OjcndhuiA
HAAR EJGEN DOMEIN
Twee honderd jaar jurken
aken adelde de familie
en jassen
Fontana
In Parijs zijn 300 kinderen...
De Amerikaanse buffel
was bijna uitgestorven
Onmetelijke stofwolken vormen het
spoor van de trekkende kudden
Chinezendie de geallieerden hielpen
stierven in armoede
Een bord soep vooraf maakt
de maaltijd volledig
Verdwijnt Noorwegen uit de
wereldscheepvaart
Veertien-jarige ontwierp toiletten
voor ex-koningin Narriman
Jurk in de maak doen
per brief
...die 's ochtends slapen, 's middags school
gaan en 's avonds werken
Jullennesoep (Juli-soep)
Potage printanier (Lentesoep)
Buffalo Bill schoot er meer
dan vier duizend
Weinig vijanden
De geweren van
de blanken
Het verhaal van een pioniersvrouw
De reis naar de maan
papier
A cht jarig wonderkind
DE ONDERAARDSE
SMEDERIJ
Zoek spel
BIJ DE AUSTRALISCHE VEEDRIJVERS
Ramp met Globemaster
eiste 129 doden
ÏTafgèïost uur duurt taak- dan wordt
raJ?iShS?'?:52apden zJjn *oede lopers
Rederijen oefenen eritiek op de beperkingen,
welke de regering oplegt bij het kopen van
nieuwe schepen
Grootse creatie van Albert van Dalsum
in „De Storm" van Shakespeare
Kent het Westen geen medelijden
met het Oosten?
Ondank is \s wérelds
loon
Een dag uit met de Packard
ZEVEN GELUKKIGEN IN JEUGD
WEDSTRIJD VAN DE LLOYD
Zij gaan varen
c
ÜIZEND EN EEN
ZATERDAG 20 JUNI 195S
IET wan adel en toch geadeld de
tutters Fontana, die eerst in 1946 haar,
hans beroemd, Modehuis in Rome hebben
evestigd. Ze zijn geadeld door de arbeid
an lange voorgeslachten. Ze leerden n.1.
at vak van haar moeder, die een Fontana
at en zjj leerde het van haar ouders. Sinde
ee honderd jaar zijn de Fontana'» n.l.
leermakers en costuumnaaisters.
De gezusters Fontana maken uiterlijk
~k helemaal de indruk dames vap hoge
eboorte te zijn: ze zijn heel slank, haar
iterlijk is heel voornaam, haar gelaat is
aristocratisch regelmatig en verraadt een
■rote gevatheid en ze hebben lange, smalle,
"oepele handen. Ze veroverden haar plaats
in de- Italiaanse Haute Couture met zelf-
Vucht, geduld, zuinigheid, en ook een beetje
door tegen de draad in te gaan en in
opstand te komen tegen afgezaagde mode
lijnen en -beelden. Op het ogenblik genie
ten ze een grote vermaardheid dank zij
haar buitengewone bekwaamheid en om de
absoluut Italiaanse stijl van haar creaties,
waarmee ze sucpes oogstten tijdens mode-
festijnen in Rome en Florence, in Venetië
en Vicenza, in Lausanne, Bern en Zürlch,
in Washington. New York, Los Angeles en
zelfs in Rio de Janeiro. Altijd zijn ze paraat
en dat wil in de werekl van mode-ontwer
pers heel wat zeggen, want er heersen
ijzeren wetten: op bepaalde data moeten de
collecties gereed zijn om te worden ge
toond, nieuwigheden mogen zekere perken
niet te buiten gaan en het aantal klanten
mag niet te groot zijn, wil het nog iets be
tekenen gekleed te worden door een be
paald Huis. De gezusters Fontana zijn dan
ook dag en nacht in de weer'om haar Huis
op peil te houden en haar leuze is: De
Gezusters Fontana komen elke dag met een
nieuw model!"
Haar klanten tellen deze „geadelden"
onder leden van de Italiaanse aristocratie,
die nog niet tot de bedelstaf zijn gekomen
door de veranderende tijden, in de cos-
mopolitische diplomatieke kringen van
Rome en andere Italiaanse steden, maar
ook onder vrouwen, die internationale be
kendheid genieten en filmsterren, zoals Rita
Hayworth, Ann Tod, Debora Kerr, Myrna
Loy enz.
Reeds nu weten ze, dat de erfelijke lijn
van haar „vakvrouwschap" zal worden
voortgezet, want Gigliola, het veertienjarige
dochtertje van een der zusters, blijkt het
creatieve talent van haar moeder te heb
ben geërfd.
Zij heeft reedt enkele toiletten ontwor
pen, welke werden gekocht door niemand
minder dan ex-koningin Narriman van
Egypte.
Op de duur zal men in haar wellicht het-
zelfde blinde vertrouwen stellen, dat de
klanten van haar moeder en tantes, voor
de Gezusterf Fontana, koesteren.
Somt sturen ze schriftelijk vage aanwij
zingen voor een nieuw tollet dat ze willen
hebben. Van alle klanten bezitten de
zusters Fontana een opgevuld afgietsel,
waarnaar de toiletten worden gemaakt en
De gezusters Fontana geven haar creaties Aim
«Mme een t^ond,, eaeltet. „„taf», o.a. ,n vindt men heel
deze japon, waarin grote en kleine ruiten u'at afgietsels van koningen, prinsessen,
op eigenaardige wijze zijn verwerkt. hertoginnen en filmsterren.
1. Het ziet er wel lekker uit
i. Maar je kunt nooit toeten,
eventjes likken
I. Mtfn neusje, mtfn wangetjes,
zelfs mijn voorhoofdje lust het
5. En je kunt er mee schilderen
ook
Kijk, dit is nu iets, dat in ons land niet
mogelijk zou ztjn, n.l. dat kinderen
avond aan avond, tot ver na het uur, waar
op voor de jeugd het klokje van Othoor-
zaamheid slaat, op de plankeneen publiek
van volwassenen vermaken. In ons land
verbiedt de wet, dat jongens en meisjes be
neden vijftien jaar arbeid verrichten en dit
geldt ook voor optreden op het toneel, al
kan, in zeer bijzondere gevallen hiervoor
ontheffing worden verleend. Geen kind b#
ons treedt evenwel geregeld op, jaren
achtereen.
In Frankrijk bestaat een dergelijk verbod
niet en zo is het mogelijk dat in Parijs
driehonderd kleine artistjes avond aan
avond het publiek in verrukking brengen
met hun spel en dans, zodat ze natuurlijk
iedere ochtend moeten uitslapen en onmo
gelijk een gewone school kunnen bezoeken.
Des middags echter kunnen ze hun schade
inhalen en alle vreugde en leed, dat het
ïeven achter het voetlicht met zich brengt,
vergeten omdat ze dan als „gewone" kinde
ren op de schoolbanken zitten en er, al naar
hun leeftijd lager of uitgebreid lager onder
wijs ontvangen. De driehonderd kinderen,
die deze bijzondere school bevolken, zijn
afkomstig van alle Parijse theaters, filmstu
dio's en balletgroepen en het is dè grote
verdienste van de onderwijzers en onder
wijzeressen, dat ze die wat vroegwijze kin
deren er toe weten te brengen niet alleen
de geheimen van lezen, rekenen en
aardrijkskunde te leren, maar als gewone
kinderen vermaak te vinden in verstop
pertje en krijgertje spelen.
