0
@<4ijlcer
HAAR EIGEN DOMEI
Na
het
twintig jaar nijpende armoede stroomt
geld Béatrice Beek toe
De gevaarlijke overtocht
NOODKRETEN DOOR DE AETHER
Zend ons hulp, eten,
zandzakken!
Hoe het tot 8 cijfers kwam
Wij en de ramp
Helpen op weloverwogen wijze
Dank zij een letterkundige prijs
Monument voor Florence Nightingale
Turkije hceft40.000
Verpleegsters nodig
Zij ontmoet André Gtde
Een Italiaans wonderkind speelt het liefst
met de pop
Jan en de pony bleven elkaar trouw
Als het regent
Vier min één is vijf
Beetgenomen bijen
Ze lieten de rode
klaver links liggen
Buiklanding van
luchtbrug-vliegtuig
I" Kort Journaal van j
.de wereld
Politiële oliehollen
Go en Soenito naar
Indonesië
Boekenweek zonder
schrijversbal
DUIZEND EN EEN
ZATERDAG 7 FEBRUARI 1983
TJET GEVOEL vm machteloosheid was
voor velen onser het ergst te ver
dragen toen we Zondag b|f de radio saten
en later de extra editie van ons blad laaen
en de niet te verwerken see van ellende
over ons heenging.
Dit dreef duizenden hun hulp te gaan aan
bieden, hulp, welke soms dankbaar kon
worden aanvaard, maar die in andere ge
vallen moest worden afgewezen, omdat
slechts hulp kon worden geboden in orga
nisatorisch verband, zodat vrouwen, die tot
geen enkele hulporganisatie behoorden,
geen lid waren van U.V.V., Rode Kruis
hulpbrigade, E.H.B.O. of iets dergelijks
werkeloos moesten blijven, terwijl ze graag
Iets hadden gedóén
Voor haar allen blijft er echter in de ko-
mehde weken en maanden nog genoeg te
doén. Zij kunnen geld geven en kleren,
vjrforal goede kleren, dingen, welke zij en
hfear gezinsleden zelf nog graag zouden dra-
Ken, al is de inzameling daarvan voor het
/ogenblik stopgezet.
Ze kunnen sich offers getroosten: het
voorbeeld van prinses Beatrix, die haar
nieuwe flets, een verjaardagseadeau, af
stond, kunnen we volgen en de eerstvolgen
de verjaardagen in elk huis kunnen worden
gevierd door het geld. dat familie en vrien
den ln nprraale omstandigheden souden be
steden voor geschenken, in het Nationaal
Rampenfonds te storten. Vaeantiespaarpot-
ten kunnen worden aangesproken ten be
hoeve van de slachtoffers.
En wie maar even plaats in huis heeft,
herberge, althans wanneer daaraan behoef
te bestaat, een of meer vluchtelingen, waar
bij u met sorg overlegge hoe dese vluchte
lingen een eigen plaatsje in uw huis te ge
ven. hoe u deze volkomen verslagen, ont
redderde mensen enigssins het gevoel suit
geven „veilig thuis" te sijn, al sal uw gast
vrije dak hen al het verlorene seker niet
kunnen doen vergeten.
TTfONDERLIJKE wegen gaat soms
's mensen lot. Daar is een ontwikkel
de, intelligente vrouw, die jaren- en jaren
lang in de bitterste armoede leefde, die
allerlei nederig, saai, eentonig werk moest
doen om althans iets te verdienen voor
zich en haar dochtertje, die dan de aan
dacht van een schrijver trekt, en die mede
dank zij hem een boek tot stand brengt dat
een letterkundige prijs verwerft, waardoor
zij beroemd én rijk wordt. Deze Amerikaans
aandoend „werkelijk gebeurde levensge
schiedenis" heeft zich afgespeeld in Frank
rijk.
Béatrice Beek scheen inderdaad niet voor
bestemd voor het geluk. Het noodlot
achtervolgde haar sinds haar prilste jeugd.
Zij werd geboren op de vooravond van de
eerste wereldoorlog, op 31 Juli 1914, en
reeds in haar eerste levensjaren verloot zij
haar vader, een Belgisch schrijver, en
moeder, die Ierse was. Béatrice had een
droeve jeugd in een van de Parijse voor
steden; in 1936 promoveerde zij tot mees
ter in de rechten en ditzelfde jaar trouwde
zij in Grenoble met een jong Frans inge
nieur van Russische afkomst, Naum Sapiro.
Helaas, bij het begin van de mobilisatie
moest haar echtgenoot opkomen voor de
militaire dienst en op een avond in April
1940 ontving zijn jonge vrouw in een kort.
nuchter telegram de ontstellende tijding.
TN 1954 zal het honderd
jaar geleden zijn, det
Florence Nightingale haar
liefdewerk begon. Men weet
dat deze Engelse uit aris
tocratische kringen, alle
vooroordeel en alle critiek
van haar omgeving ten
epijt, de soldaten, die ge
wond waren in de Krimoor-
log. ging verplegen. Hier
mede heeft zij niet alleen
indirect de stoot gegeveif
voor de oprichting van het
Rode Kruis, maar zij heeft
een voorbeeld gegeven aan
tientallen beschaafde vrou
wen verpleegster te wor
den, een beroep, dat tevo-j
ren eigenlijk nauwelijks be
stond. De verzorging van
zieken was tot die tijd
toevertrouwd aan vrouwen
van minder goede reputatie.
Turkije neemt zich nu
voor een monument voor
Florence Nightingale op te
richten, geen standbeeld,
maar iets, dat geheel in
haar geest zou zijn, n.l. een
hospitaal, waaraan een op
leidingsschool voor ver
pleegsters zal zijn verbon
den. Turkije heeft te wor
stelen met een ernstig te
kort aan verpleegsters: in
het gehele land zijn slechts
800 gediplomeerde zieken-
verzorgsters en Turkije
heeft er zeker 40.000 nodig.
Het ziekenhuis zal ver
rijzen op de Aziatische
kust van de Bosphorus, in
Hyderpasta, tegenover Is-
tanboel. waar ,.De Dame
met de Lamp", zoals Flo
rence Nightingale werd ge
noemd (omdat zij des nachts
door de ziekenzalen schreed,
een lamp in de hand. om
de gewonden die wakker
lagen een bemoedigend
woord toe te spreken of
hen op andere wijze te
helpen) haar zegenrijke ar
beid begon. Dit „monu
ment" zal niet alleen de
herinnering aan haar leven
dig houden, maar de Turk
se meisjes toeroepen, dat
het beroep van verpleeg
ster eervol is.
dat hij was overleden. Op welke wijze?
