Hebben ze daar nog wel hulp nodig...?
Hart van Holland/27 november 1996
pagina 21
om de
De Stichting Kinderhulp Roemenië heeft haar jaarlijkse hulptransport uitgevoerd. 170 ton
hulpgoederen brachten zij bij 470 gezinnen. Een verslag van dag tot dag van Bram Noordam.
korte
benen
Donderdag 7 en vrijdag 8 november.
Donderdag 7 november was het zover. In de stro
mende regen vertrok om 20.00 u. het konvooi van
de SKR naar Roemenië. Tien tot de nok geladen
vrachtwagens, een slaap/keukenwagen, een
techn./ voorraadwagen en 3 luxe wagens. De 32
deelnemers hadden er zin in ondanks het sombe
re weer. Het zou een zware reis worden, temeer
daar het konvooi de eerste dag ruim 1200 km af
moest leggen. Normaal vertrekt het transport op
vrijdagmorgen, maar door een rijverbod in Hon
garije moest er eerder worden gestart om zodoen
de dit verbod te omzeilen. Vooraf zijn er bereke
ningen gemaakt i.v.m. het niet overschrijden van
de rijtijden en vooral om oververmoeidheid te
voorkomen. Omstreeks 23.30 werd even voorbij
Königfürst een sanitaire stop gehouden. De eer
ste 1100 km werd in de regen afgelegd. Voorbij
Wenen
brak de zon
pas echt
door. Rond
04.15 u. ar
riveerden
we in Gei-
selwind
voor de eer
ste tank
stop. Om-
streeks
09.00 u. ar
riveerden
we bij de
Duits/Oos
tenrijkse
grens, waar
we toch enkele formaliteiten moesten vervullen.
Dit kostte toch nog een uur. Om 14.40 u. bereikten
we de Oostenrijks/Hongaarse grens. Omdat deze
grens tevens de eerste eindbestemming was, be
gon de catering inmiddels met het klaarmaken
van de maaltijd. Voor ons stonden 60 vrachtwa
gens te wachten om gewogen te worden. De
Hongaarse douane hanteerde een 'nieuw sys
teem' met een soort sleutelhanger met daarop
een nummer. Iedere wagen die gewogen was
kreeg behalve z'n 'Laufzettel' ook zo'n sleutelhan
ger. Als de sleutelhangers op waren moest er wor
den gewacht totdat er vanuit het douanekantoor
een 'handje' nieuwe werd gebracht, terwijl het
parkeerterrein bijna leeg was... Een nieuw sys
teem dat je alleen maar als 'Hongaar', met een
enorme hoeveelheid fantasie, kan bedenken. Al
met al kostte het 4 uur om de weegbrug te passe
ren en de documenten af te handelen. Rond 18.30
u. kwamen Bram en Toontje terug van de douane
en lagen de meeste deelnemers al te slapen. Een
rare ervaring om 's-avonds rond 19.00 u. naar bed
te gaan. Maar de volgende nacht moest er weer
om 2.00 u. worden gereden naar de Hongaars/
Roemeense grens. Na een stevig bord andijvie/
stamppot met ballen gehakt gingen ook Bram en
Toontje naar bed. Zaterdag 9 november. Zoals
al verteld, stonden de deelnemers rond 01.00 op.
Na een snel hapje en kopje koffie te hebben ge
nuttigd en het lunchpakket te hebben ingeladen,
werd rond 02.00 u. gestart richting Hongaars/
Roemeense grens. Er was besloten om, zolang
bet kan, niet via de tolweg te rijden, maar de eer
ste 40 km binnendoor te gaan. En dat betekent 12
35.00 in de knip! Het kost weliswaar een half
uur extra, maar dat moet dan maar. In de buurt
van Budapest werd een tussenstop gehouden om
weer eens te wisselen van chauffeur en schijfje.
