E
v:
Verhalenwedstrijd
enorm succes
pagina 18
Hart van Holland 21 december 2005
Door Geertrude Verweij
//Wij vieren geen
kerst dit jaar.
Toen Carla het
hardop uitsprak, als antwoord op
een vraag van haar collega, vond
ze het wel een beetje erg definitief
klinken. Maar toch was het zo. Met
het hele gezin waren ze het eens
geweest. Om verschillende rede
nen, dat wel. Zo eensgezind waren
ze nu ook weer niet.
Hans interesseerde het gewoon
niet. Fijn een paar dagen vrij, maar
al dat gedoe erom heen vond hij
niet nodig. Lekker dankbaar, daar
sloofde ze zich dan ieder jaar voor
uit. Maar goed, van hem hoefde
het allemaal niet.
Kimberley zat in een linkse perio
de. Je zou toch denken dat je met
een 15-jarige dochter samen de
soort huishoudelijke stress die nu
eenmaal bij de feestdagen hoort,
te lijf kon gaan. Maar helaas. Spon
taan helpen was er niet meer bij en
de verplichte afwasbeurt ging
gepaard met zoveel gemopper dat
Carla het vaak maar zelf deed. Lie
ver even de handen laten wappe
ren dan al dat gezeur in de keuken.
Volgens Kim was Kerst commerci
eel, materialistisch en Amerikaans
en daarom vierde ze het principieel
niet. Al die cadeautjes en die kit
scherige versiering maakten haar
misselijk, zei ze. Ondankbaar nest.
Alsof Carla voor haar eigen plezier
al die rommel in haar keurige huis
haalde.
Jeffrey had er nog het meest moei
te mee. Hij sputterde over gezellig
en dat-doen-we-altijd. Maar toen
ze hem beloofde dat hij de felbe
geerde gameboy evengoed zou
krijgen, hield hij al snel op. Het
ging hem blijkbaar vooral om het
dure cadeau dat hem door de 12-
jarige neus geboord leek te wor
den. Lekker eten was aan hem toch
ook niet besteed. Iedere dag patat
leek hem de hemel op aarde. Met
af en toe een pizza voor de brood
nodige afwisseling.
Zelf had ze het helemaal gehad
met kerst, leder jaar die stress, het
huis gezellig maken, bergen bood
schappen doen, stad en land
aflopen op zoek naar de juiste
cadeautjes, je in allerlei bochten
wringen om afspraken met familie
in te plannen. En als puntje bij
paaltje kwam was iedereen onte
vreden en chagrijnig. Ze was het
zat. Geen kerst, lekker makkelijk.
Geen boom, geen rommel, geen
gedoe. Gewoon normale vrije
dagen, lekker uitrusten en ont
spannen en vooral niet geforceerd
feestvieren. Geen verwachtingen
dus geen teleurstellingen.
Dat vertelde ze allemaal niet aan
haar collega. Ze liet het bij dat ene
nietszeggende zinnetje. De collega
was gelukkig te beleefd om door te
vragen en Carla vermeed daarna
succesvol ieder gesprek dat richting
de vraag 'wat doe jij met kerst?'
leek te gaan.
Ia de kerstborrel op
de zaak fietste ze
naar huis. Ze nam
de kortste weg door de winkel
straat. Normaal gesproken was het
daar niet druk rond deze tijd, maar
het was blijkbaar koopavond. Ze
wurmde zich door de winkelende
menigte. Zielig hoor, al die drukte.
Heerlijk dat ze daar zelf niet tussen
hoefde te lopen. Alleen wel jam
mer dat er nu geen leuke gelegen
heid was om Hans dat nieuwe boek
van zijn favoriete schrijver te
geven. En ze wist dat Kim sinds
kort weer een nieuwe zanger aan
bad. Daar had ze vast nog geen cd
van. Jeffrey kon altijd wel een spel
letje extra voor zijn gameboy
gebruiken. Alles was trouwens wel
in de aanbieding nu. Misschien kon
ze het vast kopen en het dan geven
na nieuwjaar. Omdat de vakantie
bijna om was of
zoiets. Resoluut schoof ze haar fiets
in het rek. En zonder er nog verder
over na te denken liep ze snel het
drukke warenhuis in.
