HOTEL DE LANDBOUW ONDER MOEDERLIJKE VERZORGING
HOTEL DE UNIE ONTVANGT WERELD IN HUISELIJKE STIJL
Hart van Holland 20 augustus 2003
ss-
Door Frits Bromberg
Boskoop - Het aantal verdwaalde
toeristen dat zich in hotel/restau
rant De Landbouw te ruste legt, is
relatief klein. Het hotel, met
onder meer zeven (slaap)kamers,
moet het meer hebben van 'de
vaste jongens', projectmensen en
buitenlandse vrachtwagenchauf
feurs die naar een beurs in het
Plantarium wilden of op bezoek
gingen bij een kweker, onder het
ijzersterke motto 'eerst zien, dan
geloven'. Het hotel, waarvan de
voorgevel niet opvallend fraai is, is
vrijwel dagelijks volgeboekt. De
vaste jongens weten waarom.
De voorgevel verraadt met de me
nukaart daar iets van. Te lezen
valt: De Zoepjes, Durbeitjes, 'We
hebben natuurlijk ook gewoon de
normale vette hap!!!' en 'Toeten
en kofvies'.
Verantwoordelijk voor deze tekst
en wat het hotel nog meer te bie
den heeft, is Marian Wagensveld,
bijgestaan door haar dochter Su
zanne. Beiden doen hun werk met
grote inzet, waaraan de bezoekers
plezier beleven. Marian: "Om te
beginnen zijn we niet duur. We
hebben geen personeel in
kostuum, de kamers zijn gewoon,
zoals te doen gebruikelijk, met
bedden, kasten, tafel en stoeltjes.
Verder niks. Maar onderhand is
alles wel mogelijk."
Het hotel wordt bezocht door fiet
sers uit binnen- en buitenland, de
handelsman met laptop kan e-
mailen en faxen. Hij weet ook dat,
mocht een avond wat uit de hand
zijn gelopen, Marian zich zonder
te mopperen uit bed kan worden
gebeld. "In kamerjas, maar dat zal
die man een zorg zijn, alstie maar
binnen wordt gelaten."
Deze eigenaresse: "Die mensen
zijn vaak ver van huis en soms voor
langere tijd. Ik probeer ze een ge
zinsvervangende omgeving te bie
den, meestal op de manier van
'wat de pot schaft' en als ze wil
len, krijgen ze ontbijt op bed. En
ik doe meer. Zit een knoop los?
Dan naai ik 'm vast. Moet er iets
worden gewassen, dan was ik dat.
Geen probleem."
Marian beschikt over de gebruike
lijke vergunningen en diploma's,
maar heeft geen koksopleiding.
Wel een keuken en een diepvrie
zer 'waar je in kunt wandelen', al
geeft zij de voorkeur aan vers.
Marian Wagensveld en dochter Suzanne: in alle gezelligheid aan één van de kofvies.
drukking in de kamers, al is de
meubilering eenvoudig. Marian:
"Ze hebben allemaal een kleur. Als
iemand gewend is getaakt aan de
blauwe kamer, dan krijgt hij die,
als de kamer vrij is, natuurlijk. En
anders verwijs ik door, naar Wad-
dinxveen, Alphen of Hazerswou-
de. Wat dat betreft is de collegia
liteit groot."
Hotel De Landbouw beschikt niet
alleen over kamers, een restaurant
én een bar, maar ook over twee
zalen voor bruiloften en partijen,
voor respectievelijk 70 en 120 be
zoekers. Marian Wagensveld: "Ze
zijn strikt gescheiden van bar en
restaurant. Wie bezig is aan z'n
gewone vette hap, struikelt niet
over een bezoeker aan een van de
zalen. Nog iets van onze kofvies?"
Door Frits Bromberg
Waddinxveen - "Waar de burge
meester van New York heeft gesla
pen, moet je aan m'n vader vra
gen, want die was toen de baas.
Nu ben ik mede-eigenaar, en al
had ik die burgemeester niet op
bezoek, ik heb verder wel het hele
buitenland in huis gehad. Fietsers,
zakenlieden, toeristen, we vormen
een breedschalig horecabedrijf,
met partyzalen." Aldus de 32-jari-
ge S. Versloot, die in hotel-restau
rant De Unie 14 kamers biedt, een
gezellig restaurant en een bar die
nog niet wordt ontsierd door kille
neonverlichting. Versloot: "Nee,
alsjeblieft niet, zeg."