De school ontstond omstreeks 1930 toen
KOMEN er onverwacht gastengauw
een blikje groente openmaken en klaar
is de gastvrouw-tegen-wil-en-dank. We
kunnen ons eenvoudig geen leven meer den
ken zonder groente in b lik en toch moet
deze eens gloednieuw zijn geweest, de vin
ding van een vernuftig fabrikant, die er iets
in zdgHet blikje groente heeft thans
burgerrecht en er zullen niet veel gezinnen
zijn, waar in de provisiekast of kelder niet
enkele blikjes staan (tenzij de moderne huis
vrouw zelf voor „weck" heeft gezorgd) te
wachten op een „verlegen" keertje, waar
op deze hulptroep moet worden aangerukt
Blokjes en pakjes soep beginnen in de
huishouding dezelfde rol te spelen, daar ze
de huisvrouw in staat stellen in een hand
omdraai een smakelijk gerecht te maken en
in minder dan geen tijd het menu uit te
breiden. Natuurlijk kan men die pakjes ver
werken volgens het recept, dat om de om
slag van het tablet of op het zilveren zakje
van die pakjes staat aangegeven, maar men
kan ze ook gebruiken als basis voor een zelf-
gefabriekt gerecht en dan wint het natuur
lijk aan originaliteit en smakelijkheid en
zal de gast niet zo gauw in de gaten heb
ben. dat hem een heel gewoon pakjes-soepje
wordt voorgezet. Tomatensoep uit een zil
verpakje kan men heel smakelijk en „fees
telijk" maken door elke kop of bord van die
«oep te gameren piet wat fijngehakte peter
selie en een bergje geslagen room (natuur
lijk zonder dat deze is afgemaakt met suiker
of vanille), hetgeen op het rood van de
tomatensoep bijzonder harmonisch, d.w.z.
mooi staat.
1 tablet (2 staafjes) bouillonsoep, l'/i 1.
kokend water, 20 gr. aardappelmeel, 4 5
worteltjes, 2 meiraapjes, 1 preitje, 100 gr.
gedopte jonge erwtjes, wat kervel, peter
selie en bladselderij.
Snijd de worteltjes, de raapjes en de prei
tot „julienne", d.w.z. verdeel ze in gelijke
lucifer-dunne reepjes van een paar cm.
lengte.
Laat de staafjes bouillonsoep in het ko
kende water oplossen, voeg er de gesneden
groente en de doperwtjes bij en laat ze in
de goedgealoten pan gaar worden (ongeveer
15 minuten). Bind de soep met het aange
mengde aardappelmeel en maak ze in de
soepterrine af met de intussen fijngesneden
groene kruiden.
1 tablet (2 staafjes) bouillonsoep, VU 1.
kokend water, 20 gr. aardappelmeel; 4 a 5
worteltjes, 4 asperges (of 2 meiraapjes),
100 gr. gedopte jonge erwtjes, 1 preitje, wat
kervel.
Snijd de worteltjes, het zachte gedeelte
van de asperges (of de raapjes) en het preitje
in dunne schijfjes. Laat de staafjes bouil-
aan de Comédie Frangaise enkele kinderen
verbonden waren, die vaak heel laat
moesten optreden en ook nog repetities bij
wonen, zodat van het bezoeken van een
gewone school geen sprake kon zijn. Wel
had de „Opéra" een tweeklassig school
tje waar de balletdanseresjes Franse gram
matica en dergelijke leerden, maar daarin
was geen plaats onbezet. Dank zij het
voortdurend aandringen van de Comédie
Frangaise en paedagogen werd toen een
schooltje geopend voor toneelkinderen, dat
aanvankelijk slechts enkele leerlingen tel
de. Begin 1953 waren er echter driehon
derd kinderen Ingeschreven.
Kinderen, verbonden aan een theater of
studio, die niet in staat zijn naar de gewone
lagere school te gaan, zijn tegenwoordig
verplicht de „Ecole du Spectacle" te bezoe
ken en dit is vooral een zegen voor het
betrekkelijk groot percentage kinderen, dat
op den duur niet op de planken zal kunnen
blijven, maar napr andere beroepen zal
moeten overschakelen. Want een „jeugd-
talent" ontplooit zich niet altijd tot een blij
vend talent en uit een kind, dat met succes
jeugdrolletjes vertolkt, groeit lang niet al
tijd een volwassen toneelspeler.
Dit heeft tengevolge, dat heel veel Jonge
toneelspelers er op een kwade dag wor
den „uitgegooid" dus naar ander werk
moeten uitzien, hetgeen heel moeilijk zou
zijn, als ze op de „Ecole du Spectacle" nie.t
de ondergrond van kennis hadden gekre
gen, welke ieder ander Frans kind deel
achtig wordt. Het toneel geheel verlaten
willen die ex-acteurs toch vaak niet en zo
ziet men dat velen, die in hun jeugd op de
planken bij open doek werkten, volwassen
geworden een taak achter de schermen
zoeken als -technicus, bij de administra
tie, e.d.
lonsoep in het kokende water oplossen, voeg
er de groenteschijfjes en de doperwtjes bij
en laat ze in de goedgesloten pan gaar wor
den (ongeveer 20 minuten). Bind de soep
met het aangemengde aardappelmeel en
maak ze in de soepterrine af met de in
kleine blaadjes geplukte kervel.
MARTINE WITTOP KONING
ALS er één gevaarlijk en hoogst onbetrouwbaar dier is, dan is het wel
de buffel en vooral de buffel-stier, die in de schouders wel ll/« meter
hoog kan worden, meer dan een ton kan wegen en een stevige schutting tot
lucifershoutjes kan versplinteren. Je begrijpt, dat het jagen op deze bisons,
of Amerikaanse buffels wel iets is, waar moed voor nodig is.
Op een buffelranch, zoals er tegenwoordig verscheidene In Amerika
Zijn, (in Noord-Arizona) wilden de „rangers", jagers te paard een aantal
buffels vangen. Zij scheidden een stier van de kudde en één paard kwam
te dicht bij. Het kreeg een stoot van de hoorns, de ruiter viel uit het
zadel, maar werd door de anderen gered. De stier doodde nog een paard.
De rangers vluchtten. De buffel keek.uit naar een nieuwe vijand en ont
dekte een jeep, gelukkig zonder chauffeur. Dit was hem genoeg, met de
staart omhoog en de kop naar beneden stormde het wilde dier er op af.
Hij doorstak de jeep, als een heet mes een klontje boter, balanceerde er
even mee en smeet het voertuig toen weg.
De stier had nu voorlopig zijn woede gekoeld en stoof het veld in. Er
was niemand, die probeerde hem tegen te houden.
De buffel is Altijd gevaarlijk en onbetrouwbaar, zelfs al graast hij rustig,
vooral voor iemand die te voet is. Wie hem zijn rug toekeert en wegloopt
is verloren. De kop met de gevaarlijke horens gaat naar beneden en snel
als de bliksem doet hij zijn onstuitbare aanval. Zelfs te paard of in een
auto is het niet veilig. Een zware truck is het beste, om een buffel te
naderen.
/"^ngeweer honderd jaar geleden
had de buffel nog maar wei
nig vijanden. Het aantal dieren
bedroeg ongeveer 100.000.000. Bijna
onbedreigd zwierven de grote kud
den over de onmetelijke prairiën,
waar zij voedsel genoeg konden
vinden.
De enige vijand, voor de blan
ken kwamen, was de wolf, die ge
dreven door de honger weieens
oude buffels aanviel. Zij volgden
de kudde dan op een afstand. Als
er gevaar dreigde, vormden de buf
felstieren een grote kring, hier bin
nen maakten de koeien een kleinere
ring en daarin bewaakten zij de
kalveren. De natuur was toen nog
de grootste vijand, meer nog dan
de Indianen, die alleen jaagden om
voedsel en kleding.
Een grote kudde vluchtte eens
voor een prairiebrand. De voorsten
stortten in een vallei, nog meer
volgden, tot de vallei opgevuld was
en de laatsten er overheen liepen.
In Arkansas River heeft men een
kudde waargenomen, die 100 km
lang en 25 km breed was. Het is
meer dan eens gebeurd, dat sche
pen dagenlang oponthoud hadden
en ook zijn spoorbanen omgelegd.
