van de eed aan deze organisatie te zuiveren. In een adres aan de ministerraad dringt de Algemene Nederlandse Bond van gepen sionneerden aan de herwaadering van de pensioenen van reeds gepensionneerden en het in afwachting daarvan verlenen van een bijzondere tóeslag. die gebaseerd is op het indexcijfër van de kosten van het levens onderhoud. Het adres spreekt de vrees uit, dat bij de maatregelen die zullen worden genomen-tot herziening der pensioenwetgeving alleen de toekomstige gepensionneerden gebaat zullen zijn. Het wijst er op. dat het historische uitgangspunt bij de regeling der pensioenen van overheidsdienaren is geweest, dat het pensioen de ambtenaren na volbrachte diensttijd een bestaan volgens hun stand of staat zou verzekeren. Uitvoerig wordt in de toelichting op het adres aangetoond, dat dit laatste sedert lang niet meer het geval Is. Als voorlopige maatregel van aanpassing wordt een bijzondere toeslag voorgesteld, welke maximaal 4B*U van het pensioen zou behagen. Donderdagmiddag heeft voor het Amster dams Gerechtshof de procureur-generaal, mr W. P. Bakhoven, bevestiging gevraagd van het vrijsprekende vonnis, dat de Am sterdamse Rechtbank in April J.l. heeft ge wezen tegen de Nederlandse schrijver W F H. Hermans. Naar men zich zal herinneren werd deze er van beschuldigd zich over het Katholieke volksdeel van ons land in zijn roman „Ik heb altijd gelijk" op beledigende wijze te hebben uitgelaten. Een fragment INTFRNATIONA.I E C RED IET- EN HANDEL.VERG. ROTTERDAM In de buitengewone algemene vergaóer-.ng van aandeelhouders van de ft V Internatio nale Crediet- en Handels-vereniging ..Rotter dam" zijp met algemene stemmen met Ingang van I Januari 1953 benoemd tot gemachtigde met de titel van directeur goederenzaken Rotterdam de heer G P Olofsen en tot ge machtigde met de titel van directeur te Dja karta de heer H Schreuder Het aantal bij de arbeidsbureaux gere gistreerde werkloze mannen nam in de afgelopen maand toe van 111.461 tot 129 560 Hieronder bevonden zich 30.186 DUW-arbel- ders (vorige maand 26.882). Deze stijging, welke in de meeste bedrijfstakken tot uiting kwam, moet worden toegeschreven aan de seizoeninvloeden. In het bijzonder oefende de reeds vroeg Ingetreden vorstperiode een ongunstige invloed uit op het werkloos heidscijfer, omdat hierdoor verschillende werkzaamheden moesten worden uitgesteld, aldus het ministerie van Sociale Zaken. Het aantal ingeschrevenen beneden 19 jaar nam toe van 4949 tot 5445 Onder de bouwvakarbeiders nam de werkloosheid toe van 20 370 tot 28.914; de metaalarbeiders van 11 041 tot 11.210; de landarbeiders van 8861 tot 14.007 en de losse arbeiders van 18.977 tot 21.220. De relatieve werkloosheid was eind No vember het hoogst in Drente met 88, het laagst ln Zeeland met 18 werklozen per 1000 mannelijke beroepsbeoefenaren, terwijl het Rijksgemidde'.de 42 bedroeg |egen 36 op 31 October. Het aantal als werkloos geregistreerde vrouwen steeg van 8858 tot 8968. uit deze roman was gepubliceerd In het tijd schrift „Podium". De Rechtbank sprak in April verdachte vrij conform de eis van de officier van Jus titie, mr B. Kist. Deze tekende nochtans hoger beroep aan, omdat hij gaarne zag. dat ook een hoger rechtscollege een oordeel over deze principiële zaak zou uitspreken. Op zichzelf achtte de procureur-generaal de passage uit het fragment beledigen^ voor de R.K volksgroep. De woorden wjorden echter door de schrijver ln de mond gelegd van een