Whaar eigen domein
0
BS
Blauw bloed" stroomt in modewereld
Parijse dromen blijven ook
voor de Parisienne „dromen"
De vriendelijke ijsman
Groothandel heeft in Rotterdam met
succes zijn stem lal en horen
Nederland is voor de toeriste
doortrekkersland"
een
Rome, Florence en Milaan
concurreren tegen'Parijs
Een extraatje bü de lunch:
Groenteragoüt
Zij moet het doen met imitatie van
hetgeen de „groten" ontwierpen
de_l
De^Chinese vrouw wordt onafhankelijk
binnen .het kader van het vijfjarenplan
Gezinsmoeilijkheden.
mogen productie
niet remmen
Van stola tot draperie
Hij brak zijn been en kreeg bloemen
Bellen met een
kleurtje
Twee vingers
De regendruppel
Ha, Ha
Het leven van
Louis Pasteur
Zeg het zo!
Hoe?
Ra Ra
Raad de maten
GROOTHANDELSDAG INGROOTHANI)ELSGEBOUW
Bij het scheppen van de markt leert
men de koopmdn kennen
Gefcn optimale welvaart
bij ec. nationa lisme
ALGEMENE VERGADERING A.N.V.V.^
r>x
Activiteit van vele ondernemingen is
daarom zeer belangrijk
Zwitserland gunstig voor
luehtvrachtvervoer
BOUWCENTRUM TE ROTTERDAM
WORDT STERK UITGEBREID
Ijl slechts tien jaren tijds werd een
wereldreputatie opgebouwd
Europese luchtvaart voor
verbetering vatbaar
Belangrijke taak voor
het wegverkeer
Iberia kan over 1952
niet klagen
De economische betekenis van het
vervoerswezen
Voordracht van ir H. Vos
te Utrecht
ÖUIZEND'EN EEN
ZATERDAG 6 JUNI 195»
99
T~\E FRANSE haute couture werpt een
beetje angstige blikken naor Jtalië,
taant daar is ineens een geduchte concur
rent opgedoken. Natuurlijk heeft Parijs vele
concurrenten in bijna alle hoofdsteden
van Europa tracht men tegenwoordig mode
centra te vestigen, immers mode is een ge
wild (export-artikel.
Totyutoe lachte Parijs daarom als een
grote hond. die toeziet op het gestumper
van een klein keffertje, dat toch niet tegen
rijn grote broer op kan. Per slot keken al
die mode-koninkjes toch met een schuin
oogje naar hetgeen Parijs deed en decre
teerde en daarom droegen ze eigenlijk bij
de Parijse mode te bevestigen in plaats van
se te bestrijden.
Met Italië is het echter heel iets anders.
Daar blijken krachten te schuilen, die zelfs
Parijs niet onderschat. Voor de oorlog be
zat het reeds eigen Modehuizen, hetgeen de
Italiaanse prinsessen en graviftnen (Italië
heeft altijd een uitgebreide adel gehad) niet
belette naar Parijs te reizen om haar garde
robe aan te vullen. Al die prinsessen en
gravinnen (het klinkt als een sprookje,
maar dan als een droevig sprookje met mis
schien toch wel weer een blif en in elk
.V»M "V. >V VI 1 OTII Ullj CU 111 CUl
geval in de sprookjeswereld ongewoon slot)
zijn tengevolge van de oorlog bij wijze van
spreken straatarm geworden, zonder noch
tans te versagen. In een waarachtige adel
des harten hebben ze zich er rekenschap
van gegeven, dat da kansen zijn gekeerd
enze aanvaarden dit en maken van de
nood een deugd. Terwijl ze vroeger naar
Parijs togen om zich te laten kleden, knaken
k ze nu Parijs een deel van zijn Amerikaanse buiten de Italiaanse grenzen naam heeft
en andere buitenlandse cliëntèle afhandig gemaakt en een even bekende klank heeft
wént.... ze gebruiken haar aangeboren en gekregen als de naarrb Caracctolo eeuwen-
dooj haar opvoeding ontwikkelde smaak om >"ng tn Italië en daarbuiten heeft gehad, al
De voorzomer met zij» steeds rijker wor
dend kleurengamma in tuin. veld en
bos brengt ook binnenshuis het verlangen
naar iets fleurigs: een bloemetje op.de ge
dekte tafel, een bont gerecht voor de lunch.
Wat denkt u van een kleurige groente
ragoüt?
Ingrediënten noch bereiding zullen u in
moeilijkheden brengen. Ziehier hetrecept.
1 Kleine bloemkool. 1 bosje wortelen 200
gr gedopte erwtjes. 1 bos aspergM (of I
meiknolletjes). - tablet (l..»t»a^)boull;
lonsoep, opgelost in liter kokend wa
ipr 50 ar bloem, 50 gr. boter (margarine),
1 el (of alleen de dooier), 1 eetlepel fijn
gesneden peterselie.
vooAtdure%d roeren de
em tot.een glad P'Pfo
Verwarm onder vooAJdureijd roeren ae
boter met de bloem tot-een glad P»Pin
voeg daarbij, in kleine scheutjes tegeillk
en steeds roerende, de bouillon en laat de
goed gebonden- ragoütsaus even doorko
ken Laat Intussen de in kleine bouquetjes
verdeelde bloemkool, de worteltjes (even
tueel in tweeën gesneden) de erwtjes en
de in kleine stukjes verdeelde asperge* (of
meiknolletjes) in wat water met koutjaar
worden (vooral niet te gaar).. la*t ze op
een vergiet uitlekken en meng ze door de
ragoütsaus. Verdun, wanneer het nodig
biijkt, de ragoüt met wat van het groente-
kooknat echter steeds zo, dat het gerecht
flink «bonden bllift. M*n« er tenslotte de alleen voor „les riche
peterselie met het geklopte el_door_en om- weggelegd. Voor haat,
HOE dichter bü Parijs hoe verder van
Haute Couture japonnen zou een
spreekwoord van onze kunnen gorden,
Alii bij geval in of bi) Parijs gaat logeren
ïnTn familie, 'vreest u dan heus maar niet
dat de vrouw des huizes m*t'°ad.er'h™'
eventuele dochters nichtjes en
allemaal rondlopen, m loutèr gewadent
Dior. Givenchy en hoe al die andere groten
van de Ptbee Vendóme mogen helen.
ring op de schotel de groente-regoüt met slechts
Daarvoor hebben ze imnjers geen geld?
want zo'n echt Haute Couture-Japonnetje is
niet bepaald te geef. De arbeidslonen zijn
in Frankrjjk ook al hoog, er zijn »oclaJ®
lasten, er is huur le betalen, stof kost al
gauw 2000 ti 8000 francs per meter, de cou
turier wil er ook iets op verdienen en zo
komt een jurkje zeker op een 100 °00 francs,
d w z. 1000 in Nederlands geld en dit kan
eigenlijk geen enkele Parisienne betalen. Zij
zucht als zij dc naam van Dior of Givenchy
hoort uitspreken en zegt. dat hun creaties
Américaines zijn
evenals voor
afschaduwing van de „Parijse
worden. Verscheidene Italiaanse adellijke
dames zijn in dienst getreden van be
staande Modehuizen of hebben haar eigen
Modehuis gevestigd en deze zijn vaak on
dergebracht in vroegere paleizen of aristo
cratische woningen in Rome, Florence en
Milaan.
T"tE zaken gaan werkelijk niet slecht.
Dames in verschillende delen der
wereld hadden al lang door, dat de Ita
liaanse vrouw van huis uit minstens .even
elegant Is als haar Franse, zuster en dat
zij zich met evenveel smaak kleedt. Daarom
durfden ze het er op te wagen Italiaanse
ontwerpsters te stqunen. te meer Maar de
arbeidslonen in Italië veel lager T«n dan
in Frankrijk, zodat een Italiaans toilet van
hetzelfde raffinement als een Frans gewaad
veel goedkoper is dan in Parijs.
En zo worden er tegenwoordig voor- en
najaarsshows gehouden in gebouwen, wel
ker naam men vroeger niet in zakelijke
advertenties, maar alleen in reisgidsen en
dergelijke aantrof.
