Barnum, de koning der sensatiel Illllil Een slagerswinkel m een Baobab-boom Vier-en-twintig leven van uren uit het vreemde GORDON PIRIE Amateurisme en professionalisme in 't schaakspel Eten, slapen, werken, trainen Ook profs in ISoord-Afrika Alma Ata weer in het nieuws Draverijen te Hilversum Lichtende schoenen Gewetensgeld Voor bij de radio ln Beiroet zijn de platen van de P.A.A.-kalender het eerst Ongeveer 3000 foto's worden gekeurd Geen Nederlanders onder beste 25 irrar van korte afstand doodga» De Mamour Een 161-jarige negerin was de grondlegster van zijn fortuin SttSKSffiT~» T T T Verpozing Regelmatig held tprocf tally» von Monte Carlo OHBBB ZATERDAG 23 JANÜARI 1954 DERDE BLAD - PAGINA r GEEN FILMS, GEEN DANCINGS, nooit sigaretten, nooit een druppel alcohol geen pret alleen maar werken en onafgebroken on vermoeibaar de kwelling van trainen, trainenDat is het dae-in-dag- uit-leven'' van Douglas Alistair Gordon Pirie. de man, die zich heeft voorgenomen 's werelds grootste afstandloper te worden. Slechts van één ding kan hij genieten, zoveel als hij wil, dat is van eten SeIoof nlet". schrijft J. L. Manning in de Sunday Dispatch die een dag met Gordon Pirie heeft opgetrokken, „dat ik ooit een man heb zien eten zoals hij. Sprekend voorbeeld f Wc hebben het in deze tijd wel eens f over trainen en over de slappe geest in sommige takken van sport. Ach t waren allen zoals deze Gordon Pirie! f is natuurlyk een overdreven wens. Ach, was er maar één in Neder- f land dan had hy al lang bereikt, wat Gordon Pirie wil. En iedereen weet'wel, wie wij bedoelen. XJIJ LEEFT volgens een schema, een schema van zijn Duitse trainer zó Spartaans, dat het bijna onmenselijk is. Voor Pirie is elke dag als volgt verdeeld: Slaap Werken Eten Lopen Totaal Geen uur geen 10 uur 8 uur 2 uur 4 uur 24 artiei In Noord-Afrika. waar tot nu toe geen beroepsvoetbal bestond, is nu ook de mogelijkheid opengesteld om prof te worden. Of het professionalisme, schryfi l'Equipe. hier levensvatbaarheid heeft, weten we niet. Maar dp beslissing van de Noordafrikaanse voetbalbond heeft tenminste één voordeel: het echte amateurisme zal er zuiverder door worden en de Noordafrikaanse clubs behoeven niet langer meer bang te zijn dat hun spelers worden wegge- i kocht. De Russen hebben zich in Alma Ata weer niet onbetuigd gelaten. Uitstekende presta ties leverde de 18-jarige Anatolij Zitov door de 500 meter in 43 sec. en de 1500 meter in 2 min. 15,2 sec. te rijden. Op de 1500 meter staat hij nu met dezelfde tijd als Kees Broekman bij de eerste twintig op de we reldranglijst. terwijl hij op de 500 meter een plaats heeft ingenomen bij de eerste 35, waar hij met Ken Henry, Susumo Naito, Pusjkar en Berespin genoteerd staat met 43 sec. Memonov, wiens snelste tijd op de 10.000 meter tot nog toe J7 min 8 4 sec was ge weest, wist zijn persoonlijke prestatie zo danig te verbetèren. dat hij nu ha Hjalmar Andersen en Oleg Gonchareneko derde op de lijjst is met een tijd van 16 min. 52.2. Nog voor Kees Broekman, wiens beste tijd op deze afstand 16 min. 56 3 sec. bedraagt. An dersen, Goncharenko, Mamonov, Broekman en Pajor zijn de enige hardrijders, die een tijd beneden de 17 min. op de afstand no- Jan de Natrie trekt zich terug Naar «U vernemen zal de oud-internatio nal Jan de Natrjs zich (om gezondheidsre denen) uit de Nederlandse Beroepsvoetbal bond terug trekken. De heer De Natris zal geen enkele bemoeienis meer hebben met bet beroepsvoetbal. k Zondagmiddag, aanvang 13.30 uur. Amazone B-prüs, afstand 1840—2000 m. Rooent heeft bij drogere baan een goede kans. Rosa Dear is een gevaarlijk concurrente. Outsider hij goed pad: Roulette Hanover. Buek-prUs, afstand 1960—2000 meter Quant mol is het méést betrouwbaar. President is op weg naar een plaats. Cancannière-prljs. seriedraverij, afst. 1900—1920 meter. Rijders J. van Leeuwen Jr en H. C ten Hagen zullen In de series en finale hun kans met succes verdedigen. Mr Fried mag In zijn serie bij de eerste 3 paarden worden verwacht Venutar-prüs. afstand 1940—2000 meter. Otella Is bij snelle baan in staat een prijs te win nen. Maakt zij een fout. kan Queen Bess daarvan profiteren. O' Brewer is bij een bekwaam trainer in de leer en kan met zijn jeugdige stuurman verrassen. Volontaire-prijs, afstand 2340—2360 m. Quita Hanover, mits goed gemutst en Rudolf G. zullen hun tegenstanders wel verslaan. Kairod-prljs, afstand 2800—2S40 meter. Orient Express G toont met pikeur M. Vergay dik wijls zijn beste yorm. Outsider Nerva. Uranle-prUs (Montécourse), afst. 2360—248p m. Komt Pretty Miss in deze course en niet In.] da Buck-pnjs uit ia zij 1 of 3. Meeske S. I «*'"t fT""| j er geen mi nuut voor een of andere liefhebberij. De Pirie-dag begint heel gewoon. Geen ochtendoefeningen voor het open raam. de sport komt voor Pirie pas als het werk gedaan is. Z'n enige zorg is wassen, sche ren en aankleden en zoveel mogelijk tijd overhouden vóór het ontbijt. Een ontbiit van drie gangen met grote hoeveelheden honing. De honing wordt hem toegestuurd uit Zuid-Afrika door een bewonderaar Me vrouw Pirie, de moeder van een gezin van nog twee zonen en eert dochter allemaal ouder dan Gordon zorgt er voor, dat aan het ontbijt niets ontbreekt. Scandinavische mutsjes Z"1 ORDON draagt graag een gebreid wol- Ien mutsje met een pompoen. Hij draagt dit, omdat hij zoveel zweet onde; het trainen, dat zijn haar er van uitdroogt en als van een stekelvarken recht over eind gaat staan. En hij wil er op de bank waarop hij werkt graag netjes uit zien. 8.30 v.m. Het is tijd om een bus