persoon, die in het boek wordt voorgesteld als een verlopen individu en een drankzuchtige psychopaat. De onbe vooroordeelde lezer zal niet steeds Instem men met de uitlatingen van deze psycho paat, reden waarom de passage juridisch niet beledigend kan worden geacht. In dit geval zijn immers de gebezigde uitdrukkin gen niet weergegeven als de eigen gedach ten -of gevoelens van de acbrijver. Het is althans niet te bewijzen. Het Hof onder presidium van mr F. L. Nepperus,, zal in deze zaak op 18 December uitspraak doen. Volgens gegeven van hef Centraal Bureau voor de Statistiek werden in October J.L 5811 woningen voltooid. Hierin zijn begrepen 179 duplexwoningen, zodat in die maand door nieuwbouw voor 8990 gezinnen nieuwe woonruimte beschikbaar is gekomen. In de overeenkomstige maanden van de jaren 1945 t.m. 1951 kwamen resp. gereed, 66. 297, 1058, 3848 (22), 3760 (112), 4055 (444), 5282 (355) woningen, zodat Ijet maandcijfer voor Oct. 1952 het hoogst is van alle Octo- bermaanden sedert de bevrijding. De tussen haakjes geplaatste cijfers geven de duplex woningen aan, die tn de genoemde aantal len gereed gekomen woningen zijn begr$p«i. In de eerste 10 maanden van 1952 yrèrden 44786 woningen voltooid, waarvan 1593 ais duplexwoning werden gebouwd, zodat in Üie periode voor 46.379 gezinnen woonruimte beschikbaar kwam. Sedert de bevrijding zijn gerekend tot eind October 1952, 241.159 nieu we woningen gebouwd. waajjfc^2 625 als duplexwoning zijn ingeric«yW"* voor 253 784 gezinnen nieuwe wooWaplte werd gesticht. In October J.l. werden 5811 nieuwe wonin gen. waarvan 189 duplexwdhingen, in uit voering genomen, tegen 4294, waarvan 101 duplexwoningen, in October 1951. Janes' ..All the worlds aircraft" meldt dat de Sowjet-Unie proeven neemt met een „vliegend vliegdekschip". dat jagers kan meevoeren om vijandelijke gevechtsvlieg tuigen aan te vallen. In de uitgave 1952 1953 van dit Britse standaardwerk betref fende de luchtvaart wordt deze Russische proefneming beschreven als een nieuwe vorm van strijd met straaljagers. „Jaaes" meldt voorts, dat de Russen thans per jaar ongeveer 11.000 gevechtsvliegtuigen vervaardigen hetgeen de helft is van hun totale vliegtuigenproductie. In 1951 ver vaardigde de Sowjet-Unie 63.000 vliegtuig motoren. Oplossing van onze ABC-puzzle Amsterdam, Breda, Castricum, Delft, Eindhoven, Franeker, Groningen, Hoorn, lerseke, Joure, Kerkrade, Leiden, Maas tricht Nijmegen, Overloon, Putten, Rotter dam, Schiedam, Tilburg, Utrecht, Vliaeingen, Weesp, IJmuiden, Zaandam. Het was in de goede oude tijd, u weet wel vóór de oorlog, dat ik een vacantlëVeis door ons eigen land maakte en vanzelf sprekend met verscheidene mensen in aan raking kwam Aan hun doen en laten kon ik raden van welke plaata zij kwamep. (De punten geven het aantal letters weer. WBaruit elke plaatsnaam bestaat. De letter ij is 2 punten). Mijn eerste plaats dan, die ik bezocht, was een stad in Limburg, daar ging ik eens een kijkje nemen op de eiermijn; de Inwo ners van deie stad zijn drukke babbelaars; ik was nl. in de stad, Daar kwam ik in gesprek met een boer, die in 'n plaatsje bij Meerssen woonde, ik kon al dadelijk merken, dat de mensen daar voor de heb zijn; hij kwam dan ook van Een jongen, die bij dat boertje was, wilde al door maar klauteren: ik zeide: „die komt zeker van Vandaar ging ik naar Noord-Brabant en bezocht een stadje m{t katoenfabrieken; wat maken die mensen daar een groot spektakel. Ik maakte vlug, dat