Whaar eigen domein 0 BS Blauw bloed" stroomt in modewereld Parijse dromen blijven ook voor de Parisienne „dromen" De vriendelijke ijsman Groothandel heeft in Rotterdam met succes zijn stem lal en horen Nederland is voor de toeriste doortrekkersland" een Rome, Florence en Milaan concurreren tegen'Parijs Een extraatje bü de lunch: Groenteragoüt Zij moet het doen met imitatie van hetgeen de „groten" ontwierpen de_l De^Chinese vrouw wordt onafhankelijk binnen .het kader van het vijfjarenplan Gezinsmoeilijkheden. mogen productie niet remmen Van stola tot draperie Hij brak zijn been en kreeg bloemen Bellen met een kleurtje Twee vingers De regendruppel Ha, Ha Het leven van Louis Pasteur Zeg het zo! Hoe? Ra Ra Raad de maten GROOTHANDELSDAG INGROOTHANI)ELSGEBOUW Bij het scheppen van de markt leert men de koopmdn kennen Gefcn optimale welvaart bij ec. nationa lisme ALGEMENE VERGADERING A.N.V.V.^ r>x Activiteit van vele ondernemingen is daarom zeer belangrijk Zwitserland gunstig voor luehtvrachtvervoer BOUWCENTRUM TE ROTTERDAM WORDT STERK UITGEBREID Ijl slechts tien jaren tijds werd een wereldreputatie opgebouwd Europese luchtvaart voor verbetering vatbaar Belangrijke taak voor het wegverkeer Iberia kan over 1952 niet klagen De economische betekenis van het vervoerswezen Voordracht van ir H. Vos te Utrecht ÖUIZEND'EN EEN ZATERDAG 6 JUNI 195» 99 T~\E FRANSE haute couture werpt een beetje angstige blikken naor Jtalië, taant daar is ineens een geduchte concur rent opgedoken. Natuurlijk heeft Parijs vele concurrenten in bijna alle hoofdsteden van Europa tracht men tegenwoordig mode centra te vestigen, immers mode is een ge wild (export-artikel. Totyutoe lachte Parijs daarom als een grote hond. die toeziet op het gestumper van een klein keffertje, dat toch niet tegen rijn grote broer op kan. Per slot keken al die mode-koninkjes toch met een schuin oogje naar hetgeen Parijs deed en decre teerde en daarom droegen ze eigenlijk bij de Parijse mode te bevestigen in plaats van se te bestrijden. Met Italië is het echter heel iets anders. Daar blijken krachten te schuilen, die zelfs Parijs niet onderschat. Voor de oorlog be zat het reeds eigen Modehuizen, hetgeen de Italiaanse prinsessen en graviftnen (Italië heeft altijd een uitgebreide adel gehad) niet belette naar Parijs te reizen om haar garde robe aan te vullen. Al die prinsessen en gravinnen (het klinkt als een sprookje, maar dan als een droevig sprookje met mis schien toch wel weer een blif en in elk .V»M "V. >V VI 1 OTII Ullj CU 111 CUl geval in de sprookjeswereld ongewoon slot) zijn tengevolge van de oorlog bij wijze van spreken straatarm geworden, zonder noch tans te versagen. In een waarachtige adel des harten hebben ze zich er rekenschap van gegeven, dat da kansen zijn gekeerd enze aanvaarden dit en maken van de nood een deugd. Terwijl ze vroeger naar Parijs togen om zich te laten kleden, knaken k ze nu Parijs een deel van zijn Amerikaanse buiten de Italiaanse grenzen naam heeft en andere buitenlandse cliëntèle afhandig gemaakt en een even bekende klank heeft wént.... ze gebruiken haar aangeboren en gekregen als de naarrb Caracctolo eeuwen- dooj haar opvoeding ontwikkelde smaak om >"ng tn Italië en daarbuiten heeft gehad, al De voorzomer met zij» steeds rijker wor dend kleurengamma in tuin. veld en bos brengt ook binnenshuis het verlangen naar iets fleurigs: een bloemetje op.de ge dekte tafel, een bont gerecht voor de lunch. Wat denkt u van een kleurige groente ragoüt? Ingrediënten noch bereiding zullen u in moeilijkheden brengen. Ziehier hetrecept. 1 Kleine bloemkool. 1 bosje wortelen 200 gr gedopte erwtjes. 1 bos aspergM (of I meiknolletjes). - tablet (l..»t»a^)boull; lonsoep, opgelost in liter kokend wa ipr 50 ar bloem, 50 gr. boter (margarine), 1 el (of alleen de dooier), 1 eetlepel fijn gesneden peterselie. vooAtdure%d roeren de em tot.een glad P'Pfo Verwarm onder vooAJdureijd roeren ae boter met de bloem tot-een glad P»Pin voeg daarbij, in kleine scheutjes tegeillk en steeds roerende, de bouillon en laat de goed gebonden- ragoütsaus even doorko ken Laat Intussen de in kleine bouquetjes verdeelde bloemkool, de worteltjes (even tueel in tweeën gesneden) de erwtjes en de in kleine stukjes verdeelde asperge* (of meiknolletjes) in wat water met koutjaar worden (vooral niet te gaar).. la*t ze op een vergiet uitlekken en meng ze door de ragoütsaus. Verdun, wanneer het nodig biijkt, de ragoüt met wat van het groente- kooknat echter steeds zo, dat het gerecht flink «bonden bllift. M*n« er tenslotte de alleen voor „les riche peterselie met het geklopte el_door_en om- weggelegd. Voor haat, HOE dichter bü Parijs hoe verder van Haute Couture japonnen zou een spreekwoord van onze kunnen gorden, Alii bij geval in of bi) Parijs gaat logeren ïnTn familie, 'vreest u dan heus maar niet dat de vrouw des huizes m*t'°ad.er'h™' eventuele dochters nichtjes en allemaal rondlopen, m loutèr gewadent Dior. Givenchy en hoe al die andere groten van de Ptbee Vendóme mogen helen. ring op de schotel de groente-regoüt met slechts Daarvoor hebben ze imnjers geen geld? want zo'n echt Haute Couture-Japonnetje is niet bepaald te geef. De arbeidslonen zijn in Frankrjjk ook al hoog, er zijn »oclaJ® lasten, er is huur le betalen, stof kost al gauw 2000 ti 8000 francs per meter, de cou turier wil er ook iets op verdienen en zo komt een jurkje zeker op een 100 °00 francs, d w z. 1000 in Nederlands geld en dit kan eigenlijk geen enkele Parisienne betalen. Zij zucht als zij dc naam van Dior of Givenchy hoort uitspreken en zegt. dat hun creaties Américaines zijn evenals voor afschaduwing van de „Parijse worden. Verscheidene Italiaanse adellijke dames zijn in dienst getreden van be staande Modehuizen of hebben haar eigen Modehuis gevestigd en deze zijn vaak on dergebracht in vroegere paleizen of aristo cratische woningen in Rome, Florence en Milaan. T"tE zaken gaan werkelijk niet slecht. Dames in verschillende delen der wereld hadden al lang door, dat de Ita liaanse vrouw van huis uit minstens .even elegant Is als haar Franse, zuster en dat zij zich met evenveel smaak kleedt. Daarom durfden ze het er op te wagen Italiaanse ontwerpsters te stqunen. te meer Maar de arbeidslonen in Italië veel lager T«n dan in Frankrijk, zodat een Italiaans toilet van hetzelfde raffinement als een Frans gewaad veel goedkoper is dan in Parijs. En zo worden er tegenwoordig voor- en najaarsshows gehouden in gebouwen, wel ker naam men vroeger niet in zakelijke advertenties, maar alleen in reisgidsen en dergelijke aantrof. Een vfh de Italiaanse Modehulzen met „blauw bloed" is dat van Carosa, dat fris1 in het najaar van 1945 zijn poorten opende. Aan het hoofd van deze onderne ming staat prinses Giovanna Caracciolo Gmnetti di Avellino, een loot van de oudste tak van een der oudste en bekendste Ita liaanse