1 en dag later, de dag
voor kerst, stond
i Carla al vroeg de
ramen te lappen. Niet vanwege
kerst natuurlijk. Gewoon, omdat
het nodig was. Ze mocht dan part
time werken, ze bleef ook huis
vrouw. Het huis moest gewoon
schoon, dat had niets met de
datum te maken. Het wilde trou
wens maar niet licht worden van
daag. Dat had je zo in deze tijd van
het jaar, dan waren de dagen het
kortst. Misschien toch maar wat
extra kaarsen neerzetten. Voor de
gezelligheid. Niet voor kerst. Kaar
sen hoorden konden altijd wel,
immers.
Kim was naar een vriendin gegaan,
maar kwam onverwacht vroeg
thuis. Vanwege kerst, legde ze sma
lend uit. "ledereen viert het. Ik
vroeg of ze mee gingen naar de
stad, maar dat wilden ze niet.
Kerstavond wilden ze thuis zijn.
Echt flauw. Materialistisch gedoe."
Mopperend vertrok ze naar boven,
waar ze op de overloop Jeffrey met
zijn gameboy vond. Carla hoorde
hen fluisteren. Ze dwong zichzelf
haar aandacht op iets anders te
richten. Meestal liep zo'n gesprek
uit op ruzie, maar ruzie was
gezond volgens de mensen die het
konden weten. De mensen die het
konden weten hielden alleen nooit
rekening met de gevoelige zenu
wen van de moeders van de ruziën
de tieners. Het bleef echter stil,
sterker nog, het gefluister hield
ook op. Een half uur later kwamen
dochter en zoon samen naar bene
den.
-"Mam?"
-"Ja?"
-"Wist je dat een kerstboom hele
maal niet Amerikaans is? De Ger
manen hadden al bomen met bal
len en lichtjes. Vanwege de zonne
wende was dat."
-"O ja?" Carla vroeg zich af waar
deze inleiding toe zou leiden.
-"Nu dachten we, als we nou toch
geen kerst vierenMogen we
dan de boom gebruiken om er een
lichtjesboom van te maken? Niet
voor kerst, maar gewoon, zoals de
Germanen het deden. Dus niet met
die kitscherige ballen en engeltjes
en vogeltjes, maar met natuurlijke
versiering of zoiets." Ze zag aan
Jeffrey's gezicht dat hij zich met
moeite inhield. Als de tactvolle
aanpak van zijn zus niet werkte
zou hij de gebruikelijke dreintech-
niek gaan toepassen waarschijnlijk.
Maar dat hoefde niet. Ze vond het
wel een goed idee, eigenlijk. Het
was toch een gek gevoel, als je
door de straat liep, zag je overal de
bomen staan en dan leek hun
eigen huis toch een beetje kil.
Daarom stond ze direct op.
"Ik vind het wel een goed idee.
Helpen jullie me de boom van zol
der te halen? En dan moeten we
meteen maar even alle dozen met
kerstversiering op zoeken, volgens
mij heb ik wel wat strofiguurtjes en
dennenappels en dat soort din
gen."
e boom stond op
het tafeltje in de
hoek van de kamer
en Carla was bezig de lampjes te
ontwarren. Traditie. Altijd zaten ze
in de knoop, hoe netjes ze die din
gen ook opborg na nieuwjaar.
Ondertussen waren zoon en doch
ter de dozen met versiering aan het
doorzoeken. Dennenappels, strofi
guurtjes en plastic sterappeltjes
waren al door de strenge toela
tingseisen gekomen.