ik uitkwam, en ging naar een plaatsje met schoenen- en klompenindustrie. De Brabantse gastvrijheid die ik daar heb genoten is onbeschrijflijk; ik was dan ook op een plaatsje. Waar de inwoners buitengewoon goed zijn, Dl. in In het hotel, waar ik zou logeren, kwam Koningin Elizabeth ontving in de troon zaal van Buckingham Palace zeven pre miers van het Britse Gemenebest, die op het ogenblik in de Engelse hoofdstad ver toeven in verband met een conferentie. Van links naar rechts D. S. Senaya- ke. de premier van Ceylon; Sir Godfrey Huggins. de premier van Zuid-Rhodesië; S. G. Holland, de premier van Nieuw-Zee- land; Winston Churchill, de premier van het Verenigd Koninkrijk; Robert Menziet' de premier van Australië; Louis St. Lau rent, de Canadese premier; N. Havenga. de Zuidafrikaanse minister van financiën; Khwaja Zimuddin, de premier van Paki stan, en C. D. Deshmukh de minister van financiën van India. - Op de Nederlandse kustvaarder Com binatie, die Zaterdag met een lading oud ijzer uit Casablanca naar Genua zou vertrekken, is Donderdagavond door de gerechtelijke autoriteiten beslag gelegd. De redenen van dit beslag zijn nog niet be kend. Het schip zal dus niet Zaterdag uit Casablanca vertrekken. De Comblna - I tie werd enige tijd geleden In de Middel landse Zee door zeerovers aangehouden en geplunderd. ik in gesprek met een heer, die erg schor sprak en ik informeerde natuurlijk of hij van kwam. De volgende dag toog ik naar Vlissingen en ontmoette daar iemand, die aan zijn spre ken en horen wat bot van verstand was, en op igijn vraag, waar hij woonde fitóeg ik ten antwoord, een badplaats op Walcheren Even daarna maakte ik een praatje met Iemand, die erg bij-de-hand was en op slag wist ik, dat hij van het eiland Tkolen kwam Uit het plaatsje Een wandeling op het strand makende, zag ik daar iemand met een grote neus; die kwam natuurlijk vgn Terwijl dat ik naar die mijnheer met zijn fraai versiersel keek, stootte ik iemand tegen zijn elleboog, en 'die gaf mij zo'n snauw, dat ik nolpns volens moest consta teren, dat hij ook uit Zeeuws-Vlaanderen kwam nl. van Daags daarna stapte ik in de D-trein en reisde naar Amsterdam; ik maakte onder weg kennis met een inwoner van Noord- Holland uit de omstreken van Bovenkanapel; ik amuseerde me best met dat heerschap, want hij was een bluffer eerste klas; maar dat was geen wonder bij kwam van Ik bleef een paar dagen ln deze provincie en bezocht verschillende plaatsen, waar onder er een was, waarvan de inwoners veel lazen in de Camera Obscura en dweep ten met Hildebrand. Het waren de burgers van Vandaar kwam ik terecht op een plaatsje bij %Wormer, waar de inwoners het allen best naar hun zin hadden, in Tqen stak ik het IJsselmeer over en ging een kennis bezoeken ih Overijse! Nauwe lijks stond ik aan de wal, of ik stapte al bij hem binnen bemerkte al dadelijk, dat het daar een royaal huishouden was; ik was dan ook in de plaats t Mijn reis in deze provincie vervolgende, belandde ik in een gemeente met textiel industrie; het viel mij op, dat vele mensen er zo vuil uitzagen; maar ja, hoe kon het ook anders, Ik bevond mij immers te Daarnii kwam ik in een gemeente bij Gramfbérgen, waarvan het heet, dat het daar slechte betalers zijn; ik was te De laatste plaats, die ik in deze provincie bezocht, U gelegen aan het Overijsels Ka naal; daar zijn de mensen erg Godvruchtig ,en hebben een vast vertrouwen op God; deze plaats is Toen ging ik naar de provincie