stammen. Alle óreaties van dit Huis evenals de vertrekken, waarin het is ge vestigd, dragen haar persoonlijke stempel pn dit wil zeggen, dat alles getuigt van oor- - - spronkelijkheid en verfijnde smaak. Haar 7'7 nauwste medewerkster is gravin Barbera Ziehier creaties van het Huis Carosa. Een Dgggalle, die haar werk met hart en ziel is zwarte wolled japon met plastron ven wit toegedaan. Gezamenlijk ontwerpen deze piqué, waarop een wit-zwart geruite wollen beide dames ane modellen van Carosa. das, die aardig door de jurk wordt geslipt. Op de zwarte jurk wordt een wit-zwart Beiden zijn nog jong en vol enthousiasme geruite mantel gedragen, welke, heel ori- en mede hieraan en aan haar rijkdom aan gineel, op zij open hangt. De jas kan ook denkbeelden en artisticiteit is het ongetwb- uan voren openhangen (Zie 3e kolom) fcld te danken, dat het Huis Carosa ver -r«uiaa* om u»u «uw.wr» ««e/i w«hbo. o» .tukies geroosterd (of gebak- mode". Op ons heeft zij voor, dat zij handig haar brood te verdienen. Van mode- hebben de eerste loten van die stam stellip driehoekige stu k ix. kans ziet met weinig middelen een draagsters zijn ze mode-ontwerpsters ge- niet kunnen dromen, dat de laatste loot er ken) orooa ai. er even „klanten" op na zou houden. Martine Wittop Konln! ëietante Indruk te maken. Als kil er even TJOE zal het er op het ogenblik uitzien bl in het hart van de Chinese vrouw, nu zij eindelijk haar vrijheid heeft gekregen. En hoe moet het de Chinese man te moede zijn, nu hij niet langer zijn dierbare eega als een marionet naar zijn pijpen kan laten dansen. Natuurlijk, de laatste tien. of twintig jaar waren de voetjes van» de thlnese vrouw al ontdaan van de banden, waarin ze vroeger werden gewikkeld als het meisje nog slechts enkele lentes telde, om de voetjes te beletten te groeien, om ze klein te hou den. zoals de vrouw in haar geheel werd, klein gehouden. D wz. de voetjes van de vrouwelijke stedelingen werden van de banden ontdaan, maar in de Chinese bin nenlanden zijn die geknevelde voetjes stellig heel wat langer blijven bestaan. De (Jhinese vrouw mog|t kleine «trompel- voeties hebben om aan de man te kunnen worden gebracht en ze symboliseerden het tere afhankelijke wezentje, dat zij bleef totzij een getrouwde zoon had. Dan mocht zij gaan heersen over haar schoon dochter. Naar oude trant heeft de Behuwde' vrouw in China niets te zeggen: zij is vol komen overgeleverd aan manlief en schoon mama. Dit alles moet nu grondig veranderen dank zij de nieuwe huwelijkswet, welke 'het communistisch bewind heeft afgekon digd en waarbij allerlei oude gebruiken worden verboden: geen polygamie meer, «een kinderhuwelijken, geen huwelijken meer welke de families van bruid en brui degom hebben bekokstoofd zonder dat de man en de vrouw in kwestie ook maar een stem in het kapittel hgbben gehad. Boven dien bepaalt de wet ulMrukkelijk dat echt genoten en vooral schoonmoeders de vrouw niet slecht mogen behandelen en tenslotte wordt, de vrouw aangeraden zich tot de Volksrtechtbanken te wenden indien ze reden tot klachten heeft. Nu hoeft de man dit laatste niet al te tragisch op te vatten, wan*.... machtiger dan de huwelijkswet is het Vijfjarenplan en de voorzitter van de commissie, die be last 4s met ,het toezicht op de invoering van de wet heeft dan ook verklaard, dat de *- en systr- toepassing van de wet ten nauwste matisch moet worden gecoördineerd met ae productie, zodat ze tot derzelvei- vergroting bijdraagt. Als voorbeeld noemde hij het geval van Tsjang Hoei. die werkzaam was in een Kle- ding-industrie te Peking. Aanvankelijk bo terde het niet tussen hem en vriendin. Npdat ziin huwelijksmoelli khe- den uit de wag waren geruimd, bleek hij een veel beteriarbeldskracht dan tevoren, zodat hij per vëeek drie en een half maal zoveel verdiende als voordiei). Blijkbaar waren de mbelllikheden helemaal naar zijn wens opgelost! En zo zal misschien menig Chinees vrouwtje nog wel, eens verzuchten naar het klassieke Franse woord: Plus ca change plus c'est la même chose!" Hoe meer veranderingen, hoe meer alles bij het oude blijft Tenzij.... zijzelf in de fabriek gaat werken, want dan neemt zij recht streeks deel aan het productieproces, aan do poging tot venwezenlijking van het Vijf jarenplan en dit gedoogt niet. dat er onge lukkige gezinnen zijn, die de arbeidskracht van de werkers verlammen en hun pres taties remmen. En dan zou een huwelijks- geschil wel eens te haren gunste kunnen worden uitgelegd. Zo heeft de stola een vernuftig Parisienne op het denkbeeld gebracht een heel gewoon zomerjurkje op te knappen met eeiv draperis om de schouders en zegt u zelf: Kun je met zo'n toilet nu niet naar een heel chique gelegenheid? gelegenheid voor heeft, bezoekt ze altham één modeshow van een der groten, ze prent stevig in haar hoofd welk modelletje „net iets voor haar" is en met behulp van een naaistertje prutst zij het model dan na. En verder zoekt zij, net als wij, haar toevlucht bij de confectie. A Lafayette" vindt zij de nieuwste model len mantels in tweed en andere moderne woisoorten al in de prijs van 15,000 frs (en natuurlijk hoger), bij „Franck Fils" k»n zij terecht voor een moderne regenjas, un twee kanten te dragen, met een bijpassende hoed en sjaal voor prijzen van 180. Ge trouwe copieën van Fath's allerlaatste mo dellen vindt men in verschillende grote warenhuizen en in de z.g. „boutiques", de winkeltjes, waar allerlei nieuwe snufjes tegen betrekkelijk lage prijs morden ver kocht. Elegante Parlsiennes gaan graag eens kijken in de boutique van Marcellé Caron, waar zq dezer dagen een deux pièces konden ontwaren „geïnspireerd op Dior" enz. «c Voor ons begrip zijn de genoemde prijzgn toch altijd nog aardig gepeperd en het zijn dan ook zekef niet de Parlsiennes met de smalle beurzen, die daar kopen, ten hoogste gaan ze or eens kijken, zoals de beter gesitueerde vrouw die éne modeshow gaat zien. De midinettes, de kantoormeisjes en verkoopsters, de gewone getrouwde vrouw met niet-eens-zo-beperkte middelen, die allen frunniken gewoonlijk/felf let» en met grote handigheid weterf ze van niets iets te maken of een heel gewoon jurkje een bijzondere toets te geven, waardoor het ineens iets geweldig elegants wordt. II llllüllllllllll TTET hele plaatsje was in rep en roer. Er zou een ijswinkel komen. Nu hoefde men niet meer naar de stad om Ijs. Iedereen was opgewonden, vooral de kinderen. Iedereen ging dan ook kijken toen de nieuwe zaak geofcnd werd. Iedereen, behalve meneer Rommer. Brommer, zoals de kin- deréft hem noemden. Meneer R<&nmer was niet zo erg jong meer. Hij was altijd gekleed in een zwart pak en droeg zomer en winter een bolhoed. Hij woonde helemaal alleen. Niemand was echt vriendelijk tegen hem, maar hij was zelf ook nogal stuurs. Hij liep altijd met gefronste wenkbrauwen en lachte nooit. Lang voor de opening, die