Omstreeks 09.00 u. arriveerden we in
Mako waar we de laatste tankstop voor
Roemenië hielden. Precies toen wij
aankwamen stond er een tankwagen
te lossen, net op de plek waar een
snelpomp' staat. Die pomp konden we
dus niet gebruiken en dat is jammer,
want dat kostte ruim een half uur meer
ti)d. Uiteindelijk reden we om 10.30 u.
van het tankstation weg en arriveerden
om 10.55 u. bij de Hongaars/Roem
eense grens. Koos van Marie was van
uit Mako vast vooruit gereden naar de
grens om de situatie te bekijken en om
Angela (onze begeleider/tolk) op te
halen. Ook hier moesten de wagens
worden gewogen. Nog wel even over
legd met de Hongaar om voorrang te
knjgen, maar zonder enig resultaat. De
Roemenen hebben wel de 'naam' van de slecht
ste grensovergang, maar inmiddels weten wij be
ter, van de Roemenen krijgen wij alle medewer
king voor een snelle afhandeling. Als we een lijstje
zouden maken van medewerking, dan krijgt de
Roemeen van ons de le.plaats, de Oostenrijker
?,e 2e- en de Hongaar een slechte 3e.plaats.
uiteindelijk konden we de weegbrug passeren en
n ,camenten 'n °fde laten maken bij de Hon
gaar. Wegen en afhandelen van de documenten
oij de Hongaar kostte bijna 7 uur! Nu eerst, via een
stukje niemandsland, op naar de Roemeense
grens. De Roemenen waren op de hoogte van on-
e komst en het vroeg 'slechts' 2 uur om de Roe-
eense grens te passeren. Om 19.50 u. reden we
hü >?üunië Ln' Wa hadden vooraf afgesproken om
I voldoende tijd door te rijden naar Sibiu. Mocht
te weinig tijd zijn dan zouden we richting Arad
jior,!6.6.- f)ewaa'<te parkeerplaats zoeken. Ge
nennet tijdstip van grenspassage, werd besloten
nia=ioiJe ??an naar een geschikte parkeer-
pn ,Wim Hoogerdijk en Bram gingen vooruit
een SÏÏeï zo n duiten Arad richting Deva,
bakiafie ?n bewaakte parkeerplaats. Via het
CWiLWl konvooi °P de hoogte gesteld.
Da-voou' arriveerden het konvooi op de
Met de Parkeerwachter een prijs
bPfimn en snel de keukenwagen open om te
iïÏÏ,® de maaltijd: Nasi en saté... Om-
23.30 u. zochten we allemaal ons bedje
op want de volgende morgen stond het vertrek
gepland om 08.30 u. Zondag 10 november. Om
07.00 u. stonden de meesten hun ontbijtje te
nuttigen en om 08.30 u. reden we weg van de par
keerplaats richting Sibiu. Met mooi weer heb je
ook vaak koude nachten. De thermometer gaf
aan dat het 's-nachts 6 graden had gevroren. Bij
een steeds blauwer wordende lucht kwam het
zonnetje stevig aan de hemel en zorgde voor een
aangename temperatuur die opliep naar ca. 16
graden! We hadden er zin in! Al met al telden we
wel tot op heden, een totale grenswachttijd van
bijna 15 uur.maar dat mocht de pret en de zin niet
drukken. Aangezien we onze 2e. optie hadden
gebruikt, stoppen ergens tussen Arad en Deva,
werd besloten dat we rechtstreeks naar Rosia
zouden rijden, waarop maandagmorgen de dou
ane zou komen om alle wagens te openen. Om
streeks
11.15u.
werd
even
t e
strek
ken en
de sa
nitaire
verplichtingen te vervullen. Het laatste stuk (ca.
175km) wachtte nog. Omstreeks 15.15 u. arri
veerden we buiten Sibiu vlak voor de afslag naar
Rosia. Koos van Marle, Piet Hoogerdijk, Aad vd
Velde, Wim Hoogerdijk en Bram Noordam gingen
vooruit om te controleren of een aantal zaken was
uitgevoerd. Zo zou er o.a. worden gezorgd dat bij
een kruising een stuk weg zou worden opge
hoogd, de telefoon en electriciteitkabels op 4.5 m.
worden gebracht en nog een paar kleine zaken. In
het dorp eerst nog een logistiek plan gemaakt
voor het opstellen van de wagens. Toen alles
rond was eerst nog een paar politiemensen op
div. zijwegen geïnstalleerd om te zorgen dat het
konvooi zonder problemen naar boven kon rijden.