Gelderland en bezocht een mooi plaatsje, dat herinnert aan Willem van Oranje, bracht een bezoek aan het prachtige weeshuis en hoorde op de wallen vertellen, dat het de gewoonte van de inwoners is om buurpraatjes te gaan maken: hoe kon het anders, ik had de plaats aangedaan. Mijn reis vervolgende, kreeg ik gezelschap en daar ik iets zou willen gebruiken, stelde ik voor om same.n naar een restaurant te gaan; maar dit vond geen instemming; er was een eindje verder een goedkopere ge legenheid en daar was hij tuk op; hij was iemand uiten zo het heet, hebben die geen geld. Ik vervolgde alzo alleen mijn reis naar Zuid-Holland en kwam ln een plaatsje bij Bodegraven. Wat kunnen daar de mensen vervelend praten; maar Ja, ik was ook te Hoewel het een klein plaatsje was, wilde !k daar toch overnachten: ik stapte een hotel binnen en bestelde een kopje koffie. Daar kwam iemand naar mij toe om een praatje te maken, dacht ik, maar opkijkende, schrok ik zó van een gedrocht, dat ik mijn koffie in de steek liet. hals-over-kop het hotel en zelfs de plaats uitvluchtte en nog om keek, of ik niet gevolgd werd door de inwoner van Oplossingen van det» pnzzlc moeten alterlQk Donderdag a.s. In ona betlt r(Jn Voor goed* oplossingen worden een pr|J» van fen twee prtlzen van Z.ss beschikbaar gesteld. Op het adres vermelde mem Pu/rlerubrtek Over dere rubriek wordt nlel gecorrespondeerd. "TEN SINTERKLAASAVOND, die men niet vergeet? Ik ge loof niet, dat ik er één beleefd heb, die een gewoon sterveling ooit vergeten zou althans niet sinds mijn vijfde jaar, toen ik juist op Sinterklaasavond ont voerd werd door de schatrijke «igeunerkoning Stefan Wocza. En dat is nu 62 jaar geleden Maar als ik nu terugblik, staat toch geen Sinterklaasavond me so helder voor de geest als die van het jaar 1037. Ik was toen in Peru als advi- «eur in een affaire, waarover ik maar niet zal vertellen, omdat dat nu nóg tot Internationale verwikkelingen zou kunnen lei den. Eind November was ik met de toenmalige president Busta- mente naar zijn buitenverblijf aan de voet van de Andes ver trokken om uit te blazen van de vermoeienissen te Lima. In ons gevolg was ook generaal Arrero met zijn beeldschone dochter Conchita Pepita. Onnodig te zeggen, dat het meisje zich al spoedig in mij had verliefd, en ik moet eerlijk be kennen, dat het mij onmogelijk was aan haar charmes weer stand te bieden. Ik zwichtte voor zoveel schóóns en liefelijk^ P lult dus mijn ontsteltenis kunnen begrijpen, toen de late Decerabcr de mare door het Palels ging, dat Conchita Pepita was verdwenen. Wetend van onze verhouding, verwittigde men mij voorzichtig, maar ik hield het hoofd koel en stelde onmiddellijk een onderzoek in. Hierbij werd mij duidelijk, dat «en bende (vermoedelijk- politie ke tegenstanders, die mij in hun macht wilden hebben) het meis je moest hebben ontvoerd en met haar het gebergte in was Ketrokken. De verslagenheid was «lgemeen, maar ik sprak het ge selschap toe en wist een paniek ie voorkomen. Aangemoedigd door mijn kalme koelbloedigheid meldde zich een tiental heren als vrijwilligers en de volgende dag stelde ik mij aan het hoofd van een goed bewapende expe ditie, die de ontvoerders met hun lieftallige prooi ging achter volgen. Ik tal u niet vertellen van de ▼feselij ke tocht, die wij dagen lang door sneeuwstorm en vries kou langs de steile hellingen van het Andes-gebergte vervolgden. Drie mannen lieten wij onder- Weg achter twee waren be zweken