ochtend, kwam meneer Rommer toevallig langs de nieuwe winkel. HU keek er naar en toen viel zijn oog op een bordje: „Bestuurder voor ijswagentje gevraagd. Aanmelden binnen". Meneer Rommer las het bordje en liep door. maar even later draaide hifzich om en ging de nieuwe zaak binnen. Er zaten al twee mannen, die het baantje wilden hebben. Zij keken bintje v naér men' duidelijk eer Roi mer en tot i het ie eigenaar pening. Hij n en vrofeg men te fso- duidelijk werd. dat hij ook wilde solliciteren, dachten zij allebei het zelfde: Hij krijgt dit baantje nooit! Hij is veel te onvriendelijk. Op dat ogenblik ging de deur van het kantoortje open en de eigenaar van de zaak stond in de opening, j keek de 3 heren even aan c toen meneer Rommer binnei Een paar minuten later ging de deur van het kantoortje weer open en de eigenaar sprak: Heren, dank u voor uw komst, maar ik heb de man. die ik nodig heb. gevonden. De mannen stonden op. Zij haal den hun schouders op en vertrok ken. En zo bereed nog diezelfde dag meneer Rommer het ijskarretje. Hij zag er ongewoon uit, met zijn witte Jasje en zijn witte pet. De mensen, die het karretje zagen, waren ver baasd in de bestuurder meneer Rommer te herkennen. De een zei tegen de ander: Och. het is die oude brombeer. Laten we maar naar de winkel 0Zo"ging het nog een paar dagen. De tweede week verkocht hij iet» meer. Maar het werd gelukkig steeds beter. De kinderen liepen niet meer naar de winkel als de ijsman langs kwam. want meneer Brommer was een ander mens geworden. De frons in zijn voorhoofd was ver dwenen Meneer Rommer was een vriendelijk man geworden. Maar juist, toen alle» zo goed ging, kreeg de ijsman een aanrij ding en brak zijn been. Maak een zeep sopje, zoals je ge woon bent om te doen als je bellen blaast. Voeg er nu een paar drup pels gekleurde essence aan toe, zo als moeder wel gebruikt voor een cake. Je krijgt dan mooiere ge kleurde bellen. Gebruik voor de grote bellen een trechter, voor de kleine een rietje. Meisje: Er zijn twee dingen, die ik niet voor ontbijt wil eten. Jongen: Wat zijn dat dan? Meisje: Lunch en diner. In het ziekenhuis kwam de eige naar hem opzoeken. Het spijt me. dat het gebeurd Is. sprak meneer Rommer. Maar de ander stelde hem gerust; de verzekering dekte de schade. Ook wil ik mijn baantje niet graag verliezen, zuchtte de ijsman. En nu werd hem verteld, dat de twee mannen, die gelijk met hem hadden willen solliciteren, om de 'oeurt een dag voor hem zouden waar nemen. Toen meneer Rommer weer alleen was, begon hij na te denken en hij vroeg zich af, hoe het kwam, dat iedereen zo vriendelijk voor hem was. Zou het dan altijd z ij n fout geweest zijn dat de wereld zo on vriendelijk leek. Zelfs de kinderen mochten hem nu graag, dat voelde hij wel. Maar. dacht hij verder - ze zullen me nu wel vergeten. Maar ook hierin vergiste hij zich. De volgende morgen kwam de verpleegster bezoek aankondigen en daar kwam een heel rijtje kinde ren de ziekenzaal op. Ze hadden allemaal iets bij zich. Bloempjes, chocolade, fruit. Ze kwamen kijken hoe het met hun ijsman ging en de verpleeg ster vond. dat de ziekenzaal wel een winkeltje leek. Toen meneer Rommer genezen was, bracht de eigenaar hem in zijn auto naar huis. Meneer Rommer vertelde hem van het bezoek van de kinderen Ik had het dus bij het goede eind, was het antwoord. Hoe bedoelt u? vroeg de Ijs man verbaasd. En het antwoord was: Ik wist, dat u vrienden nodig had. Ik zag het aan de sombere blik in uw ogen. aan de frons in uw voorhoofd. En niets is meer geschikt om vrienden te krijgen, dan het baantje van ijs man. U had het echt nodig. En zo is meneer Rommer de vriendelijkste ijsman geworden, die het plaatsje ooit heeft gehad en niemand dacht er meer ahn, dat hij wel eens Brommer genoemd was. Fiji 17"ijk eens naar je vingertoppen als je ze op armlengte afstand voor je houdt, zie fig. I. Blijf kij ken, terwijl je je handen dichter bij je ogen brengt. Doe dit vooral langzaam. Je zult dan eerst een extra vinger zien en dan zie je plotseling een saucijsje tussen je vingertoppen. Beweeg nu langzaam je ene hand naar links en de .an dere naar rechts en het worstje verdwijnt in, de lucht. Er waren eens drie mahnen Ze hadden alle drie wonderlijke reizen gemaakt. De een was op hoger bergen geweest dan andere mensen, de ander was m de diepste schacht afgedaald en de derde was zo hoog als mar mogelijk was op gestegen in ami ballon. Hun Kast- heer had d^verhalen aangehoord en toen merkte hij op: En toch is er geen regendrup pel. die niet in de loop van de tijd een grotere afstand heeft afgelegd, dan jullie driëen bij elkaar. Tim: Heb je de krant van van morgen gezien? Pint: Nee. was er iets belang rijks in? Tim: Nogal, mijn lunch. i* *5»- DE jaren gingen voorbij. Pasteur werd 70 jaar. Op zijn verjaar dag werd hij door tal van mensen geëerd en gehuldigd. Een groot feest, waar de president ook aan wezig was, werd te zijner ere ge geven in Parijs. Er kwam bijna geen einde aan de huldigingstoespraken. Pasteur zat met zijn hoofd in zijn handen. Hij was volkomen overwel digd. Na de speeches, toen de pre sident Pasteur omhelsde, brak het gejuich pas goed los, zelfs op straat, waar de studenten zich verzameld hadden, omdat er binnen geen plaats meer was. En vervolgens sprak Pasteur. Zijn rede was hoofd zakelijk gericht tot de jeugd. Jonge mannen, sprak hij. vraag je in de eerste plaats af wat je ge daan hebt om iets te leren. Vraag dan wat je gedaan hebt woor je land. Misschien zul je dèn het ge luk vinden de mensheid van dienst te zijn. Zelfs al kom je niet zo ver moet je leven toch zo ingericht zijn, dat je aan het eind kunt zeggen: Ik heb mijn best gedaan! 26 GEDURENDE het laatste Jaar van zijn leven leed Pasteur aan ver scheidene ziekten. In een periode, dat hij zich weer iets beter voelde, was het zijn grootste wens de pest- microbe te zien. die hij gedurende zijn ziek-zijn gevonden had Oh. hoeveel is er nog te doen, zuchtte hij. toen hij in zijn labora torium was. Hij dacht aan al de mi croben. die nog onbekend waren. Op 28 September 1895 stierf hij. Het Franse volk wilde hem irt het Panthéon begraven, waar alle grote Fransen hun laatste rustplaats hebben. Pasteur zelf wilde begraven worden in zijn „Instituut Pasteur" en men eerbiedigde zijn laatste wens. Zoek ze oo en gebruik de volgen de uitdrukkingen als het je te pas* komt! Het gaat over een I waar iets op moet. Er is een appel en ook een boom. Je kunt er de hond vinden. Je kunt het iemand boven zijn hoofd hobden. Span een paard in. Let op waar. Als je het aan je been hebt, weegt het zwaar. Het heeft iets met een brug te maken. Je kunt het schieten en dat is hiet zo prettig. Het heeft niets met fantaseren te maken maar wel met je duim. Een muntje dat op zijn kant staat. Het komt voor in een kinderspel letje. Je hebt er een pen en een neus voor