In 1858 werd een Jcudde in Wyo
ming overvallen door een ijskoude
pneeuwstorm. De kudde bevond
gich in een deel van de prairie,
waar steile diepten waren. De kud
de kwam er te dicht bij, de voor
sten konden niet terug. Zij werden
door de anderen in het verderf ge
stort. Ook voor de laatsten, die
blindelings volgden betekende het
't eind. Jarenlang heeft een me-
terhoge stapel beenderen toeristen
getrokken. Het waren de beenderen
van honderdduizend dieren.
De beschaving van de blanken
drong Westwaarts. De buffel
werd verdreven. In 1815 werd de
laatste in West Virginia neerge
schoten. De hongerige buffels
waagden zich dicht bij de ranches.
Boerderij na boerderij werd ver
woest en de mensen werden gedood.
In 1870 dienden duizenden buffels
als voeding voor de arbeiders, die
de Kansas Pacific Railroad aanleg
den.
Buffalo Bill schoot er alleen al
4000. Uit alle landen van de we
reld kwamen mensen om te jagen,
ook in 1872 groot hertog Alexis van
Rusland. In zijn gevolg waren 50
man cavalerie en een groot aantal
Indianen. In twee dagen werden
1500 buffels gedood.
De spoorwegen adverteerden met
goedkope tochten naar de jachtge
bieden. Een keer viel een kudde
buffels een trein aan. Het gillen
van de fluit, noch het schieten kon
de buffels tot staan brengen. Drie
wagons werden omvergeworpen.
MARY had het verhaal al zo dik
wijls gehoord, dat zij het uit
haar hoofd kende. Toch luisterde
zij iedere keer weer geboeid, als
haar moeder haar vertelde, wat haar
overgrootmoeder was overkomen.
Het is een waar verhaal van pio
niers in Amerika in het jaar 1897
Grootmoeder An had vijf kinderen
en toen zij nog erg jong waren,
etierf haar echtgenoot in een bur
geroorlog. Het was toen nog niet
zo, dat vrouwen van soldaten geld
ter ondersteuning kregen. Zo was
grootmoeder An erg arm. Er was
-geen cent meer in huls en het eten
was ook op. De dag na de begrafe
nis brachten enige buren haar een
bezoek.
Wel An, zo spraken zij, je zult
het moeilijk genoeg hebben, om
voor jezelf te zorgen. W,ij nemen de
kinderen voor onze rekening. De
twee oudste jongen# kunnen op de
farm werken en voor de drie meis
jes is ook al een tehuis gevonden.
Ze vonden, dat ze alles prachtig
geregeld hadden, maar ze hadden
geen rekening gehouden met het
karakter van dit kleine tengere
vrouwtje. Beleefd dankte zij de
buren, die mijlen ver in de omtrek
woonden, maar zij hield de kinde
ren liever bij elkaar. Zij waren het
enige, dat zij had en zij wilde hen
zelf groot brengen.
Zij zag heel goed In, hoe moeilijk
dat zou zijn. want er was maar
weinig werk, dat door een vrouw
gedaan kon worden. De kinderen
bleven alleen in het kleine huisje,
onder de hoede van de oudste, ter
wijl An er op uit trok. Zij liep
uren heen en terug naar het dichts-
bijzijnde stadje. Daar waste en
schrobde zij en dan liep zij weer
door weer en wind naar huis, met
een zak meel of aardappelen.
An hield vol. Er was niemand in
de wijde omtrek, die armer was
dan zij. niemand die harder werkte,
maar ook niemand, die zo'n res
pect afdwong. Zij voedde haar kln-
ITALIAANSE RA RA
Italië heeft de vorm van een:
1 Want, 2 Laars, 3 Paardenhoofd
Het Vatikaan is een: Tunnel on
der de Alpen, 2 Een Fabriek, 3 de
Residentie van de Paus.
Een gondel is een: 1 Muziekin
strument, 2 een Zonnescherm, een
Lange smalle boot.
Een lire is: een Italiaans Geldstuk,
2 een Gedicht.
ZO WAS HET
"WPtK> ';ooq aipjms ague1?
'sned ap uba anuapjean '»j*n
IN I960 zal het precies 1800 jaar
geleden zijn, dat een Griek het
eerst schreef over een reis near
de maan. De geleerden zeggen, dat
het mogelijk is «en tocht naar da
maan te maken. Het kost alleen
veel geld. om het plan te verwezen
lijken.
Boven de wolken is de lucht
helder. Zoveel te hoger men komt,
zoveel kouder het wordt. In het
begin daalt de temperatuur een
halve graad Celsius per honderd
meter stijging. In de stratosfeer is
het erg koud. Hier zijn geen «tor-
men en geen wolken.
MoederWaarom ben je vanmor
gen zo lang naast je fiets blijven
hollen?
Jonoen: Ik was zo laat, dat tk geen
tijd had om op te stappen.
Jongen: Mam, ik heb een glas
omgegooid en geen druppel water
gemorst.
Moeder: Hoe kwam dat?
Jongen: Er zat melk in.
TJET enige dat Je nodig hebt is
*1 een velletje niet te dun wit
papier. Vouw het middendoor en
teken er fig. 1 op na. Knip de
tekening nu op het dubbele papier
uit. Knip het papier in, zoals bij
het pijltje is aangegeven. Houdt
nu de „fluit" vast, zoals je op fig.
2 ziet en blaas hard tussen de twee
vellen. Het geluid lijkt een beetje
op de kreet van een fazant.
Uf ii een nieuw wonderkind ver-
■*-J schenen, de achtjarige Ginella
de Marco. Zij heeft onlangs het
Londen» Philharmonisch Orkest ge
dirigeerd in Manchester. Ze had
groot succes. Ginella is een knap
meisje. Ze draagt, als zij optreedt,
een kort zwart japonnetje. De
Londenaren noemen haar het Ita
liaanse wonder. Vóór zij optreedt,
knikt zij geruststellend tegen haar
vader, die een keer zó nerveus
was, dat h(j vergat dat het verbo
den was te roken en een sigaret
opstak. Ginella is een buitenge
woon begaafd kind.
Een keer hadden de buffels een
overwinning behaald! In 1894 wa
ren er nog maar 20 wilde buffels
in het Yellowstone National Park.
Öier en op nog enige ranches werd
de buffel beschermd.
In 1905 stichtte President Theo
dore Roosevelt in Zuid West Okla
homa het „Wichite Mountains Wild
life Refure", een toevluchtsoord,
waar de buffel veilig was.
Nu zijn er in de Verenigde Staten
weer 5000 6000 buffels.
Ze zullen nooit meer de vlakten
met hun gevaarlijke kracht beheer
sen, maar ze zijn ook beveiligd
tegen uitsterven.
deren op tot flinke mensen en zij
slaagde er zelfs in, toen zij mee
konden gaan verdienen, geld over
te houden en een kleine farm te
kopen.
Op een dag werd An ziek. Zij
was alleen thuis en lag in bed, toen
een grote slang door het raam naar
binnen kroop. Zij kon juist een
bezem pakken, die zij naar het
dier wierp, waardoor £e slang
schrok. Zij verloor de slang niet
één ogenblik uit het oog, totdat
haar oudste zoon thuiskwam, die
het dier doodde.
's Zondags droeg An altijd zwarte
japonnen en zij hield er van om te
gaan vissen.
Grootmoeder An stierf, toen zij
vijfenzeventig jaar was. Zij had
nooit kunnen lezen of schrijven en
haar handtekening beetond uit een
kruisje, maar toch spreekt leder
een nog vol bewondering over
haar. En Mary wil net zo flink
worden als haar overgrootmoeder.
