i
Cees Nobel en de volleybal
Jan v.d. Wel:
still going strong
i h
m I
VOLLEYBAL
Pagina 6
Volleybal - jubileumkrant - april 1999
"Vijf- of zesentwintig was ik toen ik
werd gevraagd om voorzitter van De
Zevenklappers te worden. Vrij jong
dus. Daar moest ik natuurlijk eerst
eens goed over nadenken. Door m'n
grote betrokkenheid met de club
had ik zeker een aantal ideeën maar
hoe realiseer je die? Naar Jaap Ak
kerhuis, die me vroeg wat ik dan wel
wilde met De Zevenklappers. Mijn
antwoord was niet zo simpel, maar
wel duidelijk: "Naar de Eredivisie!".
Jaap schreef op een A-viertje met
potlood hoe we dat in negen jaar
konden bereiken. Daarmee gingen
wij aan de slag. Eenvoudig was dat
zeker niet, zowel organisatorisch als
financieel. Financieel kon maar één
man ons helpen, Klaas Verwey. Na
het lezen van het plan en een aantal
adviezen rijker, stond ik een half uur
later weer buiten met de toezeg
ging dat we ons financieel geen zor
gen behoefde te maken. Klaas Ver
wey ten voeten uit. Voor mij is hij
van heel groot belang geweest voor
het succes van onze vereniging. Er
ging een enorme stimulans vanuit
en alles wat ondernomen werd, was
op het volleybal gericht. Maar dan
de organisatie. Een goede club had
den we, met veel sfeer. Maar stre
ven naar het hoogste was toch even
wat anders. Met Jan v.d. Wel, Cees
Nobel en Willem Visser besprak ik
het geheel aan de granieten tafels
van het oude Dorpshuis. Nog die
zelfde avond waren we het met z'n
vieren eens en waren we enthou
siast. Jan v.d. wel zorgde voor de
jeugd; Cees Nobel zorgde voor de
eerste teams; Willem Visser zette de
lijnen uit en zette deze op papier en
ik werd voorzitter. Al vrij snel deed
zich het eerste probleem voor en
niet zo'n onbelangrijke'een goede
trainer. Alles valt of staat met een
goede organisatie en een goede
trainer. Jaap Akkerhuis had ons een
aantal namen opgegeven, maar om
de één of andere reden lukte dat
niet. Waarschijnlijk heeft dat zo
moeten zijn.
Wij hebben Jaap toen voorgesteld
om het zelf maar te doen. Jaap Ak
kerhuis was op dat moment trainer
van het Nationale damesteam (Pier
re is dus niet de eerste) en kon de
Jan v.d. Wel/Dick v.d. Linde
Van Cees hebben wij discipline en
professionalisering geleerd. Maar
alles draaide om een goed kader. Die
haal je uit de lagere teams. Het was
zaak om ieder team een goede trai
ner en begeleiding te geven. En dat
lukte. Om een voorbeeld te geven;
een aantal jaren werden heren 3 en
heren 4 getraind door de internatio
nals Chris Schmidt en Loek Willem-
steyn.
Op dit moment volg ik het volleybal
op grote afstand, maar toch wil ik
besluiten met een kritische nootl
want VC Nesselande blijft mijn club
Naar mijn mening wordt en werdtel
weinig gebruik gemaakt van men-1
sen die zich bij de club betrokken!
voelen. Bepaalde zaken kan en 111391
je niet tegenhouden maar methoel
meer mensen je dit doet, hoe
makkelijker dit gaat.
Ik feliciteer het bestuur en de vere-|
niging vc Nesselande en wens ze|
alle succes in de toekomst."
Dick v.d. Linde I
De voorzitter Dick v.d. Linde, nog actief als speler
klus van De Zevenklappers er nog
wel bij hebben. Men zegt dat je suc
ces kan afdwingen. Jaap deed het en
nam ook nog een goede speler voor
het eerste en tevens trainer voor
dames 1 mee, Hans stam. Helaas
moest Jaap na een jaar en het kam
pioenschap naar de derde divisie af
scheid van ons nemen omdat hij
naar België verhuisde. Met een klei
ne hapering in de 3e divisie en het
niet kunnen vinden van de juiste
trainer, hebben we uiteindelijk de
stoute schoenen aangetrokken en
de grootste naam op dat moment
in Nederland, CEES VAN ZWEEDEN,
gebeld. "Zevenhuizen, waar ligt
dat?", was zijn eerste reactie. Na een
aangenaam telefoongesprek wist ik
hem zover te krijgen dat hij ons bij
een beslissingswedstrijd in Hazers-
woude kwam bekijken. Na die wed
strijd nodigde hij ons vieren bij hem
thuis uit en daar was het snel beslist.
Cees van Zweeden, trainer van v&A
Zevenhuizen.
Het eerste team uit 1965/1966 Staand v.l.n.r.: trainer Cinus v.d. Wilt,
Cé van Meerveld, coach, Jan v.d. Wel, Jan van Reeuwijk, Hans Boevé,
Dick v.d. Linde. Zittend v.l.n.r.: Cees Nobel, Kees Wiggers, Gerard v.d. Wel,
Ben Meijer.
