0
IE
/f
Bijzondere modellen en eigen stoffen
Amerikaanse meisjes geven haar verloofde
„eigen gebreide" sokken
DE GEBRANDE
PEPERNOOT
Odysseus9
reizen
Kent- gij Uw land?
mat
Onze lezers halen herinneringen op
aan een onvergetelijke 5eDecembercsiotj
HAAR EIGEN DOMEI N^Q |Staïn-de-weg
HET KERSTFEEST VAN
JULIA EN HAAR MOEDER
Beklaagde Kenjatta schudde
van het lachen
HEMELS GESCHENK
ITALIË WIL ONS KLEDEN
Levenskunst voor de
alleenstaande vrouw
Bij de tekeningen:
V-
„In de keuken"
BREIENDE DAMES VERDIENEN DOLLARS
jen.
Vervaardigd bij de
Hollandse haard
Gedisciplineerd troepje
Goede raad
Ooievaar
Televisie
kalender
Tweelingen
W
Britse advocaat heeft
ernstige gneven
Duitsland aanvaardt
Hitiers erfenis
Adres om toeslag op
de pensioenen
Opnieuw vrijspraak gevraagd in
de zaak „Ik heb altijd gelijk"
Economie en Financiën
Werkloosheid vorige
maand gestegen
In October 5811
woningen voltooid
Vli e<T(lek vlieg tui g
VNZE WEKELIJKSE PUZZLE
Een Combinatie van
tegenslagen
Verloving in Peru
op die Zondag in '37
Dat éne pakje, dat zij nooit vergeet
Een vraag aan jong en oud:
Op welke leeftijd moet een
meisje trouwen?
DUIZEND EN EEN
Sedert de oorlog Is
Italië anmer dan ooit
en zijn zonen moet het
her en der verspreiden;
overal vindt men Ita
lianen en overal wor
den ze geprezen als een
naarstig werkend volk
je. De mensën echter,
die thuis blijven, ver
wachten eveneens hulp
van het buitenland,
niet in de zin, dat ze
iets willen krijgen om
niet ze willen er
hard voor werken. Zo
worden o.a. films uit
gevoerd enMode.
Milaan, Turijn en
Rome wedijveren met
Parijs en Londen en
dat ze hierbij niet on
fortuinlijk zijn, bemerkt men in de spinne
rijen. Tengevolge van het grote verbruik
van textiel in de mode-industrie hebben ze
meer orders te verwerken dan enkele
maanden geleden mogelijk
Wegens het succes
stoffen zullen de spinnerijen tal van ht wnI1„n -tof _Hn
jopttn hiervan tegen het vnoriaar
~*Smer van 1953 aan de markt brengen. Ty- .ni...ln, JBPrnnd
den» de laatste "sh°"sn^tewo„dT "hootje en een afrakke
enkele Italiaanse stoffen kunnen bewonde- pnk »0ui«.„r wnn y
ren, o.a. tweed, dat zich van de Engelse
tweeds onderscheidde, doordat het veel
kleuriger was en doordat In één stof veel,asje me( knopin elu„ 0~m
schouders en heeft een grote kraag
tr*™ Hp"s 'rekk'* de slanke, kleine, nlugo, Ilollonen met hnn pittige, zwarte
dag die uZ hZ C" 1 itU ov" h°ud"> °°°r d'
tn Amerika waa z h ?aan slüten Sinds onheuglijke tijden reeds vindt men ze
in hun hn* S f 1 i °n'e fco'onics wormen, omdat, hoe de nood hen drijft, ze
onder hen i Oeboortefrond terug verlangen en altijd vrienden zoeken
Zeft hen vriend^ dezel^de Oewoonten hebben Niet alleen Amerika
zo'n slant* n«n opgenomen. Was de schoorsteenveger uit onze jonge jaren niet
zo n slank, Ilahaantje, wiens donkere ogen fonkelden in zijn roetzwarte gezicht?
■^■kenmerk,
dat
men terugvindt in alle
collecties van Turljnse
couturiers, is de grote
eenvoud, die alle op
vallende details ver
mijdt ten gunste van
een verfijnde harmo
nie, die naar Italiaanse
begrippen wel eens
wat aan de saaie
kant is.
Gambino heeft een
prachtige collectie
samengesteld, waarin
cachemire, tweed, wol
len ottoman, jersey en
zibeline-laken de toon
aangeven. Zijn spor
tieve ensembles heb
ben een bescheiden
wijdte Veel zorg Is
besteed aan de mouw
inzet: staande kragen
en boorden en iets
wijd toelopende rokken 1
mogelijk werd geacht. ™1JQ runner
van de licht-gewicht k®nmenrke? „Iff® pak"
nnerijen tal van nieuwe v,ar
rok. Een tailleur van kastanjebruine cache
mire met een fijne zwarte diagonaalstreeo
iger was on ooorua. v.mm,-'V?1.en*ln0 W®"™». Hét vri) lange
kleuren waren verwerkt dan de Engel- j
1t. J... san hal» GahntcA I laule
van bever (zie tekening),
een plegen te doen. Men zag hele Schotse I
ruiten in tweed verweven.
D.d. 6 en 7 December wordt op Kasteel
Oud-Poelgeest te Oegstgeest een weekend
georganiseerd over „Levenskunst der
Vrouw", waarbij zeer direct wordt ingegaan
Op vragen, die het maatschappelijk en het
persoonlijk leven raken. Het richt zich spe
ciaal tot de alleenstaande vrouw, die zelf
standig haar leven opbouwt.
„Levenskunst in het maatschappelijk Ver
keer" is het thema voor Zaterdagavond, in
te leiden door mevr. A. C. MayerLand-
mann uit Den Haag.
„Levenskunst in eigen sfeer" komt Zon
dagmiddag aan de orde naar aanleiding van
een podium-gesprek van enkele leiding
gevende vrouwen uit zeer verschillende le
venskring.
De oecumenische huisdienst „De Kunst te
Leven" wordt geleid door mr A. W. Kist. De
conferentie staat onder leiding van G. M.
Bss'e van Heemstra.
De firma De-Braud brengt ruime, spor
tieve mantels met ceintuur van dezelfde
stof; zij creëerde ook een mooie geklede
mantel van zwart-jpet-wltte tweed, vol
komen recht van lijn van schouders tot
zoom; een fluwelen kraag vormt de enige
garnering. Solaro-Peritti gaf een mantel van
dit materiaal een gekleder stempel door hem
te garneren met zwart persianer. De mantel
wordt gedragen over een deux-pièces, be
staand uit een wijde, zwart wollen klokrok
en een jersey blouse met wijde mouwen.
1. Mantelpak van kastanjebruin cachemire
2. Sportieve
mantel met ceintuur
dezelfde stof.
3. Redingote van zibelline.
4. Kraag en manchetten van beverbont.
5. Geklede mantel, recht van lijn.
Een redingote van
zibelinewol in kleine
Schotse ruitjes van
mat leiblauw. grijs en
zwart had groot succes
in de collectie Vac-
chetta. Bressi-Mugnier
maakte van zacht, soe
pel velours een paarse
redingote met een
grote kraag van bever-
bont. Er wordt een
jersey japon onder ge
dragen in dezelfde kas
tanjebruine kleur als
de voering van de
mantel. Deze zelfde
firma brengt een
mooie hazelbruine
redingote van harige
wollen stof, met kraag
en manchetten van
bever en een japon van
biljartgroene jersey.
De dominerende
kleuren in de Turijnse
collecties zijn hazel- en
kastanjebruin in alle
nuanceringen, en ver
schillende schakerin
gen grijs. Voor de na
middag veel zwart,
voor de ochtend fanta
sieweefsels: ruiten (al
dan niet Schots) en
fijne streepdessins.