nodig. Wat kun je in Je oog hebben? Het is erg lastig. Een paar maar elf. Wat hebben muren dikwijls? Waar moet je de spijker slaan? Het gaat over windrichting. Wat bind je de kat aan Je kunt er een mes opzetten. Brrr. Je kunt er hoog van blazen. P EEF de kinderen, die bü je «P«* U* len, allemaal een potlood e* een stukje papier. JU wijst opw* schillende voorwerpen en zij mo*' ten raden hoe lang en breed ets dingen zijn. JU hebt natuurlijk ttii al een lijstje var de maten pe"»afl«; Je kunt van alles nemen. öVy- potlood, deur. raam. stukje to enz. Wie alles goed heeft of f n dichtst bü <s, heeft gewonnen. ZATERDAG 6 JUNI 1953 DERDE BLAD - PAGINA (Van een onzer redacteuren) De Groothandelsdag, gisteren in het Groothandelsgebouw in Rotter dam gehouden, is een. succes voor de organisator, het Verbond van de Nederlandse Groothandel geworden. Niet alleen de grote belangstelling een 250 deelnemers ook de grote verscheidenheid van bedrijfstak ken en instellingen die 'vertegenwoordigd waSfn en de tegenwoordig heid van de minister van Economische Zaken, prof. dr J. Zijlstra, en de vertegenwoordigers van Franse, Belgische, Luxemburgse en Duitse zusterorganisaties verleende deze dag cachet. De groothandel h^rft zijn stem willen laten horen en dit is gelukt. rf, „Een manifestatie van de groothandel in verband met de officiële opening van het GroothandclsgebouwV. noemde de heer De Monchy deze dag in ^Un openingswoord. iv., no« n VUn Uit het overzicht, dit de heer De Monchy van de aard vajjwde handel gaf, noterèn wij, dat het bllate®isme de aartsvijand van de transitohandel is. Spreker wees de groothandelaren er tenslotte met nadruk op, dat zij, gezien de gecompliceerdheid der hedendaagse problemen, niet meer alleen alles kunnen oplossen. De heer A. H. Vegte todnde zich als voor zitter van de Raad van Beheer Groothan delsgebouwen N V. dankbaar voor de er kenning, die het Groothandelsgebouw op deze dag van de gehele Nederlandse groot handel ontving. Tot de voordelen, dat de groothandel zich in het Groothandelsgebouw concentreerde na de verwoesting van Rot terdams centrum, rekende de heer Vegte ook, dat een haven zeer conjunctuurgevoelig is en dat concentratie van de groothandel een spreiding van risico op dit gebied be tekent. „De koopman durft en dient", luidde de titel die prof. dr F. L. van Muiswinkel, hoogleraar aan de Vrije Universiteit te Am sterdam, aan zijn referaat had gegeven. Sedert onze Gouden Eeuw moge er veel veranderd zijn in de organisatie en de techniek van de handel, de eigenschappen van de ware koopman en ztfn functie ïijn tot vandaag dezelfde gebleven, aldus eprefcer. Nu zijn er mensen in Nederland, die on bewust leven en denken in de verhoudin gen van een tijdperk, dat voorbij is en die klagen over de moeilijkheden van het handelsverkeer in deze tijd en die zich niet irealiseren, dat Juist deze moeilijkheden het bestaan van een zelfstandige handel billijken en verklaren. Buitenlandse handel In een gro»ifnde wereldhuishouding ontstaan bijvoorbeeld vanzelf nleiAve Im- portgebleden, met aanvankelijk geringe, doch sterk-aevarieerde behoeften, die men bü gebreke aan een eigen Internationaal georiënteerde handelsorganisatie, door be middeling van buiteniandae handelaren moet dekken. In dergeltjke nieuw ontsloten gebieden ontbreken vaak tevens wel ge fundeerde financieringsmogelijkheden voor de duur vah opslag en transpoaf der te im porteren goederen. Hier kan de kapitaal krachtige zelfstandige groothandelaar uit den vreemde met de financiering tevena de handelsfunctie uitoefenen. De internationale tussenhandel ziet zijn werkterrein overal begrensd, waar de grote industrie de grondstofvoorziening en de afzet der eindproducten in eigen han- den neemt. De eigenaardigheden van een industrieel bedrijf, waarvan de investerin gen in de honderden millioenen lopen, schrijven een in ëigen hand nemen van de grondstofvoorziening vaak niet alleen dwingend voor, doch bovendien komt de dienende taak van de zelfstandige handel als vanzelf aan haar einde, zodra de afne mers der grondstof deze taak in eigen be heer op even efficiënte wijze kunnen ver richten. Beknotting van werkterrein pleegt in een dynamische economische samenleving in tussen op gelukkige wijze te worden afge wisseld met nieuwe onverwachte moge lijkheden tot uitbreiding van de groothan delsactiviteit. Drie stellingen Sprekende over de verzorger.de groot handel poneerde de heer Muiswinkel drie stellingen Bü de wieg van elke gevestigde Industrie rtond een koopman. In de plaats van elke fi eigen land niet gevestigde industrie staat een koopman. Aan het einde van dc transportband van vele Nederlandse be- drUven behoorde een koopman te staan. In de l?e eeuw en daarna tot ongeveer het begin van de vorige eeuw nam de koop man het initiatief tot het oprichten van de zgn. Manufacturen. Dc industriële revolutie van de 19e eeuw vertoont een enigszins andere ontwikke ling.. De handwerksproductie der menu facturen maakte plaats voor de machinale voortbrengingswijze, zonder dat deze laat ste als zodanig aan de activiteit van de kooplieden kon worden toegeschreven; doch de groothandelaren creëerden de voor- *®ard€n voor haar toepassing in de prec- Daarna valt echter ln toenemende mate het verschijnsel van de uitschakeling van bepaalde handelsgeledingen waar te nemen. De grote industrie nam in verschillende af zetgebieden zelf het initiatief in handen. Handel en industrie De industrialisatie van Nederland is nog l*ng niet zover voortgeschreden, dat van «en volledig en modem productie-apparaat kan worden gesproken. Tal van fabrikaten en halffabrikaten moeten uit het buitenland worden ingevoerd om in de behoeften van de bevolking en van het productie-apparaat te voorzien. De Nederlandse industrie maakt gaarne gebruik van de diensten van de koopman en plaatst zün inkooporders voor machines en halffabrikaten zonder enige terughou ding buiten dc landsgrenzen zelfs wanneer Jn Nederland gevestigde bedrijven hetzelfde kunnen leveren, tegen prijzen, die slechts een fractie boven de prijzen va» buiten landse leveranciers liggen. De industrialisa tie van ons land wordt daardoor geremd Juist op die punten, die voor de aanvulling van het apparaat ln zijn geheel zo dringend nodig zijn. De koopmansgeest der Nederlandse in dustriëlen is in vele gevallen meer gericht op de Inkoopmarkt der productiemiddelen (grondstoffen en machines) dan op de ver- koopmarkt der voortgebrachte en te ex porteren eindproducten. Veel producenten snoeten o.m. nog leren, dat aan het uiter- H|k. de kwaliteit en aan de naiorg der ln het buitenland geleverde producten voort durend aandacht moet worden geschonken. Daarop dient het verkoopapparaat te zün ingesteld en kan dat apparaat vaak niet voldoen, omdat men bij de verkoop niet de meest deskundigen inschakelt. Deze des kundigen zijn in