te pakken of met een vriend mee te rijden naar de bank in Croydon, waarop hij werkt. Onderweg naar de bank vroeg Manning aan Pirie of hij wel eens zo ziek was ge weest, dat hij een dokter nodig had. „Nee", zei Pirie. „maar ik kwam kort geieden by een dokter om gekeurd te wurden voor een vcrzekerings-polis. Hjj voelde verschillende keren m'n pols en toen: „doe je wel eens aan sport. Pirie komt op de bank. Als beetje trek krijgt (en dat gebeurt neemt hij een appel 1 n.m. Lunchtijd, maar niet genoeg om naar huis te gaan. Hij gaat naar een klein restaurantje in de buurt, waar voor hem altijd een tafeltje en stoel worden vrij ge houden. Een restaurantje waar niet de mensen plegen te komen, die met hem in Amerika aan tafel willen zitten, maar een voudige werkmensen in overalls. „Een kop sterke thee met extra suiker", serveuse, nadat zij aan Gordon ge- heeft: „hoe gaat het. Piggy dear? ?;n daarna geroosterd varkensvlees, worst jes en plenty pudding. „Wanneer word je Amerikaans burger, jprdon?" vraagt de barbier uit de buurt. „Zodra jij eens goed m'n haar knipt" is ïftt antwoord. Dan stilte. Pirie is bezig de calorieën bij honderden tot zich te nemen. Geen spe ciaal dieet, behalve dan. dat het ln scho tels vol wordt opgediend. Er moet voor bedtijd nog een enorme hoeveelheid werk worden verzet. „Enorme eter, onze Piggy", zegt de ser veuse. „Altijd goed voor een extra portie", zegt ze. terwijl ze hem nog eens bedient met pudding en custard. De groenteboer vertelt: „U had hier moe ten zijn. toen Gordon Pirie vorige zomer het wereldrecord op de zes mijl brak. Een grote ijstaart op tafel en een fles cham pagne. Denkt u. dat ze dat voor hem zou den doen in Amerika? De baas wil Gordon zijn maaltijden voor niets geven, maar Gor- <icn vertelde hem. dat hij een amateur was en gewoon door wilde gaan met betalen. 55 n.m. Terug raar de bank. Onder- j weg nog gauw wat suikergoed en appels gekocht, „voor het geval ik soms trek krijg, ik krijg niets meer te eten tot van avond laat, na het lopen", voegt hij er verontschuldigend aan toe. „Krijg je op zulke koude winteravonden nooit honger onder het lopen?" „Nou en of. Soms heb ik na het lopen zo'n honger, dat ik alles opeet, wat maar onder mY] handen komt". 5 n.m. Van de bank naar huls. Het narde deel van de dag is aangebroken. Binnen een half uur zal er een andere mr. Pine zijn. Een oudere, gnmmige mr. Pirie, die op het punt staat vier uur te gaan be steden zoals geen andere man ln de we reld. 5.30 tot 9.30 n.m. Hier ts het, waar de Duitse meester coach, professor Woldemar Gerschler van de Freiburg universiteit, zijn leven binnentreedt. „Voel je het nooit als een bezwaar, die training elke avond?" „In het begin wel. Nu is het automa tisch. Ik heb zon verschrikkelijke energie, dat tk het moét doen". „Hoe is het begonnen?" „Dat is ai begonnen toen ik 11 jaar was. Maar u moet weten, dat ik uit een familie kom van lopers. Mijn vader, m'n broers, zij zijn het allemaal". Mr Pirie senior (53 jaar) gaat er nog dik wijls op uit voor een afstandje van 20 mijl. ..Het houdt me slank", zegt hij, „en Ik doe het graag". Hij laat een foto zien van Gordon en hemzelf, met de Olympische toorts op weg naar Wembley in 1948. De oudste en de jongste loper, Gordon was toen pas 17. 's Avonds, ongeveer 9 uur keert Gordon terug van z'n omzwervingen over de we gen en de landerijen. Na de douche komt hij naar beneden voor het souper. Pantof fels en een witte sweater hangen te war men voor de kachel. Even over tienen, iedere avond, legt Pirie de meest beroem de benen in Engeland in bed enmet deze Spartaan gaat een warm waterzak mee. „Vanaf het moment, dat Ik m'n kussen aanraak, slaap ik", zegt Gordon. „U moet eens iedere avond drie of vier uren gaan lopen, dan zult u eens zien wat er met u gebeurt. Je kunt niet meer wakker blijven" En daar slaapt Gordon Pirie onder het -akend oog van Emile Zatopek aan de Zulke schoenen hadden we moeten hebben in de donkere bezettingsjaren, toen we avonds geen andere straatverlichting had den dan de maan en we het met c knypkat moesten doen, wanneer zij 1 aan de beurt van schijnen was. Dit zijn lichtende schoenen die des avonds laat een schynsel werpen op de weg, welke de draagster voor zich heeft liggen. DU nieuwe snufje werd getoond tijdens eer schoenenshow. welke in Parijs is gehouden. JJet 16e Hoogoven-achaaktoumool is een overwinning geworden voor de Hol lander Bouwmeester en de Joegoslaaf Pirc bo'ven een reeks van erkende internationale schaakmeester#, te midden waarvan uw redacteur een kleine, doch op twee keer punten van het toumooi. bealiaeenda rol heeft gespeeld: de reden dat hij met z'n be- heiden acore van 3 punten niettemin toch tevreden ia. Twee'overwinnaar# du# ditmaal: groot meester Vaaja Pirc met Gligoric reeds topklasse van het schaakland bij dheid, Joego-Slavtië beroeps- meester. voor wie toumooisucceaeen nu enmaal onontbeerlijk zijn en Hen# Bouw- ïeester. een# Neerland# eerste jeugdkam- ioen. van beroep: onderwijzer aan een msterdamse volksschool, voor wie schaken - en pianoepejen slechts een prettige i aangename vrije tijdsbesteding betekent. Deze dubbele zege van twee u Heenlopen- schaakperaoonlijkheden roept onwille keurig de tegenstelling: amateuntjame of professionalisme op. het ln vele takken van sport zo heftig omstreden probleem. De Nederlandse schaakwereld, die een groot meester en een reeks van erkende inter nationale meesters in zijn midden heeft, kent dit probleem gelukkig niet zo zeer Naast twee beroepameester* (Kramer en Prins), is het merendeel der