van uitputting en kdu- de, één was in een ravijn ge stort Als mijn moedige voor beeld hen niet had aangespoord, hadden de anderen het waar schijnlijk opgegeven. Zo werd het Zondag, Zondag de 5de December, de dag, die zelfs voor mij onvergetelijk wercl Hoe afschuwelijk zette hij in! Omtrent het middaguur za gen wij hoe de sporen in de sneeuw, die wij volgden, ge kruist werden door de prenten van leeuwen het moesten ér zo te zien wel tien of twaalf zijn geweest. Het was duidelijk, dat de leeuwen hetzelfde spoor wa ren gaan volgen als wij. Bange vermoedens bekropen ons. Wij joegen onze paarden op tot de uiterste krachtsinspanning, maar uren lang zagen wij niets dan die sporen van paardehoeven en leeuwen door elkaar. Toen, op een klein, beschut plateau, von den we het afgekloven geraam te van een paard en een paar meter verder een pijp, een ta bakspijp met een kop in de vorm van een vogel, die ik gemakke lijk herkende als de pijp van kolonel Prado y Pizare, die ik mijn vriend waande. „Verrader." siste ik tussen de tanden, „moge er niets meer van je zijn overgebleven dan deze pijp!" Dol van woede gaf ik mijn paard de spogen en stoof langs de stelle helling omhoog. Bloed sporen ln de sneeuw wezen mij de weg. Er lagen paardebotten, een rijlaars, een hoed. Ten slotte verdwenen de leeuwensporen ln het struikgewas. ïk stortte mij van het paard en rende voor waarts, het beeld van de kleine, tengere Conchita Pepita voor ogen en plotseling stond ik voor een leeuw. Ik heb veel leeuwen gezien in mijn leven, maar nooit zo'n enorme knaap van een leeuw als deze. Hij was zeker zo groot als twee normale leeuwen, zoals hij daar voor mij stond, gehurkt voor de sprong. „Ha. loeder!" schreeuwde ik, uitzinnig van woede, „jouw bloed voor dat van Conchita Pepita." Ik richtte mijn geweer, haalde de haan over, maar het wa pen ketste. Op dat moment sprong de leeuw. Ik kon niet an ders meer dan in een flits mijn grote jachtmes uit de schede rukken en mij op de knieën la ten zakken, met het scherpe mes boven mijn gebogen hoofd. Ik voelde de leeuw met een vaart over mij heen vliegen, ik voelde de weerstand tegen het mes, dat ik met al mijn (bovenmenselijk grote) kracht moest vasthou den. Ik hoorde een scheurend geluid als een ritssluiting, die wordt opengeritst. Bliksem snel keerde ik mij om, gereed om aan te vallen. Maar het hoef de niet meer. Achter mij lag de leeuw, van voor tot achter open gesneden. En naast hem lag Conchita Pepita in een flauw te. maar ongedeerd. Zonder kauwen had het monstër het tengere meisje naar binnen ge slokt. De frisse lucht deed haar goed. Zij sloeg de ogen op en de armen om mij heen en sprak: Enfin, wat ze sprak doet er hier eigenlijk niet toe. Wat voor mij nu die Sinterklaasdag tot iets onvergetelijks maakte, is dat wij ons 's avonds officieel ver loofden. Al zullen er uit uw le zerskring wel schokkender her inneringen voor de dag komen, dan die van een Sinterklaas verloving, toch hoop ik, dat deze bijdrage een plaatsje in uw blad zal vinden. We hebben het toe vallig juist een beetje moeilijk, Conchita en ik. NIC. P. BARON VAN MUNSHUYZEN. (Bij onderzoek is ons geble ken, dat dé heer Bustamente in 1937 nog geen president van Peru was en dat in heel Zuid-Amerika geen leeuwen voorkomen. Heeft de geachte inzender misschien twee Sin- terklaasdagen door elkaar ge haald? In elk geval schijnt het sprookje van Roodkapje hem dwars te zitten! En door dit kolderverhaal op te nemen, bezorgen