Zij heeft het nimmer kunnen ontdekken
in elk geval moet zijn dood min of meer
..onregelmatig" zijn geweest, want, alle
daartoe strekkende stappen ten spijt, heeft
zij geen weduwenpensioen kunnen krijgen.
Zij bleef achter met een dochtertje en
spoedig zag zij om naar werk om voor het
kind en zichzelf de kost te verdienen. Dank
zij haar universitaire studie kreeg zij een
aanstelling als lerares aan een openbare
school te Parijè. waar ze les moest geven
in Engels en geschiedenis. Zij kon echter
geen orde houden en daar het leven in
Parijs hoe langer hoe duurder werd. be
sloot zij terug te keren naar Grenoble.
Fabrieksarbeidster
bureaux plat om werk te vinden. Ten
slotte, ten einde raad, nam zij een baantje
aan als arbeidster in een fabriek van rits
sluitingen Zij werd aan een gecompliceer
de machine gezet en de gehele dag. acht
uur lang, moest zij niets anders doen dan
enkele handgrepen verrichten, telkens de
zelfde handgrepen. Het was eentonige ar
beid. werk, waarvoor zij allerminst ge
schikt was. Bovendien leverde het weinig
op. Later vond zij copieerwerk. dat even
eens slecht wejd betaald, maar dat zij ten
minste thuis kon doen. Vervolgens kreeg
zij een ondergeschikt baantje in een in
richting voor schriftelijk onderwijs met
geen andere taak dan het werk. dat de
leerlingen inzonden, door te sturen naar
de leraren en het gecorrigeerde aan
cursisten terug te zenden.
Het noodlot achtervolgde haarna de
bevrijding verhuisde de sclwaol naar Parijs
en andermaal was zij werkloos.
Nu besloot zij haar geluk te gaan be
proeven in het land van haar vader, Bel
gië, maar hier verging het haar niet beter:
zij kon alleen werk vinden als arbeidster
in een textielfabriek, opnieuw derhalve
werk, dat niet strookte met haar aard en
capaciteiten. Volgaarne nam zij dan ook
een voorstel van een neef aan om hem te
komen helpen op zijn boerderij in Enge
land. Rust vond zij hier niet: de gedachte
aan de opvoeding van haar dochtertje, dat
de Franse nationaliteit had, dreef haar
terug naar Parijs. Zij was zo gelukkig een
beurs te krijgen om zich te laten opleiden
tot stenotypiste en met dit diploma in de
zak kreeg zij een baan bij een verzekerings
agent en nu moet zij van de vroege ochtend
tot de late saaie statistische gegevens be
werkenEn rijk werd zij hierbij ook
al niet. Integendeel.
staarde, besloot zij brieven, welke de
bekende Franse schrijver André Gide eens,
jaren geleden, aan haar vader had gezon
den, te verkopen. Toen zij dit eenmaal had
gedaan, kreeg zij een knagend berouw en
kon zij niet nalaten de auteur schriftelijk
haar „daad" te belijden. Hij antwoordde
tactisch dat het hem genoegen deed, dat zij
met zijn brieven „geholpen" was. Hier
mede was een contact gelegd, dat haar
vrijmoedigheid gaf hem een exemplaar
van haar eerste beek te zenden.
Want terwijl armoede haar kwelde en
zij een heftige strijd om het bestaan moest
voeren, kwelde Béatrice Beek ook een in
nerlijke strijd. Zij was n.l. Rooms-Katho-
liek opgevoed, een geloof, dat zij later ver
zaakte, maar nooit geheel vergat.... In
haar innerlijk worstelden geloof en onge
loof met elkaar en hierdoor gingen haar
gedachten menigmaal terug naar haar
kinderjaren. In rustige ogenblikken gaf
zij deze herinneringen vorm in een boek,
getiteld „Barny" en van dit boek zond zij
André Gide een exemplaar, waarvan hij
zó verrukt was. dat hij Béatrice een plaats
als secretaresse aanbood. Hij moedigde
haar aan voort te gaan met schrijven.
In haar tweede boek, „Une morte
irrégulière", beschreef zij de wanhoops
toestand waarin zij door de geheimzinnige
dood van haar echtgenoot was geraakt.
Het heengaan van Gide was een slag
voor haar. maar gelukkig had de grote
schrijver vóór zijn dood de fijne attentie
gehad haar een som gelde te schenken,
waardoor zij een tijdlang rustig kon werken
aan de roman, waarin zij haar godsdienstige
en geestelijke crisis heeft uitgeschreven.
Voor dit boek „Léon Morin Prêtre" heeft
zij de Prix Goncourt gekregen, waarmede
een eind is gekomen aan haar financiële
perikelen. Want van nu af kon zij zeker
zijn van grote oplagen van haar boeken:
nadat de prijs aan haar was toegekend
werden in twee dagen tijd 50.000 exempla
ren van „Barny" verkocht. Dit betekent,
dat zij kan rekenen op een kapitaaltje aan
auteursrechten. Welk een ommekeerl
Een journaliste, die haar kwam inter
viewen. vroeg haar welke plannen zij voor
de toekomst koesterde. Een ogenblik sloot
zij de ogen. als liet zij alle jaren van ar
moede en ellende in gedachten nog eena
aan haar voorbijgaan, toen opende zij ze
wijd en zeide:
Vóór alles ga'ik een huis kopen! Een
huis voor mijzelf!
Zeven jaar is de kleine Turijnse, Lisetta,
en zij kan nog nauwelijks lezen en toch
kennen honderden en duizenden Italianen
haar stem al. Geregeld kan men die horen
door de radio, want de kleine Lisetta Is
belast met het lezen van „radio-adverten
ties", reclames, welke door de radio worden
uitgezonden; iets, wat wij in Nederland nog
niet kennen. Velen liiisteren naar die re
clames. alleen ter wille van het aardige
stemmetje van de kleine Lisetta. Zij is bo
vendien een knap danseresje en met succes
volgt zij een reciteercursus. En ten slotte
treedt zij ook wel op als mannequin in
dienst van een zaak van kinderkleding te
Turijn. Werkelijk, een vóórlijk kind! Ge
lukkig horen wij, dat zij het liefst van alles
met poppen speelt en dit is een geruststel
lende gedachte.