Lucas heeft in Ameri
ka een show van zijn
nieuwste modellen voor
het volgend zomer sei
zoen gehouden. O.a. toon
de hij dit ..dopje", een
kolossale hoed in lampe-
kappenvorm. Men begrype
goed, dat deze vrij voor
barige collectie (voorbarig
althans gezien van het
standpunt van de toekom-
ttige draagsters; de hoeden
zaken, die lang tevoren
hun bestellingen moeten
doen, denken er natuurlijk
anders over) geen gewone
zomer-collectte is. Neen,
het is een „coronation"
collectie, een kroningscol
lectie en daarom moeten
we er niet aan denken, dat
wij zo'n gevaarte voor onze
neus krijgen wanneer wij,
opgepakt in dichte drom
men toeschouwers, trachten
een tipje te zien te krijgen
van Elizabeth II wanneer
zij Buckingham Palace ver
laat om te worden ge
kroond. Neen, de heer Lu
cas had beter gedaan zijn
lampekapmodel te bewaren
lot tijden, waarin het dra
gen van een reusachtige
hoed niet kan worden op
gevat als gebrek aan
achterburenliefde.
ZATERDAG 6 DECEMBER 1952
we hier een nieuty kookboek van Ma-
rltlne Wittop Koniag aankondigen, getiteld
„In de Keuken" Eigenlijk, merkten we toen
op, betrof het hier meer een beschouwing
over de theorie en prectijk van de moderne
voedingsleer dan dat het een kookboek was
in de gewone zin des woords. De recepten
namen slechts een klein geciMPh van het
boek in beslag. Heel spoedig TRPde eerste
druk is nu een tweede druk verschenen bij
de Uitgeverij Holkema Warendorf te Am
sterdam. Deze is in zoverre uitgebreid, dat
de recepten thans een grotere plaats inne
men: er is een ruimere keuze gekomen van
door-de-weekse recepten, er is een rubriek
je van niet al te bewerkelijke voor- en tus
sengerechten aan toegevoegd en ook is er
een beknopt overzicht van de inmaak ge
geven, uitbreidingen welke de waarde van
dit boek zeker doen stijgen. Evenals de eer
ste druk is deze tweede druk verlucht met
tal van aardige kleine tekeningetjes, waar
van wij indertijd een voorbeeld gaven. De
afbeelding op de omslag is wat aantrekke
lijker dan van de eerste druk.
fEN IDEE .is goud waard", zet men
-* vroeger, maar tegenwoordig blijkt het
dollars waard te zijn Het idee, waarop wij
hier doelen is ontstaan in een vrouwen-
brein en daarom maken wü er nier melding
van. ,i
Enige jaren geleden verbleef mevrouw
M. Slotboom—ten Bosch een tijdlang in
Amerika en toen ontdekte zij, dat Ameri
kaanse vrouwen eigenlijk nooit breien, ter
wijl er toch wel mannen waren, die hunker
den naar degelijke, met de hand gebreide
wollen sokken. Zelf breide zij graag en zij
kende andere vrouwen, die het best ge
zellig vinden de naalden te laten rikketik
ken. En ook kende zij vrouwen, die er graag
een kleinigheid bij wilden verdienen, en
toenineens zag zij de combinatie van
alle wensen en omstandigheden hier en aan
dc overkant van de Oceaan.
Wanneer de Amerikaanse huisvrouw er
niets voor voelt sokken te schenken, die uit
haar eigen nijvere handen komen, waarom
zouden dan Hollandse huisvrouwen zich het
lot, d.w.z. de voeten van da Amerikaanse
man niet aantrekken en deze bekleden met
oer-degelijke Hollandse breisels?
Nu is het haast nog eenvoudiger zo'n idee
te krijgen en uit te werken dan het in
practijk te brengen, wantNederland
telt vele mannen aan loketten en vele in
stanties, die het allemaal moeten goed
vinden wanneer je wollen sokken naar
Amerika wilt uitvoeren. Misschien was het
in dezen maar goed, dat mevrouw Slotboom
zo heei veel „gebrek aan medewerking"
ondervond, zullen we maar zeggenDat
prikkelde haar om nu juist door te zetten.
Alleen, het kostte tijd en moeite en vele
reizen van Driebergen, waar zij woonde
toen zij het idee kreeg, naar Den Haag om
de „instanties" van het nut van haar denk
beeld te overtuigen. Eindelijk, in 1949, ns
twee jaar van bezoeken en brieven' aan
officiële biifëaux kreeg zij vergunning dol
lars te gaan verdienen voor Nederland.
Een klein clubje vrouwen begon met
sokken breien en nu doen reeds 600 dames
er aan mee!
Het zullen er binnenkort misschien wel
duizend worden, want kijkt u eens, welk
stapels brieven ik pas gekregen heb, alle
maal van dames, die graag voor 3 een
paar sokken willen breien. Sommigen willen
het wel voor minder dóen, maar het klinkt
gek, dit wil ik niet, want ik wil hoge eisen
kunnen stellen en mij het recht voorbe
houden een paar, dat niet precies zó is als
ik graag wil, terug te sturen.
Aldus mevrouw Slotboom, toen wij haar
dezer dagen in haar tegenwoordige woning
Wittenburgerweg 120 te Wassenaar be
zochten.
Mevrouw Slotboom is de dochter van een
zee-officier. Blijkbaar heeft zij de waarde
van discipline van hem geleerd, want of de
breiende dames nu wonen in Epen (Limburg)
of Epe (Veluwe), al breit de ene vast en de
andere los en al hebben ze natuurlijk zeer
uiteenlopende karakters (en zegt men niet,
dat de vrouw in haar breiwerk even goed
haar karakter verraadt als in haar hand
schrift?), toch moeten ze allemaal precies
gelijk werk afleveren: alle steken moeten
eender zijn, alle sokken moeten op precies
dezelfde wijze worden afgewerkt, enz. enz.
Mevrouw Slotboom reist hel land af om met
al haar breisters persoonlijk contact te
hebben; geen breister wordt aangënomcn
of zij heeft een proeflapje moeten maken,
mevrouw Slotboom-bepaalt welke dikte van
naalden ze morien gebruiken en natuurlijk
levert zij ook de wol.
Vooral felle kleuren wensen de Ameri
kaanse heren te dragen en het spreekt van
zelf, dat mevrouw Slotboom zorgt, dit er
fel gekleurde sokken worden gezonden naar
haar agent in New York. die voor de verdere
distributie zorgt. In alle mogelijke steden
van Noord-ArrfePika. zelfs in Mexico zijn in
bepaalde winkels sokken, gebreid in
Hollandse binnenhuisjes, te krijgen.
Zelfs zijn er verloofde meisjes, die er
sokken gaan kopen, die ze dan met Kerst
mis of met zijn verjaardag haar „aanstaan
de" cadeau doen onder het mom, dat zij
ze zelf heeft gebreid en natuurlijk is zo'n
verloofde dan innig vertederd„Zo'n
handig vrouwtje nis hij krijgt een lot
uit de loterijZelfs getrouwde vrouwen
moeten haar dierbare wederhelft op deze
onschuldige wijze bedriegen.
Met dat al neemt het afzetgebied toe. Het
laatste jaar gingen er 10 a 12.000 paar sokken
naar Amerika en in de toekomst wordt dit
vermoedelijk meer. Verder overweegt deze
initiatiefneemster het terrein uit te breiden
en ook kinderjurkjes te laten vervaardigen.
