60 JAAR BAC IN MOERKAPELLE EN ZEVENHUIZEN
2
"Onder het eten kwamen klanten
aan de deur"
W£'RE-IfD.V£'RMEiNN|E'Rs
LEDENVERGADERING
0.S.S./BEFIT
EINDE M0ERKAPEIS
SCHAAKSEIZOEN NADERT
1
FABIEN in INDIA
pagina 16 Hart van Holland 17 mei 2006
ZEVENHUIZEN - MOERKAPEU?
Een echte winkel
Nog een winkel
Verhuizen
Weer verhuizen
Door Paulien de Graaf
Moerkapelle/Zevenhuizen - Het is dit jaar 60 jaar geleden dat mevrouw Bac in Moerkapelle een han
deltje in manufacturen begon. Dit handeltje is anno 2006 uitgegroeid tot een bloeiend bedrijf met
twee winkels in mode, schoenen en woninginrichting. De derde generatie staat inmiddels aan het
roer. Om het jubileum te vieren worden de klanten in de maand mei en in het najaar verrast met ver
schillende acties.
"Toen moeder weduwe werd,
heeft ze in eerste instantie het
bedrijf in veevoeders nog voortge
zet." vertelt Arie Bac. "Een oom
nam het bedrijf over en in 1946
startte ze een handeltje in manu
facturen. Ze werkte vanuit de huis
kamer van ons huis aan de toenma
lige Ringdijk, nu Oranjestraat: de
rollen stof lagen op een paar plan
ken naast het bureau."
"Het gebeurde wel dat er onder
het eten mensen aan de deur kwa
men om iets te kopen", herinnert
zijn zus Lidy Hertog-Bac zich. "Ook
ging ze de boer op: ze liet een rek
maken op haar fiets en ging de
klanten langs die ze via familie en
kennissen had: ze moest soms ver
fietsen." Later schafte ze als eerste
vrouw in Moerkapelle een brom
fiets en later een auto aan.
"Moeders enorme doorzettingsver
mogen in haar moeilijke persoonlij
ke omstandigheden hebben de
basis gelegd voor het bedrijf, zeker
als je ook nog de naoorlogse eco
nomische situatie in ogenschouw
neemt."
Later nam mevrouw Bac een
betrekking aan als huishoudster bij
van Tol aan de Raadhuisstraat,
waar ze haar handeltje voortzette.
"Als jong meisje stond ik 's middags
na schooltijd al in het winkeltje"
vertelt Lidy. "En toen ik 13 was
werd ik van school gehaald omdat
moeder ziek was. Ik draaide alleen
de winkel. Het is nu nauwelijks
meer voor te stellen, maar 's
avonds bracht ik de opbrengst van
de dag bij de buurman en ging bij
een vriendinnetje logeren."
"Moeder erfde het dubbele woon
huis van de heer van Tol en toen
kon er een echte winkel gemaakt
worden, met een etalage." Dochter
Lidy werkte tot haar 24e in de win
kel, deed de administratie en ver
zorgde de etalage. Ook ging ze een
keer per week naar Amsterdam om
nieuwe voorraad in te kopen. Zij
introduceerde de verkoop van kle
ding in de winkel en nam, samen
met mevrouw Bac, de eerste win
kelmeisjes, Tine Breedijk en Ina van
der Knijff, aan: "Ik ging gewoon
vragen of ze in de winkel wilden
werken!" Ondertussen voltooide
Arie de MULO en ging stage lopen
bij een soortgelijke winkel, die ook
een afdeling woninginrichting had.
"Toen ik 18 was ging ik de boer op
voor moeder. Naast de textiel, had
ik een koffer met gordijnstalen en
stukjes tapijt bij me." Al snel kwam
de eerste stoffeerder Maarten
Slingerland in het bedrijf. Arie
trouwde en zijn vrouw Annie ging
Fabien Schiereck werkt in India bij
NGO (Niet Gouvermentele Orga
nisatie) Earth Aid Asia, waar zij
coördinator is van de medische
afdeling. Ze gaat een centrum op
zetten voor gehandicapte kinderen
in Tamil Nadu, Zuid India. Ze heeft
daar te maken met enorme armoe
de, ziektes die in Nederland niet
voorkomen en een cultuurverschil.
