dsn
LODALINE
echte Engelse
melange
Een nette receptie bij
de Russen
Openbare Aanbesteding
De
Ook daar
en daar
dreigt VUILGEVAAR!
PEUNIE SCHOUWBURG1 THQLIÖ
Merkwaardig burgerlijke levensstijl
slechtst geklede man
ter wereld
Ata turk werd naar zijn
laatste rustplaats gebracht
Luister eens evende K.N.V.B.....
Zwitserse open brief over Duitse
Rijnvaartpolitiek
Douwe Egberts
Solide WOON-en
WINKELHUIZEN
JONGSTE BEDIENDE
biechtgeheim
sssjr&ssss sar
43 cent
toasted
american
Lodaline reinigt
veilig en snel
N.V. NIBO WITLOFKWEKERIJEN
[AND- EN TUINAR8EIDERS
Goudsche Courant
BIOSCOOP TUEQTER BIOSCOOP TWEQTER
BITTERE RIJST
Keurige organisatie
I Kinderverlammmgsvirus ontdekt
en geïsoleerd
Kostbaar mausoleum bij Ankara
<r
Derde blad - pagina 2
GOUDSCHE COURANT
®^UmSAAHWUZI»8
feSrsSsi*:
ptr /«•!•-
(les slechts
iNDERDAG 12 NOVEMBER 1953
Uproeft het direct.Winfield is gemaakt van
toasted tobaccos', - een zeer geurige, kostelijke
melange van Amerikaanse topklas-tabakken.
Rook Winfield en verras er ook uw vrienden mee 1
Haal daar ook dia vertrouwde Lodallne-flas
bij en io 'n wip Is alle vuil verdwenen. Want
dat is zo prettig: Lodaline Is goed voor alles
dal werkelijk schoon moet worden.
De vaat, de was, tegels en sanitairy zijde, wol
en nylon, de grote Lodallne-lles is er goed voor.
Ld op d* zuinig* sprenkal-capsul*
•n lees vooral de gebruiksaanwijzing
op hal Lodallna-elikeL Hel Is voor
deel voor Ul
mlatm te roeren
nleta te knoeien
fje brul ka klaar-
alle hoekjes en groetjes
waar vuil zich nestelt en
de gezondheid bedreigt.
Met Lodaline hoeft U zelfs
niet at te drogen.
Duits cdbotage-voorbehoud in strijd geacht
met Acte van Mannheim
Scheepvaart wordt niet om
zichzelf bedreven
Het recht Is er om de vrijheid te yarande-
ren. niet om haar te beperken of op te hef
fen. De geproclameerde „vrijheid In orde
ning", of het euphemisme van de harmoni
sering naar het spraakgebruik van de Ko
len en Staal Gemeenschap z|jn leuzen, die
het effectieve verlies van de vrijheid van de
Rijnvaart niet kunnen wegredeneren. Met
deze pittige woorden sluit dr Walter Mttl-
ler uit Bazel een opèn brief af aan dr Karl
Schilling uit Bonn. gepubliceerd in hef
maandblad Strom und See". De heer Mül
Ier doet In dese open brief iets. wat ais niet
meer van deze t|jd wordt beschouwd. H|J
maakt duidelijk, dat alleen recht recht is.
en dat alleen vrjjheld vrijheid is. H|j stelt
zich bovendien op het schijnbaar helemaal
niet meer van deze t|jd zijnde standpunt,
dat de kortste verbinding tussen twee pun
ten de rechte l|jn is en dat iedere andere
verbinding leidt tot een kromme l|jn, die
men met geen mogelijkheid recht kan pra
ten.
De heer Müller heeft het dus gewaagd het
zo ingewikkeld gemaakte probleem van de
Rijnvaart nog eens in alle eenvoud te stel
len: de Acte van Mannheim schrijft vrijheid
van de vaart op de Rijn voor. Iedere aan
tasting. op welke wijze dan ook, van deze
vrijheid is een aantasting van genoemde
Acte.
Het bekende Duitse cabotage-voorbehoud
acht dr Müller zulk een aantasting. Het
Westduitse beroep op de conventie van Bar
celona gaat.zijns inziens niet op. omdat deze
minder ver dan de Acte van Mannheim
gaande convectie uitdrukkelijk bepaalt, dat
verder gaandé overeenkomsten op het ge
bied van vrijheid van scheepvaart door deze
conventie niet worden aangetast.
Dr Müllpr stelt vast. dat de verschillen
van opvattóng in hoofdzaak betrekking heb
ben op de vraag of de vrijheid van de Rijn
vaart, bedoeld ln de Acte van Mannheim,
ook commerciële vrijheid inhoudt. Naar
Duitse opvatting is dit niet het geval. Dr
Müller bestrijdt deze Duitse opvatting op
historische gronden. Hij wijst er op, dat de
Rijnvaart-acte reeds de Acte van Mainz, me
de ten doel heeft gehad de monopolisering
bij de Rijnvaart op basis van het gildewezen
op te heffen. Maar wat is het anders als
thans Duitsland, op grond van deviezenpoli-
tieke overwegingen, goederen van en naar
Duitse havens slechts met Duitse schepen
laat vervoeren? Dr Müller noemt hier alleen
de deviezentechnische overwegingen. In
middels hebben, als bekend, in de Duitse op
portuniteit de vervoers-economische over
wegingen al de overhand gekregen, nu het
deviezenargument langzamerhand alle
kracht heeft verloren.
In de Zwitserse open brief wordt vastge
steld, dat de Duitse scheepvaart aldus een
monopolie heeft in de Duitse Rijnvaart en
dat de vrachtprijzen in Duitsland eenzijdig
en verbindend worden gedecreteerd. Con
currentie is xdtgesloten en de winst van deze
op basis van een monopolie verkregen
vrachtpenningen, wordt zo nu en dan ge
bruikt voor onderbiedingen in het verkeer
met andere Rijnoeverstaten, aldus dr Mül
ler. Ook dit acht hij in strijd met de Acte
van Mannheim.
Het komt hem echter onmogelijk voor,
dat de Duitsera de strijdigheid van hnn op
treden van de gelijke behandeling van alle
vlaggen, kannen ontkennen, want die ge
lijkheid kan toch slechte betekenen, dat
buitenlandse schepen op de R|jn binnen
Duitsland op gelijke w|jze moeten worden
behandeld als Duitse schepen. Scheepvaart
wordt niet om zichzelf bedreven maar om
het vervoer van goederen. Daarom kan de
vrijheid ven vaart nooit commerciële vrij
heid nltelniten.