Heel veel huismoeders zullen op die wljz*
iets kunnen bijverdienen en hier zijn ook
mogelijkheden voor sanatoriumpatiënten,
invaliden e.a. „huiszittënden", echter alleen
wanneer zij werkelijk aan de gestelde eisen
kunnen voldoen.
Want „liefdadigheid" kan hier niet wor
den betracht; geen Amerikaan of Ameri
kaanse koopt minder goed breiwerk, omdat
het gemaakt is door „een zielig geval". De
opzet van dit alles is zakelijk en moet
zakelijk blijven. Alleen zó levert deze actie
dollars op! En dit tut! heel wat zeggen in
ons naar dollars snakkend landje.
wassen zonder dat er een draad van
wordt gekrenkt, dan kan men dit doen door
ze voor het wassen op een katoenen lapje
te naaien Een andere manier is een jam
pot voor de helft te vullen met een niet
te warm sopje, er het kanten gevalletje in
t-1 stoppen, de jampot te sluiten* en ver
volgens te schudden als een cocktail shaker.
Lw kdnten kostbaarheid zal er schoon en
onverlet uit te voorschijn komen.
Ta ja. Piet. Jk weet het nu.
J Houd maar eens even op.
Foei. is me dat een lijst. Al die
stoute kinderen ook. Ik krijg hoofd
pijn als ik er aan denk.
Sint maakte een gebaar en Piet
begreep, dat hij maar beter op kon
houden met het voorlezen van alle
ondeugende daden.
Er zijn toch hoop ik nog wel
kinderen, die
O ja, Sint, haastte Piet zich
te zeggen. Er zijn er nog genoeg die
tamelijk gehoorzaam zijn geweest en
die in aanmerking komen voor ver
rassingen.
Mooi, prachtig, mompelde de
Sint. 't Is maar goed ook, anders
hadden we wel in Spanje kunnen
blijven.
lijkten we dan nu maar aan de
„pepemootronde" beginnen. Heb je
re bij de hand?
Ja Sint, hier zijn ze.
Sint steeg op en Piet liep op een
drafje mee. Dan nam hij een sprong
en zat achter Sint op het paard.
Meteen stegen zij op naar de daken
en even later regende het in de
hulzen pepernoten.
Vlak voor Marleentjes voeten, die
rat te lezen viel een zakje neer.
Het viel met zo'n bons, dat het
openscheurde en de pepernoten rol
den over de vloer.
Marleentje was zo verrast, dat ze
«nige ogenblikken verbaasd bleef
gitten. Toen sprong ze met een
••HH,
juichkreetje op en raapte de peper
noten op. Ze legde ze op een schaal
tje en riep.
Dank u wel, Sinterklaas.
Ik eet ze nog niet op, zei Mar
leentje tegen haar moeder. Ik be
waar ze nog even, niet lang, maar
toch nog even.
De pepernoten In het schaaltje
keken elkaar eens aan.
Nog even, dan worden we op
gegeten, sprak er een.
Eindelijk zullen we onze be
stemming dan bereiken, zuchtte de
ander.
Wij allemaal, behalve
Ja, behalve de gebrande peper
noot, riepen de anderen in koor.
Inderdaad lag op het schaaltje
een pepernoot, die bruine randjes
had. Een beetje te bruin, donker
bruin. Hij had een beetje te lang
in de oven gelegen, maar daar kon
hij niets aan doen. Toch plaagden
de anderen hem meedogenloos. Ze
riepen maar steeds, dat hij niet op
gegeten zou worden en dat is het
ergste, wat een pepernoot kan over
komen.
Op dat ogenblik kwam Mar
leentjes poes binnen, die boven op
tafel sprong. Het gevolg was dat
het schaaltje met pepernoten kiep
te en dat de inhoud over de grond
rolde.
Stoute poes, mopperde Mar
leentje. Meteen zat zij op haar
knieën op de grond en raapte op
nieuw de pepernoten op.
Zo, dat zijn ze wel allemaal,
zuchtte Marleentje, toen zij het
schaaltje weer vulde.
Hé, riep zij uit, waar is die
ene lekkere, met die bruins randjes
nu heengerold. Die is er nog
niet bij.
Toen de pepernoten dat hoorden
werden zij een tintje bleker van
schrik.
Eén pepernoot herstelde zich met
een weer.
Hij mag dan lekker gevonden
worden door dat malle meisje, maar
nu is hij zoek en dus kan hij toch
niet opgegeten worden.
De gebrande pepernoot lag in een
hoekje van de kamer achter een
stoelpoot. Hij kon wel huilen van
verdriet. Eerst al dat plagen en nu
had dat meisje hem op willen eten
en nu lag hij hier onzichtbaar in
een hoekje.
Marleentje las verder ln haar
boek. Even later werd haar aan
dacht getrokken door de poes, die
dolle sprongetjes maakte en achter
iets aan sprong, dat weg rolde.
Zij keek op.
Hé, poes, heb jij nog een peper
noot gevonden? Geef maar eens
gauw hier. O, riep zij. Het is die
met de lekkere bruine randjes. Nog
juist had de gebrande pepernoot
tijd, om naar het schaaltje te kijken
Hij zag, hoe de anderen expres
allemaal een andere kant op keken.
Maar dat was genoeg. Ze hadden
ongelijk gehad, en met die gedachte
verdween de pepernoot in Marleen
tjes mond.
Mraaim, heerlijk, zuchtte zij.
Het meisje las verder en gedachten-
loos, zonder zelfs te kijken, stak zij
daarna de ene pepernoot na de
andere in de mond.
Wel heb je ooit, naar ons kijktJ
ze zelfs niet, ze pakt ons zo maar,
mopperden de anderen.
Maar ze konden ér niets aan doen.
41
DE volgende morgen bracht Odys
seus een bezoek aan zijn oude
vader Laertes. Hij vond hem in de
tuin. Hij was erg oud geworden en
herkende zijn zoon niet.
Goeden morgen, sprak Odys
seus.
Ik ben op zoek naar een man,
die mij eens bezocht. Hij kwam van
Itaca en de naam van zijn vader
was Laertes. Kunt u zeggen waar ik
hem kan vinden?
Dat moet mijn zoon geweest
zijn, Odysseus, antwoordde de oude
man verdrietig. Nu kon Odysseus
niet langer meer toneelspelen en hij
riep uit:
Vader, ik ben het, ik ben
Odysseus. Ik ben teruggekomen 1
42
De oude vader kon het eerst niet
geloven, maar Odysseus toonde hem
het litteken en zei bovendien nog:
Ik kan alle bomen opnoemen,
die in de tujn staan en hij begon: 13
perebomen, 10 appelbomen. 40 vij
gebomen en 50 wijnstokken.
Wat was Laertes gelukkig. Hij
viel zijn zoon in de armen en dank
te de goden.
Vader en zoon gingen naar huis
lIllllllllllinil!l!Illlllll!l!lllllll!IIDll!llll!!llll!l!II!l!lll!llll!i
Op een morgen, drie weken voor
Kerstmis hoorde Julia, terwijl
zij in bed lag, de wekker aflopen in
haar moeders kamer. Julia's moeder
stond altijd het eerste op om thee te
zetten en 't ontbijt klaar te maken.
Ik kan nog een paar minuutjes
blijven liggen, dacht Julia en draai
de zich nog even om. maar na een
seconde zat ze recht op in bed. Ze
ontdekte, dat er iets niet in orde
was. Het was te rustig in huis. Zij
hoorde niet haar moeders voetstap
pen en ook hoorde zij haar niet neu
riën, zoals zij altijd deed. Julia
schrok. Zou moeder ziek zijn? Ze
sprong uit bed en rende op haar
blote voeten naar de slaapkamer
van haar moeder.