Natte kapok. Een probleem, waarmee
velen zitten, en waarover de deskundigen
het niet eens zijn. Sommigen zeggen: niets
aan te doen, schrijf een door en door nat
geworden kapokbed maar af. Anderen zeg
gen: met goede zorg is er redden aan. La
ten we dus aannemen, dat het te proberen
is. In de eerste plaats: pas op!, vochtige
kapok gaat broeien. De beddetijk moet
worden opengetarnd en de kapokvulling
er uit gehaald en uitgespreid. Niet drogen
voor de kachel, want dan ontstaan er
harde klonten. De stofzuiger er door laten
blazen helpt prima.
Onlangs beloofden we vi
een tekening te geven van
patroontje, waarmee men
kan garneren Wpt denkt u
tics? De kinderen zullen er
zier in hebben wanneer
jurkje of schortje met deze
zijn versierd.
jn tijd tot tijd
een kruissteek-
kinderkleertjes
van deze beer-
stellig veel ple-
hun jumpertje,
grappige dieren
*7e woonden nu al een paar jaar in Canada. Jan en Willie waren er al helemaal gewend. Ze hadden geen moeilijk-
heden meer met de taal en Jan vond het al heel gewoon iedere dag op de pony naar school te gaan. Hij
vond het vreemd, als hij bedacht, dat hij vroeger maar vijf minuten lopen van school af woonde. Hier waren
de afstanden nu eenmaal veel groter.
Jan zat in de hoogste klas. Willie ging nog niet op school. Toch was er iets, dat Jan hinderde. De andere
jongens uit zijn klas hadden allemaal een paard. Alleen de kinderen uit de lagere klassen kwamen op pony's.
Hij hield erg veel van Witsnoet, maar tochVader wist het wel, maar het kon nu eenmaal nog niet. De
andere paarden die ze hadden konden- niet zoveel uren per dag gemist worden.
Op een dag kwam Jan thuis uit school. Hij bracht zoals gewoonlijk zijn pony naar de stal, om hem te
verzorgen.
Hij was nog maar nauwelijks binnen of zijn hart maakte een sprongetje. Daar in een van de boxen stond
een schimmel.
Zou vaderMaar misschien was hét paard van een bezoeker. Er was niemand in de stal te zien, aan wie
hij het vragen kon. Jan haastte zich. Als hij in huls was zou hij het weten. Voor het huis kwam vader hem
tegemoet.
Is er bezoek? vroeg Jan, ln zijn haast zonder te groeten.
Nee, antwoordde vader lachend. Er is geen bezoek.
En die
Nou. wat vind je er van, glimlachte vader, terwijl hij zijn zoon mee terug nam naar de stal.
Jan durfde nog niet goed te geloven, hoewel hij er bijna zeker van was. dat hij nu mieichien wel niet
op die schimmel maar dan toch op een ander paard naar school zou kunnen.
Ik wou hem de eerste maanden nog hier houden, om hem goed te leren kennen sprak vader, maar dan
Jan vloog zijn vader om de hals.
Er is één ding. We kunnen er Witvoet niet bij houden. Hij moet verkocht worden.
Dit vond Jan heel erg jammer,, want al had hij dan liever een paard, aan Witvoet was hij erg gehecht.
Wanneer heeft u het paard gekocht? vroeg Jan.
Gekocht heb ik hem eigenlijk nog niet, antwoordde vader. Ik heb hem om zo te zeggen een paar dagen
cp zicht.
Die nacht werd Jan wakker door
gestommel. Hij stond op om te
kijken wat er aan de hand was.
Vader was ook op.
Het is je moeder, beantwoord
de hij Jan's vragende blik. Ik ge
loof, dat zij erg ziek is. Ik ben bang
voor blindedarmontsteking. We
moeten zien dat we een dokter hier
krijgen. Vervelend dat Jack nu
juist weg is. Ik durf haar niet goed
alleen laten. Maar er zit niets anders
op. Zadel jij de vos even Jan, maar
doe iets aan want het is koud.
Vader, laat mij gaan. Ik heb
wel meet4 in het donker op Witvoet
gereden. Ik kan de weg dromen.
Vader dacht even na.
Je hebt gelijk. Ik geloof dat
we het er maar op moeten wagen.
In een ommezien was Jan aange
kleed en onderweg op zijn pony, na
vader beloofd te hebben voorzichtig
te zijn.
Het was slecht weer. Het had de
laatste dagen veel geregend. Nu
begon het nog te stormen ook. Wit
voet draafde flink door en al gauw
was Jan bij het riviertje, dat hij
iedere dag overstak, maar dat nu
door de regen aanmerkelijk breder
was geworden. In de verte zag hij
al, dat er iets niet in orde was. Er
werd gezwaaid met een rode lamp.
De brug. schrok Jan. Zou de
brug weggeslagen zijn. Hij had het
goed. Gelukkig waren er geen on
gelukken gebeurd.
Hoe kom ik aan de overkant,
dacht Jan. Want ik moet naar da
dokter. Het moet, voor moeder.
Je kunt beter omkeren. Jonge
man. sprak de man met de rode
PDat kan ik niet. antwoordde
Jan. Ik moet de dokter halen. Mijn
moeder is erg ziek. Als de stroom
maar niet te sterk is, vervolgde hij
in gedachten.
Als Je beslist naar de overkant
wilt, zul je moeten
de man. Jan knikte. Dat wist hij
Rijd ongeveer vijftig meter
naar links, daar is de stroom het
minst sterk, gaf da man da raad.
Jan bedankte, groette en zette zijn
pony aan.
Bij 't water aarzelde de pony even,
maar met zachte woordjes had Jan
het dier gauw op zijn gemak ge
steld en even later ploeterden zij
door het water. Toen de pony geen
grond meer onder zijn voeten voel
de. zwom hij. Alles ging goed. Tot
ze al bijna aan de overkant waren.
Ze dreven toen nog al erg af en de
pony raakte uit de koers. Jan wist,
dat- hij door met de teugels te wer-
De betoverde visgraat Biggetiesbal
Naar de roman Van Charles, Dickens
ken niets kon bereiken, maar Op
eens herinnerde hij zich, dat hij
gehoord had. dat Je in zo'r) geval
met je hand naast het hoofd van
het paard in het water moest plon
zen, aan de tegenovergestelde kant,
dan in de richting, die je moest
gaan. Jan deed het en Witvoet ver
anderde van richting. Het lukte.