Nederlandse schaakmeesters n.l. sterk amateuristisch ingesteld, d w z. dat zU niet uitsluitend van het schaken leven, doch ln de eerste plaats een maatschappelijke positie bekleden, welke hen in mindere of meerdere mate in staat stelt aan meestertoumoolen deel te nemen. Voor deze grote groep van schaak- amateura zijn tournooiaucceasen geen le vensbehoefte. Zij spelen een „gelegen heids "-schaak. dat een enkele keer tot de hoogste toppen voert, een andere keer. tot een debacle leidt. De 100'/. plicht, die de beroepsmeester steeds weer te vervullen heeft, kunnen zij maar zelden tijden# het gehele verloop van een toumooi opbrengen. Het vorig jaar was dit b.v. heel sterk het geval bij Bouwmeester, de winnaar van thana. Na vijf ronden had hij 3' punt ver zameld (waaronder een verdienstelijke re mise tegen Rossolimo) en met een niet al te zwaar programma voor de boeg dacht een ieder dat Bo.ywmeeater ditmaal hoge ogm zou gooien. De resterende vier partijen brachten hem evenwel slechts een 6chamel half puntje (in de laatste ronde!) op Dit jaar was in Beverwijk uw redacteur wel hèt voorbeeld van wisselvalligheid. In vier opeenvolgende ronden werd twee keer uiterst kinderachtig verloren, doordat reeds ln de opging een «tuk werd prija gegeven In de beide andere partijen kwam hij evenwel met overwinn.ngen op Beni en Pirc tot prestaties, welke hijzelf riet voor mogelijk had gehouden De controverse: amateur-professional, d w.z 100* genoegen of 100'. plicht, heeft op vele partijen van Beverwijk haar stempel gedrukt in die zin dat de beroepsmeester zijn partij tot het bittere einde heeft door- geapeeld. terwijl de amateur, eenmaal in een slechtere stelling geraakt, het verder wel gelooft. Deze hardnekkigheid van de beroepsschaker heeft trouwen* Prins aan de 3e plaata geholpen. In zijn laatste partij (tegen mij) wég na 8 uur spelen een Paard- eindspel bereikt van P plus 2 pionnen tegen P plusi 1 pion. dat geen enkele winstkans voor Prins bood. Aangezien deze echter niettemin er op stond verder te spelen en zulks mij door omstandigheden niet moge- ijk was. was ik gedwongen in remisestel- ing een reglementaire nul te aanvaarden. Amateur-schakers hebben over zon gedrog hun eigen opvatting Hieronder vindt u een partij tussen een amateur en een beroepsmeester. welke dui- delijk leat zien hoe hard men moet werken om een winstpunt te incasseren Het is der een van de levendigste partijen van het A. Bent Wit: Chr. Vlagama Zwart: Spaanac-parttj. 1. eS—e4 I. Pfl—fl 3. Lfl-b* 4. Ddl—el l. cJ—es «-os JS^Zi 7. Pbl—d2 kbl »4 bllbl Lt«^e8 Ben onregelmatigs Spanjaard met een h*< derzijd» gesloten opstelling. De tekitzati. positioneel sterk (druk op veld f4 en mogeliik held van ft~U) terwijl tevens het va liet Ie is" klaar ligt 18. Pd3—fl tl. gb—gJ 13. Lel—h8 13. Pfl—#3 14. Lh8Xf8 11. d3—d4 «7—ga o—e Tflel Lt7-f| Tsixra In de aersta plaats tegen een toekomstig gericht. Het is overigens opmerkelijk dat wt zich in het geheel niet met een der 'rochadas behoeft te haasten, omdat zwart op it*n enkele manier van de KonlngapoaiUe ln h« midden kan profiteren. i".' PflXdl Pcexd' Cixd4 Ldt—eg Zwart wil d4ds uitlokken om het witte centrum vast te leggen op de kleur van da witte Loper. Erg veel voordeel levert deu manoeuvre echter niet op. Wit besluit de zaken thana krachtig aan ta pakken, waarbij hem uiteraard de mogelijk, held van de pionnenopmars op de Konine*. vleugel (zie 24c zet) voor ogen atond Natuurlijk beantwoordt zwart da wittt plan- nen met een tegenaanval op da Dame-vleugal Een ipannende wedloop begint 31. Kei—bl u_b4 33. hz—h4 Dda—bi 33. Lc3—d3I Natuurlijk mag wit nist toelaten, dat zwart met Mbil da pionnenataUing ven wit J* de Danw-vleugei ruïneert (24. LXbl dan 34. g3—g4I Een beeld van de oefenritten voor de ko mende wereldkampioenschappen twee- viermans-bobsleden. Een tweemans-bob giert naar beneden langs de beroemde, maar gevaarlijke baan van Cortina\t die in de Dolomieten ligt. De baan heeft over een lengte van 1700 meier 16 gevaarlijke bochten toumooi geweest Geheim schema TN ZIJN LOPEN het ene uur na het f- andere volgt Pirie onverbiddelijk het strikt geheime werkschema, dat hem iedere maand uit Duitsland wordt toege zonden Gerschler is de master genius, die de lange, dunne benen van Gordon Pirie controleert. Gerschler heeft hem de afgelopen herfat zorgvuldig door hartspecialisten laten on derzoeken. „Het mooiste hart", zei een pro fessor. dat. ik ooit gezien heb". „Dat is alles wat ik wilde weten", zei Gerschler. „Nu kan hij aan het werk gaan en het strengste schema verdragen, dat ik ooit aan iemand heb gegeven. En over drie jaar zal hij op de sintelbanen successen oogs ten waarvan nooit iemand gedroomd heeft" En Gordon Pirje doet wat hem uit Frei burg wordt opgedragen. Hij ploetert, ploe tert. door de sneeuw, door de regen, door de kou. door de mist. Heb je nooit last van blaren, met 20 of 30 mijl lopen per dag?" „Niet dikwijls. Als ik er last van heb loop ik ze weg. Mijn benen en voeten zijn ii net zo sterk. Dat is het gevolg van trai nen in legerschoenen." Een Franse rally équipe heeft bij een benzinestation, betalende met een bankbiljet van honderd gulden, drie verlopen en niets meer waard zijnde briefjes van vijf en twintig gulden als wisselgeld teruggekregen. De K.N.A.C. spoort de dader aan om het geld anoniem terug te sturen, waarna zjj er voor zal zorgen, dat het geld in het bezit komt van de gedupeerde équipe. l oethaluitslagen Zondag Hilversum A.V.R.O. 16.46 uur EERSTE KLASSE Haarlem—DW8 Be Quick Gr.