Tegenstrijdig
Na nog als zijn mening te hebben uitge
sproken. dat een botsing tussen de Kolen en
Staal Gemeenschap en de Acte van Mp"«-
heim onvermijdelijk zal zijn, geeft dr Mt
uitdrukking aan zijn verwondering over
Duitse houding, gezien tegen de achtergrond
ven het feit, dat het Duitse economische
herstel van de laatste jaren in zo hoge mate
te denken is geweest aen een liberale eco
nomische politiek. Hij begrijpt niet waarom
"zulks niet het geval ls bij de Rijnvaart,
waarin de Duitsers juist een dirigistische en
monopolistische politiek volgen.
brief is stellig niet zonder betekenis. Nog
slechts heel kort geleden heeft de West
duitse minister van Economische Zaken,
prof. Erhard, in Amsterdam met gerecht
vaardigde trots gewezen op het Duitse her
stel. Met <|e nodige nadruk heeft hij dat
herstel toegeschreven aan de vrije markt-
politiek. En ook heeft hij ernstig gewaar
schuwd voor verkeerde tendenties in wat
doorgaat voor een streven naar Europese
integratie. Vurig heeft hij de economische
vrijheid beleden. Zou het niet nuttig zijn als
in West-Duttsland minister Seebohm eens
bij zijn collega Erhard in de leer ging? En
lomgekeerd, ligt het niet op de weg van
minister Erhard om in eigen kring te wij
zen op het verkeerde Van de Duitse Rijn
vaartpolitiek?
Om nog even terug te keren tot de open
brief van dr Müller: deze laakt de „Juris
terij" die zich ln de laatste jaren rond de
Acte van Mannheim heeft afgespeeld. Ver
dragen moet men naar eer en geweten nako
men en men moet niet proberen zich door
geconstrueerde interpretaties aan de ver
plichtingen daarvan te onttrekken.
Commissie-Randall
bezoekt Europa
Leden van de Amerikaanse commissie
voor de economische politiek ten aanzien
van het buitenland, zullen deze week te
Parijs besprekingen voeren met vertegen
woordigers van intergouvernementele orga
nisaties, over de wijze, waarop Amerika er
toe zou kunnen bijdragen de wereldhandel
te verbeteren.
De voorzitter van de commissie, Clarence
Randall, deelda mede, dat zij geen bespre,
kingen zullen voeren met vertegenwoordi
gers van de afzonderlijke regeringen, doch
wel met vooraanstaande Amerikaanse di
plomaten en vertegenwoordigers van de
Noordatlantische Verdrags Organisatie, de
Algemene Overeenkomst voor Tarieven en
Handel, de Organisatie voor Europese Eco
nomische Samenwerking en de Europese
Kolen- en Staal-Gemeenschap.
Uit Parijs wordt gemeld, dat de bespre
kingen op de Amerikaanse ambassade al
daar, die vier dagen zullen duren, begon
nen zijn. De commissie zal Donderdag naar
Amerika terugkeren en haar rapport en
aanbevelingen voor president Eisenhower
opstellen.
Zes maanden voorwaardelijk
voor oud-verzetsman
De krijgsraad te velde-West heeft L. W.
R. B, dia 10 Januari 1945 met vier anderen
een levensmiddelenzaak was binnengedron
gen, waarbij do eigenaar van de aaak door
een revolverschot uit B.'s wapen werd ge
dood, conform de eis veroordeeld tot een
voorwaardelijke gevangenisstraf van 6 mnd.,
met een Jaar proeftijd.
B. waa destijds de zaak binnengedrongen
om levensmiddelen te „stunten", die be
stemd zouden zijn voor een 300-tal onder
duikers. De gjpep illegalen stuitte op on
verwachte tegenstand van een vrij groot
gezelschap ln de woning van Tol, dia Juist
zijn verjaardag vierde. De destijds 20-Jarlge
B., die da leider van da overval was, loste
toen vier schoten, waarvan er een T. dode
lijk ln de buik trof.
De krijgaraad nam in zijn motivering van
het vonnis de conclusie van de landelijke
ereraad over, dat de „stunt" rechtmatig
was, maar nam geen noodweer aan, omdat
z.l. de reactie van Tol gerechtvaardigd was.
Ook B.'s baroep op het bestaan van een
noodtoestand nam de krijgsraad niet over,
omdat B. er niet voor had gezorgd dat zijn
bevelen waren opgevolgd. (Enigen van de
overvallers waren n.l. in tegenstelling tot
de afspraak gemaskerd geweest).
Voorts werd beklaagde verweten, dat hij
niet met voldoende omzichtigheid zijn
pistool heeft gehanteerd. Bij het vonnis is
voorts rekening gehouden met de toen nog
jeugdige leeftijd van B., met zijn verdien
sten voor het vaderland en met de lange
tijd die sinds het gebeurde is verlopen.
Veertien man verongelukt
Een vliegboot van de Amerikaanse marine
van het type M a r 1 n e r is Dinsdag ln de
omgeving van het Zuid-Koreaanse eiland
Tsjejoe neergestort. De veertien beman-
9W-:
WT+s
Geuriger! Krachtiger! Dat zijn de
kenmerken van deze
kenmerken van een echte F i mct aJJc
eens op die diepcouden n„ 'kkln3 Enl«oolc
Probeer vandaaf nV'
g Ca" cen pekje Pickwick Thee.
Ook dit punt ln deze Interessante open nlngsleden kwamen om het leven.
Iipln «el sage 74
(groen etiket)
Ceylon melange 88
({•el MikM)
Burgemeester en Wethouders van Gouda zijn voornemens
op Dinsdag 1 December 1953, des v.m. 15 nor op het
Raadhuis te Gouda ln het openbaar aan te besteden:
hel bouwen van een
gebouw voor he
Energiebedrijf Ie Gouda
onder directie van Ir M. C. A. MeiacWke, Oudorpweg 46
te Rotterdam, Telefoon no. 20705.
Bestek met tekeningen vanaf 16 Nov. «a. verkrijgbaar
tegen betaling van f20.ten kantore vaq het Gemeente-
Energiebedrijf. Rotterdamse Veer 5 te Gouda.