we deze inzender d e Sinterklaassurprise van zijn leven, want hij heeft stellig niet verwacht, dat wij er in zouden vliegen en dit voor een waar gebeurd verhaal aanzien. Red. R.N.) yANDAAG wordt de Sinterklaasperiode afgesloten en we menen de publicatie van de reeks herinneringen aan die éne onvei- getelijke Sinterklaasavond, welke onze lezers ons hebben toever trouwd, nu ook te mogen besluiten. Aangezien de toevloed van inzendingen en vooral van goede inzendingen bijzonder groot was, hebben wij veel meer verhalen kunnen plaatsen dan wij aan vankelijk hadden verwacht. De keuze van te plaatsen verhalen was niet altijd gemakkelijk, een bepaald soort belevenis vonden wij in tal van inzendingen behandeld. Steeds hebben wij er naar gestreefd het treffendst of het meest typerend verhaal te kiezen, waarmede is gezegd, dat de talloze inzendingen, welke wij niet konden plaatsen, toch ook belangwekkend waren Degenen, aan wie het honorarium van 15 deze keer is voorbijgegaan, behoeven dus niet ontmoedigd te zijn. Een volgende maal maken ze opnieuw een kans. Immers nu gebleken is, dat er bU onze lezers belangstelling bestaat voor dit soort enquêtes, zullen wij ze. vrU geregeld, blijven uitschrijven. Reeds ln dit nummer vindt u, bij wijze van Sinter- klaauurprise, een nieuwe prijsvraag aangekondigd. DE REDACTIE. X700R u van geen waarde, zult u misschien denken, wan neer ik mijn ervaring vertel. Het was weer Sinterklaas avond en zoals elk jaar gingen damés met haar kinderen mij voorbij, beladen met pakjes, grote en kleine pakjes, mooie vierkante en hobbelige pakjes, al maar pakjes. Ik was verkoopster van tijd schriften én dit was tk al veer tien jaar geweest. Deze Sinter klaasavond het was nog geen sluitingstijd kwam er een groot verlangen bij mij op ook eens een pakje te ^krijgen. Ik vond het zelf belachelijk, onzin, omdat Sinterklaasavond voor mij niets te betekenen had. Het werd al stil op straat, want het feestvieren was voor de meeste mensen al begonnen. Mijn be geerte naar een pakje was nog niets verflauwd en het werd tijd te sluiten, toen op het laatst een dame op mij toekwam enmij een pakje overhandigde met de woorden: Kijk eens, Juffrouw, dit la voor uw Sinterklaas, omdat u altijd zq goeti mijn tijdschriften bewaard hebt. Opgewonden bedankte ik de dame en gauw maakte ik het pakje open. Er zat een prachtig bonbonschaaltje in. Mijn verlangen was in ver vulling gegaan. Anderen zul len hierover misschien de schouders ophalen, maar voor mij blijft het „Die ene Sinter- klaasavondl" Mevr. K. L. K. VIJF DECEMBER 1942. Met een gevoel van wrevel smijt ik de krant op tafel. Jo heeft zoëven het nieuws afge zet. Dat doet ze geregeld sedert onze benedenbuurman zijn volle theekop naar het toestel heeft gesmeten. Waarschijnlijk vreest zij, dat mijn zelfbeheersing niet groter is dan die van onze buur man. Ik kijk naar de klok; het ls bij negenen. Jan zal wel niet meer ko men, zegt Jo. Jan is haar broer.. HU heeft het wonderlUk druk, de laatste tijd, voorql des avonds. Vóór de klok negen slaat wordt er echter gebeld. Daar is hU' Ik schiet de gang in, blU met de afleiding, en druk op de knop van de electrische deuropener. Beneden zoeft de deur open, voetstappen, de deur slaat weer dicht. Zien kan ik niets, de trap maakt halverwege een draai. Ik wacht op ae voetstappen, die de trap zullen opkomen, maar ik hoor niets. Jo staat achter mij. Waar blljft-te nou? vraagt zij. En dan horen we een vreemd geluid