—Zwolse Boys Oosterparkers—ElinkwUk Ensehedcse Boys—RCH StormvogelsHeracles Leeuwarden—NEC Ajax—Wageningen B. Vitesse—Blauw Wit AGOVVRigtersbleek Sneek—VSV Go Ahead—'t Gooi DORHeerenveen EDO—Enschede De Volewyckers—GVAV C. PSVEmma Slttardia—Longa Sparta—BleUcrheide NAC—VVV WH '16—Xerxes Brabantla—IIBS SVV—BW D. ADO—HDV8 MVV-DHC ExcelsiorLimburgia NOAD—Eindhoven Juliana—Fejjenoord RBC—Willem II EBOHMaurtts TWEEDE KLASSE West II. A. CVV—ONA CoalUnitas DCV—Velox Leerdam—HOV - DFCVriendenschaar - B. U VS—Fluks HVV—VUC Fortuna—RFC - GoudaNeptunus Ooggetuigeverslagen De totale Oplage van de kalender van de Pan American bedraagt ruim 615.000 stuks. In een drukkerij in St. Paul. Minnesota zor gen jaarlijks 275 man yoor drukken en ver zenden. Elke kalender heeft dertien platen De cember tot en met December waarvan er 8 millioen worden gedrukt. Bepaalde lan den komen er steeds op, of in. dat zijn uiter aard de belangrijkste landen, waarop het meest wordt gevlogen. Er blijven er altijd vier of vijf over die niet tot de va6te gega digden behoren en daarover ontspint zich uan. elk jaar weer. een vreedzame strijd. Dat de publiciteitswaarde voor de uitverko renen enorm is spreekt van zelf. Vroeger kocht Pan American in de regel van free-lance artisten zijn kleurenplaten, doch tegenwoordig worden de meeste op namen gemaakt door eigen fotografen, die daartoe de wereld afreizen. Een hunner Chester (..Blackie Kronfeld, heeft in 1953 alleen al in Europa 4500 kilometer afgelegd, gewapend met zijn grote Speed Graphic, om pinten te maken voor de kalender van 1955. En Blackie'e weg ging niet altijd over dig c (va s. rozen. Hij wilde onder meer een opname maken van de Rijn ln Duitsland en, behalve de rivier en de schepen, moesten de wijn gaarden aan weerszijden van het water et een kasteel plu* een gebergte aan de over kant er op. Toen Blackie een goed punt had uitgezocht stonden een paar bomen precies in de weg. De plaatselijke burgemeester Het ze graag weghalen, want dat was hem een plaat op de kalender best waard. - d Kronfeld nog volle vier dagen lat het licht al die tijd niet gunstig Elk jaar bestuderen deskundigen van de Pan American ongeveer drieduizend kleu renfoto's Er wordt twee keer grondig ge schift en dan blijven de dertien uitblinkers over. De platen gaan dan naar de drukker met bijbehorende tekst in acht talen: En gels, Frans, Duits. Spaans. Portugees, Ita liaans, Japans en Chinees. baai ergens in het Midden-Oosten zit een ..lek Enige weken voordat de gratis verspreidirig n Beiroet begint zijn er al een paar honderd keurig ingelijste platen van de nieuwe ka lenders in de bazaars van Beiroet, en soms ook in Damascus, tegen hoge prijs te koop. En die prijs zakt naarmate de „legale" dis tributie begint. Het verzenden van de bergen kalenders lart in de regel geen grote zorgen maar 16.51: Be Quick—Zwolse Boys 16.53: P8V—Emma DE RALLY MONTE CARLO Negen landgenoten bij eerste honderd Voor de stra4enrace. welke heden te Monte -arlo wordt gehouden tot slot van de Rally Monte Carlo, komen de 100 best geplaatste rijders in aa-nmerklng. van wie de 25 best ge- klasseerden zijn: Adams (G.B.) met Jaguar; Louis Chirón (Mo naco) met Lancia: Shanley (O.B.) met Daimler David (Fr.) met Peugeot; Varfl (Ierland) met Jaguar: Bornand (Zwitserland) met Alfa Ro meo; Mevr. Madeleine Pochon (Frankrijk) met Renault; Auriach (Fr met Cltroën; Murray- frame (G.B.) met Humber; Marang (Fr.) met Citroën; Loof (Did) met BMW: Balmy (Fr) met Cltroën: F. Mettemtsch (Did) met Por sche; Reece (G.B.) met Ford; Harrison (G.B.) met Ford Zephyr; Locatelli (It.) met Alfa Ro meo; Stirling Moss (G.B.) met Sunbeam Tal- bot Fabregas—Bas (Spanje) met Jaguar; Gui- raud (Fr) met Peugeot; Johnson (G.B.) met Sunbeam Talbot; Mattock (G.B.) met Jaguar; Leaage (Fr.) met Sunbeam Talbot; Sloper (Bra zilië) met Jaguar: Vlal (Fr.) met Renault; An- dersson (Zweden) met Peugeot Voorts plaatsten zich bij de eerste honderd de volgende Nederlandse equipes: Hulsker—Duyzings met Fiat; Worledge—Lan- gelaan met Daimler: Barendregt—Langestraat met Willies: Greeve—De Lanorte met DKW Gatsonides—Becquart met Ford Zephyr; dr '•tl den Bergh—^chieek met Opei Kap't'n»n- Dassen—Hertzdahl met Volkswagen; Haze- meijer-verzljl met Jaguar; Flinterman-Van der Heijden met DKW. VluchtelinKenconventle. De Australische permanent vertegenwoordiger bij de Ver dèl8vie,^?l fS hecn de acle va» toetreding el ngenconventle gedeponeerd De n> ratificatie-oorkonden van andere landen betekent, dat over 90 dagen de Conventie betreffende de status van vluch telingen automatisch In werking treedt Om deze zet was het wit begonneil De bezet, ting van veld f4 door het Psaid u nu n.l niet mogelijk, omdat na 24Pf4. 25 Pfsi P d3 het verrassende 20 Dh«r met één slag wl"t (M gXI». 27. gXfS en de open g-lljn beslist). Phs—fl !3 Ld7—bS »S DbIXbl 5! Zodoende komt wit (met de dreiging pXdl het eerst aan bod slaan op f5 Is natuur lijk streng verboden wegens DgSf met winst Pf6. 2'Tel—e»! Het is merkwaardig, dat zwart met fetlloz» zekerheid hier de enige Juiste verdediging kiest, te meer daar hem op dit ogenblik nog slechts vijf minuten voor 14 zetten restten. 21. DdZ-hl Tet alternatief was M P-'dO Dal!. W f« PXe4, 30 DcJ, Pelt!. 3t b*"e3 Te2. 32 Td3, PfO— el 39. h4hs Tal—a7t Dtt slaat de witte aanval definitief af 30. hSXfl f7Xg« 31. Pf5_g3 CJ_a4 Nu is het zwarts beurt om aan te vallen maar erg veel resultaat wordt ook door hem niet bereikt. DM—es De3-d4 34. Tdl-« 35. Thl—fl 36. Kbl—al 37. Dd4Xb2 3». Pg3—«2 31. Db2—c2 Pe2—d4 Einde der eerste tijdcontróle. Tegelijk is wit er in geslaagd opnieuw een aanvalsstelllng te bereiken, n.l. met 41. Pd4—el! Dreigt In de eerste plaats mat op cl en ver der nog f3—f4 met Torenwinst. Pal—c7 Pc5. 