Na ontvangst van postwissel of giro-overschrijving ed
f20.30 volgt franco toezending.
Bij inlevering in ongeschonden staat op de dag van in
schrijving wordt f 10.terugbetaald
Te koop gevraagd voor geldbelegging:
Ook een blok woningen komt in aanmerking. Aanb.
onder no. 9028, aan het Bur. van dit Blad.
Jedereen
BANKINSTELLING
(mann.)
leeftijd pl.m. 16 jaar. Brieven onder
no. 9025, Bur. van dit Blad.
vragen voor direct
Aanmelden 's avonds tussen 18—19 uur bij N. Both,
Bloemendaalsewsg 43s, Waddinxveen.
schijnt de
ie lezert, fielt Uwet eens
hij Uzelfgedacht.
Inderdaad: de Lezerskring van
de Goudsche Courante
groot, 'n Gezellig blad en veel
nieuws, ook mt Gouda en om
streken
U/ie de (foudscke Cbu/tawdr
u/eet uatudhs het meest
Memtementen kunnen dagelijks ingaan..
Wie het Kleintje steeds eert
is het succes altijd weerd
entail ,U I,
S.O.S. HELD IN NOOD
met vier grote sterren, o.a.: Bob Hope, Jan* Rustel,
Roy Rogers en hat paard Trigger 14 Jaar.
Zaterdag, aanvang 11.11 uur n.m„ brengen wij
in cen speciale NACHTVOORSTELLING.
Broderick Crawford, Dona Reed ln
PE ZWARTE PAGINA1» Jaar.
Maandag t.e.m. Woensdag 3 en S.1I uur:
Jennifer Jones en Laurenc Olivier in CARRIE.
Nimmer zult U Carrie vergeten, de vouw. zoals
iedere vrouw wil z|Jn. Jaar.
Sü& No*.]
«IEAN PETERS JEFFREY HUNtcb
CONSTANCE SMITH - WALT* RB RINNAN
vlnïnïknrtïn111 en *e"e,tloneel filmwerk in het rijk
van krokodillen en slangen:
I Tn wilderni»
In Technicolor. Toegang 14 Jaar.
Muu^r u'uH? Donderdag s.u u.i
BENNIE, PATRICIA NEAL, HIK.H
'n de fantastische film over vl le eend*
«hot,.,, „bo,. .na,™ pfSIÏ
J,T0NI> DB AARDE STIL.
Toegang boven 14 Jaar.
Onwerkerk"
«wumsen,
nationale gebeurtenis:
„De sluiting van het gat b|]
Woensdagavond geen bioscoop.
Sftïïl 'S mïlra»*oSï,,"
B&JBF"- w,u v o«SK;
Toegaat l> jaar.
I» a. "nv u
4 De film, die alles overtreft.
Toegang li Jaar.
Bespreek vooral tijdig
t
DONDERDAG 12 NOVEMBER 1953
TWEEDE BLAK - PAGINA 3
(Van onze correspondent te Wenen)
Ook de Russen in Wenen hebben het 36ste jubileum j£,
van de grote revolutie gevierd en daarom had de Hoge l -
Commissaris, Iljitsjof, meer dan duizend gasten in de C
Hofburg van Wenen uitgenodigd. Vorige jaren wer-
den bij deze gelegenheid eveneens buitenlandse gas-
ten gevraagd, maar er waren nu tal van personen uit
het Wésten geïnviteerd, die toen niet in aanmerking
kwamen. Natuurlijk zag men ook nu weer de Oosten-
rijkse staatspresident Körner, leden van het diploma- i
tieke corps, o.a. onze Nederlandse gezant en hoge
Oostenrijkse functionarissen. Opvallend waren echter
de gezichten van tal van mensen, die zeker evenmin
iets met het communisme te maken hebben. Zo b.v.
de directeur van de Weense opera, de rector van de
universiteit, bekende schrijvers en geleerden, voor
aanstaande buitenlandse journalisten en niet te ver
geten: musici en toneelspelers. Er valt niet aan te ÉWAII^!
twijfelen dat dit opvallend vriendelijke gebaar der
Russen samenhangt met de veranderde Russische
houding na de dood van Stalin en dat is ook de ver
klaring, waarom zoveel gasten inderdaad waren ge
komen, die vroeger hoogstwaarschijnlijk niet^versche- j
nen zouden zijn.
Het is de eerste keer dat de z.g. „October-
revolutie" in November wordt gevierd. De
Sowjet-Unie heeft namelijk kort geleden
de oude tijdrekening afgeschaft, die 13 dagen
met de nieuwe verschilde, met het gevolg,
dat ook deze herdenking moest worden ver
schoven en dertien dagen later werd ge
vierd. De Russen beschouwen de verande
ring in de tijdrekening als een teken van
doortastendheid en voortvarendheid, ook al
moeten zij toegeven dat het Westen hun
daarin minstens vierhonderd jaar is vóór
geweest.
De uitnodiging, welke de gasten hadden
ontvangen, was geheel in het Russisch ge
steld. met uitzondering van één Duits
woord, namelijk „Hofburg", de plaats waar
de receptie zou plaatsvinden. Maar ook dit
woord was in Russische letters gedrukt,
ongeveer zo: Xophbypg. In de envelop be
vond zich echter ook nog een gedrukt biljet,
van een grote hoofdletter en een nummer
voorzien, welk biljet men op de voorruit
van zijn auto moest plakken. Dit was de
enige contróle. welke door de Oostenrijkse
politie werd uitgeoefend. Daarnaast hadden
de genodigden nog eenzelfde biljet gekre
gen, maar dén Jn kleiner formaat En wan
neer een gast het feest verliet, moest hij dit
papiertje bij de uitgangspoort afgeven. Een
Russische of Oostenrijkse ambtenaar riep
dan door middel van een luidspreker de let
ter en het nummer af, waarop onmiddellijk
een van de honderden parkerende auto's
voorreed. Het was uitstekend voorbereid en
goed georganiseerd.
De receptie zélf had plaats in de Hofburg
en wel in dat gedeelte van het oude keizer
lijke paleis, waar de Russische officieren
hun club en onderkomen hebben. Geen van
de gasten behoefde zijn uitnodiging te laten
zien en er was geen spoor van verdere con
tróle. In de hel hingen kolossale portretten
van Lenin, Stalin, Malenkof en Worosjilof.
pastelkleurige tekeningen, drie bij twee me
ter groot, in de bekende naturalistische stijl.
