KERST IN HART VAN HOLLAND
st
':--V
lm
V"
Hart van Holland: dé krant voor de Zuidpias 20 december 2006
pagina 35
i
Mijn eerste glas alcohol smaakte
direct naar meer. Het was advo
caat in een klein glaasje en ik
kreeg het van mijn oma. Het gaf
me een gevoel van thuiskomen.
Ik was toen een jaar of 9.
Een paar jaar later dronk ik bier
bij een schoolvriend als we huis
werk maakten, 's Avonds na
het eten bij mijn ouders thuis
wilde ik altijd gauw naar mijn
schoolvriend. Die mocht van zijn
ouders gewoon een biertje drin
ken. De krat stond in de garage.
Dat sprak mij enorm aan. Thuis
was het 'alcohol' alleen voor
verjaardagen. Hoewel mijn va
der, na het werk, wel elke dag
bier dronk. Mijn moeder vond
dat echter maar niks.
Toen ik wat ouder werd en het
geoorloofd was om te drinken
dronk ik op vrijdag- en zater
dagavond heel wat biertjes. Ik
had nooit een kater. Hoe laat ik
ook naar bed ging.
Maar studeren ging niet goed.
Ik gebruikte medicijnen en in
combinatie met de alcohol ging
dat niet. Voortdurend had ik
concentratieproblemen en ik
was ook nog eens heel erg las
tig (tegenwoordig zouden ze
dat ADHD noemen).
Op mijn zeventiende mislukte
mijn middelbare schooloplei
ding en ging ik werken. "Ik had
niemand nodig en zou het zelf
wel allemaal doen". En dat ben
k mijn leven lang blijven doen.
Al mijn vrienden studeerden
n Amsterdam dus ik ging daar
ook wonen. Op mijn twintigste
-lit huis vandaan. Ik herinner
me nog mijn eerste avond op
kamers. In de avondwinkel had
k een fles sherry gekocht en die
maakte ik snel soldaat. Ik voel
de mij bevrijd van de spiedende
blik van mijn ouders. Dit was de
ware vrijheid.
«'let mijn vrienden en vriendin
nen deed ik fors mee aan het
Amsterdamse nachtleven. Het
wam vaak voor dat ik wakker
verd in een vreemd bed. Zon
der dat ik wist hoe ik er was ge-
omen. Als ik veel dronk was ik
iet verlegen en kon makkelijk
met vrouwen omgaan. Zonder
rank was ik een verlegen type.
In mijn werk ging het deson-
anks goed. Ik werkte bij een
fotostudio en de baas was erg
tevreden met me. Ik verzuimde
nooit en werkte keihard. Al snel
werd ik filiaalhouder in Zoeter-
meer. Ik verdiende meer, ver
huisde naar Den Haag en draai
de de zaak.
Ik miste Amsterdam. Het ano
nieme kroegleven.
Ik begon steeds meer sterke
drank te drinken. Ik kreeg last
van angstaanvallen, inmiddels
was ik 23 jaar. Ik werd lusteloos
en meldde mij ziek. Ik was onder
invloed van alcohol eigenlijk te
gen mijn zin in naar Den Haag
gegaan. Toen heb ik mijn eerste
psychiater bezocht op aanra
den van de huisarts. Die gaf me
wat kalmerende middelen en
adviseerde mij na een paar we
ken maar weer aan het werk te
gaan. Dat deed ik maar ik heb
toch snel ontslag genomen om
dat ik mij hopeloos voelde en
ben weer bij mijn ouders gaan
wonen.
Via uitzendbureaus verdiende
ik toen heel veel geld. Geduren
de een jaar heb ik zoveel geld
verdiend dat ik daar ik een tijd
van kon leven. Inmiddels was ik
weer op kamers gaan wonen in
een klein havenstadje in Noord-
Holland. Tegelijkertijd deed ik
een schriftelijke studie om mijn
middelbare schooldiploma te
halen. Ik voelde me erg minder
waardig ten opzichte van mijn
vrienden. Overdag studeerde
ik dan en 's avonds ging ik naar
de kroeg. Elke dag nam ik mij
voor om niet te gaan maar als
het dan 22.00 uur was kreeg ik
de kriebels en moest er gewoon
heen. Dan bleef ik weer tot slui
tingstijd hangen en vaak gingen
we dan nog nazitten bij een an
dere drinker. Bijna iedere dag
dronk ik meer dan ik me van te
voren had voor genomen.