42, PXcD (géén 42 f4? we- b3! 43 aXbS. TXel! enz Tc7. rS Ai w„* t> «3 Met gens 42 43. Dd2. Tvc5. 44. TXc5 krijgt wit ln leder geval duidelijk overwicht op grond van de beheersing van de c-lijn en de zwakten van de pionnen b4 en d8 '3—f4 De voortzetting 42. PXc7. TXC7 (43 DXc7», Dd4t en mat) levert natuurlijk niets op. 42. TesXel 43. dSXel DbC—dit! 44. Kal—bl Pc7Xe« 45. Tfldil Na 45 15?. Tc7. 46 De2. Pf4ü. 47. TXf« TXclt, 48. K cl. Dait wint zwart omdat e2 valt en de verbonden vrij-plonnen dan gemakkelijk beslissen. 41. Dd4— bl Dc2— clt Pel—f| Del—c4! Dbtf2 Zwart mag niet werkloo» blijven, omdat wit met f4—f3 g6 alsmede Tfl snel dreigt te be slissen Dc4Xb4 Df2Xf4 Tdl—fl Df4Xf4 DXfl zou tot een gladverloren eind spel leiden omdat al en of do valt en wit zo doende een vrijpion verkrijgt Tfl X f7 KggXf7 51. Tel—fit Kf7—«7 Na Kg7 52. Dd4t, Kgl. S3 Dd5t. K|7, 54. Df7f gaat Pfl met schaak verloren. 52. Db4—d4 PfS—el 53. Dd4—a7t KeT—dl 54. Da7—h«f Kdl—e7 55. DbO—b7t Ke7—dl M. Db7 alt Kdl—p7 57. Dal—b7t K«7—dl 51. e4—el 11 Wil heeft zelfs nog stille zetten in deze uiter mate winderige stelling! Aangezien SI Tel faalt op Pc5 (gedekt door pion d«) wordt eerst de zwarte d-pion opgeruimd. dl Xe! Zwart heeft niet anders. De dreiging Dbltxdl kan slechts met 51Dd4 worden gepa reerd. maar dan wint 58. Dblf. Ke7 60 e dit, DXdl. 61. Tf7f gemakkelijk. 5». Tfl—cl! Dgl-yfSt Eindelijk tast zwart eons mis. Juist wi# alleen 59. Kei!, waarna 60. Telt. Pdl, Dc«t. DdT niets oplevert. Wit had moeten wortzet- met 60. Dblt. Ke7 61. D e5. D»4t, 62. Kal. Dd4t. 63. D^d4. PXd4. 64. Tc7f. Kf6, 63. TXh7 welk eindspel zwart goede reirfise-kan- sen biedt. Kbl—al pel—d« Nu wordt hot vonnli toch voltrokken Db7—bit Kdl—e7 Tel—c7f Ke7el Dbl—gif Keü—fl Dgl—dit Kfl—el Dda—dtt Engeland protesteert bi) Egjpte. De Britse ambassadeur te Catro heeft b.j de Lgypusche un nister van bultentandse /ak .n gepi :e. d egen ..de moord op twee B "lts? hv.i'airen bij fsmallm Vo:g;nj de Brhie autori eLen be rmden de wee mitsen zich op wuch' bij ■^■en spoo, weg-opslagplaats toen zij necig la- Mamour zwaait scepter over een gebied dat groter is dan Nederland Een WOESTIJN-NOMADE met één houten been ataat naait een vrjjwel kale tebeldi- of baobab-boom. Op de grond liggen enige koehuiden. Aan de takken hangen brokken vleea, halve karkassen. AH prU«t da voortreffelijke hoedanigheden van zijn waar aan. Hel is goed vlees, zegt hU, als ik ietwat bedenkelijk kijk naar zijn boomtak-etalage. Nu, miaachien ia het goed vleea, maar de manier van verkopen is allesbehalve hygiënisch. Toch maakt All goede zaken en heeft hij de dood van niemand door vlees vergiftiging op zijn geweten. Althansvoorsover mU bekend. De Mamour de 35-jaar oude Khalid Hamed el Melik bevestigt All's goede reputatie, als tk hem er naar vraag. Maar ook hU vindt de winkel van All verre van zindelijk. U moet niet vergeten voegt Khalid Hamed er vergoelijkend aan toe - dat mUn district nog erg achterlijk is. In mijn hoofdstad Nyala heb ik het marktwezen wel degelijk goed geregeld. En ik laat stipt de hand houden aan de bepalingen. groter dan die van Nederland. De hoofdstad, centrum van bestuur en rechtspraak, is Nyala. een dorpje, zoals we die kennen uit Beau Geste en andere romantische woestijn- verhalen. Nyala ligt in de Weste lijkste provincie van de Soedan, in Darfoer, dat zich uitstrekt tot aan Frans Equatoriaal Afrika. Tussen Nyala en de Franse grens ligt de woestijn. En in deze woestijn is Khalid Hamed heer en meester. De Mamour is een Soedanees ln hart en nieren. „Soedan voor de LS DE MAMOUR over zijn dis- A trict spreekt is hij erg beschei den. Het gebied, waarbinnen hij de hoogste bestuursautoriteit is, beslaat namelijk een oppervlakte van meer dan 40.000 km2, dat is ruim 7000 km2 De slagerswinkel in de open lucht. De takken van de baobab-bóbm bie den gelegenheid de stukken vlees te etaleren. Soedanezen" is de politiek, die hij de enig juiste acht. Maar hij heeft een open oog voor de werkelijkheid en hij weet, dat zijn land achterlijk is. Zijn opleiding was gedegen: Middel bare achool. besluursacademie te Khartoem, practisch geWerkt als bureau-ambtenaar en later als be- 6tuursfunctionarls in Dongola. Nu staat hij vrijwel alleen voor zijn woestijnrijk: Ruim 4000 km2 zand, dun bevolkt met zwervende stam men. De Mamour na^i zijn ambt en waardigheden over van een Brits ambtenaar. Hij wist en weet, dat hij geen gemakkelijke erfenis aan vaardde! Toen de jonge Phineaa Taylor Barnum In November 1834 te New "Vork aankwam, was de beroemde schrijver Charles Dickens juist vertrokken. „Het is een achterlijke stad", schreef Dickens aan een vri-md, „op Broadway zorgen de varkens voor de straatreini ging....". Maar de vierentwintigjarige Barnum, die zo uit het landelijke Connecticut kwam, was niet teleur gesteld ln New York. Voor hem was zijn aankomst in deze stad het begin van de verwezenlijking van een schone droom, die van hem de koning der vertoneTS zou maken. Om te beginnen stak Phineas. die wat overge spaard geld had meegebracht uit de taveerne van zijn moeder, dat geld in een kruidenierszaak. Het was een bescheiden begin, dat geen slot zou .vinden. Nog geen zes maanden na de opening van dc winkel zag Phineas in, dat een kruidenier misschien rijk kon worden, maar dat zoiets heel lang duurde. Vastberaden verkocht hU zUn winkel en kocht voor het geld een negerin van