Haar moeder zat rechtop in bed,
en hier vochten zij samen met Tele-
machos, tegen mensen, die op wraak
uitwaren.
Weer was het een hevig gevecht
en weer kwam Athene te hulp. Ten
slotte keerden vrede en welvaart
weer en Odvsseus was nog lang
een goede en gelukkige koning van
Itaca.
en hield haar hand in de zij. Ze
glimlachte voorzichtig.
Wees maar niet bang, liefje,
sprak zij. Er is iets niet in orde met
me. Ik heb de hele nacht al pijn. Ik
heb ook een beetje verhoging, maar
het zal wel niet ernstig zijn.
Julia luister.de niet langer. Ze
kleedde zich vlug aan en liep naar
de mevrouw, die naast hen woonde,
Ze vroeg of zij de telefoon mocht
gebruiken en belde de dokter
Toen hij kwam. moest Julia's moe
der direct naar het ziekenhuis. Het
was haar blindedarm.
Maar je moeder is voor Kerst
mis terug, stelde de dokter de ver
schrikte Julia gerust.
Het is vervelend, dat het juist
nu moet gebeuren, zuchtte Julia's
moeder, terwijl ze op de ziekenauto
wachtte.
Ja, je kunt een ooievaar maken van
een veiligheidsspeld. Buig de
speld voorzichtig, zoals je op de
tweede tekening ziet. Slijp dan van
een lucifer de puntige snavel, die
je bv de sluiting vastklemt. Maak
van wol of watten zijn lijfje en zet
hem stevig in een stukje kurk.*
/^a nog maar eens aan het werk,
en laat je verbeelding meewer
ken, bij het vervaardigen van een
kerstkalender. Je hebt nodig een
plat kartonnen doosje met een dek
sel, bijvoorbeeld van 12 x 14 cm. Dan
een reep papier van 5 x 64 cm. Als
het niet anders kan. plak dan maar
twee atroken aan elkaar. Dan heb
je nog een aantal kleurpotloden
nodig. De kalender heet „Kerst
televisie".
Je moet nu tekeningen maken en
de datum er bij schrijven van vijf
tien dagen vóór Kerstmis af (10 tot
en met 24 December).
Verdeel met behulp van een
liniaal de reep papier in 16 vakjes,
elk 4 cm hoog. Op ieder vakje teken
je de datum. Laat de cijfers niet
te veel plaats innemen, want dan
blijft er geen ruimte over voor je
tekeningen. De tekeningen moeten
natuurlijk betrekking hebben op
Kerstmis, bijvoorbeeld Kerstman
netje. kandelaar met kaars, boompje
enz. Als je het te moeilijk vindt om
te tekenen, kun je misschien aar
dige plaatjes uit oude kerstnummers
van tijdschriften knippen. Maak nu
in het deksel twee gleuven, op pre
cies vier cm afstand van elkaar. De
gleuven moeten S'/t cm breed zijn.
Neem nu je „film" bij het begin
vast (10 December). Schuif de strook
nu van achter door de onderste
gleuf en voorlangs door de boven
ste. Plak de bovenkant van 10
December vast. Als je hem voor
zichtig doortrekt, zullen de afbeel
dingen op het deksel te voorschijn
komen. Vouw de strook langs de
lijnen en berg hem op in de doos.
Maak dan een paar gaten in doos en
deksel en rijg er een koordje door,
zodat de televisiekalender kan
hangen.
TIET is niet altijd zo'n pretje ge-
weest, om tweelingen te zijn.
Tegenwoordig kun Je reuze plezier
samen hebben, vooral als je zo op
elkaar lijkt, dat vreemde mensen je
niet uit elkaar kunnen houden. Er
zijn massa's kinderen, die het leuk
zouden vinden een tweelingbroer
of -zusje te hebben maar er is een
tijd geweest, dat het andera was.
Het was voor de ouders een slecht
voorteken, als er tweelingen ge
boren werden. Daarom werden in
oude tijden pasgeboren tweelingen
een bos tn daar aan hun lot over
gelaten. Dit heeft geleld tot da
legende van Romulus en Remus, die
Rome stichtten. Zij waren tweelin
gen en hadden door de wolven op
gegeten moeten worden. In plaats
daarvan zorgde een wolvin voor
Zij groeiden op en werden
grote 6terke mannen.
ZATERDAG 6 DECEMBER 1952
TWEEDE BLAD - PAGINA 3
De Britse advocaat Pritt, de voornaamste
vsrdediger in het proces te Kapengoeria
(Kenia) tegen DJomo Kenjatta en vUf andere
Inheemse leiders, heeft Donderdag opschud
ding in de rechtzaal verwekt deoRie ver
klaren, dat h(j zijn werk moet doen*',.onder
emitandigheden. alsof hU In slavemU was".
Hij versocht de regering van Kenia „zich in het maandblad van de „vrije Schotse
te gedragen volgens de eerste regelen van kerk" wordt de Britse regering er van be-
het fatsoen'' en verklaarde: „Ik hoop dat echuldigd. „het inheemse bijgeloof in de
geheel Europa hierover zal horen". De Britse hand te werken" bij haar bestrijding van
Lyttelton, heeft Donderdag ln het Lagerhuis,
verklaard, dat er een aanzienlijk gevaar be
staat. dat het proces tegen Kenlatta tot een
„politiek forum" wordt verlaagd. In ant
woord op vragen over het besluit der rege
ring van Kenia om twee buitenlandse rechts
kundigen voor de verdediging niet toe ce
laten, zei de minister: „gesteld dat de ver
dediging 40 advocaten uit Harlem en drie
uit Moakou zou laten komen, dan geloof Ik
dat de gouverneur gerechtigd ie uit te ma
ken, of hihdeze personen el dan niet toe
laat."
rechtskundige beklaagde zich er over, dat
het hem moeilijk gemaakt wordt om met de
beklaagden te spreken en dat ook zijn assis
tent, de tijdelijke secretaris van de Afrl-
ksaase Unie in Kenia, Joseph Maroembi,
moeilijkheden in de weg worden gelegd.
Kenjatta schudde van het lachen, toen een
lid van de Kikoejoestam hem „de zwaarste
drinker ter wereld" noemde. Er ontstond
een algemeen gelach, toen de getuige hier
aan toevoegde, dat Kenjatta en hij „zich
verscheidene malen stomdronken hebben
gedronken." Dit zou echter niet het gevai
zijn geweest, toen hij op 16 Maart van dit
jaar Kenjatta aan een plechtigheid van de
Mau Mau had zien deelnemen.
De Britse minister van koloniën, Olivier
Het gerechtshof te Dusseldorf heeft be
paald, dat de Duitse fiseus de enige wettige
erfgename van Hitler Is. Het hof verklaarde,
dat het testament, dat Hitler twee dagen
vóór tjjn dood aan een secretaris dicteerde
in de bunker onder de Berlijnse kanselarij,
bepaalde, dat de Nazl-partU zijn enige erf
gename was of, indien dese niet meer zou
bestaan, de Duitse staat.
Vijf afschriften van dit testament werden
door hoge nazi's door de Russische linies
naar het hoofdkwartier van admiraal Doe-
nitz, Hitiers opvolger, gebracht Een van de
afschriften wordt bewaard in het Pentagon,
het Amerikaanse ministerie van defensie.
Het hof, dat zich op verzoek van een
Zwitserse uitgever over deze kwestie uit
sprak naar aanleiding van een meningsver
schil over kopierechten van stenografische
verslagen van Hitiers „tafelgesprekken" tus
sen 1941 en 1942, erkende hiermede de gel
digheid van Hitiers testament.