Zelfs de voorpui heeft geen neon-
verlichting. Versloot: "We probe
ren alles in huiselijke stijl te hou
den, al zullen de hotelkamers in
weinig verschillen met die in het
buitenland: bedden, tv, kasten en
een tafeltje met stoelen, geen
zaken waar de gemiddelde toerist
over naar huis zal schrijven.
Opmerkelijk is wel, dat de bar over
een gigantische hoeveelheid fles
sen beschikt 'met alles erin', maar
ook een verboden plank kent. Ver
sloot: "Daarop staan twee flessen
'Schilletje', nog door mijn grootva
der, nee, overgrootvader gebrou
wen en in flessen gedaan. Een li
keur voor dames, maar de flessen
gaan niet meer open. Dan hebben
we nog wel wat anders in huis.
Een citroentje met suiker bijvoor
beeld, dat kan weer wel."
Voor De Unie betekent de winter
pas echte drukte. Versloot: "We
krijgen nu veel fietsers, uit eigen
land, Duitsers en Belgen. Maar het
merendeel bestaat toch uit zaken
lieden uit binnen- en buitenland,
die de sierteelt in dit gebied op
zoeken. Doorgaans is er nog wel
een kamer vrij, maar zo niet, dan
bellen we een hotel in de omge
ving, maar ook in Den Haag, Ut
recht en Rotterdam. Het voordeel
van Waddinxveen en daarmee ons
hotel is, dat we zo centraal liggen.
Twintig minuten van Rotterdam,
een half uurtje van Den Haag, Ut
recht en Amsterdam. Tijdens de
zomervakantie zijn de snelwegen
relatief rustig, zodat ik nog over
minuten kan spreken. Daarvoor en
erna is het natuurlijk anders, tij
dens de spits."
"Koken heb ik van m'n moeder
geleerd en wat ik niet wist, leerde
ik mezelf. Suzanne kan het nu
ook, zodat we gezellig samen kun
nen koken. Bovendien heb ik een
aardappelschilmachine en als een
man of veertig komt binnenstor
men om te eten, dan heb ik géén
probleem."
De gezelligheid voor 'de jongens
ver van huis' komt ook tot uit-
Mede-eigenaar S. Versloot van het familiebedrijf De Unie.
juist de buitenlanders zijn, die op
hun kamer wat staan klaar te
maken. Dat merkje aan de inhoud
van de prullenmanden".
Druk of niet. Versloot kent geen
concurrenten. "Wel con-collega's.
Concurrerende collega's dus, maar
in samenwerking. Versloot, in zijn
vrije tijd spuitgast bij de vrijwillige
brandweer: "De paar hotels die
we hier kennen, dienen als uitval-
bases naar de grote steden of naar
de vrije natuur. Soms zitten we
vol. Maar omdat de VVV na vijf
uur naar huis gaat, regelen wij
telefonisch nachtlogies voor
gasten die bij ons geen kamer
kunnen vinden. Rotterdam is
groot, hoor. Daar is altijd wel wat
vrij."
Dit stukje groene hart is relatief
rustig, met maar weinig hotels.
Versloot: "Toch komen hier bui
tenlanders, die de drukte van de
grote steden mijden en het in hun
ogen 'échte Holland' opzoeken,
het binnenland dus.
Zoals Nederlanders het binnen
land van andere landen opzoeken,
in de hoop daar het ware karakter
van het land te treffen." De
spreekwoordelijke zuinigheid van
de Nederlandse toerist is Versloot
bekend. "Met de auto vol zakken
aardappels naar Spanje. Maar dat
is een verzinsel. Toch is ook in De
Unie de gemiddelde Nederlandse
toerist wat zuiniger dan de bui
tenlander, zeker als het om de
warme maaltijd gaat. Versloot:
"De Nederlander is minder bereid
uit eten te gaan. Of ze in hun
kamer soep staan te koken en op-
loskoffie maken, ik zou het niet
weten. Maar ik weet wel, dat het