Langs de brede, marmeren trap kwam men
in een drietal grote zalen, waar in het mid
den buffets op royale wijze waren aange
richt op lange tafels van 50 tot 100 meter
lengte. De schotels waren prachtig gegar
neerd, alles het werk van Russische koks en
confissurs. Een weelde aan Russische spe
cialiteiten, voornamelijk koude visgerech
ten, gekookte en gerookte zalm, kostelijke
paling en aal in gelei, prachtig opgemaakte
tarbot en kabeljauw, filet, kunstig gevorm
de vispastijen en lange schotels met ka-
viaarbroodjes.
Kaviaar en wodka
Kaviaar, de trots vsn de Russen, was er
in alle mogelijke vormen en ln de meest
verschillende kleuren. Er waren ook scho
tels met koude kip en met wild, en hier en
daar zag men schaaltjes met koekjes. Er was
champagne, maar natuurlijk vooral wodka,
een drank die w|J ondanks de exotische naam
niet kunnen prefereen boven echte Schie
dammer.' 'Dat drinken was een karwei op
zich. De glaasjes waren van de royale soort
en hoe groot het glas ook mag z|Jn. men
moet het volgens Russisch gebruik in één
keer leegdrinken! Ondertussen telden
met een lach om de mond hoeveel glazen
w|J al achter de kraag hadden en hoeveel
we nog achter waren. Niemand verried ons
het minimum dat de Russen dronken, maar
in alle geval waa het een getal van twee
cijfers de man!
Langs de vol beladen tafels stonden hon
derden mensen, die zich rustig maar rijks-
lijk bedienden. Het eerste uur werd er bijna
niet geconverseerd, maar hoofdzakelijk ge
geten en gedronken, ook door de Russische
pope, die hier eveneens was uitgenodigd.
Het had niet veel van een Westerse receptie
of van een cocktail party, maar het leek
eerder op een rustig volksfeest waarbij het
heel kalm toegaat. De mannen schrokten
niet, maar ze bleken wel een uitstekende
eetlust te hebben. Ne een goed uur waren
de schotels radicaal leeg. Toén ging men ln
de lange zelen op en neer wandelen en be
gon de conversatie, heel gemoedelijk, soms
lettel Ijl
In een hoek speelde een militaire kapel
(Russische marsen en tot slot ook nog een
wals, maar er werd niet gedanst. Een enkel
paartje waagde zich op het parket, maar
ging al spoedig weer zitten omdat het alleen
bleef. Intussen werd ijs geserveerd, dat men
al wandelend uitlepelde. Men bekeek de<
Russische boeken, monotoon irt het zwart
f «bonden en tentoongesteld in open kaïten
angs de muur; men liét zich de grote
crayon-tekeningen aan de muur verklaren,
portretten van Tolstoj, Tsjechow, Poesjkin,
Tsjaikowski en andere bekende Russische
kunstenaars, soms pok een veldheer, b.v. ge
neraal Koetoeaow, die Napoleon tenslotte
heeft verslagen. Maar van Dostojefski vond
men hier geen spoor!
Ordelintjes en Zondagse
pakken
De gasten waren voor het overgrote deel
RussenijWjna evenveel mannen als vrouyven
en opvafend weinig officieren, maar die er
waren pronkten nfet hele rijen onderschei
dingen en medailles op hun borst. De mees
te aanwezigen waren Russische ambtenaren
en employé's van het grote Usia-bedrijf. De
diplomaten en gasten uit het Westen met
hun dames kon men onmiddellijk herkennen
aan hun smoking en het in deze omgeving
opvallende avondtoilet, want de Russen
zélf droegen alleen maar hun zogenaamde
Zondagse pak. degelijke confectie naar het
schijnt, donker grijs of blauw, terwijl hun
vrouwen voor het grootste gedeelte don
kere met kant bewerkte japonnen droegen
of een zwarte rok met een witte blouse.
Haar kapsel was in orde; de meesten le
ken wel zo van de kapper te zijn gekomen;
maar modern gefriseerd waren deze dames
niet en dat pa8te hun ook beter. In één
woord: het gezelschap maakte een degelijke
eerder goed-burgerlfjke indruk en het feest
leek zo ongeveer op een gezellige bijeen
komst van vrijgestelden met hun vrouwén,
maar dan in het groot. Als wij ons niet ver
gissen, moet het gezelschapsleven in Mos
kou ook eenzelfde beeld vertonen.
Het hoogtepunt van de avond werd ge
vormd door een concert ln de grote balzaal
van het paleis, waar een provisorische to
neelruimte was gemaakt, afgescheiden door
rode gordijnen. Nadat een vioolspeler en
Ingang van de Hofburg, waar de receptie
plaats had. Het Russische opschrift luidt:
„Dom (huis) der officieren van de SowjeU
Armee". In de deur een Russische soldaat:
om de hoek kijkt een Russische Milva.
een pianist staaltjes van hun kunnen had
den gegeven, traden een zanger en een zan
geres van de Moskouse opera op. die een
paar aria's uit bekende Russische opera's
zongen. En toen trad het beroemde Oekrai-
nische'balalaika-orkest op, waar de Russen
nu eens echt voor gingen zitten om er van
te genieten. Het was ook werkelijk iets bij
zonders; een Vonderlijk en prachtig musice
ren op instrumenten, die bij ons vrijwel on
bekend zijn.
Het was een groot orkest, enigszins gelij
kend op een symphonie-orkest b|J ons. want
rechts zaten ongeveer dertig eerste balalai
ka's en links even zoveel tweede balalaika's,
daarachter een paar fluiten en klarinetten
en op de achtergrond zes grote balalaika's,
beantwoordend aan onze contrabassen. In 't
midden zat één man met een grote harmoni
ca. die overal doorheen speelde en altijd te
horen was. H|j was geflankeerd door twee
dames ln witte blouses, die op een soort lig
gende harpen speelden en stromen van har-
peggio's te voorschijn toverden als een
klankgordUn op de achtergrond van de ner
veus jagende en dan weer weemoedig kla
gende balalaika's.