Bankbiljet van f 25, model '45,
1 Febr. 1953 uit circulatie
De Nederlandsche Bank brengt nogmaals
onder de algemene aandacht, dat de gele
genheid tot verwisseling van de opgeroepen
bankbiljetten van 25, modél 1945. bij haar
bijbank, a.-entschappen en correspondent
schappen op 1 Februari 1953 wordt gesloten.
Van genoemde datum af zullen bedoelde
biljetten nog slechts bij haar hoofdbank te
Amsterdam kunnen worden verwisseld.
In herinnering wordt gebracht, dat opge
roepen zijn de bankbiljetten van 25. ge
dateerd 7 Mei (945, aan de voorzijde be
drukt met een meisjeskopje.
de Mau Mau. omdat van de diensten van een
medicijnman gebruik wordt gemaakt om de
inheemsen van de eed aan deze organisatie
te zuiveren.
In een adres aan de ministerraad dringt
de Algemene Nederlandse Bond van gepen
sionneerden aan de herwaadering van de
pensioenen van reeds gepensionneerden en
het in afwachting daarvan verlenen van een
bijzondere tóeslag. die gebaseerd is op het
indexcijfër van de kosten van het levens
onderhoud.
Het adres spreekt de vrees uit, dat bij de
maatregelen die zullen worden genomen-tot
herziening der pensioenwetgeving alleen de
toekomstige gepensionneerden gebaat zullen
zijn. Het wijst er op. dat het historische
uitgangspunt bij de regeling der pensioenen
van overheidsdienaren is geweest, dat het
pensioen de ambtenaren na volbrachte
diensttijd een bestaan volgens hun stand of
staat zou verzekeren.
Uitvoerig wordt in de toelichting op het
adres aangetoond, dat dit laatste sedert lang
niet meer het geval Is.
Als voorlopige maatregel van aanpassing
wordt een bijzondere toeslag voorgesteld,
welke maximaal 4B*U van het pensioen zou
behagen.
Donderdagmiddag heeft voor het Amster
dams Gerechtshof de procureur-generaal,
mr W. P. Bakhoven, bevestiging gevraagd
van het vrijsprekende vonnis, dat de Am
sterdamse Rechtbank in April J.l. heeft ge
wezen tegen de Nederlandse schrijver W F
H. Hermans. Naar men zich zal herinneren
werd deze er van beschuldigd zich over het
Katholieke volksdeel van ons land in zijn
roman „Ik heb altijd gelijk" op beledigende
wijze te hebben uitgelaten. Een fragment
INTFRNATIONA.I E
C RED IET- EN HANDEL.VERG. ROTTERDAM
In de buitengewone algemene vergaóer-.ng
van aandeelhouders van de ft V Internatio
nale Crediet- en Handels-vereniging ..Rotter
dam" zijp met algemene stemmen met Ingang
van I Januari 1953 benoemd tot gemachtigde
met de titel van directeur goederenzaken
Rotterdam de heer G P Olofsen en tot ge
machtigde met de titel van directeur te Dja
karta de heer H Schreuder
Het aantal bij de arbeidsbureaux gere
gistreerde werkloze mannen nam in de
afgelopen maand toe van 111.461 tot 129 560
Hieronder bevonden zich 30.186 DUW-arbel-
ders (vorige maand 26.882). Deze stijging,
welke in de meeste bedrijfstakken tot uiting
kwam, moet worden toegeschreven aan de
seizoeninvloeden. In het bijzonder oefende
de reeds vroeg Ingetreden vorstperiode een
ongunstige invloed uit op het werkloos
heidscijfer, omdat hierdoor verschillende
werkzaamheden moesten worden uitgesteld,
aldus het ministerie van Sociale Zaken.
Het aantal ingeschrevenen beneden 19
jaar nam toe van 4949 tot 5445 Onder de
bouwvakarbeiders nam de werkloosheid toe
van 20 370 tot 28.914; de metaalarbeiders van
11 041 tot 11.210; de landarbeiders van 8861
tot 14.007 en de losse arbeiders van 18.977
tot 21.220.
De relatieve werkloosheid was eind No
vember het hoogst in Drente met 88, het
laagst ln Zeeland met 18 werklozen per
1000 mannelijke beroepsbeoefenaren, terwijl
het Rijksgemidde'.de 42 bedroeg |egen 36
op 31 October.
Het aantal als werkloos geregistreerde
vrouwen steeg van 8858 tot 8968.
uit deze roman was gepubliceerd In het tijd
schrift „Podium".
De Rechtbank sprak in April verdachte
vrij conform de eis van de officier van Jus
titie, mr B. Kist. Deze tekende nochtans
hoger beroep aan, omdat hij gaarne zag. dat
ook een hoger rechtscollege een oordeel
over deze principiële zaak zou uitspreken.
Op zichzelf achtte de procureur-generaal
de passage uit het fragment beledigen^ voor
de R.K volksgroep. De woorden wjorden
echter door de schrijver ln de mond gelegd
van een persoon, die in het boek wordt
voorgesteld als een verlopen individu en
een drankzuchtige psychopaat. De onbe
vooroordeelde lezer zal niet steeds Instem
men met de uitlatingen van deze psycho
paat, reden waarom de passage juridisch
niet beledigend kan worden geacht. In dit
geval zijn immers de gebezigde uitdrukkin
gen niet weergegeven als de eigen gedach
ten -of gevoelens van de acbrijver. Het is
althans niet te bewijzen.
Het Hof onder presidium van mr F. L.
Nepperus,, zal in deze zaak op 18 December
uitspraak doen.
Volgens gegeven van hef Centraal Bureau
voor de Statistiek werden in October J.L
5811 woningen voltooid. Hierin zijn begrepen
179 duplexwoningen, zodat in die maand
door nieuwbouw voor 8990 gezinnen nieuwe
woonruimte beschikbaar is gekomen.
In de overeenkomstige maanden van de
jaren 1945 t.m. 1951 kwamen resp. gereed,
66. 297, 1058, 3848 (22), 3760 (112), 4055 (444),
5282 (355) woningen, zodat Ijet maandcijfer
voor Oct. 1952 het hoogst is van alle Octo-
bermaanden sedert de bevrijding. De tussen
haakjes geplaatste cijfers geven de duplex
woningen aan, die tn de genoemde aantal
len gereed gekomen woningen zijn begr$p«i.
In de eerste 10 maanden van 1952 yrèrden
44786 woningen voltooid, waarvan 1593 ais
duplexwoning werden gebouwd, zodat in Üie
periode voor 46.379 gezinnen woonruimte
beschikbaar kwam. Sedert de bevrijding zijn
gerekend tot eind October 1952, 241.159 nieu
we woningen gebouwd. waajjfc^2 625 als
duplexwoning zijn ingeric«yW"* voor
253 784 gezinnen nieuwe wooWaplte werd
gesticht.
In October J.l. werden 5811 nieuwe wonin
gen. waarvan 189 duplexwdhingen, in uit
voering genomen, tegen 4294, waarvan 101
duplexwoningen, in October 1951.
Janes' ..All the worlds aircraft" meldt dat
de Sowjet-Unie proeven neemt met een
„vliegend vliegdekschip". dat jagers kan
meevoeren om vijandelijke gevechtsvlieg
tuigen aan te vallen. In de uitgave 1952
1953 van dit Britse standaardwerk betref
fende de luchtvaart wordt deze Russische
proefneming beschreven als een nieuwe
vorm van strijd met straaljagers.