De carrière van Cees bij de volleybal
was lang. vanaf het begin als speler
van heren 1zoals te zien op de foto
op de voorpagina. Om uiteindelijk te
besluiten in heren 3. Cees wilde al
tijd winnen maar bij ons ontbraken
de capaciteiten om hem daarbij ter
zijde te staan. Zijn managers-activi
teiten startte hij bij heren 2 met de
jeugdige Jan Rodenburg, de broer
van Brecht, als het aanstormend ta
lent. Zij werden kampioen en Cees
was trots. Toen over naar het mana
gement van heren 1, waarin de be
geleiding voornamelijk bestond uit
het op orde brengen van de zaal
thuis, het vervoer bij de uit-wedstrij
den en de scouting van talenten uit
de regio. Er was toen een drieman
schap die de zaken regelde; Steef van
Duin, Willem Visser en Cees. Per wed
strijd een andere begeleider. Cees
zijn onverzettelijkheid voor zijn eigen
gelijk, leidde ertoe dat Cees heren 1
alleen ging leiden. Nou ja, alleen, het
werd een Nobel-brigade. De zonen
Bas en Pieter, moeder Joop en broer
Bou, ze werden allemaal ingescha
keld. Zij regelden letterlijk alles en
alles en hielden ook de verdere acti
viteiten van de club nauwlettend in
het oog. Het is de club zeer ten goe
de gekomen, in het eerste Rentokil-
jaar werd de Europa-Cup bereikt en
vervolgens werd de Nationale titel en
de beker gewonnen. Heel Zevenhui
zen beleefde het mee in Nieuwegein.
Samen met Arend van de Knaap re
gelde hij alle financiële en organisa
torische zaken, in nauw overleg met
Rentokil. Het vervolg hierop en het
uiteindelijke besluit van Cees om zich
terug te trekken ging met veel emo
tie gepaard. Dat hoort blijkbaar ook
bij topsport. Maar het is wel heel jam
mer. Het verbleekt de successen van
toen misschien een beetje. Geheel
ten onrechte want wie zich zo heeft
ingezet voor de vereniging verdient
alle lof, zeker bij een jubileum.
Midden jaren '70 legde Jan de basis
voor de jeugdopleiding en de op
gang van De Zevenklappers. Van het
heren 1 dat in 1975 kampioen werd
van de le klasse en daardoor promo
veerde naar de promotieklasse, kwa
men 6 van de 9 spelers uit de jeugd,
o.a. de gebroeders van Rooyen, Jaap
van Rijs en Chris Schmidt. Nico van
Rooyen maakte de gehele kam
pioensrace mee totdat z'n knieën
het begaven. Chris Schmidt bereik
te het Nederlands team. Jan v.d. Wel
- Still going strong. Jan is nog steeds
niet te beroerd om als trainer een
team uit de nood te helpen, ook
speelt hij nog steeds. Met z'n meis
jes-juniorenteam werd Jan in 1980
kampioen van Nederland. Die mei
den hebben toen een boek geschre
ven onder de titel 'Een blijvende
herinnering aan het volleybalsei
zoen 1979-1980'. Het is een grote lief
desverklaring aan Jan en het plezier
in het volleybal, ook het aspiranten-
jongensteam werd toen kampioen
van Nederland. Na afloop was het
groot feest. De week daarop werden
de twee kampioensteams gehuldigd
op het gemeentehuis en het Fanfa
rekorps 'De Kleine Trompetter'
bracht een muzikale hulde. Bij het
doorbladeren van dit boek krijgt Jan
weer die schittering in z'n ogen. Op
de foto met voorzitter Dick v.d. tin-
de zie je daar iets van terug. Het ge
ven van bijnamen is in zevenhuizen
altijd al een gebruik geweest. Een
paar daarvan worden genoemd:
Joke Veerman - de wilde; Joke Mar-
ck - het kleinste duimpje; ingrid Olie
man - de onwijzeling en verder An
neke Hermus - geblesseerd; Rianne
de Koster - aanvoerder; Tanja de
Ouden - die alle moeilijke ballen
weer opbouwde; Ella v.d. Wilt - de
save speelster en Marianne van
Leeuwen - voor laatst junior. En na
tuurlijk Jan v.d. Wel, die altijd rustig
op de bank zat, ook al waren ze een
moeilijk stel. ook in de jaren daarna
werden door Jan getrainde teams
kampioen en werden veel ereplaat
sen behaald. Als lid van de jeugd
commissie - en de technische com
missie, is hij nog heel lang actief
Verdere complimenten zijn overbo
dig.
De logo's van de vereniging, door de jaren heen:
Cees Nobel startte z'n coachcarrière bij Heren 2. Kampioen seizoen
1977/1978. Met Arend v.d. Knaap, Jaap v.d. Wel, Jan Rodenburg,
Ben van Yperen, Paul v.d. Meer, Jaap van Rijs en Wim Lindhout.
Bestuurshistorie