Dat hielp dus ook niet veel. Daarna weer terug om
het konvooi op te halen, en het laatste stukje naar
Rosia te rijden. Bij aankomst in het dorp was een
traditioneel welkom voorbereid. Over de weg was
een soort lijn gespannen met kleden erover heen.
Het konvooi moest stoppen en aan Bram en Em
my werd gevraagd een stukje brood met wat zout
te eten. Daarna werden de kleden weggehaald en
kon het konvooi Rosia in rijden. Onze 23 extra
Roemeense medewerkers waren ook in Rosia.
Zij waken 's-nachts in ploegen over de wagens en
overdag helpen zij bij het uitdelen van de goede
ren, Na wat passen en meten werden de wagens
opgesteld in volgorde van het afhalen van de goe
deren. We hadden nog wel wat tijd en de techni
sche mannen begonnen alvast met het installe
ren van de bouwlampen (voor de bewaking 's-
nachts) en het ophangen van de geluidsinstallatie
die we konden gebruiken a.m.v. een draadloze
microfoon. De slaap/keukenwagen en de techni
sche wagen werden geparkeerd op de inrit van
het huis van de Duits Evangelische priester. Hier
naast stond het Verenigingsgebouw' dat eigenlijk
niet wordt gebruikt. Onmiddellijk de sleutel ge
vraagd, en onze tafels en stoelen geïnstalleerd.
De grote potkachel die er stond was omgebouwd
voor gas, dus wij zaten goed. Elke dag ons ontbijt
en diner overdekt en verwarmd. Dat is pas echte
luxe! Vanavond stonden gebakken aardappelen,
karbonade, groente en een toetje op de menu
kaart. Inclusief onze Roemeense medewerkers
moest er voor bijna 60 personen worden gekookt!
Na het diner werd in de plaatselijke 'rioolbuis'
(een klein halfrond cafeetje dat leek op een uit de
kluiten gewassen rioolbuis) een biertje gedron
ken. De eigenaar werd zichtbaar vermoeid van
het bedienen maar zag tegelijkertijd zijn avond-
omzet uitgroeien tot een maandomzet. Volgens
Leo Veenman heeft hij de volgende dag gelijk een
reis naar de Canarische Eilanden geboekt. Nou is
het bekend dat sommige 'Bleiswijkers' iets
overdrijven (om maar te zwijgen over Moerka-
pellenaren) maar de café-eigenaar heeft tijdens
ons verblijf goede zaken gedaan. Rond het mid
dernachtelijk uur naar bed, want de volgende
morgen begon de distributie en de afspraak was
fit aan de start. Maandag 11 november. Om
streeks 09.00 u. kwam de douane naar Rosia om
de wagens te controleren. Eigenlijk niet meer dan
een formaliteit want natellen wordt wel een beetje
moeilijk. Inmiddels stonden al een groot aantal fa
milies met hun karretjes, paard en wagen enz.
klaar om hun goederen op te halen. Elke familie
wist vooraf wat ze zouden ontvangen, want een
paar dagen voordat wij arriveren, krijgen zij hun
afleverbon (in het Roemeens) met daarop de
aantallen en het totaalgewicht. Zodoende weten
zij hoeveel dozen, zakken etc. zij krijgen en wat
het totaalgewicht is! Tevens stond op elke afle
verbon of zij op maandag of op dinsdag hun goe
deren af konden halen. Het had vannacht 5 gra
den gevroren onder een strak blauwe hemel. De
zon begon zijn warmte te verspreiden. Gisteren
was het 16 graden! We hadden er zin in! Na het
openen van de wagens gingen de technische
mannen hun 'klussen' uitvoeren. TL-balken mon
teren in de school en de peuterclub, een kopieer
machine installeren, 2 computers installeren enz.