Vaak kreeg ik de volgende dag
ruzie met de buren die ik die
om een uur of vijf wakker had
gemaakt met mijn dronken
gestommel. Een soort olifant
in een porseleinkast die thuis
kwam.
Een vaste relatie had ik in die
tijd niet. Ik had een stel vaste
kroegvriendinnen en was ook
vaak verliefd maar dat werd
nooit wat want ik was wel een
knappe man maar had ook een
slechte naam. Ik was een "bar
rel" (streekbenaming voor een
dronken lor).
Ondanks al dat gezuip haalde
ik mijn middelbare schooldiplo
ma's en rondde ik mijn parttime
HBO opleiding af als groepswer-
ker in een tehuis. De meeste col
lega's lusten ook wel graag een
biertje dus werd er na het werk
veel gestapt. Vaak wist ik niet
eens meer hoe ik thuisgekomen
was. Moest bij het wakker wor
den eerst kijken of mijn auto wel
op de parkeerplaats stond. Ik
moet wel een echte bescherm
engel hebben want ik heb nooit
een ongeluk gekregen of er een
veroorzaakt. Ik probeerde ook
wel niet te veel te drinken als
ik autoreed maar toch liep het
vaak uit de hand. Ik heb wel met
een vriend gevochten om mijn
autosleuteltjes. Of de barkee
per wilde perse dat ik een taxi
naar huis nam. Ik was altijd ei
genwijs. En nu dank ik God op
mijn blote knietjes dat het altijd
goed gegaan is. En niet alleen
voor mezelf...
Toch heb ik tijdens dat wilde
kroegleven een relatie gekre
gen; mijn toenmalige partner
lustte ook graag een borreltje
dus dat was wel gezellig. We
gingen snel samenwonen en
we kochten zelfs samen een
huis. Toevallig in de buurt van
wat kroegen. Vaak met vrien
den en vriendinnen de kroeg
in. Uit eten met zijn allen en
het leven was heel leuk zoge
naamd. Ik kreeg wel steeds va
ker last van hyperventilatie en
paniekaanvallen. Vooral als ik
probeerde niet te drinken. Ik
besefte steeds vaker dat ik te
veel dronk. En met moeite kon
ik de fles laten staan. Ik heb een
keer tijdens een feest zoveel ge
dronken dat ik de volgende dag
niet meer wist waar ik was. Pas
na uren begon het besef door te
dringen waar ik sliep. Gewoon
bij de vrienden van het feest.
Die zaten alweer aan de 'antika-
terborrel'. Ik deed graag mee en
na een paar biertjes kon ik ein
delijk weer een beetje normaal
denken.
Zo ging dat steeds vaker. Ik was
angstig om naar een feest te
gaan. Dronk dan al van te vo
ren een paar biertjes zodat ik er
heen durfde. Tijdens het feest
was ik dan de getapte jongen en
dronk veel en lang door en was
de laatste die naar huis ging.
Mijn angsten werden steeds
groter. En heviger. Ik had inmid
dels zeker meerdere keren per
jaar een enorme zware griep.
Dan lag ik dagenlang in bed met
koorts en tegen de griep dronk
ik dan altijd armagnac met aspi
rines er doorheen gemengd. Pas
na weken kreeg ik mezelf dan
weer zover dat ik aan het werk
ging. Na zo'n periode bewees ik
dat ik kon stoppen met drinken.
Dronk niet hoewel ik voortdu
rend trek in drank had. En last
had van trillende handen. Op
nieuw ging ik naar een psycho
loog. Die therapie duurde niet
zo lang omdat ik "goed zicht
had op mijn verleden" Ik had
veel problemen in mijn jeugd
meegemaakt en die waren me
wel duidelijk. Dus hij kon mij
verder niet helpen. Óver mijn
drankgebruik loog ik.
Ik nam ook als groepswerker zelf
ontslag en ging zelfstandig wer
ken als fotograaf. Ik wilde weer
wat met mijn handen doen.
Nu had ik alle vrijheid voor mij
zelf. Mijn vrouw zorgde voor
het inkomen, ik deed de huis
houding en verdiende af en toe
met een freelance klus een aar
dige duit. Ook kluste ik bij met
schilderen en timmeren. Ik werd
ondanks mijn beroemde gezuip
graag gevraagd. Want ik bleef
ondanks alles altijd heel erg
perfectionistisch. De hyperven
tilatie was af en toe wat minder
maar met de drank kon ik dat
goed bestrijden. Aan de lopend
band kwamen er vrienden en
vriendinnen over de vloer. Ik
stond bekend om mijn kook
kunst en mijn Bourgondische
inslag.