het algemeen te vinden onder de klasse der zelfstandige groothan delaren. Bij de kleine en de middelgrote industrie blijkt vaak ook een gebrek aan kennis ven de internationale handels- en betalingsge- woonten en van de mentaliteit der buiten landse afnemers te zijn. De zelfstandige groothandel is met deze ^kwestiest ver trouwd. i Over de exportcombinaties sprekende, iel professor Muiswinkel, dat de export combinatie ontstaat uit de gezonde gedach te. dat samenvoeging van een aantal arti kelen tot een assortiment één van de voor waarden is om de afzet met zo laag moge lijke kosten te doen gesahieden. Verschil lende van deze combinaties zouden echter niet In deze vorm zün ontstaan, wanneer men zich tüdig had gerealiseerd, dat elke „general trader" een exportcombinatie op zichzelf is. die met zün kennis van de af zetgebieden veel van de narigheden zou hebben weten te voorkomen, waaraan de jongste geschiedenis der exportcombinaties zo rijk is. De ervaring leert dat het inschakelen van de zelfstandige groothandel op de ver- koopmarkt geringere koaten met zich brengt, dap de kosten van de eigen indus triële verkooporganisatie. Professor Van Muiswinkel eindigde zijn referaat met de woorden: „Bij het schep pen van de markt leert men de koopman kennen". <s. De taak van «^Tfiandel bij de ontwikke ling van overzese gebieden besprak dr Paul Rijkens, president-directeur van Unilever, die er op wees. dat de grote prijsschomme- lingen op de wereldmarkten voor de voe dingsmiddelen en grondstoffen, die de min der ontwikkelde gebieden produceren, een groot probleem vormen.-De primitieve .vol keren dreigen daardoor mede te worden be trokken in heftige economische fluctuaties, die wel eens ontwrichtend kunnen werken. Zou nu het bestaan van schommelingen in de wereldgrondstoffenprijzen betekenen, dat het voor de gebieden in kwestie beter zou Vijn zich afzijdig te houden van het wereld- ruilverkeer? Haé antwoord hierop moet zeker ontkenrteim luiden. De ervaring meft geleerd, dat het beslis sende element riiet de grootte van het geld- inkomen is, tnmf de omvang en aantrekke lijkheid van mt te verlyrijgen pakket con sumptiegoederen. De inheemke producent prefereer Jfoopwaar boven geld, hetgeen misschien een overblijfsel is van vroegere dagen, toen alle hafldel op goederenruil ge baseerd was. Hier is\lus ook een belangrijke taak voor de handels weggelegd, een taak, die l/n de olop der jank steeds omvangrijker en ingewikkelder is «worden. Spreker con cludeerde. dat optimriw welvaart enifecono- mtych nationalisme onverenigbaar zijn. Kans voor Nederland Voor de verhoging van het welvaartspeil vfcn de onontwikkelde gebieden Is de bevor dering van de bodemproductie en van hel handelsverkeer een snellere weg dan die van de industrialisatie. Een hande!sbedr(jl vereist minder vaste productiemiddelen dan een industrie en het bedrüfskapitaal rouleert sneller, zodat de blüvende behoefte aan kapitaal geringer is en de ..spitsen" gemak keljjker zü» te financieren. Voorts veron derstelt de handel een minder hóóg peil van technische ontwikkeling bü de bevolking. Waar de financiering van handelsnederzet tingen veel meer binnen de krachten van het kleint Nederlandse volk ligt dan finan ciering van industrieën, kan de Nederlandse handel een grote rol spelen in het econo misch verkeer tussen de Westerse wereld en de minder ontwikkelde gebieden. Veeleer dan het oude Vaderland de rug toe te keren, zou dr Rijken de; jeugd willen aanbevelen zich rekenschap te geven van de bijdrage, die zij op deze wijze kan leveren tot het herstel van Nederland's econdbiische bloei en tegelijkertijd tot verheffing van het wel vaartspeil in de minder bevoorrechte landen der wereld. Wat is handel? pi Jjlatra, zei, dat men in het buitenland in het Nederlandse volk terecht een volk van kooplieden ziet. De bemoeienis van het departement van Economische Zaken met de groothandel is betrekkelijk gering, wat van beide zijden bewust is gewild. De han del heeft steeds zoveel mogelijk vrijheid gewild Overigens verklaarde de minister zich gaarne bereid, zich in de problemen an de handel te verdijen. Prof. Zijlstra. kort op zijn ervaringen in de V S. ingaande, zei, dat de bekwaamheid van de Nederlandse koopman een essentiële factor bij het snelle herstel is geweest. Ingaand op het referaat van dr RUkens zei dc minister, dat ons land een krachtre servoir heeft voor het werk in andere we relddelen. Hü hoopte, dat de nieuwe acti- iteiten zeer spoedig aan het Nederlandse kapitaal zouden binden, opdat ons land weer een kapitaal exporterend la^d wordt. De minister eindigde zijn toespraak met dc volgende definitie van het begrip han- „Handel is wat de handelaar doet*' minister ir jT^.ij: Koningin Elizabeth II in haar kroningsrobe, ontworpen door de speciale hof-mode-ont- werper Norman Hartnell. Deze foto werd genomen in Buckingham Palace na de kroningsplechtigheid in Westminster Abbey. Sedert hi$ einde van de tweede wereld oorlog is het luehtvrachtvervoer in Zwit serland sterk toegenomen. Zo boekte de Swissair dn 1946 280.038 en in 1952 niet min der dan 3.422.987 ton-kilometere. Deson danks maakte het goederentransport in slechts 13 pet van het totale vervoer der Swissair uit. Aangezien de onderne ming slechts over een vrachtvliegtuig be schikt heeft zij moeilijkheden dit onderdeel verder te ontwikkelen. Aan de andere kant trokken buitenlandse vliegtuigmaatschap pijen hiervan profijt. Het luehtvrachtvervoer van en naar Zwit serland wordt door deskundigen als zeer interessant beschouwd, omdat dit land ener zijds als een centrum van internationale handel beschouwd kan worden en aan de andere kant de Zwitserse exportproducten bijzonder geschikt zijn voor transport door de lucht. Ook speelt de gunstige centrale ligging van Zwitserland een rol. deze im mers maakt het land tot een gunstig transi to- en omslagcentrum. Deze gang van zaken heeft vanzelfspre kend mede de aandacht van de directie der Swissair. Zij heeft bekendgemaakt, zich intensiever met de luchtvracht te zullen gaan bezighouden. De aanschaffing van een nieuw luchtvrachtvliegtuig staat voor de deur; inmiddels vonden reeds vrachtvluch ten met een DC-4 plaats. (Van een onzer redacteuren) Van elke tien gulden, die in Nederland worden uitgegeven, wordt er één besteed aan het bouwen. Ziedaar een belangrijke waarheid, die beter dan wat ook demonstreert, dat men zich bij het bouwen al evenzeer als in andere bedrijfs takken moet verdiepen in wetenschappelijk onderzoek. Ziedaar ook het spre kende bewijs van het bestaansrecht van die spectaculaire instelling in Rotterdam, die in enkele jaren tijd een wereldnaam heeft gekregen: het Bouwcentrum. Tien jaren verdiept men zich thans in Nederland ini wat men zou kunnen noemen de bouwwetenschap. Vier jaren bestaat het Bouwcentrum en reeds is dit veel te klein geworden, zodat