Even later stegen zij uit het water
en klommen tegen de oever op. Het
was nu nog maar kort rijden naar
de dokter. Hij moest nu weer een
rï',oen iedereen klaar was met eten
ruimden zij af en wasten om.
Daarna schoven zij de tafel in een
hoek en begonnen te dansen, met
hun koksmutsen op. Het jongste
prinsje had de grootste pret en hij
vergat helemaal, dat hij gevallen
was. Toen het feest in volle gang
was. kwam de koning binnen.
Wat is hier aan de hand. Alicia,
vroeg hij.
We hebben eten gekookt en al
les weer opgeruimd, vader, ant
woordde Alicia.
En wat nog meer? vroeg de
koning.
We proberen de goede stem
ming er in te houden, glimlachte de
prinses.
eind stroomopwaarts langs de
rivier.
De dokter was gelukkig thuis. Jan
kreeg een droge broek en even later
reden zij samen dóór de donkere
nacht. De dokter woonde dicht bij
een andere brug en hoewel het een
omweg was, besloten zij toch maar
die te nemen. De dokter onderzocht
moeder en zij zou de volgende mor
gen naar het ziekenhuis gaan. Zij
werd geopereerd en een paar dagen
later mocht zij al weer naar huis.
Vader was trots, dat zijn zoon het
er zo goed had afgebracht.
Op een avond kwam Jan voor hij
naar bed ging met een vraag.
Vader, ik zou graag Witvoet
willen houden, juist ook om op hem
naar school te gaan. Hij heeft zo
dapper gezwommen die avond, en
ik. ik zou het vreselijk vinden als
hij weg moest.
Vader glimlachte.
Ik kan het heel goed begrijpen.
Zullen we dan die schimmel maar
niet kopen?
Ik blijf Witvoet trouw, ant
woordde Jan.
En als de Jongans nog wel eens
schamper keken naar zijn pony. den
klopte hij het paardje op zijn hals
en lachte maar eens. Want hij wist,
wat hij aan zijn pony had.
vroeg de koning zich af,
waarom Alicia de betoverde vis
graat niet gebruikt had, om het oog
van het prinsje metéén beter te
maken. Hij begreep het maar niet.
14
De koning zuchtte. Hij ging zit
ten en steunde zijn hoofd in zijn
handen. Hij keek zo terneergesla
gen. dat de kinderen zachtjes de
keuken uigingen. Alleen Alicia met
het kleinste prinsje bleven.
wat is er vader? vroeg Alicia.
Ik ben zo verschrikkelijk arm,
mijn kind, sprak de koning.
Heeft u helemaal geen geld,
vader? vroeg Alicia.
Helemaal niets, zuchtte de ko-
ning.
Is er dan geen enkele manier
om geld Jg! verdienen? vroeg Alicia.
Ik heb alles geprobeerd. Ik heb
mijn uiterste best gedaan, maar ik
zie geen uitweg.
Toen Alice dat hoorde, nam zij de
visgraat uit haar zak.
Vader, sprak zij ernstig, als
iemand zijn uiterste best heeft ge
daan en alles geprobeerd heeft, cn
als dat niet genoeg is. dan is het tijd
om de hulp van anderen in te roe
pen. Vindt u ook niet?
Ga dan voor het raam zitten, met
je zusje. Nu neem je allebei een
pollóod en een stukje papier bij
de hand. Op dat papier staat een
lijstje geschreven, bijvoorbeeld:
kind. vrouw. man. kar. auto. hond.
poee, vrachtauto, fiets. enz. Je
schrijft dit onder elkaar Nu moet
achter de namen Ingevuld worden
hoeveel poezen, honden, kinderen
er voorbij gekomen zijn. Je kunt 't
beste turven. Ook kun Ie bijvoor
beeld de voorbijgangers alleen uit
een bepaalde richting nemen, maar
dat moet je afspreken voor ie be
gint. Klik goed uit, dan heb je kans.
dat Je let« ziet, dat de ander niet
EEN nieuw spel, maar eerst moet
je het zelf maken. Teken eerst
een cirkel, dan nog één zoals Je op
de tekening ziet. Een paar pootjes,
oren, ogen en snuit en je hebt een
varkentje voor je het weet. Maak
eerst een patroontje. Als je dat
hebt, knip je 12 biggetjes na, liefst
van stevig gekleurd papier. Nu plak
Je telkens twee aan twee de oren
en een stukje van de kopjes tegen
elkaar, zodat je zes dubbele bigge
tjes krijgt, die kunnen staan. Elk
blggetjé krijgt een nummer. Zet
de biggetjes neer en ga op enigb
afstand staan. Nu is het de bedoe
ling met een kleine bal te gooien
en één of meer biggetjes te raken.
Wie het hoogste aantal punten heeft,
na een bepaald aantal keren gooien,
wint.
VTlER min één 1. vijf. Daar ge-
loof Je natuurlijk niets van en
Je vriendje aan wie JU het straks
vertelt ook niet Hij zal willen, dat
e het bewijst. Wel nu. doe dat!
Neem een stukje papier met vier
hoeken. Knip er een schuin af en er
zijn nu inderdaad vijf hoeken
ziet en zo krijg je dan misschien
een punt meer en dan win je.
Nog leuker wordt het als je af
spreekt. dat je een voorwerp, dat
door belden tegelijk ontdekt wordt,
niet meetelt
ENIGE tijd oeleden kreeg men
in West-Duitsland zaad van
de rode klaver voor de velden en
■veilanden, uit Oost-Duitsland.
Nu moet men er zelf maar voor
zorgen. In het. begin leek dit
onmogelijk, want de bijen stre
ken niet neer op de bloemen van
de rode klaver. Deskundigen
stelden een onderzoek in en zij
ontdekten, dat de rode klaver in
het Westduilse klimaat zo goed
groeit, dal het honingbakje zo
groot wordt, dat de bijen, de
honing, die er in is. niet bereiken
kunnen De bijen hadden dit al
gauw ontdekt en daarom kwa
men ze niet op de rode klaver
bloemen. die dus ook niet
vrucht werden
De deskundigen vonden er
Iets op. Naast wat bijenkorven,
die aan de rand van een veld
rode klaver stonden, plaatsten
zij een pot met een heerlijke sui
keroplossing. Rond de schaal
legden zij een heleboel rode
klaverbloemen. Terwijl de bi/en
zich te goed deden aan het zoete
goedje, geurde de lucht er om
heen van de klaverbloemen.