Het was prachtig gespeelde, echte volks
muziek; soms hartstochtelijk en wild. dan
weer terugvallende in een onbeschrijfelijk
weemoedige stemming, in een melancholie
die men alleen van de Russen gewend is
en waarvan men zich verwondert dat ze ook
nu nog aanwezig is
Het feest, dat avonds om acht uur be
gon, eindigde om half twaalf. Om eventuele
dralers en achterblijvers bij te brengen wat
de bedoeling was, had men in de aangren
zende zalen het electrische licht al vast uit
gedraaid en zo vond iedereen al heel spoe
dig de weg naar de garderobe.
In de heldere nacht reden de elegante Rolls
Royces en Cadillacs af en aan en tenslotte,
evenals na een feestvergadering van de
vakvereniging, verschenen ook de grote
autobussen, die de Russische employé's met
hun vrouwen naar huis brachten Het was
een geslaagde avond De Hoge Commissaris
Iljitsjof kan tevreden zijn.
AHeen,bier en spelen
(Van onze correspondent te Sydney)
De Australiër heeft de niet bijzonder
vleiende reputatie dat b(J de slechtst ge
klede man ter wereld ia.
Het zal hem geen zorgen maken: z|jn
kleding gaat slechts hém aan. Waarom zou
h|j een keer meer z|Jn schoenen poetsen; een
das dragen in klenr passend b|J overhemd
en costuum; waarde hechten aan een goede
vouw in s'n pantalon?
Het is veel belangrijker of Carruthers het
wereldkampioenschap boksen zal winnen,
of Hydrogen dit Jaar winner sal worden
in de Melbourne paardenraces en of er deze
■omer voldoende bier te verkrijgen zal z|Jn.
De zomer, in een groot deel van Australië,
ia heel lang, meer dan de helft van het
jaar, gerekend althans naar het klimaat.
En weet u. dan is het zo lekker luchtig, een
sporthemd te dragen met open boord en als
het maar even te warm is, geen colbert
jasje of vest aan te trekken. Het staat min
der goed gekleed? Wat hindert dat; neem
het leven gemakkelijk als het kan.
Die gemakkelijke kleding is op zichzelf
weer een soort uniform: wie zich beter zou
kleden zou opvallen en dat vermijdt de
Australiër maar liever. Het komt door die
Twee Amerikaanse geleerden zijn er in geslaagd de verwekker van de kinderverlam
ming, een virus, te isoleren en te Identificeren. Hierdoor is het mogelijk geworden de
scheikundige samenstelling van het virus en vele van zijn eigenschappen vast te stellen.
De ontdekker# van het virus zijn dr Toward Bachrach en dr Carleton Schwerdt. beiden
verbonden aan de Amerikaanse nationale academie van wetenschappen. Deze prestatie der
beide geleerden la de bekroning van vijftien Jaar onderzoekingswerk.
Men heeft thans voor de eerste mael omvang en vorm van het virus, dat een doorsnede
heeft van ongeveer een millioenele inch (één inch 2,5 cm), kunnen vaststellen. Men ver
wacht, dat het thans, nu er meer definitieve feiten over het virus bekend zijn, mogelijk
aal zijn de strijd er tegen met meer succes te voeren.
kleding, dat men al heel spoedig een immi
grant onder de oudere landsbewoners her
kent. Wij zijn nog zo gehecht aan ons
boordje en colbertjasje en soms nog een
vest óók; zonder dat alles weten we ons
ongekleed.
Een kwestie van standsverschil is het dut
niet met die kleding. Heel vaak kan men
slechts aan de handen 'Zien, of iemand be
hoort tot de hand- dan wel hoofdarbeiders.
In de grote steden is er nog wel enig ver
schil in kledij, maar ook weer uit het oog
punt van het burgerlijk uniform. De kan
toor- en handelsman is daar zo'n beetje
aan zijn beroep verplicht een colbertcos-
tuum, boord, das en zwarte schoenen te
dragen. Het moet een heel erg zomerse dag
zijn, wil op kantoor het jasje uitgaan.
Belangrijker dan uiterlijke verzorging is
echter, of men met de nieuwste sport-ge-
beurtenlssen op de hoogte is. Buiten kan
toor zal niemand er op letten hoe men zich
kleedt, maar aan een gesprek over sport,
onverschillig welke tak, moet u kunnen
meedoen!
De Australiër is een zeer vrijheidslievend
mens; hij verlangt de vrijheid voor zichzelf
en laat die ook een ander. Men zou ook
kunnen zeggen: hij interesseert zich niet
voor een ander. Hij moge zo eens een
praatje maken over het weer en de sport
en zo, maar zal vrijwel nimmer naar per-
soonlljke- of familie-omstandigheden in
formeren, anders dan als blote formaliteit.
Ze zouden ln een anders moeilijkheden
betrokken kunnen worden en daar hebben
de Australiërs een hekel aan.
Nu zou men de vraag kunnen stellen of
de echtgenote van zo'n Australiër niet eens
wat verandering kan brengen in de wijze
waarop haar man zich kleedt. Zonder on
vriendelijk jegens de Australische vrouw
te willen zijn: het interesseert ook héér niet
zo veel, want zij heeft alle aandacht voor
zichzelf nodigl En waarschijnlijk treurt de
Australiër daar niet over, want een vrouw
zou je kunnen dwingen, je anders te kleden
dan je collega's doen, iets waaraan de
Australiër een hekel heeft.
Dan maar liever de slechtst geklede man
ter wereld.
A.V.R.O. organiseert
serie audities
De A.V.R.O. gaat een nieuwe serie audi
ties organiseren, welke over een periode
van twee jaar geleidelijk aan over het ge
hele land zullen worden gehouden. Jonge
beroepsartisten. semi-beroeps en amateurs
zullen tijdens deze audities in de gelegen
heid worden gesteld hun prestaties op het
gebied van de lichte muze te demonstreren
ten aanhore van een vakkundige, door de
A.V.R.O. samengestelde jury, bestaande uit
de heren mr Harm Smedes, Frans van
Capelle en Jan Koopman. Zij, die in ver
band met hun prestaties daarvoor in aan
merking komen, zullen worden uitgenodigd
voor de microfoon op te treden. De audi
ties worden steeds over twee avonden ver
deeld: de eerste avond voor de beroeps- en
semi-beroepsartisten, de tweede avond uit
sluitend voor de amateurs. Eenmaal per
veertien dagen zal in een grotere gemeenten
een voor die streek geldende „kansavond",
waarbij ook publiek aanwezig zal zijn,
worden gegeven. Groningen opent de serie
op 21 en 22 November, daarna volgen
Leeuwarden op 5 en 6 December en Meppel
op 19 en 20 December. Men gaat dan door
tot medio Mei, onderbreekt de reeks in de
zomer en trekt in het volgend winterseizoen
verder door het land.