„Jaaes" meldt voorts, dat de Russen thans
per jaar ongeveer 11.000 gevechtsvliegtuigen
vervaardigen hetgeen de helft is van hun
totale vliegtuigenproductie. In 1951 ver
vaardigde de Sowjet-Unie 63.000 vliegtuig
motoren.
Oplossing van onze ABC-puzzle
Amsterdam, Breda, Castricum, Delft,
Eindhoven, Franeker, Groningen, Hoorn,
lerseke, Joure, Kerkrade, Leiden, Maas
tricht Nijmegen, Overloon, Putten, Rotter
dam, Schiedam, Tilburg, Utrecht, Vliaeingen,
Weesp, IJmuiden, Zaandam.
Het was in de goede oude tijd, u weet wel
vóór de oorlog, dat ik een vacantlëVeis
door ons eigen land maakte en vanzelf
sprekend met verscheidene mensen in aan
raking kwam Aan hun doen en laten kon
ik raden van welke plaata zij kwamep.
(De punten geven het aantal letters weer.
WBaruit elke plaatsnaam bestaat. De letter
ij is 2 punten).
Mijn eerste plaats dan, die ik bezocht,
was een stad in Limburg, daar ging ik eens
een kijkje nemen op de eiermijn; de Inwo
ners van deie stad zijn drukke babbelaars;
ik was nl. in de stad,
Daar kwam ik in gesprek met een boer,
die in 'n plaatsje bij Meerssen woonde, ik
kon al dadelijk merken, dat de mensen daar
voor de heb zijn; hij kwam dan ook van
Een jongen, die bij dat boertje was, wilde
al door maar klauteren: ik zeide: „die komt
zeker van
Vandaar ging ik naar Noord-Brabant en
bezocht een stadje m{t katoenfabrieken; wat
maken die mensen daar een groot spektakel.
Ik maakte vlug, dat ik uitkwam,
en ging naar een plaatsje met schoenen- en
klompenindustrie. De Brabantse gastvrijheid
die ik daar heb genoten is onbeschrijflijk;
ik was dan ook op een plaatsje. Waar de
inwoners buitengewoon goed zijn, Dl. in
In het hotel, waar ik zou logeren, kwam
Koningin Elizabeth ontving in de troon
zaal van Buckingham Palace zeven pre
miers van het Britse Gemenebest, die op
het ogenblik in de Engelse hoofdstad ver
toeven in verband met een conferentie.
Van links naar rechts D. S. Senaya-
ke. de premier van Ceylon; Sir Godfrey
Huggins. de premier van Zuid-Rhodesië;
S. G. Holland, de premier van Nieuw-Zee-
land; Winston Churchill, de premier van
het Verenigd Koninkrijk; Robert Menziet'
de premier van Australië; Louis St. Lau
rent, de Canadese premier; N. Havenga.
de Zuidafrikaanse minister van financiën;
Khwaja Zimuddin, de premier van Paki
stan, en C. D. Deshmukh de minister van
financiën van India. -
Op de Nederlandse kustvaarder Com
binatie, die Zaterdag met een lading
oud ijzer uit Casablanca naar Genua zou
vertrekken, is Donderdagavond door de
gerechtelijke autoriteiten beslag gelegd. De
redenen van dit beslag zijn nog niet be
kend. Het schip zal dus niet Zaterdag uit
Casablanca vertrekken. De Comblna - I
tie werd enige tijd geleden In de Middel
landse Zee door zeerovers aangehouden en
geplunderd.
ik in gesprek met een heer, die erg schor
sprak en ik informeerde natuurlijk of hij
van kwam.
De volgende dag toog ik naar Vlissingen
en ontmoette daar iemand, die aan zijn spre
ken en horen wat bot van verstand was, en
op igijn vraag, waar hij woonde fitóeg ik ten
antwoord, een badplaats op Walcheren
Even daarna maakte ik een praatje met
Iemand, die erg bij-de-hand was en op slag
wist ik, dat hij van het eiland Tkolen kwam
Uit het plaatsje
Een wandeling op het strand makende, zag
ik daar iemand met een grote neus; die
kwam natuurlijk vgn
Terwijl dat ik naar die mijnheer met zijn
fraai versiersel keek, stootte ik iemand
tegen zijn elleboog, en 'die gaf mij zo'n
snauw, dat ik nolpns volens moest consta
teren, dat hij ook uit Zeeuws-Vlaanderen
kwam nl. van
Daags daarna stapte ik in de D-trein en
reisde naar Amsterdam; ik maakte onder
weg kennis met een inwoner van Noord-
Holland uit de omstreken van Bovenkanapel;
ik amuseerde me best met dat heerschap,
want hij was een bluffer eerste klas; maar
dat was geen wonder bij kwam van
Ik bleef een paar dagen ln deze provincie
en bezocht verschillende plaatsen, waar
onder er een was, waarvan de inwoners
veel lazen in de Camera Obscura en dweep
ten met Hildebrand. Het waren de burgers
van
Vandaar kwam ik terecht op een plaatsje
bij %Wormer, waar de inwoners het allen
best naar hun zin hadden, in
Tqen stak ik het IJsselmeer over en ging
een kennis bezoeken ih Overijse! Nauwe
lijks stond ik aan de wal, of ik stapte al bij
hem binnen bemerkte al dadelijk, dat het
daar een royaal huishouden was; ik was dan
ook in de plaats t
Mijn reis in deze provincie vervolgende,
belandde ik in een gemeente met textiel
industrie; het viel mij op, dat vele mensen
er zo vuil uitzagen; maar ja, hoe kon het
ook anders, Ik bevond mij immers te
Daarnii kwam ik in een gemeente bij
Gramfbérgen, waarvan het heet, dat het
daar slechte betalers zijn; ik was te
De laatste plaats, die ik in deze provincie
bezocht, U gelegen aan het Overijsels Ka
naal; daar zijn de mensen erg Godvruchtig
,en hebben een vast vertrouwen op God;
deze plaats is
Toen ging ik naar de provincie Gelderland
en bezocht een mooi plaatsje, dat herinnert
aan Willem van Oranje, bracht een bezoek
aan het prachtige weeshuis en hoorde op
de wallen vertellen, dat het de gewoonte
van de inwoners is om buurpraatjes te gaan
maken: hoe kon het anders, ik had de plaats
aangedaan.
Mijn reis vervolgende, kreeg ik gezelschap
en daar ik iets zou willen gebruiken, stelde
ik voor om same.n naar een restaurant te
gaan; maar dit vond geen instemming; er
was een eindje verder een goedkopere ge
legenheid en daar was hij tuk op; hij was
iemand uiten zo het heet,
hebben die geen geld.
Ik vervolgde alzo alleen mijn reis naar
Zuid-Holland en kwam ln een plaatsje bij
Bodegraven. Wat kunnen daar de mensen
vervelend praten; maar Ja, ik was ook te
Hoewel het een klein plaatsje was, wilde
!k daar toch overnachten: ik stapte een
hotel binnen en bestelde een kopje koffie.
Daar kwam iemand naar mij toe om een
praatje te maken, dacht ik, maar opkijkende,
schrok ik zó van een gedrocht, dat ik mijn
koffie in de steek liet. hals-over-kop het
hotel en zelfs de plaats uitvluchtte en nog
om keek, of ik niet gevolgd werd door de
inwoner van
Oplossingen van det» pnzzlc moeten alterlQk
Donderdag a.s. In ona betlt r(Jn Voor goed*
oplossingen worden een pr|J» van fen
twee prtlzen van Z.ss beschikbaar gesteld. Op
het adres vermelde mem Pu/rlerubrtek Over
dere rubriek wordt nlel gecorrespondeerd.