Ze hoorde de deur opengaan. Daar
was Hans. Ook ai vroeg. En met een
grote doos in zijn handen. Hij zette
die voorzichtig neer en zei veront
schuldigend: "Ja, juist dit jaar wel
een kerstpakket. Ik kon het moei
lijk weigeren. Staat ook zo ondank
baar." Carla haalde haar schouders
op. "Geeft niet. Altijd wel leuk zo'n
verrassing, toch? Heb je al gekeken
wat er in zit?"
-"Nog niet. Ik haal even een mesje
om hem netjes open te snijden.
Wat zijn jullie trouwens aan het
doen?" Jeffrey keek zijn vader uit
dagend aan. "Wij vieren geen
kerst. We hebben een lichtjes
boom, net als de Germanen vroe-
ger."Hans fronste, helemaal begrij
pen deed hij het niet. "Juist, ja.
Ach, het staat wel gezellig."
Carla had inmiddels de lampjes
ontward en in de boom gehangen.
-"Doen jullie de rest?" Ze liep naar
de eettafel, waar Hans zijn kerst
pakket aan het uitpakken was.
"Kijk nou, genoeg voor een uitge
breid diner. Rollade, voorgesneden
aardappelschijfjes, luxe groente in
blik, sauzen en soep."
-"En een tafelkleed met bijpassen
de servetten. Mooi. Maar dat is wel
erg kerstachtig, dat zilver en
goud." Dat laatste voegde hij er
met een vlugge blik op de kinderen
aan toe. "Och", zei Carla "Het
staat ook gewoon chic. Ik vind het
wel leuk. Zal ik dit allemaal van
avond klaarmaken? Lijkt me wel
lekker."
-"Is dat niet veel werk?" "Nee joh,
dat valt wel mee. Ik had toch nog
niets voorbereid. Of ik nou draad
jesvlees en spruitjes klaar maak of
deze rollade en de rest, dat maakt
nietuit. We eten dan alleen iets
later."
-"Dan ga ik me nog even opfris
sen."
-"En wij versieren de boom nog
verder", deelde Jeffrey ongevraagd
mee. Die had weer mee geluisterd.
Kleine potjes, grote oren...
"Ik hang toch mijn eigen ballen
erin, hoor Kim. Of mag dat niet?"
Hij keek zijn zus vragend aan. Kim
zei toegeeflijk: "Ach, waarom ook
niet. Toch wel een beetje gek
anders, om ze dit jaar in de doos te
laten zitten. Het is natuurlijk wel
een beetje kneuterig, dat we alle
bei een doos eigen ballen hebben
gekregen toen we een paar maan
den oud waren en onze eerste
Kerst vierden. Maar het heeft ook
weiwat. Eigenlijk.... Ik doe de
mijne er toch ook maar in."
en deed net of dit een normale
vraag was. Al was het wel even
moeilijk om niet te informeren
welk wonder dit teweeggebracht
had. "Er staat sla in de koelkast en
komkommer. Wil je dat even klein
snijden en in de slakom doen?"
Gezellig was dit. Misschien dat er
toch ergens nog een ouderwets
huiselijk trekje in de moderne tie
nerdochter zat.
Jeffrey kwam ook de keuken
binnen. "Ik heb het kleed op tafel
gelegd en papa vraagt waar je de
mooie borden opgeborgen hebt."
De mooie borden? Bedoelde hij het
wedgwoodservies, dat ze nooit
gebruikten omdat Hans altijd zei
dat hij niet kon eten van een bord
met ribbeltjes en randjes? "In de
kast op de overloop, bovenste
plank."Ze schudde haar hoofd. Je
viel hier van de ene verbazing in de
andere.