TJe Etna, op Sicilië is de grootste
vulkaan van Europa. Deze
grote berg ia een wereldje op zich
zelf. Hij heeft een flinke omtrek en
een peer honderdduizend meneen
hebben hun broodwinning op de
hellingen. Tot een hoogte van 1 km
teelt men fruit Den komen de boe-
sen en daarboven ia het een woes
tenij van aa en lava. In de winter
is de top van de Etna bedekt met
sneeuw. De Etna heeft verschrik
kelijke uitbaratingen gehad. Geen
wonder, dat men bang ia voor de
Etna. In oude tijden geloofde men,
dat de god van de smeden, Volcano,
zijn smederij in de berg had. Dat
was de oorzaak, dat er rook en vuur
uit de krater kwam.
Geef Je vriendjes en vriendinne
tjes, die bij je spelen, 5 minu
ten de tijd om de kamer rond ta
kijken. Zij moeten dan zo goed mo
gelijk onthouden, wat er staat
en waar alles staat. Dan gaan
ze even in een andere kamer en
jij verplaatst een paar dingen en
haalt iets anders weg. Schrijf even
op wat je verandert, om misver
standen te voorkomen. Dan komen
de anderen weer binnen en zij
moeten een lijstje maken van da
veranderingen. Wie alles of het
meeste goed heeft, wint.
I
ZATERDAG 20 JUNI 1963
GOUDSCHE COURANT
DERDE BLAP - PAGINA S
MELBOURNE, Jonl.
"Hichte stofwolken geven ln Noord-Australië de wegen aan, waarlangs de kudden trek-
V ken. De eerste groepen van de 2 millioen stuks vee hebben hun maanden lange
tocht naar de slachtplaatsen en de weiden begonnen. Gegrepen" door de Zuidoostelijke
winden wordt het stof, dat deze trekkende kudden opwerpen, voortgejaagd van de
Noordelijke gebieden naar de Westaustraliiche haven Wyndham. Die stofwolk beweegt
zich voort in de richting, waarin de duizenden runderen trekken door de waterarme
Bsrkly-hoogvlakte, een woestijn van stenen en zand, naar het vruchtbare kanalengebied
vtn Queensland. Andere kudden bevinden zich op de wegen naar Birdum en Alice Springs.
De grootste vliegramp van alle tUden, het
neerstortep van de Globemaster van de
Amerikaanse luchtmacht nabU Tokio, heeft
nog twee doden meer geëist, dan oorspron
kelijk werd gemeld. Daarmee is het aantal
doden, alle militairen, op 129 gekomen.
In de eerstkomende maanden zullen 150.000
stuks vee van weideplaats moeten veran
deren, omdat de droogte er voedselgebrek
heeft veroorzaakt.
In die wolken van stof. muggen en vlie
gen, lopen en galopperen de paarden en de
ruiter*, de leiders en bewakers van deze
trekkende kudden.. Het zijn de stoutmoe
digste vechtersbazen van Australië, die ech
ter ook vaak zeer goede kameraden blijken
te zijn.
Gebruinde Europeanen, de ogen diep in
de kassen, tengevolge van de felle zon in
Centraal-Australië. de voeten naar buiten
gekeerd tengevolge van het feit. dat zij een
mensenleven lang in het zadel hebben ge
zeten, mensen, van ongekende durf en voor
treffelijke ruiters. Opgerold aan hun zadel
knoppen zitten de lange veehoederszwepen,
die ruim twee meter lang zijn en voorzien
vin een handgreep van ca een halve meter.
Deze zwepen, die pijn kunnen doen, worden
de eerste dagen van de tocht zelden gebruikt.
Dsn toch is de eerste zorg van dé drijvers de
kudden zo rustig mogelijk te houden.
Een groot deel van het vee komt uit de
Kimberleys in West-Australië. Deze dieren
moeten in de eerstkomende maanden een
afstand afleggen van ruim 2400 km., de ossen
hebben een gemiddelde snelheid van 101
km. per week, de koeien van 89 km per
week. Andere grote kudden komen van de
terreinen bij de Victoria-rivier en de Barkly-
hoogvlakte.
Een zware tocht
Elke kudde van ca 1250 stuks vee
wordt vergezeld door 10 a 15 pakpaarden
en 40 a 50 rijpaarden, eigendom van de
chef-drijver, die het toezici|p op de kudde
heeft. Onder deze chef-drijver staan door
gaans een half dozijn mannen, een „speur
der", wiens enige taak is te zorgen voor de
paarden, en een kok.
De pakpaarden dragen voor minstens een
maand eetwaren: vruchten en groenten in
blik. .suiker, thee. zout, aardappelen, uien,
meel en dubbelkoolzuren soda. welke wordt
Ïabruikt voor het bakken van „dampers",
et ongezuurde brood, dat geroosterd wordt
boven de hete as van een kampvuur.
Eens per week wordt één der dieren van
de kudde geslacht, dat levert voor twee
dagen vers vlees en gezouten vlees voor de
vijf resterende dagen.
Slechts weinig drijvers gebruiken vracht
auto's. Meestal zijn de wegen te moeilijk be-
rijtuigen. slechts paar-
lang voortbewe-
Ruiters doen van het begin tot het eind
al het werk.
De kudde moet een afstand van 160 km.
afleggen zonder water te ontmoeten. De
mannen moeten dan gebruik maken van wa
terzakken. die aan grote bomen worden
opgehangen door lieden, die ze van uit de
andere richting er heen brengen. Overdag
wordt de rotsachtige bodem door een tro
pische zon. die de grond gloeiend maakt,
«nachts heerst er een allen verkleumende
gaanbaar voor motorrijtt
den en vee kunnen zich
ijzige koude.
Geslapen wordt er weinig. Het kampvuur
het hout daarvoor nodig dragen de pak
paarden gaat uit. zodra de avondmaal
tijd gereed is. Een der mannen begint dan
met het houden van de wacht over de kud-
^.tgebonden staan rond het park een
••"acht,paarden" gerged. Zij zijn
gezadeld en staan klaar om gebruikt te wor-
eens de kudde mocht willen
in hP Xnnu. kettenogen, d.w.z. zij kunnen
wÜT.d r zIen* °verdag worden zij nooit
De voornaamste „herder te paard" rijdt
'"iff" gr?te bo,°g rond de kudde en
m» k daarb'J veel leven, omdat wanneer
rn.ir.n J5 TC^er !en licht gerucht zou
e Kudde daarvan zou kunnen
Uj om er dan met d°nderend geraas
m H e van de nacht vandoor te gaan.
«et kraken van een brekend takje kan vol
gende zijn om zulk een onheil te veroor-
De veteraan Ray Carroll, afkomstig van
Camooweal in Queensland, herinnert
zich een kudde, die er tweemaal achter el
kaar 's nachts vandoor ging. De eerste pa
niek ontstond, toen het paard van één der
wachters over een boomwortel struikelde.
Wakker geschrokken kuddedieren sprongen
overeen, stormden over slapende dieren heen
en renden blindelings de vlakte in. De
„nachtpaarden" met hun nog slaperige berij
ders, zetten de achtervolging in. Toen het
weer dag was geworden, had men van de
1300 dieren er maar 700 weten te omsingelen.
Na die dag nog 12 uur lang naar de overige
dieren te hebben gezocht, had men ze op
30 na weer alle te pakken.
De vermiste 30 stuks werden door een
drijver een eind verder nog gevonden en
kwamen tegelijk met de kudde aan op de
plaats van bestemming. Nooit wordt er ge
bruik gemaakt van vuurwapenen. „Een
zenuwachtige kudde eist heel wat tijd om ze
te kalmeren", zeide Carroll.
Het gevaarlijkste land voor een plotse
linge wilde vlucht van de kudde is. dat
waar de bodem bestaat uit kalksteen. Deze
bodem werkt als een klankbord en er onder
hoort men de weergalm van het hoefge
trappel.