al een aanzienlijke uitbreiding op stapel staat. Zij, die het voor het zeggen hebben weten het misschien nog niet, maar eind van dit jaar zal met de bouw van het grote nieuwe complex tegenover het Groot handelsgebouw en naast het bestaande Bouwcentrum, een begin worden ge maakt. Want zo wil het die wondere figuur, dfe dit grootse geheel stuwt, ir J. van Ettinger, de man, tegen wie zelfs Sint Bureaucratius het moet afleggen. Er Is in alle stilte, dezer dagen een jubi leum gevierd. Want 3 Juni was het tien jaar geleden, dat men zich in Nederland begon te verdiepen in de wetenschap van het bou wen. Toen ontstond het Bureau Algemeen Bouwplan en eigenlijk kan dat ook wel als het begin worden beschouwd van het Bouw centrum. Thans is het Bouwcentrum reeds tot een begrip geworden Niet alleen in Nederland, maar in de gehele wereld. Niet minder dan 25 pet van de bezoekers van dit centrum bestaat uit buitenlanders. Hier wordt gedacht voor de gehele wereld, hier wordt het bouwen in goede banen geleid. Hier wordt hoogst belangrijk werk gedaan, voor al ook voor het bedrijfsleven. Want als een fabriek moet worden gebouwd, dan moet men zich bezinnen op een zo goed mogelijke inrichting en in het Bouwcentrum leert men denken in deze richting en draagt men ervaringen op dit gebied uit. Wat doet men nu eigenlijk precies in dat Bouwcentrum. Dat is heel moeilijk onder woorden te brengen. Toch ziet men kans u het in luttele minuten duidelijk te maken. Dat heeft ook Koningin Juliana ervaren, toen zij op 3 Juni j.l. een bezoek bracht aan het Bouwcentrum. Ir Van Ettinger heeft haar geleid naar niets meer dan. een wft bord. Toen is hij gaan vertellen efi al spre kende trok hij hier en daar eeiy klepje uit of spande een koordje. En acht minuten la ter was van dat bord precies af te lezen, waar het bij het bouwen in theorie en prak tijk om gaat; dat er behoefte is aan een bouwprogramma, aan rationalisatie, aan efficiency bij de uitvoering der werken (er worden met veel succes cursussen voor aannemers gegeven), aan ruimtelijke orde ning, aan het programmeren der eisen, waaraan het te bouwen object moet voldoen, aan functionnele studies dus, en tenslotte ook aan een zich verdiepen in wat het be heer van gebouwen met zich brengt. Nodig is daarbij een wisselwerking tussen theorie en praktijk en het is op het door die twee overlapte gebied visueel wordt dit door middel van dat eenvoudige bord meester lijk duidelijk gemaakt dat het Bouw centrum werkzaam is. Dit Bouwcentrum heeft ln de achter ons liggende tien jaren ruimschoots zijn be staansrecht bewezen. En leeds ligt daar dat aanzienlijke uitbreidingsplan, dat onder meer voorziet in een hall van 3000 vierkante meter met verstelbarewanden, waar de bouwplannen op schaal kunnen worden voorgesteld. Dit is hoogst belangrijk. Tot dusver beschikte ée architect alleen maar over het medium van tekeningen om zijn opdrachtgever zijn bedoelingen duidelijk te maken, een onvoldoende medium, omdat te keningen lezen niet Ieders werk is. Tien jaren nog slechts verdiepen wü ons ln Nederland in studie, documentatie en voorlichting op hét gebied van het bouwen en er is daarmee werk verricht, dat reeds in de gehele wereld de aandacht heeft ge trokken. zodanig zelfs, dat men in Washing ton vol trots beweert, dat een daar in wor ding zijnd bouwcentrum een navolging is van het Rotterdamse bouwcentrum. Waar- lük deze nog zo jonge en thans reeds voor een aanzienlijke uitbreiding staande Rotter damse instelling is «r een. waarop Neder land trots kan zün. Het is goed. dat wU ons dit bü dit tienjarig bestaan even realise ren. ook als bewüs van Nederlands presta tie- en organisatievermogen. Want zonder overdrüving kan worden gezegd, dat dit Rotterdamse Bouwcentrum een stuk pio nierswerk van wereldformaat en wereldbe tekenis is. In een rede. gehouden voor de Italiaanse VergMging voor Wereld Organisatie, heeft de ëfcretaris van de I.C.A.O., de heer Ed ward Weld, o.m. gesproken over de kosten van de luchthavens en de vliag-faciliteiten. Op het ogenblik worden in de gehele wereld kosten voor het gebruik van lucht havens aan de maatschappijen berekend, al bestaan er grote verschillen in de wijze waarop zij worden berekend. De faciliteiten bij de navigatie worden slechts hier en daar In rekening gebracht en op dit gebied zijn de verschillen in de wijze van berekening neg groter Het in rekening stellen van de diensten die tijdens het navigeren worden verleend is zeer ingéwikkeld, daar vaak vliegtuigen die van die diensten gebruik maken slechts over het betrokken land heenvliegen. zodat men geen gelegenheid heeft op betaling aan te drihgen, wat bij gebruik, van een luchthaven natuurlijk wel het geval is. Dit vraagstuk zal natuurlijk eens geregeld moeten worden en het staat dan ook op de lijst van problemen die nog onder de ogen moeten worden gezien. er de burgerluchtvaart in Europa zeide deze spreker, dat een van de kenmerken van de Europese lijnen is, dat de dichtheid van het lijnennet en dat de frequentie ge ringer zijn dan in ianden met een groot oppervlak. De tarieven zijn in Europa be trekkelijk hoog. De heer Weid meent, dat een zekere consolidatie, zoals de Scandina vische landen in de vorming van de S.A.S. hebben bereikt, grote verbeteringen zou bewerkstelligen. SprelawA herinnerde er aan. dat in 1951 de Italiaans^minister van Buitenlandse Zaken, graaf Sforza, bij de Raad van Europa reeds een plan voor integrals^ van de Europese burgerluchtvaart heen ingediend, en dat niet lang daarna zes belangrijke Europese luchtvaartmaatschappijen een Air Research Bureau hebben opgericht, dat ten doel heeft het Europese.luchtnet te bestuderen, vooral met betrekking tot doublures en de wijze waarop de Europese luchtvaart zou kunnen worden verbeterd en waarop de kosten zou den kunnen worden verlaagd. (Vaq een onzer iCiacteuren.) Meer dan 1.300.000 toeristen overnachtten in 1952 in Nederlandse hotels en grote pen sions. Ruim 1 millioen daarvan logeerden in de drie grootste steden. Amsterdam was dghuitverkoren verbiüfplaats voor meer dan Mf pet van deze gasten. En 114 millioen gul den ontving Nederland zonder de buiten iandae vervoerkosten van toeristische vreemdelingen. Belangrük in deze cijfers is zoals Ir H. Vis, directeur der Gelderse Tramwegen be rekende dat bü een emiddelde van 3 a 4 overnac' tingen en in een cüfer van 6 mil lioen vreemdelingen die over land onze grenzen overschreden, er slechts 3 a 400.000 „blüvende" toeristen waren, zodat aangeno men mag worden dat 't overgrote deel onzer toeristische Inkomsten In feite van de dagjes mensen komt. Een stelling, die op de gis teren gehouden algemene vergadering van de ANVV, in Huls ter Duin, in Noordwük. ook van andere züde werd onderschreven. Zeeuws-Vlaanderen is niet geïsoleerd, maa heeft een uitstekende verbinding van Bred? via Wernhout, Antwerpen. Hulst