Een vfh de Italiaanse Modehulzen met
„blauw bloed" is dat van Carosa, dat
fris1 in het najaar van 1945 zijn poorten
opende. Aan het hoofd van deze onderne
ming staat prinses Giovanna Caracciolo
Gmnetti di Avellino, een loot van de oudste
tak van een der oudste en bekendste Ita
liaanse stammen. Alle óreaties van dit Huis
evenals de vertrekken, waarin het is ge
vestigd, dragen haar persoonlijke stempel
pn dit wil zeggen, dat alles getuigt van oor-
- - spronkelijkheid en verfijnde smaak. Haar
7'7 nauwste medewerkster is gravin Barbera
Ziehier creaties van het Huis Carosa. Een Dgggalle, die haar werk met hart en ziel is
zwarte wolled japon met plastron ven wit toegedaan. Gezamenlijk ontwerpen deze
piqué, waarop een wit-zwart geruite wollen beide dames ane modellen van Carosa.
das, die aardig door de jurk wordt geslipt.
Op de zwarte jurk wordt een wit-zwart Beiden zijn nog jong en vol enthousiasme
geruite mantel gedragen, welke, heel ori- en mede hieraan en aan haar rijkdom aan
gineel, op zij open hangt. De jas kan ook denkbeelden en artisticiteit is het ongetwb-
uan voren openhangen (Zie 3e kolom) fcld te danken, dat het Huis Carosa ver
-r«uiaa* om u»u «uw.wr» ««e/i w«hbo. o» .tukies geroosterd (of gebak- mode". Op ons heeft zij voor, dat zij handig
haar brood te verdienen. Van mode- hebben de eerste loten van die stam stellip driehoekige stu k ix. kans ziet met weinig middelen een
draagsters zijn ze mode-ontwerpsters ge- niet kunnen dromen, dat de laatste loot er ken) orooa ai. er even
„klanten" op na zou houden.
Martine Wittop Konln! ëietante Indruk te maken. Als kil er even
TJOE zal het er op het ogenblik uitzien
bl in het hart van de Chinese vrouw, nu
zij eindelijk haar vrijheid heeft gekregen.
En hoe moet het de Chinese man te moede
zijn, nu hij niet langer zijn dierbare eega
als een marionet naar zijn pijpen kan laten
dansen.
Natuurlijk, de laatste tien. of twintig jaar
waren de voetjes van» de thlnese vrouw al
ontdaan van de banden, waarin ze vroeger
werden gewikkeld als het meisje nog
slechts enkele lentes telde, om de voetjes
te beletten te groeien, om ze klein te hou
den. zoals de vrouw in haar geheel werd,
klein gehouden. D wz. de voetjes van de
vrouwelijke stedelingen werden van de
banden ontdaan, maar in de Chinese bin
nenlanden zijn die geknevelde voetjes
stellig heel wat langer blijven bestaan. De
(Jhinese vrouw mog|t kleine «trompel-
voeties hebben om aan de man te kunnen
worden gebracht en ze symboliseerden het
tere afhankelijke wezentje, dat zij bleef
totzij een getrouwde zoon had. Dan
mocht zij gaan heersen over haar schoon
dochter. Naar oude trant heeft de Behuwde'
vrouw in China niets te zeggen: zij is vol
komen overgeleverd aan manlief en schoon
mama.
Dit alles moet nu grondig veranderen
dank zij de nieuwe huwelijkswet, welke
'het communistisch bewind heeft afgekon
digd en waarbij allerlei oude gebruiken
worden verboden: geen polygamie meer,
«een kinderhuwelijken, geen huwelijken
meer welke de families van bruid en brui
degom hebben bekokstoofd zonder dat de
man en de vrouw in kwestie ook maar een
stem in het kapittel hgbben gehad. Boven
dien bepaalt de wet ulMrukkelijk dat echt
genoten en vooral schoonmoeders de vrouw
niet slecht mogen behandelen en tenslotte
wordt, de vrouw aangeraden zich tot de
Volksrtechtbanken te wenden indien ze
reden tot klachten heeft.
Nu hoeft de man dit laatste niet al te
tragisch op te vatten, wan*.... machtiger
dan de huwelijkswet is het Vijfjarenplan
en de voorzitter van de commissie, die be
last 4s met ,het toezicht op de invoering
van de wet heeft dan ook verklaard, dat de
*- en systr-
toepassing van de wet ten nauwste
matisch moet worden gecoördineerd met ae
productie, zodat ze tot derzelvei- vergroting
bijdraagt.
Als voorbeeld noemde hij het geval van
Tsjang Hoei. die werkzaam was in een Kle-
ding-industrie te Peking. Aanvankelijk bo
terde het niet tussen hem en
vriendin. Npdat ziin huwelijksmoelli khe-
den uit de wag waren geruimd, bleek hij
een veel beteriarbeldskracht dan tevoren,
zodat hij per vëeek drie en een half maal
zoveel verdiende als voordiei). Blijkbaar
waren de mbelllikheden helemaal naar zijn
wens opgelost! En zo zal misschien menig
Chinees vrouwtje nog wel, eens verzuchten
naar het klassieke Franse woord: Plus ca
change plus c'est la même chose!" Hoe
meer veranderingen, hoe meer alles bij het
oude blijft Tenzij.... zijzelf in de fabriek
gaat werken, want dan neemt zij recht
streeks deel aan het productieproces, aan
do poging tot venwezenlijking van het Vijf
jarenplan en dit gedoogt niet. dat er onge
lukkige gezinnen zijn, die de arbeidskracht
van de werkers verlammen en hun pres
taties remmen. En dan zou een huwelijks-
geschil wel eens te haren gunste kunnen
worden uitgelegd.
Zo heeft de stola een vernuftig Parisienne
op het denkbeeld gebracht een heel gewoon
zomerjurkje op te knappen met eeiv draperis
om de schouders en zegt u zelf: Kun je met
zo'n toilet nu niet naar een heel chique
gelegenheid?
gelegenheid voor heeft, bezoekt ze altham
één modeshow van een der groten, ze prent
stevig in haar hoofd welk modelletje „net
iets voor haar" is en met behulp van een
naaistertje prutst zij het model dan na. En
verder zoekt zij, net als wij, haar toevlucht
bij de confectie.
A Lafayette" vindt zij de nieuwste model
len mantels in tweed en andere moderne
woisoorten al in de prijs van 15,000 frs (en
natuurlijk hoger), bij „Franck Fils" k»n
zij terecht voor een moderne regenjas, un
twee kanten te dragen, met een bijpassende
hoed en sjaal voor prijzen van 180. Ge
trouwe copieën van Fath's allerlaatste mo
dellen vindt men in verschillende grote
warenhuizen en in de z.g. „boutiques", de
winkeltjes, waar allerlei nieuwe snufjes
tegen betrekkelijk lage prijs morden ver
kocht. Elegante Parlsiennes gaan graag eens
kijken in de boutique van Marcellé Caron,
waar zq dezer dagen een deux pièces konden
ontwaren „geïnspireerd op Dior" enz.
«c Voor ons begrip zijn de genoemde prijzgn
toch altijd nog aardig gepeperd en het zijn
dan ook zekef niet de Parlsiennes met
de smalle beurzen, die daar kopen, ten
hoogste gaan ze or eens kijken, zoals de
beter gesitueerde vrouw die éne modeshow
gaat zien. De midinettes, de kantoormeisjes
en verkoopsters, de gewone getrouwde
vrouw met niet-eens-zo-beperkte middelen,
die allen frunniken gewoonlijk/felf let» en
met grote handigheid weterf ze van niets
iets te maken of een heel gewoon jurkje
een bijzondere toets te geven, waardoor het
ineens iets geweldig elegants wordt.
