BALLONFESTIVAL ALSNOG FEESTDAG IN
WürmiNXVEEN
I
[^T^nfÊstival waddinxveen
'irfSiMilMMÊÊÊÊ99ÊÊSHÊtÊII9ÊÊÊ!tÊÊ^^^^I^^
iy m& m *-
MP»s
Drie van de 25 deelnemende
ballons, hoog in de lucht.
Perfecte landing van een parachutist.
Dnor Frits Bromberg
Waddinxveen - "Nee ik durf
niet ik heb hoogtevrees. Nee,
ik ben bang dat ik uit dat mand
je val." Om deze redenen, even
begrijpelijk als ten onrechte,
wilden in elk geval twee vol
wassenen onder geen beding
een ballonvaart meemaken,
zoals afgelopen zaterdag werd
geboden door de Stichting Na
tionale Feestdagen Waddinx
veen. Een verlate inlossing van
een belofte die aanvankelijk
werd doorkruist door slecht
weer, later door een dierenziek-
te. Zaterdag op het terrein van
de voetbalvereniging WSE was
het echter zo ver en maakten
135 belangstellenden mogelijk
hun eerste ballonvaart, onder
wje 37 gehandicapten en vrij
willigers voor wie sponsors
waren gevonden. Belangeloze
steun, want echt goedkoop is
zo'n ballonvaart niet: 250 euro
per persoon.
Aanleiding voor de Belgische
ballonpiloot Leo Lodewijks op
te merken: "Ballonvaren is geen
sport. Daar is het te duur voor."
Uitzicht vanuit een ballon op een ballon.
BiB»
De Smurfballon vertrok als eerste.
Piloot Dirk:
"Ik had en heb hier alles voor over".
Overigens zij opgemerkt, dat
vliegen met wat dan ook,
niets met hoogtevrees te
maken heeft. Eenmaal los van de
aarde bestaat die angst niet, ook
niet bij mensen die al duizelig wor
den op de derde trede van een
keukentrapje. En uit zo'n mandje
vallen? Er in komen, dat is pas
lastig. Bovendien zijn de maten van
een ballonmand beperkt. Er passen
precies zes passagiers in en nog
geen sprietmagere zevende méér.
Zij staan dus stevig tegen elkaar
aan gepakt rechtop en wie er dan
nog uit wil vallen, moet flink moei
te doen én hulp krijgen. Anders
lukt het nooit. De piloot heeft een
eigen ruimte, onder meer om de
gastoevoer te regelen en daarmee
de warmtebron, waarmee de bal
lon omhoog,wordt gestuwd.
Duizenden belangstellenden uit
Waddinxveen en omgeving heb
ben zaterdag in een warm zonne
tje en onder een blauwe hemel ge
noten. Eerst van parachutisten die
toch wel in volle vaart landden op
de middencirkel van het hoofdveld
van WSE, later van de voorberei
dingen van de ballonvaart, waar
aan 25 ballonvaarders uit Neder
land en België deelnamen.
Wat de meeste toeschouwers op
merkten: het mandje was toch klei
ner dan gedacht en de ballon veel
groter. Want wat weten gewone
stervelingen van een ballon? Soms
zijn ze te zien, als een doorgaans
kleurige en inderdaad ballonvor-
mig geval dat stil z'n gang gaat en
af en toe een vlammetje laat op
laaien. "Nooit geweten, dat zo'n
vlam zo'n geweldige herrie
maakt", zei iemand, die ook wilde
weten hoe zo'n mand er vanbinnen
uitziet.
Vanbinnen valt niets te zien. Een
volstrekt lege rieten mand, met
voetgaten om erin te komen en
lussen waaraan de passagiers zich
bij de landing vast kunnen/moeten
houden, want dan tuimelt die
mand meestal om. Achter een
schotje staat de 'piloot, die twee
gasbranders bedient, zoals een
vroegere treinmachinist zijn stoom
fluit. Door de gasbranders afwisse
lend te bedienen, kan de piloot de
ballon draaien, zodat de passagiers
steeds een ander panorama krijgt
voorgeschoteld. Sturen kan hij ech
ter niet, hij kan de ballon alleen
laten stijgen en dalen, al naarge
lang, met radiografisch con
tact met andere ballonpilo
ten. Of, zoals de Belgische
gezagvoerder Dirk zei: "We
gaan waar de wind gaat. Dat §j|
is altijd zo geweest en zo zal IJf
het altijd wel blijven. Wil je kunnen
sturen, dan moet je een zeppelin
hebben."
De passagiers maalden niet om
richting. Die genoten van het uit
zicht, van de ondergaande zon en
kibbelden soms over de gemeente,
waarboven de ballon zich bevond.
"Is dat niet Boskoop? Nee sufferd,
dat is Benthuizen. Of Reeuwijk."
Maar de kust van de Noordzee,
daar bestond geen twijfel over. En
dat dit stuk Nederland bestaat uit
honderden smalle reepjes grond,
ongelooflijk.
Antwerpenaar Leo Lodewijks: "Het
duurt jaren voor je je instructeur of
piloot kunt noemen en dan heb ik
het nog niet over de kosten, want
die zijn hoog. Héél hoog." Piloot
Dirk: "Iedere ballonvaarder moet
dit van kind af hebben gewild en er
alles voor over hebben. Alleen dan
red je het. En dan nog blijft het een
betaalde hobby, naast een gewone
baan." Afgelopen zaterdag had
den duizenden daar plezier van.
Dirk: "En dat is nu juist weer óns
plezier."