In het Hart van Holland wordt u op
de hoogte gehouden van haar
ervaringen. Deze week deel 4.
Het opzetten van een nieuw
project in India gaat niet
zomaar. India werkt niet het
zelfde als Nederland en je komt
voor vele verrassingen te staan. In
India gaat het er meer om wie je
kent, dan wat je weet. Met mijn
Nederlandse manier van kennis-is-
macht-denken, ben ik toch gaan
uitzoeken hoe dingen werken in dit
land. Wat zijn je rechten als gehan
dicapte, welke weg moet je volgen
en welke formulieren vul je in.
Iedere week kom ik voor nieuwe
verrassingen te staan en vertellen
mensen mij nieuwe wegen. Als ik
maar lang genoeg aan veel verschil
lende mensen blijf vragen krijg ik
vanzelf een hele berg verschillende,
elkaar tegensprekende verhalen. Je
zou denken dat er ergens een plan
is of een folder waarin staat hoe
het werkt. Als het er al is, kun je
een maand later een andere folder
vinden met tegenovergestelde
informatie.
En het duurt allemaal zo lang voor
mensen meewerken en snappen
wat je nodig hebt. Alles en ieder
een is altijd onderweg, 'het komt
eraan, er is nét gebeld', maar je
kunt erop rekenen dat ze pas gaan
beginnen als je je auto komt opha
len, of je reservesleutels, nieuwe
blouse, noem het maar op. Toen ik
Kummar, mijn huisbaas, vroeg wan
neer de berg zand en stenen zou
worden omgezet in een heuse keu
kenvloer antwoordde hij na enige
aarzeling: Binnenkort. Hij schoot er
zelf van in de lach omdat het hele
gebeuren steeds gekker wordt. Die
vloer laat nu al twee weken op zich
wachten. Eerst hebben de bouw
vakkers er een afvoer in gemaakt
dus moest al het puin verplaatst om
later weer teruggestort te worden.
Pip, mijn bovenbuurvrouw die haar
slippers altijd netjes onderaan de
trap laat staan, kan nog net haar
bruine slippers uit het puin vissen.
Haar zwarte paar echter is nergens
te bekennen, en natuurlijk zijn de
bouwvakkers al naar huis als ze
erachter komt. Kummar kijkt
geschrokken als we hem 's avonds
vragen of zijn employers in staat
zijn slippers te begraven. Dan schiet
ie schuldbewust in de lach en
schudt zijn hoofd. 'Ik koop nieuwe
voor je'. De volgende dag vinden
we één zwarte slipper onder het
puin.
Voordat we het huis ingingen, heb
ben we afgesproken dat de wc niet
door klanten gebruikt zou worden.
Nu we er wonen, realiseert Kum
mar zich dat zijn klanten nu niet
naar de wc kunnen. Dat is India,
leef met de dag, vooruit denken is
niet de gewoonte hier. Nu wil
Kummar nadenken over een twee
de wc voor zijn kroeg voor ons huis.
Dat moet dan in onze 'voortuin',
het zand- en stenengebied tussen
ons huis en zijn kroeg dat naadloos
doorloopt in de keuken. Binnen
kortik stort mijn energie in het
opzetten van een centrum waar ik
gehandicapten kan gaan bieden
wat zij nodig hebben en ik hoop
dat iemand binnenkort een keu
kenvloer komt storten. Dan kan ik
koffie zetten in mijn eigen keuken
in plaats van in de kroeg beneden
waar het personeel om zeven uur 's
ochtends nog op de houten banken
ligt te slapen.
Meer weten over het project
van Fabien? Kijk op www.pro-
jecthulpindia.nl en klik door op
doorlopend project Ami
Nadu.Donaties zijn van harte
welkom op rekening
10.40.79.622 ten name van
Stichting projecthulp India te
Alkmaar, onder vermelding van
'project Ami Nadu, project
nummer 2006-01-01'
Drie
generaties Bac: een bedrijf om trots op te zijfil
de administratie doen en later ook
de inkoop van de kleding.