Over een afstand van vele kilometers Is de
weg verdwenen, uitgewist door reeds er
langs getrokken kudden. Met behulp van
landkaarten en aangeboren speurzin moet
men het vee door zo'n gebied voeren. Waar
de weg nog zichtbaar is. drijft men de kudde
langs de rand er van om te pogen de weg
zo lang mogelijk in goede staat te houden.
Eén vrouw heeft dit
mannelijk beroep.
TTeehoeder is een mannelijk beroep, toch
is er één vrouw onder de Australische
veehoeders. Het Is de stevig gebouwde,
blauw-ogige 26-jarige Edna Zigembine.
dochter van een immigrant. Op het ogen
blik is zij cheffin-drijver, zes jaar lang heeft
zij voor haar vader gewerkt en in 1950 en
1951 heeft zij de leiding gehad bij het drij
ven van twee kudden van 1200 stuks. Maar.
in weerwil van haar beroep is zij „vrouw"
gebleven en reeds tweemaal is zij te Tennant
Creek op een bal tot schoonheidskoningin
gekozen. In het eind van 1951 is zij gehuwd
met de drijver John Jessop. Dit jaar zal het
echtpaar een kudde van haar vader drijven.
Wie dan de baas drijver zal zijn is niet be
kend.
Harry Zigembine. de vader van de enige
vrouwelijke veehoeder, is van mening dat
de tegenwoordige veedrijvers te slap zijn.
Vroeger was dat wat anders. Toen ik hier
kwam. kreeg ik meer slaag dan eten. Met
een pak ransel leerde men een drijver wel
af fouten te maken.
Vechtpartijen zijn trouwens nog aan de
orde van de dag Men herinnert zich nog
levendig de vechtpartij in het Junction Hotel
te Newcastle Waters in het laatst van 1951,
toen 15 drijvers twee uur achtereen on
barmhartig op elkaar in sloegen. Een man
werd in vijf gevechten vier maal k.o. ge
slagen. En het was nog wel zo'n gezellig
samenzijn geweest! Niemand wist hoe de
strijd was ontstaan. Na afloop verbonden zij
elkanders wonden en dronken in het hotel
nog heel genoeglijk samen een borreltje.
De volgende dag betaalden zij de hotelier de
in zijn zaak aangerichte schade en gingen
weer naar hun paarden.
Vechten en drinken, dat is het vermaak
van deze mannen in een land, waar weinig
vrouwen zijn.
De veedrijvers worden goed betaald. Een
baas drijver krijgt vier shilling voor élk
stuk vee per 100 km, die hij er mede aflegt.
Aan het eind van zo'n tocht kan hij wel eens
een chèque van verscheidene duizenden pon-
de ontvangen. Vrijwel onmiddellijk keren
zij terug naar hun district en maanden bren
gen zij door met paardrijden of werken op
veestapels, totdat het seizoen weer is aan
gebroken voor het transporteren van kudden
T~JE toneelinzet van het Holland-Festival
-L' is grandioos geweest. De Haagse Co-
medie, die Woensdag in de Kon. Schouw
burg te 's Gravenhage de première gaf „De
Storm" van Shakespeare, heeft daarmee een
artistieke daad van de eerste orde verricht.
Een gave. uiterst verzorgde voorstelling is
het geworden, welke door een onvergete
lijke creatie van Albert van Dalsum als
Prospero aan glans en betekenis won. Hij
stond daar inderdaad als de magiër, die
met zijn brede, bezwerende gebaar niet
slechts dit toneelgebeuren, maar een gehele
zaal in een ban gevangen wist te houden.
„De Storm" wordt Shakespeare's laatste
toneelwerk genoemd. Voor het laatst neemt
de magiër zijn toverstaf ter hand om met
zijn bezwerende formules grootse verbeel
dingen op te roepen en daarmee zijn bizarre
spel te spelen temidden van de orgieën der
elementen, maar tegelijk van die der men
selijke hartstochten, van intrige, verraad,
van haat en verbijstering. Anderzijds roept
hij gevoelens op van zuiverheid, reinheid en
milde vergevensgezindheid.
sn waarlijk zeer geslaagde decorvondst
was de grot. die Prospero, de verdreven
hertog van Milaan, als woonstede ln zijn
verbanningsoord werd gelaten, de vorm
kreeg van een kinkhoorn, een naar de he
mel gebogen schelp, als een hoorn des
overvloeds.
Laseur, die het werk regisseerde, had een
gaaf geheel geschapen, waarvoor men al
leen maar diepe bewondering kon hebben.
Gaaf ook was de bezetting van de vele
rollen. Van Dalsum was weliswaar de cen
trale figuur, maar in Myra Ward (Ariël) en
Kathenka van der Werff (Miranda) vond
hij ideale tegenspeelsters. Johan Valk ver
tolkte Kalibaan. Verder onderscheidden
zich Luc Lutz, Jan Retèl en Henri Eerens.
De Haagse Comedie. die met deze opvoe
ring tegelijk een hulde bracht aan de na
gedachtenis van de onlangs overleden dich
ter Martinus Nijhoff, wiens vertaling werd
gebezigd, heeft aan haar staat van dienst
een uitzonderlijk goede prestatie toege
voegd. Daartoe hebben ook de knappe de
cors van Wlm Vesseur veel bijgedragen
én de muzikale ondersteuningen van Jur-
riaan Andriessen.
De toneelinzet van fiet Holland-Festival
werd langdurig bejubeld en met veel bloe
men begroet.
Op onstuimige wijze geeft een jeugdige
Zuid-Koreaanse uiting aan haar gevoelen
tijdens demonstraties, welke in Seoel plaals
vonden tegen een wapenstilstand, die het
land in verdeeldheid zou kunnen achter
laten. (Boven) Grote ontroering heeft zich
van de meisjes en vrouwen onder haar ge
hoor meester gemaakt en velen barsten in
tranen uit (onder).
OSLO, Juni
CHGENAARS van schepen hier vrezen, dat
Noorwegen binnenkort niet meer
kunnen concurreren op de wereldscheep
vaartmarkt. Zij verwijten de regering zo
ernstige beperkende maatregelen te hebben
getroffen voor wat betreft het bouwen van
nieuwe schepen in het buitenland voo:
Noorwegen, alleen uit vrees voor buiten
landse concurrentie.
Als vervolg op een bespreking van deze
kwestie onlangs in het parlement heeft de
redersvereniging een uitvoerige verklaring
gepubliceerd, waarin wordt uiteengezet, dat
de buitenlandse concurrentie op scheep
vaartgebied ver beneden de verwachtingen
van de regering zal blijven en dat de rege
ring de volle verantwoording op zich moet
nemen voor deze stand van zaken.
In antwoord hierop heeft een woordvoer
der van de regering verklaard, dat wat de
reders beweren een verkeerd beeld geeft
van de regeringspolitiek. Hij weigerde echter
verdere commentaarte geven.
Met de op twee na grootste handelsvloot
ter wereld heeft Noorwegen altijd veel geld
verdiend met vrachtvervoer van overzee en
daardoor evenwicht gebracht tussen zijn in-
en uitvoer, mede buitenlandse valuta voor
het land verworven.
De vloot, die door verliezen in de oorlog
tot de helft is teruggebracht, had in het
midden van 1949 haar voor-oorlogse tonnage
weer bereikt^ -nadat de regering aan de
reders, in de eerste jaren na de oorlog, prio
riteit had gegeven voor herstel van de vloot.
Maar vele schepen waren oud of gebouwd
tijdens de oorlog, waardoor zij niet vol
deden aan de hoge eisen door de Noorse
reders gesteld.
De reders voelden dat, wilden zij in staat
zjjn met succes on de wereldmarkt te con
curreren, vernieuwing op grote schaal ver
eist was. De vernieuwing moest vooral de
tankvloot betreffen, omdat er op het gebied
van het vervoeren van olie sinds de oorlog
grote concurrentie was.