enz. De chauffeurs stonden klaar en om 10.00 uur
kwam het eerste karretje om de hulpgoederen op
te halen. Het liep als een trein. Tussen de middag
kwamen Nel, Emmy en Cock langs met belegde
broodjes en koffie. 'Praten en breien' dus werken
en tussendoor je broodje eten. Omstreeks 14.00
u. waren de families, die op maandag hun goede
ren mochten halen, geweest. Snel besloten dat
we ook alvast een 60 families van dinsdag lieten
komen. Sorin op pad en een goed half uur later
kwamen de eerste families alweer aan. Rond
17.00 u. waren we klaar met deze 60 'extra' fami
lies. Alles aan de kant, wagens afsluiten en op
naar 'ons restaurant' om het verdiende borreltje
te drinken. De cateringploeg was inmiddels al
bezig met de maaltijd. Vanavond macaroni/ham/
eitje en een lekker bakje vla met een beetje room.
Net als zondagavond aten de Roemenen ook
vanavond mee, en daar kan je gerust rekening
mee houden! Na het eten afwassen Ondanks ons
'tegensputteren' wilden de Roemenen beslist zelf
afwassenWie zijn wij dan om ze dat te weigeren?
Vanavond niet te laat naar bed, want ondanks het
vlot verlopen werk, begon de vermoeidheid hier
en daar toch iets toe te slaan. De rioolbuis was
minder druk dan de vorige avond. Rond midder
nacht lag iedereen in bed. Dinsdag 12 novem
ber. Vandaag het restant van de families, nog
zo'n 220. De 4000 bezems moesten
en passant ook nog even geladen 1
worden in de wagen van Koos v.d.
Ende en Piet Hoogerdijk. Vandaag ■KÜW "x-
ook een klein bezoekje aan de arm- eaci'
ste gezinnen van Rosia. De SKR is
geen voorstander van 'toerisme',
maar het is wel eens goed dat we
met de neus op de feiten worden
gedrukt. In groepjes van ca. 5 per
sonen, onder begeleiding van een
tolk, is iedereen naar de vallei ge
weest waar de bijna 300 armste ge
zinnen wonen... Verder commen
taar is overbodig... gezichten spra
ken na terugkomst boekdelen! Aan
het eind van de middag was alles
klaar en werd vast begonnen met
het opruimen van de werkmateria
len en inruimen van de wagens. Gis
teren namens de gemeente en een
deel van de bevolking een varken
aangeboden gekregen. Moest nog wel even wor
den geslacht. Gisteravond behendig tot kleine
karbonaadjes gemaakt. Vanavond op het vuur en
samen met de bami en wat satehsaus zal dat wel
weer smullen worden. Behalve onze eigen men
sen en de 23 Roemenen hebben wij ook van
avond nog wat gasten: Mevr. de Burgemeester,
de Orth. priester, het schoolhoofd en nog een
paar Roemeense VIP's. Omdat de wagens alle
maal leeg waren werd besloten een beperkte be
waking in te stellen zodat er meer Roemeense
medewerkers tegelijk konden eten. Een beetje
onwennig keken onze Roemeense vrien
den tegen de bami aan. Maar al snel werd
de 2e. en tevens laatste pan aangerukt.
Het vlees (110 karbonaadjes) was ook
geen lang leven beschoren. Rijkelijk be
sproeid met cola en sinas voor onze Roe
menen en een 'ander drankje' voor de
hollanders werd omstreeks 10.00 u. een
kleine pauze ingelast en werd door Koos
een mini-vuurwerk met 4 grote pijlen afge
stoken. Een leuke afsluiting van de hulp
verlening in Rosia. Hierna nog even een
afzakkertje en dan snel naar bed, want
morgenvroeg wacht ons de terugtocht
naar Nederland. Woensdag 13 novem
ber. De meesten liepen al om 07.00 u
rond. Het laatste ontbijtje in ons 'restau
rant' en dan snel alles opruimen. Gisteren
waren de wagens al gekeerd om vandaag
makkelijk het dorp uit te rijden. De bezemwagen
wilde niet starten. Er waren al problemen ge
weest die dmv het wisselen van accu's werden
opgelost. Nu bleek echter dat de dynamo niet
meer functioneerde. Bovenzien was er ook nog
een deels kapotte brandstofleiding... Dat was
pech... bijna op tijd weg en nu toch oponthoud.