Netty Rosenfeld opgevolgd
door Ilse Wessel
Nu Netty Rosenfeld in verband met haar
recent huwelijk de A.V.R.O. in vaste dienst
gaat verlaten zij zal daarna het zieken-
programma „De Wekker" gaan verzorgen
heeft de A.V.R.O. uitgezien naar een ge
schikte kracht, die haar per 1 December zou
kunnen opvolgen. Men heeft deze opvolg
ster vrij snel en in eigen kring gevonden
in de persoon van de 24-jarige Ilse Wessel
uit Baarn, die al sinds 1949 in andere func
tie van de A.V.R.O. werkzaam is. Aanvan
kelijk was zij stenotypiste bij de program
ma-administratie. nadien secretaresse van
het hoofd der afdeling ernstige muziek, de
heer J. van Overvest. Zij legde destijds
reeds met zeer gunstig gevolg een stern-
proef en verdere tests af en trad ook reeds
eerder als „stem" voor de microfoon in
uitzendingen op, zij het sporadisch. De be
noeming van mej. Wessel tot omroepster is,
zoals gebruikelijk in de omroepwereld, met
een proeftijd van twee maanden.
Een jaar voor oneerlijke
postbesteller
De officier van justitie te,.Zutphen eiste
een jaar en drie maandafl gevangenisstraf
tegen de Apeldoornse/ besteller van de
P:T.T., v. d. W De rechtbank heeft thans
uitspraak gedaan en/de man veroordeeld
tot een gevangenisstraf voor, de tijd van
een Jaar met aftrej; van voorarrest, er
daarbij rekening mee houdend dat de feiten
in functie zijn gepleegd en dat verdachte
afbreuk heeft gedaan aan het vertrouwen,
dat het publiek in dergelijke functionaris
sen «telt.
De rechtbank achtte dit algemeen belang
zo overwegend, dat zij niet heeft kunnen
voldoen aan de vele verzoeken om een
lichtere straf.
Van de W waa gedagvaard, omdat hij
verscheidene keren te Apeldoorn woningen
had betreden, waar hij post moest bren
gen. Hier en daar nam hij dan geld weg.
Bovendien zou hij brieven hebben achter
gehouden als hij in de veronderstelling
verkeerde, dat <jeze geld bevatten.
COÖP. FRUIT- EN GROENTENVEILING
IfOEKSCHE WAARD EN OMSTREKEN G.A.
11 November 1953 Cox Orange Pippin A 58—
67, B en C 44—51, grof 52—61 I 42—ïl; Gronin
ger Kroon A 28—32, B en C 20—24, grof 24—2».
I 16—1»; Golrle van Holland grof 27—32, I 17—
26, Lemoenappel grof 21—25 I 15—18: Goud
renetten A 28—34. B en C 28—27, grot 24—2». I
17—22; Sterappel grof 37—21. I 20—22; Alllngton
grof 2J. I 18; Campagners grof 19—22 I 12—16;
Comtesse A 46—49 B en C 43—46, grof 42—48. I
30—39; Zwljndrechtse Wijnperen B en C 21—24;
St Rémy grof 15—17, I 13—16; Gieser Wildeman
gróf 24—32, I 18—24; Loutjes grof 24—27, I 20—22:
Bergamot grof 20—24. I 15—18; Jodenpeer grof
17. I 12; Beurré Alex Lucas A 40—47. B en C
35—39; Alicante 104—122; Spruiten 22—27; Rode
kool 8—11; Andijvie 8—10; Savoyekool 8—10;
Groentjes 8—11, alles per kg; Sla 5—9; Bloem
kool A 3945. belde per stuk
De KIST met het stoffelijk overschot van
Moestapha Kemal Ataturk, de grond
vester van de Turkse Republiek, ia op 15
November, de 15e verjaardag van zijn over
lijden in 1938. van het graf waar het
voorlopig was bUgeset. vervoerd naar een
nieuw marmeren mausoleum. Dit mau
soleum. dat is gebouwd op de Anit-Kabir,
een heuveltop, van waar men over geheel
Ankara siet. beslaat een oppervlakte van
600.890 vierkante meter en met de bouw is
ongeveer tien jaar gemoeid geweest. Het
heeft ongeveer 25 millioen gulden gekost.
Het mausoleum bevat een grote hall, ver
sierd met marmer en kostbare mozaïeken.
Het graf wordt afgesloten met een stuk
marmer. 40 ton wegend. Naar do grafope
ning voert een brede laan. terwijl op tien
grenspunten zich torens, versierd met basre
liëfs verheffen. Het mausoleum is gelegen
in een uitgestrekt park. waarin 140.000 bo
men zijn geplant.
Dit geweldig gedenkteken is vermoedelijk
het grootste monument dat in moderne tij
den voor enig mens is opgericht. Het bete
kende een zware post op de begroting van
een natie. die. ondanks snel toenemende
welvaart, toch nog erkend arm is. Voor de
natie, welke Ataturk vestigde heeft het mo
nument een grote betekenis, verklaarde een
Turks functionaris aan een journalist, die
met hem het mausoleum bezocht.
Bij de ingang stonden twee van de tien to
rens. Elke tojen is tien meter hoog.
De ene is 'fle Vrijheids- en de andere de
Onafhankelijkheidstoren, verklaarde de
functionaris. Deze twee waarden won Ata
turk voor zijn volk. Later zult u andere to
rens zien met namen, die niet zo gemakke
lijk te begrijpen zijn. Zo is er de toren van
23 April, immers op 23 April 1920 verklaarde
Nationale Vergadering te Ankara, dat de
Itai
de Geallieerden, weshalve zij alle souveret
Sultan, die in Konstanlinopel verbleef, niet
was dan een gevangene in handen val
- ei»
niteit in de naam van het Turkse volk aan
zich trok.
