"Je ruikt, voelt en proeft de omgeving op
een snorfiets"
m
De horen in de wind met Raymonde van der Bos
"Jazeker heb ik een hobby", zegt Raymonde van der Bas, "mijn
zwarte Vespa, je weet wei zo'n lekker fout Holleeder-ding." En
wanneer ze vertelt dat het een heel andere ervaring is dan mo
torrijden, ben ik om. In het zonnetje snorren we met 25 kilome
ter per uur van Moordrecht naar Gouda. Zonder helm, want dan
gaat je haar maar door de war.
Op de golfbaan rijdt een caddie.
We racen hem er maar net uit.
Hart van Holland: dé krant voor de Zuidpias 3 september 2008
pagina 3
Door Christine de Vos
Ze heeft wel een motorrijbewijs, maar
na een paar valpartijen hield Van der Bas
het voor gezien. "Ook tijdens mijn rijles
sen ben ik een paar keer gevallen. Wéér
een kras op de motor van de instructeur!
Ik denk dat ze me uiteindelijk maar een
rijbewijs hebben gegeven om van me af
te zijn. Op een snorfiets kan je overal
heen, overal tussendoor. Op een motor
ben je minder wendbaar." Het motorver-
haal moet algemeen bekend zijn. Twee
collega's van Van der Bas' sportschool Fit
en Fun én haar man waarschuwen mij
onafhankelijk van elkaar om toch vooral
niet op te stappen. "Levensgevaarlijk!"
En op een snorfiets kan je onderweg ge
zellig blijven kletsen. Het ding maakt het
geluid van een kwade bij en we hoeven
niet eens te schreeuwen. Met de haren
in de wind rijden we langs de stroopwa-
felfabriek, waar we even diep inademen,
via het Oosteinde gaan we Moordrecht
uit. Knotwilgen links, dijkje rechts, zon
boven. Op de golfbaan IJsselweide rijdt
een caddie. We racen hem er maar net
uit."Ik las eens een artikel over de Vespa's
van chef-kok Herman den Blijker", vertelt
Van der Bas. "Hij heeft er geloof ik wel
een stuk of zes. Ik wilde er ook een. In
Rome zagen we ze overal rijden, in alle
kleuren. Nu wil ik ook een rode."
De snorfietsjes zijn verschrikkelijk popu
lair, een levertijd van een jaar is niet uit
zonderlijk. Hoe komt die rage zo ineens
Meester Lalleman houdt vanaf
zijn sokkel nog steeds een oogje
op de schoolgaande jeugd.
op? "Holleeder", zegt Van der Bas beslist.
"Die foto van hem op zijn zwarte snor
fiets met het hoge windscherm is intus
sen heel bekend geworden. In Amster
dam zie je overal hoge windschermen,
vast geen toeval. Een lekker rolmodel
is die man, zou je zeggen, maar fout is
Zonder helm, anders gaat je haar maar door de war.
blijkbaar in."
Dat zonder helm rijden beter is voor het
kapsel blijkt niet helemaal te kloppen, in
no time heeft de wind ons haar in de klit
gewaaid. "Maar zeg nou zelf, je benttoch
veel vrijer nu je hoofd niet is ingepakt?",
werpt Van der Bas tegen. "Je ruikt, voelt
en proeft de omgeving veel beter dan op
een motor."
hier niets mee te maken." Ze werkte vo
rig jaar met plezier mee aan de musical
Esther, een bewerking van het bijbelver
haal van de joodse Ester, die haar volk
redde van de ondergang door te trou
wen met koning Ahasferos. "Dat was een
heel grote productie waaraan heel veel
inwoners van Moordrecht hebben mee
gedaan. In ieder dorp heb je mensen die
op allerlei vlakken initiatieven nemen en
altijd dingen aan het organiseren zijn, ik
vind dat geweldig. Ik ben zelf helemaal
geen voortrekker, maar ik haak wel heel
graag aan bij dit soort projecten."
Ook dit jaar weer is Van der Bas in touw
voor de musical die in 2009 opgevoerd zal
worden. "Ik mag er nog niet te veel van
zeggen, maar het zal gaan over de kin
derarbeid in de negentiende eeuw. Het
wordt een heel grote openluchtproduc
tie op een plaats die past bij het thema
en de tijd waarin het stuk speelt.
We rijden nog een rondje historisch
Moordrecht en stoppen even bij het
beeld van meester Lalleman, die in 1844
aantrad als schoolhoofd in Moordrecht
en dit 43 jaar lang is gebleven. Het waren
harde tijden. De fabrieken en werkplaat
sen telden meer kinderen dan Lalleman's
klaslokaal. Om kinderen naar school te
krijgen, moest Lalleman de kinderarbeid
bestrijden.
Door de West Buurtstraat rijden we oud
Moordrecht weer uit. "Dit is het oudste
straatje in Moordrecht", vertelt Van der
Bas. De kleine arbeiderswoningen zijn
met liefde onderhouden. Hier en daar
staan potten bloeiende planten. En ver
zucht dan: "Van de drie fusiegemeenten
is Moordrecht toch echt de mooiste."
In Gouda slalommen we soepeitjes
door de nauwe straatjes en parke
ren op de Markt, naast een identieke
snorfiets."Altijd goed vastzetten", raadt
Van der Bas aan, "die dingen worden ge
jat bij het leven. De verzekering is daar
om net zo duur als die voor een auto."
Op een terrasje bij een eetcafé waarvan
we de naam niet noemen, eten we "het
lekkerste broodje van de stad" met zalm
en een mysterieuze dressing.
Hoewel haar bedrijf gevestigd is in zo
wel Gouda als Moordrecht is Van der Bas
toch een echte Moordrechtse en zet ze
zich in voor de cultuur in haar dorp. "Als
er een musical gemaakt wordt, of iets
anders waar dans aan te pas komt, ben
ik erbij. Ik werk mee aan de choreogra
fie en lever de dansers, meestal uit onze
eigen dansgroepen bij Fit en Fun. Dan
kijk ik welke dansers het beste passen in
het stuk: balletdansers, moderne dan
sers of kinderen en ga ik met de meest
geschikte groep repeteren voor de voor
stelling. Dat gaat niet vanuit het bedrijf,
Een rondje historisch Moordrecht maar vanuit mijzelf. Commercie heeft