Toen de pot weggehaald werd,
gingen zij op zoek. naar een
zelfde lucht en zo streken tb
neer in het klaverveld en hoe
wel te geen honing vonden wat
hun bezoek voldoende om de
planten te bevruchten Het trucje
heelt succes gehad maar m4tn
weet niet. mat er tal gebeuren
alt de bijen merken, dat tb heet-
genomen worden.
0
ZATERDAG 7 FEBRUARI 1983
MORGEN zal Nederland zijn doden van de
watersnoodramp-1953 herdenken. Deze
Zondag zal zijn als het besluit van een week,
die met verschrikking voor enkele honderd
duizenden was begonnen, die voortging met
steeds somberder en van groter rampspoed
vervulde maren, en die eindigde in diepe
verslagenheid voor mlUloenen. Wij hebben
een watersnood beleefd, heviger en kwaad
aardiger dan ons koninkrijk zich sinds zijn
ontstaan kan herinneren. Tot dusver weten
wij zeker, dat meer dan dertienhonderd men
sen, die zich een week geleden nauwelijks
vpn enig ernstig gevaar bewust waren, de
dood door het water hebben gevonden. Van
de ellende der andere bedreigden, van de
ontreddering in de noodgebieden gedurende
de eerste dagen, kan niemand zich een
beeld vormen, die het niet met eigen ogen
heeft gezien. Wat foto, film of televisie
brachten, was slechts een zwakke afspie
geling van de afschuwelijke feiten.
Morgen gaat Nederland herdenken.
Wij hebben weer een fel bewogen etuk
historie meegemaakt en ondervonden, dat
het een zeer triest voorrecht kan zijn. Deze
week was zo schokkend en zo aangrijpend,
dat wij met klem tot bezinning en inkeer
tot ons zelf worden gemaand. Slechts in de
eerste vijf oorlogsdagen van 1940 kan men
iets vinden, dat daarmee voor ons is gelijk
te stellen, voor zover het de beroering en
de ontsteltenis betreft.
Daarom zullen morgen de klokken van
Nederland een droevig lied uitgalmen. Er
zal geen film worden vertoond en deze Zon
dag zal ook de sport buiten spel blijven. Er
zullen op vele plaatsen doden worden her
dacht. Wanneer in enkele uren meer dan
duizend mensen uit het leven worden weg
gerukt. bij een volk, dat anders gemiddeld
ruim honderd sterfgevallen per dag telt, is
het evenwicht te zeer verbroken om zo
maar verder te gaan.
Aanleiding tot woorden buiten het gewone
pad der herdenkingsredevoeringen is er ge
noeg. De hulpeloosheid van de mens tegen
een werkelijk ernstige bui van zee en stor
men is zo duidelijk getoond. Het is ons zo
ruw en hard duidelijk gemaakt dat wij er
nog lang niet zijn met onze dijken en die
mooie maquettes in de waterloopkundige
laboratoria.
Morgen gaat Nederland herdenken.
Dat is goed, ook om aldus een waardig al
gemeen afscheid van de doden te bereiken.
De eerste begrafenissen zijn reèds geschied,
eenvoudig en betrekkelijk in stilte. In de
rampgebieden heeft men weinig tijd. Er is
haastwerk bij de dijken en men hanteert de
spade bedrijviger bij het vullen van zand
zakken. dan bij het delven van graven. Er
is op die manier nauwelijks kans op een na
tionale manifestatie om onze grootste na
tionale ramp in vredestijd dadelijk een pas
sende afsluiting te geven. Het wordt morgen
de eerste dag, dat wij ons de tijd gunnen
rondom de kansels en de luidsprekers en
kele ogenblikken één te zijn, na een zo be
wogen week, en om gezamenlijk in de geest
een wijle te toeven bij de vele geopende groe
ven van deze dagen.
Blina vanzelf zullen ook herinneringen
worden opgeroepen aan de schier legenda
rische rampen van vroeger tijden. De St
Elisabethsvloed op 18 November 1421 is wel
de grootste geweest, met meer dan honderd
duizend slachtoffers Maar toen wist men
noch van ducks en helicopters, noch van
radio en telex. Men staat ook nu weer ver
baasd over de merkwaardige samenloop van
omstandigheden. Een kleinigheid: de jongste
grote ramp begon op de verjaardag van
ptinies Beatrix. En het meisje, dat bij de
Kinderdijk meer dan vijfhonderd jaaV gele
den in een wieg met een kat kwam aandrij
ven, heette volgens het verhaalBeatrix!
Onze historie vermeldt ook de St Felix-
vloed, op 5 November 1530, die bijna heel
Zeeland overstroomde. Het wapen van Zee
land draagt niet voor niets als kenépreuk:
ik worstel en ontkom.
Morgen gaat Nederland herdenken.
Maar tevens ziet het er naar uit. dat het
keerpunt in de ellende van velen is bereikt.
De angstige spanning in bijna alle bedreig
de gebieden is geluwd. Het water loopt te
rug. De toestand bij de meeste geschonden
dijken kan met meer gerustheid onder de
ogen worden gezien. Naast de bezinning des
geestes schrijdt de nuchtere kennis van
schadecijfers, die met de dag toeneemt. De
geëvacueerden denken al meer aan huis en
hof. En aan hun huisraadMet veront
waardiging neemt men er kennis van, dat
de plunderaars meer dan iets anders veel
mensen in de noodgebieden hebben weer
houden om heen te gaén. Het is een ver
standige maatregel, dat men om het bin
nendringen van ongewenste elementen te
voorkomen, de getroffen streken deze Zon
dag bijna hermetisch gaat afsluiten.
Er zijn gelukkig in deze week nog altijd
veel meer positieve dingen te signaleren.
Binnen nauwelijks zes dagen zijn millioenen
en millioenen als bij toverslag uit de beur
zen van ons volk voor de dag gekomen. Op
grootse wijze is ons van alle kanten hulp
door bevriende naties gebracht. Het wordt
met de dag, neen, met het uur duidelijker,
dat naar de mens gesproken Nederland deze
slag te boven zal komen en dat de getroffen
gebieden op redelijke wijze weer op ae been
zullen worden geholpen. Niets zal worden
prijsgegeven, is gezegd. En wij hebben ook
de overtuiging gekregen, dat van de over
levenden niemand aan zijn lot zal worden
overgelaten.