Een paar uur later zaten ze aan een
mooi gedekte tafel. Stemmige
muziek klonk uit de radio. Wisten
ze daar in die studio veel dat er ook
mensen waren die geen kerst vier
den en andere muziek wilden
horen? Maar het klonk wel feeste
lijk. De zilveren kandelaar stond in
het midden tussen de mooie, nooit
eerder gebruikte dekschalen. De
boom was uitbundig versierd. Toen
de speciale ballen van de kinderen
er eenmaal in hingen, was de mini
malistische natuurlijke uitstraling
al verstoord. En dan konden net zo
goed al die andere geliefde kit
scherige ballen erin. Vond Hans. En
niemand had hem tegengespro
ken. Kim had liefkozend de engel
tjes erin gehangen en Jeffrey had
van zijn zus de ster bovenop
mogen zetten. Carla had voorzich
tig de vier vogeltjes op de bovenste
takken geklemd, dicht bij elkaar.
Onder de boom lagen de pakjes die
ze gisteren gekocht had. En Hans
had er opzichtig onopvallend nog
een klein vierkant doosje bijge
legd. Vorige week had ze hem nog
aangewezen dat ze die armband
zo mooi vond. Maar ze had er uit
drukkelijk bij gezegd dat ze nu
eenmaal geen kerst vierden en dat
ze dus wel kon wachten tot ze jarig
was. Hij had alweer niet naar haar
geluisterd. De lieverd. Dacht ze
onlogisch.
Ze keek de tafel rond. Hans zag
er ontspannen uit, geen krant
naast zijn bord, geen gsm in
de aanslag. Kimberley lachte
zowaar om iets wat Jeffrey zei en
Jeffrey at netjes van de rollade en
de boontjes, zonder te zeuren om
patat. Wat een gezellige sfeer.
Ineens proestte ze het uit. En door
de verbaasde gezichten van de
anderen begon ze hard te schater
lachen. Jeffrey, altijd in voor een
lawaaierig lolletje, begon mee te
lachen. Zijn zus was niet bestand
tegen zijn aanstekelijke gegier er
begon ook te grinniken, waarna ze
gezamenlijk de slappe lach kregen
Hans, de stille, glimlachte alleen
maar, maar er waren pretlichtjes in
zijn ogen, die daar jaren nie
geweest waren."Waarom lachen
we eigenlijk?", informeerde Jeffrey
een kwartier later nog nahikkend
Carla stond op, hief haar wijnglas
en zei plechtig: "Op het beste
kerstfeest sinds jaren! En volgend
jaar vieren we weer Geen Kerst!
•aria stond neuriënd
in de keuken. Toch
•wel leuk, zo uitge
breid koken. Dat deed je toch niet
zomaar. Niet dat het nu een reden
had natuurlijk, ze vierden geen
kerst, maar het kwam gewoon toe
vallig door dat pakket van Hans
zijn werk. Onverwacht stond Kim
naast haar. "Kan ik helpen?" Carla
hield een cynische reactie binnen
Regio - Wat hebben we veel
reacties gekregen op
onze verhalenwed-
strijd! We zijn er op de
redactie zelfs even stil
van geworden.
feel kinderen zijn meteen in
de pen geklommen en ver
zonnen een spannend of vro
lijk einde voor ons winterverhaal. Van
een aantal scholen kwam zelfs een heel
pakket met verhalen binnen. Hartelijk
bedankt daarvoor. We zijn natuurlijk
heel blij met al die inzendingen, maar het
lezen van de verhalen kost wel iets meer tijd dan we vooraf gedacht
hadden. Tijdens de feestdagen gaat de jury er eens goed voor zitten
om alle verhalen door te nemen. Op die manier weten we zeker dat
we het beste verhaal kiezen en de schrijver ervan tot winnaar of win
nares kunnen uitroepen. In de week na de kerstvakantie, dus in de
krant van 11 januari maken we de uitslag van de verhalenwedstrijd
bekend. Houd die krant dus goed in de gaten. Wij wensen jullie alle
maal een hele fijne vakantie toe met veel lees- en schrijfplezier.