Dan is er de toren van Mehmetcik klel-
Mehmet. kleine Turkse soldaat, „een
zoon van het volk".
Herinnert u zich de betekenis van de naam
welke de Nationale Vergadering Moestapha
Kemal gaf? Ataturk. hetgeen betekent „Va
der der Turken". Anit-Kabir is een gedenk
teken voor hem, maar ook een gedenkteken
zijn familie en voor ziin volk. Dit ls
een Nationaal heiligdom, aldus bovenge
noemde begeleider van schrijver dezes.
De journalist ging met zijn begeleider tus
sen de torens bij de ingang door en kwam
zo op een brede laan. waarlangs bloembed
den waren aangelegd en omzoomd door twee
riien populieren. De bloembedden worden opr
gelijke afstanden onderbroken door beelden
van liggende leeuwen, welke uit steen riln
Behouwen volgens de>wii*e, \yaarop de Hit-
titen. het eerste grote volk van Anatolië. dit
deden De kruinen van de populieren ont
trekken aan het oog hetgeen op de top van
de berg is gelegen. Alles wat men ziet is een
grote ruimte. Aan de andere zijde van deze
esplanade rijst een reusachtige stalen vlag-
eegtok od roet een Turkse vlag, een scharla
ken doek. in top Daarachter, tussen twee
laas gelegen blokken gebouwen met colon-
naden, loopt een weg door de vallei, naar
verder gelegen bergtoppen en de stad in de
verte. Deze laan schijnt nergens heen te lel
den. Tussen twee ande e torens doorgaand
komt de bezoeker on de esplanade
Waar de strijd begon
UIER, ter linkerzijde verrijst het mauso
leum met zijn streng gelijnde portiek, ge
vormd door vierkante uilaren welke uitste
ken boven een trap van 33 treden een
sombere symmetrie <-an rechte lijnen, welke
majestueus aandoen juist door het ontbre
ken van ieder ornament.
De architecten, Emin Onat en Orhn Arda,
hebben het geheel zó Ingericht, dat het oog
van de bezoeker die de esplanade heeft be
reikt. als het ware het eerst wordt getrok®1
ken naar het beeld van bergen en lucht, een
tafereed. dat wordt onderbroken door de na
tionale vlag Aan het eind van de esplanade
wordt dit beeld heel handig Iets gewijzigd
Terwijl aan de zijkanten van de esplanade
gebouwen staan, ziet meh hier slechts een
open colonnade, die. hoewel ze dient als af
sluiting. toch het oog leidt naar open ruim
ten. luchten wolken, vallei en bergen.
Natuurlijk richt de bezoeker zijn schreden
naar het mausoleum. Eerst later geeft hü
zich er rekenschap van hoe prachtig uitge
balanceerd het massale bouwwerk en de
open ruimten In harmonie zijn gebracht met
lucht, valleien en bergen, zodat ze een ge
heel schijnen te vormen.
Nadat wij de mausoleumkamer zelf had
den bezocht met haar muurmozaïeken, haar
pracht van veelkleurige marmer, dat de
grote grafsteen omringt, keerden we terug
naar de esplanade.
„Kijk eens naar de stad", zeide de begelei
der van de journalist. „Kijk bij voorbeeld
eens naar het spoorwegstation daar In dat
gebouw vestigde Moestapha Kemal zijn
hoofdkwartier in December 1919, op een van
zijn duisterste uren in de striid om Turkije
voor een volkomen nederlaag te behoeden,
tijdens dg eerste wereldoorlog en om een
land te bouwen op de puinhopen van een
keizerrijk. -»™
Hij woonde hier in een spoorrijtuig. Dit
was zijn eerste „slaapvertrek <n Ankara"
Na dertig ja«
P herinner mij Ankara nog goed zoals het
er vroeger uit zag. Daar was de oude stad
welke in de tijd van de oude Grieken en
Romeinen grote dagen heeft gekend. Sinds
dien ia het echter eeuwenlang een slaperig,
klein provincie-stadje in het Ottomaanse
keizerrijk geweest. Er was geen wóterlet-
ding, geen electriciteit, niets wat met recht
een weg kon worden ge^pemd. Rondom het
station was een kale vlane, verschrikkelijk
stoffig in de zomer en ééiroodderpoel in de
winter. Van bomen was geen sprake. Slecht»
de spoorbaan naar '-'onstantinopel was er
reeds. Deze spoorweg heeft een belangrijk
aandeel gehad in het winnen van de onaf
hankelijkheidsoorlog, waarmede Moestapha
Kemal vcljwel geheel alleen begon, een oor
log waarin zijn nederteag zeker scheen te
zijn.
Britse oorlogsschepen lagen in de Bospo
rus. Geallieerde troepen bezetten Konstanti-
nopel. Italië, Frankrijk en Griekenland wa
ren op het punt zich meesier te maken van
stukken van Thracië en Anatolië. Turkije,
dat zware verliezen had geleden aan men
senlevens en grondgebied, scheen verplet
terd. gedemoraliseerd, hopeloos en hclpeloos.
Moestapha Kemal moet ln dat spoorweg-
rijtuig bij het station slapeloze nachten heb
ben gehad
En kijk nu eens daar. zei de begeleider
van de iournalist. Van daaruit zal hij naar
zijn laatste rustplaats worden gebracht.
Dicht bij het station zijn boulevards, ora-
lilnd door bomen, ruime parken, een sport
stadion, voorstadjes, waar elk huis een
tuintje heeft. Ginds is de ooera. omgeven
door flatgebouwen met winkels, bioscopen,
taxi's en bussen en "erder ziet men het re
geringscentrum met gebouwen van de mi
nisteries. terwijl tegen de berghelling de
ambassades van de voormalige viianden zich
scharen langs de boulevard, die opklimt
naar het paleis van de nresident te Cankava.
En dit alles is in dertig iaar tijd verrezen
uit niets F-igenliik vormde deze stad reeds
een monument voor Ataturk. Dit mausoleum
Is feitelijk weinig meer dan de bekroning
van een reeds bestaand bouwwerk.
f.O.R
Wfe hadden het over die jongen, die
zei: „wat heb ik er eigenlijk mee te
maken, met al die soesah, al die drukte
over hoe lk speel" en we zouden u ver
tellen. waar om zijn gedachte verkeerd
was.