II llllüllllllllll
TTET hele plaatsje was in rep en roer. Er zou een ijswinkel komen. Nu
hoefde men niet meer naar de stad om Ijs. Iedereen was opgewonden,
vooral de kinderen. Iedereen ging dan ook kijken toen de nieuwe zaak
geofcnd werd. Iedereen, behalve meneer Rommer. Brommer, zoals de kin-
deréft hem noemden. Meneer R<&nmer was niet zo erg jong meer. Hij was
altijd gekleed in een zwart pak en droeg zomer en winter een bolhoed. Hij
woonde helemaal alleen. Niemand was echt vriendelijk tegen hem, maar
hij was zelf ook nogal stuurs. Hij liep altijd met gefronste wenkbrauwen en
lachte nooit. Lang voor de opening, die ochtend, kwam meneer Rommer
toevallig langs de nieuwe winkel. HU keek er naar en toen viel zijn oog
op een bordje: „Bestuurder voor ijswagentje gevraagd. Aanmelden binnen".
Meneer Rommer las het bordje en
liep door. maar even later draaide
hifzich om en ging de nieuwe zaak
binnen.
Er zaten al twee mannen, die het
baantje wilden hebben. Zij keken
bintje v
naér men'
duidelijk
eer Roi
mer en tot
i het
ie eigenaar
pening. Hij
n en vrofeg
men te fso-
duidelijk werd. dat hij ook wilde
solliciteren, dachten zij allebei het
zelfde: Hij krijgt dit baantje nooit!
Hij is veel te onvriendelijk.
Op dat ogenblik ging de deur van
het kantoortje open en de eigenaar
van de zaak stond in de opening, j
keek de 3 heren even aan c
toen meneer Rommer binnei
Een paar minuten later ging de
deur van het kantoortje weer open
en de eigenaar sprak:
Heren, dank u voor uw komst,
maar ik heb de man. die ik nodig
heb. gevonden.
De mannen stonden op. Zij haal
den hun schouders op en vertrok
ken.
En zo bereed nog diezelfde dag
meneer Rommer het ijskarretje. Hij
zag er ongewoon uit, met zijn witte
Jasje en zijn witte pet. De mensen,
die het karretje zagen, waren ver
baasd in de bestuurder meneer
Rommer te herkennen. De een zei
tegen de ander:
Och. het is die oude brombeer.
Laten we maar naar de winkel
0Zo"ging het nog een paar dagen.
De tweede week verkocht hij iet»
meer. Maar het werd gelukkig
steeds beter. De kinderen liepen niet
meer naar de winkel als de ijsman
langs kwam. want meneer Brommer
was een ander mens geworden. De
frons in zijn voorhoofd was ver
dwenen Meneer Rommer was een
vriendelijk man geworden.
Maar juist, toen alle» zo goed
ging, kreeg de ijsman een aanrij
ding en brak zijn been.
Maak een zeep sopje, zoals je ge
woon bent om te doen als je bellen
blaast. Voeg er nu een paar drup
pels gekleurde essence aan toe, zo
als moeder wel gebruikt voor een
cake. Je krijgt dan mooiere ge
kleurde bellen. Gebruik voor de
grote bellen een trechter, voor de
kleine een rietje.
Meisje: Er zijn twee dingen, die
ik niet voor ontbijt wil eten.
Jongen: Wat zijn dat dan?
Meisje: Lunch en diner.
In het ziekenhuis kwam de eige
naar hem opzoeken.
Het spijt me. dat het gebeurd
Is. sprak meneer Rommer.
Maar de ander stelde hem gerust;
de verzekering dekte de schade.
Ook wil ik mijn baantje niet
graag verliezen, zuchtte de ijsman.
En nu werd hem verteld, dat de twee
mannen, die gelijk met hem hadden
willen solliciteren, om de 'oeurt
een dag voor hem zouden waar
nemen.
Toen meneer Rommer weer alleen
was, begon hij na te denken en hij
vroeg zich af, hoe het kwam, dat
iedereen zo vriendelijk voor hem
was. Zou het dan altijd z ij n fout
geweest zijn dat de wereld zo on
vriendelijk leek. Zelfs de kinderen
mochten hem nu graag, dat voelde
hij wel. Maar. dacht hij verder -
ze zullen me nu wel vergeten.
Maar ook hierin vergiste hij zich.
De volgende morgen kwam de
verpleegster bezoek aankondigen en
daar kwam een heel rijtje kinde
ren de ziekenzaal op. Ze hadden
allemaal iets bij zich. Bloempjes,
chocolade, fruit.
Ze kwamen kijken hoe het met
hun ijsman ging en de verpleeg
ster vond. dat de ziekenzaal wel
een winkeltje leek.
Toen meneer Rommer genezen
was, bracht de eigenaar hem in zijn
auto naar huis.
Meneer Rommer vertelde hem
van het bezoek van de kinderen
Ik had het dus bij het goede
eind, was het antwoord.
Hoe bedoelt u? vroeg de Ijs
man verbaasd.
En het antwoord was: Ik wist, dat
u vrienden nodig had. Ik zag het
aan de sombere blik in uw ogen.
aan de frons in uw voorhoofd. En
niets is meer geschikt om vrienden
te krijgen, dan het baantje van ijs
man. U had het echt nodig.
En zo is meneer Rommer de
vriendelijkste ijsman geworden, die
het plaatsje ooit heeft gehad en
niemand dacht er meer ahn, dat hij
wel eens Brommer genoemd was.
Fiji
17"ijk eens naar je vingertoppen
als je ze op armlengte afstand
voor je houdt, zie fig. I. Blijf kij
ken, terwijl je je handen dichter
bij je ogen brengt. Doe dit vooral
langzaam. Je zult dan eerst een
extra vinger zien en dan zie je
plotseling een saucijsje tussen je
vingertoppen. Beweeg nu langzaam
je ene hand naar links en de .an
dere naar rechts en het worstje
verdwijnt in, de lucht.
Er waren eens drie mahnen Ze
hadden alle drie wonderlijke
reizen gemaakt. De een was op
hoger bergen geweest dan andere
mensen, de ander was m de diepste
schacht afgedaald en de derde was
zo hoog als mar mogelijk was op
gestegen in ami ballon. Hun Kast-
heer had d^verhalen aangehoord
en toen merkte hij op:
En toch is er geen regendrup
pel. die niet in de loop van de tijd
een grotere afstand heeft afgelegd,
dan jullie driëen bij elkaar.
Tim: Heb je de krant van van
morgen gezien?
Pint: Nee. was er iets belang
rijks in?
Tim: Nogal, mijn lunch.
i*
*5»-
DE jaren gingen voorbij. Pasteur
werd 70 jaar. Op zijn verjaar
dag werd hij door tal van mensen
geëerd en gehuldigd. Een groot
feest, waar de president ook aan
wezig was, werd te zijner ere ge
geven in Parijs. Er kwam bijna geen
einde aan de huldigingstoespraken.
Pasteur zat met zijn hoofd in zijn
handen. Hij was volkomen overwel
digd. Na de speeches, toen de pre
sident Pasteur omhelsde, brak het
gejuich pas goed los, zelfs op straat,
waar de studenten zich verzameld
hadden, omdat er binnen geen
plaats meer was. En vervolgens
sprak Pasteur. Zijn rede was hoofd
zakelijk gericht tot de jeugd.
Jonge mannen, sprak hij. vraag
je in de eerste plaats af wat je ge
daan hebt om iets te leren. Vraag
dan wat je gedaan hebt woor je
land. Misschien zul je dèn het ge
luk vinden de mensheid van dienst
te zijn. Zelfs al kom je niet zo ver
moet je leven toch zo ingericht zijn,
dat je aan het eind kunt zeggen:
Ik heb mijn best gedaan!
26
GEDURENDE het laatste Jaar van
zijn leven leed Pasteur aan ver
scheidene ziekten. In een periode,
dat hij zich weer iets beter voelde,
was het zijn grootste wens de pest-
microbe te zien. die hij gedurende
zijn ziek-zijn gevonden had
Oh. hoeveel is er nog te doen,
zuchtte hij. toen hij in zijn labora
torium was. Hij dacht aan al de mi
croben. die nog onbekend waren.
Op 28 September 1895 stierf hij.