In 1948 kwam echter de dollarcrisis en de
regering verleende geen vreemde valuta
meer voor het bouwen van schepen in het
buitenland. Van die tijd af tot in 1950 werd
slechts 13 maal toestemming gegeven in den
vreemde te bouwen, in 1947 werd 58 maal
53 maal toestemming gegeven.
De heer Bergersen, voorzitter van de
redei-svereniging, uitte in 1951 de waar
schuwing: „Deze politiek heeft het land vela
honderden millioenen kronen gekost tenge
volge van het verlies van buitenlandse
valuta Hij voegde er aan toe, dat er in
1949 weinig belangstelling was voor het
bouwen van schepen in het buitenland en de
Noorse reders zouden toen juist op voorde
lige voorwaarden bouwcontracten hebben
kunnen afsluiten. Vele buitenlandse werven
konden toen een snelle levering garanderen
en zij waren bereid tegen een vaste prijs te
bouwen in plaats van betaling te eisen in de
juiste verhouding tot de prijsstijgingen ge
durende de bouwperiode. Maar 1950 bracht
de oorlog in Korea, herbewapening en het
vasthouden en vormen van voorraden, het
geen leidde tot een tekort aan tonnage in de
gehele wereld, zodat de opdrachten betref
fende het bouwen van schepen van alle
kanten de scheepswerven bereikten.
Toen eindelijk in 1951 de regering haar
beperkende maatregelen verzachtte, moes
ten de Noorse reders, constateren, dat de
meeste werven bezig waren schepen te bou
wen voor hun concurrenten. De prijzen en
de kosten waren gestegen, de leverings
tijden waren veel langer geworden.
De cijfers bewijzen dat de concurrenten
van de Noren hun ver voor zijn. Van eind
1948 tot eind 1950 zijn in de gehele wereld
6,6 millioen ton scheepsruimte geleverd, de
iren kregen hiervan slechts 192.000 ton, of
uwelijks 3 In 1948 nam Noorwegen 19
af van de wereldtonnage, in 1952 slechts
10
Wat vrachtschepen betreft is Noorwegens
tonnage sinds de oorlog niet toegenomen en
ln de laatste twee jaar is zij zelfs terug
gelopen. Terwijl Noorwegens tankvloot on
geveer 60 is vermeerderd vergeleken bij
die van voor de oorlog, is de wereldtank-
vloot meer dan veidubbeld. De buitenlandse
concurrentie is mede veel groter geworden
Liberia bijv dat voor de oorlog in het ge
heel geen tankboten bezat, heeft nu een
tankvloot van meer dan een millioen ton
De ténkvloot van Panama is vier maal zr
groot als voor de oorlog en Frankrijk, Zwe
den«en Denemarken hebben hun tankvlote'
verdubbeld. J
Het eterven
omstandigheden
"pN zo komt Henry dan tegenwoordig bij
ons wat je noemt „over de vloer"! Hij
heeft geen gras laten groeien over onze vrij
vage afspraak om nog eens samen ergens
heen te toeren. Vier dagen later hing hij
«1 aan de telefoon, natuurlijk op één van
die ongunstige momenten dat Vader thuis
waS, en die betekent nu eenmaal de dood
voor elk genoeglijk onderhoud. Al direct
door de manier waarop hij zijn naam door
de hoorn laat knallen: hij blaft met
fo'n kracht, dat de opbeller onmiddel-
Hik lichtelijk doof en versuft raakt. Als
hij dan merkt dat het om één van zijn vele
telgen te doen is. zegt hij: „Ik zal d'r wel
even rooepen". maar met zo'n nadruk -
om rood aap te lopen, alsmede zeer hoor
baar te reageren. Desondanks kon ik enl
kei
- »„v tijd heeft uitge
kiend om dit gesprek te voeren. Dan don
dert hij onze naam door het huis, op ge-
v«ar af dat de microfoon uit elkaar spat
»ls dat tenminste kén? - en als we buiten
adem aan komen rennen (want wee je ge
beente als het niet cito cito gaat: „Dacht
Je dat die telefoon voor Jouw plezier is
aangeschaft?????"), zodat we nauwelijks
hij machte zijn iets meer te fluisteren dan
«Ja.... eh?l", blijft Vader nog als een
cipier achter onze rug heen en weer dal-
ven, van tijd tot tijd hevig kuchend of met
n uitroep in de trant van „Komt daar nnoit
een eind aan?Nou, atort dan maar
eens je hart tegen de opbeller uit! Je doet
maar verstandiger om één-lettergreplge
antwoorden te kiezen: „JaNee
Goed.... Nooit..;. Best.... Dèg...."
Zo ging het dus ook toen Henry opbelde
en laat dat joch nu nog in een leuke bui
aijn ook! Ik zei: „Ja. is t'r?" en hij:
.-Massa's! Eerstens de groetjes van Groot
mama en dat ze je een lieve meid vindt
Tweedens dat het vandaag prima weer 16
«m er eens uit»te vliegen Derdens dat
de voorspellingen van De Bilt voor morgen
in dezelfde richting wijzenVierden»
«at ik benieuwd ben of Jij je dan soms
los kunt sleuren uit al Je huiselijke en an
dere plichten. Vijfden» dat ik je graag om
twee uur zou komen halen. Zesden» dat ik
de Packard met zijn gouden licht als
hartjes de hele verdere dag tot mijn be
schikking heb. Zevenden» wat jij er van
denkt....!"
T® voelt al wel, dat een dergelijke toe-
spraak niet atrookt met Vaders ongeduld
®m weer in het vrije bezit van zijn toestel
»e geraken en je voelt misschien ook dat
er tenminste drie redenen voor me waren
antwoorden met „Ja, bést!" Gereserveerd,
met het oog op de achterwacht en diens
derde hoestloel. Maar Henry was nog niet
op de hoogte van de huiselijke consequen
ties van telefoongesprekken en hij kende
me bovendien nog alleen als een vrij-
bespraakt meisje, zodat hij terstond een
nieuwe verhandeling begon af te steken:
„Wat zeg je dat gereserveerd? Er zijn toch
geen gewetensbezwaren aan verbonden?
Ik dacht dat jij altijd zo woordrijk was. En
ik heb een reusachjig plan en hij be
gon een reisschema uit te werken over zus
rijden en zo rijden en daar t^n hapje eten
en of ik van dansen hield of liever samen
langs de zee wandelde. Er kwam geen eind
aan. Tot Vader een maximale hoestbui
kreeg, die Henry deed vragen of we wilde
dieren thuis hielden. Wat moest ik daar nu
weer op zeggen? Gelukkig vermoordde de
intercommunale verbinding ten slotte zich
zelf en kon ik de hoorn met 'n zucht van
verlichting neerleggen om 't laatste bedrijf
van een huiselijk telefoontje te beleven
en zoetjes aan Vader te moeten vertellen
wie daar nou toch zo'n eeuwigheid aan dat
ding zat te mieren. Enfin, ik zei maar „O,
HenryAangezien Vader permanent
in de war is met onze verschillende ken
nissen en dat niet wil laten blijken, zegt
hij dan ook „O....", met het verzoek er
bij of die knaap dan voortaan een ander
uur wil kiezen voor zijn conferenties.
ZO Is het dus begonnen, en Henry kwam
prompt op tijd aanrijden, die volgende
dag. Ik had Moeder iets uitvoeriger inge
wijd, ofschoon er eigenlijk bijster weinig
te vertellen viel en zij had me eens aan
één van mijn krullen getrokken en ge
zegd: „Een vriendje?"maar ver
der alleen ilechts die huishoudelijke maat
regelen getroffen, die me in het bezit
stelden van een vrije middag.
Om kort te zijn: de tocht was machtig.