Tot mijn vader na een langdu
rige ziekte stierf en ik volledig
van de kaart raakte. Het was
alsof er een fundament onder
mijn leven vandaan viel. Ik raak
te helemaal verslingerd aan de
sterke drank.
Ik had altijd een schuldgevoel.
En dat spoelde ik dan weer weg
met drank. Ik wist ergens wel
dat het niet goed was wat ik
deed maar ik wist ook niet hoe
ik er vanaf kon blijven.
Omdat mijn angsten zo hevig
werden dat ik er helemaal gek
van werd ging ik weer naar de
psychiater. Na een aantal ses
sies vertelde hij mij niet meer
te kunnen helpen. Misschien als
ik zou stoppen met drinken dat
het dan wel beter met me zou
gaan.
Omdat ik steeds met drank be
zig was verwaarloosde ik mijn
werk en liepen de schulden op.
Het gevolg was dat ik persoon
lijk failliet ging. Dientengevolge
lag ik alleen nog maar in bed en
dronk nog meer.
Soms liep ik weg en ging in een
hotel zitten drinken; tot mijn
geld weer op was en dan ging
ik schoorvoetend naar huis mijn
vrouw overladend met mooie
woorden om er toch maar weer
thuis in te kunnen. Uiteindelijk
wilde ik van haar af en ben gaan
scheiden. Toen hoefde ik aan
niemand meer verantwoording
af te leggen en lag ik dagenlang
dronken op bed in de kamer die
ik bij een vriend gekregen had
als onderdak.
Tot een drinkvriend van me naar
Anonieme Alcoholisten ging en
na een paar maanden mij uitno
digde om ook eens mee te gaan.
Het was hem gelukt om hele
maal te stoppen met drinken.
Samen hadden we ons daarvoor
al ettelijke malen bedronken.
Eerst wilde ik niet maar ik was
op een gegeven ogenblik zo
wanhopig dat ik toch maar mee
ging. In eerste instantie durfde
ik niet maar hij zei als je een be
kende tegenkomt is er niets aan
de hand. Die zit er immers toch
ook voor het zelfde probleem.
Zo als mijn eerste glas alcohol
een soort van thuiskomen was,
zo was dat ook met die eerste
AA-meeting waar ik kwam. De
verhalen van de anderen waren
mijn verhaal. Opeens voelde ik
mij begrepen en niet langer al
leen. Hier hoefde ik me niet be
ter voor te doen dan ik was.
Ik drink nu al een aantal jaren
geen alcohol meer. Ik ga nog re
gelmatig naar een AA-meeting.
Dankzij mijn vrienden en vrien
dinnen van AA heb ik geleerd
dat ik kan stoppen met drinken
en ook een nuchter en zinvol
leven kan opbouwen. Door het
Twaalf Stappen Programma van
AA weet ik dat ik vandaag nuch
ter kan blijven.
Mijn angstaanvallen en paniek-
gevoelens zijn in de loop der ja
ren steeds minder geworden. Ik
weet nu dat ik problemen had
omdat ik dronk. Toen ik nog
dronk dacht ik dat ik drank no
dig had om mijn problemen op
te lossen en aan te kunnen. Nu
weet ik dat ik er alleen maar
meer problemen bij kreeg als ik
dronk.
En als ik weer eens trek krijg in
een borrel in moeilijke tijden
dan heb ik geleerd van mijn
sponsor bij AA om terug te den
ken aan de laatste keer dat ik
dronk.
En als ik die film dan weer voor
bij zie trekken dan ben ik gelijk
genezen van mijn trek. Ik wil
niet drinken. Dankzij AA is het
mij gelukt weer een nieuw en
zinvol leven op te bouwen.
Ik ben nu gelukkig hertrouwd
en ben de trotse vader van
twee hele leuke gezonde kinde
ren. Mijn huidige vrouw drinkt
graag een wijntje maar ik doe
niet meer mee. Ik weet dat ik
niet kan drinken. Ik ben alcoho
list en ik schaam me er ook niet
voor.
Ik heb leren inzien dat alcoho
lisme een ziekte is. En zoals er
voor veel ziekten een medicijn
is, is dat ook met deze ziekte
het geval; gewoon de eerste
borrel laten staan.
Willem H.
2006, AA-Nederland
Voor meer informatie:
www.aa-nederland.nl
of de landelijke Hulplijn:
020-6817431.