Het Franse volk wilde hem irt het
Panthéon begraven, waar alle grote
Fransen hun laatste rustplaats
hebben. Pasteur zelf wilde begraven
worden in zijn „Instituut Pasteur"
en men eerbiedigde zijn laatste
wens.
Zoek ze oo en gebruik de volgen
de uitdrukkingen als het je te pas*
komt!
Het gaat over een I waar iets op
moet.
Er is een appel en ook een boom.
Je kunt er de hond vinden.
Je kunt het iemand boven zijn
hoofd hobden.
Span een paard in. Let op waar.
Als je het aan je been hebt, weegt
het zwaar.
Het heeft iets met een brug te
maken.
Je kunt het schieten en dat is
hiet zo prettig.
Het heeft niets met fantaseren te
maken maar wel met je duim.
Een muntje dat op zijn kant staat.
Het komt voor in een kinderspel
letje.
Je hebt er een pen en een neus
voor nodig.
Wat kun je in Je oog hebben? Het
is erg lastig.
Een paar maar elf.
Wat hebben muren dikwijls?
Waar moet je de spijker slaan?
Het gaat over windrichting.
Wat bind je de kat aan
Je kunt er een mes opzetten. Brrr.
Je kunt er hoog van blazen.
P EEF de kinderen, die bü je «P«*
U* len, allemaal een potlood e*
een stukje papier. JU wijst opw*
schillende voorwerpen en zij mo*'
ten raden hoe lang en breed ets
dingen zijn. JU hebt natuurlijk ttii
al een lijstje var de maten pe"»afl«;
Je kunt van alles nemen. öVy-
potlood, deur. raam. stukje to
enz. Wie alles goed heeft of f n
dichtst bü <s, heeft gewonnen.
ZATERDAG 6 JUNI 1953
DERDE BLAD - PAGINA
(Van een onzer redacteuren)
De Groothandelsdag, gisteren in het Groothandelsgebouw in Rotter
dam gehouden, is een. succes voor de organisator, het Verbond van de
Nederlandse Groothandel geworden. Niet alleen de grote belangstelling
een 250 deelnemers ook de grote verscheidenheid van bedrijfstak
ken en instellingen die 'vertegenwoordigd waSfn en de tegenwoordig
heid van de minister van Economische Zaken, prof. dr J. Zijlstra, en
de vertegenwoordigers van Franse, Belgische, Luxemburgse en Duitse
zusterorganisaties verleende deze dag cachet. De groothandel h^rft zijn
stem willen laten horen en dit is gelukt.
rf,
„Een manifestatie van de groothandel in
verband met de officiële opening van het
GroothandclsgebouwV. noemde de heer De
Monchy deze dag in ^Un openingswoord.
iv., no«
n VUn
Uit het overzicht, dit de heer De Monchy
van de aard vajjwde handel gaf, noterèn wij,
dat het bllate®isme de aartsvijand van
de transitohandel is. Spreker wees de
groothandelaren er tenslotte met nadruk
op, dat zij, gezien de gecompliceerdheid der
hedendaagse problemen, niet meer alleen
alles kunnen oplossen.
De heer A. H. Vegte todnde zich als voor
zitter van de Raad van Beheer Groothan
delsgebouwen N V. dankbaar voor de er
kenning, die het Groothandelsgebouw op
deze dag van de gehele Nederlandse groot
handel ontving. Tot de voordelen, dat de
groothandel zich in het Groothandelsgebouw
concentreerde na de verwoesting van Rot
terdams centrum, rekende de heer Vegte
ook, dat een haven zeer conjunctuurgevoelig
is en dat concentratie van de groothandel
een spreiding van risico op dit gebied be
tekent.
„De koopman durft en dient", luidde de
titel die prof. dr F. L. van Muiswinkel,
hoogleraar aan de Vrije Universiteit te Am
sterdam, aan zijn referaat had gegeven.
Sedert onze Gouden Eeuw moge er veel
veranderd zijn in de organisatie en de
techniek van de handel, de eigenschappen
van de ware koopman en ztfn functie ïijn
tot vandaag dezelfde gebleven, aldus
eprefcer.
Nu zijn er mensen in Nederland, die on
bewust leven en denken in de verhoudin
gen van een tijdperk, dat voorbij is en die
klagen over de moeilijkheden van het
handelsverkeer in deze tijd en die zich niet
irealiseren, dat Juist deze moeilijkheden
het bestaan van een zelfstandige handel
billijken en verklaren.
Buitenlandse handel
In een gro»ifnde wereldhuishouding
ontstaan bijvoorbeeld vanzelf nleiAve Im-
portgebleden, met aanvankelijk geringe,
doch sterk-aevarieerde behoeften, die men
bü gebreke aan een eigen Internationaal
georiënteerde handelsorganisatie, door be
middeling van buiteniandae handelaren
moet dekken. In dergeltjke nieuw ontsloten
gebieden ontbreken vaak tevens wel ge
fundeerde financieringsmogelijkheden voor
de duur vah opslag en transpoaf der te im
porteren goederen. Hier kan de kapitaal
krachtige zelfstandige groothandelaar uit
den vreemde met de financiering tevena
de handelsfunctie uitoefenen.
De internationale tussenhandel ziet zijn
werkterrein overal begrensd, waar de
grote industrie de grondstofvoorziening en
de afzet der eindproducten in eigen han-
den neemt. De eigenaardigheden van een
industrieel bedrijf, waarvan de investerin
gen in de honderden millioenen lopen,
schrijven een in ëigen hand nemen van
de grondstofvoorziening vaak niet alleen
dwingend voor, doch bovendien komt de
dienende taak van de zelfstandige handel
als vanzelf aan haar einde, zodra de afne
mers der grondstof deze taak in eigen be
heer op even efficiënte wijze kunnen ver
richten.
Beknotting van werkterrein pleegt in een
dynamische economische samenleving in
tussen op gelukkige wijze te worden afge
wisseld met nieuwe onverwachte moge
lijkheden tot uitbreiding van de groothan
delsactiviteit.
Drie stellingen
Sprekende over de verzorger.de groot
handel poneerde de heer Muiswinkel drie
stellingen
Bü de wieg van elke gevestigde Industrie
rtond een koopman. In de plaats van elke
fi eigen land niet gevestigde industrie
staat een koopman. Aan het einde van dc
transportband van vele Nederlandse be-
drUven behoorde een koopman te staan.
In de l?e eeuw en daarna tot ongeveer
het begin van de vorige eeuw nam de koop
man het initiatief tot het oprichten van de
zgn. Manufacturen.
Dc industriële revolutie van de 19e eeuw
vertoont een enigszins andere ontwikke
ling.. De handwerksproductie der menu
facturen maakte plaats voor de machinale
voortbrengingswijze, zonder dat deze laat
ste als zodanig aan de activiteit van de
kooplieden kon worden toegeschreven;
doch de groothandelaren creëerden de voor-
*®ard€n voor haar toepassing in de prec-
Daarna valt echter ln toenemende mate
het verschijnsel van de uitschakeling van
bepaalde handelsgeledingen waar te nemen.
De grote industrie nam in verschillende af
zetgebieden zelf het initiatief in handen.
Handel en industrie
De industrialisatie van Nederland is nog
l*ng niet zover voortgeschreden, dat van
«en volledig en modem productie-apparaat
kan worden gesproken. Tal van fabrikaten
en halffabrikaten moeten uit het buitenland
worden ingevoerd om in de behoeften van
de bevolking en van het productie-apparaat
te voorzien.
De Nederlandse industrie maakt gaarne
gebruik van de diensten van de koopman
en plaatst zün inkooporders voor machines
en halffabrikaten zonder enige terughou
ding buiten dc landsgrenzen zelfs wanneer
Jn Nederland gevestigde bedrijven hetzelfde
kunnen leveren, tegen prijzen, die slechts
een fractie boven de prijzen va» buiten
landse leveranciers liggen. De industrialisa
tie van ons land wordt daardoor geremd
Juist op die punten, die voor de aanvulling
van het apparaat ln zijn geheel zo dringend
nodig zijn.