en Axe naar Terneuzen. waardoor men nu vlugge en goedkoper naar deze streek reist ri& vroeger over het veer mogelijk was. Doortrekkerslan Het groeiend wegverkeer heeft op velerle:: gebied, en zeker op dat van het vreemde- ckers, op de geweldige in belangrijke taak, die de ANVV ten bate van het vreem- Aan de hand van het jaarverslag had de voorzitter, mr dr L. W. Decjcers, nog eens gewezen taak. die delingenverkeer vervult. Bureaux in den vreemde, bijzondere acti viteiten, zodra, door welke oorzaken ook. het buitenlands bezoek aan ons land ge schaad dreigt te worden, hebben in zeer belangrijke mate bijgedragen tot de regel matige groei van het vreemdelingenbezoek aan ons land. Een probleem hierbü is o.a. de aftapping van het vtrvocr uit Engeland door buiten landse kanaaldiensten. Volgens de direc teur van de Mü „Zeeland" heeft men over leg gepleegd met Engeland en heeft men tariefmaatregelen getroffen, die voor dit seizoen goede verwachtingen scheppen. Een feit is het, dat de Engelsman liever direct van Londen, via Harwich, naar het Westen -aat, dan de Zuidelüke omweg over Folkestone—Viissingen te kiezen. Mogelijkheden in Zeeland Viissingen en Zeeland in het algemeen vormen nog in ander opzicht een toeristisch probleem. De watersnood heeft de opvatting doen post vatten, dat Zeeland voorlopig als toeristenland is uitgeschakeld. Tegen deze indruk is de voorzitter van de Provinciale Zeeuwse VVV, mr J. Moolenburgh Jteet na druk opgekomen. Zijn uiteenzettinïfcwam in feite op het volgende neer: Schouwen-Duiveland verkeert, behalve wat de kop van Schouwéa betreft, nog in een moeilijke positie. Tholen is reeds weder geheel droog; de verbinding met Bergen op Zoom is normaal. Op Oostelijk Zuid-Beveland zal het grote gat bij Kruinlngen vermoedelijk eerst in het komende najaar kunnen worden gedicht. De spoorbaan en de grote rijksweg blijven daardoor eveneens voorlopig nog onbruik baar. de zgn. „Zak van Zuid-Beveland" is -- aardige rondrit langs de typisthe reeuwse dorpen weer normaal mogelijk. Noord-Beveland is. w%r droog en Wal cheren is geheel intact. Ook is de water voorziening weer normaal. West-Zeeuws-Vlaanderen is. op één hotel te Breskens na. geheel intact en Oost- lingenverkeer, nieuwe problemen, maar ook nieuwe mogelijkheden geschapen. Neder- land is een „doortrekkerslana" bij uitne- f De luchtvaartmaatschappij „Iberia" heeft haar resultaten over het dienstjaar 1952 be kendgemaakt Deze cijfers vertonen een nog gunstiger beeld dan in de voorafgaande ia- ren. Gedurende het gehele jaar heeft zich geen enkel ongeval voorgedaan. De cijfers tussen haakjes hebben betrek king op 1951 en dienen ter vergelijking: Aantal gevlogen kilometers 10.137.423 (86.71.066), aantal vervoerde passagiers 408 975 (364.003). plaatsen/km geprojecteerd 309.000 000 (262 000 000); passagiers km afge legd 244.000.000 (220.000.000). De diensten werden in 1952 onderhouden met 6 vliegtuigen van het type DC-4. 15 van het type DC-3 en op de lijn Santa Isabel— Bata (Spaans Equatoriaal Afrika) met een Dragon en een Junker JU-52. De stijging van de netto-inkomsten van „Iberia" was evenredig aan die van het verkeerd; in het jaar 1952 bedroegen deze inkomsten 312,63 millioen pesetas tegen 245,11 millioen in 1951. De ladingscoëfficient was in 1952 0.789 en in 1951 0.840. De winst (bruto, zonder aftrek van omzetbelasting) bedroeg 66.66 millioen pesetas in 1952 en 51,75 millioen in 1951. Het door ..Iberia" bestreken luchtnet was hetzelfde als in 1951. vermeerderd met de lijnen Barcelona—Frankfort en Madrid— Bata (Spaans Equatoriaal Afrika). (Van onze Utrechtse correspondent) Tüdens het congres van de Nederlandse Vereniging van Vervoerspersoneel in het N.V. Huis te Utrecht heeft ir H. Vos ge sproken over de economische betekenis van het vervoerswezen in Nederland en de lan den van de Kolen en Staal Gemeenschap. De vraag of het vervoer geregeld zün bü- drage levert aan de economie is even be langrijk als de omvang van die büdrage. aldus ir Vos. De zuivere verkeersbedrijven in Nederland leveren een büdrage in het nationale inkomen van 832 millioen per jaar. De reescheepvaart brengt hiervan een kwart (228 millioen) op; daarna komen de havens met 150 millioen. vervolgens de spoorwegen met hetzelfde bedrag, het weg verkeer met 120 millioen, tram en bus met 66 millioen en de lucthvaart met 41 mil lioen. Het totale bedrag betekent vüf pro cent van het Nationale inkomen. De P.T.T. neemt van dit directe Inkomen één procent voor haar rekening. Het Is moeilijk te becijferen, welk aan deel het vervoer heeft in de werkgelegen heid. Bij de beroepstelling van 1947 bleek, dat er tweehonderdduizend personen ston den ingeschreven, die direct betrokken waren bij het vervoer. Ook dit ia vijf pro cent van de totale hoeveelheid werkenden. De directe werkzaamheid van het verkeer ls evengroot als die van de bü het verkeer betrokken sectoren. „Nederland", constateerde ir Vos, „be hoort tot de landen, die over nauwkeurige gegevens over het verkeerswezen be schikken". Aan het totale net van verkeerswegen is veel aandacht besteed. Ons Hjkswegennet komt tot een traject van 12000 km. Hierin zijn de polderwegen etc. niet betrokken. België en Frankrijk met respectievelijk 50.000. en 720.000 becijferen blijkbaar in dit opzicht J^dere meter straat Bij de spSlrwegen in Nederland, Frank rijk en Ifawfe werken 10 arbeiders op iedere kilometer spoorlengte. In België heeft men in dit opzicht een ongunstige verhouding. Nederland heeft het geringste aantal spoorarbeiders. Ons land had in 1951 reeds van de 2000 km spoorlengte 1000 km ge- electrificeerd. Het neemt daarbij ten op zichte van België en Duitsland, waar de electrificatie belangrük achterbleef, een büzonder gunstige positie in. In het Ruhr- gebied zou electrificatie grote besparing opleveren. Dit geldt ook voor België, waar men nog in het stadium van plannen maken verkeert en waar dit vraagstuk samen hangt met de vermindering van de afzet vah kolen. Door deze achterstand zullen de Belgen stellig moeilijkheden ondervinden bü de aanpassing in het Europese geheel. Met 152 millioen reizigers per jaar staat Neder land op de derde plaats in het spoorweg vervoer, achter Duitsland. In totaal wer den hier te lande zes millioen reizigers kilometer per eenheid van bevolking ge reden. Dit cüfer komt met dat van Duits land overeen. Goederenvervoer Bü het goederenvervoer heeft Nederland per jaar 22 milliden ton vervoerd, een kwart van de Belgische tonnage, maar hierbij lopen de afstanden in beide landen te zeer uiteen om tot een sluitende ver- gelüking te kunnen komen. De verhouding wordt 1 op 2''« bü een vergelijking in ton- kilometer. hetgeen een juister beeld geeft. Gezien de personeelssterkte ligt de ver houding voor Nederland gunatiger. De prestatie van de Belgische spoorwegarbei der moet lager worden aangeslagen dan die van zün Nederlandse collega. In ons land heeft men een lengte van 2600 kilometer aan waterwegen voor schepen van meer dan vierhonderd ton. In vergelijking met andere landen is dit een zeer grote lengte. Hieruit blükt, dat het vervoer per water een belangrijke bijdrage levert in onze eco nomie. Ditzelfde geldt voor de scheeps- capaciteit. In 1951 ging als transito-ver voer 130 millioen ton door ons land. In België werd in de binnenscheepvaart de helft minder verladen. Wat de autobussen betreft is Nederland ln vergelüking met de andere landen van de K.S.G. met zijn zesduizend bussen zeer goed voorzien Alles büeen vervoerden de zea landen in 1951 zestig milliard ton-kilometer per vrachtauto. Vrijwel in het gehele Euro pese gebied zal men met een directe bü drage van vier tot zes procent in de eco nomie moeten rekenen. Het transport wordt zowel door zijn mendheid de vreemdeling komt naar on» land om „iets anders" te zien. En ir Vis die in deie A.N.V.V.