Aad vd Velde, Wim Hoogerdijk en Bram Noordam
zijn direct naar het kantoor van de SKR in Sibiu
gereden omdat we daar over een internationale
telefoon beschikken. Kontakt gezocht met de
dealer in Nederland en getracht een oplossing te
vinden. Onderdelen waren nodig... Besloten
werd om terug te rijden naar Rosia en toch te ver
trekken. Eenmaal aangekomen in Hongarije zou
den Koos v Marle, Aad vd Velde en Frans Veen-
man naar Budapst rijden waar een Mercedes
dealer zit. Maar eerst moesten wij Roemenië uit
en dat is ook niet zomaar gebeurd. Omstreeks
9.30 u. vertrok het konvooi uit Rosia. Net als bij de
aankomst was er ook een 'traditioneel afscheid'.
Na een sjaal, kleedje en de Roemeense vlag in
ontvangst genomen te hebben en natuurlijk een
beetje weemoedig afscheid van de burgemees
ter en de bevolking reden we richting Sibiu. Het
was vandaag een beetje mistig, maar de zon was
druk bezig door te breken. Rond 13.30 u. hielden
we een sanitaire stop van 20 minuten. Snel nog
even de schijfjes gewisseld en op naar de grens
richting Hongarije waar we om ongeveer 17.40 u.
arriveerden. Dat was een forse tegenvaller! Al
vele kilometers voor de grens stonden honder
den vrachtwagens te wachten. De konvooilei
ding besloot, op hoop van zegen, gewoon alle
wagens te passeren en maar te zien waar we
uitkwamen. Tot op zekere hoogte liepdataardig,
totdat een aantal wachtende chauffeurs het niet
pikten en en hun auto enigzins dwars de weg op
draaiden om de doorgang te belemmeren. Be-1
halve dat probleem kwamen er ook nog tegenlig- f
gers die - op een tweebaansweg - natuurlijk niet
meer konden passeren! De 'chaos' was nu wel
compleet. Wagen 1 (Bram en Wim) reden door
naar de grens en pleegden haastig overleg met
de grenspolitie. Uitgelegd dat we op hun verzoek
door moesten rijden naar de grens en dat er nu
problemen waren die werden veroorzaakt door 1
hoofdzakelijk Turkse vachtwagenchauffeurs.
Gevraagd om politiebegeleiding om de Turkse j
chauffeurs wat te bedaren. Wim met zwaailicht
en politie terug naar het konvooi om te trachten
orde in de chaotische situatie te scheppen. Op
dracht: probeer onze wagens in te voegen en
wacht op een bericht van de grens om op te ko
men rijden. Dat de Turkse chauffeurs kwaad
werden is natuurlijk wel begrijpelijk. Als je al zo'n
36 uur staat te wachten en vrolijk passeren daar
12 vrachtwagens dan moet je wel kwaad wor
den. Inmiddels door Bram verder gepraat met de
grenspolitie en gezocht naar een oplossing. He
laas doordat de Hongaarse douane wisseling van
de wacht had (duurt ca. 1,5 uur) moest er worden
gewacht totdat er weer ruimte was. Er zat niets
anders op dan wachten. Aan de grens overleg ge
pleegd met de douane om een snelle doorgang
wanneer de wagens door konden komen. Bij het
konvooi was de rust weergekeerd. De meeste
wagens stonden in de wachtende rij. Alleen Bas
Versloot stond nog een stuk verderop. De Roem
eense grens was leeg, maar bij de Hongaar leek
het wel spitsuur... (toch weerdie Hongaar) Einde
lijk rond 21.30 u. kwam er beweging bij de Hon
gaar. Maar bij de Roemeen stonden nog zo'n 50
wagens voor ons te wachten. Dan maar even on
deruit op de bank in de auto want een beetje slaap
kon geen kwaad. Om 23.30 u. maakte de grens-
politie
Bram
wakker en
"i' Vr0e9 0m
de wa
gens met
spoed
naar de
grens te
laten ko
men over
een
speciale
baan. De
dokumen-
ten en de
passen
waren in
middels
afgehan
deld zodat
de wa
gens bij
aankomst direct door konden rijden richting Hon
gaar. Alle wagens kwamen aan behalve Bas Ver
sloot. Bas liet ons weten dat de Turken' hem niet
lieten vertrekken. Een kleine paniek was merk
baar. Want laten we eerlijk zijn, je staat daar wel
met een kapitaal aan materiaal.... Bas gerust
gesteld en Bram opnieuw naar de grenspolitie.