De koopmansgeest der Nederlandse in
dustriëlen is in vele gevallen meer gericht
op de Inkoopmarkt der productiemiddelen
(grondstoffen en machines) dan op de ver-
koopmarkt der voortgebrachte en te ex
porteren eindproducten. Veel producenten
snoeten o.m. nog leren, dat aan het uiter-
H|k. de kwaliteit en aan de naiorg der ln
het buitenland geleverde producten voort
durend aandacht moet worden geschonken.
Daarop dient het verkoopapparaat te zün
ingesteld en kan dat apparaat vaak niet
voldoen, omdat men bij de verkoop niet de
meest deskundigen inschakelt. Deze des
kundigen zijn in het algemeen te vinden
onder de klasse der zelfstandige groothan
delaren.
Bij de kleine en de middelgrote industrie
blijkt vaak ook een gebrek aan kennis ven
de internationale handels- en betalingsge-
woonten en van de mentaliteit der buiten
landse afnemers te zijn. De zelfstandige
groothandel is met deze ^kwestiest ver
trouwd. i
Over de exportcombinaties sprekende,
iel professor Muiswinkel, dat de export
combinatie ontstaat uit de gezonde gedach
te. dat samenvoeging van een aantal arti
kelen tot een assortiment één van de voor
waarden is om de afzet met zo laag moge
lijke kosten te doen gesahieden. Verschil
lende van deze combinaties zouden echter
niet In deze vorm zün ontstaan, wanneer
men zich tüdig had gerealiseerd, dat elke
„general trader" een exportcombinatie op
zichzelf is. die met zün kennis van de af
zetgebieden veel van de narigheden zou
hebben weten te voorkomen, waaraan de
jongste geschiedenis der exportcombinaties
zo rijk is.
De ervaring leert dat het inschakelen
van de zelfstandige groothandel op de ver-
koopmarkt geringere koaten met zich
brengt, dap de kosten van de eigen indus
triële verkooporganisatie.
Professor Van Muiswinkel eindigde zijn
referaat met de woorden: „Bij het schep
pen van de markt leert men de koopman
kennen". <s.
De taak van «^Tfiandel bij de ontwikke
ling van overzese gebieden besprak dr Paul
Rijkens, president-directeur van Unilever,
die er op wees. dat de grote prijsschomme-
lingen op de wereldmarkten voor de voe
dingsmiddelen en grondstoffen, die de min
der ontwikkelde gebieden produceren, een
groot probleem vormen.-De primitieve .vol
keren dreigen daardoor mede te worden be
trokken in heftige economische fluctuaties,
die wel eens ontwrichtend kunnen werken.
Zou nu het bestaan van schommelingen in
de wereldgrondstoffenprijzen betekenen, dat
het voor de gebieden in kwestie beter zou
Vijn zich afzijdig te houden van het wereld-
ruilverkeer? Haé antwoord hierop moet
zeker ontkenrteim luiden.
De ervaring meft geleerd, dat het beslis
sende element riiet de grootte van het geld-
inkomen is, tnmf de omvang en aantrekke
lijkheid van mt te verlyrijgen pakket con
sumptiegoederen. De inheemke producent
prefereer Jfoopwaar boven geld, hetgeen
misschien een overblijfsel is van vroegere
dagen, toen alle hafldel op goederenruil ge
baseerd was. Hier is\lus ook een belangrijke
taak voor de handels weggelegd, een taak,
die l/n de olop der jank steeds omvangrijker
en ingewikkelder is «worden. Spreker con
cludeerde. dat optimriw welvaart enifecono-
mtych nationalisme onverenigbaar zijn.
Kans voor Nederland
Voor de verhoging van het welvaartspeil
vfcn de onontwikkelde gebieden Is de bevor
dering van de bodemproductie en van hel
handelsverkeer een snellere weg dan die
van de industrialisatie. Een hande!sbedr(jl
vereist minder vaste productiemiddelen dan
een industrie en het bedrüfskapitaal rouleert
sneller, zodat de blüvende behoefte aan
kapitaal geringer is en de ..spitsen" gemak
keljjker zü» te financieren. Voorts veron
derstelt de handel een minder hóóg peil van
technische ontwikkeling bü de bevolking.
Waar de financiering van handelsnederzet
tingen veel meer binnen de krachten van
het kleint Nederlandse volk ligt dan finan
ciering van industrieën, kan de Nederlandse
handel een grote rol spelen in het econo
misch verkeer tussen de Westerse wereld en
de minder ontwikkelde gebieden. Veeleer
dan het oude Vaderland de rug toe te keren,
zou dr Rijken de; jeugd willen aanbevelen
zich rekenschap te geven van de bijdrage,
die zij op deze wijze kan leveren tot het
herstel van Nederland's econdbiische bloei
en tegelijkertijd tot verheffing van het wel
vaartspeil in de minder bevoorrechte landen
der wereld.
Wat is handel?
pi
Jjlatra, zei, dat men in het buitenland
in het Nederlandse volk terecht een volk
van kooplieden ziet. De bemoeienis van het
departement van Economische Zaken met
de groothandel is betrekkelijk gering, wat
van beide zijden bewust is gewild. De han
del heeft steeds zoveel mogelijk vrijheid
gewild Overigens verklaarde de minister
zich gaarne bereid, zich in de problemen
an de handel te verdijen.
Prof. Zijlstra. kort op zijn ervaringen in
de V S. ingaande, zei, dat de bekwaamheid
van de Nederlandse koopman een essentiële
factor bij het snelle herstel is geweest.
Ingaand op het referaat van dr RUkens
zei dc minister, dat ons land een krachtre
servoir heeft voor het werk in andere we
relddelen. Hü hoopte, dat de nieuwe acti-
iteiten zeer spoedig aan het Nederlandse
kapitaal zouden binden, opdat ons land weer
een kapitaal exporterend la^d wordt.
De minister eindigde zijn toespraak met
dc volgende definitie van het begrip han-
„Handel is wat de handelaar doet*'
minister
ir jT^.ij:
Koningin Elizabeth II in haar kroningsrobe,
ontworpen door de speciale hof-mode-ont-
werper Norman Hartnell. Deze foto werd
genomen in Buckingham Palace na de
kroningsplechtigheid in Westminster Abbey.
Sedert hi$ einde van de tweede wereld
oorlog is het luehtvrachtvervoer in Zwit
serland sterk toegenomen. Zo boekte de
Swissair dn 1946 280.038 en in 1952 niet min
der dan 3.422.987 ton-kilometere. Deson
danks maakte het goederentransport in
slechts 13 pet van het totale vervoer
der Swissair uit. Aangezien de onderne
ming slechts over een vrachtvliegtuig be
schikt heeft zij moeilijkheden dit onderdeel
verder te ontwikkelen. Aan de andere kant
trokken buitenlandse vliegtuigmaatschap
pijen hiervan profijt.
Het luehtvrachtvervoer van en naar Zwit
serland wordt door deskundigen als zeer
interessant beschouwd, omdat dit land ener
zijds als een centrum van internationale
handel beschouwd kan worden en aan de
andere kant de Zwitserse exportproducten
bijzonder geschikt zijn voor transport door
de lucht. Ook speelt de gunstige centrale
ligging van Zwitserland een rol. deze im
mers maakt het land tot een gunstig transi
to- en omslagcentrum.
Deze gang van zaken heeft vanzelfspre
kend mede de aandacht van de directie der
Swissair. Zij heeft bekendgemaakt, zich
intensiever met de luchtvracht te zullen
gaan bezighouden. De aanschaffing van een
nieuw luchtvrachtvliegtuig staat voor de
deur; inmiddels vonden reeds vrachtvluch
ten met een DC-4 plaats.