"TEN SINTERKLAASAVOND,
die men niet vergeet? Ik ge
loof niet, dat ik er één beleefd
heb, die een gewoon sterveling
ooit vergeten zou althans niet
sinds mijn vijfde jaar, toen ik
juist op Sinterklaasavond ont
voerd werd door de schatrijke
«igeunerkoning Stefan Wocza.
En dat is nu 62 jaar geleden
Maar als ik nu terugblik, staat
toch geen Sinterklaasavond me
so helder voor de geest als die
van het jaar 1037.
Ik was toen in Peru als advi-
«eur in een affaire, waarover ik
maar niet zal vertellen, omdat
dat nu nóg tot Internationale
verwikkelingen zou kunnen lei
den. Eind November was ik met
de toenmalige president Busta-
mente naar zijn buitenverblijf
aan de voet van de Andes ver
trokken om uit te blazen van de
vermoeienissen te Lima. In ons
gevolg was ook generaal Arrero
met zijn beeldschone dochter
Conchita Pepita.
Onnodig te zeggen, dat het
meisje zich al spoedig in mij had
verliefd, en ik moet eerlijk be
kennen, dat het mij onmogelijk
was aan haar charmes weer
stand te bieden. Ik zwichtte
voor zoveel schóóns en liefelijk^
P lult dus mijn ontsteltenis
kunnen begrijpen, toen de late
Decerabcr de mare door het
Palels ging, dat Conchita Pepita
was verdwenen. Wetend van
onze verhouding, verwittigde
men mij voorzichtig, maar ik
hield het hoofd koel en stelde
onmiddellijk een onderzoek in.
Hierbij werd mij duidelijk, dat
«en bende (vermoedelijk- politie
ke tegenstanders, die mij in hun
macht wilden hebben) het meis
je moest hebben ontvoerd en
met haar het gebergte in was
Ketrokken. De verslagenheid was
«lgemeen, maar ik sprak het ge
selschap toe en wist een paniek
ie voorkomen. Aangemoedigd
door mijn kalme koelbloedigheid
meldde zich een tiental heren
als vrijwilligers en de volgende
dag stelde ik mij aan het hoofd
van een goed bewapende expe
ditie, die de ontvoerders met
hun lieftallige prooi ging achter
volgen.
Ik tal u niet vertellen van de
▼feselij ke tocht, die wij dagen
lang door sneeuwstorm en vries
kou langs de steile hellingen van
het Andes-gebergte vervolgden.
Drie mannen lieten wij onder-
Weg achter twee waren be
zweken van uitputting en kdu-
de, één was in een ravijn ge
stort Als mijn moedige voor
beeld hen niet had aangespoord,
hadden de anderen het waar
schijnlijk opgegeven.
Zo werd het Zondag, Zondag
de 5de December, de dag, die
zelfs voor mij onvergetelijk
wercl Hoe afschuwelijk zette hij
in! Omtrent het middaguur za
gen wij hoe de sporen in de
sneeuw, die wij volgden, ge
kruist werden door de prenten
van leeuwen het moesten ér
zo te zien wel tien of twaalf zijn
geweest. Het was duidelijk, dat
de leeuwen hetzelfde spoor wa
ren gaan volgen als wij. Bange
vermoedens bekropen ons. Wij
joegen onze paarden op tot de
uiterste krachtsinspanning, maar
uren lang zagen wij niets dan
die sporen van paardehoeven en
leeuwen door elkaar. Toen, op
een klein, beschut plateau, von
den we het afgekloven geraam
te van een paard en een paar
meter verder een pijp, een ta
bakspijp met een kop in de vorm
van een vogel, die ik gemakke
lijk herkende als de pijp van
kolonel Prado y Pizare, die ik
mijn vriend waande.
„Verrader." siste ik tussen de
tanden, „moge er niets meer
van je zijn overgebleven dan
deze pijp!"
Dol van woede gaf ik mijn
paard de spogen en stoof langs
de stelle helling omhoog. Bloed
sporen ln de sneeuw wezen mij
de weg. Er lagen paardebotten,
een rijlaars, een hoed. Ten slotte
verdwenen de leeuwensporen ln
het struikgewas. ïk stortte mij
van het paard en rende voor
waarts, het beeld van de kleine,
tengere Conchita Pepita voor
ogen en plotseling stond ik
voor een leeuw. Ik heb veel
leeuwen gezien in mijn leven,
maar nooit zo'n enorme knaap
van een leeuw als deze. Hij was
zeker zo groot als twee normale
leeuwen, zoals hij daar voor mij
stond, gehurkt voor de sprong.
„Ha. loeder!" schreeuwde ik,
uitzinnig van woede, „jouw
bloed voor dat van Conchita
Pepita."
Ik richtte mijn geweer, haalde
de haan over, maar het wa
pen ketste. Op dat moment
sprong de leeuw. Ik kon niet an
ders meer dan in een flits mijn
grote jachtmes uit de schede
rukken en mij op de knieën la
ten zakken, met het scherpe mes
boven mijn gebogen hoofd. Ik
voelde de leeuw met een vaart
over mij heen vliegen, ik voelde
de weerstand tegen het mes, dat
ik met al mijn (bovenmenselijk
grote) kracht moest vasthou
den. Ik hoorde een scheurend
geluid als een ritssluiting,
die wordt opengeritst. Bliksem
snel keerde ik mij om, gereed
om aan te vallen. Maar het hoef
de niet meer. Achter mij lag de
leeuw, van voor tot achter open
gesneden. En naast hem lag
Conchita Pepita in een flauw
te. maar ongedeerd. Zonder
kauwen had het monstër het
tengere meisje naar binnen ge
slokt. De frisse lucht deed haar
goed. Zij sloeg de ogen op en de
armen om mij heen en sprak:
Enfin, wat ze sprak doet er
hier eigenlijk niet toe. Wat voor
mij nu die Sinterklaasdag tot
iets onvergetelijks maakte, is dat
wij ons 's avonds officieel ver
loofden. Al zullen er uit uw le
zerskring wel schokkender her
inneringen voor de dag komen,
dan die van een Sinterklaas
verloving, toch hoop ik, dat deze
bijdrage een plaatsje in uw blad
zal vinden. We hebben het toe
vallig juist een beetje moeilijk,
Conchita en ik.
NIC. P. BARON VAN
MUNSHUYZEN.
(Bij onderzoek is ons geble
ken, dat dé heer Bustamente
in 1937 nog geen president
van Peru was en dat in heel
Zuid-Amerika geen leeuwen
voorkomen. Heeft de geachte
inzender misschien twee Sin-
terklaasdagen door elkaar ge
haald? In elk geval schijnt het
sprookje van Roodkapje hem
dwars te zitten! En door dit
kolderverhaal op te nemen,
bezorgen we deze inzender d e
Sinterklaassurprise van zijn
leven, want hij heeft stellig
niet verwacht, dat wij er in
zouden vliegen en dit voor
een waar gebeurd verhaal
aanzien. Red. R.N.)
yANDAAG wordt de Sinterklaasperiode afgesloten en we menen
de publicatie van de reeks herinneringen aan die éne onvei-
getelijke Sinterklaasavond, welke onze lezers ons hebben toever
trouwd, nu ook te mogen besluiten. Aangezien de toevloed van
inzendingen en vooral van goede inzendingen bijzonder groot was,
hebben wij veel meer verhalen kunnen plaatsen dan wij aan
vankelijk hadden verwacht.