Die club, waarin hij speelt, waarvan
hij zelfs de vlagdrager ls. want anders
kwam zijn geval niet ter sprake, ls hem
niet maar zo toevallig aangewaaid.
Die club is een gemeenschap op zich
zelf en zoals tegenover elke gemeenschap
heeft de jongen zijn plichten.
Wil hij zich daaraan onttrekken, dan kan
dat in het ergste geval „royement" be
tekenen én ln het zachtste geval: cen
lager elftal.
Men behoeft de mensen, die zo „hard"
zijn, ook niet kwaad aan te kijken, want
zij kunnen niet anders, zij hebben ook
hun plichten. Het „goed" of „slecht" gaan
van de verehiglng is voor hen evenmin
een kwestie van een\ udige tijdspas
sering. O jeetje nee.
Wij kijken wel eens achter de scher
men en kunnen er van meepraten.
Zo kan niemand zich straffeloos aan
de wetten van de club onttrekken.
Dit klinkt wel erg gewicht!.", maar zo
is het toch.
Vraag het maar aan wie u wjlt
Een genot
fY het son zo gemakkelijk en io
plezierig zUn, «Is alle clubs tege
lijk konden zeggen: wat kan ona
de crlilek scheien, we spelen voor
ors plezier! Komen de mensen hijken,
goed, meegenomen komen se niet,
ook goed. We trappen ons partijtje
voetbal, doen dat zoals we gemutst
zijn en daarmee basta.
ERIC en het taaie
ongerief (3)
Het zou zo heerlik zijn als alle ---
clubs tegelijk konden zeggen: wat g
kan ons de critiek schelen, we g|
spelen voor ons plezier ...II S
Maar toaar leeft die onbekommer- f
de pedachte? Niet eens bij het
hoofdbestuur Pan de K.N.V B.j
want dat wil een radio-half uur- g
tje om z|;n geprangd gemoed te y
ontlasten
Morgen tets mger over een „we ij
gaan naar Rome-roes" en een g
rode lap voor een stier g
Maar waar leeft die onbekommerde
gedacht
Niet eens b|J het hoofdbestuur van
de KNVB. want dat wil een radio-
halfuurtje om z|Jn gemoed te ont
lasten.
Laten we er maar ln eens een dikke
streep onder zetten: het is struggle for
life. Of we nou eerste, tweede, derde of
vierde klas Nederlands spelen of een van
de duizenden lilliputters zijn uit het zo
genaamd lager voetbal, we vechten alle
maal voor dezelfde zaak. En waar
het overal eender is. is het dus normaal.
Er wordt gevoetbald om te winnen,
om hogerop te komen en wie zegt. dat het
niet zo is, heeft al lang van de hoop. om
het zover te brengen, afstand gedaan.
Enom te winnen, om hogerop te
komen, moet er getraind worden, moe
ten er offers worden gebracht. In de
eerste plaats door de spelers van het
hoogste elftal. Want zij dragen de vlag
En het publiek moet u ook niet kwaad
aankijken als het mopperend weg .at
van een wedstrijd. De clubsupportere
spelen de wedstrijd mee op de tribune en
de anderen verlangen waarSvoor hun
geld. En zoals overal in he> leven, gaan
ze daar. waar de beste waar óerkocht
wordt
En de critici ln de kranten en de sport
bladen moet u ook niet kwaad aankijken,
want van hen wordt verwacht, dat ze de
waarheid schrijven.
Et., verslaggever, die een wedstrtjd
goed praat, waarvan de „honden geen
brood lusten" kan wel taartjesbakker
worden, waarmee niets kwaads wordt
bedoeld van de taartjesbakker, maar wel
van d» verslaggever
Het ls een vicieuze cirkel, waarvan
niemand kan zeggen, dat het geen cirkel
is. zonder zich op z'n minst belachelijk
te maken Dat weet iederee,. - van de
kleinste clubsecretari» tot de hoogste
bondsdignitaris en.. waarom wil die
bondsdignitaris nu naar de radle «nellen
om die „lastposten" eens even de waar
die ..lasposten" eens even van de waar
heid te vertellen
Ja waarom
Omdat men de critiek beu is en nu cri
tiek op de critiek wil geven. Wat tegen
de regpls van het «pel ls. Sportjournalis
ten mogen niet eens lid zijn van de
KNVB
Niet te spits.
"IVTen kan ook nog op z'n Frans zeggen:
„qui s'excuse. s'accuse1 (wie zich
•verontschuldigt, beschuldig' zich) maar
zo spits wil ik niet «ijn
De KNVB moet alleen maar gaan be
seffen:
1. dat voetbal niet die eenvoudige
tijdspassering Is. waarvoor men hel
nog steeds wil laten doorgaan.
2 dat de „lastposten" niet meer
doen dan hun plicht.
O, het zou zo gemakkelijk zijn. als
Nederland aan de grenzen was dichtge
plakt met krantenpapier en ztj alleen
maar te beoordelen hadden wat zij hier
zagen Maar het noodlot wil. dat ze wel
eens op reis gaan. Dat ze wel eens in
landen komen, waar veel beter voetbal
wordt gespeeld. Landen, waar men half
of heel beroeps voetbal ot staatsvoetbal
heeft Een onbillijke rgeltjking dus
Ja: wanneer de KNVB sou willen
doen. wat we zoëven gesegd hebben:
lachen om de ernst en eenvoudig niet
meer tegen voetballers uit die lan
den épelen.
Nee: wanneer de KNVB dat toch
doet. om de eenvoudige reden, die
voor allemaal geldt: de bittere nood
zaak. omdat het voetbal dan sou
afsterven.
Het laatste ls misschien een harde
waarheid, maardan komt de herders-
republiek weer boven en wi! men de
modern uitgeruste en perfect gedrilde
Srofs of staatsvneballers met pijl en
oog te lijf gaan En schieten we een
keer In de roos dan is het toch maar
die pijl en boog geweest, die ook ln
deze tijd nog haar nut bewezen heeft
Dat de tegenstander toevallig niet tn zo'n
beste conditie verkeerde of die ..pijl en
boog" had onderschat, wordt als laster
oDgenomen en 1aagt de KNVB naar de
microfoon
Hiér en daar tèeft zelfs een .we gaan
naar Rome-roes terwijl we nog niet
verder zijn dan DelftI