honderd-een-en-sestig jaar oud. Be halve haar leeftyd had dese Joyce Heth de pretentie, de vaedstervanw4lenGeorgeWashington.de eerste president van de Verenigde Staten, te zfln geweest. Er was een document, waarvan Barnum de echtheid niet grssg wilde aantonen. Het was door August Washington ondertekend en verklaarde, dat dese de negerin op de vjjfde Februari 1727 op een slavenmarkt in Virginia had gekocht. Joyce was toen vierenvijftig jaar oud en in 1831 dos honderd-een-en-zestig jaren oud Toen Barnum in zijn kruidenierswin kel hoorde dat dit fenomeen voor dui zend dollar te koop was. verkocht hij zijn zaak voor vijfhonderd dollar, leende er vijfhonderd bij en reisde naar Philadelphia met zijn hoofd vol plannen om Joyce te vertonen. Joyce had alleen waarde als curiositeit. Zij was blind, had geen enkele tand meer en kon alleen de linkerarm bewegen. Barnum huurde een zaal in een bekend restau rant en liet het publiek voor een halve dollar per persoon naar de levende mummie kijken. Men kon de in veertig Jaar niet geknipte nagels van tenen en vingert zien meer dan tien centi meter lang en de oude negerin psalmen horen zingen met haar schorre stem, alles voor een halve dollar per persoon. Barnum vond de sandwich mannen uit en liet prospecti drukken en dank zij deze reclame bracht de arme negerin hem enkele maanden lang twaalfhonderd dollar per week in. Barnum, de kruidenier was dood; Bar num, de koning van de sensatie was geboren! Barnum verstond de kunst van reclame in de perfectie. In Boston schreef hij onder een valse naam een aan klacht ln de kranten, dat de negerin een gummipop was en Barnum een buikspreker. Barnum daagde de „onbekende briefschrijver" uit zich te komen overtuigen en duizenden mensen in Boston mochten de oude negerin aanraken en" zich overtuigen, dat zij een echt levend mens waa, waarbij Joyce Heth vertelde van de geboorte van George Washington. In Februari 1836 overleed de arme Joyce te Boston aan bronchitis in de theoretische leeftijd van honderddrie- enzestig jaar. Een chirurg, die het lijk van Barnum kocht, verklaarde na de sectie, dat zij beslist niet ouder dan tachtig jaar kon zijn geweest. Maar Barnum verkeerde ook zonder dat al genoeg in de zorgen. De dood van Joyce Heth had hem beroofd van een grote attractie en na een derge lijke sensatie kon hij niet met iets banaals aankomen bij het publiek. Nadat hij zijn kruidenierszaak voor een negerin had geruild, kocht hij na de dood van de negerin een museum op crediet. Het Amerikaans museum van Natuurlijke Historie te New York was te koop voor vijftienduizend dollar. Het was eem enorm gebouw vol met opgezette dieren, mlneralogische merkwaardigheden en stoffige schilderijen. Voor een kwart dollar vertoonde Barnum daar aan „Jonggehuwden, die geen geld hadden voor een huwelijksreis" de Niagarawatervallen. Het waa een model van de beroemde watervallen met echt water en de zaak liep net goed, toen de brandweer bezwaren maakte, omdat Barnums waterval zoveel water gebruikte, dat ingeval van brand er geen water genoeg zou zijn om te blussen. Barnum liet zich niet uit het veld slaan. Hij transformeerde het museum in een variété. De zaal met mineralen bevatte een vlooientheater, in het postzegel kabinet was een buikspreker en in andere zalen kon men degenslikkers en koorddansers zien. Op de eerste etage, waar de opgezette dieren stonden, vertoonde Barnum zijn befaamde tablenux-vivanta met een gegarandeerde duur van twee minuten absolute rust per kwartier en met voorstellingen uit de mythologie, de Bijbel en de H«t „grootst» circus ter wer»ld" lijn creatie historie. Het museum, dat eens vijftig menien per dag als een drukke dag had beschouwd, kreeg nu duizenden bezoekers per week. Een van de beste aankopen van Barnum was de opge zette zeemeermin. Het was een weren, dat van boven best een mens kon zyn maar dat van onderen een visse- ataart had. Het bovenlichaam was met haar bedekt, het onderlichaam met schubben. Barnum betaalde er zes- Hy was eens een gewone kruidenier, maar voelde later meer voor variété en circus. Zijn leven lang was hij op zoek naar curiositeiten en sensatie. Hij begon met een negerin van honderd-een-en-zestig jaar oud en zyn leven lang was hem niets te vreemd. Dit artikel vertelt het verhaal van deze P. T. Barnum. duizend dollar voor aan een zeeman, die het din, in Calcutta had «ehocht. Barnum, Irene »a» de «ensatie van New York. Een natuurkundige onderzocht het opgezette dier en kon geen bedrog ontdekken, maar zijn gezicht was scep tisch. „Waarom kijkt u zo. als u geen bedrog kunt ont dekken zei Barnum. „Omdat ik niet in zeemeerminnen geloof', zei de natuurkundige. Maandenlang was de zeemeermin de grote attractie van Barnums museum, dat er uit zag, alsof men een com binatie had geschapen van het Louvre en een Lunapark. Maar in het eerste jaar ontving hij zevenentwintigduizend dollars. Het was toen. dat een geleerde bekend maakte dat de Japanners het bovenlichaam van een aap van een vissenstaart konden voorzien en op die manier „zee meerminnen" schiepen. Barnum was ontmaskerd, maar nadat hij zijn naam had gemaakt met een valse honderd- zestigjarige en een valse zeemeermin, maakte hij zichzelf beroemd met een echte dwerg. Die dwerg was de beroemde Tom P u c e. Barnum had hem te Bridgefort ontdekt. Hij was vijf jaar oud, met zestig centimeter en woog zevenenhalve kilo. Hij was niet alleen de kleinste, maar ook de jongste dwerg ter wefiiW. „Generaal Tom Puce" werd de grote attractie vanfiarnums museum. Barnum vertoonde hem samen met twee