De fase van de ramp en van de red
ding is afgesloten, alweer naar menselijke
berekening. Dit voorbehoud durft thans nie
mand te vergeten. De fase van herstel en
GOUDSCHE COURANT DERDE BLAD - PAGINA 3
(Van onze speciale verslaggever)
Mlddelhamis roept Vlaardingen. Klaaswaal roept Vlaardingen, Oud
dorp heeft een bericht voor Vlaardingen en geeft dat door via Middel-
hamis. Hier heeft men dringend zandzakken nodig, daar is er tekort aan
brood en suiker. Op de Zuidhollandse en Zeeuwse stromen varen 34
boten van de Rijkspolitie zorgvuldig per radio gedirigeerd, helpend waar
maar te helpen is, alles vervoerend wat maar nodig is. Kerels, die in
dagen geen hap warm eten hebben gezien, ontstoken oogleden hebben
door gebrek aan slaap, na dagen even thuiskomen in Vlaardingen, een
paar uur slapen, wat eten en weer uitvaren. Dat gaat al zo van Zondag
af. En op de eilanden staan de politie-radiowagens. Die vragen ook alles
aan Vlaardingen, de centraalpost van de Rijkspolitie te water, die alles
weer snel doorgeeft waar het wezen moetde C.D.K., de commissaris
van de Koningin (Provinciale Griffie). Daar wordt ook dag en nacht ge
zwoegd aan de radio-sets om de verbindingen met het noodgebied te
onderhouden. Het is niet te becijferen hoeveel mensenlevens hierdoor
zijn gered, hoeveel zwakke dijken door snejle hulp konden worden be
houden. Er zijn nog meer zendertjes van amateurs in de lucht. Die doen
ook voortreffelijk werk.
DE atroom van doodsnoodkreten begint
langzaam weg te ebben. Zij hebben een
meer zakelijk karakter gekregen. ZIJ gaan
meer spreken over goederen en materialen,
welke nodig zijn voor herstel van dijken.
Toch komen zij nog wel door, de verzoeken
om aanvoer van eten en drinken of voor het
vervangen van mensen, die aan de dijken
werken en uitgeput zijn. Zend ons aflossers.
Zend one zandzakken, aggregaten, olie ben
zine. We hebben medicijnen nodig, een dok
ter. dekens.
Er wordt achter de schermen, in die cen
traalpost te Vlaardingen. gesjouwd, dag en
nacht door. Een lawine van berichten en
noodkreten is er in de achter ons liggende
dagen verwerkt. Om de acht uur moeten die
telefonisten worden afgelost. Dan zijn ze
suf, kunnen ze niet meer goed luisteren, niet
meer goed antwoord geven. Aflossen, wat
eten, wat slapen en dan weer aan de mi
crofoon.
Middelharnls roept Roosendaal, maar dat
antwoordt niet en direct is Vlaardingen er
als de kippen bij. Want Middelharnls heeft
een zeer dringend bericht, dat direct moet
worden doorgezonden aan de C.D.K.
Middelharnls, hier Is Vlaardingen. Geef
mU da. bericht maar door als Roosendaal
niet antwoordt.
En dan zegt die stem daar op het 10
zwaar geslagen Flakkee, dat Stad aan 't Ha
ringvliet voor deee morgen nog seer drin
gend vraagt 300 paar laaraen, 15 paar lies-
laarzen.
Is het de bedoeling, dat se „gedropt"
worden, vraagt Vlaardingen voor alle ze
kerheid en Middelharnls zegt, dat dat jolst
de bedoeling Is.
Ze geven van Flakkee nog een paar be
richten door. Oude Tonge sit om suiker
verlegen, heeft moeite met het Identificeren
van slachtoffers. Kleding hebben se daar niet
meer nodig.
Geen minuut later weet men in Den Haag
op de Provinciale Griffie wat men op
Flakkee nodig heeft en niet veel later is
een vliegtuig al onderweg van Valkenburg
of Ghze Rijen om te droppen waarom werd
gevraagd.
De radioverbindingen werken prachtig,
worden nog steeds uitgebreid. De meeste
telefonische verbindingen vielen in de loop
van Zondag uit. Het water had de kabels
bereikt en veroorzaakte sluiting. Afgelopen.
Maar de radio begon toen op toeren te
komen.
HET was in de vroege Zondagmorgen na
de rampnacht, dat van vissersschepen in
Stellendam en Ouddorp via Schevenlngen
Radio bekend werd dat een ramp Goeree-
Overflakkee had getroffen. En terwijl sche
pen naar de plaatsen van de overstromin
gen op weg gingen, voelde men wel dat van
de radio-telefoon alles zou afhangen of men
de verbindingen, zo uiterst belangrijk onder
deze omstandigheden, zou kunnen herstel
len. Zij werden hersteld.
De achttien boten van de Rijkspolitie te
water in het district Zuid-Holland en Ztfe-
land zwermden uit voor zover zij «1 niet
ln het rampengebied op patrouille waren.
Vijf radiowagens van de Amsterdamse poli
tie werden naar de eilanden gezonden om
de verbindingen op te nemen. Zes radiowa
gens van de Polltleverbindingsdlenst uit
Utrecht gingen ook op weg. Bilthoven zond
zijn radiowagen. Uit Wassenaar gingen er
twee op reis.
Zondag reeds kwamen de eilanden „in de
lucht" en kondefl zij de eerste noodkreten
wederopbouw tekent zich reeds af. Nog
zwermen honderden, ja duizenden met
schoppen bij de dijken. Nog zijn honderden
ambtenaren en politiemannen rusteloos in
de weer om te regelen en toe te zien. Maar
het volk wil de hand weer aan de ploeg
slaan, zo gauw mogelijk.
Morgen, Zondag, gaat Nederland herden
ken
En Maandag zullen wij beginnen met te
proberen weer gewoon te doen!
KIJKER.
Een militaire hulpcolonne op St. Philips-
land rijdt door het overstroomde eiland
voor de evacuatie van mens en dier en
voor het aanvoeren van voedsel vqor dat
gedeelte van het eilan^, dat niet wordt
geëvacueerd.
Luchtopname Anefo-K.L.M.
naar Droog Nederland boven de grote ri
vieren laten klinken. Den Haag kreeg meer
houvast en overzicht, kon hulp gaan zen
den waar nodig was. Dat was wel overal,
maar de hulpverlening kon efficiënter zijn.
En hoevelen hun leven misschien hebben
te danken aan deze verbindingen zal wel
nooit zijn na te gaan.
Zo hebben Strijen, Klaaswaal, Putters-
hoek, Heenvliet, Abbenbroek. Ouddorp.