(Van een onzer redacteuren)
Van elke tien gulden, die in Nederland worden uitgegeven, wordt er één
besteed aan het bouwen. Ziedaar een belangrijke waarheid, die beter dan wat
ook demonstreert, dat men zich bij het bouwen al evenzeer als in andere bedrijfs
takken moet verdiepen in wetenschappelijk onderzoek. Ziedaar ook het spre
kende bewijs van het bestaansrecht van die spectaculaire instelling in Rotterdam,
die in enkele jaren tijd een wereldnaam heeft gekregen: het Bouwcentrum. Tien
jaren verdiept men zich thans in Nederland ini wat men zou kunnen noemen
de bouwwetenschap. Vier jaren bestaat het Bouwcentrum en reeds is dit veel
te klein geworden, zodat al een aanzienlijke uitbreiding op stapel staat. Zij,
die het voor het zeggen hebben weten het misschien nog niet, maar eind van
dit jaar zal met de bouw van het grote nieuwe complex tegenover het Groot
handelsgebouw en naast het bestaande Bouwcentrum, een begin worden ge
maakt. Want zo wil het die wondere figuur, dfe dit grootse geheel stuwt, ir J.
van Ettinger, de man, tegen wie zelfs Sint Bureaucratius het moet afleggen.
Er Is in alle stilte, dezer dagen een jubi
leum gevierd. Want 3 Juni was het tien jaar
geleden, dat men zich in Nederland begon te
verdiepen in de wetenschap van het bou
wen. Toen ontstond het Bureau Algemeen
Bouwplan en eigenlijk kan dat ook wel als
het begin worden beschouwd van het Bouw
centrum.
Thans is het Bouwcentrum reeds tot een
begrip geworden Niet alleen in Nederland,
maar in de gehele wereld. Niet minder dan
25 pet van de bezoekers van dit centrum
bestaat uit buitenlanders. Hier wordt
gedacht voor de gehele wereld, hier wordt
het bouwen in goede banen geleid. Hier
wordt hoogst belangrijk werk gedaan, voor
al ook voor het bedrijfsleven. Want als een
fabriek moet worden gebouwd, dan moet
men zich bezinnen op een zo goed mogelijke
inrichting en in het Bouwcentrum leert
men denken in deze richting en draagt men
ervaringen op dit gebied uit.
Wat doet men nu eigenlijk precies in dat
Bouwcentrum. Dat is heel moeilijk onder
woorden te brengen. Toch ziet men kans u
het in luttele minuten duidelijk te maken.
Dat heeft ook Koningin Juliana ervaren,
toen zij op 3 Juni j.l. een bezoek bracht aan
het Bouwcentrum. Ir Van Ettinger heeft
haar geleid naar niets meer dan. een wft
bord. Toen is hij gaan vertellen efi al spre
kende trok hij hier en daar eeiy klepje uit
of spande een koordje. En acht minuten la
ter was van dat bord precies af te lezen,
waar het bij het bouwen in theorie en prak
tijk om gaat; dat er behoefte is aan een
bouwprogramma, aan rationalisatie, aan
efficiency bij de uitvoering der werken (er
worden met veel succes cursussen voor
aannemers gegeven), aan ruimtelijke orde
ning, aan het programmeren der eisen,
waaraan het te bouwen object moet voldoen,
aan functionnele studies dus, en tenslotte
ook aan een zich verdiepen in wat het be
heer van gebouwen met zich brengt. Nodig
is daarbij een wisselwerking tussen theorie
en praktijk en het is op het door die twee
overlapte gebied visueel wordt dit door
middel van dat eenvoudige bord meester
lijk duidelijk gemaakt dat het Bouw
centrum werkzaam is.
Dit Bouwcentrum heeft ln de achter ons
liggende tien jaren ruimschoots zijn be
staansrecht bewezen. En leeds ligt daar dat
aanzienlijke uitbreidingsplan, dat onder
meer voorziet in een hall van 3000 vierkante
meter met verstelbarewanden, waar de
bouwplannen op schaal kunnen worden
voorgesteld. Dit is hoogst belangrijk. Tot
dusver beschikte ée architect alleen maar
over het medium van tekeningen om zijn
opdrachtgever zijn bedoelingen duidelijk te
maken, een onvoldoende medium, omdat te
keningen lezen niet Ieders werk is.
Tien jaren nog slechts verdiepen wü ons
ln Nederland in studie, documentatie en
voorlichting op hét gebied van het bouwen
en er is daarmee werk verricht, dat reeds
in de gehele wereld de aandacht heeft ge
trokken. zodanig zelfs, dat men in Washing
ton vol trots beweert, dat een daar in wor
ding zijnd bouwcentrum een navolging is
van het Rotterdamse bouwcentrum. Waar-
lük deze nog zo jonge en thans reeds voor
een aanzienlijke uitbreiding staande Rotter
damse instelling is «r een. waarop Neder
land trots kan zün. Het is goed. dat wU ons
dit bü dit tienjarig bestaan even realise
ren. ook als bewüs van Nederlands presta
tie- en organisatievermogen. Want zonder
overdrüving kan worden gezegd, dat dit
Rotterdamse Bouwcentrum een stuk pio
nierswerk van wereldformaat en wereldbe
tekenis is.
In een rede. gehouden voor de Italiaanse
VergMging voor Wereld Organisatie, heeft
de ëfcretaris van de I.C.A.O., de heer Ed
ward Weld, o.m. gesproken over de kosten
van de luchthavens en de vliag-faciliteiten.
Op het ogenblik worden in de gehele
wereld kosten voor het gebruik van lucht
havens aan de maatschappijen berekend, al
bestaan er grote verschillen in de wijze
waarop zij worden berekend. De faciliteiten
bij de navigatie worden slechts hier en daar
In rekening gebracht en op dit gebied zijn
de verschillen in de wijze van berekening
neg groter Het in rekening stellen van de
diensten die tijdens het navigeren worden
verleend is zeer ingéwikkeld, daar vaak
vliegtuigen die van die diensten gebruik
maken slechts over het betrokken land
heenvliegen. zodat men geen gelegenheid
heeft op betaling aan te drihgen, wat bij
gebruik, van een luchthaven natuurlijk wel
het geval is. Dit vraagstuk zal natuurlijk
eens geregeld moeten worden en het staat
dan ook op de lijst van problemen die nog
onder de ogen moeten worden gezien.
er de burgerluchtvaart in Europa zeide
deze spreker, dat een van de kenmerken
van de Europese lijnen is, dat de dichtheid
van het lijnennet en dat de frequentie ge
ringer zijn dan in ianden met een groot
oppervlak. De tarieven zijn in Europa be
trekkelijk hoog. De heer Weid meent, dat
een zekere consolidatie, zoals de Scandina
vische landen in de vorming van de S.A.S.
hebben bereikt, grote verbeteringen zou
bewerkstelligen.
SprelawA herinnerde er aan. dat in 1951 de
Italiaans^minister van Buitenlandse Zaken,
graaf Sforza, bij de Raad van Europa reeds
een plan voor integrals^ van de Europese
burgerluchtvaart heen ingediend, en dat
niet lang daarna zes belangrijke Europese
luchtvaartmaatschappijen een Air Research
Bureau hebben opgericht, dat ten doel heeft
het Europese.luchtnet te bestuderen, vooral
met betrekking tot doublures en de wijze
waarop de Europese luchtvaart zou kunnen
worden verbeterd en waarop de kosten zou
den kunnen worden verlaagd.
(Vaq een onzer iCiacteuren.)
Meer dan 1.300.000 toeristen overnachtten
in 1952 in Nederlandse hotels en grote pen
sions. Ruim 1 millioen daarvan logeerden
in de drie grootste steden. Amsterdam was
dghuitverkoren verbiüfplaats voor meer dan
Mf pet van deze gasten. En 114 millioen gul
den ontving Nederland zonder de buiten
iandae vervoerkosten van toeristische
vreemdelingen.
Belangrük in deze cijfers is zoals Ir H.
Vis, directeur der Gelderse Tramwegen be
rekende dat bü een emiddelde van 3 a 4
overnac' tingen en in een cüfer van 6 mil
lioen vreemdelingen die over land onze
grenzen overschreden, er slechts 3 a 400.000
„blüvende" toeristen waren, zodat aangeno
men mag worden dat 't overgrote deel onzer
toeristische Inkomsten In feite van de dagjes
mensen komt. Een stelling, die op de gis
teren gehouden algemene vergadering van
de ANVV, in Huls ter Duin, in Noordwük.
ook van andere züde werd onderschreven.