-vergade- ring het vraagstuk „wegvervoer-vreemde- lingenverkeer" uitvoerig behandelde, kwaid tot de conclusie, dat juist het wegverkeer»» middel de reizigers In céér directe aanra- king met de „andere" omgeving en met „andere" mensen brengt. Dit zoekt de „toe» rist"; hü zoekt in zün vacantie „iets an ders". dan wat hem gewoon is. Wü moeten daarom geen minderwaardigheidsgevoel hebben over onze eigen toeristische moge lijkheden in vergelüking met het buiten land. Er wordt hierover gelukkig steeds meer begrip ontmoet en men begint meer alge meen in onze eigen mogelükheden te gelo ven. Onze „lanen" büv. in het Oostui des lands zün unica! Daarom zullen wü de vreemdelingen dan ook niet alleen voor „Holland" moeten win nen. maar voor gehéél Nederland. Wü sme ren dan bovendien de nu in enkele centra niet te verwerken „prop" vreemdelingen uit over een zeer groot deel van Nederland met veel meer hotels. Men mene niet, dat deze hotels voor büv. het international* t ndelingenverkeer niet goed te gebrui ken zouden zün vanwege hun gebrek aan comfort. Hü. die veel buiten de grote centra in alle overige landen van West-Europa heeft gezworven, weet wel beter. Voor West-Europeanen behoeft men heuz niet schuw te zün en ook voor Amerikanen is er niet altyd een kamer volgens de eisen van het Marshall-plan nodig. Andere facetten Voor dit laten zien van „héél Nederland" 1 biedt nu juist het verkeer langs de wég enorme mogelükheden. Men ziet het land op een geheel andere wü*e dan per spoor. Men komt n.l. de steden niet binnen langs de achterkant van de huizen, doch langs de voorkant. (De oude steden ziet men zelfs het mooist langs de waterweg!). Ook de landgenoot brengt het .wegvervoer op plaatsen, waarvan hij de schoonheid nau- welüks droomde. Het brengt hem het „con- trast" van het „vlakke", „kale", maar ook „wijde" land met het bos, de heide en het heuvelland. Wü zullen ons land moeten zien en pro pageren alz de invalspoort van Europa. Een paar dagen „vasthouden" in ons land en dan „Europa-doen". Als men Nederland een maal heeft „ontdekt", komt men een ander maal terug of men recommandeert het. Men dient er evenwel om te denken dat de buiten lander. vooral de Amerikaan, doorgaans reist op aan hem „verkochte programma's", die vooraf klaar gemaakt zün. Daarom is een goede samenwerking tussen vliegtuig-, resp. bootlqnen over de Oceaan en autobus- ondernemingen in Nederland en daarna over Europa dringend noodzakelük. De activiteit van vele ondernemingen is dus belangrük. Want «Te vreemdelingen-Jndustrie" heeft iets dBi „export", en export-relaties komen het best tot stand door persoonlüke relaties, eerder clan door „onpersoonlüke" organi saties of door vooral zakeiük (d.w.z. door middel van de meer of minder hoge pro visie) geïnteresseerde „Asta" conventies. Laat ontdekt Er zijn in hei vreemdelingenverkeer over de weg velerlei belangrijke waarden te on derkennen, zodat men zich afvraagt of het „officiële" vreemdelingenverkeer het weg vervoer niet wat laat heeft ontdekt. Het is mogelijk zó, dat de officiële insfanties wat te veel bevangen waren in de oude beelden, die men o.a ook aantreft in landen wier regeringen een eenzijdige spoorwegpolitiek voeren. Het is daarom wel interessant, dat in 1953 in dit congres een aparte aandacht gegeven wordt aan dit wegvervoer op een ogenblik, dat een rapport ter tafel ligt over „de mid delen tot verbetering van het Vreemde lingenverkeer". In het rapport der Commissie Hirschfeld staat de volgende opmerking: De ontwikkeling van het sociaal toerisme stelt alle er bij betrokken instanties (ver voer, ontvangst) voor nieuwe problemen, die met spoed dienen te worden opgelost. Velen willen voor zo weinig mogelük geld zover mogelük reizen om zoveel mogelük te zien. Hier staat het wegvervoermiddel ter be schikking met een büna ideale soepelheid van beweging over alle wegen, in alle land streken, dat deze landstreken van „dichtbü" doet zien; waarin de gemakzuchtige „lui" kan zjjn en de actieve zün ogen kan „uit- küken"; alles zonder veel kosten: goed koop. Door een juista'inschakeling van het weg vervoer is een zeer grote uitbreiding te geven aan ons toeristische „assortiment". Eveneens in h*t rapport staat, dat de mid delen en maatregelen onvoldoende geweest zün om bekendheid te geven aan wat Neder land biedt, alsmede dat Nederland één der toegangspoorten tot Europa is, ook ais over- gangsland voor een korte verblUfsduur. Wanneer men derhalve de „middelen", dat zün enige millioenen guldens geeft aan het Vreemdelingenverkeer om ons land bekend heid te geven en deze gelden worden goed besteed, door een organisatie die doeltref fend werkt dan biedt het wegvervoer (büna!) alles wat men zoekt! Meer geld Nieuwe millioenen voor de bevordering van het Vreemdelingenverkeer! Het A.N.V.V. heeft voor 1953 plannen gemaakt die een bedrag van ruim 9 ton vereisen. Over 1952 was het A.N.V.V.-budget slechts 650.000. I)e commissie-Hirschfeld heeft echter tot een veel grootser opzet geadviseerd, over welk advies bestuur en hoofdbestuur van het A.N.V.V. zich thans beraden en waarover men. wellicht het volgend jaar. een rapport hoopt te publiceren. Thans volstond het A.N.V.V.-bestuur met namens jhr Six van Hillegom. lid der commissie-Hirschfeld, mede te delen, dat het allerminst de bedoe ling van de commissie is, de organisatie van het Vreemdelingenverkeer aan de Staat over te hevelen. Het particulier initiatief uit alle V.V.V.'s ook. zal de hoofdrol blüven spelen. eigen capaciteit als door de moeilijkheden in de landbouw- en grondstoffenproductie bedreigd. Dat kan alleen worden opgevan gen door het vervoersaanbod, zowel als de vervoersvraag in de hand te houden. Bewuste werkgelegenheids- en koopkracht- politiek van de regering kan hierin, volgen» ir Vos, oplossing brengen.

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1953 | | pagina 4