Begin jaren '60 werd Bac benaderd
door Verhoef uit Zevenhuizen of hij
interesse had om zijn winkel over
te nemen. "Het was voor ons een
mooie kans. We hebben de winkel
eerst een paar jaar gehuurd en ver
volgens gekocht." Boven de winkel
(nu pizzeria) kwam een afdeling
woninginrichting. Tinus van der
Spek werd bedrijfsleider. "Het was
geen ideale indeling: beneden de
textiel, boven de woninginrichting.
De trap bleek een belemmering.
Dus toen het naastgelegen pand
vrij kwam, Rodenburg ging verhui
zen, hebben we dat erbij gekocht
en de afdeling woninginrichting
daar gehuisvest." Bac had nu twee
winkels aan weerszijden van de
Pennesteeg. "Als er iemand de win
kel inkwam, ging er in de andere
winkel een belletje en stak er snel
iemand het straatje over om de
klant te helpen." De bestelde gor
dijnen werden door moeder Bac
genaaid, maar al snel kreeg zij hulp
van Trijnie Hoogerdijk, die dit jaar
40 jaar werkzaam is bij het bedrijf.
Inmiddels beschikt het bedrijf over
een professioneel naaiatelier met
vijf vaste naaisters.
"24 Jaar geleden zijn we van de
Raadhuisstraat naar het oude
dorpshuis aan de Dorpsstraat ver
huisd. We bleven aan dn
Raadhuisstraat wonen en hetl
magazijn achter het huis bleef 1
gebruik tot 4 jaar geleden." i
Zevenhuizen kreeg Bac in 1985Ct|
tip dat de fabriekshal van Verweijsl
Adegeest te koop kwam. Op d;|
manier konden ze alle afdelingen
onder een dak brengen. Na deslu l
ting van schoenenzaak Oosteroul
ontstond het plan om een deelaail
te bouwen en daar een schoenen!
zaak onder te brengen. "Wi'l
Doornhein wilde daat graag
meegaan. Hij heeft er uiteindeli!
maar een paar jaar gezeten P
Omdat er toch vraag was naarj
schoenen besloot Bac zelf door tel
gaan met een afdeling schoenen, I
Ook werd besloten in Moerkapelle|
met de modeafdeling te stopper
en door te gaan met woninginric'l
ting/projectinrichting en woons l
cessoires. Inmiddels hebben zooj
Daco en zijn vrouw Boukeline het|
roer overgenomen over de zaakej
het 28 personen tellende Pers:|
neel.
In Zevenhuizen zal in Je loop wj
dit jaar de winkel verhuizen i««l
het oude C-1000 pand. De klante"
zullen daar het vertrouwde aar®
aan mode, schoenen en woning'
richting vinden", aldus Datj
Verder worden er in de maand''!
en in het najaar verschillendeiact»|
gehouden om het 60-jarig jub' eJ p
te vieren.
Zevenhuizen- In dorpshuis Swanla wordt vanavond, woensdag 1'^yi
algemene ledenvergadering van gymnastiekvereniging O.S
den. Aanvang 20.00 uur.
Hoogduijn remiseerden *jj
Kevin Bakker en Jan Blok.
Pilgram haalde pas na een P ,1
spelen de vis op het dr0® a3(il
Gerrit van Meeteren. San
trapte al heel snel in ee
van Matthias Freeke en J
ven. Bij de jeugdwerden^^J
examens gemaakt, voo
is het examen nog te end<|
slaagden er niet in o'1
week examen te kun J
Anderen zullen volgen*
proberen hun diploma
Moerkapelle - Het schaakseizoen in
Moerkapelle komt langzaam ten
einde. Dit was zeker te merken op
de clubavond. Slechts vijf partijen
vonden plaats. In de finalepoule
speelde Andre Nieuwlaat met wit
een hele sterke partij tegen Hugo
van Elteren. Hugo kwam na na ver
loop van tijd een stuk minder te
staan. Andre maakte hier heel erg
goed gebruik van en pakte uitein
delijk het volle punt. In groep 2
werden de andere 4 partijen
gespeeld. Kees van Vuuren en Arie