bpneden, er ritselt en schuift iets. Niet gaan kUken, zegt Jo angstig. Ik ben ook niet op mijn ge mak, 't is zo'n rare tUd. Toch moet ik weten, wat er is. Ik diep m'n zaklantaarn op en Jo komt met de kolenschop en de mattenklopper. De schop n#em ik mee, daar kun je een bom mee naar buiten werken. BU de draai aarzel ik; ondanks de lantaarn zie ik niets. En dan gebeurt het: Pappa, zegt een stemmetje van omlaag. Dat moet een ver gissing zijn, denk ik, want wij hebben nooit kinderen gehad. Al die flets hebben eendere deuren. Ze hebben de verkeerde d?ur te pakken gehad. Beneden tracht een klein meisje op handen en voeten de trap op te komen. Ik neem haar op de arm en zU slaat vertrou welijk de armpjes om mijn hals Boven zien wij het briefje, dat op haar jurkje is gespeld: „Ik heet Baartje en ben 12 Mei 1941 geboren. Mijn moeder kan niet meer voor mU zorgen Wilt u het doen? God zal het u lonep." Dus geen vergissing. De tra nen rollen Jo over de wangen, terwUl zU het kind knuffelt en ik voel een brok in mUrf keel. Nog diezelfde avond ben lk bU een Inspecteur van politie, die ik ken en vertel hem alles. Joods kind? vraagt hU- OgenschUnlUk wel. Je kunt twee dingen doen, zegt hU. het kind op het bureau brengen of het houden. Wat gebeurt er verder in "het eerste geval? Kamp waarschUnlUk, zegt hU- Bijna drie jaar was Saartje ons kind en xv\j waren er ge lukkig mee. S. VAN G. T^ORIGE WEEK vertelden wU onder „Haar Eigen Domein", dat in Frankrijk meisjes, die op haar 25e Jaar nog niet zUn getrouwd tot de „oude vrUsters" worden gerekend en dat in Engeland de voor meisjes „gevreesde grensleeftUd" 23 jaar is. WU voegden er aan toe, dat sommige Engelse meisjes zich zó angstig maken, wanneer haar 23e jaar met rasse schreden nadert en ze nog niet „binnen" rijn, dat de bladen een enkele maal menen een waarschuwende stem te moeten laten horen en er op wUzen, dat er veel ia te zeggen voor een huwehjk op latere leeftUd. Geregeld zUn er dan lezeressen, die naar de pen grUpen om te vertellen, dat za piepjong waren, toen ze trouwden en dat ze dit, achteraf bezien, betreuren (volgt toelichting), terwUl anderen komen vertellen hoe goed het is jong te trouwen en hiervoor geven ze dan ook redenen op. NatuurlUk zUn er dan ook altUd mannen die een duit in het zakje doen en hun kUk op de zaak geven. Nu souden w(j graag willen weten hoe onze lezeressen en lezers over deze kwestie denken. Welke leefttyd achten sty voor een meisje de beste om te tronwén? Natuurlijk kunnen se deze mening gronden op eigen ervaring of op hetgeen se in eigen omgeving hebben gezien. Ook jonge mensen, al bezchlkken se over weinig ervaring, kunnen hieromtrent een mening hebben. Hopen jonge meisjes vroeg te trouwen of willen se juist nog wat genieten van de ongehuwde staat? Wö verzoeken onze lezeressen en ook onze lezers in hef kort (250 d 500 woorden, maar in minder mag ook) te vertellen tvelke leeftijd zij voor een meisje de beste vinden om te trouwen en toe te lichten waarop hun mening grondt. De antwoorden, welke w|J bijzonder lezenswaardig achten, sullen w|j publiceren en honoreren met 15.—. WU verzoeken het papier slechts aan één kant te beschrUven en geen postzegels of andere waarden in te aluiten. Niet geplaatste manuscripten kunnen niet worden teruggezonden W|j ontvangen uw antwoord graag so spoedig mogelijk, masr uiterlijk Dinsdag 23 December aj. DE REDACTIE.

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1952 | | pagina 4