Eerst met een razende vaart langs de Haag-
weg en verder naar Noordwijk, daar thee
gedronken en gezwommen. Dan weer ver
der langs de duinwegen: Vogelenzang.
Bloemendaal, Santpoort. Nog later ergens
gegeten en gedanst met de strandwandeling
toe. Een volmaakte dag. Het allermooist
misschien wel dat besluit: dat lopen over
het vochtige zand. Ik houd van de zee. Ik
houd altijd van de zee, zo vaak ik 'm te
zien krijg. Het liefst als het stormt en je
nauwelijks tegen de wind kunt opboksen,
al heb ik maar twee keer de gelegenheid
gehad om dat mee te maken Maar op deze
stille zomeravond aan dat plekje waar nu
niet eens duizenden mensen hadden rond-
gekrioeld. waar je niet allerlei béte bands
in de verte hoorde kabaal maken, waar al
leen maar de eindeloze ruimte om Je heen
stond met het verre babbelen van een
kleine branding op die avond deed ik de
ontdekking op. dat ef nog iets mooiers dan
springvloed bestaat. Dat was het zwijgen,
het onmetelijke zwijgen van de zee onder
een klein maansikkeltje en met aan de
horizon lichtjes van boten, die juist
IJmuiden verlaten hadden op weg naar
andere landen. Ik kon er geen woorden
meer voor vinden: ik liep maar zwijgend
langs de ebbende waterlijn en ik had wel
uren en uren dóór willen wandelen.
„Wat ben je stil?" zei Henry. Het scheen
hem te verbazen en geen wonder, want
we hadden de hele tijd aan één stuk door-
gekakeld. Over zijn lotgevallen in de di
plomatie. Over de reizen, die hij al ge
maakt had en die hij nog hoopte te maken.
Over zijn Grootmoeder en over zijn ouders,
die ergens in de Achterhoek op een kasteel
moeten wonen. Over duizend en één din
gen. en hij weet te praten! Je verveelt Je
geen moment bij hem. Hij weet voort
durend het juiste woord te vinden en din
gen te zeggen, die leuk zijn en interessant.
Je kunt een steekspelletje opzetten met
hem" van woord en weerwoord. Je kunt
met hem debatteren en gezellig bekvechten
en echt praten. „Wat ben je stilIk
vertelde hem mijn indrukken: ik wees hem
naar dat maantje, dat al onderweg was om
zijn voetjes in de zee te baden: ik wees
hem de kleine scheepslichtjes in de verte.
Dat bracht hem weer op 'n zeetocht die hij
'n poos geleden maakte.
Rond middernacht waren we pas terug.
„Volgende Week gaan we weer!" stelde
hij vast. Ik knikte. Wat zul je anders doen
als zoveel moois Je zo maar in de schoot
geworpen wordt!
SINGAPORE. Juni.
de armoedigst denkbare
twee Chinezen,
broeders, die hun leven waagden om
Europese burgers, die in Singapore waren
geïnterneerd tijdens de oorlog te helpen,
heeft hier heel wat ontsteltenis gewekt
Beide mannen werden door de Japanners
gevangen gezet en gemarteld, omdat zij
levensmiddelen, geld en boodschappen
smokkelend hadden overgebracht aan hon
derden van de 4800 geïnterneerde Euro
peanen te Tsjangi en in omliggende kam
pen ondergebracht.
Deze twee mannen, de gebroeders Swee.
vroegen geen beloning voor hun gevaarlijk
werk. Na de oorlog heeft niemand hun
verdiensten erkend of hen er voor beloond.
De mensen, die zij hielpen, zijn nu over
de gehele wereld verspreid
Veiling Septer Tiel
Veilingberlcht van de veiling Septer Tiel
van gisteren:
Aardbeien: Deutsch Evern: export 104—
156. le soort 84—148, 2e soort 60—92; Mada
me Moutot le soort 80140, 2e soort 68—96.
Kersen: vroege Duitse: a 69—104, b 4678,
c 15—35, idem export B 6491.
Meikersen a 72—80, b 43—61, c 16—24;
idem export B 57—74.
Rode bessen le soort 130—220; idem 2e
soort 5575; perziken per stuk le soort 11
20; idem 2e soort 8—11.
Groenten: Landbouwerwten 27—37.
Aardappelen: Grote 2528, drielingen 19—
22. kriel 13—18, alles incents per kilo tenzij
anders vermeld.
Veemarkt Zwolle
Gisteren aangevoeld: 635 runderen. 374 gras
kalveren. 480 nuchtere kalveren. 33 schapen,
112 lammeren. 156 vette varkens. 975 biggen.
24 geiten en 213 schrammen
De prijzen waren als"volgt: neurende en vers
gekalfde koeien 700— 1025. dito schotten en
vaarzen 600— f 850. guste koeien 500— 700,
guste vaarzen f 500— 690. pinkstieren 500—
725. pinken 325-/ 500. fokkalveren 190—
290. nuchtere kalveren 35-/ 48. vette
schapen en lammeren 80—/ 110. lammeren
5075. biggen. 6 10-Weekse 34—f 46.
biggen 14^weekse f 55— 70. drachtige varkens
Vette koeien en ossen aan bouten fr
Fruit: Aardbeien met dop 1 104—163: idem II
75—123. per kg. Perziken 18—34 per stuk.
Groenten: Aardappelen gr 17—27; idem po
ters 20—27; Idem kriel 10—21; andijvie 6—10. per
kg. Bloemkool 8—27 per stuk. Snijbonen 110—
•"7; stamprincessen 140—170; tuinbonen 18
per kg. Kroten 5—10 per bos. Spitskool 9—
13 per kg. Bospeen 10—28. per bos. Waspeen I
27—39; Idem II 10—31; rabarber 7—15. per kg.
Selderij 2—3. per bos. Tomaten exp. A 117;
idem exp. B 112: Idem exp. C 116: idem exp.
CC 96; Idem binnen! A 75—102, per kg. Sla
per 100 kroppen 250330.
VEILING BARENDRECHT Sc OMSTREKEN.
Vnijdag 19 Juni 1S53: Roem van Breda 1.10—
25; Roem van Charlols 1,07—1,29: Climax
25—1.44; Jucunda 1.16—1.37; Deutsch Evern 92
—1.13; Madame Kosy 1.23—1.34; Oberschlesien
1.36—1.44; Perziken 16—32; Aardappelen 23—27;
Andijvie 8—9; Bloemkool A 13—19: Idem B 8—
13: Idem c 8; Stamsnijbonen 90—1.10; Kassnij-
bonen 1.50; Prinsessebonen 1.45—1,70: Tuin
bonen 23—26: Doperwten 52—55 Peulen 7583;
Platglaskomkommers A 17—20; idem B 13—16;
Idem C 11—13; Kromme Komkommers 14—18;
Boskroten 5,00—7.30; Idem 22—26 per kg; Spls-
kool 13—15; Bospeen 15—22; Rabarber 12—17;
Radijs (wltpunt) 5.60-7.80; Selderij 2-8; Sla
2.50—3.20: Spinazie 20—26; Peterselie 2-4; Uien
17—19 per kg; Idem 4—7 per bos; Bonenkruid
26.
Maandag 22 Juni a.s. speciale aardbeienvei
ling om 2 uur.
Men is er hier verbaasd over dat er nog
b vele Aziaten hier te Singapore wonen,
ie onder gevaarlijke omstandigheden hulp
crleenden en nu een armoedig bestaan
die geïnterneerden hielpen, maar ook
hen. die de krijgsgevangenen, van wie er
vele duizenden te Singapore verbleven,
steun verleenden. De meeste geïnterneer
den waren van Engelse nationaliteit, maar
er waren ook vele Nederlanders, Grieken
en andere Europeanen. Onder de krijgsge
vangenen bevonden zich tal van Australiërs
Het was-een Belg, de heer F. M Weinberg,
vroeger wonende te Brussel, die de aan
dacht vestigde op het geval van de twee
Chinese broeders. Volgens hem waren er
vele Chinezen en anderen, die geen erken
ning kregen voor de hulp, met gevaar voor
eigen leven aan geïnterneerden bewezen.