Goeree, Middelharnis en van vandaag af ook
Den Briel en Rockanje hun eigen radio
zender en ontvanger. Zij kunnen Vlaardin
gen roepen en vragen wat zij nodig heb
ben. En met achttien Rijkspolitieboten wer
ken nu ook mee zestien boten uit het Noor
delijke district, die direct naar het rampen-
gebied werden gezonden. Zij hebben gered.
Zij vervoeren evacués als dat nodig is,
waarschuwen hele delen van de helpende
vissersvloot dat hun werk weer op een an
dere plaats wordt gevraagd. De boot R.P. 2
heeft Zondag vroeg de eerste noodkreten
van 's Gravendeel overgebracht.
Een radio-amateur in Haamstede, die
prachtig werk heeft geleverd, zakte Woens
dag van oververmoeidheid in elkaar. En
men had hem zo broodnodig. Hulpkreet
naar Vlaardingen. Men vond een vervanger,
Op weg naar het noodgebied Is gisteren
een Dakota transporttoestel van de Neder
landse luchtmacht op Valkenburg in de
start verongelukt. Het vliegtuig kon niet
snel genoeg hoogte krijgen en de bestuurder
was gedwongen de machine een buiklanding
te laten maken op het vliegveld. Het toestel
is daarbij beschadigd. Persoonlijke ongeluk
ken hebben zich niet voorgedaan.
Koninpin Juliana bracht Donderdagmiddag
een bezoek aan de Utrechtse veilinghallen,
waar het provinciale evacuatiebureau is
gevestigd. Zjj hield lange gesprekken met
de evacuó's in dit doorgangscentrum.
Mtynwerkersbond Saarland verboden. De re
gering van Saarland heeft de ontbinding bevo
len van de mijnwerkerabond, die een onwet
tige politieke bedrijvigheid aan de dag zou
leggen. Vele leiders en leden aldus de rege
ring. zijn lid van de communistische partij,
die de bond als mantelorganisatie wil gebrui
ken.
Brits schip vermist. Sedert Zaterdag 31.
wordt het Britse vrachtschip Yewvalley (8i3
ton) vermist. Het schip heeft een bemtnning
van elf koppen en was met een lading cement
op weg van Graveaend in Kent naar Bodnes»
in Schotland.
Communisten ln Beieren gearresteerd, jn de
Beierse stad Penzberg zijn twintig communis
ten gearresteerd tijdens een opleidingscursus
over revolutlonnalre strljdmethoden, zo deelt
het Beierse ministerie van binnenlandse zaken
mede. Zij worden beschuldigd van voorberel.
ding van verraad.
Redacteur A.D.N. uitgeweken. Volgens
Westberlijnse functionarissen is Herbert Stier
hoofd van de Afdeling Leipzig van het officiële
Ooatdultae persbureau. A.D.N. naar het Wes
ten uitgeweken. HU heeft asyt verzocht.
Adenauer naar Washington. Do Amerikaan
se regering heeft de Westdultse bondskanse
lier. dr Adenauer, voor een bezoek aan
Washington ln het voorjaar uitgenodigd, aldus
heeft John Foster Dulle». de Amerikaanse
minister van buitenlandse zaken bU zijn -er-
trek uit West-Dultsland naar Nederland,
verklaard. Adenauer heeft de uitnodiging aan
vaard.
-- Scheepsramp. De kapitein van hot Japan-
scpassaglerssohlp Sjinsl Maroe heeft gezegd,
dat volgens hem «1 passagiers en zes schepe
lingen zijn verdronken, toen zijn schip
Woensda gten Noorden vna Okinawa omsloeg
De kapitein en een meisje van 18 Jaar. die naar
land zwommen, zijn voorzover tot nog toe
bekend, de enige overlevenden.
De Franse communistische partU heeft, vol
gens een lid van het politieke bureau, in de
afgelopen drie Jaar meer dan U'h van naar
leden ln het gebied van Parijs verloren. „Vele
van de moeilijkheden" waren te wijten aan
„het ontbindende werk" van de dlaaldenten
Marty en Tlllon
Stierengevechten In Japan7 De Wereldfede
ratie voor Beacherming van Dieren heeft de
Vereniging voor Dierenbescherming ln Japan
gewaarschuwd, dat haar de mededeling heeft
bereikt, dat een Spanjaard met vijf stieren op
weg is naar Japan om aldaar stierengevechten
te orgenlaeren. De wereldfederatie heeft de
Japanae vereniging verzocht stappen te on
dernemen, waardoor dit schouwspel verboden
zal worden. Ook Amerika zal de Japanse le
gering verzoeken hier een stokje voor te ste-
Dat het Nationaal Rampenfonds al een
bedrag van acht cijfers heeft geteld is niet
verwonderlijk, als men verneemt, hoe over
al in den lande zonder wikken of weged
werkelijke offers zijn gebracht. En dit is.
zoals Prins Bernhard bot in zijn radioetoc-»
spraak zei, tot stand gekomen door 't goed-
geleide spontane initiatief, zodat van het
vaststellen van een nationale inzameiings-
dag kon worden afgezien. Tot directeur van
het Rampenfonds is thans benoemd it.-ge-
neraal b.d. P. Alons. voormalig adjudant-
generaal van het K.N.I.L.
In verscheidene Friese gemeenten kwam
men tot zeer hoge coliectegemiddelden per
gezin, tot zelfs meer dan 130 in Tzum (ge
meente Franekeradeel). In totaal is in deze
provincie al meer dan 1 millioen bijeen
gebracht. Maar ook ln de arme gebieden is
geofferd. De ongeveer 1100 arbeidersgezin
nen in Jubbega. Schurega en Hoornster-
zwaag in Friesland schonken samen 11.000.
Om nog enkele bedragen te noemen: het
provinciale bestuur van Gelderland heeft
250000 beloofd, in Den Haag en
Loosduinen Is gisteren 437.000 opgehaald.
Provinciale Staten van Limburg hebben
f 50 000 gevoteerd, de gemeenteraad van
Helmond stelde 100.000 ter beschikking
van het Rampenfonds.
Dc bakkersgezellen in geheel Nederland
hebben besloten. lO'/t van hun loon af te
staan. De opbrengst zal door de werkgevers
worden verdubbeld. Het vacantiefonds voor
de landbouw heeft f 100.000 geschonken, de
Horeca 10.000. Het Deventer politiecorpa
gaat morgen xelfgebakken oliebollen ver
kopen. De agenten worden bij het bakken
geholpen door leerlingen van huishoudscho
len. Het materiaal levert de burgerij.