Zeeuws-Vlaanderen is niet geïsoleerd, maa
heeft een uitstekende verbinding van Bred?
via Wernhout, Antwerpen. Hulst en Axe
naar Terneuzen. waardoor men nu vlugge
en goedkoper naar deze streek reist ri&
vroeger over het veer mogelijk was.
Doortrekkerslan
Het groeiend wegverkeer heeft op velerle::
gebied, en zeker op dat van het vreemde-
ckers,
op de geweldige in belangrijke
taak, die de ANVV ten bate van het vreem-
Aan de hand van het jaarverslag had de
voorzitter, mr dr L. W. Decjcers, nog eens
gewezen
taak. die
delingenverkeer vervult.
Bureaux in den vreemde, bijzondere acti
viteiten, zodra, door welke oorzaken ook.
het buitenlands bezoek aan ons land ge
schaad dreigt te worden, hebben in zeer
belangrijke mate bijgedragen tot de regel
matige groei van het vreemdelingenbezoek
aan ons land.
Een probleem hierbü is o.a. de aftapping
van het vtrvocr uit Engeland door buiten
landse kanaaldiensten. Volgens de direc
teur van de Mü „Zeeland" heeft men over
leg gepleegd met Engeland en heeft men
tariefmaatregelen getroffen, die voor dit
seizoen goede verwachtingen scheppen.
Een feit is het, dat de Engelsman liever
direct van Londen, via Harwich, naar het
Westen -aat, dan de Zuidelüke omweg over
Folkestone—Viissingen te kiezen.
Mogelijkheden in Zeeland
Viissingen en Zeeland in het algemeen
vormen nog in ander opzicht een toeristisch
probleem. De watersnood heeft de opvatting
doen post vatten, dat Zeeland voorlopig als
toeristenland is uitgeschakeld. Tegen deze
indruk is de voorzitter van de Provinciale
Zeeuwse VVV, mr J. Moolenburgh Jteet na
druk opgekomen. Zijn uiteenzettinïfcwam
in feite op het volgende neer:
Schouwen-Duiveland verkeert, behalve
wat de kop van Schouwéa betreft, nog in
een moeilijke positie.
Tholen is reeds weder geheel droog; de
verbinding met Bergen op Zoom is normaal.
Op Oostelijk Zuid-Beveland zal het grote
gat bij Kruinlngen vermoedelijk eerst in
het komende najaar kunnen worden gedicht.
De spoorbaan en de grote rijksweg blijven
daardoor eveneens voorlopig nog onbruik
baar.
de zgn. „Zak van Zuid-Beveland" is
-- aardige rondrit langs de typisthe
reeuwse dorpen weer normaal mogelijk.
Noord-Beveland is. w%r droog en Wal
cheren is geheel intact. Ook is de water
voorziening weer normaal.
West-Zeeuws-Vlaanderen is. op één hotel
te Breskens na. geheel intact en Oost-
lingenverkeer, nieuwe problemen, maar ook
nieuwe mogelijkheden geschapen. Neder-
land is een „doortrekkerslana" bij uitne- f
De luchtvaartmaatschappij „Iberia" heeft
haar resultaten over het dienstjaar 1952 be
kendgemaakt Deze cijfers vertonen een nog
gunstiger beeld dan in de voorafgaande ia-
ren. Gedurende het gehele jaar heeft zich
geen enkel ongeval voorgedaan.
De cijfers tussen haakjes hebben betrek
king op 1951 en dienen ter vergelijking:
Aantal gevlogen kilometers 10.137.423
(86.71.066), aantal vervoerde passagiers
408 975 (364.003). plaatsen/km geprojecteerd
309.000 000 (262 000 000); passagiers km afge
legd 244.000.000 (220.000.000).
De diensten werden in 1952 onderhouden
met 6 vliegtuigen van het type DC-4. 15 van
het type DC-3 en op de lijn Santa Isabel—
Bata (Spaans Equatoriaal Afrika) met een
Dragon en een Junker JU-52.
De stijging van de netto-inkomsten van
„Iberia" was evenredig aan die van het
verkeerd; in het jaar 1952 bedroegen deze
inkomsten 312,63 millioen pesetas tegen
245,11 millioen in 1951. De ladingscoëfficient
was in 1952 0.789 en in 1951 0.840. De winst
(bruto, zonder aftrek van omzetbelasting)
bedroeg 66.66 millioen pesetas in 1952 en
51,75 millioen in 1951.
Het door ..Iberia" bestreken luchtnet was
hetzelfde als in 1951. vermeerderd met de
lijnen Barcelona—Frankfort en Madrid—
Bata (Spaans Equatoriaal Afrika).
(Van onze Utrechtse correspondent)
Tüdens het congres van de Nederlandse
Vereniging van Vervoerspersoneel in het
N.V. Huis te Utrecht heeft ir H. Vos ge
sproken over de economische betekenis van
het vervoerswezen in Nederland en de lan
den van de Kolen en Staal Gemeenschap.
De vraag of het vervoer geregeld zün bü-
drage levert aan de economie is even be
langrijk als de omvang van die büdrage.
aldus ir Vos. De zuivere verkeersbedrijven
in Nederland leveren een büdrage in het
nationale inkomen van 832 millioen per
jaar. De reescheepvaart brengt hiervan
een kwart (228 millioen) op; daarna komen
de havens met 150 millioen. vervolgens de
spoorwegen met hetzelfde bedrag, het weg
verkeer met 120 millioen, tram en bus met
66 millioen en de lucthvaart met 41 mil
lioen. Het totale bedrag betekent vüf pro
cent van het Nationale inkomen. De P.T.T.
neemt van dit directe Inkomen één procent
voor haar rekening.
Het Is moeilijk te becijferen, welk aan
deel het vervoer heeft in de werkgelegen
heid. Bij de beroepstelling van 1947 bleek,
dat er tweehonderdduizend personen ston
den ingeschreven, die direct betrokken
waren bij het vervoer. Ook dit ia vijf pro
cent van de totale hoeveelheid werkenden.
De directe werkzaamheid van het verkeer
ls evengroot als die van de bü het verkeer
betrokken sectoren.
„Nederland", constateerde ir Vos, „be
hoort tot de landen, die over nauwkeurige
gegevens over het verkeerswezen be
schikken".
Aan het totale net van verkeerswegen is
veel aandacht besteed. Ons Hjkswegennet
komt tot een traject van 12000 km. Hierin
zijn de polderwegen etc. niet betrokken.
België en Frankrijk met respectievelijk
50.000. en 720.000 becijferen blijkbaar in
dit opzicht J^dere meter straat
Bij de spSlrwegen in Nederland, Frank
rijk en Ifawfe werken 10 arbeiders op iedere
kilometer spoorlengte. In België heeft men
in dit opzicht een ongunstige verhouding.
Nederland heeft het geringste aantal
spoorarbeiders. Ons land had in 1951 reeds
van de 2000 km spoorlengte 1000 km ge-
electrificeerd. Het neemt daarbij ten op
zichte van België en Duitsland, waar de
electrificatie belangrük achterbleef, een
büzonder gunstige positie in. In het Ruhr-
gebied zou electrificatie grote besparing
opleveren. Dit geldt ook voor België, waar
men nog in het stadium van plannen maken
verkeert en waar dit vraagstuk samen
hangt met de vermindering van de afzet
vah kolen.
Door deze achterstand zullen de Belgen
stellig moeilijkheden ondervinden bü de
aanpassing in het Europese geheel. Met
152 millioen reizigers per jaar staat Neder
land op de derde plaats in het spoorweg
vervoer, achter Duitsland. In totaal wer
den hier te lande zes millioen reizigers
kilometer per eenheid van bevolking ge
reden. Dit cüfer komt met dat van Duits
land overeen.
Goederenvervoer
Bü het goederenvervoer heeft Nederland
per jaar 22 milliden ton vervoerd, een
kwart van de Belgische tonnage, maar
hierbij lopen de afstanden in beide landen
te zeer uiteen om tot een sluitende ver-
gelüking te kunnen komen. De verhouding
wordt 1 op 2''« bü een vergelijking in ton-
kilometer. hetgeen een juister beeld geeft.