Uitgelegd dat er nog een wagen stond die door
Turken' werd vastgehouden. Dringend verzocht
om mee te gaan om onze wagen zonder brokken
naar de grens te begeleiden. Eerst had hij er niet
zoveel zin in, maar een handje Duitse Marken
doet wonderen. Na een paar honderd meter
vroeg de politie aan Bram waar de wagens stond.
Bas had z'n knipperlichten aangezet en was daar
door herkenbaar. Vanaf dat punt liet de politie een
collega verder met Bram mee gaan met de op
dracht de wagen te begeleiden. Een aantal Tur
ken zag ons aankomen en riep in gebroken Duits
Hollander nicht fahren". In het Duits uitgelegd
dat er nog een wagen van ons stond en dat die
wagen hier zo voorbij zou komen. En als ze ver
standig waren lieten ze dat zonder problemen ge
beuren. Bij Bas aangekomen vertelde hij dat ze
met stenen gooiden. Geen paniek. De politie ver
zocht om op de treeplank van de bijrijder (Teus
Versloot) te gaan staan. Zelf ging ik op de tree
plankvan de chauffeur staan. Mochten er eventu
eel stenen komen, dan kwamen die in elk geval
aan de kant van de politie, want met een bochtje
gooien leek me onmogelijk. Bas, nu eruit, blik op
oneindig en vol gas naar de grens. Bij het passe
ren van de Turken kwam het middelvingertje
regelmatig omhoog, maar geen stenen. Zo arri
veerden ook Bas en Teus rond 00.30 u. bij Hon
gaar waar we uiteindelijk snel door konden om om
01.00 u. te arriveren in Mako. Gezien het late
tijdstip werd besloten om alleen maar wat erwten
soep met worst te eten en snel te gaan slapen. In
middels werd er door alle wagens nog even ge
tankt. Rond 02.00 u. sliepen alle deelnemers
want straks om 09.00 u. zouden we weervertrek-
ken richting Oostenrijk.
Donderdag 14 november.
Na een snel ontbijtje vertrok
ken we om 08.30 u. richting
Oostenrijk. Aad vd Velde,
Frans Veenman en Koos
van Marle gingen er als een
speer vandoor richting Bu
dapest naar de Mercedes-
dealer. Per telefoon zou
kontakt worden gehouden
over het verloop. Omstreeks
13.00 u. werd bij het tanksta
tion Tatabanya een stop ge
houden en hadden we
kontakt met de 'Budapest-
gangers'. Zij hadden een
brandstofleiding op de kop
Anno 1996 wordt hier gewoond-
Hulp nog wel nodig?
In de 'hoofdstraat' van Rosia reden de
karretjes langs de wagens om de spulletjes
op te halen.