reuzen van méér dan twee meter lengte. Tom Puce trok tienduizenden mensen, wat Barnum niet ver hinderde 2ich in 1844 in te schepen naar Engeland. Hij vertoonde Tom Puce In de Egyptian Hall en koesterde de hoop ontvangen te worden aan het hof. Eerst was er geen kijk op, maar toen vroeg Barnum Sir Charles Murray, opperceremoniemeester van koningin Victoria, op een voorstelling. Sir Charles was perplex en vroeg of Barnum aan het hof een voorstelling kon geven. „Helaas niet", zei Barnum, „wij moeten naar Parijs, waar koning LouisPhilippe ons wacht Het was niet' waar, maar het was de reden waarom koningin Victoria Tom Puce en Barnum ijlings liet uit nodigen. Koningin Victoria schonk Tom Puce een met briljanten bezette snuifdoos ter herinnering, die de dwerg even later met de prins van Wales voor een van diens pony's trachtte te ruilen T ouis—Philippe pvertrof de Engelse gastvrijheid door -a-J de dwerg te laten deelnemen aan een parade in een rijtuig, getrokken door vier pony's en bestuurd door een achtjarig kind als koetsier, tweemaal zo groot als Tom Puce. Vergeefs trachtte Barnum curiositeiten in Europa te kopen. Hij kocht Shakespeares geboortehuis voor vijf honderd pond om het steen voor steen naar Amerika te laten brengen, maar Engelse Shakespearevrienden koen- ten het voor het dubbele. Hij kocht de appelboom, waarin Lord Byron Zijn naam had gesneden, maar men belette hem de boom mee te nemen. Hij moest zich er mee ver genoegen met tweehonderdduizend dollar winst naar Amerika ter« bouwcie 2„„ hiifs „Iranistan' voor zich en zijn vrouw, een vreemd bouwsel van Moorse, Turkse, Arabische, Chinese, Indiaanse en Gothische architectuur. Barnum was vast besloten na zijn Europese reis met iets Europees te komen en hij vond Jenny Lind. de Zweedse nachtegaal. Hoewel zij niet wilde, bood hij haar duizend dollar per avond, een voor die tijd ongehoord honorarium. Maar hij wist reclame te maken! Toen zij te New York arriveerde stonden tienduizend mensen haar toe te juichen. De eerste avond trad zij op in New Yorks Castle- Garden, waar tienduizend mehsen in gingen. Barnum betaalde Jenny Lind duizend dollar voor die avond, maar hij streek er achttienduizend op. In drie ennegentig avonden verdiende Jenny bijna honderdduizend dollar, maar Bar num maakte een rond half millioenl Na Jenny's vertrek ging hij met een deel van zijn museum, uitgebreid met achttien olifanten reizen "door Amerika als „Barnums Aziatische Karavaan". Dat was een succes, maar zes jaar later was hij failliet Eerst stak hij zijn geld in een klokkenfabriek en toen brandde zijn museum af. Barnum was geruïneerd, maar hij liet zich niet teneerslaan. Hij ging naar Europa en hield lezingen over „Hoe ik rijk werd". Dank zij die lezingen keerde hij met een fortuin naar New York terug, heropende zijn museum en verwierf nieuwe faam met tien Roodhuiden, die elke avond van 8 tot 9 uur de hand drukten van honderden mensen, die naar zij meenden, gekomen waren om hen vriendschap te betuigen. Toen de Indianen merkten, dat Barnum entréegeld hief, moest de grote vertoner drie dagen onderduiken, om niet gescalpeerd te worden. Een maand later liet hij twee levende walvissen uit Canada komen. De dieren werden in een bassin onder het museum ondergebracht, maar stieren na korte tijd in het zoete water. Drie maanden later had Barnum twee andere walvissen, die het langer uithielden in het zoute water, dat uit de Eastriver met buizen naar Barnums kelder werd geleid. Maar kort daarop brandde het museum af en de twee walvissen werden gebraden. New York met hun stank twee dagen lang verontrustend. Het was pas daarna dat Barnum zijn faam voor goed vestigde met het reizende circus, waai aan hij de bescheiden naam gaf van „het grootste schouwspel ter wereld". Hij had een enorme keus aan artisten en curiositeiten, de grootste circustent ter wereld en een ongelofelijke flair voor zaken doen. De concurrerit Balley zag geen kans hem bij te houden Meermalen merkte hij. dat bij aankomst in een stad een brug was vernield door mensen van Barnum. alleen om Bailey te beletten op tijd zijn voorstelling open te stel len. Na tien jaar strijd sloten Barnum and Bailey de handen ineen en het circus van Barnum and Bailey tegenwoordig Ringling - werd het beroemdste circus ter wereld. Barnum werd beroemd mèt dat circus Duizen den Amerikaanse kinderen en honderdduizenden niet- Amerikanen. dachten dat mister Barnum president van de Verenigde Staten was. Hij was een symbool van zijn tijd en ven zijn rumoerige vaderland En toen kwam de dood onverwacht en nam Barnum mee op 81-jarige leeftijd. „Wat zijn de kasontvangsten van vandaag? waren zijn laatste woorden. De grote heer van het Circus verlangde bij de armen te worden begraven, zoals zijn testament vaststelde. De man, die de grootste show ter wereld had geschapen, wilde in de grootste eenvoud ter aarde worden besteld. „Ik heb vijftig jaar lang zoveel vertoningen georgani seerd", stond ln zijn testament, „dat ik beslist verlang, dat mijn begrafenis geen vertoning wordt". Want Nyala zelf moge dan enigermate gemoderniseerd zi|n. het is en blijft een eenzame post in de zandzee. Woest en primitief is het land. Woest en primitief zU» er de mensen. Nog heden ten dage —als eeuwen geleden z\jn vee diefstallen op grote schaal, gewa pende stam-conflicten en bloed wraak er aan de orde van d« dag. Ook nu nog is het gebied dor. on rustig, moeilijk bestuurbaar. Daarom moet de Mamour veel dienstreizen maken. Soms laat hij zijn vrouw en dochtertje een maand alleen, maar hij trekt