Gezien de personeelssterkte ligt de ver
houding voor Nederland gunatiger. De
prestatie van de Belgische spoorwegarbei
der moet lager worden aangeslagen dan die
van zün Nederlandse collega. In ons land
heeft men een lengte van 2600 kilometer
aan waterwegen voor schepen van meer
dan vierhonderd ton. In vergelijking met
andere landen is dit een zeer grote lengte.
Hieruit blükt, dat het vervoer per water
een belangrijke bijdrage levert in onze eco
nomie. Ditzelfde geldt voor de scheeps-
capaciteit. In 1951 ging als transito-ver
voer 130 millioen ton door ons land. In
België werd in de binnenscheepvaart de
helft minder verladen.
Wat de autobussen betreft is Nederland
ln vergelüking met de andere landen van
de K.S.G. met zijn zesduizend bussen zeer
goed voorzien
Alles büeen vervoerden de zea landen in
1951 zestig milliard ton-kilometer per
vrachtauto. Vrijwel in het gehele Euro
pese gebied zal men met een directe bü
drage van vier tot zes procent in de eco
nomie moeten rekenen.
Het transport wordt zowel door zijn
mendheid de vreemdeling komt naar on»
land om „iets anders" te zien.
En ir Vis die in deie A.N.V.V.-vergade-
ring het vraagstuk „wegvervoer-vreemde-
lingenverkeer" uitvoerig behandelde, kwaid
tot de conclusie, dat juist het wegverkeer»»
middel de reizigers In céér directe aanra-
king met de „andere" omgeving en met
„andere" mensen brengt. Dit zoekt de „toe»
rist"; hü zoekt in zün vacantie „iets an
ders". dan wat hem gewoon is. Wü moeten
daarom geen minderwaardigheidsgevoel
hebben over onze eigen toeristische moge
lijkheden in vergelüking met het buiten
land.
Er wordt hierover gelukkig steeds meer
begrip ontmoet en men begint meer alge
meen in onze eigen mogelükheden te gelo
ven. Onze „lanen" büv. in het Oostui des
lands zün unica!
Daarom zullen wü de vreemdelingen dan
ook niet alleen voor „Holland" moeten win
nen. maar voor gehéél Nederland. Wü sme
ren dan bovendien de nu in enkele centra
niet te verwerken „prop" vreemdelingen
uit over een zeer groot deel van Nederland
met veel meer hotels. Men mene niet, dat
deze hotels voor büv. het international* t
ndelingenverkeer niet goed te gebrui
ken zouden zün vanwege hun gebrek aan
comfort. Hü. die veel buiten de grote centra
in alle overige landen van West-Europa
heeft gezworven, weet wel beter. Voor
West-Europeanen behoeft men heuz niet
schuw te zün en ook voor Amerikanen is
er niet altyd een kamer volgens de eisen
van het Marshall-plan nodig.
Andere facetten
Voor dit laten zien van „héél Nederland" 1
biedt nu juist het verkeer langs de wég
enorme mogelükheden. Men ziet het land op
een geheel andere wü*e dan per spoor. Men
komt n.l. de steden niet binnen langs de
achterkant van de huizen, doch langs de
voorkant. (De oude steden ziet men zelfs
het mooist langs de waterweg!). Ook de
landgenoot brengt het .wegvervoer op
plaatsen, waarvan hij de schoonheid nau-
welüks droomde. Het brengt hem het „con-
trast" van het „vlakke", „kale", maar ook
„wijde" land met het bos, de heide en het
heuvelland.
Wü zullen ons land moeten zien en pro
pageren alz de invalspoort van Europa. Een
paar dagen „vasthouden" in ons land en dan
„Europa-doen". Als men Nederland een
maal heeft „ontdekt", komt men een ander
maal terug of men recommandeert het. Men
dient er evenwel om te denken dat de buiten
lander. vooral de Amerikaan, doorgaans
reist op aan hem „verkochte programma's",
die vooraf klaar gemaakt zün. Daarom is
een goede samenwerking tussen vliegtuig-,
resp. bootlqnen over de Oceaan en autobus-
ondernemingen in Nederland en daarna over
Europa dringend noodzakelük. De activiteit
van vele ondernemingen is dus belangrük.
Want «Te vreemdelingen-Jndustrie" heeft
iets dBi „export", en export-relaties komen
het best tot stand door persoonlüke relaties,
eerder clan door „onpersoonlüke" organi
saties of door vooral zakeiük (d.w.z. door
middel van de meer of minder hoge pro
visie) geïnteresseerde „Asta" conventies.
Laat ontdekt
Er zijn in hei vreemdelingenverkeer over
de weg velerlei belangrijke waarden te on
derkennen, zodat men zich afvraagt of het
„officiële" vreemdelingenverkeer het weg
vervoer niet wat laat heeft ontdekt. Het is
mogelijk zó, dat de officiële insfanties wat
te veel bevangen waren in de oude beelden,
die men o.a ook aantreft in landen wier
regeringen een eenzijdige spoorwegpolitiek
voeren.
Het is daarom wel interessant, dat in 1953
in dit congres een aparte aandacht gegeven
wordt aan dit wegvervoer op een ogenblik,
dat een rapport ter tafel ligt over „de mid
delen tot verbetering van het Vreemde
lingenverkeer".
In het rapport der Commissie Hirschfeld
staat de volgende opmerking:
De ontwikkeling van het sociaal toerisme
stelt alle er bij betrokken instanties (ver
voer, ontvangst) voor nieuwe problemen,
die met spoed dienen te worden opgelost.
Velen willen voor zo weinig mogelük geld
zover mogelük reizen om zoveel mogelük te
zien.
Hier staat het wegvervoermiddel ter be
schikking met een büna ideale soepelheid
van beweging over alle wegen, in alle land
streken, dat deze landstreken van „dichtbü"
doet zien; waarin de gemakzuchtige „lui"
kan zjjn en de actieve zün ogen kan „uit-
küken"; alles zonder veel kosten: goed
koop.
Door een juista'inschakeling van het weg
vervoer is een zeer grote uitbreiding te
geven aan ons toeristische „assortiment".
Eveneens in h*t rapport staat, dat de mid
delen en maatregelen onvoldoende geweest
zün om bekendheid te geven aan wat Neder
land biedt, alsmede dat Nederland één der
toegangspoorten tot Europa is, ook ais over-
gangsland voor een korte verblUfsduur.
Wanneer men derhalve de „middelen", dat
zün enige millioenen guldens geeft aan het
Vreemdelingenverkeer om ons land bekend
heid te geven en deze gelden worden goed
besteed, door een organisatie die doeltref
fend werkt dan biedt het wegvervoer (büna!)
alles wat men zoekt!
Meer geld
Nieuwe millioenen voor de bevordering
van het Vreemdelingenverkeer! Het A.N.V.V.
heeft voor 1953 plannen gemaakt die een
bedrag van ruim 9 ton vereisen. Over 1952
was het A.N.V.V.-budget slechts 650.000.
I)e commissie-Hirschfeld heeft echter tot
een veel grootser opzet geadviseerd, over
welk advies bestuur en hoofdbestuur van het
A.N.V.V. zich thans beraden en waarover
men. wellicht het volgend jaar. een rapport
hoopt te publiceren. Thans volstond het
A.N.V.V.-bestuur met namens jhr Six van
Hillegom. lid der commissie-Hirschfeld,
mede te delen, dat het allerminst de bedoe
ling van de commissie is, de organisatie van
het Vreemdelingenverkeer aan de Staat over
te hevelen.
Het particulier initiatief uit alle V.V.V.'s
ook. zal de hoofdrol blüven spelen.
eigen capaciteit als door de moeilijkheden
in de landbouw- en grondstoffenproductie
bedreigd. Dat kan alleen worden opgevan
gen door het vervoersaanbod, zowel als
de vervoersvraag in de hand te houden.
Bewuste werkgelegenheids- en koopkracht-
politiek van de regering kan hierin, volgen»
ir Vos, oplossing brengen.