kunnen tikken. Rijden juliie maar alvast door, wij
sluiten zo wel aan. Zo'n 30 kilometer voor de
grens nog even gestopt voor het kopen van de be
kende mandjes... Daarna op naar de Oostenrijk
se grens waar we om 15.45 u. arriveerden. De
grenspassage kostte 2 uur. In die tijd hebben de
technische mannen de brandstofleiding verwis
seld. Omstreeks 18.00 u. reed het konvooi Oos
tenrijk in. Voor 22.00 u. Duitsland in konden we
wel vergeten. Bovendien was het weer slecht ge
worden en striemde de regen, die later overging
in natte sneeuw, tegen onze wagens. Besloten
werd om in Ansfelden - ons 'oude stekkie' - te
overnachten. Piet Hoogerdijk vroeg nog even of
we niet vooruit zouden rijden om te kijken of die
parkeerplaats er nog wel was. Zo gevraagd zo ge
daan. Wim en Bram snel vooruit... Inderdaad de
parkeerplaats was er nog wel, maar omgetoverd
tot 'Pivat-Parkplatz' compleet met ketting. Pech
dus! Snel gezocht naar een ander parkeerterrein
dat we vonden bij een grote meubelzaak iets ver
derop. Alle wagens daar naartoe geloodst. 'Jon
gens de afrit naar beneden en dan rechtsaf zie je
ons wel staan. Zo gezegd zo gedaan. Alleen als
12 vrachtwagens een afrit af komen dan heb een
een lengte van ca. 350 meter. En dat betekent
weer dat de gehel afrit bezet was door vrachtwa
gens die stuk voor stuk het parkeerterrein op
moesten. Zo zie je geen enkele poliltie-agent en
zo is er een epidemie! Uitgelegd dat we na 22.00
u. niet meer mochten rijden en pas vannacht om
5.00 uur weer konden starten. De politie begreep
de situatie en wenste ons een goede nachtrust en
goede reis. De keuken open en snel even eten,
want morgenvroeg om 5.00 u. werd er weer ge
reden. Nog een half uurtje - onder het genot van
een afzakkertje - gezellig nagepraat en voor de
laatste keer (ja toch?) ons bedje opgezocht.
Vrijdag 15 november. Om 04.00 u. reveille. Het
laatste ontbijtje en om 05.00 u. de laatste kilome
ters naar de Duitse grens. Rond 06.30 u een klei
ne stop gehouden en de problemen met de dyna
mo van de wagen van Koos vd Ende besproken.
Besloten werd dat Koos en Piet (wagen 6) en de
mannen vd Velde (wagen 13) begeleid door
Koos, Emmy en Nel (wagen 15) achter zouden
blijven en naar Regensburg zouden gaan naar
een Mercedes dealer voor een dynamo en ande
re onderdelen. Het konvooi ging verder Duitsland
in en zou telefonisch kontakt houden met Koos v
Marle over het verloop... Hoe dan ook, hoe laat
dan ook, een ding stond vast: we zouden tegelijk
in Moerkapelle aankomen. Omstreeks 12.30 u.
kwam het verlossende telefoontje: de dynamo
was op een parkeerplaats gemonteerd en de
Mercedes deed het weer als nooit tevoren. Maar
er was wel een achterstand van ruim 190 kilome
ter. Afgesproken werd dat het konvooi rustig aan
zou doen, wat langer zou pauzeren bij de tanks
top in Geiselwind en bij andere stops om zodoen
de de achterstand terug te brengen. Omstreeks
17.45 u. nabij de grensovergang Berg, werd er
weer geïnventariseerd. De achterblijvers waren
nog maar 3 kwartier van ons verwijderd. Dat is
mooi ingelopen. Maar goed dat ze geen controle
onderweg hebben gehad, want het schijfje had ter
plaatse rood geworden van schaamte. Om 19.30
u. arriveerde het konvooi bij wegrestaurant de
Meern waar we zouden wachten op de achterblij
vers. En ja hoor, om 20.20 u. voegden - onder luid
applaus - Koos, Emmy, Nel, Koos, Piet, Aad en
Jaap zich bij ons. Nog even snel een broodje
kroket en een kopje koffie en dan om 20.50 u. op
naar Moerkapelle waar we omstreeks 21.30 on
der grote belangstelling arriveerden. Moe, veel
meegemaakt, veel ervaringen rijker maar vooral
een goed gevoel.
Om te eindigen met het begin van dit artikel:
Hebben ze daar nog wel hulp nodig? Ik weet
het 200% zeker...! We gaan er volgend jaar
weer tegenaan.
Bram Noordam.