graag. Hij houdt van een goed paard, van zijn nomaden, van de woestijn en van zijn werk. Herhaaldelijk reeds kwam hij aan de grens van het Franse ge bied om daar regelingen te treffen met zijn collega's aan gene zijde. Vooral na de laatste oorlog i9 het contact tussen de Soedanese en de Franse autoriteiten inniger gewor den. Dit was ook nodig, want aan weerszijden van de grens zijn de woestijnbewoners mannen, die noch begrip hebben van, noch eerbied voor „een lijn op de kaart". Het gaat hen om draaglijke weidegronden, ongeacht of die op Frans dan wel op Soedanees gebied liggen. En die weide-gronden behoren (volgens woestijnrecht) aan de stam, die ster ker is dan de andere gegadigden en dezen zijn wil kan opleggen. Maar dit „recht van de sterkste" ver draagt zich niet met de politieke realiteit ln dat woestijnland Daarom moet de Mamour met de Fransen steeds weer onderhandelen en rege lingen treffen, daarom moeten zowel hij als de Franse autoriteiten steeds weer „boosdoeners" straffen. Terug in Nyala OMT de Mamour terug van zo'n verre tocht door dc woestijn, dan betrekt hij weer zijn woning in de hoofdstad van zijn ambtsgebied of parochie, zoals hij het zelf wel eens glimlachend bestempelt. Die woning is een simpel stenen hula met een mustaba (terras), waar hij des avonds zijn vrienden en ken nissen ontvangt en dan vertelt van zijn avonturen en ontmoetingen m de Sahara. Een der geziene gasten is de veearts Hussein Hasan Abbo Effendi. een Soedanees van zeer goeden huize. Ook ambtelijk werken beide mannen veel samen, want runderpest is een gevreesde en ta melijk veel voorkomende veeziekte bij de kudden der nomaden. Heel vroeg begint de dag voor de Mamour Vrijwel zijn eerste werk na het scheren! is, appèl te houden over de (mannelijke en vrouwelijke) gevangenen. Nyala heeft namelijk een gevangenis, waar boosdoeners van beiderlei kunne hun straf uit zitten. Des ochtends worden zij ge lucht en dan hurken de mannen ter linkerzijde, de vrouwen ter rechter zijde van de Mamour Blijkt er iemand te zijn ontsnap*, dan begint een drijfjacht in de woestijn en zel den duurt zo'n vrijheid lang. Niet slechts de gestraften, ook de rechtspraak vergt aandacht van de Mamour. Buiten, in de woestijn, bestaat de rechtszaal uit de vrije natuur plus een tafeltje en soms een kale boom. Stamhoofden staan de Nyala heeft een permanent ge- rechtshof waar Mohammedaanse j rechters recht spreken. In de schaduw van de voor het gebouw staande bomen, wachten zij, die I by een proces betrokken zyn. hun beurt om voor de rechter te verschijnen af. I „rirevn- j Vrijdag: De Mohammedanen ver laten de moskee te Nyala. Op de voorgrond in het midden Khalid Hamed met een hoge geestelijke, beiden in het lange, witte ge waad der Muzelmannen. Mamour daar terzijde, want hun woord en oordeel hebben gezag bij de nomaden. In Nyala echter is een stenen Paleis van Justitie. Daar berechten de Islamietische rechter3 de meeste zaken naar Mohammedaans recht. Dag in dag uit melden de partijen zich daar om hun klachten of hun verweer ten gehore te brengen. Het oordeel van de Mamour wordt dik wijls door de rechters ingewonnen en omgekeerd hecht de Mamour veel waarde aan het oordeel van de rechtsgeleerden, als er moeilijke bestuursvraagstykken op te lossen zijn. Mamour Khalid Hamed el Melik is een gelovig Mohammedaan en iedere Vrijdag gaat hij trouw naar de Moskee. Dan is hij voor zijn Europese vrienden vrijwel onher kenbaar, want zijn tropenpak naar Westerse snit heeft hij dan verwis seld voor het lange, witte gewaad, dat de Muzelmannen plegen te dragen in Nyala. TYRUK en veelzijdig, aldus dient de taak van de Mamour te worden bestempeld. Vooral al3 de hoogste Britse ambtenaar op reis is, heeft Khalid Hamed het zwaar, want dan moet hij er voor zorgen, dat ook diens zaken worden be.iartigd. Voor ontspanning is er weiraig tijd <?ver. Soma echter is er tijd om een par tijtje polo te spelen. Britse officieren en ambtenaren brachten de polo- sport naar de Soedan, rpaar tegen woordig vindt deze sport tal vui enthousiaste beoefenaren onder de Soedanezen. De Mamour is een hun- ner. Hij houdt er zelfs twee eigen polo-pony's op na en betreurt het, dat zijn ambtsplichten hem zo wei nig tijd laten voor de edele polo- sport. Een ander verzetje, waar de Mamour veel aan hecht, is de ver vulling van het ambt van vliegveld commandant van Nyala De titel klinkt prachtig, maar het werk heeft niet veel om het lijf Immers, slechts uiterst zelden komt het voor, dat een vliegtuig ko*rs zet naar Nyala en te kennen geeft, daar te willen dalen Zodra dit grote nieuws er* is, verdrijven de dorpelingen in snel tempo de schapen en geiten, die zich op het vliegveld bevuilen. Omstuwd door nieuwsgierigen be geeft de Mamour zien vervolgens naar het landingsterrein en is dan als eerste en eerst-aanwezende ter plaatse om de inzittenden te begroe ten. Dan ervaart Khalid Hamed veel nieuwe dingen dan hoort hij vertel len over wat er ver weg. in de beschaafde wereld, zoals is gebeurd. Des avonds is het dan hoogseizoen op de mu6taba voor zijn huis en duren de gesprekken tot diep in de nacht. En de volgende ochtend? Dan is het weer óf appèl in de gevan genisóf te paard bij het krieken van de dag de woestijn in, een gevaarlijke, vermoeiende, veel van Khalid Hamed's krachten en inzicht vergende tijd tegemoet. Maar „de baas" te zijn ln een gebied van meer dan 40.000 km2 woestijn, bevolkt door primitieve, oorlogszuchtige nomaden is nu een maal geen sinecure!

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1954 | | pagina 4