Ook zij die zelf veel ontberen laten zich
niet onbetuigd. De Bond van Nederlandse
Militaire Oorlogsslachtoffers heeft 1000
geschonken, de oemanning van de vergane
Klipfontein heeft, hoewel leder aan boord
alles heeft verloren, tijdens de thuisvaart
op de Zuiderkruis 550 bijeengebracht en
de Bond. van Ouden van Dagen te Sneek
heeft aan het Rampenfonds het geld afge
staan. dat bijeengespaard was voor een
feestavond op 7 Februari.
Onder de talloze geschenken, die dagelbks
door het buitenland worden aangeboden
beoindt zich ook deze ambulance-wagen
van een Duitse autofabrtek, die minister
president dr Drees in ontvangst nam.
een jonge man uit Purmerend. De Rijkspo
litie bracht hem naar Haamstede. Haanj-
stede heeft weer verbinding met de bui
tenwereld. Een Purmerender zorgt ervoor
Zend ons
p*N zo stromen dag en nacht die verzoeken
om hulp en assistentie de kamer van
het bureau van de Rijkspolitie te Vlaardin
gen binnen. Ze hebben een extra telefoon
lijn gekregen voor uitgaande gesprekken.
Zo kunnen ze Den Haag beter bereikeq.
Toen ze Zondag zelf door vollopen van de
kelders sluiting in de telefoonkabels kre
gen hebben ze met hun telex de berichten
doorgegeven naar de politie in Den Haag.
die deze weer per telefoon of ordonnans
doorgaf aan de Provinciale Griffie en het
Rode Kruis.
Zend laarzen, zend zandzakken. Vlaar
dingen ik heb een dringend bericht voor u
Vlaardingen luistert direct, noteert, veegt
met een korte grauw een radiopost weg, die
er tussen komt.
Stuur ons zandzakken, stuur drinkwa
ter.
En even later het bericht dat een klein
dorpje op Schouwen is verlaten. Men heeft
eerst de drie doden voorlopig begraven.
Het zijn die en die en die. Ze liggen op een
plaats ten Noordwesten van de Hervormde
kerk.
Zandzakken, rijshout, laarzen, levens
middelenen begraven doden. Dat alles
spoelt uit de Vlaardlngse luidspreker en
gaat door naar Den Haag.
En de visaereconvoolen, die ter redding
kwamen opdagen hebben een Rijkspolitie
man als loods aan boord, omdAkZij het
vaarwater hier in het Zuiden nwPkennen
Twee boten gaan al dio posten langs om
accu's en onderdelen te brengen. Want die
radiostemmen raken uitgeput. En juist nu
mogen zij niet verzwakken.
De Indonesiërs Go en Soenito zullen Za
terdagmorgen per vliegtuig naar Indonesië
vertrekken. Beiden werden 24 November j.l.
wegens ongewenste politieke activiteiten
in arrest gesteld. De heer en mevrouw
Soenito hebben een groot gedeelte van hun
Inboedel ter beschikking gesteld van het
Nationaal Rampenfonds.
Het achrljversbal, dat de officiële ope
ningsavond van de Boekenweek op 27 Fe
bruari a.s. in de Amsterdamse Stadsschouw
burg zou besluiten, zal in verband met de
ramp, die ons land heeft getroffen, dit jaar
niet worden gegeven. Het eerste gedeelte,
de officiële opening van de Boekenweek en
de opvoering van de vier bekroonde een-
acter3 zal normaal doorgang wfnden.
De door deze versobering vrijgekomen
Selden zullen worden overgemaakt aan het
Tationaal Rampeflfonds.
Het verdrag voor Oostenrijk. De Sowjet-
Russlsche ambassadeur in Engeland. Gromyko,
heeft medegedeeld, dat hij de vandaag te hou
den vergadering der plaatsvervangers van de
ministers van buitenlandse zaken, der Grote
Vier. die belast zij me» onderhandelingen
over een staatsverdrag voor Oostenrijk, zal
bijwonen.
Stampvolle treinen met évacué's uit de
noodgebieden trekken voortdurend naar het
Noorden. In deze coupé zit mevrouw A.
Lobbezoo met haar twee kinderen, die
hals over kop uit Krabbendijke
moesten vluchten en nu op weg zijn naar
Dordrecht. Het jongetje op de voorgrond
is Henny Joosten uit Hansweert, die met
zbn vader evacueerde. Stijf klemt hij zijn
poesje, dat hij niet wilde achterlaten, in zijn
armen.
Hei fregat Boeroe in Nederland
aangekomen
Verwelkomd door de marinierskapel, on
der leiding van de kapitein der mariniers
Gijsbert Nieuwland, autoriteiten en tal van
familieleden van de 80 opvarenden, is van
morgen in de haven van Den Helder aan
gekomen Hr Ms freget Boeroe. thuisvarende
van Nieuw Guinea, onder commando van
luitenant ter zee le klasse P. Six Dijkstra.
Het was de eerste maal. dat dit oorspronke
lijk Australische fregat een Nederlandse
haven aandeed. Na de overname werd het
onder Nederlandse vlag in dienst gesteld in
de wateren van Nieuw Guinea voor pa
trouillediensten. vlagvertoon en Informatief
werk ten dienste van de regering. De be
manning verbleef daar ongeveer anderhalf
jaar. Het schip vertrok 23 November van
Nieuw Guinea via Singapore. Colombo,
Aden. Port Said. Malta en Gibraltar. In de
Golf van Biscaye nam de bemanning kennis
van de ramp, die Nederland had getroffen.
Spontaan werden 605 gulden ingezameld
voor de getroffen landgenoten. Zelf heeft
het schip geen moeilijkheden van de storm
ondervonden. g
Onmiddellijk na het afmeren taterden de
familieleden aan boord toegelaten. Er volg
de een hartelijk weerzien nq anderhalf jaar
tropendienst.
Mr Roolvink lid van
de Tweede Kamer
De voorzitter van het centraal stembureau
heeft in de vacature, ontstaan door het ont-
slag nemen van mejuffrouw dr A. de Waal,
die benoemd is tot staatssecretaresse van
Onderwijs, tot lid van de Tweede Kamer
benoemd verklaard mc E. G. A. Roolvink
te Almelo. De heer Roolvink heeft reeds
eerder voor de K.V.P. zitting gehad ln dit
college.