De keuze van te plaatsen verhalen was niet altijd gemakkelijk,
een bepaald soort belevenis vonden wij in tal van inzendingen
behandeld. Steeds hebben wij er naar gestreefd het treffendst of
het meest typerend verhaal te kiezen, waarmede is gezegd, dat de
talloze inzendingen, welke wij niet konden plaatsen, toch ook
belangwekkend waren Degenen, aan wie het honorarium van
15 deze keer is voorbijgegaan, behoeven dus niet ontmoedigd
te zijn. Een volgende maal maken ze opnieuw een kans.
Immers nu gebleken is, dat er bU onze lezers belangstelling
bestaat voor dit soort enquêtes, zullen wij ze. vrU geregeld, blijven
uitschrijven. Reeds ln dit nummer vindt u, bij wijze van Sinter-
klaauurprise, een nieuwe prijsvraag aangekondigd.
DE REDACTIE.
X700R u van geen waarde, zult
u misschien denken, wan
neer ik mijn ervaring vertel.
Het was weer Sinterklaas
avond en zoals elk jaar gingen
damés met haar kinderen mij
voorbij, beladen met pakjes,
grote en kleine pakjes, mooie
vierkante en hobbelige pakjes, al
maar pakjes.
Ik was verkoopster van tijd
schriften én dit was tk al veer
tien jaar geweest. Deze Sinter
klaasavond het was nog geen
sluitingstijd kwam er een
groot verlangen bij mij op ook
eens een pakje te ^krijgen. Ik
vond het zelf belachelijk, onzin,
omdat Sinterklaasavond voor
mij niets te betekenen had. Het
werd al stil op straat, want het
feestvieren was voor de meeste
mensen al begonnen. Mijn be
geerte naar een pakje was nog
niets verflauwd en het werd tijd
te sluiten, toen op het laatst een
dame op mij toekwam enmij
een pakje overhandigde met de
woorden:
Kijk eens, Juffrouw, dit la
voor uw Sinterklaas, omdat u
altijd zq goeti mijn tijdschriften
bewaard hebt.
Opgewonden bedankte ik de
dame en gauw maakte ik het
pakje open. Er zat een prachtig
bonbonschaaltje in.
Mijn verlangen was in ver
vulling gegaan. Anderen zul
len hierover misschien de
schouders ophalen, maar voor
mij blijft het „Die ene Sinter-
klaasavondl"
Mevr. K. L. K.
VIJF DECEMBER 1942.
Met een gevoel van wrevel
smijt ik de krant op tafel. Jo
heeft zoëven het nieuws afge
zet. Dat doet ze geregeld sedert
onze benedenbuurman zijn volle
theekop naar het toestel heeft
gesmeten. Waarschijnlijk vreest
zij, dat mijn zelfbeheersing niet
groter is dan die van onze buur
man.
Ik kijk naar de klok; het ls
bij negenen.
Jan zal wel niet meer ko
men, zegt Jo.
Jan is haar broer.. HU heeft
het wonderlUk druk, de laatste
tijd, voorql des avonds. Vóór de
klok negen slaat wordt er echter
gebeld.
Daar is hU'
Ik schiet de gang in, blU met
de afleiding, en druk op de knop
van de electrische deuropener.
Beneden zoeft de deur open,
voetstappen, de deur slaat weer
dicht. Zien kan ik niets, de trap
maakt halverwege een draai. Ik
wacht op ae voetstappen, die de
trap zullen opkomen, maar ik
hoor niets. Jo staat achter mij.
Waar blljft-te nou? vraagt
zij.
En dan horen we een vreemd
geluid bpneden, er ritselt en
schuift iets.
Niet gaan kUken, zegt Jo
angstig.
Ik ben ook niet op mijn ge
mak, 't is zo'n rare tUd. Toch
moet ik weten, wat er is. Ik
diep m'n zaklantaarn op en Jo
komt met de kolenschop en de
mattenklopper. De schop n#em
ik mee, daar kun je een bom mee
naar buiten werken. BU de draai
aarzel ik; ondanks de lantaarn
zie ik niets. En dan gebeurt het:
Pappa, zegt een stemmetje
van omlaag. Dat moet een ver
gissing zijn, denk ik, want wij
hebben nooit kinderen gehad. Al
die flets hebben eendere deuren.
Ze hebben de verkeerde d?ur te
pakken gehad.
Beneden tracht een klein
meisje op handen en voeten de
trap op te komen. Ik neem haar
op de arm en zU slaat vertrou
welijk de armpjes om mijn hals
Boven zien wij het briefje, dat
op haar jurkje is gespeld: „Ik
heet Baartje en ben 12 Mei 1941
geboren. Mijn moeder kan niet
meer voor mU zorgen Wilt u het
doen? God zal het u lonep."
Dus geen vergissing. De tra
nen rollen Jo over de wangen,
terwUl zU het kind knuffelt en
ik voel een brok in mUrf keel.
Nog diezelfde avond ben lk bU
een Inspecteur van politie, die ik
ken en vertel hem alles.
Joods kind? vraagt hU-
OgenschUnlUk wel.
Je kunt twee dingen doen,
zegt hU. het kind op het bureau
brengen of het houden.
Wat gebeurt er verder in
"het eerste geval?
Kamp waarschUnlUk, zegt
hU-
Bijna drie jaar was Saartje
ons kind en xv\j waren er ge
lukkig mee.
S. VAN G.
T^ORIGE WEEK vertelden wU onder „Haar Eigen Domein",
dat in Frankrijk meisjes, die op haar 25e Jaar nog niet
zUn getrouwd tot de „oude vrUsters" worden gerekend en
dat in Engeland de voor meisjes „gevreesde grensleeftUd"
23 jaar is. WU voegden er aan toe, dat sommige Engelse
meisjes zich zó angstig maken, wanneer haar 23e jaar met
rasse schreden nadert en ze nog niet „binnen" rijn, dat de
bladen een enkele maal menen een waarschuwende stem te
moeten laten horen en er op wUzen, dat er veel ia te zeggen voor
een huwehjk op latere leeftUd. Geregeld zUn er dan
lezeressen, die naar de pen grUpen om te vertellen, dat za
piepjong waren, toen ze trouwden en dat ze dit, achteraf
bezien, betreuren (volgt toelichting), terwUl anderen komen
vertellen hoe goed het is jong te trouwen en hiervoor geven
ze dan ook redenen op. NatuurlUk zUn er dan ook altUd mannen
die een duit in het zakje doen en hun kUk op de zaak geven.
Nu souden w(j graag willen weten hoe onze lezeressen en
lezers over deze kwestie denken. Welke leefttyd achten sty
voor een meisje de beste om te tronwén? Natuurlijk kunnen
se deze mening gronden op eigen ervaring of op hetgeen se in
eigen omgeving hebben gezien. Ook jonge mensen, al
bezchlkken se over weinig ervaring, kunnen hieromtrent een
mening hebben. Hopen jonge meisjes vroeg te trouwen of
willen se juist nog wat genieten van de ongehuwde staat?
Wö verzoeken onze lezeressen en ook onze lezers in hef
kort (250 d 500 woorden, maar in minder mag ook) te vertellen
tvelke leeftijd zij voor een meisje de beste vinden om te
trouwen en toe te lichten waarop hun mening grondt.
De antwoorden, welke w|J bijzonder lezenswaardig achten,
sullen w|j publiceren en honoreren met 15.—.
WU verzoeken het papier slechts aan één kant te beschrUven
en geen postzegels of andere waarden in te aluiten. Niet
geplaatste manuscripten kunnen niet worden teruggezonden
W|j ontvangen uw antwoord graag so spoedig mogelijk, masr
uiterlijk Dinsdag 23 December aj.
DE REDACTIE.