Volgens de heer Weinberg zijri sommigen
van hen, evenals de gebroeders Swee. tot
bedelstaf gebracht. Wat zij bezaten is
geconfisceerd doof de Japanners en daar
naast zijn zij op alle mogelijke manieren
gemarteld.
Een brief door de heer Weinberg ge
schreven aan de Straits Times over het ge-
van de gebroeders Swee heeft geleid
tot het binnenstromen van een stroom van
financiële bijdragen om de weduwe en de
vier kinderen van een hunner te vrijwaren
voor de bedelstaf. De andere broer was
ongetrouwd. In drie dagen was er ca 900
gulden bijeen.
Swee Lye Hoeat (bekend als ..de manke",
omdat hij kreupel was) stierf in Mei. 53
jaar oud. na een jaar ziek te zijn geweest
Zijn broer. Swee Lye Quee. wiens gezin
steun krijgt, stierf in April. 45 jpar
oud. aan tuberculose.
Een derde broer. Swee Bee Ay. 50 jajir
Geppiisioimeerden schreven
aan minister Beel
De Algemene Nederlandse Bond v^n Ge-
pensionneerden heeft een open brief ge
richt aan de minister van Binnenlandse Za
ken met uitvoerige eritiek op en wensen
naar aanleiding van het interim-rapport
van de staatscommissie voor de pensioen
wetgeving (commissie-Van Poelje).
Geen visum voor Duitsland
Met ingang van 1 Juli zullen burgers van
landen behorende tot de organisatie voor
Europese Economische Samenwerking en
de Raad van Europa slechts een geldig pas
poort en géén visum nodig hebben voor een
bezoek van minder dan drie maanden aan
Duitsland.
oud. die ook hulp verleende aan de ge
alkeerden, woont thans met 24 familie
leden in een klein winkelhuis, het centrurr
van hun hulpverleningsactie.
Bee Ay. die ontkwam aan 'n arrestatie <Jooi
de Japanners, omdat hij niet thuis was, toen
zijn broers gegrepen werden, heeft reed*
geruime tijd ziekteverlof van de firma, bij
wie hij de laatste 24 jaar in dienst was
Hij vertelde dat de mensen voedsel en geld
voor de geïnterneerden naar hun winkel
brachten en dat zij dan zorgden dat een en
ander ter bestemder plaatse kwam. Op
zekere dag. toen ik uit was. kwamen de
Kempetai en namen mijn broeders mee
naar hun hoofdkwartier in het gebouw van
de Y.M.C.A. Toen zij maanden later terug
kwamen, waren zij heel zwak en ziek en
zij verklaarden ons dat zij op alle moge
lijke manieren waren gefolteij® Op de
vraag of zijn broeders ooit enig blijk van
waardering voor hun diensten hadden ont
vangen. zeide Bee Ay:
„Ja, wij kregen na de oorlog een brief
van kapitein J. A. Barr. die adjudant was
in een der krijgsgevangenenkampen. HU be
dankte ons voor wat wij hadden gedaan
Hij was de enige die dit deed".
De heer Weinberg bevestigde dat de
Swees steeds hulp hadden verleend zonde'
winstbejag of zucht naar een beloning.
Veel hulp was ook aan de geïnterneer
den verleend door twee Chinezen, die een
restaurant exploiteerden tegenover de
winkel van de Swees. Zij leverden aan de
geïnterneerden een goede maaltijd voor 50
cents, terwijl de gewone prijs 80 cents was
Maar na de oorlog is geen hunner naar
het restaurant terug gegaan om er eens te
eten of hen te bedanken. Ook anderen te
Singapore hebben verklaard diep geschokt
te zijn over het gemis van erkenning voor
wat de gebroeders Swee hebben gedaan en
het ontbreken van hulpverlening aan hen
Een persoon zeide. dat het adres in de
Albert Street, waar de Swees woonden,
waarschijnlijk slechts bekend was aan een
half. dozijn vrachtautochauffeurs, van wie
de meesten zelf door de Japanners werden
gearresteerd of gemarteld en die na de
oorlog niet te Singapore zijn teruggekeerd
De heer Weinberg zeide ten slotte:
„Het Is vandaag een beetje laat. maer
als sommige geïnterneerden uit de oorlogs
jaren. die de Aziaten, die hen hielpen,
willen eren. kunnen zij niet beter doen dan
de autoriteiten er op te wijzen, dat het nu
nog tijd is hun een bewUs van erkentelUk-
heid voor hun loyaliteit té geven!
HET CRICKETPROGRAMMA
VOOR MORGEN
Eerste klasse: ACC-Hermes DVS, Excelsior
-VRA, HCC I—HBS, Quick (H.)—Kampong,
Quick (N)-VOC, Rood en Wit—HCC II,
Sparta—Haarlem.
Tweede klasse A: Hermes DVS n—ACC II,
Krekels—Rood en Wit II. UD—HCC III.
Tweede klasse B: HBS II—Quick (H.). VUC
-HCC IV. 41 Grn Hook—LCC.
Tweede klasse C: CVHW—Kampong II. Her
cules—Rood en Wit HI. VRA II—AJax (A.),
VVV II—Haarlem II.
Tweede klasse D: Ajax (L.)—Sparta II. HCC
Roggewoning. VOC II—Excelsior II.
Xn het restaurant van de Kon Rotter-
damschc Lloyd staan op tafels 35 keurig
uitgevoerde houten modellen van het m.s.
Garoet cri liggen 32 getekende routekaarten,
inzendingen aan een wedstrijd voor de
jengd. waaraan duizenden hebben deelgeno
men, Uit deze verzameling heeft een jury
Donderdag een keuze gedaan en de 7 win
naars van een eerste prUs zullen binnenkort
met een van de schepen van de Lloyd een
kort zeereisje mogen maken.
Deze wedstrijd heeft, heel lang geduurd
en heeft heel wat van de deelnemers ge
vergd. Het begon met het luisteren naar
de Schoolradio van de N.C.R.V., waarin ge
sprekken met opvarenden van de Willem
Ruys werden gevoerd. Uit die gesprekken
konden de jeugdige luisteraars de antwoor
den puren op zeventien vragen op scheep
vaartgebied Hieruit werden de 500 besten
gekozen en zij moesten een houten model
van de Garoet bouwen of een routekaart
tekenen. Er bleef dus werk aan de winkel
en geen gemakkelijk werk ook. Een verte
genwoordiger van de Lloyd heeft Nederland
afgereisd, want de jeugdige deelnemers en
deelneemsters waren over .een groot aantal
plaatsen verspreid. Hij maakte een selectie
van de 35 beste modellen en de 32 beste
routekaarten. Die kwamen naar Rotterdam
en werden aan het oordeel van de jury on
derworpen. Die heeft het niet gemakkelijk
gehad. De modellen werden op juistheid en
netheid van uitvoering gekeurd en bij de
routekaarten woog de oorspronkelijkheid
het zwaarst.
Maar ten slotte kwamen toch de prijswin
naars uit de bus. De gelukkigen, die een
zeereisje mogen maken zijn: Lex Strijkers
te Bussum, Thijs Muller te Rotterdam, Fred
Kloosterziel te Hengelo. Arie Beeftink te
Kampen, Aad Davids te Voorburg. Dery
Brinkhorst te Hengelo en Bertha van Marle
te Kampen.
Voorts werden er 24 tweede prijzen toege
kend. waarvan er in Zaandam 7 vielen. Van
de 22 derde prijzen waren er 5 gelukkigen
in Veenendaal.
